Khi Chuùa Gieâ-su ñaõ böôùc ñi treân ñaát trong thaân xaùc con ngöôøi, thì Ngaøi ñaõ noùi roõ raøng cho caùc moän ñoà bieát raèng Ngaøi lìa hoï vôùi Cha Ngaøi vaø moät ngaøy kia Ngaøi seõ trôû laïi vôùi hoï. Khi Ngaøi trôû laïi thì Ngaøi ñem hoï veà thieân ñaøng vôùi Ngaøi (Ñoù laø ñieàu caùc Cô ñoác nhaân xem nhö laø “söï Caát Leân”). Chaúng haïn, trong ñeâm tröôùc khi bò ñoùng ñinh, thì Chuùa Gieâ-su ñaõ phaùn vôùi möôøi moät söù ñoà trung tín cuûa Ngaøi raèng:

Loøng caùc ngöôi chôù heà boái roái; haõy tin Ñöùc Chuùa Trôøi, cuõng haõy tin ta nöõa. Trong nhaø Cha ta coù nhieàu choã ôû; baèng chaúng vaäy, ta ñaõ noùi cho caùc ngöôi roài. Ta ñi saém saün cho caùc ngöôi moät choã. Khi ta ñaõ ñi, vaø ñaõ saém saün cho caùc ngöôi moät choã roài, ta seõ trôû laïi ñem caùc ngöôi ñi vôùi ta, haàu cho ta ôû ñaâu thì caùc ngöôi cuõng ôû ñoù (Giaêng 14:1-3).

Ñöôïc haøm yù roõ raøng bôûi lôøi cuûa Chuùa Gieâ-su laø coù söï ñeán cuûa Ngaøi trong thôøi ñieåm cuûa caùc söù ñoà. Thöïc söï, sau khi nghe nhöõng gì Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi, thì hoï chæ ñôn giaûn nghó raèng Ngaøi seõ trôû laïi vôùi hoï trong thôøi ñieåm hoï ñang soáng.

Chuùa Gieâ-su caûnh baùo tröôùc caùc moân ñoà nhieàu laàn ñeå saün saøng cho söï ñeán cuûa Ngaøi, laïi moät moät laàn nöõa nguï yù ñeán khaû naêng trôû laïi cuûa Ngaøi trong thôøi ñieåm hoï ñang soáng (Ma-thi-ô 24:42-44).

Söï Taùi Laâm Saép Xaûy Ra

Cuûa Chuùa Gieâ-su Trong Caùc Thö Tín

(Jesus’ Imminemt Return in the Epistles)

Caùc söù ñoà laø nhöõng ngöôøi ñaõ vieát caùc thö tín Taân-öôùc ñaõ khaúng ñònh nieàm tin chaéc chaén cuûa hoï raèng Coù leõ Chuùa Gieâ-su trôû laïi trong thôøi ñieåm maø caùc ñoäc giaû ôû theá kyû ñaàu tieân cuûa hoï ñang soáng. Chaúng haïn, Gia-cô ñaõ vieát:

Hôõi anh em, vaäy haõy nhòn nhuïc cho tôùi kyø Chuùa ñeán. Haõy xem keû laøm ruoäng: hoï beàn loøng chôø ñôïi saûn vaät quí baùu döôùi ñaát cho ñeán chöøng naøo ñaõ ñöôïc möa ñaàu muøa vaø cuoái muøa. Anh em cuõng vaäy haõy nhòn nhuïc vaø beàn loøng; vì kyø Chuùa ñeán gaàn roài (Gia-cô 5:78).

Ñaõ khoâng coù lyù do gì ñeå cho Gia-cô khuyeân caùc ñoäc giaû cuûa oâng haõy kieân nhaãn cho nhöõng ñieàu ñaõ khoâng xaûy ra trong thôøi ñieåm maø hoï ñang soáng. Duø vaäy, oâng ñaõ tin raèng, Vì kyø Chuùa ñeán “gaàn roài”. Theo boái caûnh maø noùi, thì Gia-cô ñaõ vieát thô naøy vaøo thôøi ñieåm Hoäi thaùnh bò baét bôù khoác lieät (Gia-cô 1:2-4), thôøi ñieåm maø caùc tín höõu seõ mong söï taùi laâm cuûa Chuùa moät caùch hieån nhieân.

Töông töï nhö theá, Phao-loâ cuõng ñaõ tin chaéc raèng coù leõ Chuùa Gieâ-su seõ trôû laïi trong thôøi ñieåm maø nhieàu ngöôøi ñöông thôøi cuûa oâng ñang soáng:

Hôõi anh em, chuùng toâi chaúng muoán anh em khoâng bieát veà phaàn ngöôøi ñaõ nguû, haàu cho anh em chôù buoàn raàu nhö ngöôøi khaùc khoâng coù söï troâng caäy. Vì neáu chuùng ta tin Ñöùc Chuùa Gieâ-su ñaõ cheát vaø soáng laïi, thì cuõng vaäy, Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ñem nhöõng keû nguû trong Ñöùc Chuùa Gieâ-su cuøng ñeán vôùi Ngaøi. Vaû, naày laø ñieàu chuùng toâi nhôø lôøi Chuùa maø rao baûo cho anh em: chuùng ta laø keû soáng, coøn ôû laïi cho ñeán kyø Chuùa ñeán, thì khoâng leân tröôùc nhöõng ngöôøi ñaõ nguû roài. Vì seõ coù tieáng keâu lôùn vaø tieáng cuûa thieân söù lôùn cuøng tieáng keøn cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, thì chính mình Chuùa ôû treân trôøi giaùng xuoáng; baáy giôø nhöõng keû cheát trong Ñaáng Christ, seõ soáng laïi tröôùc heát. Keá ñeán chuùng ta laø keû soáng, maø coøn ôû laïi, seõ cuøng nhau ñeàu ñöôïc caát leân vôùi nhöõng ngöôøi aáy giöõa ñaùm maây, taïi nôi khoâng trung maø gaëp Chuùa, nhö vaäy chuùng ta seõ ôû cuøng Chuùa luoân luoân. Theá thì, anh em haõy duøng lôøi ñoù maø yeân uûi nhau (1Teâ-sa-loâ-ni-ca 4:13-18).[1]

Töø ñaây chuùng ta cuõng ñaõ bieát raèng khi Chuùa Gieâ-su töø thieân ñaøng trôû laïi, thì thaân theå cuûa caùc tín höõu ñaõ cheát seõ ñöôïc soáng laïi vaø cuøng vôùi caùc tín höõu ñang soáng trong kyø Chuùa ñeán, seõ cuøng nhau ñeàu ñöôïc caát leân khoâng trung” (söï Caát Leân). Bôûi vì Phao-loâ cuõng ñaõ noùi raèng Chuùa Gieâ-su seõ ñem theo vôùi Ngaøi nhöõng ngöôøi ôû thieân ñaøng laø nhöõng ngöôøi “ñaõ cheát trong Ngaøi,” chuùng ta chæ coù theå keát luaän raèng trong luùc caát leân, linh hoàn cuûa caùc nhöõng ngöôøi tin Chuùa seõ keát hieäp laïi vôùi thaân theå vöøa soáng laïi cuûa hoï.

Phi-e-rô cuõng ñaõ tin raèng söï ñeán cuûa Chuùa Gieâ-su saép xaûy ra mau choùng khi oâng vieát thö tín ñaàu tieân cuûa mình:

Vaäy, anh em haõy beàn chí nhö theå thaét löng, haõy tieát ñoä, laáy söï troâng caäy troïn veïn ñôïi chôø ôn seõ ban cho mình trong khi Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ hieän ra….söï cuoái cuøng cuûa muoân vaät ñaõ gaàn; vaäy haõy khoân ngoan tænh thöùc maø caàu nguyeän….Nhöng anh em coù phaàn trong söï thöông khoù cuûa Ñaáng Christ bao nhieâu, thì haõy vui möøng baáy nhieâu, haàu cho ñeán ngaøy vinh hieån cuûa Ngaøi hieän ra, thì anh em cuõng ñöôïc vui möøng nhaûy nhoùt (1Phi-e-rô 1:13; 4:7,13).[2]

Cuoái cuøng, khi Giaêng ñaõ vieát thö cuûa mình cho caùc Hoäi thaùnh, oâng ta cuõng tin raèng söï cuoái cuøng ñaõ gaàn vaø caùc ñoäng giaû thôøi cuûa oâng ñaõ deã daøng nhìn thaáy söï ñeán cuûa Chuùa Gieâ-su:

Hôõi caùc con caùi ta, giôø cuoái cuøng laø ñaây roài, caùc con ñaõ nghe noùi raèng Keû ñòch laïi Ñaáng Christ phaûi ñeán. Vöøa luùc baây giôø, coù nhieàu keû ñòch laïi Ñaáng Christ; bôûi ñoù, chuùng ta bieát raèng aáy laø giôø cuoái cuøng….Vaäy baây giôø, hôõi caùc con caùi beù moïn ta, haõy ôû trong Ngaøi, haàu cho, neáu Ngaøi hieän ñeán, chuùng ta cuõng ñaày söï vöõng loøng, khoâng bò hoå theïn vaø quaêng xa khoûi Ngaøi trong kyø Ngaøi ngöï ñeán….Hôõi keû raát yeâu daáu, chính luùc baây giôø chuùng ta laø con caùi Ñöùc Chuùa Trôøi, coøn veà söï chuùng ta seõ ra theå naøo, thì ñieàu ñoù chöa ñöôïc baøy toû. Chuùng ta bieát raèng khi Ngaøi hieän ñeán, chuùng ta seõ gioáng nhö Ngaøi, vì seõ thaáy Ngaøi nhö voán coù thaät vaäy. Ai coù söï troâng caäy ñoù trong loøng, thì töï mình laøm neân thanh saïch, cuõng nhö Ngaøi laø thanh saïch (I Giaêng 2:18, 28; 3:2-3).

Söï Chaäm Treã Cuûa Ngaøi (His Delay)

Nhìn laïi hôn hôn 2,000 naêm qua, chuùng ta nhaän bieát raèng Chuùa Gieâ-su ñaõ khoâng trôû laïi sôùm nhö caùc söù ñoà ñaõ mong ñôïi. Ngay caû trong thôøi cuûa hoï, coù nhöõng ngöôøi baét ñaàu nghi ngôø Chuùa ñaõ trôû laïi roài caên cöù raèng vieäc aáy ñaõ xaûy ra laâu laém roài keå töø khi Ngaøi thaêng thieân. Chaúng haïn, nhö khi ñôøi soáng treân ñaát cuûa Phi-e-rô ñaõ ruùt ra keát luaän (2 Phi-e-rô 1:13-14), Chuùa Gieâ-su ñaõ vaãn chöa trôû laïi, vì vaäy Phi-e-rô ñaõ vieát cho nhöõng ngöôøi coù tö töôûng nghi ngôø trong thö tín cuoái cuøng cuûa mình raèng:

Tröôùc heát phaûi bieát raèng, trong nhöõng ngaøy sau roát, seõ coù maáy keû hay gieøm cheâ, duøng lôøi gieãu côït, ôû theo tình duïc rieâng cuûa mình, ñeán maø noùi raèng: Chôù naøo lôøi höùa veà söï Chuùa ñeán ôû ñaâu? Vì töø khi toå phuï chuùng ta qua ñôøi roài, muoân vaät vaãn coøn nguyeân nhö luùc baét ñaàu Saùng-theá. Chuùng noù coù yù queân löûng ñi raèng buoåi xöa bôûi lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi coù caùc töøng trôøi vaø traùi ñaát, ñaát ra töø nöôùc vaø laøm neân ôû giöõa nöôùc, theá gian baáy giôø cuõng bò huûy phaù nhö vaäy, laø bò chìm ñaém bôûi nöôùc luït. Nhöng trôøi ñaát thôøi baây giôø cuõng laø bôûi lôøi aáy maø coøn laïi, vaø ñeå daønh cho löûa; löûa seõ ñoát noù ñi trong ngaøy phaùn xeùt vaø huûy phaù keû aùc. Hôõi keû raát yeâu daáu, chôù neân queân raèng ôû tröôùc maët Chuùa moät ngaøy nhö ngaøn naêm, ngaøn naêm nhö moät ngaøy. Chuùa khoâng chaäm treã veà lôøi höùa cuûa Ngaøi nhö maáy ngöôøi kia töôûng ñaâu, nhöng Ngaøi laáy loøng nhòn nhuïc ñoái vôùi anh em, khoâng muoán cho moät ngöôøi naøo cheát maát, song muoán cho moïi ngöôøi ñeàu aên naên. Song le, ngaøy cuûa Chuùa seõ ñeán nhö keû troäm. Baáy giôø caùc töøng trôøi seõ coù tieáng vang raàm maø qua ñi, caùc theå chaát bò ñoát maø tieâu taùn, ñaát cuøng moïi coâng trình treân noù ñeàu seõ bò ñoát chaùy caû (2 Phi-e-rô 3:3-10).

Phi-e-rô ñaõ khaúng ñònh raèng söï chaäm treã cuûa Chuùa Gieâ-su laø vì söï nhaân töø vaø thöông xoùt cuûa Ngaøi- Ngaøi muoán gia haïn theâm thôøi giôø cho ngöôøi ta aên naên. Nhöng oâng cuõng ñaõ khaúng ñònh raèng tuyeät ñoái khoâng nghi ngôø gì söï ñeán cuûa Chuùa Gieâ-su. Khi Ngaøi ñeán, Ngaøi ñeán vôùi côn thaïnh noä lôùn.

Kinh-thaùnh cuõng noùi raát roõ, nhö chuùng ta seõ bieát laø söï taùi laâm cuûa Ñaáng Christ seõ ñöôïc xaûy ra tröôùc nhöõng naêm Ñaïi Naïn toaøn caàu chöa töøng coù vaø tuoân ñoå côn thaïnh noä cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi giaùng treân keû aùc. Phaàn lôùn noäi dung cuûa saùch Khaûi-huyeàn chöùa ñöïng thôøi kyø töông lai trong ñoù. Khi chuùng ta seõ hoïc bieát sau naày, Kinh-thaùnh chæ cho thaáy raèng seõ coù baûy naêm Ñaïi Naïn trong töông lai. Khoâng coù nghi ngôø gì veà Söï Caát Leân cuûa Hoäi thaùnh seõ xaûy ra vaøo thôøi ñieåm naøo ñaáy trong hoaëc gaàn thôøi ñieåm baûy naêm Ñaïi Naïn naày.

Söï Caát Leân Chính Xaùc Xaûy Ra Khi Naøo?

(When Exactly Does the Rapture Occur?)

Caâu hoûi veà thôøi ñieåm chính xaùc cuûa Söï Caát Leân thöôøng gaây cho caùc Cô ñoác nhaân chia reõ. Moät soá ngöôøi noùi raèng Söï Caát Leân seõ xaûy ra ngay tröôùc baûy naêm Ñaïi Naïn vaø vì vaäy coù theå xaûy ra baát cöù luùc naøo. Nhöõng khaùc thì noùi raèng seõ xaûy ra giöõa ngay thôøi ñieåm baûy naêm Ñaïi Naïn. Coøn nhöõng ngöôøi khaùc noùi seõ xaûy ra vaøo thôøi ñieåm naøo ñaáy töø giöõa kyø Ñaïi Naïn ñeán cuoái baûy naêm Ñaïi Naïn. Nhöõng ngöôøi khaùc thì noùi raèng Söï Caát Leân seõ xaûy ra vaøo thôøi kyø hieän ñeán ñaày thaïnh noä cuûa Chuùa Gieâ-su ôû cuoái kyø Ñaïi Naïn.

Dó nhieân vaán ñeà naày khoâng ñaùng ñeå gaây chia reõ, vaø caû boán nhoùm ngöôøi naày neân raèng taát caû hoï ñeàu ñoàng yù raèng Söï Caát Leân seõ xaûy ra ôû thôøi ñieåm trong hay gaàn thôøi kyø baûy naêm Ñaïi Naïn trong töông lai. Ñoù laø caùnh cöûa soå quaù heïp trong haøng ngaøn naêm lòch söû. Vì vaäy, thay vì chia reõ do nhöõng ñieàu baát ñoàng cuûa chuùng ta, thì toát hôn heát chuùng ta neân vui möøng trong nhöõng ñieàu söï ñoàng yù cuûa chuùng ta! Khoâng quan taâm ñeán quan ñieåm naøo moãi moät ngöôøi chuùng ta tin, ñieàu ñoù seõ khoâng thay ñoåi nhöõng gì thöïc söï seõ xaûy ra.

Ñoù laø nhöõng ñieàu ñaõ ñöôïc daïy, toâi phaûi cho baïn bieát raèng ñoái vôùi hai möôi laêm naêm ñaàu ñôøi soáng tin Chuùa cuûa toâi, toâi ñaõ tin raèng Söï Caát Leân seõ xaûy ra tröôùc thôøi kyø baûy naêm Ñaïi Naïn. Toâi tin vaäy bôûi vì toâi ñaõ ñöôïc daïy vaäy, vaø toâi cuõng khoâng muoán hieåu nhöõng gì toâi ñaõ ñoïc trong saùch Khaûi-huyeàn! Tuy nhieân, khi toâi töï hoïc Kinh-thaùnh, toâi baét ñaàu chaáp nhaän vôùi quan ñieåm môùi. Vaäy chuùng ta haõy cuøng nhau xem nhöõng gì Kinh-thaùnh noùi vaø ñi ñeán nhöõng keát luaän naøo caàn ruùt ra taïi ñaây. Duø toâi khoâng thuyeát phuïc baïn gia nhaäp nhoùm cuûa toâi, nhöng chuùng ta cuõng phaûi yeâu thöông laãn nhau.

Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve

(The Olivet Discourse)

Chuùng ta haõy baét ñaàu baøi caùch xem Phuùc AÂm Ma-thi-ô 24, ñoaïn Kinh-thaùnh neàn taûng coù lieân quan ñeán caùc söï kieän taän theá vaø söï taùi laâm chuûa Chuùa Gieâ-su. ñi keøm vôùi Ma-thi-ô 25, ñöôïc goïi laø Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve, bôûi vì hai chöông naày ghi laø baøi giaûng maø Chuùa Gieâ-su ñaõ giaûng cho moät soá moân ñoà thaân caän nhaát[3] cuûa Ngaøi treân nuùi OÂ-li-ve. Khi chuùng ta ñoïc baøi giaûng naày thì chuùng ta seõ bieát nhieàu söï kieän taän theá, vaø chuùng ta seõ xem caùc moân ñoà Chuùa Gieâ-su laø nhöõng ngöôøi ñöôïc nghe baøi giaûng cuûa Ngaøi seõ keát luaän ñieàu gì veà thôøi ñieåm Caát Leân:

Khi Ñöùc Chuùa Gieâ-su ra khoûi ñeàn thôø, ñöông ñi, thì moân ñoà ñeán gaàn ñeå chæ cho Ngaøi xem caùc nhaø thuoäc veà ñeàn thôø. Ngaøi phaùn raèng: Caùc ngöôi coù thaáy moïi ñieàu ñoù chaêng? Quaû thaät, ta noùi cuøng caùc ngöôi, ñaây seõ khoâng coøn moät hoøn ñaù naøo choàng treân moät hoøn khaùc maø khoâng bò ñoå xuoáng. Ngaøi ñöông ngoài treân nuùi OÂ-li-ve, moân ñoà tôùi rieâng cuøng Ngaøi, vaø noùi raèng: “Xin Chuùa phaùn cho chuùng toâi bieát luùc naøo nhöõng söï ñoù seõ xaûy ra? Vaø coù ñieàm gì chæ veà söï Chuùa ñeán vaø taän the” (Ma-thi-ô 24:1-3).

Caùc moân ñoà cuûa chuùa Gieâ-su ñaõ muoán bieát veà töông lai. Ñaëc bieät hoï ñaõ muoán bieát khi naøo caùc nhaø thuoäc ñeàn thôø seõ bò huûy phaù (theo nhö lôøi Chuùa Gieâ-su ñaõ vöøa noùi truôùc cuøng hoï), vaø seõ coù daáu hieäu gì cho bieát söï taùi laâm cuûa Chuùa vaø taän theá.

Nhìn laïi ñieàu naày trong quaù khöù, chuùng ta bieát raèng caùc nhaø thuoäc ñeàn thôø hoaøn toaøn bò töôùng Titus vaø quaân ñoäi La-maõ phaù huûy vaøo naêm 70 sau Chuùa. Chuùng ta cuõng ñaõ bieát raèng Chuùa Gieâ-su ñaõ chöa trôû laïi ñeå ñem Hoäi thaùnh veà vôùi Ngaøi, vì vaäy hai söï kieän naày khoù coù theå xaûy ra cuøng moät luùc.

Chuùa Gieâ-su Ñaõ Traû Lôøi Nhöõng Caâu Hoûi Cuûa Hoï

(Jesus Anwers Their Question)

Döôøng nhö Ma-thi-ô ñaõ khoâng kyù thuaät laïi caâu traû lôøi cuûa Chuùa Gieâ-su cho caâu hoûi ñaàu tieân veà vieäc caùc nhaø thuoäc ñeàn thôø bò huûy phaù trong töông lai, nhö Luca ñaõ kyù thuaät laïi trong Phuùc AÂm cuûa mình (Luca 21:12-24). Trong Phuùc AÂm Ma-thi-ô, Chuùa Gieâ-su ñaõ baét ñaàu ngay laäp töùc baèng vieäc noùi ñeán caùc daáu kyø seõ xaûy ra tröôùc söï ñeán cuûa Ngaøi vaø taän theá:

Ñöùc Chuùa Gieâ-su ñaùp raèng: “Haõy giöõ, keûo coù keû doã daønh caùc ngöôi. Vì nhieàu ngöôøi seõ maïo danh ta ñeán maø noùi raèng: ‘Ta laø Ñaáng Christ’; vaø seõ doã daønh nhieàu ngöôøi. Caùc ngöôi seõ nghe noùi veà giaëc vaø tieáng ñoàn veà giaëc: Haõy giöõ mình, ñöøng boái roái, vì nhöõng söï aáy phaûi ñeán; song chöa laø cuoái cuøng ñaâu. Daân naày seõ daáy leân nghòch cuøng daân khaùc, nöôùc noï nghòch cuøng nöôùc kia; nhieàu choã seõ coù ñoùi keùm vaø ñoäng ñaát. Song moïi ñieàu ñoù chæ laø ñaàu söï tai haïi (Ma-thi-ô 24:4-8).

Roõ raøng ngay töø ñaàu söù ñieäp naày, Chuùa Gieâ-su ñaõ bieát chaéc caùc moân ñoà soáng ôû theá kyû ñaàu tieân cuûa Ngaøi ñaõ coù theå nghó raèng hoï seõ soáng qua suoát nhöõng söï kieän naày cho ñeán khi Ngaøi trôû laïi. Haõy chuù yù xem coù bao nhieâu laàn Ngaøi ñaõ duøng ñaïi töø nhaân xöng caùc ngöôøi. Chuùa Gieâ-su ñaõ duøng töø naày ít nhaát laø hai möôi laàn trong chöông thöù hai möôi boán, vì vaäy taát caû thính giaû cuûa Ngaøi chaéc ñaõ tin raèng hoï seõ soáng ñeå chöùng kieán nhöõng gì Ngaøi ñaõ noùi tröôùc.

Taát nhieân, chuùng ta bieát raèng caùc moân ñoà nghe Chuùa Gieâ-su giaûng ngaøy ñoù ñaõ cheát töø laâu roài. Tuy vaäy, chuùng ta khoâng neân nghó raèng Chuùa Gieâ-su ñang löøa doái hoï, nhöng maø Chính Ngaøi khoâng bieát chính xaùc laø luùc naøo thì Ngaøi seõ trôû laïi (Ma-thi-ô 24:36). Thöïc söï ñieàu ñoù hoaøn toaøn coù theå xaûy ra cho nhöõng ngöôøi nghe Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve vaãn coøn soáng cho ñeán luùc Ngaøi trôû laïi.

Söï quan taâm lôùn nhaát cuûa Chuùa Gieâ-su laø caùc moân ñoà Ngaøi seõ khoâng bò caùc christ giaû löøa doái, vì coù raát nhieàu christ giaû trong caùc thôøi kyø cuoái roát. Chuùng ta bieát raèng chính antichrist seõ laø moät christ giaû, löøa doái nhieàu ngöôøi trong theá giôùi naày, keû seõ coi mình nhö laø moät ñaáng cöùu theá laï luøng.

Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi seõ coù chieán tranh, ñoùi keùm vaø ñoäng ñaát, nhöng Ngaøi ñaõ cho bieát nhöõng söï kieän ñoù khoâng phaûi laø nhöõng daáu hieäu chæ cho bieát söï ñeán cuûa Ngaøi, nhöng chæ laø “ñaàu söï tai vaï”. Seõ an toaøn khi noùi raèng nhöõng daáu hieäu naày ñaõ vaø ñang xaûy ra hôn hai nghìn naêm qua. Tuy nhieân, nhöõng ñieàu Chuùa Gieâ-su noùi tieáp theo thì ñaõ chöa xaûy ra.

Ñaïi Naïn Toaøn Caàu Baét Ñaàu

(Worldwide Tribulation Begins)

Baáy giôø, ngöôøi ta seõ noäp caùc ngöôi trong söï hoaïn naïn vaø gieát ñi; caùc ngöôi seõ bò moïi daân ghen gheùt vì danh ta. Khi aáy cuõng coù nhieàu keû seõ sa vaøo chöôùc caùm doã, phaûn nghòch nhau, vaø ghen gheùt nhau. Nhieàu tieân tri giaû seõ noåi leân vaø doã daønh laém keû. Laïi vì côù toäi aùc seõ theâm nhieàu, thì loøng yeâu meán cuûa phaàn nhieàu ngöôøi seõ nguoäi laàn. Nhöng keû naøo beàn chí cho ñeán cuoái cuøng, thì seõ ñöôïc cöùu. Tin laønh naày veà nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ñöôïc giaûng ra khaép ñaát, ñeå laøm chöùng cho muoân daân. Baáy giôø söï cuoái cuøng seõ ñeán (Ma-thi-ô 24:9-14).

Laïi moät laàn nöõa, Baïn ñaõ hoûi nhöõng thính giaû ban ñaàu ñaõ nghe Chuùa Gieâ-su giaûng vaøo ngaøy ñoù, “quí vò coù mong raèng mình seõ soáng ñeå chöùng kieán nhöõng ñieàu naày öùng nghieäm khoâng?” Taát nhieân hoï ñaõ seõ traû lôøi laø coù. Chuùa Gieâ-su ñaõ cöù duøng ñaïi töø nhaân xöng caùc ngöôi.

Nhö chuùng ta vöøa ñoïc, sau “nhöõng tai vaï khôûi ñaàu” seõ coù söï kieän chöa xaûy ra, moät thôøi ñieåm baét bôù caùc Cô ñoác nhaân toaøn caàu, chöa coù khi naøo xaûy ra gioáng nhö theá. Chuùng ta seõ bò “taát caû caùc nöôùc” gheùt boû, hoaëc theo nghóa ñen laø “moïi nhoùm ngöôøi vaø moïi chi phaùi”. Chuùa Gieâ-su ñang noùi thôøi ñieåm chính xaùc naøo ñoù khi ñieàu naày seõ xaûy ra, khoâng phaûi laø thôøi ñieåm chung chung hôn moät traêm naêm, bôûi vì ngay ôû trong caâu keá tieáp, “Khi aáy cuõng coù nhieàu keû seõ sa vaøo chöôùc caùm doã, phaûn nghòch nhau, vaø ghen gheùt nhau”.

Hieån nhieân, Ngaøi ñang noùi ñeán söï sa chöôùc caùm doã cuûa caùc Cô ñoác nhaân, hoï seõ ghen gheùt laãn nhau, Nhöõng ngöôøi khoâng tin Chuùa khoâng theå naøo “sa vaøo chöôùc caùm doã ñöôïc,” hoï ñaõ ghen gheùt laãn nhau roài. Vì vaäy khi söï baét bôù toaøn caàu baét ñaàu, haäu quaû seõ coù nhieàu ngöôøi töï xöng mình theo Chuùa boäi ñaïo. Cho duø hoï laø nhöõng ngöôøi tin Chuùa thaät hay giaû, chieân hay deâ, thì nhieàu ngöôøi trong soá hoï seõ sa vaøo chöôùc caùm doã, hoï seõ quay löng toá caùo caùc anh em tin Chuùa khaùc ñeå cho cho nhaø caàm quyeàn baét bôù hoï, ghen gheùt nhöõng ngöôøi ñaõ coù laàn yeâu thöông hoï. Keát quaû naày seõ laø söï tinh luyeän Hoäi thaùnh ôû khaép nôi treân theá giôùi.

Nhöõng Ngöôøi Töû Ñaïo Vaø Nhöõng Ngöôøi Soáng Soùt

(Martyrs and Survivors)

Maëc duø Chuù Gieâ-su ñaõ noùi tröôùc nhieàu ngöôøi tin seõ maát maïng soáng hoï (24:9) hieån nhieân khoâng phaûi laø taát caû seõ bò cheát, bôûi vì Ngaøi ñaõ höùa raèng nhöõng ai trung tín ñeán cuoái cuøng seõ ñöôïc roãi (24:13). Ñieàu ñoù coù nghóa laø neáu hoï khoâng cho pheùp mình bò caùc christ giaû hoaëc tieân tri giaû löøa doái vaø choáng traû söï caùm doã töø boû ñöùc tin cuûa hoï vaø sa vaøo chöôùc caùm doã, thì hoï seõ ñöôïc Ñaáng Christ cöùu roãi, hoaëc ñöôïc Ngaøi cöùu thoaùt khi Ngaøi trôû laïi ñem hoï leân trôøi Thôøi kyø Ñaïi Naïn trong töông lai cuõng ñöôïc baøy toû coâ ñoïng trong saùch tieân tri Ñanieân, ngöôøi ñaõ tieân tri tröôùc,

Trong kyø ñoù, Mi-ca-eân, quan tröôûng lôùn, laø ñaáng ñöùng thay maët con caùi daân ngöôi seõ choãi daäy. Luùc ñoù seõ coù tai naïn, ñeán noãi töø khi môùi coù nöôùc ñeán kyø ñoù cuõng chaúng coù nhö vaäy bao giôø. Baáy giôø, trong voøng daân söï ngöôi, keû naøo ñöôïc ghi trong quyeån saùch kia thì seõ ñöôïc cöùu. Nhieàu keû nguû trong buïi ñaát seõ thöùc daäy, keû thì ñeå ñöôïc söï soáng ñôøi ñôøi, keû thì ñeå chòu söï xaáu hoå nhô nhuoác ñôøi ñôøi (Ñanieân 12:1-2).

Söï cöùu roãi seõ vaãn ñöôïc ban cho moät aân suûng ngay caû trong suoát thôøi kyø ñoù, nhö Chuùa Gieâ-su ñaõ höùa raèng Phuùc AÂm seõ ñöôïc rao giaûng coù moïi nöôùc (nghóa ñen “moïi nhoùm ngöôøi vaø moïi chi phaùi”), cho hoï moät cô hoäi cuoái cuøng ñeå aên naên va söï cuoái cuøng seõ ñeán[4] Thaät thích thuù khi ñoïc ñeán saùch khaûi huyeàn noùi veà nhöõng gì raát ñaõ coù theå laø söï öùng nghieäm lôøi höùa cuûa Chuùa Gieâ-su:

Ñieàu aáy ñoaïn, toâi thaáy moät vò thieân söù khaùc bay giöõa trôøi, coù Tin laønh ñôøi ñôøi, ñaëng rao truyeàn cho daân cö treân ñaát, cho moïi nöôùc, moïi chi phaùi, moïi tieáng, vaø moïi daân toäc. Ngöôøi caát tieáng lôùn noùi raèng: Haõy kính sôï Ñöùc Chuùa Trôøi, vaø toân vinh Ngaøi, vì giôø phaùn xeùt cuûa Ngaøi ñaõ ñeán; haõy thôø phöôïng Ñaáng döïng neân trôøi ñaát, bieån vaø caùc suoái nöôùc (Khaûi-huyeàn 14:6-7).

Moät soá ngöôøi nghó raèng lyù do moät thieân söù seõ rao truyeàn Tinh-Laønh laø vì ñoù laø thôøi ñieåm trong baûy naêm Ñaïi Naïn, söï Caát Leân ñaõ xaûy ra roài vaø taát caû nhöõng ngöôøi tin Chuùa ñaõ caát ñi heát roài. Nhöng taát nhieân, laø coù tính chaát suy ñoaùn.

Keû Choáng Chuùa (Antichrist)

Tieân tri Ñanieân ñaõ cho bieát raèng thöïc söï antichrist seõ ngoài trong ñeàn thôø ñaõ ñöôïc xaây döïng laïi taïi Gieâ-ru-sa-lem trong suoát thôøi kyø giöõa baûy naêm Ñaïi Naïn vaø töï xöng mình laø Ñöùc Chuùa Trôøi (Ñanieân 9:27, chuùng ta seõ hoïc sau). Ñaây laø söï kieän Chuùa Gieâ-su ñaõ coù trong taâm trí khi Ngaøi ñang tieáp tuïc Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve cuûa Ngaøi:

Khi caùc ngöôi seõ thaáy söï gôùm ghieác taøn naùt laäp ra trong nôi thaùnh, maø ñaáng tieân tri Ña-ni-eân ñaõ noùi (ai ñoïc phaûi ñeå yù), thì ai ôû trong xöù Giu-ñeâ haõy troán leân nuùi; ai ôû treân maùi nhaø, ñöøng xuoáng chuyeân cuûa caûi trong nhaø; vaø ai ôû ngoaøi ruoäng, ñöøng trôû veà laáy aùo mình. Ñang luùc ñoù, khoán khoù thay cho ñaøn baø coù mang, vaø ñaøn baø cho con buù! Haõy caàu nguyeän cho caùc ngöôi khoûi troán traùnh nhaèm luùc muøa ñoâng hay laø ngaøy Sa-baùt; vì luùc aáy seõ coù hoaïn naïn lôùn, ñeán noãi töø khi môùi coù trôøi ñaát cho ñeán baây giôø chöa töøng coù nhö vaäy, maø sau naày cuõng khoâng heà coù nöõa.[5] Neáu nhöõng ngaøy aáy khoâng giaûm bôùt, thì chaúng coù moät ngöôøi naøo ñöôïc cöùu; song vì côù caùc ngöôøi ñöôïc choïn, thì nhöõng ngaøy aáy seõ giaûm bôùt (Ma-thi-ô 24:15-22).

Ñoaïn Kinh-thaùnh naày moâ taû tæ mæ chính xaùc hôn lieân quan ñeán Ñaïi Naïn maø Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi tröôùc ñaây (xem 24:9). Khi antichrist coâng boâ raèng haén laø Ñöùc Chuùa Trôøi ôû trong ñeàn thôø Gieâ-ru-sa-lem, thì söï baét bôù khoâng theå töôûng töôïng noåi seõ xaûy ra cho nhöõng ngöôøi tin Chuùa Gieâ-su. Trong vieäc töï xöng mình laø Ñöùc Chuùa Trôøi, thì antichrist seõ mong muoán moïi ngöôøi thöøa nhaän thaàn tính cuûa noù. Do ñoù taát caû nhöõng ngöôøi theo Ñaáng Christ thaät ngay laäp töùc seõ trôû thaønh keû thuø chính thöùc cuûa caùc nöôùc, hoï bò saên luøng vaø bò gieát. Ñoù laø lyù do taïi sao Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi vôùi caùc tín höõu taïi xöù Giu-ñeâ neân chaïy troán leân nuùi ñöøng coù chaäm treã, caàu nguyeän ñeå khoâng vì moät lyù do naøo ngaên caûn söï troán thoaùt cuûa hoï.

Söï suy ñoaùn cuûa toâi seõ laø yù hay cho caùc tín höõu khaép nôi treân theá giôùi chaïy troán vaøo nhöõng nôi xa xoâi heûo laùnh khi söï kieän naày xaûy ra, khi söï kieän naày chaéc seõ ñöôïc truyeàn hình ñi khaép nôi treân toaøn theá giôùi. Kinh-thaùnh cho chuùng ta bieát caû theá giôùi naày seõ bò antichrist löøa doái, vaø nghó raèng haén laø ñaáng christ cuûa hoï, hoï seõ trung thaønh vôùi haén. Khi haén töï xöng mình laø chuùa, thì hoï seõ tin haén vaø thôø phöôïng haén. Khi haén noùi nhöõng ñieàu boå baùng phaïm thöôïng vôùi Ñöùc Chuù Trôøi Chaân Thaät- Ñöùc Chuùa Trôøi cuûa caùc Cô ñoác nhaân- thì haén seõ aûnh höôûng toaøn boä theá giôùi ñaõ bò löøa doái ñeå ghen gheùt nhöõng ngöôøi töø choái thôø phöôïng haén (Khaûi-huyeàn 13:1-8).

Chuùa Gieâ-su ñaõ höùa söï giaûi cöùu cuoái cuøng seõ ñeán cho nhöõng ngöôøi thuoäc veà Ngaøi baèng caùch “ruùt ngaén nhöõng ngaøy khoå naïn ñoù; neáu khoâng thì khoâng moät ngöôøi naøo ñöôïc cöùu caû” (24:22). “Söï ruùt ngaén” nhöõng ngaøy naày cuûa Ngaøi vì “côù nhöõng ñöôïc choïn” chaéc phaûi coù lieân quan ñeán vieäc Ngaøi giaûi cöùu hoï khi Ngaøi hieän ra vaø nhoùm hoïp hoï laïi ôû treân trôøi. Chuùa Gieâ-su khoâng noùi laø Ngaøi seõ nhoùm chuùng ta laïi ngay taïi treân ñaát naày, tuy nhieân, vieäc giaûi cöùu naày seõ xaûy ra bao laâu sau khi antichrist coâng boá mình laø thaàn.

Trong baát cöù tröôøng hôïp naøo ñi chaêng nöõa, moät khi chuùng ta chuù yù thaáy raèng Chuùa Gieâ-su ñaõ ñeå cho caùc thính giaû cuûa Ngaøi ngaøy ñoù coù aán töôïng raèng hoï seõ soáng vaø chöùng kieán antichrist coâng boá mình laø thaàn vaø chieán tranh nghòch cuøng caùc Cô ñoác nhaân. Ñieàu naày traùi ngöôïc haún vôùi taát caû nhöõng ngöôøi cho raèng nhöõng ngöôøi tin Chuùa seõ ñöôïc caát leân thieân ñaøng tröôùc söï kieän ñoù. Neáu baïn ñaõ hoûi Phi-e-rô, Gia-cô hoaëc Giaêng neáu Chuùa Gieâ-su ñaõ ñang trôû laïi ñeå cöùu hoï tröôùc khi antichrist coâng boá mình laø thaàn, thì hoï ñaõ traû lôøi laø “hieån nhieân laø khoâng”.

Chieán Tranh Nghòch Cuøng Caùc Thaùnh Ñoà

(War Against Saints)

Moät vaøi choã trong Kinh-thaùnh coù noùi tröôùc veà vieäc antichrist baét bôù nhöõng ngöôøi tin Chuùa. Chaúng haïn, vieäc baét bôù nhöõng ngöôøi tin Chuùa ñöôïc baøy toû cho Giaêng khi oâng kyù thuaät laïi vieäc naày trong saùch Khaûi-huyeàn:

Noù [keû choáng Chuùa] ñöôïc ban cho caùi mieäng noùi nhöõng lôøi kieâu ngaïo phaïm thöôïng; vaø noù laïi ñöôïc quyeàn laøm vieäc trong boán möôi hai thaùng. Vaäy, noù môû mieäng ra noùi nhöõng lôøi phaïm ñeán Ñöùc Chuùa Trôøi, phaïm ñeán danh Ngaøi, ñeàn taïm Ngaøi cuøng nhöõng keû ôû treân trôøi. Noù laïi ñöôïc pheùp giao chieán cuøng caùc thaùnh ñoà vaø ñöôïc thaéng. Noù cuõng ñöôïc quyeàn trò moïi chi phaùi, moïi daân toäc, moïi tieáng vaø moïi nöôùc (Khaûi-huyeàn 13:5-7).

Ñeå yù thaáy raèng antichrist seõ ñöôïc ban cho “quyeàn laøm vieäc” trong boán möôi hai thaùng, hoaëc chính xaùc laø ba naêm röôõi. Thaät laø thuù vò noù baèng chính moät nöõa thôøi gian baûy naêm Ñaïi Naïn. Döôøng coù lyù do ñeå nghó raèng ñoù seõ laø boán möôi hai thaùng cuoái cuøng cuûa thôøi kyø Ñaïi Naïn maø antichrist seõ ñöôïc ban cho “quyeàn laøm vieäc,” vì quyeàn cuûa haén taát nhieân seõ hoaøn toaøn bò caát laáy khi Ñaáng Christ trôû chieán traän cuøng haén vaø quaân ñoäi cuûa haén keát thuùc thôøi kyø Ñaïi Naïn.

Hieån nhieân, “quyeàn laøm vieäc” naày trong boán möôi hai thaùng noùi ñeán moät soá quyeàn ñaëc bieät, nhö khi antichrist ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi ban cho moät soá quyeàn trong suoát thôøi gian noù noåi daäy naém quyeàn. “Quyeàn laøm vieäc” ñaët bieät naày ñaõ coù theå lieân quan ñeán thôøi ñieåm noù ñöôïc ban cho ñeå thaéng ñöôïc caùc thaùnh, bôûi vì chuùng ta ñaõ ñoïc thaáy trong saùch Ñanieân:

Ta nhìn xem, caùi söøng ñoù tranh chieán cuøng caùc thaùnh, vaø thaéng traän, cho tôùi khi Ñaáng Thöôïng coå ñaõ ñeán, söï xeùt ñoaùn ñaõ ban cho caùc thaùnh cuûa Ñaáng Raát Cao vaø thì giôø ñaõ ñeán, laø khi caùc thaùnh ñöôïc nöôùc laøm cuûa mình….Vua ñoù seõ noùi nhöõng lôøi phaïm ñeán Ñaáng Raát Cao, laøm hao moøn caùc thaùnh cuûa Ñaáng Raát Cao, vaø ñònh yù ñoåi nhöõng thôøi kyø vaø luaät phaùp; caùc thaùnh seõ bò phoù trong tay ngöôøi cho ñeán moät kyø, nhöõng kyø, vaø nöûa kyø (Ñanieân 7:21-22; 25).

Ñanieân ñaõ noùi tröôùi raèng caùc thaùnh ñoà seõ bò phoù trong tay antichrist cho ñeán “moät kyø, nöõa kyø vaø nöõa kyø”. Cuïm töø khoù hieåu naày seõ ñöôïc giaûi thích laø ba naêm röôõi, theo nhö söï so saùnh trong Khaûi-huyeàn 12:6,14. Chuùng ta ñöôïc cho bieát trong saùch Khaûi-huyeàn 12:6 noùi raèng moät ngöôøi ñaøn baø töôïng tröng naøo ñoù seõ ñöôïc ban cho moät nôi ñeå chaïy troán trong ñoàng vaéng ñöôïc “nuoâi” trong voøng 1,260 ngaøy, tính theo moät naêm coù 360 cuûa ngöôøi Do-thaùi thì baèng ba naêm röôõi. Taùm caâu sau ñoù, thì ngöôøi ñaøn baø naày ñöôïc nhaéc laïi, noùi raèng ngöôøi ñaøn baø aày ñöôïc ban cho moät choã trong ñoàng vaéng ñeå ñöôïc “nuoâi” trong moät kyø, nhöõng kyø vaø nöõa kyø”. Vaäy “moät kyø, nhöõng kyø vaø nöõa kyø”: töông ñöông vôùi 1,260 ngaøy hoaëc laø ba naêm röôõi.

Vaäy neân töø “kyø” ôû trong ñoaïn naày coù nghóa laø moät naêm, “nhöõng kyø” laø hai naêm vaø “nöõa kyø” laø nöûa naêm. Thaønh ngöõ baát thöôøng naày ñöôïc thaáy trong Khaûi-huyeàn 12:14 chaéc coù nghóa töông töï nhö trong Ñanieân 7:21. do ñoù chuùng ta bieát raèng caùc thaùnh ñoà seõ bò phoù vaøo tay cuûa antichrist trong ba naêm röôõi, baèng y khoaûng thôøi chuùng ta ñaõ ñoïc trong Khaûi-huyeàn 13:5 laø antichrist seõ ñöôïc ban cho “quyeàn laøm vieäc”.

Toâi nghó khoâng caàn phaûi noùi raèng caû hai thôøi kyø boán möôi hai thaùng seõ laø nhöõng thôøi kyø gioáng nhau. Neáu nhöõng thôøi kyø naày baét ñaàu töø luùc antichrist coâng boá mình laø thaàn ôû giöõa baûy naêm Ñaïi Naïn, roài caùc thaùnh ñoà bò phoù vaøo tay cuûa haén trong voøng ba naêm röôõi keá tieáp, vaø Chuùa Gieâ-su seõ giaûi cöùu hoï khi hoï hieän ra treân trôøi vaø nhoùm hoï laïi vôùi Ngaøi vaøo luùc hoaëc gaàn heát baûy naêm Ñaïi Naïn. Tuy nhieân neáu boán möôi hai thaùng ñoù baét ñaàu vaøo moät soá thôøi ñieåm naøo ñoù trong suoát baûy naêm ñaïi naïn, do ñoù chuùng ta coù theå ñi ñeán keát luaän raèng söï Caát Leân seõ xaûy ra vaøo moät soá thôøi ñieåm tröôùc khi baûy chaám döùt baûy naêm Ñaïi Naïn.

Ñieàu khoù khaên cho nhöõng ngöôøi sau naày veà hai khaû naêng coù theå ñoù laø noù ñoøi hoûi raèng caùc thaùnh ñoà seõ bò phoù vaøo tay cuûa antichrist tröôùc khi hoï bò nguy hieåm vaø caàn phaûi chaïy leân nuùi vaøo luùc noù coâng boá haén laø thaàn. Ñieàu ñoù döôøng nhö khoâng hôïp lyù.

Ñieàu khoù khaên cho nhöõng ngöôøi tröôùc kia laø hai khaû naêng coù theå ñoù laø döôøng nhö caùc thaùnh ñoà seõ vaãn coøn ôû treân ñaát trong suoát thôøi gian coù nhieàu söï ñoaùn phaït tai öông vaø toaøn caàu cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi maø chuùng ta seõ ñoïc trong saùch Khaûi-huyeàn. Chuùng ta seõ xem laïi ñieàu khoù khaên naày sau naøy.

Baây giôø chuùng ta haõy trôû laïi Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve.

Caùc Meâsi Giaû (False Messiahs)

Keá tieáp Chuùa Gieâ-su moâ taû ñaày ñuû hôn cho caùc moân ñoà cuûa Ngaøi taàm quan troïng khoâng bò sai laïc bôûi nhöõng baùo caùo cuûa caùc christ giaû:

Khi aáy, neáu coù ai noùi vôùi caùc ngöôi raèng: Kìa, Ñaáng Christ ôû ñaây, hay laø: ÔÛ ñoù, thì ñöøng tin. Vì nhieàu christ giaû vaø tieân tri giaû seõ daáy leân, laøm nhöõng daáu lôùn, pheùp laï, neáu coù theå ñöôïc thì hoï cuõng ñeán doã daønh chính nhöõng ngöôøi ñöôïc choïn. Naày, ta ñaõ baûo tröôùc cho caùc ngöôi. Vaäy neáu ngöôøi ta noùi vôùi caùc ngöôi raèng: Naày, Ngaøi ôû trong ñoàng vaéng, thì ñöøng ñi ñeán; naày, Ngaøi ôû trong nhaø, thì ñöøng tin. Vì nhö chôùp phaùt ra töø phöông ñoâng, nhaùng ñeán phöông taây, thì söï Con ngöôøi ñeán seõ cuõng theå aáy. Nôi naøo coù xaùc cheát, thì nhöõng chim où seõ nhoùm taïi ñoù (Ma-thi-ô 24:23-28).

Chuùng ta laïi thaáy Chuùa Gieâ-su ñaõ duøng nhieàu ñaïi töø nhaân xöng caùc ngöôi. Thính giaû cuûa Ngaøi treân nuùi OÂ-li-ve chaéc ñaõ mong öôùc soáng ñeå thaáy söï noå daäy cuûa caùc christ giaû vaø caùc tieân tri giaû seõ laøm nhieàu pheùp laï lôùn. Vaø hoï ñaõ mong ñöôïc thaáy Chuùa Gieâ-su trôû laïi trong treân nhö tia chôùp vaäy.

Taát nhieân, söï nguy hieåm veà vieäc sa vaøo chöôùc caùm doã vaøo thôøi ñieåm naày seõ raát lôùn, bôûi vì söï baét bôù nhöõng ngöôøi tin Chuùa seõ raát khuûng khieáp vaø caùc christ giaû vaø tieân tri giaû seõ raát thuyeát phuïc ngöôøi ta vì côù caùc pheùp laï chuùng noù laøm. Ñoù laø lyù do taïi sao Chuùa Gieâ-su caûnh baùo caùc moân ñoà Ngaøi nhieàu laàn veà nhöõng gì seõ xaûy ra ngay tröôùc khi Ngaøi trôû laïi. Ngaøi ñaõ khoâng muoán hoï bò daãn laïc nhö nhieàu ngöôøi khaùc. Nhöõng moân ñoà chaân thaät vaø beàn ñoã seõ ñôïi Chuùa Gieâ-su trôû laïi treân trôøi nhö tia chôùp, trong khi ñoù nhöõng ngöôøi khoâng phaûi laø moân ñoà thaät cuûa Ngaøi seõ bò christ loâi keùo ñi gioáng nhö quaï xeù xaùc cheát trong ñoàng vaéng vaäy.

Caùc Daáu Hieäu Treân Trôøi (Signs in the Sky)

Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi tieáp:

Söï tai naïn cuûa nhöõng ngaøy ñoù vöøa môùi qua, thì maët trôøi lieàn toái taêm, maët traêng khoâng saùng, caùc ngoâi sao töø treân trôøi sa xuoáng, vaø theá löïc cuûa caùc töøng trôøi ruùng ñoäng. Khi aáy, ñieàm Con ngöôøi seõ hieän ra ôû treân trôøi, moïi daân toäc döôùi ñaát seõ ñaám ngöïc, vaø thaáy Con ngöôøi laáy ñaïi quyeàn ñaïi vinh ngöï treân maây trôøi maø xuoáng. Ngaøi seõ sai thieân söù mình duøng tieáng keøn raát lôùn maø nhoùm laïi nhöõng keû ñaõ ñöôïc löïa choïn cuûa Ngaøi ôû khaép boán phöông, töø cuoái phöông trôøi naày cho ñeán taän phöông kia (Ma-thi-ô 24:29-31).

