Chapter 6

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयस अध्यायमा हामी शिक्षाको सेवकाइका धेरै पक्षहरूको बारेमा बिचार गर्नेछौं । शिक्षा प्रेरितहरू, प्रचारकहरू,?ब ष्म.ू)ातलचभाज्ञू जचभा.ू३)ातलज्ञू लबmभ.ू)ातलचभाज्ञूश्र२६?रबश्र पास्टरहरूरएल्डरहरूरनिरीक्षकहरू र शिक्षकहरूको जिम्मेवारी हो । (वास्तवमै), र केही अवसरहरूमा हामी ख्रीष्टले आज्ञा गर्नुभएका सबै कुराहरू पालन गर्न हाम्रा चेलाहरूलाई सिकाउँदै चेला निर्माण गर्ने व्यक्तिहरू भएकाले सबै ख्रीष्टका अनुयायीहरूले यो काम गर्नु पर्दछ ।@&

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमैले पहिलेनै जोड दिएभैंm चेला बनाउने पास्टर वा सेवकले सर्व प्रथम आफ्नो उदाहरणबाट सिकाउँछन र दोस्रो कुरा मानिसहरूसँग कुरा गरेर मौखिक रूपमा सिकाउँछन । उसले व्यवहारमा ल्याएको कुरा सिकाउँछन । अति नै सफल चेला बनाउने प्रेरित पावलले यसरी लेखेका छन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“मेरो अनुकरण गर्नेहरू होओ, जसरी मैंले ख्रीष्टको अनुकरण गरेको छु” (१कोरिन्थी ११ः१) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहरेक सेवकले आपूmले अगुवाई गरेको मानिसहरूलाई “मैले गरे जस्तै गर । ख्रीष्टको अगुवाई भएर कसरी जिउनु पर्ने हो भनेर जान्न चाहन्छौ भने, मलाई हेर” भनेर इमान्दारसाथ भन्न सक्षम हुनको लागि – यो नै हरेक सेवकको लक्ष्य हुनु पर्दछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतुलना गरेर भन्नुपर्दा मैले पाष्टरिय सेवकाई गरेको पहिलेको मण्डलीका मानिसहरूलाई यसो भनेको कुरा म सम्झन सक्छु, “मलाई पछयाउनुहोस …..ख्रीष्टलाई पछयाउनुहोस !” त्यही समयमा म त्यस्तो नभए तापनि, म पछयाइनको लागि असल उदाहरण चाँहि थिइन भन्ने कुरालाई मैंले भनिरहेको थिएँ । वास्तवमा, मैंले ख्रीष्टलाई जसरी पछयाउनु पर्ने हो त्यसरी पछयाइएको थिइन भनेर भनिरहेको थिएँ र मैले हरेकलाई मैले नगरेका कामहरू गर्नको लागि भनिरहेको थिएँ ! पावलले भनेका कुरासँग यो कति भिन्नै थियो । साँचो रूपमा भन्नुपर्दा, हामीले ख्रीष्टको अनुकरण गरिरहे जस्तै मानिसहरूलाई हाम्रो अनुकरण गर भनेर यदि हामी भन्न सक्दैनौ भने हामी सेवकाइमा हुनु हुँदैन, किनभने, मानिसहरूले तिनीहरूलाई जिउनको लागि एउटा नमुनाको रूपमा प्रयोग गर्दछन । मण्डली अगुवाहरूको एउटा प्रतिफलन हो ।

Teaching Unity by Example

pbfx/0fåf/f Pstfsf] af/]df l;sfpg’

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रएकताको शिर्षकमा एउटा निश्चित शिक्षा उदाहरणद्वारा दिनु पर्छ भन्ने अवधारणालाई अब हामी लागु गरौं । सबै पास्टरहरू÷एल्डरहरू÷निरीक्षकहरूले आफ्नो बगाल एकतामा रहोस भन्ने इच्छा गर्दछन । तिनीहरूले आफ्नो स्थानिय मण्डलीहरू बिभाजन गरेको चाँहदैनन । तिनीहरूलाई थाहा छ, त्यो बिभाजनले प्रभुलाई खुसी तुल्याउँदैन । यसको अतिरिक्त, प्रभु येशूले हामीलाई जसरी प्रेम गर्नु भयो, त्यसैगरी हामीले पनि एक–अर्कालाई प्रेम गर्नु पर्छ भनेर उहाँले हामीलाई आज्ञा गर्नु भयो (हेर्नुहोस – यूहन्ना १३ः३४–३५) । हामीलाई हेरिरहेको संसारको सामु एकले—अर्कोलाई प्रेम गर्नु भनेको उहाँका चेलाहरूको चिनारी हो । यी सबै कुराहरू हुनलाई बगालका धेरैजसो अगुवाहरूले तिनीहरूका भेडाँहरूलाई एक–अर्कामा प्रेम गर्न र एकताको निम्ति प्रयत्न गर्नको लागि सम्झाउँदछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतरै पनि, सर्वप्रथम आफ्नै उदाहरणद्वारा शिक्षा दिनु पर्ने सेवकहरू भएर पनि प्रायः गरेर हामी कसरी जिउछौं, त्यसप्रकारले पे्रम र एकताको बारेमा शिक्षा दिन चुकिरहेका हुन्छौं । उदाहरणको लागि, जब हामी अरु पास्टरहरूसँग प्रेम र एकताको कमी भएको कुरालाई प्रस्तुत गर्दछौं, तब हामीले आफ्नो मण्डलीलाई प्रचार गरेको कुराको बिपरित सन्देश छोडिरहेका हुन्छौं । हामीले नगरेका कुराहरू तिनीहरूले गरून भन्ने हामी आशा गर्दछौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतथ्य कुरा चाँहि, प्रभु येशूले एकताको बारेमा बोल्नुभएको विशेष वचनहरू वास्तवमा अरु अगुवाहरूसँगको तिनीहरूको सम्बन्धको बारेमा अगुवाहरूलाई नै बोल्नुभएको थियो । उदाहरणको लागि ः अन्तिम भोजमा, प्रभु येशूले आफ्ना चेलाहरूको खुट्टा धोइसकेपछि उहाँले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “तिमीहरू मलाई गुरू र प्रभु भन्दछौ, त्यो तिमीहरू ठीकै भन्दछौ, किनभने म उही हुँ । यदि तिमीहरूका गुरू र प्रभु भइकन मैंले तिमीहरूका गोडा धोएको छु भने, तिमीहरूले पनि एक–अर्काको गोडा धुनु पर्छ । किनकि मैले तिमीहरूलाई एउटा उदाहरण दिएको छु र जसरी मैले तिमीहरूको निम्ति गरेँ, तिमीहरूले पनि त्यसै गर” (यूहन्ना १३ः१३–१५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(प्रभु येशूले उदाहरणद्वारा शिक्षा दिनु भयो भन्ने कुरालाई ध्यान दिनुहोस) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपास्टरहरूले धर्मशास्त्रको यो खण्ड एक–अर्कालाई प्रेम गर्नु पर्छ भन्ने बारेमा शिक्षा दिनको लागि धेरै जसो प्रयोग गर्दछन, जुन चाँहि निश्चय पनि धेरै राम्रो कुरा हो । यस खण्डमा भएका वचनहरू, १२ जना प्रेरितहरू, अगुवाहरूलाई सम्बोधन गरिएका हुन । प्रभु येशूलाई राम्रोसित थाहा थियो, कि यदि उहाँको भविष्यको मण्डलीका अगुवाहरू बिभाजित वा एक–अर्कामा प्रतिस्पर्धा भए भने, मण्डली आफ्नो मिशनको कार्यमा थोरै मात्र सफल हुनेछ । त्यसैले उहाँले आफ्ना चेलाहरूले नम्र भएर एक–अर्काको सेवा गरून भनेर यो कुरा स्पष्ट पारिदिनु भएको थियो । उहाँको समयको संस्कृतिको सन्दर्भमा उहाँले घरको नोकरको तल्लो दर्जामा गनिने सेवा नम्र भई गरेर देखाउनु भयो, त्यो काम चाँहि खुट्टा धोइदिने थियो । यदि उहाँ इतिहासको भिन्नै समयको भिन्नै ठाउँमा जानुभएको भए तापनि उहाँले आफ्ना चेलाहरूको दीशा पनि सोहोरी दिनु हुने थियो होला, अर्थात भाँडा पनि साफ गरी दिनु हुने थियो होला । कतिजना उहाँका आधुनिक अगुवाहरूले त्यस प्रकारको पे्रम र नम्रता एक–अर्काप्रति प्रश्तुत गर्न इच्छा गर्दछन ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रएकै घण्टाभित्र प्रभु येशूले आफ्नो महत्वपूर्ण संदेशलाई स्पष्टसँग प्रश्तुत गरी दिनु भयो । उहाँले तिनीहरूको गोडा धोइसकेपछि लगत्तै आफ्नो भविष्यको मण्डलीको अगुवाहरूलाई भन्नुभयो ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“एउटा नयाँ आज्ञा म तिमीहरूलाई दिँदछु , तिमीहरू एक–अर्कालाई प्रेम गर, तिमीहरूसँग मैले कस्तो प्रेम गरेको छु , तिमीहरू पनि एक–अर्कालाई त्यस्तै प्रेम गर । यदि तिमीहरूले एक–अर्कालाई प्रेम ग¥यौ भने, यसैबाट सबैले जान्नेछन , कि तिमीहरू मेरा चेला हौ” (यूहन्ना १३ः ३४–३५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रनिश्चय पनि यी वचनहरू ख्रीष्टका सबै चेलाहरूको लागि प्रयोगात्मक छन । तर ती वचनहरू मौलिक रूपमा अरु अगुवाहरूसँग अगुवाहरूको सम्बन्ध कस्तो हुनु पर्छ भनेर अगुवाहरूको निम्ति बोलिएका थिए ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रफेरि पनि केही क्षणपछि प्रभु येशूले भन्नु भयो, “मेरो आज्ञा यही हो, कि मैले तिमीहरूलाई जसरी प्रेम गरें, तिमीहरूले एक–अर्कालाई त्यसरी नै प्रेम गर । आफ्ना मित्रहरूको लागि आफ्नो प्राण अर्पण गरी दिनुभन्दा ठूलो प्रेम अरु कसैको हुँदैन ।” (यूहन्ना १५ः१२–१३)

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूले फेरि पनि अगुवाहरूसँग बोलिरहनुभएको थियो भनेर मनमा लिनुहोस । फेरि पनि एकै क्षणमा उहाँले भन्नु भयो,

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रकेही समयपछि प्रभु येशूका चेलाहरूले तिनीहरूको निम्ति उहाँले प्रार्थना गरिरहेको सुन्नु भयो,

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“म फेरि संसारमा रहँदिन, तर यिनीहरू त संसारमा रहन्छन, मचाँहि तपाईंकहाँ आइरहेछु । पवित्र पिता तपाईंले मलाई दिनुभएको तपाईंको नाउँमा तिनीहरूलाई सुरक्षित राख्नुहोस र हामी जस्तै तिनीहरू पनि एक होउन” (यूहन्ना १७बmउसः११) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअन्तमा केही समय पश्चात, प्रभु येशूले आफ्नो प्रार्थनालाई निरन्तरता दिने क्रममा उहाँका चेलाहरूले उहाँले यसो भन्दै गर्नुभएको कुरा सुने,

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“म यिनीहरूको निम्ति मात्र प्रार्थना गर्दिन, तर यिनीहरूको सन्देशद्वारा ममाथि विश्वास गर्नेहरूको निम्ति पनि प्रार्थना गदर्छु , कि यिनीहरू सबै एक होऊन । हे पिता जसरी तपाईं ममा हुनुहुन्छ र म तपाईंमा, त्यसरी तिनीहरू पनि हामीमा एक होऊन र तपाईंले मलाई पठाउनुभयो भनी संसारले विश्वास गरोस । जुन महिना तपाईंले मलाई दिनुभएको छ, मैले तिनीहरूलाई दिएको छु , ताकि हामी एक भए भैंm तिनीहरू पनि एक होऊन । म तिनीहरूमा, अनि तपाईं ममा र तिनीहरू पूर्ण रूपले एक होऊन र तपाईंले मलाई पठाउनुभएको हो अनि मलाई प्रेम गर्नु भए जस्तो तपाईंले तिनीहरूलाई पनि प्रेम गर्नुभयो भनी संसारले जानोस” (यूहन्ना १७बmउसः२०–२३) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयसरी एक घण्टाभन्दा कम समयभित्र छपटकसम्म प्रभु येशूले आफ्ना भविष्यका अगुवाहरूलाई एक–अर्काको लागि नम्रता पूर्वक सेवा गर्दै प्रेम र एकतामा रहेर प्रश्तुत हुनु पर्ने महत्वलाई जोड दिनु भयो । यो कुरा प्रभु येशूको लागि अति महत्वपूर्ण थियो भन्ने स्पष्ट हुन्छ । तिनीहरूको एकता संसारमा उहाँमा विश्वास गर्ने कार्यको निम्ति महत्वपूर्ण पक्ष थियो ।

How Well Are We Doing?

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामीले कतिको राम्रो गरिरहेका छौं ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदुर्भाग्यबस, हामीले हाम्रा बगालहरू प्रेमकासाथ एकतामा आउनेछन भनेर आशा गरेकै बेला, हामीहरूमध्ये धेरै जसोले एक–अर्कासँग प्रतिस्पर्धा गर्दछौं र अरु मण्डलीहरूकै लगानीमा हाम्रा मण्डलीहरूको निर्माणको लागि अनैतिक उपायहरू प्रयोग गर्दछौं । हामीमध्ये धेरै अरु पास्टरहरूसँगको संगतिबाट टाढा हुन्छौं, जसका सिद्धान्तहरू भिन्नै हुन्छन । हामी हाम्रा मण्डली भवनहरूको अगाडि संसारले समेत देख्ने गरी एकताको अभावमा छौं भन्ने चिन्हको साथ यसो भन्ने प्रचारसमेत गरिरहेका हुन्छांै र प्रत्येकलाई सन्देश पनि पठाइरहेका हुन्छौंः “हामीहरू अरु मण्डली भवनमा भएका ख्रीष्टियनहरू जस्तो खाले होइनौं ।” (ख्रीष्टियन सम्प्रदाय एकदम बिभाजित संस्था हो भनेर अविश्वासीहरूले थाहा पाए भैंm हाम्रो एकताको अभावको बारेमा संसारलाई जानकारी दिने राम्रो काम हामीले गरेकाछौंं) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रछोटकरीमा भन्नुपर्दा, हामीले प्रचार गरेको कुरा, हामीले व्यवहारमा नै लगाउँदैनौं र एकताको बारेमा हामीले हाम्रो मण्डलीलाई प्रवचनद्वारा सिकाएको भन्दा धेरै हाम्रो उदाहरणले सिकाउँछ । औसत ख्रीष्टियनहरूका अगुवाहरूले भिन्नै प्रकारले जीवन जिइरहेको बेला, ख्रीष्टियनहरू एक–अर्कामा प्रेम र एकतामा लागिरहेका छन भनेर सोच्ँनु मूर्खता हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवास्तवमा यो समस्याको एउटा मात्र समाधानको उपाय चाँहि पश्चाताप हो । हामीले विश्वासीहरूको सामु र संसारकै सामु गलत उदाहरण छाडेकोमा पश्चाताप गर्नै पर्छ । हामीलाई बिभाजन ल्याउने त्यो बाधालाई हटाउनै पर्छ र एक–अर्कालाई प्रेम गर भनी प्रभु येशूले दिनुभएको आज्ञालाई एक–अर्कालाई प्रेम गर्दै पूरा गर्न सुरु गरी हाल्नु पर्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसको मतलब, सर्वप्रथम हामीले अरु पास्टरहरू र सेवकहरू साथसाथै बिभिन्न सैद्धान्तिक मतका पास्टरहरूलाई समेत भेटनु पर्दछ । मैले नयाँ गरी नजन्मिएका पास्टरहरूसँग संगति गर्नुपर्छ भनेर भनिरहेको छुइन, जसले आफ्नो व्यक्तिगत फाइदाको लागि सेवकाई गरिरहेका छन वा प्रभु येशूको आज्ञा पालन गर्ने प्रयत्न गर्दैछन । तिनीहरू त भेडाँको भेषमा भएका ब्वाँसाहरू हुन र तिनीहरूलाई कसरी चिन्ने भनेर प्रभु येशूले स्पष्ट रूपमा हामीलाई बताउनु भएको छ । तिनीहरू तिनीहरूकै फलबाट चिनिन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र मैले ख्रीष्टमा साँचो दाजु–भाइ तथा दिदी–बहिनीहरू जसले प्रभ येशूको आज्ञालाई पालन गर्न प्रयत्न गर्दछन , तिनै पास्टरहरू र सेवकहरूको बारेमा कुरा गरिरहेको छु । यदि तपाईं पास्टर हुनु हुन्छ भने, तपाईं अरु पास्टरहरूलाई प्रेम गर्नको लागि आफ्नो बगालको सामु ब्यवहारीक स्पमा प्रश्तुत भएर समर्पित हुनु पर्दछ । सुरु गर्ने एउटा तरिका चाँहि तपाईंको छेउमा भएका अरु पास्टरहरूको नजीक गएर तपाईंले तिनीहरूलाई जसरी प्रेम गर्नुपर्ने थियो त्यसरी नै प्रेम गर्न नसकेकोमा तिनीहरूसँग क्षमा माँग्नु हो । त्यस कुराले केही पर्खालहरू तोडिन्छन । त्यसपछि एक–अर्कामा भेटेर सँगै खाने, एक–अर्कालाई उत्साह र हौसला दिनुका साथै एक–अर्काको निम्ति प्रार्थना गर्र्ने कुरामा समर्पित हुनुहोस । जब त्यो काम हुन्छ, तब तपाईंले सिद्धान्तको बारेमा प्रेमपूर्वक छलफल गर्न सक्नु हुन्छ, जसले तपाईंलाई बिभाजन ल्याई दिएको थियो । तपाईंहरूले छलफल गर्दा तपाईहरू सहमत हुनुहोस वा नहुनुहोस तर एकताको लागि प्रयत्नरत नै हुनु पर्दछ । मैले जुन सिद्धान्त मान्थें त्यो सिद्धान्तमा नभएका सेवकहरूका कुराहरू सुन्नलाई अन्तमा मैले मन लगाएको बेलादेखि मेरो जीवन र सेवकाई बिशेष रूपले समृद्ध बन्यो । मैले आपूmलाई चुप लगाएर बसेकोले गर्दा धेरै बर्षसम्म मैले धेरै आशिषहरू गुमाउनु प¥यो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतपाईंले अरु पास्टरहरूलाई तपाईंको मण्डलीमा वा घरेलु मण्डलीको सभामा प्रचार गर्नको लागि बोलाएर पनि तपाईंको प्रेम र एकतालाई प्रश्तुत गर्न सक्नुहुन्छ वा तपाईंको मण्डलीले अरु मण्डलीहरूसँग वा तिनीहरूको घरेलु मण्डली सभाहरूसँग मिलेर संयुक्त रूपमा संगति गरेर पनि तपाईंको प्रेम र एकतालाई प्रश्तुत गर्न सक्नु हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतपाईंले आफ्नो मण्डलीको नाम परिवर्तन गर्न पनि सक्नु हुन्छ, जसले गर्दा अरु ख्रीष्टको शरीरसँगको तपाईंको अनेकताको बारेमा सभाले थाहा पाउने छैन । तपाईंले आफ्नो सम्प्रदाय र संगठनको नाउँलाई हटाएर ख्रीष्टको शरीरको परिचय दिई तपाईंले विश्वास गरेको हरेकलाई कुनै पनि मण्डलीहरू भिन्नै होइनन तर प्रभु येशूले एउटै मात्र मण्डली निर्माण गरिरहनुभएको छ भन्ने सन्देश पठाई दिनुहोस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमलाई थाहा छ यो अतिवादी जस्तो हुन्छ । तर प्रभु येशूले कहिले पनि चाहना नगर्नुभएको कुनै पनि कुरालाई किन समर्थन गर्ने ७तिस उहाँलाई बेखुशी तुल्याउने कुनै पनि कुरोलाई किन समावेश गर्ने ७तिस धर्मशास्त्रमा कुनै पनि सम्प्रदाय वा संगठनहरूको बारेमा उल्लेख गरिएको छैन । जब कोरिन्थीहरू आफ्ना मन परेका शिक्षकहरूका कारण बिभाजित भए, तब पावलले जोडसित तिनीहरूलाई गाली गरे र तिनीहरूको बिभाजनले तिनीहरूको शारीरिकपन र आत्मिक बालकपनलाई देखाउँछ भनेर भनिदिए (हेर्नुहोस १ कोरिन्थी ३ः१–७बmउस) । हाम्रो बिभाजनले योभन्दा कुनै कमी देखाउँछ ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामीलाई एक–अर्काबाट अलग पार्ने जुनसुकै कुराबाट हामी अलग बस्नु पर्दछ । धर्मशास्त्रमा व्यक्तिगत मण्डलीहरू तिनीहरू भेटने घरेलु मण्डलीहरूबाट मात्रै परिचित थिए । मण्डलीहरूका झुण्डहरू जुन शहरमा अवस्थित थिए, त्यही शहरको नाउँले परिचित थिए । तिनीहरू सबैले एउटै मण्डली, ख्रीष्टको शरीरको भागको रूपमा आपूmलाई मानिलिन्थे ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यहाँ एउटा मात्रै राज्य छ र त्यस राज्यको राजा एक मात्र हुनुहुन्छ । जसले आपूmलाई माथि उचाल्दछ जसले गर्दा विश्वासीहरू वा मण्डलीहरू ऊसँगै परिचित हुन्छन भने, उसले परमेश्वरको राज्यभित्र आफ्नो राज्य निर्माण गरिरहेको हुन्छ । उसले राजाको सामु खडा हुनको लागि तयार भए हुन्छ, जसले भन्नु हुन्छ, “मेरो महिमा म अरुलाई दिने छैन” (यशैया ४८ः११) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयी सबै कुराहरूको लागि फेरि पनि भन्नुपर्दा, सेवकहरूले हरेकको सामु ख्रीष्टको आज्ञा पालन गर्ने ठीक प्रकारको उदाहरण हुनु पर्दछ, किनभने मानिसहरूले तिनीहरूको उदाहरण पछयाउन गइरहेका छन । अरुहरूको सामु तिनीहरू जुन उदाहरण जिउँछन , त्यो नै तिनीहरूले दिने शिक्षाको प्रभावकारी तरिका हो । जसरी पावलले फिलिप्पीका विश्वासीहरूलाई लेखेका छन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“भाइ हो, तिमीहरू मेरो अनुकरण गर्नेहरू होओ, हामीमा तिमीहरूले देखेको नमुनाअनुसार जिउनेहरूलाई हेर” (फिलिप्पी ३ः१७बmउस) ।

What to Teach

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रके सिकाउने

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसेवकको लक्ष्य पावल भैंm चेला बनाउने हुन्छ । यो लक्ष्य “प्रत्येक मानिसलाई ख्रीष्टमा परिपक्व बनाई प्रश्तुत गर्ने” सारा बुद्धिमा हरेक मानिसलाई उत्साह र शिक्षा” दिनेछ (कलस्सी !M@* ख) । पावलले मानिसहरूलाई शिक्षित बनाउन वा मनोरञ्जन दिलाउनको लागि मात्र शिक्षा दिएनन भन्ने कुरालाई मनमा राख्नुहोस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचेला बनाउने सेवकले पावलसँगै भन्न सक्दछन , “हाम्रो आज्ञाको लक्ष्य प्रेम हो, जो शुद्ध हृदय, असल विवेक र निष्कपट विश्वासबाट आउँछ” (१कोरिन्थी १ः५) । तिनले सेवा गरेका मानिसहरूको जीवनमा ख्रीष्टको साँचो स्वरूप र प्रतिरूप उत्पादन गर्न चाहन्छन , जसको कारण तिनले विश्वासीहरूलाई ख्रीष्टका सबै आज्ञाहरू पालन गर्न सिकाउँछन । तिनले आफ्ना ७नतसोताहरूलाई “सबै मानिसहरूसँग शान्तिमा बस्ने, र पवित्र हुने (पवित्रतामा रहने) प्रयत्न गर, जुन कुराबिना कुनै पनि मानिसले परमप्रभुलाई देख्न सक्दैन” भनेर उत्साह दिँदै सत्य कुरा सिकाउँछन (हिब्रू १२ः१४) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचेला बनाउने सेवकले प्रभु येशूले आफ्ना चेलाहरूलाई तिनीहरूका चेलाहरूलाई ख्रीष्टको आज्ञाको केही भाग मात्र सिकाउनलाई नभएर उहाँले तिनीहरूलाई आज्ञा गर्नुभएका सबै आज्ञाहरू पालन गर्न सिकाउनु भनेर भन्नुभएको कुरालाई जान्दछ (हेर्नुहोस मत्ती २८ः१९–२०) । उसले ख्रीष्टले आज्ञा गर्नुभएको जुनसुकै कुरा सिकाउन पनि हिच्किचाउँदैन र त्यसैले गर्दा उसले आफ्ना मानिसहरूलाई नियमित रूपमा सु–समाचारहरू र पत्रहरूबाट पद–पद गरेर सिकाउँछन । त्यही कुरा नै प्रभु येशूका आज्ञाहरूमा उल्लेख गरिएको छ र बारम्बार जोड पनि दिइएको छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयस प्रकारको व्याख्यात्मक प्रवचनले यो पनि निश्चित गर्दछ, कि उहाँको आज्ञा सन्तुलित रहनेछ । जब हामी प्राशङ्गिक सन्देश मात्र सिकाउँदछौं, तब हामी मानिसहरूलाई लोकप्रिय नभएको प्रशङ्गलाई अवहेलना गरिरहेका हुन्छौं । पद–पद गरी सिकाउने शिक्षकले परमेश्वरको प्रेमको बारेमा मात्रै सिकाउँदैन, तर उसले उहाँको ताडना र क्रोधको बारेमा पनि सिकाउँछ । उसले सामान्य विषय वस्तुहरूमा भएका मुख्य कुराहरूलाई कुन चाँहि महत्वपूर्ण हो र कुन चाँहि कम महत्वपूर्णको छ त्यसलाई कम जोड दिएर सिकाउँछ । प्रभु येशूअनुसार फरिसीहरूका गल्तीहरू यही नै थियो (हेर्नुहोस मत्ती २३ः२३,२४) ।

Overcoming Fears of Expository Teaching

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रव्याख्यात्मक प्रवचनको डरमाथि विजयी हुनु

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रधेरै पास्टरहरू पद–पद गरेर सिकाउन डराउँछन , किनभने तिनीहरूले धर्मशास्त्रमा नबुझेका थुप्रै कुराहरू छन र तिनीहरूले कति कुरो जान्दैनन भन्ने कुरा मण्डलीले थाहा नपाओस भन्ने तिनीहरू चाहन्छन । वास्तवमा यो अहंकारपूर्ण कुरा हो । धर्मशास्त्रमा भएको हरेक कुरा पूर्ण रूपमा बुझ्ने व्यक्ति पृथ्वीमा कोही पनि छैन । पत्रुसले पनि भनेका छन , कि पावलले लेखेका कतिपय कुराहरू बुझ्नलाई अप्ठयारा छन (हेर्नुहोस २ पत्रुस ३ः१६)

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजब पास्टरले आफ्नो मनिसहरूलाई पद–पद गरेर सिकाउँदै गर्दा उसले बुझ्न नसकेको पद वा खण्डमा आइपुग्छन , तब उसले आफ्ना बगालहरूलाई अर्को खण्ड बुझ्न नसकेको कुरा बताउनु पर्दछ र अर्को बुँदामा जानु पर्दछ । पवित्र आत्माले उसलाई आपूmले बुझ्न नसकेका कुरा बुझ्नको लागि सहायता गर्नुभएको होस भनेर प्रार्थना गर्नको निम्ति उसले आफ्नो बगाललाई अनुरोध गर्नु पर्दछ । उसको बगालको सामु त्यस प्रवचनको कुराले उसको नम्रताको असल उदाहरण झल्काई दिनेछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रघरेलु मण्डलीका पास्टर÷एल्डर÷निरीक्षकले सानो अनौपचारिक झुण्डमा शिक्षा दिने छुट्टै मौका पाएका हुन्छन , किनभने उसले शिक्षा दिएको बेलामा प्रश्नहरू सोधिन सक्छन । अध्ययन गरिरहेका धर्मशास्त्र सम्बन्धी कुराहरूलाई समुहमा अरुहरूलाई रहस्यका कुराहरू बताउनको लागि यसले पवित्र आत्मालाई सम्भावित मौका पनि खोली दिन्छ । हरेकको लागि अझ प्रभावकारी ढङ्गमा सिक्ने परिणाम बन्न सक्दछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रख्रीष्टको आज्ञाहरू सिकाउन सुरु गर्ने असल ठाउँ चाँहि मत्ती ५ः७बmउस मा पाइने डाँडाको उपदेश नै हो । त्यहाँ प्रभ येशूले धेरै आज्ञाहरू दिनुभएको छ र उहाँले आफ्ना यहूदी अनुयायीहरूलाई मोशाद्वारा दिइएको ब्यवस्थाहरूलाई ठीक प्रकारले बुझ्नको लागि सहायता गर्नुभएको छ । अलिकपछि यस पुस्तकमा, यो काम कसरी गर्न सकिन्छ भनेर प्रश्तुत गर्नलाई डाँडाको उपदेश म पद–पद गरेर सिकाउनेछु ।

Sermon Preparation

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रवचनको तयारी

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रधेरै आधुनिक सेवकहरूले अभ्यास गरेभैंm नयाँ करारको कुनै पनि पास्टर÷ एल्डर÷ निरीक्षकले कहिले पनि साप्ताहिक प्रवचन÷संदेश पूर्ण रूपमा उदाहरणहरू र सबै रूपरेखाहरू भरेर तयार गरेको नयाँ करारमा प्रमाणको लागि कति पनि पाइन्दैन । निश्चय पनि हामीहरूमध्ये कसैले पनि प्रभु येशूले यस प्रकारले प्रवचन तयार गर्नुभएको कुरोलाई कल्पना गर्न सक्दैनौं । सुरुको मण्डलीमा भएको शिक्षा अति सहज र प्रभावकारी थियो । त्यसमा ग्रीकहरू र रोमीहरूले गरेको अभ्यास जस्तो भाषण गर्ने शैली थिएन, बरू येहूदी शैलीको अनुकरण गरिएको थियो र त्यसैलाई पछिबाट गएर मण्डलीले पनि अभ्यास गर्न थाल्यो, जब मण्डली संस्थागत भएर अगाडि बढयो । चेलाहरूलाई अदालतमा बोलाइँदा आफ्नो बचाउको लागि तयारी नगर्नु भनेर प्रभु येशूले भन्नुभएको थियो र तिनीहरूले के बोल्नु पर्ने हो पवित्र आत्माले सहज रूपमा ठीक शब्दहरू बोल्नको लागि दिनुहुनेछ भनेर प्रतिज्ञा गर्नुभएको भए हामीले यो अपेक्षा गर्ने थियौं, कि परमेश्वरले पास्टरहरूलाई कुनै अवस्थामा मण्डलीको सभाहरूमा बोल्नको लागि सहायता गर्न सक्षम हुनुहुनेछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसेवकहरूले प्रार्थना र अध्ययन गरेर आपैmलाई तयार गर्नु हुँदैन भनेरचाँहि भन्न खोजिएको होइन । पावलले तिमोथीलाई हौशला दिएकाछन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“शर्माउन नपर्ने र सत्यको वचनलाई ठीकसँग प्रयोग गर्ने कामदार जस्तै आपूmले आपैmलाई परमेश्वरमा ग्रहणयोग्य तुल्याउने भरमग्दुर प्रयास गर ।” (२ तिमोथी २ः१५)

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“ख्रीष्टको वचन तिमीहरूमा प्रशस्त रूपमा बास गरोस” (कलस्सी ३ः१६) भन्ने पावलको आज्ञालाई पालन गर्ने सेवकहरू परमेश्वरको वचनले भरिपूर्ण हुनेछन जसले गर्दा तिनीहरूको “भरपुरीबाट” तिनीहरू शिक्षा दिन सक्षम हुनेछन । त्यसैले प्रिय पास्टर, तपाईंले आपैmलाई बाइबलमा चुर्लुम्मै डुबाउनु महत्वपूर्ण कुरा हो । यदि तपाईं आफ्नो प्रशंसामा एकदम पोख्त हुनुहुन्छ र उत्साहित हुनुहुन्छ भने, अलिकति भए पनि परमेश्वरको सत्यतामा संचारित हुनको लागि अरु तयारी गर्नु पनि साँच्चै नै जरूरी हुन्छ । यसको अतिरिक्त, यदि तपाईं पद–पद गरेर सिकाउनु हुन्छ भने, तपाईंले आफ्नो रूपरेखामा भएका बुँदाहरूमा हरेक सान्दर्भिक पदहरूलाई प्रयोग गर्न सक्नुहुन्छ अनि तपाईंको तयारीमा तपाईंले सिकाउन गइरहनुभएका धर्मशास्त्रका पदहरूमा प्रार्थनासहित तपार्इंले मनन गर्नु पर्दछ । यदि तपाईं घरेलु मण्डलीमा पास्टरको काम गर्नु हुन्छ भने, शिक्षाको पारस्परिक प्रकृति प्रवचनको रूपरेखाहरूको आवश्यकताअनुसार अझ बढी पनि हुनेछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआपूmले शिक्षा दिँदा परमेश्वरले सहायता गर्नुहुनेछ भनी विश्वास गर्ने सेवक परमेश्वरको सहायता पाएर पुरस्कृत हुनेछ । त्यसैले आपूmलाई कम भरोसा नगर्नुहोस र तपाईंको तयारी, नोटहरू र प्रभुमा बढी भरोसा गर्नुहोस । अन्तमा, जसै तपाईंले विश्वास र आत्मा–विश्वास पाउनुहुन्छ, तब रूपरेखा तयार गर्न सक्षम नहोउन्जेलसम्म थोरै प्रवचनको नोटहरू तयार गर्नुहोस अथवा रूपरेखा नबनाए पनि हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअरुहरूको सामु स्व–विवेकी हुने मानिसले धेरै जसो तयारी गरिएको नोटमा भर पर्दछ, किनभने सार्वजनिक रूपमा गल्ती गर्ने उसको डर हुन्छ । उसको डर असुरक्षामा जरा गाडिएको हुन्छ, जुन चाँहि उसको अहंकारमा जरा गाडिएर बसेको हुन्छ । मानिसहरूको दृष्टिमा ऊ कसरी प्रस्तुत हुन्छ भन्ने बारेमा उसले चिन्ता लिन कम गरे राम्रो हुन्छ र उ र उसका ७नतसोतहरू परमेश्वरको दृष्टिमा कस्तो देखिन्छन भन्ने बारेमा उसले आफ्नो ध्यान केन्द्रित गर्नु पर्दछ । हृदय छुने आत्मिक तथा आत्माले अभिषेक गरेको शिक्षा जस्तो गरेर ७नतसोताहरूलाई हल्लाउने प्रकारको वचन तयारी गरेको प्रवचनमा हुँदैन । यदि हरेकले आफ्नो वार्तालापहरूमा तयार गरेको नोटहरू प्रयोग गर्नु हो भने, सोच्ँनुहोस त संचारमा कति बाधा हुन्छ ! वार्तालापको अन्त हुन्छ ! एउटा अभ्यास नगरिएको वार्तालापको शैली तयारी भाषणभन्दा अति गम्भीर प्रकारले सरर बहने हुन्छ । शिक्षा दिनु भनेको अभिनय गर्नु होइन । यो त सत्य कुरो अरुलाई हालिदिनु हो । हामी सबैलाई थाहा छ, जब हामी प्रवचन सुन्छौं, र जब हामी प्रवचन गर्छौं, हामीले अचम्भ रीतिले त्यही वचनमा आपूmलाई झुकाउँछौं ।

Four More Thoughts

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअन्य चार बिचारधाराहरू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र१. केही सेवकहरूले अरुहरूले लेखेका पुस्तकहरूबाट प्रवचनका सबै सामाग्रीहरू मिलाएर सुगाले जस्तै कण्ठ गर्दछन । तिनीहरूले व्यक्तिगत रूपमा पवित्र आत्माले सिकाउनु हुने आश्चर्यमय आशिषहरूलाई गुमाइरहेका हुन्छन र तिनीहरूले आपूmले सारेका ती लेखहरूको गलत बिचारहरूलाई पनि प्रचार गरिरहेका हुन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र२. धेरै पास्टरहरूले अरु प्रचारकहरूको प्रचार र शिक्षा दिने शैलीको प्राय ः जसो हुने गरेको परम्परागत शैलीको नक्कल गरिरहेका हुन्छन । उदाहरणको लागि, केही समुदायमा तिनीहरूले सारो–सारो कराएर र छिटो प्रचार गर्दा, तिनीहरूका प्रवचनहरू अभिषेक गरिएका हुन्छन भनेर बिचार गरिन्छ । मण्डलीमा उपस्थित हुनेहरू, त्यसैले गर्दा, सुरुदेखि अन्तसम्म कराएर प्रचार गरिएको प्रवचनमा अधिनस्थ हुन्छन । साँचो कुरा चाँहि के हो भने, मानिसहरूले एकै प्रकारको स्वरमा बोलेको सुनेको बेला तिनीहरूले प्रायः गरेर अनावश्यक रूपले कराउँछन । स्वर परिवर्तन गर्दै गरेका प्रचारले अरुहरूलाई आपूmतिर खिच्न सकिन्छ । यसको अतिरिक्त प्रचार उत्साह दिने खालको हुने भएकोले स्वभाविक रूपमा अलिक कराएर बोल्नु पर्ने हुन्छ भने शिक्षा चाँहि प्रायः गरेर अलिक वार्तालाप गर्ने प्रकारको स्वरमा गरिन्छ, किनभने यो आज्ञामूलक हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र३. सयौं मण्डलीका सेवाहरूमा मैले प्रवचन सुन्ने ७नतसोताहरूको अवलोकन गरेको छु , धेरै प्रचारकहरू र शिक्षकहरू मानिसहरूलाई दिक्क लाग्ने खालको वा सुन्नै नचाहने खालका धेरै संकेतहरू दिन बिस्मरणशील भएको देख्दा मलाई अचम्भ लागेको छ । मानिसहरूलाई दिक्क लागेको अवस्थामा पाउने पास्टरहरू अझ दिक्क लाग्दा हुन्छन ! तपाईंले बोलिराखेको बेलामा जसले तपाईंतिर हेरिरहेका हुँदैनन , तिनीहरूले सम्भवतः सुनिरहेका पनि हुँदैनन । जुन मानिसहरूले सुनिरहेका हुँदैनन , तिनीहरूलाई सहायता पनि पुगिरहेको हुँदैन । यदि गम्भीर मान्छेहरू दिग्दार भइरहेका छन भने, अथवा तिनीहरूले सुनिरहेका छैनन भने, तपाईंले आफ्नो प्रवचनको संशोधन गर्नु पर्दछ । धेरै उदाहरणहरू दिनुहोस । सान्दर्भिक कथाहरू भन्नुहोस । दृष्टान्तहरू बनाउनुहोस । यसलाई सजिलो बनाउनुहोस । तपाईंको हृदयबाट वचन सिकाउनुहोस । गम्भीर हुनुहोस । तपाईं जस्तो हुनु हुन्छ, त्यही हुनुहोस । तपाईंको आवाजलाई बदल्नुहोस । तपाईंका ७नतसोताहरूसँग जतिसक्दो बढी हेलमेल हुनुहोस । केही अनुहारको हावभावलाई प्रयोग गर्नुहोस । तपाईंका हातहरूको प्रयोग गर्नुहोस । वरपर हिँडनुहोस । धेरै लामो नबोल्नुहोस । यदि झुण्ड सानो छ भने, मानिसहरूलाई कुनै पनि मौकाको समयमा प्रश्न गर्नको लागि भन्नुहोस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र४. हरेक प्रवचनमा तीनवटा मात्र बुँदाहरू हुनु पर्छ भन्ने बिचारधारा मानविय कल्पना मात्रै हो । लक्ष्य चाँहि चेला बनाउने हो, तर आधुनिक प्रवचन बिज्ञानको बिधिहरूलाई अनुकरण गर्ने होइन । प्रभु येशूले भन्नुभयो, “मेरा भेंडाहरूलाई खुवाऊ,” तर उहाँले, “मेरा भेंडाहरूलाई प्रभाव पार” भन्नु भएन ।

Whom To Teach

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रकसलाई सिकाउने

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूको नमुनालाई अनुकरण गर्दै, चेला बनाउने सेवकले कुनै अवसरमा उसले शिक्षा दिने मानिसहरूको सम्बन्धमा अलिक चयनात्मक हुनु पर्दछ । त्यस कुराले तपाईंलाई अचम्भ त पार्नेछ, तर यो कुरा भने साँचो हो । प्रभु येशूले प्रायः गरेर भीँडहरूसँग बोल्दा दृष्टान्तहरूमा बोल्नु हुन्थ्यो, र त्यसो गर्नको लागि उहाँको कारण पनि थियोः उहाँले भनेका कुरा हरेकले बुझुन भनेर उहाँ चाहनु हुन्न थियो । यो कुरा धर्मशास्त्रमा स्पष्ट छः ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअनि चेलाहरू आएर उहाँलाई भने, “तपाईं तिनीहरूसँग किन दृष्टान्तहरूमा बोल्नु हुन्छ ७तिस” उहाँले तिनीहरूलाई जवाफ दिनु भयो, “तिमीहरूलाई त स्वर्ग राज्यको रहस्यको ज्ञान दिइएको छ, तर तिनीहरूलाई भने दिइएको छैन । किनकि जससँग छ, त्यसलाई दिइने छ र त्यससँग प्रशस्त हुनेछ तर जससँग छैन, त्यससँग भएको पनि त्यसबाट खोसिनेछ । यसै कारण म तिनीहरूसँग दृष्टान्तमा बोल्दछु , किनभने तिनीहरू हेर्न त हेर्छन , तर देख्दैनन , सुन्न त सुन्छन , तर बुझ्दैनन” (मत्ती १३ः१०–१३) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रख्रीष्टका दृष्टान्तहरू बुझ्नको लागि अवसर तिनीहरूलाई मात्र दिइएको छ जोहरूले पश्चाताप गरेर उहाँलाई पछयाउने निर्णय गरेका छन । जसले तिनीहरूको जीवनमा भएको परमेश्वरको इच्छालाई इन्कार गरेर पश्चाताप गर्नको लागि दिइएको मौकाबाट अर्कोतर्फ फर्किएका थिए, त्यस्तै गरेर तिनीहरू पनि परमेश्वरद्वारा इन्कार गरिएका थिए । परमेश्वरले अभिमानीहरूको बिरोध गर्नु हुन्छ तर नम्रहरूलाई अनुग्रह दिनु हुन्छ (हेर्नुहोस १ पत्रुस ५ः५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यस्तै गरेर, प्रभु येशूले आफ्ना अनुयायीहरूलाई निर्देशन दिनु भयो ः “जे पवित्र छ, सो कुकुरहरूलाई नदेओ र आफ्ना मोतीहरू सँगुरको अगाडि नफाल, नत्रता तिनीहरूले आफ्ना खुट्टाले तिनलाई कुल्चलान, र फर्की तिमीलाई हमला गर्लान” (मत्ती ७बmउसः६) । प्रभु येशूले अलंकारिक रूपमा बोलिरहनुभएको थियो भन्ने कुरा स्पष्ट छ । उहाँको मतलब, “मुल्यवान कुराको महत्वलाई नबुझ्नेहरूलाई मुल्यवान कुरा नदेओ” भन्ने हो । मोतीहरू अनमोल हुन्छन भन्ने सुँगुरहरूले महसुस गर्दैनन , त्यस्तै गरेर आत्मिकी सुँगुरहरूले पनि परमेश्वरको वचनको महत्वलाई तिनीहरूले सुनेको बेलामा महसुस गर्दैनन । यदि तिनीहरूले सुनेको वचन परमेश्वरको वचन हो भनेर विश्वास गरेका भए, तिनीहरूले यसमा पुरा ध्यान दिने थिए र पालना गर्ने थिए ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआत्मिक सुँगुर को हो भनेर तपाईंले कसरी जान्नु हुन्छ ७तिस तपाईंले उसको छेउमा एउटा मोती फ्याँकिदिनुहोस र त्यो मोतीलाई त्यसले के गर्दो रहेछ भनेर हेर्नुहोस । यदि उसले त्यस मोतीलाई अनादर गर्दछ भने त्यो आत्मिक सुँगुर नै हो भनेर तपाईं जान्नुहुनेछ । यदि उसले त्यसको पालना गर्दछ भने, तब तपाईंले उ आत्मिक सुँगुर होइन रहेछ भनी थाहा पाउनुहुनेछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदुर्भाग्यबस, धेरैजना पास्टरहरूले प्रभु येशूले नगर्नु भनी भनेका कामहरू निरन्तर रूपमा गरिरहेका छन, निरन्तर रूपमा आफ्ना मोतीहरू सुँगुरहरूको सामु फालिरहेका छन, जसहरूले परमेश्वरको वचनलाई तिरस्कार गरेका छन घरिघरि सिकाउने काम गरिरहेका छन । ती सेवकहरूले परमेश्वरले तिनीहरूलाई दिनुभएको समय बर्बाद गरिरहेका छन । तिनीहरूले आफ्नो खुट्टाको धुलो टक्टक्याउनु पर्दछ र धेरै बर्षअगि प्रभु येशूले तिनीहरूलाई दिनुभएको आज्ञातर्फ फर्कनु पर्दछ ।

The Sheep, Goats and Pigs

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रभेडाँ, बाख्राहरू र सँुगुरहरू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवास्तवमा, तपाईंले चेला हुन नचाहने कुनै पनि व्यक्तिलाई चेला बनाउन सक्नु हुन्न , जुन व्यक्तिले प्रभु येशूको आज्ञा पालन गर्न चाहँदैन, त्यो व्यक्तिलाई कसैले पनि चेला बनाउँन सक्दैन । धेरै मण्डलीहरू धेरै प्रकारको ख्रीष्टियान संस्कृतिमा हुर्किएका मानिसहरूले भरिएका हुन्छन । तिनीहरूमध्ये धेरैजसोले तिनीहरू नयाँ गरी जन्मिएका हुन भनेर बिचार गर्दछन , किनभने तिनीहरूलाई प्रभु येशू वा ख्रीष्टियान संप्रदायको बारेमा केही धर्मशास्त्रीय तथ्य कुराहरू सिकाइएको हुन्छ । तिनीहरू बाख्राहरू र सुँगुरहरू हुन, तर भेडाँहरू होइनन । तरै पनि धेरै पास्टरहरूले आपूmले आत्मिक रूपमा सहायता पु¥याउनु पर्ने र सेवा गर्नु पर्ने खाँचो भेडाँहरूलाई समय दिन छाडेर नब्बे प्रतिशत समय ती बाख्राहरू र सुँगुरहरूलाई खुशी पार्ने प्रयत्न गरेरै बिताइरहेका हुन्छन ! पास्टरहरू हो, प्रभु येशू यही चाहनु हुन्छ, कि तपाईंले उहाँका भेडाँहरूलाई भोजन खुवाओस , तर बाख्राहरू र सुँगुरहरूलाई चाँहि होइन (हेर्नुहोस यूहन्ना २१ः१७बmउस) !

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतर भेडाँहरू को हुन भनेर तपाईंले कसरी जान्ने ७तिस तिनीहरू ती व्यक्तिहरू हुन , जोहरू मण्डलीमा चाँडो आउँछन र सबैभन्दा पछाडि घर फर्कन्छन । तिनीहरू सत्य जान्नलाई भोकाएका हुन्छन , किनभने येशू नै तिनीहरूका प्रभु हुनुहुन्छ र तिनीहरू उहाँलाई खुशी पार्न चाहन्छन । तिनीहरू आइतबार मात्र मण्डलीमा आउँदैनन , तर जब जब सभा हुन्छ, हरेक सभामा भाग लिन तिनीहरू मण्डलीमा आउँछन । तिनीहरू साना झुण्डहरूमा सहभागी हुन्छन । तिनीहरूले प्रायः जसो गरेर प्रश्नहरू सोध्छन । तिनीहरू प्रभुको बारेमा उत्साहित हुन्छन । तिनीहरूले सेवा गर्ने मौकाहरू खोजिरहेका हुन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपास्टर, तपाईंले यस्ता मानिसहरूको लागि ध्यान दिनुहोस र तिनीहरूको लागि आफ्नो समय प्रशस्त रूपमा समर्पित गर्नुहोस । तिनीहरू चेलाहरू हुन । तपाईंको मण्डलीमा उपस्थित हुने बाख्राहरू र सुँगुरहरूलाई तिनीहरू जहिलेसम्म खडा हुन सक्छन तबसम्म सुसमाचार प्रचार गरिरहनुहोस । तर यदि तपाईंले साँचो सुुसमाचार सुनाउनु हुन्छ भने, तिनीहरू यसमा धेरै लामो समयसम्म खडा हुन सक्दैनन । कि चाँहि तिनीहरू मण्डलीलाई छोडेर जानेछन कि चाँहि तिनीहरूको शक्ति छ भने, तिनीहरूले तपाईंलाई तपाईंको जिम्मेवारीदेखि हटाउनेछन । यदि तिनीहरू सफल भए भने, तपाईंले छोडनुहुँदा तपाईंको खुट्टाबाट धूलो टक्टक्याई दिनुहोस । (घरेलु मण्डलीको बनौटमा, यस्तो प्रकारको कुरा हुन सक्दैन, बिशेष गरेर यदि तपाईंको मण्डली तपाईंको घरमा भेटदछ भने) !

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसै गरेर, प्रचारकहरूले पनि सुसमाचारलाई बारम्बार अवहेलना गर्ने मानिसहरूलाई निरन्तर रूपमा सुसमाचार प्रचार गर्नको लागि छाडिदिनु पर्दछ (हेर्नुहोस लूका ९ः६०) । तपाईं राजाहरूको राजाको महत्वपूर्ण संदेश बोक्ने ख्रीष्टको राजदूत हुनुहुन्छ ! एकपल्ट सुसामाचार सुनिसकेको कुनै पनि व्यक्तिलाई दोहो¥याएर सुसमाचार सुनाउँदै तपाईंको समय खेर नफाल्नुहोस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि तपाईं चेला बनाउने सेवक हुन लागिरहनुभएको छ भने, तपाईंले कसलाई सिकाउन गइरहनुभएको छ त्यसबारे निश्चित हुने व्यक्ति हुनुहोस र प्रभु येशूका आज्ञा पालन गर्न नचाहने मानिसहरूलाई आफ्नो महत्वपूर्ण समय दिएर त्यत्तिकै खेर नफाल्नुहोस । पावलले तिमोथीलाई लेखेका छन ,

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“धेरैजना साक्षीहरूको उपस्थितिमा तिमीले मबाट जे कुरा सुनेका छौ, ती अरुहरूलाई पनि सुनाउन सक्ने विश्वासयोग्य मानिसहरूलाई सुम्पिदेऊ” (२ तिमोथी २ः२) ।

Reaching the Goal

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रलक्ष्यमा पुग्नु

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूको सेवकाइको समयमा नभएका कुराहरू आधुनिक मण्डलीहरूको समयमा भइरहेका छन भन्ने कुरालाई एकछन कल्पना गर्नुहोस । कल्पना गर्नुहोस , कि आफ्नो पुनरूत्थानपछि प्रभु येशू यस पृथ्वीमा रहनुभयो र आधुनिक साङ्गठिक मण्डली जस्तो मण्डली सुरु गर्नुभयो अनि त्यस मण्डलीमा तीस वर्षसम्म पास्टरको सेवकाइ गर्नुभयो । उहाँले त्यही मण्डलीलाई हरेक आइतबार प्रवचनहरू दिइरहनुभएको कुरालाई पनि कल्पना गर्नुहोस । प्रभु येशूले प्रवचन दिइरहनुभएको बेला पत्रुस, यूहन्ना र याकूब एकै लाइनमा बसेर प्रवचन सुनिरहेको कल्पना गर्नुहोस , जहाँ तिनीहरू गत बीस बर्षदेखि प्रभु येशूका सन्देशहरू सुन्दै आएका थिए । पत्रुसले यूहन्नाको छेउमा ढल्केर गनगनाउँदै यूहन्नाको कानमा खुसुक्क “यो प्रवचन हामीले सुनेको दशपल्टसम्म भइसक्यो” भनेको कुरालाई पनि कल्पना गर्नुहोस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामीलाई थाहा छ, कि यो कुरा निरर्थक छ, किनभने, प्रभु येशूले आपैmलाई र आफ्ना चेलाहरूलाई त्यस्तो अवस्थामा कहिले पनि पार्नु भएन भनेर हामी जान्दछौं । प्रभु येशू केही चेलाहरू बनाउनलाई आउनु भयो र ठीक समयमा ठीक तरिकाले यो काम उहाँले गर्नुभयो । करीब तीन बर्षको समयको अन्तरालमा उहाँले पत्रुस, याकूब र यूहन्ना साथै अरु केही मानिसहरूलाई चेला बनाउनुभयो । उहाँले यो काम गर्दा तिनीहरूलाई हप्ताको एकपल्ट मण्डली भवनमा प्रचार गरेर गर्नु भएको थिएन । उहाँले यो काम तिनीहरूको सामु आफ्नो जीवन जिएर, तिनीहरूको प्रश्नहरूको जवाफ दिँदै र तिनीहरूलाई सेवा गर्ने मौकाहरू दिँदै गर्नु भएको थियो । उहाँ आफ्नो काम सकेर अगाडि बढनु हुन्थ्यो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसैले प्रभ येशूले कहिले पनि नगर्नु भएका कामहरू हामीले किन गर्ने ७तिस बर्षौंदेखि तिनै मानिसहरूलाई प्रवचनहरू प्रचार गरेर परमेश्वरले चाहनु भएको कुरालाई पूरा गर्न हामी किन प्रश्न गर्दछौं ७तिस हामीले हाम्रा कामहरू कहिले सिध्याउने ७तिस हाम्रा चेलाहरूले केही वर्षपछि आफ्नै चेलाहरू बनाउन किन तयार छैनन ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमेरो कुरा के हो भने, यदि हामीले आफ्नो काम ठीकसित गरिरहेका छौं भने, हामीले हाम्रा चेलाहरूलाई सेवकाई गर्नु नपर्ने साँच्चै त्यो समय आउनु पर्दछ जब तिनीहरू पूर्ण रूपमा परिपक्व हुन्छन । तिनीहरू अब आफ्नै चेलाहरू बनाउने हुनु पर्दछ । परमेश्वरले हाम्रा सामु राखी दिनुभएको लक्ष्य हामीले पूरा गरेको हुनु पर्दछ र प्रभु येशूले यो काम कसरी गर्ने भनेर हामीलाई देखाई दिनुभएको छ । उदाहरणको लागि बृद्धि भइरहेको घरेलु मण्डलीमा मानिसहरूलाई चेला बनाउन र अगुवाहरू निर्माण गर्नको लागि निरन्तर रूपमा आवश्यक भइरहेको हुन्छ । स्वस्थ घरेलु मण्डलीले धेरै बर्षसम्म एउटै प्रचारकबाट एउटै प्रवचन सुनिरहनु पर्दैन ।

Right Motives

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रठीक अभिप्रायहरू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचेलाहरू बनाउनको लागि अगुवाई गर्ने शिक्षा दिने काममा सफल हुन ठीक अभिप्रायहरू लिनुभन्दा बढी महत्वपूर्ण कुरा अरु केही पनि छैन । गलत कारणहरूले जब कोही सेवकाइमा आउँदछ भने, उसले गल्ती कुराहरू गर्नेछ । आजको मण्डलीमा किन त्यति धेरै झुटा र असन्तुलित शिक्षाहरू छन भन्ने कुराको त्यो नै एउटा प्राथमिक कारण हो । जब सेवकको अभिप्राय लोकप्रियता पाउने, अरु मानिसहरूको अगाडि सफल हुने वा धेरै पैसा कमाउने हुन्छ, तब उ परमेश्वरको दृष्टिमा पतन हुन्छ । दुःख लाग्दो कुरा उसले लोकप्रियता पाउने, अरु मानिसहरूको अगाडि सफल हुने अथवा धेरै पैसा कमाउने लक्ष्यमा उ सफल त होला, तर एकदिन ख्रीष्टको न्यायआसनको सामु उसको गलत अभिप्राय प्रकट हुने समय आउने छ र उसले आफ्नो कामको कुनै पनि इनाम प्राप्त गर्ने छैन । यदि उसलाई स्वर्गको राज्यमा प्रवेश गर्ने अनुमति दिइयो भने पनि?ब ष्म.ू)ातलचभाघू जचभा.ू३)ातलघू लबmभ.ू)ातलचभाघूश्र२८?रबश्र त्यहाँ हुने हरेकले उसको बारेमा सत्य कुरा थाहा पाउने छन र त्यो बेला उसले नपाएको इनाम र स्वर्गको राज्यमा भएको उसको निच दर्जाले नै यो कुरालाई प्रकट गरी दिनेछ । स्वर्गमा बिभिन्न ७नतसेणीहरू हुन्छन भन्ने कुरामा कुनै शंका छैन । प्रभु येशूले चेतावनी दिनुभएको ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“यसैकारण जसले यी आज्ञाहरूमध्ये सबैभन्दा सानोलाई उल्लंघन गर्ला र मानिसहरूलाई त्यसै गर्न सिकाउला, स्वर्गको राज्यमा त्यो सबैभन्दा सानो कहलाइनेछ, तर जसले ती आज्ञाहरू पालन गर्ला, र सिकाउला, स्वर्गको राज्यमा त्यो ठूलो कहलाइने छ” (मत्ती ५ः१९) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवास्तवमा, पृथ्वीमा हुँदा ख्रीष्टको आज्ञाहरूलाई पालन गर्ने र सिकाउने सेवकहरूले यसको लागि कष्ट भोग्नु पर्नेछ । प्रभु येशूको आज्ञा पालन गर्नेहरूले कष्ट भोग्नु पर्दछ भनी प्रभु येशूले भन्नु भयो (हेर्नुहोस मत्ती ५ः१०–१२, यूहन्ना १६ः३३) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतिनीहरू सांसारीक सफलतामा, लोकप्रियतामा र सम्पत्ति कमाउने कुरामा कमजोर हुन्छन । तिनीहरूले अहिले प्राप्त गर्ने कुरा चाँहि भविष्यको इनामहरू र परमेश्वरबाटको प्रशंसा हो । तपाईंले कुन चाँहि पाउने हो ७तिस यस सम्बन्धमा पावलले यसरी लेखेकाछन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“अपोल्लोस के हो ७तिस पावल के हो ७तिस प्रभुले हरेकलाई खटाउनुभएअनुसार सेवकहरू मात्र हुन , जसद्वारा तिमीहरूले विश्वास ग¥यौ । मैले रोपें, अपोल्लोसले पानी हाल्यो, तर परमेश्वरले नै बढाउनु भयो । यसैकारण रोप्ने केही होइन, न पानी हाल्ने केही हो, तर परमेश्वर मात्र जसले बृद्धि दिनु हुन्छ । रोप्ने र पानी हाल्ने एकै समान हुन । हरेकले आ–आफ्नै मेहनतअनुसार आफ्नो ज्याला पाउने छन । किनकि हामी परमेश्वरका सहकर्मी हौं, तिमीहरू चाहिँ परमेश्वरको खेत हौ, परमेश्वरको भवन हौ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमलाई दिइएको परमेश्वरको अनुग्रहअनुसार, घर बनाउन निपुण कारीगरले जस्तै मैले जग बसालें, र अर्कोले त्यसमाथि घर बनाउँदै जान्छ । त्यसमाथि पनि बनाउँदै जाने हरेक मानिसले कसरी बनाउदै छ, सो ध्यान दिइओस । किनकि जुन जग बसालिसकिएको छ, जो प्रभु येशू ख्रीष्ट हुनु हुन्छ, त्यसबाहेक कुनै मानिसले अर्को जग बसाल्न सक्दैन । यदि कुनै मानिसले यस जगमाथि सुन, चाँदि, बहुमुल्य पत्थर, काठ, घाँस र पराल प्रयोग गरेर घर बनायो भने, प्रत्येक मानिसको काम प्रकट हुनेछ, किनकि न्यायको दिनले त्यो खुलस्त गरी दिने, काठ, घाँस र पराल प्रयोग गरेर घर बनायो भने, प्रत्येक मानिसको काम प्रकट हुनेछ, किनकि न्यायको दिनले त्यो खुलस्त गरिदिनेछ । त्यो आगोद्वारा प्रकट हुनेछ र हरेकले कस्तो काम गरेको छ, सो आगोले जाँच गर्नेछ । यदि कुनै मानिसले त्यस जगमाथि बनाएको काम गरिरह्यो भने, उसले इनाम पाउनेछ । यदि कुनै मानिसको काम जलेर नष्ट भयो भने, त्यसले नोक्शानी भोग्नु पर्नेछ, तर त्यो आफै चाँहि आगोबाट उम्केझैं बाँच्नेछ” (१कोरिन्थी ३ः५–१५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपावलले आपूm जग बसाउने मुख्य व्यक्तिको रूपमा प्रश्तुत गर्दछ । पावलले कोरिन्थीमा गएर मण्डली स्थापना गरिसकेपछि अपोेल्लोस त्यहाँ आएको थियो जो एकजना शिक्षक थिए, पावलले त्यहाँ पहिले नै जग बसाल्ने काम गरेका थिए ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपावल र अपोल्लोस दुवैले तिनीहरूले गरेका कामको परिणामको आधारमा होइन तर गुणमा आधारित इनामहरू पाउनेछन भनेर मनमा राख्नुहोस । (हेर्नुहोस ३ः१३)

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअलंकारिक रूपमा भन्नु पर्दा, पावल र अपोल्लोसले ६ प्रकारका भिन्ना—भिन्नै सामग्रीहरूको साथ परमेश्वरको भवन बनाउन सक्ने थिए, तीन प्रकारका सामग्रीहरू जो चाँहि सबैले प्रयोग गर्न सक्ने खालका, सस्तो र भष्म हुने खालका थिए भने, अरु तीन खाले चाँहि त्यति सबैजसो मानिसहरूले प्रयोग गर्न नसक्ने खालको, महंगा, र भष्म नहुने खालका थिए । एक दिन तिनीहरूको अति लोभलाग्दा भवनहरूका सामग्रीहरू परमेश्वरको न्यायको आगोमा पर्नेवाला थिए र काठ, घाँस र पराल तिनीहरूको मुल्यहीन र अस्थायी गुणलाई प्रकट गर्दै आगोद्वारा भष्म हुनेवाला थिए । सुन, चाँदि र बहुमुल्य पत्थरहरूले चाँहि अनमोल र परमेश्वरको दृष्टिमा अनन्त कार्यहरूको प्रतिनिधित्व गर्दै आगोद्वारा जाँचिदा स्थिररहनेवाला थिए ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअबाइबलिय शिक्षा ख्रीष्टको न्यायमा डढेर भष्म हुनेछन भनी हामी निश्चित हुनसक्छौं । त्यसरी नै शारीरिक शक्ति, तरिकाहरू वा बुद्धिमा गरिएको कुनै पनि कार्य र गलत अभिप्रायले गरिएको जुनसुकै काम पनि ख्रीष्टको न्यायमा डढेर खरानी हुनेछ । हामीले जुनसुकै काम पनि यदि मानिसको प्रशंसा पाउने अभिप्रायले गरेका छौं भने ती कार्यहरूले इनाम पाउने छैनौ भनी प्रभु येशूले चेतावनी दिनुभएको थियो (हेर्नुहोस–मत्ती ६ः१–६, १६–१८) । यस प्रकारको मूल्यहीन कार्यहरूले अब मानविय दृष्टिको लागि प्रमाणित नगर्न सक्छ, तर पावलले चेतावनी दिए झैं भविष्यमा सबैको सामु प्रकट चाँहि निश्चय हुनेछ । व्यक्तिगत रूपमा, यदि मेरा कार्यहरू काठ, घाँस र परालको ७नतसेणीमा पर्ने खालका छन भने, मैले ढिलो नगरि अहिले नै त्यसलाई पत्ता लगाउनु पर्दछ । अहिले पश्चाताप गर्ने समय छ, पछि एकदम ढिलो भइसकेको हुनेछ ।

Checking Our Motives

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहाम्रा अभिप्रायहरूको परीक्षण

 

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रएकदम राम्रो तरिका चाँहि हामीले हाम्रा अभिप्रायहरू गलत छन , कि भनेर परमेश्वरसँग सोध्नु हो र हाम्रा बिचारहरू र कार्यहरूलाई नियन्त्रण गर्नु हो । प्रभु येशूले हामीलाई प्रार्थना गर्न र गुप्तमा गरीबहरूलाई दान दिएर असल कार्यहरू गर्नु भनेर भन्नुभएको छ र त्यही नै हामीले असल काम गरिरहेका छौं भनेर आफैलाई निश्चित गराउने एउटा तरिका हो, किनभने हामी मानिसहरूको प्रशंसाभन्दा परमेश्वरको प्रशंसा गर्न रूचाउँछौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि हामी मानिसहरूले देख्ने गरी मात्रै परमेश्वरको आज्ञाकारी हुने प्रयत्न गर्छौैं भने, त्यस कुराले हामीले केही कुरा गल्ती गर्दैछौं भन्ने कुराको संकेत दिन्छ । अथवा यदि हामीले हाम्रो इमानलाई बिनाश गर्ने कलंकित पापहरू गरेर पक्राउ प¥यौं भने र त्यसलाई छोडछौं भने र कसैले थाहा नपाएका थोरै पापहरूलाई लुकाउँछौ भने चाँहि यसले हाम्रो अभिप्रायहरू गलत छन भनेर देखाउँछ । यदि हामी साँच्चै परमेश्वरलाई खुशी पार्न कोसिस गरिरहेका छौं – जसले हाम्रा हरेक बिचार, शब्द र कार्य जान्नु हुन्छ – तब हामीहरू साना वा ठूला कुराहरू, अरुहरूले थाहा पाएका र थाहा नपाएका सबै कुराहरूद्धारा उहाँका सबै आज्ञाहरू पालन गर्ने कार्यतिर लागिरहेका हुन्छौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसरी नै, यदि हाम्रा अभिप्रायहरू ठीक छन भने, ख्रीष्टका सबै आज्ञाहरू पालन गर्ने चेलाहरू बनाउन र मण्डली बृद्धि गर्नलाई लगानी नगरेर मण्डलीका सदश्यहरूको संख्या बढाउने काममा मात्रै ध्यान दिन्छौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामी परमेश्वरका सबै वचनहरूलाई सिकाउने छौं र सांसारिक तथा आध्यात्मिक मानिसहरूलाई अपिल गर्ने लोकप्रिय प्रसंगहरूमा मात्रै केन्द्रित हुने छैनौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामीहरू परमेश्वरको वचनलाई बङ्गयाउने छैनौं तथा बाइबलभित्र भएका सन्दर्भलाई बिथोल्ने प्रकारले सिकाउने छैनौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामीले हाम्रो ओहोदा र हाम्रोलागि आदरका स्थानहरू खोज्दैनौं । हामी सु–प्रसिद्ध हुन खोज्दैनौं । हामी धनी हुने प्रयत्न गर्दैनौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामी पृथ्वीमा आफ्नो धनसम्पत्ति थुपार्दैनौं, तर सामान्य रूपमा जिउँछौं, र हाम्रो बगालको सामु असल भण्डारेहरूको उदाहरण बनेर हामीले सकेको जति दिन्छौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमानिसहरूले सोँचेभन्दा, हाम्रो प्रवचनमा परमेश्वरले के सोँच्नु हुनेछ भन्ने कुरालाई बढी विचार गर्दछौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतपाईंका अभिप्रायहरू कस्ता छन ७तिस

A Doctrine that Defeats Disciple-Making

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचेला निर्माण गर्ने कार्यलाई पराजित गर्ने सिद्धान्त

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचेला बनाउने सेवकले कहिले पनि चेला बनाउने लक्ष्यको बिरुद्धमा कुनै काम गर्दैन । त्यसैले, उसले कहिले पनि प्रभु येशूको आज्ञा पालन नगर्ने मानिसहरूलाई राम्रो लाग्ने कुनै पनि कुराहरू गर्दैन । उसले न्यायको डरबिना पाप गर्ने कुरामा परमेश्वरको अनुग्रहलाई कहिले पनि प्रश्तुत गर्दैन । बरू, उसले परमेश्वरको अनुग्रहलाई पापको पश्चाताप गर्ने र विजयी जीवन जिउँने कुराको लागि प्रस्तुत गर्दछ । हामीले जानेझैं, धर्मशास्त्रले बताउँदछ, कि विजयीहरूले मात्र परमेश्वरको राज्यमा प्रवेश गर्न पाउनेछ (हेर्नुहोस , प्रकाश २ः११, ३ः५, २१ः७बmउस) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदुर्भाग्यबस, केही आधुनिक सेवकहरूले चेलाहरू बनाउने लक्ष्यलाई बिगारिदिने अबाइबलिय सिद्धान्तहरूलाई लिएका हुन्छन । संयुक्त राज्यमा एकदम लोकप्रिय भएको एउटा सिद्धान्त “बेशर्त अनन्त सुरक्षा” वा “एकपल्ट उद्धार पाएपछि सदाको लागि उद्धार पाउँछ” भन्ने हो । यस सिद्धान्तले नयाँ गरी जन्मिएका मानिसहरूले तिनीहरूको जीवन जस्तोसुकै गरी जिए तापनि तिनीहरूको मुक्ति कहिले पनि गुमाउने छैनन भनेर सिकाउँछ, किनभने मुक्ति अनुग्रहबाट पाइन्छ भनेर तिनीहरूले भन्दछन र तिनीहरूले यो पनि भन्दछन, कि त्यही अनुग्रहले मानिसहरूलाई उद्धार गर्दछ, जसहरूले मुक्ति प्राप्त गर्न प्रार्थना गर्दछन त्यही मुक्तिले तिनीहरूलाई सदाको लागि बचाइराख्दछ । तिनीहरूको मुख्य बिचारले र विश्वासको सारले मानिसहरूले तिनीहरूका कार्यहरूद्वारा पनि उद्धार पाउँदछन भनेर सिकाउँदछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रस्वभाविक रूपमा यस्तो प्रकारको मुख्य बिचार पवित्रताको लागि एउटा ठूलो नोक्शानी हो । किनकि यसैलाई स्वर्गमा प्रवेश गर्नको लागि ख्रीष्टको आज्ञापालन त्यति जरूरी छैन र प्रभु येशूको आज्ञापालन गर्नलाई अलिकति मात्रै भनी टोपलिन्छ, तिनीहरूको सिद्धान्तमा बिशेष रूपले आज्ञापालन गर्ने कुरा ज्यादै महङ्गो हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयस पुस्तकमा मैले अगि नै उल्लेख गरिसकेकोछु , कि परमेश्वरले मानवजातिप्रति फैलाउनुभएको अनुग्रहले उहाँको आज्ञापालन गर्ने मानिसहरूको जिम्मेवारीबाट तिनीहरूलाई छुटकारा दिँदैनन । मुक्ति अनुग्रहबाट मात्र होइन, तर विश्वास गरेर पनि पाइन्छ भनेर धर्मशास्त्रले बताउँछ (हेर्नुहोस – एफिसी २ः८) । मुक्तिको लागि अनुग्रह र विश्वास दुवै जरूरी छन । साँचो विश्वासले सँधै पश्चाताप र आज्ञाकारितामा डो¥याउँछ । कामबिनाको विश्वास मरेतुल्य, काम नलाग्ने तथा याकूबअनुसार बचाउन नसक्ने हुन्छ (याकूब २ः१४–२६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसैकारण, मुक्ति, निरन्तर गरिएको विश्वास र आज्ञाकारितामा भरपर्दो छ भनेर धर्मशास्त्रले बारम्बार घोषणा गर्दछ । यस कुरालाई प्रशस्त रूपमा स्पष्ट गर्नको लागि त्यही धर्मशास्त्रका थुप्रै पदहरू छन । उदाहरणको लागि, पावलले कलस्सीमा भएका विश्वासीहरूलाई आफ्नो पत्रमा भन्दछन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र “बितेको समयमा दुष्ट काम गरेर तिमीहरू बिराना भइ आफ्नो मनमा बिरोधी भएका थियौ, तर आफ्नो सामुन्ने तिमीहरूलाई पवित्र, निष्खोट र निर्दोष प्रस्तुत गर्न ख्रीष्टको मासुको शरीरमा उहाँको मृत्युद्वारा तिमीहरूलाई अब मिलापमा ल्याउनुभएको छ – यदि तिमीहरू आफ्ना विश्वासमा अचल र स्थिर भइरह्यौ भने र तिमीहरूले सुनेका सु–समाचारको आशाबाट हटेनौ भने, त्यही नै सु–समाचार हो, जो स्वर्गमुनि हरेक प्राणीलाई प्रचार गरिएको छ” (कलल्सी १ः२१–२३) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयो स्पष्ट छैन । ईश्वरशास्त्रीहरू गलत हुन सक्छन वा तिनीहरूले पावलले भनेको कुराको अर्थलाई गलत अर्थ लगाएको हुन सक्छन । यदि हामी विश्वासमा निरन्तर लागिरह्यौ भने प्रभु येशू जो दोषरहित हुनुहुन्छ उहाँले नै हामीलाई निश्चित गराउनु हुनेछ । यदि सत्यतालाई रोमी ११ः१३–२४, १ कोरिन्थी १५ः१–२ र हिब्रू ३ः१२–१४, १०ः३८–३९ मा दोहो¥याइएको छ, जहाँ विश्वासमा निरन्तरता दिने कुरामाथि अन्तिम मुक्ति सम्भव छ भनेर स्पष्ट गरिएको छ । सबैमा शर्त राखेको शब्द “यदि” भन्ने कुरालाई सुचित गरिएको छ ।

The Necessity of Holiness

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपवित्रताको आवश्यकता

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रके विश्वासीले पाप गरेर आफ्नो मुक्ति गुमाउन सक्छ ७तिस धर्मशास्त्रका धेरै पदहरूमा यसको जवाफ पाइन्छ, जस्तो तल दिइएको छ, कि जसले धेरै पाप गर्छ, त्यसले परमेशवरको राज्य पाउने छैन भनेर सबैले ग्यारेन्टी गरी दिएको छ । यदि विश्वासी पाप गर्ने अभ्यासतिर फर्कन सक्छ भने पावलले भनेझैं, उसले अन्तमा गएर आफ्नो मुक्तिलाई गुमाउन सक्छ ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“अधर्मीहरू परमेश्वरको राज्यको हकदार हुँदैनन भन्ने के तिमीहरूलाई थाहा छैन ७तिस धोका नखाओ, अनैतिकहरू, मूर्ती पूजकहरू, व्यभिचारीहरू, समलिङ्गीहरू, पुरूषगामीहरू, चोरहरू, लोभीहरू, मतवालाहरू, निन्दा गर्नेहरू, लुटाहाहरू परमेश्वरको राज्यको हकदार हुने छैनन” (१ कोरिन्थी ६ः९–१०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“अब पाप स्वभावका कामहरू प्रत्यक्ष छन जो यिनै हुन ः व्यभिचार, अपवित्रता, लम्पटपना, मूर्तीपूजा, मन्त्रतन्त्र, दुश्मनी, झैझगडा, इष्र्या, क्रोध, स्वार्थीपन, फूट, गुटबन्दी, डाह, पियक्कडपन, मोजमज्जा र यस्तै अरु, जसको विषयमा म तिमीहरूलाई चेतावनी दिन्छु र अगि पनि दिएकै हुँ ,कि ज—जसले यस्ता कामहरू गर्छन , तिनीहरू परमेश्वको राज्यको हकदार बन्ने छैनन” (गलाती ५ः१९–२१) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“किनकि तिमीहरू निश्चय नै जान, कि कुनै व्यभिचारी, कि अशुद्ध मानिस अथवा लोभी मानिसलाई, जो मूर्ती पूजक हो, तिनीहरूको ख्रीष्ट र परमेश्वरको राज्यमा कुनै अधिकार छैन । कसैले तिमीहरूलाई खोक्रा कुराले धोका नदेओस , किनकि ती कुराको कारणले अनाज्ञाकारिताहरूमाथि परमेश्वरको क्रोध पर्छ” (एफिसी ५ः५–६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहरेक अवस्थामा, पावलले विश्वासीहरूलाई चेतावनी दिँदै पत्र लेखेको कुरालाई याद गर्नुहोस । ती सूचित गरिएका पापहरू गर्दै परमेश्वरको राज्य प्राप्त गर्न सकिन्छ भनी सोच्ँने केही विश्वासीहरूलाई मध्यनजर राखी पावलले दुईपटकसम्म तिनीहरूलाई धोकामा नपार्न चेतावनी दिएका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूले उहाँका नजीकका चेलाहरू पत्रुस, याकूब, यूहन्ना र अन्द्रीयासलाई तिनीहरू उहाँको आगमनको लागि तयार नभएको कारण नरकमा जान सक्ने सम्भावना छ भनेर चेतावनी दिनुभएको थियो । निम्न वचनहरूद्वारा तिनीहरूलाई सम्बोधन गरेर भनिएको कुरालाई विचार गर्नुहोस (हेर्नुहोस – मर्कूस १३ः१–४), र यो वचनले विश्वासीहरूको ठूलो भीडलाई सम्बोधन गरेको थिएनः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“यसकारण, जागा रहो, किनकि कुन दिन तिमीहरूका प्रभु आउनु हुनेछ, सो तिमीहरू जान्दैनौ, तर यो जान, कि घरको मालिकले चोर रातको पहरमा आउँछ भनी जानेको भए उ जागा रहने थियो र आफ्नो घर फोर्न दिने थिएन । यसकारण तिमीहरू (पत्रुस, याकूब, यूहन्ना र अन्द्रीयास) पनि तयार रहो, किनकि मानिसको पुत्र तिमीहरूले (पत्रुस, याकूब, यूहन्ना र अन्द्रीयास) नचिताएको बेला आउनेछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रविश्वासी र बुद्धिमान नोकर को हो, जसलाई त्यसको मालिकले आफ्नो परिवारका सदश्यहरूलाई ठीकठीक समयमा भोजन दियोस भनी खटाएको हुन्छ ७तिस त्यो नोकर धन्यको हो, जसलाई मालिक आउँदा त्यसै गरिरहेको भेट्टाँउछ । साँच्चै, म तिमीहरूलाई भन्दछु , मालिकले त्यसलाई आफ्नो सारा सम्पत्तिमाथि जिम्मेवार नियुक्त गर्नेछ, तर यदि त्यस दुष्ट नोकरले “मेरा मालिक बियाँलो गर्छन” भनी मनमा ठानी, आपूmसँगै काम गर्ने नोकरहरूलाई पिटन र मतवालाहरूसँग खान र पिउन लाग्यो भने, त्यस नोकरको मालिक त्यसले नचिताएको दिन र नजानेको घडीमा आई पुग्नेछ अनि मालिकले त्यसलाई कठोर दण्ड दिनेछ र त्यसलाई पाखण्डीहरूको माझ फालिदिनेछ, जहाँ मानिसहरू रूनेछन र दाह«ा किटनेछन” (मत्ती २४ः४३–५१) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयस कथाले दिन खोजेको शिक्षा चाँहि के हो ७तिस “यस दृष्टान्तमा पत्रुस, याकूब, यूहन्ना र अन्द्रीयास अविश्वासयोग्य नोकरहरू जस्ता नहोउन” भन्ने हो ।@(

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउहाँले भर्खरै आफ्नो नजीकको चेलाहरूलाई भन्नु भएको कुरालाई स्पष्ट पार्नको लागि, प्रभु येशूले फेरि तुरन्तै दश कन्याको उखान लगातार रूपमा भन्नु भयो । ती सबै दशैजना कन्याहरू आफ्ना दुलाहाको आगमनको लागि प्राथमिक रूपमा तयार थिए, तर पाँचजना चाँहि तयार भएनन र विवाह भोजबाट तिनीहरू अलग हुनुप¥यो । प्रभु येशूले यस दृष्टान्तलाई यी वचनहरू भनेर अन्त गरी दिनुभयो, “जागा रहो (पत्रुस, याकूब, यूहन्ना र अन्द्रीयास) त्यो दिन र घडी थाहा छैन” (मत्ती २४ः१३) । त्यसैले, “पत्रुस, याकूब, यूहन्ना र अन्द्रीयास ती पाँचजना र्निबुद्धि कन्याहरू जस्ता नहोओ” भनेर उहाँले भन्नु भएको थियो । यदि पत्रुस, याकूब, यूहन्ना र अन्द्रीयास तयार अवस्थामा रहनेछन भन्ने सम्भावना भएको भए, प्रभु येशूले तिनीहरूलाई चेतावनी दिइरहनु कुनै पनि आवश्यकता हुने थिएन । त्यसपछि प्रभु येशूले तुरन्तै तिनीहरूलाई तोडाहरूको उखान भन्नु भयो । फेरि पनि यो त्यही सन्देश नै थियो । “आफ्नो मालिकले विश्वास गरेर एक तोडा पाएको नोकरले मालिक फर्केर आउँदा केही पनि नदेखाउने अविश्वासयोग्य दास जस्तो नहोओ ।” दृष्टान्तको अन्तमा मालिकले भन्यो, “त्यस बेकम्मा नोकरलाई चाँहि बाहिरी अन्धकारमा फालिदेओ, जहाँ मानिसहरू रूनेछन र दाह«ा किटनेछन” (मत्ती २५ः३०) । प्रभु येशूले आफ्नो सन्देशलाई स्पष्ट गरी दिनु भएन । इश्वरशास्त्रीहरूले मात्र यसको अर्थलाई बिकृत पारिदिएका हुन । पत्रुस, याकूब, यूहन्नाले प्रभु येशू फेरि आउनुहुँदा विश्वासयोग्य र आज्ञाकारी पाइएनन भने, तिनीहरू सबैलाई पनि नरकमा फालिने खतरा थियो । यदि त्यो संभाव्यता पत्रुस, याकूब, यूहन्ना र अन्द्रीयासमा हुन्थ्यो भने, हामीहरू सबैलाई पनि त्यो सम्भावना छ । प्रभु येशूले प्रतिज्ञा गर्नुभए भैंm स्वर्गमा हुनुहुने उहाँका पिताको इच्छाहरू पालन गर्ने मानिसहरूले मात्र स्वर्गको राज्यमा प्रवेश गर्ने छन (हेर्नुहोस — मत्ती ७बmउसः२१) ।#)

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूले सिकाउनुभएको र प्रेरितहरूले सिकाएको शिक्षाको बिपरित शिक्षा दिएर शैतानसँग मिलेर ख्रीष्टको बिरुद्धमा बेसर्त अनन्त सुरक्षाको सिद्धान्त सिकाउनेहरूले स्पष्ट रूपमा काम गरिरहेका छन । तिनीहरूले प्रभु येशूले आज्ञा गर्नुभएका सबै आज्ञाहरू पालन गर्ने चेलाहरू बनाउने प्रभु येशूका आज्ञालाई प्रभावकारी ढङ्गमा स्वर्ग जाने साँगुरो बाटोलाई छेकी, नरककोे बाटोलाई फराकिलो पारिदिएर निस्प्रभाव पारी दिन्छन ।#!

