18
دعای داوود بندهٔ خداوند در روزی که خداوند او را از دست شائول و تمامی دشمنانش رهایی داد
سرود پیروزی
(دوم سموئیل 1:22-51)
1 ای خداوند، ای توانایی من!
تو را دوست می‌دارم.
2 خداوند پشتیبان من است؛
پناهگاه مستحکم من،
خدای من نجات‌دهندهٔ من است.
او همانند یک پناهگاه از من محافظت می‌کند؛
او مرا حمایت می‌کند و مرا در امنیّت نگاه می‌دارد.
3 خداوند را که شایستهٔ سپاس و ستایش است، می‌طلبم
و از شرّ دشمنان در امان هستم.
4 طنابهای گور به دورم حلقه زده‌اند
و امواج نابود‌کننده احاطه‌ام کرده‌اند.
5 طنابهای گور به دورم حلقه زده‌اند
و مرگ دام خود را بر سر راهم قرار داده.
6 در مشکلاتم به حضور خداوند زاری نمودم.
از خدای خود کمک خواستم.
او از معبد بزرگ خود نالهٔ مرا شنید
و فریاد من به گوشش رسید.
7 آنگاه زمین لرزید و تکان خورد.
و بنیاد کوهستان از شدّت خشم او به لرزه افتاد.
کوهها لرزیدند و اساس آنها متزلزل شد.
8 از سوراخهای بینی او دود برآمد.
از دهانش زغال برافروخته و آتشِ کُشنده بیرون آمد.
9 او آسمان را شكافت و فرود آمد
و زیر پاهایش ابرهای سیاه بود.
10 با سرعت بر فرشتهٔ بالدار خود پرواز کرد
او بر بالهای باد پرواز کرد.
11 او با تاریکی خود را پوشاند
و ابرهای سیاهِ باران‌زا احاطه‌اش کردند.
12 نور درخشان حضور او
با تگرگ و شعلهٔ افروخته،
پردهٔ ابرهای سیاه را شکافت.
13 خداوند نیز در آسمانها با صدای رعدآسا سخن گفت
و صدای خداوند متعال شنیده شد.
14 تیرهای خود را پرتاب نمود و دشمنان خود را پراکنده ساخت
و با رعد و برق، همه را آشفته کرد.
15 کف دریا ظاهر شد،
و بنیاد زمین آشکار گردید
هنگامی که دشمنانت را توبیخ کردی
و با خشم بر آنها غریدی.
16 خداوند دستش را از آسمان دراز کرد و مرا برگرفت؛
و از آبهای عمیق مرا بیرون كشید.
17 او مرا از دست دشمنان قدرتمندم
و از دست تمام آنانی که از من متنفّرند رهانید.
آنها برایم خیلی قوی بودند.
18 وقتی در سختی بودم، بر سرم ریختند،
امّا خداوند از من حمایت کرد.
19 او مرا کمک کرد تا از خطر رهایی یابم؛
او مرا نجات داد زیرا از من خشنود بود.
20 خداوند به‌خاطر نیكو‌كاری‌ام به من پاداش داد
و به‌خاطر بیگناهیام به من برکت داد.
21 من دستورات خداوند را بجا آورده
و روی خود را از خدا برنگردانیده‌ام،
22 احکام او را انجام داده
و از اوامر او سرپیچی نکرده‌ام.
23 در پیشگاه او بی‌عیب بوده
و از گناه خودداری کرده‌ام.
24 بنابراین به‌خاطر نیكوکاری‌ام به من پاداش داد
و به‌خاطر بیگناهیام به من برکت عطا نمود.
25 ای خداوند تو با اشخاص وفادار، وفادار هستی،
و به مردم بی‌عیب، نیكویی می‌كنی.
26 با کسانی‌که پاک هستند به پاکی رفتار می‌نمایی
و با کسانی‌که کجرو هستند مخالفت می‌کنی.
27 تو فروتنان را نجات می‌بخشی
و اشخاص متکبّر را سرنگون می‌کنی.
28 ای خداوند تو نور من هستی،
تو تاریكی مرا روشن گردان.
29 با نیروی تو به دشمن یورش می‌برم
و دژهای آنان را درهم می‌شکنم.
30 راه خدا کامل و وعدهٔ خداوند قابل اطمینان است.
او حافظ کسانی است که به او پناه می‌آورند.
31 خداوند تنها خداست؛
خدا تنها تکیه‌گاه ماست.
32 خداست که مرا قدرت بخشیده،
و راه مرا امن ساخته است.
33 پاهای مرا مانند پاهای آهو ساخته
و بر کوهها استوارم نموده است.
34 دستهایم را برای جنگ تعلیم می‌دهد
تا بتوانم قویترین کمان را به دست گیرم.
35 ای خداوند تو از من حمایت نموده و مرا نجات دادی؛
توجّه تو مرا قوی گردانید،
و کمک تو مرا حفظ نمود.
36 راه را برای قدمهایم وسیع ساختی
تا پاهایم نلغزد.
37 دشمنانم را تعقیب کردم و آنها را گرفتم
و تا آنها را از بین نبردم، بازنگشتم.
38 آنها را بکلّی پایمال نمودم تا دیگر برنخیزند
و به زیر پاهایم جان دادند.
39 تو برای مبارزه به من نیرو بخشیدی
و دشمنانم زیر پاهایم جان دادند.
40 دشمنانم را متواری ساختی
و من کسانی را که از من نفرت داشتند، نابود کردم.
41 آنها برای کمک زاری نمودند، امّا کسی به دادشان نرسید.
خداوند را صدا کردند، امّا او به آنها جوابی نداد.
42 من آنها را همچون غبار خرد کردم،
که باد آنها را پراکنده می‌کند
و زیر پاهای خود مانند گل و لای کوچه، پایمال نمودم.
43 تو مرا از دست مردم ستیزه‌گر رهانیدی،
و مرا فرمانروای ملتّها ساختی؛
و مردمی را که نمی‌شناختم، اکنون مرا خدمت می‌کنند.
44 بیگانگان نزد من تعظیم می‌کنند
و دستوراتم را فوراً اطاعت می‌نمایند.
45 آنها دلسرد شده‌اند
و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.
46 خداوند زنده است! حامی خود را ستایش می‌کنم،
متبارک باد خدای قدرتمند که مرا نجات می‌دهد.
47 او در برابر دشمنان، مرا پیروزی می‌بخشد
و ملل جهان را به دست من مغلوب می‌سازد.
48 او مرا از دست دشمنانم می‌رهاند،
خداوندا تو مرا نزد دشمنانم سرفرازم می‌سازی
و از چنگ مردم ظالم نجات می‌دهی.
49 بنابراین من تو را در میان ملّتها ستایش می‌کنم
و سرود ستایش برای تو می‌خوانم.
50 خدا پیروزی بزرگی نصیب پادشاه خود می‌کند
و به برگزیدهٔ خود، داوود، و فرزندان او
برای همیشه رحمت و شفقت نشان می‌دهد.