Nhöõng hình aûnh trong ñoaïn naày cuûa Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve cuûa Chuùa Gieâ-su ñaõ quen thuoäc vôùi ngöôøi Do-thaùi trong thôøi cuûa Ngaøi, nhö laø nhöõng hình aûnh ngay töø trong saùch EÂ-sai vaø Gioâ-eân noùi veà söï phaùn xeùt cuoái cuøng cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi trong kyø taän theá, thöôøng ñöôïc ñeà caäp ñeán nhö laø “ngaøy cuûa Chuùa,” khi maët trôøi vaø maët traêng bò toái taêm (EÂ-sai 13:10-11; Gioâ-eân 2:31). Roài caû daân cö treân ñaát seõ thaáy Chuùa Gieâ-su trôû laïi treân trôøi trong söï vinh hieån, vaø hoï seõ than khoùc. Roài thieân söù cuûa Ngaøi seõ “nhoùm laïi ngöôøi Ngaøi ñöôïc choïn töø boán phöông trôøi ñeå gaëp Chuùa trong khoâng trung, vaø taát caû seõ xaûy ra ngay khi “tieáng keøn lôùn” caát leân.

Laïi moät laàn nöõa, baïn ñaõ hoûi Phi-e-rô, Gia-cô hoaëc Giaêng vaøo thôøi ñieåm naày trong Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve Chuùa Gieâ-su ñaõ trôû laïi vôùi hoï tröôùc hoaëc sau thôøi ñieåm cuûa antichrist vaø Ñaïi Naïn, taát nhieân hoï seõ traû lôøi laø “sau”.

Söï Hieän Ra vaø Caát Leân (The Return and the Rapture)

Taát caû ñoaïn naày cuûa Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve nghe coù veû raát quen thuoäc vôùi moät söï kieän maø Phao-loâ ñaõ vieát, khoâng nghi ngôø gì nöõa, moät ñoaïn Kinh-thaùnh vieát veà söï Caát Leân cuûa Hoäi thaùnh, xong nhieàu nhaø giaûi kinh noùi vieäc naày xaûy ra tröôùc khi thôøi kyø ñaïi naïn baét ñaàu. Haõy xem ñoaïn kinh-thaùnh sau maø chuùng ta ñaõ coù xem tröôùc ñoù trong chöông naày:

Hôõi anh em, chuùng toâi chaúng muoán anh em khoâng bieát veà phaàn ngöôøi ñaõ nguû, haàu cho anh em chôù buoàn raàu nhö ngöôøi khaùc khoâng coù söï troâng caäy. Vì neáu chuùng ta tin Ñöùc Chuùa Gieâ-su ñaõ cheát vaø soáng laïi, thì cuõng vaäy, Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ñem nhöõng keû nguû trong Ñöùc Chuùa Gieâ-su cuøng ñeán vôùi Ngaøi. Vaû, naày laø ñieàu chuùng toâi nhôø lôøi Chuùa maø rao baûo cho anh em: chuùng ta laø keû soáng, coøn ôû laïi cho ñeán kyø Chuùa ñeán, thì khoâng leân tröôùc nhöõng ngöôøi ñaõ nguû roài. Vì seõ coù tieáng keâu lôùn vaø tieáng cuûa thieân söù lôùn cuøng tieáng keøn cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, thì chính mình Chuùa ôû treân trôøi giaùng xuoáng; baáy giôø nhöõng keû cheát trong Ñaáng Christ, seõ soáng laïi tröôùc heát. Keá ñeán chuùng ta laø keû soáng, maø coøn ôû laïi, seõ cuøng nhau ñeàu ñöôïc caát leân vôùi nhöõng ngöôøi aáy giöõa ñaùm maây, taïi nôi khoâng trung maø gaëp Chuùa, nhö vaäy chuùng ta seõ ôû cuøng Chuùa luoân luoân. Theá thì, anh em haõy duøng lôøi ñoù maø yeân uûi nhau. Hôõi anh em, veà thôøi vaø kyø, thì khoâng caàn vieát cho anh em; vì chính anh em bieát roõ laém raèng ngaøy cuûa Chuùa seõ ñeán nhö keû troäm trong ban ñeâm vaäy. Khi ngöôøi ta seõ noùi raèng: Bình hoøa vaø yeân oån, thì tai hoïa thình lình vuït ñeán, nhö söï ñau ñôùn xaûy ñeán cho ngöôøi ñaøn baø coù ngheùn, vaø ngöôøi ta chaéc khoâng traùnh khoûi ñaâu (I Teâ-sa-loâ-ni-ca 4:13-5:3).

Phao-loâ ñaõ vieát vieäc Chuùa Gieâ-su töø trôøi xuoáng vôùi tieáng keøn cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi vaø nhöõng ngöôøi tin Chuùa ñöôïc caát leân “trong ñaùm maây gaëp Chuùa ôû khoâng trung”. Nghe coù veû gioáng nhö nhöõng gì Chuùa Gieâ-su ñaõ moâ taû trong Ma-thi-ô 24:30-31, roõ raøng nhöõng ñieàu naày xaûy ra sau söï daáy leân cuûa antichrist vaø Ñaïi Naïn.

Hôn theá nöõa, khi Phao-loâ vieát tieáp veà söï ñeán cuûa Ñaáng Christ, thì oâng ñaõ ñeà caäp ñeán chuû ñeà khi naøo thì söï aáy seõ xaûy ra, “thôøi vaø kyø,” vaø oâng ñaõ nhaéc laïi cho ñoäc giaû cuûa oâng nhôù raèng hoï ñaõ bieát roõ raèng “ngaøy cuûa Chuùa [seõ] ñeán nhö keû vaøo ban ñeâm”. Phao-loâ tin raèng söï ñeán cuûa Ñaáng Christ vaø söï Caát Leân cuûa caùc tín höõu seõ xaûy ra trong “ngaøy cuûa Chuùa,” ngaøy khi côn thaïnh noä vaø söï taøn phaù khuûng khieáp seõ giaùng xuoáng nhöõng ngöôøi ñang mong ñôïi söï “bình hoøa vaø yeân oån”. Khi Ñaáng trôû laïi caát Hoäi thaùnh cuûa Ngaøi leân, thì côn thaïnh noä cuûa Ngaøi seõ giaùng xuoáng theá giôùi naày.

Ñieàu naày xöùng hôïp hoaøn haûo vôùi nhöõng gì Phao-loâ ñaõ vieát trong thö tín thöù hai cuûa oâng gôûi cho Hoäi thaùnh Teâ-sa-loâ-ni-ca lieân quan ñeán söï ñeán thaïnh noä cuûa Ñaáng Christ:

Vaû, theo söï coâng bình Ñöùc Chuùa Trôøi, thì aét laø Ngaøi laáy ñieàu khoå baùo nhöõng keû laøm khoå anh em, vaø cho anh em, laø keû chòu khoå, ñöôïc nghæ ngôi vôùi chuùng toâi, trong khi Ñöùc Chuùa Gieâ-su töø trôøi hieän ñeán vôùi caùc thieân söù cuûa quyeàn pheùp Ngaøi, giöõa ngoïn löûa höøng, baùo thuø nhöõng keû chaúng heà nhaän bieát Ñöùc Chuùa Trôøi, vaø khoâng vaâng phuïc Tin laønh cuûa Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ chuùng ta. Hoï seõ bò hình phaït hö maát ñôøi ñôøi, xa caùch maët Chuùa vaø söï vinh hieån cuûa quyeàn pheùp Ngaøi, töùc laø khi Ngaøi seõ ñeán trong ngaøy ñoù, ñeå ñöôïc saùng danh trong caùc thaùnh ñoà, ñöôïc khen ngôïi trong moïi keû tin; vì anh em ñaõ tin lôøi chuùng toâi laøm chöùng tröôùc maët anh em (2 Teâ-sa-loâ-ni-ca 1:6-10).

Phao-loâ noùi raèng khi Chuùa Gieâ-su trôû laïi ngaøi seõ ban söï yeân nghó cho Caùc Cô ñoác nhaân bò baét bôù baùch haïi ôû Teâ-sa-loâ-ni-ca (I Teâ-sa-loâ-ni-ca 1:4-5), Ngaøi seõ hieän ra “vôùi caùc thieân söù maïnh meõ cuûa Ngaøi giöõa ñaùm löûa höøng”. ñeå laøm khoå cho nhöõng keû ñaõ laøm khoå hoï, baùo thuø cho nhöõng keû khoâng nhaän bieát Ngaøi. Ñieàu naày nghe coù veû khoâng gioáng vôùi nhieàu söï kieän xaûy ra nhö söï Caát Leân ôû tieàn Ñaïi Naïn, khi ngöôøi ta cho raèng Hoäi thaùnh ñöôïc Ñaáng Christ caát leân tröôùc thôøi kyø baûy naêm Ñaïi Naïn baét ñaàu, vaø thöôøng ñöôïc moâ taû nhö laø söï hieän ra bí maät cuûa Chuùa Gieâ-su vaø vieäc Caát Hoäi thaùnh Leân moät caùch laëng leõ. Khoâng, ñieàu naày nghe coù veû chính xaùc gioáng nhö nhöõng gì ñaõ ñöôïc moâ taû trong Ma-thi-ô 24:30-31, söï ñeán cuûa Ngaøi vaøo hoaëc gaàn cuoái thôøi kyø Ñaïi Naïn, khi Ngaøi caát caùc tín höõu leân vaø truùt côn thaïnh noä cuûa Ngaøi treân nhöõng ngöôøi voâ tín.

Ngaøy Cuûa Chuùa (The Day of the Lord)

Sau ñoù trong thö tín naày, Phaoloâ ñaõ vieát:

Luaän veà söï ñeán cuûa Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ chuùng ta, vaø veà söï chuùng ta hoäi hieäp cuøng Ngaøi, thì, hôõi anh em, xin chôù voäi boái roái vaø kinh hoûang hoaëc bôûi thaàn caûm giaû maïo, hoaëc bôûi lôøi noùi hay laø bôûi böùc thô naøo töïa nhö chuùng toâi ñaõ gôûi maø noùi raèng ngaøy Chuùa gaàn ñeán (2 Teâsaloânica 2:1-2).

Thöù nhaát, chuù yù thaáy chuû ñeà cuûa Phaoloâ laø söï ñeán vaø söï Caát Leân cuûa Ñaáng Christ. OÂng ñaõ vieát veà “söï hoäi hieäp” cuøng Ngaøi, ñang duøng nhöõng töø gioáng nhau nhö Chuùa Gieâ-su ñaõ duøng trong Ma-thi-ô 24:31, khi oâng noùi veà caùc thieân söù seõ “nhoùm hieäp” nhöõng ngöôøi ñöôïc choïn töø “cuoái phöông trôøi naày cho tôùi taän phöông trôøi kia”.

Thöù hai, ñeå yù thaáy Phaoloâ ñaõ ñaët nhöõng söï kieän ñoù ngang baèng vôùi “ngaøy cuûa Chuùa,” gioáng nhö oâng ñaõ kyù thuaät trong 1Teâ-sa-loâ-ni-ca 4:13-5:2. Ñieàu ñoù khoâng theå roõ raøng hôn ñöôïc nöõa.

Ñoaïn Phaoloâ ñaõ tieáp tuïc:

Maëc ai duøng caùch naøo, cuõng ñöøng ñeå hoï löøa doái mình. Vì phaûi coù söï boû ñaïo ñeán tröôùc, vaø coù ngöôøi toäi aùc, con cuûa söï hö maát hieän ra, töùc laø keû ñoái ñòch, toân mình leân treân moïi söï maø ngöôøi ta xöng laø Ñöùc Chuùa Trôøi hoaëc ngöôøi ta thôø laïy, raát ñoãi ngoài trong ñeàn Ñöùc Chuùa Trôøi, chính mình töï xöng laø Ñöùc Chuùa Trôøi (2 Teâ-sa-loâ-ni-ca 2:3-4).

Bôûi caùch naøo ñoù, caùc Cô ñoác nhaân ôû taïi Teâ-sa-loâ-ni-ca bò löøa doái raèng ngaøy cuûa Chuùa, maø theo Phaoloâ chaéc phaûi baét ñaàu söï Caát Leân vaø trôû laïi cuûa Ñaáng Christ, ñaõ xaûy ra roài. Nhöng Phaoloâ ñaõ noùi roõ raøng khoâng theå xaûy ra maõi cho ñeán sau khi coù söï boäi ñaïo (coù leõ coù nhieàu ngöôøi sa ngaõ nhö Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi ñeán trong Ma-thi-ô 24:10) vaø sau khi antichrist xöng mình laø thaàn ôû trong ñeàn thôø Gieâ-ru-sa-lem. Vì vaäy, Phaoloâ ñaõ noùi roõ cho caùc tín höõu ôû Hoäi thaùnh Teâ-sa-loâ-ni-ca bieát raèng hoï khoâng neân mong ñôïi söï ñeán cuûa Ñaáng Christ, söï Caát Leân, hoaëc ngaøy cuûa Chuùa, maõi cho ñeán khi antichrist xöng mình laø thaàn.[6]

Keá tieáp, Phaoloâ moâ taû söï ñeán cuûa Ñaáng Christ vaø tieáp theo laø Ngaøi huûy dieät antichrist:

Anh em haù khoâng nhôù khi toâi coøn ôû vôùi anh em, thì ñaõ noùi veà nhöõng söï ñoù sao? Hieän nay anh em bieát roõ ñieàu laøm ngaên trôû noù, haàu cho noù chæ hieän ra ñuùng kyø noù thoâi. Vì ñaõ coù söï maàu nhieäm cuûa ñieàu boäi nghòch ñöông haønh ñoäng roài; song Ñaáng coøn ngaên trôû caàn phaûi caát ñi. Baáy giôø keû nghòch cuøng luaät phaùp kia seõ hieän ra, Ñöùc Chuùa Gieâ-su seõ duøng hôi mieäng Ngaøi maø huûy dieät noù, vaø tröø boû noù bôûi söï choùi saùng cuûa söï Ngaøi ñeán. Keû ñoù seõ laáy quyeàn cuûa quyû Sa-tan maø hieän ñeán, laøm ñuû moïi thöù pheùp laï, daáu dò vaø vieäc kyø doái giaû; duøng moïi caùch phænh doã khoâng coâng bình maø doã nhöõng keû hö maát, vì chuùng noù ñaõ khoâng nhaän laõnh söï yeâu thöông cuûa leõ thaät ñeå ñöôïc cöùu roãi (2 Teâ-sa-loâ-ni-ca 2:5-10).

Phaoloâ cho bieát raèng antichrist seõ bò huûy dieät “bôûi söï hieän ñeán cuûa Ngaøi”. Neáu “söï hieän ra” naày gioáng nhö söï hieän ra cuûa Ngaøi vaøo luùc Caát Leân ñöôïc ñeà caäp ñeán trong chín caâu tröôùc ñoù (xem 2:1), thì antichrist seõ bò gieát cuøng moät thôøi ñieåm Hoäi thaùnh ñöôïc caát leân gaëp Chuùa ôû choán khoâng trung. Ñeå chöùng thöïc söï kieän naày laø söï kyù thuaät cuûa caùc chöông 19 vaø 20 cuûa saùch Khaûi-huyeàn. Chuùng ta ñoïc thaáy ôû ñoù söï taùi laâm cuûa Ñaáng Christ (xem Khaûi-huyeàn 19:11-16), söï huûy dieät antichrist vaø quaân ñoäi cuûa haén (xem 19:17-21), Satan bò caàm (xem 20:1-3) vaø “söï soáng laïi laàn thöù nhaát” (xem 20:4-6), maø trong ñoù nhöõng ngöôøi bò tuaän ñaïo trong suoát thôøi kyø baûy naêm Ñaïi Naïn soáng laïi. Neáu ñieàu naày thöïc söï ñuùng thì söï soáng laïi laàn thöù nhaát ñöôïc hieåu laø söï soáng laïi laàn ñaàu tieân cuûa heát thaûy nhöõng ngöôøi coâng bình, vaäy thì khoâng nghi ngôø gì nhieàu veà söï Caát Leân vaø söï ñeán ñaày thaïnh noä cuûa Ñaáng Christ xaûy ra cuøng moät luùc vôùi söï huûy dieät antichrist, nhö Kinh-thaùnh noùi roõ cho chuùng ta bieát raèng taát caû nhöõng ngöôøi ñaõ cheát trong Ñaáng Christ thì thaân theå seõ ñöôïc soáng laïi vaøo luùc Caát Leân (xem 1Teâsaloânica 4:15-17).[7]

Haõy Saün Saøng (Being Ready)

Moät laàn nöõa chuùng ta quay trôû laïi Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve.

Haõy nghe lôøi ví duï veà caây vaû, vöøa luùc nhaønh non, laù môùi ñaâm, thì caùc ngöôi bieát muøa haï gaàn tôùi. Cuõng vaäy, khi caùc ngöôi thaáy moïi ñieàu aáy, khaù bieát raèng Con ngöôøi gaàn ñeán, Ngaøi ñöông ôû tröôùc cöûa. Quaû thaät, ta noùi cuøng caùc ngöôi, doøng doõi naày chaúng qua tröôùc khi moïi ñieàu kia chöa xaûy ñeán[8] Trôøi ñaát seõ qua, nhöng lôøi ta noùi chaúng bao giôø qua ñi (Ma-thi-ô 24:32-35).

Chuùa Gieâ-su ñaõ khoâng muoán moân ñoà cuûa Ngaøi rôi vaøo choã thieáu caûnh giaùc, vaøo thôøi ñieåm quan troïng nhaát cuûa Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve. Hoï ñaõ bieát raèng Ngaøi “ôû ngay tröôùc cöûa “khi hoï ñaõ baét ñaàu thaáy taát caû nhöõng ñieàu naày” – Ñaïi Naïn toaøn caàu, söï boäi ñaïo, söï daáy leân cuûa nhieàu tieân tri giaû vaø nhieàu christ giaû, antichrist xöng mình laø thaàn, vaø gaàn keà thôøi ñieåm trôû laïi cuûa Ngaøi, thì maët trôøi vaø maët traêng bò toái taêm vaø caùc ngoâi sao rôi xuoáng.

Tuy nhieân, lieàn ngay sau khi noùi cho hoï nhöõng daáu kyø seõ xaûy ra tröôùc söï ñeán cuûa Ngaøi khoaûng vaøi naêm, vaøi thaùng hoaëc vaøi ngaøy, roài Ngaøi baûo vôùi hoï raèng thôøi giôø chính xaùc veà söï ñeán cuûa Ngaøi seõ coøn bí maät:

Veà ngaøy vaø giôø ñoù, chaúng coù ai bieát chi caû, thieân söù treân trôøi hay laø Con cuõng vaäy, song chæ moät mình Cha bieát maø thoâi (Math 24:36).

Caâu Kinh-thaùnh naày thöôøng bò trích naèm ngoaøi vaên maïch cuûa noù! Caâu Kinh-thaùnh thöôøng ñöôïc trích ñeå hoã trôïï cho quan ñieåm chuùng ta khoâng bieát Chuùa Gieâ-su seõ trôû laïi khi naøo, bôûi vì Ngaøi ñaõ coù theå trôû laïi baát cöù luùc naøo vaø caát Hoäi thaùnh leân. Nhöng trong vaên maïch naày, ñoù khoâng phaûi laø taát caû nhöõng gì Chuùa Gieâ-su muoán noùi. Ngaøi vöøa môùi coá gaéng heát söùc cho caùc caùc moân ñoà cuûa Ngaøi bieát chaéc phaûi saün saøng ñoùn söï ñeán vôùi Ngaøi baèng caùch noùi cho hoï bieát veà nhieàu daáu kyø seõ xaûy ra ngay tröôùc khi Ngaøi trôû laïi. Baây giôø, Ngaøi chæ ñôn giaûn noùi cho hoï ngaøy giôø chính xaùc seõ khoâng cho hoï bieát tröôùc. Hôn theá nöõa, hieån nhieân laø Chuùa Gieâ-su khoâng ñeà caäp trong ñoaïn Kinh-thaùnh naày veà söï ñeán ñöôïc cho laø laàn thöù nhaát cuûa Ngaøi tröôùc baûy naêm Ñaïi Naïn baét ñaàu, khi cho raèng Hoäi thaùnh seõ ñöôïc caát leân moät caùch bí maät, nhöng söï ñeán cuûa Ngaøi vaøo luùc hoaëc gaàn cuoái kyø Ñaïi Naïn. Ñoù khoâng coù theå baøn caõi ñöôïc töø söï quan saùt chaân thaät theo vaên maïch.

Söï Ñeán Cuûa Ngaøi – Ngaïc Nhieân Baát Ngôø?

(His Return – A Complete Surprise?)

Lyù leõ thöôøng ñöôïc duøng ñeå phaûn baùc laïi yù kieán cho raèng söï Caát Leân xaûy ra gaàn hoaëc cuoái kyø Ñaïi Naïn laø söï ñeán nhö theá seõ khoâng laø ñieàu ngaïc nhieân vì Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi thì noù phaûi xaûy ra, bôûi vì söï ñeán nhö theá ñaõ coù theå ñöôïc baùo tröôùc bôûi nhöõng söï kieän cuûa kyø Ñaïi Naïn. Hoï cho raèng chaéc phaûi coù söï Caát Leân ôû tieàn Ñaïi Naïn, neáu khoâng caùc tín höõu seõ khoâng caàn chuaån bò vaø tænh thöùc nhö Kinh-thaùnh ñaõ khuyeân daïy, haõy bieát raèng thôøi kyø ñoù ñaõ coù theå laø baûy naêm hoaëc hôn tröôùc khi Chuùa Gieâ-su ñeán.

Tuy nhieân ñeå baùc boû söï choáng ñoái naày, thì söï thaät raèng quan ñieåm toaøn boä cuûa Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve cuûa Chuùa Gieâ-su laø muoán cho moân ñoà cuûa Ngaøi bieát chaéc ñeå saün saøng cho söï ñeán cuûa Ngaøi vaøo luùc hoaëc gaàn cuoái kyø Ñaïi Naïn, vaø Ngaøi ñaõ cho hoï bieát nhieàu daáu kyø seõ xaûy ra tröôùc söï ñeán cuûa Ngaøi. Taïi sao Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve ñaõ nhaán maïnh baèng quaù nhieàu lôøi caûnh baùo phaûi saün saøng vaø tænh thöùc ngay caû khi Chuùa Gieâ-su ñaõ bieát raèng söï ñeán cuûa Ngaøi phaûi ít nhaát laø coøn vaøi naêm töø thôøi ñieåm Ngaøi ñaõ noùi nhöõng lôøi naày laàn ñaàu tieân? Roõ raøng Chuùa Gieâ-su ñaõ tin raèng caùc Cô ñoác nhaân caàn phaûi saün saøng vaø tænh thöùc maëc duø söï ñeán cuûa vaãn coøn vaøi naêm nöõa. Trong caùc thö tín cuûa caùc söù ñoà hoï ñaõ khuyeán caùo caùc tín höõu phaûi saün saøng vaø tænh thöùc veà söï ñeán cuûa Chuùa Gieâ-su cuõng nhö ñang baét chöôùc chính Chuùa Gieâ-su vaäy.

Ngoaøi ra, nhöõng ngöôøi tin raèng chæ coù söï Caát Leân ôû tieàn Ñaïi Naïn môùi chöùng minh ñöôïc nhöõng lôøi khuyeán caùo phaûi saün saøng gaëp phaûi vaán ñeà khaùc nöõa. Theo hoï, söï ñeán laàn thöù nhaát cuûa Ñaáng Christ xaûy ra tröôùc cuoái kyø Ñaïi Naïn khoaûng baûy naêm. Vì vaäy, lôøi höùa söï ñeán laàn ñaàu tieân cuûa Chuùa thaät söï khoâng theå xaûy ra vaøo baát kyø luùc naøo- Noù phaûi xaûy ra chính xaùc baûy naêm tröôùc cuoái kyø Ñaïi Naïn. Thöïc teá thì khoâng caàn phaûi mong ñôïi laø Chuùa Gieâ-su seõ trôû laïi maõi cho ñeán khi nhöõng söï kieän treân theá giôùi xaûy ra ñaâu vaøo ñoù roài môùi baét ñaàu baûy naêm Ñaïi Naïn, do ñoù nhöõng söï kieän naày coù theå chaéc chaén ñöôïc bieát tröôùc vaø ñöôïc bieát chaéc.

Haàu heát nhöõng ngöôøi taùn ñoàng vôùi quan ñieåm söï Caát Leân ôû tieàn Ñaïi Naïn, neáu hoï thaønh thaät, thì seõ noùi raèng hoï bieát Chuùa Gieâ-su seõ chöa ñeán ngaøy hoâm nay hoaëc ngaøy mai vì tình hình chính trò ôû treân theá giôùi. Vaãn caàn coù nhöõng söï kieän tieân tri phaûi caàn öùng nghieäm tröôùc baûy naêm Ñaïi Naïn môùi coù theå baét ñaàu. Chaúng haïn, nhö chuùng ta seõ hoïc bieát töø saùch Ñanieân, thì antichrist seõ kyù hoøa öôùc baûy naêm vôùi Y-sô-ra-eân vaø seõ ñaùnh daáu baét ñaàu thôøi kyø Ñaïi Naïn. Do ñoù söï Caát Leân, neáu coù xaûy ra baûy naêm tröôùc cuoái kyø Ñaïi Naïn, thì phaûi xaûy ra khi antichrist kyù hoøa öôùc baûy naêm vôùi Y-sô-ra-eân. Tröôùc khi coù ñieàu gì ñoù veà chaân trôøi chính trò thì vieãn caûnh ñoù seõ môùi coù theå xaûy ra, thì khoâng caàn phaûi coù nhöõng ngöôøi theo quan ñieåm Caát Leân ôû tieàn Ñaïi Naïn mong ñôïi Chuùa Gieâ-su seõ trôû laïi.

Hôn theá nöõa, ñoái vôùi nhöõng ngöôøi ñeà xuaát quan ñieåm Caát Leân ôû tieàn Ñaïi Naïn ñoù tin raèng Chuùa Gieâ-su cuõng seõ ñeán vaøo cuoái kyø Ñaïi Naïn, coù nghóa laø ngaøy chính xaùc veà lôøi höùa taùi laâm cuûa Chuùa Gieâ-su ñaõ coù theå tính ñöôïc. ñaõ moät khi söï Caát Leân xaûy ra, thì nhöõng gì Chuùa Gieâ-su noùi chæ coù Cha Ngaøi bieát, ñaõ coù theå tính ñöôïc chæ baèng caùch tính tröôùc baûy naêm.

Laïi moät laàn nöõa, töø nhöõng gì Chuùa Gieâ-su ñaõ thöïc söï noùi, thì roõ raøng Ngaøi khoâng muoán söï ñeán cuûa Ngaøi laø söï ngaïc nhieân baát ngôø. Thöïc ra, Ngaøi ñaõ muoán vieäc naày ñöôïc baùo tröôùc baèng nhöõng söï kieän Ñaïi Naïn. Ñôn giaûn chæ noùi raèng Chuùa Gieâ-su ñaõ khoâng muoán caùc moân ñoà cuûa Ngaøi maát caûnh giaùc, gioáng nhö theá gian. Ngaøi ñaõ tieáp tuïc trong Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve:

Trong ñôøi Noâ-eâ theå naøo, khi Con ngöôøi ñeán cuõng theå aáy. Vì trong nhöõng ngaøy tröôùc nöôùc luït, ngöôøi ta aên, uoáng, cöôùi, gaû nhö thöôøng cho ñeán ngaøy Noâ-eâ vaøo taøu, vaø ngöôøi ta khoâng ngôø chi heát cho ñeán khi nöôùc luït tôùi maø ñuøa ñem ñi heát thaûy, khi Con ngöôøi ñeán cuõng nhö vaäy. Luùc aáy, seõ coù hai ngöôøi nam ôû trong moät ñoàng ruoäng, moät ngöôøi ñöôïc ñem ñi, coøn moät ngöôøi bò ñeå laïi; vaø coù hai ngöôøi nöõ ñöông xay coái, moät ngöôøi ñöôïc ñem ñi, coøn moät ngöôøi bò ñeå laïi.[9] Vaäy haõy tænh thöùc, vì caùc ngöôi khoâng bieát ngaøy naøo Chuùa mình seõ ñeán. Haõy bieát roõ, neáu ngöôøi chuû nhaø ñaõ hay canh naøo keû troäm seõ ñeán, thì tænh thöùc, khoâng ñeå cho ñaøo ngaïch nhaø mình. Vaäy thì caùc ngöôi cuõng haõy chöïc cho saün, vì Con ngöôøi seõ ñeán trong giôø caùc ngöôi khoâng ngôø. Ai laø ñaày tôù trung tín vaø khoân ngoan, maø ngöôøi chuû ñaët cai trò ñaày tôù mình, ñaëng cho ñoà aên ñuùng giôø? Phöôùc cho ñaày tôù ñoù, khi chuû ñeán thaáy laøm nhö vaäy! Quaû thaät, ta noùi cuøng caùc ngöôi, chuû seõ ñaët keû aáy coi soùc caû gia taøi mình (Ma-thi-ô 24:37-44).

Laïi laàn nöõa, söï quan taâm roõ raøng cuûa Chuùa Gieâ-su laø Moân ñoà cuûa Ngaøi chuaån bò saün saøngcho söï trôû laïi cuûa Ngaøi. Thöïc söï ñoù laø lyù do cô baûn cuûa moïi thöù maø Ngaøi ñaõ noùi tröôùc vaø sau thôøi ñieåm naày trong Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve. Nhieàu lôøi caûnh baùo cuûa Ngaøi ñoái vôùi hoï phaûi chuaån bò saün saøng vaø tænh thöùc khoâng phaûi laø quaù nhieàu ñoái vôùi chæ daãn söï ñeán cuûa Ngaøi seõ khoâng phaûi laø baát ngôø hoaøn toaøn, nhöng chæ cho thaáy chuaån bò saün saøng vaø tænh thöùc seõ thaät khoù döôøng naøo khi soáng trong thôøi ñieåm choáng ñoái. Chính vì vaäy, nhöõng ngöôøi ñang mong chôø söï Caát Leân ôû Tieàn Ñaïi Naïn, nghó raèng hoï chuaån bò saün saøng hôn caùc Cô ñoác nhaân khaùc, thì thöïc söï coù leõ chöa chuaån bò saün saøng cho nhöõng gì hoï seõ gaëp phaûi. Neáu hoï khoâng mong ñôïi söï Ñaïi Naïn vaø thaáy chính hoï ñang ôû giöõa söï baét bôù baùch haïi toaøn caàu döôùi söï cai trò cuûa antichrist, thì söï caùm doã choái Chuùa coù theå laán aùt hoï. Toát hôn heát thì chuaån bò saün saøng nhöõng gì Kinh-thaùnh thöïc söï daïy seõ xaûy ra.

Laïi laàn nöõa, neáu baïn ñaõ hoûi Phi-e-rô, Gia-cô hoaëc Giaêng, hoï ñaõ coù theå mong ñôïi Chuùa Gieâ-su ñeán khi naøo, thì chaéc hoï ñaõ noùi vôùi baïn veà taát caû nhöõng daáu hieäu maø Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi cho hoï bieát seõ xaûy ra tröôùc khi Ngaøi ñeán. Chaéc hoï ñaõ khoâng mong gaëp Ngaøi tröôùc thôøi kyø Ñaïi Naïn hoaëc söï daáy leân cuûa antichrist.

Keû Troäm Trong Ñeâm (A Thief in the Night)

Chuù yù thaáy raèng thaäm chí caâu chuyeän gioáng nhö “keû troäm ban ñeâm” cuûa Chuùa Gieâ-su cuõng ñöôïc naèm goïn trong boái caûnh Ngaøi cho bieát nhieàu daáu hieäu bôûi ñoù caùc moân ñoà cuûa Ngaøi seõ khoâng caûnh giaùc bôûi söï ñeán cuûa Ngaøi. Vì vaäy caâu chuyeän gioáng nhö “keû troäm ban ñeâm “khoâng theå naøo duøng ñuùng ñöôïc ñeå chöùng minh raèng khoâng moät ai neân mong muoán coù baát kyø yù töôûng naøo veà vieäc Chuùa Gieâ-su seõ ñeán khi naøo.

Caû Phao-loâ vaø Phi-e-rô ñaõ duøng caâu chuyeän gioáng nhö “keû troäm ban ñeâm” khi hoï ñang vieát veà “ngaøy cuûa Chuùa” (xem 1Teâsaloânica 5:2-4, 2Phi-e-rô 3:10). Hoï tin raèng caâu chuyeän naày coù aùp duïng ñeán söï hieän ñeán ñaày thaïnh noä cuûa Ngaøi vaøo luùc hoaëc gaàn cuoái thôøi kyø baûy naêm Ñaïi Naïn. Tuy nhieân, thuù vò thay, Phao-loâ ñaõ noùi vôùi ñoäc giaû cuûa oâng, “Nhöng, hôõi anh em, anh em chaúng phaûi ôû nôi toái taêm, neân noãi ngaøy ñoù ñeán thình lình cho anh em nhö keû troäm” (1Teâ-sa-loâ-ni-ca 5:4). OÂng ñaõ giaûi thích ñuùng caâu chuyeän gioáng nhö “keû troäm ban ñeâm” cuûa Chuùa Gieâ-su, bieát raèng nhöõng ngöôøi naøo tænh thöùc vôùi nhöõng daáu hieäu naày vaø vaâng phuïc theo Chuùa Gieâ-su khoâng ôû trong söï toái taêm, ñeå söï hieän ñeán cuûa Ngaøi seõ khoâng xaûy ra thình lình cho hoï. Ñoái vôùi hoï, Chuùa Gieâ-su seõ khoâng ñeán nhö keû troäm ban ñeâm. Chæ nhöõng ai ôû trong söï toái taêm môùi caûm thaáy baát ngôø vôùi nhöõng gì Chuùa Gieâ-su ñaõ daïy moät caùc chính xaùc. (Cuõng xem caùch duøng cuïm töø “keû troäm ban ñeâm cuûa Chuùa Gieâ-su trong Khaûi-huyeàn 3:3 vaø 16:15, choã Ngaøi duøng cuïm töø naày ñeà caäp ñeán söï hieän ñeán cuûa Ngaøi ôû taïi traän chieán Haït-ma-gheâ-ñoân).

Töø thôøi ñieåm naày trôû ñi trong Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve, Ngaøi khuyeán caùo caùc moân ñoà mình nhieàu laàn chuaån bò saú saøng cho söï ñeán cuûa Ngaøi. Cuøng moät luùc, Ngaøi cuõng ñaõ cho hoï bieát caùch chuaån bò nhö theá naøo khi Ngaøi keå laïi caùc nguï ngoân ngöôøi ñaày tôù baát trung, möôøi ngöôøi nöõ ñoàng trinh, caùc ta laâng, vaø roài noùi tröôùc veà söï ñoaùn xeùt chieân vaø deâ (taât caû ñeàu ñaùng ñoïc). Haàu heát trong moïi tröôøng hôïp, Ngaøi ñaõ caûnh baùo hoï veà ñòa nguïc ñang ñôïi nhöõng ngöôøi khoâng saün saøng cho söï hieän ñeán cuûa Ngaøi (xem Ma-thi-ô 24:50-51; 25:30, 41-46). Caùch ñeå chuaån bò saün saøng laø ñöôïc bieát ñang laøm theo yù muoán cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi khi Ngaøi ñeán.[10]

Söï Choáng Ñoái Khaùc Nöõa (Another Objection)

Moät soá ngöôøi choáng ñoái laïi quan ñieåm cho raèng söï Caát Leân xaûy ra gaàn hoaëc vaøo cuoái kyø Ñaïi Naïn döïa treân cô sôû Kinh-thaùnh, ngöôøi coâng bình seõ khoâng bao giôø chòu ñoaùn phaït chung vôùi nhöõng ngöôøi khoâng coâng bình, ñöôïc chöùng minh baèng caùc ví duï nhö Noâ-eâ, Loùt vaø daân Y-sô-ra-eân trong xöù Ai-caäp.

Thaät vaäy, taát nhieân chuùng ta coù lyù do toát ñeå tin raèng ngöôøi coâng bình seõ khoâng chòu côn thaïnh noä cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi trong suoát baûy naêm Ñaïi Naïn, Haàu nhö noùi maâu thuaån vôùi nhieàu söï kieän vaø nhöõng lôøi höùa tröôùc ñaây trong Kinh-thaùnh (Chaúng haïn nhö xem I Teâ-sa-loâ-ni-ca 1:9-10; 5:8).

Tuy nhieân, Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi tröôùc veà côn ñaïi naïn lôùn laø ngöôøi coâng bình seõ chòu khoå trong suoát thôøi ñieåm ñoù. Seõ khoâng phaûi chòu khoå trong tay cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, nhöng trong tay cuûa nhöõng keû khoâng coâng bình. Caùc Cô ñoác nhaân khoâng mieãn giaûm ñöôïc khoûi söï baét bôù- hoï ñöôïc Chuùa cho bieát tröôùc seõ bò baét bôù. Trong suoát baûy naêm Ñaïi Naïn, nhieàu tín höõu seõ bò boû maïng (Ma-thi-ô 24:9; Khaûi-huyeàn 6:9-11; 13:5-6; 17:6; 18:24; 19:2). Nhieàu ngöôøi seõ bò cheùm ñaàu (Khaûi-huyeàn 20:4).

Do vaäy, neáu moãi moät tín höõu trong moät quoác gia naøo ñoù bò töû ñaïo, thì hoï seõ khoâng coù gì ngaên caûn côn thaïnh noä cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi giaùng treân moïi ngöôøi trong caû nöôùc ñoù. Vaø taát nhieân neáu coù caùc tín höõu trong nöôùc ñoù, thì Ñöùc Chuùa Trôøi coù khaû naêng ñeå baûo veä hoï khoûi söï phaùn xeùt cuûa Ngaøi giaùng treân keû aùc. Trong suoát thôøi gian söï phaùn xeùt cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi giaùng treân Ai-caäp trong thôøi cuûa Moâi-se, Ngaøi ñaõ chöùng minh ñieàu ñoù. Thaäm Chí, Ngaøi khoâng ñeå moät cho choù suûa choáng nghòch laïi daân Y-sô-ra-eân, trong khi heát söï phaùn xeùt naøy ñeán söï phaùn xeùt khaùc giaùng treân nhöõng ngöôøi Ai-caäp haøng xoùm (Xuaát 11:7). Töông töï, chuùng ta ñoïc trong saùch Khaûi-huyeàn noùi veà naïn caøo caøo caén chích seõ ñöôïc thaû ra ñeå laøm khoå nhöõng keû ñoäc aùc ôû treân ñaát naày naêm thaùng, nhöng ñaëc bieät laø khoâng ñöôïc pheùp laøm haïi 144,000 nhöõng ngöôøi toâi tôù Do-thaùi laø nhöõng ngöôøi ñöôïc ñoùng aán caùch ñaëc bieät ôû treân traùn (Khaûi-huyeàn 9:1-11).

Söï Caát Leân Trong Khaûi-huyeàn

(The Rapture in Revelation)

Khoâng coù choã naøo trong saùch Khaûi-huyeàn chuùng ta ñoïc thaáy söï Caát Leân cuûa Hoäi thaùnh, vaø chuùng ta cuõng khoâng ñoïc thaáy söï xuaát hieän naøo khaùc cuûa Ñaáng Christ ngoaïi tröø chæ moät laàn ñöôïc ñeà caäp ñeán trong Khaûi-huyeàn 19, khi Ngaøi ñeán ñeå gieát antichrist cuøng quaân ñoäi cuûa haén taïi traän chieán Haït-ma-ghe-ñoân. Söï Caát Leân khoâng ñöôïc vieát ñeán cho ñeán luùc söï kieän naày xaûy ra. Tuy nhieân söï soáng laïi cuûa caùc nhöõng ngöôøi töû ñaïo trong Ñaïi Naïn ñöôïc ñeà caäp ñeán döôøng nhö xaûy ra cuøng moät thôøi ñieåm ñoù (xem 20:4). Bôûi vì Phao-loâ ñaõ vieát raèng ngöôøi cheát trong Ñaáng Christ seõ soáng laïi khi Ñaáng Christ ñeán, cuøng vôùi thôøi ñieåm Hoäi thaùnh cuõng seõ ñöôïc caát leân, söï kieän naày keát hôïp vôùi nhöõng caâu Kinh-thaùnh chuùng ta ñaõ xem qua, daãn chuùng ta ñeán choã tin raèng söï Caát Leân seõ khoâng xaûy ra maõi cho ñeán cuoái baûy naêm Ñaïi Naïn ñöôïc moâ taû trong Khaûi-huyeàn 19 vaø 20.

Nhöng coù nhöõng quan ñieåm khaùc.

Moät soá ñoïc thaáy söï Caát Leân trong Khaûi-huyeàn 6-7. Trong Khaûi-huyeàn 6:12-13, chuùng ta ñoïc thaáy maët trôøi trôû neân “toái taêm nhöng maëc aùo bao gai” vaø caùc ngoâi sao töø trôøi rôi xuoáng, hai daáu hieäu maø Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi ñeán seõ xaûy ra ngay tröôùc khi Ngaøi hieän ra vaø nhoùm nhöõng ngöôøi ñöôïc choïn (Ma-thi-ô 24:29-31). Roài sau ñoù trong chöông baûy, chuùng ta ñoïc thaáy moät ñaùm ñoâng treân trôøi ñeán töø moïi daân, moïi nöôùc vaø moïi thöù tieáng laø nhöõng ngöôøi ra khoûi côn Ñaïi Naïn lôùn.

Taát nhieân laø ñuùng khi cho raèng söï Caát Leân seõ xaûy ra vaøo luùc naøo ñoù ngay sau khi nhöõng bieán coá xaûy ra trong vuõ truï ñöôïc moâ taû trong Khaûi-huyeàn 6:12-13, ñôn giaûn laø vì Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi töông töï nhö theá trong Ma-thi-ô 24:29-31. Tuy nhieân, chuùng ta chaúng ñöôïc cho thaáy söï keát luaän gì caû lieân quan ñeán khi nhöõng bieán coá xaûy ra trong vuõ truï cuûa Khaûi-huyeàn 6:12-13 seõ thöïc söï xaûy ra trong suoát baûy naêm Ñaïi Naïn. Neáu nhöõng söï kieän moâ taû trong 6:1-13 xaûy ra lieân tuïc, vaø neáu söï Caát Leân xaûy ra ngay sau khaûi-huyeàn 6:13, thì ñieàu ñoù seõ daãn chuùng ta ñeán choã tin raèng söï Caát Leân seõ khoâng xaûy ra maõi sau söï hieän ra cuûa antichrist (xem 6:1-2), chieán tranh toaøn caàu (6:3-4), naïn ñoùi (6:5-6), moät phaàn tö daân soá treân theá giôùi bò cheát bôûi chieán tranh, ñoùi keùm, dòch beänh vaø thuù döõ (Khaûi-huyeàn 6:7-8), nhieàu ngöôøi seõ bò tuaän ñaïo (6:9-11). Taát nhieân taát caû nhöõng söï kieän ñoù ñaõ xaûy ra tröôùc khi keát thuùc tröôùc baûy naêm Ñaïi Naïn, nhöng cuõng coù theå moâ taû cho suoát thôøi kyø baûy naêm Ñaïi Naïn, ñaët söï Caát Leân vaøo cuoái thôøi kyø ñoù.

Ñeå theâm söùc thuyeát phuïc cho quan ñieåm söï Caát Leân seõ xaûy ra tröôùc cuoái kyø baûy naêm Ñaïi Naïn laø söï kieän ñöôïc saùch Khaûi-huyeàn moâ taû hai boä phaùn xeùt baûy sau chöông 8 laø: “tieáng loa phaùn xeùt” vaø “baùt phaùn xeùt”. Kinh-thaùnh cho bieát hai boä phaùn xeùt cuoái cuøng naøy chaám döùt côn thaïnh noä cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi (xem 15:1). Tuy nhieân, ngay tröôùc khi nhöõng baùt phaùn xeùt baét ñaàu, thì Giaêng thaáy “nhöõng keû ñaõ thaéng con thuù vaø hình töôïng noù cuøng soá cuûa teân noù, ñöùng beân bieån pha leâ ñoù” (15:2). Caùc thaùnh ñoà ñaéc thaéng naày ñaõ coù theå ñöôïc caát leân. Maët khaùc, Hoï ñaõ coù theå bò töû ñaïo. Kinh-thaùnh khoâng cho chuùng ta bieát ñieàu ñoù. Hôn theá nöõa, chuùng ta khoâng bieát 15:2 coù moái lieân quan veà maët lòch söû vôùi nhöõng caûnh ñaõ ñöôïc moâ taû gaàn guõi vôùi caâu Kinh-thaùnh ñoù khoâng.

Moät döõ kieän khaùc nöõa trong Khaûi-huyeàn coù theå taêng theâm söùc thuyeát phuïc cho quan ñieåm cho raèng söï Caát Leân xaûy ra tröôùc khi keát thuùc baûy naêm Ñaïi Naïn laø nhö vaày: Trong tröôøng hôïp “tieáng loa phaùn xeùt” thöù naêm ñöôïc ghi laïi trong Khaûi-huyeàn 9:1-12, chuùng ta ñöôïc bieát laø chaâu chaáu caén chích ñöôïc cho pheùp laøm haïi chæ nhöõng ngöôøi “khoâng coù aán cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi treân traùn hoï maø thoâi” (9:4). Chuùng ta ñöôïc bieát laø chæ coù 144,000 coù aán cuûa Ñöùc Ñöùc Chuùa Trôøi thuoäc doøng gioáng Y-sô-ra-eân (Khaûi-huyeàn 7:3-8). Do vaäy, döôøng nhö taát caû caùc tín höõu khaùc seõ phaûi ñöôïc caát leân tröôùc tieáng loa phaùn xeùt thöù naêm; coøn neáu khoâng thì hoï seõ khoâng ñöôïc mieãn tröø khoûi quyeàn löïc cuûa chaâu chaáu caén chích. Ngoaøi ra, vì chaâu chaáu caén chích seõ laøm haïi ngöôøi ta trong voøng naêm thaùng (9:5,10), Ngöôøi ta cho raèng söï Caát Leân chaéc phaûi xaûy ra ít nhaát trong voøng naêm thaùng tröôùc khi keát thuùc baûy naêm Ñaïi Naïn.

Taát nhieân, coù nhieàu caùch khaùc nhau xoay quanh vaán ñeà naày. Coù leõ coù nhieàu ngöôøi khaùc ñöôïc ñoùng aán vaø khoâng ñöôïc ñeà caäp ñeán trong baûng danh saùch 144,000 ngöôøi töôïng tröng naày. Trong tröôøng hôïp naøo ñi chaêng nöõa, neáu ñieàu naày chöùng minh cho thaáy raèng söï Caát Leân xaûy ra tröôùc tieáng loa phaùn xeùt thöù naêm, thì ñieàu naày cuõng cho thaáy raèng seõ coù moät nhoùm tín höõu seõ khoâng ñöôïc caát leân tröôùc khi chaâu chaáu caén chích ñöôïc thaû ra- 144,000 ngöôøi thuoäc doøng gioáng Y-sô-ra-eân ñöôïc ñoùng aán ñaëc bieät. Song hoï seõ caûm taï vì ñöôïc baûo veä khoûi bò haïi bôûi côn thaïnh noä cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi ñöôïc baøy toû ra bôûi nhöõng loaøi chaâu chaáu caén chích naày.

Keát luaän vôùi nhöõng ñieàu naày sao ñaây? Toâi chæ coù theå keát luaän raèng söï Caát Leân ñaõ xaûy ra hoaëc laø gaàn keát thuùc hoaëc ngay luùc keát thuùc baûy naêm Ñaïi Naïn. Caùc tín höõu khoâng caàn phaûi sôï haõi chòu ñau ñôùn vì côn thaïnh noä cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, nhöng hoï neân chuaån bò cho söï baét bôù khoác lieät vaø coù theå laø töû vì ñaïo.

Thôøi Kyø Ñaïi Naïn (The Tribulation Period)

Chuùng ta haõy daønh moät ít thôøi gian ñeå xem kyû hôn veà nhöõng gì Kinh-thaùnh daïy veà baûy naêm Ñaïi Naïn. Laøm theá naøo ñeå chuùng ta ñi ñeán keát luaän con soá baûy naêm laø quaûng thôøi gian cuûa Ñaïi Naïn? Chuùng ta phaûi nguyeân cöùu saùch Ña-ni-eân, cuøng vôùi saùch Khaûi-huyeàn, coù theå ñaây laø saùch Kinh-thaùnh coù khaûi thò nhieàu nhaát lieân quan ñeán nhöõng thôøi kyø cuoái cuøng.