Another Modern Doctrine that Defeats Disciple-Making

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचेला बनाउने कार्यलाई हराउन खोज्ने अर्को आधुनिक सिद्धान्त

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयो मात्र शर्तरहित अनन्तको मुक्तिको निम्ति सिकाइने शिक्षा होइन जसले बैकल्पिक मुक्तिको निम्ति पवित्रता आवश्यक भनी बिचार गर्ने मानिसहरूलाई धोका दिँदछ । परमेश्वरको प्रेम चेला बनाउने कार्यलाई सामान्यकरण गर्नको निम्ति प्रायः प्रयोग गरिन्छ । प्रचारकहरूले आफ्ना ७नतसोताहरूलाई यसो भनिरहेको प्रायः सुनिने गरिन्छ, “परमेश्वरले तपाईंलाई बिनाशर्त प्रेम गर्नुहुन्छ ।” मानिसहरूले त्यस कुरालाई यस्तो अर्थ लगाएर ब्याख्या गर्दछन , “मैले परमेश्वरको आज्ञा पालन गरे पनि वा नगरे पनि परमेश्वरले मलाई स्वीकार गर्नु हुन्छ र प्रमाणित गर्नु हुन्छ ।” यद्यपि, त्यो सामान्यतः सत्य होइन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतिनै प्रचारकहरूले विश्वास गर्दछन , कि परमेश्वरले नयाँ गरी नजन्मिएकाहरूलाई नरकमा फाली दिनु हुन्छ अनि तिनीहरूको विश्वासमा तिनीहरू निश्चय पनि ठीक छन । हामी अब त्यस बारेमा सोचौं । यो कुरा स्पष्ट छ, परमेश्वरले नरकमा फाली दिने मानिसहरूलाई उहाँले धर्मी ठह¥याउनु हुन्न र स्वीकार पनि गर्नु हुन्न । त्यसैले उहाँले तिनीहरूलाई प्रेम गर्र्नु हुन्छ भनेर कसरी भन्न सकिन्छ ७तिस के नरकमा फालिने मानिसहरू परमेश्वरद्वारा प्रेम गरिन्छन त ७तिस तिनीहरूलाई परमेश्वरले प्रेम गर्नु हुन्छ भनी तपाईंलाई तिनीहरूले बताउँछन भन्ने के तपाईं विचार गर्नु हुन्छ ७तिस वास्तवमा तपाईंले त्यस प्रकारले बिचार गर्नु हुने छैन । के परमेश्वरले तिनीहरूलाई प्रेम गर्छु भनेर भन्नु होला ७तिस निश्चय पनि भन्नु हुन्न १ तिनीहरू उहाँको लागि घृणित छन , जसको कारणले उहाँले तिनीहरूलाई नरकमा सजाय दिन गइरहनुभएको छ । उहाँले तिनीहरूलाई प्रेम वा स्वीकार गर्नु हुन्न ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयहाँ यस्तै भइरहेको छ, पृथ्वीका मानिसहरूलाई परमेश्वरले गर्नुभएको प्रेम स्पष्ट रूपमा करूणामय प्रेम हो, जो अस्थाई मात्रै हो र त्यो स्थाई प्रमाणित प्रेम होइन । उहाँले तिनीहरूलाई उहाँको न्यायको बारेमा पहिले जानकारी गराएर पश्चाताप गर्ने मौका दिँदै कृपा गर्नु हुन्छ । प्रभु येशू तिनीहरूको लागि क्षमा दिनलाई बाटो उहाँनै हुनु हुन्छ भनेर प्रमाणित गर्दै मर्नु भयो । त्यस कुरामा यस प्रकारले परमेश्वरले तिनीहरूलाई प्रेम गर्नु हुन्छ भनेर भनिएको हो तर उहाँले तिनीहरूलाई कहिले पनि समर्थन गर्नु हुन्न । उहाँले तिनीहरूको लागि एउटा बाबुले आफ्ना छोरा–छोरीहरूलाई जस्तै गरेर प्रेम गर्ने महसुस कहिले पनि गर्नु हुन्न । बरू धर्मशास्त्रले भन्दछ, “जसरी बाबुले आफ्ना छोराछोरीहरूलाई टिठयाउँछन त्यसरी नै उहाँको भय मान्नेहरूलाई परमप्रभुले टिठयाउनु हुन्छ” (भजनसङग्रह १०३ः१३) । त्यसैले यसो भन्न सकिन्छ, कि परमेश्वरको भय मान्नेहरूलाई त्यही प्रकारले उहाँले टिठयाउनु हुन्न । पापीहरूको लागि परमेश्वरको प्रेम मृत्युदण्ड पाउनुको साटो जीवनदान पाएको एउटा परिवर्तन भएको हत्यारालाई न्यायधीसले दया गरेको जस्तोभन्दा पनि बढी हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रेरितको पुस्तकमा यस्तो प्रकारको घटना एउटै पनि छैन, जहाँ सु–समाचार प्रचार गर्ने कुनै व्यक्तिले पनि आफ्ना उद्धार नपाएका ७नतसोताहरूलाई परमेश्वरले समर्थन गर्नु हुने छैन, तिनीहरू खतरामा छन र तिनीहरूको जीवनमा तिनीहरू अचम्भ रितीले परिवर्तन हुनको लागि पश्चाताप गरेर फर्कनु पर्दछ भन्ने जानकारी दिँदै तिनीहरूलाई बोलाए । यदि तिनीहरूले आफ्ना ७नतसोताहरूलाई परमेश्वरले तिनीहरूलाई प्रेम गर्नु हुन्छ मात्रै भनेको भए (जसरी अहिलेका धेरै आधुनिक सेवकहरूले गर्दछन), तिनीहरूले आफ्ना ७नतसोताहरूलाई तिनीहरू खतरामा छैनन, तिनीहरूले क्रोधलाई थन्काइदिएका छैनन र तिनीहरूले पश्चाताप गर्नु पर्ने छैन भन्ने गलत सोँचाइतर्पm उन्मुख गराइएको हुुने थियो ।

God’s Hatred of Sinners

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपरमेश्वरले घृणा गर्नुभएका पापीहरू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआज प्रायः जसो गरी परमेश्वरले पापीहरूलाई प्रेम गर्नु हुन्छ भन्ने बारेमा घोषणा गरिएको कुराको बिपरित, परमेश्वरले पापीहरूलाई घृणा गर्नु हुन्छ भनी धर्मशास्त्रले भन्दछन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“घमण्डी मानिस तपाईंको दृष्टिमा टिक्न सक्दैन, दुष्ट काम गर्नेहरू सबैलाई तपाईंले घृणा गर्नु हुन्छ । भूmट बोल्नेहरूलाई तपाईं नाश गर्नु हुन्छ, परमप्रभुले हत्याराहरू र छल गर्नेहरूलाई घृणा गर्नु हुन्छ” (भजन ५ः५–६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“परमप्रभुले धर्मीहरूको जाँच गर्नु हुन्छ, तर दुष्ट र हिँसा रूचाउनेहरूलाई उहाँले घृणा गर्नु हुन्छ” (भजन ११ः५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमैले मेरो घर छोडिदिएको छु, मेरो उत्तराधिकारलाई मैले त्यागिदिएको छु, मैले मन पराएका–हरूलाई म त्यसका शत्रुहरूको हातमा दिनेछु । मेरो उत्तराधिकार मेरो लेखी बनको सिंह जस्तै भएको छ, त्यो मतिरै फर्केर गर्जन्छ, त्यसैकारण म त्यसलाई घृणा गर्दछु” (यर्मिया १२ः७बmउस–८) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“गिलगालमा गरेका तिनीहरूका सारा खराबीको कारण मैले तिनीहरूलाई घृणा गरें ! तिनीहरूको पापको कामले गर्दा म तिनीहरूलाई मेरो भवनबाट लघारी दिनेछु ! म तिनीहरूलाई अब कहिले प्रेम गर्ने छैन, तिनीहरूका सबै अगुवाहरू बागी हुन” (होशे ९ः१५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमाथि उद्धृत गरिएको धर्मशास्त्रका पदहरूले मानिसहरूले गरेको कार्यलाई परमेश्वरले घृणा गर्नुहुन्छ भनेर मात्र भन्दैनन, तर तिनीहरूले यो पनि भन्दछन , कि उहाँले तिनीहरूलाई नै घृणा गर्नु हुन्छ भनेको कुरालाई याद गर्नुहोस । यस कुराले प्रायः जसो सबैले भन्ने गरेको भनाई “परमेश्वरले पापीलाई प्रेम गर्नु हुन्छ, तर पापलाई घृणा गर्नु हुन्छ” लाई केही प्रकाश पारिदिन्छ । हामी मानिसले गरेको कार्यबाट उसलाई अलग गर्न सक्दैनौं । उसले जे गर्दछ त्यसबाट नै उ को हो भन्ने कुरा जाहेर हुन्छ । यसकारण परमेश्वरले पाप गर्ने मानिसहरूलाई घृणा गर्नु हुन्छ, पापहरूलाई मात्रै उहाँले घृणा गर्नु हुन्न । यदि परमेश्वरले उहाँले घृणा गर्नु हुने कुरालाई समर्थन गर्नु हुन्छ भने, उहाँ आपैmमा बाझिएको हुन्छ । मानव नियमअनुसार त्यस्ता व्यक्तिहरूलाई सास्ती दिइनेछ जसले अपराध गर्छ अनि तिनीहरूले जे गर्छन त्यसको सजाय पाउनेछन । हामीहरू अपराधलाई घृणा गर्दैनांै तर जे अपराध गरिएको छ त्यसलाई पता लगाउने काम गर्छौं ।

People Whom God Abhors

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपरमेश्वरबाट घृणा गरिएका मानिसहरू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यस्तो प्रकारका व्यक्तिहरूलाई परमेश्वरले घृणा गर्नु हुन्छ भनेर मात्र धर्मशास्त्रले भन्दैन, तर परमेश्वरले केही पापपूर्ण मानिसहरूलाई पनि घृणा गर्नु हुन्छ भनेर निश्चित गराउँछ वा तिनीहरू उहाँको लागि घृणित हुन भनी भन्दछ । मानिसहरूले गरेको काम मात्र होइन तर ती काम गर्ने पापपूर्ण मानिसहरू आपैm पनि परमेश्वरको लागि घृणित हुन भनेर धर्मशास्त्रले भनेका तलका भनाइहरूलाई मनमा राख्नुहोस । परमेश्वरले तिनीहरूका पापहरूलाई घृणा गर्नु हुन्छ भनेर भन्दैनन, तर तिनीहरूलाई नै परमेश्वरले घृणा गर्नुुु हुन्छ भनी भन्दछन ः#@

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“पूरूषले लगाउने लुगा स्त्रीले लगाउनु हुँदैन र स्त्रीको लुगा पनि पूरूषले लगाउनु हुँदैन, त्यो गर्नेलाई परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्वरले घृणा गर्नु हुन्छ” (व्यवस्था २२ः५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“किनकि यस्ता काम गर्ने र बेइमानी गर्नेलाई परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्वरले घृणा गर्नु हुन्छ” (ब्यवस्था २५ः१६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“तिमीहरूले आफ्नै छोराछोरीहरूको मासु खानु पर्नेछ । म तिमीहरूका डाँडाका थानहरू नाश गर्नेछु, म तिमीहरूका धूपका बेदीहरू भत्काउनेछु र तिमीहरूका लाशहरू आफ्ना मृत मूर्तिहरूमाथि फालिदिनेछु र म तिमीहरूलाई तिरस्कार गर्नेछु” (लेवी २६ः२९–३०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“घमण्डी मानिस तपाईंको सामु टिक्नै सक्दैन, दुष्ट काम गर्नेहरू सबैलाई तपाईं घृणा गर्नु हुन्छ । भूmट बोल्नेहरूलाई तपाईं नाश गर्नु हुन्छ, परमप्रभुले हत्याराहरू र छल गर्नेहरूलाई घृणा गर्नु हुन्छ” (भजन ५ः५–६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“किनकि परमप्रभु बिग्रेको मानिसहरूलाई घृणा गर्नुु हुन्छ, तर सोझाहरूलाई आफ्नो विश्वासमा राख्नु हुन्छ” (हितोपदेश ३ः३२) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“कुटिल हृदय भएको मानिसलाई परमप्रभु घृणा गनु हुन्छ, तर तिनीहरूसँग उहाँ प्रशन्न हुन ुहुन्छ, जसका चालहरू निर्दोष छन” (हितोपदेश ११ः२०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“परमप्रभु हृदयमा घमण्ड भएका सबैलाई घृणा गर्नुुु हुन्छ, यो निश्चय छ, तिनीहरू दण्डबिना रहनेछैनन” (हितोपदेश १६ः५) ।

sतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“दोषीलाई निर्दोष ठह¥याउने र निर्दोषलाई दोषी ठह¥याउने ती दुवैलाई परमप्रभु घृणा गर्नु हुन्छ” (हितोपदेश १७बmउसः१५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपापीहरूको लागि परमेश्वरले प्रेम गर्नु हुन्छ भन्नेहरूसँग धर्मशास्त्रका यी पदहरूलाई हामी कसरी मिलाउन सक्छौं ७तिस परमेश्वरले पापीहरूलाई घृणा गर्नु हुन्छ, तर उहाँले तिनीहरूलाई प्रेम पनि गर्नु हुन्छ भनेर कसरी भन्न सकिन्छ ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसबैखाले प्रेम उस्तै हुन भन्ने कुरा जान्नै पर्दछ । केही प्रेम सर्तरत हुँदैनन । यसलाई “करूणामय प्रेम” भन्न सकिन्छ । यो नै त्यो प्रेम हो, जसले भन्दछ, “बदलामा म तिमीहरूलाई प्रेम गर्दछु ।” यसले मानिसहरूका कार्यहरूभन्दा बढी प्रेम गर्दछ । यो नै पापीहरूलाई परमेश्वरले गर्ने प्रेमको प्रकार हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रकरूणामय प्रेमसँग सर्तरत प्रेमको बीचमा भिन्नता हुन्छ । यसलाई “प्रमाणित प्र्रेम” भनेर सिफारिश गर्न सकिन्छ । यस प्रेमलाई कमाउन सकिन्छ वा आर्जन गर्न सकिन्छ । यो त्यो प्रेम हो जसले भन्दछ, “यस कारणले म तिमीलाई प्रेम गर्दछु ।”

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि प्रेम सर्तरत हुन्छ भने, वास्तवमा यो कसै गरेर प्रेम हुँदैन भनेर केही मानिसहरूले बिचार गर्दछन अथवा तिनीहरूले यस्तो खालको प्रेमलाई, यो एकदम स्वार्थी प्रेम हो, र परमेश्वरको प्रेम भनेर नसुहाउने प्रेम भनेर त्यसको महत्वलाई घटाई दिन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजब हामी धर्मशास्त्रमा हेर्छौं, तब परमेश्वरसँग सर्तरत प्रेम छ भन्ने सत्य कुरा पाउँदछौं । त्यसैले प्रमाणित प्रेमको उपहास गर्नु हुँदैन । प्रमाणित प्रेम परमेश्वरले आफ्ना सत्य सन्तानहरूलाई गर्नु हुने प्राथमिक प्रेम हो । हामीले उहाँको करूणामय प्रेमलाई भन्दा बढी परमेश्वरको प्रमाणित प्रेमको चाहना गर्नु पर्दछ ।

Is Approving Love an Inferior Love?

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रके प्रमाणित प्रेम एउटा निकृष्ट प्रेम हो ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्ररोकेर आफैलाई यो प्रश्न गर्नुहोस , “मलाई मानिसहरूले कस्तो प्रकारको प्रेम गर्दछन , करूणामय प्रेम कि प्रमाणित प्रेम ७तिस” “को सट्टामा” हैन तर “को कारणले” तपाईंलाई मानिसहरूले प्रेम गर्दछन भन्ने कुरामा तपाईं सहमत हुनु हुनेछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रके तपाईंको वैवाहिक जोडीले यसो भनेको तपाईं मन पराउनु हुन्छ, “मैले तिमीलाई प्रेम गर्नु पर्ने केही कारण छैन, र मैले तिमीलाई कृपा देखाउनको लागि मलाई झुकाउने तिम्रो कुनै पनि कुरा छैन” अथवा, “धेरै कारणहरूले गर्दा म तिमीलाई प्रेम गर्छु , किनभने तिमीमा मैले प्रशंसा गर्ने थुप्रै कुराहरू छन ७तिस” वास्तवमा, हामीले हाम्रो वैवाहिक जोडीलाई गरेको भन्दा तिनीहरूले हामीलाई प्रमाणित प्रेम गर्दछन र त्यो प्राथमिक खालको प्रेम हो, जसले वैवाहिक जोडीलाई सँगै एकै ठाउँमा ल्याई दिन्छ र सँगसँगै राखी दिन्छ । जब कुनै व्यक्तिले आफ्नो जोडीलाई प्रशंसा गर्ने कुनै पनि कुरा पाउँदैछ, त्यहाँ प्रमाणित प्रेमको अन्त हुन्छ र त्यस्तो अवस्थामा केही विवाहित परिवारहरू मात्र अस्तित्वमा रहनपुग्छ । यदि तिनीहरू अन्तिम भए भने, करूणामय प्रेमतिर त्यसको ७नतसेय जान्छ, जुन त्यो प्रेम दिने व्यक्तिको ईश्वरीय चरित्रबाट मात्र आउँछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयी सबै कारणले गर्दा प्रमाणित वा सर्तरत प्रेम निकृष्ट प्रेम हुँदै होइन भनेर हामी भन्दछौं । जब करूणामय प्रेम दिनको लागि अति नै प्रशंसाको योग्य हुन्छ, तब झन प्रमाणित प्रेम प्राप्त गर्नको लागि प्रशंसनिय बन्दछ । यसको अतिरिक्त प्रमाणित प्रेम त्यो प्रकारको प्रेम हो जुन पिताले प्रभु येशूको लागि दिनुभएको थियो र यसले यसको ठीक आदरको ठाउँ प्राप्त गर्दछ । परमेश्वर पिताले प्रभु येशूको लागि करूणामय प्रेम अलिकति पनि गर्नुभएन, किनभने ख्रीष्टमा कहिले पनि प्रेम नगरिने कुनै पनि कुरा छँदै थिएन । प्रभु येशूले यसरी गवाही दिनुभयो ?रकउबलश्र?कउबल कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“पिताले मलाई यसै कारण प्रेम गर्नु हुन्छ, किनकि म आफ्नो प्राण फेरि फिर्ता लिने हेतुले अर्पण गर्दछु” (यूहन्ना १०ः१७बmउस) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयसरी हामी देख्दछौं, कि प्रभु येशूले मृत्युसम्मै आज्ञाकारी हुनुभएको कारण पिताले उहाँलाई प्रेम गर्नुभयो । प्रमाणित प्रेममा कुनै पनि कुरा गलत हुँदैन र सबै कुरा त्यँही ठीक हुन्छ । प्रभु येशूले उहाँको पिताको प्रेम पाउनु भयो र यो पाउनलाई उहाँ योग्य हुनुहुन्थ्यो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूले यो पनि घोषणा गर्नु भयो, कि उहाँले आफ्नो पिताका आज्ञाहरूलाई पालन गरेर उहाँ पिताको प्रेममा रहनुभयो ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“पिताले जसरी मलाई प्रेम गर्नु भयो, त्यसरी मैले पनि तिमीहरूलाई प्रेम गरेको छु , यसकारण तिमीहरू मेरो प्रेममा रहो । यदि मेरा आज्ञाहरू पालन ग¥यौ भने, तिमीहरू मेरो प्रेममा रहनेछौ, जसरी मैले मेरा पिताका आज्ञाहरूलाई पालन गरेको छु र उहाँको प्रेममा रहन्छु” (यूहन्ना १५ः९–१०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयसको अतिरिक्त यो धर्मशास्त्रको पदले देखाएझैं, हामीले प्रभु येशूको उदाहरणलाई पछयाउनु पर्दछ, र उहाँका आज्ञाहरू पालन गरेर उहाँको प्रेममा रहनु पर्दछ । यस खण्डमा उहाँले स्पष्ट रूपमा प्रमाणित प्रेमको बारेमा कुरा गरिरहनुभएको छ र भनिरहनुभएको छ, कि हामीले उहाँको प्रेम कमाउन सक्छौं र कमाउनु पर्दछ अनि हामीले त्यो प्रेमअनुसार उहाँका आज्ञाहरू पालन नगरेर उहाँको प्रेमबाट बाहिरीन पनि सक्छौं । यदि हामीले उहाँका आज्ञाहरू पालन गरिरहन्छौं भने, हामी उहाँको प्रेममा रहन्छौं । यो सत्यतालाई आज कमै मात्रामा सिकाउने गरिन्छ, तर यो सिकाउनै पर्दछ किनभने प्रभु येशूले यही नै भन्नु भयो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूले उहाँका आज्ञाहरू पालन गर्नेहरूका लागि मात्र परमेश्वरको प्रमाणित प्रेमको निश्चयता दिनु भयो ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“किनभने पिता आपैmले तिमीहरूलाई प्रेम गर्नु हुन्छ, किनकि तिमीहरूले मलाई प्रेम गरेकाछौ” (यूहन्ना १६ः२७बmउस) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“मलाई प्रेम गर्ने त्यही हो, जससँग मेरा आज्ञा छन र ती पालन गर्दछ अनि मलाई प्रेम गर्नेलाई मेरा पिताले प्रेम गर्नु हुन्छ, म त्यसलाई प्रेम गर्नेछु र म आपैmलाई त्यसकहाँ प्रकट गर्नेछु……..। जसले मलाई प्रेम गर्छ, त्यसले मेरो वचन पालन गर्नेछ र मेरा पिताले त्यसलाई प्रेम गर्नु हुनेछ र हामी त्यसकहाँ आउनेछौं र त्यससँग बास गर्नेछौं” (यूहन्ना १४ः२१,२३) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदोस्रो उक्तिलाई विचार गर्नुहोस , प्रभु येशूले असमर्पित विश्वासीहरूलाई यदि तिनीहरूले उहाँका वचनहरू पालन गर्न सुरु गरे भने, उहाँले तिनीहरूलाई बिशेष रूपमा आफ्नो नजीकतिर खिँच्नुहुनेछ भनेर प्रतिज्ञा गरिरहनुभएको छैन । होइन, यदि कसैले प्रभु येशूलाई प्रेम गर्न र उहाँको वचन पालन गर्न सुरु गर्छ भने, उहाँका पिताले त्यो व्यक्तिलाई प्रेम गर्नु हुनेछ र उहाँ र उहाँका पिता त्यस व्यक्तिभित्र बास गर्न आउनु हुनेछ, वास्तवमा भन्नुपर्दा त्यो व्यक्ति नयाँ गरी जन्मनेछ भनेर प्रभु येशूले प्रतिज्ञा गरिरहनुभएको थियो । नयाँ गरी जन्मने हरेकसँग पवित्र आत्माको अन्तर्वासद्वारा पिता र पुत्र दुवैले बास गर्नु हुनेछ (हेर्नुहोस रोमी ८ः९) । त्यसैले हामी फेरि पनि देख्छा,ैं कि साँचो रूपमा नयाँ गरी जन्मिएका तिनीहरू नै हुन जसले पश्चाताप गरेर प्रभु येशूको आज्ञा पालन गर्न सुरु गर्दछन र तिनीहरू तिनै व्यक्तिहरू हुन जसले पिताको प्रमाणित प्रेम प्राप्त गरेका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवास्तवमा, प्रभु येशूले अभैm पनि तिनीहरूको करूणामय प्रेमलाई बचाएर राखी दिनुभएको छ, जसले उहाँमा विश्वास गर्दछन । तिनीहरूले आज्ञा उल्लंघन गर्दा, यदि तिनीहरूले आफ्ना पापहरू स्वीकार गर्दछन र अरुहरूलाई क्षमा दिन्छन भने उहाँ अभैm पनि तिनीहरूलाई क्षमा गर्नको लागि तयार हुनु हुन्छ ।

The Conclusion

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रनिष्कर्ष

 

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअर्कोपट्टि, परमेश्वरले नयाँ गरी नजन्मिएकाहरूलाई भन्दा बढी उहाँका सन्तानहरूलाई प्रेम गर्नु हुन्छ । उहाँले तिनीहरूलाई प्राथमिक तवरले प्रमाणित प्रेम गर्नु हुन्छ किनभने तिनीहरूले पश्चाताप गरेका छन र उहाँका आज्ञाहरू पालन गर्न प्रयत्न गरिरहन्छन । जसै तिनीहरू पवित्रतामा हुर्कन्छन, तब तिनीहरूप्रति उहाँको करूणामय प्रेमचाँहि बिस्तारै–बिस्तारै घटदै जान्छ र प्रमाणित प्रेम गर्ने कारण झन–झन बढदै जान्छ, त्यो नै तिनीहरूले इच्छा गरेको कुरा हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयो पनि भन्न सकिन्छ, कि आधुनिक प्रचारकहरू र शिक्षकहरूद्वारा परमेश्वरको प्रेमको बारेमा गरिएका चित्रणहरूले ठीकसँग अगुवाई गर्दैनन र तिनीहरू ठीक पनि हुँदैनन । धर्मशास्त्रले भनेको प्रकाशमा परमेश्वरको प्रेम सम्बन्धी निम्न लिखित प्रसिद्ध उक्तिहरूलाई केही समय लिएर मूल्यांकन गर्नुहोस ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(१) तपाईंलाई परमेश्वरले अहिले जति प्रेम गरिरहनुभएको छ त्योभन्दा बढी वा त्योभन्दा घटी प्रेम गर्न लगाउन सक्ने कुनै पनि कुरा छैन

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(२) परमेश्वरले तपाईंलाई प्रेम गर्न छोडन लगाउने कुनै पनि कुरा तपाईंसँग छैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(३) परमेश्वरको प्रेम सर्तरहितको हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(४) परमेश्वरले हरेकलाई उस्तै प्रेम गर्नु हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(५) परमेश्वरले पापलाई घृणा गर्नु हुन्छ, तर पापीलाई प्रेम गर्नु हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(६) परमेश्वरको प्रेम कमाउन र आर्जन गर्न तपाईंले गर्न सक्ने कुनै पनि कुरा छैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(७बmउस) हाम्रो लागि परमेश्वरको प्रेम हाम्रो प्रस्तुतिमा आधारित हुँदैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबहुसंख्यक मानिसहरूले पूर्णरूपमा परमेश्वरको प्रमाणित प्रेमलाई प्रमाणित गर्ने र धेरैले उहाँको करूणामय प्रेमलाई गलत तरिकाले प्रतिनिधित्व गर्ने हुँदा माथि उल्लेख गरिएका सबै भनाइहरूले मौलिक रूपमा बेठीक ढङ्गले अगुवाई गरिरहेका छन अर्थात तिनीहरू पूर्णतया गलत सावित भएका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(१) नम्बरको सन्दर्भमा, प्रमाणित रूपमा परमेश्वरले विश्वासीहरूलाई प्रेम गर्न लगाउन तिनीहरूले गर्न सक्ने कुनै कुरा छ ः त्योचाँहि तिनीहरू बढी आज्ञाकारी हुन सक्छन । अनि उहाँले तिनीहरूलाई प्रमाणित रूपमा धेरै प्रेम गर्न लगाउने तिनीहरूसँग कुनै त्यस्तो अर्को कुरा पनि छ ः त्यो हो अनाज्ञाकारीता । पापीहरूको लागि, तिनीहरूले परमेश्वरलाई बढी प्रेम गर्न लगाउने कुनै कुरा छ ः त्यो हो पश्चाताप । अनि तिनीहरूले परमेश्वरबाट प्रमाणित प्रेम प्राप्त गर्ने छन अनि तिनीहरूले परमेश्वरलाई तिनीहरूप्रति थोरै प्रेम गर्न लगाउन सक्ने केही कुरा छ ः त्यो हो मर्नु । अनि तिनीहरूले तिनीहरूको लागि परमेश्वरसँग भएको उहाँको करूणामय प्रेम मात्रै गुमाउने छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(२) नम्बरको सन्दर्भमा, एउटा ख्रीष्टियनले पापतिर फर्किएर परमेश्वरको प्रमाणित प्रेमलाई गुमाउन सक्छ र उसले आपूmलाई केवल परमेश्वरको करूणामय प्रेमको अनुभवको अवस्थामा पु¥याउँछ । अनि, फेरि पनि जब अविश्वासीहरू मर्दछन तब उसले परमेश्वरको उसलाई सँधै गरिने प्रेमलाई गुमाई पठाउँदछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(३) नम्बरको सन्दर्भमा, परमेश्वरको प्रमाणित प्रेम निश्चय पनि सर्तरत हुन्छ अनि उहाँको करूणामय प्रेम शारीरिक रूपमा बाँचिरहेको व्यक्तिमाथि समेत सर्तरत हुन्छ । मरेपछि परमेश्वरको करूणामय प्रेम अन्त हुन्छ, त्यसैले यो अस्थाई भएको कारण सर्तरत हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(४) नम्बरको सन्दर्भमा, परमेश्वरले जो सुकैलाई पनि उही प्रेम गर्नु हुन्न भन्ने कुरा बढी देखिन्छ, किनभने सबै पापीहरू र भक्तजनहरू उस्तै हुँदैनन , उहाँले धेरै कारणहरूले तिनीहरूलाई प्रमाणित गर्नुु हुन्छ र प्रमाणित नगर्न पनि सक्नु हुन्छ । निश्चय पनि यो कुरा सत्य हा,े कि सन्तहरू र भक्तजनहरूलाई परमेश्वरको प्रेम उस्तै हुँदै हुँदैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(५) नम्बरको सन्दर्भमा, परमेश्वरले पापीहरूलाई र तिनीहरूका पापहरूलाई घृणा गर्नु हुन्छ । उहाँले पापीहरूलाई करूणामय प्रेमले प्रेम गर्नु हुन्छ र पापलाई घृणा गर्नु हुन्छ भन्नु धेरै राम्रो हुन सक्छ । उहाँको प्रमाणित प्रेमको खडा भएको बुँदाबाट, उहाँले तिनीहरूलाई घृणा गर्नु हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र(६) नम्बरको सन्दर्भमा, जोसुकै र हरेकले परमेश्वरको प्रमाणित प्रेमलाई कमाउनु पर्दछ । वास्तवमा, कसैले उहाँको करूणामय प्रेमलाई कमाउन सक्दैन, किनकि यो सर्तसहितको प्रेम हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअन्तमा, (७बmउस) नम्बरको सन्र्दभमा, परमेश्वरको करूणामय प्रेम हामीले गरेका कामहरूको आधारमा पाइन्दैन, तर उहाँको प्रमाणित प्रेम भने निश्चय नै पाइन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयी सबै कुराको लागि भन्नुपर्दा, चेला बनाउने सेवकले ठीक प्रकारले परमेश्वरको प्रेम प्रश्तुत गरेको हुनु पर्दछ, जुन बाइबलमा वर्णन गरिएको छ, कि उसले कसैलाई पनि धोकामा परेको हेर्न चाहँदैनन । परमेश्वरले प्रमाणित प्रेम गरेकाहरू मात्र स्वर्गमा प्रवेश गर्दछन र परमेश्वरले ती व्यक्तिहरूलाई मात्र प्रमाणित प्रेम गर्नु हुन्छ, जोहरू नयाँ गरी जन्मिएका छन र प्रभु येशूको आज्ञा पालन गर्दछन । चेला बनाउने सेवकले कहिले पनि मानिसहरूलाई पवित्रताबाट टाढा लाने कुराहरू सिकाउँदैनन । उनको लक्ष्य परमेश्वरको लक्ष्य भैंm ख्रीष्टका सबै आज्ञाहरू पालन गर्ने चेलाहरू बनाउने हुन्छ ।

 

 


@^ प्रचारकले प्रचार गरेको सुसमाचार शिक्षा दिएको जस्तो हुन्छ र निश्चय पनि प्रचारकहरूले ठीक प्रकारको बाइबलिय सुसमाचार प्रचार गर्नु पर्दछ ।

@& सबै विश्वासीहरूलाई सार्वजनिक रूपमा मानिसहरूले झुण्डलाई शिक्षा दिने जिम्मेवारी दिइएको छैन, तर सबैले एकले अर्कालाई चेला बनाउने कुरामा भने शिक्षा दिने जिम्मेवारी पाएका हुन्छन (हेर्नुहोस–मत्ती ५ः१९, २८ः१९–२०, कलस्सी ३ः१६, हिबू्र ५ः१२) ।

@* म भन्छु “यदि” भेडाँको भेषमा ब्वाँसाहरूले स्पष्ट रूपमा “सेवकाई” गर्दछन भने, तिनीहरू नरकमा फालिनेछन किनभने तिनीहरू स्वार्थी रूपमा प्रेरित भएका हुन्छन । मलाई लाग्छ, तिनीहरूलाई साँचो सेवकहरूद्धारा तिनीहरूका गलत प्रेरणाहरूबाट छुटयाउन सकिन्छ ।

@( अचम्भ रीतिले, प्रभु येशूले आफ्ना नजीकका चेलाहरूलाई चेतावनी दिइरहनुभएको थियो र अविश्वासी सेवकले स्पष्ट रूपमा त्यो व्यक्तिको प्रतिनिधित्व गर्दछ, जो विश्वासी हो, त्यसले रूवाबासी र दाह«ा किटाई हुने ठाउँ स्वर्गदेखि बाहिरको स्थान हो भन्ने तथ्यबाट भाग्न सक्दैन भनेर केही शिक्षकहरूले भन्दछन । प्रभु येशूले अविश्वासयोग्य विश्वासीहरूको आँखाबाट आँसु पुछिदिउँन्जेल र तिनीहरूलाई स्वर्गमा स्वागत नगरून्जेलसम्म तिनीहरूले आफ्नो गुमेको इनामहरूको लागि अस्थाई रूपमा भए पनि बिलाप गर्नु पर्नेछ ।

#) वास्तवमा एउटा मात्रै पाप गर्ने ख्रीष्टियानहरूले तुरन्तै स्वर्ग गुमाउँदैनन । आफ्ना पापको पश्चाताप गरेर क्षमा माँग्नेहरूले परमेश्वरबाट क्षमा पाउँछन (तिनीहरूको बिरुद्धमा पाप गर्नेहरूलाई यदि तिनीहरूले क्षमा दिए भने) । परमेश्वरको क्षमा नमाँग्नेहरूले आपैmलाई परमेश्वरद्वारा ताडना पाउने खतरामा पार्दछन । परमेश्वरको निरन्तर आइरहेको ताडनाप्रति जसले आफ्नो हृदयलाई कठोर पार्दछन , ती विश्वासीहरूले मात्रै आफ्नो मुक्ति गुमाउँदछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र?ब ष्म.ू)ातलटू जचभा.ू३)ातलचभाटू लबmभ.ू)ातलटूश्र३१?रबश्र ख्रीष्टियनहरूले आफ्नो मुक्ति गुमाउन सक्छन भन्ने कुरालाई ज–जसले आपैm पनि स्वीकार गर्दैनन तिनीहरूले तल दिइएको नयाँ करारका सबै खण्डहरूलाई विचार गर्नु पर्दछ ः मत्ती १८ः२१–३५, २४ः४–५, ११–१३, २३–२६, ४२–५१, २५ः१–३०, लूका ः११–१५,११ः२४–२८, १२ः४२–४६, यूहन्ना ६ः६६–७बmउस१, ८ः३१–३२,५१, १५ः१–६, प्रेरित ११ः२१–२३, १४ः२१–२२, रोमी ६ः११–२३, ८ः१२–१४, १७बmउस, ११ः२०–२२, १ कोरिन्थी १ः२४, ११ः२–४, १२ः२१–१३ः५, गलाती ५ः१–४, ६ः७बmउस–९, फिलिप्पी २ः१२–२६, ३ः१७बmउस–४ः१, कलस्सी १ः२१–२३, २ः४–८, १८ः१९, १ थेसलोनिकी ३ः१–८, १ तिमोथी १ः३–७बmउस, १८ः२०, ४ः१–१६, ५ः५–६, ११–१५, ६ः९–१२, १७बmउस–१९, २०–२१, २ तिमोथी २ः११–१८, ३ः१३–१५, हिब्रू २ः१–३, ३ः६–१९, ४ः१–१६, ५ः८–९, ६ः४–९, १०–२०, १०ः१९–३९, १२ः१–१७बmउस, २५–२९, याकूब १ः१२–१६, ४ः४–१०, ५ः१९–२०, २ पत्रुस १ः५–११, २ः१–२२, ३ः१६–१७बmउस, १ यूहन्ना २ः१५–२ः२८, ५ः१६, २ यूहन्ना ६–९, यहूदा २०ः२१, प्रकाश २ः७बmउस, १०–११, १७बmउस–२६, ३ः४–५, ८–१२, १४–२२, २१ः७बmउस–८, २२ः१८–१९ । बेसर्त अनन्त सुरक्षाको सिद्धान्त सिकाउनेहरूद्वारा उत्पादन गरिएका प्रमाणित खण्डहरू ती नै धर्मशास्त्रका पदहरू हुन जसले मुक्तिमा ?ब ष्म.ूइीभ्)ीक्ष्ल्प्ज्ञू लबmभ.ूइीभ्)ीक्ष्ल्प्ज्ञूश्र?रबश्रपरमेश्वरको विश्वासयोग्यताको बारेमा केही पनि बताउँदैनन । त्यसैले तिनीहरूले मैले र्भखरै सुचित गरेका पदहरूसँग मिल्दो गरी ब्याख्या गरेको हुनु पर्दछ । परमेश्वरले उहाँको विश्वासयोग्यताको बारेमा प्रतिज्ञा गरेकै कारण कसैको विश्वासयोग्यताको ग्यारेन्टी हुँदैन । मैले मेरी ७नतसीमतीलाई कहिले पनि त्याग्ने छैन र मेरो प्रतिज्ञाहरूलाई पालना गर्नेछु भनेकै कारण उनले मलाई कहिले पनि त्याग्नै छैनन भनेर ग्यारेन्टी हुँदैन ।

#@ परमेश्वरले पापीहरूलाई घृणा गर्नु हुन्छ, भन्ने सबै धर्मशास्त्रका पदहरू पूरानो करारबाट लिइएका हुन भनेर विवाद गरिन सक्छ । पूरानो करारदेखि नै पापीहरूप्रति परमेश्वरको व्यवहार परिवर्तन भएको छैन । मत्ती १५ः२२–२८ मा प्रभु येशूले भेटनुभएकी कनानकी स्त्रीको घटना, पापीहरूप्रति परमेश्वरको व्यवहारको नयाँ करारको एकदम राम्रो उदाहरण हो । सुरुमा प्रभु येशूले त्यसको बिन्तीहरूको जवाफ दिनु भएन र उसलाई एउटा कुकुरको संज्ञा दिनु भयो । उसको दृढ विश्वासले उहाँलाई त्यसप्रति दया देखाउन लगायो । शास्त्रीहरू र फरिसीहरूप्रतिको प्रभु येशूको व्यवहारलाई एउटा प्रमाणित प्रेम भनेर विचार गर्न कठीन हुन सक्छ (हेर्नुहोस – मत्ती २३) ।

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Nepal » Chapter 6

Chapter 4

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसबैभन्दा पहिले जब मानिसहरूले घरेलु मण्डलीहरूको बारेमा सुन्दछन , तिनीहरूले प्रायः गरेर गलत तरिकाले कल्पना गरेका हुन्छन , कि तिनीहरूको कल्पना घरेलु मण्डलीहरू र साङ्गठनिक मण्डलीको भिन्नता चाँहि तिनीहरूको मण्डली कति ठूलो वा सानो छ र “सेवकाई” उपलब्ध गराउन तिनीहरूको सम्बन्धको खुबी कस्तो प्रकारको छ भन्ने नै हो । कहिले काँही मानिसहरू भवन भएका मण्डलीहरूले उपलब्ध गराउने प्रकारको सेवकाइको गुणलाई घरेलु मण्डलीले प्रदान गर्न सक्दैन भन्ने निष्कर्षमा पुग्छन , तर यदि कसैले सेवकाइलाई चेला बनाउनु , तिनीहरूलाई ख्रीष्ट जस्तो बन्न सहायता पु¥याउनु , र सेवाको कामको लागि तिनीहरूलाई सु–सज्जित पार्नु भनेर परिभाषित गर्दछ भने, मैले अगाडिको अध्यायमा उल्लेख गरेअनुसार साङ्गठनिक तथा भवन भएका मण्डलीहरूले त्यस प्रकारको मौका पाउँदैनन र तिनीहरू त्यो मौकारहित हुन्छन । निश्चय नै भवन भएका बैधानिक मण्डलीहरूले जस्तो घरेलु मण्डलीहरूले धेरै प्रकारका कृयाकलापहरूको परिणाम उपलब्ध गराउन सक्दैनन, तर तिनीहरू साँचो सेवकाई उपलब्ध गराउने कुरामा भने उत्कृष्ट नै हुन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रकेही मानिसहरूले घरेलु मण्डलीलाई साँचो मण्डलीको रूपमा स्वीकार गर्दैनन , किनभने, तिनीहरूसँग आफ्नै मण्डलीको भवन हुँदैन । ती मानिसहरू मण्डलीको प्रथम तीन सय बर्षभरि नै त्यसरी नै सेवकाई गर्दै आएका थिए, यदि त्यसो हुँदो हो त, तिनीहरूले पनि प्रत्येक मण्डलीलाई साँचो मण्डलीको रूपमा स्वीकार्दैनथे । वास्तवमा प्रभु येशूले भन्नुभयो, “किनकि जहाँ दुई वा तीनजना मेरो नाउँमा भेला हुन्छन भने, त्यहाँ म तिनीहरूको बीचमा हुनेछु” (मत्ती !*M@)_ । विश्वासीहरू कहाँ भेला हुनुपर्छ भनेर प्रभु येशूले केही पनि भन्नु भएन । अनि दुईजना विश्वासीहरू मात्रै भए पनि उहाँको नाउँमा भेला हुन्छन भने त्यहाँ उहाँको उपस्थिति हुनेछ भनेर उहाँले प्रतिज्ञा गर्नुभयो । प्रायः जसो धेरै मण्डली भवनहरूमा आइतबार बिहान भेला हुनेभन्दा ख्रीष्टका चेलाहरूले प्रायः रेस्टुरेन्टमा भेटेर खानेकुराहरू बाडचुड गर्ने र सत्यताको आदान–प्रदान गर्ने, शिक्षा दिने र एक–अर्कालाई हौसला र उत्साह प्रदान गर्ने कार्य वास्तवमै नयाँ करारको मण्डलीमा भेटघाट गर्ने खालको उत्तम नमूना हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअघिल्लो अध्यायमा मैले भवन भएका साङ्गठनिक मण्डलीहरूले घरेलु मण्डलीहरूबाट लिने केही फाइदाहरूको बारेमा स्पष्ट पारिदिएको छु । म यस अध्यायलाई घरेलु मण्डलीको नमूनाअनुसार चेला बनाउने लक्ष्य पूरा गर्नमा किन प्रभावकारी र एकदम बाइबलिय छ भन्ने कुरा स्पष्ट पार्दै र अरु थप कारणहरू दिँदै सुरु गर्न चाहन्छु ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपहिले, मेरो उद्देश्य भनेको मण्डली भवन भएका साङ्गठनिक मण्डलीहरू वा ती मण्डलीहरूका पास्टरहरूलाई आक्रमण गर्नुचाँहि होइन भनेर सुरुमै स्पष्ट गर्न चाहन्छु । बैधानिक तथा भवन भएका मण्डलीहरू र इमान्दार र परमेश्वरलाई प्रेम गर्ने पास्टरहरू थुप्रै छन , जसले प्रभुलाई खुशी पार्न तिनीहरूको मण्डलीभित्र हरेक कुराहरू गर्दछन । म हरेक बर्ष साङ्गठनिक रूपमा मण्डली भवन भएका हजारौं पास्टरहरूको बीचमा सेवा गर्दछु र म तिनीहरूलाई प्रेम गर्दछु , अनि तिनीहरूको अति सराहना गर्दछु । तिनीहरू संसारमा एकदम उत्तम मानिसहरूमध्येका हुन । तिनीहरूका कामहरू धेरै कठीन छन भनेर मैले जानेको कारण तिनीहरूलाई दुर्घटना सहनु र त्यसै समयमा अझ बढी प्रभावकारी भई खुशी हुन सहायता पुगोस भनेर एउटा विकल्प प्रश्तुत गर्न चाहन्छु । घरेलु मण्डलीको नमूना बाइबलिय अनि चेला बनाउने र परमेश्वरको राज्य बिस्तार गर्ने कामको लागि एकदम प्रभावकारी साथै अति नै लाभदायक छ । यदि मण्डली भवन भएका बैधानिक मण्डलीका बहुसंख्यक पास्टरहरूले घरेलु मण्डलीको तरिकामा सेवकाई गर्नु हो भने, तिनीहरू अझ खुशी, प्रभावकारी र कार्य पूरा गर्ने प्रकारका हुने थिए भन्ने कुरामा मलाई अलिकति शंकै छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रम बीस बर्षभन्दा बढी एउटा साङ्गठनिक मण्डलीको पास्टर थिएँ र मैले जानेको सबैभन्दा राम्रो काम पनि गरेको थिएँ, धेरै मण्डलीहरूमा आइतबार बिहान धेरै महिनासम्म भ्रमण गरी बिताएपछि मात्र मैले पाष्तरिय काम गरेको थिएँ जसले गर्दा एउटा सामान्य रूपमा साधारण व्यक्तिको रूपमा मण्डलीमा उपस्थित हुनु भनेको कस्तो कुरा हो भनेर मैले पहिलो जानकारी प्राप्त गरिसकेको थिएँ । यी नै मेरो आँखा खोलिदिने कुरा भयो, र मैले मानिसहरू मण्डलीमा उपस्थित हुने कुरामा किन त्यति धेरै उत्साहित हुँदैनन भनेर बुझ्न थालेँ । प्रायः जसो हरेकले पास्टरलाई ग्रहण गरे जस्तै, सेवा सकिन्जेलसम्म नम्र भएर म त्यही नै बस्छु । उपस्थित हुनेहरू मध्येकै दिक्क लाग्दो वक्ताको भाषण सुन्नलाई बीचमै छोडेर हिँडन त म पनि सक्थेँ, तर त्यस अनुभवले मलाई त्योभन्दा पनि राम्रो बिकल्पको कुरा सोँच्न बाध्य तुल्यायो र मैले घरेलु मण्डलीको नमूनाको अनुसन्धान गर्न थालेँ । संसारभरि नै घरेलु मण्डलीको नमूनाको अनुसन्धान गर्न थालेँ । संसारभरि नै घरेलु मण्डलीहरू लाखौको संख्यामा अस्तित्वमा आएको कुरा पत्ता लगाउँदा मलाई अचम्भै लाग्यो र साङ्गठनिक मण्डलीहरूले घरेलु मण्डलीहरूबाट निश्चित रूपमा फाइदा लिन्छन भन्ने कुराको निष्कर्षमा म आइपुगें ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयो पुस्तक पढने धेरै जसो पास्टरहरूले घरेलु मण्डलीहरूको निरीक्षण गरिरहेका छैनन तर साङ्गठनिक मण्डलीहरूले भने गरिरहेकाछन । मैले लेखेको कुरा सुरुसुरुमा तिनीहरूलाई मन पर्दैन र तिनीहरूले त्यस कुरालाई ग्रहण गर्न पनि गाह«ो पर्दछ । तर म तिनीहरूले मैले भनेका कुराहरूलाई एकचोटि अवलोकन गर्नको लागि केही समय उपलब्ध गराउन भन्ने चाहन्छु र तिनीहरूले मैले भनेका कुराहरूलाई रातभरिमै ग्रहण गरून भन्ने कुरालाई अङ्गाल्दिन । यो मैले लेखेको कुरा तिनीहरूको मण्डली र तिनीहरूलाई गरेको प्रेमको उपज हो र यो तिनै पास्टरहरूको लागि मैले लेखेको हुँ ।

The only kind of Church in the Bible

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबाइबलमा भएको एउटै प्रकारको मण्डली

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपहिले, सर्वप्रथम, नयाँ करारमा साङ्गठनिक मण्डलीहरूको आफ्नै बिशेष मण्डली भवन थियो कि थिएन भनेर थाहा छैन, जहाँसम्म घरेलु संगतिहरू नै सुरुको मण्डलीको स्पष्ट मापदण्ड थिए ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“यो कुरा तिनलाई थाहा भएपछि, तिनी मर्कूस भनिने यूहन्नाकी आमा मरियमको घरमा गए, जहाँ धेरैजना विश्वासीहरू जम्मा भएर प्रार्थना गरिरहेका थिए” (प्रेरित ?ब जचभा.ूजततउस्ररधधध।मबखष्मकभचखबलत।अयmरmबष्तियस्१२ः१२ूश्र१२ः१२?रबश्र,) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र…..तपाईंहरूको लाभ हुने कुरा तपाईंहरूको सामुन्ने घोषणा गर्नदेखि र घर—घरमा (स्पष्ट रूपमा, मण्डली भवनहरूमा भने होइन) सबैका सामुन्ने तपाईंहरूलाई शिक्षा दिँदादेखि म पछि हटिन…(प्रेरित २०ः२०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रिस्कीला र अक्किल्लालाई मेरो अभिवादन …..र घर—घरमा भेटने मण्डलीलाई पनि मेरो अभिवादन सुनाई देओ (रोमी १६ः३–५), रोममा भएका अरु सम्भाब्य दुईवटा मण्डलीको बारेमा उल्लेख गरिएको कुरालाई पनि हेर्नुहोस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रएशियामा भएका मण्डलीहरूले तिनीहरूलाई अभिवादन पठाएका छन । अक्किल्ला र प्रिस्किलाले र तिनीहरूको घरमा भएको मण्डलीले प्रभुमा तिमीहरूलाई हार्दिक अभिवादन पठाएका छन (१ कोरिन्थी १६ः१९) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रलाउडिकियामा भाइहरू र न्यम्फास र तिनका घरमा भएका मण्डलीलाई मेरो अभिवादन देओ (कलस्सी ४ः१५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहाम्री बहिनी अप्फिया र हाम्रा संगी सिपाही अखिप्पस , र तिम्रो घरमा भएको मण्डलीलाई….(फिलेमोन १ः२) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसुरुको मण्डली बालकै अवस्थाको भएको कारण सुरुको मण्डलीले मण्डली भवन बनाएको थिएन भन्ने मात्रै विवाद चलेको छ । तर त्यो मण्डलीको बाल्यकाल नयाँ करारको इतिहासमा उल्लेख गरेअनुसार त केही दशक मात्रै थियो (र यो सुरु भएको दुई शताब्दीभन्दा अलिक बढी थियो) । त्यसैले यदि मण्डलीको भवनहरूको निर्माण मण्डलीको परिपक्वताको चिन्ह हो भनेदेखि, हामीले पढेको प्रेरितको पुस्तकमा भएका प्रेरितहरूको मण्डली त कहिले पनि परिपक्व भएन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रकुनै पनि प्रेरितले मण्डली भवन निर्माण गरेनन भन्ने कुराको कारण म दिन्छु , त्यो चाँहि किन, यस्तो प्रकारको कुरा परमेश्वरको इच्छादेखि बाहिरको हो भनेर विचार गरिन्छ, किनकि प्रभु येशूले पनि त्यो खालको उदाहरण दिनु भएन वा आज्ञा पनि त्यस प्रकारले गर्नु भएन । उहाँले बिशेष मण्डली भवनहरूबिना नै चेलाहरू बनाउनुभयो र उहाँले आफ्ना चेलाहरूलाई अरु चेलाहरू बनाउनु भन्नुभयो । तिनीहरूले बिशेष मण्डली भवनहरू खोज्न कुनै आवश्यक थिएन । यो एकदम सजिलो छ । जब प्रभु येशूले उहाँका चेलाहरूलाई सारा संसारमा गएर चेला बनाओ भनेर भन्नुभयो, तब उहाँका चेलाहरूले यस प्रकारले सोचेनन, “प्रभु येशूले हामीलाई जे गर्नु भनिरहनुभएको छ, त्यो चाँहि उहाँले भवनहरू बनाएर मानिसहरूलाई हप्ताको एकपल्ट प्रवचन दिनलाई हो ।”

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयसको अतिरिक्त, बिशेष प्रकारको मण्डली भवनहरू निर्माण गर्नु पृथ्वीमा सम्पत्ति नथुपारेर, अनावश्यक ठाउँमा पैसा खेर फालेर र जीवन परिवर्तन गराउने सेवकाइको निम्ति प्रयोग हुने परमेश्वरको राज्यका स्रोतहरूलाई लुटेर प्रत्यक्ष रूपमा ख्रीष्टको आज्ञालाई उलंघन गर्नु हो भनेर पनि बिचार गरिन्छ ।

Biblical Stewardship

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबाइबलिय भण्डारेपन

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयसले दोस्रो फाइदातर्फ डो¥याउँदछ, कि घरेलु मण्डलीहरूका साङ्गठनिक मण्डलीहरू थुप्रै छन ः घरेलु मण्डलीहरूको नमूनाले यसको आफ्नै सदस्यहरूको स्रोतहरूको भक्तिपूर्ण भण्डारेपनको बिकास गर्दछ, जुन चाँहि निश्चित रूपमा चेलापनको लागि एकदम महत्वपूर्ण बिचार हो ।?ब ष्म.ू)ातलचभाज्ञू जचभा.ू३)ातलज्ञू लबmभ.ू)ातलचभाज्ञूश्र१४?रबश्र मण्डली भवनको लागि त्यसलाई आफ्नो निजी बनाएर, भाडामा दिएर, पुनः बनाएर, बढाएर, पुनः आकार दिएर, तताएर वा चिस्याएर कुनै पनि पैसा खेर फाल्नु हुँदैन । परिणामस्वरूप, पे्ररितको पुस्तकमा गरिएको जस्तै गरीबहरूलाई खुवाउने र लत्ताकपडा दिने, सु–समाचार फैलाउने तथा चेलाहरू बनाउने कार्यको लागि प्रयोग गर्न सकिने कुरा भवनहरूमा खर्च भइरहेको हुन्छ । मण्डली भवनमा खर्च गरिने अरबौं डलर सु–समाचार फैलाउने र गरीबहरूको सेवा गर्ने काममा खर्च भईरहेको भए परमेश्वरको राज्यको लागि कति राम्रो हुने थियो भनेर बिचार गर्नुहोस त ! यो कुरा अकल्पनिय छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजे होस, बीसजना मानिसहरूभन्दा बढी नभएका घरेलु मण्डलीहरू वास्तवमा “पाल–बनाउने” (यसको मतलब “तलब दिनु नपर्ने”) एल्डरहरू÷पास्टरहरू÷निरीक्षकहरू साँचो सम्भाब्यताद्वारा निरीक्षण गरिएका हुन्छन । त्यहाँ घरेलु मण्डलीहरूमा धेरै परिपक्व विश्वासीहरू हुन्छन । यस्तो प्रकारका मण्डलीहरूमा मण्डली परिचालन गर्नको लागि साँच्चै भन्नुपर्दा पैसाहरू त्यति खर्च हुँदैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवास्तवमा, एल्डरहरू÷पास्टरहरू÷निरीक्षकहरूलाई तिनीहरूको परिभाषाको ज्याला दिनु पर्दछ भनेर बाइबलले संकेत गरेझैं लाग्छ, त्यसैले सेवकाइको लागि पूर्ण समय दिएर समर्पित भई काम गर्नेहरू त्यसै कामबाट जिउनु पर्दछ (हेनुहोस – १ तिमोथी ५ः१७बmउस–१८) । मण्डलीमा भएका दशजना ज्यालादारी मानिसहरूले तिनीहरूको दशौं अंशबाट एकजना पास्टरलाई तिनीहरूको जीवन धान्न कति लाग्छ त्यसको अनुपातमा सहयोग गर्न सक्दछन । घरेलु मण्डलीमा भएका पाँचजना दशांश तिर्ने मानिसहरूले पास्टरको सेवकाइमा लाग्ने आधा जति खर्चहरू बेहोरी दिन सक्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रघरेलु मण्डलीको नमूनालाई पछयाउँदा भवन निर्माण गर्न लाग्ने पैसा पास्टरहरूलाई सहयोग गर्नको लागि प्रयोग गर्नु पर्ने हुन्छ र त्यस्तो तरिका साङ्गठनिक मण्डलीको पास्टरहरूले खोज्दैनन , किनकि प्रचुर मात्रामा घरेलु मण्डलीहरूले तिनीहरूको जागिरको सुरक्षामा आँच पु¥याइरहेका हुन्छन । बरू, यसको मतलब यस्तो हुनसक्छ, कि धेरै पुरूषहरू र स्त्रीहरूलाई परमेश्वरले व्यवसायिक सेवकाइमा सेवा गर्नको लागि तिनीहरूको हृदयमा इच्छा हाली दिनुभएको छ भनेर तिनीहरूले महसुस गरेका हुनसक्छन ।!% त्यसको लागि, चेलाहरू बनाउने लक्ष्य पूरा गर्ने कार्यमा सहायता गरिनु पर्दछ । तथापि घरेलु मण्डलीका बीसजना जागिरेहरूले तिनीहरूको आफ्नो कमाइको दशांशबाट सु—समाचार अभियान र गरीबहरूको लागि आवश्यकताअनुसार आधा दिनसक्छन ।!^

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि एउटा साङ्गठनिक मण्डली घरेलु मण्डलीहरूको सञ्जाल (ल्भत धयचप) तर्फ फडको मार्दछ भने, ती मानिसहरू जसले आफ्नो जागिर गुमाउन सक्छन तिनीहरू मण्डलीको प्रशासनिक क्षेत्र र कार्यक्रमलाई सहायता पु¥याउने कर्मचारीहरू हुनेछन र सायद केही कर्मचारी सदस्यहरू बिशेष सेवकाइहरूका साथ (उदाहरणका लागि, ठूला मण्डलीहरूमा बाल–संगति तथा जवान संगतिका सेवकाइहरू) काम गर्ने छन , जुन सेवकाइमा गरिने बाइबलिय आधार पनि हो । घरेलु मण्डलीहरूले बाल–बालिकाहरू र जवानहरूको बीचमा सेवकाई गरिरहनु पर्दैन, किनकि बाइबलमा बाबु–आमाहरूलाई त्यस कामको जिम्मेवारी दिइएको छ र घरेलु मण्डलीका मानिसहरूले साधारणतया परम्परागत ख्रीष्टियन बाबु–आमाहरू नभएका ख्रीष्टियन जवानहरूले साङ्गठनिक मण्डलीहरूमा जस्तै घरेलु मण्डलीहरूमै समावेश भएर चेला बन्ने काम गर्नु पर्दछ । नयाँ करारमा उल्लेख भएको “जवान पास्टरहरू” वा बाल–बालिकारूको पास्टरहरू किन छैनन भनेर कोही अचम्भमा परेको छ ७तिस यस्तो प्रकारको सेवकाइहरू ख्रीष्टियन मतको प्रथम १९०० बर्षसम्म अस्तित्वमा आएका थिएनन । अचानक अहिले आएर तिनीहरू, प्राथमिक रूपमा पश्चिमी धनी देशहरूमा किन आवश्यक भए ७तिस!&

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअन्तमा, बिशेष गरेर गरीब मुलुकहरूमा पास्टरहरूले धेरै जसो पश्चिमी मुलुकका ख्रीष्टियनहरूबाट आर्थिक सहायता नपाईकन मण्डली भवन भाडामा लिन वा प्रयोग गर्न असमर्थ हुन्छन । नचाहँदा नचाहँदै यस्तो प्रकारले अरुमाथि भर पर्नुको परिणामहरू धेरै छन । जे भए तापनि, तथ्य कुराचाँहि ३०० वर्षसम्म यस्तो समस्या ख्रीष्टियनहरूमा अस्तित्वमा आएको थिएन । यदि तपाईं बिकसित मुलुकको पास्टर हुनुहुन्छ, जहाँको मण्डली समूदायले आफ्नै भवन किन्न सकिरहेका छैनन भने, तपाईंले केही अमेरिकन घुमन्तेहरूले असाधारण तवरले पैसाहरू दिन्छन होला भन्ने आशामा तिनीहरूसँग खुशामद गर्न आवश्यक छैन । परमेश्वरले तपाईंहरूको समस्याको समाधान अगिबाटै गरी दिइसक्नु भएको छ । सफलतापूर्वक चेलाहरू बनाउनको लागि तपाईंलाई साँच्चै मण्डली भवनको आवश्यकता पर्दैन । बाइबलिय नमूनालाई पछयाउनुहोस ।

