برکت دادن قوم توسط موسی
33
1 این برکاتی است که موسی مرد خدا، قبل از وفاتش به قوم بنی‌اسرائیل داد:
2 خداوند از کوه سینا آمد،
مانند خورشید برفراز اَدوم طلوع کرد
و از کوه فاران بر قوم خود درخشید.
آنگاه دهها هزار فرشته با او بودند
و آتشی مشتعل در دست راست او.
3 خداوند قوم خود را دوست دارد
و آنانی را که متعلّق به او هستند، محفاظت می‌کند.
ما در مقابل پاهای او، سر فرود می‌آوریم
و پیرو فرامین او هستیم.
4 ما از فرامینی که موسی به ما داده است، پیروی می‌کنیم.
آنها باارزشترین گنجینهٔ قوم ما هستند.
5 وقتی طایفه‌های آنها و رهبران قوم اجتماع کردند،
خداوند پادشاه آنان گردید.
6 موسی دربارهٔ طایفهٔ رئوبین گفت:
«رئوبین جاوید باد
با وجودی که تعدادشان کم است.»
7 دربارهٔ طایفهٔ یهودا گفت:
«ای خداوند، به فریاد آنها برای کمک گوش فرا ده،
آنها را دوباره با طایفه‌های دیگر متحّد کن،
پروردگارا، برای آنها بجنگ
و آنها را در برابر دشمنان یاری ده!»
8 دربارهٔ طایفهٔ لاوی گفت:
«تو ای خداوند، ارادهٔ خود را به وسیلهٔ اوریم و تُمیم
به خدمتگزاران وفادار خود لاویان، آشکار کن.
تو آنها را در مسا آزمودی
و در چشمه مریبه حقانیّت آنها را ثابت کردی.
9 آنان بیش از پدر و مادر، برادران یا فرزندان خود
به تو وفاداری نشان دادند.
آنها از فرامین تو پیروی کردند
و به پیمان تو وفادار ماندند.
10 ایشان به قوم تو خواهند آموخت
تا از قوانین تو پیروی کنند و در قربانگاه تو قربانی کنند.
11 ای خداوند، به آنها کمک کن تا قوم نیرومندی گردند،
از کارهای دستهایشان خشنود باش،
دشمنان آنان را شکست ده
و نگذار دیگر برخیزند.»
12 دربارهٔ طایفهٔ بنیامین چنین گفت:
«این قومی است که خداوند دوستش دارد.
و نگه‌دار اوست، او در تمام روز از آنها حفاظت می‌کند
و در میان آنها می‌خرامد.»
13 دربارهٔ طایفهٔ یوسف گفت:
«خداوند زمین آنها را با باران
و آبهای زیر زمین برکت دهد.
14 زمینهای ایشان با میوه‌های رسیده در زیر آفتاب
و فراوانی محصول در هر فصل برکت یابد.
15 تپّه‌های کهن ایشان پر از میوه‌های خوب گردد.
16 زمینهای آنها پر از نیکویی گردد
و خداوند که در بوتهٔ سوزان ظاهر شد،
از آنها خشنود باشد.
تمام این برکات شامل حال یوسف باد،
یعنی کسی‌که سرکردهٔ برادران خود بود.
17 یوسف، همچون گاو نیرومندی است،
چون شاخهای گاو وحشی،
شاخهای او هزار نفر طایفه منسی
و ده هزار نفر طایفه افرایم هستند.
با آنها قومها را زخمی می‌کند
و تا پایان زمین می‌راند.»
18 دربارهٔ طایفه‌های زبولون و یساکار چنین گفت:
«ای زبولون در تجارت دریای خود سعادتمند شو
و ای یساکار ثروت تو در خانه‌ات افزون گردد.
19 آنان بیگانگان را به کوه خود دعوت می‌کنند
و قربانی راستین را در آنجا قربانی می‌کنند.
آنها ثروت خود را از دریا
و از شن ساحل دریا به دست می‌آورند.»
20 دربارهٔ طایفهٔ جاد چنین گفت:
«سپاس آفریدگار را که سرزمین آنها را گسترش داد.
جاد مانند شیر صبر می‌کند
تا بازو یا سر را بدرد.
21 آنها بهترین زمین‌ها را برای خود برداشتند.
سهم رهبران به ایشان تعلّق گرفت.
هنگامی‌که رهبران قوم اسرائیل گرد هم آمدند،
آنها از فرامین و قوانین خداوند پیروی کردند.»
22 دربارهٔ طایفهٔ دان چنین گفت:
«دان مثل شیر جوانی است
که از باشان بیرون می‌جهد.»
23 دربارهٔ طایفهٔ نفتالی او گفت:
«نفتالی به‌خاطر نیکی خداوند، از برکات افزون برخوردار شده است،
سرزمین آنها از دریاچهٔ جلیل تا جنوب می‌رسد.»
24 دربارهٔ طایفهٔ اشیر گفت:
«اشیر از طایفه‌های دیگر بیشتر برکت یافته است،
آرزو می‌کنم که مورد علاقهٔ برادران خود قرار گیرد.
و زمینش پُر از درختان زیتون باشد.
25 شهرهایش با دروازه‌های آهنین حفاظت شوند.
و همیشه در امنیّت زیست کند.»
26 ای مردم اسرائیل، هیچ خدایی چون خدای شما نیست.
او با عظمت خود از فراز ابرها به یاری شما می‌آید.
27 خداوند همیشه مدافع شما بوده است.
دست جاودانی خدا همیشه پشتیبان شماست،
او دشمنان شما را بیرون راند، هنگامی‌که شما پیشروی می‌کردید
و به شما گفت همه را نابود کنید!
28 تا فرزندان یعقوب
در امنیّتِ سرزمین پُر از غلّه و شراب
آنجایی که شبنم از آسمان، زمین را آبیاری می‌کند، در آرامش به سر برند.
29 ای اسرائیل، چه شادمان هستی،
هیچ قومی چون تو نیست،
قومی که خداوند نجات داده است.
خداوند سپر و شمشیر توست
تا از تو دفاع کند و تو را پیروز گرداند.
دشمنان تو برای ترّحم خواهند آمد
و تو آنها را لگدکوب خواهی کرد.