Trong chöông thöù chín cuûa saùch Ña-ni-eân, chuùng ta ñöôïc bieát raèng Ña-ni-eân laø moät phu tuø taïi Ba-by-loân cuøng vôùi nhöõng ngöôøi baïn Do-thaùi cuûa mình. Trong luùc nghieân cöùu saùch Gieâ-reâ-mi, thì Ña-ni-eân ñaõ phaùt hieän ra raèng quaõng thôøi gian laøm phu tuø cuûa ngöôøi Do-thaùi ôû Ba-by-loân seõ laø baûy möôi naêm (Ñanieân 9:2, Gieâreâmi 25:11-12). Nhaän bieát raèng thôøi kyø baûy möôi naêm naày ñaõ haàu nhö ñaõ heát, Ña-ni-eân ñaõ baét ñaàu caàu nguyeän, xöng nhaän toäi loãi cuûa daân toäc oâng vaø caàu xin söï thöông xoùt cuûa Chuùa. Ñaùp laïi lôøi caàu nguyeän cuûa oâng, thì thieân söù Gaùp-ri-eân hieän ra vôùi oâng vaø ñaõ cho bieát töông lai cuûa Y-sô-ra-eân ngay töø thôøi ñieåm Ñaïi Naïn ñeán Taùi Laâm cuûa Ñaáng Christ. Lôøi tieân tri ñaõ naèm ôû Ñanieân 9:24-27 laø moät trong nhöõng lôøi tieân tri laï luøng nhaát trong Kinh-thaùnh. Toâi ñaõ trích lôøi tieân tri naày döôùi ñaây cuøng vôùi lôøi chuù giaûi cuûa toâi trong ngoaëc ñôn:

Coù baûy möôi tuaàn leã [hieån nhieân, ñaây laø caùc tuaàn leã cuûa naêm, nhö chuùng ta seõ thaát, hoaëc laø toång coäng 490 naêm] ñònh treân daân ngöôi vaø thaønh thaùnh ngöôi [Y-sô-ra-eân], ñaëng ngaên söï phaïm pheùp [coù theå söï phaïm toäi toät ñænh cuûa Y-sô-ra-eân- ñoùng ñinh chính Ñaáng Meâ-si cuûa hoï], tröø toäi loãi [coù theå ñeà caäp ñeán coâng taùc cöùu chuoäc cuûa Chuùa Gieâ-su treân thaäp töï giaù], laøm saïch söï gian aùc [khoâng coøn nghi ngôø gì khi ñeà caäp ñeán coâng taùc cöùu chuoäc cuûa Chuùa Gieâ-su treân thaäp töï giaù], vaø ñem söï coâng bình ñôøi ñôøi vaøo [baét ñaàu thôøi kyø cai trò treân ñaát cuûa Chuùa Gieâ-su trong vöông quoác cuûa Ngaøi], ñaëng ñaët aán tín nôi söï hieän thaáy vaø lôøi tieân tri [coù leõ ñeà caäp ñeán vieäc keát thuùc vieát Kinh-thaùnh, hoaëc ñoái vôùi vieäc laøm troïn taát caû nhöõng lôøi tieân tri tieàn thieân hy nieân], vaø xöùc daàu cho Ñaáng raát thaùnh [coù theå ñeà caäp ñeán vieäc thieát laäp ñeàn trong thôøi thieân hy nieân]. Ngöôi khaù bieát vaø hieåu raèng töø khi ra leänh tu boå vaø xaây laïi Gieâ-ru-sa-lem [leänh naày do vua AÏt-te-xeùt-xe ban haønh vaøo naêm 445 Tröôùc Chuùa (TC)], cho ñeán Ñaáng chòu xöùc daàu, töùc laø vua [Chuùa Gieâ-su Christ], thì ñöôïc baûy tuaàn leã, vaø saùu möôi hai tuaàn leã [toång coäng laø 69 tuaàn, hoaëc 483 naêm]; thaønh ñoù seõ ñöôïc xaây laïi, coù ñöôøng phoá vaø haøo, trong kyø khoù khaên [ñoù laø vieäc taùi thieát Gieâ-ru-sa-lem, tröôùc ñaây bò ngöôøi Ba-by-loân phaù huûy]. Sau saùu möôi hai tuaàn leã ñoù [ñoù laø 483 naêm sau leänh taùi thieát ñeàn thôø naêm 445 TC], Ñaáng chòu xöùc daàu seõ bò tröø ñi, vaø seõ khoâng coù chi heát [Chuùa Gieâ-su seõ bò ñoùng ñinh vaøo naêm 32 Sau Chuùa (SC)], neáu tính theo lòch Do-thaùi giaùo moät naêm coù 360 ngaøy]. Coù daân [ngöôøi La-maõ] cuûa vua haàu ñeán [antichrist] seõ huûy phaù thaønh vaø nôi thaùnh [ñeà caäp ñeán söï huûy phaù ñeàn thôø Gieâ-ru-sa-lem vaø naêm 70 SC cuûa Töôùng Titus vaø binh ñoaøn La-maõ]; cuoái cuøng noù seõ nhö bò nöôùc luït ngaäp, coù söï tranh chieán cho ñeán cuoái cuøng; nhöõng söï hoang vu ñaõ ñònh. Ngöôøi [“vua seõ ñeán” – antichrist] seõ laäp giao öôùc vöõng beàn vôùi nhieàu ngöôøi [Y-sô-ra-eân] trong moät tuaàn leã [hoaëc baûy naêm- ñaây laø thôøi gian Ñaïi Naïn], vaø ñeán giöõa tuaàn aáy [vaøo khoaûng ba naêm röôõi], ngöôøi seõ khieán cuûa leã vaø cuûa leã chay döùt ñi. Keû huûy phaù seõ ñeán bôûi caùnh gôùm ghieác [khi antichrist ngöôøi trong ñeàn thôø Do-thaùi taïi Gieâ-ru-sa-lem, töï xöng mình laø Ñöùc Chuùa Trôøi, 2 Teâ-sa-loâ-ni-ca 2:1-4], vaø seõ coù söï giaän döõ ñoå treân nôi bò hoang vu [Chuùa Gieâ-su seõ ñeán, Ngaøi huûy dieät antichrist], cho ñeán kyø sau roát, laø kyø ñaõ ñònh Ñanieân 9:24-27).

490 Naêm Ñaëc Bieät (490 Special Years)

Keå töø khi ban linh taùi thieát laïi ñeàn thôø Gieâ-ru-sa-lem cuûa vua AÏt-ta-xeùt-xe vaøo naêm 445 TC, thì Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ñònh 490 naêm ñaëc bieät cuûa lòch söû töông lai. Nhöng 490 naêm ñoù khoâng ñi lieân tuïc vôùi nhau; ñuùng hôn thì nhöõng naêm ñoù ñöôïc chia thaønh hai phaàn 483 naêm vaø 7 naêm. Khi 483 naêm ñaàu cuûa khoaûng thôøi gian ñaõ ñònh ñöôïc keát thuùc (vaøo luùc Chuùa Gieâ-su bò ñoùng ñinh), ñoàng hoà ñaõ döøng laïi. Coù leõ Ñanieân seõ khoâng bao giôø mô thaáy ñoâng hoà ñaõ döøng laïi maõi baây giôø ñaõ gaàn 2000 naêm roài. Vaøo moät thôøi ñieåm naøo ñoù trong töông lai, ñoàng hoà ñoù seõ baét ñoàng quay trôû laïi vaø theâm baûy naêm nöõa. Baûy naêm cuoái cuøng ñoù khoâng nhöõng ñöôïc coi nhö laø “thôøi kyø Ñaïi Naïn,” maø coøn laø “tuaàn leã thöù baûy möôi”.

Baûy naêm Ñaïi Naïn ñoù ñöôïc chia laøm hai thôøi kyø ba naêm röôõi. Ngay giöõa baûy naêm, nhö chuùng ta ñaõ ñoïc trong lôøi tieân tri cuûa Ñanieân, thì antichrist seõ phaù vôõ hoøa öôùc cuûa haén vôùi Y-sô-ra-eân vaø “ngaên caám khoâng cho daâng cuûa leã vaø cuûa leã chay”. Nhö Phao-loâ ñaõ cho chuùng ta bieát, haén seõ ngoâi trong ñeàn thôø Gieâ-ru-sa-lem vaø xöng mình laø Ñöùc Chuùa Trôøi.[11] Ñoù laø “söï gôùm ghieác taøn naùt” theo nhö Chuùa Gieâ-su ñaõ ñeà caäp ñeán (Ma-thi-ô 24:15). Ñoù laø lyù do taïi sao caùc tín höõu taïi Giu-ñeâ neân troán leân nuùi (Ma-thi-ô 24:16), döôøng nhö ñaùnh daáu baét ñaàu côn Ñaïi Naïn teä haïi nhaát maø theá giôùi naày chöa töøng chöùng kieán (Ma-thi-ô 24:21).

Coù theå söï “troán chaïy cuûa ngöôøi Giu-ña” ñöôïc Giaêng thaáy caùch töôïng tröng trong Khaûi-töôïng cuûa mình, ñöôïc kyù thuaät trong Khaûi-huyeàn 12. Neáu vaäy, thì caùc tín höõu Do-thaùi seõ tìm moät nôi ñaëc bieät an toaøn chuaån bò cho hoï trong ñoàng vaéng nôi maø hoï ñöôïc “nuoâi naáng” ñuùng trong voøng ba naêm röôõi, thôøi kyø coøn laïi cuûa baûy naêm Ñaïi Naïn (Khaûi-huyeàn 12:13-17). Giaêng ñaõ thaáy tröôùc côn giaän cuûa Satan treân nhöõng ngöôøi troán thoaùt, vaø noù chieán tranh lieân tuïc vôùi heát thaûy nhöõng ngöôøi vaâng giöõ maïng lònh cuûa Chuùa vaø lôøi chöùng cuûa Chuùa Gieâ-su Christ” (Khaûi-huyeàn 12:17). Ñoù laø lyù do taïi sao toâi nghó raèng thaät toát cho taát caû moïi tín höõu khaép nôi treân theá giôùi chaïy ñeán moät nôi an toaøn ôû nhöõng nôi xa xoâi heûo laùnh khi antichrist töï xöng mình laø thaàn ôû Gieâ-ru-sa-lem.

Khaûi Thò Cuoái Cuøng Cuûa Ñanieân (Daniel’s Last Revelation)

Moät ñoaïn Kinh-thaùnh thuù vò khaùc cuûa saùch Ñanieân maø chuùng ta ñaõ chöa xem qua ñöôïc tìm thaáy trong möôøi ba caâu cuoái cuûa cuoái saùch laï luøng cuûa oâng. Nhöõng lôøi naày do thieân söù noùi vôùi Ñanieân. Toâi ñaõ trích ñoaïn naày keøm theo söï chuù giaûi cuûa toâi trong ngoaëc ñôn:

Trong kyø ñoù, Mi-ca-eân [thieân söù], quan tröôûng lôùn, laø ñaáng ñöùng thay maët con caùi daân ngöôi seõ choãi daäy. Luùc ñoù seõ coù tai naïn, ñeán noãi töø khi môùi coù nöôùc ñeán kyø ñoù cuõng chaúng coù nhö vaäy bao giôø [ñieàu gioáng nhö hoaïn naïn maø Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi trong Ma-thi-ô 24:21]. Baáy giôø, trong voøng daân söï ngöôi, keû naøo ñöôïc ghi trong quyeån saùch kia thì seõ ñöôïc cöùu [ñieàu naày ñaõ coù theå ñeà caäp ñeán söï chaïy troán cuûa ngöôøi Giu-ña hoaëc söï cöùu thoaùt cuûa caùc tín höõu vaøo luùc Caát Leân]. Nhieàu keû nguû trong buïi ñaát seõ thöùc daäy, keû thì ñeå ñöôïc söï soáng ñôøi ñôøi, keû thì ñeå chòu söï xaáu hoå nhô nhuoác ñôøi ñôøi [söï soáng laïi cuûa ngöôøi coâng bình vaø keû aùc]. Nhöõng keû khoân saùng seõ ñöôïc röïc rôõ nhö söï saùng treân voøng khung; vaø nhöõng keû daét ñem nhieàu ngöôøi veà söï coâng bình seõ saùng laùng nhö caùc ngoâi sao ñôøi ñôøi maõi maõi [sau khi soáng laïi, ngöôøi coâng bình seõ nhaän thaân theå môùi seõ chieáu saùng söï vinh hieån cuûa Chuùa]. Coøn nhö ngöôi, hôõi Ña-ni-eân, ngöôi haõy ñoùng laïi nhöõng lôøi naày, vaø haõy ñoùng aán saùch naày cho ñeán kyø cuoái cuøng. Nhieàu keû seõ ñi qua ñi laïi, vaø söï hoïc thöùc seõ ñöôïc theâm leân [nhöõng söï tieán boä kinh ngaïc trong caùc phöông tieän ñi laïi vaø tri thöùc trong theá kyû qua döôøng nhö ñang laøm öùng nghieäm lôøi tieân tri naày].

Baáy giôø, ta, Ña-ni-eân, nhìn xem, vaø naày, coù hai ngöôøi khaùc ñöông ñöùng, moät ngöôøi ôû bôø beân naày soâng, moät ngöôøi ôû bôø beân kia. Moät ngöôøi hoûi ngöôøi maëc vaûi gai ñöông ñöùng ôû treân nöôùc soâng, raèng: Ñeán cuoái cuøng nhöõng söï laï naày ñöôïc bao laâu? Ta nghe ngöôøi maëc vaûi gai ñöùng treân nöôùc soâng, ngöôøi caát tay höõu vaø tay taû leân trôøi, chæ Ñaáng haèng soáng maø theà raèng seõ traûi qua moät kyø, nhöõng kyø, vaø nöûa kyø [ba naêm röôõi theo khaûi thò giaûi maõ trong saùch Khaûi-huyeàn 12:6 vaø 12:14]; vaø khi quyeàn cuûa daân thaùnh ñaõ bò tan taùc heát, thì caùc söï naày ñeàu xong [Cuõng gioáng nhö Ñanieân 7:25 chuùng ta bieát raèng caùc thaùnh seõ bò noäp vaøo tay antichrist trong voøng ba naêm röôõi, hieån nhieân ba naêm röôõi ôû ñaây döôøng nhöng laø ba naêm röôõi cuoái cuûa baûy naêm Ñaïi Naïn. Cuoái cuøng cuûa moïi söï kieän ñöôïc thieân söù noùi ñeán seõ xaûy ra khi “söùc maïnh cuûa nhöõng thaùnh” bò chaø ñaïp” ]. Ta, Ña-ni-eân, nghe nhöõng ñieàu ñoù, nhöng ta khoâng hieåu. Vaø ta noùi raèng: Laïy chuùa toâi, cuoái cuøng caùc söï naày seõ ra theå naøo? Ngöôøi traû lôøi raèng: “Hôõi Ña-ni-eân, haõy ñi; bôûi vì nhöõng lôøi naày ñaõ ñoùng laïi vaø ñoùng aán cho ñeán kyø cuoái cuøng. Seõ coù nhieàu keû töï laøm neân tinh saïch vaø traéng, vaø ñöôïc luyeän loïc [qua Ñaïi Naïn, khoâng coøn nghi ngôø gì]. Nhöng nhöõng keû döõ seõ cöù laøm ñieàu döõ; trong nhöõng keû döõ chaúng ai seõ hieåu; song keû khoân saùng seõ hieåu. Töø kyø tröø boû cuûa leã thieâu haèng daâng vaø söï gôùm ghieác laøm cho hoang vu seõ ñöôïc laäp leân, thì seõ coù moät ngaøn hai traêm chín möôi ngaøy [Ñieàu naày khoâng neân ñöôïc giaûi thích laø thôøi gian giöõa hai söï kieän ñoù, bôûi vì caû hai söï kieän naày xaûy ra giöõa baûy naêm. Ñuùng hôn laø neân giaûi thích raèng töø thôøi ñieåm caû hai söï kieän ñoù xaûy ra, seõ laø 1,290 ngaøy maõi cho ñeán khi coù ñieàu gì ñoù raát quan troïng xaûy ra vaøo luùc cuoái cuøng. 1,290 ngaøy laø nhieàu hôn 30 ngaøy so vôùi ba naêm röôõi cuûa naêm coù 360 ngaøy, moät khoaûng thôøi gian ñöôïc laëp ñi laëp laïi trong nhöõng lôøi tieân tri cuûa saùch Ñanieân vaø Khaûi-huyeàn. Taïi sao coù ba möôi ngaøy ñöôïc theâm vaøo laø vaán ñeà ñang coøn suy ñoaùn. Theâm vaøo ñieàu aån, thieân söù noùi tieáp vôùi Ñnieân]: Phöôùc thay cho keû ñôïi, vaø ñeán moät ngaøn ba traêm ba möôi laêm ngaøy! [Vì vaäy baây giôø chuùng ta thaáy 45 ngaøy bí aån nöõa] Coøn ngöôi, haõy ñi, cho ñeán coù kyø cuoái cuøng. Ngöôi seõ nghæ ngôi; vaø ñeán cuoái cuøng nhöõng ngaøy [söï soáng laïi ñaõ ñöôïc höùa cho Ñanieân, ngöôi seõ ñöùng trong saûn nghieäp mình” (Ñanieân 12:1-13).

Hieån nhieân, coù moät soá ñieàu raát kyø dieäu seõ xaûy ra vaøo cuoái 75 ngaøy dö ra ñoù! Chuùng ta seõ phaûi ñôïi vaø xem thaáy.

Chuùng ta bieát roõ raèng ñoïc töø nhöõng chöông cuoái cuøng cuûa saùch Khaûi-huyeàn trôû ñi coù nhieàu söï kieän xaûy ra ngay sau khi Ñaáng Christ Ñeán, moät trongnhöõng söï kieän ñoù laø tieäc Cöôùi Chieân Con, coù lieân quan ñeán vieäc moät thieân söù ñaõ phaùn vôùi Giaêng, “Phöôùc thay cho nhöõng keû ñöôïc môøi ñeán döï tieäc cöôùi Chieân Con” (Khaûi-huyeàn 19:9). Coù leõ ñaây laø phöôùc haïnh gioáng nhö phöôùc haïnh ñöôïc thieân söù ñaõ noùi vôùi Ñanieân ñeà caäp ñeán. Neáu vaäy, thì buoåi tieäc vinh hieån ñoù seõ xaûy ra khoaûng hai thaùnh röôõi sau khi Chuùa Gieâ-su trôû laïi.

Coù leõ 75 ngaøy naày chöùa ñaày nhöõng söï kieän khaùc maø chuùng ta bieát seû xaûy ra theo nhö nhöõng gì ñöôïc vieát trong nhöõng chöông cuoái cuûa saùch Khaûi-huyeàn, nhö neùm antichrist vaø tieân tri giaû vaøo hoà löûa, Satan bò troùi laïi, vaø thieáp laäp heä thoáng ñieàu haønh vöông quoác toaøn caàu cuûa Ñaáng Christ (Khaûi-huyeàn 19:20-20:4).

Ngaøn Naêm Bình An (The Millenium)

Thieân Hy Nieân laø moät thuaät ngöõ noùi ñeán thôøi gian khi chính Chuùa Gieâ-su seõ cai trò toaøn theá giôùi trong khoaûn thôøi gian moät ngaøn naêm (Khaûi-huyeàn 20:3,5,7), laø vieäc xaûy ra sau baûy naêm Ñaïi Naïn. Tieân tri EÂ-sai ñaõ nhìn thaáy tröôùc quyeàn cai trò cuûa Ñaáng Christ treân ñaát gaàn 3000 ngaøn naêm tröôùc:

Vì coù moät con treû sanh cho chuùng ta, töùc laø moät con trai ban cho chuùng ta; quyeàn cai trò seõ naáy treân vai Ngaøi. Ngaøi seõ ñöôïc xöng laø Ñaáng Laï luøng, laø Ñaáng Möu luaän, laø Ñöùc Chuùa Trôøi Quyeàn naêng, laø Cha Ñôøi ñôøi, laø Chuùa Bình an. Quyeàn cai trò vaø söï bình an cuûa Ngaøi cöù theâm maõi khoâng thoâi, ôû treân ngoâi Ña-vít vaø treân nöôùc Ngaøi, ñaëng laøm cho nöôùc beàn vöõng, vaø laäp leân trong söï chaùnh tröïc coâng bình, töø nay cho ñeán ñôøi ñôøi (EÂ-sai 9:5-6).

Töông töï, thieân söù Gaùp-ri-eân ñaõ thoâng baùo cho Ma-ri bieát raèng Con Trai cuûa baø seõ cai trò moät vöông quoác khoâng heà chaám döùt:

Thieân söù beøn noùi raèng: Hôõi Ma-ri, ñöøng sôï, vì ngöôi ñaõ ñöôïc ôn tröôùc maët Ñöùc Chuùa Trôøi. Naày, ngöôi seõ chòu thai vaø sanh moät con trai maø ñaët teân laø Gieâ-su. Con trai aáy seõ neân toân troïng, ñöôïc xöng laø Con cuûa Ñaáng Raát Cao; vaø Chuùa, laø Ñöùc Chuùa Trôøi, seõ ban cho Ngaøi ngoâi Ña-vít laø toå phuï Ngaøi. Ngaøi seõ trò vì ñôøi ñôøi nhaø Gia-coáp, nöôùc Ngaøi voâ cuøng (Luca 1:30-33a)[12]

Trong suoát thôøi gian Thieân Hy Nieân, Chính Chuùa Gieâ-su seõ cai trò taïi nuùi Si-oân cuûa Gieâ-ru-sa-lem, laø nuùi seõ ñöôïc naâng cao hôn ñoä cao hieän taïi cuûa noù. Söï cai trò cuûa hoï seõ laø moät trong nhöõng theå cheá coâng bình troïn veïn cho moïi nöôùc, vaø seõ coù söï bình an treân caû ñaát:

Seõ xaûy ra trong nhöõng ngaøy sau roát, nuùi cuûa nhaø Ñöùc Gieâ-hoâ-va seõ ñöôïc laäp vöõng treân ñænh caùc nuùi, cao hôn caùc ñoài. Moïi nöôùc seõ ñoå veà ñoù, vaø nhieàu daân toäc seõ ñeán maø noùi raèng: Haõy ñeán; chuùng ta haõy leân nuùi Ñöùc Gieâ-hoâ-va, nôi nhaø Ñöùc Chuùa Trôøi cuûa Gia-coáp: Ngaøi seõ daïy chuùng ta veà ñöôøng loái Ngaøi, chuùng ta seõ ñi trong caùc neûo Ngaøi. Vì luaät phaùp seõ ra töø Si-oân, lôøi Ñöùc Gieâ-hoâ-va seõ ra töø Gieâ-ru-sa-lem. Ngaøi seõ laøm söï phaùn xeùt trong caùc nöôùc, ñoaùn ñònh veà nhieàu daân. Baáy giôø hoï seõ laáy göôm reøn löôõi caøy, laáy giaùo reøn löôõi lieàm. Nöôùc naày chaúng coøn giaù göôm leân nghòch cuøng nöôùc khaùc, ngöôøi ta chaúng coøn taäp söï chieán tranh (EÂ-sai 2:2-4).

Xa-cha-ri cuõng tieân tri gioáng vaäy:

Ñöùc Gieâ-hoâ-va vaïn quaân coù phaùn nhö vaày: “Ta ñaõ noåi ghen vì Si-oân bôûi moät côn ghen lôùn, ta ñaõ noåi ghen vì noù bôûi côn töùc giaän lôùn. Ñöùc Gieâ-hoâ-va phaùn nhö vaày: Ta ñaõ xaây laïi cuøng Si-oân, vaø ta seõ ôû giöõa Gieâ-ru-sa-lem; Gieâ-ru-sa-lem seõ ñöôïc goïi laø thaønh chaân thaät; nuùi cuûa Ñöùc Gieâ-hoâ-va vaïn quaân seõ ñöôïc goïi laø nuùi thaùnh”….Ñöùc Gieâ-hoâ-va vaïn quaân phaùn nhö vaày: Seõ xaûy ra caùc daân vaø daân cö nhieàu thaønh ñeàu ñeán, vaø daân cö thaønh naày ñi ñeán thaønh khaùc maø noùi raèng: Chuùng ta haõy ñi mau, ñaëng naøi xin ôn Ñöùc Gieâ-hoâ-va, vaø tìm kieám Ñöùc Gieâ-hoâ-va vaïn quaân; ta cuõng seõ ñi. Nhö vaäy coù nhieàu daân vaø nhieàu nöôùc maïnh seõ ñeán tìm kieám Ñöùc Gieâ-hoâ-va vaïn quaân taïi Gieâ-ru-sa-lem, vaø ôû ñoù naøi xin ôn Ñöùc Gieâ-hoâ-va. Ñöùc Gieâ-hoâ-va vaïn quaân phaùn nhö vaày: Seõ xaûy ra trong nhöõng ngaøy ñoù, coù möôøi ngöôøi töø moïi thöù tieáng trong caùc nöôùc ra, naém chaët vaït aùo cuûa moät ngöôøi Giu-ña, maø noùi raèng: Chuùng ta seõ ñi cuøng caùc ngöôi, vì chuùng ta coù nghe raèng Ñöùc Gieâ-hoâ-va ôû cuøng caùc ngöôi (Xa-cha-ri 8:2-3, 20-23)

Kinh-thaùnh cho chuùng ta bieát nhöõng ngöôøi tin Ngaøi seõ thöïc söï cuøng cai trò vôùi Ñaáng Christ trong suoát thôøi kyø moät ngaøn naêm ñoù. Möùc ñoä traùch nhieäm cuûa hoï trong vöông quoác Ngaøi seõ döïa treân söï söï trung tín cuûa hoï ngay baây giôø (Ñanieân 7:27; Luca 19:12-27; I Coâr 6:1-3; Khaûi-huyeàn 2:26-27; 5:9-10 vaø 22:3-5).

Chuùng ta seõ ñöôïc maëc laáy thaân theå phuïc sinh cuûa chuùng ta, nhöng hieån nhieân seõ coù nhöõng ngöôøi töï nhieân soáng trong thaân theå hö naùt laø nhöõng ngöôøi seõ sanh ñeû treân ñaát vaøo thôøi ñieåm ñoù. Hôn theá nöõa, döôøng nhö tuoåi thoï cuûa caùc toå phuï seõ ñöôïc phuïc hoài laïi, vaø caùc loaøi thuù döõ seõ maát ñi thuù tính hung döõ cuûa noù:

Ta seõ vui vì Gieâ-ru-sa-lem, ta seõ möøng vì daân ta; taïi ñoù seõ chaúng coøn nghe tieáng khoùc loùc keâu la nöõa. Taïi ñoù seõ khoâng coù treû con cheát non, cuõng chaúng coù oâng giaø naøo chaúng troïn ñôøi mình; vì cheát luùc traêm tuoåi, coøn laø cheát treû, vaø keû coù toäi luùc traêm tuoåi, aáy laø bò ruûa saû….Muoâng soùi vôùi chieân con seõ aên chung, sö töû aên rôm nhö boø, raén aên buïi ñaát. Seõ chaúng coù ai laøm toån haïi, hay laø huûy phaù trong khaép nuùi thaùnh ta, Ñöùc Gieâ-hoâ-va ñaõ phaùn vaäy: “Baáy giôø muoâng soùi seõ ôû vôùi chieân con, beo naèm vôùi deâ con; boø con, sö töû con vôùi boø nuoâi maäp cuøng chung moät choã, moät ñöùa con treû seõ daét chuùng noù ñi. Boø caùi seõ aên vôùi gaáu; caùc con nhoû chuùng noù naèm chung, sö töû aên coû khoâ nhö boø. Treû con ñöông buù seõ chôi keà oå raén hoå mang, treû con thoâi buù seõ thoø tay vaøo hang raén luïc. Noù chaúng laøm haïi, chaúng gieát ai trong caû nuùi thaùnh cuûa ta; vì theá gian seõ ñaày daãy söï hieåu bieát Ñöùc Gieâ-hoâ-va, nhö caùc doøng nöôùc che laáp bieån” (EÂ-sai 65:19-20, 25; 11:6-9).

Coù nhieàu caâu Kinh-thaùnh ñeà caäp ñeán Thieân Hy Nieân trong töông lai trong Kinh-thaùnh, ñaëc bieät trong Cöïu-öôùc. Caùc caâu Kinh-thaùnh ñeå nghieân cöùu theâm EÂ-sai 11:6-16; 25:1-12; 35:1-10; Gieâ-reâ-mi 23:1-5; Gioâ-eân 2:30-3:21; A-moát 9:11-15; Mi-cheâ 4:1-7; Soâ-phoâ-ni 3:14-20; Xa-cha-ri 14:9-21; vaø Khaûi-huyeàn 20:1-6.

Nhieàu Thi-thieân cuõng aùp duïng theo tính chaát tieân tri vaøo Thieân Hy Nieân. Chaúng haïn, nhö ñoaïn Kinh-thaùnh naày cuûa Thi-thieân 48:

Ñöùc Gieâ-hoâ-va laø lôùn, raát ñaùng ñöôïc ngôïi khen trong thaønh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi chuùng ta, vaø taïi treân nuùi thaùnh Ngaøi. Nuùi Si-oân ñeïp ñeõ noåi leân veà phía baéc, laø kinh ñoâ cuûa Vua cao caû, Vaø laø söï vui veû cuûa caû theá gian. Trong nhöõng ñeàn caùc thaønh aáy, Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ toû mình ra Nhö moät nôi nöông naùu. Vì kìa, caùc vua ñaõ heïn hoø, Cuøng nhau ñi qua. Hoï thaáy ñeán, beøn söõng sôø, Boái roái, roài mau mau chaïy troán. Taïi nôi ñoù söï run raåy aùp haõm hoï. Hoï bò ñau ñôùn khaùc naøo ñaøn baø sanh ñeû (Thi-thieân 48:1-6).

Khi Chuùa Gieâ-su thieát laäp haønh dinh cuûa Ngaøi taïi Gieâ-ru-sa-lem ngay töø ñaàu Thieân Hy Nieân, hieån nhieân laø nhieàu ngöôøi cai trò treân ñaát coøn soáng soùt qua Ñaïi Naïn seõ nghe nhöõng lôøi töôøng thuaät veà söï cai trò cuûa Chuùa Gieâ-su vaø chính hoï seõ ñeán thaêm! Hoï seõ bò soác bôûi nhöõng gì hoï thaáy.[13]

Caùc Thi-thieân khaùc ñeà caäp ñeán thôøi kyø cai trò moät ngaøn naêm cuûa Ñaáng Christ 2:1-12, 24:1-10; 17:1-9; 66:1-7; 68:15-17; 99:1-9; vaø 100:1-5.

Vöông Quoác Ñôøi Ñôøi (Eternal State)

Keát thuùc moät ngaøn naêm ñaùnh daáu cho söï khôûi ñaàu nhöõng gì maø nhöõng hoïc giaû Kinh-thaùnh coi nhö laø “Nöôùc Ñôøi Ñôøi,” baét ñaàu baèng trôøi môùi vaø ñaát môùi. Ñoaïn Chuùa Gieâ-su seõ giao moïi söï laïi cho Ñöùc Chuùa Cha theo I Coâr 15:24-28:

Keá ñoù, cuoái cuøng seõ ñeán, laø luùc Ngaøi [Chuùa Gieâ-su] seõ giao nöôùc laïi cho Ñöùc Chuùa Trôøi laø Cha, sau khi Ngaøi ñaõ phaù dieät moïi ñeá quoác, moïi quyeàn cai trò, vaø moïi theá löïc; vì Ngaøi phaûi caàm quyeàn cho ñeán chöøng ñaët nhöõng keû thuø nghòch döôùi chaân mình [Thi-thieân 8:6]. – Keû thuø bò huûy dieät sau cuøng, töùc laø söï cheát.” “Vaû, Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ñeå muoân vaät döôùi chaân Ngaøi; maø ñaõ noùi raèng muoân vaät phuïc Ngaøi, thì chaéc phaûi tröø ra Ñaáng laøm cho muoân vaät phuïc Ngaøi. Khi muoân vaät ñaõ phuïc Ngaøi [Ñöùc Chuùa Cha], thì baáy giôø chính mình Con seõ phuïc Ñaáng ñaõ laøm cho muoân vaät phuïc mình, haàu cho Ñöùc Chuùa Trôøi laøm muoân söï trong muoân söï.

Satan ñaõ bò troùi laïi trong suoát moät ngaøn naêm, seõ ñöôïc thaû ra vaøo cuoái Thieân Hy Nieân. roài noù seõ löøa doái nhöõng ngöôøi noåi loaïn choáng Chuùa Gieâ-su trong loøng nhöng ñaõ giaû vôø vaâng phuïc Ngaøi (Thi-thieân 66:3).

Ñöùc Chuùa Trôøi seõ cho pheùp Satan löøa doái hoï ñeå phôi baøy ra tình traïng thöïc cuûa taám loøng hoï ñeå hoï coù theå ñöôïc ñöôïc ñoaùn xeùt moät caùch coâng bình. Theo söï löøa doái cuûa Satan, hoï seõ nhoùm hieäp laïi vôùi nhau ñeå taán coâng thaønh thaùnh, Gieâ-ru-sa-lem, vôùi muïc ñích laät ñoå söï cai trò cuûa Chuùa Gieâ-su. Traän chieán seõ khoâng keùo daøi bôûi vì löûa trôøi töø trôøi xuoáng thieâu ñoát nhöõng quaân ñoäi ñang bao vaây, vaø Satan seõ bò neùm vaøo hoà löûa vaø dieâm sinh ñôøi ñôøi (Khaûi-huyeàn 20:7-10).

Söï nhoùm hieäp ñeå chieán traän trong töông lai ñöôïc noùi tröôùc ôû trong Thi-thieân 2:

Nhaân sao caùc ngoaïi bang naùo loaïn? Vaø nhöõng daân toäc toan möu chöôùc hö khoâng? Caùc vua theá gian noåi daäy, Caùc quan tröôûng baøn nghò cuøng nhau Nghòch Ñöùc Gieâ-hoâ-va, vaø nghòch Ñaáng chòu xöùc daàu cuûa Ngaøi maø raèng: Chuùng ta haõy beû loøi toùi cuûa hai Ngöôøi, Vaø quaêng xa ta xieàng xích cuûa hoï. Ñaáng ngöï treân trôøi seõ cöôøi, Chuùa seõ nhaïo baùng chuùng noù. Baáy giôø Ngaøi seõ noåi thaïnh noä phaùn cuøng chuùng noù, Duøng côn giaän döõ mình khuaáy khoûa chuùng noù, maø raèng: Daàu vaäy, ta ñaõ laäp Vua ta Treân Si-oân laø nuùi thaùnh ta. Ta seõ giaûng ra maïng lònh: Ñöùc Gieâ-hoâ-va phaùn cuøng ta raèng: Ngöôi laø Con ta; Ngaøy nay ta ñaõ sanh Ngöôi. Haõy caàu ta, ta seõ ban cho Con caùc ngoaïi bang laøm cô nghieäp,Vaø caùc ñaàu cuøng ñaát laøm cuûa caûi. Con seõ duøng caây gaäy saét maø ñaäp beå chuùng noù; Con seõ laøm vôõ naùt chuùng noù khaùc naøo bình goám. Vì vaäy, hôõi caùc vua, haõy khoân ngoan; Hôõi caùc quan xeùt theá gian, haõy chòu söï daïy doã. Khaù haàu vieäc Ñöùc Gieâ-hoâ-va caùch kính sôï, Vaø möøng rôõ caùch run raåy. Haõy hoân Con, e Ngöôøi noåi giaän, Vaø caùc ngöôi hö maát trong ñöôøng chaêng; Vì côn thaïnh noä Ngöôøi hoøng noåi leân. Phaøm keû naøo nöông naùu mình nôi Ngöôøi coù phöôùc thay!

Söï Phaùn Xeùt Cuoái Cuøng (A Final Judgement)

Ngay tröôùc Nöôùc Ñôøi Ñôøi, moät söï phaùn xeùt cuoái cuøng seõ xaûy ra. Taát caû nhöõng ngöôøi khoâng coâng bình cuûa moïi thôøi ñaïi thì thaân theå cuûa hoï seõ ñöôïc soáng laïi ñeå ñöùng haàu tröôùc ngai cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi vaø bò ñoaùn xeùt theo nhöõng vieäc cuûa hoï laøm (Khaûi-huyeàn 20:5, 11-15). Baây giôø moïi ngöôøi ôû nôi AÂm Phuû seõ ñöôïc ñem ra tröôùc söï phaùn xeùt ñoù, ñöôïc ñeà caäp ñeán nhö laø “Ngai Phaùn Xeùt Lôùn vaø Traéng,” roài AÂm Phuû seõ bò neùm vaøo Hoûa nguïc, hoà löûa. Söï kieän naày ñöôïc coi nhö laø “söï cheát laàn hai” (Khaûi-huyeàn 20:14).

Nöôùc Ñôøi Ñôøi baét ñaàu baèng caùch trôøi vaø ñaát thöù nhaát qua ñi, ñaõ laøm öùng nghieäm lôøi höùa hai ngaøn naêm tröôùc cuûa Chuùa Gieâ-su: “Trôøi ñaát seõ qua ñi, nhöng lôøi ta noùi seõ khoâng heà qua ñi” (Ma-thi-ô 24:35).

Vaäy neân, Ñöùc Chuùa Trôøi seõ taïo neân trôøi môùi vaø ñaát môùi gioáng nhö Phi-e-rô ñaõ noùi tröôùc trong thö tín thöù hai cuûa oâng:

Song le, ngaøy cuûa Chuùa seõ ñeán nhö keû troäm. Baáy giôø caùc töøng trôøi seõ coù tieáng vang raàm maø qua ñi, caùc theå chaát bò ñoát maø tieâu taùn, ñaát cuøng moïi coâng trình treân noù ñeàu seõ bò ñoát chaùy caû. Vì moïi vaät ñoù phaûi tieâu taùn thì anh em ñaùng neân thaùnh vaø tin kính trong moïi söï aên ôû cuûa mình laø döôøng naøo, trong khi chôø ñôïi troâng mong cho ngaøy Ñöùc Chuùa Trôøi mau ñeán, laø ngaøy caùc töøng trôøi seõ bò ñoát maø tieâu taùn, caùc theå chaát seõ bò thieâu maø tan chaûy ñi! Vaû, theo lôøi höùa cuûa Chuùa, chuùng ta chôø ñôïi trôøi môùi ñaát môùi, laø nôi söï coâng bình aên ôû. Vaäy neân, hôõi keû raát yeâu daáu, vì anh em troâng ñôïi nhöõng söï ñoù, thì phaûi laøm heát söùc mình, haàu cho Chuùa thaáy anh em ôû bình an, khoâng daáu vít, chaúng choã traùch ñöôïc (I Phi-e-rô 3:10-14, cuõng xem EÂ-sai 65:17-18).

Cuoái cuøng, thaønh Gieâ-ru-sa-lem môùi seõ töø treân trôøi xuoáng treân ñaát (Khaûi-huyeàn 21:1-2). Taâm trí cuûa chuùng ta haàu nhö khoù coù theå baét ñaàu hieåu ñöôïc söï vinh hieån cuûa thaønh ñoù, coù dieän tích baèng nöõa nöôùc Myõ (Khaûi-huyeàn 21:16), hoaëc söï kinh ngaïc cuûa thôøi ñaïi ñoù khoâng heà döùt ñi. Chuùng ta seõ soáng trong moät xaõ hoäi hoaøn haûo maõi maõi, döôùi söï cai trò cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, ngôïi khen Chuùa Gieâ-su Christ!

[1] Moät vaøi caâu Kinh-thaùnh khaùc cho thaáy ñöùc tin cuûa Phao-loâ raèng Chuùa Gieâ-su ñaõ coù theå taùi laâm trong thôøi ñieåm cuûa nhöõng ngöôøi cuøng thôøi cuûa oâng ñang soáng laø Philíp 3:21, Teâ-sa-loâ-ni-ca 3:13; 5:23; 2 Teâ-sa-loâ-ni-ca 2:1-5; I Timoâtheâ 6:14-15; Tít 2:11-13; Heâbôrô 9:28.

[2] Nhöõng caâu Kinh-thaùnh khaùc chæ cho thaáy nieàm tin cuûa Phierô veà vieäc Chuùa Gieâ-su ñaõ coù theå trôû laïi trong thôøi ñieåm nhöõng ngöôøi cuøng thôøi vôùi oâng ñang soáng laø 2 Phierô 1:15-19; 3:3-15.

[3] Maùc 13:3 keå teân 4 ngöôøi coù maët: Phierô, Gia-cô, Giaêng vaø Anh-reâ. Tieän theå, chuùng ta thaáy baøi giaûng treân nuùi OÂ-li-ve cuõng ghi laïi Maùc 13:1-37 vaø Luca 17:22-37 cuõng coù cuøng thoâng tin töông töï.

[4] Lôøi höùa naày thöôøng bò ñem ra khoûi vaên maïch, vaø thöôøng noùi raèng tröôùc khi Chuùa Gieâ-su trôû laïi, thì chuùng ta phaûi hoaøn taát coâng taùc truyeàn giaùo theá giôùi. Nhöng trong vaên maïch, lôøi höùa naày ñang noùi ñeán söï coâng boá Phuùc-aâm cuoái cuøng cho toaøn theá giôùi ngay tröôùc khi taän theá.

[5] Neáu söï Caát Leân cuûa Hoäi-thaùnh xaûy ra vaøo thôøi ñieåm chính xaùc naày trong baûy naêm Ñaïi Naïn nhöng moät soá ngöôøi noùi, thì seõ khoâng caàn söï höôùng daãn cuûa Chuùa Gieâ-su chaïy thoaùt thaân bôûi taát caû hoï seõ cuøng ñöôïc caát leân.

[6] Ñieàu naày xua ñuoåi ñi thaàn hoïc cho raèng Lôøi cuøa Chuùa Gieâ-su trong Baøi Giaûng treân Nuùi OÂ-li-ve chæ aùp duïng cho taát caû nhöõng tín höõu Do-thaùi laø nhöõng ngöôøi taùi sanh trong suoát thôøi kyø Ñaïi Naïn bôûi vì taát caû nhöõng ngöôøi ñöôïc taùi sanh tröôùc Ñaïi Naïn cho raèng ñaõ ñöôïc caát leân heát roài. Khoâng Phaoloâ ñaõ noùi vôùi nhöõng tín höõu ngöôøi ngoaïi ôû Teâ-sa-loâ-ni-ca laø söï Caát Leân cuûa hoï vaø söï Taùi laâm cuûa Ñaáng Christ seõ khoâng xaûy ra cho ñeán khi Ñaáng Christ töï xöng mình laø thaàn, ñoù laø ñieàu xaûy ra ôû giöõa baûy naêm Ñaïi Naïn.

[7] Moät soá noùi raèng söï soáng laïi ñaõ noùi ñeán trong Khaûi-huyeàn 20:4-6 thöïc söï laø phaàn hai cuûa söï soáng laïi thöù nhaát, söï soáng laïi ñaõ xaûy ra trong suoát laàn trôû laïi thöù nhaát vaøo luùc Caát Leân. Coù söõ baûo ñaûm naøo daønh cho söï giaûi thích naày khoâng? Neáu söï soáng laïi cuûa Khaûi-huyeàn 20:4-6 thöïc söï laø söï soáng laïi laàn hai, thì taïi sao ñaõ khoâng goïi laø “söï soáng laïi laàn hai”?

[8] Maëc duø nhöõng ngöôøi nghe Chuùa Gieâ-su ngaøy ñoù ñaõ coù leõ nghó raèng theá heä cuûa hoï laø theá heä seõ thaáy taát caû nhöõng ñieàu ñoù xaûy ra, nhöng chuùng ta bieát nhöõng ñieàu aáy ñaõ khoâng xaûy ra. Do vaäy chuùng ta phaûi giaûi thích nhöõng lôøi cuûa Chuùa Gieâ-su trong 24:34 coù nghóa laø taát caû nhöõng ñieàu ñoù xaûy ra trong moät theá heä, hoaëc coù leõ laø doøng doõi (vì töø theá heä ñoâi luùc ñöôïc dòch) cuûa caùc Cô-ñoác-nhaân (hoaëc nhöõng ngöôøi Do-thaùi) seõ chöa qua ñi maõi cho ñeán khi taát caû nhöõng ñieàu kia xaûy ñeán.

[9] Roõ raøng khi Chuùa caûnh caùo moân ñoà thaân caän cuûa Ngaøi veà vieäc hoï khoâng saün saøng khi Ngaøi ñeán, ñieàu ñoù coù nghóa laø hoï coù theå khoâng saün saøng. Neáu Ngaøi caûnh caùo hoï seõ bò haønh phaït ñôøi ñôøi neáu vì toäi loãi khieán hoï khoâng saün saøng, thì coù khaû naêng hoï ñaùnh maát söï cöùu roãi vì côù toäi loãi. Ñieàu naøy noùi vôùi chuùng ta söï thaùnh khieát laø quan troïng nhö theá naøo, vaø thaät laø ñieân roà cho ai noùi raèng moät tín ñoà khoâng theå maát söï cöùu roãi.

[10] Roõ raøng, vì Chuùa Gieâ-su ñaõ caûnh baùo cho caùc moân ñoà thaân tín cuûa Ngaøi veà vieäc khoâng saún saøng luùc Ngaøi ñeán,

Nang namuhay si Jesus sa lupa na anyong tao, sinabi lang Niya sa Kanyang mga alagad na aalis Siya at magbabalik upang isang araw ay sunduin sila. Sa Kanyang pagbabalik, dadalhin Niya sila sa langit kasama Siya (na tinatawag ng mga modernong Cristiano bilang “Ang Dagit”). Halimbawa, sa bisperas ng Kanyang pagkapako, sinabi ni Jesus sa Kanyang labing-isang matapat na apostol:

Huwag na kayong mabalisa; sumampalataya kayo sa Diyos, sumampalataya din kayo sa Akin. Sa bahay ng Aking Ama ay maraming silid. Kung hindi ito totoo, sasabihin ko ba sa inyong pupunta Ako roon upang ipaghanda Ko kayo ng inyong matitirhan? At kapag naipaghanda Ko na kayo ng matitirhan, ako’y babalik at isasama Ko kayo upang kayo’y makapiling Ko kung saan Ako naroroon (Juan 14:1-3, idinagdag ang pagdidiin).

Ang malinaw na ipinahiwatig ng mga salita ni Jesus ay ang posibilidad ng Kanyang pagbalik sa panahon ng pagkabuhay ng labing-isa. Katunayan, pagkarinig sa sinabi ni Jesus, malamang na ipinagpalagay nilang babalikan Niya sila habang sila’y nabubuhay.

Paulit-ulit ding binalaan ni Jesus ang Kanyang mga alagad upang humanda para sa Kanyang pagbabalik, na muling ipinahihiwatig ang posibilidad ng Kanyang pagbabalik habang sila’y nabubuhay (tingnan, halimbawa, ang Mt. 24:42-44).

Ang Napinintong Pagbabalik ni Jesus sa mga Sulat (Jesus’ Imminent Return in the Epistles)

Talagang pinatotohanan ng mga apostol na nagsulat ng Bagong Tipan ang kanilang paniniwalang maaaring magbalik si Jesus sa panahon ng pagkabuhay ng kanilang mambabasa sa unang dantaon. Halimbawa, isinulat ni Santiago:

Mga kapatid, kaya nga’t magtiyaga kayo hanggang sa pagdating ng Panginoon. Tingnan ninyo ang magsasaka. Buong tiyaga niyang hinihintay ang kapana-panabik na ani ng kanyang bukirin, at minamatyagan ang pagpatak ng ulan. Dapat kayong magtiyaga. Tibayan ninyo ang inyong loob sapagka’t nalalapit na ang pagdating ng Panginoon (San. 5:7-8, idinagdag ang pagdidiin).

Wala sanang dahilan upang payuhan ni Santiago ang kanyang mga mambabasa upang pagtiyagaan ang hindi mangyayari sa panahong sila’y nabubuhay. Nguni’t naniwala siya na “malapit” na ang pagdating ng Panginoon. Sa konteksto, ang panahon ng pagsulat ni Santiago ay nang naghihirap ang iglesia sa panahon ng persekusyon (tingnan ang San. 1:2-4), isang panahong talagang nasasabik ang mga mananampalataya sa pagbabalik ng kanilang Panginoon.

Gayundin, tunay na pinaniwalaan ni Pablo na maaaring bumalik si Jesus sa panahon ng karamihan sa kanyang mga kapanahon:

Mga kapatid, nais naming malaman ninyo ang katotohanan tungkol sa mga namatay na upang hindi kayo magdalamhati tulad ng mga taong walang pag-asa. Dahil naniniwala tayong si Jesus ay namatay at muling nabuhay, naniniwala din tayong bubuhayin ng Diyos ang lahat ng namatay na sumasampalataya kay Jesus upang isama sa Kanya. Ito ang katuruan ng Panginoon na sinasabi namin sa inyo: tayong mga nabubuhay pa, tayong mga natitira pa hanggang sa pagparito ng Panginoon, ay hindi mauuna sa mga namatay na. Sa araw na iyon kasabay ng malakas na utos, ng tinig ng arkanghel, at ng tunog ng trumpeta ng Diyos, bababa ang Panginoon mula sa langit. Ang mga namatay na sumasampalataya kay Cristo ay bubuhayin muna. Pagkatapos, tayong mga buhay pa at natitira ay titipunin sa alapaap kasama ng mga binuhay upang salubungin ang Panginoon sa himpapawid. Sa gayon, makakapiling natin siya magpakailanman. Kaya nga, palakasin ninyo ang loob ng bawa’t isa sa pamamagitan ng mga aral na ito (1 Tes. 4:13-18, idinagdag ang pagdidiin). [1]

Mula dito malalaman din natin na sa pagbabalik ni Jesus mula sa langit, bubuhaying-muli ang mga katawan ng namatay nang mananampalataya at, kasama ng mga mananampalatayang buhay sa Kanyang pagdating, ay “magsasama upang salubungin ang Panginoon sa himpapawid” (ang Dagit). Dahil inihayag din ni Pablo na isasama ni Jesus mula sa langit ang mga namatay “sa Kanya,” maipagpapalagay lang natin na sa Dagit, ang espiritu ng mga makalangit na mananampalataya ay sasama sa kabubuhay-lang-muli nilang katawan.

Naniwala din si Pedro na ang pagdating ni Cristo ay napipinto nang isulat niya ang unang sulat:

Kaya nga, ihanda ninyo ang inyong mga isipan para sa dapat ninyong gawin. Maging mahinahon kayo at lubos na umasa sa pagpapalang tatamuhin ninyo kapag nahayag na si Jesu-Cristo….Malapit na ang wakas ng lahat ng bagay, kaya’t maging mapagtimpi kayo at panatilihing malinaw ang inyong pag-iisip upang kayo’y makapanalangin….sa halip, magalak kayo sa inyong pakikibahagi sa mga paghihirap ni Cristo upang maging lubos ang inyong kagalakan kapag nahayag na ang Kanyang kadakilaan (1 Ped. 1:13, 4:7, 13, idinagdag ang pagdidiin). [2]

Bilang pagtatapos, nang isulat ni Juan ang kanyang mga liham sa mga iglesia, naniwala din siya na malapit na ang katapusan at makikita ng mambabasa niya sa panahong iyon ang pagbabalik ni Jesus:

Mga anak, ito na ang huling panahon! Tulad ng inyong narinig, darating ang anti-Cristo. Ngayon nga’y marami nang lumilitaw na mga anti-Cristo, kaya’t alam nating malapit na ang wakas….Kaya nga, mga anak, manatili kayo sa Kanya, upang maging panatag ang ating loob sa muling pagparito Niya, at nang hindi tayo mapahiya sa Kanya sa araw na iyon….Mga minamahal, anak na tayo ng Diyos ngayon, nguni’t hindi pa nahahayag ang magiging kalagayan natin. Nguni’t alam nating sa pagparitong muli ni Cristo , tayo’y matutulad sa Kanya, dahil makikita natin kung sino talaga Siya. Kaya’t ang sinumang may ganitong pag-asa ay nagsisikap na maging malinis ang pamumuhay tulad ni Cristo. (1 Jn. 2:18, 28; 3:2-3, idinagdag ang pagdidiin).