The End of Fragmented Families

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रटुक्रिएको परिवारहरूको अन्त

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रघरेलु मण्डलीहरूमा हुने अर्को फाइदा भनेको चाँहि यो हो ः तिनीहरू साना बाल–बालिकाहरूलाई र किशोर किशोरीहरूलाई चेला बनाउने काममा उत्कृष्ट हुन्छन । आजको साङ्गठनिक मण्डलीहरूले तयार गरेको एउटा ठूलो भ्रम (विशेष गरेर संयुक्त राज्य अमेरिकामा भएका ठूला मण्डलीहरूमा) चाँहि तिनीहरूले बाल–बालिकाहरू र जवानहरूलाई अचम्भ लाग्दो सेवकाइहरू उपलब्ध गराएका छन भन्ने हो । तर पनि तिनीहरूले बाल–बालिकाहरूको ठूलो संख्यालाई लुकाई राखेका छन जसले धेरै बर्षसम्म तिनीहरूका उत्साहित बाल–बालिकाहरू र जवानहरूको रमाइलो मात्रै गर्ने खालको सेवकाइमा जाँदा–जाँदै आफ्नो “गुडँ छोडेर” गएको चराको बचेरा जस्तो कहिले पनि मण्डलीमा फेरि पनि फर्किएर नआएको कुरालाई अनुभव गरेका छन (जुनसुकै जवान पास्टरलाई डाटा (आँकडा) माँग्नुहोस– उनले ती जानेको हुनुपर्छ) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयसको अतिरिक्त, जवान पास्टरहरू र बाल–बालिकाहरूको पास्टरहरू भएका मण्डलीहरूले निरन्तर रूपमा अभिभावकहरूलाई तिनीहरू आफ्ना नानीहरूको आत्मिक तालिमको लागि असक्षम वा अजिम्मेवारी छन भनेर भ्रममा पारी दिएका छन । अनि फेरि, “हामी तपाईंहरूका नानीहरूलाई तिनीहरूको आत्मिक तालिमको लागि वास्ता गर्छौं । हामी तालिम प्राप्त पेशेवरहरू हौं” भनेर तिनीहरूले भन्दछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयस प्रकारको शैली खडा हुँदै खेरिदेखि भ्रमको जन्म भएको छ । किनकि, यसले सदा बढदै जाने सम्झौताको चक्रलाई सृजना गरी दिन्छ । यो कुरा ती अभिभावकहरूबाटै सुरु हुन्छ, जसले आफ्ना नानीहरूलाई रमाइलो हुने मण्डलीहरूको खोजी गरिरहेका छन । यदि प्रकाश नाम गरेको एउटा किशोरले घर फर्कदै गर्दा उसले मण्डलीमा रमाइलो गरेको कुरा भन्दछ भने उसका अभिभावकहरू एत्साहित हुन्छन , किनभने प्रकाश आत्मिक कुराहरूमा चाख लिंदै मण्डलीमा आनन्दित छ भन्ने त्यस कुराहरूलाई तिनीहरूले लिँदछन । तिनीहरूले त्यसो गर्दा एकदम गलत गरिरहेका हुन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसफलता गुमाएका प्रमुख पास्टरहरूले तिनीहरूको मण्डली बृद्धि भएको चाहन्छन र त्यसैले गर्दा जवान र बाल–बालिकाहरूका पास्टरहरू प्रायः गरेर सहकर्मी सभालाई छाडेर जान्छन , किनभने नानीहरूलाई रमाइलो लाग्ने “सुहाउदो” कार्यक्रमहरू सृजना गर्नु पर्दछ भन्ने महसुसले गर्दा तिनीहरूलाई तनाव भइरहेको हुन्छ । (“सुहाउदो” भन्ने कुराले सँधै “रमाइलोसँग प्राथमिकता राख्दछ, र “सुहाउदो” भन्ने कुराको अर्थ “नानीहरूलाई पश्चाताप, विश्वास र प्रभु येशूको आज्ञाहरू पालन गर्नु” अनिवार्य छ भन्ने अर्थमा हुँदैन) । यदि नानीहरूलाई कार्यक्रममा समावेश गराउन सकिन्छ भने अभिभावकहरू फर्कनेछन (तिनीहरू पैसासहित), र मण्डली पनि बृद्धि हुनेछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजवान झुण्डहरूको सफलता बिशेष गरेर उपस्थित संख्याको आधारमा थाहा गर्न सकिन्छ । जवान पास्टरहरू कुन कुरामा व्यस्त छन त्यसैमा लागि परेको आफैलाई पाउँदछन र त्यसको मतलब प्रायः जसो बिशुद्ध आत्मिक क्षेत्रमा तिनीहरूले आपूmलाई सम्झौता गरिरहेका हुन्छन । बिचरा जवान पास्टरहरू जसले अभिभावकहरू आएर प्रमुख पास्टरसँग दिक्क लाग्दो सन्देश वा दोष लगाउने खालको सन्देश बाँडेको नानीहरूले आफ्ना अभिभावकहरूलाई सुनाएको बारेमा भनेर गनगन गरेको खवर सुन्दछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतर यदि जवान पास्टरहरू घरेलु मण्डलीका अगुवा बनेको भए, ख्रीष्टको शरीरमा तिनीहरू कति आशिषित हुने थिए । सामान्यतया तिनीहरूसँग पहिले नै सम्बन्ध बढाउने क्षमताहरू छन र जवान अवस्थाको जोसमा छन र तिनीहरूमा शक्ति र बलको कमी थिएन । तिनीहरूमध्ये धेरै जसो जवान पास्टरहरू छन किनभने त्यो नै तिनीहरूको लागि प्रमुख पास्टर हुनको लागि उच्च मानविय योग्यताले खोजेको योग्यताको पहिलो कदमको योग्यताको माग हो । धेरै जसो घरेलु मण्डलीमा पास्टरको सेवकाई गर्नको लागि अझ बढी मात्रामा क्षमतावान व्यक्तिहरू छन । तिनीहरूका जवानहरूका झुण्डमा तिनीहरूले गरिरहेको कामले मण्डलीको मुख्य स्थानमा भइरहेको काममा भन्दा मण्डलीको बाइबलिय नमूनामा मण्डलीलाई अझ राम्रोसित नजीक ल्याइदिएको छ । यस्तै प्रकारले बाल–बालिकाहरूका पास्टरहरूको बारेमा पनि भन्न सकिन्छ, जोहरू घरेलु मण्डलीहरूमा सेवा गर्नको लागि सक्षम हुने कुरामा धेरै जसो प्रमुख पास्टरहरूभन्दा धेरै अगाडि हुनसक्छन र सबै सहभागीहरू सँगसँगै बसेर रमाइलोसँग आनन्दित भइ केही खाना समेत खान सक्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबाल–बालिकाहरू र किशोर–किशोरीहरू साँचो ख्रीष्टियन समुदायको अनुभव लिएर र प्रश्नहरू सोध्ने अनि अरु उमेरका मानिसहरूसँग सम्बन्ध गाँस्ने सहभागी हुने मौका पाएर सबैजना ख्रीष्टियन परिवारको भागको रूपमा रहेर तिनीहरू स्वभाविक रूपमा राम्रोसित चेला बनाइएका हुन्छन । यदि कुनै साँचो समुदाय पहिलेको जस्तो कपटीपना र स्कूलमा आफ्ना साथीहरूसँग सम्बन्ध राख्न प्रायः होशियार हुनु हो भने, तिनीहरू साङ्गठनिक मण्डलीहरूमा निरन्तर रूपमा ठूलो प्रदर्शन गर्ने थिए र “रमाइलो” गर्न सिक्ने अनुभव चाँहि थोरै हुनेथियो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतर सबै उमेरकाहरूको जमघटमा साना दुधे रूञ्चे बाल–बालिकाहरू तथा बेचैनी नानीहरूको बारेमा चाँहि के त ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतिनीहरू सँधै आनन्दित हुनु पर्छ र तिनीहरूलाई अगुवाई गर्नको लागि व्यवहारिक कदम चालिनु पर्छ, जब तिनीहरूले समस्याहरू निकाल्न थाल्छन । उदाहरणको लागि, तिनीहरूलाई रमाइलो गराउन अर्को छुट्टै कोठामा लान सकिन्छ वा कार्बन र पेपर दिएर त्यसमा रङ्ग भर्नलाई दिन सकिन्छ । घरेलु मण्डलीको समुदायमा साना दुधे बालकहरू र बाल–बालिकाहरू समस्याहरू होइनन , जोहरू नौला मानिसहरूद्वारा नर्सरी बालाधिकरण गर्नलाई छोडिन्छन । तिनीहरू आफ्नो बृद्धरूपमा फैलिएको परिवारमा प्रत्येकजनाबाट माया पाउँदछन । साङ्गठनिक मण्डलीमा दुधे बालक प्रायः गरेर सेवाको औपचारिकता नपुगेर र नौला मानिसहरू देखेको कारण अभिभावकले अंगालोमा नलिएको कारणले रून थाल्दछ । घरेलु मण्डली रूने बालकको वरपर उसको आफ्नै परिवारका मानिसहरू हुन्छन र तिनीहरूको बीचमा परमेश्वरले दिनुभएको सानो उपहार छ भनेर संझी कसैले उ रूँदा झर्को मान्दैनन र सबै मानिसहरूले त्यस बालकलाई आफ्नो हातमा लिन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रनियन्त्रण नगरिएका बाल–बालिकाहरूका बाबु–आमाहरूलाई अरु नानीहरूको बाबु–आमाहरूले भद्रताको साथ सिकाउन सक्दछन । फेरि पनि, विश्वासीहरूको बिशुद्ध वास्ता गर्ने खालको सम्बन्धहरू हुन्छन । तिनीहरूले प्रायः जसो साङ्गठनिक मण्डलीहरूमा जस्तो एक—अर्काको बारेमा कुरा काटने काम गर्दैनन । तिनीहरूले एक–अर्कालाई चिन्दछन र एक–आपसमा प्रेम गर्दछन ।

Happy Pastors

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआनन्दित पास्टरहरू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदुई दशकसम्म मण्डलीको पाष्टरिय सेवकाई गरेर संसारभरिका दशौं हजार पास्टरहरूको बीचमा बोलेर, धेरै पास्टरहरूलाई आफ्नो व्यक्तिगत मित्रहरूको रूपमा पाएको हैसियतले मेरो बिचारमा, म भन्न सक्छु, कि आधुनिक मण्डलीहरूमा पाष्टरिय सेवकाइको लागि कस्तो प्रकारका मागहरू हुँदछन भन्ने बारेमा केही कुराहरू मलाई थाहा छ । हरेक साङ्गठनिक मण्डलीको पास्टर जस्तै, मलाई पनि सेवकाइको “अन्धकार क्षेत्र” को अनुभव छ । यो कुनै समयमा धेरै अंध्यारो हुनसक्छ । वास्तवमा, यसलाई ब्याख्या गर्नको लागि “त्रूmर” भन्ने शब्द चलाउँदा धेरै राम्रो होला ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्राकृतिक रूपमा धेरै जसो पास्टरहरूले जम्काभेट गरेको आशाका कुराहरूले अनगन्ती तनावहरू सृजना गरी दिन्छन , जसले गर्दा तिनीहरूको आफ्नै परिवारभित्रको सम्बन्ध कहिले—काँही बिग्रिने समेत गर्छ । पास्टरहरू धेरै कारणले निराश हुन्छन । तिनीहरू राजनितीज्ञहरू, न्यायकर्ताहरू, जागिरेहरू, मनोबैज्ञानिकहरू, कृयाकलापका निर्देशकहरू, भवन निर्माणकर्ताहरू, विवाहको लागि परामर्श दिने परामर्शदाताहरू, सार्वजनिक वक्ताहरू, व्यवस्थापकहरू, मनलाई पढनेहरू तथा प्रशासकहरू हुनुपर्ने । तिनीहरू अरु पास्टरहरूसँग ख्रीष्टको शरीरका अंशहरू ठूला–ठूला बनाउने कार्यको लागि जल्दो–बल्दो भएर प्रतिस्पर्धा गरिरहेको आपूmलाई पाउँदछन । तिनीहरूको आफ्नो व्यक्तिगत आत्मिक अनुशासनको लागि समय पनि थोरै हुन्छ । तिनीहरू आफ्नो पेशामा फन्दामा परेको र तलबमा काम गर्ने एउटा सामान्य जागिरेको रूपमा आपूmलाई पाएको महसुस गर्दछन । तिनीहरूको मण्डलीका समुदायहरू तिनीहरूका ग्राहकहरू हुन र तिनीहरू आफै चाँहि जागिरे हुन । कहिले—काँही यी जागिरेहरू र ग्राहकहरूले जीवनलाई धेरै कठीन बनाउँन सक्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतुलना गर्दा, घरेलु मण्डलीका पास्टरहरूले त यस कुरालाई सजिलै लिन्छन । पहिलो कुरा, यदि उसले साँचो चेलाको उदाहरणिय जीवनको अगुवाइ गर्छन र प्रभु येशूको आज्ञालाई संझौता नगरिकनै आज्ञापालन गर्नु पर्छ भनेर सिकाउँछन भने थोरै बाख्रा प्रकारका मानिसहरूले पनि उसको समूहका भागहरू हुनको लागि चाख लिनेछन । वास्तवमा घर—घरमा भेटने कुराले मात्र पनि धेरै बाख्रा प्रकारका मानिसहरूलाई टाढा राख्न सम्भवतः पर्याप्त हुन्छ । त्यसरी पास्टरका भेडाँहरू प्राय उनीसँग हुनेछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदोस्रो, उसले आफ्ना भेडाँहरूलाई व्यक्तिगत तवरले प्रेम गर्दछन र तिनीहरूलाई चेला बनाउँदछन , किनभने उनीसँग बाह«देखि बीसजनासम्म मात्रै हेरचाह गर्नको लागि प्रौढवस्थाका मानिसहरू हुन्छन । उनी परिवारका बाबु जस्तै भएर तिनीहरूसँग नजीक भई आनन्दित हुन सक्छन । उसले तिनीहरूलाई चाँहिदो समय दिन्छन । म साङ्गठनिक मण्डलीको पास्टर भएको बेलाको कुरा मलाई सम्झना छ, म प्रायः आपूmलाई एक्लो महसुस गर्थें । म मेरो मण्डलीको समुदायका कोहीसँग पनि नजीक हुन सक्दिनथें, न ता मेरो नजीकको घेरामा भएका साथीहरूको झुण्डमा तिनीहरूलाई समावेश नगरेकोले अरुहरू मप्रति नाराज नै थिए वा तिनीहरूप्रति म ईष्र्या गर्दथें, जोहरू त्यस समूहभित्रका थिए । म अरु विश्वासीहरूसँग बिशुद्ध रूपमा नजीक हुने तृष्णा गर्दथें, तर साँचो मित्रहरू प्राप्त गर्ने अति आवश्यक मुल्य चुकाउनु पर्ने खतरा चाँहि मोल्न चाहन्थें ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रघरेलु मण्डलीको एकदम नजीकको परिवारमा प्राकृतिक तवरले सदस्यहरूले पास्टरलाई तिनीहरूको मञ्चको कलाकारको रूपमा नभएर आफ्नो नजीकको मित्रको रूपमा पास्टरलाई लेखा राख्नलाई सहायता पु¥याउँदछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रघरेलु मण्डलीहरूका पास्टरले भविष्यको अरु घरेलु मण्डलीहरूको लागि अगुवाहरू बिकास गर्ने काममा समय बिताउन सक्छन , त्यसैले जब बृद्धि गर्ने समय आउँदछ, तब अगुवाहरू तयार हुँदछन । उनले आफ्ना भविष्यका अगुवाहरूले अरु ठाउँहरूमा गएर तिनीहरूले मण्डलीबाट पाएको आफ्ना बरदानहरूलाई प्रयोग गरेको हेरिरहनु पर्दैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउसले आफ्नो स्थानिय मण्डलीदेखि बाहिर गएर अरु सेवकाइहरूको बिकास गर्न समय पाउन सक्नेछन । सायद, उसले झ्यालखानामा गएर सेवा गर्न सक्छन वा शरणार्थीहरूलाई वा व्यवसायिक मानिसहरूलाई व्यक्तिगतरूपमा गएर सु–समाचार प्रचार गर्ने काम गर्न सक्लान । उसको अनुभवको आधारमा उसले अरु पनि घरेलु मण्डलीहरू स्थापना गर्न सक्छन वा उसको सेवकाइको अधीनमा भएका अरु नयाँ घरेलु मण्डलीका पास्टरहरूलाई परामर्श दिने काममा आफ्नो समय व्यतित गर्न सक्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउनी आइतबार बिहानको प्रश्तुतकर्ता हुनलाई तनावग्रस्त हुनुपर्ने छैन । आइतबार बेलुकी प्रचार गर्ने तीन बुँदे सन्देश उसले आत्मिक बृद्धिका बिभिन्न तहका मानिसहरूलाई सम्भावितरूपमा कसरी सन्तुष्टि दिने भनेर कहिले पनि डराउँदै तयार गरिरहनुपर्नेछैन ।?ब ष्म.ू)ातलचभाछू जचभा.ू३)ातलछू लबmभ.ू)ातलचभाछूश्र१८?रबश्र भेला भएका हरेक मानिसहरूलाई पवित्र आत्माले प्रयोग गरेको हेरिरहन र कसरी तिनीहरूले उहाँले तिनीहरूलाई दिनुभएका बरदानहरूलाई प्रयोग गर्न सक्छन भनेर हौसला दिनको लागि उ खुशी भएर लाग्न सक्छन । उ बैठकमा अनुपस्थित हुन सक्छ र उबिना नै हरेक काम राम्रोसित गर्न सकिन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउसलाई व्यग्र बनाउने कुनै भवन हुँदैन र व्यवस्था गनुपर्ने कुनै तलब दिएर काम लगाएका सेवकहरू पनि हुँदैनन । उसले अरु स्थानीय मण्डलीका पास्टरहरूसँग प्रतिस्पर्धा पनि गरिरहनु पर्दैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउसको जीवनलाई तनाव दिने त्यहाँ “मण्डलीको बोर्ड” हुँदैन र त्यसले गर्दा मण्डलीभित्र प्रायः जसो हुने राजनैतिक द्वन्द पनि हुँदैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसमग्रमा, परमेश्वरले उसलाई जुन कामको निम्ति बोलाउनुभएको थियो, त्यही व्यक्ति हुनसक्छन र उसलाई सास्कृतिक ख्रीष्टियन धर्मद्वारा हस्तक्षेप पनि हुँदैन । उनी कम्पनीको अध्यक्ष, वा मुख्य व्यक्ति भएर अगुवाई गर्ने कलाकार होइनन । उ त चेला बनाउँने सन्तहरू निर्माण गर्ने एउटा व्यक्ति मात्र हो ।

Happy Sheep

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआनन्दित भेडाँ

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाँचो बाइबलिय घरेलु मण्डलीको हरेक कुरा भनेको नै साँचो विश्वासीहरूको चाहना र आनन्द हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसबै साँचो विश्वासीहरूले अरु विश्वासीहरूसँग बिशुद्ध सम्बन्धको लागि तृष्णा गर्दछन, किनभने तिनीहरूको हृदयमा परमेश्वरको प्रेम बगिरहेको हुन्छ । यस्तो प्रकारको सम्बन्धहरू घरेलु मण्डलीहरूको भाग र खण्ड नै हो । अरु दाजु–भाइ तथा दिदी–बहिनीहरूसँग जीवनका बिशुद्ध आशिषहरू बाँडचुँड गर्ने कुरा नै बाइबलले बताएको वास्तविक संगति हो । नयाँ करारमा “एक–अर्काको लागि” भनेर बताइएको धेरै खण्डहरूमा पाइने विश्वासीहरूले गर्नु पर्ने कुराहरूको वातावरणको सृजना घरेलु मण्डलीहरूले गर्दछन , जहाँ विश्वासीहरूले एक–अर्काको लागि काम गर्न सक्छन । घरेलु मण्डलीको स्थापनामा विश्वासीहरूले एक–अर्कालाई उत्साह, हौसला, निर्माण सान्त्वना, शिक्षा, सेवा र प्रार्थना गरी दिन सक्छन । तिनीहरूले प्रेम र असल कार्यमा, एक–अर्काको पापहरू स्वीकार गर्न, एक–अर्काको बोझ उठाउन र भजन, गीत तथा आत्मिक गीतहरूमा बोल्दै एक–अर्कालाई सुधार गर्दै अगाडि बढन सक्छन । आनन्द मनाउनेहरूसँग तिनीहरू आनन्द मनाउन र रूनेहरूसँग रून समेत पनि सक्छन । विश्वासीहरू बसेर हेरि मात्र रहने ती साङ्गठनिक मण्डलीहरूमा आइतबार बिहानको सेवामा यस्तो प्रकारका कुराहरू हुँदैनन । मलाई एउटा घरेलु मण्डलीको पास्टरले भन्नुभयो, “जब हाम्रो मण्डलीमा कोही बिरामी हुन्छ, म अरुको घरमा गएर खाना पनि खाँदिन, किनभने मैले “खानाको सेवकाइ” लाई त्यागिदिएको हुन्छु । स्वभाविकरूपमा मैले चिनेको र प्रेम गरेको कुनै व्यक्तिकहाँ मात्र खाना खान्छु ।”

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाँचो विश्वासीहरू एक–आपसमा छलफल र समावेश हुनलाई आनन्दित हुन्छन । निस्क्रियरूपमा बसेर बर्षैपिच्छे अप्रासंगिक वा अनावश्यक प्रवचन सुन्नुले तिनीहरूको बौद्धिकता र आत्मिकताको बेइज्जत हुन्छ । बरू, परमेश्वर र उहाँको वचनको सम्बन्धमा तिनीहरूले पाएका व्यक्तिगत आशिषहरू बाँडचुँड गर्ने अवसर पाउन तिनीहरू चाहन्छन र त्यो अवसर घरेलु मण्डलीहरूले उपलब्ध गराउँछन । सांस्कृतिक नमुनाभन्दा बाइबलिय नमुनाको अनुकरण गर्दै प्रत्येक व्यक्तिसँग एकसाथ भेला हुँदा “भजन, शिक्षा, प्रकाश, अन्यभाषा र अर्थ खोलाई हुन्छ” (१ कोरिन्थी !$M@^_ । घरेलु मण्डलीहरूमा कोही पनि भीडँमा हराउन पाउँदैन वा मण्डलीको गुटबन्दीमा अलग हुनुपर्दैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाँचो विश्वासीहरू सेवाको काममा परमेश्वरद्वारा प्रयोग गरिन चाहना राख्दछन । घरेलु मण्डलीमा अरुहरूलाई आशिर्वाद दिनको लागि हरेक व्यक्तिले मौका पाउँछन र सबैको बीचमा उत्तरदायित्वहरू बाँडचुँड गरिन्छ, जसले गर्दा साङ्गठनिक मण्डलीहरूमा प्रायः जसो मण्डलीका सदस्यहरूको बीचमा हुने गरेको जलनको अनुभव कसैले पनि गर्नु पर्दैन । कम्तीमा पनि हरेकले संयुक्त भोजको निम्ति खानेकुराहरू ल्याएर बाँडचुँड गर्न सक्छन , जसलाई धर्मशास्त्रले “प्रेम भोज” भनेर उल्लेख गरेको छ (यहूदा !M!@_ । धेरै घरेलु मण्डलीहरूको लागि त्यस प्रकारको भोज सक्कली प्रभु भोजको उदाहरणको रूपमा अनुकरणीय भएको छ, जुन प्रभु भोज वास्तवमा एउटा निस्तार चाडको भोजको एउटा भाग नै भएको थियो । प्रभु भोज मैले पहिले सेवकाई गरेको साङ्गठनिक मण्डलीको एउटा सानो बालकले “परमेश्वरको पवित्र भोजन” भनेको जस्तो होइन । रोटीको एउटा सानो टुक्रा र अलिकति जुस मण्डलीको थोरै समयमा गरिने सेवामा बसेर मानिसहरूको बीचमा पिउनु बाइबलको लागि र बाइबलिय घरेलु मण्डलीहरूको लागि एकदमै बिदेशी कुरा जस्तै हो । प्रभुभोजको बिधिवत अर्थ एक–अर्कामा प्रेम गर्ने चेलाहरूको बीचमा बसेर बाँडचुँड गरेर खाने भोजको समयमा गरिने बृद्धि गरिएको एउटा रूप हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रघरेलु मण्डलीमा, आराधना सामान्य, इमान्दार र प्रश्तुति गर्ने नभएर साझेदारी प्रकारको हुन्छ । साँचो विश्वासीहरूले परमेश्वरलाई आत्मा र सत्यतामा आराधना गर्दछन ।

Doctrinal Balance and Toleration

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसैद्धान्तिक सन्तुलन र सहिष्णुता

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसानो मण्डलीको भेलाको अनियमित तथा खुल्ला मञ्चमा पढन सक्ने जो सुकैले पनि सबै शिक्षालाई जाँच्न सक्दछ । एक–अर्कालाई चिनजान गरेका र प्रेम गरेका दाजु–भाइ तथा दिदी–बहिनीहरूले तिनीहरूका बिचारहरू आदरपूर्वक सुनेर ध्यान दिन सक्छन र त्यसको साथै यदि झुण्ड सर्वसम्मतिमा पुगेन भने पनि तिनीहरूले ल्याएको सिद्धान्तलाई मन नपराए तापनि तिनीहरू एक–आपसमा प्रेममा बाँधिएरै रहन्छन । एल्डरहरू÷पास्टरहरू ÷निरीक्षकहरू समेत जो सुकैले जुन सुकै शिक्षा ल्याए तापनि जो सुकैले पनि त्यस शिक्षाको जाँच गर्न समर्पित हुन्छन , किनकि त्यो शिक्षा ल्याउने शिक्षक प्रत्येक सदस्य हुनसक्छ (१ यूहन्ना २ः२७बmउस) । बाइबलिय नमुनाको जाँचबुझ गरेर सन्तुलनमा ल्याइएको निर्माणले सैद्धान्तिक हस्तक्षेपबाट रोक्न मण्डलीलाई सहायता पुग्दछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआधुनिक साङ्गठनिक मण्डलीहरूमा भएको मापदण्डसँग यो कुरा अलिक मिल्दैन, जहाँ मण्डलीको शिद्धान्त सुरुदेखि नै स्थापित भैसकेको हुन्छ र चुनौती दिन पनि मिल्दैन । परिणामस्वरूप, नराम्रा सिद्धान्तहरू अनिश्चित रूपमा रहन्छन र सिद्धान्तहरू ग्रहण गरिनको लागि जाँचिन तयार गरिन्छन । यही कारणले नै, एउटा प्रवचनको एउटा बुँदाले मात्र पनि विश्वासीहरू तुरन्तै भडकेर गई अस्थाई रूपमै भए पनि “मन मिल्ने विश्वासीहरू” खोज्न अर्को झुण्डमा (मण्डलीमा) फाल हाल्दछन । तिनीहरू पास्टरसँग तिनीहरूको सैद्धान्तिक असहमतिको बारेमा कुरा गर्नु कुनै अर्थ छैन भनेर जान्दछन । यदि पास्टरले आफ्नो बिचार बदल्न खोजे तापनि, उसले आफ्नो सम्प्रदायका ठूल—ाबडा मानिसहरूको साथै मण्डलीमा भएका थुप्रै मानिसहरूबाट यो कुरा लुकाउनु पर्ने हुन्छ । साङ्गठनिक मण्डलीहरूभित्र भएका सैद्धान्तिक भिन्नताहरूले त्यस्ता पास्टरहरूको उत्पादन गरी दिन्छन , जोहरू संसारकै एकदम दक्ष राजनीतिज्ञहरू हुन र ठूला गन्यमान्य वक्ताहरू हुन , जोहरूले अनिश्चितरूपले सार्वजनिक कुराहरू बोल्दछन र विवादास्पद हुने व्यर्थका कुराहरू हरेकलाई तिनीहरूको समूहमा ल्याउन आफ्ना भाषणमा बोल्दछन ।

A Modern Trend

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआधुनिक बिचारधारा

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचाखलाग्दो कुरा, धेरै–धेरै आधुनिक साङ्गठनिक मण्डलीहरूले चेलापनमा भएको महत्वलाई बुझेर आफ्नो मण्डलीहरूभित्र स–साना झुण्डहरूको बिकास गरिरहेका छन । केही मण्डलीहरू तिनीहरूको साना झुण्डहरूलाई आधार बनाएर तिनीहरूलाई आफ्नो सेवकाइको महत्वपूर्ण रूपमा बिचार गरेर अझ अगाडि बढिरहेका छन । ठूला “उत्सवको रूपमा गरिने सेवाहरू” साना झुण्डहरूको लागि प्राथमिक महत्वका छन (सैद्धान्तिक रूपमा मात्रै भए पनि) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयिनीहरू ठीक दिशामा भएका कदमहरू हुन र परमेश्वरले यस्तो प्रकारको कदमहरूमा आशिष दिनुहुन्छ, जसरी हामीमाथि भएको उहाँको आशिष हामी उहाँको इच्छामा लागिरहन सकौं भन्ने स्तरमा सन्तुलितरूपमा हाली दिनुभएको छ । वास्तवमा, “कोषिय मण्डलीहरू” चेला बनाउने कार्यको लागि उच्चस्तरिय साङ्गठनिक मण्डलीहरूभन्दा राम्रोसित निर्माण गरिएका हुन्छन । तिनीहरू संयुक्त रूपमा साङ्गठनिक मण्डलीको नमुना र घरेलु मण्डलीको नमुनाहरूको बीचमा आधा बाटोमै खडा भएका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रस–साना झुण्डहरू भएको आधुनिक साङ्गठनिक मण्डलीसँग कसरी प्राचीन र आधुनिक घरेलु मण्डलीहरू तुलना गरिन्छन ७तिस त्यहाँ केही भिन्नताहरू छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउदाहरणको लागि, दुर्भाग्यबस साङ्गठनिक मण्डलीहरूभित्र भएका साना झुण्डहरूले कहिले— काँही साङ्गठनिक मण्डलीहरूभित्र भएका गल्तीहरूलाई बढावा दिन्छन , बिशेष गरेर सानो झुण्डको सेवकाई सुरु गर्नको लागि साँचो अभिप्राय प्रमुख पास्टरको राज्य निर्माण गर्नु हो । परिणामस्वरूप, तिनले उसको आफ्नै अन्तको लागि मानिसहरूलाई प्रयोग गर्दछन र सानो झुण्ड त्यस योजनाको लागि अति राम्रो गरी सुहाउँदो हुन्छ । जब यो कुरा हुन्छ, सानो झुण्डका अगुवाहरू तिनीहरूको आमा मण्डलीप्रति कतिको समर्पित छन भनेर जाँच गरिनको लागि छानिएका हुन्छन र तिनीहरू धेरै बरदान पाएकाहरू अर्थात क्यारेस्म्याटिक बनिरहनु पर्दैन, नत्र ता शैतानले तिनीहरूको मस्तिष्कमा बिचारहरूले भरिदिन्छ र तिनीहरूले यस कुरालाई तिनीहरू आफैबाट आएको भनेर भन्नेछन । यस्तो प्रकारको नितीले साना झुण्डहरूको प्रभावकारितालाई बाधा दिन्छ र अरु जुनसुकै साङ्गठनिक मण्डलीहरूमा झैं साँचो रूपमा बोलाइएकाहरू र उठेका अगुवाहरूलाई बाइबल स्कूल र सेमिनारीहरूतर्फ साँचो बरदानहरू भएको मण्डलीलाई लुटदै र त्यस्ता प्रकारका मानिसहरूलाई आपूmले काम गरेको ठाउँमा चेला बनाउनुको साटो शिक्षा सिकाउने अरुनै ठाउँमा उन्मुख गराउँदै धकेलिदिन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाङ्गठनिक मण्डलीहरूमा भएको साना झुण्डहरू प्रायः गरेर संगतिका झुण्डहरूभन्दा अलिक सानो रूपमा बिकसित भएका हुन्छन । साँचो रूपमा चेला बनाउने कार्य हुँदैन, किनकि मानिसहरू आइतबार बिहानको सेवामा नै आत्मिक तवरले खुवाइएका हुन्छन । साना झुण्डहरूले कहिले—काँही आइतबार बिहानको सेवा दोहो¥याउन नचाहेर परमेश्वरको वचनको साथमा अरुनै कुराहरूमा केन्द्रित हुन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाङ्गठनिक मण्डलीहरूका साना झुण्डहरू प्रायः जसो आत्माद्वारा जन्मनुको साटो मण्डलीका सदस्य सहकर्मीद्वारा संगठित भएका हुन्छन । तिनीहरू मण्डलीको धेरै कार्यक्रमहरूको बीचमा अर्को एउटा कार्यक्रम बन्दछन । मानिसहरू तिनीहरूको उमेरको आधारमा, सामाजिक मर्यादाको आधारमा, पृष्ठभूमिको आधारमा, तिनीहरूको चासोको आधारमा, वैवाहिक अवस्था वा भौगोलिक स्थितिको आधारमा सँगसँगै राखिन्छन । बाख्रा प्रकारकाहरू प्रायः गरेर भेडा प्रकारका विश्वासीहरूसँगै मिसिएका हुन्छन । यी सबै शारीरिक प्रकारको संगठनले विश्वासीहरूलाई तिनीहरूको भिन्नतामा एक–अर्कामा प्रेम गर्नलाई सिकाउन मद्धत गर्दैन । सुरुको मण्डलीको धेरै जसो मानिसहरू यहूदीहरू र अन्यजातिहरूको मि७नतसण थिए भनेर सम्झनुहोस । तिनीहरूले दैनिक रूपमा खानेकुराहरू बाँडचुँड गरेर सँगसँगै खाने गर्दथे, जुन यहूदी परम्पराले निषेध गरेको थियो । कति राम्रो सिक्नुपर्ने अनुभव तिनीहरूको सभामा थियो ! प्रेममा हिँडनु पर्ने कति राम्रो मौका ! सु–समाचारको शक्तिको कस्तो राम्रो साक्षी ! त्यसो भए, साना झुण्डहरूको सफलतालाई हासिल गर्नको लागि हामीले हरेकलाई समष्टिगत झुण्डहरूतर्फ बिभाजन गर्नैपर्छ भनेर हामी किन सोच्ँछौं ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाना झुण्डहरू भएका साङ्गठनिक मण्डलीहरू अभैm पनि आइतबार बिहानको संगति गर्छन । जहाँ दर्शकहरूले त्यहाँ भएका वक्ताहरूले गरेको प्रश्तुतिलाई हेर्ने गर्दछन । साङ्गठनिक मण्डलीहरूको सबै सेवा साँच्चै नै महत्वपूर्ण हुन भनेर देखाउँदै साना झुण्डहरूलाई कहिले पनि “साँचो” मण्डली सेवाहरूमा भेटनको लागि अनुमति दिइँदैन । त्यस सन्देशको कारण, यदि आइतबार बिहानको सेवामा उपस्थित हुनेहरूको धेरै जसो मानिसहरूको संख्या सानो झुण्डमा ऐच्छिक जस्तो देखेर सहभागी हुनलाई हौसला दिइए तापनि तिनीहरू त्यहाँ सहभागी हुँदैनन । तिनीहरू अति महत्वपूर्ण साप्ताहिक सेवामा उपस्थित हुन पाउँदा नै सन्तुष्ट हुन्छन । त्यसैले सानो झुण्डको अवधारणा बिशेष रूपमा बिकसित गरिएको हो, तर आइतबारको साङ्गठनिक मण्डलीको सेवा जस्तो बिशिष्ट प्रकारले भने बिकसित गरिएको होइन । साँचो संगति, चेलापन र आत्मिक बृद्धिको लागि अति राम्रो मौका चाँहि प्रभावकारी रूपमा भूमिका खेल्नु हो । यस सम्बन्धी गलत संदेश पठाइएको छ । साङ्गठनिक सेवा अभैm पनि राजा बनिरहेको छ ।

More Differences

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रधेरै भिन्नताहरू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाना झुण्डहरू भएको साङ्गठनिक मण्डलीहरू अभैm पनि सङ्घिय पिरामिड जस्ता बनौटका छन , जहाँ हरेकले आफ्नो धर्माधिकारको स्थानलाई थाहा गर्दछ । माथिल्लो ओहोदामा भएका मानिसहरू आपैmले आपूmलाई “सेवक अगुवाहरू” भनेर भन्न सक्दछन , तर तिनीहरू प्रायः जसो त्योभन्दा पनि बढी मुख्य कार्यकारिणी हाकिम जस्ता हुन्छन जोहरू मुख्य निर्णयहरू गर्नको लागि उत्तरदायी हुन्छन । मण्डली जति ठूलो भयो, त्यति नै पास्टर आफ्नो बगालका सदस्यहरूबाट टाढा हुन पुग्दछन । यदि उनी साँचो पास्टर हुन भने र असुरक्षित क्षणमा साँचो कुरा बताउन तपाईं उनी सामु जानुभयो भने, उसले तपाईंलाई सानो बगाललाई रेखदेख गर्दा उनी अझ बढी खुशी हुन्थे भन्ने कुरा अक्सर गरेर भन्नेछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसै गरेर साना झुण्डहरू भएको साङ्गठनिक मण्डलीहरूले अभैm पनि धर्मगुरूहरू र सामान्य विश्वासीहरूको बिभागलाई बढावा दिन्छन । सानो झुण्डका अगुवाहरू सँधै तलबमा काम गर्ने मानिसहरूको अधीनमा हुन्छन । बाइबल अध्ययनका पाठहरू प्रायः धर्म गुरूहरूले स्वीकार गरिसकेपछि वा प्रमाणित गरिसकेपछि मात्र चलाउन पाइन्छ, किनकि सानो झुण्डका अगुवाहरूलाई धेरै अधिकार दिएर तिनीहरूलाई भरोसा गर्न सकिन्दैन । सानो झुण्डहरूलाई बप्तिष्मा वा प्रभुभोजको सेवा चलाउने अनुमति दिइन्दैन । यी पवित्र बिधिहरू अधिकार र उपाधिप्राप्त व्यक्तिहरूले मात्र संचालन गर्न पाउँछन । मण्डलीभित्र सेवकाई गर्नको लागि बोलावट पाएकाहरूले सेवकाई गर्ने “साँचो” झुण्डमा सहभागी हुनलाई योग्यताप्राप्त गर्न बाइबल स्कूल वा सेमिनारीमा गएर अध्ययन पूरा गरेको हुनु पर्दछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाङ्गठनिक मण्डीहरूभित्र भएका साना झुण्डहरू कहिले—काँही सानो मण्डली सेवाहरूभन्दा बढी हुँदैनन । तिनीहरूले ६० देखि ९० मिनटभन्दा बढी सेवा चलाउँदैनन , जहाँ एउटा बरदानयुक्त व्यक्तिले आराधनाको अगुवाई दिन्छन भने, अर्को बरदानयुक्त व्यक्तिले चाँहि प्रमाणित शिक्षा दिन्छन । त्यहाँ अरुहरूलाई प्रयोग गर्न, बरदानहरू दिन वा सेवकहरूको बिकास गर्नलाई आत्माको लागि सानो ठाउँ मात्र दिइएको हुन्छ । साङ्गठनिक मण्डलीहरूका सानो झुण्डहरूमा भएका मानिसहरू प्रायः गरेर त्यति गम्भीर रूपमा समर्पित भएका हुँदैनन । तिनीहरू अनियमित रूपमा उपस्थित हुन्छन र तिनीहरूको झुण्ड कहिले—काँही त अस्थाई नै पो भइहाल्छन र त्यसैले समुदायको गहिराई घरेलु मण्डलीहरूको भन्दा थोरै हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसामान्यतया साङ्गठनिक मण्डलीहरूको साना झुण्डहरू हप्ताभरिमा भेटदछन तर अर्को मण्डलीको सभामा साप्ताहिक सेवामा भेटेको जस्तो त्यहाँ भीड चाँहि हुँदैन । परिणामस्वरूप, हप्ताको बीचमा भेटने झुण्ड सामान्यतया उपस्थित हुन सक्नेहरूको लागि दुई घण्टाभन्दा बढी नभै समय सिमित हुन्छ र स्कूल जानेहरू वा धेरै टाढा यात्रा गर्नु पर्नेहरूको लागि निषेधित हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयहाँसम्म कि जब साङ्गठनिक मण्डलीहरूले सानो झुण्डको सेवकाइको बिकास गर्दछन , तब तिनीहरूको पैसा खर्च गर्नको लागि अभैm पनि त्यहाँ भवन हुन्छ नै । वास्तवमा, यदि सानो झुण्डहरूको कार्यक्रमले मण्डलीमा मानिसहरू थप्ने काम गर्दछ भने, मण्डली भवनको कार्यक्रममा अझ बढी नै पैसा खर्च भएर सकिन्छ । यसको अतिरिक्त, साङ्गठनिक मण्डलीहरूभित्र संगठित साना झुण्डहरूले धेरै जसो एकजना भए पनि तलबमा कार्य गर्ने कार्यकर्ताको माग गरेकै हुन्छन । त्यसको मतलब अर्को मण्डली कार्यक्रमको लागि अरु बढी पैसा खर्च गर्नु पर्ने हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसबैभन्दा खराब कुरा के हो भने, सानो झुण्डहरू भएका साङ्गठनिक मण्डलीका पास्टरहरूले व्यक्तिगत तवरले प्रायः गरेर चेला बनाउने कार्यमा एकदम सिमित भएर नै त्यस्तो भएको हो । तिनीहरू आफ्ना धेरै जिम्मेवारी भएको कारण असाध्यै व्यस्त हुन्छन र एकजनाले एकजनालाई चेला बनाउने कार्यको लागि तिनीहरूसँग अलिक थोरै मात्र समय भएको तिनीहरूले आपूmलाई पाउँदछन । तिनीहरूले चेला बनाउने कार्यमा आपूmलाई नजीक बनाउने भनेको नै साना झुण्डका अगुवाहरूलाई चेला बनाउने कार्य गर्नु हो, तर त्यो पनि महिनामा एकपल्टको भेटमा सिमित हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमेरो बिचारमा, सबभन्दा महत्वपूर्ण कुराचाँहि घरेलु मण्डलीहरू नै चेलाहरू बनाउने र बृद्धि गर्ने तथा चेला बनाउने मानिसहरू उत्पादन गर्ने कार्यमा प्रभावकारी र बढी बाइबलिय छन । जे भए तापनि, मैले महसुस गरेकोछु , कि मण्डली परम्परा सैयौं बर्षसम्म त्यति सजिलैसित चाँडै परिवर्तन हुँदैन । त्यसैले म साङ्गठनिक मण्डलीका पास्टरहरूलाई अनुरोध गर्दछु , कि तिनीहरूले आफ्नो मण्डलीलाई अझ बढी बाइबलिय र चेलाहरू बनाउने नमुनामा ल्याउने दिशातिर उन्मुख भई केही गरून ।?ब ष्म.ू)ातलचभाटू जचभा.ू३)ातलटू लबmभ.ू)ातलचभाटूश्र१९?रबश्र तिनीहरूले व्यक्तिगत रूपमा भविष्यका अगुवाहरूलाई चेला बनाउने वा सानो झुण्डहरूको सेवकाइलाई अग्रसर गराउने भन्ने बिचार गर्न सक्छन । तिनीहरूले “सुरुको मण्डलीमा आइतबार” हुने संगति जस्तो सञ्चालन गर्न सक्नेछन र त्यो बेला पहिलो तीन शताब्दीसम्म सुरुका ख्रीष्टियानहरूले गरे जस्तो हरेकले घर–घरमा भेटेर भोजन बाँडचुँड गरेर खान सक्नेछन र तिनीहरूका मण्डली भवन पनि बन्द हुनेछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसानो झुण्डहरू भएका मण्डलीका पास्टरहरूले ती कतिपय साना झुण्डहरू घरेलु मण्डलीमा परिणत भएको कुरालाई बिचार गर्न सक्छन र त्यहाँ भएका कुराहरूलाई तिनीहरूले देख्न सक्छन । यदि साना झुण्डहरू स्वस्थ छन र परमेश्वरबाट बोलावट पाएका पास्टरहरू÷एल्डरहरू÷निरीक्षकहरूद्वारा अगुवाई पाएका छन भने, तिनीहरू आफ्नै खुट्टामा उभिएर सेवकाई गर्न सक्षम हुन्छन । तिनीहरूलाई आबद्ध नभएको कुनै मण्डलीको नयाँ मण्डली झुण्डलाई आमा मण्डलीको खाँचो परेभैंm आफ्नो झुण्डको लागि आमा मण्डलीको कुनै पनि जरूरत पर्दैन । किन तिनीहरूलाई स्वतन्त्र नगर्ने ७तिस?ब ष्म.ू)ातलचभाठू जचभा.ू३)ातलठू लबmभ.ू)ातलचभाठूश्र२०?रबश्र आमा मण्डलीमा भइरहेको मण्डलीका सदस्यहरूको पैसाले घरेलु मण्डलीका पास्टरलाई सहयोग गर्न सकिन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रघरेलु मण्डली सम्बन्धी मेरो समर्थनको अथर्, के साङ्गठनिक मण्डलीहरूको बारेमा कुनै पनि कुरा ठीक छैन भन्ने हो ७तिस होइन, वास्तवमा त्यसो होइन । ख्रीष्टको आज्ञा पालन गर्ने चेलाहरूको साङ्गठनिक मण्डलीहरूमा नै निर्माण भएको हो, तिनीहरू प्रशंसनिय छन । जे भए तापनि, तिनीहरूको अभ्यासहरू र बनौटले चाँहि कहिले—काँही ख्रीष्टले हाम्रो सामु राखी दिनुभएको लक्ष्यमा पुग्न असहाय बनाउनुको अलावा बाधा दिइरहेका हुन्छन र तिनीहरू प्रायः गरेर पास्टरको हत्यारा नै साबित हुन्छन ।

What Happens at a House Church Gatharing

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रघरेलु मण्डलीको भेटघाटमा के हुन्छ ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहरेक घरेलु मण्डली उस्तै बनौटमा हुनु पर्दछ भन्ने होइन, र त्यहाँ धेरै बिभितताको लागि स्थान हुन्छ । हरेक घरेलु मण्डलीले आफ्नै सांस्कृतिक र सामाजिक अन्तरलाई परिवर्तन गर्नु पर्दछ । बिशेष गरेर ख्रीष्टियन साँस्कृतिक परम्परा नभएका देशहरूमा प्रचार कार्य किन धेरै प्रभावकारी हुन्छ भन्ने कुराको एउटा कारण घरेलु मण्डलीका सदस्यहरूले तिनीहरूका छिमेकीहरूलाई मण्डली भवनमा निम्त्याउँदैनन, किनकि त्यहाँ हुने तिनीहरूका धार्मिक कार्यहरू ती छिमेकीहरूको निम्ति सम्पूर्ण तवरले बिदेशी जस्तो अनौठो लाग्न सक्छ । जुन कुरो तिनीहरूलाई परिवर्तन गर्नको लागि एउटा मुख्य बाधाको कारण हुन सक्छ । बरू तिनीहरूले आफ्ना साथीहरूसँग तिनीहरूका छिमेकीहरूलाई खाना खान निम्तो दिन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाधारणतया संयुक्त भोज घरेलु मण्डलीको मुख्य अङ्ग नै हो । धेरै घरेलु मण्डलीहरूको लागि त्यही भोजमा नै प्रभु भोज मनाउँदछन र प्रत्येक घरेलु मण्डलीले यसको आत्मिक बिशेषतालाई लिएको छ । भोजको रूपमा प्रभु भोजको उत्सव मनाउने कुरा सुरुका मण्डलीहरूबाट अनुकरण गरिन्दै आएको एउटा भाग नै हो । हामी सुरुका ख्रीष्टियानहरूको बारेमा पढदछौ ंः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“तिनीहरू प्रेरितहरूको शिक्षा, सङ्गति र संयुक्त भोज र प्रार्थनामा भक्तिसाथ निरन्तर लागिरहन्थे……तिनीहरू एकै मनका भई मन्दिरमा एकसाथ उपस्थित हुन्थे र घर–घरमा भोजन गर्थे र तिनीहरू खुशी र शुद्ध हृदयले मिलीजुलि खान्थे (प्रेरित २ः४२,४६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअक्षरशः रूपमा सुरुका ख्रीष्टियानहरूले रोटीहरू लिन्थे र ती रोटीहरू भाँच्दै र एक–अर्कामा बाँडचुँड गर्दै तिनीहरूको सँस्कृतिमा व्यवहारिक रूपले मिलीजुली खान्थे । के ती सुरुका ख्रीष्टियानहरूको लागि खानाको समयमा गरिने रोटी भाँचिने कार्यले केही आत्मिक बिशेषतालाई लिएको थियो त ७तिस बाइबलले यस बारेमा निश्चित कुरा त बताउँदैन । जे भए तापनि, बिलियम बार्सलीले आफ्नो पुस्तक “द लर्ड सपर” मा लेख्दछन, “प्रभु भोज एउटा पारस्परिक भोजको रूपमा वा निजी घरमा मित्रहरूसँगसँगै बसेर खाने भोजको रूपमा शुद्ध भएको थियो भनेर कुनै शंका छैन…….रोटी भाँचेर लिइने रोटीको सानो एउटा टुक्रा र अलिकति दाखरस लिने बिचारले मौलिक प्रभुभोजसँग कुनै सम्बन्ध राख्दैन……..। प्रभु भोज मौलिक रूपमा मित्रहरूको घरमा गरिने पारिवारिक भोज हो ।” यो कुरा अचम्भको छ, कि हरेक आधुनिक बाइबलका बिद्वानहरू बार्सलीसँग सहमत हुन्छन , तर पनि मण्डलीले यस बिषयमा परमेश्वरको वचनलाई पछयाउनुको अलावा यसको आफ्नै परम्परालाई अभैmसम्म पछयाइरहेका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूले आफ्ना चेलाहरूलाई उहाँले तिनीहरूलाई आशा गर्नुभएका सबै कुराहरू पालन गर्नको लागि सिकाउनु भनेर आज्ञा गर्नुभएको थियो, त्यसैले जब उहाँले तिनीहरूलाई उहाँको सम्झनाको लागि रोटी र दाखरससँगै बसेर खान आज्ञा गर्नुभएको थियो, त्यसै गरेर तिनीहरूले पनि आफ्ना चेलाहरूलाई त्यसै गर्नको लागि सिकाउनु पर्ने थियो । के त्यो कुरा संयुक्त भोजमा गर्न सकिन्थ्यो त ७तिस यदि हामीले पावलले कोरिन्थीहरूलाई लेखेका वचनहरू पढयौं भने, यो निश्चय पनि त्यस्तो देखिन्छ ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“त्यसैकारण तिमीहरू एकसाथ भेला भएर खानपान गरेको चाँहि प्रभुभोज होइन (अनि उहाँले यहाँ मण्डली भवनमा भेला हुने कुरा गरिरहेको छैन, किनभने त्यहाँ कुनै पनि मण्डली भवनहरू थिएनन), किनकि खान बस्दा हरेकले आफ्नो भोजन खान थाल्दछन , र कोही भोकै रहन्छन , अनि कोही चाँहि मद्यले मातेका हुन्छन (१ कोरिन्थी ११ः२०–२१) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअहिलेका आधुनिक मण्डलीहरूले अभ्यास गरेको जस्तो प्रभु भोजको बारेमा यदि पावलले बोलेको भए यस्तो प्रकारका वचनहरूले के कुनै अर्थ दिने थिएन त ७तिस के तपाईंले कहिले अहिलेको आधुनिक मण्डलीको सेवामा कसैले आफ्नो भोजन पहिले नै निकालेर खाएको र कोहीचाँहि भोकै र कोहीचाँहि मद्यले मातेको कुनै प्रभु भोजको सेवामा सुन्नुभएको छ ७तिस यदि प्रभु भोज साँच्चैको भोज जस्तो हुनु हो भने यी वचनहरूले भनेको कुराको अर्थ लाग्ने थियो । पावल निरन्तर लेख्दछन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“खान र पिउनलाई के तिमीहरूका आ–आफ्ना घर छैनन र ७तिस अथवा के तिमीहरू परमेश्वरको मण्डलीलाई तुच्छ ठान्छौ (स्मरण रहोस , पावलले मण्डली भवनको बारेमा लेखिरहेका छैनन , तर भेला भएका मानिसहरू, जो परमेश्वरका मण्डली हुन , तिनीहरूको बारेमा लेखिएका छन), र केही नहुनेहरूको अपमान गर्दछौं ७तिस म तिमीहरूलाई के भनुँ ७तिस के यसको निम्ति म तिमीहरूको प्रशंसा गरूँ ७तिस यस कुरामा म कदाचित तिमीहरूको प्रशंसा गर्दिन” (१ कोरिन्थी ११ः२२) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि जे गरिएको थियो त्यो वास्तविक भोजको सन्दर्भमा नगरिएको भए केही पनि नहुने मानिसहरू कसरी शर्ममा पर्ने थिए ७तिस पावलले वास्तविक कुरा देखाइरहेका थिए, कि केही कोरिन्थीका विश्वासीहरू जोहरू पहिले नै भेला भइसकेका हुन्थे अरुहरू आइपुगुञ्जेलसम्म तिनीहरूले नपर्खिकनै आफ्नो भोजन खाइहाल्थे । जब संयुक्त भोजमा अरहरूसँग बाँडचुँड गर्नको लागि सायद केही पनि नहुने मानिसहरू आपूmसँग केही पनि नलिइकन आइपुग्थे, तब तिनीहरू भोकै मात्र रहँदैनथे तर शर्ममा पनि पर्नु पर्दथ्यो, किनभने यो कुरा स्पष्ट थियो, कि तिनीहरूले अरुसँग केही पनि ल्याएका हुँदैनथे ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयसपछि पावलले तुरन्तै उनले “प्रभुबाट पाएको” बिधि प्रभु भोजको बारेमा लेखे (१ कोरिन्थी ११ः२३) र पहिलो प्रभु भोजमा के भएको थियो भन्ने कुरा पनि तिनीहरूलाई सम्झना गराइदिए (हेर्नुहोस – १ कोरिन्थी ११ः२४–२५) । त्यसपछि तिनले कोरिन्थीहरूलाई प्रभुको शरीरलाई नचिनीकन, अपरिपक्व रीतिले आपूmलाई नजाँचीकन अयोग्यताका साथ प्रभु भोजमा सहभागी हुनेहरूले आपैmलाई रोगी, दुर्बल र असामयिक मृत्युको रूपमा न्यायमा पर्नेछन भनेर समेत चेतावनी दिए (हेर्नुहोस – कोरिन्थी ११ः२६–३२) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसपछि तिनी निष्कर्षमा भन्दछन,

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“यसकारण, मेरा भाइ हो, खानलाई एकसाथ भेला हुँदा एक दोस्रोलाई पर्ख । यदि कोही भोको छ भने, त्यसले घरैमा खाओस , नत्र ता तिमीहरू एकसाथ भेला हुँदा दण्डको भागी हुनेछौ” (१ कोरिन्थी ११ः३३,३४) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसान्दर्भिक रूपमा, प्रभु भोजमा गरिएको अपमानित कुरा अरु विश्वासीहरूको सोँच बिचारमै नभएको कुरा थियो । पावलले फेरि पनि तिनीहरूलाई चेतावनी दिए, जसले पहिले नै अरुहरूसँग बाँड़चुँड़ गरेर खानु पर्ने खाना खाइहाल्थे । परमेश्वरद्वारा न्याय गरिने (वा ताड़ना दिइने) खतरामा संयुक्त भोजहरू थिए । त्यस कुराको समाधान चाँहि एकदम साधारण थियो । यदि कोही अरुहरूलाई पर्खनै नसक्ने गरी एकदम भोकाएको थियो भने, उसले मण्डलीमा भेला हुनको लागि आउनुभन्दा पहिले नै केही खाएर आउनु पर्ने थियो । अनि पहिले नै आएकाहरूले भोजनको लागि अलिकपछि आउनेहरूलाई पर्खनु पर्ने थियो, चाहे त्यो संयुक्त भोज होस या प्रभु भोज होस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजब हामी पूरै खण्डमा हेर्दछौं, तब पावलले भनेका कुरा स्पष्ट हुन्छ, कि यदि प्रभु भोज खाइरहेको कुरा हो भने, यो प्रभुलाई प्रसन्न पार्ने तरिकाले एक–अर्काको लागि प्रेम र सोँच बिचार प्रकट गर्दै गरिएको हुनु पर्दछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयो कुरा सिसाभैंm छर्लङ्ग हुन्छ, कि सुरुको मण्डलीले कथंकदाचित अभिषिक्त धर्म गुरूबिना नै घर–घरमा संयुक्त भोजको एउटा भागकै रूपमा प्रभु भोजको अभ्यास गर्दथ्यो । हामीले चाँहि किन नगर्ने ७तिस

Bread and Wine

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्ररोटी र दाखरस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभुभोजका तत्वहरूको प्रकृति त्यति महत्वपूर्ण कुरा होइनन । यदि हामी मौलिक प्रभु भोजको पूर्ण अनुकरणको लागि प्रयत्नरत हुनु हो भने, हामीले रोटीको वास्तविक भागलाई र मौलिक दाखरसको वास्तविक प्रकारलाई जानेको हुनु पर्दछ । (पहिलेका केही शताब्दीहरूमा मण्डलीका केही फादरहरूले एकदम कठिनाइको साथ दाखरसलाई घोल्नु पर्दछ, नत्र भने प्रभु भोजको अभ्यास राम्रो प्रकारले हुँदैन भनेर निर्धारित गरी दिए) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्ररोटी र दाखमद्य प्राचीन यहूदीहरूको भोजनको अति नै केही महत्वपूर्ण र प्राचीन तत्वहरूमध्येका थोकहरू थिए । प्रभु येशूले दुईवटा कुराहरूलाई महत्वको साथमा मान्यता दिनुभयो, जुन कुराहरू एकदम प्रचलनमा थिए । हरेक दिन प्रत्येक मानिसले व्यवहारिक रूपमा ती उपयोग गर्ने खानाहरू थिए । इतिहासमा बिभिन्न समयमा उहाँ अरुहरूको संस्कृतिमा जानुभएको थियो भने, पहिलो प्रभु भोजमा चीज र बाख्राको दूध वा चामलको रोटी र भूइँकटहरको रसलाई पनि प्रयोग गर्न सक्नुहुने थियो होला । त्यसैले जुनसुकै खाना र पेयले सम्भावित रूपमा उहाँका चेलाहरूको बीचमा बाँडचुँड गर्ने संयुक्त भोजमा उहाँको शरीर र रगतको सम्भावित रूपमा प्रतिनिधित्व गर्न सक्ने थियो । महत्वपूर्ण कुरा चाँहि आत्मिक बिशेषतानै हो । व्यवस्थाको पत्र पालन गर्नको लागि सफलता पाएकै बेला व्यवस्थाको आत्मालाई हामी अपेक्षा नगरौं !

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसंयुक्त भोज औपचारिकता पूरा गर्ने ढङ्गले गरी दिनु पर्छ भन्ने जरूरी छैन । हामीले पहिले पढे भैंm सुरुका ख्रीष्टियानहरूले “घर–घरमा रोटी भाँच्थे (भोजन गर्थे) र तिनीहरू खुशी र शुद्ध हृदयले मिलीजुली खान्थे” (प्रेरित २ः४६) । जे भए तापनि, प्रभु येशूको बलिदान गरिएको तत्वहरू उपभोग गरिएको बेला प्रभु भोजको समयमा निश्चित रूपमा गम्भीर हुनु पर्दछ । पावलले कोरिन्थीहरूलाई १ कोरिन्थी ११ः१७बmउस–३४ मा गम्भीर रूपमा चेतावनी दिएर तिनीहरूलाई निर्देशन दिएभैंm प्रभु भोज खानुअगि सँधै आपैmले आपैmलाई जाँच्नु एकदमै उचित हुन्छ । एक–अर्कालाई प्रेम गर्नको लागि ख्रीष्टले दिनुभएको आज्ञा उल्लंघन गर्ने जुन सुकै कुरा पनि परमेश्वरको ताडनालाई निम्त्याउने कुरा हो । प्रभु भोज खानुअगि जुन सुकै इष्र्या र पूmटको समस्याको समाधान भएको हुनु पर्दछ । हरेक विश्वासीले आपैmलाई जाँचेर जुन सुकै पापको पनि स्वीकार गरेको हुनु पर्दछ, जुन चाँहि पावलको “आपैmले आपैmलाई जाँच” भन्ने वचनलाई प्रयोग गर्नको लागि समानार्थी हुनेछ ।

The Spirit Manifested through the Body

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रशरीरद्वारा आत्मा प्रकट हुन्छ

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसभा सुरु हुनुअगि वा पछि संयुक्त भोज हुने गर्दथ्यो, जसमा आराधना, शिक्षाहरू र आत्मिक बरदानहरू पनि बाँडचुँड गरिन्थ्यो । हरेक घरेलु मण्डलीमा भेला भएका मानिसहरू आपैmले बताउँदछन , त्यो काम घरेलु मण्डली आपैmमा भर पर्दछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रधर्मशास्त्रबाट यो कुरा स्पष्ट छ, कि सुरुको मण्डलीका भेलाहरू अहिलेको आधुनिक साङ्गठनिक मण्डलीको सेवाहरूभन्दा अलिक भिन्नै थिए । सुरुका मण्डली भेला हुँदा के हुन्थ्यो भन्ने कुराको रहस्य १ कोरिन्थी ११–१४ अध्यायले प्रष्टसँग बताउँछ र त्यस प्रकारको मण्डलीको अनुकरण आज गर्न सकिन्दैन वा गर्नु हुँदैन भन्ने कुराको कुनै पनि कारण छँदैछैन । पावलले व्याख्या गरेको सुरुको मण्डलीको भेलामा जे हुन्थ्यो त्यो कुरा सानो झुण्डहरूमा मात्र हुन सक्दछ भन्ने कुरा पनि स्पष्ट छ । पावलले वर्णन गरेको कुरा तार्किक रूपमा ठूला–ठूला सभाहरूमा हुन सक्दैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपावलले पहिलो कोरिन्थीको चारवटा अध्यायहरूभित्र लेखेका सबै कुराहरू बुझ्न नसक्ने पहिलो व्यक्ति म नै हुँ । जेहोस , १ कोरिन्थी ११–१४ मा वणर्न गरिएको भेलाहरूको अति बिशिष्ट विशेषता चाँहि तिनीहरूको बीचमा पवित्र आत्माको उपस्थिति र शरीर (मण्डली) को सदस्यहरूद्वारा उहाँको प्रकटीकरण थियो । सम्पूर्ण शरीर (मण्डली) को आत्मिक बृद्धिको लागि उहाँले प्रत्येक व्यक्तिहरूलाई बरदानहरू दिनुभएको थियो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपावलले कम्तीमा पनि नौवटा आत्मिक बरदानहरूको सूची बनाउँदछन ः अगमवाणी, अन्यभाषा, अन्यभाषाको अर्थ खोल्ने, ज्ञानको वचन बोल्ने, बुद्धिको वचन बोल्ने, आत्मा छुटयाउने, चंगाईका बरदानहरू, विश्वासका वरदानहरू र आश्चर्य कर्महरू गर्ने बरदान । हरेक भेलामा यी सबै बरदानहरू प्रकट भएका थिए भनेर उनले उल्लेख गर्दैनन , तर निश्चय पनि १ कोरिन्थी १४ः२६ मा भएको प्रायः गरेर हुने आत्माको केही प्रकटीकरणहरूलाई सम्भावित रूपमा परिचालन गर्नको लागि र संक्षिप्त रूपमा गर्नको लागि हुन्थे जस्तो देखिन्छ ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“भाइ हो, अब हामी के भनौं त ७तिस तिमीहरू एकसाथ भेला हुँदा हरेकसँग भजन, वा शिक्षा, प्रकाश, अन्यभाषा वा अर्थ खोलाई हुन्छ । यी सबै कुरा आत्मिक बृद्धिको निम्ति गरिउन”

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयी पाँचवटा संयुक्त प्रकटिकरणहरूलाई हामी बिचार गरौं र पछिल्लो अध्यायमा बर्णन गरिएका यी नौवटा बरदानहरूलाई १ कोरिन्थी १२ः८–१० मा बर्णन गरिएको बरदानहरूसित सबिस्तार तुलना गर्दै बिचार गरौ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसूचीमा भएको पहिलो कुरा चाँहि भजन हो । आत्माले दिनुभएका भजनहरूको बारेमा पावलले ख्रीष्टियन भेलाहरूमा तिनीहरूको स्थानलाई रेखांकित गर्दै उनले मण्डलीहरूलाई लेखेका अरु दुईवटा पत्रहरूमा उल्लेख गरेका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“अनि दाखमद्यले नमात्तिओ, कारण त्यो बिलासिता हो, तर पवित्र आत्माले भरिपूर्ण होओ, एउटाले अर्कोसँग भजन, गीत र आत्मिक गानमा बोल्दै र आफ्नो सम्पूर्ण हृदयले प्रभुको निम्ति गाउँदै र धुन निकाल्दै” (एफिसी ५ः१८–१९) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“ख्रीष्टको वचन तिमीहरूसँग प्रशस्ततासँग बास गरोस , पूरा बुद्धिमानीसाथ एउटाले अर्कोलाई सिकाओ र अर्ती देओ र परमेश्वरप्रति आफ्नो हृदयमा रहेको कृतज्ञताको साथ भजन, स्तुति र आत्मिक गान गाओ” (कलस्सी ३ः१६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रभजन, गीत र आत्मिक गानको बीचमा भएको भिन्नता स्पष्ट छैन, तर प्राथमिक कुरा चाँहि सबै ख्रीष्टका वचनहरूमा आधारित छन , आत्माले प्रेरणा गरिएका हुन र विश्वासीहरूद्वारा एकले अर्कोलाई सिकाउन र अर्ती दिनको लागि गाइनु पर्दछ । निश्चित रूपमा धेरै जसो गीतहरू र कोरसहरू जो विश्वासीहरूले गाउँछन , मण्डली इतिहास भरि नै तिनीहरूमध्ये कुनै एक ७नतसेणीमा ती पर्दछन । दुर्भाग्यबस, धेरै जसो आधुनिक गीतहरू र कोरसहरूमा बाइबलिय गहिराइको अभाव छ, तिनीहरू आत्माले दिइएको होइन जस्तो लाग्दछन र तिनीहरू अति नै हल्का खाले भएको कारण विश्वासीहरूलाई शिक्षा दिन र अर्ती दिनको लागि साँचो महत्वका हुँदैनन । तथापि, घरेलु मण्डलीमा भेला हुने विश्वासीहरूले पुरानो र नयाँ सु–प्रसिद्ध ख्रीष्टियन गीतहरू गाउन आत्माले व्यक्तिगत सदस्यहरूलाई मात्र अगुवाई गर्नुहुन्न, तर केही सदस्यहरूलाई संयुक्त रूपमा आत्मिक बृद्धिको लागि प्रयोग गर्न सकिने खालका विशेष गीतहरू पनि दिनुहुनेछ भनेर आशा गर्र्नु पर्दछ । वास्तवमा, मण्डलीहरूको आत्माले दिनुभएको गीतहरू आफ्नै भए कति असल हुनेथियो होला !

