خداوند ملّتها را داوری خواهد کرد
3
1 خداوند می‌فرماید:
«در آن زمان هنگامی‌که سعادت و آرامی را
به یهودا و اورشلیم بازگردانم،
2 تمام اقوام جهان را در دشت داوری جمع کرده
در آنجا آنها را به‌خاطر میراث خود،
یعنی قوم اسرائیل محاکمه خواهم کرد،
زیرا آنها قوم مرا در بین اقوام جهان پراکنده ساخته
و سرزمین مرا تقسیم کردند.
3 آنها بر قوم من قرعه انداختند.
پسران جوان را در عوض فاحشه‌ها دادند
و دختران را در مقابل شراب فروختند.
4 «ای صور و صیدون و ای سرزمین فلسطین، با من چه‌کار دارید؟ آیا می‌خواهید از من انتقام بگیرید؟ اگر چنین کنید من بی‌درنگ شما را مجازات خواهم نمود.
5 شما نقره و طلا و گنجینه‌های نفیس مرا گرفته به پرستشگاههای خود بردید.
6 مردم یهودا و اورشلیم را به یونانیان فروختید و آنها را از وطنشان آواره ساختید.
7 امّا من آنها را از جایهایی که به آن فروخته شده‌اند بازمی‌گردانم و شما را به سزای کارهایتان می‌رسانم.
8 پسران و دختران شما را به مردم یهودا می‌فروشم، آنها نیز ایشان را به سبائیان که در سرزمینی دوردست زندگی می‌کنند، خواهند فروخت. من که خداوند هستم، این را می‌گویم.
9 «به اقوام جهان اعلام کنید،
'برای جنگ آماده شوید
و جنگجویان ورزیدهٔ خود را فرا خوانید
و سپاهیان را جمع کنید.
10 گاوآهنهای خود را ذوب کنید و از آنها شمشیر بسازید
و از ارّه‌هایتان نیزه تهیّه نمایید.
افراد ضعیف هم خود را برای جنگ آماده کنند.
11 بیایید ای تمامی قبایل اطراف،
عجله کنید
و در درّه جمع شوید!'»
خداوندا، جنگ‌آورانت را برای حمله فرود آور!
12 خداوند می‌فرماید:
«تمام اقوام بیایند و در دشت داوری جمع شوند.
من در آنجا می‌نشینم
و همه را محاکمه می‌کنم.
13 داسها را بردارید،
زیرا محصول رسیده و برای درو آماده است.
مردم همه شریر شده‌اند،
پس بروید و آنها را همان‌طور که انگورها را برای شراب در چرخشت لِه می‌کنند تا شراب لبریز گردد،
پایمال سازید.»
14 دسته‌دسته در دشت داوری جمع شوند،
زیرا در آنجا روز خداوند بزودی فرا خواهد رسید.
15 آفتاب و ماه تاریک می‌شوند
و ستارگان نور خود را از دست می‌دهند.
16 غرّش صدای خداوند از فراز کوه صهیون برمی‌خیزد
و همچون رعد از اورشلیم فریاد می‌زند.
آسمان و زمین به لرزه می‌آیند،
امّا خداوند پناهگاه قوم خود، اسرائیل بوده
از ایشان حمایت می‌کند.
خداوند قوم خود را برکت خواهد داد
17 آنگاه شما خواهید دانست که من،
خداوند خدای شما، بر کوه مقدّس خود صهیون، ساکن هستم.
اورشلیم شهری مقدّس خواهد بود
و بیگانگان دیگر هرگز نخواهند توانست بر آن پیروز شوند.
18 در آن زمان از کوهها شراب تازه می‌چکد
و از تپّه‌ها شیر جاری می‌شود.
جویهای خشک یهودا از آب لبریز می‌گردند
و از معبد بزرگ چشمهٔ آب فوران می‌کند
و درّهٔ اقاقیا را سیراب می‌سازد.
19 سرزمینهای مصر و اَدوم
به‌خاطر ظلمی که در حق اهالی یهودا کرده‌اند
و خون مردم بی‌گناه را در آنجا ریخته‌اند،
به بیابان خشک و بایر تبدیل خواهند شد.
20 امّا یهودا و کوه صهیون برای همیشه آباد و پرجمعیّت می‌ماند.
21 انتقام خون ایشان را خواهم گرفت
و از خطای گناهکار نخواهم گذشت،
چون من، خداوند در صهیون ساکن خواهم شد.