Ang Kanyang Pagkabalam (His Delay)

Sa pagbabalik-tanaw sa nakaraang 2,000 taon, mapagtatanto natin na hindi agad bumalik si Jesus na tulad ng inasahan ng mga apostol. Kahit noong kapanahunan nila, mayroong mga nagsisimulang magdudang talagang babalik Siya kung titingnan ang haba ng panahon mula nang umalis Siya. Nang patapos na ang buhay sa lupa ni Pedro, halimbawa (tingnan ang 2 Ped. 1:13-14), hindi pa rin bumabalik si Jesus, kaya sa kanyang huling sulat, tinukoy ni Pedro ang mga nagdududa:

Una sa lahat, dapat ninyong malaman na sa mga huling araw ay pagtatawanan kayo ng mga taong namumuhay ayon sa nasa ng laman. Sasabihin nila, “Si Cristo’y nangakong darating, hindi ba? Nasaan na Siya? Namatay na ang ating mga ninuno nguni’t wala pa ring pagbabago buhat nang likhain ang mundong ito. Walang halaga sa kanila ang katotohanang ang langit at lupa ay nilikha ng Diyos sa pamamagitan ng Kanyang salita. Nilikha ang lupa buhat sa tubig at sa pamamagitan ng tubig. Sa pamamagitan din ng tubig, ginunaw ang daigdig nang panahong iyon. Sa pamamagitan din ng salitang iyon ay nananatili ang mga langit at ang lupa upang tupukin sa apoy pagdating ng Araw n g Paghuhukom at pagpaparusa sa masasama. Mga minamahal, huwag ninyong kalilimutan na sa Panginoon ang isang araw ay tulad ng sanlibong taon, at ang sanlibong taon ay tulad ng isang araw lamang. Ang Panginoon ay hindi nagpapabaya sa kanyang pangako gaya ng inaakala ng ilan. Hindi pa Niya tinutupad ang pangakong iyon alang-alang sa inyo. Binibigyan pa Niya ng pagkakataon ang lahat upang makapagsisi at tumalikod sa kasalanan sapagka’t hindi Niya nais na may mapahamak. Nguni’t ang araw ng Panginoon ay darating tulad ng isang magnanakaw. Sa araw na iyon, ang kalangitan ay biglang mawawala kasabay ng isang malakas na ugong. Matutupok ang araw, buwan at mga bituin. Ang mundo at ang lahat ng mga bagay na naririto ay mawawala (2 Ped. 3:3-10).

Pinatotohanan ni Pedro na ang pagkabalam ni Jesus ay sanhi ng Kanyang pag-ibig at habag—nais Niyang bigyan ng karagdagang panahon upang magsisi ang mga tao. Nguni’t pinatotohanan din niya na walang kaduda-dudang babalik si Jesus. Sa Kanyang pagbabalik, kasama Niya ang malaking galit.

Masyadong malinaw din ang Kasulatan, na siyang makikita natin, na ang puno ng galit na pagdating ni Cristo ay uunahan ng mga taon ng di-inaasahang pagdurusa at ang pagbuhos ng galit ng Diyos sa mga masasama. Marami sa mga paksa sa libro ng Pahayag ang sumasaklaw sa hinaharap na panahong iyon.Tulad ng makikita natin sa pagpapatuloy ng ating pag-aaral, ipinapakita ng Kasulatan na magkakaroon ng pitong taon ng pagdurusa sa hinaharap. Walang dudang ang Kaligayahan ng iglesia ay mangyayari sa isang panahon sa loob o bago sumapit ang pitong taong iyon.

Kailan Talaga Mangyayari ang Dagit? (When Exactly Does the Rapture Occur?)

Isang tanong na kadalasang naghahati sa mga Cristiano ay ang eksaktong panahon ng Dagit. Sinasabi ng ilan na ang Dagit ay mangyayari bago sumapit ang pitong taon ng pagdurusa, kaya maaaring mangyari ano mang oras. Sinasabi ng ilan na mangyayari ito sa gitna mismo ng pitong taon ng pagdurusa. At sinasabi rin ng iba na mangyayari ito sa isang panahon mula sa gitna ng pitong taon ng pagdurusa. At sinasabi pa rin ng iba na ang Dagit ay mangyayari sa puno ng galit na pagbabalik ni Jesus sa pagtatapos ng Pagdurusa.

Hindi karapat-dapat manghati ang isyung ito, at dapat tandaan ng lahat ng apat na kampo na sila’y nagkakaisa na ang Masidhing Kagalakan ay mangyayari ay mangyayari sa loob o sa panahong malapit nang dumating ang pitong-taong panahon. Lubhang makitid na bintana iyan sa libu-libong taon ng kasaysayan. Kaya sa halip na mahati dahil sa di-pagkakaunawaan, mas maganda pang magdiwang sa ating pagkakaisa! At anuman ang ating pinaniniwalaan, hindi kailanman nito mapapalitan ang totoong mangyari.

Pagkasabi niyan, kailangan kong sabihin sa inyo na sa unang dalawampu’t limang taon ng aking buhay Cristiano, naniwala akong ang Dagit ay mangyayari bago sumapit ang pitong-taong Pagdurusa. Pinaniwalaan ko iyan dahil iyan ang itinuro sa akin, at ayaw ko ring balikan ang nabasa ko sa libro ng Pahayag! Nguni’t nang pag-aralan ko ang Kasulatan nang sarilinan, nag-umpisa akong magkaroon ng ibang pananaw. Kaya sabayan nating tunghayan ang sinasabi ng Biblia at tingnan ang mga palagay na maaaring gawin. Kahit na hindi ko kayo mahihikayat na sumama sa aking kampo, kailangan pa rin nating mahalin ang isa’t isa!

Ang Diskursong Olivet (The Olivet Discourse)

Mag-umpisa tayo sa pagtingin sa ika-24 na kabanata ng Ebanghelyo ni Mateo, isang batayang bahagi ng Kasulatan sa mga pangyayari sa panghuling panahon at pagbabalik ni Jesus. Kasama ng ika-25 na kabanata ng Mateo, itinuturing silang Diskursong Olivet, dahil ang dalawang kabanatang iyon ay tala ng isang sermon ni Jesus na ibinigay sa ilan sa Kanyang malalapit na alagad [3] sa Bundok ng mga Oliba. Habang binabasa natin, malalaman natin ang maraming pangyayari tungkol sa huling panahon, at titingnan natin ang ipinagpalagay ng mga alagad ni Jesus, ang mga pinaglaanan ng Kanyang diskurso, tungkol sa panahon ng Dagit.

Lumabas si Jesus sa templo. Paalis na siya nang lumapit ang mga alagad at itinuro sa kanya ang mga gusali ng Tsa templo. Paalis na siya nang lumapit ang mga alagad at itinuro sa kanya ang mga gusali ng Templo. Sinabi Niya sa kanila, “Nakikita ba ninyo ang mga templo. Sinabi Niya sa kanila, “Nakikita ba ninyo ang mga gusaling iyan? Tandaan ninyo! Darating ang araw na wala riyang matitirang bato sa ibabaw ng kapwa bato. Lahat ay iguguho!” Noon, si Jesus ay nasa Bundok ng mga Olibo. Habang Siya’y nakaupo roon, palihim Siyang tinanong ng Kanyang mga alagad, “Kailan po ba mangyayari ang mga sinasabi ninyo? Ano po ang magiging palatandaan ng inyong muling pagparito at ng katapusan ng mundo?” (Mt. 24:1-3).

Nais malaman ng mga alagad ni Jesus ang tungkol sa hinaharap. Ispesipikong gusto nilang malaman kung kailan guguho ang mga gusali (na kakahula lamang ni Jesus), at kung ano ang magiging tanda ng Kanyang pagbabalik at ang katapusan ng mundo.

Sa pagbabalik-tanaw, alam natin na ang mga gusali ng mga templo ay lubos na iginuho noong 70 A.D. ni Heneral Tito at ng mga hukbong Romano. Alam din natin na hindi pa bumabalik si Jesus upang tipunin ang iglesia sa Kanya, kaya ang mga dalawang pangyayaring iyon ay hindi talaga maaaring magsabay.

Sinasagot ni Jesus ang Kanilang Tanong (Jesus Answers Their Questions)

Mukhang hindi itinala ni Mateo ang sagot ni Jesus sa unang tanong tungkol sa pagguho ng mga templo, samantalang sinagot ito ni Lucas sa kanyang Ebanghelyo (tingnan ang Lu. 21:12-24). Sa Ebanghelyo ni Mateo, agad binanggit ni Jesus ang mga tandang magaganap bago Siya dumating at ang katapusan ng mundo:

Sumagot si Jesus, “Mag-ingat kayo upang hindi kayo mailigaw ninuman! Maraming paparito sa pangalan Ko at magpapanggap na sila ang Cristo, at marami silang maililigaw. Makakarinig kayo ng mga labanan at makakabalita ng mga digmaan sa iba’t ibang dako. Nguni’t huwag kayong mababahala dahil talagang mangyayari ang mga iyon, bagama’t hindi pa iyon ang katapusan ng mundo. Maglalaban-laban ang mga bansa at gayundin ang mga kaharian. Magkakaroon ng taggutom at lilindol sa maraming lugar. Ang lahat ng mga ito’y pasimula pa lamang ng mga paghihirap na tulad ng isang babaing nanganganak” (Mt. 24:4-8, idinagdag ang pagdidiin).

Malinaw sa umpisa ng sermon na naniwala si Jesus na ang mga alagad Niyang unang-dantaon ay buhay pa kapag naganap ang mga pangyayaring hahantong sa Kanyang pagbabalik. Pansinin kung gaano karaming ulit Niyang ginamit ang panghalip panaong kayo. Ginamit ni Jesus ang panghalip panaong kayo nang hindi bababa sa dalawampung beses sa ika-24 na kabanata lamang, kaya naniwala marahil ang lahat ng Kanyang mga tagapakinig na buhay pa sila upang makita ang hula ni Jesus.

Bagama’t alam natin na bawa’t alagad na nakinig kay Jesus sa araw na iyon ay matagal nang namatay. Nguni’t hindi tayo dapat magpalagay na dinadaya sila ni Jesus, kundi Siya mismo ay hindi nakakaalam ng eksaktong panahon ng Kanyang pagbabalik (tingnan ang Mt. 24:36). Tunay na noon ay posibleng ang mga nakarinig ng Kanyang Diskursong Olivet ay buhay pa sa Kanyang pagbabalik.

Ang pangunahing alalahanin ni Jesus ay hindi madaya ang Kanyang mga alagad ng mga magpapanggap na Cristo, dahil marami ang ganito sa mga huling araw. Alam na mismong ang anti-Cristo ay isang huwad na Cristo, na dadayain ang marami sa mundo. Ituturing nila siya bilang kahanga-hangang tagapagligtas.

Sinabi ni Jesus na magkakaroon ng mga labanan, taggutom at paglindol, nguni’t nilinaw Niya na hindi tanda ng Kanyang pagbabalik ang mga pangyayaring iyon, kundi “umpisa ng mga nararamdaman ng nanganganak.” Masasabing ang mga tandang iyon ay nangyayari na sa nakaraang dalawang libong taon. Nguni’t ang susunod na tutukuyin ni Jesus ay isang bagay na hindi pa nangyayari.

Umpisa ng Buong-Mundong Pagdurusa (Worldwide Tribulation Begins)

“Sa mga panahong iyon, kapopootan kayong lahat dahil sa inyong pagsunod sa akin. Isasakdal kayo upang pahirapan at patayin, at dahil dito’y marami ang tatalikod sa kanilang pananampalataya. Mapopoot sila at magtataksil sa isa’t isa. Marami ang magpapanggap na propeta at ililigaw ang mga tao. Ang kasamaa’y lalaganap, kaya’t manlalamig ang pag-ibig ng marami. Nguni’t ang mananatiling tapat hanggang wakas ang siyang maliligtas. Ipapangaral sa buong sanlibutan ang Magandang Balita tungkol sa paghahari ng Diyos upang ang lahat ng bansa ay makarinig nito. At kung maganap na ito, darating na ang katapusan” (Mt. 24:9-14, idinagdag ang pagdidiin).

Muli, kung tinanong ninyo ang mga nakarinig kay Jesus nang araw na iyon, “Aasahan ba ninyong makita ang katuparan ng mga ito habang kayo’y nabubuhay?” talagang sasagot sila ng oo. Laging ginagamit ni Jesus ang panghalip panaong kayo.

Tulad ng kababasa pa lang natin, pagkatapos ng mga “sakit sa panganganak” ay darating ang isang pangyayaring talagang hindi pa nagaganap, isang panahon ng hindi inaasahan, sandaigdigang pagpapahirap sa mga Cristiano. Kamumuhian tayo ng “lahat ng bansa,” literal na “lahat ng mga grupong etniko.” Ang tinutukoy ni Jesus ay isang tanging ispesipikong panahon na mangyayari iyon, hindi isang pangkalahatang panahon sa loob ng daan-daang taon, dahil sinabi Niya sa susunod na pangungusap, “At sa panahong iyon marami ang titiwalag at mag-aadya sa isa’t isa at mamuhi sa isa’t isa.” Ang Kanyang pangungusap ay malinaw na tumutukoy sa paglayo ng mga Cristianong mananampalataya na mamumuhi sa kapwa mananampalataya, dahil ang mga di mananampalataya ay hindi “makatitiwalag,” at namumuhi na sila sa isa’t isa. Kung gayon, kapag nagsimula ang pandaigdigang pagpapahirap, ang resulta ay malawakang pagtatakwil ng maraming nag-aangking sila’y tagasunod ni Cristo. Tunay man sila o huwad na mananampalataya, tupa o kambing, marami ang titiwalag, at ibubunyag din nila sa mga nagpapahirap kung sinu-sino ang iba pang mananampalataya, at kamumuhian ang mga minsa’y sinabi nilang mahal nila. Ang bunga’y ang paglilinis ng iglesia sa buong sandaigdigan.

Pagkatapos, darami rin ang mga huwad na propeta, at ang isa roo’y laging binabanggit sa libro ng Pahayag bilang kasabwat ng anti-Cristo (tingnan ang Pah. 13:11-18; 19:20; 20:10). Madaragdagan ang kawalan ng Kaayusan hanggang sa mawala nang lahat ang natitirang pag-ibig sa puso ng mga tao, at ganap na mawawalan ng pakiramdam ang mga makasalanan.

Mga Martir at Nakaligtas (Martyrs and Survivors)

Bagama’t hinulaan ni Jesus na ang mga mananampalataya ay mamamatay (tingnan ang 24:9) malinaw na hindi lahat ay mamamatay, dahil ipinangako Niya na ang mga magtitiis hanggang sa wakas ay maliligtas (tingnan ang 24:13). Ibig sabihin, kung hindi nila papayagan ang kanilang sarili upang madaya ng mga huwad na Cristo o huwad na propeta at labanan ang tuksong iiwan ang kanilang pananampalataya at titiwalag, maliligtas sila ni Cristo pagbalik Niya upang dalhin sila sa langit. Sa hinaharap na panahong ito ng pagdurusa, ang pagligtas ay malinaw ding ibinunyag sa propetang si Daniel, na sinabihang,

“Sa panahong iyon, darating ang dakilang anghel na si Miguel, ang makapangyarihang pinuno at tagapagtanggol ng bansang Israel, at magkakaroon ng matinding kahirapang hindi pa nangyayari kailanman. Nguni’t maliligtas ang mga kababayan mong ang pangalan ay nakasulat sa aklat ng Diyos. Muling mabubuhay ang maraming mga namatay sa lahat ng panig ng daigdig; ang iba’y sa buhay na walang hanggan, at ang iba nama’y sa kaparusahang walang hanggan” (Dan. 12:1-2).

Mapagpalang ihahandog ang Kaligtasan kahit sa mga panahong iyon, dahil ipinangako ni Jesus na maipapahayag ang magandang balita sa lahat ng bansa (literal, na “mga etnikong grupo at tribo”), na nagbibigay ng huling pagkakataon upang magsisi, pagkatapos darating ang katapusan. [4] Interesante na mababasa natin sa aklat ng Pahayag ang maaaring magiging katuparan ng pangako ni Jesus:

Nakita ko rin ang isa pang anghel na lumilipad sa kalawakan, dala ang walang katapusang Magandang Balita upang ipahayag sa mga tao sa lupa, sa lahat ng bansa, lahi, wika, at bayan. Sinabi Niya nang malakas, “Matakot kayo sa Diyos at luwalhatiin ninyo Siya! Sapagka’t dumating na ang oras ng Kanyang paghatol. Sambahin ninyo ang Diyos na lumikha ng langit, lupa, dagat, at mga bukal ng tubig!” (Pah. 14:6-7, idinagdag ang pagdidiin).

Ipinagpapalagay ng iba na ang dahilan ng paghahayag ng magandang balita ng isang anghel sa panahong iyon ay dahil sa doon sa pitong-taong pagdurusa, nangyari na ang Dagit at wala nang lahat ang mga mananampalataya. Nguni’t siyempre, iyan ay isang pagpapalagay lamang.

Ang Anti-Cristo (The Antichrist)

Ibinunyag ng propetang Daniel na talagang uupo ang anti-Cristo sa muling itinayong templo sa Jerusalem sa kalagitnaan ng pitong taong pagdurusa at ihahayag ang kanyang sarili bilang Diyos (tingnan ang Dan. 9:27, na pag-aaralan natin sa susunod). Ang pangyayaring ito ang nasa isip ni Jesus habang ipinagpapatuloy Niya ang Kanyang Diskursong Olivet:

“Unawain ninyo itong mabuti: kapag nakita ninyong nagaganap na sa Dakong Banal aang kasuklam-suklam na kalapastanganang tinutukoy ni Propeta Daniel, ang mga nasa Judea ay dapat tumakas papunta sa kabundukan, ang nasa bubungan ay huwag nang mag-abala pang kumuha ng kahit ano sa bahay, at ang nasa bukid ay huwag nang umuwi upang kumuha ng balabal. Sa mga araw na iyon, kawawa ang mga nagdadalang-tao at mga nagpapasuso! Ipanalangin ninyo na ang inyong pagtakas ay huwag mapataon sa taglamig o sa Araw ng Pamamahinga. Sapagka’t sa panahong iyon, ang mga tao’y magdaranas ng matinding kapighatiang hindi pa nararanasan mula nang likhain ang sanlibutan hanggang sa ngayon, at hindi na mararanasan pa kahit kailan. Sa katunayan, kung hindi paiikliin ng Diyos ang panahong iyon, walang taong maliligtas. Nguni’t alang-alang sa mga hinirang ng Diyos, paiikliin ang panahong iyon” [5] (Mt. 24:15-22).

Ito ay isang higit na ispesipikong pagpapalawig tungkol sa pagdurusang nauna nang binanggit ni Jesus (tingnan ang 24:9). Kapag ipapahayag ng anti-Cristo na siya ang Diyos mula sa templo ng Jerusalem, mangyayari ang di mailalarawang paghihirap laban sa mga mananampalataya kay Jesus. Sa pagdeklarang siya ang Diyos, aasahan ng anti-Cristo na kikilalanin ng lahat ang kanyang pagiging diyos. Pagkatapos niyon, lahat ng tunay na tagasunod ni Cristo ay magiging tunay na kalaban ng pamahalaan upang hanapin at patayin. Kaya sinabi ni Jesus sa mga mananampaalataya sa Judea na kailangan nilang agad mamundok, at hinihiling na hindi maantala ng anuman ang kanilang pagtakas.

Ang hula ko ay magandang idea para sa lahat ng mananampalataya sa buong mundo na tumakas sa malalayong lugar dahil walang dudang iyon ay ibubunyag ng lahat ng telebisyon sa buong mundo. Sinasabi sa atin ng Kasulatan na dadayain ng anti-Cristo ang buong mundo, na ipinapalagay na siya ang kanilang Cristo, kaya magiging matapat sila sa kanya. Kapag ipinahayag niya na siya ang Diyos, maniniwala sila sa kanya at sasambahin nila siya. Kapag nagsalita siya ng masama laban sa tunay na Diyos—ang Diyos ng mga Cristiano—iimpluwensiyahan niya ang buong nadayang mundo upang kasuklaman ang mga tumangging sumamba sa kanya (tingnan ang Pah. 13:1-8).

Ipinangako ni Jesus ang maaaring pagkakaligtas para sa Kanyang sariling bayan sa pamamagitan ng “pagpapaikli” sa mga araw ng pagdurusa; kung hindi “walang taong malilikgtas” (24:22). Ang “pagpapaikli” Niya ng mga araw na iyon “para sa kapakanan ng mga pinili” ay maaaring bumabanggit sa pagliligtas sa kanila pagdating Niya upang tipunin sila sa langit. Bagama’t hindi binabanggit ni Jesus dito kung gaano katagal pagkatapos ng pahayag ng anti-Cristo na siya ang Diyos na mangyayari ang pagliligtas.

Anu’t ano pa man, minsan pang mapapansin natin na iniwan ni Jesus ang Kanyang mga tagapakinig nang araw na iyon sa isipang mabubuhay sila upang makita ang paghahayag ng pagiging Diyos ng anti-Cristo at magdeklara ng laban sa mga Cristiano. Sumasalungat ito sa mga taong nagsasabing magkakaroon ng dagit sa langit ang mga mananampalataya bago dumating ang pangyayaring iyon. Kung tinanong mo sina Pedro, Santiago o Juan kung babalik si Jesus upang iligtas sila bago mangyari ang paghahayag ng pagiging Diyos ng anti-Cristo, maaaring sumagot sila, “Malinaw na hindi.”

Labanan Laban sa Mga Banal (War Against the Saints)

Makikita sa iba pang pahayag sa Kasulatan ang pagpapahirap ng anti-Cristo sa mga mananampalataya. Halimbawa, naibunyag kay Juan, na itinala niya sa aklat ng Pahayag:

Pinahintulutang magyabang ang halimaw, manlait sa Diyos, at maghari sa loob ng apatnapu’t dalawang buwan. Nilait nga niya ang Diyos, ang pangalan ng Diyos, ang tahanan ng Diyos, at ang lahat ng nakatira doon. Pinahintulutan din siyang salakayin at gapiin ang mga hinirang ng Diyos, at binigyan siya ng karapatang mamahala sa bawa’t lahi, lipi, wika, at bansa (Pah. 13:5-7, idinagdag ang pagdidiin).

Pansinin na mabibigyan ng “karapatan upang kumilos” ang anti-Cristo nang apatnapu’t dalawang buwan, o tamang-tamang tatlo-at-kalahating taon. Interesanteng tamang-tamang kalahati ito ng pitong-taong Kapighatian. Mukhang makatwirang ipalagay na iyon ang katapusang apatnapu’t dalawang buwan ng Kapighatian na mabibigyan ng “karapatan upang kumilos” ang anti-Cristo, dahil talagang ganap na matatanggal sa kanya ang kanyang kapangyarihan sa pagbabalik ni Cristo upang labanan siya at ang kanyang mga hukbo sa pagtatapos ng Kapighatian.

Malinaw na ang “karapatan upang kumilos” nang apatnapu’t dalawang buwan ay tumutukoy sa natatanging karapatan, dahil talagang bibigyan ng Diyos ang anti-Cristo ng ilang karapatan sa panahon ng pag-angat niya sa kapangyarihan. Ang natatanging “karapatan upang kumilos” na ito ay maaaring iyong pagbanggit sa panahong ipinagkaloob sa kanya upang gapiin ang mga banal, dahil mababasa natin sa aklat ng Daniel:

Samantalang ako’y nakatingin, nakita kong dinigma at nilupig ng sungay na ito [anti-Cristo] ang mga hinirang ng Diyos. Pagkatapos, dumating ang Nabubuhay Magpakailanman [Diyos] at nagbigay ng hatol sa panig ng mga hinirang ng Kataas-taasang Diyos. Dumating ang araw para ibigay sa bayan ng Diyos ang pamamahala sa kaharian….Magsasalita siya (ang anti-Cristo] laban sa Kataas-taasan at pahihirapan niya ang mga hinirang ng Kataas-taasang Diyos. Tatangkain niyang baguhin ang kautusan at mga takdang kapanahunan. Ang mga hinirang ng Diyos ay ipapailalim sa kanyang kapangyarihan sa loob ng tatlong taon at kalahati (Dan. 7:21-22, 25, idinagdag ang pagdidiin).

Hinulaan ni Daniel na ipapailalim ang mga banal sa kapangyarihan ng anti-Cristo sa loob ng “isang panahon, mga panahon, at kalahating panahon.” Ang mapalaisipang pariralang ito ay kailangang ipaliwanag bilang tatlong-taon-at-kalahati, ayon sa paghahalintulad ng Pahayag 12:6 at 14. Sinasabi sa atin sa Pahayag 2:6 na isang tanging masagisag na babae ay mabibigyan ng pagtataguan sa ilang upang “maalagaan” nang 1,260 na araw, na mabibilang na tatlong taon at kalahati sa isang taong may 360 araw o tatlong taon at kalahati.

Kaya ang salitang “panahon” sa kontekstong ito ay nangangahulugang taon, “mga panahon” ay dalawang taon, at “kalahating panahon” ay kalahating taon. Ang pambihirang pahayag na ito na makikita sa Pahayag 12:14 ay maaaring kasingkahulugan ng sinabi sa Daniel 7:21. Kung gayon, alam natin na maipapailalim ang mga banal sa kapangyarihan ng anti-Cristo sa loob ng tatlong taon at kalahati, ang tiyak na panahong sinabi sa atin sa Pahayag 13:5 na mabibigyan ng “karapatan upang kumilos” ang anti-Cristo.

Palagay ko, malamang na kapwa itong apatnapu’t-dalawang tiyak na panahon ay magkaparehong takdang panahon. Kung magsisimula sila sa paghahayag ng pagiging diyos ng anti-Cristo sa gitna ng pitong-taong Pagdurusa, ipapailalim sa kanyang kapangyarihan ang mga banal sa susunod na tatlong taon at kalahati, at ililigtas sila ni Jesus kapag lilitaw Siya sa himpapawid upang tipunin sila sa kanya sa panahon ng pitong-taong-Pagdurusa o sa panahong malapit na itong matapos. Nguni’t kung ang mga apatnapu’t dalawang buwang iyon ay magsisimula sa alinmang bahagi ng pitong-taong Pagdurusa, maipagpapalagay natin na ang Masidhing Kagalakan ay mangyayari sa isang bahagi bago matapos ang pitong-taong Pagdurusa.

Ang kahirapan ng huli sa dalawang posibilidad na nabanggit ay kailangang maipailalim sa kapangyarihan ng anti-Cristo ang mga banal na iyon bago sila mapasa-panganib at kailangang mamundok sa paghahayag niya ng pagiging Diyos. Mukhang hindi iyan lohikal.

Ang mahirap sa nauna ay tila ibig sabihin na ang mga banal ay naririto pa sa lupa sa panahong ng malawakang maraming paninira at paghuhukom ng Diyos na mababasa natin sa aklat ng Pahayag. Sa susunod ay higit nating pag-aaralan ang kahirapang ito.

Babalik tayo sa Diskursong Olivet.

Mga Huwad na Mesiyas (False Messiahs)

Susunod na higit na pinalawig ni Jesus sa Kanyang mga alagad ang kahalagahan ng hindi padadaya sa mga maling ulat ng mga huwad na Cristo:

“Kung may magsasabi sa inyo, ‘Narito ang Cristo!’ o ‘Naroon siya!’ huwag kayong maniwala. Sapagka’t may lilitaw na mga huwad na mesiyas at mga huwad na propeta. Magpapakita sila ng mga kamangha-manghang himala at mga kababalaghan upang iligaw ang marami kahit na ang mga hinirang ng Diyos. Tandaan ninyo, ipinagpauna ko nang sabihin ito upang kayo’y makapaghanda. Kaya’t kung sabihin nila sa inyo, ‘Naroon siya sa ilang,’ huwag kayong pupunta roon. Kung sabihin naman nilang, ‘Naroon siya sa silid,’ huwag kayong maniniwala. Sapagka’t darating ang Anak ng Tao na parang kidlat na gumuguhit mula sa silangan hanggang sa kanluran. “Kung saan may bangkay, doon nagkakatipon ang mga buwitre” (Mt. 24:23-28).

Pansinin muli ang malimit paggamit ni Jesus sa panghalip panaong kayo. Marahil ay inasahan ng mga tagapakinig Niya sa Bundok ng Olibo na matutunghayan pa nila ang pag-angat ng mga huwad na Cristo at huwad na propetang gagawa ng dakilang himala. At marahil ay inasahan nilang makita si Jesus na bumalik sa langit na parang kidlat.

Siyempre, napakalaki ng panganib na pagtatakwil sa panahong iyon dahil lubhang nakakatakot ang pagpapahirap sa mga mananampalataya at nakakaengganyo ang mga huwad na propeta dahil sa kanilang mga himala. Kaya paulit-ulit na nagbabala si Jesus sa Kanyang mga alagad tungkol sa mangyayari bago Siya bumalik. Ayaw Niya silang madaya na tulad ng mangyayari sa marami. Maghihintay ang mga tunay at naninindigang mananampalataya sa pagbabalik ni Jesus sa langit na parang kidlat, samantalang ang mga hindi Niya tunay na tagasunod ay didikit sa mga huwad na Cristo tulad ng pagdikit ng mga buwitre sa isang patay na hayop sa ilang.

Mga Tanda sa Langit (Signs in the Sky)

Nagpatuloy si Jesus:

“Pagkatapos ng kapighatian sa mga panahong iyon, magdidilim ang araw, hindi magliliwanag ang buwan, malalaglag mula sa langit ang mga bituin, at mayayanig ang mga kapangyarihan sa kalawakan. Pagkatapos, lilitaw sa langit ang tanda ng Anak ng Tao at mananangis ang lahat ng bansa. Makikita nila ang Anak ng Tao na nasa alapaap at dumarating na may dakilang kapangyarihan at kadakilaan. Sa hudyat ng malakas na tunog ng trumpeta, susuguin niya ang kanyang mga anghel sa apat na sulok ng daigdig at titipunin nila ang mga hinirang mula sa lahat ng dako” (Mt. 24:29-31).

Ang mga imahe sa bahaging ito ng Dikursong Olivet ni Jesus ay pamilyar marahil sa mga Judio sa Kanyang kapanahunan, dahil sila ay mga imaheng mula mismo sa Isaias at Joel na bumabanggit sa huling paghatol ng Diyos sa katapusan ng mundo, ang tinutukoy na “ang araw ng Panginoon,” kung saan magdidilim ang araw at buwan (tingnan ang Isa. 13:10-11; Joel 2:31). Pagkatapos, makikita ng lahat ng mamamayan si Jesus pabalik sa langit sa Kanyang kaluwalhatian, at magnanangis sila. At “titipunin ng mga anghel ni Jesus ang Kanyang mga pinili mula sa apat na dako, mula sa isang dulo ng langit patungo sa kabila,” na nagpapakitang talagang titipunin ang mga mananampalataya upang salubungin ni Jesus sa langit, at mangyayari ito sa hudyat ng “malakas na tunog ng trumpeta.”

Muli, kung tinanong ninyo sina Pedro, Santiago at Juan sa bahaging ito ng Diskursong Olivet kung babalik si Jesus upang kunin sila bago o pagkatapos ng panahon ng anti-Cristo at ang dakilang kapighatian, malamang na ang isinagot nila ay, “Pagkatapos.”

Ang Pagbabalik at ang Dagit (The Return and the Rapture)

Tila malapit sa isang pangyayaring isinulat ni Pablo ang bahaging ito ng Diskursong Olivet, walang dudang ang Dagit ng iglesia, bagama’t isang pangyayaring sinasabi ng maraming komentarista na magaganap bago magsimula ang panahon ng kapighatian. Tingnan ang susunod na kasulatang una na nating nasuri sa kabanatang ito:

Mga kapatid, nais naming malaman ninyo ang katotohanan tungkol sa mga namatay na upang hindi kayo magdalamhati tulad ng mga taong walang pag-asa. Dahil naniniwala tayong si Jesus ay namatay at muling nabuhay, naniniwala din tayong bubuhayin ng Diyos ang lahat ng namatay na sumasampalataya kay Jesus upang isama sa Kanya. Ito ang katuruan ng Panginoon na sinasabi namin sa inyo: tayong mga nabubuhay pa, tayong mga natitira pa hanggang sa pagparito ng Panginoon, ay hindi mauuna sa mga namatay na. Sa araw na iyon kasabay ng malakas na utos, ng tinig ng arkanghel, at ng tunog ng trumpeta ng Diyos, bababa ang Panginoon mula sa langit. Ang mga namatay na sumasampalataya kay Cristo ay bubuhayin muna. Pagkatapos, tayo namang mga buhay pa at natitira ay titipunin sa alapaap kasama ng mga binuhay upang salubungin ang Panginoon sa himpapawid. Sa gayon, makakapiling natin Siya magpakailanman. Kaya nga, palakasin ninyo ang loob ng bawa’t isa sa pamamagitan ng mga aral na ito. Mga kapatid, hindi na kailangang isulat ko pa sa inyo kung kailan magaganap ang mga bagay na ito, sapagka’t alam na ninyo na ang pagdating ng Panginoon ay tulad ng pagdating ng magnanakaw sa gabi. Kapag sinasabi ng mga tao, “Tiwasay at panatag ang lahat,” biglang darating ang sakuna. Hindi sila makakaiwas sapagka’t ang pagdating nito’y tulad ng pagsumpong ng sakit ng tiyan ng isang babaing manganganak (1 Tes. 4:13 – 5:3, idinagdag ang pagdidiin).

Isinulat ni Pablo ang pagdating ni Jesus mula sa langit sa hudyat ng tunog ng trumpeta ng Diyos at ng mga mananampalatayang titipunin “sa alapaap upang salubungin si Jesus sa kalawakan.” Tila ito rin ang inilalarawan ni Jesus sa Mateo 24:30-31, ang malinaw na mangyayari pagkatapos ng pag-angat ng anti-Cristo at kapighatian.

Dagdag pa, sa pagpapatuloy ng pagsulat ni Pablo tungkol sa pagbabalik ni Cristo, binanggit niya ang tungkol sa kung kailan magaganap iyon, “ang mga kapanahunan,” at ipinaalala niya sa kanyang mga mambabasa na lubhang alam na nilang “darating ang araw ng Panginoon na parang magnanakaw sa gabi.” Naniwala si Pablo na ang pagbabalik ni Cristo at ang Dagit ng mga mananampalataya ay magaganap “sa araw ng Panginoon,” isang araw kung saan ang nakakatakot na galit at pagkasira ay mangyayari sa mga umaasa ng “katiwasayan at kapanatagan.” Sa pagbabalik ni Cristo upang hulihin ang Kanyang iglesia, bababa ang galit Niya sa mundo.

Ganap na kasundo nito ang isunulat ni Pablo sa isang sumunod na sulat sa mga taga-Tesalonica tungkol sa pagbabalik ni Cristong galit na galit:

Gagawin ng Diyos ang nararapat; tiyak na pahihirapan Niya ang mga nagpapahirap sa inyo. Kayo namang mga nagtitiis ay aaliwin Niyang kasama namin sa pagbabalik ng Panginoong Jesus mula sa langit kasama ang Kanyang mga makapangyarihang kampon. Darating Siya sa gitna ng naglalagablab na apoy at paparusahan ang lahat ng hindi kumilala sa Diyos at hindi sumunod sa Magandang Balita ng ating Panginoong Jesus. Ang parusa sa kanila ay walang hanggang kapahamakan at mahihiwalay sila sa Panginoon at sa dakila Niyang kapangyarihan. Mangyayari ito sa araw ng Kanyang pagparito upang tanggapin ang papuri mula sa Kanyang mga pinili at ang pangaral ng lahat ng sumasampalataya sa Kanya. Kabilang kayo roon sapagka’t tinanggap ninyo ang magandang balitang ipinahayag namin sa inyo (2 Tes. 1:6-10, idinagdag ang pagdidiin).

Inihayag ni Pablo na nang bumalik si Jesus upang bigyang-kaginhawahan ang mga napahirapang Cristianong taga-Tesalonica (tingnan ang 1 Tes. 1:4-5), darating Siya “kasama ng mga dakila Niyang kampon sa gitna ng naglalagablab na apoy” upang parusahan ang mga nagparusa sa kanila, bumabawi sa makatwirang pagganti. Kailanman ay hindi ito katulad ng inilalarawan ng karamihan na dagit bago kapighatian, nang ang iglesia ay sinasabing makakasama si Cristo bago magsimula ang panahon ng pitong-taong kapighatian at karaniwang inilalarawan bilang lihim na pagdating ni Jesus at ang tahimik na paghuli sa iglesia. Hindi, tila kahawig ito ng inilarawan ni Jesus sa Mateo 24:30-31, ang Kanyang pagbabalik sa o malapit sa katapusan ng panahon ng kapighatian, nang hinuhuli Niya ang mga mananampalataya at ibinubuhos ang galit Niya sa mga di mananampalataya.

Ang Araw ng Panginoon (The Day of the Lord)

Sa pagpapatuloy ni Pablo sa parehong sulat, sinabi niya:

Mga kapatid, tungkol naman sa pagbabalik ng ating Panginoong Jesu-Cristo at sa pagtitipon sa atin upang makapiling Niya, nakikiusap kami sa inyo na huwag agad magugulo ang inyong isipan o mababahala kung mabalitaan ninyong dumating na ang araw ng Panginoon. Huwag kayong maniniwala kahit sabihin pa nilang iyon ay pangangaral o pahayag, o isinulat namin (2 Tes. 2:1-2).

Una, pansinin na ang paksa ni Pablo ay ang pagbabalik ni Cristo at ang Dagit. Isinulat niya ang ating “pagtitipon” sa Kanya, ginagamit ang mga salitang ginamit ni Jesus sa Mateo 24:31, nang tukuyin Niya ang mga anghel na “pagsasama-samahin” ang Kanyang mga pinili mula sa isang dulo ng langit patungo sa kabila.”

Pangalawa, pansinin na inihanay ni Pablo ang mga pangyayaring iyon “sa araw ng Panginoon,” tulad ng ginawa Niya sa 1 Tesalonica 4:13 – 5:2. Lubhang napakalinaw niyan.

At nagpatuloy si Pablo:

Huwag kayong magpapadaya kaninuman sa anumang paraan. Hindi darating ang araw ng Panginoon hangga’t hindi pa nagaganap ang huling paghihimagsik laban sa Diyos at ang paglitaw ng Suwail na tiyak na mapapahamak. Itataas niya ang kanyang sarili at kakalabanin ang lahat ng kinikilalang Diyos at sinasamba ng mga tao. Uupo siya sa Templo ng Diyos at magpapakilalang siya ang Diyos (2 Tes. 2:3-4, idinagdag ang pagdidiin).

Tila nadadaya ang mga Cristianong taga-Tesalonica na dumating na ang Araw ng Panginoon, na ayon kay Pablo ay kailangang mag-umpisa sa Dagit at ng pagbabalik ni Cristo. Nguni’t malinaw ang pagsabi ni Pablo na hindi ito makakarating hangga’t hindi pa nagaganap ang huling paghihimagsik laban sa Diyos (marahil ito iyong pagtalikod na binanggit ni Jesus sa Mt. 24:10) at pagkatapos ihayag ng anti-Cristo ang kanyang pagiging diyos mula sa templo ng Jerusalem temple. Kaya malinaw na sinabi ni Pablo sa mga mananampalatayang taga-Tesalonica na hindi nila dapat asahan ang pagbabalik ni Cristo, ang Dagit, o ang araw ng Panginoon, hangga’t hindi ipinapahayag ng anti-Cristo ang kanyang pagiging diyos. [6]

Susunod ay ilalarawan ni Pablo ang pagbabalik ni Cristo at ang darating na pagsira sa anti-Cristo:

Hindi ba ninyo natatandaan? Sinabi ko na ito sa inyo nang ako’y kasama pa ninyo. Hindi pa nga lamang nangyayari ito dahil may pumipigil pa, at alam ninyo kung ano iyon. Lilitaw ang Suwail pagdating ng panahon. Ngayon pa man ay palihim na siyang gumagawa ng kasamaan at mananatiling ganyan hangga’t di naaalis ang humahadlang sa kanya. Kung maalis na ang humahadlang, mahahayag na ang Suwail. Nguni’t pagdating ng Panginoong Jesus, papatayin Niya ang Suwail sa pamamagitan lamang ng pag-ihip at pupuksain Niya ito sa pamamagitan ng Kanyang nakakasilaw na liwanag. Paglitaw ng Suwail, taglay niya ang kapangyarihan ni Satanas. Gagawa siya ng lahat ng uri ng mapanlinlang na mga himala at kababalaghan. Gagamit siya ng lahat ng uri ng pandaraya sa mga mapapahamak, sa mga taong ayaw umibig sa katotohanan na makakapagligtas sana sa kanila (2 Tes. 2:5-10).

Inihayag ni Pablo na mapupuksa ang anti-Cristo sa “paglitaw ng Kanyang pagbabalik.” Kung ang “paglitaw” na ito ay pareho rin sa Kanyang paglitaw sa Dagit na una nang nabanggit sa nakalipas na siyam na berso (tingnan ang 2:1), mapupuksa ang anti-Cristo sa sandaling titipunin ang iglesia upang salubungin ang Panginoon sa himpapawid. Ang nagpapatibay dito ay ang tala ng kabanata 19 at 20 ng Pahayag. Mababasa natin doon ang pagbabalik ni Cristo (tingnan ang Pah.19:11-16), ang pagkasira ng anti-Cristo at kanyang mga hukbo (tingnan ang 19:17-21), ang paggapos kay Satanas (tingnan ang 20:1-3) at ang “unang pagkabuhay na muli” (tingnan ang 20:4-6), kung saan ang mga mananampalatayang naging martir sa panahon ng pitong-taong Kapighatian ay muling mabubuhay. Kung ito ang unang muling pagkabuhay dahil ito ang unang pangkalahatang pagkabuhay na muli ng mga matuwid, higit na maliit ang pagdududang ang Dagit at ang pagbabalik ni Cristong galit na galit ay nagaganap nang parehong panahon sa pagkasira ng anti-Cristo, na malinaw na nagsasabi sa atin na lahat ng namatay kay Cristo ay muling mabubuhay sa Dagit (tingnan ang 1 Tes. 4:15-17). [7]

Pagiging Handa (Being Ready)

Balik tayong muli sa Diskursong Olivet.

“Unawain ninyo ang aral mula sa puno ng igos; kapag ang mga sanga nito ay umuusbong at nagkakadahon na, alam ninyong malapit na ang tag-araw. Gayundin naman, kapag nakita ninyo ang lahat ng ito, malalaman ninyong malapit na ang pagdating ng Anak ng Tao, talagang malapit na. Tandaan ninyo, magaganap ang lahat ng ito bago mamatay ang mga taong nabubuhay ngayon. [8] Lilipas ang langit at ang lupa, nguni’t ang aking mga salita ay mananatili magpakailanman” (Mt. 24:32-35).

Ayaw ni Jesus na walang kahandaan ang Kanyang mga alagad, na siyang pangunahing punto ng Diskursong Olivet. Malalaman nila na Siya ay “nariyan lamang sa pinto” nang umpisa nilang makita “ang lahat ng ito”—malawakang kapighatian, ang pagtalikod sa pananampalataya, ang pagdagsa ng maraming huwad na propeta at Cristo, ang pagdeklara ng pagiging Diyos ng anti-Cristo, at ang higit na malapit sa panahon ng Kanyang pagbabalik, ang pagdidilim ng araw at buwan, pati na rin ang paghulog ng mga bituin.

Nguni’t pagkatapos na pagkatapos Niyang sabihin sa kanila ang mga tandang darating bago sumapit ang Kanyang pagdating sa loob ng ilang taon, buwan o araw, sinabi Niya sa kanila na ang eksaktong panahon ng Kanyang pagbabalik ay mananatiling isang hiwaga:

“Nguni’t walang nakakaalam ng araw at oras ng pagsapit niyon, kahit ang mga anghel sa langit o maging ang Anak man. Ang Ama lamang ang nakakaalam nito” (Mt. 24:36).

Napakadalas ulitin ang kasulatang ito sa labas ng kanyang konteksto! Kadalasang inuulit upang suportahan ang konseptong wala tayong idea sa panahon ng pagbabalik ni Jesus, dahil maaari Siyang bumalik kailan man, at bibigyan ng dagit ang iglesia. Nguni’t sa konteksto nito, hindi iyan talaga ang ibig sabihin ni Jesus. Kagagawa lang Niya ng pagsisikap upang tiyaking magiging handa ang Kanyang mga alagad sa Kanyang pagbabalik sa pamamagitan ng pagsabi sa kanila ng mga maraming tandang mangyayari bago Siya bumalik. Ngayon sinasabi lamang Niya sa kanila na ang tiyak na araw at oras ay hindi ibubunyag sa kanila. Dagdag pa, malinaw na hindi tinutukoy ni Jesus sa pahayag na ito ang sinasabing unang pagbabalik Niya bago dumating ang simula ng pitong-taong Kapighatian, kapag ang iglesia ay sinasabing lihim na madadagit, kundi ang Kanyang pagbabalik sa o bago dumating ang pagtatapos ng Kapighatian. Hindi pagtatalunan iyan mula sa matapat na pagtingin sa konteksto.

Ang Kanyang Pagbabalik—Isang Ganap na Sorpresa? (His Return—A Complete Surprise?)

Isang pagtatalong laging ginagamit laban sa idea ng Dagit na mangyayari sa pagsapit o sa katapusan ng Kapighatian ay, ang pagbabalik na iyan ay hindi sorpresa dahil (sinasabing) sinabi ni Jesus na mangyayari ito, dahil ang nasabing pagbabalik ay maaaring mahintay sa pamamagitan ng mga pangyayari sa Kapighatian. Marahil ay mayroong Dagit bago dumating ang Kapighatian, sabi nila, kung hind hindi magiging handa at maging alerto ang mga mananampalataya na sinabi ng kasulatang dapat ay handa sila, dahil alam nilang may pito o higit pang taon bago bumalik si Jesus.

Nguni’t salungat sa pagtutol na ito, ay ang katotohanang ang buong punto ng Diskursong Olivet ni Jesus ay tiyaking magiging handa ang kanyang mga alagad sa Kanyang pagbabalik sa o malapit sa katapusan ng Kapighatian, at ibinunyag Niya sa kanila ang maraming mga tandang magaganap bago Siya bumalik. Bakit puspos ng payo ang Diskursong Olivet upang maging handa at manatiling alerto kahit alam ni Jesus na ang panahon ng Kanyang pagbabalik ay maraming taon pagkaraan ng orihinal na pagbigkas Niya sa mga salitang iyon? Malinaw na pinaniwalaan ni Jesus na kailangang maging handa ang mga Cristiano at manatiling alerto kahit na matagal pa ang Kanyang pagbabalik. Ang mga apostol na nagpayo sa mga mananampalataya sa kanilang mga sulat upang maging handa at manatiling alerto para sa pagdating ni Jesus ay ginagaya lamang mismong si Jesus.

Gayundin, ang mga naniniwalang isa lamang Dagit bago ang Kapighatian ang nagbibigay-katuwiran sa anumang pagpapayo upang manatiling handa ay may isa pang problema.Ayon sa kanila, ang unang pagbalik ni Cristo ay mangunguna sa pagtatapos ng Kapighatian nang pitong taon. Kaya ang sinasabing unang pagbabalik ni Jesus ay talagang hindi mangyayari sa alinmang panahon—kailangang mangyari ito eksaktong pitong taon bago matapos ang Kapighatian. Kaya sa realidad, walang pangangailangang umasang babalik si Jesus hangga’t hindi nagaganap ang mga pangyayari sa mundo upang maumpisahan ang pitong taon ng Kapighatian, mga pangyayaring talagang mahihintay ang matitiyak.

Maraming naniniwala sa Dagit bago ang kapighatian, kung matapat sila, ang magsasabing alam nilang hindi babalik si Jesus ngayon o bukas dahil sa sitwasyong politikal sa mundo. Mayroon pang mga pangyayaring sinabi ang mga propeta na kailangan pang matupad bago makapagsimula ang pitong-taong Kapighatian. Halimbawa, tulad ng mapag-aaralan natin sa libro ng Daniel, makikipagkasundo ang anti-Cristo sa Israel nang pitong taon, at iyan ang magbibigay-tanda sa umpisa ng Kapighatian. Kaya ang Dagit, kung mangyayari pitong taon bago matapos ang Kapighatian, ay kailangang mangyari kapag nakikipagkasundo na ang anti-Cristo sa Israel nang pitong taon. Hangga’t walang pangyayari sa mundo ng politika upang maganap ang eksenang iyan, hindi magkakaroon ng dahilan ang mga naniniwala sa Dagit bago-ang Kapighatian upang asahan na babalik si Jesus.

Dagdag pa, para sa mga nagsusulong ng Dagit bago-ang Kapighatian na naniniwalang babalik din si Jesus sa pagtatapos ng Kapighatian, ibig sabihin niyan na makakalkula ang sinasabing eksaktong araw ng pangalawang pagbabalik ni Jesus.

Sa oras na mangyari ang Dagit, na ayon kay Jesus ay ang Ama lamang ang nakakaalam, makakalkula na ito sa pamamagitan lamang ng pagdadagdag ng pitong taon.

Muli, mula sa talagang sinabi ni Jesus, malinaw na hindi Niya gusto na ganap na sorpresa ang Kanyang pagbabalik. Katunayan, nais Niyang mapaghahandaan ito sa pamamagitan ng natatanging pangyayari sa Kapighatian. Samakatuwid, ayaw ni Jesus na ang Kanyang mga alagad, gayundin ang mundo, ay walang kahandaan. Ipinagpatuloy Niya ang Kanyang Diskursong Olivet:

“Ang pagdating ng Anak ng Tao ay tulad sa pagdating ng baha noong panahon ni Noe. Nang mga araw na iyon, bago bumaha, ang mga tao’y nagsisikain, nag-iinuman, at nagsisipag-asawa hanggang sa pumasok si Noe sa barko. Hindi nila namamalayan ang nangyayari hanggang sa dumating ang baha at tinangay silang lahat. Gayundin ang mangyayari sa pagdating ng Anak ng Tao. Sa panahong iyon, may dalawang lalaking nagtatrabaho sa bukid, kukunin ang isa at iiwan ang ikalawa. May dalawang babaing nagtatrabaho sa gilingan, kukunin ang isa at iiwan ang ikalawa. [9] Kaya’t maging handa kayo dahil hindi ninyo alam kung kailan darating ang inyong Panginoon. Tandaan ninyo ito: kung alam ng may-ari ng bahay kung anong oras sa gabi darating ang magnanakaw, siya’y maghahanda at hindi niya pababayaang pasukin ang kanyang bahay. Kaya’t lagi kayong maging handa, sapagka’t darating ang Anak ng Tao sa oras na hindi ninyo nalalaman” (Mt. 24:37-44).