Teaching

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रशिक्षा

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपावलले सूचित गरेको दोस्रो कुरा चाँहि शिक्षा हो । भेलामा आत्माद्वारा प्रेरणा भएको शिक्षा जो सुकैले पनि बाँड़चुड़ गर्न सक्दथ्यो भनेर फेरि पनि यसले देखाउँदछ । वास्तवमा, हरेक शिक्षा प्रेरितहरूको शिक्षासँग मिल्छ कि मिल्दैन भनेर जाँचिनु पर्दथ्यो (जसरी हरेक व्यक्ति त्यस कुरामा समर्पित हुन्थे ः हेर्नुहोस पे्ररित २ः४२) र आज हामीले पनि त्यसै गर्नु पर्छ, तर यहाँ अर्थात नयाँ करारको कुनै पनि ठाउँमा एउटै व्यक्तिले हरेक हप्ता स्थानिय मण्डलीमा जहाँ मानिसहरू भेला हुन्छन त्यहाँ प्रवचन बाँडनु पर्छ भनेर बताइएको छैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयरूशलेमको मन्दिरमा, जहाँ धेरै मानिसहरू भेला हुन्थे, त्यहाँ प्रेरितहरूले शिक्षा दिने काम गर्थे । एल्डरहरूलाई शिक्षा दिने जिम्मेवारीहरू दिइएको थियो भनेर हामीलाई थाहा छ र केही मानिसहरूलाई पनि शिक्षा दिने सेवकाइमा बोलाइएको हुन्थ्यो । पावलले सार्वजनिक रूपमा र घर–घरमा गएर धेरै शिक्षा दिने काम गरे (हेर्नुहोस, प्रेरित २०ः२०) । विश्वासीहरूको सानो भेलाहरूमा पवित्र आत्माले प्रेरितहरू, एल्डरहरू वा शिक्षकहरूदेखि बाहेक पनि अरुहरूलाई समेत शिक्षा दिने कार्यको लागि प्रयोग गर्न सक्दथ्यो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रशिक्षा दिने कुरा आउँदा यस्तो लाग्छ, कि सुरुको मण्डलीले भन्दा हामीले हाम्रो भेलामा बाइबलको आफ्नै व्यक्तिगतप्रति ल्याउन सक्ने ठूलो अवसर पाएकाछौं । अर्कोपट्टि, सायद हामीले सजिलैसित बाइबल पाएकोले होला हामीले हाम्रो सारा हृदयले परमेश्वरलाई प्रेम गर्न र आफ्नो छिमेकीलाई आफैलाई झैं प्रेम गर्न र परमेश्वरको वचन अरुहरूलाई पनि हालिदिने कुराको लागि आफ्नो जीवनलाई अर्पण गर्दै बाइबलको सिद्धान्तलाई उच्च पार्नको लागि सहायता पुगेको छ । हामी मृत्युसम्मै शैद्धान्तिक भएकाछौं । धेरै साना बाइबल अध्ययनका झुण्डहरू आइतबार बिहानको सेवामा बाँडिने प्रवचन जस्तो अप्रासंगिक र दिक्कलाग्दो प्रकारका हुन्छन । घरेलु मण्डलीका शिक्षाहरूको सन्दर्भमा पछयाउनुपर्ने राम्रो खाले नियम चाँहि यो हो ः यदि ठूला बाल–बालिकाहरूले तिनीहरूलाई दिक्क लागेको कुरालाई लुकाइरहेका छैनन भने, सम्भवत पौढहरूले चाँहि तिनीहरूलाई दिक्क लागेको कुरा लुकाउँदछन र नानीहरू नै यस कुरालाई बुझ्न मद्धत गर्ने महान सत्यता हुन ।

Revelation

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रकाश

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपावलले सूचित गरेको तेस्रो कुरा “प्रकाश” हो । त्यसको मतलब शरीरका (मण्डली) केही सदस्यहरूलाई परमेश्वरद्वारा प्रकट गरिएको जुन सुकै कुरा हुनसक्छ । उदाहरणको लागि, पावलले बिशेष गरेर कसरी अविश्वासीहरू ख्रीष्टियन भेलामा आउँछन र अगमवाणीको बरदानको कारणले हृदयभित्र लुकेका रहस्यमय कुराहरूलाई थाहा पाउँदछन भनेर उल्लेख गरेका छन । त्यसको परिणाम, अविश्वासीलाई आफ्नो “पापको बोध” हुनेछ र त्यसको “हृदयका गुप्त कुराहरू प्रकट हुनेछन” र घोप्टो परेर त्यसले परमेश्वरलाई पुज्नेछ र त्यसले परमेश्वर तिमीहरूको माझमा हुनु हुन्छ भन्ने कुरा घोषणा गर्नेछ” (१ कोरिन्थी १४ः२४–२५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयहाँ हामी फेरि पनि देख्दछौं, कि पवित्र आत्माको साँचो उपस्थितिमा मण्डलीको भेलाको अपेक्षा गरिएको हुन्थ्यो र उहाँको उपस्थितिकै कारणले ती अलौकिक कुराहरू हुन्थे । सुरुका ख्रीष्टियनहरूले प्रभु येशूले गर्नुभएको प्रतिज्ञा, “जहाँ दुई वा तीनजना मेरो नाउँमा भेला हुन्छन त्यहाँ म तिनीहरूको बीचमा हुनेछु” (मत्ती १८ः२०) लाई साँच्चै विश्वास गरेका थिए । यदि प्रभु येशू आफै तिनीहरूका बीचमा हुनुहुन्थ्यो भने, आश्चर्यकर्म हुने नै भयो । अक्षरशः रूपमा तिनीहरूले “परमेश्वरको आत्मामा पूजा गर्दथे” (फिलिप्पी ३ः३) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रकथंकदाचित, मैले अगमवाणीको कुरा छोटो रूपमा बोले भनेदेखि, यी मानिसहरूको हृदयमा आएको प्रकाश हुनसक्छ, तर प्रकाश अरु कुराको लागि दिइन सकिन्छ र सपना र दर्शनहरूबाट पनि प्रकाश आउन सक्दछ (हेर्नुहोस , प्रेरित २ः१७बmउस) ।

Tongues and Interpretation

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअन्य भाषाहरू र अर्थ खोलाई

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचौथो, पावलले दुईवटा बरदानहरूको सूची बनाउँदछन , जसले सँगसँगै काम गर्दछन । तिनीहरू अन्यभाषाहरू र अन्यभाषाहरूको अर्थ खोल्ने बरदानहरू हुन । कोरिन्थीमा, अन्यभाषाहरू बोल्ने बरदानको प्रचुर बाहुल्यता थियो र त्यसको साथै त्यस बरदानको दुरूपयोग पनि गरिएको थियो । मानिसहरूले मण्डलीको सभाको समयमा अन्यभाषाहरूमा बोल्दथे र त्यहाँ त्यसको अर्थ खोलाइको काम पनि गरिन्दैनथ्यो, जसले गर्दा के भनिन्दैथ्यो त्यो कसैले पनि बुझ्दैनथ्यो । कोरिन्थीहिरूलाई यस प्रकारको आरोप किन लगाइएको होला भनेर हामीलाई अचम्भ लाग्न सक्छ र अर्थ खोल्ने बरदानबिना अन्यभाषाको बरदान जोसुकैलाई दिने पवित्र आत्माकै गल्ती हो जस्तो हामीलाई लाग्न सक्छ । त्यस प्रश्नको लागि एकदम सन्तोषजनक जवाफ पनि छ, जसलाई म पछिल्लो अध्यायमा उल्लेख गर्नेछु । पावलले अन्यभाषा बोल्ने बरदानलाई निषेध गरेनन (जसरी धेरै साङ्गठनिक मण्डलीहरूले गर्दछन) । बरू, उनले त अन्यभाषाहरूमा बोल्न अनुमति नदिनेहरूलाई रोक्ने काम गरे र यो त प्रभुको आज्ञा पो हो त भनेर घोषणा गरिदिए (हेर्नुहोस – १ कोरिन्थी १४ः३७बmउस–३९) ।@! यो यदि ठीक प्रकारले प्रयोग गरिएमा शरीरको सुधार (मण्डलीको सुधार) हुनसक्छ र यसले परमेश्वरको अलौकिक उपस्थिति तिनीहरूको बीचमा भएको निश्चित गराउने बरदान हो । यो बरदान परमेश्वरले उहाँको सत्यता र इच्छालाई सम्झना गराउँदै मानिसहरूसँग मानिसहरूद्वारा नै उहाँले बोल्नुहुने बरदान हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपावलले १४ अध्यायमा अर्थ नखोल्ने अन्यभाषाहरू बोल्नेहरूमाथि अगमवाणीको सर्वोत्कृष्टता छ भनेर कड़ाइको साथमा भनेका छन । उनले कोरिन्थीका विश्वासीहरूलाई अगमवाणी बोल्ने बरदानको उत्कट इच्छा गर्नलाई एकदम जोडसँग हौसला दिएका छन र यस कुराले यो देखाउँछ, कि आत्माका बरदानहरूको निम्ति उत्कट इच्छा गर्नेहरूको लागि आत्माका बरदानहरू प्रकट गरिन्छन । त्यस्तै गरेर, पावलले थिस्सलोनिकीका विश्वासीहरूलाई पनि, “पवित्र आत्मालाई ननिभाओ, अगमवाणीलाई तुच्छ नठान” (१ थेसलोनिकी ५ः१९) भनेर चेतावनी दिएका छन । यसले यो देखाउँछ, कि विश्वासीहरूले अगमवाणीको बरदानप्रति गलत मनोवृत्ति राखेर आत्माको आगोलाई निभाउन वा बाहिर निकालेर फ्याँक्न सक्छन । आज धेरै जसो विश्वासीहरूको माझमा अगमवाणीको बरदान किन थोरै मात्रामा प्रकट भएको छ भन्ने कुराको लागि यही नै एउटा कारण हो भन्नुमा कुनै शंका छैन ।

How to Start

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रकसरी सुरु गर्ने

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपरमेश्वरद्वारा घरेलु मण्डली सुरु गर्नको लागि दर्शन दिइएका घरेलु मण्डली स्थापना गर्ने संस्थापक वा एल्डरहरू÷पास्टरहरू÷निरीक्षकहरूको सेवकाइद्वारा पवित्र आत्माबाट घरेलु मण्डलीहरू जन्मिएका हुन । यो कुरा मनमा राख्नुहोस, कि बाइबलिय एल्डर÷पास्टर ÷निरीक्षकहरू साङ्गठनिक मण्डलीले सिफारिस गरेको परिपक्व मानिसहरू हुनसक्छन । कुनै पनि घरेलु मण्डली स्थापना गर्नेहरूलाई सेवकाई सम्बन्धी औपचारिक शिक्षाको आवश्यकता पर्दैैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपवित्र आत्माले संस्थापकलाई घरेलु मण्डलीको लागि एकचोटि दर्शन दिनु हुन्छ, उसले आपूmसँग सहभागी हुने अरु मानिसहरूको बारेमा प्रभुसँग प्रार्थना गर्नु पर्दछ । प्रभुले त्यस्तै दर्शन मिल्ने मानिसहरू सम्पर्कमा ल्याई दिनु हुनेछ र उसको अगुवाइलाई निश्चित गरी दिनु हुनेछ अथवा उसले अविश्वासीहरूलाई ख्रीष्टमा ग्रहण गराएर अगुवाई गर्दै तिनीहरूलाई घरेलु मण्डलीमा चेला बनाएर पनि अगुवाई गर्न सक्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रभर्खरै मात्र घरेलु मण्डली सुरु गर्न साहस गरेकाहरूले एक–अर्कामा सान्तवनाको महसुस गर्नको लागि सदस्यहरूलाई केही समय लाग्छ भनेर पहिले नै जानेको हुनु पर्दछ र आत्मासँग सम्बन्ध राख्न र बहन सिक्नु पर्दछ । अगाडि बढदै जाँदा गल्ती हुन सक्ने छन र यो परिक्षाको घड़ी पनि हुन सक्नेछ । सहभागी हरेक सदस्यहरूको बिचारधाराहरू बाइबलिय सेवक अगुवापन, एल्डरहरूलाई सु–सज्जित पार्ने, पवित्र आत्माको अगुवाई र बरदानहरू, संयुक्त भोज तथा आकस्मिक तर आत्मिक वातावरणहरू तिनीहरूको लागि मात्र अति अनौठा हुन्छन , जोहरू साङ्गठनिक मण्डलीका सेवाहरूमा मात्र चिरपरिचित छन । त्यसैले अनुग्रह र धैर्यताको प्रयोग नयाँ घरेलु मण्डली जन्मदा हुनु अति बुद्धिमानी हुन्छ । एकजनाले आराधनामा अगुवाई गर्ने, अर्कोले तयार गरिएको शिक्षा बाँड़चुँड़ गर्ने, र त्यसपछि प्रार्थना, संगति र संयुक्त भोजको अवसरको साथ सेवा समाप्त गर्ने जस्तो ढाँचा घरेलु बाइबल अध्ययनमा बढी हुन सक्दछ । जे भए तापनि, घरेलु मण्डलीहरूको लागि बाइबलिय ढाँचा जस्तै झुण्डद्वारा अध्ययन गर्ने काम हुन्छ, जसमा एल्डर÷पास्टर÷निरीक्षकले सदस्यहरूलाई परमेश्वरले दिनु हुने उहाँको उत्तम आशिष प्राप्त गर्न प्रयत्न गर्नु पर्छ भनेर हौसला दिनु पर्दछ अनि राम्रोसित त्यो सेवकाई अगाडि बढन सक्दछ र त्यो सेवकाइमा आनन्द हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रघरेलु मण्डलीका सभाहरू हरेक हप्ता एउटा सदस्यको घरदेखि अर्को सदस्यको घरसम्म पालैपालो गर्न सकिन्छ वा एउटै व्यक्तिले प्रत्येक हप्ताको लागि आफ्नो घरको ढोका संगति गर्नलाई खुल्ला गरिदिन सक्दछ । कुनै–कुनै घरेलु मण्डलीहरू अवसरहरूलाई बिचार गरेर यदि मौसम राम्रो भएमा कुनै रमणिय स्थानहरूमा गएर पनि यस प्रकारको सेवकाई गर्दछन । त्यस्तो प्रकारको भेटघाट गर्ने समय र स्थान आइतबारको बिहान चाँहि हुनु हुँदैन तर सदस्यहरूलाई पायक पर्ने जुन सुकै समयमा गर्नु उत्तम हुन्छ । अन्तमा, सानो झुण्डबाट तथा बाह«जनाभन्दा बढी मानिसहरू नभएको संख्याबाट सुरु गर्नु राम्रो हुन्छ ।

How to Transition from Institution to House Church

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाङ्गठनिक मण्डलीबाट घरेलु मण्डलीमा कसरी अवस्थानतरण गर्ने

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयो पढने धेरै जसो पास्टरहरू साङ्गठनिक मण्डलीहरूको ढाँचामा काम गरिहेका छन र सायद तपाईं नै प्रिय पाठकबृन्द तिनीहरूमध्येको एकजना व्यक्ति हुनुहुन्छ । मैले बर्णन गरिरहेको जस्तो मण्डली होस भनेर घृणा गर्ने तपाईंभित्र भएको भावनालाई मैले यदि छोएको छु भने, कसरी तपाईंले अवस्थानतरण गर्न सक्नुहुन्छ भनेर पहिलेबाट नै तपाईं अचम्भमा परिरहनुभएको छ । तपाईंको समय लिनुहोस भनेर म तपाईंलाई हौसला दिन्छु बाइबलिय सत्यता मात्रै सिकाएर र प्रभु येशूका आज्ञाहरू पालन गर्ने चेलाहरू बनाउनको लागि तपाईंले बनाउनुभएको ढाँचाभित्र गर्न सक्ने कामहरू गरेर सुरु गर्नुहोस । साँचो चेलाहरूले जतिसक्दो धेरै तिनीहरूले बुझेको बाइबलिय मण्डलीको ढाँचामा अवस्थानतरण गर्न चाहन्छन । बाख्रा प्रकारका मानिसहरू र धार्मिक मानिसहरूले त्यस्ता प्रकारका जुनसुकै परिवर्तनहरूको पनि जति सक्दो बढी बिरोध गर्दछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदोस्रो कुरा धर्मशास्त्रबाट कुनै पनि बिषयमा अध्ययन गरेर तपाईंको सभालाई घरेलु मण्डलीको ढाँचाहरू र त्यहाँबाट पाउन सकिने आशिषहरूको बारेमा शिक्षा दिनुहोस । अन्ततोगत्वा तपाईंले हप्ताको बीचमा गरिने वा आइतबार बेलुकाको मण्डलीको सेवा पनि परिपक्व विश्वासीहरूद्वारा संचालन गर्ने घरहरूमा गरिने साप्ताहिक झुण्ड सभाहरू सुरु गर्नको लागि छोडन सक्नु हुनेछ । हरेकलाई उपस्थित हुनको लागि हौसला दिनुहोस । जतिसक्दो चाँडो बिस्तारै–बिस्तारै ती सभाहरूलाई घरेलु मण्डलीहरूको बाइबलिय ढाँचामा ल्याउने बाइबलिय नमुनालाई पछयाउनुहोस । त्यसपछि मानिसहरूलाई तिनीहरूको सानो झुण्डको आशिषहरूमा पूर्ण आनन्दित हुने समय दिनुहोस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रएकपल्ट हरेकले घरेलु सभाहरूमा आनन्दित भइरहेको बेला अर्को महिनाको आइतबार “सुरुको आइतबार” हुनेछ भनेर तपाईंले सूचना दिनुभएको हुन सक्दछ । त्यो आइतबार मण्डली भवन बन्द हुनेछ र हरेक व्यक्ति सुरुका मण्डलीमा मानिसहरूले घर–घरमा भेटेभैंm घर–घरमा जानेछन र सबैजना सँगसँगै मिलेर संयुक्त भोज, प्रभु भोज, संगति, प्रार्थना, आराधना, आत्मिक बरदानहरू र शिक्षा बाँडचुँड गर्न आनन्दित हुनेछन । यदि यो एउटा सफलता हो भने, तपाईंले हरेक महिनाको एउटा आइतबार यस्तो प्रकारको सभा सुरु गर्न सक्नुहुन्छ, त्यसपछि अन्तमा दुईवटा आइतबार र त्यसपछि तीनवटा आइतबार गरेर त्यस प्रकारले तपाईंले घरेलु मण्डली सुरु गर्न सक्नु हुनेछ । अन्ततोगत्वा, तपाईंले हरेक झुण्डलाई स्वतन्त्र घरेलु मण्डलीको रूपमा बढदै जान र बृद्धि हुनको लागि स्वतन्त्र छोडन सक्नु हुन्छ र सायद हरेक महिनाको एकपल्ट ठूलो सभाको लागि सबैलाई भेला गर्न सक्नु हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमैले बर्णन गरेको पुरै परिवर्तनको प्रकृयाले एकदेखि दुई बर्षसम्म लाग्न सक्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअर्थात, यदि तपार्इं अझ सावधानी रूपमा अगाडि बढन चाहनु हुन्छ भने, तपाईं आपैmले अगुवाई गरेको अति नै चाख लिने तपाईंका केही सदस्यहरूलाई लिएर एउटा घरेलु सभा सुरु गर्न सक्नु हुन्छ । (फेरि, घरेलु मण्डलीहरूले आइतबार बिहानको सेवामा भेटिरहनु पर्दैन) । यो सबैको लागि एउटा अनुसन्धान गरिएको र निश्चित रूपमा सिक्ने अनुभवको रूपमा प्रस्तुत हुन सक्दछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि यो सफल भयो भने, एकजना निरीक्षकको नियुक्ति गर्नुहोस र एउटा झुण्डलाई स्वतन्त्र मण्डलीको रूपमा छाडी दिनुहोस, जुन चाँहि महिनाको एकपल्ट मात्र साङ्गठनिक मण्डलीको आइतबारको सेवामा सहभागी हुन्छ । त्यस प्रकारले नयाँ मण्डली आमा मण्डलीको एउटा भाग हुनेछ र साङ्गठनिक मण्डलीको सभाभित्र भएकाहरूद्वारा अति नै नकारात्मक तवरले बिचार गरिने छैन । त्यस कुराले साङ्गठनिक मण्डलीद्वारा स्थापित भएको अर्को घरेलु मण्डलीको भाग हुने बिचार गर्नलाई मण्डलीभित्र भएका अरुहरूलाई प्रभाव पार्न सहायता पनि गर्नसक्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि पहिलो झुण्ड बृद्धि हुन्छ भने, प्रार्थनासहित त्यसलाई बिभाजन गर्नुहोस जसले गर्दा दुवै झुण्डहरूले असल अगुवाहरू पाउनेछन र तिनीहरूका सदस्यहरूभित्र पर्याप्त मात्रामा बरदानहरू हुनेछन । कुनै अवसरअनुसार सायद महिनामा एकपल्ट वा हरेक तीन महिनामा एकपल्ट पनि हुनसक्छ, सबैको सहमतिमा एउटा बृहत आराधना संगतिमा दुवै झुण्डहरूसँगै भेटन सक्दछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतपाईंले चालेको लापर्वाही कदममा थोरै मानिसहरू भएको कारण निराशामै भए तापनि तपाईंको दृष्टि लक्ष्यतिर लगाउनुहोस । घरेलु मण्डलीहरू मानिसहरूले भरिएको हुन्छ र मानिसहरू नै समस्याको कारण हुन्छन । नछाडनुहोस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतपाईंको पूरै साङ्गठनिक मण्डलीको सभामा भएको हरेक व्यक्तिले यस्तो प्रकारकोे अवस्थानतरण गर्नेछन भनेर भन्न सकिन्न, त्यसैले साङ्गठनिक मण्डलीलाई पछाडि नै छोडेर पूर्ण रूपमा घरेलु मण्डलीहरू वा घरेलु झुण्डहरूमा आपूmलाई ब्यक्तिगतरूपमा समर्पित हुन सुरु गर्नलाई तपाईंले निर्णय गर्नु पर्नेछ । त्यो नै तपाईंको लागि बिशिष्ट दिन हुनेछ ।

The Ideal Church

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआदर्श मण्डली

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रके हजारौं मानिसहरू उपस्थित भएर हरेक आइतबार संगति गर्न सकिने ठूलो भवन भएको बिशाल मण्डलीको पास्टरभन्दा परमेश्वरको दृष्टिमा घरेलु मण्डलीका पास्टर वास्तवमा धेरै सफल हुन्छन ७तिस हो, यदि उसले प्रभु येशूको नमुनालाई पछयाएर, सन्दर्भबिनाको धर्मशास्त्रको वचन सुनेर आनन्द लिने र हप्ताको एकपल्ट कार्यक्रम हेर्न आउने आत्मिक बाख्राहरूको सामान्य भेलालाई बिरोध गर्दै आज्ञाकारी चेलाहरू र चेलाहरू बनाउनेहरूको बृद्धि गर्दछन भने तिनीहरू सफल हुन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रघरेलु मण्डलीको नमुना पछयाउन संकल्प गर्ने पास्टरको कहिले पनि आफ्नो ठूलो सभा हुँदैन । जे भए तापनि, लामो समयपछि उसको चेलाहरूले अरु चेलाहरू बनाउँदा उनी फलदायी सावित हुन्छन । ४० वा ५० जना मानिसहरूको “सानो” समूहहरूको थोरै पास्टरहरूले आफ्ना सोँचाइहरूलाई ब्यवस्थित गर्नको लागि धेरै प्रयत्नहरू गरिरहेका हुन्छन । तिनीहरूको मण्डलीहरू पहिलेबाट नै ठूलो हुँदै गइरहेको हुन सक्छन । सायद तिनीहरूले ठूलो भवनको लागि प्रार्थना गर्न रोकेर अरु दुईवटा नयाँ घरेलु मण्डलीलाई अगुवाई गर्नको लागि कसलाई नियुक्त गर्ने भनेर प्रार्थना गर्न सुरु गर्नु पर्दछ । (जब यो हुन्छ, तब कृपा गरी तपाईंको नयाँ सम्प्रदायको नाम नराख्नुहोस र तपाईंको आफ्नै पद “बिषप” भनेर पनि नराख्नुहोस !)

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमण्डली ठूलो भयो भने यो अति राम्रो कुरा हो भन्ने सोचाई आउँछ भने त्यो सोँचाईलाई हामीले उन्मुलन गर्नु पर्दछ । यदि हामीले बाइबलिय आधारमा आपूmलाई जाँच्नुु हो भने, चेला नबनाइएका बिशेष भवनमा भेला हुने हजारौं मानिसहरूको एउटा सभा अनौठो प्रकारको हुनेछ । यदि कुनै पनि मौलिक प्रेरितहरू आधुनिक साङ्गठनिक मण्डलीमा आउँछन भने, तिनीहरूले आफ्नो टाउको अर्कोपट्टि फर्काउनेछन !

A Final Objection

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअन्तिम आपत्ति

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रायः जसो भन्ने गरिन्छ, कि पहिलेबाटै ख्रीष्टियान समुदायको संस्कृतिको एउटा भाग बनिसकेका पश्चिमी मुलुकका मानिसहरूले कहिले पनि घर–घरमा हुने मण्डली सभाको बिचारलाई ग्रहण गर्दैनन । त्यसैले तिनीहरूले हामी साङ्गठनिक नमुनामा नै हुनुपर्छ भनेर विवाद गर्दछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपहिलो, घरेलु मण्डलीको प्रवृत्तिले पश्चिमी मुलुकमा दू्रत गति लिइरहेको छ भनेर प्रमाणित गरिन्छ भने, त्यो सत्य होइन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदोस्रो, मानिसहरू पहिलेबाट नै खुशीको साथ घर–घरमा पाटी भोज, संगति, बाइबल अध्ययनहरू र घरेलु झुण्डहरूमा भेट गर्दछन । घर–घरमा हुने मण्डलीको बिचारलाई स्वीकार गर्नुले त्यस सम्बन्धी बिचारको सानो समायोजन लिन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतेस्रो, धार्मिक मानिसहरू अर्थात “आत्मिक बाख्राहरू” ले कहिले पनि घरेलु मण्डलीको अवधारणालाई ग्रहण गर्दैनन भन्ने कुरा साँचो हो । तिनीहरूले आफ्ना छिमेकीहरूलाई कुनै पनि अतिरिक्त क्रियाकलापहरूमा सहभागी गराउँदैनन । तर प्रभु येशू ख्रीष्टका साँचो चेलाहरूले निश्चय पनि एकपल्ट घरेलु मण्डलीको बाइबलिय अवधारणालाई बुझिसकेपछि त्यसको अवधारणालाई ग्रहण गर्दछन । चेला बनाउने कार्यको लागि मण्डली भवनहरू कति आवश्यक छन भनेर तिनीहरूले एकदमै चाँडै महसुस गर्दछन । यदि तपाईंले “काठ र परालको ठूलो मण्डली निर्माण गर्न चाहनुहुन्छ भने (हेर्नुहोस १ कोरिन्थी ३ः१२), तपाईंलाई भवन चाहिन्छ, तर यो अन्तमा सबै खरानी हुनेछ । तर यदि तपाईंले चेलाहरू र चेलाहरू बनाउने मानिसहरू बृद्धि गराउन चाहनुहुन्छ भने, तपाईंले “सुन, चाँदी र अनमोल पत्थरहरू” भएको प्रभु येशू ख्रीष्टको मण्डली निर्माण गरिरहनुभएको हुनेछ, त्यसैले तपाईंले भवनहरू निर्माण गर्ने कार्यमा आफ्नो पैसा र शक्ति खर्च गर्न आवश्यक छैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचाखलाग्दो कुरा यो छ, कि आजको संसारको ठूलो स्थानीय सु—समाचारिय अभियानहरू चिनियाँ घरेलु मण्डलीको अभियान ”यरुशलेमतिर फर्किरहेकाछन” जुन चाँहि १०÷४० झ्यालको अभियानबाट लिएका हुन । तिनीहरू भन्दछन , कि “हामीलाई कँही पनि कुनै मण्डली भवन निर्माण गर्ने कुनै इच्छा छैन ! यस कुराले हामीलाई सु–समाचार दू्रत गतिले पैmलाउने सेवकाई प्रत्यक्ष रूपमा आइरहेको हाम्रो ७नतसोतहरूलाई सक्षम तुल्याउन बाधा दिन्छ र यस काममा हामीलाई अप्ठयारो बनाइदिन्छ ।”?ब ष्म.ू)ातलचभाढू जचभा.ू३)ातलढू लबmभ.ू)ातलचभाढूश्र२२?रबश्र यस शुत्रलाई अनुकरण गर्नु वास्तवमा नै कति बुद्धिमानी र बाइबलिय उदाहरण हुनेछ !


!$ WWW. Shepherdsever. org.sf] 3/ page df ePsf] Biblical Topics df æesus on moneyÆ x]g'{xf]; .

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र?ब ष्म.ू)ातलद्दू जचभा.ू३)ातलचभाद्दू लबmभ.ू)ातलद्दूश्र१५?रबश्र अतिवादी लागे तापनि, एकमात्र कारण साना घरेलु मण्डलीहरू रेखदेख गर्ने अगुवाहरू नभएको कारण मण्डली भवनको आवश्यकता पर्दछ, जुनचाँहि बैधानिक मण्डलीहरूभित्र भएका अति सम्भावित अगुवाहरूको खस्कँदो चेलापनको परिणाम हो । के ठूला बैधानिक मण्डलीहरूका पास्टरहरू वास्तवमा आपूmलाई परमेश्वरले बोलाउनुभएको पास्टर भनेर तिनीहरूलाई दिइएको ठीक सेवकाइका समुदायमा दोषी छन ७तिस हो, छन ।

!^ यो एकदेखि दश वा बीसको अनुपातमा १२ जना चेला बनाउने प्रभु येशूको बाइबलिय नमूनाको प्रकाशमा पास्टरिय सेवकाईलाई विचार गरिनु हुँदैन र मोशाले पनि दश—दशजना मानिसहरूलाई अगुवाई गर्ने न्यायकर्ताहरू नियुक्ति गरेका थिए (हेर्नुहोस–प्रस्थान १८ः२५) । धेरै बैधानिक मण्डलीका पास्टरहरूले तिनीहरूले आपैm प्रभावकारी ढङ्गमा चेला बनाएका मानिसहरूलाई भन्दा बढी मानिसहरूलाई हेर विचार गरिरहेका हुन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र?ब ष्म.ू)ातलद्धू जचभा.ू३)ातलचभाद्धू लबmभ.ू)ातलद्धूश्र१७बmउस?रबश्र हामीलाई यस्तो प्रश्न उठन सक्छ, किन धर्मशास्त्रमा “सिनियर पास्टरहरू”, “सहायक पास्टरहरू” वा “सह–पास्टरहरू” भनेर उल्लेख नगरेको । फेरि पनि ती दर्जाहरू आधुनिक मण्डलीमा तिनीहरूको ढाँचाको कारणले अति नै आवश्यक भएको देखिन्छ । सुरुका मण्डलीहरूको ढाँचा अलिक सानो थियो र त्यसैले त्यसको ढाँचाअनुसार तिनीहरूको आवश्यकता परेन । २० जनाको घरेलु मण्डलीहरूलाई प्रमुख पास्टर, सहायक पास्टर र सह–पास्टरहरूको आवश्यकता पर्दैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र?ब ष्म.ू)ातलछू जचभा.ू३)ातलचभाछू लबmभ.ू)ातलछूश्र१८?रबश्र धेरै पास्टरहरूले आपूmलाई ख्रीष्टको सेवकको रूपमा, परमेश्वरबाट बोलाइएको भनेर भने तापनि, तिनीहरू एकदम राम्रो वक्ता कहिले भएनन । वास्वमा पास्टरहरूले दिएका धेरै प्रवचनहरू दिक्क लाग्दा वा कुनै समयमा दिक्क लाग्दो प्रकारका हुन्छन भन्नु कठीन हुन्छ ७तिस एउटा मण्डलीको आलोचनाले अर्को मण्डली भवनको कुर्सीमा बस्नेहरूको बीचमा भएकाहरूलाई सिफारिस गर्दछन । तर ती दिक्कलाग्दो वक्ता हुने पास्टरहरू भने प्रायः गरेर राम्रोसित बातचित गर्नेहरू हुन्छन र मानिसहरू एक–अर्कासँग बातचित गर्नलाई भेला हुँदा तिनीहरू कमै मात्रामा दिक्क मान्छन । त्यसै कारणले घरेलु मण्डलीहरूमा दिइने शिक्षाको आदान–प्रदान प्रायः गरेर चाखलाग्दो हुन्छ । त्यस्तो बेलामा समय चाँडै बित्छ र मण्डलीको प्रवचनको समयमा धेरै गुप्त दृष्टिसँग सामना गर्नु पर्दछ । घरेलु मण्डलीका पास्टरहरूले दिक्क लाग्दो हुने बारेमा चिन्ता लिनु पर्दैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र?ब ष्म.ू)ातलटू जचभा.ू३)ातलचभाटू लबmभ.ू)ातलटूश्र१९?रबश्र “पागलपन” भन्ने शब्दको लागि मलाई एकदम मन पर्ने परिभाषाहरूमध्येको एउटा परिभाषा यस्तो छ, एउटै कुरा दोहा¥याउँदै बारम्बार गरिरहनु र बिभिन्न परिणामहरूको आशा गर्नु । पाष्टरले हरेक सदस्यहरूलाई बर्षौंसम्म तिनीहरू चेला बनाउने काममा सहभागी हुनुपर्छ भन्ने बारेमा तिनीहरूको जिम्मेवारीहरू सिकाउन सक्छन , तर जबसम्म तिनीहरूले ढाँचा वा बनोटलाई परिवर्तन गर्दैनन , तबसम्म मानिसहरू निरन्तर रूपमा मण्डलीमा आएर बस्छन , सुन्छन र घर फर्केर जान्छन मात्र । पास्टर, यदि तपाईंले बिगतमा मानिसहरू परिवर्तन गर्न नसकेकै कुरा अझ पनि गरिरहनुभएको छ भने, भविष्यमा पनि मानिसहरू परिवर्तन हुने छैनन । तपाईंले गरिरहनुभएको कुरालाई परिवर्तन गर्नुहोस !

@) वास्तवमा धेरै पास्टरहरूले यस बिचारलाई बिरोध गर्नुको प्राथमिक कारणचाँहि तिनीहरूले परमेश्वरको राज्य होइन तर आफ्नै राज्य निर्माण गरिरहेकाछन ।

@! पहिलो शताब्दीमा पाएको आत्माको सबै अलौकिक प्रकटिकरणहरूलाई त्याग्नेहरूदेखि वास्तवमा म होशियार हुन्छु , त्यसै समयमा तिनीहरू सकिनु पर्ने थियो । त्यसैले, हामीले सुरुको मण्डलीले अनुभव गरेको कुरा खोज्न हामीलाई कुनै कारण छैन र अन्यभाषामा बोल्नु कुुनै महत्व छैन । मलाई आधुनिक युगका यहूदीहरूदेखि दया जागेर आउँछ । जापानी भाषा बोल्नेहरूका अनुसार धेरै अवसरहरूमा परमेश्वरलाई स्तुति गरिरहेको व्यक्तिले भैंm मैले स्तुति गरिरहेको तिनीहरूले सुनेको मलाई बताए, मैले कहिले पनि जापानी भाषा सिकेको थिइन । मलाई थाहा छ, यो बरदान पवित्र आत्माद्वारा दिएर छोडिएको छैन । मलाई अचम्भ लाग्छ, किन यी आधुनिक येहूदीहरूले पवित्र आत्माले अभैm पनि बोलाउनुहुन्छ, पापीहरूलाई परिवर्तन गर्नुहुन्छ र नयाँ जन्म दिनुहुन्छ भनेर स्वीकार गर्छन । तर ती आश्चर्यकर्महरूभन्दा परै रहेका आत्माका कामहरूलाई चाँहि इन्कार गर्दछन । यस प्रकारको “ईश्वरशास्त्र” धर्मशास्त्रीय समर्थन नभएको र वास्तवमै ख्रीष्टको लक्ष्यको बिरोध गर्ने मानविय अविश्वास र अनाज्ञाकारीताको उत्पादन हो । १ कोरिन्थी १४ः३७बmउस मा पावलले लेखेअनुसार यो प्रत्यक्ष रूपमा ख्रीष्टको अनाज्ञाकारीता हो ।

@@ पावल हाट्टावे, ब्याक टु जेरूशलेम, (कारलिस्लेः पिक्वान्ट, २००३) पेज ५८

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Nepal » Chapter 4

Chapter 5

 

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतपाईं एउटा पास्टर हुनुहुन्छ र आफ्नो माण्डली बृद्धि गर्न चाहनुहुन्छ । त्यो इच्छा सबै पास्टरहरूमा हुन्छ । तर तपाईं किन परमेश्वरको मण्डली बृद्धि गर्न चाहनुहुन्छ ७तिस तपाईंको हृदयमा भएको इमान्दारीताको कारण के हो ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रके तपाईं आफ्नो मण्डली बृद्धि भएर गएको देख्न र अनुभव गर्न चाहनुहुन्छ ७तिस के तपाईं आपूm सम्मानित भएको र प्रभावकारी भएको चाहनुहुन्छ ७तिस के तपाईं मानिसहरूलाई अधिकार दिन चाहनु हुन्छ ७तिस के तपाईं सम्पत्ति आर्जन गर्ने आशा राख्नु हुन्छ ७तिस यी सबै तपाईंको मण्डली बृद्धि गर्ने चाहनाको गलत कारणहरू हुन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि तपाईं आफ्नो मण्डली बृद्धि भएको देख्न चाहनु हुन्छ ताकि जसले गर्दा पवित्र आत्माद्वारा धेरैभन्दा धेरै जीवन परिवर्तन भएर परमेश्वर महिमित भएको देख्न चाहनु हुन्छ भने, त्यो नै तपाईंमा मण्डली बृद्धिको चाहना हुनुको सही अर्थ हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवास्तवमा हाम्रा अभिप्रायहरू स्वार्थी हुँदा–हुँदै पनि ती शुद्ध छन भनेर हामी बिचार गर्दछौं भने, हामी आपूmले आपैmलाई मूर्ख तुल्याउन सम्भव भइरहेको हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामीले कसरी हाम्रो साँचो अभिप्रायहरूलाई जान्न सक्छौं ७तिस हामीले परमेश्वरको राज्य साँचो रूपमा निर्माण गर्न चाहन्छौं, कि आफ्नो मात्र राज्य निर्माण गर्न चाहन्छौं भन्ने कुरा कसरी थाहा पाउने ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रएउटा तरिका चाँहि अरु पास्टरहरूको सफलतालाई हाम्रो अन्तर प्रतिकृयाले के भन्छ सो बुझ्नु हो । यदि हामीलाई हाम्रा अभिप्रायहरू ठीक छन भन्ने लाग्छ भने, यदि हामी साँच्चै परमेश्वरको राज्य र उहाँको मण्डली बृद्धि गर्न चाहन्छौं भन्ने हामीलाई लाग्छ र हामी चाँहि अरुको मण्डली बृद्धि भएको देख्दा आफ्नो हृदय ईष्र्या वा डाहले भरिएको आपूmलाई पाउँछौं भने, यस कुराले हाम्रा अभिप्रायहरू अशुद्ध छन भन्ने प्रकट गर्दछ । यसले मण्डली बृद्धि गर्नमा हामीमा कुनै चासो नभएको तर हाम्रो आफ्नै मण्डली बृद्धि गर्न मात्र चाहेको देखाउँछ । अनि त्यसो किन हुन्छ ७तिस किनभने हाम्रा अभिप्रायहरू आंशिक रूपमा अभैm स्वार्थकै लागि छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहाम्रो क्षेत्रमा सुरु भएको नयाँ मण्डलीको बारेमा जब हामी सुन्छौं, त्यस बेला हामीले हाम्रो भित्री प्रतिकृयाले हामीलाई के भन्छ भनेर हाम्रो अभिप्रायलाई जाँच गर्न पनि सक्छौं । यदि हामीलाई झटका लाग्यो भने, हामी परमेश्वरको राज्यभन्दा आफ्नै राज्यको बारेमा चिन्तित रहन्छौं भन्ने त्यो नै एउटा चिन्ह हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयही तरिकाद्वारा ठूला र बृद्धि भइरहेका पास्टरहरूले पनि हामीहरूका अभिप्रायहरूको जाँच गर्न सक्छन । त्यस्ता पास्टरहरूले आपैmसँग त्यस्तो प्रकारका प्रश्नहरू गर्न सक्छन , “के मैले मेरो मण्डली सानै भए तापनि मण्डलीबाट मानिसहरू तथा मुख्य अगुवाहरूलाई पठाएर नयाँ मण्डली स्थापना गर्ने बारेमा कहिले सोँचेको छु ७तिस” जुन पास्टरले यस किसिमको बिचारको बिरोध गर्छ, त्यसले उसको मण्डली आफ्नै महिमाको लागि निर्माण गरेको जस्तो हुन्छ । (अर्कोतर्पm, एउटा ठूलो मण्डलीको पास्टरले नयाँ मण्डलीहरू आफ्नै महिमाको लागि स्थापना गर्न सक्छ, जसले गर्दा उसले आफ्नो मण्डलीबाट धेरै छोरी मण्डलीहरू स्थापना गरेकोमा गौरव गर्न सक्छ) । उसले आपैmसँग गर्न सक्ने प्रश्न यस प्रकारको हुन सक्छ, “के म सानो मण्डलीका पास्टरहरूसँग मेलमिलापमा छु वा तिनीहरूभन्दा आपूmलाई माथिको ठानेर म तिनीहरूदेखि आपैm टाढा तर्किएको छु ७तिस” वा “के म १२–१४ जनाको घरेलु मण्डलीको मात्र पास्टर हुन चाहेको हुँ वा त्यो मेरो अहंपनामा साह«ै कठीन हुने छैन ७तिस”@#

The Church Growth Movement

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमण्डली बृद्धिको अभियान

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअमेरिका र क्यानाडामा भएका ख्रीष्टियन पुस्तक भण्डारका ताकमा राखिएका सम्पूर्ण पुस्तकहरूका भागहरू मण्डली बृद्धिको बारेमा लेखिएका छन । यी पुस्तकहरू र तिनीहरूमा लेखिएका बिचारहरू संसारभरिनै प्रचारिएका छन । पास्टरहरू कसरी तिनीहरूको मण्डलीमा उपस्थित मानिसहरूको संख्या बढाउने भन्ने कुरो सिक्नका लागि भोकाएका छन र तिनीहरू प्रायः गरेर अमेरिकामा भएका दश हजार सदस्यहरू भएका पास्टरहरूको सल्लाह छिटो लिन्छन , जसले आफ्नो मण्डलीको आकार र आइतबार उपस्थित हुने मानिसहरूको संख्याको कारण आपूmलाई सफल भएको ठान्दछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजे भए तापनि, अलिक बुझ्न सक्नेहरूले उपस्थित हुने व्यक्तिहरू र भवनको आकार नै चेला बनाउने कामको गुणको एउटा चिनारी होइन भन्ने महसुस गर्दछन । केही अमेरिकन मण्डलीहरू आकर्षक सिद्धान्तहरूको कारण बृद्धि भएका छन , जुन बाइबलसम्बन्धी सत्यताको एउटा बिकृति हो । मैले संसारभरिका पास्टरहरूसँग यस बारेमा बोलिसकेको छु , जोहरूले अमेरिकामा बहुसंख्यक पास्टरहरूले एउटा व्यक्तिले एकपल्ट उद्धार पाइसकेपछि कहिले पनि मुक्ति गुमाउन सक्दैन भनेर विश्वास गर्छन र प्रचार पनि गर्छन तर उनीहरू के विश्वास गर्छन र कसरी जीवन जिउँछन भन्ने कुरामा ध्यान दिँदैनन भन्ने जानेर दुःखित भएका छन । यस्तै गरेर धेरै अमेरिकन पास्टरहरूले सस्तो अनुग्रहको पानीको बप्तिष्माको सु–समाचारको बारेमा प्रचार गर्दछन , जसले मानिसहरूलाई पवित्रताबिना स्वर्ग पुग्न सकिन्छ भन्ने सोँच्न प्रेरित गर्छन । कतिपयले उन्नतिको बारेमा प्रचार गरेर मानिसहरूमा लोभ तथा लालच हालिदिएर जसको धर्मको उद्देश्य नै धन प्राप्त गर्नु हो र त्यो तिनीहरूले पृथ्वीमा जम्मा गर्न सक्छन । ती पास्टरहरूको मण्डली बृद्धि गर्ने तरिकाहरूलाई हामीले अवश्य पनि अनुकरण गर्नु हुँदैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमैले मण्डली बृद्धिको बिषयमा लेखिएको पुस्तकको एउटा भाग पढिसकेको छु र तिनीहरूको बारेमा मैले आफ्ना अनुभवहरूसँगै मिसाएको छु । धेरैमा केही अंश, बाइबलीय तवरले पढनलाई रोचक पारेर रणकौशल र केही सत्यताहरू समेटिएको छ । जे भए तापनि, धेरै जसो बाइबलिय मण्डलीको नमुनामा भन्दा बरू १७बmउस सय वर्ष पूरानो साङ्गठनिक मण्डलीको नमुनामा आधारित छन । परिणामस्वरूप तिनीहरूको ध्यान चेलाहरू बनाउनु तथा चेलाहरू बनाउने व्यक्तिहरूको बृद्धि गरेर ख्रीष्टको शरीरको निर्माण गर्नमा केन्द्रित छैनन , तर व्यक्तिगत मण्डली निर्माण गर्नुमा छ, जसले सँधै ठूला भवनहरू, धेरै बिषेशता प्राप्त मण्डलीका कार्यकर्ताहरू र योजनाहरू अनि परिवारभन्दा बढी व्यवसायिक संस्था जस्ता कुराहरूको माँग गर्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रकेही आधुनिक मण्डली बृद्धिका रणनीतिहरू यस्तो सुझाव दिने जस्ता देखिन्छन , कि सदस्यहरू बढाउनको लागि मण्डलीका सेवाहरू प्रभु येशूलाई पछ्याउन नचाहने मानिसहरूलाई आकर्षित गर्नलाई मात्र बनाउनुपर्छ । अधुरो सल्लाह दिन, सकारात्मक प्रवचन बाँडन, सार्थकबिहीन आराधना सेवा गर्न, सामाजिक कृयाकलापहरू गर्न, तर रूपैयाँ–पैसा कहिले पनि उल्लेख नगर्नको लागि र त्यस्तै अन्य कार्य गर्नको लागि तिनीहरूले सल्लाह दिन्छन । ख्रीष्टका सबै आज्ञा पालन गर्ने र आपैmलाई इन्कार गर्ने चेलाहरू निर्माण गर्ने कार्यले यस्तो परिणाम ल्याउँदैन । यो कुरा त ती ख्रीष्टियनहरूको जीवनबाट निस्कन्छ, जोहरू संसारबाट अलग गर्न नसकिने खालका हुन्छन र नरकको फराकिलो बाटोमा लागेका हुन्छन । यो रणनीति संसारलाई जित्ने परमेश्वरको रणनीति नभएर मण्डलीलाई जित्न खोज्ने शैतानको रणनीति हो । यो “मण्डली बृद्धि” नभएर “संसार बृद्धि” हो ।

The Seeker-Sensitive Model

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रख्रीष्टलाई खोज्नेहरूको संवेदनशील नमुना

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसबैभन्दा प्रख्यात अमेरिकी मण्डली बृद्धि रणनीतिलाई प्रायः “ख्रीष्टलाई खोज्नेहरूको संवेदनशील” नमुनाको रूपमा उल्लेख गरिएको छ । यस रणनीतिमा आइतबार बिहानका सेवाहरू यसकारण वा उद्देश्यले तयार गरिन्छन , कि (१) ख्रीष्टियनहरूले ख्रीष्टमा नबाँचेका आफ्ना साथीहरूलाई आकर्षित गर्न र आनन्द महसुस गर्न सकुन र (२) ख्रीष्टमा नबाँचेका मानिसहरूले सु–समाचार मन परेर सुन्न र उनीहरूसँग सम्बन्धमा रहेर बुझ्न सकुन भनी । हप्ताको बीचतिर गरिने सेवाहरू साना झुण्डहरू विश्वासीहरूलाई चेला बनाउनको लागि छुटयाइन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयही बिधिद्वारा केही व्यक्तिगत मण्डलीहरू धेरै ठूला भएर बढिसकेका छन । अमेरिकी साङ्गठनिक मण्डलीहरूको बीचमा मानिसहरूलाई सु–समाचार सुनाउनु र चेला बनाउनु पर्ने आवश्यकता देखिन्छ, त्यो बेलासम्म, जहिलेसम्म प्रत्येक व्यक्ति सानो झुण्डमा सम्मिलित हुँदैनन (जहाँ तिनीहरू प्रायः हुँदैनन) र त्यहाँ चेलाहरू हुँदैनन , अनि जहिलेसम्म सु–समाचारसँग सम्झौता गरिन्दैन (लक्ष्य स्वीकारयोग्य हुनु पर्ने हो तर यो कुरा त्यहाँ सँधै हुन्छ, किनकि साँचो सु–समाचार मानिसलाई मन नपर्ने हुन्छ) । कम्तीमा पनि “ख्रीष्टलाई खोज्ने सम्बेदनशील” मण्डलीहरूले नबाँचेका मानिसहरूलाई सु–समाचार पु¥याउन केही रणनीति अप्नाएका छन, तर धेरै साङ्गठनिक मण्डलीहरूमा यस प्रकारको रणनीति अप्नाइएको छैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतर यसरी अमेरिकी नयाँ मण्डलीहरूको संवेदनशील नमुना मण्डलीलाई मण्डली बृद्धिको लागि बाइबलिय नमुनासँग तुलना गर्न सकिन्छ ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रेरितको पुस्तकमा परमेश्वरले बोलाउनुभएका प्रेरितहरू र प्रचारकहरूले आश्चर्यकर्म र चिन्हहरूद्वारा सार्वजनिक ठाउँहरू र घर–घरमा गएर सु–समाचार प्रचार गरे, जसले अन्य जातिहरूको ध्यानाकर्षण ग¥यो । पश्चाताप गरेर प्रभु येशूमा विश्वास गर्नेहरूले आपैmलाई प्रेरितहरूको शिक्षामा समर्पण गरे र तिनीहरू निरन्तर रूपमा घर–घरमा सँगै भेटथे, जहाँ तिनीहरूले परमेश्वरको वचन सिक्थे, आत्मिक बरदानहरूको अभ्यास गर्थे, प्रभु भोजको उत्सव मनाउँथे, सँगसँगै मिलेर प्रार्थना गर्थे र त्यस्तै अरु थुपै्र कुराहरू तिनीहरूले एल्डरहरू÷पास्टरहरू÷निरीक्षकहरूको अधीनमा बसेर गर्थे । परमेश्वरले बोलावट दिनुभएका शिक्षकहरू र अगमवक्ताहरू मण्डली–मण्डलीमा पालै—पालो गरेर गई आफ्नो सेवकाई गर्दथे । हरेकले आफ्ना साथीहरू र छिमकीहरूलाई सु–समाचार बाँडचँुड गर्दथे । परमेश्वरको राज्य बृद्धि गर्नको लागि सु–समाचार प्रचार गर्न र चेला बनाउन सहायता पु¥याउने ७नतसोतहरूलाई लुटने अनि मण्डली बृद्धिमा कमी ल्याइदिने मण्डली भवन निर्माण गर्ने कुनै कुरा पनि त्यहाँ हुँदैनथ्यो । अगुवाहरूलाई बाइबल स्कूलहरू वा सेमिनारीहरूमा तालिमको लागि पठाउनुको अलावा तिनीहरूलाई छिटो काममा लगाउन सकिने प्रकारको तालिम दिइन्थ्यो । सबै ग्रहण गर्ने प्रकारका मानिसहरू भएको क्षेत्रमा नुपुगुञ्जेलसम्म सिमित समयको लागि प्रत्युत्पादात्मक मण्डली बृद्धिनै यी सबै कुराहरूको परिणाम थियो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतुलना गर्दा, नयाँ मानिसहरूको संवेदनशील नमुना साधारणतया चिन्हहरू र आश्चर्यकर्महरूको खोक्रोपन मात्र हो, यसमा ईश्वरीय प्रवचन प्रचार, आकर्षण तथा परिवर्तनको कमी हुन्छ । यो कुरा स्वाभाविक बजार व्यवस्थापन र मानिसहरूलाई मण्डली भवनमा ल्याएर तिनीहरूलाई आकर्षण गर्नको लागि प्रचार–प्रसार कार्यमा भर पर्दछ, जहाँ तिनीहरूले परमेश्वरको वचन सुन्न सक्छन । प्रचारकको प्रचार गर्ने सीपहरू र उनको प्रत्युत्पादनका शक्तिहरू प्राथमिक रूपमा परिवर्तनको कारणहरू हुन । कसरी यो कुरा पावलको तरिकाबाट फरक छ त, जसले यसरी लेखे, “मेरो उपदेश र सन्देश घत लाग्दो र बुद्धिपूर्ण शब्दमा थिएन, तर पवित्र आत्माको र शक्तिको प्रदर्शनमा थियो, ताकि तिनीहरूको विश्वास मानिसको बुद्धिमा होइन, तर परमेश्वरको शक्तिमा आधारीत होस” (१कोरिन्थी २ः४–५) ।

More Differences

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रधेरै भिन्नताहरू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रख्रीष्टलाई खोज्नेहरूको संवेदनशील नमुना साधारणतया प्रेरितहरू र प्रचारकहरूको खोक्रोपना हो, किनभने प्रथम व्यक्ति त पास्टर नै हुन । एउटा प्रश्न ः के प्रचारक तथा पे्ररितहरूलाई तिनीहरूको प्रचार कार्यबाट हटाएर त्यो जिम्मेवारी वा काम पास्टरलाई दिनु मण्डली बद्धिको सबैभन्दा उत्तम उपाय हो त ७तिस@$

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रख्रीष्टलाई खोज्नेहरूको संवेदनशील पास्टरले हप्ताको एकपटक आइतबारको सेवामा प्रचार गर्छन, जहाँ ख्रीष्टियनहरूलाई उद्धार नपाएका मानिसहरूलाई ल्याउनको लागि हौसला दिइन्छ । यसरी सामान्य रूपमा भन्नुपर्दा उद्धार नपाएकाहरूले हप्ताको एकपल्ट मात्र मण्डलीका सदस्यहरूबाट सु–समाचार सुन्न सक्छन । ती उद्धार नपाएका मानिसहरू मण्डलीमा आउन इच्छुक हुँदा मण्डलीका सदस्यहरूले तिनीहरूलाई निमन्त्रणा दिनु पर्दछ । जसले तिनीहरूलाई मण्डलीमा निमन्त्रणा दिन इच्छा गरिरहेका हुन्छन । बाइबलीय नमुनामा पे्ररितहरू र प्रचारकहरूले निरन्तर रूपमा सार्वजनिक तथा निजी ठाउँहरूमा सु–समाचार प्रचार गर्दछन र सबै विश्वासीहरूले तिनीहरूका साथीहरू र छिमेकीहरूलाई सु–समाचार बाँडचुँड गर्दछन । यी दुईवटा नमुनाहरूमा कुन चाँहिद्वारा उद्धार नपाएका मानिसहरूले सु–समाचार सुन्लान त ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रख्रीष्टलाई खोज्नेहरूको संवेदनशील नमुनाले एउटा आनन्द दिने ठूलो भवनको माँग गर्छन , जसले गर्दा विश्वासीहरूले तिनीहरूका उद्धार नपाएका साथीहरूलाई निमन्त्रणा दिन लाजमा नपरून र तिनीहरूका साथीहरू पनि त्यहाँ जानलाई लाज मान्नु पर्ने छैन । यसले सँधै ठूलो रकमको माग गर्दछ । सु–समाचार ‘प्रचार’ गर्नुअगि स्वीकारयोग्य ठूलो भवनको निमार्ण गरिनुपर्छ । अमेरिकामा त्यो भवन एउटा असल स्थानमा हुनुपर्छ, हुनसके अति नै महङ्गो खालको ठाऊँमा हुनुपर्दछ । बिपरितार्थ बाइबलिय नमुनाअनुसार हो भने मण्डलीको निम्ति कुनै त्यस्तो बिशेष भवन, स्थान वा रूपैयाँ–पैसाको माग गर्दैन । सु–समाचार प्रचार गर्ने काम आइतबार विशेष भवनमा भेला हुने मानिसहरूको संख्यामा सिमित पारिन्दैन ।

Still More Differences

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअभैm अरु धेरै भिन्नताहरू छन

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रकेही ख्रीष्टलाई खोज्नेहरूको संवेदनशील मण्डलीहरूलाई बाइबलमा भएको मण्डलीको नमूनासँग दाँज्दा त्यहाँ अभैm धेरै भिन्नताहरू पाइन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रेरितको पुस्तकमा प्रेरित प्रचारकहरूले मानिसहरूलाई पश्चाताप गर्न, प्रभु येशूमा विश्वास गर्न र तुरन्तै बप्तिष्मा लिन बोलाए । लूका १४ः२६–३३ र यूहन्ना ८ः३१–३२ मा बताएअनुसार मानिसहरूलाई तिनीहरूको जीवन परिवर्तनको साथै, ख्रीष्टको चेला बन्न र चेलापनको लागि आफ्नो जीवन अर्पण गर्नुपर्छ भन्ने प्रभु येशूले राख्नुभएको शर्त पूरा गर्न आशा राखिएको थियो । तिनीहरूले परमेश्वरको वचनमा रहेर, आफ्नो त्रूmस उठाएर र आफ्नो अधिकारमा भएको सबै धन–सम्पत्ति दिएर, परमेश्वरको अधिकारमा रहेको सम्पूर्ण कुराको नयाँ भण्डारे भएर परमेश्वरलाई औधी प्रेम गर्न थाले ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रख्रीष्टलाई खोज्नेहरूको–संवेदनशील मण्डलीहरूमा प्राय ः गरेर गरिने सु–समाचार प्रचार भिन्नै प्रकारको छ । पापीहरूलाई परमेश्वरले कति धेरै पे्रम गर्नुहुन्छ, कसरी तिनीहरूको आवश्यकता पूरा गर्नुहुन्छ र तिनीहरूले कसरी प्रभु येशूलाई मुक्तिदाताको रूपमा ग्रहण गरेर उद्धार पाउन सक्छन भनेर बताइन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमुक्तिको छोटो प्रार्थना गरिसकेपछि चेलाले चुकाउनु पर्ने मुल्यको बारेमा नबताइकन साँचो रूपमा तिनीहरूले उद्धार पाए भनी तिनीहरूलाई मुक्तिको निश्चयता दिइन्छ र बाइबल अध्ययनको कक्षामा भाग लिन बोलाइन्छ, जहाँ तिनीहरू ख्रीष्टमा बढन सक्छन । यदि तिनीहरूले यस्ता कक्षाहरूमा भाग लिने गरेमा (धेरैजना मण्डलीमा फर्केर आउँदैनन), तिनीहरूलाई प्राय ः गरेर व्यवस्थित रूपमा सिक्ने प्रकृयाद्वारा ख्रीष्टमा आज्ञाकारी बन्नुभन्दा बरू मण्डलीको बिशेष सिद्धान्तहरूको ज्ञान प्राप्त गर्न जोड दिइन्छ । यो चेलापनको योजनाको चरमबिन्दु विश्वासीले आफ्नो आम्दानीको दशांश मण्डलीमा निरन्तर रूपमा दिन थालेपछि पूरा हुन्छ (खास गरेर बन्धक र अबाइबलीय खेतालाहरूको तलब दिनको लागि, जुन डरलाग्दो व्यक्तिको हातमा जम्मा भएर परमेश्वरका अभिषिक्त जनलाई नभई ठग व्यक्तिहरूलाई सहायता गरिन्छ) र जब उसले साङ्गठनिक मण्डलीमा सहायता गर्ने भूमिका निभाउँछ, तब उसले सेवकाई गर्ने मौका पाएको छ भनी विश्वास गर्न प्रेरित गरिन्छ, जसको बारेमा धर्मशास्त्रमा कँही पनि उल्लेख गरिएको छैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि मानिसको राष्ट्रमा स्वेच्छाले सेनाको काम गर्ने मानिसहरू नपुगेको कारण तपाईंको राष्ट्रको सरकार एकदम चिन्तित भएर “नयाँ मानिसहरूको संवेदनशील” झुण्डहरू आपैm हुने निर्णय गरे भने के हुन्थ्यो होला ७तिस यदि तिनीहरू त्यस्तो झुण्डमा सहभागी भएमा प्रतिज्ञा गरिएको सम्भावित भर्नाको कल्पना गर्नुहोस , तिनीहरूबाट कुनै कुराको पनि आशा गर्न सकिने थिएन । तिनीहरूलाई तिरिएको चेक, तिनीहरूले नकमाएको र पाउनलाई योग्य नभएकाले सित्तैको उपहार स्वरूप हुने थियो । तिनीहरूलाई इच्छा लागेको बेला तिनीहरू बिहान जति बेला पनि उठन सक्थे । यदि तिनीहरूलाई इच्छा लागेमा तिनीहरूको परेड खेल्ने तालिमको अभ्यास गर्न सक्थे तर तिनीहरूले टी.भी. हेर्ने ऐच्छिक कुरा पनि त्यसको सट्टामा थियो । यदि युद्ध छेडियो भने, तिनीहरू युद्धमा सहभागी हुन जाने कि किनारातिर लाग्ने भन्ने कुरालाई पनि तिनीहरू छान्न सक्थे । यदि त्यसो हो भने ती सब कुराको परिणाम के हुने थियो होला ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसैन्य दर्जाहरू बढने थिए भन्ने कुरामा शंका त छैन ! तर सेना आफ्नो कामको लागि योग्य नभएकोले अब सेना फेरि कहिले सेना हुने थिएन । ख्रीष्टलाई खोज्नेहरूको संवेदनशील नमुना भएको मण्डलीहरूमा पनि ठीक यस्तै हुन्छ । तिनीहरूको आफ्नो स्तरलाई खसालेर आइतबार मानिसहरूको उपस्थिति धेरै संख्यामा भएकोले गर्दा प्रफुल्लित त हुन्छन तर तिनीहरूले चेलापन र आज्ञाकारीतालाई नष्ट गर्छन । आइतबारको दिन सु–समाचार प्रचार गर्ने र हप्ताको बीचमा गरिने सेवामा “चेला हुर्काउने” कोसिस गर्ने ती ख्रीष्टलाई खोज्नेहरूको संवेदनशील नमुना भएका मण्डलीहरूले यो कुरा पत्ता लगाएका छन, कि यदि तिनीहरूले मानिसहरूलाई हप्ताको बीचमा गरिने सेवाहरूमा प्रभु येशूका चेलाहरूमात्र स्वर्ग जानेछन भनेर बताएमा तिनीहरूको बीचमा समस्या उत्पन्न हुनेछ । त्यसपछि आइतबारको बिहानै तिनीहरूलाई भूmट बोलियो, कि भनेर मानिसहरूले महसुस गर्छन । यसरी यस्ता मण्डलीहरूले मानिसहरूलाई हप्ताको बीचमा गरिने सेवाहरूमा स्वर्गमा जान तयार भएको मानिसहरूको लागि चेलापन र आज्ञाकारीताको आवश्यकताभन्दा बरू ऐच्छिक रूपमा प्रस्तुत गरेर छल गर्दछन ।@%

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रम निश्चित रूपमा बुझ्दछु, कि केही साङ्गठनिक मण्डलीहरूले बाइबलिय नमुनाका पक्षहरूलाई समावेश गर्ने गर्दछन, जुन अरुहरूले समावेश गर्दैनन । बाइबलिय नमुना नै चेला बनाउन तथा चेला बनाउने मानिसहरू बृद्धि गर्नको लागि प्रभावकारी हुन्छ भन्ने कुरामा चाँहि त्यति ध्यान दिइन्दैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआज किन बाइबलिय नमुनालाई पछयाइन्दैन ७तिस धेरै बहानाका सुचीहरू देखिन्छन , तर अन्तिममा विश्लेषण गरी हेर्दा, बाइबलिय नमुना पछयाइनुको कारण, परम्परा, अविश्वास र अनाज्ञाकारीता नै हो भन्ने देखिन्छ । बाइबलिय नमुना आजको हाम्रो संसारमा असम्भव कुरा हो भनेर धेरैले भन्ने गर्दछन । तर वास्तवमा बाइबलिय नमुनालाई आजको संसारमा धेरै ठाउँहरूमा पछयाइएको छ । उदाहरणको लागि, बिगत मध्य शताब्दीभरि चीनमा मण्डलीको आकस्मिक बृद्धि केवल विश्वासीहरूले बाइबलिय नमुनालाई पछ्याएको कारणले गर्दा भएको हो । के परमेश्वर चीनमा भन्दा अरु ठाउँमा भिन्नै हुनु हुन्छ त ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयी सबै कुरा अमेरिकी पास्टरहरू, अमेरिकी मण्डली बृद्धि गर्ने तरिकाहरूदेखि होशियार हुनु पर्छ भन्नलाई हो, जुन कुरा संसारभरि नै लागु गरिएको छ । तिनीहरूले ख्रीष्टका चेलाहरू निर्माण गर्ने लक्ष्यलाई मण्डली बद्धिको बाइबलिय नमुनामा नै लागिरहेको भए पूरा गर्नलाई धेरै सफल भइसक्ने थिए ।

The Aftermath

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदुष्परिणाम

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआधुनिक मण्डली बृद्धिका धेरै सैद्धान्तिक शिक्षण पद्धतिहरू औषत पास्टरहरूलाई प्रभाव नपार्ने भएका छन भन्ने कुरा मैले अवलोकन गर्दा पाएको छु । धेरै पास्टरहरूले सयजनाभन्दा कम मानिसहरू भएका बगालको हेरचाह गर्ने गर्दछन । यी पास्टरहरूमध्ये धेरै जसोले मण्डली बृद्धिको काम नलाग्ने उपायहरू गरिसकेपछि वा तिनीहरूको आफ्नै गल्तीले नभए तापनि हतोत्साहित हुनुपरेको छ वा असफल भएका छन । पास्टरहरूसित तिनीहरूका मण्डलीहरूको बृद्धिलाई सिमित पारिदिने धेरै तरिकाहरू छन भनेर कसैले पनि मानिलिएको देखिन्दैन । अब हामी तिनीहरूमध्ये केहीलाई बिचार गरौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपहिलो र अति नै महत्वपूर्ण कुरा चाँहि मण्डली बृद्धि स्थानीय जनघनत्वको आकारद्वारा सिमित भएको हुन्छ । यो स्पष्ट छ, कि धेरै जसो ठूला साङ्गठनिक मण्डलीहरू ठूला महानगरिय क्षेत्रहरूमा स्थापित गरिएका हुन्छन । त्यहाँ लाखौं मानिसहरू भएकाले, त्यहाँबाट तिनीहरूले आफ्नो मण्डलीका सदस्यहरू ल्याउँदछन । यदि संख्या नै साँचो सफलताको संकल्प हो भने, मण्डली आकारद्वारा होइन, तर स्थानिय जनघनत्वको प्रतिशतबाट जाँचिएको हुनु पर्दछ । त्यसको आधारमा, दशजना मानिसहरू भएका केही मण्डलीहरू दश हजार मानिसहरू भएका अरु मण्डलीहरूभन्दा बढी सफल हुन्छन । पचासजना मानिसहरू भएको गाउँमा दशजना मानिसहरू भएको मण्डली छ भने पाँच लाख मानिसहरू भएको शहरमा दश हजारजना मानिसहरू भएको मण्डलीभन्दा त्यो गाउँको मण्डली झन बढी सफल भएको मानिन्छ । (तरै पनि ती दशजना मानिसहरू भएका मण्डलीका पास्टरहरूलाई कहिले पनि मण्डली बृद्धिको सम्मेलनमा बोल्न लगाइन्दैन) ।

A Second Limiting Factor to Church Growth

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमण्डली बृद्धिलाई सिमित पार्ने दोस्रो कारक

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमण्डलीलाई सिमित पार्ने दोस्रो कारण हो निश्चित क्षेत्रमा भएका मण्डलीहरूले प्रभुलाई ग्रहण गरेका मानिसहरूलाई वचनले भिजाउने कार्यको बिभितताले गर्दाखेरि हो । कुनै निश्चित समयमा, कुनै कुनै क्षेत्रहरूमा मात्रै मानिसहरूको हृदय सु–समाचार सुन्नको लागि खुल्ला भएको हुन्छ । एकपल्ट ती ग्रहणयोग्य मानिसहरूकहाँ सु–समाचार पुगिसकेको हुन्छ तर पहिले नै मण्डली जाने मानिसहरू त्यस ठाउँमा गएर संगति सुरु नगरून्जेलसम्म त्यहाँ मण्डली बृद्धि हुँदैन । (त्यसरी नै धेरैजसो ठूल्ठूला मण्डलीहरू बृद्धि भएका छन — अरु मण्डलीहरूका क्षेत्रहरूभित्र खर्च गरेर) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवास्तवमा, हरेक ख्रीष्टियनले एकैपल्टमा सु–समाचार ग्रहण गरेको हुँदैन तर उसले पवित्र आत्माको प्रवाहको नियन्त्रनमा सु–समाचारलाई ग्रहण गर्दछ । त्यसरी नै सुरुमै सु–समाचार ग्रहण गर्न नचाहनेहरूले पछि गएर सु–समाचार ग्रहण गर्न सम्भव छ । जब तिनीहरूले ग्रहण गर्दछन , तब मण्डली बृद्धि हुन सक्छ । जब सु–समाचार ग्रहण नगर्ने मानिसहरूले ग्रहण गर्न थाल्दछन तब हामीले भन्दै आएको “जागृति” भन्ने कुरो त्यहाँ हुन्छ । जे भए तापनि, हामीले बिर्सनु चाँहि हुँदैन, कि एकजनाले मात्रै पनि सु–समाचार ग्रहण ग¥यो भने, त्यो पनि जागृति नै हो । हरेक ठूला जागृतिहरू त्यही एकजना ग्रहण गर्नेहरूबाट नै सुरु हुन्छ । त्यसैले पास्टर, सानो शुरुवातको दिनलाई अवहेलना नगर्नुहोस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूले आफ्ना चेलाहरूलाई शहरहरू हुँदो सु–समाचार प्रचार गर्न पठाउनु भयो, जहाँ मानिसहरू सम्भवत सु–समाचारलाई ग्रहण नगर्ने खालका थिए र त्यहाँ कुनै एउटा व्यक्तिले पनि पश्चाताप गर्ने छैन भनेर उहाँलाई राम्रोसित थाहा थियो (हेर्नुहोस , लूका ९ः५) । तरै पनि प्रभु येशूले त्यहाँ सु–समाचार प्रचार गर्न तिनीहरूलाई पठाउनु भयो । के ती चेलाहरू असफल भए त ७तिस अहँ, भएनन , तिनीहरूले मानिसहरूलाई परिवर्तन गर्न नसके तापनि (मण्डली बृद्धि नभए तापनि) तिनीहरू सफल भएका थिए, किनभने तिनीहरूले प्रभु येशूको आज्ञा पालन गरे ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसै गरेर, प्रभु येशूले अझै पनि पास्टरहरूलाई गाऊँहरू, शहरहरू र उपनगरहरूतिर पठाउनु हुन्छ, जहाँ मानिसहरूको सानो प्रतिशतले मात्र सु–समाचारलाई ग्रहण गर्नेछ भन्ने कुरा उहाँले जान्नु हुन्छ । आफ्नो सानो मण्डलीमा विश्वासयोग्य भएर सेवा गर्ने ती पास्टरहरू अरु केही मण्डली बृद्धि गर्न एकदम जान्ने मानिसहरूको दृष्टिमा असफल देखिए तापनि परमेश्वरको दृष्टिमा सफल हुन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपरमेश्वरको महान कृपा र उहाँका मानिसहरूको अन्तरबिन्ति प्रार्थनाको कारण उहाँले सु–समाचार ग्रहण गर्न नचाहने मानिसहरूलाई ग्रहण गर्न चाहने बनाउनको लागि सहायता गरिरहनुभएको छ भन्ने तथ्यद्वारा हरेक क्षेत्रका सबै पास्टरहरू उत्साहित पनि भएको हुनु पर्छ । उहाँले उद्धार नपाएका मानिसहरूलाई तिनीहरूका विवेक, उहाँको सृष्टि, परिस्थितिहरू, उहाँको अस्थायी न्यायहरू, उहाँको मण्डलीका जीवित साक्षीहरू, सु–समाचार प्रचार र पवित्र आत्माले कायल पार्ने कुरालाई प्रयोग गरेर भए पनि प्रभाव पारेरै छोडनुहुन्छ । त्यसैले पास्टर साहसिलो हुनुहोस । आज्ञाकारी भई रहनुहोस , प्रार्थना गरिरहनुहोस र प्रचार गरिरहनुहोस । ठूलो धक्काको जागृति आउनअगि जागृतिको ठूलो खाँचोको महसुस पहिले भएको हुनु पर्छ । अनि त्यहाँ सँधै जागृतिको सपना बोकेर कोही बसिरहेको छ । सपना देखिरहनुहोस !

A Third Limiting Factor to Church Growth

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमण्डली बृद्धिलाई सिमित पार्ने तेस्रो कारक

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रव्यक्तिगत मण्डलीहरूको बृद्धिमा सिमित पार्ने तेस्रो कारक चाँहि पास्टरको दक्षता नै हो । धेरै पास्टरहरूसित ठूलो मण्डलीलाई निरीक्षण गर्ने आवश्यक खुबी नै हुँदैन र यो तिनीहरूको आफ्नै गल्ती पनि होइन । तिनीहरू साङ्गठनिक प्रशासनिक रूपमा वा प्रचार गर्ने÷शिक्षा दिने काममा ठूलो मण्डलीको लागि आवश्यक हुने प्रकारको क्षमतामा सामान्यतया त्यति राम्रो बरदानहरू पाएका हुँदैनन । स्पष्ट रूपमा भन्नु पर्दा, ती पास्टरहरूले ठूलो मण्डलीमा पास्टरको काम गर्ने परमेश्वरबाट बोलावट पाएका छैनन र तिनीहरू ठीक्कको साङ्गठनिक मण्डलीमा वा कुनै पनि घरेलु मण्डलीमा गलत तरिकाले पास्टर हुन खोजिरहेका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमैले हालसालै अमेरिकाको एउटा ठूलो मण्डलीका प्रमुख पास्टरहरूले लेख्नुभएको अगुवापन विषयको सु–प्रसिद्ध पुस्तक पढेको छु । मैले पृष्ठहरू पढदै जाँदा आधुनिक पास्टरहरूको लागि उहाँले दिनुभएको अनुभवयुक्त सुझावहरू ती पृष्ठहरूमा भरिएको पाएँ, मैले अस्वीकार गर्नु पर्ने प्रतिक्रिया यस्तो छ ः “उहाँले हामीलाई पास्टर कसरी बन्ने भनेर भनिरहनुभएको छैन—उहाँले हामीलाई कसरी ठूलो व्यापारिक केन्द्रको मुख्य हाकिम बन्ने भनेर भनिरहनुभएको छ ।” अनि अमेरिकी साङ्गठनिक मण्डलीका प्रमुख पाष्टरको लागि अर्को कुनै बिकल्प छैन । तिनलाई सहायता गर्ने सहकर्मीहरूको ठूलो झुण्ड चाहिन्छ र ती कर्मचारीहरूलाई ब्यवस्था गर्नु भनेको पूर्ण समय दिएर काम गर्नु हो । मैले पढेको त्यस पुस्तकको लेखक ठूलो असम्प्रदायिक व्यापारिक केन्द्रका मुख्य हाकिम हुने प्रकारको हुनु हुँदो रहेछ । (वास्तवमा उहाँको पुस्तकमा उहाँले प्रायः गरेर ठूला–ठूला ब्यापारिक प्रबन्धक परामर्शदाताहरूका सुझावहरूलाई पास्टरहरू सम्बन्धी शिक्षा लिन चाहने पास्टर पाठकहरूलाई सुझाव दिनको लागि उद्धृत गर्नुभएको थियो) तर उहाँका पाठकवर्गहरूदेखि बाहेक धेरैमा उहाँको जस्तो अगुवापन तथा प्रबन्धकको दक्षता हुँदैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसै पुस्तकमा, लेखकले धेरै अवसरहरूमा उहाँले ठूलो मण्डली निर्माण गर्दा उहाँको धेरैजसो गम्भीर भूल र त्रुटिहरूले गर्दा आफ्नो परिवार र सेवकाइको उहाँको भविष्यसमेत कसरी झण्डै गुमाउनु प¥यो भन्ने जस्ता कुराहरूलाई पनि निष्कपट रूपमा प्रस्तुत गर्नुभएको छ । परमेश्वरको अनुग्रहले उहाँ टिक्नुभयो । यद्यपि उहाँका ती अनुभवहरूले मलाई धेरै उदाहरणहरूको सम्झना गराउँदछन । जब अरु साङ्गठनिक मण्डलीका पास्टरहरू त्यस्तै प्रकारको अवस्थाबाट भएर त्यस्तै खाले गल्तीहरू गर्दै सम्पूर्ण तवरले मण्डली लथालिङ्ग भएको कष्टबाट भएर गुज्रिरहनुपरेको छ । कतिले आपैmलाई तिनीहरूको मण्डलीहरूमै समर्पित भएर आफ्ना नानीहरू हराएका छन वा तिनीहरूको वैवाहिक जीवन नष्ट भएका छन । केही मानिसहरूलाई अङ्गभङ्ग भई कष्ट भोगेको वा सेवकाइकै सिलसिलामा जलनमा तडपिनु परेको छ । अन्तिममा गएर अरु कतिले चाँहि आफ्नो सेवकाइलाई माया गरेरै छाडिदिन्छन । अरु धेरै टिकिरहेका छन भनेर सजिलै भन्न मात्र सकिन्छ । तिनीहरू निरन्तर रूपमा तिनीहरूको उच्च मानव बलिदानले यसलाई मान्यता दिएको छ कि छैन भनेर डराउँदै अलिक चिन्तित भएर आफ्नो जीवन बिताइरहेका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमैले त्यो पुस्तक पढदै गर्दा निरन्तररूपमा मलाई सुरुको मण्डलीको बृद्धिले मेरो मनमा फेरि घचघच्याउने काम ग¥यो, जहाँ आधुनिक साङ्गठनिक मण्डलीहरूको कुनै दृश्य थिएन, पच्चीसजना मानिसहरू भएको झुण्डभन्दा ठूलो कुनै पनि झुण्डको लागि कुनै पनि पास्टरले जिम्मेवारी पाएको थिएन । योभन्दा अगाडिको अध्यायमा मैले उल्लेख गरेभैmँ, धेरै पास्टरहरू जसले तिनीहरूको मण्डली धेरै सानो छ भनेर सोच्ँदछन , तिनीहरूले तिनीहरूको सेवकाई धर्मशास्त्रसम्मत छ भनेर पुन ः बिचार गर्नु पर्दछ । यदि तिनीहरूसँग पचासजना मानिसहरू छन भने, वास्तवमा तिनीहरूको मण्डली अति ठूलो भयो । यदि त्यहाँभित्र सक्षम अगुवापन छ भने, तिनीहरूले प्रार्थनासहित तीनवटा घरेलु मण्डलीहरूमा त्यसलाई बिभाजन गर्न सक्छन र तिनीहरूले आफ्नो मण्डली भवन बेचेर चेलाहरू बनाउने र परमेश्वरको तरिकामा परमेश्वरको राज्य निर्माण गर्ने काममा लगाउन सक्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि यो कुरा तिनीहरूलाई अतिवादी जस्तो लाग्छ भने, तिनीहरूले कम्तीमा पनि भविष्यका अगुवाहरूलाई चेला बनाउन सुरु गर्न सक्छन , अर्थात सानो झुण्डहरू सुरु गर्न सक्छन वा यदि तिनीहरूसँग पहिलेबाटै केही साना झुण्डहरू छन भने पनि तिनीहरूले ती झुण्डहरूलाई स्वतन्त्र घरेलु मण्डलीहरूको रूपमा के हुन्छ भनेर हेर्नलाई स्वतन्त्र रूपमा छोडिदिन सक्छन ।

Another Modern Church-Growth Technique

c? cfw’lgs d08nL a[l4sf k|0ffnLx¿

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रख्रीष्टलाई खोज्नेहरूको संवेदनशील मण्डली नमुनाको छेऊमा मण्डली बृद्धिको लागि आज मूलभूतरूपमा बिकसित गरिएका अरु पनि प्रणालीहरू अबाइबलिय र “आत्मिक युद्ध” को ७नतसेणी मुनी झर्दछन । तिनीहरू “किल्लाहरू भत्काउने”, “आत्मिक युद्ध” तथा “आत्मिक मानचित्र” जस्ता नामहरू प्रयोग गरेर प्रख्यात भएका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअब आउने अघिल्लो अध्यायमा हामी आत्मिक युद्धसम्बन्धी यी केही अभ्यासहरूको बारेमा बिचार गर्नेछौं । छोटकरीमा, हामीलाई अचम्भ लाग्नसक्छ, कि प्रेरितहरूलाई थाहा नभएका यस्ता प्रकारका अभ्यासहरू किन आज मण्डली बृद्धिको लागि अतिनै आवश्यक छ भनेर बिचार गरिन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमण्डली बृद्धिका धेरै नयाँ कारणहरूमा केही पास्टरहरूको अनुभवहरूको परिणाम पनि पर्दछन । जसले भन्दछ, “मैले यो गरें, त्यो गरें र मेरो मण्डली बृद्धि भयो । त्यसैले यदि तपाईंले पनि त्यसै गर्नुभयो भने, तपाईंको मण्डली पनि बृद्धि हुनेछ ।” सत्य कुरा चाँहि के हो भने, तिनीहरूको मण्डलीहरूको बृद्धि र तिनीहरूले गरें भनेर भनेको कामको बीचमा कुनै सम्बन्ध नै छैन, यद्यपि तिनीहरूले अर्कै कुरा सोचेको हुन्छ । अरु पास्टरहरूले यस प्रकारको शिक्षालाई अनुकरण गरेर, तिनीहरूले सिकाएझैं गर्दाखेरि तिनीहरूको मण्डली कति पनि नबढेको प्रमाणहरू बारम्बार दोहोरिएका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रएउटा बृद्धि भएको मण्डलीको पास्टरले यसो भनिएको सुनिएला, “हाम्रो शहरमा हामीले जब शैतानलाई हपारेर गाली गर्न थाल्यौं, तब हाम्रो मण्डलीमा जागृति आयो । त्यसैले, यदि तपाईंको मण्डलीमा पनि जागृति आएको तपाईं चाहनु हुुन्छ भने, तपाईंले पनि शैतानलाई हपारेर गाली गर्नु पर्दछ ।”

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतर मण्डली इतिहासको बिगत २००० बर्षसम्म त्यत्रो धेरै जागृतिहरू संसारभरि नै आए, त्यहाँ किन शहरहरूमा शैतानलाई हपारेर एकजनाले पनि गाली गर्नु परेन ७तिस यसले यो देखाउँछ, कि त्यो पास्टरले शैतानलाई हपारेर गाली ग¥यो भने जागृति आउँछ भन्ने सोँचेको भए तापनि तिनले त्यो गर्नुमा गल्ती गरेका थिए । वास्तवमा तिनको शहरका मानिसहरूले सायद मण्डलीको एकताको प्रार्थनाको परिणामस्वरूप सु–समाचारलाई ग्रहण गर्न सुरु गरेका थिए र तिनीहरूले सु–समाचार ग्रहण गर्ने समयमै पास्टरले त्यहाँ गएर सु–समाचार प्रचार गरेका थिए होलान । धेरै जसो मण्डलीको बृद्धि ठीक ठाउँमा, ठीक समयमा भएको परिणाम स्वरूप हुने गर्दछ । (अनि पवित्र आत्माले हामीलाई ठीक ठाउँमा ठीक समयमा हुनको लागि सहायता गर्नु हुन्छ) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि कुनै पास्टरको मण्डलीको शहरमा शैतानलाई हपारेर गाली गरेको कारण जागृति ल्याइएको हो भने, किन केही समयपछि जागृति बिस्तारै सेलाउँदै गएर अन्तिममा सँधैको जस्तो भएको छ त ७तिस शैतानलाई हपारेर गाली गर्नु नै मुख्य कुरा हो भने, हामी पनि शैतानलाई हपारेर कराइरहँदा शहरमा भएको प्रत्येकजना आएर ख्रीष्टलाई ग्रहण गर्नेछन भन्ने कारण बन्दछ । तर तिनीहरू कोही पनि आउँदैनन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसामान्यरूपमा जब हामी सानो बिचार गर्छौैं, तब सत्य कुरा स्पष्ट हुन्छ । मण्डली बृद्धिका बाइबलिय कारणहरू केवल प्रार्थना, प्रचार, शिक्षा, चेला बनाउने कार्य, पवित्र आत्माको सहायता र यस्तै अरुहरू हुन । अनि यी बाइबलिय कारणहरूले मण्डली बृद्धिमा बाजी दिँदैनन भने पनि, परमेश्वरले मानिसहरूलाई नैतिक रूपमा स्वतन्त्रता दिनुभएको छ । पश्चाताप गर्ने कि नगर्ने भन्ने कुरा तिनीहरूले छान्न सक्छन । प्रभु येशू पनि कुनै शहरहरूमा जानुहुँदा कुनै–कुनै समयहरूमा ती शहरहरूमा मानिसहरूले पश्चाताप नगरेकाले मण्डली बृद्धिमा उहाँ असफल हुनु भयो भनेर भन्न सकिएला ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयी सबै कुरा मण्डली निर्माण गर्ने कामको लागि बाइबलिय तरिकाले हामीले अभ्यास गर्नु आवश्यक छ भन्नु मात्र हो । अरु जे सुकै भए तापनि त्यो समयको बर्बादी हो । काठ, घाँस वा पराल प्रयोग गरेर बनाइएका ती कुराहरू एक दिन आगोमा जलेर नष्ट हुँदैछन र इनाम पाउने छैनन । (हेर्नुहोस–१कोरिन्थी ३ः१२–१५)

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअन्तमा, लक्ष्य संख्यात्मक बृद्धिमा होइन तर चेला बनाउने काममा हुनुपर्छ । यदि हामीले चेला बनाउँदा मण्डली बृद्धि हुन्छ भने, परमेश्वरलाई प्रशंसा होस !

