41
سرود داوود
دعای شخص بیمار
1 خوشا به حال کسانی‌که در اندیشهٔ فقرا هستند.
خداوند آنان را هنگام سختی نجات خواهد داد،
2 خداوند آنها را حمایت نموده، زنده نگاه می‌دارد،
آنها را در وطن خود خوشبخت می‌سازد
و در دست دشمن رهایشان نمی‌کند.
3 در هنگام بیماری خداوند آنها را کمک می‌کند
و به آنها سلامتی می‌بخشد.
4 گفتم: «خداوندا، من آدمی گناهکارم،
امّا تو بر من رحمت فرما و مرا شفا بده.»
5 دشمنانم با نفرت دربارهٔ من می‌گویند:
«چه وقت می‌میرد و نامش فراموش می‌گردد؟»
6 آنانی که برای ملاقات من می‌آیند از روی دوستی نمی‌آیند،
بلکه برای خبرچینی
و شایعه‌پراکنی می‌آیند.
7 همهٔ آنانی که از من نفرت دارند با یکدیگر دربارهٔ من پچ‌پچ می‌کنند
و مرض مرا خطرناک جلوه می‌دهند.
8 آنها می‌گویند: «به مرضی کشنده گرفتار شده
و از این بیماری جان سالم بدر نخواهد برد.»
9 حتّی بهترین دوست من که به او اعتماد کامل داشتم،
آن کس که با من نان می‌خورد،
علیه من برخاسته است.
10 ولی خداوندا، تو بر من رحمت فرما و سلامتی مرا به من بازگردان،
تا برخاسته، جواب دشمنانم را بدهم.
11 به این وسیله من خواهم دانست
که تو از من راضی هستی و نمی‌گذاری دشمنانم بر من پیروز گردند.
12 تو، مرا به‌خاطر درستکاری‌ام کمک خواهی کرد
و پیوسته مرا در پیشگاه خود حفظ خواهی نمود.
13 سپاس بر خداوند، خدای بنی‌اسرائیل،
از ازل تا به ابد! آمین!
کتاب دوم
(مزامیر 42-72)