Muli, ang malinaw na alalahanin ni Jesus ay ang maging handa ang Kanyang mga alagad sa Kanyang pagbabalik. Katunayan, iyan ang pangunahing dahilan para sa lahat ng sinabi Niya noon at pagkatapos ng puntong ito sa Diskursong Olivet. Ang maraming pagpapayo Niya para sa kanila upang manatiling handa at alerto ay hindi gaanong indikasyon na ang Kanyang pagbabalik ay maging ganap na sorpresa, kundi indikasyon ng kung gaano kahirap sa ilalim ng kagipitan ng panahon upang manatiling handa at alerto. Dahil dito, ang mga umaasa ng isang kahit-kailang, Dagit bago ang Kapighatian, sa pag-iisip na higit silang handa kaysa ibang Cristiano, ay maaaring tunay na hindi handa sa kanilang totoong kakaharapin. Kung wala silang inaasahang kapighatian at matatagpuan ang sariling nasa ilalim ng pandaigdigang pagdurusa sa ilalim ng paghahari ng anti-Cristo, maaaring mapuspos sila ng tuksong magtakwil. Higit na mainam ang maging handa sa kung anong mangyayaring itinuturo ng Kasulatan.

At muli, kung tinanong mo si Pedro, Santiago o Juan kung kailan nila inaasahan ang pagbalik ni Jesus, maaaring sinabi nila sa iyo ang lahat ng tandang sinabi ni Jesus na mangyayari bago Siya bumalik. Malamang na hindi nila inasahang makita Siya bago ang panahon ng kapighatian o ang pag-angat ng anti-Cristo.

Isang Magnanakaw sa Gabi (A Thief in the Night)

Pansinin na pati ang pagtutulad ni Jesus na “magnanakaw sa gabi” ay kasama sa konteksto ng Kanyang pagbubunyag ng maraming tanda upang sa Kanyang pagbabalik ay hindi madatnang walang kahandaan ang mga alagad. Kaya hindi tamang gamitin ang pagtutulad na “magnanakaw sa gabi” upang patunayang walang aasang magkaroon ng anumang idea tungkol sa kung kailan babalik si Jesus.

Ginamit kapwa nina Pablo at Pedro ang “magnanakaw sa gabing” pagtutulad ni Jesus nang isinusulat nila ang tungkol sa “araw ng Panginoon” (tingnan ang 1 Tes. 5:2-4, 2 Ped. 3:10). Naniwala silang may kinalaman ang pagtutulad sa galit na galit na pagdating ni Jesus sa pagdating o paglapit ng katapusan ng pitong-taong Kapighatian. Nguni’t interesanteng sinabi ni Pablo sa kanyang mga mambabasa, “Nguni’t wala na kayo sa kadiliman, mga kapatid, kaya’t hindi kayo mabibigla sa Araw na iyon na darating na parang magnanakaw” (1 Tes. 5:4). Tama ang pagpapaliwanag niya sa pagtutulad ni Jesus, napagtantong ang mga alerto sa tanda at matapat na sumusunod kay Jesus ay wala sa kadiliman, kaya ang pagdating ni Cristo ay hindi kailanman makagugulat sa kanila. Para sa kanila, hindi darating si Jesus na parang magnanakaw sa gabi. Magugulat lamang ang mga nasa kadiliman, na siyang talagang itinuro ni Jesus (tingnan rin ang paggamit ni Jesus sa pariralang “magnanakaw sa gabi” sa Pah. 3:3 at sa 16:15, kung saan ginagamit niya ito kaugnay sa Kanyang pagdating sa labanan sa Armagedon).

Mula sa puntong ito ng Diskursong Olivet, paulit-ulit na pinayuhan ni Jesus ang Kanyang mga alagad upang maging handa para sa Kanyang pagbabalik. Gayundin, sinabi rin Niya sa kanila kung paano sila maghahanda, habang binibigkas Niya ang mga talinhaga ng hindi matapat na alipin, ang sampung dalaga, at ang mga gintong salapi, at hinulaan ang paghahatol sa mga tupa at kambing (lahat ay kapaki-pakinabang basahin). Sa halos lahat ng kaso, binalaan Niya sila na naghihintay ang impiyerno sa mga hindi handa sa Kanyang pagbabalik (tingnan ang Mt. 24:50-51; 25:30, 41-46.) Ang paraan ng pagiging handa ay ang madatnang ginagampanan ang kalooban ng Diyos sa Kanyang pagbalik. [10]

Isa Pang Pagtutol (Another Objection)

Tumatanggi ang ilan sa isang Dagit na malapit na Kapighatian o sa pagtatapos nito, dahil sa biblia, hindi kailanman paparusahan ang mga matuwid kasama ng mga hindi matuwid, na pinatutunayan ng mga halimbawa nina Noe, Lot, at mga Israrelita sa Egipto.

Tunay na may matibay tayong dahilan upang paniwalaang hindi mararanasan ng mga matuwid ang galit ng Diyos sa pitong-taong Kapighatian, dahil sasalungat iyan sa marami nang nangyari at pangako sa biblia (halimbawa, tingnan ang 1 Tes. 1:9-10; 5:8).

Nguni’t hinulaan ni Jesus ang dagit na titiisin ng mga matuwid sa panahong iyon. Hindi magmumula ito sa mga kamay ng Diyos, kundi sa kamay ng mga hindi matuwid. Hindi malilibre ang mga Cristiano sa pagmamalupit—ipinangako sa kanila ito. Sa panahon ng pitong-taong Kapighatian, maraming mananampalataya ang mamamatay (tingnan ang Mt. 24:9; Pah. 6:9-11; 13:15; 16:5-6; 17:6; 18:24; 19:2). Marami ang mapupugutan (tingnan ang Pah. 20:4).

Kung gayon, kung bawa’t mananampalataya sa isang tanging bansa ay naging martir, walang makakahadlang sa pagpapairal ng galit ng Diyos sa lahat ng tao sa bansang iyon. At tunay na kung may mga mananampalataya sa isang bansa, maililigtas sila ng Diyos sa Kanyang paghatol dahil iiral ito sa mga masasama. Sa Kanyang mga paghatol sa Egipto sa panahon ni Moises, pinatunayan Niya iyon. Maging ang pagtahol ng aso laban sa isang Israelita ay hindi papayagan ng Diyos, samantalang dinagsa ng paghatol ang mga katabing Egipcio (tingnan ang Exo. 11:7). Gayundin, mababasa natin sa aklat ng Pahayag ang

pagpapalabas ng nananakit na balang upang saktan ang mga masasamang tao sa lupa sa loob ng limang buwan, nguni’t talagang hindi sila pinapayagang manakit sa 144,000 Judiong alipin na magkakaroon ng tatak sa noo (tingnan ang Pah. 9:1-11).

Ang Dagit sa Pahayag (The Rapture in Revelation)

Saanman sa aklat ng Pahayag ay hindi natin mababasa ang Dagit sa iglesia, ni hindi natin mababasa ang ano pa mang pagpapakita ni Cristo maliban doon sa minsang pagbanggit sa Pahayag 19, na darating Siya upang patayin ang anti-Cristo at mga hukbo nito sa labanan sa Armagedon. Kahit noon ay hindi nasusulat ang pagkakaroon ng Dagit. Nguni’t binabanggit ang muling pagkabuhay ng mga martir sa Kapighatian, na mangyayari sa parehong panahong iyon (tingnan ang 20:4). Dahil isinulat ni Pablo na mabubuhay na muli ang mga namatay kay Cristo sa Kanyang pagbabalik, na siyang panahong madadagit ang iglesia, ang kasulatang ito, kasama ng iba pang nakita na natin, ang magpapaniwala sa atin na hindi mangyayari ang Dagit hanggang sa pagtatapos ng pitong-taong Kapighatian, na isinalarawan sa Pahayag 19 at 20. Nguni’t may iba pang pananaw.

Nakikita ng ilan ang Dagit sa Pahayag 6 at 7. Sa Pahayag 6:12-13, mababasa natin ang tungkol sa “ pangingitim ng araw na parang damit na panluksa” at ang pagkahulog ng mga bituin mula sa langit, dalawang tanda bago ang Kanyang pagdating at ang pagtipon Niya sa kanyang mga hinirang (tingnan ang Mt. 24:29-31). Pagkatapos, ilang pahina pa sa kabanata 7, mababasa natin ang tungkol sa maraming tao sa langit mula sa bawa’t bansa, tribu at wika na “nagtagumpay sa matinding kapighatian” (7:14). Hindi sila binabanggit bilang martir na tulad ng isa pang grupong tulad nila sa nakaraang kabanata (tingnan ang 6:9-11), na maaaring magdulot sa atin ng pagpapalagay na nagalak sila sa halip na naging martir—mga mananampalatayang nailigtas mula sa matinding kapighatian.

Talaga tamang ipagpalagay na mangyayari ang Dagit pagkatapos na pagkatapos ng mga pangyayaring cosmic na inilarawan sa Pahayag 6:12-13, dahil lamang sa pagkakasabi rin ni Jesus sa Mateo 24:29-31. Bagama’t hindi tayo binigyan ng matibay na pagkakakilanlan sa kung kailan talaga magaganap ang mga pangyayaring cosmic sa Pahayag 6:12-13 sa panahon ng pitong taong Kapighatian. Kung magkakasunod ang mga pangyayaring inilarawan sa Pahayag 6:1-13 at kung magaganap ang Dagit pagkatapos na pagkatapos ng 6:13, maipagpapalagay natin na hindi magaganap ang Dagit hangga’t hindi dumarating ang anti-Cristo (tingnan ang 6:1-2), pandaigdigang labanan (tingnan ang 6:3-4), taggutom (tingnan ang 6:5-6), pagkamatay ng ikaapat na bahagi ng lupa sa pamamagitan ng labanan, at pagkamatay ng mababangis na hayop (tingnan ang Pah. 6:7-8), at ang paglikha ng maraming martir (tingnan ang Pah. 6:9-11). Talagang maaaring mangyari ang lahat ng mga inilarawan bago matapos ang pitong-taong Kapighatian, nguni’t maaaring iyon ay ang kabuuang pitong-taong panahon, na naglalagay sa Dagit sa pinakadulo.

Ang nakadadagdag sa ideang magaganap ang Dagit bago matapos ang pitong taon ay ang katotohanang inilalarawan ng Pahayag ang dalawang set ng pitong paghatol pagkatapos ng Pahayag 8: ang mga “paghatol sa trumpeta” at ang “paghatol sa mangkok.” Ang pangalawa sa dalawang ito ang nagsasabing siyang magtatapos ng galit ng Diyos (tingnan ang 15:1). Nguni’t bago mag-umpisa ang mga paghatol sa mangkok, nakikita ni Juan “ang mga nagtagumpay laban sa halimaw at sa larawan nito at sa nagtataglay ng bilang na katumbas ng kanyang pangalan, na nakatayo sa dagat na Kristal” (15:2). Maaaring madagit ang mga matagumpay na banal na ito. Hindi sinasabi sa atin ng Kasulatan kung alin. Dagdag pa, hindi natin alam kung may pagkakasunud-sunod ang ugnayan ng 15:2 sa mga eksenang nailarawan malapit dito.

Ang isa pang katotohanang makikita sa Pahayag na makakadagdag sa idea ng pagganap ng Dagit bago magtapos ang pitong taon ay: Sa ikalimang “paghatol ng Trumpeta” na nakatala sa Pahayag 9:1-12, sinasabi sa atin na pinapayagan lamang ang nananakit na trumpeta upang saktan ang mga “walang tatak ng Diyos sa kanilang noo” (9:4). Sinasabi rin sa atin na ang may tatak lamang ay ang mga apong 144,000 ng Israel (tingnan ang Pah. 7:3-8). Kung gayon, tila lahat ng iba pang mananampalataya ay madadagit bago maganap ang ikalimang paghahatol ng trumpetang iyon; kung hindi, hindi sila malilibre sa kapangyarihan ng mananakit na balang. Dagdag pa, dahil sasaktan ng mga balang ang mga tao sa loob ng limang buwan (9:5, 10), ipinagpapalagay na ang Dagit ay malamang na magaganap nang hindi kukulangin sa limang buwan bago magtapos ang pitong-taong Kapighatian.

Siyempre, may mga paraan upang paikutan ang lohikang ito. Marahil ay may ibang natatakan na at hindi lang nabanggit sa napaikling buod ng Pahayag. Anu’t ano man, kung pinatutunayan nito na mangyayari ito bago dumating ang ikalimang paghatol, ipinakikita rin na magkakaroon ng isang grupo ng mananampalatayang hindi madadagit bago pakawalan ang mga mananakit na balang—ang 144,000 apo ng Isarael na natatakan. Bagama’t pasalamat na maliligtas sila sa galit ng Diyos na ipinapakita ng mga nananakit na balang na iyon.

Ang kongklusyon sa lahat ng ito? Maipapalagay ko lang na mangyayari ang Dagit malapit sa katapusan o sa katapusan ng pitong-taong Kapighatian. Hindi dapat katakutan ng mga mananampalataya ang galit ng Diyos, nguni’t kailangan nilang maging handa sa masidhing pagdurusa at maaaring pagmamartir.

Ang Panahon ng Kapighatian (The Tribulation Period)

Gumugol tayo ng panahon upang mariin pa nating tingnan ang itinuturo ng Kasulatan tungkol sa pitong-taong Kapighatian. Paano natin matutukoy na pitong taon ang itatagal ng Kapighatian? Kailangan nating pag-aralan ang aklat ni Daniel, na, maliban sa aklat ng Pahayag, ay maaaring may pinakamaraming pagbubunyag na aklat sa Biblia tungkol sa pagtatapos ng panahon.

Sa ika-siyam na kabanata ng kanyang aklat, makikita natin na bilanggo si Daniel sa Babilonia kasama ng kapwa niya mga Judio. Habang pinag-aaralan ang aklat ng Jeremias, natuklasan ni Daniel na ang haba ng pagkakabilanggo ng mga Judio sa Babilonia ay pitumpung taon (tingnan ang Dan. 9:2; Jer. 25:11-12). Dahil alam niyang matatapos na ang pitumpung-taong ito, nagsimulang manalangin si Daniel, ikinukumpisal ang mga kasalanan ng kanyang bayan at humihingi ng habag. Bilang tugon sa kanyang panalangin, nagpakita sa kanya ang anghel Gabriel at ibinunyag ang kinabukasan ng Israel mula sa panahon ng Kapighatian hanggang sa pagbabalik ni Cristo. Ang propesiyang nasa Daniel 9:24-27 ay isa sa mga pinaka-nakapanggigilalas sa Kasulatan. Sinipi ko ito kasama ng mga komento kong naka-braket:

Pitumpung linggo [malinaw na linggo ng taon, na makikita natin, o kabuuang 490 taon] ang panahong palugit sa iyong sambayanan [Israel] at sa banal na lunsod [Jerusalem], upang tigilan ang pagsuway [maaaring ang umpisa ng pag-iral ng mga kasalanan ng Israel—ang pagkapako sa krus ng sarili nilang Mesiyas], wakasan ang kasamaan [maaaring tungkol sa gawain ng panunubos ni Cristo sa krus], at pagbayaran ang kasalanan [walang dudang tungkol sa gawain ng panunubos ni Cristo sa krus]. Pagkatapos maghahari na ang walang hanggang katarungan [ang umpisa ng panlupang paghahari ni Jesus sa Kanyang kaharian], magaganap ang kahulugan ng pangitain at ang pahayag [marahil isang pagbanggit sa pagtatapos ng pagsulat sa Kasulatan, o isang pagtupad ng lahat ng pahayag bago-ang-milenyo]. Itatalaga na rin ang Kabanal-banalan [maaaring pagbanggit sa pagtatatag ng templong pangmilenyo]. Unawain mo ito: Mula sa pagbibigay ng utos na muling itayo ang Jerusalem [ginawa ang kautusang ito ng Haring Artaxerxes noong 445 B.C.], hanggang sa pagdating ng pinunong hinirang ng Diyos ay lilipas ang pitong linggo. Muling itatayo ang Jerusalem, ang mga lansangan at pader nito ay aayusin sa loob ng animnapu’t dalawang linggo[na may kabuuang 69 linggo, o 483 taon]; ito ay panahon rin ng kaguluhan [iyan ang pgbuo muli sa Jerusalem, na nauna nang sinira ng mga taga-Babilonia]. Pagkalipas ng animnapu’t dalawang linggo [ibig sabihin, 483 taon pagkatapos ng kautusan ng 445 B.C.] papatayin ang hinirang ng Diyos [maipapako sa krus si Jesus sa 32 A.D., Judion na may 360 araw bawa’t taon], ang lunsod at ang templo ay wawasakin ng hukbo ng isang makapangyarihang hari [isang banggit sa pagkasira ng Jerusalem noong 70 A.D. ni Tito at ang mga hukbong Romano]. Ang wakas ay darating na parang baha at magkakaroon ng digmaan at pagkawasak na itinakda ng Diyos. Ang haring ito’y [“ang prinsipeng darating—ang anti-Cristo] gagawa ng isang matibay na kasunduan sa maraming tao [Israel] sa loob ng isang linggo [o pitong taon—ito ang panahon ng Kapighatian]. Pagkaraan na kalahating linggo [na maaaring tatlo at kalahating taon], papatigilin niya ang paghahandog. Ilalagay niya sa itaas ng Templo ang kasuklam-suklam na kalapastanganan [kapag iluluklok ng anti-Cristo ang kanyang sarili sa templo ng mga Judio sa Jerusalem, at tawagin ang sarili bilang Diyos; tingnan ang 2 Tes. 2:1-4]. Mananatili ito roon hanggang sa wakasan ng Diyos ang naglagay nito [ang pagkagapi ng anti-Cristo sa kamay ni Cristo] (Dan. 9:24-27, idinagdag ang pagdidiin).

Natatanging 490 Taon (490 Special Years)

Mula sa kautusan ng 445 B.C. ni Haring Artaxerxes upang muling itayo ang Jerusalem, naglaan ang Diyos ng 490 natatanging taon ng panghinaharap na kasaysayan. Nguni’t hindi magkakasunod ang 490 taong iyon; bagkus, hinati sila sa dalawang bahagi ng tig-483 at pitong taon. Nang matapos ang unang 483 taon ng nakalaang panahon (sa taong napako sa krus si Jesus), huminto ang orasan. Malamang na hindi kailanman pinangarap ni Daniel na hihinto ang orasan sa loob ng ngayo’y halos 2,000 taon na. Sa isang punto sa kinabukasan, gagana muli ang orasang iyon upang tumakbo nang pitong huling taon. Ang huling pitong taong iyon ay ituturing na, hindi lamang bilang “ang Kapighatian,” kundi bilang “ika-pitumpong linggo ni Daniel.”

Ang mga pitong taong iyon ay nahahati sa dalawang tig-tatlo at kalahating taon. Sa gitna, na kababasa natin sa pahayag ni Daniel, puputulin ng anti-Cristo ang kasunduan nito sa Israel at “patigilin ang paghahandog.” Pagkatapos, tulad ng sinabi sa atin ni Pablo, iluluklok niya ang sarili sa templo ng Jerusalem at idedeklarang siya ang Diyos. [11] Iyan ang “kasuklam-suklam na kalapastanganang” tinukoy ni Jesus (tingnan ang Mt. 24:15). Kaya kailangang “tumakas papunta sa kabundukan” ang mga mananampalataya sa Judea (Mt. 24:16), dahil sa panahong iyon, ang mga tao’y magdaranas ng matinding kapighatiang hindi pa nararanasan mula nang likhain ang sanlibutan hanggang sa ngayon, at hindi na mararanasan pa kahit kailan (tingnan ang Mt. 24:21).

Maaaring ang “pagtakas sa Judea” ay simbolikong nakita ni Juan sa kanyang pangitain, na itinala sa ikalabindalawang kabanata ng aklat ng Pahayag. Kung gayon, mahahanap ng mga mananampalatayang taga-Judea ang natatanging ligtas na pook na inihanda para sa kanila sa ilang kung saan sila’y “bubuhayin” sa ganap na tatlo’t kalahating taon, ang nalalabing panahon sa pitong-taong Kapighatian (tingnan ang Pah. 12:6, 13-17). Nakinita na ni Juan ang poot ni Satanas sa kanilang pagtakas, at ang kanyang sumunod na laban sa nalalabing “sumusunod sa utos ng Diyos at nananatiling tapat sa katotohanang inihayag ni Jesus” (Pah. 12:17). Kaya palagay ko ay mainam na idea na lahat ng mananampalataya sa buong mundo ay tatakas sa mga liblib na pook sa panahon ng pagdeklara ng anti-Cristo ng kanyang pagiging diyos sa Jerusalem.

Ang Huling Pahayag ni Daniel (Daniel’s Last Revelation)

Isa pang interesanteng pahayag sa Daniel sa hindi natin natunghayan ay makikita sa huling labintatlong berso ng kahanga-hangang aklat na ito. Sila ang mga salitang binigkas ng isang anghel kay Daniel. Sinipi ko ito sa ibaba kasama ng aking mga komentong naka-braket:

Sa panahong iyon, darating ang dakilang anghel na si Miguel, ang makapangyarihang pinuno at tagapagtanggol ng bansang Israel, at magkakaroon ng matinding kahirapang hindi pa nangyayari kailanman [maaaring ito rin ang kahirapang binabanggit ni Jesus sa Mateo 24:21]. Ngunit maliligtas ang mga kababayan mong ang pangalan ay nakasulat sa aklat ng Diyos [maaari itong pagbanggit sa pagtakas sa Judea o ang pagligtas sa mga mananampalataya sa Dagit]. Muling mabubuhay ang mga namatay sa lahat ng panig ng daigdig; ang iba’y sa buhay na walang hanggan, at ang iba nama’y sa kaparusahang walang hanggan. Ang marurunong na pinuno ay magniningning na gaya ng liwanag sa langit at ang mga umaakay sa marami sa pagiging matuwid ay sisikat na parang bituin magpakailanman [Pagkabuhay na muli, tatanggap ang mga matuwid ng bagong katawan na magniningning kasama ng kaluwalhatian ng Diyos.]. Daniel, ingatan mo muna ang mga pahayag na ito at isara ang aklat upang hindi ito mabuksan hanggang sa katapusan ng sanlibutan. Marami ang magsasaliksik at magsisikap na maunawaan ang maraming bagay. [Ang kamangha-manghang kaunlaran sa transportasyon at kaalaman sa nakaraang dantaon ay parang tumutupad sa pahayag na ito.]

Akong si Daniel ay tumingin at may nakita akong dalawang tao, isa sa magkabilang pampang ng ilog. Tinanong ng isa ang anghel na nakatayo sa gawing dulo, “Gaano pa katagal bago maganap ang mga pangitaing ito?” Itinaas ng anghel ang dalawang kamay at narinig kong sinabi niya, “Sa pangalan ng Diyos na nabubuhay magpakailanman, magaganap ang lahat ng ito sa loob ng tatlong taon at kalahati, [tatlong taon at kalahati, ayon sa nauunawaang pahayag ng Pah.12:6 at 12:14]; kapag natapos na ang paghihirap ng bayan ng Diyos.” [Tulad ng pagsabi sa atin ng Daniel 7:25 na ibibigay ang mga hinirang sa kamay ng anti-Cristo sa loob ng tatlong taon at kalahati, tila malinaw rito na ang mga ito ang huling tatlong taon at kalahating taon sa pitong taon ng Kapighatian. Ang katapusan ng lahat ng mga magaganap na binanggit ng anghel ay mangyayari “kapag ang kapangyarihan ng mga hinirang na tao” ay “nasira.”] Hindi ko naunawaan ang kanyang sagot, kaya’t ako’y nagtanong, “Ginoo, ano po ba ang kahihinantan ng lahat ng ito?” sinabi niya sa akin, “Makakaalis ka na, Daniel. Ang kahulugan nito’y mananatiling lihim hanggang dumating ang wakas. Marami ang dadalisayin at mapapatunayang may malinis na kalooban [walang dudang sa pamamagitan ng kapighatian ]. Nguni’t magpapakasama pa ang masasama, at wala isa man sa kanila ang makakaunawa sa mga bagay na mauunawaan ng marurunong. Lilipas ang 1,290 araw mula sa panahon na papatigilin ang araw-araw na paghahandog at ilalagay ang kasuklam-suklam. [Kailangang hindi ipaliwanag ito bilang ang panahon sa gitna ng dalawang pangyayaring iyon, dahil pareho silang mangyayari sa gitna ng pitong taon. Bagkus, dapat ipaliwanag na mula sa panahong mangyayari ang dalawang kaganapan, magkakaroon ng 1,290 araw bago mangyari ang isang bagay na napakahalaga sa huli. Ang 1,290 araw ay 30 araw na hihigit kaysa tatlong taon at kalahati sa isang taong may 360-araw, isang takdang panahong laging binabanggit sa naghahayag na kasulatan ni Daniel at ang Pahayag. Hinuhulaan lang kung bakit may dagdag na tatlumpung araw. Bilang karagdagan sa hiwaga, sumunod na sinabi ng anghel kay Daniel:] Mapapalad ang mananatiling tapat hanggang sa matapos ang 1,335 araw. Daniel, maging tapat ka nawa hanggang sa wakas. Mamamatay ka nguni’t muling bubuhayin sa huling araw upang tanggapin ang inyong gantimpala.” (Dan. 12:1-13)

Malinaw na isang kamangha-manghang bagay ang mangyayari sa dagdag na 75 araw na iyon! Kailangan nating maghintay at magmatyag.

Alam natin sa pagbabasa ng mga huling kabanata ng Pahayag na maraming bagay ang malinaw na magaganap pagdating na pagdating ni Cristo, at isa na rito ang Kasalan ng Kordero, kung saan sinabi ng isang anghel kay Juan, “Mapalad ang mga inanyayahan sa kasalan ng Kordero” (Pah. 19:9). Marahil ay ito rin iyong tinutukoy ng anghel na nakipag-usap kay Daniel. Kung gayon, ang maluwalhating hapunang iyon ay mangyayari dalawa at kalahating buwan pagkabalik ni Jesus.

Marahil puno ng iba pang bagay ang pitumpu’t limang araw na iyon na alam nating mangyayari ayon sa nakasulat sa huling mga kabanata ng Pahayag, tulad ng pagtapon sa anti-Cristo at huwad na propeta sa lawa ng apoy, ang pagbigkis kay Satanas, at ang pagtatatag sa pamahalaan ng pandaigdigang kaharian ni Cristo (tingnan ang Pah. 19:20 – 20:4).

Ang Milenyo (The Millennium)

Ang Milenyo ay terminong tumutukoy sa isang panahon ng paghahari mismo ni Jesus sa buong kalupaan sa panahon ng isang libong taon (tingnan ang Pah. 20:3, 5, 7), na mangyayari pagkatapos ng pitong-taong Kapighatian. Naipahayag ni Isaias ang paghaharing pamamahala ni Cristo sa kalupaan mayroon nang halos tatlong libong taon na ang nakararaan:

Sapagka’t isinilang ang isang sanggol na lalaki para sa atin. Ibibigay sa Kanya ang pamamahala; at Siya ay tatawaging…Prinsipe ng Kapayapaan. Magiging malawak ang Kanyang kapangyarihan at walang katapusang kapayapaan ang ipagkakaloob sa trono ni David at sa kanyang kaharian. Itatatag niya ito at pamamahalaan na may katarungan at katuwiran mula ngayon at magpakailanman (Isa. 9:6-7, idinagdag ang pagdidiin).

Gayundin, ipinahayag ng anghel Gabriel kay Maria na ang kanyang Anak ay maghahari sa isang walang-hanggang kaharian:

Sinabi sa kanya ng anghel, “Huwag kang matakot, Maria, sapagka’t naging kalugud-lugod ka sa Diyos. Makinig ka! Ikaw ay maglilihi at manganganak ng isang sanggol na lalaki, at siya’y papangalanan mong Jesus. Siya’y magiging dakila at tatawaging Anak ng Kataas-taasang Diyos. Ibibigay sa Kanya ng Panginoong Diyos ang trono ng Kanyang Amang si David upang maghari sa angkan ni Jacob magpakailanman. Ang Kanyang paghahari ay pangwalang hanggan” (Lu. 1:30-33, idinagdag ang pagdidiin). [12]

Sa Milenyo, si Jesus mismo ang maghahari mula sa Bundok Zion ng Jerusalem, na madadagdagan pa mula sa kasalukuyang taas. Ang kanyang paghahari ay isang ganap na katarungan para sa lahat ng bansa, at magkakaroon ng kapayapaan sa buong mundo:

Sa mga darating na araw, ang bundok na kinatatayuan ng Templo ni Yahweh ang magiging pinakamataas sa lahat ng bundok, at mamumukod sa lahat ng burol, daragsa sa kanya ang lahat ng bansa. Maraming tao ang darating at sasabihin ang ganito: “Umakyat tayo sa bundok ni Yahweh, sa Templo ng Diyos ni Jacob, upang maituro Niya sa atin ang Kanyang mga daan; at matuto tayong lumakad sa Kanyang mga landas. Sapagka’t sa Zion magmumula ang kautusan, at sa Jerusalem, ang salita ni Yahweh.” Siya ang mamamagitan sa mga bansa at magpapairal ng katarungan sa lahat ng mga tao; kaya’t gagawin na nilang araro ang kanilang mga tabak, at karit naman ang kanilang mga sibat. Mga bansa’y di na mag-aaway at sa pakikidigma’y di na magsasanay (Isa. 2:2-4).

Zechariah predicted the same:

Ganito ang sabihin mo: Sabik na sabik na akong ipadama sa Jerusalem ang aking pagmamahal na naging dahilan upang mapoot ako sa kanyang mga kaaway. Babalik ako sa Jerusalem upang muling manirahan doon. Tatawagin itong Tapat na Lunsod at Banal na Bundok ni Yahweh na makapangyarihan sa lahat….Ipinapasabi pa ni Yahweh na Makapangyarihan sa lahat, “Darating sa Jerusalem ang mga tao mula sa iba’t ibang bayan. Aanyayahan nila ang bawa’t isa , ‘Tayo na at sambahin natin si Yahweh. Humingi tayo ng pagpapala kay Yahweh na Makapangyarihan sa lahat. Maraming tao at bansang makapangyarihan ang pupunta sa Jerusalem upang sumamba kay Yahweh na Makapangyarihan sa lahat at upang humingi sa Kanya ng pagpapala. Sa araw na iyon, sampu-sampung dayuhan ang makikiusap sa bawa’t Judio na isama sila dahil sa balitang ang mga Judio ay pinapatnubayan ng Diyos’” (Zac. 8:2-3, 20-23).

Itinuturo ng Biblia na talagang mamamahala at maghahari ang mga mananampalataya kasama ni Cristo sa isang libong taong iyon. Ang antas ng kanilang tungkulin sa Kanyang kaharian ay batay sa katapatan nila ngayon (tingnan ang Dan. 7:27; Lu. 19:12-27; 1 Cor. 6:1-3; Pah. 2:26-27; 5:9-10; and 22:3-5).

Susuutin natin ang ating mga katawang muling binuhay, nguni’t malinaw na may mga totoong taong nabubuhay sa katawang mortal na pupuno sa mundo sa panahong iyon. Gayundin, tila muling ibibigay ang haba ng buhay ng mga patriarka, at mawawala ng mga ilang na hayop ang kanilang kabangisan:

Ako mismo’y magagalak dahil sa Jerusalem at sa kanyang mamamayan. Doo’y wala nang pagtangis o panaghoy man. Ang mga sanggol ay hindi na mamamatay, lahat ng titira roon ay mabubuhay nang matagal. Ituturing pa rin na isang kabataan ang taong sandaang taon na, at ang hindi umabot sa gulang na ito ay ituturing na isinumpa….Dito’y magsasalong parang magkapatid, ang asong gubat at tupa, ang leon ay kakain ng damo tulad ng baka. At ang ahas naman na ang pagkain ay alabok kahit tapakan mo’y hindi ka mangangamba. Magiging panatag at wala nang masama sa banal na bundok. Sa bundok ng Zion ay walang makakapinsala o anumang masama (Isa. 65:19-20, 25; tingnan din ang Isa. 11:6-9).

Maraming sanggunian tungkol sa darating na Milenyo sa Biblia, lalo na ang Lumang Tipan. Sa karagdagang pag-aaral, tingnan ang Isa. 11:6-16; 25:1-12; 35:1-10; Jer. 23:1-5; Joel 2:30-3:21; Amos 9:11-15; Mik. 4:1-7; Zef. 3:14-20; Zac. 14:9-21; at Pah. 20:1-6.

Marami sa mga Awit ay mailalapat bilang pahayag sa Milenyo. Halaimbawa, basahin ang pahayag na ito ng Awit 48:

Dakila si Yahweh, dapat papurihan, sa lunsod ng Diyos, bundok Niyang banal. Ang bundok ng Zion, tahanan ng Diyos ay dakong mataas na nakalulugod; bundok sa hilaga na galak ang dulot, sa lahat ng bansa nitong sansinukob. Sa piling ng Diyos ligtas ang sinuman, sa loob ng muog ng banal na bayan. Itong mga hari ay nagtipun-tipon, upang sumalakay sa bundok ng Zion. Sila ay nagulat nang ito’y mamasdan, pawang nagsitakas at nahintakutan. Ang nakakatulad ng pangamba nila ay pagluluwal ng butihing ina (Awit 48:1-6, idinagdag ang pagdidiin).

Kapag itatatag ni Jesus ang Kanyang pamahalaan si Jerusalem sa simula ng Milenyo, malinaw na marami sa mga tagapangasiwa ng mundong napagtagumpayan ang Kapighatian ay makakarinig sa ulat tungkol sa paghahari ni Jesus at maglalakbay upang patotohanan ito! Mayayanig sila sa kanilang makikita. [13]

Para sa ibang Awit na tumutukoy sa Milenyong paghahari ni Crfisto tingnan ang Awit 2:1-12; 24:1-10; 47:1-9; 66:1-7; 68:15-17; 99:1-9; at 100:1-5.

Ang Kalagayang Magpakailanman (The Eternal State)

Ang katapusan ng Milenyo ang naghuhudyat ng simula ng tinatawag ng mga iskolar ng Biblia bilang “Kalagayang Magpakailanman,” na nag-uumpisa sa isang bagong langit at bagong mundo. Dito ay ibibigay ni Jesus ang lahat sa Ama, ayon sa 1 Corinto 15:24-28:

At darating ang wakas, kapag naibigay na ni Cristo ang kaharian sa Diyos Ama, pagkatapos Niyang malupig ang lahat ng paghahari, pamahalaan at kapangyarihan. Sapagka’t si Cristo’y dapat maghari hanggang sa malupig Niya at lubusang mapasuko ang Kanyang mga kaaway. Ang kahuli-hulihang kaaway na Kanyang lulupigin ay ang kamatayan. Ganito ang sinasabi ng kasulatan, “Ang lahat ng bagay ay lubusang ipinailalim ng Diyos sa Kanyang kapangyarihan [Awit 8:6].” Nguni’t sa salitang “lahat ng bagay,” maliwanag na hindi kasama rito ang Diyos na siyang naglagay ng lahat ng bagay sa ilalim ng kapangyarihan ng Cristo. At kapag ang lahat ay nasa ilalim na ng kapangyarihan ni Cristo, ang anak naman ang papailalim sa kapangyarihan ng Diyos na naglagay ng lahat ng bagay sa ilalim ng kapangyarihan niya [ang Ama]. Sa gayon, lubusang maghahari ang Diyos sa lahat.

Si Satanas, na binigkis sa loob ng sanlibong taon, ay palalayain sa katapusan ng Milenyo. At dadayain niya ang mga lihim na nagrerebelde kay Jesus, bagama’t nagkukunwaring sumusnod sa Kanya (tingnan ang Awit 66:3).

Papayagan ng Diyos si Satanas na dayain sila upang mabunyag ang totoong kalagayan ng kanilang puso upang marapat silang mahatulan. Sa ilalim ng pandaraya niyang ito, magtitipon sila upang lusubin ang banal na lunsod, ang Jerusalem, na tatangkaing ibagsak ang pamahalaan ni Jesus. Hindi magtatagal ang labanan dahil bababa mula sa langit ang sunog upang lipulin ang mga nakapaligid na hukbo, at tuluyang itapon si Satanas sa lawa ng apoy at asero (tingnan ang Pah. 20:7-10).

Ang pagtitipong iyon para sa labanan ay ipinahayag sa Awit 2:

Bakit nagbabalak maghimagsik ang mga bansa? Sa sabwatan nilang ito’y anong kanilang mapapala? Mga hari ng lupa’y nagkasundo at sama-samang lumalaban, hinahamon si Yahweh at ang Kanyang hinirang [Cristo]: Sinasabi nila: “Ang paghahari nila sa atin ay dapat nang matapos; dapat na tayong lumaya at kumawala sa gapos.” Si Yahweh na nakaupo sa langit ay natatawa lamang, lahat ng plano nila ay wala namang katuturan. Sa tindi ng Kanyang galit, sila’y Kanyang binalaan; sa tindi ng poot, sila’y Kanyang sinabihan, “Doon sa Zion, sa bundok na banal, ang haring pinili Ko’y Aking itinalaga.” “Ipapahayag Ko ang sinabi sa akin ni Yahweh, ‘Ikaw ang Aking Anak, mula ngayo’y Ako na ang Iyong Ama. Hingin Mo ang mga bansa’t ibibigay Ko sa Iyo, maging ang buong daigdig ay ipapamana Ko. Dudurugin mo sila ng tungkod na bakal; tulad ng palayok, sila’y magkakabasag-basag.’” Kaya’t magpakatalino kayo, mga hari ng mundo, ang babalang ito’y unawain ninyo: Paglingkuran ninyo si Yahweh nang may takot at paggalang, sa paanan ng Kanyang Anak yumukod kayo’t magparangal, baka magalit siya’t bigla kayong parusahan. Mapalad ang taong ang Diyos ang kanlungan!

Isang Huling Paghatol (A Final Judgment)

Bago magkaroon ng Kalagayang Magpakailanman, isang pangwakas na paghatol ang magaganap. Lahat ng mga hindi matuwid sa lahat ng panahon ay bubuhaying muli upang humarap sa trono ng Diyos at mahatulan ayon sa kanilang mga gawain (tingnan ang Pah. 20:5, 11-15). Lahat ng naroroon na ngayon sa Hades ay dadalhin sa paghuhukom na iyan, na tinuringang “Dakilang Puting Trono ng Paghatol,” at saka itatapon sa Gehenna, ang lawa ng apoy. Tinuringan itong “pangalawang kamatayan” (Pah. 20:14).

Magsisimula ang Kalagayang Magpakailanman sa pagkatupok ng unang kalangitan at lupa, na tumutupad sa dalawang-libong-taong pangako ni Jesus: “Lilipas ang langit at ang lupa, nguni’t ang Aking mga salita ay mananatili magpakailanman” (Mt. 24:35).

Pagkatapos, lilikha ang Diyos ng bagong mga langit at lupa na tulad ng ipinahayag ni Pedro sa kanyang pangalawang sulat:

Nguni’t ang araw ng Panginoon ay darating tulad ng isang magnanakaw. Sa araw na iyon, ang kalangitan aybiglang mawawala kasabay ng isang malakas na ugong. Matutupok ang araw, buwan at mga bituin. Ang mundo at ang lahat ng mga bagay na naririto ay mawawala. At dahil ganito ang magiging wakas ng lahat ng bagay, mamuhay kayo nang may kabanalan at sikapin ninyong maging maka-Diyos. Magsikap kayong mabuti upang madaling dumating ang araw na ang kalangitan ay matutupok at ang mga bagay na naroroon ay matutunaw sa matinding init. Naghihintay tayo ng bagong langit at ng bagong lupa na paghaharian ng katuwiran, sapagka’t ganoon ang Kanyang pangako. Kaya nga, mga minamahal, habang naghihintay kayo, sikapin ninyong mamuhay nang mapayapa, walang dungis at walang kapintasan (2 Ped. 3:10-14; tingnan din ang Isa. 65:17-18).

Sa pagtatapos, ang Bagong Jerusalem ay bababa mula sa langit patungo sa lupa (tingnan ang Pah. 21:1-2). Halos hindi magagap ng ating mga isip ang mga luwalhati ng lunsod na iyon, na ang lawak ay kalahati ng Estados Unidos (tingnan ang Pah. 21:16), o mga kababalaghan ng panahong iyon ng walang-hanggan. Mananahan tayo sa ganap na lipunan magpakailanman, sa ilalim ng pamamahala ng Diyos, sa luwalhati ni Jesu Cristo!

[1] Ang ilan pang ibang kasulatang nagpapakita ng paniniwala ni Pablo na maaaring makabalik si Jesus kapag buhay pa ang mga kasabayan Niya ay ang Fil. 3:20; 1 Tes. 3:13; 5:23; 2 Tes. 2:1-5; 1 Tim. 6:14-15; Tito 2:11-13; Heb. 9:28.

[2] Ilan pang kasulatang nagpapakita ng paniniwala ni Pedro na darating si Jesus habang buhay pa ang kanyang mga kapanahon ay 2 Ped. 1:15-19; 3:3-15.

[3] Pinangalanan sa Marcos 13:3 ang mga apat na naroroon: Pedro, Santiago, Juan at Andres. Gayundin, makikita nating ang pagkakatala ng Diskursong Olivet Discourse sa Marcos 13:1-37 at Lucas 21:5-36. Pareho rin ang nilalaman ng Lucas 17:22-37.

[4] Ang pangakong ito ay hinugot mula sa konteksto, at laging binabanggit na bago darating si Jesus, kailangan nating kumpletuhin ang gawaing ebanghelyo sa mundo. Nguni’t sa ilalim ng konteksto nito, ang pangakong ito ay tumutukoy sa isang pangwakas na pagpapahayag sa magandang balita sa buong mundo bago dumating ang katapusan.

[5] Kung ang dagit ng iglesya ay mangyayari sa natatanging panahon sa pintong-taong Pagdurusa na tulad ng sinasabi ng iba, walang pangangailangan para sa mga instruksiyon ni Jesus upang iligtas ng mga mananampalataya ang kanilang buhay dahil lahat sila ay madadagit.

[6] Winawala nito ang teoryang may kinalaman lang ang Diskursong Olivet ni Jesus sa mga mananampalatayang Judiong naipanganak sa Kapighaitan dahil lahat ng mga muling-naipanganak bago ang Kapighatian ay inaakalang nadagit na. hindi, sinabi ni Pablo sa mga mananampalatayang Hentil na taga-Tesalonica na ang kanilang Dagit at pagbabalik ni Cristo ay hindi magaganap hangga’t matapos maipahayang ng anti-Cristo ang kanyang pagiging diyos, na mangyayari sa gitna ng pitong-taong Kapighatian.

[7] Sinasabi ng ilan na itong muling pagkabuhay na binabanggit sa Pahayag 20:4-6 ay talagang ang pangalawang bahagi ng unang muling pagkabuhay, ang pagkabuhay na muli na naganap noong unang pagbabalik ni Cristo sa Dagit. Ano ang karapatan ng paliwanag na ito? Kung ang muling pagkabuhay sa Pahayag 20:4-6 ay talagang pangalawang pagkabuhay na muli, bakit hindi ito tinawag na “ang pangalawang muling pagkabuhay”?

[8] Bagama’t ipinagpalagay ng mga nakarinig kay Jesus sa araw na iyon na ang kanilang henerasyon ay ang henerasyong makakakitang magaganap ang lahat ng mga bagay na iyon, alam nating hindi sila. Kaya kailangan nating ipaliwanag ang mga salita ni Jesus sa 24:34 na mangahulugang lahat ng mga bagay na iyon ay mangyayari sa isang henerasyon, o marahil ang lahi (na siyang salin minsan ng salitang henerasyon) ng Cristiano (o Judio) ay hindi mamamatay hangga’t hindi nangyayaring lahat ang mga nabanggit.

[9] Wala namang kaso kung ang taong hinahatulan sa mga halimbawang ito ang nakuha o naiwan, na laging pinagtatalunan. Ang punto ay ang ilan ay magiging handa para sa pagbabalik ni Cristo at ang iba’y hindi. Ang kanilang kahandaan ang magtitiyak ng kanilang walang-hanggang kapalaran.

[10] Malinaw na, para kay Jesus na bigyang Niya ng babala ang pinakamalalapit Niyang alagad sa hindi pagiging handa sa Kanyang pagbabalik, nagkaroon ng posibilidad na hindi sila magiging handa. Kung binalaan Niya sila sa kabayaran ng walang hanggang kaparusahan dahil sa kawalang-kahandaan sanhi ng kasalanan, posibleng mawawala nila ang kaligtasan dahil sa kasalanan. Paano mangungusap ito sa atin tungkol sa kahalagahan ng kabanalan, at ang kalokohan na mga nagsasabing imposible para sa mga mananampalatayang walain ang kanilang kaligtasan.

[11] Siyempre, ipinapakita nito sa atin na ang templo ng Jerusalem ay kailangang muling itayo, dahil sa kasalukuyang panahon ay walang templo sa Jerusalem (sa taong 2005 nang isinusulat ito).

[12] Inilalarawan ng kasulatang ito kung gaano kadaling magkaroon ng maling palagay tungkol sa panahong nangyari ang mga pangyayaring ipinahayag sa pamamagitan ng ng di padkakaintindi sa talagang sinasabi ng kasulatan. Maaaring lohikal at madaling ipinagpalagay ni Maria na uupo ang kanyang natatanging Anak sa trono ni David sa loobng ilang dekada. Sinabi sa kanya ni Gabriel na manganganak siya ng isang sanggol na lalaking maghahari sa kabahayan ni Jacob, na lubhang nagpapahiwatig na ang pagsilang at paghahari ay dalawang pangyayaring hindi magkarugtong. Maaaring kailanman ay hindi naisip ni Maria na magkakaroon ng 2,000 taong pagitan ang dalawa. Dapat din tayong maging maingat sa pagpapalagay habang binibigyang-kahulugan ang kasulatang naghahayag.

[13] Sa pagtingin sa ibang kasulatan, mukhang mag-uumpisa ang Milenyo, hindi sa pagpuno ng mananampalataya sa lupa, kundi pati rin ng mga di mananampalataya (tingnan ang Is. 2:1-5; 60:1-5; Dan. 7:13-14).

예수님이 인간의 몸으로 이 땅에 계실 때, 그분은 제자들에게 이 땅을 떠나실 것이며 언젠가는 다시 오실 것이라고 분명하게 말씀하셨다. 그분께서 다시 오실 때에는 그들을 천국에 데려가실 것이다(현대의 그리스도인들은 이것을 “휴거”라고 부른다). 예를 들어, 예수님은 십자가에 못 박히시기 전날 밤에 충실한 열한 사도들에게 이렇게 말씀하셨다.

너희는 마음에 근심하지 말라 하나님을 믿으니 또 나를 믿으라 내 아버지 집에 거할 곳이 많도다 그렇지 않으면 너희에게 일렀으리라 내가 너희를 위하여 거처를 예비하러 가노니 가서 너희를 위하여 거처를 예비하면 내가 다시 와서 너희를 내게로 영접하여 나 있는 곳에 너희도 있게 하리라(요 14:1-3, 강조 추가).

예수님의 이 말씀은 열한 제자가 살아 있을 동안 그분께서 재림하실 것이라는 가능성을 분명하게 암시한다. 실제로, 예수님의 이 말씀을 들은 후, 제자들은 그분께서 그들이 살아 있을 동안에 재림하실 것이라고 단순하게 생각했을 것이다.

예수님은 또한 반복적으로 제자들에게 그분의 재림을 위해 준비하라고 경고하셨는데 이것은 그분께서 그들이 살아 있을 동안 재림하실 것이라는 가능성을 다시 한 번 암시한다(예를 들어, 마 24:42-44을 보라).

서신서에 기록된 예수님의 임박한 재림(Jesus’ Imminent Return in the Epistles)

신약 서신을 쓴 사도들은 예수님이 1세기의 독자들이 살아 있을 동안 재림하실 것이라고 확신했다. 예를 들어, 야고보는 이렇게 썼다.

그러므로 형제들아 주께서 강림하시기까지 길이 참으라 보라 농부가 땅에서 나는 귀한 열매를 바라고 길이 참아 이른 비와 늦은 비를 기다리나니 너희도 길이 참고 마음을 굳건하게 하라 주의 강림이 가까우니라(약 5:7-8, 강조 추가).

야고보는 그의 독자들에게 그들의 생애에 일어나지 않을 일에 대해 인내하라고 권면했을 이유가 없다. 그는 주님의 강림이 가깝다고 믿었다. 문맥적으로 보아, 야고보는 교회가 박해를 받을 당시에 이 글을 썼으며(약 1:2-4을 보라), 신자들은 자연스럽게 주님의 재림을 바라고 있었다.

마찬가지로, 바울은 예수님이 동시대의 많은 사람들이 살아 있을 때에 재림하신다고 분명하게 믿었다.

형제들아 자는 자들에 관하여는 너희가 알지 못함을 우리가 원하지 아니하노니 이는 소망 없는 다른 이와 같이 슬퍼하지 않게 하려 함이라 우리가 예수께서 죽으셨다가 다시 살아나심을 믿을진대 이와 같이 예수 안에서 자는 자들도 하나님이 그와 함께 데리고 오시리라 우리가 주의 말씀으로 너희에게 이것을 말하노니 주께서 강림하실 때까지 우리 살아 남아 있는 자도 자는 자보다 결코 앞서지 못하리라 주께서 호령과 천사장의 소리와 하나님의 나팔 소리로 친히 하늘로부터 강림하시리니 그리스도 안에서 죽은 자들이 먼저 일어나고 그 후에 우리 살아 남은 자들도 그들과 함께 구름 속으로 끌어 올려 공중에서 주를 영접하게 하시리니 그리하여 우리가 항상 주와 함께 있으리라 그러므로 이러한 말로 서로 위로하라(살전 4:13-18, 강조 추가).[1]

이로부터 우리는 예수님이 천국에서 재림하실 때에, 죽은 신자들의 몸이 부활하게 되며, 살아 있는 신자들과 함께 “공중에서 주를 영접하게 됨”(휴거)을 알 수 있다. 왜냐하면, 바울은 예수님이 천국에서 “그분 안에서” 자는 자들을 데리고 오실 것이라고 말했기 때문이다. 따라서 우리는 휴거 때 천국의 신자들의 영혼이 그들의 부활한 몸과 결합 될 것이라는 결론을 내릴 수밖에 없다.

베드로는 그의 첫 번째 서신을 쓸 때 그리스도의 재림이 임박했다고 믿었다.