 


@# यहाँ अर्को घरेलु मण्डलीको नमूनाको मौका छ – पास्टरहरू गलत कारणहरूले गर्दा ठूलो विश्वासीहरू भएको मण्डली निर्माण गर्न प्रयत्न गरिरहेका छैनन, किनभने घरको आकारद्वारा मण्डलीको विश्वासीहरूको समूहको आकार सिमित पारिएको हुन्छ ।

@$ धेरै कारणहरूले आज धेरै प्रचारकहरू, शिक्षकहरू, अगमवक्ताहरू र प्रेरितहरूले मण्डलीहरूको हेरचाह गरिरहेका छन । परमेश्वरले दिनुभएका धेरै सेवकाइहरूलाई ठीक स्थान दिइएको छैन वा बैधानिक मण्डलीको ढाँचाभित्र तिनीहरूलाई कुनै पनि स्थान दिइएको हुँदैन र त्यसैले गर्दा अपाष्तरिय सेवकहरूले बाइबलिय ढाँचाभित्र भएका विश्वासीहरूको ठूलो मण्डलीको महान आशिषलाई लुटदै मण्डलीको हेरबिचार गर्ने कार्यको अन्त गरी दिन्छन । हरेकले आफ्नो साँचो बोलावटबिना नै एउटा बैधानिक मण्डलीको रूपमा भवनलाई आफ्नै राज्य निर्माण गर्नको लागि लिइएको जस्तो देखिन्छ । किनभने पास्टरहरूलाई, “तिनीहरूका मानिसहरूमाथि”, र दशांशमाथि अधिकार हुन्छ र ती सबै भवन निर्माण गर्न र भवनको स्याहार संहार गर्नको लागि जान्छन । अनि अपाष्तरिय सेवकहरू मण्डली हेरचाह गर्ने सेवकाइको निम्ति बोलाइएका हुन्छन तर तिनीहरू आर्थिक सहायता पाउन मात्र जान्छन ।

@% सम्झनुहोस , कि लूका १४ः२६–३३ प्रभु येशूले साँचो चेला हुनको लागि माँग गर्नुभएको कुरा पहिले नै विश्वासीहरू भइसकेको मानिसहरूलाई थिएन । यो त उहाँले तिनीहरूलाई तिनीहरूको आत्मिक यात्राको दोस्रो कदमको रूपमा प्रस्ताव राख्नुभएको थियो । बरू, उहाँले यो कुरा भीडँहरूसँग बोलिरहनुभएको थियो । प्रभु येशूको चेला हुनु उहाँले राख्नुभएको प्रस्तावको पहिलो कदम मात्र थियो, जुन चाँहि मुक्तिको कदमभन्दा कम छैन । यो कुरा नयाँ मानिसहरूको संवेदनशील मण्डलीहरूमा सिकाइएको कुराको ठीक बिपरित छ ।

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Nepal » Chapter 5

Chapter 3

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमैले अन्जानमा नै धेरै बर्षसम्म र बिभिन्न तरिकाले परमेश्वरले मलाई दिनुभएको चेला बनाउने जिम्मेवारी पूरा गर्नुको साटो त्यसको बिपरित भएर काम गरिरहेको थिएँ । तर अन्तमा पवित्र आत्माले मेरा गल्तीहरूलाई देखाउनको लागि आफ्नो अनुग्रहद्वारा मेरो आँखा खोली दिनु भयो । मैले सिकेको एउटा कुरा चाँहि यही हो ः मैले हरेक कुराको प्रश्न गर्नु पर्छ, जुन कुरा मलाई परमेश्वरको वचनको ज्योतिमा सिकाइएको छ र मैले त्यसअनुसार विश्वास गरेको पनि छु । अरु जुनसुकै कुराले भन्दा बढी हाम्रो परम्पराले हामीलाई परमेश्वरले भन्नुभएको कुरा नदेख्नको लागि अन्धो बनाईदिएको छ । हाम्रो परम्पराको घमण्डले हामीलाई यति क्षतिग्रस्त बनाईदिएको छ, कि अरु ख्रीष्टियनहरूभन्दा बढी सत्य जान्ने–बुझ्ने सर्वोत्कृष्ट समुहको बीचमा हामी खडा हुनुपरेकोे छ । एउटा शिक्षकले व्यंग्यात्मक तवरले भने झैं, “संसारमा आज ३२,००० सम्प्रदायहरू छन । के तपाईं तिनीहरूमध्ये कुनै न कुनै एउटा राम्रो सम्प्रदायको सदस्य हुन शौभाग्यशाली हुनुभएको छैन ७तिस”

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहाम्रो घमण्डको परिणामस्वरूप परमेश्वरले हाम्रो बिरोध गर्नुहुन्छ, किनभने उहाँले घमण्डीहरूलाई बिरोध गर्नुहुन्छ । यदि हामी कुनै प्रगति गर्न चाहन्छौं र प्रभु येशूको सामु पूर्णरूपले खडा हुन चाहन्छौं भने, हामीले आफैलाई नम्र पार्नै पर्दछ । त्यस्ताहरूलाई नै परमेश्वरले उहाँको अनुग्रह दिनुहुन्छ ।

The Role of the Pastor Considered

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबिचार गरिएको पास्टरको भूमिका

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचेला बनाउने सेवकाइको लक्ष्यअनुसार सेवकले सेवकाइको हरेक क्षेत्रलाई सुसज्जित पारेको हुनुपर्दछ । उसले निरन्तर रूपमा आफैलाई यो प्रश्न सोध्नु पर्छ, “प्रभु येशूका सबै आज्ञाहरू पालन गर्ने चेलाहरू बनाउने प्रकृयाको लागि मैले गरेको लगानीले कसरी काम गर्दछ ७तिस” यदि यो जाँच गर्ने सामान्य प्रश्न इमान्दारपूर्वक सोधियो भने, यसले ख्रीष्टियन त्रृmयाकलापको ब्यानरमा भएर गरिएको कार्यलाई अति पर सारिदिने काम गरी दिन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामी पास्टर÷एल्डर÷बिशपको?ब ष्म.ू)ातलचभाज्ञू जचभा.ू३)ातलज्ञू लबmभ.ू)ातलचभाज्ञूश्र८?रबश्र सेवकाइलाई बिचार गरौं, एकजना व्यक्ति जसको सेवकाइको कार्यले उसलाई विशेष स्थानिय मण्डलीमा केन्द्रित गर्दछ । यदि त्यस व्यक्तिले प्रभु येशूका सबै आज्ञाहरू पालन गर्ने चेलाहरू बनाउन लागिरहेको छ भने, उसको प्राथमिक उत्तरदायित्व के हुनु पर्दछ ७तिस शिक्षा, स्वभाविक रूपमा मनमा आउँछ । प्रभु येशूले भन्नुभयो, “चेलाहरू सिकाएर बनाइन्छन” (हेर्नुहोस मत्ती २८ः१९–२०) । एल्डर÷ पास्टर÷बिशप हुनको लागि एउटा माँग चाँहि उ “सिकाउनमा सक्षम” हुनुपर्दछ (१ तिमोथी ३ः२) । जसले “प्रचार गर्न र शिक्षा दिन कडा परि७नतसम गर्दछन” तिनीहरूलाई “दोहोरो आदरको योग्य ठान्नु” पर्दछ (१ तिमोथी ५ः१७बmउस) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसैकारण पास्टरले यो प्रश्नद्धारा प्रत्येक प्रवचनको मुल्याङ्कन गरेको हुनु पर्दछ “चेला बनाउने काम पूरा गर्नको लागि यस प्रवचनले कतिको सहायता गर्दछ ७तिस”

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रके पाष्टरले आइतबारको वा सप्ताहको कुनै पनि दिनमा प्रचार गरिएको प्रवचनले मात्र शिक्षा दिने उत्तरदायित्व पूरा भएको छ ७तिस यदि पूरा भएको छ भनेर उसले विचार गर्दछ भने, उसको शिक्षा दिने उत्तरदायित्व उसले जिएको जीवन र उदाहरणद्वारा प्राथमिक रूपमा पूरा भएको हुन्छ भनी धर्मशास्त्रले देखाएको तथ्यलाई उसले उपेक्षा गर्दछ । उसको दैनिक जीवनको शिक्षाको उदाहरण उसको सार्वजनिक शिक्षाको सेवकाइद्वारा सामान्य रूपमा पूरा गरिएको हुन्छ । त्यसैले गर्दा, एल्डरहरू÷पास्टरहरू÷निरीक्षकहरूको लागि गरिएको योग्यताहरूले व्यक्तिको शाब्दिक सञ्चारको दक्षताहरूभन्दा उसको चरित्र र जीवनशैलीसँग बढी काम गरेको हुन्छ । १ तिमोथी ३ः१–१७बmउस मा निरीक्षकहरूको लागि गरिएका पन्द«वटा योग्यताहरूमध्ये चौधवटा चरित्रसँग सम्बन्धित छन । तितस १ः५–९ मा एल्डरहरूको लागि गरिएका अठारवटा योग्यताहरूमध्ये सत्रवटा चरित्रसँग सम्बन्धित छन र एउटा मात्रै शिक्षा दिने दक्षतासँग सम्बन्धित छ । पावलले पहिले तिमोथीलाई सम्झना दिलाए, “विश्वासीहरूको अगि बोली–वचन, आचरण र प्रेममा, विश्वास र शुद्धतामा तिमी एक उदाहरण बन” (१ तिमोथी ४ः१२) । अनि त्यसपछि उनले भने, “म नआउन्जेलसम्म धर्मशास्त्र पाठ गरी सुनाउनमा, प्रचार गर्नमा र शिक्षा दिनमा ध्यान देऊ” (१ तिमोथी ४ः१३) । यसरी तिमोथीको चरित्रको उदाहरणलाई अति महत्वको साथमा मध्यनजर गरी उनको सार्वजनिक शिक्षाको सेवकाइको अगि उल्लेख गरियो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपत्रुसले त्यस्तै गरी लेखेका छन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“ख्रीष्टको कष्टको साक्षी र प्रकट हुने महिमाको सहभागी भएको नाताले र एक सङ्गी–एल्डरको हैसियतले तिमीहरूमध्येका एल्डरहरूलाई म उत्साह दिँदछु ः तिमीहरूको देखरेखमा राखिएको परमेश्वरका बगालको हेरचाह गर, करले होइन तर स्वेच्छाले, धनको लोभले होइन तर उत्साहसाथ ः तिमीहरूको जिम्मामा रहेकाहरूमाथि अधिकार जमाएर होइन, तर बगालको निम्ति उदाहरण भएर” (१ पत्रुस ५ः१–३) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामीले आफैलाई इन्कार गरेर ख्रीष्टको आज्ञापालन गर्नलाई कसले हामीलाई प्रेरणा दिनुहुन्छ ७तिस के हामीले जसको प्रवचन वा जीवन रूचाउँछौं, त्यसैले हामीलाई प्रेरणा दिन्छ ७तिस समर्पित नभएका, हल्का शैली भएका पास्टरहरूले आफ्नो त्रूmस बोकेर हिंड़न कसैलाई प्रेरणा दिँदैनन । यदि त्यस्ता पास्टरहरूले कुनै अवसरमा ख्रीष्टमा समर्पित हुनुपर्छ भन्ने प्रकारको प्रवचन प्रचार गर्दछन भने, तिनीहरूले व्यर्थको बकम्पूmस्रे कुरा गरेका हुन, नत्रभने तिनीहरूका ७नतसोताहरूले तिनीहरूको इमान्दारितामाथि प्रश्न उठाउनेछन । बिगतका धेरैजसो ठूला ख्रीष्टियन अगुवाहरू तिनीहरूका प्रवचनको कारणले सम्झना गरिन्दैनन, तर तिनीहरूको बलिदानी कार्यले गर्दा सम्झना गरिन्छन । तिनीहरू गइसकेको धेरै समयपछि पनि तिनीहरूको उदाहरणले हामीलाई प्रेरणा दिन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि पास्टरले प्रभु येशूको साँचो चेला भएर आज्ञाकारिताको उदारहरण भएर जिउँदैनन भने, उसले जुनसुकै प्रवचन प्रचार गरे तापनि आफ्नो समय त्यत्तिकै खेर फालिरहेका छन । पास्टरहरू हो, तपाईंको उदाहरणले तपाईंले प्रचार गरेको प्रवचनभन्दा दशचोटि बोलिरहेको हुन्छ । के तपाईंले आफैलाई इन्कार गरेर ख्रीष्टलाई पछयाउँदै तपाईंका मानिसहरूलाई पनि आफैलाई इन्कार गरी ख्रीष्टलाई पछयाउनु पर्छ भनी प्रेरणा दिँदै हुनु हुन्छ ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतर कसरी पास्टरले उसको जीवनशैलीको उदाहरणबाट उसलाई आइतबारको आराधना संगतिको वक्ताको रूपमा मात्र चिन्ने मानिसहरूलाई शिक्षा दिन सक्छ ७तिस तिनीहरूले वास्तवमा नजीकबाट उसलाई पाँच सेकेन्डको हात मिलाइबाट मात्र मण्डली भवनभित्र देखेका हुन्छन र निस्किएर गइहाल्छन । सायद अहिलेको आधुनिक पाष्तरिय नमूनाको यस्ता कुनै–कुनै कुराहरू त्यति ठीक छैनन होला ।

The Weekly Sunday Morning Sermon

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाप्ताहिक आइतबारको आराधनाको प्रवचन

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि पास्टरले उसको शिक्षा दिने जिम्मेवारी प्राथमिक रूपमा साप्ताहिक सार्वजनिक व्याख्याहरूमध्ये एक हो भन्ने सम्झन्छन भने, उसले एउटा अर्को गल्ती धारणा बनाएको हुन्छ । प्रभु येशूको शिक्षा दिने सेवकाई सार्वजनिक प्रवचनहरूमा मात्र समाविष्ट थिएन (र प्रायः जसो भाग, एकदम छोटो हुन्थे झैं लाग्छ), तर व्यक्तिगत रूपमा बातचीत गरेर पनि उहाँको सेवकाई गरिरहनु हुन्थ्यो, भन्ने कुराहरू उहाँका जिज्ञासु चेलाहरूबाट थाहा भएको छ । जे भए तापनि, यस्तो प्रकारको बातचीत मण्डलीमा सप्ताहको एक दिनको पनि आधा घण्टामा मात्र सीमित हुदैनथ्यो, तर यस्तो प्रकारको बातचीत समुन्द्रको किनारमा, घरहरूमा, र धुलै—धुलो भएको बाटोमा हिडँÞदै गर्दा पनि हुने गर्दथ्यो, यस्तो प्रकारले प्रभु येशूले आफ्ना चेलाहरूसँग जीवन बिताउनु हुन्थ्यो । त्यस्तै प्रकारको शिक्षा दिने नमूना प्रेरितहरूले अनुकरण गरे । पेन्तिकोषपछि, बाह«जनाले “मन्दिरमा र घर–घरमा” गएर शिक्षा दिए (प्रेरित ५ः४२) । तिनीहरू दैनिक रूपमा विश्वासीहरूको समुदायमा बसेर छलफल गर्दथे । पावलले पनि “सार्वजनिक रूपमा साथै घर–घरमा” गएर शिक्षा दिने काम गरे (प्रेरित २०ः२०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयस कुरामा, यदि तपाईं पास्टर हो भने, तपाईंले आफ्नो शिक्षाको सेवकाइलाई प्रभु येशू र प्रथम प्रेरितहरूको शिक्षाको सेवकाइसँग तुलना गर्न सक्नुहुन्छ । तपाईंले परमेश्वरले चाहनुभएको काम गर्नुभएको छ, कि छैन भनेर सायद तपाईं डराउन सुरु गर्नुभएको हुन सक्छ । अथवा के तपाईंले सयौं बर्षदेखि चलिआएको मण्डलीको परम्पराले सिकाएको कुरालाई अझ बढता गरेर पालन गरिरहनुभएको छ ७तिस यदि तपाईं त्यस कुरामा डराइरहनुभएको छ भने, त्यो राम्रै हो । त्यो अति नै राम्रो हो । ठीक निर्देशनमा गरिएको त्यो नै पहिलो कदम हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहुनसक्छ, तपाईं आफैले अगाडिको कुराहरू विचार गर्नुभएको छ । सायद, तपाईंले आफैलाई भन्नुभएको होला, “घर–घरमा गएर, वा मेरो उदाहरणद्वारा मानिसहरूलाई प्राथमिक रूपले प्रभाव पार्नलाई मेरो दैनिक जीवनमा तिनीहरूलाई समावेश गर्दै शिक्षा दिनको लागि मेरो सेवकाइमा त्यस्तो प्रकारको समय म कहाँ पाउन सक्छु होला र ७तिस” अब त्यो अचम्भ लाग्दो प्रश्न हो, किनकि यसले तपाईंलाई आधुनिक पास्टरको भूमिकाको बिचारधारामा कतै यहाँ कुनै गल्ती त छैन भनेर डराउने परिस्थितिमा अगुवाई गर्न सक्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसायद तपाईंले यो पनि सोच्ँनुभएको होला, “म मेरो मण्डलीका मानिसहरूसँग त्यति नजीक भएर जिउन चाहन्छु कि चाँहदिन भनेर निश्चित छुइन । पास्टरले आफ्नो मण्डलीका समुदायका मानिसहरूसँग त्यति नजीक हुनु हुँदैन, पास्टरले आफ्नो प्रतिष्ठाको लागि तिनीहरूसँग अलिक परै रहनुपर्छ, उसले तिनीहरूलाई घनिष्ठ मित्र बनाउनु हुँदैन भनेर मलाई बाइबल स्कूलमा सिकाइएको छ ।”

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअहिलेको आधुनिक मण्डलीहरूमा प्रायः जसो गरिने तरिकाहरूमा कतिवटा कुराहरू वास्तवमै गल्ती छन भन्ने कुराहरू यस्तो प्रकारका सोचाँईहरूबाट प्रकट हुन्छ । प्रभु येशूका चेलाहरूमध्ये एउटाले आफ्नो शिर उहाँको छात्तीमा अडयाएर आरामदायी महसुस गरेको कुराले प्रभु येशू आफ्ना चेलाहरूसँग कति घनिष्ठ हुनु हुन्थ्यो भन्ने कुरा देखाउँछ (हेर्नुहोस यूहन्ना १३ः२३–२५) । अक्षरश ः रूपमा तिनीहरू धेरै बर्षसम्म सँग—सगैँ रहे । चेलाहरूलाई सफलतापूर्वक सेवकाई गर्नको लागि धेरै टाढा रहनबाट रोकिनुपर्दछ !

A Comparison of Methods, Ancient and Modern

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्राचीन अनि आधुनिक तरिकाहरूको तुलना

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि प्रभु येशूद्धारा प्रदान गरिएको आज्ञा पालन गर्ने र चेलाहरू बनाउने लक्ष्य राख्नु हो भने, के चेलाहरू बनाउनको लागि हामीले उहाँका तरिकाहरूको अनुशरण गर्नु बुद्धिमानी हुँदैन त ७तिस ती तरिकाहरूले उहाँको लागि राम्रो काम गरेका थिए । तिनीहरूले उहाँलाई पछयाउने प्रेरितहरूको लागि पनि धेरै राम्रो काम गरेका थिए ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअनि हाम्रा सबै चेलाहरूलाई ख्रीष्टको आज्ञापालन गर्ने चेला बनाउन आधुनिक तरिकाहरूले कतिको राम्ररी मदत गरिरहेका छन त ७तिस उदाहरणको लागि, अमेरिकन ख्रीष्टियनहरू सम्बन्धी अध्ययनले बारम्बार देखाइदिएको छ, कि अख्रीष्टियनहरूसँग ख्रीष्टियनहरूलाई तुलना गर्दा वास्तवमै कुनै भिन्नता छैन, हुनसक्छ यो समय कुनै प्रश्न गरेर धर्मशास्त्रलाई पुनः जाँच्नु पर्ने समय पनि होला ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामीले आफैलाई सोध्नुपर्ने यहाँ एउटा स्पष्ट प्रश्न छ ः कसरी सुरुको मण्डलीले कुनै मण्डली भवनहरू, धर्मगुरूहरूलाई पेशेवर रूपमा तालिम दिने, बाइबल स्कूलहरू र सेमिनारीहरू र टेप बनाउने मेशिनहरू, बाल–संगतिका पाठय—पुस्तकहरू र जवान संगतिका सेवकाइहरू, आराधनाको समुहहरू र भजन गाउने झुण्डहरू, कम्प्युटरहरू र कपी गर्ने मेशिनहरू, ख्रीष्टियन टी. भी. र रेडियो स्टेशनहरू लाखौं ख्रीष्टियन पुस्तकका शिर्षकहरू साथै व्यक्तिगत रूपमा नामाकरण गरिएका बाइबलहरू समेतका कुराहरूबिना नै चेलाहरू बनाउने काम त्यति राम्रोसँग सफल भएको थियो ७तिस तिनीहरूलाई चेला बनाउने कामको लागि ती कुनै पनि कुराको आवश्यकता थिएन, र प्रभु येशूलाई पनि त्यस्ता कुराहरूको आवश्यकता परेन । र त्यो बेलामा ती कुनै कुराहरू जरूरी थिएनन भने अहिले पनि ती कुराहरूको जरूरी पर्दैन । ती कुराहरू सहायताबद्र्धक हुन सक्छन , तर जरूरी नै भने पर्दैन । वास्तवमा, तिनीहरूमध्ये धेरै कुराहरूले चेलाहरू बनाउने कार्यबाट वास्तवमा हामीलाई बाधा दिन सक्छन र बाधा दिन्छन पनि । म तपाईंहरूलाई दुईवटा उदाहरणहरू दिन्छु ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमण्डलीलाई अगुवाई गर्ने पास्टरहरूको लागि तालिम दिने बाइबल स्कूल वा सेमिनारीहरूको आधुनिक आवश्यकताको बारेमा मात्र सर्वप्रथम विचार गरौं । यस्तो प्रकारको बिचारधारा पावलमा थियो भनेर सुनिएको छैन । उनले मण्डलीहरू स्थापना गरिसकेपछि, केही शहरहरूमा उनी केही सप्ताह वा महिनाको लागि गए र त्यसपछि तिनीहरूको निरीक्षण गर्नको लागि एल्डरहरूको नियुक्ति गर्न फर्के (उदाहरणको लागि हेर्नुहोस, प्रेरित १३ः१४–१४ः२३) । यसको मतलब, ती मण्डलीहरू पावलको उपस्थितिबाट टाढा थिए, केही सप्ताह वा महिनासम्म कुनै पनि एल्डरहरू ती मण्डलीमा हुँदैनथे र पनि कति एल्डरहरू नियुक्ति हुँदा जवान नै हुन्थे । तिनीहरूले आफ्नो कामको लागि तयार हुन दुई वा तीन बर्षसम्मको पनि आधारभूत शिक्षा पाएका हुँदैनथे ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसैले बाइबलले सिकाउँछ कि पास्टरहरू÷एल्डरहरू र निरीक्षकहरूलाई तिनीहरूको प्रभावकारी सेवकाइको लागि दुई वा तीन बर्षको आधारभूत शिक्षाको आवश्यकता पर्दैन । त्यस तथ्यको बिरुद्धमा कसैले पनि जान्ने भएर विवाद गर्न सक्दैन । तरै पनि आधुनिक योग्यताले निरन्तर रूपमा प्रत्येक विश्वासीलाई सन्देश पठाउँछः “यदि तपाईं मण्डलीमा अगुवा हुन चाहनुहुन्छ भने, तपाईंले आधारभूत शिक्षा प्राप्त गर्नको लागि बर्षहरू बिताउनुपर्छ ।”?ब ष्म.ू)ातलचभाद्दू जचभा.ू३)ातलद्दू लबmभ.ू)ातलचभाद्दूश्र९?रबश्र यस कुराले अगुवाहरू बनाउने प्रत्रृmयामा ढिला–सुस्ती गरिदिन्छ, र यसले चेलाहरू बनाउने र मण्डली बृद्धि गर्ने प्रकृयामा समेत ढिला–सुस्ती गरिरहेको हुन्छ । अमेरिकाका ठूला कम्पनीहरू एमोन र एमवेहरूले आफ्ना बिक्रेताहरूलाई साबुन र परफ्यूम बिक्री गर्नको लागि अर्का शहरमा दुई वा तीन बर्षको आधारभूत तालिम लिनको लागि नपठाइकन नै आफ्नो लक्षित क्षेत्रमा कति राम्रोसित बजारहरू बढाइरहेको देख्दा मलाई अचम्भ लागेर आउँछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“तर पास्टरीय काम भनेको अति नै कठीन र जटिल काम हो !” कसैले भनेका छन , “बाइबलले भन्दछ हामीले नयाँ विश्वासीलाई निरीक्षकको पदमा राख्नु हुँदैन” (हेर्नुहोस १ तिमोथी ३ः६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपहिलो, नयाँ विश्वासीको परिभाषामा यो कुरा आउँदछ र यस कुराको लागि पावलको बिचारधारा हाम्रो बिचारधाराभन्दा भिन्दै थियो, किनभने उनले विश्वास गरेको केही महिना मात्र भएकाहरूलाई एल्डर÷पास्टर÷ निरीक्षकको पदमा नियुक्त गरी दिएका थिए ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदोस्रो, आधुनिक पाष्टरीय सेवकाई अलिक कठीन र जटिल भएको कारण चाँहि हाम्रो आधुनिक मण्डली र सेवकाइको बनौटको पूरै शैली बाइबलिय नमूनाबाट धेरै पर भएकोले गर्दा हो । हामीले यसलाई यति जटिल बनाइदिएका छौ, कि वास्तवमा केही सर्वोच्च–मानव जातिले मात्र यसका माँगहरूलाई पूरा गर्न सक्छन !

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“तर बाइबल स्कूल वा सेमिनारीको शिक्षाबिना नै मण्डलीको हेरचाह गर्न सकिन्छ भन्ने कुरालाई परमेश्वरले निषेध गर्नुहुन्छ !” अरुहरूले भन्छन, “तालिम नपाएको निरीक्षकले उसको बगाललाई भूmठो शिक्षातिर डो¥याउन पनि सक्छ ।”

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपावलको बिचार त्यस्तो थिएन भन्ने कुरा स्पष्ट छ । आज तथ्य कुरा चाँहि, हामीसँग धर्मगुरूहरूलाई तालिम दिनको लागि बाइबल स्कूल र सेमिनारीहरू छन जसले प्रभु येशूको जन्म कन्याबाट भएको हो भनेर विश्वास गर्दैनन , समलिङ्गी भएको कुरा प्रमाणित भएका छन, जसले परमेश्वरले हरेकले आरामदायी कार हाँकेको चाहनुहुन्छ भन्ने कुरा सिकाउँछन, जसले केही मानिसहरूलाई परमेश्वरले दोषी ठह¥याउन पहिलेबाटै नियुक्त गर्नुभएको छ वा ख्रीष्टको आज्ञापालन नगरे पनि स्वर्ग जान पाइन्छ भनेर दाबी गर्छन । अहिलेका आधुनिक बाइबल स्कूल र सेमिनारीहरूले प्रायः गरेर भूmठा सिद्धान्तको अरु बढी खेती गरिरहेका छन र पेशेवर धर्मगुरूहरूले त अझ धेरै बढी मात्रामा यस्तो प्रकारको भूmठा सिद्धान्तको खेती गरिरहेका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“मण्डलीमा आउने विश्वासीहरू” तिनीहरूलाई चुनौती दिन डराउँछन, किनभने ती पेशेवरहरूले सेमिनारीमा अध्ययन गरेको कारण धर्मशास्त्रका खण्डहरूबाट “प्रमाणित खण्डहरू” झिकेर देखाउन खप्पिस हुन्छन । यसको अतिरिक्त, ती धर्मगुरू भनाउँदाहरूले “हामी अरु ख्रीष्टियनहरू जस्ता होइनौ” भनेर संसारलाई सन्देश दिँदै तिनीहरूका मण्डली भवनहरूको अगाडि टाँगिएको चिन्हहरूद्वारा भिन्नता देखाइदिएर समेत आफ्ना सिद्धान्तहरूबाट ख्रीष्टको मण्डलीलाई परिभाषित गरी मण्डलीहरूलाई बिभाजन गरी दिएका छन । अरु पनि चोट दिनको लागि, तिनीहरूको अचुनौतीपूर्ण तथा पूmट ल्याउने सिद्धान्तहरूसँग सहमती नहुने जो सुकैलाई पनि “पूmट ल्याउनेवाला” भनेर इङ्कित गर्दछन । उपाधि–पत्रहरू पाएका मानिसहरूद्वारा धर्माधिकरण अझै जीवित छ र राम्रोसँग अगुवाई गरिएको छ । एक–अर्कामा प्रेम गर्नेहरू भनेर संसारले चिनेका चेला बनाउनेहरू यसरी नै उदाहरण बन्नुपर्छ भन्ने कुरा प्रभु येशूले चाहनुभएको हो त ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रख्रीष्टियनहरूले अब निश्चित सिद्धान्तमाथि आधारित मण्डलीहरू छान्नुपर्छ र ठीक जीवनशैलीभन्दा ठीक ईश्वरशास्त्र अति महत्वपूर्ण भएको छ, किनभने सबै बाइबलिय नमूनालाई त्यागिएको छ ।

A Biblical Alternative

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबाइबलिय बिकल्प

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबाइबलिय बिकल्प
कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रके मैले विश्वास गरेको तीन महिना भएको विश्वासीहरूलाई मण्डलीको रेखदेख गर्ने जिम्मेवारी दिनुपर्छ भन्ने कुरालाई लिएर वकालत गरिरहेको छु (पावलले जे गरे त्यही गर्नु पर्छ भनेर) ७तिस हो, तर यदि ती विश्वासीहरूले एल्डरहरू र निरीक्षकहरूको बाइबलिय योग्यताको माँग पूरा गर्न सक्छन भने र बाइबलिय नमूनालाई पछयाउने मण्डलीहरूको देखरेख गर्दछन भने मात्र । त्यो चाँहि ती मण्डलीहरू राम्रोसँग रेखदेख गर्न सक्ने परिपक्व प्रेरित जस्ता सेवकप्रति समर्पित हुन्छन, जुन मण्डलीहरू भर्खरै स्थापित भएका छन ।?ब ष्म.ू)ातलचभाघू जचभा.ू३)ातलघू लबmभ.ू)ातलचभाघूश्र१०?रबश्र त्यस प्रकारले भर्खरै नियुक्त भएका एल्डरहरूले आफै पूरै काम सम्हाल्दैनन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबाइबलिय बिकल्प
कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदोस्रो, सुरुको मण्डलीले गरेको जस्तै मानिसहरूको समूह सकेसम्म घर–घरमा भेटनका लागि सानो–सानो झुण्डमा हुनुपर्छ ।?ब ष्म.ू)ातलचभाद्धू जचभा.ू३)ातलद्धू लबmभ.ू)ातलचभाद्धूश्र११?रबश्र त्यस कुराले मण्डलीलाई अझ व्यवस्थित बनाइदिन्छ । सम्भवत, त्यसैले गर्दा होला, एल्डर र निरीक्षकको योग्यता तिनीहरूले आफ्नो घरको व्यवस्था सफलतापूर्वक गर्न सक्ने हुुनुपर्छ भनेको (हेर्नुहोस १तिमोथी ३ः४–५) । सानो “विश्वासीको घराना” को व्यवस्था गर्नु परिवारको व्यवस्था गर्नुभन्दा त्यति धेरै चुनौतीपूर्ण हुँदैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबाइबलिय बिकल्प
कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतेस्रो, बाइबलिय सु–समाचारप्रति पश्चातापी भएर प्रतिकृया दिने मानिसहरूको सहभागी भएको मण्डली सभा हुनु पर्दछ र तिनीहरूनै प्रभु येशू ख्रीष्टका बिशुद्ध चेलाहरू हुन । त्यसले पास्टर हुने कोशिश गरिरहेकाहरूबाट उठेका चुनौतीहरूलाई हटाइदिन्छ जो वास्तवमै भेडँÞाहरू नभएर बाख्राहरू हुन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबाइबलिय बिकल्प
कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअनि चौथो चाँहि, पास्टर÷एल्डर÷निरीक्षकहरूले सांस्कृतिक भूमिकालाई भन्दा बाइबलिय भूमिकालाई बढी अनुकरण गरेको हुनु पर्दछ । यसको मतलब, तिनीहरूले मुख्य, सबैभन्दा महत्वपूर्ण कुरा र लोकप्रियता जुन तिनीहरूले आधुनिक मण्डलीहरूमा अभ्यास गरेका हुन्छन , ती कुराहरूलाई पक्री राख्नु हुँदैन ।?ब ष्म.ू)ातलचभाछू जचभा.ू३)ातलछू लबmभ.ू)ातलचभाछूश्र१२?रबश्र बरू, तिनीहरू पूरै ख्रीष्टको शरीरका एक—एक भागहरू भई नम्र सेवकहरू भएर रहनु पर्दछ, जसले उदाहरण र पूर्ण भएर शिक्षा दिन्छ अनि जसको लक्ष्य आइतबारको आराधना संगतिमा वचन बाँड़ने वक्ता हुने होइन तर प्रभु येशूको नमूनालाई पछयाएर चेला बनाउने हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबाइबलिय बिकल्प
कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजब त्यो नमूनाको अनुकरण हुन्छ, तब तीन महिना मात्र विश्वास गरेको विश्वासीले पनि मण्डलीको रेखदेख गर्न सक्छ ।

Church Buildings

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमण्डली भवनहरू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमण्डली भवनहरूको बारेमा चाँहि के त ७तिस तिनीहरू पनि अर्को आधुनिक “आवश्यक कुरा” हुन जुन कुरा बिनानै सुरुका मण्डलीहरू राम्रैसित चलिरहेका थिए । के त्यस्ता कुराहरूले चेलाहरू बनाउने काममा कुनै सहायता पुगेको थियो त ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजब म पास्टर थिएँ, प्रायः जसो मैले आपूmलाई एउटा दलाल, खजाञ्ची, साधारण ठेकेदार र पेशेवर कोष संकलन गर्ने व्यक्तिझैं महसुस गर्थें । म भवनहरूको सपना देख्थेँ, भवनहरू खोज्दथेँ, पूराना भवनहरूको नमूनाहरूलाई पुन खोज्थेँ, भवनहरू भाडामा लिन्थेँ, नयाँ भवनहरू निर्माण गर्थेँ र तिनीहरूलाई पुुनः बनाउने कार्य गर्दथेँ जुनहरूलाई परमेश्वरले पठाउनुभएको झरिबाट चर्काइदिएको हुन्थ्यो । ती भवनहरूले धेरै जसो समय र शक्तिलाई भष्म पारिदिन्थे । म त्यसरी भवनहरूको वरिपरि त्यति धेरै परिक्रमा गरिरहनुको कारण चाहि अरु पास्टरहरू झैं मानिसहरूलाई भेला गर्ने स्थान, मण्डली भवनबिना सफलता पाइन्दैन भन्ने कुरामा म निश्चित भएकोले गर्दा हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रभवनले रूपैया–पैसा पनि प्रशस्त खर्च हुन्छ (संयुक्त राज्यमा, केही मण्डलीहरूले तिनीहरूका मण्डली भवन निर्माण गर्नको लागि लाखौं डलर खर्च गर्दछन ) । मेरो मण्डली भवन बनाउने सपना पूरा भई सकेपछि, भवन बन्धकमा राखेर त्यसको पैसाले सेवकाई गर्ने सपना प्रायः देख्न थालेँ । यो घटना एकपल्ट घटयो, जब म मेरो मण्डलीका मानिसहरूलाई असल भण्डारेको बारेमा र कसरी ऋणबाट मुक्त हुने भन्ने बारेमा सिकाइरहेको थिएँ, जब कि मैले हामी सबैलाई नै ऋणमा फँसाई सकेको थिएँ !)?/span>

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रधेरै जसो मण्डली भवनहरू हप्ताको एक वा दुईपटक केही घण्टाको लागि प्रयोग हुन्छन । पूरै संसारमा अरु कुन संस्थाले थोरै मात्र प्रयोग हुने भवनहरूको निर्माण गर्दछ ७तिस (उत्तर ः भूmटा शिक्षा र भूmटा धर्महरूले मात्र) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपैसाको महत्व नबुझेकाहरूले धेरै समस्याहरू ल्याउँदछन । भवन भएको पास्टरले सँधै पैसा ओइरो लागेको चाहन्छ र त्यसले उसले गरेको काममा असर पार्दछ । उ पैसाको प्रबन्ध गरिदिन सक्ने धनी खोज्ने काममा परिक्षामा पर्दछ (जसले प्रायः गरेर कुनै बलिदानी कार्यबिना नै दिने काम गर्छ), जस्तो सुकै धर्मशास्त्रीय कुराहरूद्वारा आएको आक्रमणलाई पनि उसको सेवाको लागि सहमत हुन उ तयार हुन्छ । उसले बाँडेको प्रवचनको विषयहरूले आपूmतिर आकर्षित गर्ने काम गर्छ, जसले पैसाको बहावलाई रोक्ने काम गर्दैन बरू त्यसको बहावलाई बढ़ाउनको लागि उत्साह दिन्छ । त्यसको कारणले गर्दा, कहिले काँही ख्रीष्टियनहरूले सोच्ँन सुरु गर्नुपर्दछ, कि विश्वासी भएर अति महत्वपूर्ण कुराहरू यी हुन, (१) दशांश तिर्नु (जुन, साधारण आज्ञा हो भनेर प्रभु येशूले भन्नुभयो) र (२) मण्डलीमा उपस्थित हुनु (जहाँ हरेक शनिबार दशांश सङ्कलन गरिन्छ) । यो चेला बनाउने कार्यको लागि कठीन चित्र हो । तरै पनि धेरै पास्टरहरूले यी दुईवटा कुराहरूलाई हरेकले गर्ने खालको मण्डली सभा जस्ता सपना देखिरहेका हुन्छन । यदि कुनै पास्टरको मण्डलीका आधा जति मानिसहरूले यी दुईवटा कुराहरू गरे भने, उनले किताबहरू लेखेर अरु लाखौं पास्टरहरूलाई उनको सफलताका रहस्यहरूलाई बिक्री गर्दछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतथ्य कुराहरूले त्यस कुरालाई प्रकट गर्दछन ः प्रेरितको पुस्तकमा कुनै पनि मण्डलीले मण्डली भवन किनेको वा निर्माण गरेको विवरण उल्लेख गरिएको छैन । धेरै जसो ठाउँहरूमा, विश्वासीहरू नियमित रूपमा घर–घरमा भेटने गर्दथे ।?ब ष्म.ू)ातलचभाटू जचभा.ू३)ातलटू लबmभ.ू)ातलचभाटूश्र१३?रबश्र कुनै पनि मण्डली निर्माण गर्नलाई कुनै कोष सङ्कलन गरिन्दैनथ्यो । मण्डली भवन निर्माण गर्नको लागि पत्रहरूमा कुनै निर्देशन गरेको पाइन्दैन । यसको अतिरिक्त, कन्स्टेन्टाइनको आदेशमा मण्डली नआउन्जेल ख्रीष्टियन सम्प्रदाय ३०० बर्षसम्म नपुगुन्जेलसम्म मण्डली भवन निर्माण गर्नुपर्छ भनेर कसैले पनि सोँचेका थिएनन । तीनसय बर्षसम्म ! कति लामो समय हो भनेर सोच्ँनुहोस त ! अनि मण्डलीको उन्नति भयो र सबै कुरा मण्डली भवनबिना नै, ठूलो सतावटको बावजुद भएर पनि प्रतित्पादात्मक रूपले मण्डली बृद्धि भएर गयो । यस्तो प्रकारको असाधारण कुरा शताब्दियौंदेखि धेरै पटकसम्म भइरहेको छ । यो कुरा हालसालै चीनमा पनि भयो । अहिले चीनमा घर–घरमा भेटने मण्डलीहरू एक लाखभन्दा बढी छन ।

Eleven O’Clock Sunday is the Most Segregated Hour

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआइतबारको एघार बजेको समय अति नै महत्वपूर्ण प्रकारले पृथक गरिएको समय हो (छुटयाइएको समय)

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअमेरिकी नमूनाको नक्कल गरेका अहिलेका आधुनिक मण्डलीका सुबिधाहरू सबै उमेरका समुहहरूका लागि छुट्टाछुट्टै सेवकाइहरूको निम्ति अलग—अलग कोठाहरू उपलब्ध गराउनलाई कम्तीमा पनि पर्याप्त मात्रामा खाली ठाउँहरू छुटयाउने आशा गरिन्छ । जे भए तापनि, सुरुको मण्डलीमा पुरूषहरू, महिलाहरू र सबै उमेरका बाल–बालिकाहरूको समूहहरूको बीचमा गरिने सेवकाइहरू विशेष रूपमा पृथक थिए भन्ने कुरा सुनिएको थिएन । मण्डली हरेक भावमा खण्डित नभएर एकताको भावमा चलिरहेको थियो । पारिवारिक ईकाई सँगसँगै हुन्थ्यो, र अभिभावकको आत्मिक उत्तरदायित्व मण्डलीको बनौैटद्वारा अहिलेको आधुनिक मण्डलीको बनौटअनुसार घटेको थिएन, बरू त्यो बेलाको पारिवारिक एकता झनै मजबुत थियो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रके मण्डली भवनले चेला बनाउने कुरामा लगानी गर्दछ वा यसले चेला बनाउने काममा बाधा दिन्छ ७तिस ऐतिहासिक रूपमा, शताब्दियौं–भरि चेला बनाउने कार्य ती कुराहरूबिना नै र धेरै असल कारणहरूले गर्दा सफल भएका छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपहिलो तीन शताब्दीसम्म सुरुको मण्डलीको घर–घरमा भेटने कार्यले विश्वासीहरूको लागि बिशुद्ध आत्मिक बृद्धिको लागि एउटा वातावरण उपलब्ध गराएको हुन्थ्यो, जँहा आनन्दले भरिएको संयुक्त भोज, शिक्षाहरू, भजनहरू र करीब तीनदेखि पाँच घण्टासम्म आत्मिक वरदानहरूको बाँड़चुड़ हुने गर्दथ्यो । ख्रीष्टको शरीरका सदस्यहरूले अहिलेका आधुनिक मण्डलीका उपस्थित मानिसहरूले महसुस गरेकोभन्दा भिन्दै महसुस गर्दथे– जुन अहिलेकाहरूले चाँहि दर्शकको रूपमा मंचमा प्रदर्शन हुन लागेको कार्यक्रम छुटला कि भनेर अगाडि बसेका मानिसहरूको टाउकोको पछिल्तिरबाट नाटयशालामा भएको दर्शकले झैं तन्कि–तन्कि हेर्दछन । आधुनिक संगतिसँग तुलना गर्न नसकिने प्रकारको स्पष्ट र वास्तविक रूपमा अगाडि बढेको सम्बन्ध र “संगति” लाई अगुवाई गर्ने विश्वासै नलाग्दो संयुक्त भोजको वातावरण हुन्थ्यो, जुनचाँहि प्रायः गरेर हिजो—आज अर्को सिटमा बसेको एक नौलो मानिससँग पास्टरको इशारामा हल्का रूपमा हात मिलाएको भन्दा अलिक भिन्दै प्रकारको हुने गर्दथ्यो । बिछट्टै प्रकारको कपडा लगाएर प्रभावशाली आवाजमा नम्र दर्शकहरूको अगाडि उभिएर (प्रायः दिक्क लाग्दो गरी) भाषण दिनेभन्दा बरू प्रश्न र उत्तर गरेर कक्षामा समय बिताएको झैं सबैसँग बराबरी रूपमा छलफलहरू हुने गर्दथ्यो । पास्टरहरूले “हप्तामा प्रचार गर्ने प्रवचनहरू” तैयार गर्दैनथे । जोसुकैले (निश्चित रूपमा, एल्डरहरू÷पास्टरहरू÷र निरीक्षकहरू समेतले पनि) पवित्र आत्माले दिनुभएको शिक्षालाई ग्रहण गर्र्दथे ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजब घर खचाखच हुन्थ्यो तब एल्डरहरूले अझ ठूलो भवन उपलब्ध गराउने बारेमा कुनै कुरा पनि सोँच्दैनथे । बरू, हरेकले त्यस संगतिलाई दुईवटा घरमा बिभाजित गरेर संगति गर्नु पर्छ भन्ने कुरा जान्दथे र कुन नयाँ घरमा संगति गर्नु पर्ने हो त्यो घर पत्ता लगाउने कुरामा तिनीहरूको आत्मा एउटै हुन्थ्यो, र त्यो ठाउँ कसले उपलब्ध गराउने हो सो पत्ता लगाउथे । भाग्यवस, तिनीहरूले दार्शनिक वा सैद्धान्तिक झुकावलाई जाँच गर्नको लागि नयाँ मानिसहरू र मण्डली बृद्धिको सिद्धान्तवादीको सारलाई सङ्कलन गर्नु पर्दैनथ्यो, त्यहाँ तिनीहरूकै बीचमा पहिलेबाटै निरीक्षकको नियुक्ति भइसकेको हुन्थ्यो, जसले आफ्नो कार्य क्षेत्रमै काम गर्र्ने खालको तालिम गराउथे, र तिनीहरूका सदस्यहरूको सानो बगालको भविष्यको बारेमा जानिसकेका हुन्थे । त्यो घरमा भेट हुने नयाँ मण्डलीले नयाँ क्षेत्रहरूमा गएर सु–समाचार प्रचार गर्ने, र विश्वास नगरेका मानिसहरूलाई ख्रीष्टियनहरू को हुन– एकले अर्कालाई प्रेम गर्ने मानिसहरू रहेछन, भन्ने कुरा प्रश्तुत गर्नको लागि सुवर्ण अवसर प्राप्त गरेको थियो । तिनीहरूले विश्वास नगरेका मानिसहरूलाई खाना खान निमन्त्रणा दिने सजिलो उपायद्वारा तिनीहरूका सभाहरूमा निमन्त्रणा दिने गर्थे ।

The Blessed Pastor

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआशिषित पास्टर

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआधुनिक मण्डलीमा फैलिएको पाष्तरिय उत्तरदायित्व अत्यधिक भएको कारण कुनै पनि घरेलु मण्डलीका पास्टर÷एल्डर÷ र निरीक्षक शासकिय “जलनको” कष्टमा पर्दैन । (१८०० पास्टरहरूले संयुक्त राज्य अमेरिकामा हरेक महिना सेवकाई छोडिरहेका छन भनेर एक अध्ययनले देखाएको छ) । एउटा पाष्टरको देखरेखमा सानो बगाल मात्र हुन्थ्यो र त्यस बगालले उसको आर्थिक आवश्यकता पूरा गरेको हुन्थ्यो, जसले गर्दा उसको सेवकाई एउटा पेशा नै भएको थियो, वास्तवमा उसले प्रार्थना गर्ने, परमेश्वरको वचन अध्ययन गर्ने, अविश्वासीहरूलाई सु–समाचार प्रचार गर्ने, गरीबहरूलाई सहायता गर्ने, बिरामीहरूलाई भेटन गएर प्रार्थना गर्ने र सबै कुराहरू ठीकसँग गर्नलाई नयाँ चेलाहरूको निर्माण गर्ने कार्यको लागि उत्कृष्ट समय बिताउँदथ्यो । मण्डली प्रशासन सामान्य नै थियो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउसले अरु एल्डरहरू÷पास्टरहरू÷निरीक्षकहरूसँग मिलेर आफ्नो क्षेत्रमा काम गर्दथ्यो । “टोलमा भएको सबैभन्दा ठूलो मण्डलीसँग कुनै मुकाबला गर्नु पर्दैन थियो वा “अति राम्रो जवान सेवकाई” बनाउनको लागि आफ्नो संगी पास्टरहरूसँग प्रतिस्पर्धा गर्नु पर्दैन थियो । अर्थात “मण्डलीका बाल–बालिकाहरूको अतिनै उत्साहजनक कार्यक्रमको” निम्ति पनि होडबाजी गरिरहनु पर्ने थिएन । आराधनाको झुण्डले कति राम्रो गीतहरू प्रस्तुत गथ्र्यो वा पास्टर कति मनोरञ्जनात्मक थियो भनेर न्याय गर्नको लागि पनि मानिसहरू मण्डली सभामा जाँदैनथे । तिनीहरू नयाँ जन्म पाएकाहरू थिए र प्रभु येशू र उहाँका मानिसहरूलाई प्रेम गर्दथे । तिनीहरू सँगसँगै बसेर मिलिजुली खान मन पराउँथे र परमेश्वरले तिनीहरूलाई दिनुभएका बरदानहरूको बारेमा बाँड़चुड़ गर्दथे । तिनीहरूको लक्ष्य भनेको प्रभु येशूको आज्ञा पालन गर्नु र उहाँको न्याय आसनको सामु खडा हुन तयार हुनु थियो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवास्तवमा घरेलु मण्डलीहरूमा समस्याहरू थिए भनेर पत्रहरूमा पनि उल्लेख गरिएको छ । तर आधुनिक मण्डलीहरूलाई अनिवार्य रूपमा बिपत्ति ल्याउने र चेला बनाउने काममा बाधा दिने धेरैजसो समस्याहरूको बारेमा सुरुको मण्डलीमा सुनिएको थिएन, किनभने तिनीहरूको स्थानीय मण्डलीको नमूना तेस्रो शताब्दीपछि बिकसित भएको भन्दा धेरै भिन्न थियो र यो अन्धकारको युगदेखि भिन्नै थियो । फेरि पनि, यस तथ्यमा डुब्ने अनुमति चाहन्छु ः चौथो शताब्दीको शुरुवातसम्म कुनै पनि मण्डली भवनहरू थिएनन । यदि तपाईं पहिलो तीन शताब्दिमा जिउनु भएको थियो भने तपाईंको सेवकाई अहिलेको भन्दा कति फरक हुने थियो होला ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाराशंमा, हामी नजीक भएर बाइबलिय नमूनाको अनुकरण जति धेरै गर्दछौं, त्यति नै धेरै प्रभावकारी रूपमा हामीले चेलाहरू बनाउने परमेश्वरको लक्ष्यलाई पूरा गरिरहेका हुनेछौं । आज मण्डलीहरूमा चेलाहरू बनाउने कामको लागि अबाइबलिय बनौट र अभ्यासहरूले धेरै ठूलो बाधाहरू खडा गरेका छन ।

 

 


* यो स्पष्ट छ, कि पास्टर (ग्रीक संज्ञा, पोइमेइन, जसको अर्थ गोठालो हुन्छ ) एल्डरको (ग्रीक संंज्ञा प्रेस्बुटेरोस) पर्यायवाची शब्द हो, र यो निरीक्षकको पनि पर्यायवाची हो (जसको ग्रीक संज्ञा एपिस्कोपस हो र यसलाई के.जे.भी.मा बिशप भनेर अनुवाद गरिएको छ) । उदाहरणको लागि, पावलले एफिसीका एल्डरहरू (प्रेस्बेटेरोस) हरूलाई निर्देशन दिएका थिए, जसलाई पवित्र आत्माले निरीक्षक (एपिस्कोपस) लाई परमेश्वरको बगालको हेरचाह गर्नको लागि गोठालोको काम गर्न (ग्रीक क्रिया पोइपेइनो) निरीक्षकहरू (एपिस्कोपसहरू) बनाउनुभयो भनेर भनेका छन (हेर्नुहोस प्रेरित २०ः२८) । उनले एल्डरहरू (प्रेस्बेटेरोस) र निरीक्षकहरू (एपिस्कोपस) भन्ने शब्दहरूलाई पर्यायवाची रूपमा तितस १ः५–७बmउस मा प्रयोग गरेका छन । पत्रुसले पनि एल्डर (प्रेस्बेटेरोस) हरूलाई बगालको गोठालो (पोइमेइनो) को काम गर्न उत्साह दिएका थिए (हेर्नुहोस, १ पत्रुस ५ः१–२) । बिशपको बिचार (एपिस्कोपसको के.जे.भी.अनुवाद) पास्टर वा एल्डरको कार्यभन्दा उच्च छ र धेरै मण्डलीहरूको निरीक्षण गर्ने मानविय परिकल्पना पनि हो ।

( धर्मगुरूहरूलाई पेशेवर रूपमा तालिम दिने सम्बन्धमा दिइएको आधुनिक जोड धेरै तरिकाहरूमध्येको रोगको एउटा लक्षण हो, त्यो चाँहि आत्मिक बृद्धिकासाथ ज्ञान प्राप्त गर्ने समान हुन्छ । हामी सोँच्ने गर्छौं, कि जुन व्यक्तिले आपूmलाई आत्मिक परिपक्वतामा धेरै हो भनेर जान्दछ, तर वास्तवमा ऊ त्योभन्दा कम हुन्छ । त्यो व्यक्ति आपूmले जानेका कुराहरूमा घमण्डले फुलेको हुन्छ । पावलले लेखेका छन, “ज्ञानले घमण्ड बढाउँछ” (१कोरिन्थी ८ः१) । अनि जुन व्यक्तिले दुई वा तीन बर्षसम्म दिक्क लाग्दो भाषण दैनिक रूपमा सुन्छ भने निश्चय नै त्यसले हप्तैपिच्छेको लागि दिक्कलाग्दो भाषण दिन तयार भएको हुन्छ ।

!) पावलले तिमोथीलाई लेखेको पहिलो पत्र र तितसलाई लेखेको पत्रमा उनले मण्डलीहरूमा एल्डरहरू÷निरीक्षकहरू नियुक्त गर्ने सम्वन्धमा तिनीहरूलाई छोडिदिने बारेमा उल्लेख गरेका छन । त्यसैले तिमोथी र तितसले ती एल्डरहरू÷निरीक्षकहरूलाई केही समयको लागि निरीक्षणको प्रबन्ध गर्नुपर्ने थियो । तिनीहरूले सम्भवत बेला–बेलामा एल्डरहरू÷निरीक्षकहरूलाई चेलापनको लागि भेटनुपर्ने थियो, जसरी पावलले लेखेका छन, “धेरैजना साक्षीहरूका उपस्थितिमा तिमीले मबाट जे कुराहरू सुनेका छौ, ती अरुहरूलाई पनि सिकाउन सक्ने विश्वासयोग्य मानिसहरूलाई सुम्पिदेऊ”-@ ltdf]yL २ः२) ।

!! हेर्नुहोस – प्रेरित २ः२,४६; %M$@Ù ८ः३; !@M!@Ù १६ः४०; २०ः२०; रोमी १६ः५; १कोरिन्थी १६ः१९; कलस्सी ४ः१५; फिलेमोन !M@Ù २ यूहन्ना १ः१० ।

!@ पावलले मण्डलीहरूलाई लेखेका पत्रहरू धेरै मण्डलीहरूमा भएका हरेकलाई सम्बोधन गरेर लेखिएका थिए तर एल्डरहरू वा निरीक्षकहरूलाई होइन भनेर जान्नु पर्दछ । पावलले लेखेका दुईवटा पत्रहरूमा मात्र एल्डरहरू÷पास्टरहरू÷निरीक्षकहरू भनेर उनले उल्लेख गरेका छन । एउटा उदाहरणको लागि, तिनीहरूलाई अभिवादन गर्दा समावेश गरिएको छ, तिनीहरूलाई उनले बहिस्कृत प्रापकको रूपमा सोच्ँन दिएका थिएनन र तिनीहरूलाई उनले त्यसैकारण समावेश गरेका थिए (हेर्नुहोस , फिलिप्पी १ः१) । अर्को उदाहरणमा पावलले सेवकहरूको सूचीमा भएकाहरूको बीचमा पास्टरहरूको बारेमा पनि उल्लेख गरेका छन जसले सन्तहरूलाई सेवाको काममा सु–सज्जित बनाउदथे (हेर्नुहोस–एफिसी $M!!–!@_)। विशेष गरेर एल्डरहरू प्रभु भोज र ख्रीष्टियनहरूको बीचमा भएको झगडा मिलाउन सहभागी भए तापनि पावलले निर्देशन दिँदा तिनीहरूको भूमिकाको बारेमा कुनै पनि कुरा उल्लेख गरेका छैनन भन्ने कुरा जान्नु पर्दछ । तथ्य कुराको लागि यी सबै कुराहरू एल्डरहरू÷पास्टरहरूले मुख्य सबै महत्वपूर्ण भूमिकाहरूलाई लिएनन जुन अहिलेका अति नै आधुनिक मण्डलीहरूले लिएका छन ।

!# हेर्नुहोस – प्रेरित २ः२,४६; %M$@Ù ८ः३; !@M!@Ù १६ः४०; २०२०; रोमी १६ः५; १ कोरिन्थी १६ः१९; कलस्सी ४ः१५; फिलेमोन !M@Ù २ यूहन्ना १ः१० ।

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Nepal » Chapter 3

Chapter 1

Setting the Right Goal

अध्याय एक

(Setting the Right Goal)

ठीक लक्ष्य बनाउनु

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् उचभभतष्सूश्रपरमेश्वरको दृष्टिमा सफल हुनलाई परमेश्वरको सेवकले उसको सामु राखिदिनुभएको लक्ष्यलाई बुझ्न नसक्नुले उसको असफलताको प्रत्याभुति दिएको छ ।! उसले जितेको छ भनेर सोँच्नु नै उसको हार हो । उसको सम्बन्धमा यो भनाई निश्चित रूपमा सत्य छ ः “पहिलो पछिल्लो हुनेछ ।”

कुनै सेवकहरूको केही बिशेष लक्ष्य हुन्छ जसलाई तिनीहरूले आफ्नो “दर्शन” को रूपमा मानिलिन्छन । यसैलाई तिनीहरूले आफ्नो विशेष बोलावट र वरदान बनाई पूरा गर्न अद्धितिय तवरले परिश्रम गर्दछन । हरेकको वरदान र बोलावट अद्धितिय हुन्छ, त्यो चाँहि एउटा क्षेत्रमा प्रचार गरुन वा कुनै सत्यतालाई सिकाउन । तर मैले उल्लेख गरेको परमेश्वरले दिनुभएको लक्ष्य चाँंिह साधरण छ र यो प्रत्येक सेवकलाई लागु हुन्छ । यो नै ठूलो दर्शन हो । हरेक अद्धितिय दर्शनको पछाडि यो साधरण दर्शन लुकेर बसेको हुन्छ । तर धेरैजसो यस्तो हँुदैन । धेरैजसो सेवकहरूको विशेष दर्शनहरू हुँदैन जसले परमेश्वरको साधारण दर्शनको बिरुद्धमा काम गर्दछन । मैले पनि एकचोटि यसो गरें, यद्यपि म एउटा बृद्धि भईरहेको मण्डलीमा पाष्टरको सेवकाई गरिरहेको थिएँ ।

परमेश्वरले हरेक सेवकलाई दिनुभएको साधरण लक्ष्य वा दर्शन चाँहि के हो त हामी यसको जवाब मत्ती २८ः१८—२० मा खोज्दै सुरु गरौं, यो खण्ड हामीले हेरिरहेकै खण्ड भए तापनि धेरैचोटि हामी यसले भन्न खोजेको कुरालाई गुमाई पठाउँदछौं । हामी यसलाई पद—पद गरेर विचार गरौं ः

तब प्रभु येशू तिनीहरूकहाँ आएर भन्नुभयो, “स्वर्ग र पृथ्वीमा समस्त अधिकार मलाई दिइएको छ” (मत्ती २८ ः १८) ।

पिताले उहाँलाई सर्वोच्चको अख्तियार प्रदान गर्नुभएको छ भन्ने कुरा आफ्ना चेलाहरूले बुझेको प्रभु येशूले चाहनु हुन्थ्यो । वास्तवमा पिताले कसैलाई कुनै पनि बखत अख्तियार दिनुहुन्छ, त्यस्तै गरी उहाँले प्रभु येशूलाई दिनुभएको अख्तियारको पालना गरेको उहाँ चाहनुहुन्थ्यो (र चाहनु हुन्छ पनि) । तर स्वर्ग र पृथ्वीमा उहाँलाई दिइएको समस्त अधिकारमा होइन, त्यसैले उहाँले एउटै समयमा यही अधिकार अरुहरूलाई पनि दिनुहुन्छ । येशू नै प्रभु हुनुहुन्छ ।

यो यस्तो हुन्छ, जुन व्यक्तिले येशूलाई प्रभु भनेर मानी लिँदैन त्यो व्यक्तिको उहाँसँग ठीक सम्बन्ध हुँदैन । प्रभु येशू नै सबै कुराको प्रभु हुनुहुन्छ । यसैकारण नयाँ करारमा उहाँलाई प्रभु भनेर ६०० चोटि उल्लेख गरिएको छ । उहाँलाई मुक्तिदाता भनेर मात्र १५ चोटि उल्लेख गरिएको छ । यसैले पावलले लेखेकाछन, कि ”यसैको निम्ति ख्रीष्ट मर्नुभयो र फेरि जीवित हुनुभयो । उहाँ मरेका र जीवित दुवैका प्रभु हुनुहन्छ” (रोमी १४ः ९) । मानिसहरूका प्रभु भएर राज्य गर्न प्रभु येशू मर्नुभयो र फेरि जीवित हुनुभयो ।

True Saving Faith

साँचो विश्वास जसले बचाउँछ

जब आधुनिक प्रचारकहरू र पाष्टरहरूले उद्धार नपाएकाहरूलाई ”प्रभु येशूलाई मुक्तिदाताको रूपमा ग्रहण” गर्न (यो वाक्य र विचार धर्मशास्त्रमा कँही कतै पाइन्दैन) निमन्त्रणा दिन्छन , प्रायः गरेर यसले तिनीहरूको सुसमाचारको बुझाइमा रुढीवादी दोष प्रकट गराइदिन्छन । उदाहरणको लागि, जब फिलिप्पीको जेलका हाकिमले उसले उद्धार पाउन के गर्नुपर्छ भनी पावललाई सोध्यो, तब पावलले ”येशूलाई मुक्तिदाताको रूपमा ग्रहण गर्नुहोस” भन्ने प्रतित्रृmया दिएनन । बरु प्रभु येशू ख्रीष्टमा विश्वास गर्नुहोस, र तपाईंले उद्धार पाउनुहुनेछ” (प्रेरित १६ः३१) भनी उनले भने । जब मानिसहरूले प्रभु येशू ख्रीष्टमा विश्वास गर्दछन तिनीहरूले उद्धार पाउँदछन । यो कुरा मनमा राख्नुहोस, कि मुक्तिबारे र प्रभु येशूको बारेमा भएका सिद्धान्तलाई विश्वास गरेर तिनीहरूले उद्धार पाएका होइनन बरु प्रभु येशू ख्रीष्टको व्यक्तित्वमा विश्वास गरेर तिनीहरूले उद्धार पाएका हुन । त्यही नै बचाउने विश्वास हो । धेरैले यस्तो विचार गर्दछन, कि तिनीहरूले तिनीहरूका पापहरूको लागि प्रभु येशूको मृत्यु नै पर्याप्त बलिदान थियो भन्ने कुरामा विश्वास गरेको कारण वा विश्वासद्वारा मुक्ति पाइन्छ भन्ने कुरामा विश्वास गरेको कारण वा येशू वा मुक्तिको बारेमा भएका अरु नै सयांै कुराहरूको कारण तिनीहरूले विश्वास गरेका हुन । तर तिनीहरूले त्यसो गरेका होइनन । शैतानले प्रभु येशू र मुक्तिको बारेमा यी सबै कुराहरूलाई विश्वास गर्दछ । बचाउने बिश्वासले प्रभु येशूमा विश्वास गराउँदछ । अनि उहाँ चाँहि को हुनुहुन्छ ? उहाँनै प्रभु हुनु हुन्छ ।

प्रत्यक्षरूपमा, यदि मैले येशू नै प्रभु हुनुहुन्छ भनेर विश्वास गर्नु हो भने, उहाँ प्रभु हुनुहुन्छ । जस्तै गरेर म मेरो हृदयदेखि नै समर्पित हुँदिन भने, म उहाँमा विश्वासै गर्दिन । यदि कसैले, “मेरो जुत्तामा बिषालु सर्प छ भनेर म विश्वास गर्छु” भनी भन्दछ र त्यसपछि उसले बिस्तारै त्यो जुत्ता लगाउँछ भने, यो कुरा प्रत्यक्ष्य छ, कि उसले भनेको कुरामा उ आफैले साँच्चै नै विश्वास गरेको छैन । ती मानिसहरू जसले म प्रभु येशूमा विश्वास गर्छु भन्छन तर अझै पनि तिनीहरूले आफ्नो पापको पश्चाताप गरेका छैनन । ती मानिसहरू जसले म येशूमा विश्वास गर्छु भन्छन तर अझै पनि तिनीहरूले आफ्नो पापको पश्चाताप गरेका छैनन र हृदयबाट नै उहाँमा समर्पित भएका छैनन भने तिनीहरूले साँचो रूपमा प्रभु येशूमा विश्वास गरेका हुँदैनन । तिनीहरूले काल्पनिक येशूमा विश्वास गरेका होलान तर साँचो प्रभु येशूमा होइन, जो स्र्वग र पृथ्वीमा सारा अधिकार पाएको व्यक्ति हुनुहुन्छ ।

समग्रमा भन्नुपर्दा, ईसाई सम्प्रदायको अति रुढीवादी सन्देश गलत छ भनेर जब एउटा सेवकले बुझेको हुन्छ भने, सुरुदेखि नै उ समस्यामा छ । जब उसले अति रुढीवादी सन्देश जुन संसारले सुनोस भन्ने परमेश्वर चाहनुहुन्छ त्यसलाई गलत प्रकारले प्रश्तुत गर्छ तब कुनै पनि प्रकारले उसले परमेश्वरको मुल्याङ्कनद्वारा सफलता पाउन सक्दैन । उ बृद्धि भइरहेको मण्डलीको पाष्टर होला, तर उसले परमेश्वरबाट दिइएको आफ्नो सेवकाइकोे साधारण दर्शनलाई पूरा गर्ने काममा दु ः ख लाग्दो गरी असफल हुनुपर्ने हुन्छ ।

The Big Vision

ठूलो दर्शन

हामी मत्ती २८ ः १८—१९ तिर फर्कौं । आफ्नो सर्वोच्चको प्रभुत्वको बारेमा घोषणा गरिसकेपछि, प्रभु येशूले महान आज्ञा दिनुभयो ः

“यसकारण जाओ, सबै देशका जातिहरूलाई चेला बनाओ, पिता र पुत्र र पवित्र आत्माको नाँऊमा तिनीहरूलाई बप्तिष्मा देओ, मैले तिमीहरूलाई आज्ञा गरेका सबै कुरा पालन गर्न तिनीहरूलाई सिकाओ” (मत्ती २८ ः १९—२० क) ।

”यसकारण“ भन्ने प्रभु येशूले चलाउनुभएको शब्दलाई विचार गर्नुहोस । उहाँले भन्नुभयो, “यसकारण” जाओ र चेला बनाओ ।” यसको मतलब “मैले जे भने, त्यसको कारण, किनभने सारा अख्तियार मसँग छ । किनभने मनै प्रभु हुँ । वास्तवमा मानिसहरूले मेरो आज्ञा पालन गर्नु पर्दछ र त्यसैले मैले तिमीहरूलाई आज्ञा गरिरहेकोछु (र तिमीहरूले मेरो आज्ञा पालन गर्नै पर्दछ) जाओ र चेला बनाओ, ती चेलाहरूलाई मेरा सबै आज्ञाहरू पालन गर्नलाई सिकाओ ।”

हामी सबैको सेवकाइहरूको लागि परमेश्वरको महान दर्शन साधारण लक्ष्य हो र त्यही दर्शनलाई यहाँ राखिएको छ ः हाम्रो उत्तरदायित्व चाँहि सबैलाई ख्रीष्टको आज्ञा पालन गर्ने चेलाहरू बनाउनु हो । त्यसैकारण पावलले भन्दछन, कि “बिश्वासद्वारा आउने आज्ञापालन सबै अन्यजातिहरूका बीचमा ल्याउनलाई ”परमेश्वरबाट उनलाई अनुग्रह र प्रेरितको काम दिइएको छ (रोमी १ ः ५) । लक्ष्य चाँहि आज्ञापालन थियो; आज्ञापालनको कारण विश्वास थियो । जुन मानिसहरूसँग प्रभु येशू ख्रीष्टमा बिशुद्ध विश्वास हुन्छ, तिनीहरूले उहाँको आज्ञापालन गर्दछन।

त्यसैले पत्रुसले पेन्तिकोषको दिन प्रचार गरे, ”त्यसैकारण इस्राएलका सारा परिवारले यो पक्का गरी जानोस , कि येशू जसलाई तपाईहरूले त्रूmसमा टाँग्नुभयो — परमेश्वरले उहाँलाई (येशूलाई) प्रभु र ख्रीष्ट दुवै बनाउनुभयो” (प्रेरित २ ः ३६) । प्रभु येशूलाई त्रूmसमा टाँग्नेहरूले येशूलाई प्रभु र ख्रीष्ट बनाउनुभएको थियो भन्ने कुरा थाहा पाउन भन्ने परमेश्वर चाहन्थे भन्ने कुरालाई पत्रुस स्पष्ट पार्नुहुन्छ । तिनीहरूले त्यो व्यक्तिलाई मारेका थिए जसलाई तिनीहरूले आज्ञापालन गरुन भन्ने परमेश्वर चाहनुहुन्थ्यो ! ठूलो परिवर्तनका साथ तिनीहरूले सोधे, “हामी अनाज्ञाकारिताबाट आज्ञाकारितातर्फ फर्कनु हो । येशूलाई प्रभु बनाउनु हो । त्यसपछि ख्रीष्टले आज्ञा गर्नुभएझैं पत्रुसले चेलाहरू बनाइरहेका थिए र उनले ठीक सन्देशको साथ ठीक तरिकाले सुरु गरिरहेका थिए ।

यसरी नै हरेक सेवकले आफ्ना सफलताको मुल्याङ्कन गर्नु पर्दछ । हामीहरू सबैले आफैसँग सोध्नुपर्छ, “के मेरो सेवकाइले ख्रीष्टको सबै आज्ञापालन गर्ने बनाउन मानिसहरूलाई अगुवाई गरिरहेको छ” । यदि गरिरहेको छ भने हामी सफल भइरहेका छौं । यदि गरिरहेका छैनौ भने हामी असफल भइरहेका छौं ।

जुन प्रचारकले मानिसहरूलाई तिनीहरूका पापहरूको पश्चाताप गर नभनिकन “प्रभु येशूलाई ग्रहण गर्नुहोस” भनेर मात्र भन्दछ भने उ असफल भइरहेको छ । जुन पाष्टरहरूले हरेकलाई खुशी पारेर धेरै सामाजिक कृयाकलापहरूको आयोजना गरी ठूलो सभाको निर्माण गर्न कोशिष गरिरहेको छ त्यो असफल हुँदैछ । जुन शिक्षकले क्यारेस्म्याटिक “सिद्धान्तको हावा” मात्रै सिकाउँछ उ असफल हुँदैछ । जुन प्रेरितले प्रभु येशूमा विश्वास गर्ने तर उहाँको आज्ञापालन नगर्ने मानिसहरू भएको मण्डली स्थापना गर्दछ, त्यो असफल भइरहेकोछ । जुन अगमवक्ताले मानिसहरूलाई तिनीहरूको बाटोमा चाँडै आउँदैछ भनेर मात्रै अगमवाणी गर्छ, त्यो असफल भइरहेकोछ ।

