144
1Ellerime vuruşmayı, 2 Parmaklarıma savaşmayı öğreten 2 Kayam RABbe övgüler olsun!
2Odur benim vefalı dostum, kalem, 2 Kurtarıcım, kulem, 2 Kalkanım, Ona sığınırım; 2 Odur halkları bana boyun eğdiren!
3Ya RAB, insan ne ki, onu gözetesin, 2 İnsan soyu ne ki, onu düşünesin?
4İnsan bir soluğu andırır, 2 Günleri geçici bir gölge gibidir.
5Ya RAB, gökleri yar, aşağıya in, 2 Dokun dağlara, tütsünler.
6Şimşek çaktır, dağıt düşmanı, 2 Savur oklarını, şaşkına çevir onları.
7Yukarıdan elini uzat, kurtar beni; 2 Çıkar derin sulardan, 2 Al eloğlunun elinden.
8Onların ağzı yalan saçar, 2 Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.
9Ey Tanrı, sana yeni bir ezgi söyleyeyim, 2 Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim.
10Sensin kralları zafere ulaştıran, 2 Kulun Davutu kötülük kılıcından kurtaran.
11Kurtar beni, özgür kıl 2 Eloğlunun elinden. 2 Onların ağzı yalan saçar, 2 Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.
12O zaman gençliğinde 2 Sağlıklı yetişen fidan gibi olacak oğullarımız, 2 Sarayın oymalı sütunları gibi olacak kızlarımız.
13Her türlü ürünle dolup taşacak ambarlarımız; 2 Binlerce, on binlerce yavrulayacak 2 Çayırlarda davarlarımız.
14Semiz olacak sığırlarımız; 2 Surlarımıza gedik açılmayacak, 2 İnsanlarımız sürgün edilmeyecek, 2 Meydanlarımızda feryat duyulmayacak!
15Ne mutlu bunlara sahip olan halka! 2 Ne mutlu Tanrısı RAB olan halka!