그러므로 너희 마음의 허리를 동이고 근신하여 예수 그리스도께서 나타나실 때에 너희에게 가져다 주실 은혜를 온전히 바랄지어다…만물의 마지막이 가까이 왔으니 그러므로 너희는 정신을 차리고 근신하여 기도하라…오히려 너희가 그리스도의 고난에 참여하는 것으로 즐거워하라 이는 그의 영광을 나타내실 때에 너희로 즐거워하고 기뻐하게 하려 함이라(벧전 1:13, 4:7, 13, 강조 추가).[2]

마지막으로, 요한이 교회에 편지를 쓸 때에 그는 마지막 때가 가까웠으며 그 당시 독자들이 예수님의 재림을 볼 수 있다고 믿었다.

아이들아 지금은 마지막 때라 적그리스도가 오리라는 말을 너희가 들은 것과 같이 지금도 많은 적그리스도가 일어났으니 그러므로 우리가 마지막 때인 줄 아노라…자녀들아 이제 그의 안에 거하라 이는 주께서 나타내신 바 되면 그가 강림하실 때에 우리로 담대함을 얻어 그 앞에서 부끄럽지 않게 하려 함이라…사랑하는 자들아 우리가 지금은 하나님의 자녀라 장래에 어떻게 될지는 아직 나타나지 아니하였으나 그가 나타나시면 우리가 그와 같을 줄을 아는 것은 그의 참모습 그대로 볼 것이기 때문이니 주를 향하여 이 소망을 가진 자마다 그의 깨끗하심과 같이 자기를 깨끗하게 하느니라(요일 2:18, 28, 3:2-3, 강조 추가).

주님의 지연(His Delay)

지난 이천 여년을 돌아보면, 우리는 예수님께서 사도들이 기대했던 만큼 빨리 오시지 않았음을 알 수 있다. 심지어 그 당시 어떤 사람들은 예수님이 떠나신 후로 오랫동안 오시지 않았으므로 예수님의 재림을 의심하기 시작했다. 예를 들어(벧후 1:13-14을 보라), 베드로의 생이 마감되는 시점까지 예수님이 여전히 재림하시지 않음으로 인하여 베드로는 그의 마지막 서신에서 재림을 의심하는 자들을 향해 아래와 같이 말하였다.

먼저 이것을 알지니 말세에 조롱하는 자들이 와서 자기의 정욕을 따라 행하며 조롱하여 이르되 주께서 강림하신다는 약속이 어디 있느냐 조상들이 잔 후로부터 만물이 처음 창조될 때와 같이 그냥 있다 하니 이는 하늘이 옛적부터 있는 것과 땅이 물에서 나와 물로 성립된 것도 하나님의 말씀으로 된 것을 그들이 일부러 잊으려 함이로다 이로 말미암아 그 때에 세상은 물이 넘침으로 멸망하였으되 이제 하늘과 땅은 그 동일한 말씀으로 불사르기 위하여 보호하신 바 되어 경건하지 아니한 사람들의 심판과 멸망의 날까지 보존하여 두신 것이니라 사랑하는 자들아 주께는 하루가 천 년 같고 천 년이 하루 같다는 이 한 가지를 잊지 말라 주의 약속은 어떤 이들이 더디다고 생각하는 것 같이 더딘 것이 아니라 오직 주께서는 너희를 대하여 오래 참으사 아무도 멸망하지 아니하고 다 회개하기에 이르기를 원하시느니라 그러나 주의 날이 도둑 같이 오리니 그 날에는 하늘이 큰 소리로 떠나가고 물질이 뜨거운 불에 풀어지고 땅과 그 중에 있는 모든 일이 드러나리로다(벧후 3:3-10).

베드로는 예수님의 지연이 그분의 사랑과 자비 때문이라고 긍정했다 – 그분은 사람들이 회개하도록 더 많은 시간을 주고 싶어 하신다. 그러나 그는 또한 예수님의 재림이 의심의 여지가 없음을 긍정하였다. 그분께서 재림하실 때에는 큰 진노하심으로 오실 것이다.

우리가 보겠지만, 성경은 그리스도가 재림하시기 몇 년 전부터 세상에는 전례 없는 대환난이 임할 것이며 악인에게 하나님의 진노가 쏟아질 것이라고 분명하게 말씀한다. 요한계시록의 대부분 주제는 미래에 일어날 일들에 대해 쓰고 있다. 우리가 나중에 살펴보겠지만, 성경은 미래에 칠 년간의 환난이 있을 것이라고 말씀한다. 교회의 휴거가 그 칠 년 내에 또는 가까운 어떤 시점에 이루어질 것에 대해서는 의심의 여지가 없다.

휴거는 정확히 언제 일어나는가?(When Exactly Does the Rapture Occur?)

휴거의 정확한 시간에 관한 질문은 기독교인들을 종종 분열시키는 한 가지 질문이다. 일부 사람들은 휴거가 칠 년 환난 전에 발생하며, 따라서 언제든지 발생할 수 있다고 말한다. 어떤 사람들은 휴거가 정확히 칠 년 환난의 중간 지점에 발생한다고 말한다. 어떤 사람들은 휴거가 칠 년 환난의 중간 지점을 지나서 발생한다고 말한다. 그리고 어떤 사람들은 휴거가 환난이 끝나는 시점에 예수님이 재림하실 때에 발생한다고 말한다.

이 문제로 말미암아 그리스도인들이 분열할 가치가 없으며, 네 부류의 사람들은 모두 휴거가 미래의 칠 년 기간 내에 또는 그것과 가까운 시점에 발생한다는 데에 동의한다는 사실을 기억해야 한다. 그것은 수천 년의 역사를 놓고 보면 매우 작은 부분에 속할 뿐이다. 그래서 우리는 불일치 때문에 분열되기보다는 우리가 서로 동의하는 부분에 대해 기뻐하는 것이 더 나을 것이다! 그리고 우리 각자가 믿는 것과는 관계없이 그것들이 실제로 일어날 일들을 개변시킬 수는 없다.

그러므로 나는 내가 그리스도인으로서의 첫 25년 동안의 삶 속에서 줄곧 휴거가 칠 년 환난 전에 일어난다고 믿었음을 당신에게 말하고 싶다. 내가 그렇게 믿었던 것은 내가 그렇게 배워왔기 때문이고, 또 나 자신도 요한계시록의 내용을 자세히 연구하지 않았기 때문이다! 그러나 내가 나 자신을 위해 성경을 공부했을 때, 나는 다른 견해를 받아들이기 시작했다. 그럼 성경이 무엇을 말씀하고 또 그것으로부터 어떠한 결론을 내릴 수 있는지 함께 살펴보도록 하자. 내가 당신을 나의 편에 서도록 설득하지 못하더라도, 우리는 여전히 서로 사랑해야한다!

감람산 강화(The Olivet Discourse)

먼저 마지막 때 및 예수 그리스도의 재림에 관한 기초적인 말씀인 마태복음 24장을 보도록 하자. 마태복음 24장은 25장과 함께 감람산 강화로 알려졌는데, 그것은 이 두 장의 말씀은 예수님이 감람산에서 그분의 가장 가까운 제자들에게[3] 하신 말씀이기 때문이다. 우리는 이 말씀을 읽으면서 마지막 때에 일어나는 많은 사건들에 대해 알아볼 것이며, 강화의 대상인 예수님의 제자들은 휴거의 시기에 대해 어떤 결론을 내렸는지를 살펴볼 것이다.

예수께서 성전에서 나와서 가실 때에 제자들이 성전 건물들을 가리켜 보이려고 나아오니 대답하여 이르시되 너희가 이 모든 것을 보지 못하느냐 내가 진실로 너희에게 이르노니 돌 하나도 돌 위에 남지 않고 다 무너뜨려지리라 예수께서 감람 산 위에 앉으셨을 때에 제자들이 조용히 와서 이르되 우리에게 이르소서 어느 때에 이런 일이 있겠사오며 또 주의 임하심과 세상 끝에는 무슨 징조가 있사오리이까(마 24:1-3).

예수님의 제자들은 미래에 대해 알고 싶어했다. 그들은 특히 성전 건물이 언제 파괴되고(예수님의 예언대로) 주님의 임하심과 세상 끝에는 무슨 징조가 있는지에 대해 알고 싶어했다.

돌이켜 보면, 우리는 성전 건물이 로마 군대에 의해 기원 70년에 완전히 파괴되었음을 알고 있다. 우리는 또한 예수님이 아직까지 자신의 교회를 모으러 돌아오시지 않았음을 알고 있다. 그러므로 이 두 사건은 동시적인 것이 아님을 알 수 있다.

그들의 질문에 대한 예수님의 답변(Jesus Answers Their Questions)

마태가 첫 번째 질문인 성전 건물의 미래 파괴에 대한 예수님의 답변을 기록하지 않은 반면, 누가는 그의 복음서에서 기록한 것 같다(눅 21:12-24을 보라). 마태복음에서 예수님은 그분의 재림과 세상 끝에 나타날 징조에 대해 바로 말씀하시기 시작했다.

예수께서 대답하여 이르시되 너희가 사람의 미혹을 받지 않도록 주의하라 많은 사람이 내 이름으로 와서 이르되 나는 그리스도라 하여 많은 사람을 미혹하리라 난리와 난리 소문을 듣겠으나 너희는 삼가 두려워하지 말라 이런 일이 있어야 하되 아직 끝은 아니니라 민족이 민족을, 나라가 나라를 대적하여 일어나겠고 곳곳에 기근과 지진이 있으리니 이 모든 것은 재난의 시작이니라(마 24:4-8, 강조 추가).

이 말씀은 예수님이 그분의 1세기 때의 제자들이 그분의 재림 전까지 살아있으리라는 것을 믿으셨음을 분명하게 보여준다. 그분께서 “너희“라는 대명사를 사용한 횟수를 주목하라. 예수님은 “너희”라는 대명사를 24장에서만 최소한 20번 사용하셨으며, 그로 말미암아 그분의 모든 청취자들은 예수님이 예언하신 것을 볼 때까지 살아있을 것이라고 믿었을 것이다.

물론, 우리는 그날 예수님의 말씀을 들었던 모든 제자들이 오래전에 죽었음을 알고 있다. 그러나 우리는 예수님이 그들을 속였다고 결론 내릴 것이 아니라 그분 자신도 재림의 정확한 시간을 모르셨다고 봐야 한다(마 24:36을 보라). 그러므로 예수님의 감람산 강화를 들었던 사람들은 살아있을 동안 그분의 재림을 볼 수 있는 가능성이 실제로 매우 컸다.

예수님의 가장 중요한 관심사는 그분의 제자들이 거짓 그리스도에 의해 속지 않는 것이었다. 왜냐하면, 마지막 때에 거짓 그리스도가 많이 나타나기 때문이다. 우리는 적그리스도가 거짓 그리스도이며 세상의 많은 사람들을 속이고 있음을 알고 있다. 그들은 거짓 그리스도를 멋진 구세주로 간주하게 된다.

예수님은 전쟁, 기근과 지진이 있을 것이며, 그런 사건들이 재림의 징후가 아니라 “재난의 시작”이라고 말씀하셨다. 이러한 징후들이 지난 이천 년 동안 지속적으로 발생했다고 말하는 것이 안전할 것이다. 그러나 예수님의 다음 말씀들은 아직 발생하지 않은 것들이다.

전 세계적인 대환난의 시작(Worldwide Tribulation Begins)

그때에 사람들이 너희를 환난에 넘겨 주겠으며 너희를 죽이리니 너희가 내 이름 때문에 모든 민족에게 미움을 받으리라 그때에 많은 사람이 실족하게 되어 서로 잡아 주고 서로 미워하겠으며 거짓 선지자가 많이 일어나 많은 사람을 미혹하겠으며 불법이 성하므로 많은 사람의 사랑이 식어지리라 그러나 끝까지 견디는 자는 구원을 얻으리라 이 천국 복음이 모든 민족에게 증언되기 위하여 온 세상에 전파되리니 그제야 끝이 오리라(마 24:9-14, 강조 추가).

다시 말하지만, 당신이 그날 예수님의 말씀을 들었던 사람에게 “당신은 살아 있을 동안 이 모든 것이 이뤄지는 것을 볼 수 있다고 생각합니까?”라고 묻는다면 그들의 대답은 틀림없이 긍정적일 것이다. 예수님은 너희라는 대명사를 계속 사용하셨다.

우리가 읽다시피, “재난의 시작”이후로 그리스도인에 대한 전례 없는 전 세계적인 박해가 일어날 것이다. 우리는 “만국” 또는 “모든 민족과 족속”의 미움을 받을 것이다. 예수님은 수백 년이라는 막연한 시간을 말씀하신 것이 아니라 구체적인 시간을 가리키셨다. 왜냐하면, 그분은 그다음 구절에서 “그 때에 많은 사람이 실족하게 되어 서로 잡아 주고 서로 미워한다”고 말씀하셨기 때문이다.

그분의 말씀은 분명히 그리스도인 신자들로부터 실족한 사람들이 다른 신자들을 미워함을 가리키신 것이다. 왜냐하면, 불신자는 “실족”할 수 없으며 그들은 이미 서로 미워하고 있기 때문이다. 따라서, 전 세계적인 박해가 시작되면, 그 결과로 그리스도의 추종자라고 주장하는 많은 사람들의 배교가 이어질 것이다. 그들이 진짜 신자이든 거짓 신자이든, 양이든 염소이든, 많은 사람들이 실족하게 될 것이며, 그들이 한때는 사랑한다고 고백했던 신자들을 박해하는 권세에게 넘겨줄 것이다. 그 결과로 전 세계의 교회가 정화될 것이다.

그다음에 또한 거짓 선지자들이 일어나게 되는데 그중 하나는 요한계시록에서 적그리스도의 공범으로 특별히 묘사되고 있다(계 13:11-18; 19:20; 20:10을 보라). 불법은 사람의 마음속에 조그마한 사랑도 없을 만큼 성할 것이며 죄인들은 완전히 무정해지게 된다.

순교자와 생존자(Martyrs and Survivors)

비록 예수님께서 신자들이 목숨을 잃을 것이라고 예언하셨지만(24:9을 보라), 분명한 것은 모든 신자가 다 죽는 것은 아니다. 왜냐하면, 그분은 끝까지 견디는 자는 구원을 얻을 것이라고 약속하셨기 때문이다(24:13을 보라). 즉, 그들이 거짓 그리스도나 거짓 선지자들의 미혹을 받지 않고 그들로 하여금 믿음을 버리고 실족하게 하는 유혹을 이겨낸다면, 그들은 그리스도가 재림하셔서 하늘에서 그들을 모으실 때에 구원받게 될 것이다. 환난과 구원의 시간은 선지자 다니엘에게도 간결하게 계시되었다.

또 환난이 있으리니 이는 개국 이래로 그 때까지 없던 환난일 것이며 그 때에 네 백성 중 책에 기록된 모든 자가 구원을 받을 것이라 땅의 티끌 가운데에서 자는 자 중에서 많은 사람이 깨어나 영생을 받는 자도 있겠고(단 12:1-2).

그 때에도 예수님께서 이 천국 복음이 모든 민족(문자적으로, “모든 민족과 족속”)에게 증언되기 위하여 온 세상에 전파될 것이라고 약속하신 것처럼 구원의 은혜가 만민에게 임할 것이고, 그들에게 회개할 수 있는 마지막 기회를 주실 것이며 그제야 끝이 올 것이다.[4] 우리는 흥미롭게도 요한계시록에서 예수님의 약속이 성취된 것 같은 모습을 읽을 수 있다.

또 보니 다른 천사가 공중에 날아가는데 땅에 거주하는 자들 곧 모든 민족과 종족과 방언과 백성에게 전할 영원한 복음을 가졌더라 그가 큰 음성으로 이르되 하나님을 두려워하며 그에게 영광을 돌리라 이는 그의 심판의 시간이 이르렀음이니 하늘과 땅과 바다와 물들의 근원을 만드신 이를 경배하라 하더라(계 14:6-7, 강조 추가).

일부 사람들은 그 때에 천사가 복음을 선포하는 이유는 7년 환난 때에 휴거가 이미 발생하여 모든 신자가 떠났기 때문이라고 생각한다. 그러나 물론, 그것은 추측일뿐이다.

적그리스도(The Antichrist)

선지자 다니엘은 적그리스도가 실제로 7년 환난의 중간에 예루살렘의 중건된 성전을 차지하고 자기가 하나님이라고 선포할 것이라고 계시 받았다(단 9:27을 보라, 우리가 나중에 살펴볼 것이다). 예수님은 바로 이점을 염두에 두시고 감람산 강화를 계속 하셨다.

그러므로 너희가 선지자 다니엘이 말한 바 멸망의 가증한 것이 거룩한 곳에 선 것을 보거든(읽는 자는 깨달을진저) 그 때에 유대에 있는 자들은 산으로 도망할지어다 지붕 위에 있는 자는 집 안에 있는 물건을 가지러 내려 가지 말며 밭에 있는 자는 겉옷을 가지러 뒤로 돌이키지 말지어다 그 날에는 아이 밴 자들과 젖 먹이는 자들에게 화가 있으리로다 너희가 도망하는 일이 겨울에나 안식일에 되지 않도록 기도하라 이는 그 때에 큰 환난이 있겠음이라 창세로부터 지금까지 이런 환난이 없었고 후에도 없으리라[5] 그 날들을 감하지 아니하면 모든 육체가 구원을 얻지 못할 것이나 그러나 택하신 자들을 위하여 그 날들을 감하시리라(마 24:15-22).

이것은 예수님이 전에 말씀하신 환난(24:9을 보라)에 대한 더 자세한 설명이다. 적그리스도가 예루살렘의 성전에서 자기가 하나님이라고 선언할 때, 예수님 안에 있는 신자들에게는 상상할 수 없는 박해가 임할 것이다. 적그리스도는 자기가 하나님이라고 선포하며 모든 사람이 그를 하나님으로 모실 것을 바란다. 따라서 그리스도의 진정한 추종자들은 곧 잡아 죽여야 할 나라의 공식적인 원수로 전락될 것이다. 바로 이 때문에 예수님은 유대에 있는 자들은 지체없이 산으로 도망해야 하며 어떤 것도 도망하는데 방해가 되지 않도록 기도하라고 말씀하셨다.

내 생각에는 전 세계 신자들이 그 사건이 일어날 때에 먼 곳으로 도망하는 것이 좋을 것 같다. 왜냐하면, 그 사건은 전 세계적으로 보도될 것이기 때문이다. 성경은 온 세상이 적그리스도의 미혹을 받아 그를 그리스도로 여기며 그에게 충성할 것이라고 말씀한다. 그가 자기가 하나님이라고 선포할 때, 사람들은 그를 믿고 그에게 경배할 것이다. 그가 진짜 하나님 – 그리스도인들의 하나님 – 에 대해 신성모독의 말을 할 때 그는 전 세계의 미혹당한 사람들이 그에게 경배하기를 거부하는 사람들을 미워하도록 영향 줄 것이다(계 13:1-8을 보라).

예수님은 환난의 날들을 “감하시는 것”을 통하여 그분의 백성들을 궁극적으로 구원하시겠다고 약속하셨다. 그렇지 않으면 “모든 육체가 구원을 얻지 못할 것이다”(24:22). “택하신 자들을 위하여” 그 날들을 “감하신다”는 것은 그분께서 하늘에서 나타나시고 그분의 백성들을 모으실 때를 가리키는 것이 틀림없다. 그러나 예수님은 여기에서 적그리스도가 자기가 하나님이라고 선언한 뒤 얼마 뒤에 구원이 이루어질지에 대해서는 말씀하시지 않았다.

어쨌든, 우리는 예수님은 그분의 청취자들로 하여금 그들이 적그리스도가 자신의 신성을 선언하고 그리스도인들에게 전쟁을 선포하는 것을 살아서 볼 수 있다는 생각이 들도록 했음을 다시 한 번 확인할 수 있다. 이런 관점은 그 사건이 있기 전에 신자들은 천국으로 휴거될 것이라는 관점과 대조된다. 만일 당신이 베드로, 야고보 또는 요한에게 예수님은 적그리스도가 자신의 신성을 선언하기 전에 재림하셔서 그들을 구원하실 것인가하고 묻는다면, 그들은 “분명히 아니다”라고 대답할 것이다.

성도를 향한 전쟁(War Against the Saints)

성경의 다른 말씀도 신자들에 대한 적그리스도의 박해를 예고하고 있다. 예를 들어, 요한계시록을 기록할 때 요한은 이러한 계시를 받았다.

또 짐승이 과장되고 신성 모독을 말하는 입을 받고 또 마흔두 달 동안 일할 권세를 받으니라 짐승이 입을 벌려 하나님을 향하여 비방하되 그의 이름과 그의 장막 곧 하늘에 사는 자들을 비방하더라 또 권세를 받아 성도들과 싸워 이기게 되고 각 족속과 백성과 방언과 나라를 다스리는 권세를 받으니(계 13:5-7, 강조 추가).

적그리스도가 마흔두 달 또는 정확히 3년 반 동안 “일할 권세”를 받았음을 주목하라. 흥미로운 것은 이것은 정확히 7년 환난의 절반이다. 적그리스도가 “일할 권세”를 받은 것은 7년 환난의 마지막 마흔두 달이라고 보는 것이 합리적일 것이다. 왜냐하면, 환난이 끝나고 그리스도가 재림하실 때에 그분은 적그리스도와 그의 군대들과 싸울 것이며 적그리스도의 권세도 완전히 없어질 것이기 때문이다.

분명한 것은, 적그리스도의 “일할 권세”는 어떤 특별한 권세를 말한다. 왜냐하면, 적그리스도가 일어나는 동안 하나님께로부터 일부 권세를 강의적으로 받은 것이기 때문이다. 우리가 다니엘서에서 읽다시피, 이 특별한 “일할 권세”는 그가 성도들을 이기기 위해 받은 것일 수 있다.

내가 본즉 이 뿔이 성도들과 더불어 싸워 그들에게 이겼더니 옛적부터 항상 계신 이가 와서 지극히 높으신 이의 성도들을 위하여 원한을 풀어 주셨고 때가 이르매 성도들이 나라를 얻었더라…그가 장차 지극히 높으신 이를 말로 대적하며 또 지극히 높으신 이의 성도를 괴롭게 할 것이며 그가 또 때와 법을 고치고자 할 것이며 성도들은 그의 손에 붙인 바 되어 한 때와 두 때와 반 때를 지내리라(단 7:21-22, 25, 강조 추가).

다니엘은 성도들이 적그리스도의 손에 붙인 바 되어 “한 때 두 때와 반 때”를 지낼 것이라고 예언하였다. 요한계시록 12장 6절과 14장과의 비교에 따라, 이 난해한 구절은 3년 반 동안으로 해석해야 할 것이다. 요한계시록 12:6에 따르면, 어떤 상징적인 여자는 광야의 예비된 곳에서 1,260일 동안 “양육”받았다고 하는데 이 시간은 일 년을 360일로 계산했을 때 마침 3년 반이 된다. 그다음, 여덟 구절 뒤에, 그 여자는 다시 한 번 언급되는데, 그녀가 광야의 한 곳에서 “한 때와 두 때와 반 때”를 “양육” 받았다고 한다. 그러므로 “한 때와 두 때와 반 때”는 1,260일 또는 3년 반 동안과 같다.

따라서 이 문맥에서 “한 때”는 일 년, “두 때”는 이 년, “반 때”는 반 년을 의미한다. 요한계시록 12:14의 이 표현은 다니엘서 7:21에서와 마찬가지로 같은 내용을 의미하는 것이 틀림없다. 따라서 이제 우리는 성도들이 3년 반 동안 적그리스도의 손에 붙인 바 될 것이며, 그 시간은 요한계시록 13:5에서 말씀하신 적그리스도가 “행할 권세”를 가진 시간과 동일하다는 것을 알 수 있다.

성경에는 이 두 번의 마흔두 달의 기간이 모두 동일한 기간이라는 말씀은 없다. 만일 그것이 적그리스도가 자신의 신성을 선언한 7년 환난의 중간 시점부터 시작된다면, 성도들은 다음 3년 반 동안 적그리스도의 손에 붙인 바 되며 예수님은 7년 환난이 끝날 때 또는 끝날 무렵에 하늘에서 나타나시고 성도들을 모으실 때 구원해 주실 것이다. 그러나 만일 이 마흔두 달이 7년 환난 기간의 다른 시점에서 시작한다면, 우리는 휴거가 7년 환난이 끝나기 전의 어느 시점에 발생한다고 결론지을 수 있다.

이러한 두 가지 가능성 중 후자 의 어려움은 적그리스도가 자신의 신성을 선언함으로 인해 성도들이 위험에 놓여 산으로 도망하기 전에 그들이 적그리스도의 손에 붙인 바 되어야 한다는 것이다. 그것은 비논리적이 돼 보인다.

이러한 두 가지 가능성 중 전자의 어려움은 하나님께서 우리가 요한계시록에서 읽은 것처럼 대환난과 전 세계적인 심판을 내리실 때 성도들이 여전히 이 땅에 있어야 한다는 점이다. 우리는 나중에 이 어려움을 살펴볼 것이다.

지금은 감람산 강화로 다시 돌아가 보자.

거짓 메시아(False Messiahs)

예수님은 그분의 제자들에게 거짓 그리스도의 미혹을 받지 않는 것의 중요성을 더 자세히 설명하셨다.

그 때에 사람이 너희에게 말하되 보라 그리스도가 여기 있다 혹은 저기 있다 하여도 믿지 말라 거짓 그리스도들과 거짓 선지자들이 일어나 큰 표적과 기사를 보여 할 수만 있으면 택하신 자들도 미혹하리라 보라 내가 너희에게 미리 말하였노라 그러면 사람들이 너희에게 말하되 보라 그리스도가 광야에 있다 하여도 나가지 말고 보라 골방에 있다 하여도 믿지 말라 번개가 동편에서 나서 서편까지 번쩍임 같이 인자의 임함도 그러하리라 주검이 있는 곳에는 독수리들이 모일 것이니라(마 24:23-28).

예수님께서 너희라는 대명사를 많이 사용하셨음을 다시 한 번 주목하라. 감람산에 있던 청중들은 살아 있는 동안 큰 표적을 행할 수 있는 거짓 그리스도와 거짓 선지자가 일어나는 것을 볼 수 있다고 생각했을 것이다. 그리고 그들은 예수님이 하늘에서 번개가 번쩍임같이 재림하시기를 기대했을 것이다.

물론, 그 당시 신자들은 실족할 수 있다. 왜냐하면, 신자들에 대한 박해가 매우 무서웠고, 거짓 그리스도와 거짓 선지자들은 그들의 표적으로 인해 매우 설득력이 있었기 때문이다. 바로 그 이유 때문에 예수님은 반복적으로 제자들에게 그분이 재림하시기 전에 있을 일들에 대해 경고하셨다. 그분은 그들이 많은 사람들처럼 미혹되지 않기를 바라셨다. 진정한 그리고 견고한 그리스도인은 예수님이 하늘에서 번개같이 임하실 것을 기다리는 반면, 그분의 진정한 추종자가 아닌 사람들은 독수리가 광야에 버려진 시체에 끌리듯이 거짓 그리스도에게로 이끌려 간다.

하늘의 징후(Signs in the Sky)

예수님은 계속하여 말씀하셨다.

그 날 환난 후에 즉시 해가 어두워지며 달이 빛을 내지 아니하며 별들이 하늘에서 떨어지며 하늘의 권능들이 흔들리리라 그 때에 인자의 징조가 하늘에서 보이겠고 그 때에 땅의 모든 족속들이 통곡하며 그들이 인자가 구름을 타고 능력과 큰 영광으로 오는 것을 보리라 그가 큰 나팔소리와 함께 천사들을 보내리니 그들이 그의 택하신 자들을 하늘 이 끝에서 저 끝까지 사방에서 모으리라(마 24:29-31).

예수님의 감람산 강화의 이 부분에 대해 그 당시 유대인들도 매우 익숙할 것이다. 왜냐하면, 그 모습은 이사야와 요엘이 말했던 세상 끝날에 하나님의 마지막 심판 때 곧 “주님의 날”, 하늘의 별들과 별 무리가 그 빛을 내지 아니할 때(사 13:10-11; 욜 2:31을 보라)와 같기 때문이다. 그다음에 세상의 모든 주민들은 예수님이 하늘에서 영광 중에 임하시는 것을 보게 될 것이며 그들은 통곡하게 될 것이다. 그다음에 예수님의 천사들은 “그분의 택하신 자들을 하늘 이 끝에서 저 끝까지 사방에서 모으는데”, 이것은 신자들이 실제로 공중에서 예수님을 만날 것이며 이 일은 “큰 나팔소리”와 함께 일어날 것이다.

다시 한 번, 당신이 감람산 강화 당시에 베드로, 야고보와 요한에게 예수님이 적그리스도와 대환난이 있기 전에 오시는지 아니면 있은 후에 오시는지를 묻는다면 그들은 당연히 있은 후에 오실 것이라고 대답했을 것이다.

재림과 휴거(The Return and the Rapture)

감람산 강화의 이 부분은 바울이 쓴 서신서의 한 사건과 매우 비슷하다. 그 사건은 틀림없이 교회의 휴거에 대해 쓴 것이나 많은 주석가들은 그것이 대환난이 시작하기 전에 일어난 일이라고 말한다. 우리가 이 장의 앞부분에서 보았던 다음의 말씀을 살펴보도록 하자.

형제들아 자는 자들에 관하여는 너희가 알지 못함을 우리가 원하지 아니하노니 이는 소망 없는 다른 이와 같이 슬퍼하지 않게 하려 함이라 우리가 예수께서 죽으셨다가 다시 살아나심을 믿을진대 이와 같이 예수 안에서 자는 자들도 하나님이 그와 함께 데리고 오시리라 우리가 주의 말씀으로 너희에게 이것을 말하노니 주께서 강림하실 때까지 우리 살아 남아 있는 자도 자는 자보다 결코 앞서지 못하리라 주께서 호령과 천사장의 소리와 하나님의 나팔 소리로 친히 하늘로부터 강림하시리니 그리스도 안에서 죽은 자들이 먼저 일어나고 그 후에 우리 살아 남은 자들도 그들과 함께 구름 속으로 끌어 올려 공중에서 주를 영접하게 하시리니 그리하여 우리가 항상 주와 함께 있으리라 그러므로 이러한 말로 서로 위로하라 형제들아 때와 시기에 관하여는 너희에게 쓸 것이 없음은 주의 날이 밤에 도둑 같이 이를 줄을 너희 자신이 자세히 알기 때문이라 그들이 평안하다, 안전하다 할 그 때에 임신한 여자에게 해산의 고통이 이름과 같이 멸망이 갑자기 그들에게 이르리니 결코 피하지 못하리라(살전 4:13-5:3, 강조 추가).

바울은 예수님이 하나님의 나팔 소리로 친히 하늘로부터 강림하시며 신자들은 “구름 속으로 끌어 올려 공중에서 주를 영접”하게 된다고 썼다. 이것은 예수님이 마태복음 24:30-31에서 묘사하신 모습과 같아 보인다. 예수님은 그것이 분명 적그리스도와 대환난이 일어난 후에 발생한다고 하셨다.

또한, 바울은 그리스도의 재림이 언제 일어날지에 관해서도 언급하였다. 그는 “때와 시기”에 관하여서는 “주의 날이 밤에 도둑 같이 이를 줄을” 그들 자신이 잘 알고 있다고 말했다. 바울은 그리스도의 재림과 성도들의 휴거는 “주님의 날”에 일어나며 그날에는 그리스도가 재림하여 그분의 교회를 데려가며 “평안과 안전”을 기대하는 사람들에게는 무서운 진노와 멸망이 이를 것이라고 믿었다.

이것은 바울이 그리스도가 진노와 함께 재림하시는 것에 관하여 나중에 데살로니가에 쓴 서신과 완벽한 조화를 이룬다.

너희로 환난을 받게 하는 자들에게는 환난으로 갚으시고 환난을 받는 너희에게는 우리와 함께 안식으로 갚으시는 것이 하나님의 공의시니 주 예수께서 자기의 능력의 천사들과 함께 하늘로부터 불꽃 가운데에 나타나실 때에 하나님을 모르는 자들과 우리 주 예수의 복음에 복종하지 않는 자들에게 형벌을 내리시리니 이런 자들은 주의 얼굴과 그의 힘의 영광을 떠나 영원한 멸망의 형벌을 받으리로다 그 날에 그가 강림하사 그의 성도들에게서 영광을 받으시고 모든 믿는 자들에게서 놀랍게 여김을 얻으시리니 이는 우리의 증거가 너희에게 믿어졌음이라(살후 1:6-10, 강조 추가).

바울은 예수님이 재림하셔서 박해를 받던 데살로니가 신자들에게(살전 1:4-5을 보라) 안식을 주시며 “자기의 능력의 천사들과 함께 하늘로부터 불꽃 가운데에” 나타나실 때에 신자들에게 환난을 받게 하는 자들에게는 환난으로 갚으시고, 응당한 형벌을 내리실 것이라고 말하였다. 이것은 그리스도가 7년 환난이 시작하기 전에 교회를 데려가신다는, 또 일반적으로 예수님이 비밀스럽게 나타나시고 조용하게 교회를 데려가신다고 묘사되는 환난 전 휴거의 모습과 전혀 다르다. 바울의 말은 정확히 예수님이 마태복음 24:30-31에서 설명하신 것과 같다. 그분은 환난이 끝날 때 또는 끝날 무렵에 재림하셔서 신자들을 데려가시고 불신자들에게 그분의 진노를 쏟을 것이다.

주님의 날(The Day of the Lord)

나중에 같은 서신에서, 바울은 이렇게 썼다.

형제들아 우리가 너희에게 구하는 것은 우리 주 예수 그리스도의 강림하심과 우리가 그 앞에 모임에 관하여 영으로나 또는 말로나 또는 우리에게서 받았다 하는 편지로나 주의 날이 이르렀다고 해서 쉽게 마음이 흔들리거나 두려워하거나 하지 말아야 한다는 것이라(살후 2:1-2).

첫째, 바울의 주제가 그리스도의 재림과 휴거임을 주목하라. 바울이 우리가 그분 앞에 “모인다”라고 쓸 때 사용한 단어는 예수님이 마태복음 24:31에서 천사들이 그의 택하신 자들을 “하늘 이 끝에서 저 끝까지 모으리라”라고 말씀하실 때 사용하신 단어와 동일하다.

둘째, 바울은 데살로니가전서 4:13-5:2에서 그랬던 것처럼, 이런 사건들이 “주님의 날”에 일어난다고 하였음을 주목하라. 그보다 더 분명할 수 없다.

바울은 계속하여 말하였다.

누가 어떻게 하여도 너희가 미혹되지 말라 먼저 배교하는 일이 있고 저 불법의 사람 곧 멸망의 아들이 나타나기 전에는 그 날이 이르지 아니하리니 그는 대적하는 자라 신이라고 불리는 모든 것과 숭배함을 받는 것에 대항하여 그 위에 자기를 높이고 하나님의 성전에 앉아 자기를 하나님이라고 내세우느니라(살후 2:3-4, 강조 추가).

바울에 의하면 주님의 날은 반드시 휴거와 그리스도의 재림과 같이 시작하는데 데살로니가 그리스도인들은 주님의 날이 이미 왔다고 오해하고 있었다. 그러나 바울은 배교하는 일이(아마도 예수님이 마태복음 24:10에서 말씀하신 많은 사람들의 실족을 말할 것이다) 있기 전에는 그 날이 이르지 않으며, 적그리스도가 예루살렘 성전에서 자신의 신성을 선언한 후에야 그날이 이를 것이라고 분명하게 말하였다. 때문에, 바울은 데살로니가 신자들에게 적그리스도가 자신의 신성을 선언하기 전까지는 그리스도의 재림, 휴거 또는 주님의 날이 올 것을 예상할 수 없음을 명확하게 말하였다.[6]

바울은 계속하여 그리스도의 재림과 적그리스도에 멸망에 대해 말하였다.

내가 너희와 함께 있을 때에 이 일을 너희에게 말한 것을 기억하지 못하느냐 너희는 지금 그로 하여금 그의 때에 나타나게 하려 하여 막는 것이 있는 것을 아나니 불법의 비밀이 이미 활동하였으나 지금은 그것을 막는 자가 있어 그 중에서 옮겨질 때까지 하리라 그 때에 불법한 자가 나타나리니 주 예수께서 그 입의 기운으로 그를 죽이시고 강림하여 나타나심으로 폐하시리라 악한 자의 나타남은 사탄의 활동을 따라 모든 능력과 표적과 거짓 기적과 불의의 모든 속임으로 멸망하는 자들에게 있으리니 이는 그들이 진리의 사랑을 받지 아니하여 구원함을 받지 못함이라(살후 2:5-10).

바울은 그리스도가 “강림하여 나타나심으로” 적그리스도를 폐하실 것이라고 말하였다. 만일 이 “나타나심”이 아홉 구절 앞에서 언급한 휴거 때의 그분의 강림하심과(2:1을 보라) 같다면, 적그리스도는 교회가 공중에서 모여 주님을 영접할 때 죽임을 당할 것이다. 이것은 요한계시록 19장과 20장에 의해 확증된다. 우리는 거기에서 그리스도의 재림(계 19:11-16을 보라), 적그리스도와 그의 군대의 멸망(19:17-21을 보라), 사탄의 결박(20:1-3을 보라)과 “첫째 부활”(20:4-6을 보라) 곧 7년 환난 중에 순교한 사람들의 부활을 읽을 수 있다. 이것이 진짜 의인의 첫 번째 일반적인 의미에서의 부활이라면, 휴거와 그리스도의 진노의 재림이 적그리스도의 멸망과 동시에 발생할 것이라는 데 대해서는 의심이 여지가 없다. 왜냐하면, 성경은 그리스도 안에서 죽은 자들이 휴거 때 몸이 부활한다고 명백하게 말씀하고 있기 때문이다(살전 4:15-17을 보라).[7]

준비 되라(Being Ready)

감람산 강화에 다시 돌아가 보자.

무화과나무의 비유를 배우라 그 가지가 연하여지고 잎사귀를 내면 여름이 가까운 줄을 아나니 이와 같이 너희도 이 모든 일을 보거든 인자가 가까이 곧 문 앞에 이른 줄 알라 내가 진실로 너희에게 말하노니 이 세대가 지나가기 전에 이 일이 다 일어나리라[8] 천지는 없어질지언정 내 말은 없어지지 아니하리라(마 24:32-35).

예수님은 그분의 제자들이 준비되어 있지 않기를 바라시지 않았는데 그것은 감람산 강화의 요점이다. 제자들은 전 세계적인 환난, 배교, 거짓 선지자와 거짓 그리스도의 일어남, 적그리스도의 신성 선언, 그리고 그분의 재림이 가까워짐에 따라 해가 어두워지며 달이 빛을 내지 아니하며 별들이 하늘에서 떨어지는 것과 같은 “모든 일들”을 보게 될 때, 그분이 “곧 문 앞에” 이르신 줄을 알게 될 것이다.

그러나 예수님은 재림하시기 몇 년, 몇 개 월 또는 몇 일 전에 일어날 일들에 대해 말씀하신 후, 바로 그분의 재림의 정확한 시간에 대해서는 비밀에 부치셨다.

그러나 그 날과 그 때는 아무도 모르나니 하늘의 천사들도, 아들도 모르고 오직 아버지만 아시느니라(마 24:36).

이 구절은 문맥을 떠나서 얼마나 자주 인용되는지 모른다! 그것은 종종 예수님은 언제든지 재림하시고 교회를 휴거하기 때문에 우리는 예수님이 언제 재림하실지에 대해 모른다는 관점을 지지하기 위해 인용된다. 그러나 문맥상으로 보아, 그것은 예수님이 의미하신 바가 아니다. 그분은 단지 제자들에게 그분이 재림하시기 직전에 발생하는 여러 가지 일들을 말씀해 주심으로써 그들이 그분의 재림에 준비되기를 보장하기 위하여 노력하신 것뿐이다. 그분은 단순히 정확한 날짜와 시간은 그들에게 계시되지 않을 것임을 알려주셨다. 또한, 이 구절에서 예수님은 그분께서 7년 환난 전에 오셔서 비밀리에 교회를 휴거하실 것을 말씀하신 것이 아니라 7년 환난이 끝날 때거나 끝날 무렵에 재림하실 것을 말씀하셨다. 우리가 정직하게 문맥을 살펴본다면 이런 관점은 논쟁할 여지가 없다.

주님의 재림 – 완전한 기습인가?(His Return–A Complete Surprise?)

휴거가 환난의 마지막 무렵 또는 마지막 때에 발생한다는 관점을 반대하는 사람들은 그 같은 재림은 예수님이 말씀하신 것 같이 갑작스럽지 않기 때문이라고 말한다. 왜냐하면, 그러한 재림은 환난의 발생에 따라 예상할 수 있기 때문이다. 그들은 휴거가 반드시 환난 전에 일어난다고 말한다. 그렇지 않으면 신자들은 예수님이 오시기까지 아직도 7년 또는 더 이상 기다려야 한다고 생각하기에 성경의 말씀을 따라 준비되고 깨어있을 필요가 없다고 생각할 수 있기 때문이라고 한다.

그러나 이러한 관점은 틀렸다. 예수님의 감람산 강화의 요점은 제자들이 환난이 끝날 때 또는 끝날 무렵의 예수님의 재림을 준비하라는 것이다. 그리고 그분은 재림 전에 발생할 많은 표적들을 제자들에게 알려주셨다. 왜 감람산 강화에서 예수님은 그분의 재림이 그 시점부터 적어도 7년 뒤에 발생함에도 불구하고 제자들에게 준비되고 깨어 있으라는 경고를 그렇게 많이 하셨을까? 예수님은 그분의 재림이 몇 년이 지나야 일어나더라도 그리스도인들은 준비되고 깨어있어야 한다고 믿으셨음이 분명하다. 사도들이 자신의 서신에서 신자들이 예수님의 재림에 대해 준비되고 깨어있으라고 권면했던 것은 단지 예수님을 모방한 것이다.

또한, 환난 전의 휴거만이 준비되고 깨어 있으라는 권면을 해석할 수 있다고 생각하는 사람들에게는 또 다른 문제가 있다. 그들의 말에 따르면, 그리스도의 첫 번째 재림은 환난이 끝나기 7년 전에 온다고 한다. 그러므로 예수님의 첫 번째 재림은 언제든지 일어나는 것이 아니라 반드시 환난이 끝나기 7년 전에 일어나야 한다. 따라서 실제로, 세계 국세가 7년 환난을 일으킬 준비가 되지 않은 이상, 예수님의 재림에 대해 예상할 필요가 없다. 왜냐하면, 세계 국세는 예측하고 확인할 수 있기 때문이다.

환난 전 휴거를 믿는 대부분 사람들은, 그들이 정직하다면, 예수님이 세계정치 상황으로 인해 오늘이나 내일에는 재림하시지 않는다는 것을 안다고 말할 것이다. 7년 환난이 일어나기에는 아직도 성취되지 않은 예언된 사건들이 남아있다. 예를 들어, 우리가 곧 다니엘서에서 살펴보겠지만, 적그리스도는 이스라엘과 7년 동안의 언약을 맺게 되는데 그것이 환난의 시작이 된다. 따라서, 휴거가 7년 환난이 끝나기 전에 발생한다면, 반드시 적그리스도가 이스라엘과 7년의 언약을 맺을 때 일어난다. 정치적인 요소로 인해 그 상황이 발생하지 않는 한, 환난 전 휴거를 믿는 사람들은 예수님의 재림을 기대할 필요가 없다.

또한, 환난 전 휴거의 옹호자들도 예수님이 환난의 끝에 오신다고 믿는데, 그것은 예수님의 두 번째 재림의 정확한 날짜를 계산할 수 있음을 의미한다. 휴거가 일단 발생하면, 예수님께서 아버지만 아신다고 말씀하신 그 날을 7년 앞서 계산을 통해 알 수 있다는 것이다.

다시 말해서, 예수님이 실제로 하신 말씀으로부터 보아, 그분은 그분의 재림이 예상 못할 비밀스러운 일이 되기를 원하시지 않았다. 사실, 그분은 그것이 특정 환난들을 통해 예측될 수 있기를 바라셨다. 간단히 말해서, 예수님은 제자들이 이 세상처럼 방심하는 것을 원하시지 않았다. 그분은 계속하여 말씀하셨다.

노아의 때와 같이 인자의 임함도 그러하리라 홍수 전에 노아가 방주에 들어가던 날까지 사람들이 먹고 마시고 장가 들고 시집 가고 있으면서 홍수가 나서 그들을 다 멸하기까지 깨닫지 못하였으니 인자의 임함도 이와 같으리라 그 때에 두 사람이 밭에 있으매 한 사람은 데려가고 한 사람은 버려둠을 당할 것이요[9] 두 여자가 맷돌질을 하고 있으매 한 사람은 데려가고 한 사람은 버려둠을 당할 것이니라 그러므로 깨어 있으라 어느 날에 너희 주가 임할는지 너희가 알지 못함이니라 너희도 아는 바니 만일 집 주인이 도둑이 어느 시각에 올 줄을 알았더라면 깨어 있어 그 집을 뚫지 못하게 하였으리라 이러므로 너희도 준비하고 있으라 생각하지 않은 때에 인자가 오리라(마 24:37-44).

다시 말하지만, 예수님의 명백한 관심사는 제자들이 그분의 재림에 준비되는 것이었다. 사실, 그것이야말로 감람산 강화의 주된 요점이다. 예수님께서 제자들에게 준비되고 깨어있으라고 하신 많은 경고들은 그분의 재림이 갑작스러움을 나타내기 위함이 아니라 그 때까지 준비되고 깨어있는 것이 얼마나 어려운지를 나타내기 위함이다. 그렇기 때문에, 환난 전에 언제든지 휴거할 것이라고 기대하고 자신이 다른 그리스도인들보다 준비가 더 잘 되었다고 생각하는 사람들은 실제로 준비되지 못했을 수 있다. 만일 그들이 환난을 예상하지 못한 상황에서 적그리스도의 통치 하의 전 세계적인 박해 속에 있다면 유혹 앞에서 쉽게 실족할 수 있다. 우리는 성경이 실제로 발생할 것이라고 가르치는 것에 대하여 준비하는 것이 좋을 것이다.

다시 말하지만, 만일 당신이 베드로, 야고보나 요한에게 언제 예수님의 재림을 볼 수 있다고 예상하는가 하고 묻는다면, 그들은 예수님이 그들에게 말씀하신 모든 표적들이 발생한 후에야 그분께서 재림하실 것이라고 대답할 것이다. 그들은 환난이나 적그리스도가 일어나기 전에 그분을 볼 수 있다고 예상하지 않았을 것이다.

밤의 도둑(A Thief in the Night)

예수님은 제자들이 그분이 재림하실 때 깨어있게 하기 위하여 많은 표적들을 설명하실 때 “밤의 도둑”이란 비유를 드셨음을 주목하라. 그러므로 “밤의 도둑”이란 비유를 사람들이 예수님의 재림에 대해서 어떠한 생각도 가질 수 없다는 것을 증명하기 위해 사용할 수 없다.

바울과 베드로는 “주님의 날”에 관해 쓸 때 모두 “밤의 도둑”이란 비유를 들었다(살전 5:2-4, 벧후 3:10을 보라). 그들은 그 비유가 7년 환난의 끝 또는 끝날 무렵에 임할 예수님의 진노의 재림과 관계가 있다고 믿었다. 그러나 흥미롭게도, 바울은 그의 독자들에게 “형제들아 너희는 어둠에 있지 아니하매 그 날이 도둑같이 너희에게 임하지 못하리니”(살전 5:4)라고 말했다. 그는 예수님의 비유를 정확하게 해석했다. 그는 표적들에 대해 깨어 있고 예수님을 순종적으로 따르는 사람들은 어둠에 있지 않으며 그리스도의 재림이 그들에게는 전혀 놀라운 일이 아니라는 것을 알았다. 그들에게 예수님은 밤의 도둑처럼 오시지 않을 것이다. 예수님의 가르침처럼 오직 어둠 속에 있는 사람들만이 놀라게 될 것이다(예수님이 계 3:3과 16:15에서 “밤의 도둑”의 비유를 아마겟돈 전쟁에서 사용하신 것도 보라).

감람산 강화에서 이 시점부터, 예수님은 반복적으로 제자들에게 그분의 재림에 준비되라고 권계하셨다. 같은 시점에서 그분은 악한 종의 비유, 열 처녀의 비유, 달란트의 비유, 그리고 양과 염소에 대한 심판에 대한 예언 등(모두 읽을 가치가 있다)을 통하여 제자들에게 어떻게 준비할지를 알려주셨다. 거의 모든 경우에, 그분은 그분의 재림을 준비하지 않는 자들에게는 지옥이 기다리고 있다고 경고하셨다(마 24:50-51; 25:30, 41-46을 보라). 그분이 재림했을 때 그분의 뜻대로 살고 있어야만 준비되었다고 할 수 있다.[10]

다른 이의(Another Objection)

휴거가 환난이 끝날 때 또는 끝날 무렵에 일어난다는 데 대해 일부 사람들이 반대하는 이유는 성경적으로 노아, 롯 그리고 애굽에서의 이스라엘과 같이 입증된 예로부터 보아 의인은 종래로 악인들과 함께 처벌되지 않았다는데 근거한다.

확실히, 우리에게는 의인이 7년 환난 중에 하나님의 진노를 받지 않을 좋은 이유가 있다. 왜냐하면, 그것은 성경의 많은 선례와 약속들에 어긋나기 때문이다(예를 들어, 살전 1:9-10; 5:8을 보라).

그러나 예수님은 대환난 기간에 의인들은 고통을 받을 것이라고 예언하셨다. 그들은 하나님의 손이 아닌 악인의 손에 붙여질 것이다. 그리스도인들은 박해에서 면제되지 않는다 – 그것은 약속된 박해이다. 7년 환난 중에 많은 신자들이 목숨을 잃게 된다(마 24:9; 계 6:9-11; 13:15; 16:5-6; 17:6; 18:24; 19:2을 보라). 많은 사람들은 목 베임을 당할 것이다(계 20:4을 보라).

따라서, 만일 특정 국가의 모든 신자들이 순교했다면, 하나님의 진노가 그 나라 전체에 떨어지는 것을 막을 수 있는 것은 아무것도 없을 것이다. 그리고 만일 한 나라에 신자들이 살아 있다면, 하나님은 악인들을 심판하실 때 그들을 보호하실 수 있을 것이다. 모세의 시대에 애굽을 심판하실 때, 그분은 이 능력을 증명하셨다. 이웃 애굽사람들이 한 번 또 한 번의 심판을 받을 때에, 하나님은 심지어 개 한 마리도 이스라엘을 향해 짖지 못하게 하셨다(출 11:7을 보라). 마찬가지로, 우리는 요한계시록을 읽으면 하나님께서 황충이 다섯 달 동안 땅의 악인들을 해하게 하셨지만, 이마에 특별한 인침을 받은 144,000명의 유대인 종들은 해하지 못하게 하신 것을 알 수 있다(계 9:1-11을 보라).