My Failure

मेरो असफलता

केही बर्ष अगाडि जब म एउटा बृद्धि भइरहेको मण्डलीमा पाष्टरको काम गरिरहेको थिएँ, पवित्र आत्माले मलाई एउटा प्रश्न सोध्नुभयो, जसले मेरो आँखा यसरी खोलिदियो, कि परमेश्वरले मलाई दिनुभएको दर्शन पूरा गर्ने काममा कतिको असफल भएको रहेछु । मत्ती २५ ः ३१—४६ मा वर्णन गरिएको भेँडा र बाख्राको भविष्यको न्यायको बारेमा मैले पढदै गर्दा पवित्र आत्माले मलाई निम्न प्रश्न सोध्नुभयो ः तेरो मण्डलीमा भएका हरेक व्यक्ति आजनै मरेर भेँडा र बाख्राको त्यो न्यायमा खडा भयो भने, कतिजना मानिस भँेडा र कतिजना चाँहि बाख्रा होलान ”अथवा, अझ बिशेष रूपमा, “गत बर्ष, तेरो मण्डलीमा भएका कति मानिसहरूले ख्रीष्टमा भएका भोका, नाङ्गा, बास नपाएका ख्रीष्टयन दाजुभाइ तथा दिदी बहिनीहरूलाई खान पिउन र लाउन अनि घरमा ल्याएर बास दिएका छन वा ख्रीष्टको निम्ति यात्रा गर्नेलाई घरमा बास दिएक छन ? नाङ्गो ईसाईहरूलाई लाउन कपडा दिएको छ वा बिरामी तथा जेलमा परेको विश्वासीहरूलाई भेटन गएका छन ?” धेरै कमले मात्र यी कामहरूमध्ये केही वा यस्तै प्रकारको मिल्दोजुल्दो काम गरेकाछन भन्ने कुरा मैले महसुस गरें, यद्यपि तिनीहरू मण्डली आउँछन, आराधनाका भजनहरू गाउँछन, मैले प्रचार गरेका प्रवचनहरू सुन्छन र भेटि चढाउँछन ।

त्यसैले, ख्रीष्टको मापदण्डअनुसार तिनीहरू बाख्राहरू थिए र यसको लागि म आफै पनि दोषी छु । किनभने परमेश्वरको निम्ति ख्रीष्टमा भएका दाजुभाइ तथा दिदी बहिनीहरूको खाँचो पूरा गर्नु कतिको महत्वपूर्ण छ भन्ने यो कुरा मैले सिकाइरहेको थिइन । ख्रीष्टले आज्ञा गर्नुभएका ती सबै कुराहरू मैले तिनीहरूलाई पालन गर्न सिकाइरहेको थिइन । वास्तवमा परमेश्वरको निम्ति कुन कुरा महत्वपूर्ण छ भन्ने कुरालाई मैले वेवास्ता गरिरहेको थिएँ — दोस्रो ठूलो आज्ञा, आफ्नो छिमेकीलाई हामीले आफैलाई जस्तै प्रेम गर्नुपर्छ भन्ने आज्ञा — उहाँले हामीलाई प्रेम गर्नु भएझैँ हामीले पनि एक—अर्कालाई प्रेम गर्नुपर्छ भनेर प्रभु येशूले हामीलाई नयाँ आज्ञा दिएको कुरालाई उल्लेख गर्न होइन ।

त्यसदेखि परै भएर मैले मेरो मण्डलीलाई अति लोकप्रिय “समृद्धि सुसमाचार” को बिनित विवरण सिकाउँदा वास्तवमा चेला बनाउने सिलसिलामा परमेश्वरको साधारण लक्ष्यको बिरुद्धमा काम गरेको कुरा पो सिकाइरहेकोरहेछु भन्ने महसुस गरें । पृथ्वीमा आफ्नो निम्ति उहाँका मानिसहरूले नथुपारुन (हेर्नुहोस मत्ती ६ ः १९—२४) भन्ने प्रभु येशूको इच्छा भए तापनि र तिनीहरूसँग भएको खाने र लगाउने कुराहरू मात्रै भए तापनि तिनीहरूमै तिनीहरू सन्तुष्ट हुनुपर्छ (हेर्नुहोस , हिब्रु १३ ः ५ ; १ तिमोथी ६ ः ७—८) भन्ने उहाँको इच्छा भए तापनि, मैले मेरो धनी अमेरीकन समुदायलाई (मण्डलीलाई) परमेश्वरले तिनीहरूलाई अझ बढी सम्पत्ति दिन चाहनुभएको छ भनेर शिक्षा दिइरहेको थिएँ । मैले मानिसहरूलाई एकै श्रद्धामा प्रभु येशूको आज्ञा पालन नगर्न सिकाइरहेको थिएँ (संसारभरि भएका अरु लाखौं पाष्टरहरू जस्तै) ।

मैले एकपल्ट के गरिरहेको छु भनेर महसुस गरें र पश्चाताप गरी मेरो मण्डलीका समुदायसँग क्षमा माँगे । ख्रीष्टका सबै आज्ञाहरू पालन गर्न सिकाउँदै तिनीहरूलाई मैले चेला बनाउने कोशिष गर्न थालें । मैले यो काम डर र कम्पसाथ, मेरो मण्डलीको समुदायमा ख्रीष्टको आज्ञा मान्न नचाहने र तिनीहरूको तर्फबाट यसको निम्ति बलिदान हुन नचाहने कोही व्यक्ति छन, कि भनेर शंका गर्दै सुरु गरें । अनि मैले ठीकै गर्दै थिएँ । सबै सङ्केतबाट, थोरैले पनि संसारभरिका विश्वासीहरूलाई हुने सतावटको बारेमा वास्तै नगरेको पाइयो । कहिले पनि सुसमाचार नसुनेकाहरूलाई सुसमाचार सुनाउने कुरामा तिनीहरूले वास्ता गरेनन । बरु, प्राथमिक तवरले तिनीहरूले आफ्नोलागि अझ बढी प्राप्त गर्ने कुरामा वास्ता गर्न थाले । जब पवित्रताको कुरा आउँथ्यो, तब तिनीहरूले अति कलङ्कित पापहरू, पुनर्जन्म नपाएकाहरूले पनि दोष लगाउन सक्ने प्रकारको पापहरूलाई मात्र त्याग्दथे र तिनीहरूले आपूmलाई रुढीवादी अमेरीकनहरूको अनुपातमा ल्याएर तिनीहरूसँगको तुलनायोग्य जीवन जिउन थाले । तर साँच्चै नै तिनीहरूले प्रभुलाई प्रेम गर्दैनथे । किनभने तिनीहरूले प्रभु येशूका आज्ञाहरू पालन गर्न चाहेनन, जुन कुराले हामीले उहाँलाई प्रेम गरेका छौं भन्ने कुराको प्रमाण दिन्थ्यो (हेर्नुहोस यूहन्ना १४ ः २१) ।

म जुन कुराको लागि डराएको थिएँ, त्यो कुरा सत्य साबित भयो — केही पेशेवर ख्रीष्टियनहरू साँच्चैनै भेँडाको भेषमा बाख्राहरू थिए । जब मैले तिनीहरूलाई आफैलाई इन्कार गर्न र तिनीहरूको त्रूmस बोक्नलाई बोलाएँ, तब तिनीहरूमध्ये केही मानिसहरू रिसाए । तिनीहरूको लागि मण्डली प्राथमिक तवरले क्लब र बारहरूमा संसार आनन्दित हुने केही असल सङ्गतिका साथ रमाइलो अनुभव गर्ने सार्वजनिक स्थलझैं थियो । तिनीहरूले केही प्रचारकहरूलाई ग्रहण गर्दथे र त्यसले परमेश्वरले तिनीहरूका लागि दिनुहुने प्रेम र मुक्तिका लागि निश्चित गराउँदथ्यो । तर परमेश्वरले तिनीहरूबाट के चाहनुहुन्छ भन्ने कुरा चाँहि तिनीहरू सुन्न चाहँदैनथे । तिनीहरूको मुक्तिको बारेमा तिनीहरूलाई कसैले प्रश्न गरेको तिनीहरू चाहदैनथे । जुनसुकै मुल्य चुकाउनु परे तापनि तिनीहरू परमेश्वरको इच्छामा आफ्नो जीवनलाई मिलाउन इच्छुक थिएनन । निश्चितरूपमा तिनीहरू आफ्नो रूपैयाँ — पैसाको भाग बन्न रुचाउँथे । त्यसका साथै परमेश्वरले तिनीहरूलाई अझ बढी फर्काई दिनुहुनेछ भन्ने कुरामा विश्वास गर्न तयार हुन्थे र साथसाथै तिनीहरूले दिएको कुरामा समेत तिनीहरूले फाइदा लिन्थे, जस्तै तिनीहरूले दिएको कुराबाट मण्डलीले तिनीहरूलाई सुविधा दिन्थ्यो ।

A Time of Self-Examination

आफैलाई जाँच्ने समय

यो पुस्तक पढेर पवित्र आत्माले मलाई सोध्नुभएको प्रश्न आफैलाई सोध्नको लागि यो समय प्रत्येक सेवक सेविकाको लागि उपयुक्त हुनेछ ः “यदि मैले सेवकाई गरिरहेका मानिसहरू अहिलेनै मरेर भेँडा र बाख्राको न्यायमा खडा भए भनें, कतिजना भेँडाहरू र कतिजना चाँहि बाख्राहरू हुनेछन ?” जब सेवकहरूले आफ्नो मण्डलीका बाख्राको रूपमा जिउने मानिसहरूलाई तिनीहरूले उद्धार पाएका छन भनेर निश्चित गराउँछन, तब तिनीहरूले परमेश्वरले तिनीहरूलाई भन्न लगाउनुभएको ठीक बिपरित कुरा भनिरहेका हुन्छन । त्यो सेवकले ख्रीष्टको बिरुद्धमा काम गरिरहेको छ । मत्ती २५ ः ३१—४६ पदमा उहाँले भन्नु भएअनुसार मानिसहरूलाई के भन्नुपर्छ भनेर प्रभु येशूले चाहनुभएको कुराको बिरुद्धमा उसले अर्कै बाटो लिइरहेको छ । प्रभु येशूले भन्नुभएको सम्पूर्ण कुराबाट हामी थाहा पाउँछौं, कि बाख्राहरूलाई चेतावनी दिनु पर्ने थियो । तिनीहरू स्वर्ग जान्छन भन्ने कुरा तिनीहरूले सोँच्दा पनि नसोँचेको उहाँ चाहनुहुन्छ ।

हामीले एक—अर्कालाई प्रेम गरेको कुराबाट सबै मानिसहरूले हामी उहाँका चेलाहरू हौं भन्ने कुरो जान्ने छन भनेर प्रभु येशूले भन्नुभयो (हेर्नुहोस यूहन्ना १३ ः ३५) । निश्चय पनि अईसाईहरूले एक—अर्कालाई देखाउने प्रेमभन्दा अधीक प्रेम गर्नुपर्छ भनेर भन्नुभएको हुनुपर्छ, नत्रभने उहाँका चेलाहरू अविश्वासीहरूबाट चिनिन सक्ने थिएनन । प्रभु येशूले भन्नुभएको प्रेम चाँहि स्व—बलिदानी प्रेम हो । हामीले एक—अर्कालाई प्रेम गर्दा उहाँले हामीलाई प्रेम गर्नु भएझैं, हामीले पनि एकले अर्काको निम्ति आफ्नो जीवन अर्पन गरी दिएर प्रेम गर्नुपर्दछ (हेर्नुहोस यूहन्ना १३ ः ३४ ; १ यूहन्ना ३ ः १६—२०) । यूहन्नाले पनि लेखेका छन, कि हामी मृत्युबाट जीवनमा सरेका छौं, त्यो भनेको हामी अब नयाँ गरी जन्मिएका छौं, त्यसैले हामीले एक—अर्कासँग प्रेम गर्नुपर्दछ (१ यूहन्ना ३ ः १४) । के परमेश्वरको आज्ञापालन गर्न सिकाउने र प्रेम प्रश्तुत गर्ने सेवकहरूको बिरुद्धमा बोल्ने, गनगन गर्ने र तिनीहरूलाई घृणा गर्ने मानिसहरू नयाँ गरी जन्मिएकाहरू बन्न सक्छन ? अँ ह सक्दैनन । तिनीहरू त नरकको बाटोमा लागेका ती बाख्राहरू हुन ।

Disciples of All Nations

सबै जातिका चेलाहरू

हामी अगाडि बढनुभन्दा पहिले फेरि मत्ती २८ ः १९—२० मा भएको प्रभु येशूले उहाँका चेलाहरूलाई दिनुभएको महान र साधारण आज्ञालाई अरु पनि सत्यताहरूमा यसबाट गहिरिन सकिन्छ, कि भनेर हेरौं ।

“यसैकारण जाओ र सबै देशका जातिहरूलाई चेला बनाओ, पिता र पुत्र र पवित्र आत्माको नाउँमा तिनीहरूलाई बप्तिस्मा देओ, मैले तिनीहरूलाई आज्ञा गरेका सबै कुरा पालन गर्न तिनीहरूलाई सिकाओ” (मत्ती २८ ः १९—२० क) ।

सबै देशका जातिहरूलाई चेलाहरू बनाएको प्रभु येशू चाहनुहुन्छ भन्ने कुरालाई बिचार गर्नुहोस वा सक्कली ग्रीक भाषाअनुसार संसारका सबै मानवजातिलाई भनेर अझै ठीक प्रकारले उल्लेख गरिएको छ । यो काम गर्न सम्भव हुनुपर्छ भनेर म विश्वास गर्न अगुवाई पाउँदछु । हामीले संसारमा भएका प्रत्येक मानवजातिका समुदायलाई प्रभु येशूका चेलाहरू बनाउन सक्छौं । यो काम प्रभु येशूका पहिलेका एघारजना सक्कली चेलाहरूलाई मात्र दिएको थिएन, तर तिनीहरूपछिका अरु पनि प्रत्येक चेलाहरूलाई पनि दिइएको थियो । किनभने प्रभु येशूले ती एघारजना चेलाहरूलाई तिनीहरूका चेलाहरूलाई पनि उहाँले तिनीहरूलाई आज्ञा गरेका कुराहरू पालन गर्न सिकाओ भनेर भन्नुभएको थियो । त्यसैले एघारजना सक्कली चेलाहरूले तिनीहरूका चेलाहरूलाई सबै जातिका मानिसहरूलाई चेला बनाउनको लागि ख्रीष्टले दिनुभएको आज्ञा पालन गर्न सिकाए र त्यसपछि प्रत्येक तत्कालिन चेलाको लागि यो निरन्तर आफै चालु भैरहने प्रकृया हुनेछ ! प्रभु येशूको प्रत्येक चेलाले देशका सबै जातिलाई कुनै न कुनै तरिकाले चेला बनाउने काममा सहभागी हुनै पर्दछ ।

अझै “महान आज्ञा” किन पूरा भएको छैन भन्ने भागमा यो बर्णन गरिएको छ । हजारौ पेशेवर ख्रीष्टियनहरू भए तापनि प्रभु येशूको आज्ञा पालन गर्न समर्पित उहाँका वास्तविक चेलाहरूको संख्या भने थोरै छ । पेशेवर ख्रीष्टियनहरूको ठूलो संख्याले हरेक मानवजातिका समूहमा चेलाहरू बनाउने बारेमा वास्ता गर्दैनन । किनभने तिनीहरू ख्रीष्टका आज्ञाहरू पालन गर्न समर्पित छैनन । जब यो बिषयमा कुरा उठाइन्छ, तब तिनीहरू प्रायः गरेर यस्तो बहाना बनाउने गर्छन, “त्यो मेरो सेवकाई होइन”, “म त्यो निर्देशन पाएको छु भनेर महसुस गर्दिन ।” धेरै पाष्टरहरूले तिनीहरूको एजेण्डामा उपयुक्त हुने खालका ख्रीष्टका आज्ञाहरू छानेर सबै बाख्राहरूले झैं यस्तो प्रकारको भनाइलाई अगाडि सार्दछन ।

यदि हरेक ख्रीष्टियनले प्रभु येशू ख्रीष्टमा साँच्चै विश्वास गरेको भए, चाँडैनै संसारले सुसमाचार सुन्ने थियो । ख्रीष्टका चेलाहरूको सामूहिक समर्पणताले नै यो काम पूरा गर्दछ । तिनीहरूले अ।फ्नो सारा समय र पैसा सांसारिक थोकहरूमा खर्च गर्न आज्ञा गर्नुभएको कुरा पूरा गर्नलाई प्रयोग गर्दछन । तर जब परमेश्वरमा समर्पित पाष्टरले नित्य संचालनमा भएको मण्डलीमा एकजना मिशनरीले प्रवचन बाँढन गइरहेकाछन भनेर सुचना दिन्छन , तब प्रायः गरेर मानिसहरू मण्डलीमा आउँदैनन । धेरै जसो बाख्राहरू घरैमा बस्छन वा अरुनै कतैतिर जान्छन । तिनीहरू प्रभुले अन्तिममा दिनुभएको आज्ञा पालन गर्ने कुरामा चाख लिँदैनन । अर्कोतर्फ, भेँडाहरू चाँहि सारा जातिहरूलाई चेला बनाउने काममा सहभागी हुनुपर्छ भनेर सँधै उत्साहित हुन्छन ।

मत्ती २८ ः १८—२० सम्बन्धी एउटा अन्तिम कुरा ः प्रभु येशूले उहाँका चेलाहरूलाई बप्तिष्मा पनि दिनु भनेर आज्ञा गर्नुभयो र प्रेरितहरूले यो आज्ञालाई विश्वासयोग्य भएर पालन गरे । तिनीहरूले तुरन्तै पश्चाताप गरेर प्रभु येशूमा विश्वास गर्नेहरूलाई बप्तिष्मा दिए । वास्तवमा बप्तिष्माले विश्वासीहरूलाई ख्रीष्टको मृत्यु , गडाई र पुनरुत्थानको परिचयको प्रतिनिधित्व गराउँछ । नयाँ विश्वासीहरू मरेर पुनरुत्थान भई ख्रीष्टमा नयाँ भएकाछन । बप्तिष्मा भएको यो सत्यताले नयाँ विश्वासीहरूको मनमा अब तिनीहरू नयाँ सृष्टि भएर नयाँ ब्यक्ति भएकाछन भन्ने कुराको छाप बसाएको प्रभु येशू चाहनुहुन्थ्यो । अब उ ख्रीष्टसँगै एउटै आत्माको भएर उभित्र बास गर्नुहुने ख्रीष्टद्वारा परमेश्वरको आज्ञा पालन गर्ने कुरामा चाख लिँदैनन । अर्कोतर्फ, भेँडाहरू चाँहि जातिहरूलाई चेला बनाउने काममा सहभागी हुनुपर्छ भनेर सँधै उत्साहित हुन्छन । अब उ ख्रीष्टसँगै एउटै आत्माको भएर उभित्र बास गर्नुहुने ख्रीष्टद्वारा परमेश्वरको आज्ञा पालन गर्न सामर्थी भएको छ । आफ्नो पापमा उ अब मरेको तर धोइएर शुद्ध भई पवित्र आत्माद्वारा जीवित पारिएको छ । उ “क्षमा पाएको ब्यक्ति” भन्दा बढी भएको छ । त्यसका अतिरिक्त, उ पूर्ण तवरले परिवर्तित भएको छ । त्यसैले परमेश्वरले फेरि पनि यो देखाउन लागिरहनुभएको छ, कि साँचो विश्वासीहरू ती मानिसहरू हुन जोहरूले भिन्नै प्रकारले आपूm आत्मिक रूपमा मरेको समयमा गरेको कार्यभन्दा फरक कार्य गर्दछन । यो प्रभु येशूले आफ्नो अन्तिम वचनहरू भन्नु हुँदाको कुरामा पनि निश्चित रूपमा लागु हुन्छ, “हेर म युगको अन्तसम्म तिमीहरूसँग छदैछु” (मत्ती २८ ः २०) । ख्रीष्टको निरन्तरको उपस्थितिले मानिसहरूलाई तिनीहरूको ब्यवहारमा असर पार्दछ भनेर सोँच्नलाई के अतियुक्ति होला र ?

Jesus Defines Discipleship

प्रभु येशूले चेलापनको परिभाषा यसरी दिनु भयो

आफ्ना पापहरू पश्चाताप गरेर उहाँको आज्ञा पालन गर्न शिक्षा लिने मानिसहरूलाई हामीले चेला बनाउनुपर्छ भन्ने लक्ष्य प्रभु येशूले हामीलाई दिनुभएको छ र त्यसै कुरामा हामी स्थापित भएकाछौं । यूहन्ना ८ ः ३२

मा प्रभु येशूले चेला भनेको के हो भन्ने कुरालाई अझ परिभाषित गरी दिनुभएको छ ः “तिमीहरू मेरो वचनमा रह्यौ भने, तिमीहरू साँच्चै मेरा चेला हौ ; तब तिमीहरूले सत्य के हो सो जान्नेछौ, र सत्यले तिमीहरूलाई स्वतन्त्र तुल्याउनेछ ।”

प्रभु येशूको भनाईअनुसार साँचो चेलाहरू ती हुन , जसले उहाँको वचन पालन गरेर त्यसैमा रहिरहन्छन वा वचनलाई तिनीहरूको घर बनाउँछन । जब तिनीहरूले उहाँको वचनबाट सत्य कुरा के हो सो सिक्नेछन , तब तिनीहरू प्रगतिशील भएर “स्वतन्त्र” हुनेछन र त्यसपछिको सन्दर्भले यो देखाउँछ, कि प्रभु येशूले पापबाट स्वतन्त्र हुने बारेमा बोलिरहनुभएको थियो (हेर्नुहोस, यूहन्ना ८ ः ३४—३६) । त्यसैले फेरि पनि प्रभु येशूले चेलाहरूको बारेमा दिनुभएको परिभाषालाई हेर्नेछौं । चेलाहरू ती हुन जसले उहाँको आज्ञाहरू सिक्दछन र पालन गर्दछन । पछिबाट प्रभु येशूले भन्नुभयो, “तिमीहरूले धेरै फल फलाएर मेरा चेला हौ भन्ने प्रमाणित ग¥यौ भने यसैमा मेरा पिताको महिमा हुनेछ” (यूहन्ना १५ ः ८) ।

त्यसैले प्रभु येशूको परिभाषाअनुसार चेलाहरूले धेरै फल फलाएर परमेश्वरको महिमा गर्दछन । फल नफलाउनेहरूले आपूmलाई उहाँको चेलाहरू हौं भनेर प्रमाणित गर्दैनन ।

लूका १४ ः २५—३३ मा प्रभु येशूले उहाँका साँचो चेलाहरूको फलको बारेमा अझ बिशिष्ट रूपमा परिभाषित गर्नुभएको छ । २५ पदबाट यसलाई पढेर सुरु गरौं ः मानिसहरूको ठूलो भीँड उहाँको साथ जाँदै थियो; र उहाँले फर्केर तिनीहरूलाई भन्नुभयो ।

मानिसहरूको ठूलो भीडँ “उहाँको साथ जाँदै गर्दा त्यतिमै के प्रभु येशू सन्तुष्ट हुनुभएको थियो र ठूलो समुदाय प्राप्त गर्दैमा उहाँको लक्ष्य पूरा भएर उहाँ सफल भैहाल्नु भयो त ? होइन, उहाँको साथमा, उहाँको सन्देश सुन्दै, उहाँले गर्नुभएका आश्चर्यकर्महरू हेर्दै र कहिले– काँही उहाँको खाना खाँदै, उहाँको वरिपरि मानिसहरूको ठूलो भीँड झ्यामिन्दैमा प्रभु येशू सन्तुष्ट हुनुभएको थिएन । प्रभु येशूले त्यस्ता मानिसहरूलाई खोजिरहनुभएको छ, जसले परमेश्वरलाई आफ्नो सारा हृदयले, आफ्नो सारा मनले, आफ्नो सारा प्राणले र शक्तिले प्रेम गर्दछन । उहाँको आज्ञा पालन गर्ने मानिसहरू उहाँले चाहनुहुन्छ । उहाँले चेलाहरू चाहनुहुन्छ । त्यसैले उहाँको साथमा गएका मानिसहरूको ठूलो भीँडलाई उहाँले भन्नुभयो ः यदि कोही मकहाँ आउँछ र आफ्ना बाबु, आमा, पत्नी, छोरा–छोरीहरू र दाजु—भाइ, दिदी—बहिनीहरूलाई र आफ्नै जीवनलाई समेत तुच्छ ठान्दैन भने, त्यो मेरो चेला हुन सक्दैन (लूका १४ ः २६) ।

यस बारेमा गल्ती हुन सक्तैन ः प्रभु येशूले उहाँको चेला हुनको लागि एउटा व्यक्तिबाट योग्यताको माँग गर्नुभयो । तर उहाँका धेरै जसो चेलाहरूले तिनीहरूले वास्तवमै प्रेम गरिरहेका तिनीहरूका प्रियजनहरूलाई साँच्चैनै तुच्छ ठाने त ? त्यसो होइन जस्तो लाग्छ । किनभने धर्मशास्त्रमा हामीलाई आफ्ना आमा–बाबुको आदर गर्न र आफ्नो वैवाहिक जोडीलाई प्रेम गर्न र छोरा–छोरीहरूलाई प्रेम गर्नको लागि आज्ञा गरिएको छ ।

यो कुरा गर्दा प्रभु येशूले जोड दिनको लागि अतियुक्ति नहोला भन्ने अर्थमा बोल्नुभएको जस्तो लाग्छ । कम्तिमा पनि यो कुराभन्दा कम होइन भन्ने कुरा प्रकट गर्नलाई ः यदि हामी उहाँका चेलाहरू हुनु हो भनेदेखि, हामीले साँचो रूपमा उहाँलाई प्रेम गर्नुपर्दछ, हामीले अतिनै प्रेम गरेका हाम्रा प्रियहहरूलाई भन्दा बढी उहाँलाई नै प्रेम गर्नुपर्दछ । प्रभु येशू परमेश्वर भएको कारण हामीले उहाँलाई सारा हृदयले, मनले, प्राणले, शक्तिले प्रेम गरोस भनेर आज्ञा गर्नु स्वभाविक नै छ ।

नबिर्सनुहोस— सेवकहरूको काम भनेको चेलाहरू बनाउनु हो, जसको मतलब तिनीहरूले असाध्यै प्रेम गरेका आफ्ना पत्नी, छोराछोरी र बाबुआमाहरूलाई भन्दा पनि बढी, अझ बढी प्रभु येशूलाई साँचो रूपमा प्रेम गर्ने खालका मानिसहरू उत्पादन गर्नु हो । हरेक सेवकले आफैलाई प्रश्न गर्नलाई यो कुरा पढनु असल हुनेछ, “त्यस प्रकारका मानिसहरूको उत्पादन गर्ने काममा म कसरी सफल भइरहेकोछु”

कसैले प्रभु येशूलाई प्रेम गरेको छ कि छैन भनेर हामी कसरी जान्दछौं ? प्रभु येशूले यूहन्ना १४ ः २१ मा हामीलाई भन्नुहुन्छ ः “यदि तिमीहरूले मलाई प्रेम गर्छौ भने, तिमीहरूले मेरा आज्ञाहरू मान्छौ ।” जसले आपूmले प्रेम गरेका आफ्ना पत्नी, छोरा–छोरीहरू लगायत आफ्ना आमा—बाबुहरूलाई भन्दा बढी प्रेम गर्छन र उहाँका आज्ञाहरू पनि पालन गर्छन तिनीहरूनै उहाँका चेलाहरू हुन भनेर निष्कर्षमा पुग्दा कुनै अतियुक्ति नहोला । प्रभु येशूका चेलाहरूले नै उहाँका आज्ञाहरू पालन गर्दछन ।

A Second Requirement

दोस्रो माँग

त्यो दिन प्रभु येशूसँग हिँडने मानिसहरूको ठूलो भीँडलाई उहाँले निरन्तर रूपमा भन्नुभयो, आफ्नो त्रूmस बोकेर जो मेरोपछि लाग्दैन, त्यो मेरो चेला हुन सत्तैmन (लूका १४ ः २६) । प्रभु येशूले आफ्ना चेलाहरूसँग राख्नुभएको यो दोस्रो माँग हो । उहाँको मतलब के हो त ? के चेलाहरूले काठको ठूलो मुढानै बोकेर हिँडनुपर्ने माँग यो थियो त ? होइन, प्रभु येशूले फेरि पनि अलंकारिक भाषा प्रयोग गर्नुभएको थियो ।

यहूदी दर्शकहरू सबै त्रूmसमा मरेका दोषी अपराधीहरूको साक्षी थिए । दोषी अपराधीहरूलाई रोमीहरूले तिनीहरूका मुख्य अपराधको सजाय दिनको लागि शहरको ढोका बाहिर लगेर तिनीहरूका अपराधको निम्ति त्रूmसमा टाँगेर त्रूmसीकरणको सजाय दिन्थे ।

यसैकारण, मैले “आफ्नो त्रूmस बोक” भन्ने वाक्य पद्धतिलाई चलाएको हुँ, जुन प्रभु येशूको समयमा प्राय ः प्रचलनमा थियो भनेर सबैलाई थाहा भएको कुरा हो । त्रूmसमा चढने प्रत्येक ब्यक्तिले, “तिम्रो त्रूmस बोकेर मेरोपछि आऊ” भनेर रोमी सिपाहीले भनेको हुन्थ्यो । तिनै शब्दहरू दोषी अपराधीले उसको कष्टको दिनहरू र घण्टाहरूको सुरुवात हो भनेर जान्नुपर्दथ्यो । त्यसैले त्यस्तो प्रकारको वाक्यनै प्राय ; प्रयोग हुने र अरुले सजिलै बुझ्न सक्ने हुन्थ्यो, जसको अर्थ, “तिम्रो बाटोमा आइरहेको अपरिहार्य कष्टलाई ग्रहण गर” भन्ने हुन्छ ।

बाबुहरूले तिनीहरूका छोराहरूलाई भनेको कुरा म कल्पना गर्दछु “छोरा, मलाई थाहा छ, पाइखाना सफा गर्ने तिम्रो जिम्मेवारी हो । त्यसैले आफ्नो त्रूmस उठाऊ । जाऊ र पाइखाना सफा गर । “पत्नीहरूले तिनीहरूका पतिहरूलाई भनेको कुरा म कल्पना गर्दछु , “मेरा प्रिय, मलाई थाहा छ, तपाईले कर तिर्न बाँकी छ, र अहिले कर उठाउने हाम्रो बाटोमा आइरहेको छ । त्यसैले आफ्नो त्रूmस उठाउनुहोस । गएर त्यस मानिसलाई कर तिर्नुहोस ।”

त्रूmस उठाउनुको पर्यायवाची शब्द आफैलाई इन्कार गर्नु हो, र प्रभु येशूले त्यसलाई त्यसै सन्दर्भमा मत्ती १६ ः २४ मा प्रयोग गर्नुभयो ः

“यदि कोही मेरोपछि आउने इच्छा गर्छ भने, त्यसले आफैलाई इन्कार गरोस , र त्यसले आफ्नो त्रूmस उठाओस र मेरोपछि आउने इच्छा गर्छ भने, त्यसले उसको निर्णयमा आउने संभावित कष्टहरूलाई अँगालोस , र मेरोपछि लागोस” ।

त्यसैले, साँचो चेलाहरू चाँहि प्रभु येशूलाई पछयाउने कुराको लागि कष्ट भोग्न पनि तयार हुन्छन । तिनीहरूले सुरु गर्नुभन्दा अगिनै तिनीहरूको मुल्य गन्ती गरिसकेका थिए, र दौड पूरा गर्न संकल्पकासाथ कडा परिश्रम अपरिहार्य छ भनेर जानिसकेका थिए । यस व्याख्याले प्रभु येशूलाई पछयाउँदा चुकाउनु पर्ने मुल्यको बारेमा उहाँले के भन्नुभयो भन्ने कुरालाई समर्थन गरेको छ । दुईवटा दृष्टान्तले उहाँको कुरालाई समर्थन गरेको छ ः

तिमीहरूमध्ये कसैले एउटा धरहरा बनाउने इच्छा गर्छ भने, त्यो धरहरा बनाई सिध्याउने खर्च आपूmसित छ कि छैन भनी के त्यसले पहिले नै बसेर हिसाब लाउँदैन र ? नत्रभने त्यसले जग बसालेपछि सिध्याउन सकेन भने, देख्नेहरू सबैले यसो भनेर त्यसको गिल्ला गर्न लाग्नेछन । “यस मानिसले बनाउन त थाल्यो तर सिध्याउन सकेन ।” अथवा कुन राजा होला जसले अर्को राजासँग लडाइँ गर्न जाँदा आफ्नो साथ भएका दश हजारले त्यसको बिरुद्धमा आउने बीस हजारसँग लडाई गर्न सक्छु कि सक्दिनँ भनी पहिले बसेर सल्लाह गर्दैन ? तिनले नसक्ने हो भने , त्यो अर्को राजा टाडै हुँदा मिलापको सर्त सोध्न राजदूत पठाउनेछ (लूका १४ ः २८—३२) ।

प्रभु येशूका कुराहरू स्पष्ट नभएको हुनसक्छ ः “यदि तिमी मेरो चेला हुन चाहन्छौं भने, सबैभन्दा पहिले बसेर हिसाब गर, नत्रभने काम चलिरहेको बेलामा बीचैमा छोडनु पर्ला । साँचो चेलाहरूले परिणामस्वरूप मलाई पछयाउँदा हुने कष्टलाई ग्रहण गर्दछन ।”

A Third Requirement

तेस्रो माँग

त्यस दिन प्रभु येशूले उहाँलाई पछयाउने मानिसहरूको भीँडलाई अर्को एउटा माँग पनि राख्नुभयोः

”यसकारण तिमीहरूमध्ये जसले आपूmसँग भएका सबै थोक त्याग्दैन, त्यो मेरो चेला हुन सक्दैन” (लूका १४ ः ३३) ।

फेरि पनि प्रभु येशूले अलंकारिक भाषा प्रयोग गर्नु हुँदा निष्कर्षमा आइपुग्नको लागि अलिक तार्किक जस्तो देखिन्छ । हामीले आफ्नो बासस्थान, लत्ता— कपडा तथा खाना छोडने अर्थमा हाम्रो सारा सम्पत्ति छोडनु पर्दैन । यद्यपि हामीले निश्चित रूपमा हामीसँग भएका आफ्ना कुराहरू परमेश्वरलाई दिएर फेरि पनि सम्पत्तिको सेवा गर्नु हुँदैन भन्ने अर्थमा हाम्रा सबै सम्पत्तिहरू छोडनुपर्छ, तर हाम्रो सम्पत्तिको साथ परमेश्वरको सेवा गर्नुपर्दछ । हामीले प्रेरितको पुस्तकमा पढदा सुरुको मण्डलीका ईसाईहरू जस्तै सामान्य परमेश्वर भक्त भण्डारे र एक—अर्कामा बाँडचुँड गर्ने जीवन बिताएर अनावश्यक धेरै थोकहरूलाई छोडनुपर्छ भन्ने अर्थमा निश्चय पनि यसको परिणाम हुनसक्छ । ख्रीष्टको चेला हुनुको अर्थ उहाँको आज्ञा पालन गर्नु हो र उहाँले आफ्ना अनुयायीहरूलाई पृथ्वीमा आफ्नो धन सम्पत्ति नथुपार, तर ती स्वर्गमा थुपार भनी आज्ञा गर्नुभएको छ, त्यस कुरालाई पनि पालन गर्नु हो ।

सारांशमा, प्रभु येशूको भनाईअनुसार, यदि म उहाँको चेला हुनु हो भनेदेखि, मैले फल फलाउनै पर्दछ । मैले उहाँलाई सर्वोच्चरूपमा उहाँलाई पछयाउने निर्णय गरेको परिणामस्वरूप प्रेम गर्नै पर्दछ । अनि उहाँले मलाई मेरो कमाई र सम्पत्तिको बारेमा जे भन्नुहुन्छ, त्यो मैले गर्नै पर्दछ (र यस सम्बन्धमा उहाँको आज्ञाले मलाई केही भन्दछ भने मैले आपूmलाई मूर्ख बनाउँछु “यदि प्रभुले मेरा सबै सम्पत्तिलाई केही गर्नु भनेर मलाई आज्ञा गर्नुहुन्छ भने, उहाँले जे भन्नुहुन्छ, म त्यो गर्नेछु”) ।

हामी सेवकहरू भएर यस प्रकारका प्रभु येशूमा समर्पित अनुयायीहरू बनाउनु पर्दछ ! त्यो नै हाम्रो परमेश्वरले नियुक्त गरिदिनुभएको लक्ष्य हो ! हामीहरू चेला बनाउने सेवकहरू हुन बोलाइएकाहरू हौं !

संसारभरिका धेरै सेवकहरूले सम्पूर्ण तवरले गुमाएको आधारभूत सत्यता चाँहि त्यही नै हो । यदि तिनीहरूले आफ्नो सेवकाइहरूको मूल्यांकन मैले जस्तै गरे भने, मैले जस्तै तिनीहरू पनि परमेश्वरको इच्छा र आशा बिहिन भएर असफल व्यक्तिहरू हुन भन्ने निष्कर्षमा आइपुग्नेछन । जब मैले मेरो मण्डलीको समुदायका मानिसहरूद्वारा प्रदर्शित ख्रीष्टमा समर्पित भएको तहलाई बिचार गरें, तब त्यहाँ साँचो चेलाहरूको रूपमा बिभाजन गर्न नसकिने धेरै मानिसहरू छैनन भन्ने कुरामा मलाई अलिकति शंकै लागेको थियो ।

पाष्टरहरू हो, तपाईहरूले आफ्नो मण्डलीका समुहहरूलाई बिचार गर्नुपर्दछ । तपाईका मानिसहरू मध्ये कतिजनालाई लूका १४ ः २६—३३ मा भएको उहाँको माँगअनुसार उहाँका चेलाहरू भनेर प्रभु येशूले बिचार गर्नुहुन्छ । प्रचारकहरू तपाईहरूले प्रचार गर्नुभएको सन्देशले त्यस्ता मानिसहरू उत्पादन गरिरहेको छ, जसले ख्रीष्टका सबै आज्ञाहरू पालन गर्न आफैलाई समर्पित गरेकाछन ।

हामी प्रभु येशूको सामु अन्तिम मूल्यांकनमा उभिनुभन्दा अगि हाम्रा सेवकाइहरूको मूल्यांकन गर्ने समय अहिले नै हो । यदि म उहाँको लक्ष्य पूरा गर्ने काममा असफल भइरहेकोछु भने, पछिबाट भन्दा अहिलेनै मैले पत्ता लगाउनु राम्रो हुन्छ । के तपाईं गर्नु हुन्न ?

A Final Sobering Thought

अन्तिम मर्यादित बिचार

स्पष्ट रूपमा, लूका १४ ः २६—३३ मा उहाँको वचनमा उल्लेख गरिएको भीँडहरूद्वारा प्रकट गरिएका मानिसहरू जस्तै प्रभु येशूले मानिसहरूलाई उहाँका चेलाहरू बनेको चाहनुहुन्छ । उहाँको चेला हुनु कति महत्वपूर्ण छ । यदि कसैले उहाँको चेला हुन चाहँदैन भने के हुन्छ ? प्रभु येशूले यस प्रश्नको जवाब उहाँको उपदेशको अन्तिम लूका १४ अध्यायमा दिनुभएको छः

चेला हुने सम्बन्धमा यसको के सरोकार छ त ? जसरी नूनलाई नुनिलो होस भन्ने आशा गरिन्छ, त्यसरीनै प्रभु येशूले पनि मानिसहरू उहाँका चेलाहरू होउन भन्ने आशा गर्नुहुन्छ । उहाँ परमेश्वर हुनुभएकोले हामीले उहाँलाई सर्वोच्च रूपमा प्रेम गर्नुपर्दछ र आफ्नो त्रूmस उठाउनु पर्दछ । यदि हामी उहाँका चेलाहरू बन्दैनौ भने हामीले उहाँलाई इन्कार गरेका हुन्छौं । हामीहरू कुनै कुराको निम्ति पनि काम नलाग्ने र “बाहिर फालिन” को लागि योग्य बन्छौं । त्यो परमेश्वरका जनहरूको लागि त्यति राम्रो हँुदैन, हैन त ?

अर्कोपल्ट, प्रभु येशूले आफ्ना चेलाहरूलाई भन्नुभयो (मत्ती ५ ः १) ः

“तिमीहरू पृथ्वीका नून हौं; तर नूनको स्वाद गयो भने, त्यो केले फेरि नूनिलो पारिने? त्यो त बाहिर फालिन र मानिसको खुट्टाले कुल्चन बाहेक अरु केही कामको हुँदैन (मत्ती ५ ः १३) ।”

वास्तवमा यी कुराहरू गम्भीर चेतावनीहरू हुन । पहिले, नूनिलो हुनेहरू मात्रै (“समर्पित आज्ञाकारी” को एउटा प्रायः गरेर चलाइने अलंकारिक भाषा) परमेश्वरको निम्ति काम लाग्ने हुन्छन । अरु बाँकी चाँहि “बाहिर फालिन र मानिसका खुट्टाहरूले कुल्चन बाहेक अरु केही कामको हुँदैनन ।” दोस्रो, नूनिलो स्वाद भएकाहरूले पनि कहिले काँही तिनीहरूको आफ्नो स्वाद गुमाउन सम्भव हुन्छ, नत्र भने, प्रभु येशूले आफ्ना चेलाहरूलाई चेतावनी दिनु हुने थिएन । कोही व्यक्ति ख्रीष्टमा स्वर्गीय राज्यको निम्ति विश्वासी हुन सक्छ तर ख्रीष्टको चेला बन्न सक्दैन, वा मानिसले आफ्नो मुक्तिको अवस्थामा फाइदा लिन सक्दैन भनेर हिजो आज शिक्षा दिनेहरूसँग यी सत्यताहरू कति बाझ्दछन । हामी पछिल्ला अध्यायहरूमा अझै बढी ती भ्रान्तिपूर्ण बिचारहरूको बारेमा बिचार बिमर्ष गर्नेछौं ।


 

! यस पुस्तकभरिनै मैले पुरुषवाचक संज्ञालाई प्रयोग गरेर सेवकहरू भन्ने शब्दलाई विशुद्ध रूपमा सामञ्जस्यताको लागि उल्लेख गरेको छु, किनभने पेशेवर सेवामा बहुसंख्यक व्यक्तिहरू जस्त,ै पाष्टरहरू पुरुष नै छन ।

म धर्मशास्त्रबाट प्रभावित भएँ, कि परमेश्वरले स्त्रीहरूलाई पनि पेशेवर सेवकाइमा बोलाउनुहुन्छ र धेरै प्रभावकारी सेवकाइहरूको बारेमा म जान्दछु । सेवकाइमा स्त्रीहरू भन्ने शिर्षकमा त्यसैले एउटा अध्याय राखिएको हो ।

 

 

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Nepal » Chapter 1

Chapter 2

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबाइबलिय तवरले भन्नुपर्दा, एउटा चेला प्रभु येशू ख्रीष्टको इमान्दार बिश्वासी हो, उ पापबाट स्वतन्त्र भएको र उहाँको वचनमा रहिरहने व्यक्ति हो । चेला त्यो व्यक्ति हो जो ख्रीष्टका सबै आज्ञाहरू पालन गर्न सिकिरहेको हुन्छ र आफ्नो परिवार, आफ्नो सुबिधा तथा सम्पत्तिहरूभन्दा बढी उसले प्रभु येशूलाई प्रेम गर्दछ, यसको साथै उसले त्यस प्रेमलाई आफ्नो जीवन शैलीद्वारा प्रकट गर्दछ । प्रभु येशूका साँचो चेलाहरूले एक—अर्कामा प्रेम गर्दछन । तिनीहरूले फल फलाइरहन्छन ।@ यस्तै प्रकारका मानिसहरू प्रभु येशूले चाहनुहुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रायः गरेर, जोहरू उहाँका चेलाहरू होइनन , तिनीहरूले उहाँको लागि चेलाहरू बनाउन सक्दैनन । त्यसैले हामीले सबैभन्दा पहिले अरुहरूलाई उहाँका चेलाहरू बनाउनुभन्दा अगाडि आफै चाँहि उहाँको चेला हुँ कि होइन भनेर निश्चित गर्नुपर्दछ । धेरै सेवकहरू चेला भनेको के हो भन्ने बाइबलिय परिभाषाको बिरुद्धमा जब तौलिइन्छन तब तिनीहरू असफल हुन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यस प्रकारका सेवकहरूले चेला बनाउने कुराको कुनै आशा गर्न सक्दैन र तिनीहरूले वास्तवमा, चेला बनाउन कोशिष समेत पनि गर्दैनन । चेलाहरू बनाउने काममा आइपर्ने कठिनाइहरू भोग्न तिनीहरू प्रभु येशू ख्रीष्टप्रति आफैलाई समर्पित गर्दैनन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयस कुराबाट, म यो निश्चित गराउन लागिरहेको छु , कि जुन सेवकहरू, जसले निरन्तर रूपमा आपूmलाई प्रभु येशू ख्रीष्टका चेलाहरू हौं भनेर मानिलिन्छन तिनीहरूले उहाँका आज्ञाहरूलाई पालना गर्न आफैलाई पूर्ण रूपमा समर्पित गर्दछन । यदि तपाईंले त्यसो गरिरहनुभएको छैन भने, तपाईले आपूmलाई प्रभु येशूको साँचो चेला हुनको लागि पूर्ण रूपमा समर्पित नगरुन्जेलसम्म तपाईंले म प्रभु येशूको चेला हुँ भनेर मानिलिनुको कुनै औचित्यनै हुँदैन । अझै नपर्खनुहोस ! तपाईंको घुँडा टेकेर पश्चाताप गर्नुहोस ! उहाँको अचम्भको अनुग्रहद्वारा, परमेश्वरले तपाईंलाई क्षमा गरी दिनुहुनेछ र ख्रीष्टमा नयाँ सृष्टि बनाउनुहुनेछ !

Redefining Discipleship

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचेलापनको पुन ः परिभाषा

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचेला भनेको के हो भनेर प्रभु येशूले स्पष्ट पारिदिनु भए तापनि धेरैले उहाँको परिभाषाको स्थानमा तिनीहरूको आफ्नै परिभाषा राखी दिएकाछन । उदाहरणको लागि, कसैको निम्ति चेला भनेको एउटा ईसाई हुनु हो । तिनीहरूको निम्ति, चेला भन्ने शब्दलाई यसको आफ्नै बाइबलिय अर्थले हिर्काएको छ । अरुहरू कतिले चाँहि स्वर्गको हकदार बिश्वासीहरूको लागि चेलापन भनेको सर्मपणताको दोस्रो ऐच्छिक कदम हो । तिनीहरूले विश्वास गर्छन , कि कुनै व्यक्ति प्रभु येशूमा स्वर्गको हकदार विश्वासी हुनसक्छ तर प्रभु येशूको चेला हुनसक्दैन ! किनभने धर्मशास्त्रमा उल्लेख गरिएको प्रभु येशूले चाहनुभएको माँग पूरा गर्न अवहेलना गर्नु कठीन कुरा हो । दुई प्रकारका ईसाईहरू हुन्छन भनेर सिकाइएको छ — प्रभु येशूमा विश्वास गर्ने विश्वासीहरू, प्रभु येशूमा विश्वास गर्ने र समर्पित हुने विश्वासीहरू हुन्छन तर तिनीहरूमध्ये थोरै मात्रामा चेलाहरू हुन्छन, तर ती दुवै स्र्वग जान्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचेला बनाउनको लागि ख्रीष्टको आज्ञालाई यो सिद्धान्तले प्रभावकारी रूपमा तटस्थ बनाउँदछ, जसले त्यसको साटो चेला बनाउने कार्यमा तटस्थ पारिदिन्छ । यदि चेला हुनुको अर्थ आफैलाई इन्कार गर्ने र सतावट भोग्ने समेत हुनु हो र यो एउटा ऐच्छिक कार्य हो भनेदेखि, मानिसहरू बहुसंख्यक चेला हुनको लागि छानिने थिएनन , विशेष गरेर तिनीहरूले यस्तो कुरा सोँचेमा तिनीहरू चेला नभईकन स्वर्गमा स्वागत पाउने थिए ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसैले हामीले सोध्नै पर्ने यहाँ केही प्रश्नहरू छन ः के धर्मशास्त्रले सिकाउँछ, कि कोही व्यक्ति स्वर्गको हकदार विश्वासी बन्न सक्छ तर प्रभु येशू ख्रीष्टको चेला हुन सक्दैन, के यो चेलापन विश्वासीहरूको लागि एउटा ऐच्छिक कदम हो ७तिस के त्यहाँ समर्पित नभएका विश्वासीहरू र समर्पित चेलाहरूको दुईवटा तहहरू छन ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयी सबै प्रश्नहरूको जवाब चाँंिह छैनन भन्ने हो । अब यहाँ नयाँ करारले ईसाईहरूको दुईवटा समुहहरू छन भनेर सिकाउँदछ, विश्वासीहरू र चेलाहरू । यदि कसैले प्रेरितको पुस्तक पढदछ भने उसले चेलाहरूको सम्बन्धमा दोहोरिएका प्रमाणहरू पढनेछ र तिनीहरू प्रायः गरेर बढी समर्पित विश्वासीहरूको उच्च ७नतसेणीका प्रमाणहरू भने होइनन । प्रभु येशूमा विश्वास गर्ने प्रत्येक व्यक्तिनै चेला थियो ।?ब ष्म.ू)ातलचभाद्दू जचभा.ू३)ातलद्दू लबmभ.ू)ातलचभाद्दूश्र३?रबश्र वास्तवमा, “चेलाहरू एन्टिओखियामा नै ईसाई भनिए” (प्रेरित ११ ः २६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचाखलाग्दो कुरा यो छ, कि नयाँ करारमा चेला भन्ने शब्द २६१ पटक उल्लेख भएको पाइन्छ र यो शब्द ग्रीक शब्द माथेटेसबाट अनुवाद गरिएको हो, जहाँ विश्वासी भन्ने ग्रीक शब्द पिस्तोसबाट अनुवाद गरिएको छ र यो शब्द चाँहि नौंपल्ट मात्र उल्लेख भएको पाइन्छ (न्यू अमेरिकन स्टान्डर्ड भर्सनमा बिश्वासी भनेर अनुवाद गरिएको छ) । ईसाई भनेर अनुवाद गरिएको ग्रीक शब्द (ख्रीष्टियानोस) तीनपल्ट मात्र उल्लेख भएको पाइन्छ । यी तथ्य कुराहरू मात्र इमान्दार खोजकर्तालाई विश्वास दिलाउन पर्याप्त हुन्छन , कि सुरुको मण्डलीमा प्रभु येशूमा विश्वास गर्ने व्यक्तिहरूलाई नै चेलाहरू भनेर भनिन्थ्यो ।

Jesus’ Commentary

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूको टिप्पणी

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र चेला हुनु भनेको विश्वासीहरूको लागि एउटा प्राथमिक, ऐच्छिक कदम हो भनेर प्रभु येशूले निश्चय पनि सोँच्नुभएको थिएन । लूका १४ अध्यायमा उहाँले चेला हुनको लागि राख्नुभएको तीनवटा माँगहरू चाँहि विश्वासीहरूलाई एउटा उच्च तहको सर्मपणताको लागि सम्बोधन गरिएका थिएनन । बरु, उहाँको वचनहरू त उहाँलाई पछयाउने ती मानिसहरूको भीँडमा भएका हरेकलाई गरिएको सम्बोधन पो थिए त । चेलापन परमेश्वरसँगको सम्बन्धमा हुने पहिलो कदम हो । हामी

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअझै यूहन्ना ८ अध्यायलाई पढौं ः

 

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउहाँले (येशूले) अ।पूmमाथि विश्वास गर्नेहरू धेरैल।ई यी कुर।हरू भन्नुभएको थियो । यसकारण प्रभु येशूले आपूmमाथि विश्वास गर्ने यहूदीहरूलाई भन्नुभयो, “तिमीहरू मेरा वचनमा रह्यौ भने, तिमीहरू साँच्चै मेरा चेला हौ ; तब तिमीहरूले सत्य के हो सो जान्नेछौ, र सत्यले तिमीहरूलाई स्वतन्त्र तुल्याउनेछ” (यूहन्ना ८ ः ३१—३२) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूको चेला हुने बारेमा उहाँले नयाँ विश्वासीहरूसँग कुरा गरिरहनुभएको थियो भन्ने इन्कार गर्न नसकिने तथ्यको बिरुद्धमा कुनै व्यक्तिले जान्ने भएर विवाद गर्न सक्दैन । प्रभु येशूले भर्खरै विश्वास गर्ने ती विश्वासीहरूलाई यसो भन्नुभएन, “निकट भविष्यमा तिमीहरू मेरा चेला हुनको निम्ति समर्पणताको अर्को दोस्रो कदम चाल्न चाहनेछौ ।” होइन, विश्वासी र चेला भन्ने शब्दहरू एक—अर्काका पर्यायवाची शब्दहरू हुन भने प्रभु येशूले ती नयाँ विश्वासीहरूलाई पहिलेदेखिनै चेलाको रूपमा आशा गर्नु भएर तिनीहरूसँग उहाँले बोल्नुभएको थियो । यदि ती नयाँ विश्वासीहरूलाई उहाँले तिनीहरू उहाँको चेला हुन भनी प्रमाणित गर्न पर्ने कुरा उहाँले तिनीहरूलाई बताई दिनुभएको भए, जसको परिणामस्वरूप तिनीहरू पापबाट स्वतन्त्र समेत हुन्थे (हेर्नुहोस ८ ः ३४—३६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र१(६) यसरी नै प्रभु येशूमा विश्वास गरेर अन्यजातिहरूले उद्धार पाउन सक्थे भनेर जब परमेश्वरले पत्रुसलाई प्रकाश पारी दिनुभयो, तब पत्रुसले कर्नेलियसको घरानालाई, “साँच्ची नै म देख्दछु , कि परमेश्वरले पक्षपात गर्नुहुन्न, तर हरेक जातिमा जो उहाँसँग डराउँछ र उचित काम गर्छ त्यो उहाँको सामुन्ने ग्रहणयोग्य हुन्छ” भनेर पत्रुसले घोषणा गरिदिए (प्रेरित १०ः ३४ ख, ३५) । पत्रुसले प्रेरित ५ः ३२ मा पनि ”आज्ञापालन गर्नेहरूलाई” परमेश्वरले उहाँको पवित्र आत्मा दिनुभयो भनेर घोषणा गरेकाछन । सबै साँचो ख्रीष्टियनहरू पवित्र आत्माद्धारा अन्तर्वास गरिएका हुन्छन (रोमी ८ः९; गलाती ४ः६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमानिसहरूले साँच्चै विश्वास गरेको कुरा तिनीहरूको विश्वासको स्वीकारले मात्र प्रत्याभूति दिदैनथ्यो भनेर प्रभु येशूलाई थाहा थियो । उहाँलाई यो पनि थाहा थिया,े कि साँचो रूपमा विश्वास गर्ने व्यक्ति परमेश्वरको सन्तान हुन्छ र परमेश्वरको सन्तान भएर उसले त्यस्तै व्यवहार पनि गर्दछ — तिनीहरू तुरन्तै उहाँका चेला हुनेछन — उहाँलाई खुशी पार्नेछन र तिनीहरूले उहाँको आज्ञा पनि पालन गर्नेछन । यस्तो प्रकारका विश्वासीहरू र चेलाहरू स्वभाविक रूपमा उहाँको वचनमा, त्यसलाई आफ्नो घर बनाएर रहिरहन्छन । अनि जसै तिनीहरूले उहाँको इच्छा उहाँको आज्ञाहरू सिकेर थाहा गर्नेछन , तब तिनीहरू प्रगतिशील भएर आफ्नो पापबाट स्वतन्त्र हुनेछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसैकारण प्रभु येशूले तुरन्तै ती नयाँ विश्वासीहरूलाई आपूmलाई जाँच गर्नको लागि चुनौती दिनुभयो । “यदि तिमीहरू साँच्चै मेरा चेला हौ भने,” भन्ने वाक्यले तिनीहरू साँचो चेलाहरू नहुन पनि सक्छन तर चेलाहरू हौं भन्ने स्वीकार मात्र गरेका हुन सक्छन भन्ने उहाँ विश्वास गर्नुहुन्थ्यो भन्ने कुरा देखाउँछ । तिनीहरूले आफैलाई मूर्ख बनाइरहेको हुन सक्थे । यदि तिनीहरू प्रभु येशूको परीक्षामा सफल भए मात्रै तिनीहरू उहाँका साँचो चेलाहरू हुन सक्थे भनेर निश्चित हुनुपर्ने थियो (यूहन्ना ८ः ३७बmउस—५९ मा भएको वार्तालापलाई पढदा यस्तो देखिन्छ, कि प्रभु येशूले तिनीहरूको इमानदारीताप्रति शंका गर्नु निश्चय पनि असल कारण थियो) ।$

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहाम्रो धर्मशास्त्रको मुख्य खण्ड मत्ती २८ः १८—२० ले नै चेलाहरू समर्पित विश्वासीहरूको उच्च दर्जाका मानिसहरू थिए भन्ने कुराको सिद्धान्तलाई देखाउँछ । प्रभु येशूले उहाँको महान आज्ञामा चेलाहरूले बप्तिष्मा लिएको हुनुपर्छ भनेर आज्ञा गर्नुभएको थियो । वास्तवमा, प्रेरितको पुस्तकमा भएको विवरणले यो देखाउँछ, कि प्रेरितहरूले नयाँ विश्वासीहरूलाई बप्तिष्मा दिनुभन्दा अगाडि ख्रीष्टप्रतिको समर्पणताको लागि स्पष्ट कदम तिनीहरूले नचालुञ्जेलसम्म पर्खेर बसिराखेनन बरु प्रेरितहरूले नयाँ विश्वासीहरूलाई तिनीहरू परिवर्तन हुने बित्तिकै सबैलाई बप्तिष्मा दिई हाल्थे । सबै साँचो विश्वासीहरू चेलाहरू हुन भनेर तिनीहरूले विश्वास गर्थे ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयस सम्बन्धमा अद्धितिय प्रकारले समर्पित विश्वासीहरू आफ्नै ईश्वरशास्त्रमा लागि नपरेका चेलाहरू हुन भनेर तिनीहरू विश्वास गर्दथे । तिनीहरू प्रायः सबैले प्रभु येशूमा विश्वास गर्छु भनेर स्वीकार गर्नेहरू जो सुकैलाई पनि ”चेलापनको” समर्पित तहसम्म पुग्नलाई नपर्खीकनै बप्तिष्मा दिन्थे । तरै पनि, यदि तिनीहरूले साँच्चै आपूmले प्रचार गरेको कुरालाई विश्वास गरेको भए, तिनीहरूले चेलापनको तहसम्म पुग्नेहरूलाई मात्र बप्तिष्मा दिने थिए, जोहरू तिनीहरूको ७नतसेणीमध्येमा धेरै कम हुने थिए ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसायद यो शैतानिक सिद्धान्तलाई एउटा अन्तिम झापड नै यथेष्ट हुनेछ । यदि चेलाहरू विश्वासीहरूभन्दा भिन्न भए यूहन्नाले किन भाइहरूलाई प्रेम गर्नु भनेको साँचो नयाँ गरी जन्मेका विश्वासीहरूको चिन्ह हो भनेर लेखेको त (हेर्नुहोस १ यूहन्ना ३ः १४), अनि किन प्रभु येशूले भाइहरूलाई प्रेम गर्नु भनेको उहाँका चेलाहरूको चिन्ह हो भनेर भन्नुभएको छ (यूहन्ना १३ः ३५) ७तिस

The Origin of this False Doctrine

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयो भूmटो सिद्धान्तको सुरुआत

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि विश्वासीहरू र चेलाहरू दुई भिन्ना—भिन्नै तहका ख्रीष्टियनहरू सम्बन्धी विचार धर्मशास्त्रमा नपाइएको भए, यस्तो प्रकारको सिद्धान्तले कसरी समर्थन गरेको छ ७तिस यसको जवाब चाँहि, यस सिद्धान्तलाई मुक्ति सम्बन्धी अर्को भूmटा सिद्धान्तले मात्र समर्थन गरेको छ । त्यो सिद्धान्तले निश्चयतापूर्वक भन्दछ, कि चेलापनका मागँहरू अनुग्रहद्धारा मुक्ति प्राप्त हुन्छ भन्ने तथ्यसँग प्रतिस्पर्धात्मक हुँदैनन । त्यस तर्कको आधारमा, चेलापनका मागँहरू मुक्तिको निम्ति पूरा गरिनु पर्ने माँगहरू हुन सत्तैmनन भन्ने निष्कर्षमा पुग्न सकिन्छ । त्यसैले चेला भएर अनुग्रहद्धारा उद्धार पाएका स्वर्गको हकदार विश्वासीहरूले समर्पणताको एउटा ऐच्छिक कदम चाल्नुपर्दछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयस सिद्धान्तको एउटा विनाशकारी गल्ती चाँहि यसलाई बिरोध गर्ने धर्मशास्त्रका धेरै पदहरू छन भन्ने हो । उदाहरणको लागि, प्रभु येशूले धेरै आज्ञाहरू एक—एक गर्दै दिनुभएपछि उहाँले डाँडाको उपदेश दिने बेलामा भन्नुभएको कुराभन्दा स्पष्ट अरु के हुनसक्छ ७तिस “मलाई “प्रभु, प्रभु” भन्ने सबै स्वर्गको राज्यमा प्रवेश गर्नेछैनन , स्वर्गमा हुनुहुने मेरा पिताको इच्छा पालन गर्ने मानिसले मात्र परमेश्वरको राज्यमा प्रवेश गर्नेछ” (मत्ती ६ ः २१) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रस्पष्टरूपमा, प्रभु येशूले मुक्ति पाएपछि आज्ञा पालन हुनुपर्छ भनेर यहाँ र अरु पनि यस्तै धेरै ठाउँहरूमा उल्लेख गर्नुभएको छ । अनुग्रहबाट मुक्ति पाइन्छ भन्ने बाइबलको स्वीकारसँग यस्तो प्रकारको अनेकौं धर्मशास्त्रका पदहरूसँग हामी कसरी मिलाप गराउन सक्छौं त ७तिस परमेश्वरले उहाँको अचम्मको अनुग्रहद्वारा प्रत्येक व्यक्तिलाई पश्चाताप गर्न, विश्वास गर्न, र नयाँ गरी जन्मनुको साथै पवित्र आत्माद्वारा विश्वासयोग्य भएर जिउनलाई शक्ति दिएर एउटा सुवर्ण मौका दिनुभएको छ । त्यसैले अनुग्रहद्वारा मुक्ति छ । परमेश्वरको अनुग्रहबिना कोही पनि बाँच्न सत्तैmन । किनभने, सबैले पाप गरेका छन । पापीहरूले मुक्ति कदापि पनि प्राप्त गर्न सत्तैmनन । त्यसैले तिनीहरूलाई मुक्ति पाउन परमेश्वरको अनुग्रहको आवश्यकता पर्दछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहाम्रो मुक्तिको सम्बन्धमा परमेश्वरको अनुग्रह धेरै तरिकाले प्रकट भएको छ । प्रभु येशू त्रूmसमा मर्नु हुँदा, सुसमाचारद्वारा, परमेश्वरले हामीलाई बोलाउनुहुँदा, उहाँले हामीलाई ख्रीष्टतर्फ खीच्नु हुँदा, उहाँले हामीलाई हाम्रा पापबाट फर्काउनु हुँदा, उहाँले हामीलाई पश्चाताप गर्ने मौका, दिनु हुँदा, उहाँले हामीलाई पुनर्जन्म दिएर आफ्नो पवित्र आत्माले भरिदिएर, हाम्रो जीवनमा भएको पापको शक्तिलाई भत्काइदिएर, पवित्रतामा हामीलाई उहाँले शक्ति प्रदान गरिदिएर, हामीले पाप गरेको बेला ताडना दिएर र त्यस्तै अरु धेरै कार्यहरू गरिदिएर उहाँबाट यो अनुग्रह प्रकट भएको छ । हामीले यी आशिषहरूमध्ये कुनै पनि कमाएका होइनौं । सुरुदेखि अन्तसम्मै हामीले अनुग्रहबाट उद्धार पाएका हौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतथापि धर्मशास्त्रअनुसार मुक्ति “अनुग्रहबाट” मात्र होइन, तर “विश्वासद्वारा” पनि पाइन्छः “किनभने तिमीहरूले अनुग्रहबाट विश्वासद्वारा उद्धार पाएकाछौ” (एफिसी २ः८ क) । दुवै भागहरू आवश्यक छन र तिनीहरू वास्तवमा अप्रतिस्पर्धात्मक पनि छ्रैनन । यदि मानिसहरूले उद्धार पाउनु हो भने, अनुग्रह र विश्वास दुवै अति आवश्यक हुन्छन । परमेश्वरले उहाँको अनुग्रहलाई बढाउनुहुन्छ र यसलाई हामीले विश्वासद्वारा प्रतिकृया दिन्छौं । वास्तवमा, बिशुद्ध विश्वासले परमेश्वरको आज्ञापालनमा परिणाम ल्याउँछौं । याकूबले उनको दोस्रो पत्रमा लेखेझैं, कामबिनाको विश्वास मरेको हो, काम नलाग्ने हो, र यसले बचाउन पनि सक्दैन(हेर्नुहोस याकूब २ ः १४—२६) १) ।%

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतथ्य कुरा चाँहि, परमेश्वरको अनुग्रहले पाप गर्ने अनुमति कहिले पनि दिँदैन । बरु, परमेश्वरको अनुग्रहले मानिसहरूलाई आफ्ना पापको पश्चाताप गरेर नयाँ गरी जन्मनको लागि अस्थाई मौका प्रदान गर्दछ । मृत्युपछि, पश्चाताप गर्न र नयाँ गरी जन्मनको लागि कुनै मौका छैन, र त्यो बेला फेरि परमेश्वरको अनुग्रह पाइन्दैन । त्यसैले उहाँको बचाउने अनुग्रह अस्थाई अनुग्रह हो ।

A Woman Whom Jesus Saved by Grace Through Faith

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रएक स्त्री जसलाई प्रभु येशूले विश्वासद्वारा अनुग्रहबाट बचाउनुभयो

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रविश्वासद्वारा अनुग्रहबाट मुक्ति पाएको एउटा पूर्ण चित्र व्यभिचारको काण्डमा पक्राउ परेकी एक स्त्रीसँगको प्रभु येशूको जम्काभेटको कथामा पाइन्छ । प्रभु येशूले त्यसलाई भन्नुभयो, “म पनि तिमीलाई दोष लगाउँदिन (त्यो नै अनुग्रह हो, किनभने, त्यो स्त्री दोष लगाइन योग्यकी थिइ); तिम्रो बाटो लाग ; अबदेखि उसो फेरि पाप नगर” (यूहन्ना ८ः११) । त्यस स्त्री मारिनु पर्ने थियो, तर प्रभु येशूले त्यसलाई स्वतन्त्र भएर जान दिनुभयो । उहाँले त्यस स्त्रीलाई चेतावनी दिएर छाडी दिनुभयो ः अबदेखि उसो फेरि पाप नगर । संसारमा भएका प्रत्येक पापीलाई पनि प्रभु येशूले ठीक यस्तै भनिरहनुभएको छ– ूअहिले म तिमीलाई दोष लगाइरहेको छुइन । तिमी मारिनु पर्ने थियो र सदाको निम्ति नरक जाने योग्यको दोषी थियौ, तर मैले तिमीलाई अनुग्रह देखाइरहेकोछु । मेरो अनुग्रह अस्थाई छ, त्यसैले पश्चाताप गर । मेरो न्याय आसनको सामु दोषी पापीको रूपमा खडा हुनुअगि र मेरो अनुग्रहको समाप्तिअगि अहिले नै पाप गर्न छोडिदेऊ ।ू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यस व्यभिचारीणी स्त्रीले प्रभु येशूको आज्ञा भैmँ पश्चाताप गरी भन्ने कुरा कल्पना गरौं । यदि त्यसले पश्चाताप गरी भने विश्वासद्धारा अनुग्रहबाट त्यसले उद्धार पाई । त्यसले अनुग्रहबाट उद्धार पाई, किनभने परमेश्वरको अनुग्रहबिना त्यसले पापी भएर कहिले उद्धार पाउन सक्तिनथिइ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसले अधिकारका साथ मैले मेरो कामद्धारा मुक्ति कमाएँ भनेर कहिले पनि भन्न सत्तैmन । अनि त्यसले विश्वासद्धारा उद्धार पाएकी थिइ, किनभने त्यसले प्रभु येशूमा विश्वास गरी, र त्यो विश्वास गरेकै कारण अलिकति पनि ढिलो नगरी प्रभु येशूले त्यसलाई दिनुभएको चेतावनीलाई ध्यानमा राखेर आफ्ना पापबाट फर्की । जसले प्रभु येशूमा बिशुद्ध रूपमा विश्वास गरेको छ, त्यसले पश्चाताप गर्नेछ, किनभने मानिसहरूले पश्चाताप नगरुञ्जेलसम्म तिनीहरू नष्ट हुनेछन भनेर प्रभु येशूले चेतावनी दिनुभयो (हेर्नुहोस लूका १३ः ३) । जसले पिताको ईच्छालाई पालन गर्दछ, त्यो स्वर्गको राज्यमा प्रवेश गर्नेछ भनेर प्रभु येशूले स्पष्ट रूपमा घोषणा पनि गर्नुभयो (मत्ती &M@!_)। यदि कसैले प्रभु येशूमा विश्वास गर्छ भने त्यसले उहाँको चेतावनीमा विश्वास गर्नेछ र त्यसैमा ध्यान दिन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतर अब त्यस व्यभिचारीनी स्त्रीले आफ्नो पापको पश्चाताप गरिन भन्ने कुरालाई कल्पना गरौं । त्यसले पाप गरिनैरहि र एकदिन त्यो मरी अनि प्रभु येशूको न्याय आसनको सामु खडा भइ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसले प्रभु येशूलाई भनेको कुरा कल्पना गरौं, ”ओ हो प्रभु येशू ! तपाईंलाई भेटदा खुशी लाग्यो ! पृथ्वीमा मलाई मेरो पापको कारणले पक्रेर तपाईंको सामुमा ल्याइन्दा तपार्ईले मलाई दोष नलगाएको कुरा मलाई सम्झना छ । निश्चय पनि अभैm तँपाईं पहिलेको जस्तै अनुग्रही हुनुहुन्छ । तपाईंले मलाई त्यो बेला दोषी नठहराउनु भएभैmँ अहिले पनि निश्चय तपाईंले मलाई दोषी ठहराउनुहुने छैन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतपाईं के सोँच्नु हुन्छ ७तिस के प्रभु येशूले त्यसलाई स्वर्गमा स्वागत गर्नु हुन्छ होला ७तिस यसको जवाब प्रष्टै छ । पावलले चेतावनी दिएकाछन , ”धोका नखाओ ; पुरुषगामीहरू ….. व्यभिचारीहरू …. परमेश्वरको राज्यको हकदार हुने छैनन” (१ को० ६ः९,१०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रचेलापनको लागि प्रभु येशूले गर्नुभएका माँगहरू उहाँमा गरिने बिशुद्ध विश्वासको माँगभन्दा बढी होइनन, जसले बचाउने विश्वासलाई बराबरी तुल्याँउदछ । अनि प्रत्येक जसको बचाउने विश्वास छ त्यो विश्वासद्धारा अनुग्रहबाट त्यसले उद्धार पाउँदछ । त्यो कुरालाई दाबी गर्ने बाइबलिय आधारहरू कुनै पनि छैनन , किनभने अनुग्रहबाट मुक्ति छ । चेलापनको लागि प्रभु येशूले गर्नुभएका माँगहरू मुक्तिको लागि उहाँले गर्नुभएको माँगहरूसँग अप्रतिस्पर्धात्मक हुन्छन । स्वर्गको भागिदार विश्वासीहरूका लागि चेलापन एउटा ऐच्छिक कदम होइन; बरु, चेलापन बिशुद्ध बचाउने विश्वासको प्रमाण हो ।^

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपरमेश्वरको दृष्टिमा सफल हुनको निम्ति एउटा सेवकले आज्ञाकारी विश्वासमा मानिसहरूलाई बोलाई साँचो सुसमाचार प्रचार गरेर ठीक प्रकारले चेला बनाउने प्रकृयालाई सुरु गर्नुपर्दछ । सेवकहरूले स्वर्गको हकदार विश्वासीहरूको निम्ति चेलापन समर्पणताको एउटा ऐच्छिक कदम हो भनेर भूmठा सिद्धान्तलाई प्रोत्साहन दिन्छन भने, तिनीहरूले चेलाहरू बनाउनको निम्ति प्रभु येशूले दिनुभएका आज्ञाहरूको बिरुद्धमा काम गरिरहेका हुन्छन र तिनीहरूले भूmठो अनुग्रह र भूmठो सुसमाचार प्रचार गरिरहेका हुन्छन । ख्रीष्टको साँचो चेलाहरूले मात्रै बचाउने विश्वास प्राप्त गरेका हुन्छन र तिनीहरू स्वर्ग जान्छन, जसरी प्रभु येशूले प्रतिज्ञा गर्नुभयो ः “मलाई ’प्रभु, प्रभु’ भन्ने सबै स्वर्गको राज्यमा प्रवेश गर्ने छैनन ; तर स्वर्गमा हुनु हुने मेरा पिताको इच्छा पालन गर्ने मानिसले मात्र परमेश्वरको राज्यमा प्रवेश गर्नेछ” (मत्ती &M@!_)।

