147
ستایش خدای متعال
1 خداوند را سپاس باد!
چه نیکوست که خداوند را با سراییدن سرود ستایش کنیم،
ستایش خداوند بسیار مناسب و لذّت بخش است.
2 خداوند اورشلیم را دوباره آباد می‌کند
و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌سازد.
3 او دلشكستگان را تسلّی می‌دهد
و بر زخمهای ایشان مرهم می‌گذارد.
4 او تعداد ستارگان را می‌‌داند
و هر کدام از آنها را به نام می‌شناسد.
5 خداوند ما بزرگ و قدرتش عظیم است،
دانش و حکمت او بی‌کران است.
6 خداوند، مسکینان را برمی‌افرازد،
و شریران را سرنگون می‌کند.
7 برای خداوند سرود شکرگزاری بخوانید
و با نوای بربط برای خدای ما بسرایید.
8 او آسمانها را با ابر می‌پوشاند
و برای زمین باران فراهم می‌سازد
و سبزه‌ها را بر تپّه‌ها می‌رویاند.
9 به حیوانات خوراک می‌دهد
و جوجه کلاغها را غذا می‌دهد.
10 به قدرت اسبها علاقه‌ای ندارد
و نیروی انسانها او را خشنود نمی‌سازد،
11 بلکه رضامندی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند
و به محبّت پایدار او توکّل می‌کنند.
12 خداوند را ستایش کن، ای اورشلیم!
خدای خود را ستایش کن، ای صهیون!
13 او دروازه‌هایت را بر روی دشمن محکم می‌بندد
و ساکنان تو را برکت می‌دهد.
14 او صلح را به مرزهای تو می‌آورد
و انبارهایت را از غلّه پُر می‌سازد.
15 او به زمین فرمان می‌دهد
و فرمایشات او فوراً انجام می‌شود.
16 زمین را با لحاف برف می‌پوشاند
و شبنم را مانند گرد می‌پاشد.
17 تگرگ را همچون سنگریزه می‌فرستد
و کسی تاب تحمّل سرمای آن را ندارد.
18 به فرمان او یخها آب می‌شوند، باد می‌وزد
و آب جاری می‌گردد.
19 کلام خود را به یعقوب بیان می‌کند
و احکام و دستورات خود را به بنی‌اسرائیل می‌دهد.
20 با هیچ قوم دیگری چنین رفتار نمی‌کند،
زیرا آنها احکام او را نمی‌دانند.
خداوند را سپاس باد!