요한계시록에서의 휴거(The Rapture in Revelation)

우리는 요한계시록의 아무데에서도 교회의 휴거를 읽을 수 없으며, 요한계시록 19장에서 그리스도가 아마겟돈 전쟁에서 적그리스도와 그의 군대들을 결박하시기 위해 오신 것 외에는 아무데에서도 그분의 나타나심에 대해 읽을 수 없다. 심지어 그 때까지 휴거에 대한 기록이 없다. 그러나 그와 같은 때에 환난 중 순교한 사람들의 부활은 언급되고 있다(20:4을 보라). 왜냐하면, 바울은 그리스도 안에서 죽은 교회는 그리스도의 재림과 함께 부활한다고 썼으며, 그것은 교회가 휴거하는 시기와 같은데, 이것은 이미 고려했던 다른 말씀들과 함께 보았을 때, 우리로 하여금 휴거가 요한계시록 19장과 20장에 묘사된 7년 환난이 끝날 때까지 일어나지 않는다는 것을 믿도록 하기 때문이다.

그러나 다른 관점도 있다.

일부 사람들은 요한계시록 6장과 7장에서 휴거를 찾을 수 있다고 한다. 요한계시록 6:12-13에서 해가 “검은 털로 짠 상복 같이 검어지고” 별들이 땅에 떨어진다고 기록되었는데, 이것은 예수님이 재림하시고 택하신 자들을 모으시기 전에 일어나는 두 가지 징후이다(마 24:29-31). 그런 다음, 7 장 에서, 우리는 천국에 각 나라와 족속과 방언에서 나온 큰 무리가 있었는데 그들은 “큰 환난에서 나오는 자들”(7:14)임을 읽게 된다. 그들은 앞 장에서 나온 다른 한 그룹의 사람들처럼(6:9-11을 보라) 순교자로 묘사되지 않았는데, 이것은 우리로 하여금 그들이 순교 당한 것이 아니라 휴거했다는 추측을 하게 한다 – 그들은 대환난 때 구원받은 신자들일 것이다.

단순히 요한계시록 6:12-13에서 묘사한 우주적인 사건이 마태복음 24:29-31의 예수님의 말씀과 비슷하다는 이유로, 휴거가 그 사건들 뒤에 일어날 것이라고 가정할 수 있다. 그러나 우리에게는 요한계시록 6:12-13의 우주적인 사건이 7년 환난 중에 발생한다는 결정적인 증거가 없다. 만일 요한계시록 6:1-13 에 묘사된 사건들이 순차적이고, 휴거가 정확히 6:13 이후에 발생한다면, 그것은 우리로 하여금 적그리스도(6:1-2를 보라), 전 세계적인 전쟁(6:3-4을 보라), 기근( 6:5-6을 보라), 전쟁, 기근, 전염병과 짐승으로 인한 땅의 사 분의 일의 죽음(계 6:7-8을 보라), 그리고 많은 사람들의 순교(계 6:9-11을 보라)가 있기 전에는 휴거가 일어나지 않는다고 믿게 한다. 물론 이 말씀에서 묘사한 모든 사건들이 7년 환난 전에 일어날 수 있다. 그러나 이런 사건들은 환난 끝에 휴거가 일어나는, 7년 환난의 전반 과정을 묘사했을 수도 있다.

휴거가 7년 환난 전에 발생한다는 관점에 무게를 더 해 주는 사실은 바로 요한계시록 8장 이후에 “나팔 심판”과 “대접 심판”, 두 가지 일곱 심판이 등장한다는 것이다. 그중 후자를 통해 하나님의 진노가 마친다는 말씀이 있다(15:1을 보라). 그러나 대접의 심판이 있기 전에, 요한은 “짐승과 그의 우상과 그의 이름의 수를 이기고 벗어난 자들이 유리 바다 가에 서있는 것”(15:2)을 보았다. 이 승리한 성도들은 이미 휴거했을 수 있다. 반면에, 그들은 순교 당했을 수도 있다. 이 부분에 대한 성경의 말씀은 없다. 또한, 우리는 15장 2절이 그 근처에 설명된 장면과 어떤 연대적인 관계가 있는지도 모른다.

요한계시록에서 휴거가 7년 환난 전에 발생한다는 관점에 무게를 더 해 주는 또 다른 사실은 이것이다: 요한계시록 9:1-12에 기록된 다섯 번째 “나팔 심판”의 경우, 황충들은 “이마에 하나님의 인침을 받지 아니한 사람들만”(9:4) 해할 수 있는 권세를 가졌다고 했다. 그리고 유일하게 그 인침을 받은 사람은 144,000명의 이스라엘 자손들이라고 했다(계 7:3-8을 보라). 따라서 다른 모든 신자들은 다섯 번째 “나팔 심판”이 이르기 전에 휴거할 것으로 보인다. 그렇지 않으면, 그들은 황충들에게 쏘임당하는 것을 면할 수 없다. 또한, 황충은 다섯 달 동안 사람들을 괴롭힐 것이기 때문에(9:5, 10), 휴거는 7년 환난의 끝에서 적어도 다섯 달 전에 발생해야 할 것이다.

물론, 이런 논리 외에도 다른 방법들이 있다. 요한계시록에는 언급되지 않았지만 인침을 받은 다른 사람들이 있을지도 모른다. 어쨌든, 이것이 만일 휴거가 다섯 번째 나팔 심판 이전에 발생한다는 것을 증명한다면, 이것은 또한 황충의 공격이 있기 전에 휴거하지 못한 144,000명의 이스라엘 자손들이 있다는 것을 나타낸다. 그러나 그들은 하나님의 진노가 황충들을 통해 나타날 때 그것으로부터 보호받는 은총을 받았다.

이 모든 것에 대해 어떤 결론을 내려야 할까? 나는 단지 휴거가 7년 환난이 끝날 무렵 또는 끝에 발생한다는 결론밖에 내릴 수 없다. 신자들은 하나님의 진노로 인한 고통을 두려워할 필요가 없다. 그러나 그들은 심한 박해와 순교할 준비는 해야 한다.

환난 기간(The Tribulation Period)

성경이 7년 환난에 대해 무엇을 가르치는지를 좀 더 면밀하게 살펴보는 시간을 가져보도록 하자. 우리는 환난의 기간이 7년이라는 것을 어떻게 알 수 있을까? 우리는 요한계시록 외에, 아마도 성경에서 마지막 때에 관한 계시가 가장 많이 기록된 다니엘서에 대해 공부해야 한다.

다니엘서 9장에서 우리는 다니엘이 그의 동료 유대인들과 함께 바벨론의 포로로 있었다는 사실을 알게 된다. 다니엘은 예레미야서에 대한 공부를 통해 유대인이 바벨론에서 포로생활을 70년 동안 하게 된다는 사실을 발견하게 된다(단 9:2; 렘 25:11-12을 보라). 이 70년이 거의 끝난다는 것을 깨달은 후, 다니엘은 기도하여 그의 백성의 죄를 자백하고 주님의 자비를 구하기 시작하였다. 그의 기도에 대한 응답으로 가브리엘 천사가 그에게 나타나서 그리스도의 재림에 이르기까지 이스라엘이 겪어야 할 환난의 기간을 계시하였다. 다니엘서 9:24-27에 기록된 예언은 성경에서 가장 놀라운 부분 중의 하나이다. 나는 그것을 괄호 안의 설명과 함께 아래에 인용했다.

네 백성[이스라엘]과 네 거룩한 성[예루살렘]을 위하여 일흔 이레를 [우리가 이것에 대해 보겠지만, 분명 70개의 7년, 또는 총 490년을 가리킨다] 기한으로 정하였나니 허물이[어쩌면 이스라엘의 죄악의 정점인 자신의 메시아를 십자가에 못 박은 것을 가리킬 수 있다] 그치며 죄가[아마 그리스도의 십자가에서의 속죄를 가리킬 것이다] 끝나며 죄악이 용서되며[예수님의 십자가에서의 속죄를 가리킴에 의심의 여지가 없다] 영원한 의가 드러나며[하나님의 왕국에서 예수님의 지상 통치의 시작] 환상과 예언이 응하며[아마 성경이 씌어지는 것이 끝나거나 천 년 통치 이전의 모든 예언이 성취되는 것을 가리킬 수 있다] 또 지극히 거룩한 이가 기름 부음을 받으리라[어쩌면 천 년 왕국의 건립을 가리킬 수 있다] 그러므로 너는 깨달아 알지니라 예루살렘을 중건하라는 영이 날 때부터[이 영은 BC 445년에 아닥사스다 왕에 의해 반포되었다] 기름 부음을 받은 자 곧 왕이[주 예수 그리스도] 일어나기까지 일곱 이레와 예순두 이레가[총 예순 아홉 이레, 또는 483년] 지날 것이요 그 곤란한 동안에 성이 중건되어 광장과 거리가 세워질 것이며[이전에 바벨론에 의해 파괴된 예루살렘의 재건을 말한다] 예순두 이레 후에[BC 445년의 영이 있은 뒤 483년이 지난 시점을 말한다] 기름 부음을 받은 자가 끊어져 없어질 것이며[1년을 360일로 보는 유대인의 달력에 따라 계산하면 예수님은 AD 32년에 십자가에서 죽으신다] 장차 한 왕의[적그리스도] 백성이[로마인] 와서 그 성읍과 성소를 무너뜨리려니와[AD 70년에 디도와 로마 군대에 의한 예루살렘의 멸망을 가리킨다] 그의 마지막은 홍수에 휩쓸림 같을 것이며 또 끝까지 전쟁이 있으리니 황폐할 것이 작정되었느니라 그가[장차 오게 될 왕 – 적그리스도] 장차 많은 사람들과[이스라엘] 더불어 한 이레 동안의[또는 7년 동안 – 이것은 환난의 기간이다] 언약을 굳게 맺고 그가 그 이레의 절반에[3년 반 때 즈음이다] 제사와 예물을 금지할 것이며 또 포악하여 가증한 것이[적그리스도가 예루살렘의 유대인의 성전에 앉아 자기를 하나님이라고 내세울 때; 살후 2:1-4을 보라] 날개를 의지하여 설 것이며[예수님이 재림하실 것이다] 또 이미 정한 종말까지 진노가 황폐하게 하는 자에게 쏟아지리라 하였느니라 하니라[예수님에 의한 적그리스도의 패배](단 9:24-27, 강조추가).

특별한 490년(490 Special Years)

BC 445년에 예루살렘을 재건하라는 아닥사스다 왕의 법령이 반포돼서부터 하나님은 미래의 490년을 특별하게 배분하셨다. 하지만 그 490년은 순차적이 아니며 483년과 7년, 두 부분으로 나뉘었다. 첫 번째 483년이 완성되었을 때에(예수님이 십자가에 못 박히신 해), 시계는 멈추었다. 다니엘은 아마 시계가 거의 2,000년이 지난 지금까지 멈춰 있을 줄은 상상도 하지 못했을 것이다. 미래의 어떤 시점에서, 그 시계는 다시 작동하기 시작할 것이다. 그 마지막 7년은 “환난”뿐 아니라 “다니엘의 일흔 번째 이레”를 가리킨다.

그 7년은 두 개의 3년 반으로 나누어진다. 우리가 다니엘의 예언에서 읽다시피, 중간 시점에서 적그리스도는 이스라엘과의 언약을 깨고 “제사와 예물을 금지할 것이다.” 그다음에 그는 바울이 말한 것처럼 예루살렘 성전에 앉아 자기를 하나님이라고 내세울 것이다.[11] 그것이 바로 예수님이 언급하신 “멸망의 가증한 것”이다(마 24:15). 바로 그 이유 때문에 유대에 있는 신자들은 “산으로 도망해야 한다”(마 24:16). 왜냐하면, 그것은 이 세상 누구도 본적이 없는 최악의 환난이 시작됐음을 나타내기 때문이다(마 24:21을 보라).

요한계시록 20장에 기록된 것 같이 요한은 그의 환상에서 “유대인의 도망”을 상징적으로 보았을 수 있다. 만일 그렇다면, 유대의 신자들은 광야에 예비된 특별하고 안전한 곳에서 7년 환난의 나머지 시간, 정확히 3년 반 동안 “양육” 받게 될 것이다(계 12:6, 13-17). 요한은 그들의 도망에 분노한 사탄이 “하나님의 계명을 지키며 예수의 증거를 가진” 자들과 싸우려는 것을 미리 보았다(계 12:17). 이 때문에 나는 전 세계의 신자들이 적그리스도가 예루살렘에서 그의 신성을 선언했을 때 먼 곳으로 도망하는 것이 좋다고 생각한다.

다니엘의 마지막 계시(Daniel’s Last Revelation)

우리가 아직 고려하지 않은 다니엘서의 또 다른 흥미로운 구절은 마지막 12장이다. 그것은 한 천사가 다니엘에게 한 말씀이다. 나는 그것을 관호 안의 설명과 함께 아래에 인용했다.

그 때에 네 민족을 호위하는 큰 군주 미가엘이[천사] 일어날 것이요 또 환난이 있으리니 이는 개국 이래로 그 때까지 없던 환난일 것이며[이것은 예수님이 마태복음 24:21에서 말씀하신 것과 같은 환난일 것이다] 그 때에 네 백성 중 책에 기록된 모든 자가 구원을 받을 것이라[이것은 유대인들의 도망 또는 휴거 때 신자들이 구원받는 것을 가리킬 것이다] 땅의 티끌 가운데서 자는 자 중에서 많은 사람이 깨어나 영생을 받는 자도 있겠고 수치를 당하여서 영원히 부끄러움을 당할 자도 있을 것이며[의인과 악인들의 부활] 지혜 있는 자는 궁창의 빛과 같이 빛날 것이요 많은 사람을 옳은 데로 돌아오게 한 자는 별과 같이 영원토록 빛나리라[그들이 부활한 후, 의인은 새로운 몸을 입고 하나님의 영광 가운데 빛날 것이다] 다니엘아 마지막 때까지 이 말을 간수하고 이 글을 봉합하라 많은 사람이 빨리 왕래하며 지식이 더하리라[지난 세기 동안 교통과 지식의 놀라운 발전은 이 예언의 성취를 보여주는 듯 하다]

나 다니엘이 본즉 다른 두 사람이 있어 하나는 강 이쪽 언덕에 섰고 하나는 강 저쪽 언덕에 섰더니 그 중에 하나가 세마포 옷을 입은 자 곧 강물 위쪽에 있는 자에게 이르되 이 놀라운 일의 끝이 어느 때까지냐 하더라 내가 들은즉 그 세마포 옷을 입고 강물 위쪽에 있는 자가 자기의 좌우 손을 들어 하늘을 향하여 영원히 살아 계시는 이를 가리켜 맹세하여 이르되 반드시 한 때 두 때 반 때를[요한계시록 12:6과 12:14에 대한 판독에 따르면 3년 반의 시간이다] 지나서 성도의 권세가 다 깨지기까지이니 그렇게 되면 이 모든 일이 다 끝나리라 하더라[성도들이 적그리스도의 손에 3년 반 동안 붙여진다는 다니엘서 7:25의 말씀처럼, 여기서도 7년 환난의 마지막 3년 반을 가리키는 것이 분명하다. 천사가 말한 모든 일의 끝은 “성도의 권세가 다 깨질 때이다.”] 내가 듣고도 깨닫지 못한지라 내가 이르되 내 주여 이 모든 일의 결국이 어떠하겠나이까 하니 그가 이르되 다니엘아 갈지어다 이 말은 마지막 때까지 간수하고 봉합할 것임이니라 많은 사람이 연단을 받아[환난을 통해서임이 틀림없다] 스스로 정결하게 하며 희게 할 것이나 악한 사람은 악을 행하리니 악한 자는 아무것도 깨닫지 못하되 오직 지혜 있는 자는 깨달으리라 매일 드리는 제사를 폐하며 멸망하게 할 가증한 것을 세울 때부터 천이백구십 일을 지낼 것이요[이 두 사건 사이의 기간이 1,290이라고 해석해서는 안 된다. 왜냐하면, 그 두 사건은 모두 7년의 중간에 발생하기 때문이다. 오히려, 이 두 사건이 일어난 후로부터 마지막 때에 매우 중요한 무언가가 일어나기까지 1,290일을 지내야 한다고 해석해야 할 것이다. 1,290일은 360일을 일 년으로 계산했을 때 3년 반 그리고 30일이 되는데 이 기간은 다니엘서와 요한계시록의 예언에서 반복적으로 언급된 것이다. 왜 30일이란 시간이 추가되었는지는 추측할 수밖에 없다. 천사가 그 다음에 다니엘에게 한 말은 오묘함을 더 해 준다.] 마지막 때에 기다려서 천삼백삼십오 일까지 이르는 그 사람은 복이 있으리라[이에 우리는 신비의 또 다른 45일을 보게 된다] 너는 가서 마지막을 기다리라 이는 네가 평안히 쉬다가 끝날에는 네 몫을 누릴 것임이라[다니엘의 부활에 대한 약속](단 12:1-13).

분명한 것은, 마지막 때에 추가된 75일 동안에 아주 멋진 일이 일어날 것이다! 우리는 기다려야만 볼 수 있을 것이다 .

우리는 요한계시록의 마지막 장을 읽는 것을 통하여 그리스도의 재림 이후에 일어나는 많은 사건 중의 하나가 어린양의 혼인 잔치임을 알 수 있다. 한 천사는 요한에게 “어린 양의 혼인 잔치에 청함을 받은 자들은 복이 있다”(계 19:9)라고 말하였다. 아마 그것은 천사가 다니엘에게 말했던 것과 같은 축복일 수 있다. 그렇다면, 이 영광스러운 잔치는 예수님이 재림하신 후 두 개월 반 정도 지나서 벌어질 것이다.

그 75일 동안에 요한계시록의 마지막 장에 기록된, 적그리스도와 거짓 선지자가 불못에 던져지고, 사탄이 결박당하고, 그리스도의 왕국이 세워지는 것(계 19:20-20:4을 보라)과 같은 다른 사건들이 일어날 수도 있다.

천 년 왕국(The Millennium)

천 년 왕국은 예수님이 7년 환난 후에 천 년 동안 이 땅을 통치하시는 것을 말한다(계 20:3, 5, 7을 보라). 이사야는 거의 3천 년 전에 이 땅에 대한 그리스도의 통치를 예언하였다.

이는 한 아이가 우리에게 났고 한 아들을 우리에게 주신 바 되었는데 그의 어깨에는 정사를 메었고 그의 이름은 기묘자라, 모사라, 전능하신 하나님이라, 영존하시는 아버지라, 평강의 왕이라 할 것임이라 그 정사와 평강의 더함이 무궁하며 또 다윗의 왕좌와 그의 나라에 군림하여 그 나라를 굳게 세우고 지금 이후로 영원히 정의와 공의로 그것을 보존하실 것이라 만군의 여호와의 열심이 이를 이루시리라(사 9:6-7, 강조 추가).

마찬가지로, 가브리엘 천사는 마리아에게 그의 아들이 무궁한 나라를 다스릴 것이라고 선언하였다.

천사가 이르되 마리아여 무서워하지 말라 네가 하나님께 은혜를 입었느니라 보라 네가 잉태하여 아들을 낳으리니 그 이름을 예수라 하라 그가 큰 자가 되고 지극히 높으신 이의 아들이라 일컬어질 것이요 주 하나님께서 그 조상 다윗의 왕위를 그에게 주시리니 영원히 야곱의 집을 왕으로 다스리실 것이며 그 나라가 무궁하리라(눅 1:30-33, 강조 추가).[12]

천 년 왕국 기간에, 예수님은 예루살렘의 모든 산 위에 뛰어난 시온산에서 다스리실 것이다. 그분은 모든 국가를 공정하게 다스리실 것이며 온 땅에 평화가 가득할 것이다.

말일에 여호와의 전의 산이 모든 산 꼭대기에 굳게 설 것이요 모든 작은 산 위에 뛰어나리니 만방이 그리로 모여들 것이라 많은 백성이 가며 이르기를 오라 우리가 여호와의 산에 오르며 야곱의 하나님의 전에 이르자 그가 그의 길을 우리에게 가르치실 것이라 우리가 그 길로 행하리라 하리니 이는 율법이 시온에서부터 나올 것이요 여호와의 말씀이 예루살렘에서부터 나올 것임이니라 그가 열방 사이에 판단하시며 많은 백성을 판결하시리니 무리가 그들의 칼을 쳐서 보습을 만들고 그들의 창을 쳐서 낫을 만들 것이며 이 나라와 저 나라가 다시는 칼을 들고 서로 치지 아니하며 다시는 전쟁을 연습하지 아니하리라(사 2:2-4).

스가랴도 똑같이 예언하였다.

만군의 여호와가 이같이 말하노라 내가 시온을 위하여 크게 질투하며 그를 위하여 크게 분노함으로 질투하노라 여호와가 이같이 말하노라 내가 시온에 돌아와 예루살렘 가운데에 거하리니 예루살렘은 진리의 성읍이라 일컫겠고 만군의 여호와의 산은 성산이라 일컫게 되리라…만군의 여호와가 이와 같이 말하노라 다시 여러 백성과 많은 성읍의 주민이 올 것이라 이 성읍 주민이 저 성읍에 가서 이르기를 우리가 속히 가서 만군의 여호와를 찾고 여호와께 은혜를 구하자 하면 나도 가겠노라 하겠으며 많은 백성과 강대한 나라들이 예루살렘으로 와서 만군의 여호와를 찾고 여호와께 은혜를 구하리라 만군의 여호와가 이와 같이 말하노라 그 날에는 말이 다른 이방 백성 열 명이 유다 사람 하나의 옷자락을 잡을 것이라 곧 잡고 말하기를 하나님이 너희와 함께 하심을 들었나니 우리가 너희와 함께 가려 하노라 하리라 하시니라(슥 8:2, 20-23).

성경은 신자들이 실제로 그리스와 함께 천 년 동안 다스릴 것이라고 가르친다. 그들은 지금 얼마나 신실하게 사느냐에 따라 그분의 나라에서 상응한 책임을 지게 된다(단 7:27; 눅 19:12-27; 고전 6:1-3; 계 2:26-27; 5:9-10; 그리고 22:3-5을 보라).

우리는 부활의 몸을 입게 되지만, 그 때에 이 땅에는 죽을 수밖에 없는 몸을 가진 사람도 거주하게 될 것이다. 또한, 족장 시대의 수명이 회복되고 야생 동물도 잔인성을 잃게 될 것처럼 보인다.

내가 예루살렘을 즐거워하며 나의 백성을 기뻐하리니 우는 소리와 부르짖는 소리가 그 가운데에서 다시는 들리지 아니할 것이며 거기는 날 수가 많지 못하여 죽는 어린이와 수한이 차지 못한 노인이 다시는 없을 것이라 곧 백 세에 죽는 자를 젊은이라 하겠고 백 세가 못되어 죽는 자는 저주 받은 자이리라…이리와 어린 양이 함께 먹을 것이며 사자가 소처럼 짚을 먹을 것이며 뱀은 흙을 양식으로 삼을 것이니 나의 성산에서는 해함도 없겠고 상함도 없으리라 여호와께서 말씀하시니라(사 65:19-20, 25; 또한 사 11:6-9도 보라).

성경에는 미래의 천 년 왕국에 대한 언급이 많은데 특별히 구약 성경이 더 많다. 더 맣은 연구를 위해 이사야 11:6-16; 25:1-12; 예레미야 23:1-5; 요엘 2:30-3:21; 아모스 9:11-15; 미가 4:1-7; 스바냐 3:14-20; 스가랴 14:9-21; 요한계시록 20:1-6을 보라.

대부분의 시편도 천 년 왕국에 대한 예언으로 볼 수 있다. 예를 들어, 시편 48편의 아래 구절을 읽어보라.

여호와는 위대하시니 우리 하나님의 성, 거룩한 산에서 극진히 찬양 받으시리로다 터가 높고 아름다워 온 세계가 즐거워함이여 큰 왕의 성 곧 북방에 있는 시온 산이 그러하도다 하나님이 그 여러 궁중에서 자기를 요새로 알리셨도다 왕들이 모여서 함께 지나갔음이여 그들이 보고 놀라고 두려워 빨리 지나갔도다 거기서 떨림이 그들을 사로잡으니 고통이 해산하는 여인의 고통 같도다(시 48:1-6, 강조 추가).

예수님이 예루살렘에서 그분의 천 년 통치를 시작하셨을 때, 환난에서 생존한 이 땅의 많은 통치자들이 예수님의 통치에 대해 듣게 될 것이며 그것을 보러 직접 길을 떠날 것이다! 그리고 그들은 그들이 본 것에 의해 충격을 받게 될 것이다.[13]

그리스도의 천 년 통치에 대해 언급한 다른 시편을 보려면 아래의 장절을 참조하라. 2:1-12; 24:1-10; 47:1-9; 66:1-7; 68:15-17; 99:1-9; 그리고 100:1-5.

영원한 상태(The Eternal State)

천 년 왕국의 끝은 성경학자들이 말하는, 새 하늘과 새 땅으로 시작하는 “영원한 상태”의 시작을 표시한다. 고린도전서 15:24-28에 따르면, 예수님은 그 후에 모든 것을 아버지께 바칠 것이다.

그 후에는 마지막이니 그가[예수님] 모든 통치와 모든 권세와 능력을 멸하시고 나라를 아버지 하나님께 바칠 때라 그가 모든 원수를 그 발 아래에 둘 때까지 반드시 왕 노릇 하시리니 맨 나중에 멸망 받을 원수는 사망이니라 만물을 그 발 아래에 두셨다[시 8:6] 하셨으니 만물을 아래에 둔다 말씀하실 때에 만물을 그의 아래에 두신 이가[아버지] 그 중에 들지 아니한 것이 분명하도다 만물을 그에게[아버지] 복종하게 하실 때에는 아들 자신도 그 때에 만물을 자기에게 복종하게 하신 이에게 복종하게 되리니 이는 하나님이 만유의 주로서 만유 안에 계시려 하심이라.

천 년 동안 결박당한 사탄은 천 년 왕국의 끝에서 풀려난다. 그 후 그는 겉으로는 예수님께 순종하는체 하지만 속으로는 반역하는 사람들을 미혹할 것이다(시 66:3을 보라).

하나님은 사탄이 그들을 미혹하도록 허락하셔서 그들 마음의 진실한 모습을 드러내어 그들이 정당한 심판을 받게 하실 것이다. 사탄의 미혹속에서, 그들은 모여서 거룩한 성 예루살렘을 공격하여 예수님의 통치를 뒤엎으려고 시도할 것이다. 전투는 오래 지속되지 않을 것이다. 왜냐하면, 하늘에서 불이 내려와 그들의 군대를 태워버리고 사탄은 불과 유황 못에 던져져서 영원히 괴로움을 받게 될 것이기 때문이다(계 20:7-10을 보라).

시편 2편에서도 이 전투에 대해 예언하였다.

어찌하여 이방 나라들이 분노하며 민족들이 헛된 일을 꾸미는가 세상의 군왕들이 나서며 관원들이 서로 꾀하여 여호와와 그의 기름 부음 받은 자를 대적하며 우리가 그들의 맨 것을 끊고 그의 결박을 벗어 버리자 하는도다 하늘에 계신 이가 웃으심이여 주께서 그들을 비웃으시리로다 그 때에 분을 발하며 진노하사 그들을 놀라게 하여 이르시기를 내가 나의 왕을 내 거룩한 산 시온에 세웠다 하시리로다 내가 여호와의 명령을 전하노라 여호와께서 내게 이르시되 너는 내 아들이라 오늘 내가 너를 낳았도다 내게 구하라 내가 이방 나라를 네 유업으로 주리니 네 소유가 땅 끝까지 이르리로다 네가 철장으로 그들을 깨드림이여 질그릇 같이 부수리라 하시도다 그런즉 너희는 지혜를 얻으며 세상의 재판관들아 너희는 교훈을 받을지어다 여호와를 경외함으로 섬기고 떨며 즐거워할지어다 그의 아들에게 입맞추라 그렇지 아니하면 진노하심으로 너희가 길에서 망하리니 그의 진노가 급하심이라 여호와께 피하는 모든 사람은 다 복이 있도다!

최후의 심판(A Final Judgment)

영원한 상태에 이르기 전에, 최후에 심판이 이루어질 것이다. 모든 연령대의 모든 악인들은 몸이 부활하여 하나님의 보좌 앞에서 자기의 행위대로 심판을 받을 것이다(계 20:5, 11-15을 보라). 하데스에 있는 모든 사람들은 “크고 흰 보좌의 심판”을 받은 후 불못인 게헨나에 던져질 것이다. 이것을 둘째 사망이라고 한다(계 20:14).

영원한 상태는 첫 째 하늘과 땅이 없어진 후 시작되며, 이것은 “천지는 없어질지언정 내 말은 없어지지 아니하리라”(마 24:35)라는 이천 년 전의 예수님의 약속을 성취한다.

그런 다음 하나님은 베드로후서에서 예언한 것처럼, 새 하늘과 새 땅을 만드실 것이다.

그러나 주의 날이 도둑 같이 오리니 그 날에는 하늘이 큰 소리로 떠나가고 물질이 뜨거운 불에 풀어지고 땅과 그 중에 있는 모든 일이 드러나리로다 이 모든 것이 이렇게 풀어지리니 너희가 어떠한 사람이 되어야 마땅하냐 거룩한 행실과 경건함으로 하나님의 날이 임하기를 바라보고 간절히 사모하라 그 날에 하늘이 불에 타서 풀어지고 물질이 뜨거운 불에 녹아지려니와 우리는 그의 약속대로 의가 있는 곳인 새 하늘과 새 땅을 바라보도다(벧후 3:10-14; 또한 사 65:17-18도 보라).

마지막으로, 새 예루살렘이 하늘에서 땅에 내려올 것이다(계 21:1-2을 보라). 우리의 머리로서는 도저히 면적이 미국의 절반 크기인(계 21:16을 보라) 그 거룩한 성의 영광과 시간이 영원해지는 것의 경이로움을 이해할 수 없다. 우리는 하나님의 통치 아래에 완벽한 사회에서 생활하게 될 것이며 예수 그리스도께 영광을 돌릴 것이다!

[1]바울이 예수님께서 그의 동시대에 재림하실 수 있다고 믿었음을 보여주는 성경 구절은 빌 3:20; 살전 3:13; 5:23; 살후 2:1-5; 딤전 6:14-15; 딛 2:11-13; 히 9:28이다.

[2]베드로가 예수님께서 그의 동시대에 재림하실 것이라고 확신했음을 보여주는 다른 성경 구절은 벧후 1:15-19; 3:3-15이다.

[3]마가복음 13:3에서는 베드로, 야고보, 요한과 안드레가 그 자리에 있었음을 기록하고 있는데 마침 감람산 강화도 마가복음 13:1-37과 누가복음 21:5-36에 기록되었다. 누가복음 17:22-37도 유사한 내용을 담고 있다.

[4]사람들은 종종 앞 뒤 문맥을 무시한 채 이 약속만 가지고 예수님께서 재림하시기 전에 우리는 반드시 전 세계 복음화 작업을 완성해야 한다고 말한다. 하지만 문맥상으로 보면, 이 약속은 말세가 오기 전에 전 세계에 복음이 선포된다는 것을 말하고 있다.

[5]어떤 사람들이 말하는 것처럼, 교회의 휴거가 정확히 칠 년 환난 전에 발생한다면, 그들은 모두 휴거될 것이기 때문에 자신의 생명을 위해 도망하라는 예수님의 지시를 따를 필요가 없게 된다.

[6]어떤 사람은 예수님의 감람산 강화는 대환난 기간에 거듭난 유대인 신자들에게만 적용된다고 말하고 있다. 왜냐하면, 대환난 전에 거듭난 사람은 이미 모두 휴거할 것이기 때문이다. 하지만 그렇지 않다. 바울은 데살로니가의 이방인 신자들에게 그들의 휴거와 그리스도의 재림은 칠 년 환난 중에 적그리스도가 그의 신성을 선언하기 전에는 발생하지 않는다고 말했다.

[7]어떤 사람들은 요한계시록 20:4-6에서 언급한 부활은 실제로 첫째 부활의 두 번째 부분이며 첫째 부활은 휴거 때 그리스도가 처음 재림하셨을 때 발생한다고 말한다. 이 해석의 근거는 무엇인가? 만일 요한계시록 20:4-6의 부활이 두 번째 부활이라면, 왜 성경은 그것을 “두 번째 부활”이라고 말씀하지 않았을까?

[8]비록 그 날 예수님의 말씀을 들었던 사람들이 그들의 세대가 그 모든 일이 일어나는 것을 볼 수 있다고 생각했겠지만, 오늘날 우리는 그들이 보지 못했음을 알고 있다. 따라서 우리는 24:34의 예수님의 말씀을 해석할 때, 그 말씀은 그 모든 일이 한 세대에서 발생한다거나 그리스도인(또는 유대인)의 민족이(세대란 단어가 종종 민족으로 번역된다) 그 모든 일이 있기 전에 없어지지 않는다는 것을 의미했다고 보아야 한다.

[9]이 예에서 심판을 받는 사람이 구경 데려감을 당한 사람인지 아니면 버려둠을 당한 사람인지가 중요하지 않다. 하지만 사람들은 이 점에 대해 종종 변론하고 있다. 요점은 어떤 사람은 그리스도의 재림에 준비될 것이지만 어떤 사람은 그렇지 않다는 것이다. 그들의 준비된 정도가 그들의 영원한 운명을 결정할 것이다.

[10]분명히, 예수님께서 그분의 가장 가까운 제자들에게 그분의 재림에 준비되라고 경고하신 것으로 보아 그들이 아직 준비되지 않았을 가능성이 있었다. 만일 그분께서 그들이 죄 때문에 준비되지 않아 받게 될 영원한 형벌에 대해 경고하셨다면, 그들은 죄 때문에 구원을 상실할 가능성이 있다. 우리는 이로부터 거룩함의 중요성과 신자가 구원을 상실하는 것이 불가능하다고 말하는 사람들의 어리석음을 알 수 있다.

[11]물론, 이것은 예루살렘에 성전이 재건되어야 함을 우리에게 나타낸다. 왜냐하면, 현재(이 글이 쓰인 2005년)까지 예루살렘에는 성전이 없기 때문이다.

[12]이 성경 말씀은 우리가 성경 말씀을 오해함으로써 예언이 성취되는 시간을 쉽게 잘못 가정할 수 있음을 보여준다. 마리아는 쉽고 논리적으로 그녀의 특별한 아들이 몇십 년 내에 다윗의 왕좌에 군림할 것이라고 가정할 수 있었다. 가브리엘은 마리아에게 그녀가 야곱의 집을 왕으로 다스릴 아들을 낳게 될 것이라고 알려주었는데 이것은 마치도 예수님의 출생과 통치가 연속적인 것처럼 들린다. 마리아는 그들 사이에 적어도 이천 년이란 간격이 있을 것이라고는 상상하지 못했을 것이다. 우리도 예언을 해석함에 있어서 그와 비슷한 가정을 하지 않기 위해 주의해야 한다.

[13]다른 성경 말씀을 살펴보면, 천 년 왕국은 신자뿐만 아니라 불신자가 땅에 충만할 때 시작하는 것으로 보인다(사 2:1-5; 60:1-5; 단 7:13-14을 보라).

Quando Jesus andou sobre a terra em forma humana, disse claramente aos Seus discípulos que partiria e, então voltaria para buscá-los um dia. Quando voltasse, os levaria para o céu com Ele (o que os cristãos modernos chamam de “arrebatamento”). Por exemplo, na noite antes de Sua crucificação, Jesus disse aos Seus onze fiéis apóstolos:

Não se perturbe o coração de vocês. Creiam em Deus; creiam também em mim. Na casa de meu Pai há muitos aposentos; se não fosse assim, eu lhes teria dito. Vou preparar-lhes lugar. E se eu for e lhes preparar lugar, voltarei e os levarei para mim, para que vocês estejam onde eu estiver (Jo. 14:1-2, ênfase adicionada).

Está claramente implicado nas palavras de Jesus que Sua volta poderia acontecer durante a vida dos onze. Aliás, depois de ouvir o que Jesus disse, eles simplesmente teriam assumido que Ele retornaria durante a vida deles.

Jesus também advertiu Seus discípulos a estarem prontos para Sua volta, novamente implicando a possibilidade de Sua volta durante o tempo de vida deles (veja, por exemplo, Mt. 24:42-44).

A Volta Iminente de Jesus nas Epístolas (Jesus’ Imminent Return in the Epistles)

Os apóstolos que escreveram as cartas do Novo Testamento certamente afirmavam sua crença em que Jesus poderia voltar durante o tempo de vida de seus leitores do primeiro século. Por exemplo, Tiago escreveu:

Portanto, irmãos, sejam pacientes até a vinda do Senhor. Vejam como o agricultor aguarda que a terra produza a preciosa colheita e como espera com paciência até virem as chuvas do outono e da primavera. Sejam também pacientes e fortaleçam o seu coração, pois a vinda do Senhor está próxima (Tg. 5:7-8, ênfase adicionada).

Não haveria necessidade de Tiago ter exortado seus leitores a serem pacientes pelo que não poderia acontecer durante suas vidas. Contudo, ele cria que a vinda do Senhor estava próxima. Contextualmente, Tiago escreveu em um tempo em que a Igreja estava sofrendo perseguição (veja Tg. 1:2-4), um tempo em que os crentes, naturalmente, ansiavam pela volta do seu Senhor.

Similarmente, Paulo também acreditava que Jesus poderia voltar durante a vida de muitos dos seus contemporâneos:

Irmãos, não queremos que vocês sejam ignorantes quanto aos que dormem, para que não se entristeçam como os outros que não têm esperança. Se cremos que Jesus morreu e ressurgiu, cremos também que Deus trará, mediante Jesus e com ele, aqueles que nele dormiram. Dizemos a vocês, pela palavra do Senhor, que nós, os que estivermos vivos, os que ficarmos até a vinda do Senhor, certamente não precederemos os que dormem. Pois, dada a ordem, com a voz do arcanjo e o ressoar da trombeta de Deus, o próprio Senhor descerá dos céus, e os mortos em Cristo ressuscitarão primeiro. Depois nós, os que estivermos vivos seremos arrebatados com eles nas nuvens, para o encontro com o Senhor nos ares. E assim estaremos com o Senhor para sempre. Consolem-se uns aos outros com essas palavras (1 Ts. 4:13-18, ênfase adicionada).[1]

Dessa passagem, também aprendemos que quando Jesus voltar do céu, os corpos dos cristãos mortos serão ressuscitados e, juntamente com os crentes que estiverem vivos na Sua volta, serão “arrebatados… para o encontro com o Senhor nos ares” (o arrebatamento). Porque Paulo também disse que Jesus traria com Ele, dos céus, os que “nele dormiram”, só podemos concluir que no arrebatamento, os espíritos dos cristãos celestiais serão unidos aos seu corpos recém ressuscitados.

Pedro também acreditava que a vinda de Cristo era iminente quando escreveu sua primeira epístola:

Portanto, estejam com a mente preparada, prontos para agir; estejam alertas e coloquem toda a esperança na graça que lhes será dada quando Jesus Cristo for revelado… O fim de todas as coisas está próximo. Portanto, sejam criteriosos e estejam alertas; dediquem-se à oração… Mas alegrem-se à medida que participam dos sofrimentos de Cristo, para que também, quando a sua glória for revelada, vocês exultem com grande alegria (1 Pd. 1:13, 4:7, 13, ênfase adicionada).[2]

Finalmente, quando João escreveu sua carta às igrejas, ele também cria que o fim estava próximo e que os leitores de seus dias poderiam ver a volta de Jesus:

Filhinhos, esta é a última hora e, assim como vocês ouviram que o anticristo está vindo, já agora muitos anticristos têm surgido. Por isso sabemos que esta é a última hora… Filhinhos, agora permaneçam nele para que, quando ele se manifestar, tenhamos confiança e não sejamos envergonhados diante dele na sua vinda… Amados, agora somos filhos de Deus, e ainda não se manifestou o que havemos de ser, mas sabemos que, quando ele se manifestar, seremos semelhantes a ele, pois o veremos como ele é. Todo aquele que nele tem esta esperança purifica-se a si mesmo, assim como ele é puro (1 Jo. 2:18, 28; 3:2-3, ênfase adicionada).

Seu Atraso (His Delay)

Olhando para os últimos 2000 anos, percebemos que Jesus não voltou tão cedo quanto os apóstolos esperavam. Mesmo nos dias deles, haviam os que estavam começando a achar que Jesus nunca voltaria, vendo o quanto já tinha passado desde Sua partida. Quando a vida terrena de Pedro chegava ao fim, por exemplo (veja 2 Pd. 1:13-14), Jesus ainda não havia voltado e então, Pedro se dirigiu aos que tinham pensamentos duvidosos em sua última carta:

Antes de tudo saibam que, nos últimos dias, surgirão escarnecedores zombando e seguindo suas próprias paixões. Eles dirão: “O que houve com a promessa da sua vinda: Desde que os antepassados morreram, tudo continua como desde o princípio da criação”. Mas eles deliberadamente se esquecem de que há muito tempo, pela palavra de Deus, existem céus e terra, esta formada da água e pela água. E pela água o mundo daquele tempo foi submerso e destruído. Pela mesma palavra os céus e a terra que agora existem estão reservados para o fogo, guardados para o dia do juízo e para a destruição dos ímpios. Não se esqueçam disto, amados: para o Senhor um dia é como mil anos, e mil anos como um dia. O Senhor não demora em cumprir a sua promessa, como julgam alguns. Ao contrário, ele é paciente com vocês, não querendo que ninguém pereça, mas que todos cheguem ao arrependimento. O dia do Senhor, porém virá como ladrão. Os céus desaparecerão com um grande estrondo, os elementos serão desfeitos pelo calor, e a terra, e tudo o que nela há, será desnudada (2 Pd. 3:3-10).

Pedro afirmou que a demora de Jesus foi por causa de Seu amor e misericórdia — Ele quer dar mais tempo para que as pessoas se arrependam. Mas também afirmou que não havia dúvida de que Ele voltaria. E quando voltar, virá com grande ira.

Como veremos, as Escrituras deixam bem claro que a volta cheia de ira de Cristo será precedida de anos de tribulação mundial, como nunca antes houve, e o despejo da ira de Deus sobre os perversos. A maior parte do livro de Apocalipse fala sobre esse tempo futuro. Como veremos mais adiante em nosso estudo, as Escrituras indicam que haverá sete anos de tribulação futura. Não há dúvida de que o arrebatamento acontecerá durante ou perto desses sete anos.

Quando Exatamente Acontecerá o arrebatamento?(When Exactly Does the Rapture Occur?)

A questão que muitas vezes divide cristãos é o tempo exato do arrebatamento. Alguns dizem que o arrebatamento acontecerá um pouco antes dos sete anos de tribulação e, portanto, pode acontecer a qualquer hora. Outros dizem que acontecerá exatamente no meio dos sete anos de tribulação; outros, que acontecerá algum tempo depois da metade dos sete anos; e ainda outros, que o arrebatamento acontecerá na volta de Cristo, no fim da tribulação.

Com certeza, não vale a pena nos dividir por causa desse assunto, e todos os quatro lados devem lembrar que todos concordam que o arrebatamento acontecerá durante ou em um futuro bem próximo aos sete anos. Essa é um janela bem estreita entre milhares de anos de história. Então, ao invés de nos dividirmos por causa de nossos desentendimentos, vamos nos alegrar no que concordamos! Além do mais, o que cada um acredita não mudará o que irá acontecer.

Isso sendo dito, devo dizer-lhes que pelos primeiros vinte e cinco anos de minha vida cristã, acreditei que o arrebatamento aconteceria antes dos sete anos de tribulação. Cria nisso porque foi o que me ensinaram, e também não queria rever tudo o que tinha lido no livro de Apocalipse! Contudo, enquanto estudava as Escrituras sozinho, comecei a adotar uma visão diferente. Então, vamos dar uma olhada no que a Bíblia diz e ver que conclusões podem ser tiradas. Mesmo que eu não consiga te persuadir a se juntar ao meu lado, ainda devemos nos amar!

O Sermão do Monte (The Olivet Discourse)

Vamos começar considerando o 24^o capítulo de Mateus, uma seção das Escrituras que é fundamental a respeito dos eventos do fim dos tempos e a volta de Jesus. Juntamente com o 25^o capítulo, são conhecidos como o Sermão do Monte, porque esses dois capítulos são o registro de um sermão que Jesus deu a alguns de Seus discípulos mais íntimos[3] no Monte das Oliveiras. Enquanto lemos, vamos aprender sobre vários eventos do fim dos tempos, e considerar o que os discípulos de Jesus, a quem Ele endereçou Seu discurso, teriam concluído sobre o tempo do arrebatamento:

Jesus saiu do templo e, enquanto caminhava, seus discípulos aproximaram-se dele para lhe mostrar as construções do templo. “Vocês estão vendo tudo isto?”, perguntou ele. “Eu lhes garanto que não ficará aqui pedra sobre pedra; serão todas derrubadas”.Tendo Jesus se assentado no monte das Oliveiras, os discípulos dirigiram-se a ele em particular e disseram: “Dize-nos, quando acontecerão essas coisas: E qual será o sinal da tua vinda e do fim dos tempos?” (Mt. 24:1-3).

Os discípulos de Jesus queriam saber sobre o futuro. Queriam saber especificamente quando as construções do templo seriam destruídas (como Jesus tinha dito), e quais seriam os sinais da Sua volta e do fim dos tempos.

Olhando em retrospectiva, sabemos que as construções do templo foram completamente destruídas em 70 d.C. pelo general Tito e o exército romano. Também sabemos que Jesus ainda não voltou para reunir a Igreja; portanto, dificilmente esse dois eventos são simultâneos.

Jesus Responde as Perguntas Deles (Jesus Answers Their Questions)

Parece que Mateus não registrou a resposta de Jesus quanto à primeira pergunta sobre a futura destruição do templo, mas Lucas sim (veja Lc. 21:12-24). No evangelho de Mateus, Jesus começou a falar imediatamente sobre os sinais que precederiam Sua volta e o fim dos tempos:

Jesus respondeu: “Cuidado, que ninguém os engane. Pois muitos virão em meu nome, dizendo: ‘Eu sou o Cristo!’ e enganarão a muitos. Vocês ouvirão falar de guerras e rumores de guerras, mas [vocês] não tenham medo. É necessário que tais coisas aconteçam, mas ainda não é o fim. Nação se levantará contra nação, e reino contra reino. Haverá fomes e terremotos em vários lugares. Tudo isso será o início das dores (Mt. 24:4-8, ênfase adicionada).

Está claro desde o início desse sermão que Jesus acreditava que Seus discípulos, do primeiro século, poderiam estar vivos durante os eventos que levariam à Sua volta. Note quantas vezes ele se referiu aos discípulos com o pronome pessoal vocês. Jesus usou o pronome pessoal vocês pelo menos vinte vezes no capítulo 24, portanto, todos os Seus discípulos acreditaram que veriam as coisas que Jesus estava dizendo.

Sabemos, é claro, que todos os discípulos que ouviram Jesus naquele dia, morreram há muito tempo. Contudo, não devemos concluir que Jesus os estava enganando, mas que Ele mesmo não sabia a hora exata de Sua volta (veja Mt. 24:36). Realmente, seria bem possível então, que aqueles que ouviram Seu discurso no Monte das Oliveiras estivessem vivos na Sua volta.

A maior preocupação de Jesus era que Seus discípulos fossem enganados por falsos cristos, assim como muitos serão durante os últimos dias. Sabemos que o anticristo será um falso cristo, enganando a muitos. Eles o considerarão um maravilhoso salvador.

Jesus disse que haverá guerras, fome e terremotos, mas indicou que esses eventos não são sinais de Sua volta, mas somente “o início das dores”. Seria seguro dizer que esses sinais têm acontecido pelos últimos dois mil anos. Contudo, depois disso, Jesus fala de algo que ainda não aconteceu.

Começa a Tribulação Mundial (Worldwide Tribulation Begins)

“Então eles os entregarão para serem perseguidos e condenados à morte, e vocês serão odiados por todas as nações por minha causa. Naquele tempo muitos ficarão escandalizados, trairão e odiarão uns aos outros, e numerosos falsos profetas surgirão e enganarão a muitos. Devido ao aumento da maldade, o amor de muitos esfriará, mas aquele que perseverar até o fim será salvo. E este evangelho do Reino será pregado em todo o mundo como testemunho a todas as nações, e então virá o fim” (Mt. 24:9-14, ênfase adicionada).

Novamente, se você perguntasse aos que ouviram Jesus naquele dia: “Você acha que estará vivo para ver o cumprimento dessas coisas?”, com certeza, teriam respondido que sim. Jesus continuava usando o pronome pessoal vocês.

Como acabamos de ler, depois das “dores” virá um evento que certamente ainda não aconteceu, um tempo como nenhum outro de perseguição mundial aos cristãos. Seremos odiados “por todas as nações” ou literalmente, por “todos os grupos étnicos e tribos”. Jesus estava falando de um tempo específico quando isso acontecerá, não um tempo genérico de mais de cem anos, pois Ele disse na próxima frase: “Naquele tempo muitos ficarão escandalizados, trairão e odiarão uns aos outros”.

Obviamente, Sua afirmação é sobre a escandalização de cristãos que irão, então, odiar outros crentes, já que os ímpios não podem ficar “escandalizados”, e então odiar uns aos outros. Portanto, quando a perseguição mundial começar, o resultado será uma grande apostasia de muitos que se dizem seguidores de Cristo. Se são crentes genuínos ou falsos, ovelhas ou bodes, muitos ficarão escandalizados e, por sua vez, revelarão as verdadeiras identidades de outros crentes para as autoridades perseguidoras, odiando os que um dia disseram amar. O resultado será a purificação da Igreja por todo o mundo.

Também haverá um levantamento de falsos profetas, um dos quais é mencionado no livro de Apocalipse como o cúmplice do anticristo (veja Ap. 13:11-18; 19:20; 20:10). O caos aumentará a ponto de esfriar o pouco amor que restará nos corações das pessoas, e os corações dos pecadores se tornarão completamente duros.

Mártires e Sobreviventes (Martyrs and Survivors)

Mesmo que Jesus tenha profetizado que os crentes perderão suas vidas (veja 24:9) aparentemente nem todos irão, pois Ele prometeu que os que continuarem até o fim serão salvos (veja 24:13). Isto é, se não se permitirem serem enganados pelos falsos cristos ou profetas e resistirem à tentação de abandonarem a fé e desistir, serão salvos, ou resgatados por Cristo quando Ele voltar para reuni-los no céu. Esse futuro tempo de tribulação e resgate também foi revelado ao profeta Daniel, que ouviu:

Naquela ocasião Miguel, o grande príncipe que protege o seu povo, se levantará. Haverá um tempo de angústia como nunca houve desde o início das nações até então. Mas naquela ocasião o seu povo, todo aquele cujo nome está escrito no livro, será liberto. Multidões que dormem no pó da terra acordarão: uns para a vida eterna, outros para a vergonha, para o desprezo eterno (Dn. 12:1-2).