The New False Gospel

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रनयाँ भूmठो सन्देश

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमुक्तिको बारेमा परमेश्वरको अनुग्रहप्रति भूmटो बिचारधाराको कारण आधुनिक सुसमाचार प्रायः जसो अति आवश्यक बाइबलिय तत्वहरूबाट झिकाइएको हुन्छ, जसलाई अनुग्रहको सन्देशसँग अप्रतिस्पर्धात्मक तवरले विचार गरिएको हुन्छ । यद्यपि भूmटो सुसमाचार भूmटा ईसाईहरूले उत्पादन गर्दछ, जसको कारण आधुनिक नयाँ ”परिवर्तन भएकाहरू” को ठूलो प्रतिशतले ख्रीष्टलाई ग्रहण गरेको केही सप्ताहसम्म मण्डलीमा उपस्थित हुन सकिरहेको पाइन्दैन । यसको अतिरिक्त, मण्डलीमा उपस्थित हुनेहरूमध्ये धेरै जसो प्रायः गरेर पहिलेको त्यही मान्यतालाई प्राप्त गरी तिनीहरूका रुढीवादी छिमेकीहरूभैmँ पहिले कै पापहरूको अभ्यास गर्दै पुर्नजन्म नपाएकाहरूबाट अलग हुँदैनन । यो तिनीहरूले साँचो रूपमा प्रभु येशू ख्रीष्टमा विश्वास नगरेको र वास्तवमा नयाँ गरी नजन्मिएको कारणले गर्दा भएको हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआधुनिक सुसमाचारबाट अहिले हटाइएका ती अति आवश्यक तत्वहरूमध्येको एउटा तत्व भनेको पश्चातापको बोलावट नै हो । धेरैजसो सेवकहरूले यो महसुस गर्छन, कि यदि तिनीहरूले मानिसहरूलाई पाप गर्न छोड भनेर भन्नु चाँहि (जसरी प्रभु येशूले व्यभिचारमा पक्राउ परेकी स्त्रीलाई भन्नुभयो), मुक्ति अनुग्रहबाट होइन तर कामबाट मात्र पाइन्छ भन्ने समान हुनेछ । तर यो सत्य हुनसत्तैmन । किनभने बप्तिष्मा दिने यूहन्ना, प्रभु येशू, पत्रुस र पावल सबैले नै मुक्तिको लागि पश्चाताप एकदम अनिवार्य छ भनेर घोषणा गरे । मुक्तिको सम्बन्धमा यदि पश्चातापको प्रचारले कुनै हालतमा परमेश्वरको अनुग्रहलाई अस्वीकार गर्छ भने बप्तिष्मा दिने यूहन्ना, प्रभु येशू , पत्रुस र पावल सबैले मुक्तिको सम्बन्धमा परमेश्वरको अनुग्रहलाई अस्वीकार गर्ने थिए । जे भए तापनि परमेश्वरको अनुग्रहले मानिसहरूलाई निरन्तर पाप गरिरहन नभएर तिनीहरूका पापको पश्चाताप गर्नको लागि एउटा अस्थाई मौका प्रदान गर्दछ भन्ने कुरा तिनीहरूले बुझेका थिए ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउदाहरणको लागि लूकाको ”सुसमाचार” मा बप्तिष्मा दिने यूहन्नाले प्रचार गरेको मुख्य सन्देश नै पश्चाताप गर भन्ने थियो (हेर्नुहोस लूका ३ः१—१८) । ज—जसले पश्चाताप गरेनन तिनीहरू नरक जान्छन (हेर्नुहोस मत्ती ३ः १०—१२ ; लूका ३ः १७बmउस) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूले आफ्नो सेवकाइको सुरुदेखि नै पश्चाताप गर भनेर प्रचार गर्नुभयो (हेर्नुहोस मत्ती ४ः१७बmउस) उहाँले मानिसहरूलाई तिनीहरूले पश्चाताप गरेनन भने नाश हुन्छन भनेर चेतावनी दिनुभयो (हेर्नुहोस लूका १३ः ३,५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजब प्रभु येशूले आफ्ना बाह«जना चेलाहरूलाई बिभिन्न शहरहरूमा प्रचार गर्नको निम्ति पठाउनु भयो, तब ”तिनीहरूले निस्केर गई मानिसहरूले पश्चाताप गरुन भनी प्रचार गरे” (मर्कूस ६ः१२) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउहाँको पुनरुत्थानपछि प्रभु येशूले बाह«जना चेलाहरूलाई सारा संसारमा पश्चातापको सन्देश पु¥याउनको लागि भन्नुभयो । किनभने यो नै त्यो एउटा महत्वको चाबी थियो जसले क्षमाको लागि ढोका खोलिदियो ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअनि उहाँले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, ”यसो लेखिएको छ, कि ख्रीष्टले दुःख भोग्नु र तेस्रो दिनमा मृतकबाट जीवित हुनुपर्छ ; अनि यरुशलेमबाट सुरु गरेर सबै जातिहरूलाई उहाँको नाउँमा पश्चाताप र पाप क्षमाको प्रचार हुनुपर्छ” (लूका २४ः४६,४७बmउस) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रेरितहरूले प्रभु येशूको निर्देशनलाई पालना गरे । जब पत्रुसले पेन्तिकोषको दिनमा प्रचार गरे, उनले प्रचार गरेको सुनेर विश्वास गर्नेहरू जसले भर्खरै त्रूmसमा आपूmहरूले मारेका थिए, उहाँको विषयमा घटेको सत्यतालाई महसुस गरिसके पश्चात अब तिनीहरूले के गर्नुपर्छ भनेर पत्रुससँग सोधेका थिए । सर्वप्रथम तिनीहरूले पश्चाताप गर्नुपर्छ भन्ने उनको जवाब थियो (हेर्नुहोस प्रेरित ३ः३८) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसुलेमानको दलान भन्ने स्थानमा दोस्रो पटक पत्रुसले दिएको सार्वजनिक उपदेशमा पनि यस्तै प्रकारको सन्देश थियो । पश्चातापबिना पाप मेटिन्दैन ः&

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयसकारण पश्चाताप गर्नुहोस र फर्कनुहोस , कि तपाईंहरूका पाप मेटिउन (प्रेरित ३ः१९ क) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजब पावलले राजा अग्रिप्पाको सामु गवाही दिए, तब उनले यो घोषणा गरे, कि उनको सुसमाचारमा सँधै पश्चातापको सन्देश सुचित हुनेगर्छ ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“परिणामस्वरूप, हे राजा अग्रिप्पा, स्वर्गीय दर्शनप्रति म आज्ञाकारी भइ, तर पहिले दमस्कसमा, तब यरुशलेममा र सारा यहूदिया देशभरि रहनेहरूलाई र अन्यजातिहरूलाई पनि पश्चाताप गरेर परमेश्वरतिर फर्केर आफ्ना पश्चातापयोग्यको काम गर भनेर मैले प्रचार गरें” (प्रेरित २६ः १९,२०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रएथेन्समा पावलले आफ्ना ७नतसोताहरूलाई न्यायको बेलामा हरेकले ख्रीष्टको सामु खडा हुनै पर्नेछ, र त्यो महान दिनको लागि पश्चाताप नगर्नेहरू तयार हुने छैनन भनेर चेतावनी दिएका थिए ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“त्यसकारण यस्तो अज्ञानताको समयलाई परमेश्वरले ध्यान दिनु भएन । तर अब प्रत्येक ठाऊँमा सबै मानिसहरूलाई पश्चाताप गर्ने आज्ञा दिनुहुन्छ । किनकि उहाँले एकदिन तोकी दिनुभएको छ, जुन दिन उहाँले आपूmले नियुक्त गर्नुभएको एकजना व्यक्तिद्धारा धार्मिकतामा संसारको इन्साफ गर्नुहुनेछ, उनलाई मृतकबाट जीवित पारेर उहाँले सबै मानिसहरूलाई यसको प्रमाण दिनुभएको छ” (प्रेरित १७बmउसः ३०,३१) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपावलको बिदाइको बेलामा उनले दिएको उपदेशमा उनले विश्वासको साथै पश्चातापलाई पनि उनको सन्देशको अति आवश्यक भागको रूपमा समावेश गरे ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र “यहूदीहरूलाई र ग्रीकहरूलाई पश्चाताप गरेर परमेश्वरपट्टि फर्कनु र हाम्रा प्रभु येशू ख्रीष्टमाथि विश्वास राख्नु भन्ने कुराको गवाही दिनदेखि म पछि हटिन …….” (प्रेरित २०ः२०क, २१) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रधर्मशास्त्रीय प्रमाणहरूको यो सूचीले हरेकलाई विश्वास दिलाउन पर्याप्त हुन्छ, कि जबसम्म पश्चातापको जरुरी छ भनेर घोषणा गरिन्दैन, तबसम्म साँचो सुसमाचार प्रचार गरिएको हुँदैन । परमेश्वरसँगको सम्बन्ध पश्चातापबाट सुरु हुन्छ । योबिना पापहरूको क्षमा हुँदैन ।

Repentance Redefined

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपश्चातापलाई पुनः परिभाषित गरिएको

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमुक्ति पश्चातापमा भर पर्ने कुरा हो भनेर धर्मशास्त्रीय प्रमाणहरूको ज्योति पाएर पनि अभैm केही सेवकहरूले परमेश्वरको अनुग्रहको बारेमा भएको तिनीहरूको भूmठो अवधारणासँग यसलाई प्रतिस्पर्धात्मक बनाइदिन यसको स्पष्ट अर्थलाई बिकृत तुल्याइदिएर यसको जरुरीपनलाई निस्प्रभाव पार्ने उपाय खोज्दछन । तिनीहरूको नयाँ परिभाषाअनुसार, प्रभु येशू को हुनुहुन्छ भन्ने बारेमा मनको परिवर्तनभन्दा बढी पश्चाताप होइन, र कसैले अचम्भ रीतिले व्यक्तिको आचरणलाई प्रभाव पार्न जरुरी नहुन सक्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसो भए नयाँ करारका प्रचारकहरूले मानिसहरूलाई पश्चातापको निम्ति बोलाउँदा के कुराको आशा गरेका थिए त ७तिस के तिनीहरूले प्रभु येशू को हुनुहुन्छ भन्ने सम्बन्धमा आफ्नो मन परिवर्तन गर्नको लागि मात्र मानिसहरूलाई बोलाइरहेका थिए, वा तिनीहरूले मानिसहरूलाई तिनीहरूको आचरण परिवर्तन गर्नको लागि बोलाइरहेका थिए ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसाँचो पश्चातापले आचरणको परिवर्तनको माँग गर्दछ भन्ने कुरा पावलले विश्वास गर्दथे । उनले राजा अग्रिपाको सामु घोषणा गरेको उनको दशकौंको सेवकाइको सम्बन्धमा भएको गवाही हामीले अगि नै पढिसक्यौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र”परिणाम स्वरूप, हे राजा अग्रिपा, स्वर्गीय दर्शनप्रति म अनाज्ञाकारी भइन, तर पहिले दमस्कसमा, तब यरुशलेममा र सारा यहूदीया देशभरि रहनेहरूलाई, र अन्यजातिहरूलाई पनि पश्चाताप गरेर परमेश्वरतिर फर्क र आफ्ना पश्चातापयोग्यको काम गर भनेर मैले प्रचार गरें” (प्रेरित २६ः१९,२०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रनिश्चित ईश्वरशास्त्रिय तथ्यहरूको सम्बन्धमा पश्चाताप मनको परिवर्तनभन्दा अझ बढी हो भनेर बप्तिष्मा दिने यूहन्नाले पनि विश्वास गरेका थिए । जब उनका परिवर्तित ७नतसोताहरूले अब तिनीहरूले के गर्नु पर्छ भनेर सोध्दा पश्चाताप गर्नलाई बोलाएर तिनले प्रतिकृया दिएका थिए, उनले तिनीहरूको आचरणको पनि विशेष परिवर्तन हुनु पर्छ भनेर किटान गरेर भने (लूका ३ः३, १०—१४) । उनले फरिसी र सदुकीहरूलाई पनि साँच्चै पश्चाताप नगरेमा तिनीहरू नरकको आगोमा तडपिनु पर्नेछ भनेर चेतावनी दिए ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र “हे शर्पका बच्चा हो, आउन लागेको क्रोधबाट भाग्न कसले तिनीहरूलाई चेतावनी दियो ७तिस यसकारण पश्चाताप सुहाउँदो फल फलाओ ………………. अहिले नै रुखको फेदमा बन्चरो परिसकेको छ ; यसकारण असल फल नफलाउने हरेक रुख काटि ढालिनेछ र आगोमा फालिनेछ” (मत्ती ३ः७बmउस—१०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूले पनि यूहन्नाले भैmँ त्यस्तै प्रकारको पश्चातापको सन्देश प्रचार गर्नुभयो (मत्ती #M@Ù ४ः१७बmउस) । उहाँले एकपल्ट योनाको प्रचारमा निन्वेका मानिसहरूले पश्चाताप गरेका थिए भनेर उल्लेख गर्नुभयो (लूका !!M#@_ । जसले योनाको पुस्तक पढेको छ, त्यसले निन्वेका मानिसहरूले आफ्नो मनको परिवर्तनभन्दा बढी पश्चाताप गरेका थिए भन्ने कुरा थाहा पाउँदछ । तिनीहरूले आफ्नो पापबाट फर्किएर तिनीहरूका कृयाकलापहरू समेत परिवर्तन गरे । प्रभु येशूले यसैलाई पश्चाताप भन्नुभयो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबाइबलिय पश्चाताप हृदयमा जन्मिएको विशेष प्रकारको विश्वासलाई प्रतिकृया दिने आचरणको स्वेच्छिक परिवर्तन हो । जब एउटा प्रचारकले आचरणको बिशुद्ध परिवर्तनको लागि पश्चाताप जरुरी हुन्छ भनेर सुसमाचार प्रचार गर्दैन भने, उसले वास्तवमा ख्रीष्टले चेलाहरूको लागि गर्नुभएको इच्छाको बिरुद्धमा काम गरिरहेको हुन्छ । यसको अतिरिक्त, पश्चाताप नगरिकनै उसका ७नतसोताहरूले विश्वास गर्दा तिनीहरूले उद्धार पाउन सक्तछन भनेर उसले झुक्याउँदछ । यदि उसले गरेको यसप्रकारको प्रचारमा तिनीहरूले विश्वास गरेमा तिनीहरू दोषी ठहरिन्छन । उसले परमेश्वरको बिरुद्धमा शैतानको लागि काम गरिरहेको छ, चाहे उसले यस कुरालाई महसुस गरोस वा नगरोस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि एउटा सेवकले प्रभु येशूले आज्ञा गर्नुभए भैmँ चेलाहरू बनाउन लागिरहेको छ भने, उसले यस कदमलाई ठीक प्रकारले सुरु गर्नु पर्दछ । जब उसले मानिसहरूलाई पश्चातापमा डो¥याउने र आज्ञाकारी विश्वास गर्नुपर्छ भनेर साँचो सुसमाचार प्रचार गर्दैन भने उ निश्चित रूपमा असफल हुन्छ । यद्यपि उ मानिसहरूको दृष्टिमा महान सफल व्यक्ति होला । उसँग ठूलो मानिसहरूको समुह हुनसक्छ, तर उसले त्यसलाई काठ, घाँस र पराल प्रयोग गरेर निर्माण गरे तापनि जब उसको कामहरू भविष्यको त्यो आगोद्धारा प्रकट हुनेछ र उसका ती सबै कार्यहरू आगोद्धारा नै जाँच गरिनेछ । तिनीहरू भष्म हुनेछन (१ को०#M!@—!%_

Jesus’ calls to commitment

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसमर्पणताको लागि प्रभु येशूको बोलावट

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूले उद्धार पाएकाहरूलाई तिनीहरूका पापबाट फर्कनको लागि मात्रै बोलाउनुभएन, उहाँले तिनीहरूलाई तुरन्त उहाँको पछि लाग्न र आज्ञापालन गर्न आपैmलाई समर्पित गर्नको लागि पनि बोलाउनुभयो । हिज आज प्रायः प्रयोग गर्ने गरिएका कमजोर भाषाहरू मुक्तिको लागि उहाँले कहिले प्रयोग गर्नु भएन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउहाँले पहिले तिनीहरूलाई क्षमा दिने प्रतिज्ञा गरेर उहाँलाई ”ग्रहण” गर्न मानिसहरूलाई निमन्त्रणा दिनु भएन, र त्यसपछि बिस्तारै तिनीहरू उहाँमा समर्पित हुन र उहाँको आज्ञा पालन गर्नको लागि चाहना गर्न सक्छन भनेर सुझाव दिनु भएन । होइन, प्रभु येशूले सम्पूर्ण हृदयको समर्पणताको माँग पहिलो कदममानै गर्नुभयो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रदुःखको कुरा चाँहि प्रभु येशूले मुल्यवान समर्पणताको लागि बोलाउनुभएको कुरालाई प्रायः गरेर ख्रीष्टियन भनाउँदाहरूद्धारा नै सामान्य तवरले अवहेलना भएको छ । अर्थात, यदि तिनीहरूले यो कुरालाई थाहा गरेको भए तिनीहरूले उल्लेख गरिएको त्यो गहिरो सम्बन्धको बोलावटमा बोलाइएकाहरू भएर उद्धार नपाएकाहरूलाई होइन, तर परमेश्वरको बचाउने अनुग्रह पाएकाहरूलाई पहिले नै भनिदिन्थे । अभैm पनि यी ”विश्वासीहरू” मध्ये धेरैजसो प्रभु येशूको त्यो मुल्यवान समर्पणताको लागि बोलाइएकाहरूले तिनीहरूलाई व्याख्या गरेका कुराहरूलाई ध्यान नदिने ती उद्धार नपाएकाहरूभन्दा बढी सम्बोधन गरेकाछन । तिनीहरूको मनमा आज्ञाकारितामा प्रतिकृया नदिनको लागि छनौट भएको छ, र तिनीहरूले कहिले पनि आज्ञापालन गर्दैनन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअब हामी मुक्तिको निम्ति प्रभु येशूले दिनुभएका निमन्त्रणाहरूमध्येको एउटा निमन्त्रणालाई विचार गरौं जसले प्रायः गरेर गहिरिएर हिँडनको लागि बोलाइएको भनेर व्याख्या गरेको छ, र यो सम्भवतः पहिलेनै उद्धार पाएकाहरूलाई सम्बोधन गरिएको हो ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रतब उहाँले आफ्ना चेलाहरूका साथमा भीँडलाई आपूmकहाँ बोलाएर तिनीहरूलाई भन्नुभयो, ”कोही मानिस मपछि लाग्ने इच्छा गर्छ भने त्यसले आपूmलाई इन्कार गरोस आफ्नो त्रूmस उठाएर मेरो पछि लागोस । किनकि जसले आफ्नो प्राण बचाउने इच्छा गर्दछ, त्यसले त्यो गुमाउनेछ ; तर मेरो र सुसमाचारको निम्ति आफ्नो प्राण गुमाउनेले त्यो बचाउनेछ । किनकि मानिसले सारा जगत हात पारेर आफ्नो प्राण गुमायो भने, त्यसलाई के लाभ हुन्छ ७तिस अथवा मानिसले आफ्नो प्राणको सट्टामा के दिनसक्छ ७तिस अनि यस व्यभिचारी र पापी पुस्तामा जो मदेखि र मेरो वचनदेखि शर्माउँछ, मानिसको पुत्र त्यो दिन आफ्ना पिताको महिमामा पवित्र दूतहरूसँग आउँदा त्यसदेखि शर्माउनुहुनेछ” (मर्कूस ८ ः ३४—३८) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयो निमन्त्रणा अविश्वासीहरूको लागि हो, कि अति समर्पित सम्बन्धमा भएका विश्वासीहरूलाई दिइएको हो ७तिस जब हामी इमान्दारीसँग पढछौं तब यसको जवाब प्रष्ट हुन्छ । पहिले यो थाहा पाईराख्नुहोस , कि प्रभु येशूले जुन भीँडमा बोलिरहनुभएको थियो तिनीहरू ”उहाँसँग भएका मानिसहरूको भीँड” थियो (पद ३४) । त्यसपछि मानिसहरूको त्यो “भीँड” उहाँका चेलाहरूसंग सहभागी भएन भन्ने कुरा स्पष्ट छ । वास्तवमा, तिनीहरू उहाँले के भन्नुहुन्छ भन्ने कुरा सुन्नको लागि उहाँद्वारा “भेला गरिएका” मानिसहरू थिए । प्रभु येशूले सिकाउनुभएको सत्य कुरा उहाँलाई पछयाउनेहरू, खोज्नेहरू हरेकले बुझेको सत्य कुरा उहाँ चाहनुहुन्थ्यो । यो पनि थाहा गर्नुहोस , कि उहाँले, “यदि कोही” भनेर आफ्नो भनाइलाई सुरु गर्नुहुन्थ्यो (पद ३४) । उहाँका वचनहरू जोसुकै र हरेकको लागि लागु हुन्थे ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामीले निरन्तर रूपमा पढिरहँदा, प्रभु येशूले कसलाई भनिरहनुभएको थियो भनेर अझै स्पष्ट हुन्छ । बिशेष गरेर, उहाँका वचनहरू हरेक ब्यक्तिको लागि निर्दिष्ट गरिएका थिए

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र१. जो उहाँको “पछि लाग्दथ्यो,” २. जसले “आफ्नो जीवन बचाउँथ्यो,” ३ जसले “आफ्नो प्राणको फाइदा ”खोज्दैन थियो, र ४. जो उहाँ आफ्ना पवित्र दूतहरूको साथ पिताको महिमामा आउनुहुँदा तिनीहरूको सामु शर्माउन पर्ने थिएन । उद्धार पाउन चाहने मानिसहरूलाई प्रभु येशूले ब्याख्या गर्नुभएका कुराहरूलाई यी चारवटा कुराहरूले देखाउँछन । “प्रभु येशूको पछि आउन” र “आफ्नो जीवन बचाउन” नचाहने ब्यक्ति स्वर्गको हकदार बन्दछ भन्ने कुरा के हामी सोच्दँछौं ७तिस प्रभु येशू उहाँको वचनमा शर्माउने ब्यक्तिहरू जसलाई प्रभु येशूले आफ्ना पवित्र दूतहरूको साथ पिताको महिमामा आउँदा शर्माउनु हुनेछ, त्यस्तो ब्यक्तिहरू साँचो बिश्वासीहरू हुन भनेर के हामी विचार गर्दछौं ७तिस स्पष्ट रूपमा, प्रभु येशूले धर्मशास्त्रको यस खण्डमा अनन्त मुक्तिको बारेमा कुरा गरिरहनुभएको थियो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयी पाँचवटा वाक्यहरू भएको खण्डमा अन्तिम चारवटा वाक्यहरू प्रत्येकमा ”किनकि” भन्ने शब्दबाट सुरु भएको कुरालाई ध्यान दिनुहोस । यसैले प्रत्येक वाक्यले अगिल्लो वाक्यलाई व्याख्या गर्न र बढाउन सहयोग गर्दछ । यस खण्डमा भएको कुनै पनि वाक्यले अरुलाई कसरी प्रकाश पार्दछन भनेर विचार नगरी व्याख्या गरेको हुनुपर्छ । अब हामी त्यस कुरालाई मनमा राखेर प्रभु येशूका वचनहरूलाई वाक्य—वाक्य गरेर विचार गरौं ।

Sentence # 1

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवाक्य ३ १

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“यदि कोही मेरोपछि आउने इच्छा गर्छ भने, त्यसले आपैmलाई इन्कार गरोस, र आफ्नो त्रूmस उठाएर मेरोपछि लागोस” (मर्कूस ८ः ३४) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रफेरि पनि प्रभु येशूका वचनहरू उहाँको पछि आउने इच्छा गर्ने र उहाँको अनुयायी हुन इच्छा गर्ने जो सुकैलाई पनि सम्बोधन गरिएको थियो भन्ने कुरालाई ध्यान दिऊँ । प्रभु येशूले सुरुमानै प्रस्ताव गर्नुभएको सम्बन्ध यो मात्रै हो — उहाँको अनुयायी हुनु ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रउहाँको अनुयायी नभइकननै धेरैले उहाँको मित्रहरू हुने इच्छा गरे, तर यस्तो प्रकारको छनौटको अस्तित्व हुँदैन । प्रभु येशूले कसैलाई पनि उहाँको आज्ञा पालन नगरुन्जेल मित्र स्वीकार गर्नु भएन । एकपल्ट उहाँले भन्नुभयो, ”यदि तिमीहरूले मेरो आज्ञा मान्यौ भने, तिमीहरू मेरा मित्रहरू हौ (यूहन्ना १५ः१४) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रधेरैले उहाँका अनुयायीहरू नभइकन नै उहाँका भाइहरू बन्ने चाहना गरे, तर फेरि पनि प्रभु येशूले त्यस छनौटलाई ग्रहण गर्नुभएन । आज्ञाकारी नहुन्जेलसम्म कसैलाई पनि उहाँले आफ्नो भाइ भनी स्वीकार गर्नुभएन ः ”स्वर्गमा हुनुहुने मेरा पिताको इच्छा जसले पालन गर्छ, त्यो मेरो भाइ हो” (मत्ती !@M%)_

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूका अनुयायीहरू नभइकन प्रभु येशूसँग स्वर्गको सहभागी हुन धेरैले चाहना गर्दछन, तर प्रभु येशूले यस्तो कुराको असम्भाव्यता बताई दिनुभयो । आज्ञा पालन गर्नेहरू मात्रै स्वर्गको हकदार बन्दछन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“मलाई ’प्रभु, प्रभु’ भन्ने सबै स्वर्गको राज्यमा प्रवेश गर्ने छैनन ; तर स्वर्गमा हुनुहुने मेरा पिताको इच्छा पालन गर्ने मानिसले मात्र परमेश्वरको राज्यमा प्रवेश गर्नेछ” (मत्ती ७बmउसः २१) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवाक्यमा सोँच—विचार गर्दा प्रभु येशूले उहाँलाई पछयाउन चाहनेहरूलाई तिनीहरूले आपैmलाई इन्कार नगरुन्जेलसम्म तिनीहरूले उहाँलाई पछयाउन सत्तैmनन भनेर जानकारी दिनुभयो । तिनीहरूले आफ्ना इच्छाहरूलाई एकातिर पन्साएर उहाँको इच्छामा समर्पित हुनै पर्ने थियो । आपैmलाई इन्कार गर्ने कुरा र समर्पण हुने कुरा प्रभु येशूलाई पछयाउनको लागि महत्वपूर्ण कुराहरू हुन । ”तिम्रो त्रूmस उठाऊ” भन्ने कुराको अर्थ नै यही हो ।

Sentence # 2

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवाक्य ३ २

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूको दोस्रो वाक्यले उहाँको पहिलो वाक्यको अर्थलाई अझ स्पष्ट पार्दछ ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“किनकि जसले आफ्नो प्राण बचाउने इच्छा गर्दछ, त्यसले त्यो गुमाउनेछ; तर मेरो सुसमाचारको निम्ति जसले आफ्नो प्राण गुमाउनेछ, त्यो बचाइनेछ” (मर्कूस ८ः३५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रफेरि पनि यो वाक्य ”किनकि” भन्ने शब्द पहिलो वाक्यसँग सम्बन्धित भएर स्पष्ट पार्दै सुरु भएको छ भन्ने कुरालाई ध्यानमा राख्नुहोस । यहाँ प्रभु येशूले दुई प्रकारका मानिसहरूको भिन्नतालाई देखाउनु हुन्छ, यी तिनै दुई प्रकारका मानिसहरू हुन जसले पहिलो वाक्यलाई पूरा गरेका छन— एकजनाले आपैmलाई इन्कार गरी आफ्नो त्रूmस उठाएर उहाँको पछि लाग्छ र अर्को चाँहिले त्यसो गर्दैन । अब तिनीहरूमध्ये एउटा ख्रीष्ट र सुसमाचारको निम्ति आफ्नो प्राण गुमाउने र अर्को चाँहिले त्यसो नगर्नेको रूपमा भिन्ना—भिन्नै भएकाछन । यदि हामी यी दुईको बीचको सम्बन्धलाई हेर्छौं भने, हामी यो निष्कर्षमा पुग्छौं, कि पहिलो वाक्यमा भएको आपैmलाई इन्कार गर्ने व्यक्तिले अर्को वाक्यमा भएको आफ्नो प्राण बचाउन चाहने तर गुमाउने व्यक्तिसँग अनुरूप हुन्छ । अनि आपैmलाई इन्कार गर्न चाहने पहिलो वाक्यमा भएको मानिस दोस्रो वाक्यमा भएको आफ्नो प्राण गुमाउन चाहने तर बचाउने मानिससँग अनुरूप हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रभु येशूले त्यो ब्यक्तिको शारीरिक प्राण गुमाउने वा वचाउने सम्बन्धमा कुरा गरिरहनुभएको थिएन । यस खण्डको पछिल्लो वाक्यहरूले प्रभु येशूको मनमा अनन्त रूपमा गुमाउने र प्राप्त गर्ने कुराहरू थिए भन्ने देखाउँछन । यूहन्ना १२ ः २५ मा उल्लेख गरिएको प्रभु येशूले प्रश्तुत गर्नुभएको उस्ता–उस्तै कुराहरूले भन्दछन, “आफ्नो प्राणको मोह गर्नेले त्यो गुमाउँछ, तर आफ्नो प्राणलाई यस संसारमा तुच्छ ठान्नेले चाँहि अनन्त जीवनको लागि त्यो सुरक्षित राख्छ” (जोड दिएर थपिएको) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपहिलो वाक्यमा भएको आफैलाई इन्कार नगर्ने व्यक्ति दोस्रो वाक्यमा भएको आफ्नो प्राण वचाउन इच्छा गर्ने व्यक्ति हो । त्यसैले कसैले आफ्नो प्राण वचाउनु भनेको, उसले आफ्नो जीवनको लागि आफ्नै कार्य योजनालाई बचाउनु हो भन्ने कुराको निष्कर्षमा हामी पुग्नसक्छौं । “ख्रीष्ट र सुसमाचारको निम्ति ”आफ्नो प्राण गुमाउने व्यक्तिको भिन्नताको बारेमा हामीले विचार ग¥यौं भने, यो कुरा अझै स्पष्ट हुन्छ । उ त्यही व्यक्ति हो, जसले आफैलाई इन्कार गरी, आफ्नो त्रूmस बोकेर अब उसको आफ्नै कार्य योजनाहरूलाई छोडदै र त्यसपछि ख्रीष्टको कार्ययोजनालाई, र सुसमाचार फैलाउने उदेश्यलाई लिएर अगाडि बढने जीवन जिउँदछ । उ त्यही व्यक्ति हो जसले अन्तमा” आफ्नो प्राणलाई बचाउनेछ । आपूmलाई भन्दा बढी ख्रीष्टलाई खुशी पार्न चाहने व्यक्तिले आपूmलाई परमेश्वरको राज्यमा खुशी भएको पाउनेछ, तर अर्को व्यक्ति जसले आपूmलाई खुशी तुल्याउने प्रयास गर्छ उसले चाँहि त्यसै बेला आफैलाई नरकमा कष्टमा परेको पाउनेछ, त्यहाँ उसले आफ्नै कार्ययोजनालाई पछयाउने सारा स्वतन्त्रतालाई समेत गुमाउनु पर्नेछ ।

Sentence # 3, 4

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवाक्यहरू ३ ३ र ४

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअब तीन र चार वाक्यहरूलाई हेरौं ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र“किनकि मानिसले सारा जगत हात पारेर आफ्नो प्राण गुमायो भने त्यसलाई के फाइदा हुन्छ ७तिस किनकि मानिसले आफ्नो प्राणको सट्टामा के दिनसक्छ” (मर्कूस ८ः३६—३७बmउस) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयी वाक्यहरूमा आपूmलाई इन्कार नगर्ने व्यक्तिको बारेमा बिशिष्ट रूपमा उल्लेख गरिएको छ । यो पनि त्यही व्यक्ति हो जसले आफ्नो प्राणलाई बचाउने इच्छा गर्दछ तर वास्तवमै त्यसले त्यो गुमाउँछ । अब उसको बारेमा संसारले दिएको कुराहरू प्राप्त गर्ने र आफ्नो प्राण गुमाउने” व्यक्तिको रूपमा कुरा गरिएको छ । एउटा व्यक्तिको प्राणलाई सारा जगतको मूल्यसँग दाँज्ने त्यस्तो व्यक्तिको मूर्खतालाई प्रभु येशूले भण्डाफोर गरी दिनुहुन्छ । वास्तवमा, त्यस्तो कुरामा तुलना गरिनु हुँदैन । एउटा व्यक्तिले सैद्धान्तिक रूपमा सारा जगतका कुराहरूलाई प्राप्त गर्न सक्ला, तर उसको जीवनको अन्तिम परिणाम चाँहि उसले आफ्नो जीवनलाई अनन्तको लागि नरकमा बिताउनुपर्छ भने त्यो उसले गरेको एकदम ठूलो गल्ती हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयी तीन र चार वाक्यहरूबाट मानिसहरूलाई कुन कुराले ख्रीष्टको अनुयायी हुन आफैलाई इन्कार गर्नबाट तानेर पर लैजान्छ भन्ने कुराको रहस्य पनि हामी पाउँदछौं । यो कुरा चाँहि संसारले प्रदान गरेको तिनीहरूको आफ्नै स्व—तृप्तिको अभिलाषा हो । आफैलाई प्रेम गर्ने कुरामा अभिप्रेरित भई ख्रीष्टको पछि लाग्न इन्कार गरेर पापपूर्ण खुशीहरू खोज्ने काम तिनीहरूले गर्दछन, र ख्रीष्टको साँचो अनुयायीहरू भएर उहाँप्रतिको प्रेम र आज्ञाकारिताबाट टाढा रहन्छन । ख्रीष्टको साँचो अनुयायीहरूले पहिले उहाँको राज्य र धार्मिकता खोजेकै बेलामा, संसारले दिने सारा धनसम्पत्ति, शक्ति र प्रतिष्ठा प्राप्त गर्न तिनीहरू कोशिश गरिरहेका हुन्छन । तिनीहरूले प्राप्त गरेको जुनसुकै धनसम्पत्ति, शक्ति वा प्रतिष्ठा परमेश्वरको महिमाको निम्ति उहाँद्वारा निस्वार्थ रूपमा प्रयोग गर्ने विचार गरिएको हुन्छ ।

Sentence # 5

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रवाक्य ३ ५

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअन्तमा, साँेच विचार गर्दै हामी यस खण्डको पाँचौं वाक्यमा आई पुगेकाछौं । सुरुको “किनकि” भन्ने शब्द कसरी अरुसँग समावेश हुँदै आयो भनेर फेरि पनि ध्यानमा राखौं ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रकिनकि यस व्यभिचारी र पापी पुस्तामा जो मदेखि र मेरो वचनदेखि शर्माउँछ, मानिसको पुत्र पनि आफ्ना पिताको महिमामा पवित्र स्वर्गदूतहरूसँग आउँदा त्यसदेखि शर्माउँदछ” (मर्कूस ८ ः ३८)

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र । फेरि पनि यस मानिसले आफैलाई इन्कार गर्दैन, तर संसारले उसलाई प्रदान गरेको कुरा प्राप्त गर्दै उसको आफ्नै कार्य योजनाअनुसार चल्न चाहन्छ र अन्तमा आफ्नो प्राण गुमाउँछ र उसको प्राणलाई खत्तम गर्दछ । अब उसलाई ख्रीष्ट र उहाँको वचनमा शर्माउने व्यक्तिको रूपमा चित्रण गरिएको छ । वास्तवमा, उसको शर्म अविश्वासबाट उत्पन्न हुन्छ । यदि उसले प्रभु येशू परमेश्वरका पुत्र हुनुहुन्छ भनेर साँच्चै विश्वास गरेको भए, निश्चय पनि उसले उहाँ अर्थात उहाँको वचनवाट शर्माउनु पर्ने थिएन । तर उ “व्यभिचारी र पापी पुस्ता” को एक सदस्य हो, र प्रभु येशू आउनुहुँदा उहाँ त्यससँग शर्माउनु हुनेछ । प्रभु येशूले यहाँ उद्धार पाएको व्यक्तिको बारेमा ब्याख्या गरिरहनुभएको थिएन भन्ने कुरा स्पष्ट छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयी सबै कुराको निष्कर्ष चाँहि के हो त ७तिस पुरै खण्डले अख्तियारपूर्ण भएर पहिले स्वर्गको बाटोमा भएका समर्पित व्यक्तिहरूलाई बोलाएको भनेर विचार गर्न सकिन्दैन । यो स्पष्ट रूपमा उद्धार पाएकाहरूले उहाँको निम्ति आफैलाई इन्कार गरेर प्रभु येशू ख्रीष्टमा विश्वास गर्दछन । जब कि उद्धार नपाएकाहरूले चाँहि यस्तो प्रकारको आज्ञाकारी विश्वास प्रश्तुत गर्दैनन ।

Another Call to Commitment

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसमर्पणताको लागि अर्को बोलावट

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रहामीले विचार गर्न सक्ने कुराहरू धेरै छन , तर हामी समर्पणताको लागि प्रभु येशूको बोलावटको एउटा अर्को बोलावटलाई हेरौं त्यो चाँहि के हो भने मुक्तिको लागि बोलावटभन्दा कम अरु कुनै कुरा छैन । “हे सबै थाकेका र बोझले दबिएका हो, मकहाँ आओ, म तिमीहरूलाई बि७नतसाम दिनेछु । मेरो जुवा आपूmमाथि लेओ, र मसँग सिक, किनभने म बिनम्र र कोमल हृदयको छु, अनि तिमीहरूले आफ्ना आत्मामा बि७नतसाम पाउनेछौ । किनकि मेरो जुवा सजिलो छ, र मेरो भारी हलुको छ” (मत्ती ११ ः २८—३०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रप्रचारकहरूले प्रायः गरी तिनीहरूको प्रचारमा धर्मशास्त्रको यही खण्डलाई प्रयोग गर्दछन, र त्यसै गर्नु पनि पर्दछ । मुक्तिको लागि निमन्त्रणा गर्न यी शब्दहरू स्पष्ट हुन्छन । यहाँ प्रभु येशूले “बोझले दबिएका र थाकेकाहरूलाई बि७नतसाम” दिने कुरा गरी रहनुभएको छ । उहाँले शारीरिक रूपमा बोझले दबिएकाहरूलाई शारीरिक बि७नतसाम दिने कुरा गरि रहनुभएको होइन, तर उहाँले तिनीहरूका आत्मामा बि७नतसाम दिने कुरा गरिरहनुभएको हो । उद्धार नपाएका मानिसहरू दोषी भावना, डर र पापको बोझले लादिएका हुन्छन , जब तिनीहरू त्यसले थाकेका हुन्छन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयदि त्यस्तो प्रकारका मानिसहरूले प्रभु येशूले प्रदान गर्नुहुने बि७नतसाम प्राप्त गर्न चाहन्छन भने, उहाँले भन्नु भएअनुसार तिनीहरूले दुईवटा कुरा गर्नुपर्छ । तिनीहरू १. उहाँकहाँ आउनुपर्छ र, २. तिनीहरूले उहाँको जुवा आपूmमाथि लिनुपर्दछ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअनुग्रहको बारेमा भूmटो शिक्षा दिने भूmटा शिक्षकहरूले “प्रभु येशूको जुवा आपूmमाथि लिनुपर्छ” भन्ने कुराको अर्थलाई स्पष्ट रूपमा बङ्गयाउँदछन । कसैले वास्तविक रूपमा प्रभु येशूले भन्नुभएको उहाँको जुवा चाँहि उहाँकै काँधमा भएको हुनुपर्दछ, त्यसैले उहाँले “मेरो जुवा” भनेर भन्नुभएको हो भनेर दाबी गर्दछन । अनि प्रभु येशूले दुईवटा पाटो भएको जुवा बोक्नुभएको थियो, एकापट्टि चाँहि आफैले बोक्नुभएको थियो र अर्को पट्टिचाँहि खाली भएको कारण हामीलाई त्यो खाली भएको पाटोले पर्खिरहेको थियो भनेर भन्दछन । हलो तान्नको लागि गरिने सबै कामको निम्ति प्रभु येशूले सहायता पु¥याउने प्रतिज्ञा गरिरहनुभएको छ, किनभने उहाँले भन्नु भयो, कि उहाँको जुवा सजिलो र भारी हलुका छ, यही कुरो हामीले बुझेको हुनुपर्छ । त्यसैले, यस्तो प्रकारका शिक्षकहरूअनुसार, हाम्रो काम भनेको, हामीले उहाँको अनुग्रहद्वारा हामीलाई प्रदान गरिएको फाईदाहरूमा आनन्दित भइरहेकै बेलामा हाम्रो मुक्तिको लागि सबै काम गर्नको लागि उहाँलाई अनुमति दिदै, विश्वासद्वारा हामीले प्रभु येशूको जुवासँग नारिएर रहनुपर्दछ भन्ने कुरामा हामी निश्चित हुनुपर्दछ ! यो ब्याख्या अलिक जबर्जस्ती खालको छ भन्ने कुरा स्पष्टै छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रबरु त्यसो नभएर, थाकेका मानिसहरूले उहाँको जुवा बोब्नुपर्छ भनेर प्रभु येशूले भन्नुभएको अर्थ चाँहि तिनीहरूले उहाँलाई आफ्नो जीवनको गुरु बनाएर तिनीहरूलाई अगुवाई गर्न उहाँलाई अनुमति दिँदै आफैलाई उहाँमा समर्पित गर्नु पर्ने थियो । त्यसैले हामीले उहाँको जुवा आपूmमाथि लिएर उहाँबाट सिक्नुपर्छ भनी प्रभु येशूले भन्नुभयो । उद्धार नपाएका मानिसहरू आफ्नै बाटोमा लागेका जङ्गली गोरुहरू जस्तै छन , र तिनीहरूले आफ्नो जीवनलाई आफै शासन गरिरहेका छन । जब तिनीहरूले प्रभु येशूको जुवा आपूmमाथि लिन्छन तब तिनीहरूले आफ्नो जीवन उहाँलाई नियन्त्रण गर्न छोडिदिन्छन । अनि प्रभु येशूको जुवा सजिलो र उहाँको बोझा हलुको हुनुको कारण चाँहि उहाँले हामीलाई उहाँको पवित्र आत्माद्वारा उहाँको आज्ञापालन गर्नलाई शक्ति दिनुहुने भएकोले गर्दा नै हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसैले फेरि पनि हामी देख्छौं, कि प्रभु येशूले मानिसहरूलाई मुक्तिको लागि बोलाउनुभयो, यस कुरामा यसले थाकेकाहरूलाई उहाँमा समर्पित हुन र उहाँलाईनै तिनीहरूको प्रभु भनी स्वीकार गरेर बि७नतसाम पाउँछन भन्ने चित्रण गर्दछ ।

In Summary

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रसारांश ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रनिष्कर्षमा भन्नुपर्दा साँच्चै सफल सेवक त्यो व्यक्ति हो जसले चेलाहरू बनाउन प्रभु येशूको आज्ञा पालन गर्दछ र स्वर्गको हकदारी पाएका विश्वासीहरूको निम्ति पश्चाताप, समर्पणता र चेलापन जस्ता कुराहरू बैकल्पिक होइनन भनेर जान्दछ । बरु, तिनीहरू बचाउने विश्वासका वास्तविक प्रस्तुति मात्रै हुन । त्यसकारण, सफल सेवकले उद्धार नपाएकाहरूलाई बाइबलिय सुसमाचार प्रचार गर्दछ । उसले उद्धार नपाएकाहरूलाई पश्चाताप गर्न र प्रभु येशूको पछि लाग्न बोलाउँदछ, र तिनीहरूको मुक्तिको असमर्पणताको निश्चय गर्दैन ।


@ यो परिभाषा हामीले अगिनै पढेको मत्ती २८ः १८—२० ; यूहन्ना ः ३१,३२ ; १३ः २५, १५ः र लूका १४ः २५—३३ बाट उदृत गरिएको हो ।

# चेलाहरू भनेर प्रेरित ६ः १,२,७बmउस; ९ः१,१०, १९, २५,२६, ३६ , ३८; ११ः २६,२९; १३ः %@Ù १४ः २०,२१,२२,२८ ; १५ः १०; १६ः १; १८ः २३,२७बmउस; १९ः १,९,३०; २०ः १, ३०; २१ः ४,१६ मा उल्लेख गरिएको छ । विश्वासीहरू भनेर प्रेरित ५ः१४; १०ः ४५ र १६ः १ मा उल्लेख गरिएको छ । उदाहरणको लागि प्रेरित १४ः २१ मा लूकाले लेखेका छन, ”अनि तिनीहरूले – पावल र बर्णबास) त्यस शहरमा सुसमाचार प्रचार गरेर धेरै चेलाहरू बनाए …. ।” यसरी पावल र बर्णबासले सु—समाचार प्रचार गरेर चेलाहरू बनाए र मानिसहरू तत्कालै परिवर्तन भएर चेलाहरू बने, तर कुनै ऐच्छिक समयको पछि तिनीहरू चेला भएनन ।

$ धर्मशास्त्रको यस खण्डले मानिसहरूको नयाँ परिवर्तनको मुक्तिको निश्चयताको गलत आधुनिक अभ्यासलाई पनि प्रकट गरिदिन्छ । यी भर्खरै परिर्वतन भएकाहरूलाई प्रभु येशूले उहाँलाई छोटो प्रार्थना गरेर ग्रहण गरेकै भरमा वा उहाँमा विश्वास गरेको कुरा व्यक्त गरेकै भरमा वा उहाँमा विश्वास गरेको कुरा व्यक्त गरेकै भरमा तिनीहरूले उद्धार पाएका थिए भनेर निश्चित गराउनु भएन । बरु, उहाँले तिनीहरूलाई तिनीहरूको विश्वास विशुद्ध खाल्को हो कि होइन भनी विचार गर्नलाई चुनौती दिनुभयो । हामीले उहाँको उदाहरणलाई पछयाउनु पर्दछ ।

% यसको अतिरिक्त हामीले काम नगरे तापनि विश्वासद्वारा हामी बचाइएका छौं भनेर कुरा मिलाउनेहरूको विपरित, याकूबले विश्वास गरेर मात्रै हामीले उद्धार पाउन सक्दैनौ भन्दछन ः “मानिसले विश्वास गरेर मात्रै होइन तर कामहरू गरेर पनि उद्धार पाउँदछ भन्ने तिमीहरू देख्छौ ।” साँचो विश्वास कहिले पनि एक्लो हुँदैन ः त्यसको साथमा सँधै काम पनि सहभागी भएको हुन्छ ।

^ मुक्ति कामबाट होइन तर विश्वासद्वारा पाईन्छ भनेर पावलले प्रायः गरेर भन्नुभएको कारण उनी त्यस समयमा भएका साँचो विधिवादीहरूको सामना गरिरहेका थिए भन्ने कुरालाई मनमा राख्नु पनि सहायता बद्र्धक हुन्छ । पावलले स्वर्गको लागि पवित्रता अत्यन्त आवश्यक हुन्छ भनेर सिकाउनेहरूलाई सुधार गर्ने प्रयत्न गरिरहेका थिएनन , किनभने उनी आफैले पनि त्यो तथ्य कुरामा विश्वास गर्दथे र निश्चित थिए । बरु उनले ती यहूदीहरूलाई सुधार गर्न लेखेका थिए जसको मुक्तिको बारेमा परमेश्वरको अनुग्रहको विचारधारानै थिएन, र तिनीहरूले प्रभु येशू मर्नु पर्ने कुनै कारणै देखेका थिएनन । अन्यजातिहरूले उद्धार पाउनेछन भनेर धेरैले विश्वास गरेका थिएनन । किनभने मुक्तिलाई सम्भव बनाउने कार्यको लागि तिनीहरूसँग परमेश्वरको अनुग्रहको कुनै विचारधारा नै थिएन । केहीले चाँहि खतना बशांनुक्रम वा व्यवस्था पूरा गरेर (जसलाई तिनीहरूले कुनै रीतिले गर्दैथे) मुक्ति कमाउन सकिन्छ भनी विचार गर्थे । यसरी तिनीहरूले परमेश्वरको अनुग्रह र ख्रीष्ट मर्नु पर्ने खाँचोलाई रद्ध गर्न प्रयत्न गरिरहेका थिए ।

& यसरी नै प्रभु येशूमा विश्वास गरेर अन्यजातिहरूले उद्धार पाउन सक्थे भनेर जब परमेश्वरले पत्रुसलाई प्रकाश पारी दिनुभयो, तब पत्रुसले कर्नेलियसको घरानालाई, ”साँच्ची नै म देख्दछु , कि परमेश्वरले पक्षपात गर्नुहुन्न, तर हरेक जातिमा जो उहाँसँग डराउँछ र उचित काम गर्छ त्यो उहाँको सामुन्ने ग्रहणयोग्य हुन्छ” भनेर पत्रुसले घोषणा गरिदिए (प्रेरित १०ः ३४ख, ३५) । पत्रुसले प्रेरित ५ः ३२ मा पनि ”आज्ञापालन गर्नेहरूलाई” परमेश्वरले उहाँको पवित्र आत्मा दिनुभयो भनेर घोषणा गरेका छन । सबै साँचो ख्रीष्टियनहरू पवित्र आत्माद्धारा अन्तर्वास गरिएका हुन्छन (रोमी ८ः९; गलाती ४ः६)

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Nepal » Chapter 2

Epilogue

Modern Myths About Satan and Spiritual Warfare, Epilogue

Epilogue

I’m overjoyed that God is in control, and that the outcome of some supposed cosmic battle between God and Satan doesn’t depend upon us.

I’m glad that God is all-powerful and all-wise, and that His eternal plan is perfect.

I’m thrilled to know that Satan doesn’t have any authority that is beyond God’s authority, and that God is truly sovereign, the “Lord of heaven and earth” (Matt. 11:25).

I’m happy that demons can’t possess us when we sin, and that we can overcome the devil simply by trusting and obeying God.

I’m thankful that we don’t need to fast to gain victory over Satan, or fear that we are destined to suffer because of some supposed curse placed upon our great-grandparents.

And I’m elated that by knowing the truth, we have been set free from having to believe any of Satan’s many lies (John 8:32).

Whether you have realized it or not, while you were reading this book you were involved in spiritual warfare. Just as the devil said to Eve, “Has God said….?”, no doubt Satan placed doubt-filled questions in your mind as you read. The fact that you’ve made it this far, however, is a good indication that you are a sure winner in your spiritual battle. You believe the truth, and Satan has no avenue to overcome you. Congratulations! Keep your armor on, and rejoice that someday soon our struggle will be over forever!

Then comes the end, when He [Jesus] delivers up the kingdom to the God and Father, when He has abolished all rule and all authority and power. For He must reign until He has put all His enemies under His feet (1 Cor. 15:24-25, emphasis added).

And the devil who deceived them was thrown into the lake of fire and brimstone…and they will be tormented day and night forever and ever (Rev. 20:10).

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Modern Myths About Satan and Spiritual Warfare » Epilogue

Chapter Eight:Scriptural Spiritual Warfare

Modern Myths About Satan and Spiritual Warfare, Chapter 8

I had just delivered a sermon on how to resist the devil by faith in God’s Word. Innocently, being a guest speaker, I had mentioned a popular teaching that many Christians had embraced concerning the demonic nature of owls and frogs. During that particular time in the late seventies, personal deliverance from demons was a very hot topic, and there was much extreme teaching. Amazingly, it was thought by many that you could open your home to an invasion of demons if you had any pictures of owls or frogs hanging on the walls!

The whole teaching was built upon a few verses in the Old Testament about owls being unclean animals and one verse in Revelation that describes some demons that resembled frogs. Still, many Christians in my audience that day were stunned when I told them I had several pictures of owls hanging in my house, and even possessed a ceramic frog, but I was not afraid of any demons gaining entrance to my home. I explained to them that God is the one who created owls and frogs, and that there was nothing in the Bible that even intimated that we could open our homes to demons if we had a ceramic frog by our fireplace. I told them that any Christian who was afraid of pictures of owls was a Christian who did not believe God’s promise that “greater is He who is in you than he who is in the world” (1 John 4:4).

As soon as my sermon was finished and the pastor dismissed the people, a woman in the congregation hurried to the front of the church and cornered me. “I heard your comments about owls and frogs,” she said, “but you are entirely wrong. Let me tell you what happened to us!” (I immediately recognized that I was dealing with a person whose theology was built upon her experiences, rather than the Bible.)

She told me her story: “Several months ago, my husband and I began to notice some very strange things were happening in our home. In the middle of the night, we would hear noises.” (I thought to myself, So what? Anyone who listens for noises in the night will hear them.) She continued: “Sometimes, when I would be taking a shower, the temperature of the water would suddenly change!” (That happens every time I’m taking a shower and someone flushes a toilet or turns the water on somewhere else in the house.) “Sometimes, when I would open the refrigerator door, things inside would just fall out onto the floor for no reason.” (That happens all the time when my kids don’t put things back properly into the refrigerator.)

I was waiting for her to tell me that sometimes, when she washed her husband’s socks in the washing machine, some of his socks mysteriously disappeared! (She didn’t.)

“So we called pastor so-and-so, whom God really uses in the area of deliverance, and he came over to investigate. He walked through our house anointing everything with oil and casting out Satan while looking for avenues which may have provided entrance for demonic activity in our home.”

She then told me that when pastor so-and-so came to her son’s room, he sensed an evil presence there, and, upon opening the toy box, discovered the reason for all their troubles. There it was—gasp!—Kermit the frog! That stuffed toy had opened the door for demons to invade their home!

But that is not the end of the story. They took poor Kermit out to their back yard to burn him. “It was bizarre,” she said, “It was next to impossible to get that thing to burn.” (Again I thought to myself, All stuffed toys are made of inflammable material for safety reasons.) “And when it did finally burn, it gave off this really strange odor!” (I was not surprised to learn that inflammable materials emit strange odors when burned!) And ever since the burning of Kermit, things had dramatically improved in their home.

When her story was over, I felt sorry for Kermit, but I felt even sorrier for her. As long as our Christian life is based upon experiences rather than on what God says, we are wide open for deception. I wondered how long it would be before she and her husband would have another imaginary battle with demons.

That woman is a representative of so many Christians who are more conscious of the devil and demons than of God. Some are always involved in a great battle with the devil, and they start each day, not in prayer and Bible study, but in binding demons in their bedrooms. Some of them hide in their homes on Halloween night, fearfully praying that God will protect them from all the wicked spirits that are out that evening. Some of them are afraid of being cursed through the prayers of Christians who dislike them. Some of them are joining other militant Christians on the tops of tall buildings in order to shout at the principalities and powers and pull down the “strong man” over their town. All of them are missing out on the blessing of knowing what the Bible really says about spiritual warfare. And whether they realize it or not, all of them are losing the very battle that they are trying to win, because they believe something other than what God has said. Satan has deceived them.

First and Foremost…

The first thing we should know about spiritual warfare is that it should not be the focus of our Christian life. We should be focused on Christ, to follow and obey Him, as we progressively grow to be more like Him. Only a small percentage of the New Testament writings address the subject of spiritual warfare, indicating to us that it should be a minor focus in the Christian life.

The second thing we should know about spiritual warfare is that the Bible tells us what we need to know. We don’t need any special discernment (or a preacher who claims to have special discernment) into the “deep things of Satan.” Biblical spiritual warfare is simple. Satan’s schemes are clearly revealed in Scripture. Our responsibilities are straightforwardly outlined. Once you know and believe what God has said, you are a guaranteed winner in this spiritual struggle.

Back to the Beginning

Let’s go back to the book of Genesis, where we are first introduced to the devil. In the Bible I use, Satan appears on page 2 in the form of a serpent. If there is any doubt that this serpent is the devil, Revelation 20:2 removes it: “And he laid hold of the dragon, the serpent of old, who is the devil and Satan” (emphasis added).

Genesis 3:1 tells us that “the serpent was more crafty than any beast of the field which the Lord God had made.” When you think about how crafty some of God’s creatures are as they compete to survive and stalk their prey, it makes you realize how cunning Satan must be. On the other hand, Satan is not all-knowing or all-wise as God is, and we should not assume that we are at a mental disadvantage in our struggle against him. Jesus instructed us to be as “shrewd as serpents” (Matt. 10:16, emphasis added). Paul claimed that he was not ignorant of Satan’s schemes (see 2 Cor. 2:11) and that we have the “mind of Christ” (1 Cor. 2:16).

Satan launched his first-recorded fiery dart by questioning Eve concerning what God has said. Her response would reveal to him whether he had a chance at deceiving her into being disobedient. Satan has no avenue to defeat anyone who believes and obeys what God has said, which is why his entire strategy revolves around ideas that contradict God’s Word.

Satan asked her, “Indeed, has God said, ‘You shall not eat from any tree of the garden’?” (Gen. 3:1.) It almost sounds like an innocent question from a casual inquirer, but Satan knew exactly what his goal was.

Eve responded, “From the fruit of the trees of the garden we may eat; but from the fruit of the tree which in the middle of the garden, God has said, ‘You shall not eat from it or touch it, lest you die'” (Gen. 3:2-3).

Eve almost had it right. Actually, God never forbid them to touch the tree of the knowledge of good and evil, but only forbid eating from it. Perhaps her husband, who may have passed God’s original command on to her, thought it might insure her obedience if he added the part about touching the tree. If that is true, in doing so, Adam became the first of God’s many spokespersons who add their own embellishments to His commandments.

Eve, however, knew enough of the truth to recognize the lie of Satan’s response: “You surely shall not die!” (Gen. 3:4).

That, of course, is a blatant contradiction of what God said, and it would be unlikely that Eve would buy it outright. So Satan then sugarcoated his lie with some truth, making it much easier to swallow, as he often does. He continued: “For God knows that in the day you eat from it your eyes will be opened, and you will be like God, knowing good and evil” (Gen. 3:5).

Satan actually made three truthful statements directly after his lie. Once Adam and Eve ate the forbidden fruit, their eyes were opened (see Gen. 3:7). Additionally, God Himself later said that the man had become like God and that he had come to know good and evil (see Gen. 3:22). Take note: Satan often mixes truth with error in order to deceive people.

Notice also that Satan maligned God’s character. God didn’t want Adam and Eve to eat the forbidden fruit for their own well being and happiness, but Satan made it sound as if God was withholding something from them that was wonderful. The majority of Satan’s lies malign God’s character, will, and motives.

Unfortunately, Earth’s first couple rejected the truth to believe a lie, and they suffered the consequences. But notice all the elements of modern spiritual warfare in their story: Satan’s only weapon was a lie couched in truth. The humans were faced with a choice to believe what God had said or what Satan had said. Believing the truth could have been their “shield of faith,” but they never lifted it.

Adam and Eve were expelled from paradise, and the serpent was cursed to crawl on his belly and eat dust all the days of his life. We, of course, know that every snake today crawls on its belly, but is it possible that Satan must also? It is obvious that God’s curse addressed to the serpent has more application than just to snakes (see Gen. 3:15). Perhaps we should envision Satan not as a powerful angelic figure standing proudly in the heavenly places, but as a groveling snake-like creature who squirms along with his face in the dirt.

Spiritual Warfare and the Second Adam

As we read the account of Jesus’ encounter with Satan during His wilderness temptation, we quickly see that Satan had not changed his methods over thousands of years. His avenue of attack was to discredit what God had said, as he knew that his only way of defeating his enemy was to dissuade Him from believing or obeying the truth. God’s Word is again at the center of the battle. Satan volleys a lie, and Jesus deflects it with truth. That is biblical spiritual warfare.

Jesus had been baptized by John a few weeks earlier, and God had spoken audibly at that event, saying, “This is My beloved Son, in whom I am well-pleased” (Matt. 3:17). Not surprisingly then, Satan’s first attack against Jesus involved what God had just declared about Him. Satan said to Jesus, “If You are the Son of God, command that these stones become bread” (Matt. 4:3, emphasis added).

Was Satan doubtful that Jesus was God’s Son, thus desiring some convincing proof, or was he attempting to cause Jesus to doubt who He was? I’m not sure. I suspect, however, that the second scenario is a better possibility. It is difficult for me to believe that Satan wasn’t already convinced that Jesus was the Son of God in light of the events that surrounded His birth.

Additionally, although there is much mystery concerning Christ’s incarnation, we know that Jesus was not born with a fully-developed adult mind, and thus it was at some point in his childhood when He actually knew and could say He was God’s Son. God the Father revealed it to Him, and so it was something He could have chosen to believe or not believe. This was just as true concerning what He heard spoken from heaven at His baptism. Therefore, perhaps the devil was attempting to cause Jesus to doubt who God said He was.

Regardless of whether this particular interpretation is true, that does not discount the fact that Satan will attempt to cause us to doubt what God has said about us. For example, we are told in the Bible that we are sons of God through faith in Christ (see Gal. 3:26). Satan would prefer that we not believe that, because whether we do or not makes a big difference in how we will live our daily lives. The devil will, therefore, lie to us in that regard.

Another (and no doubt more traditional) interpretation of Jesus’ first temptation is that Satan, capitalizing on Jesus’ hunger, was tempting Him simply to disobey God’s decree in Deuteronomy 8:3 that man shall not live on bread alone. In other words, if Satan had said, “Command these stones to become bread and potatoes,” then it would not have been a sin for Jesus to do so.

This interpretation, rather than the first one I mentioned, is supported by the fact that Jesus did not respond to Satan by saying, “Oh yes, I am the Son of God! God said I was!” Rather, His response seems to indicate that He was tempted to disobey God’s decree concerning living by bread alone rather than tempted to doubt that He was the Son of God.

I’m sure there is much more to Jesus’ first temptation than any of us realize, and I would love to dig deeper in our investigation to bring out every possible point of consideration. It would, however, serve no good purpose as far as our subject is concerned and so I will conclude and proceed to the second temptation. It is important, however, that we understand that Jesus was faced with the same situation as Eve, Adam, and all the rest of us. He had to decide if He would listen to God or Satan. Jesus fought His spiritual battle with the “sword of the Spirit,” the Word of God.

The Second Temptation

Matthew tells us:

Then the devil took Him into the holy city; and he had Him stand on the pinnacle of the temple, and said to Him, “If You are the Son of God throw Yourself down; for it is written, ‘He will give His angels charge concerning You’; and ‘On their hands they will bear You up, lest You strike Your foot against a stone.'” Jesus said to him, “On the other hand, it is written, ‘You shall not put the Lord your God to the test'” (Matthew 4:5-7).

Here again the central issue is what God has said. This time, Satan even quoted from the ninety-first Psalm, but He twisted it in an attempt to make it mean something that God never intended.

Jesus responded by quoting a scripture that brought a balanced understanding of God’s promise of protection found in Psalm 91. God will protect us, but not if we act foolishly, “putting Him to the test,” as the note in the margin of my Bible indicates.

This is why it is so vital that we not wrench Bible verses out of context from the rest of Bible. Every scripture must be balanced with what the rest of Scripture says.

Twisting Scripture is one of Satan’s most common tactics in spiritual warfare, and sadly, he has been very successful using that tactic against many Christians who are caught up in the modern spiritual warfare movement. A classic example of such twisting is the use of the biblical phrase “pulling down strongholds” to support the idea of pulling down evil spirits in the atmosphere. As I discussed in an earlier chapter, that particular phrase, when read in context, has absolutely no application to the pulling down of evil spirits in the atmosphere. Yet the devil would love for us to think it does, so we can waste our time screaming at the principalities and powers in the sky.

Christ’s second temptation also began with Satan saying, “If you are the Son of God.” There is again the possibility that Satan was attempting to cause Jesus to doubt who He was.

A more traditional interpretation of this second incident is that it was a temptation for Jesus to gain people’s attention by using His power for something other than truly beneficial miracles, such as physical healing or raising someone from the dead, and so on.

The main point is that Jesus overcame Satan’s temptation by knowing and acting upon God’s Word. Hopefully, all of us, if faced with a similar temptation, would know enough of God’s Word to recognize when Satan is twisting it.

The Third Temptation

The third temptation is perhaps the easiest to understand. Matthew writes:

Again, the devil took Him to a very high mountain, and showed Him all the kingdoms of the world, and their glory; and he said to Him, “All these things will I give You, if You fall down and worship me.” Then Jesus said to him, “Begone, Satan! For it is written, ‘You shall worship the Lord your God, and serve Him only.'” (Matt. 4:8-10).

This was a temptation for power. If Jesus had worshipped Satan, and if Satan then kept his end of the bargain, Jesus would have gained the second-in-command position over the kingdom of darkness. He would have ruled over every unsaved human being and every evil spirit, having worldwide influence as only Satan had previously. We can only speculate in our nightmares what would have happened had Jesus yielded to that temptation.

Notice again that Jesus countered Satan’s suggestion with the written Word of God. During each of the three temptations, Jesus overcame by saying, “It is written.” We, too, must know God’s Word and believe it if we want to avoid being deceived and fall into Satan’s traps. That is what spiritual warfare is all about.

Satan’s Strategy

Some Christians have the idea the devil and demons have the power to stop their cars from running, to send rain on their picnics, and to change the temperature of the water when they are taking a shower. But, for the most part, the only power that Satan and his demons have is to plant thoughts in people’s hearts and minds (and even that is limited by God; see 1 Cor. 10:13). With that thought in mind, consider the following sampling of scriptures:

But Peter said, “Ananias, why has Satan filled your heart to lie to the Holy Spirit, and to keep back some of the price of the land?” (Acts 5:3, emphasis added).

And during supper, the devil having already put into the heart of Judas Iscariot, the son of Simon, to betray Him… (John 13:2, emphasis added).

But the Spirit explicitly says that in later times some will fall away from the faith, paying attention to deceitful spirits and doctrines of demons… (1 Tim. 4:1, emphasis added).

But I am afraid, lest as the serpent deceived Eve by his craftiness, your minds should be led astray from the simplicity and purity of devotion to Christ (2 Cor. 11:3, emphasis added).

Stop depriving one another, except by agreement for a time that you may devote yourselves to prayer, and come together again lest Satan tempt you because of your lack of self-control (1 Cor. 7:5, emphasis added).

For this reason, when I could endure it no longer, I also sent to find out about your faith, for fear that the tempter might have tempted you, and our labor should be in vain (1 Thes. 3:5, emphasis added).

…in whose case the god of this world has blinded the minds of the unbelieving, that they might not see the light of the gospel of the glory of Christ, who is the image of God (2 Cor. 4:4, emphasis added).

And the great dragon was thrown down, the serpent of old who is called the devil and Satan, who deceives the whole world; he was thrown down to the earth, and his angels were thrown down with him (Rev. 12:9, emphasis added).

“You are of your father the devil, and you want to do the desires of your father. He was a murderer from the beginning, and does not stand in the truth, because there is no truth in him. Whenever he speaks a lie, he speaks from his own nature; for he is a liar, and the father of lies” (John 8:44, emphasis added).

The Battle Ground

These scriptures and others make it clear that the primary battleground in biblical spiritual warfare is our hearts and minds. Satan attacks with thoughts—evil suggestions, wrong ideas, false philosophies, temptations, various lies and so on. Our means of defense is knowing, believing, and acting upon God’s Word.

It is vitally important that you understand that every thought you think does not necessarily originate from within yourself. Satan has many spokespersons who help him plant his thoughts in people’s minds. He works to influence us through newspapers, books, television, magazines, radio, through friends and neighbors, and even through preachers. Even the apostle Peter was once unwittingly used as a spokesman for Satan, suggesting to Jesus that it was not God’s will for Him to die (see Matt. 16:23).

But Satan and evil spirits also work directly on human minds, without any human intermediary, and all Christians will at times find themselves under direct assault. That is when the warfare begins.

I remember a dear Christian woman who once came to me to confess a problem. She said that whenever she prayed, she found that blasphemous thoughts and swear words would come to her mind. She was one of the sweetest, kindness, dearest, most dedicated women in my church, yet she had this problem with terrible thoughts.

I explained to her that those thoughts did not originate within her, but that she was being attacked by Satan, who was attempting to wreck her prayer life. She then told me she has stopped praying every day because she was so afraid she might think those thoughts again. Satan had succeeded.

So I told her to start praying again, and if those blasphemous thoughts came to her mind, she should counteract them with truth from God’s Word. If a thought said to her, “Jesus was just a ——-, she should say, “No, Jesus was and is the divine Son of God.” If a thought came that was a swear word, she should replace that thought with a thought of praise for Jesus, and so on.

I also told her that by being afraid that she might think wrong thoughts, she was actually inviting them, as fear is somewhat of a reverse faith—a faith in the devil. By trying not to think about something, we have to think about it in order to try not to think about it.

For example, if I say to you, “Don’t think about your right hand,” you will immediately think about your right hand as you attempt to obey me. The harder you try, the worse it gets. The only way not to think about your right hand is to consciously think about something else, for example, your shoes. Once you have your mind on your shoes, you are not thinking about your hand.

I encouraged that dear woman to “fear not,” just as the Bible commands us. And whenever she recognized a thought that was contrary to God’s Word, she should replace it with one that agreed with God’s Word.

I’m happy to report that she followed my advice, and, although attacked a few more times during her prayer times, she gained complete victory over her problem. She triumphed in biblical spiritual warfare.

It has also been interesting for me to discover, upon taking surveys in a number of churches, that her problem was very common. Usually more than half of the Christians I survey indicate that at one time or another, they have had blasphemous thoughts while praying. Satan is not so original.

“Take Care What You Listen To”

We cannot stop Satan and evil spirits from attacking our minds, but we don’t have to allow their thoughts to become our thoughts. That is, we don’t have to dwell upon demonic ideas and suggestions, taking possession of them. As it has been said, “You can’t keep the birds from flying over your head, but you can keep them from making a nest in your hair.”

Additionally, we should be careful not to subject our minds to ungodly influences whenever it is within our control. When we sit down in front of the television for an hour, or read the newspaper, we are putting out the welcome mat to be influenced with thoughts that may be satanic. Directly after He told the parable of the sower and the soils, Jesus warned, “Take care what you listen to” (Mark 4:24). Jesus knew the destructive effects of listening to lies, allowing Satan to plant his “seeds” in our hearts and minds. Those seeds may grow up into “thorns and thistles” which will ultimately choke the Word of God from our lives (see Mark 4:7, 18-19).

A Personal Example

One particular example of spiritual warfare in my own life is so personal I hesitate to share it, but I will because I think it will help some of my readers.

Some years ago, while I was engaged in conversation with a friend, I suddenly found myself thinking about kissing that person on the lips! Most alarming was the fact that the person I was speaking with was of the same sex! I was immediately repulsed, and I’m sure that my alarm was evident to my friend, although he didn’t question me about it.

Then the thought came to me: Face it, David, you are a homosexual. I didn’t know quite as much spiritually as I know now, but praise God I was able to recognize that thought as being from the devil.

Over the next few days, several more times, while I was engaged in conversation with male friends and acquaintances, I had those same perverted and troubling thoughts. Looking back, I think my great concern over it added to the problem, as I tried so hard not to think those thoughts again.

Eventually I realized what was happening, and the next time those thoughts came, I said in my mind, No devil, I’m not a homosexual, I’m a normal human male who is also a child of God. Then I would immediately replace that alarming, perverted thought with the thought of kissing my wife. I quickly got victory!

I have since wondered if that is how some men actually do become homosexuals. I do not believe they are born that way, but that at some point they begin to believe that they are different from other men. Perhaps because of ill feelings toward his mother, a young man finds himself, quite innocently, more attracted to males, and Satan capitalizes on those feelings and slowly convinces him he is a homosexual. Perhaps because a man never felt accepted by his father, he innocently seeks for acceptance from other males, and Satan uses those feelings to feed him lies about his sexual identity. Perhaps because a man is slightly effeminate (some men seem less “manly” by our cultural standards), he begins to believe a lie that Satan is feeding him.

I’m not saying that these are the reasons all homosexuals are like they are, I’m only suggesting a few possibilities, knowing something about how Satan operates. I’m sure there are plenty of men who are homosexuals simply because they are in complete rebellion against God, and their sexual lives are just one of numerous indications of their depravity.

The hope for any homosexual is, of course, believing in Jesus and becoming one of His followers. Then he will be transformed and gain total victory as his mind is renewed upon God’s Word (Rom 12:2).

The Importance of Knowing God’s Word

The first step in preparing to win in our struggle against Satan and evil spirits is to know what God has said. If we don’t know what God has said, we won’t recognize Satan’s lies. If we don’t know what God has said, we won’t be able to believe what He has said or do what He said.

The only way to get to know what God has said is to expend some effort. The more time you can spend reading and meditating upon the Bible, the better. You should attend a church regularly where a pastor who has a calling and an anointing to teach faithfully teaches God’s Word. Just because a church is “evangelical” doesn’t necessarily mean anything. The question is, how often does the pastor read or quote from Scripture in his sermons? Does he preach on a variety of biblical themes? Does he preach only from Old Testament stories? Does he preach only from the Gospels? Does he teach any other times besides Sunday mornings? A good pastor places a high priority on the preaching and teaching of the Word of God, because he knows God’s Word is what equips, strengthens, and nourishes his people. Once you know what God has said and believe it, you are ready for battle.

Peter on Spiritual Warfare

The apostle Peter understood true, biblical spiritual warfare. Never in his epistles did he instruct Christians to pull down principalities and powers over cities. He did, however, instruct them to resist Satan’s attacks against their personal lives, and he told them exactly how they should resist:

Be of sober spirit, be on the alert. Your adversary, the devil, prowls about like a roaring lion, seeking someone to devour. But resist him, firm in your faith, knowing that the same experiences of suffering are being accomplished by your brethren who are in the world (1 Pet. 5:8-9).

Notice first that Peter indicated our position is one of defense, not offense. Satan is the one who is prowling around, not us. He is looking for us; we’re not looking for him. Our job is not to attack but to resist.

Second, notice that Satan, like a lion, is seeking someone to devour. How could he possibly devour Christians? Did Peter mean that Satan could literally eat their flesh like a lion would? Obviously not. The only way Satan could devour a Christian is to deceive him into believing a lie that destroys his faith.

Third, notice Peter tells us to resist the devil through our faith. Our struggle is not a physical battle, and we can’t fight Satan by swinging our fists in the air. He attacks us with lies, and we resist those lies by standing firm in our faith in God’s Word. That, again, is scriptural spiritual warfare.

The Christians to whom Peter was writing were suffering some severe persecution, and thus were being tempted to renounce their faith in Christ. It is often when we are in the midst of adverse circumstances that Satan will attack with his doubts and lies. That is the time to stand firm in your faith. That is the “evil day” of which Paul wrote when you need to “put on the full armor of God, that you may be able to stand firm against the schemes of the devil (Eph. 6:11, emphasis added).

James on Spiritual Warfare

The apostle James also mentioned something about spiritual warfare in his epistle. Did he tell the Christians that their prayers could determine the outcome of angelic battles? No. Did he tell them to pull down the spirits of lust, apathy, and drunkenness over their cities? No. Did he tell them to study the history of their cities so they could determine which kind of evil spirits have been there since the beginning? No.

James believed in scriptural, spiritual warfare, and so he wrote:

Submit therefore to God. Resist the devil and he will flee from you (James 4:7, emphasis added).

Once again, notice that the Christian’s posture is one of defense—we are to resist, not attack. When we do, James promises us that Satan will flee. He has no reason to stick around a Christian who will not be persuaded to believe his lies, follow his suggestions, or yield to his temptations.

Notice also that James first instructed us to submit to God. We submit to God by submitting to His Word. Our resistance against Satan is predicated upon our submission to God’s Word.

John on Spiritual Warfare

The apostle John also wrote about spiritual warfare in his first epistle. Did he tell us to be careful about having ceramic frogs by our fireplaces, lest we open our homes to an invasion of demons? No. Did he tell us to go up to the high places in order to tear down the devil’s strongholds? No. Did he tell us how to cast the demon of anger out of Christians who sometimes get angry? No.

Rather, John, like Peter and James, only believed in biblical, spiritual warfare, and so his instructions are the same:

Beloved, do not believe every spirit, but test the spirits to see whether they are from God; because many false prophets have gone out into the world. By this you know the Spirit of God: every spirit that confesses that Jesus Christ has come in the flesh is from God; and every spirit that does not confess Jesus is not from God; and this is the spirit of the antichrist, of which you have heard that it is coming, and now it is already in the world. You are from God, little children, and have overcome them; because greater is He who is in you than he who is in the world. They are from the world; therefore they speak as from the world, and the world listens to them. We are from God; he who knows God listens to us; he who is not from God does not listen to us. By this we know the spirit of truth and the spirit of error (1 John 4:1-6).

Notice that John’s entire discussion in these verses revolves around Satan’s lies and God’s truth. We are to test the spirits to see if they are from God, and the test is based on truth. Evil spirits will not admit that Jesus Christ came in the flesh. They are liars.

John also told us that we have overcome evil spirits. That is, as citizens of the kingdom of light, we are not under their dominion any longer. The greater one, Jesus, lives in us. People who have Christ living in them should not be afraid of demons.

John also said that the world listens to the evil spirits, which indicates that those evil spirits must be speaking. We know that they are not speaking audibly, but are planting lies in people’s minds.

As followers of Christ, we should not be listening to the lies of evil spirits, and John states that those who know God are listening to us, because we have the truth; we have God’s Word.

Again, notice that Satan’s strategy is to persuade people to believe his lies. Satan cannot defeat us if we know and believe the truth. That is what scriptural, spiritual warfare is all about.

Paul on Spiritual Warfare

Paul, the apostle, also wrote about spiritual warfare. His most significant passage on the subject is found in the sixth chapter of Ephesians, and, since we have already examined it in detail in an earlier chapter, I won’t exhaust you in this one.

This is Paul’s famous passage about putting on the armor of God, a beautiful metaphor which describes how we can be protected from Satan’s onslaughts by knowing and believing God’s Word:

Finally, be strong in the Lord, and in the strength of His might. Put on the full armor of God, that you may be able to stand firm against the schemes of the devil. For our struggle is not against flesh and blood, but against the rulers, against the powers, against the world forces of this darkness, against the spiritual forces of wickedness in the heavenly places. Therefore, take up the full armor of God, that you may be able to resist in the evil day, and having done everything, to stand firm. Stand firm therefore, having girded your loins with truth, and having put on the breastplate of righteousness, and having shod your feet with the preparation of the gospel of peace; in addition to all, taking up the shield of faith with which you will be able to extinguish all the flaming missiles of the evil one. And take the helmet of salvation, and the sword of the Spirit, which is the word of God (Eph. 6:10-17, emphasis added)

Paul enumerates four categories of evil spirits, but categorizing them is obviously not his primary focus, nor should it be ours. Notice also that he makes no mention of demons of lust, demons of apathy, and so on, or even the prince of Rome.

Once again we see that our position is defensive; three times we are told to stand firm.

This is not a physical battle fought with physical weapons. Our armor is not built out of metal but out of truth. Notice Paul’s use of the words truth, gospel, faith, and word of God.

Since we protect ourselves with truth, the flaming missiles which evil spirits are firing at us can only be lies. With the shield of faith we can extinguish every single one.

Jesus on Spiritual Warfare

Finally we come to what Jesus taught about spiritual warfare.

First of all, He demonstrated what biblical spiritual warfare is all about when he encountered Satan in His wilderness temptation, an incident we have already considered earlier in this chapter. Jesus’ warfare with the devil revolved around what God had said. Satan’s attack came through suggestions, doubts, and temptations. Jesus overcame him in every instance by knowing, quoting, and obeying God’s Word.

In the parable of the sower and the soils, Jesus revealed to us that it is Satan who steals the Word of God when it is sown into certain people’s hearts. Of course, the only way Satan could steal God’s Word once it is sown in someone’s heart is by persuading that person to believe one of his lies.

Jesus also revealed to us that Satan is a liar by nature and even called him “the father of lies” (John 8:44). Likewise, He told His disciples to be careful what they listened to (see Mark 4:24), and promised them that if they would abide in His word, they would know the truth, and the truth would make them free (John 8:31-32).

Jesus proclaimed, “I am the light of the world; he who follows Me shall not walk in the darkness” (John 8:12). Light is symbolic for truth, darkness for deception. It is only as we follow Jesus, knowing and acting on what He has said, that we escape from the darkness of Satan’s deception. That is biblical, spiritual warfare.

Finally, on the cross Jesus rendered Satan powerless in regard to spiritual death, and now anyone on Earth can potentially escape from Satan’s grasp. Each person, however, must know and believe the gospel if he is to escape, which makes the very act of salvation an act of spiritual warfare. Every time someone hears the gospel there is a spiritual struggle, and every time someone believes the gospel, a spiritual victory is won. To maintain that victory, the Christian must continue to believe the truth, even when Satan and his minions attack with their “flaming missiles” (Eph. 6:16).

Satan is Persistent

As long as Satan and his evil spirits are around, we will have to struggle against them. And just because we have won a victory today is no guarantee that Satan will not be back to try again tomorrow. Jesus informed us of the devil’s persistence:

“Now when the unclean spirit goes out of a man, it passes through waterless places, seeking rest, and does not find it. Then it says, ‘I will return to my house from which I came’; and when it comes, it finds it unoccupied, swept, and put in order. Then it goes, and takes along with it seven other spirits more wicked than itself, and they go in and live there; and the last state of that man becomes worse than the first. That is the way it will also be with this evil generation” (Matt. 12:43-45).

This evil spirit who was cast out eventually came back, and unfortunately, he discovered his former “house” was “unoccupied, swept, and put in order.” In order to keep the demon out, the man needed to be indwelt by the Holy Spirit and filled with God’s Word so he could stand firm in faith against the evil spirit.

We would do a person a disservice if we cast a demon out of him and then did not lead him to Christ and teach him how to resist the devil by faith in God’s Word. Once he is born again, his body becomes the temple of the Holy Spirit, and once he knows what God has said, he is equipped for spiritual battle. By the same token, every Christian needs to be prepared for a demonic attack, so he can resist “in the evil day” (Eph. 6:13).

Faith is the Key

Knowing God’s Word is not enough to win in spiritual battle. The key is truly believing what God has said. This is true in resisting the devil and in casting out of demons. For example, consider again an example we have examined previously, when Jesus gave His twelve disciples “authority over unclean spirits, to cast them out” (Matt. 10:1). We find them, seven chapters later, unable to cast a demon out of an epileptic boy.22

When Jesus learned of their failure, He lamented:

“O unbelieving and perverted generation, how long shall I be with you? How long shall I put up with you?” (Matt. 17:17, emphasis added).

It was their unbelief that Jesus bemoaned. Moreover, when His disciples later questioned Him as to why they were unable to cast the demon out, Jesus responded, “Because of the littleness of your faith” (Matt. 17:20). Thus we see that their authority to cast out demons did not work apart from their faith.

Our success in casting out demons and resisting the devil is dependent upon our faith in God’s Word. If we truly do believe what God has said, then we will talk like it and act like it. Dogs chase people who run from them, and it is the same with the devil. If you’ll run, the devil will chase you. If you’ll stand firm in your faith, the devil will flee from you (see Jas. 4:7).

No doubt the apostles’ lack of faith would have been very evident to any observer, as they tried but failed to deliver that boy from a demon. If that demon put on the same show for the disciples as he performed in front of Jesus, throwing the boy into a “violent convulsion” (Luke 9:42) and causing him to foam at the mouth (see Mark 9:20), it is possible that the disciples’ faith turned to fear. They were perhaps paralyzed by what they witnessed.

One who has faith, however, is not moved by what he sees, but rather, is moved only by what God has said. “We walk by faith, not by sight” (2 Cor. 5:7, emphasis added). God cannot lie (see Tit. 1:2), and so even if our circumstances seemingly contradict what God has said, we should remain steadfast in faith.

Notice that Jesus delivered the boy in just a few seconds. He did it by faith. He did not waste His time conducting a “deliverance session.” Those who have faith in their God-given authority don’t need to spend hours casting out a demon.

Moreover, there is no record that Jesus screamed at the demon. Those who have faith don’t need to scream. Neither did Jesus repeatedly command the demon to come out. One command was sufficient. A second command would have been an admission of doubt.

Who You Believe—the Secret of Spiritual Success

The battleground of our spiritual battle is not in the heavenly places, but in our own minds. Either we are thinking about and believing Satan’s thoughts, or thinking about and believing what God has said. Our thoughts about ourselves, about others, about God, about our circumstances, and so on, are divine or demonic. Our faith is ultimately either in what God has said, or what Satan has said.

Jesus exhorted us, “Have faith in God” (Mark 11:22). That is not only the secret to successful prayer, but the secret for successful spiritual warfare. Believe what God says. If you do, Satan and his evil spirits will have no chance of overcoming you.

Footnote

22. We should be very cautious in assuming that all epilepsy is caused by an indwelling evil spirit.

 

Myth #7

Various Minor Myths

Myth #7A: “When a Christian sins, he opens the door for a demon to come and live in him.”

It is true that when a Christian sins, it may be because he has yielded to temptation from an evil spirit. Yielding to the suggestion of an evil spirit, however, does not mean that the evil spirit himself is thus able to come inside the believer. If that were the case, every one of us would be so demon-possessed that we would all need to be locked away in padded cells, because as James wrote, “we all stumble in many ways” (Jas. 3:2).

When we sin as Christians, we break our fellowship with God, because we have disobeyed Him (see 1 John 1:5-6). We feel guilty. We have not, however, broken our relationship with Him, as we are still His children.

If we confess our sins, “He is faithful and righteous to forgive us our sins and cleanse us from all unrighteousness” (1 John 1:9). Then our fellowship with Him is restored. Notice John did not say that we needed to be cleansed from any indwelling demons when we are guilty of sin.

Every Christian is faced with daily temptations from the world, the flesh, and the devil. Paul wrote that we do indeed have a struggle against various evil spirits (see Eph 6:12). Therefore, to some degree, every believer is harassed by demon spirits. That is normal, and it is our responsibility to resist the devil and demons by faith in God’s Word (see 1 Pet. 5:8-9). When we believe and act upon what God has said, that is resisting the devil.

For example, if Satan brings thoughts of depression, we should think on a scripture that counteracts depression, and obey God’s Word to “rejoice always” (1 Thes. 5:16) and “give thanks in everything” (1 Thes. 5:18). It is our responsibility to act upon God’s Word and replace Satan’s thoughts with God’s thoughts.

We must recognize that as free moral agents, we can think whatever we want to think about. If a believer continually chooses to listen and yield to the suggestions of evil spirits, he can certainly open his mind to being oppressed, which is simply a state of being more receptive to, and more dominated by, wrong thoughts. If he chooses to yield even more he could become obsessed with a certain kind of wrong thinking, which is very rare for a Christian, but can occur. Yet even then, if the obsessed Christian desires to be free, all he needs to do is determine to think about and yield to God’s Words and resist the devil.

But could he ever become possessed? Only if he willfully decided, from his heart, without being pressured, to reject Christ and turn His back upon Him completely. Then, of course, he would no longer be a Christian18 and thus potentially could become possessed—if he yielded himself all the more to the evil spirit that was oppressing him. But that is a far cry from the idea of opening the door for an evil spirit to inhabit you through committing one sin.

It is a fact that there is not a single example in the New Testament of any Christian being possessed by a demon. Nor is there any warning addressed to Christians about the dangerous possibility of their being inhabited by demons. Nor is there any instruction regarding how to cast out demons from fellow-Christians.

The truth is that as Christians, we don’t need demons cast out of us—what we need is to have our minds renewed upon the Word of God. That is scriptural. Paul wrote:

And do not be conformed to this world, but be transformed by the renewing of your mind, that you may prove what the will of God is, that which is good and acceptable and perfect (Rom. 12:2).

Once our minds have been cleansed of old thinking patterns and been renewed with the truth of God’s Word, we gain victory over sinful habits and live in a consistent Christ-like manner. The truth is what sets us free (John 8:32). We are transformed as we renew our minds, not as we have all the demons exorcised.

Why then are there so many Christians who testify that they have had a demon (or demons) cast out of them? One possibility is that they just imagined that they had a demon in them that has since been cast out. Many Christians are gullible and lack knowledge of God’s Word, and so they are easy prey for “ministers of deliverance” who psychologically manipulate people into thinking they have demons. Once people are convinced they have a demon living in them, they will naturally cooperate with anyone who appears confident of his ability to exorcise the demon.

Another real possibility is that such people who have had demons cast of out them were not true believers in Christ at the time of their deliverance, even though they thought they were believers. The modern gospel, which stands in stark contrast to the biblical gospel, has deceived many into thinking they are Christians even though they are indistinguishable from non-Christians and Jesus is not their Lord.19 In Scripture, we find that when people believed the gospel and were born again, demons that lived in them automatically came out (see Acts 8:5-7). Demons can’t possess people who are indwelt by the Holy Spirit, and the Holy Spirit indwells all people who are born again.

This myth is based upon several ideas that cannot be supported by Scripture. One such idea is that territorial spirits stick around for a long time. That is, the ones that lived over a region hundreds of years ago are supposedly the ones still there. Thus, if we find that a city was founded by greedy people, we can then conclude that there are spirits of greed dominating the city today. If the city was once an old Indian village, we can conclude that spirits of shamanism and witchcraft dominate the city today. And on and on it goes.

But is it true that the same evil principalities and powers that lived over a geographical area hundreds of years ago are still there today? Perhaps, but not necessarily.

Consider the story we’ve previously considered from the tenth chapter of the book of Daniel. The unnamed angel who was assisted by Michael to fight “the prince of Persia” said to Daniel, “I shall now return to fight against the prince of Persia; so I am going forth, and behold, the prince of Greece is about to come” (Dan. 10:20, emphasis added). History tells us that the Persian Empire fell to the Greeks through the conquests of Alexander the Great. Yet this unnamed angel was aware of imminent corresponding changes in the spiritual realm—the “prince of Greece” was coming.

When the prince of Greece did come, did he rule in the spiritual realm over the Greek Empire just as the prince of Persia ruled in the spiritual realm over the Persian Empire? That would seem to be a reasonable conclusion, and if so, then some high-ranking evil spirits changed geographical locations, as the Greek Empire included practically all the territory of the Persian Empire. When there are political changes on earth, there is a possibility that there are changes in the kingdom of darkness. In our nation, every election could potentially mark a change of powers in the spiritual realm. That fact is, however, that we just don’t know unless God would reveal it to us.

Regardless, it makes little difference what particular evil spirits are ruling over any given geographical area, as there is nothing we can do about it through “spiritual warfare,” as proven in earlier chapters.

Over-Categorizing Evil Spirits

Moreover, it is an assumption on our part to think that there are ruling spirits that specialize in specific sins. The whole concept of there being “spirits of greed,” “spirits of lust,” “religious spirits,” “spirits of strife,” and so on, cannot be supported by Scripture, much less the idea that those different kinds of spirits exist in the higher ranks of evil spirits who rule the kingdom of darkness.

Amazing as it is to those who have never studied the four Gospels closely, there are only three specific kinds of demons that Jesus cast out: Once a “dumb demon” is mentioned (Lk. 11:14), once we read of a “deaf and dumb spirit” (Mk. 9:25), and more than once we find reference to “unclean spirits,” which seem to include all demons which Jesus exorcised, including even the “deaf and dumb” one (Mark 9:25).

And is it not possible that the “deaf and dumb spirit” was able to do something other than make someone deaf and dumb? There is no doubt it could, because it caused the boy of Mark 9 to have terrible seizures as well. Therefore “deaf and dumb” may not be a reference to the specific type of spirit it was but rather a simple reference as to how it was harming a certain individual. Many of us have become “category-crazy” when it comes to demons, going way beyond biblical revelation.

In the entire Old Testament, the only specific spirits that are named that could perhaps be considered specific evil spirits are a “deceiving spirit” (1 Kings 22:22-23), a “spirit of distortion” (Is. 19:14), and a “spirit of harlotry” (Hos. 4:12; 5:4). In regard to the first and the second, certainly all evil spirits could be referred to as “deceiving spirits” and “spirits of distortion.” In regard to the third, the phrase “spirit of harlotry” is not necessarily a reference to a specific evil spirit, but simply a prevailing attitude.20

In the whole book of Acts, the only time a specific evil spirit is mentioned is in Acts 16:16, where we read about a young girl who had a “spirit of divination.” And in all the epistles, the only kind of specific evil spirits that are mentioned are “deceitful spirits” (1 Tim. 4:1) which, again, could be a description of any evil spirit.

In light of the few references to specific kinds of demons in the Bible, it is amazing to read through some of the modern lists which contain hundreds of various kinds of demons that might inhabit people or control cities.

We should not assume there is any categorization, by specific sin, of any higher ranks of evil spirits. It is an assumption to say, “Because there is so much gambling in that city, there must be gambling spirits over it.”

Smoking Spirits?

Think how foolish someone would appear who said, “There must be many smoking spirits over that city, because so many people in that city smoke.” What were those “smoking spirits” doing before those cities existed? Where were they then? What were they doing before tobacco was ever used for smoking? Is the reason fewer people are now smoking is because some of those old “smoking demons” are dying off or moving to new territories?

Do you see how foolish it is when we say such things as, “That city is controlled by spirits of lust, which is why there are so many topless bars there”? The truth is that wherever people are not serving Christ, there exists the kingdom of darkness, and many evil spirits operate in that realm, who entice the subjects of that kingdom to sin and continue in their rebellion against God. Those spirits will tempt people in every area of sin, and in some places, people yield more to one sin than other sins. Their only hope is the gospel that we are called to proclaim.

Even if there were specific kinds of evil spirits who specialized in certain sins and who ruled certain geographical areas, it wouldn’t help us to know about it, because there is nothing we can do to remove them. Our responsibility is to pray (in a scriptural manner) for the people there who are deceived and to preach the gospel to them.

The only good it would do to find out about the most predominate sins in a certain city would be so that we can preach more convicting messages to the unsaved living there—by specifically naming the sins that hold them guilty before God. But there is no need to research a city’s history to determine that. One only needs to visit for a short while and keep his eyes and ears open. The predominant sins will soon become evident.

Finally, there is no example in the New Testament of anyone doing “spiritual mapping” as a means of preparing for spiritual warfare or evangelization. Nor are there any instructions in the epistles to do so. In the New Testament, the apostles followed the Holy Spirit in regard to where they should preach, faithfully proclaimed the simple gospel of Christ’s death and resurrection, and relied upon the Lord to confirm the word with signs following. Their method worked quite well.

Myth 7C: “We can be more effective in spiritual warfare for unsaved people if we pray ‘on location.’ Therefore, it is worthwhile to travel to foreign countries to do spiritual combat there.”

If one wrongly assumes that he can do something to weaken the effectiveness of territorial spirits by shouting at them, then he might be fooled into thinking that the closer he got to them, the more effective he might be. For this reason, some Christians actually fly over population centers in helicopters in order to “pull down the strongholds,” and some go to the tops of skyscrapers to scream at the “strong man” over their city.

All of this is a waste of time, as there is nothing anyone can to do to weaken any evil spirit’s influence over a city other than challenge people to believe the truth of the gospel. Even if some people respond to the gospel and are saved, it doesn’t weaken any demons. Those demons just have fewer people to deceive, but they are just as active as ever.

In regard to actually praying to God on behalf of unsaved people, there is no need to travel to the resident country in which they live to pray for them, because God hears our prayers no matter where we are.

Some say they need to pray in foreign countries because it enables them to see first-hand the bondages and needs of unsaved people living there, and thus they can pray more specifically for them. However, all unsaved people need one thing more than anything else, and that is to hear the gospel. We can pray for that right where we are. That is why Jesus instructed us to pray that the Lord of the harvest would send laborers (see Matt. 9:37-38), and why He commanded us to go into the entire world and preach the gospel (Matt. 28:19).

There is no example in the New Testament of anyone journeying to a foreign city for the sole of purpose of praying for the inhabitants of that city. There are many examples, of course, of people journeying to distant cities in order to preach the gospel. This makes sense, as Jesus commanded us to go and preach, not go and pray. As it has been said by one, “You can pray for unsaved people until hell freezes over, but unless those people hear the gospel, the only difference your praying will make is that when those people go to hell, they will freeze instead of burn.”

It is alarming to hear Christians exuberantly report, “Since we started doing spiritual warfare for our city, the crime rate has dropped by 5%!” So what? Is anyone being saved? Are any disciples being made? Is our spiritual objective to lower crime rates or save people from hell?

No one can be saved unless he hears the gospel. How can we justify spending thousands of dollars on airfare to travel to foreign countries just to pray “on location” without ever sharing the gospel once we are there? Is that wise stewardship? Are such deeds “wood, hay and stubble” or “gold, silver and precious stones” (see 1 Cor. 3:12-13).

Myth 7D: “Some Christians need to be set free from generational or satanic curses.”

The whole of idea of “generational curses” is derived from four passages of Scripture found in the Old Testament that all say essentially the same thing. They are Exodus 20:5; 34:7; Numbers 14:8 and Deuteronomy 5:9. Let’s consider Numbers 14:18:

The Lord is slow to anger and abundant in lovingkindness, forgiving iniquity and transgression; but He will by no means clear the guilty, visiting the iniquity of the fathers on the children to the third and the fourth generations (emphasis added).

How are we to interpret this passage of Scripture? Does it mean that God will put a curse on or punish someone for the sins of his parents, grandparents, great grandparents, or great, great grandparents?

Absolutely not. Anyone who has any sense knows that would be unfair of God. He is, of course, completely righteous in His dealings with people. God Himself has stated that punishing someone for his parents’ sins would be morally wrong:

“Yet you [the Israelites] say, ‘Why should the son not bear the punishment for the father’s iniquity?’ [God responds:] When the son has practiced justice and righteousness, and has observed all My statutes and done them, he shall surely live. The person who sins will die. The son will not bear the punishment for the father’s iniquity, nor will the father bear the punishment for the son’s iniquity; the righteousness of the righteous will be upon himself, and the wickedness of the wicked will be upon himself” (Ezek. 18:19-20, emphasis added).

Moreover, under the Law of Moses, God commanded that neither father nor son should bear the punishment for the sins of the other:

Fathers shall not be put to death for their sons, nor shall sons be put to death for their fathers; everyone shall be put to death for his own sin (Deut. 24:16).

There is no possibility that our God of love and righteousness might curse or punish someone for his ancestor’s sins.21 So then what does Scripture mean when it says that God will “by no means clear the guilty, visiting the iniquity of the fathers on the children to the third and the fourth generations”?

It can only mean that God holds people responsible for the sinful example they set in front of their offspring, and He thus holds them partly responsible for the sins their offspring commit, since those offspring learned their sinful practice from their parents. God holds people partly responsible, because of their wrong example, for the sins of their great grandchildren! That is how holy God is. And no one can say that in doing so He is unfair.

Notice that the passage under consideration states that God will visit “the iniquity of the fathers on the children.” It is the iniquity of fathers on their children that is being visited.

Thus, the whole idea of “generational curses” is a superstition, and a bad one at that, as it makes God appear unrighteous.

Satanic Curses?

But what about “satanic curses”?

First, there is nothing in the entire Bible that indicates Satan is able to “put a curse” on anyone, nor are there any examples of his doing so. Certainly we find Satan afflicting people in the Bible, but never do we find him “putting a curse” on a family which then results in continual bad luck upon them and their successive generations.

Every Christian is harassed by Satan and evil spirits (to a limited extent) all of his life, but this does not mean that any of us need someone to “break a satanic curse” over us that has been passed down to us from our parents. What we need to do is stand on God’s Word and resist the devil by faith, as we are told to do in the Scriptures (see 1 Pet. 5:8-9).

In the Bible, God is the one who has the power to bless and curse (see Gen. 3:17; 4:11; 5:29; 8:21 ; 12:3; Num. 23:8; Deut. 11:26; 28:20; 29:27; 30:7; 2 Chron. 34:24; Ps. 37:22; Prov. 3:33; 22:14; Lam. 3:65; Mal. 2:2; 4:6). Others may curse us with their mouths, but their curses are powerless to harm us:

Like a sparrow in its flitting, like a swallow in its flying, so a curse without cause does not alight (Prov. 26:2).

Balaam had it right when, after being hired by Balak to curse the children of Israel, he said, “How shall I curse, whom God has not cursed? And how can I denounce, whom the Lord has not denounced?” (Num. 23:8).

Some Christians have gone overboard on the idea of people placing curses on other people based upon Jesus’ words in Mark 11:23: “Truly I say to you, whoever says to this mountain, ‘Be taken up and cast into the sea,’ and does not doubt in his heart, but believes that what he says is going to happen, it shall be granted him.”

Notice, however, that there is no power in just speaking words, but rather, in speaking words that are believed from the heart. There is no way a person could have faith that his curse against someone could actually bring harm to that person, because faith is a confident assurance (Heb. 11:1), and faith only comes from hearing God’s Word (Rom. 10:17). A person might hope his curse against someone will bring misfortune, but he could never believe it, because God has given no faith-supplying promise about cursing people.

The only exception to this would be if God gave someone “the gift of faith” along with a “gift of prophecy” (two of the nine gifts of the Spirit), that would be spoken in the form of a blessing or curse, as we see He occasionally did in the lives of some Old Testament characters (see Gen. 27:27-29, 38-41; 49:1-27; Josh. 6:26 with 1 Kin. 16:34; Judg. 9:7-20, 57; 2 Kin. 2:23-24 ). Even in those cases, the blessings or curses originated from God, not man. Thus, the whole idea of someone being able to “place a curse” on another person is just a superstition. This is why Jesus did not instruct us to “break curses that have been spoken against us,” but rather to simply “bless those who curse us.” We do not need to be afraid of any person’s curses. To be afraid of someone’s curse is to display a lack of faith in God.

Occult Curses?

Is it possible to have some satanic curse upon us because of past involvement in the occult?

We must not forget that when we are saved, we are delivered from Satan’s power and the kingdom of darkness (see Acts 26:18; Col. 1:13). Satan no longer has any hold on us unless we give it to him. Although the Bible indicates that the Ephesian Christians were heavily involved in practicing magic before their conversion (see Acts 19:18-19), there is no record of Paul breaking any “Satanic curses” or binding Satan’s power over them after they were saved. The reason is because they were automatically set free from Satan’s dominion the moment they first believed in Jesus.

Additionally, when Paul wrote to the Ephesian Christians, he gave no instructions regarding setting anyone free from generational or satanic curses. All he told them was to “not give the devil an opportunity” (Eph. 4:27), and to “put on the full armor of God” that they might “be able to stand firm against the schemes of the devil” (Eph. 6:11). Those are every Christian’s responsibilities.

But why, in some cases, have Christians apparently been helped when someone broke a “generational” or “satanic curse” over them? Simply because the individual who needed help had faith that the devil would flee once the “curse” was broken. Faith is what puts the devil on the run, and every Christian can and should have faith that when he resists the devil, the devil will flee. There is no need to call in a “deliverance specialist” in order to send Satan running.

Finally, the Bible tells us that Christ “became a curse for us,” and in so doing, “redeemed us from the curse of the Law” (Gal 3:13, emphasis added). All of us were formerly under God’s curse because we had sinned, but since Jesus bore our punishment, we have been released from that curse. Praise God! No longer cursed, we can rejoice that we have now been blessed “with every spiritual blessing in the heavenly places in Christ” (Eph. 1:3).

Myth 7E: “We can break demonic bondages through fasting.”

Some Christians seem to regard fasting as one of the most preeminent aspects of Christian life and responsibility. This is quite amazing in light of the fact that in all the epistles of the New Testament, there is not one instruction given to Christians regarding fasting. Nowhere in the epistles are Christians even encouraged to fast. In fact, the epistles have nothing at all to say about fasting, other than Paul’s mention of a few times when he had to go hungry, examples of involuntary fasting.

In the book of Acts, there are only two examples of voluntary fasting:

And while they were ministering to the Lord and fasting, the Holy Spirit said, “Set apart for Me Barnabas and Saul for the work to which I have called them.” Then, when they had fasted and prayed and laid their hands on them, they sent them away (Acts 13:2-3, emphasis added).

And when they had appointed elders for them in every church, having prayed with fasting, they commended them to the Lord in whom they had believed (Acts 14:23, emphasis added)

We learn that the primary benefit of fasting under the new covenant is to give us more time to concentrate on prayer. This is especially important when we are seeking God for specific direction, as we wait for His guidance to become clear within our own spirits.

In ancient times, the preparation and eating of meals was much more time consuming than it is today, and by fasting, people were afforded much more time to pray. That is the primary reason to abstain from eating.

As every Christian knows, probably the most difficult thing about spending extended time in prayer is finding the time to do it. Sometimes the only way to find a few hours to pray is to eliminate something else. That is probably why Jesus once prayed all night (notice it was before He chose His apostles), and why He often rose early in the morning to pray. That is why Paul wrote to married Christians and told them not to deprive their spouses of sexual relations, “except by agreement for a time that you may devote yourselves to prayer” (1 Cor. 7:5, emphasis added). In order to spend an extended time of prayer, we may have to abstain from some of the legitimate pleasures of life, such as sleep, sex, or food.

Fast or Hunger Strike?

Fasting does not change God. We shouldn’t think that because we are afflicting ourselves by fasting, God will more readily listen to our prayers. That would be more like a hunger strike. We don’t need to gain God’s attention by fasting—we already have His attention when we pray according to His will (see 1 John 5:14).

Fasting does not give us more spiritual power or give us authority over demons. As members of Christ’s body, we already are “seated in heavenly places, far above all rule and authority and power and dominion, and every name that is named” (Eph. 1:21). We already have the authority to cast out demons according to Jesus’ promise in Mark 16:17: “And these signs will accompany those who have believed: in My name they will cast out demons.”

But what about Jesus’ statement concerning a demon He once exorcised: “But this kind does not go out except by prayer and fasting” (Matt. 17:21)?

First, my Bible indicates that many of the original manuscripts of Matthew’s gospel do not contain this particular verse, which means it is possible that Jesus never said, “This kind does not go out except by prayer and fasting.”

In Mark’s account of the same incident, Jesus is recorded as saying, “This kind cannot come out by anything but prayer” (Mark 9:29), and it is noted in the margin that many manuscripts add “and fasting” to the end of the verse.

So did Jesus say that fasting is a necessary ingredient in exercising a particular kind of demon? The answer is that we don’t know. Nevertheless, if Jesus did actually make the statement regarding fasting, that is the only time He or any of the New Testament writers associated fasting with deliverance from a demon.

Perhaps it would be helpful to ask ourselves how fasting could be an aid in exorcising demons. Certainly fasting could not increase anyone’s authority over demons. If God has given one authority to cast out demons, he has it. The only thing that fasting could do would be provide one with more time to meditate on God’s promise of his authority, thus increasing his faith in what God has said.

In the case under consideration, the disciples had previously been given authority to cast out unclean spirits (see Matt. 10:1), but they failed to cast out a demon from a young boy. When Jesus heard of their failure, He immediately lamented their unbelief (Matt. 17:17), and when they asked Him why they failed, He responded, “Because of the littleness of your faith” (Matt. 17:20). It is a few verses later that we find Jesus’ questionable statement concerning fasting.

Thus we can conclude the reason for their failure as being one of two possibilities: Either they didn’t have faith in their God-given authority plus they didn’t pray and fast beforehand, or they didn’t have faith in their God-given authority, and time spent in fasting and prayer could have helped them build their faith. I would prefer to accept the second scenario, as it makes more sense, while the first seems to make Jesus contradict Himself. Keep in mind that both possibilities are predicated upon the assumption that Jesus actually made the statement about fasting.

Regardless of the correct interpretation, we must not forget that the overwhelming majority of references to spiritual warfare and deliverance from demons make no mention of fasting. There is no mention at all of fasting in connection with our personal warfare against Satan and evil spirits, and to say that we must fast to gain personal victory over the devil is entirely unscriptural.

The Fast That God Chooses

One other passage of Scripture that is often misconstrued to prove that fasting can break demonic bondages is Isaiah 58:6:

Is this not the fast which I choose, to loosen the bonds of wickedness, to undo the bands of the yoke, and to let the oppressed go free, and break every yoke? (Is. 58:6).

Does this verse of Scripture teach that we can break demonic bondages over people by fasting? It can only when it is taken out of context and then assumptions are added to it. But when read in context and no assumptions are added, it clearly does not.

Let’s beat Satan at one of his games (taking scriptures out of context), and read most of the fifty-eighth chapter of Isaiah to learn what God was actually saying:

“Cry loudly, do not hold back; raise your voice like a trumpet, and declare to My people their transgression, and to the house of Jacob their sins” (Is. 58:1)

Here God is speaking to Isaiah, commissioning him to declare to Israel their sins. In the very next verse, God begins to enumerate those sins:

“Yet they seek Me day by day, and delight to know My ways, as a nation that has done righteousness, and has not forsaken the ordinance of their God. They ask Me for just decisions, they delight in the nearness of God” (Is. 58:2).

Here is revealed Israel’s hypocrisy. They claimed to be righteous, but their religion was just a facade. They were only going through the motions of devotion. They asked God,

“‘Why have we fasted and Thou dost not see? Why have we humbled ourselves and Thou dost not notice?'” (Is. 58:3a).

And God responded:

Behold, on the day of your fast you find your desire, and drive hard all your workers. Behold, you fast for contention and strife and to strike with a wicked fist. You do not fast like you do today to make your voice heard on high. Is it a fast like this which I choose, a day for a man to humble himself? Is it for bowing one’s head like a reed, and for spreading out sackcloth and ashes as a bed? Will you call this a fast, even an acceptable day to the Lord?” (Is. 58:3b-5, emphasis added).

Apparently, they had been fasting to gain God’s attention or favor, and wondered why their situation hadn’t improved. God responded by reminding them of their selfish lifestyles, displayed even during the days of their fasting. Additionally, their reasons for fasting were purely selfish. God said it was completely unacceptable. Then He tells them about the kind of fast He is looking for—a fasting from selfishness:

“Is this not the fast which I choose, to loosen the bonds of wickedness, to undo the bands of the yoke, and to let the oppressed go free, and break every yoke? Is it not to divide your bread with the hungry, and bring the homeless poor into the house; when you see the naked, to cover him; and not to hide yourself from your own flesh? (Is. 58:6-7).

Is God saying that if they fast, it will set people free from demonic bondage? Not at all. God wants them to abstain, not from food, but from being selfish. He wants them to love their neighbor as themselves. He wants them to break yokes, “let the oppressed go free,” divide their bread with the hungry, bring the homeless poor into their houses, and cover the naked. The act of abstaining from food by itself will not result in any of those things. Those are things people must do.

This interpretation becomes even clearer as we continue reading. If the Israelites would begin to fast from their self-centered lifestyles, God promised,

“Then your light will break out like the dawn, and your recovery will speedily spring forth; and your righteousness will go before you; the glory of the Lord will be your rear guard. Then you will call, and the Lord will answer; you will cry, and He will say, ‘Here I am.’ If you remove the yoke from your midst, the pointing of the finger, and speaking wickedness, and if you give yourself to the hungry, and satisfy the desire of the afflicted, then your light will rise in darkness, and your gloom will become like midday” (Is. 58:8-10, emphasis added).

Verse 9 makes it very clear that God is not talking about Himself removing some demonic yoke in response to their fasting. Rather, He is telling them that they are the ones who should be removing, not demonic, but human yokes from people, such as injustice and poverty. God was much more interested in the Israelites abstaining from selfishness than He was in their abstaining from food. This is no doubt true for us as well. The second greatest commandment is not, “Make sure you fast often,” but “You shall love your neighbor as yourself” (Mark 12:31).

The idea that we can break people free from Satan’s grasp by the act of fasting is erroneous. The primary way to get people set free from Satan is to tell them the gospel. If they respond with faith, they’ll be set free. Then we can teach them how to resist the devil by faith in God’s Word.

Footnotes

18. Those who hold to the position of “once saved, always saved” will no doubt disagree. I would encourage them to read Rom. 11:22; 1 Cor. 15:1-2; Phil. 3:18-19; Col. 1:21-23 and Heb. 3:12-14, paying special attention to the word “if” whenever it is found.

19. See my book, The Great Gospel Deception, for an in-depth study of this topic.

20. The “spirit of jealousy” spoken of in Numbers 5:14-30 and the “spirit of haughtiness” of Proverbs 16:18 are good examples of the word spirit being used to convey a certain kind of predominant attitude, rather than an actual demon. In Numbers 14:24 we read that Caleb had a “different spirit,” which is obviously referring to Caleb’s good attitude.

21. This is not to say that children don’t suffer because of their parents’ sins, because they often do. When they do, however, it is not an indication that God is punishing those children for their parents’ sins, but an indication that people are so evil that they practice certain sins which they know will cause their own children to suffer.

 

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Modern Myths About Satan and Spiritual Warfare » Myth #7

Myth #5

"We can pull down demonic strongholds in the atmosphere through spiritual warfare."

There is, according to Scripture, no doubt that Satan rules over a hierarchy of evil spirits who inhabit the earth’s atmosphere and who assist him in ruling the kingdom of darkness. That those evil spirits are “territorial,” ruling over certain geographical areas, is a concept that is also contained in the Bible (see Dan. 10:13, 20-21; Mark 5:9-10). That Christians have the authority to cast demons out of other people and the responsibility to resist the devil is scriptural (see Mark 16:17; Jas. 4:7; 1 Pet. 5:8-9). But can Christians pull down evil spirits over cities? The answer is that they can’t, and to attempt to do so is a waste of their time.

Before we expose the error of this particular myth, it would be helpful for us once again to consider another common-sense rule of sound Bible interpretation. Let’s begin by looking at an example of some Christians in the Bible who misinterpreted, because of an assumption, a statement Jesus once made. Our example is found in John’s gospel, and occurred after Jesus’ resurrection. Upon learning from Jesus about future persecution he would suffer, Peter questioned the Lord about his fellow disciple, John:

Peter therefore seeing him [John] said to Jesus, “Lord, and what about this man?” Jesus said to him, “If I want him to remain until I come, what is that to you? You follow Me!” This saying therefore went out among the brethren that that disciple would not die; yet Jesus did not say to him that he would not die, but only, “If I want him to remain until I come, what is that to you?” (John 21:23-21).

Here is a classic example of some Christians who misinterpreted Jesus’ words because they read into His statement more than He intended. Jesus never said that John would not die; He only said that if He wanted John to be alive at His return, it was His own business, and none of Peter’s!

I’m sure you can see how it would have been tempting to read into Jesus’ words and assume that John would not die. But we must be careful that we don’t make a similar error when we interpret any of God’s Word. We must be cautious in making any assumption that cannot be clearly proven from what the Bible says, or else we could find ourselves believing something that is not true.

This kind of misinterpretation is often made, however, by many Christians. Just because we can cast demons out of people, we should not assume that we can pull down evil spirits over cities. There are numerous examples of casting demons out of people in the gospels and the book of Acts, but can you think of even one example in the gospels or the book of Acts where someone pulled down an evil spirit that was ruling over a city or geographical area? You can’t because there are no such examples. Can you think of one instruction anywhere in the epistles about our responsibility to pull down evil spirits from the atmosphere? No, because there are none. For this reason, we have no biblical basis to believe that we can or should be waging “spiritual warfare” against evil spirits in the atmosphere.

Errors of assumption are often justified by the argument, “I may not be able to prove what I am doing is correct according to the Bible, but you can’t prove that it is incorrect either.” Claiming that there is vast difference between what is unbiblical and what is extrabiblical, they justify their practice, classifying it as not necessarily supported by Scripture, yet not refuted by Scripture either.

This is a weak argument indeed. If God wants us to know something or do something, He makes it quite clear in Scripture. Why would anyone want to practice a kind of spiritual warfare for which there is no instruction or example in the Bible? Why not rather practice that which is clearly revealed as God’s will in Scripture, such as casting demons out of people, preaching the gospel, making disciples, and praying scripturally?

Moreover, as we study Scripture closely, that which may be classed by some as extrabiblical is often exposed as being very unbiblical. Such is the case with the concept of pulling down territorial spirits.

Pushing Parables Too Far

Reading more meaning into the Bible than God intended is an error Christians often make when they read scripture passages containing metaphorical language. The Bible is full of comparisons, because they help us understand spiritual concepts. When Jesus said, “the kingdom of heaven is like,” He took something His listeners did understand to explain something they did not understand. Metaphors are extremely helpful in aiding the learning process.

We must not forget, however, that every comparison is imperfect, because the two things compared are not usually identical in every respect. A metaphor is defined as a comparison of things basically unlike but having some striking similarities. For this reason, we must be cautious that we do not force a meaning upon a metaphor that God never intended. For example, Jesus once said:

“The kingdom of heaven is like a dragnet cast into the sea, and gathering fish of every kind; and when it was filled, they drew it up on the beach; and they sat down, and gathered the good fish into containers, but the bad they threw away (Matt. 13:47-48, emphasis added).

What did Jesus mean in this comparison? Like most of His parables, He wanted to convey one point. In this case, He wanted us to know that not everyone will automatically get into the kingdom of heaven, but that there will be a separation into two categories, good and bad. But that is where the similarities between His story of the gathered fish and the kingdom of heaven end.

Certainly Jesus was not trying to teach us that the kingdom of heaven will consist of fish! Or that the good fish in heaven will be put into containers! Or, if you are smart enough to realize that the fish in the story represent people, Jesus does not want us to think that those people are going to be caught in a big dragnet or that their judgment before God will take place on a beach! Moreover, Jesus was not trying to teach us, as “good fish,” that our good works earns our salvation. Any of these conclusions would be reading more into His parable than He intended.

Yet how often this is done by some who try to read meaning into every minor detail of Jesus’ more lengthy and detailed parables. They end up confused, because they fail to realize that in every comparison, at some point, similarities turn to dissimilarities.

Because Scripture so often contains metaphorical language, we must be careful that we don’t fall into that trap, as unfortunately, many who teach about spiritual warfare have done. Satan is a master at twisting Scripture (see Matt. 4:5-7). He loves it when we misinterpret what God says.

“Pulling Down Strongholds”

The Bible does sometimes use military terminology when describing the Christian’s responsibility. Yet, in those cases, we must ask ourselves if we are “pushing the parables too far,” by reading more into metaphorical language than was meant. For example, a classic text that is often misinterpreted is 2 Corinthians 10:3-6:

For though we walk in the flesh, we do not war according to the flesh, for the weapons of our warfare are not of the flesh, but divinely powerful for the destruction of fortresses. We are destroying speculations and every lofty thing raised up against the knowledge of God, and we are taking every thought captive to the obedience of Christ, and we are ready to punish all disobedience, whenever your obedience is complete (2 Cor. 10:3-6).

The King James Version, rather than saying “we are destroying speculations,” says we are “pulling down strongholds.” From this one metaphorical phrase, practically an entire theology has been built to defend the idea of doing “spiritual warfare” in order to “pull down the strongholds” consisting of evil spirits in the atmosphere. But as the New American Standard Version clearly conveys, Paul is speaking, not of evil spirits in the atmosphere, but of strongholds of false beliefs that exist in people’s minds. Speculations are what Paul was destroying, not wicked spirits in high places.

This becomes even clearer as we read contextually. Paul said, “We are destroying speculations and every lofty thing raised up against the knowledge of God, and we are taking every thought captive to the obedience of Christ” (emphasis added). The battle of which Paul symbolically writes is a battle against thoughts, or ideas that are contrary to the true knowledge of God.

Using military metaphors, Paul explains that we are in a battle, a battle for the minds of people who have believed the lies of Satan. Our primary weapon in this battle is the truth, which is why we’ve been commanded to go into the entire world and preach the gospel, invading enemy territory with a message that can set captives free. The fortresses we are destroying have been built with building blocks of lies, joined by the mortar of deception.

If you will take the time to read all of the tenth chapter of Paul’s second letter to the Corinthians, you will see that he makes no mention there of wicked spiritual powers, even though we know (and he knew) that wicked spirits are involved in spreading lies. Therefore, in this particular passage, evil spirits were not the “strongholds” of which He was thinking when he wrote. To say that Paul’s words in 2 Corinthians 10:3-6 prove that we can and should practice pulling down evil spirits in the atmosphere is an obvious misrepresentation of what Paul actually meant.

If Paul did mean that we should pull down evil spirits in the atmosphere, we would have to wonder why he himself never practiced what he preached, as there is no mention of him ever doing it in the history of his ministry as recorded in the book of Acts.

The Whole Armor of God

Another passage in Paul’s writings that is often misinterpreted is found in his Ephesian letter:

Finally, be strong in the Lord, and in the strength of His might. Put on the full armor of God, that you may be able to stand firm against the schemes of the devil. For our struggle is not against flesh and blood, but against the rulers, against the powers, against the world forces of this darkness, against the spiritual forces of wickedness in the heavenly places. Therefore, take up the full armor of God, that you may be able to resist in the evil day, and having done everything, to stand firm. Stand firm therefore, having girded your loins with truth, and having put on the breastplate of righteousness, and having shod your feet with the preparation of the gospel of peace; in addition to all, taking up the shield of faith with which you will be able to extinguish all the flaming missiles of the evil one. And take the helmet of salvation, and the sword of the Spirit, which is the word of God (Eph. 6:10-17).

May I initially point out that although this passage is definitely about the Christian’s struggle with the devil and evil spirits, there is no mention of pulling down evil spirits over cities. As we study the passage closely, it becomes clear that Paul is primarily writing about each individual’s responsibility to resist Satan’s schemes in his personal life by applying the truth of God’s Word.

Notice also the evident metaphorical language of the entire passage. Paul obviously was not speaking of a literal, material armor that Christians should put on their bodies. Rather, the armor of which he speaks is figurative. Those pieces of armor represent the various scriptural truths that Christians should use for protection against the devil and evil spirits. By knowing, believing, and acting upon God’s Word, Christians are, figuratively speaking, clothed in God’s protective armor.

Let’s examine this passage in Ephesians verse by verse, while asking ourselves, What was Paul really trying to convey to us?

The Source of Our Spiritual Strength

First, we are told to “be strong in the Lord, and in the strength of His might” (Eph. 6:10). The emphasis is on the fact that we should not derive our strength from ourselves but God. This is further brought out in Paul’s next statement: “Put on the full armor of God” (Eph. 6:11a). This is God’s armor, not ours. Paul is not saying that God Himself wears armor, but that we need the armor that God has supplied for us.

Why do we need this armor that God has supplied? The answer is, “that you may be able to stand firm against the schemes of the devil” ( Eph. 6:11b). That is the reason. This armor is primarily for defensive, not offensive use. It is not so we can go out and pull down evil spirits over cities; it is so we can stand firm against Satan’s schemes.

We learn that the devil has evil plans to attack us, and unless we are wearing the armor that God supplies, we are vulnerable. Notice also that it is our responsibility to put on the armor, not God’s.

Let’s continue:

For our struggle is not against flesh and blood, but against the rulers, against the powers, against the world forces of this darkness, against the spiritual forces of wickedness in the heavenly places (Eph. 6:12).

Here it becomes crystal clear that Paul is not talking about a physical, material battle, but a spiritual one. We are struggling against the schemes of various ranks of evil spirits whom Paul lists. Most Bible students assume that Paul listed those evil spirits as they are ranked from bottom to top, “rulers” being the lowest class and “spiritual forces of wickedness in the heavenly places” being the highest class.

How can we struggle against spiritual beings? That question can be answered by asking, How can spiritual beings attack us? They attack us primarily with temptations, thoughts, suggestions, and ideas that contradict God’s Word and will. Therefore, our defense is knowing, believing, and obeying God’s Word.

“Therefore, take up the full armor of God, that you may be able to resist in the evil day, and having done everything, to stand firm” (Eph. 6:13).

Notice, once again, that Paul’s purpose is to equip us to stand against Satan’s attacks. His purpose is not to equip us to go out and attack Satan and pull down evil spirits from the atmosphere. Three times in this passage Paul tells us to stand firm. Our position is one of defense, not offense.

This is not to say that we never take an offensive stand, but that this passage is primarily speaking of maintaining a strong defense. When we proclaim the gospel, for example, we are definitely “invading enemy territory” in an offensive measure.

Also, notice that it is our responsibility to take up the armor and to stand firm. God will not do it for us.

Truth—Our Primary Defense

Stand firm therefore, having girded your loins with truth…(Eph. 6:14a).

Here is what keeps our armor in place—the truth. What is the truth? Jesus said to His Father, “Thy word is truth” (John 17:17). We cannot successfully stand firm against Satan unless we know the truth with which we can counter his lies. Jesus beautifully demonstrated this during His temptation in the wilderness as He responded to Satan’s every suggestion with, “It is written…”

Paul continued:

“…and having put on the breastplate of righteousness…(Eph. 6:14b).

As Christians, we should be familiar with two kinds of righteousness. First, we have been given, as a gift, the righteousness of Christ (see 2 Cor. 5:21). His righteous standing has been imputed to those who believe in Jesus, who bore their sins on the cross. That righteous standing has delivered us from Satan’s dominion.

Second, we should be living righteously, obeying Jesus’ commands, and that is probably what Paul had in mind regarding the breastplate of righteousness. By obedience to Christ, we give no place to the devil (see Eph. 4:26-27).

Firm Footing in Gospel Shoes

“…and having shod your feet with the preparation of the gospel of peace…” (Eph. 6:15)

Knowing, believing and acting upon the truth of the gospel gives us firm footing to stand against Satan’s attacks. The shoes that Roman soldiers wore had spikes on the bottom that gave them a firm grip on the battlefield. When we know that Jesus has died for our sins and been raised from the dead for our justification, Satan’s lies are unable to knock us off our feet.

Paul specifically refers here to “the gospel of peace.” We now have “peace with God through our Lord Jesus Christ” (Rom. 5:1). We are no longer enemies with God.

“…in addition to all, taking up the shield of faith with which you will be able to extinguish all the flaming missiles of the evil one (Eph. 6:16).

Notice again Paul’s emphasis here on our defensive posture. He is not talking about our pulling down demons over cities. He is talking about our using faith in God’s Word to resist the devil’s lies. When we believe and act upon what God has said, it is like having a shield that protects us from Satan’s lies, represented figuratively as the “flaming missiles of the evil one.”

Our Spiritual Sword—God’s Word

“And take the helmet of salvation, and the sword of the Spirit, which is the word of God” (Eph. 6:17).

Salvation, as the Bible describes it, includes our deliverance from Satan’s captivity. God has “delivered us from the domain of darkness, and transferred us to the kingdom of His beloved Son” (Col. 1:13). Knowing this is like having a helmet that guards our minds from believing Satan’s lie that we are still under his dominion. Satan is no longer our master—Jesus is.

Additionally, we are to take “the sword of the Spirit” which, as Paul explains, is figurative for the Word of God. As I already mentioned, Jesus was the perfect example of a spiritual warrior who skillfully wielded His spiritual sword. During His temptation in the wilderness He responded to Satan each time by quoting directly from God’s Word. So too, if we are to defeat the devil in spiritual combat, we must know and believe what God has said, lest we fall for his lies.

Also notice that Jesus used “the sword of the Spirit” defensively. Some like to point out, to those of us who maintain that the armor of which Paul wrote is primarily defensive, that a sword is definitely an offensive weapon. Thus, with a very weak argument, they try to justify their theory that this passage in Ephesians 6:10-12 is applicable to our supposed responsibility to offensively “pull down strongholds” of evil spirits in the heavenly places.

Obviously, from reading Paul’s own reason why Christians should put on God’s armor (that they may “stand firm against the schemes of the devil”), we know that he is speaking primarily of a defensive use of the armor. Additionally, although a sword can be thought of as an offensive weapon, it can also be thought of as defensive, as it blocks and protects from the thrusts of the opponent’s sword.

Moreover, we must be careful that we don’t strain the entire metaphor, as we attempt to wrench from the various pieces of armor significance that really doesn’t exist. When we begin to argue about the defensive and offensive nature of a sword, we are very likely “pushing the parable too far” as we carve into pieces a simple metaphor that was never meant to be so dissected.

Most importantly, notice that every piece of the armor which Paul described relates somehow to the truth of the Word of God. Knowing, believing, and acting upon God’s Word are the ways we overcome Satan’s schemes against us.

Didn’t Jesus Instruct Us to “Bind the Strong Man”?

Three times in the Gospels we find Jesus making mention of “binding the strong man.” In none of those three cases, however, did He tell His followers that “binding the strong man” was something they should practice. Let’s examine exactly what Jesus did say, and let’s read what He said contextually:

And the scribes who came down from Jerusalem were saying, “He is possessed by Beelzebul,” and “He casts out the demons by the ruler of the demons.” And He called them to Himself and began speaking to them in parables, “How can Satan cast out Satan? And if a kingdom is divided against itself, that kingdom cannot stand. And if a house is divided against itself, that house will not be able to stand. And if Satan has risen up against himself and is divided, he cannot stand, but he is finished! But no one can enter the strong man’s house and plunder his property unless he first binds the strong man, and then he will plunder his house. Truly I say to you, all sins shall be forgiven the sons of men, and whatever blasphemies they utter; but whoever blasphemes against the Holy Spirit never has forgiveness, but is guilty of an eternal sin”—because they were saying, “He has an unclean spirit” (Mark 3:23-30, emphasis added).

Notice that Jesus was not teaching His followers to bind any strong men. Rather, He was responding to the criticism of the Jerusalem scribes with unassailable logic and a clear metaphor.

They accused Him of casting out demons by using demonic power. He responded by saying that Satan would be insane to work against himself. No one can intelligently argue with that.

If it wasn’t Satan’s power that Jesus used to cast out demons, then whose power was He using? It had to be a power stronger than Satan’s. It had to be God’s power, the power of the Holy Spirit. Thus Jesus spoke metaphorically of Satan, comparing him to a strong man guarding his possessions. The only one able to take the strong man’s possessions would be someone even stronger, namely, Himself. This was the true explanation as to how He cast out demons.

Satan is the “strong man,” and Jesus is the one who overpowered him to plunder his house. Isn’t that exactly what Jesus did through His sacrificial death? He broke Satan’s power over all those who would believe in Jesus. His casting out of demons was a foreshadowing of an even greater deliverance that He would accomplish for Satan’s captives.

Jesus concluded by warning those scribes of the great danger they were in by attributing to Satan the work of the Holy Spirit.

This passage that mentions the strong man, as well as the similar ones found in Matthew and Luke, cannot be used to justify our “binding strong men” over cities. Additionally, when we examine the rest of the New Testament, we do not find any examples of anyone “binding strong men” over cities, or any instruction for anyone to do so. We can thus safely conclude that it is unscriptural for any Christian to attempt to bind and render powerless some supposed “strong man-evil spirit” over a city or geographic area.

What About “Binding on Earth and in Heaven”?

Only twice in the gospels do we find Jesus’ words, “Whatever you shall bind on earth shall be [or ‘have been’] bound in heaven, and whatever you shall loose on earth shall be [or ‘have been’] loosed in heaven.” Both instances are recorded in Matthew’s gospel.

Was Jesus teaching us that we can and should “bind” demonic spirits in the atmosphere?

First, let’s consider His words, binding and loosing. Jesus’ use of those words is obviously metaphorical, as He certainly did not mean that His followers would be taking physical ropes or cords and literally binding anything or literally loosing anything that was bound with physical ropes or cords. Jesus must have used the words binding and loosing figuratively. What did He mean?

For the answer, we should look at His use of the words binding and loosing within the context of whatever He was speaking of at the time. Was He talking on the subject of evil spirits? If so, we could conclude that His words about binding have application to the binding of evil spirits.

Let’s examine the first passage where Jesus mentioned binding and loosing:

He [Jesus] said to them, “But who do you say that I am?” And Simon Peter answered and said, “Thou art the Christ, the Son of the living God.” And Jesus answered and said to him, “Blessed are you, Simon Barjona, because flesh and blood did not reveal this to you, but My Father who is in heaven. And I also say to you that you are Peter, and upon this rock I will build My church; and the gates of Hades shall not overpower it. I will give you the keys of the kingdom of heaven; and whatever you shall bind on earth shall have been bound in heaven, and whatever you shall loose on earth shall have been loosed in heaven. (Matt. 16:15-19, emphasis added).

No doubt the reason this passage has been interpreted in so many ways is that it contains at least five metaphorical expressions: (1) “flesh and blood,” (2) “rock,” (3) “gates of Hades,” (4) “keys of the kingdom of heaven,” and (5) “binding/loosing.” All of these expressions are figurative, speaking of something else.

Hades’ Gates

Regardless of the precise meaning of the metaphors, you can see that, in this passage, Jesus did not mention evil spirits. The closest He came was His mention of the “gates of Hades,” which are, of course, symbolic, as there is no way that the literal gates of Hades could do anything to hinder the church.

What do the “gates of Hades” represent? Perhaps they are symbolic of Satan’s power, and Jesus meant that Satan’s power would not stop His church from being built. The Bible, however, really doesn’t associate Satan’s power with Hades (or hell) as we often do. Satan is not presently living in Hades or ruling in hell as He often is portrayed in cartoons. The Scripture teaches that his domain is primarily the realm of the earth. Satan will one day be cast into the lake of fire, but it won’t be so that he can rule there, but so that he can be tormented there day and night (see Rev. 20:10). Shortly after Satan is cast into the lake of fire, Hades itself will be cast there as well (see Rev. 20:14). So, again, the “gates of Hades” are not a likely symbolism for Satan’s power or authority.

More likely, what Jesus meant by His statement is that the church He would build would save people from the eternal fate of being imprisoned behind Hades’ gates. Those terrible gates, which forever hold captive people who died without Christ, will have fewer to constrain because of Christ’s saving work on the cross and because of His church being built.

Notice that Jesus actually makes reference to two sets of gates: the gates of Hades, and the gates to heaven, implied by His giving Peter the “keys to heaven.” This contrast further supports that idea that Jesus’ statement about Hades’ gates is representative of the church’s role in saving people from going to Hades. Keep in mind that it was not Satan who constructed gates into Hades, it was God.

Nevertheless, even if Jesus did mean that “all the power of Satan would not stop His church,” we cannot jump to the conclusion that His comments about binding and loosing are instructions as to what we should be doing with evil spirits over cities, for the simple reason that we can find no examples in the gospels or Acts of anyone binding evil spirits over cities, nor can we find any instructions in the epistles for doing such a thing. However we interpret Christ’s words about binding and loosing, our interpretation must be supported contextually within the rest of the New Testament. In light of the absence of any scriptural example, it is amazing how often we say such things as, “I bind the devil in Jesus name,” or “I loose the angels over that person,” or I loose God’s mercy in that situation” and so on. You don’t find anyone saying such things anywhere in the New Testament. The emphasis in Acts and the epistles is not on speaking to the devil or binding and loosing evil spirits, but on preaching the gospel and praying to God. For example, when Paul was being continually buffeted by a messenger (literally, “angel”) of Satan, he didn’t try to “bind” it. He prayed to God about it (see 2 Cor. 12:7-10).

The Keys to Heaven

Let’s look further at the immediate context of Jesus’ words about binding and loosing. Note that directly before He mentioned binding and loosing, Jesus said that He would give Peter the “keys to the kingdom of heaven.” Peter was never given any literal keys to heaven’s gates, and so Jesus’ words must be taken as metaphorical. What do “keys” represent? Keys represent the means of access to something that is locked. One who has the keys has means that others do not have to open certain doors.

As we consider Peter’s ministry as reported in the book of Acts, what is it that we find him doing that could be considered comparable to opening doors that are locked to others?

Primarily, we find him proclaiming the gospel, the gospel which opens heaven’s doors for all who will believe (and the gospel which shuts the gates of Hades). In that sense, all of us who are Christ’s followers possess the “keys to the kingdom of heaven,” as we all can and should share the good news that can open the door of heaven to anyone. The keys to the kingdom of heaven can only be the gospel of Jesus Christ. It wasn’t until after Jesus was resurrected that Peter understood that Jesus had died for the sins of the world on the cross, and only then did he have a gospel to proclaim that could open heaven’s doors.

And Now, Binding and Loosing

Finally, after promising to give Peter the keys to the kingdom of heaven, Jesus made His statement about binding and loosing, His fifth metaphorical expression in the passage under consideration.

Within the context of the statements we have already examined, what did Jesus mean? How does Peter’s binding and loosing have application to Jesus building His church, to the saving of people from Hades, and to proclaiming the gospel?

I can think of only two possibilities as to what the expression, binding and loosing represents, one being a more strict interpretation and the other being less strict.

First the more strict: Perhaps Jesus meant that if Peter didn’t use the keys to the kingdom by proclaiming the gospel, people would remain bound by Satan. But, if Peter did proclaim the gospel, people would be loosed from Satan’s grasp.

Jesus wanted to impress upon Peter (and us) that we have been given a great responsibility. No one can be saved unless we preach the gospel (see Rom. 10:14). We hold the keys to the kingdom of heaven. It is our responsibility to spread the gospel—the only message that can open heaven’s doors (and close Hades’ gates). God won’t open (or shut) those doors without us. We have the keys.

In keeping with this same theme, Jesus said to Peter that whatever he would bind would be bound in heaven, and whatever he would loose would be loosed in heaven. The responsibility of binding and loosing falls upon us, not upon God in heaven. Heaven will back us up, but we are God’s only messengers of a gospel that can set people free.

This interpretation of Jesus’ words fits well with the context of the rest of Scripture. We don’t find anyone binding demons over cities or over anything else in the book of Acts, but we do find Christ’s followers taking very seriously their responsibility to proclaim a gospel that sets people free from Satan.

If we don’t share the gospel, leaving people bound by Satan, God will leave them bound. If, however, we do share the gospel, a gospel that, if believed, looses people from sin and Satan, God in heaven will loose them.

But if that is what Jesus meant, why didn’t He just say it that way? I don’t know! But the fact is, Jesus often used powerful figures of speech to provoke us to think and to make His points unforgettable. In order to convey to us how much we should love God, He once told us to hate our fathers, mothers, and children (see Luke 14:26).

A Similar Statement

In a declaration that is similar to His statement about binding and loosing, we once find Jesus saying to His disciples, “If you forgive the sins of any, their sins have been forgiven them; if you retain the sins of any, they have been retained” (John 20:23).

Obviously, Jesus did not mean that His disciples had the authority to forgive or not forgive anyone’s sins. Only God has that authority, and we don’t find the apostles forgiving or retaining anyone’s sins in the book of Acts.

We do find them, however, proclaiming a message that offers people the forgiveness of their sins. We have the God-given right to tell anyone who believes the gospel that his sins are forgiven. And we have the God-given right to tell anyone who rejects the gospel that his sins are not forgiven.

That must be what Jesus meant, but notice how He said it. We are not forgiving people of their sins, but are proclaiming a message that can bring them God’s forgiveness. We are not binding or loosing anyone, but we are proclaiming a message that will either loose people from sin and Satan or leave them bound.

A Less Strict Interpretation

The other, less strict interpretation finds less significance in the metaphorical words, binding and loosing. Perhaps all that Jesus meant was, “I’m authorizing you as heaven’s representative. Fulfill your responsibility on earth, and heaven will back you up.”

If an employer said to his salesman, “Whatever you do in Omaha will be done in the home office,” how would that salesman interpret his boss’s words? He would take them to mean that he was authorized to represent his company in Omaha. Perhaps all that Jesus meant was that we who are His on earth are authorized to represent Him who is in heaven.

This less strict interpretation of Jesus’ words harmonizes well with His second use of the same _expression, found two chapters after the first passage in Matthew’s gospel:

“And if your brother sins, go and reprove him in private; if he listens to you, you have won your brother. But if he does not listen to you, take one or two more with you, so that by the mouth of two or three witnesses every fact may be confirmed. And if he refuses to listen to them, tell it to the church; and if he refuses to listen even to the church, let him be to you as a Gentile and a tax-gatherer. Truly I say to you, whatever you shall bind on earth shall be bound in heaven; and whatever you loose on earth shall be loosed in heaven. Again I say to you, that if two of you agree on earth about anything that they may ask, it shall be done for them by My Father who is in heaven. For where two or three have gathered together in My name, there I am in their midst” (Matt. 18:15-20, emphasis added).

In this second passage that mentions binding and loosing, there is absolutely nothing within the text that would lead us to believe that Jesus was speaking of binding evil spirits. Here Christ spoke of binding and loosing directly after speaking on the subject of church discipline.

This would seem to indicate that in reference to binding and loosing in this passage, Jesus meant something like, “I’m giving you responsibility to determine who should be in the church and who should not. It is your job. As you fulfill your responsibilities, heaven will back you up.”

In a broader application, Jesus was saying, “You are authorized on earth as heaven’s representatives. You have responsibilities, and as you fulfill your responsibilities on earth, heaven will always support you.”

Binding and Loosing in Context

This interpretation fits well within the immediate context as well as the wider context of the rest of the New Testament.

In regard to the immediate context, we note that directly after His statement about binding and loosing, Jesus said: “Again I say to you, that if two of you agree on earth about anything that they may ask, it shall be done for them by My Father who is in heaven” (Matt. 18:19; italics).

There again is the theme of “what you do on earth will be supported in heaven.” We on earth are authorized and responsible to pray. When we do, heaven will respond. Jesus’ words, “Again I say…” seem to indicate He is expanding upon His prior statement about binding and loosing.

Jesus’ final statement in this passage, “For where two or three have gathered together in My name, there I am in their midst,” also supports the “heaven will back you up as you act” theme. First believers must gather; then Jesus will be in their midst.

The Church Has Responsibilities

The general idea conveyed in the passage is that the church has responsibility. The church has a responsibility to determine who should, and who should not be accepted as a member. It has the responsibility to pray. It has responsibility to gather together. The church should never have an attitude of “whatever will be, will be,” or think that God’s will is automatically done regardless of what we do. No, we have God-given responsibility. When we do what God has told us to do, He will support us.

As we consider the wider context of all the New Testament, we find this interpretation abundantly supported. We find the church fulfilling certain responsibilities and heaven backing her up. We find the Christians gathering, and then Jesus being in their midst by His Holy Spirit. We find them not accepting everything that happens as God’s will, agreeing in prayer together, and God answering their prayer. We find them disciplining those within the church, not waiting for God to do what He has told them to do. In fact, Paul once wrote concerning the discipline of a church member in Corinth,

I wrote you in my letter not to associate with immoral people; I did not at all mean with the immoral people of this world, or with the covetous and swindlers, or with idolaters; for then you would have to go out of the world. But actually, I wrote to you not to associate with any so-called brother if he should be an immoral person, or covetous, or an idolater, or a reviler, or a drunkard, or a swindler—not even to eat with such a one. For what have I to do with judging outsiders? Do you not judge those who are within the church? But those who are outside, God judges. Remove the wicked man from among yourselves (1 Cor. 5:9-13, emphasis added).

Notice Paul indicated it was the church’s responsibility to excommunicate a false brother, not God’s.

As we consider both of the passages that mention binding and loosing, and if we assume that in both, the meaning of the binding and loosing _expression is the same, then it seems the best interpretation for what Jesus meant is the less strict one: “You are My ambassadors, My authorized representatives. Do your job, and heaven will support you.”

Even if you totally disagree with my interpretation of the passages in consideration, you are going to be hard pressed to present a sound, scriptural argument that Jesus was speaking about binding evil spirits over cities!13

God’s Divine Plan Includes Satan

Satan and his angels are a rebel army, but not an army that is beyond God’s control. This rebel army was created by God, (although they were not rebellious when first created). Paul wrote:

For by Him [Christ] all things were created, both in the heavens and on earth, visible and invisible, whether thrones or dominions or rulers or authorities—all things have been created by Him and for Him (Col. 1:16, emphasis added).

Jesus created every angelic spirit of every rank, including Satan. Did He know that some would rebel? Of course He did. God is all-knowing. Then why did He create them? Because He would use those rebel spirits to help fulfill His plan. If He had no purpose for them, He would simply have incarcerated them, as we are told He has already done with some rebellious angels (see 2 Pet. 2:4) and as He will one day do with Satan (see Rev. 20:2).

My point is that God has reasons for allowing Satan and every evil spirit to operate upon the earth. If He didn’t, they would be completely out of commission. What are God’s reasons for allowing Satan to operate upon the earth? I don’t think anyone understands every reason, yet God has revealed some of the reasons in His Word.

First, God allows Satan to operate limitedly on the earth to fulfill His plan to test humans. Satan serves as the alternate choice for humanity’s allegiance. Whether they realize it or not, people are in subjection either to God or Satan. God permitted Satan to tempt Adam and Eve, two people who possessed God-given free wills, in order to test them. All those with free wills must be tested to reveal what is in their hearts, either obedience or disobedience.14

Second, God allows Satan to operate limitedly on the earth as an agent of His wrath upon evildoers. I have already proven this in a previous chapter by several specific cases in Scripture when God brought judgment upon deserving people through evil spirits. Just the fact that God has allowed Satan to rule over the unsaved people of the world is an indication of His wrath upon them. God judges groups of evil people by allowing wicked humans to rule over them, and also by allowing wicked spiritual beings to rule over them, making their lives all the more miserable.

Third, God allows Satan to operate limitedly on the earth to glorify Himself. “The Son of God appeared for this purpose, that He might destroy the works of the devil” (1 John 3:8). Every time God destroys one of Satan’s works, it glorifies His power and wisdom.

Presently, it is God’s will that Satan and evil spirits operate upon the earth. This is not to say that God wants anyone to remain under Satan’s dominion or be oppressed by evil spirits. He wants them all to be saved and be free. But as long as there are people who are in rebellion against Him, God will continue to use Satan and evil spirits to fulfill His plans. For this reason, it is foolish to think that we can bind territorial spirits from operating on the earth.

Jesus is the Head Over Principalities and Powers

As Christians, our scriptural responsibility to deal with Satan and evil spirits is two-fold: to resist them in our own lives (Jas. 4:7), and to cast them out of others who want to be delivered (Mark 16:17). Any Christian who has experience in casting demons out of other people knows that, as a general rule, unless the demonized person wants to be delivered, he will be unable to cast the demon out.15 God honors every person’s free will, and if a person wants to yield to evil spirits, God won’t stop him.

This is yet another reason why we can’t pull down territorial spirits over geographic areas. Those evil spirits are there holding people in bondage because that is what those people have chosen. Through proclaiming the gospel to them, we offer them a choice. If they make the right choice, it will result in their freedom from Satan and evil spirits. But if they make the wrong choice, choosing not to repent, God will allow Satan to hold them captive.

Jesus is spoken of in Scripture as being “the head over all rule and authority” (Col. 2:10). Although the Greek words for rule (arche) and authority (exousia) are sometimes used in describing human political leaders, they are also used in the New Testament as titles for demonic spiritual rulers. The classic passage about the Christians struggle against rulers (arche) and powers (exousia) in Ephesians 6:12 is one example.

When we read contextually what Paul wrote about Jesus being the head over all rule and authority in Colossians 2:10, it seems clear that he is speaking of spiritual powers. For example, in the same passage just four verses later, Paul writes of Jesus, “When He had disarmed the rulers and authorities, He made a public display of them, having triumphed over them through Him” (Col. 2:15).

If Jesus is the head of the spiritual rulers and authorities, then He is sovereign over them. This is a wonderful revelation to Christians living in pagan, animistic cultures, who spent their former lives worshipping idols in fear of the evil spirits whom they knew ruled over them. To those of us living in “enlightened” cultures, where it is thought that evil spirits do not actually exist, the revelation of Christ’s headship over spiritual rulers and authorities is not so exciting. But it should be, once we discover that we, just like those in more primitive societies, were living in captivity to evil spirits.

The Only Way of Escape

The only way to escape the captivity of evil spirits is to repent and believe the gospel. That is the escape God has provided. No one can bind the demonic forces over a city and set you free or set you partially free. Until a person repents and believes the gospel, He is abiding in God’s wrath (see John 3:36), which includes being held by demonic powers.

That is why there are no measurable changes in the cities where the big spiritual warfare conferences and sessions have taken place, because nothing has happened that has really affected the demonic hierarchies that rule in those areas. Christians can scream at principalities and powers all day and night; they can attempt to torment the devil by so-called “warring tongues”; they can say “I bind you evil spirits over this city” a million times; they can even do all these things up in airplanes and on the top floors of skyscrapers (as some actually do); and the only way the evil spirits will be affected is that they will get a good laugh at the foolish Christians.

This is a good place to conclude this chapter and prepare to launch into examining the next myth, the myth that we can open the door for effective evangelism by doing spiritual warfare against territorial spirits.

Myth #5: “We can pull down demonic strongholds in the atmosphere through spiritual warfare.”

No, we can’t. God created them and allows them to remain there, and they will be there until it no longer suits His divine purposes. God could do away with all of them right now if He desired. There is no example of anyone pulling down any territorial spirits in the New Testament; neither are there any instructions found there for Christians to do so.

Footnotes

13. One final question that could be asked about that particular interpretation is this: If Jesus meant that we are to bind evil spirits, did He also mean that sometimes we should loose evil spirits? If not, then what are we supposed to loose? Some might claim we should loose God’s power, or loose His angels, or loose His protection, and so on, as some Christians often attempt to do. But where in the New Testament can we find anyone doing such things?

14. This concept is discussed much more thoroughly in my book, God’s Tests.

15. The exception to this rule would be in cases of people who are so controlled by demons that they have no way of communicating their desire for freedom. In those cases, special gifts of the Spirit would be necessary to bring deliverance, and gifts of the Spirit operate as the Spirit wills.

 

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Modern Myths About Satan and Spiritual Warfare » Myth #5