A salvação ainda será graciosamente oferecida mesmo durante esse dias, já que Jesus prometeu que o evangelho seria proclamado a todas as nações (literalmente, “grupos étnicos e tribos”), dando um última oportunidade de arrependimento, e então, o fim viria.[4] É interessante que lemos no livro de Apocalipse o que pode ser o cumprimento da promessa de Jesus:

Então vi outro anjo, que voava pelo céu e tinha na mão o evangelho eterno para proclamar aos que habitam na terra, a toda nação, tribo, língua e povo. Ele disse em alta voz: “Temam a Deus e glorifiquem-no, pois chegou a hora do seu juízo. Adorem aquele que fez os céus , a terra, o mar e as fontes das águas” (Ap. 14:6-7, ênfase adicionada).

Alguns acham que a razão de um anjo proclamar o evangelho é porque até esse tempo da tribulação de sete anos, o arrebatamento terá acontecido e todos os crentes terão sido levados. Mas é claro que isso é especulação.

O Anticristo (The Antichrist)

O profeta Daniel revelou que o anticristo se assentará no templo reconstruído em Jerusalém no meio dos sete anos de tribulação e se proclamará Deus (veja Dn. 9:27, que estudaremos mais tarde). É esse evento que Jesus tinha em mente quando continuou Seu discurso no Monte das Oliveiras:

“Assim, quando vocês virem ‘o sacrilégio terrível’, do qual falou o profeta Daniel, no Lugar Santo — quem lê entenda — então, os que estiverem na Judéia fujam para os montes. Quem estiver no telhado de sua casa não desça para tirar dela coisa alguma. Quem estiver no campo não volte para pegar seu manto. Como serão terríveis aqueles dias para as grávidas e para as que estiverem amamentando! Orem para que a fuga de vocês não aconteça no inverno nem no sábado. Porque haverá então grande tribulação, como nunca houve desde o princípio do mundo até agora, nem jamais haverá.[5] Se aqueles dias não fossem abreviados, ninguém sobreviveria; mas, por causa dos eleitos, aqueles dias serão abreviados” (Mt. 24:15-22).

Essa é uma elaboração mais específica a respeito da tribulação que Jesus tinha falado mais cedo (veja 24:9). Quando o anticristo declarar que é Deus do templo de Jerusalém, uma perseguição inimaginável começará contra os que creem em Jesus. Quando se declarar Deus, o anticristo irá esperar que todos reconheçam sua divindade; consequentemente, todos os verdadeiros seguidores de Cristo, imediatamente se tornarão inimigos oficiais do estado e serão caçados e mortos. É por isso que Jesus disse que os crentes na Judeia devem fugir para as montanhas sem demora, orando para que sua fuga não seja atrapalhada por motivo algum.

Acho que seria uma boa ideia que todos os crentes ao redor do mundo fugissem para algum lugar remoto quando isso acontecer, já que provavelmente será coberto por equipes de televisão do mundo inteiro. As Escrituras nos dizem que todo o mundo será enganado pelo anticristo, pensarão que ele é o Cristo e serão fiéis a ele. Quando se declarar Deus, acreditarão nele e o adorarão; quando blasfemar contra o verdadeiro Deus — o Deus dos cristãos — influenciará os enganados a odiar todos os que se recusam a adorá-lo (veja Ap. 13:1-8).

Jesus prometeu uma eventual libertação para Seu povo ao abreviar esses dias de tribulação; caso contrário “ninguém sobreviveria” (24:22). Sua abreviação desses dias “por causa dos eleitos” deve ser uma referência a libertação que trará quando aparecer e reuni-los no céu. Contudo, Jesus não nos diz aqui quanto tempo depois da declaração de divindade do anticristo, essa libertação acontecerá.

De qualquer forma, notamos mais uma vez que Jesus deixou Seus ouvintes daquele dia com a impressão de que viveriam para ver o anticristo declarar sua divindade e travar guerra contra os cristãos. Isso vai contra ao que alguns afirmam: os crentes serão arrebatados antes desse evento. Se você tivesse perguntado a Pedro, Tiago ou João se Jesus voltaria para resgatá-los antes da declaração de divindade do anticristo, eles teriam respondido: “Aparentemente não”.

Guerra Contra os Santos (War Against the Saints)

As Escrituras falam em outras passagens sobre a perseguição que o anticristo infligirá aos cristãos. Por exemplo, foi revelado a João, como ele registrou no livro de Apocalipse:

À besta foi dada uma boca para falar palavras arrogantes e blasfemas, e lhe foi dada autoridade para agir durante quarenta e dois meses. Ela abriu a boca para blasfemar contra Deus e amaldiçoar o seu nome e o seu tabernáculo, os que habitam nos céus. Foi-lhe dado poder para guerrear contra os santos e vencê-los. Foi-lhe dada autoridade sobre toda tribo, povo, língua e nação (Ap. 13:5-7, ênfase adicionada).

Note que o anticristo receberá “autoridade para agir” por quarenta e dois meses, ou seja, três anos e meio, exatamente a metade da tribulação. Parece lógico pensar que será nos últimos quarenta e dois meses de tribulação que o anticristo receberá “autoridade para agir”, já que sua autoridade será completamente tirada dele quando Cristo retornar para travar guerra contra ele e seus exércitos no fim da tribulação.

Obviamente, sua “autoridade para agir” por quarenta e dois meses fala de uma autoridade especial, já que o anticristo receberá autoridade de Deus durante sua ascendência ao poder. Essa “autoridade para agir” especial pode ser uma referência ao tempo que ele receberá para dominar os santos, pois lemos no livro de Daniel:

Enquanto eu observava, esse chifre [o anticristo] guerreava contra os santos e os derrotava, até que o ancião [Deus] veio e pronunciou a sentença a favor dos santos do Altíssimo; chegou a hora de eles tomarem posse do reino… Ele [o anticristo] falará contra o Altíssimo, oprimirá os seus santos e tentará mudar os tempos e as leis. Os santos serão entregues nas mãos dele por um tempo, tempos e meio tempo (Dn. 7:21-22, 25, ênfase adicionada).

Daniel predisse que os santos serão entregues nas mãos do anticristo por “um tempo, tempos e meio tempo”. Essa frase enigmática deve ser interpretada como três anos e meio, de acordo com uma comparação em Apocalipse 12:6 e 14. Lemos em Apocalipse 12:6 que uma certa mulher simbólica receberá um lugar para se esconder no deserto para que a “sustentassem durante mil duzentos e sessenta dias”, que é três anos e meio (anos de 360 dias). Então, oito versículos adiante, ela é mencionada novamente, e a Bíblia diz que ela receberá um lugar para se esconder no deserto, onde será “sustentada durante um tempo, tempos e meio tempo”. Portanto, “tempo, tempos e meio tempo” é o equivalente a 1.260 dias, ou três anos e meio.

Portanto, a palavra “tempo”, nesse contexto, significa ano, “tempos” significa dois anos e “meio tempo”, meio ano. Essa expressão incomum encontrada em Apocalipse 12:14 deve significar a mesma coisa que em Daniel 7:21. Então, sabemos que os santos serão entregues nas mãos do anticristo por três anos e meio, o mesmo tempo que lemos em Apocalipse 13:5 que o anticristo receberia “autoridade para agir”.

Acho que não é preciso dizer que ambos os períodos de quarenta e dois meses terão duração idêntica. Se o início do segundo período, no meio dos sete anos de tribulação, começar na declaração de divindade do anticristo, então, os santos serão entregues nas suas mãos pelos próximos três anos e meio, e Jesus os libertará quando aparecer no céu e os reunir para Si no fim ou perto do fim dos sete anos de tribulação. Contudo, se esse período começar em algum outro momento da tribulação, podemos concluir que o arrebatamento acontecerá antes do fim dos sete anos de tribulação.

O problema com a segunda possibilidade é que ela requer que os santos sejam entregues nas mãos do anticristo antes de correrem perigo e precisarem fugir para as montanhas na sua declaração de divindade. Isso parece ilógico.

O problema com a primeira possibilidade é que parece significar que os santos ainda estarão na terra durante muitos dos julgamentos mundiais cataclísmicos sobre os quais lemos no livro de Apocalipse. Consideraremos esse problema mais tarde.

Agora vamos voltar ao discurso no Monte das Oliveiras.

Falsos Messias (False Messiahs)

Depois, Jesus falou aos Seus discípulos sobre a importância de não serem enganados por relatos de falsos cristos:

“Se, então, alguém lhes disser [a vocês]: ‘Vejam, aqui está o Cristo!’ ou: ‘Ali está ele!’, não acreditem. Pois aparecerão falsos cristos e falsos profetas que realizarão grandes sinais e maravilhas para, se possível, enganar até os eleitos. Vejam que eu os avisei [a vocês] antecipadamente. Assim, se alguém lhes disser [a vocês]: ‘Ele está lá, no deserto!’, não saiam; ou: ‘Ali está ele, dentro da casa!’, não acreditem. Porque assim como o relâmpago sai do Oriente e se mostra no Ocidente, assim será a vinda do Filho do homem. Onde houver um cadáver, aí se ajuntarão os abutres (Mt. 24:23-28).

Note mais uma vez quantas vezes Jesus se dirigiu aos discípulos. Seus ouvintes no Monte das Oliveiras teriam esperado viver para ver a ascensão de falsos cristos e falsos profetas que fariam grandes milagres. E teriam esperado ver Jesus voltar no céu como relâmpago.

É claro que o perigo que virá durante esse tempo será muito grande, pois a perseguição contra os crentes será horrível e falsos cristos e profetas serão muito convincentes por causa de seus milagres. É por isso que Jesus avisou repetidas vezes aos Seus discípulos sobre o que aconteceria antes de Sua volta. Ele não queria que eles fossem enganados como muitos serão. Cristãos verdadeiros e firmes esperarão pela volta de Jesus no céu, como relâmpago, enquanto os que não são verdadeiros seguidores serão atraídos a falsos cristos como abutres são atraídos a carcassas no deserto.

Sinais no Céu (Signs in the Sky)

Jesus continuou:

“Imediatamente após a tribulação daqueles dias ‘o sol escurecerá, e a lua não dará a sua luz; as estrelas cairão do céu, e os poderes celestes serão abalados’. Então aparecerá no céu o sinal do Filho do homem, e todas as nações da terra se lamentarão e verão o Filho do homem vindo nas nuvens do céu com poder e grande glória. E ele enviará os seus anjos com grande som de trombeta, e estes reunirão os seus eleitos dos quatro ventos, de uma a outra extremidade dos céus” (Mt. 24:29-31).

As imagens dessa seção do discurso de Jesus no Monte das Oliveiras eram conhecidas dos judeus de Seus dias, já que usou imagens de Isaías e Joel que falam do julgamento final de Deus e o fim do mundo, o que é muitas vezes chamado de “o dia do Senhor”, quando o sol e a lua escurecerão (veja Is. 13:10-11 e Jl. 2:31). Então, todos os habitantes da terra verão Jesus voltar no céu em Sua glória, e lamentarão. Então, os anjos de Jesus “reunirão os seus eleitos dos quatro ventos, de uma a outra extremidade dos céus”, indicando que os cristãos serão reunidos para se encontrarem com Jesus no ar, e pode acontecer ao “grande som de trombeta”.

Novamente, se você tivesse perguntado a Pedro, Tiago ou João, nesse ponto do discurso no Monte das Oliveiras, se Jesus voltaria antes ou depois do anticristo e da grande tribulação, com certeza, teriam dito: “Depois”.

A Volta e o arrebatamento (The Return and the Rapture)

Essa seção do discurso no Monte das Oliveiras é bem parecido com um evento que Paulo descreveu, que é, sem dúvida, o arrebatamento da Igreja, mas um evento que muitos comentaristas dizem que acontecerá antes do período da tribulação começar. Considere a seguinte passagem que examinamos mais cedo nesse capítulo:

Irmãos, não queremos que vocês sejam ignorantes quanto aos que dormem, para que não se entristeçam como os outros que não têm esperança. Se cremos que Jesus morreu e ressurgiu, cremos também que Deus trará, mediante Jesus e com ele, aqueles que nele dormiram. Dizemos a vocês, pela palavra do Senhor, que nós, os que estivermos vivos, os que ficarmos até a vinda do Senhor, certamente não precederemos os que dormem. Pois, dada a ordem, com a voz do arcanjo e o ressoar da trombeta de Deus, o próprio Senhor descerá dos céus, e os mortos em Cristo ressuscitarão primeiro. Depois nós, os que estivermos vivos seremos arrebatados com eles nas nuvens, para o encontro com o Senhor nos ares. E assim estaremos com o Senhor para sempre. Consolem-se uns aos outros com essas palavras. Irmãos, quanto aos tempos e épocas, não precisamos escrever-lhes, pois vocês mesmos sabem perfeitamente que o dia do Senhor virá como ladrão à noite. Quando disserem: “Paz e segurança”, a destruição virá sobre eles de repente, como as dores de parto à mulher grávida; e de modo nenhum escaparão (1 Ts. 4:13 – 5:3, ênfase adicionada).

Paulo escreveu sobre a vinda de Jesus do céu com a trombeta de Deus e sobre os cristãos sendo arrebatados “para o encontro com o Senhor nos ares”. Parece a mesma coisa que Jesus estava descrevendo em Mateus 24:30-31, o que obviamente acontecerá depois da ascensão do anticristo e da tribulação.

Além do mais, Paulo, enquanto continuou escrevendo sobre a volta de Cristo, mencionou o assunto de quando aconteceria “o fim dos tempos” e lembrou seus leitores que eles já sabiam bem que “o dia do Senhor virá como ladrão à noite”. Paulo acreditava que o arrebatamento e a volta de Cristo aconteceriam no “dia do Senhor”, um dia no qual terrível ira e destruição cairiam sobre os que esperavam “paz e segurança”. Quando Cristo voltar para reunir Sua Igreja, Sua ira cairá sobre o mundo.

Isso está em perfeita harmonia com o que Paulo escreveu em sua carta aos tessalonicenses a respeito da ira de Cristo na Sua volta:

É justo da parte de Deus retribuir com tribulação aos que lhes causam tribulação, e dar alívio a vocês, que estão sendo atribulados, e a nós também. Isso acontecerá quando o Senhor Jesus for revelado lá dos céus, com os seus anjos poderosos, em meio a chamas flamejantes. Ele punirá os que não conhecem a Deus e os que não obedecem ao evangelho de nosso Senhor Jesus. Eles sofrerão a pena de destruição eterna, a separação da presença do Senhor e da majestade do seu poder. Isso acontecerá no dia em que ele vier para ser glorificado em seus santos e admirado em todos os que creram, inclusive vocês que creram em nosso testemunho (2 Ts. 1:6-10, ênfase adicionada).

Paulo disse que quando Jesus voltasse para aliviar os cristãos tessalonicenses perseguidos (veja 2 Ts. 1:4-5), Ele apareceria “com os seus anjos poderosos, em meio a chamas flamejantes” para afligir aqueles que tinham afligido, dando retribuição justa. Isso dificilmente parece com a crença dos pré-tribulacionistas, quando a Igreja é supostamente reunida por Cristo antes que o período de sete anos de tribulação comece, e o que é normalmente chamado de uma secreta aparição de Jesus e uma quieta reunião da Igreja. Não, isso parece exatamente com o que Jesus descreveu em Mateus 24:30-31, Sua volta no fim ou perto do fim do período de tribulação, quando Ele reunirá os cristãos e derramará Sua ira sobre os ímpios.

O Dia do Senhor (The Day of the Lord)

Mais adiante nessa mesma carta, Paulo escreveu:

Irmãos, quanto à vinda de nosso Senhor Jesus Cristo e à nossa reunião com ele, rogamos a vocês que não se deixem abalar nem alarmar tão facilmente, quer por profecia, que por palavra, quer por carta supostamente vinda de nós, como se o dia do Senhor já tivesse chegado (2 Ts. 2:1-2, ênfase adicionada).

Primeiramente, note que o assunto de Paulo era a volta de Cristo e o arrebatamento. Ele escreveu sobre a “nossa reunião com ele” usando palavras idênticas às de Jesus em Mateus 24:31, quando Ele falou sobre os anjos que “reunirão” os Seus eleitos “de uma a outra extremidade dos céus”.

Em segundo lugar, note que Paulo igualou esses eventos ao “dia do Senhor”, assim como fez em 1 Tessalonicenses 4:13 – 5:2. Isso não pode ficar mais óbvio.

Paulo continuou:

Não deixem que ninguém os engane de modo algum. Antes daquele dia virá a apostasia e, então, será revelado o homem do pecado, o filho da perdição. Este se opõe e se exalta acima de tudo o que se chama Deus ou é objeto de adoração, chegando até a assentar-se no santuário de Deus, proclamando que ele mesmo é Deus (2 Ts. 2:3-4, ênfase adicionada).

De alguma forma, os cristãos tessalonicenses estavam sendo enganados, pensando que o dia do Senhor, que de acordo com Paulo deve começar com o arrebatamento e a volta de Cristo, já tinha começado. Mas Paulo deixou claro que Ele não pode vir antes da apostasia (talvez o grande escândalo do qual Jesus falou em Mateus 24:10) e antes do anticristo declarar sua divindade no templo de Jerusalém. Portanto, Paulo disse claramente aos cristãos tessalonicenses que eles não devem esperar a volta de Cristo, o arrebatamento ou o dia do Senhor antes da declaração de divindade do anticristo.[6]

Em seguida, Paulo descreve a volta de Cristo e a destruição do anticristo:

Não se lembram de que quando eu ainda estava com vocês costumava lhes falar essas coisas?E agora vocês sabem o que o está detendo, para que ele seja revelado no seu devido tempo. A verdade é que o mistério da iniqüidade já está em ação, restando apenas que seja afastado aquele que agora o detém. Então será revelado o perverso, a quem o Senhor Jesus matará com o sopro de sua boca e destruirá pela manifestação de sua vinda. A vinda desse perverso é segundo a ação de Satanás, com todo o poder, com sinais e com maravilhas enganadoras. Ele fará uso de todas as formas de engano da injustiça para os que estão perecendo, porquanto rejeitaram o amor à verdade que os poderia salvar (2 Ts. 2:5-10).

Paulo escreveu que o anticristo será “destruído pela manifestação da sua vinda”. Se essa “manifestação” é a mesma que Sua manifestação no arrebatamento, mencionada nove versículos mais cedo (veja 2:1), o anticristo será destruído no mesmo dia que a igreja for reunida para se encontrar com o Senhor nos ares. O registro de Apocalipse 19 e 20 apoia essa interpretação. Nesses capítulos, lemos sobre a volta de Cristo (veja Ap. 19:11-16), a destruição do anticristo e seus exércitos (veja 19:17-21), o aprisionamento de Satanás (veja 20:1-3) e a “primeira ressurreição” (veja 20:4-6), na qual os crentes que forem martirizados durante os sete anos de tribulação voltarão à vida. Se essa realmente for a primeira ressurreição no sentido de ser a primeira ressurreição geral dos santos, então, há menos dúvidas de que o arrebatamento e a volta de Cristo acontecerão na mesma hora em que a destruição do anticristo, já que as Escrituras deixam claro que os que morrerem em Cristo serão ressuscitados corporalmente no arrebatamento (veja 1 Ts. 4:15-17).[7]

Esteja Preparado (Being Ready)

Vamos voltar mais uma vez ao discurso no Monte das Oliveiras:

“Aprendam a lição da figueira: quando seus ramos se renovam e suas folhas começam a brotar, vocês sabem que o verão está próximo. Assim também quando virem todas estas coisas, saibam que ele está próximo, às portas. Eu lhes asseguro que não passará esta geração até que todas estas coisas aconteçam.[8] Os céus e a terra passarão, mas as minhas palavras jamais passarão” (Mt. 24:32-35).

Jesus não queria que Seus discípulos fossem pegos desprevenidos, esse era o ponto principal do discurso no Monte das Oliveiras. Eles saberiam que Ele estava “às portas” quando começassem a ver “todas estas coisas” — a tribulação mundial, a apostasia, o levantamento de muitos falsos profetas, a declaração de divindade do anticristo, e ainda mais perto do tempo de Sua volta, o escurecimento do sol e da lua, juntamente com a queda das estrelas.

Contudo, logo após lhes dizer os sinais que precederiam a Sua volta por alguns anos, meses ou dias, Ele lhes disse que a hora exata de Sua volta permaneceria um mistério:

“Quanto ao dia e à hora ninguém sabe, nem os anjos dos céus, nem o Filho, senão somente o Pai” (Mt. 24:36).

Essa passagem é citada fora de contexto tantas vezes! É normalmente citada para sustentar o conceito de que não temos ideia de quando Jesus voltará, pois Ele pode voltar a qualquer hora e levar a Igreja. Contudo, dentro do contexto, não é isso que Jesus quis dizer. Ele tinha acabado de se esforçar para ter certeza de que Seus discípulos estariam preparados para Sua volta quando retornasse. Ele está simplesmente dizendo que o dia e a hora exata não seriam revelados a eles. Além do mais, é óbvio que nessa passagem Jesus não estava se referindo ao Seu suposto primeiro retorno, antes do início dos sete anos de tribulação, quando a Igreja seria supostamente arrebatada em segredo, mas de Sua volta no fim ou perto do fim da tribulação. Se olhado honestamente no contexto, esse assunto não é debatível.

Sua Volta — Uma Completa Surpresa?(His Return — A Complete Surprise?)

Um argumento que é normalmente usado contra a ideia do arrebatamento acontecer perto ou no fim da tribulação é que tal retorno não seria uma surpresa como Jesus (supostamente) disse que seria, pois tal retorno poderia ser antecipado pelos eventos da tribulação. Eles dizem que deve haver um arrebatamento antes da tribulação, caso contrário, os crentes não precisariam ficar preparados e alertas como as Escrituras dizem que devem ficar, pois saberiam que ainda haveria sete anos ou mais antes da volta de Jesus.

Contudo, contra essa objeção há o fato de que o objetivo do discurso de Jesus no Monte das Oliveiras era garantir que Seus discípulos estivessem prontos para Sua volta perto ou no fim da tribulação, por isso revelou a eles vários sinais que precederiam Sua volta. Por que o Sermão do Monte das Oliveiras tem tantas exortações para ficarmos preparados e alertas, apesar de Jesus saber que Seu retorno teria que acontecer pelo menos após sete anos do tempo em que falou que essas coisas aconteceriam originalmente?Aparentemente, Jesus acreditava que os cristãos precisavam estar preparados e alertas mesmo que Seu retorno ainda estivesse anos adiante. Os apóstolos que exortavam os crentes em suas cartas a ficarem preparados e prontos para a volta de Jesus estavam simplesmente O imitando.

Além do mais, aqueles que acreditam que somente o arrebatamento antes da tribulação justifica qualquer exortação para ficarmos preparados têm outro problema. De acordo com eles, a primeira volta de Cristo precede a tribulação de sete anos. Então, o primeiro retorno de Cristo não pode acontecer a qualquer hora — deve acontecer exatamente sete anos antes do fim da tribulação. Na verdade, não há necessidade de esperarmos que Jesus volte até que os eventos mundiais estejam prontos para dar início aos sete anos de tribulação, eventos que podem ser antecipados e verificados.

Se a maioria dos pré-tribulacionistas forem honestos dirão que sabem que Jesus não voltará hoje ou amanhã por causa da situação política no mundo. Ainda há eventos profetizados que devem ser cumpridos antes que os sete anos de tribulação possam começar. Por exemplo, no livro de Daniel, como veremos adiante, o anticristo fará uma aliança com Israel por sete anos, e isso marcará o início da tribulação. Portanto, se o arrebatamento acontecer sete anos antes do fim da tribulação, ele deve ocorrer quando o anticristo fizer sua aliança de sete anos com Israel. Até que algo no horizonte político faça o cenário possível, não há necessidade dos pré-tribulacionistas esperarem que Jesus volte.

Além do mais, para os devotos do pré-tribulacionismo, que acreditam que Jesus também voltará no fim da tribulação, significa que o dia exato da suposta segunda volta de Jesus pode ser calculada. Uma vez que o arrebatamento aconteça, que Jesus disse que somente o Pai sabe, a data pode ser calculada pela simples soma de sete anos.

Novamente, das coisas que Jesus realmente disse, Ele obviamente não queria que Sua volta fosse uma total surpresa. Aliás, Ele queria que ela fosse antecipada por certos eventos da tribulação. Dizendo simplesmente, Jesus não queria que Seus discípulos fossem pegos de surpresa, como o mundo. Ele continuou Seu discurso no Monte das Oliveiras:

“Como foi nos dias de Noé, assim também será na vinda do Filho do homem. Pois nos dias anteriores ao Dilúvio, o povo vivia comendo e bebendo, casando-se e dando-se em casamento, até o dia em que Noé entrou na arca; e eles nada perceberam, até que veio o Dilúvio e os levou a todos. Assim acontecerá na vinda do Filho do homem. Dois homens estarão no campo: um será levado e o outro deixado. Duas mulheres estarão trabalhando num moinho: uma será levada e a outra deixada.[9] Portanto, vigiem, porque vocês não sabem em que dia virá o seu Senhor. Mas entendam isto: se o dono da casa soubesse a que hora da noite o ladrão viria, ele ficaria de guarda e não deixaria que a sua casa fosse arrombada. Assim, vocês também precisam estar preparados, porque o Filho do homem virá numa hora em que vocês menos esperam” (Mt. 24:37:44).

Novamente, a preocupação óbvia de Jesus era que Seus discípulos permanecessem preparados para a Sua volta. Aliás, esse era o motivo principal de tudo o que Ele disse antes e depois desse ponto no discurso no Monte das Oliveiras. Suas muitas exortações para que permanecessem preparados não era tanto uma indicação que Sua volta seria uma completa surpresa, mas uma indicação de quão difícil será permanecer pronto e alerta debaixo das adversidades do tempo. Portanto, os que estão esperando um arrebatamento antes da tribulação a qualquer hora, achando que estão mais prontos que outros cristãos, podem, na verdade, não estar preparados para o que possam vir a enfrentar. Se não esperam tribulação e se encontram no meio de uma perseguição mundial debaixo do reino do anticristo, a tentação de abandonar a fé pode dominá-los. É melhor ficarmos preparados para o que as Escrituras dizem que deve acontecer.

E mais uma vez, se você perguntasse a Pedro, Tiago ou João quando esperavam ver a volta de Jesus, eles teriam lhe dito todos os sinais que Jesus lhes disse que aconteceriam antes de Sua volta. Eles não teriam esperado vê-Lo antes do período da tribulação ou da ascensão do anticristo.

Um Ladrão de Noite (A Thief in the Night)

Note que até a analogia de Jesus do “ladrão de noite” está dentro do contexto em que Ele revela vários sinais para que Seus discípulos não sejam pegos de surpresa na Sua volta. Portanto, a analogia do “ladrão na noite” pode ser usada para provar que ninguém deve ter ideia alguma de quando Jesus voltará.

Ambos Paulo e Pedro usaram a analogia de Jesus do “ladrão na noite” quando escreveram sobre “o dia do Senhor” (veja 1 Ts. 5:2-4; 2 Pd. 3:10). Eles acreditavam que a analogia tinha aplicação à volta cheia de ira de Jesus no fim ou perto do fim dos sete anos de tribulação. O que é interessante, é que Paulo disse aos seus leitores: “Mas vocês, irmãos, não estão nas trevas, para que esse dia os surpreenda como ladrão” (1 Ts. 5:4). Ele interpretou a analogia de Jesus corretamente, percebendo que os que estivessem alertas aos sinais e seguissem obedientemente a Jesus não estariam nas trevas; portanto, a volta de Cristo não os pegaria de surpresa. Para eles, Jesus não viria como um ladrão na noite. Somente os que estivessem nas trevas seriam surpreendidos; exatamente como Jesus ensinou. (Veja também o uso do conceito de Jesus de “ladrão na noite” em Apocalipse 3:3 e em 16:15, ao Se referir a Sua volta na batalha do Armagedom).

Desse ponto em diante no discurso no Monte das Oliveiras, Jesus exortou repetidamente Seus discípulos a ficarem preparados para a Sua volta. Ao mesmo tempo, também lhes disse como poderiam ficar prontos, enquanto contava as parábolas do servo infiel, das dez virgens e dos talentos e então, predisse o julgamento das ovelhas e bodes (todas valem a pena ser lidas). Em quase todos os casos, os advertiu que o inferno esperava aqueles que não estivessem prontos para a Sua volta (veja Mt. 24:50-51; 25:30, 41-46). A maneira de ficarmos prontos é sermos encontrados fazendo a vontade de Deus quando Ele retornar.[10]

Outra Objeção (Another Objection)

Alguns são contra a ideia do pós-tribulacionismo com a base bíblica de que os justos nunca são punidos com os injustos, o que é provado por exemplos como Noé, Ló e os israelitas no Egito.

Realmente, temos bons motivos para crermos que os justos não sofrerão a ira de Deus durante a tribulação de sete anos, já que seria o equivalente a contradizer muitas promessas e precedentes bíblicos (veja, por exemplo, 1 Ts. 1:9-10; 5:8).

Contudo, Jesus falou sobre a grande tribulação que os justos sofrerão durante esse tempo. Não será pelas mãos de Deus, mas pelas dos injustos. Os cristãos não são isentos de perseguições — Jesus prometeu que seriam perseguidos. Durante a tribulação de sete anos, muitos cristãos perderão suas vidas (veja Mt. 24:9; Ap. 6:9-11; 13:15; 16:5-6; 17:6; 18:24; 19:2). Muitos serão decapitados (veja Ap. 20:4).

Portanto, se todos os crentes de certa nação forem martirizados, nada poderá prevenir que a ira de Deus caia sobre todos naquela nação. E com certeza, se há crentes em certa nação, Deus é capaz de protegê-los de Seus julgamentos quando os mesmos caírem sobre os perversos. Durante Seus julgamentos no Egito no tempo de Moisés, Ele provou isso. Deus não deixou nem que um cachorro latisse contra os israelitas, enquanto julgamento após julgamento caía sobre os vizinhos egípcios (veja Ex. 11:7). Da mesma forma, lemos no livro de Apocalipse sobre os gafanhotos que serão libertos para picar e atormentar as pessoas da terra por cinco meses, mas não serão permitidos atormentar as 144.000 testemunhas que serão seladas com uma marca especial em suas testas (veja Ap. 9:1-11).

O Arrebatamento no Apocalipse (The Rapture in Revelation)

Em nenhum lugar do livro de Apocalipse lemos sobre o arrebatamento da Igreja, ou de outra aparição de Cristo, a não ser a que é mencionada em Apocalipse 19, quando Ele virá para destruir o anticristo na batalha do Armagedom. Até aí, não é mencionado que o arrebatamento tenha acontecido. Contudo, a ressurreição dos mártires da tribulação é mencionada nesse mesmo período de tempo (veja 20:4). Como Paulo escreveu que os mortos em Cristo ressuscitarão na volta de Cristo, que é o mesmo momento em que a Igreja será arrebatada, isso (juntamente com outras passagens que já consideramos) nos leva a crer que o arrebatamento não acontecerá até o fim da tribulação de sete anos, descrito em Apocalipse 19 e 20.

Mas existem outros pontos de vista. Alguns veem o arrebatamento em Apocalipse 6 e 7. Lemos em Apocalipse 6:12-13, sobre o sol se tornar “escuro como tecido de crina negra” e sobre as estrelas caírem do céu; dois sinais que Jesus disse que apareceriam logo antes da Sua manifestação e da reunião dos eleitos (veja Mt. 24:29-31). Então, um pouco mais adiante no capítulo 7, lemos sobre uma grande multidão no céu de todas as nações, tribos e línguas que “vieram da grande tribulação” (7:14). Eles não são mencionados como mártires como o outro grupo no capítulo anterior (veja 6:9-11), nos levando a especular que foram arrebatados ao invés de martirizados — crentes que foram resgatados da grande tribulação.

Com certeza, é correto assumirmos que o arrebatamento acontecerá em algum tempo depois dos eventos cósmicos descritos em Apocalipse 6:12-13, simplesmente por Jesus ter dito algo semelhante em Mateus 24:29-31. Contudo, não recebemos indicação conclusiva sobre quando os eventos cósmicos de Apocalipse 6:12-13 acontecerão dentro da tribulação. Se os eventos descritos em Apocalipse 6:1-13 forem sequenciais e se o arrebatamento acontecer logo depois de 6:13, isso nos leva a crer que o arrebatamento não acontecerá até depois da manifestação do anticristo (veja 6:1-2), das guerras (veja 6:3-4), da fome (veja 6:5-6), da morte de um quarto da terra por meio de guerras, fome, pragas e animais selvagens (veja 6:7-8), e da morte de vários mártires (veja 6:9-11). Com certeza, todos esses eventos descritos podem acontecer antes do fim dos sete anos de tribulação, mas também podem descrever todo o período de sete anos, colocando o arrebatamento no fim.

Dando suporte à ideia do arrebatamento acontecer antes do fim dos sete anos está o fato de que o Apocalipse descreve dois tipos de sete julgamentos depois de Apocalipse 8: o “julgamento das trombetas” e o “julgamento da taças”. É dito que o segundo julgamento completa a ira de Deus (veja 15:1). Contudo, antes dos julgamentos das taças começarem, João vê “em pé, junto ao mar, os que tinham vencido a besta, a sua imagem e o número do seu nome” (15:2). Esses santos vitoriosos podem ter sido arrebatados; por outro lado, podem ter sido martirizados. As Escrituras não nos esclarecem. Além do mais, não sabemos se Apocalipse 15:2 tem alguma ligação cronológica com as cenas descritas ao redor.

Outro fato encontrado em Apocalipse que pode sustentar ideia do pré-tribulacionismo é esse: na ocasião do quinto “julgamento da trombeta” registrado em Apocalipse 9:1-12, lemos que os gafanhotos atormentadores só terão permissão para ferir os que “não tinham o selo de Deus na testa” (9:4). Os únicos que sabemos que terão o selo são os 144.000 descendentes de Israel (veja Ap. 7:3-8). Portanto, parece que todos os outros crentes serão arrebatados antes do julgamento da quinta trombeta; caso contrário, não seriam isentos dos tormentos dos gafanhotos. Além do mais, já que os gafanhotos atormentarão as pessoas por cinco meses (9:5, 10), o arrebatamento deve acontecer pelo menos cinco meses antes do fim da tribulação.

Existem, é claro, vários caminhos ao redor dessa lógica. Talvez, outros serão selados e simplesmente não são mencionados na sinopse condensada de Apocalipse. De qualquer forma, se isso prova que o arrebatamento acontecerá antes do quinto julgamento da trombeta, também indica que haverá um grupo de crentes que não será arrebatado antes dos gafanhotos serem soltos — os 144.000 descendentes de Israel especialmente selados. Mesmo assim, eles serão graciosamente protegidos de serem feridos pela ira de Deus quando ela se manifestar com os gafanhotos atormentadores.

A conclusão disso tudo?Só posso concluir que o arrebatamento acontecerá perto do fim ou no fim da tribulação. Os cristãos não precisam ter medo de sofrer a ira de Deus, mas devem estar preparados para uma grande perseguição e um possível martírio.

O Período da Tribulação (The Tribulation Period)

Vamos dar uma olhada mais de perto no que as Escrituras nos ensinam sobre a tribulação. Como chegamos à conclusão de que a tribulação terá sete anos? Devemos estudar o livro de Daniel, que, além do livro de Apocalipse, é provavelmente o livro mais revelador da Bíblia a respeito do fim dos tempos.

No nono capítulo desse livro, lemos que Daniel é um cativo na Babilônia com seus companheiros judeus. Enquanto estudava o livro de Jeremias, Daniel descobriu que o tempo de cativeiro dos judeus na Babilônia seria de setenta anos (veja Dn. 9:2; Jr. 25:11-12). Percebendo que esse período estava quase completo, Daniel começou a orar, confessando os pecados de seu povo e pedindo misericórdia. Em resposta a sua oração, o anjo Gabriel apareceu e lhe revelou o futuro de Israel desde o tempo da tribulação até a volta de Cristo. A profecia contida em Daniel 9:24-27 é uma das mais maravilhosas das Escrituras. Eu a citei abaixo, juntamente com meus comentários em colchetes:

Setenta semanas [obviamente, cada dia dessas semanas simboliza uma ano, como veremos, ou um total de 490 anos] estão decretadas para o seu povo [Israel] e sua santa cidade [Jerusalém] a fim de acabar com a transgressão [possivelmente o ato culminante dos pecados de Israel — a crucificação do seu próprio Messias], dar fim ao pecado, [uma provável referência à obra de redenção de Cristo na cruz] expiar as culpas [sem dúvida uma referência à obra de redenção de Jesus na cruz], trazer justiça eterna [o início do reinado terreno de Jesus em Seu Reino], cumprir a visão e a profecia [talvez, uma referência ao término da compilação das Escrituras ou ao cumprimento de todas as profecias pré-milenares], e ungir o santíssimo [uma possível referência à construção do templo milenar]. Saiba e entenda que, a partir da promulgação do decreto que manda restaurar e reconstruir Jerusalém [esse decreto foi feito pelo rei Artaxerxes em 445 a.C.] até que o Ungido, o líder [o Senhor Jesus Cristo], venha, haverá sete semanas, e sessenta e duas semanas [um total de 69 semanas, ou seja, 483 anos]. Ela será reconstruída com ruas e muros, mas em tempos difíceis [essa é a reconstrução de Jerusalém, anteriormente destruída pelos babilônios]. Depois das sessenta e duas semanas [isto é, 483 anos depois do decreto de 445 a.C.], o Ungido será morto, e já não haverá lugar para ele [Jesus foi crucificado em 32 d.C., se calcularmos pelo calendário judaico de 360 dias por ano]. A cidade e o Lugar Santo serão destruídos [uma referência à destruição de Jerusalém em 70 d.C. por Tito e as legiões romanas] pelo povo [os romanos] do governante que virá [o anticristo]. O fim virá como uma inundação: guerras continuarão até o fim, e desolações foram decretadas. Com muitos [Israel] ele [o “governante que virá” — o anticristo] fará uma aliança que durará uma semana [ou sete anos — esse é o período da tribulação]. No meio da semana [depois de mais ou menos três anos e meio] ele dará fim ao sacrifício e à oferta. E numa ala do templo será colocado o sacrilégio terrível [quando o anticristo se sentar no templo judaico em Jerusalém, declarando-se Deus; veja 2 Ts. 2:1-4], até que chegue sobre ele [a volta de Jesus] o fim que lhe está decretado [a derrota do anticristo por Jesus] (Dn. 9:24-27, ênfase adicionada).

490 Anos Especiais (490 Special Years)

Desde o decreto de 445 a.C. do rei Artaxerxes para reconstruir Jerusalém, Deus decretou 490 anos especiais de história futura. Mas esses 490 anos não foram sequenciais; eles foram divididos em dois segmentos: um de 483 anos e outro de sete. Quando os primeiros 483 anos desse tempo determinado foram completados (no ano em que Jesus foi crucificado), o relógio parou. Provavelmente, Daniel nunca teria sonhado que o relógio pararia por, agora, quase 2.000 anos. Algum tempo no futuro, o relógio começará a correr novamente e continuará pelos últimos sete anos. Esse últimos sete anos são chamados, não só de “tribulação”, mas também de “a septuagésima semana de Daniel”.

Esses sete anos são divididos em dois períodos de três anos e meio. Como lemos na profecia de Daniel, no meio desse período o anticristo quebrará sua aliança com Israel e “dará fim ao sacrifício e à oferta”. E então, como Paulo escreveu, ele se sentará no templo de Jerusalém e se declarará Deus.[11] Esse é o “sacrilégio terrível” ao qual Jesus se referiu (veja Mt. 24:21). É por isso que os crentes na Judeia devem fugir para “os montes” (Mt. 24:16), já que isso marca o início da pior tribulação que o mundo presenciará (veja Mt. 24:21).

É possível que a “fuga judia” tenha sido vista simbolicamente por João em sua visão, registrada no décimo segundo capítulo do livro de Apocalipse. Se tiver, os judeus cristãos encontrarão um lugar especial de segurança preparado para eles no deserto, onde serão sustentados por exatamente três anos e meio, o restante do período dos sete anos de tribulação (veja Ap. 12:6, 13-17). João previu a raiva de Satanás com a fuga deles e a subsequente guerra que começaria com “os que obedecem aos mandamentos de Deus e se mantém fiéis ao testemunho de Jesus” (Ap. 12:17). É por isso que acho que seria uma boa ideia que todos os crentes ao redor do mundo fugissem para lugares remotos quando o anticristo declarar sua divindade em Jerusalém.

A Última Revelação de Daniel (Daniel’s Last Revelation)

Uma das passagens interessantes de Daniel que ainda não consideramos é encontrada nos últimos treze versículos desse maravilhoso livro. São palavras ditas por um anjo a Daniel. Citei a passagem com meus comentários em colchetes:

Naquela ocasião Miguel [o anjo], o grande príncipe que protege o seu povo, se levantará. Haverá um tempo de angústia como nunca houve desde o início das nações até então [essa seria a mesma angústia da qual Jesus falou em Mateus 24:21]. Mas naquela ocasião o seu povo, todo aquele cujo nome está escrito no livro, será liberto [essa pode ser uma referência à fuga dos judeus ou ao resgate dos cristãos no arrebatamento]. Multidões que dormem no pó da terra acordarão: uns para a vida eterna, outros para a vergonha, para o desprezo eterno [a ressurreição dos justos e dos perversos]. Aqueles que são sábios reluzirão como o fulgor do céu, e aqueles que conduzem muitos à justiça serão como as estrelas, para todo o sempre. [Depois da ressurreição, os justos receberão novos corpos que brilharão com a glória de Deus]. Mas você, Daniel, feche com um selo as palavras do livro até o tempo do fim. Muitos irão por todo lado em busca de maior conhecimento. [Os avanços extraordinários no transporte e conhecimento no último século parecem estar cumprindo essa profecia]

Então eu, Daniel, olhei, e diante de mim estavam dois outros anjos, um na margem de cá do rio e outro na margem de lá. Um deles disse ao homem vestido de linho, que estava acima das águas do rio: “Quanto tempo decorrerá antes que se cumpram essa coisas extraordinárias?” O homem vestido de linho, que estava acima das águas do rio, ergueu para o céu a mão direita e a mão esquerda, e eu o ouvi jurar por aquele que vive para sempre, dizendo: “Haverá um tempo, tempos e meio tempo [três anos e meio de acordo com a revelação decifrada de Apocalipse 12:6 e 12:14]. Quando o poder do povo santo for finalmente quebrado, todas essas coisas se cumprirão”. [Assim como Daniel 7:25 nos diz que os santos serão entregues nas mãos do anticristo por três anos e meio, aqui parece óbvio que esses são os três anos e meio finais dos sete anos de tribulação. O fim de todos os eventos falados pelo anjo será “quando o poder do povo santo for… quebrado”.] Eu ouvi, mas não compreendi. Por isso perguntei: “Meu senhor, qual será o resultado disso tudo:” Ele respondeu: “Siga o seu caminho, Daniel, pois as palavras estão seladas e lacradas até o tempo do fim. Muitos serão purificados, alvejados e refinados [sem dúvida através da tribulação], mas os ímpios continuarão ímpios. Nenhum dos ímpios levará isto em consideração, mas os sábios sim. Depois de abolido o sacrifício diário e colocado o sacrilégio terrível, haverá mil e duzentos e noventa dias. [Esse tempo não deve ser interpretado como estando entre aqueles dois eventos, pois ambos acontecerão no meio dos sete anos. Ao invés disso devemos interpretar que algo muito significante acontecerá no fim, depois de 1.290 dias que ambos os eventos aconteçam. 1.290 dias são 30 dias a mais que três anos e meio (anos de 360 dias) um período que é repetidamente mencionado nas escrituras proféticas de Daniel e Apocalipse. O porquê desses 30 dias serem adicionados é uma questão de especulação]. Feliz aquele que esperar e alcançar o fim dos mil trezentos e trinta e cinco dias. [Então, agora temos mais quarenta e cinco dias de mistério]. Quanto a você, siga o seu caminho até o fim. Você descansará e, então, no final dos dias, você se levantará [a ressurreição prometida de Daniel] para receber a herança que lhe cabe” (Dn. 12:1-13).

Obviamente, algo muito maravilhoso acontecerá no fim dos 75 dias extras! Teremos que esperar para ver.

Depois de lermos os capítulos finais de Apocalipse, percebemos que muitos eventos aparentemente, acontecerão logo após a volta de Cristo, uma delas sendo o banquete do casamento do Cordeiro, a respeito do qual um anjo disse a João: “Felizes os convidados para o banquete do casamento do Cordeiro” (Ap. 19:9). Talvez essa seja a mesma bênção à qual um anjo se referiu quando falava a Daniel. Se for isso, esse banquete glorioso acontecerá depois de dois meses e meio da volta de Jesus.

Talvez esses setenta e cinco dias sejam preenchidos com outros eventos que, sabemos, acontecerão de acordo com o que está escrito nos capítulos finais de Apocalipse, como o lançamento do anticristo e do falso profeta no lago de fogo, o aprisionamento de Satanás e a preparação da administração do Reino mundial de Cristo (veja Ap. 19:20 – 20:4).

O Milênio (The Millennium)

O milênio é um termo que se refere ao tempo que Jesus reinará pessoalmente sobre toda a terra por um período de mil anos (veja Ap. 20:3, 5, 7), que acontecerá depois da tribulação. Há três mil anos Isaías previu o reinado governamental de Cristo sobre a terra:

Porque um menino nos nasceu, um filho nos foi dado, e o governo está sobre os seus ombros. E ele será chamado… Príncipe da Paz. Ele estenderá o seu domínio, e haverá paz sem fim sobre o trono de Davi e sobre o seu reino, estabelecido e mantido com justiça e retidão, desde agora e para sempre. O zelo do Senhor dos Exércitos fará isso (Is. 9:6-7, ênfase adicionada).

E da mesma forma, o anjo Gabriel anunciou a Maria que seu Filho reinaria sobre um reino sem fim:

Mas o anjo lhe disse: “Não tenha medo, Maria; você foi agraciada por Deus! Você ficará grávida e dará à luz um filho, e lhe porá o nome de Jesus. Ele será grande e será chamado Filho do Altíssimo. O Senhor Deus lhe dará o trono de seu pai Davi, e ele reinará para sempre sobre o povo de Jacó; seu Reino jamais terá fim” (Lc. 1:30-33, ênfase adicionada).[12]

Durante o milênio, Jesus reinará pessoalmente do Monte Sião em Jerusalém, que será elevado acima de sua atual posição. Seu reinado será de perfeita justiça a todas as nações, e haverá paz sobre toda a terra:

Nos últimos dias o monte do templo do Senhor será estabelecido como o principal; será elevado acima das colinas, e todas as nações correrão para ele. Virão muitos povos e dirão: “Venham, subamos ao monte do Senhor, ao templo do Deus de Jacó, para que ele nos ensine os seus caminhos, e assim andemos em suas veredas”. Pois a lei sairá de Sião, de Jerusalém virá a palavra do Senhor. Ele julgará entre as ações e resolverá contendas de muitos povos. Eles farão de suas espadas arados, e de suas lanças, foices. Uma nação não mais pegará em armas para atacar outra nação. Elas jamais tornarão a preparar-se para a guerra (Is. 2:2-4).

Zacarias previu a mesma coisa:

Assim diz o Senhor dos Exércitos: “Tenho muito ciúme de Sião; estou me consumindo de ciúmes por ela” Assim diz o Senhor: “Estou voltando para Sião e habitarei em Jerusalém. Então Jerusalém será chamada Cidade da Verdade, e o monte do Senhor dos Exércitos será chamado monte Sagrado”. Assim diz o Senhor dos Exércitos: “Povos e habitantes de muitas cidades ainda virão, e os habitantes de uma cidade irão a outra e dirão: ‘Vamos logo suplicar o favor do Senhor e buscar o Senhor dos Exércitos. Eu mesmo já estou indo’. E muitos povos e nações poderosas virão buscar o Senhor dos Exércitos em Jerusalém e suplicar o seu favor”. Assim diz o Senhor dos Exércitos: “Naqueles dias dez homens de todas as línguas e nações agarrarão firmemente a barra das vestes de um judeu e dirão: ‘Nós vamos com você porque ouvimos dizer que Deus está com o seu povo’” (Zc. 8:2-3, 20-23).

A Bíblia ensina que os crentes reinarão com Cristo durante os mil anos. O nível de responsabilidade deles no Seu reino dependerá da sua fidelidade agora (veja Dn. 7:27; Lc. 19:12-27; 1 Co. 6:1-3; Ap. 2:26-27; 5:9-10 e 22:3-5).

Teremos corpos ressurretos, mas aparentemente, haverá pessoas naturais vivendo em corpos mortais que povoarão a terra naqueles tempos. Além do mais, parece que a longevidade dos patriarcas será restaurada e os animais selvagens perderão a ferocidade:

Por Jerusalém me regozijarei e em meu povo terei prazer; nunca mais se ouvirão nela voz de pranto e choro de tristeza. Nunca mais haverá nela uma criança que viva por poucos dias, e um idoso que não complete os seus anos de idade; quem morrer aos cem anos ainda será jovem, e quem não chegar aos cem, será maldito… O lobo e o cordeiro comerão juntos, e o leão comerá feno, como o boi, mas o pó será a comida da serpente. Ninguém fará nem mal nem destruição em todo o meu santo monte (Is. 65:19-20, 25; veja também Is. 11:6-9).

Há muitas referências ao futuro milênio na Bíblia, especialmente no Velho Testamento. Para mais estudos, veja Is. 11:6-16; 25:1-12; 35:1-10; Jr. 23:1-5; Jl. 2:30-3:21; Am. 9:11-15; Mq. 4:1-7; Zc. 3:14-20; 14:9-21; e Ap. 20:1-6.

Muitos dos salmos também se aplicam profeticamente ao milênio. Por exemplo, leia esta passagem do Salmo 48:

Grande é o Senhor, e digno de todo louvor na cidade do nosso Deus. Seu santo monte, belo e majestoso, é a alegria de toda a terra. Como as alturas do Zafrom é o monte Sião, a cidade do grande Rei. Nas suas cidadelas Deus se revela como sua proteção. Vejam! Os reis somam forças, e juntos avançaram contra ela. Quando a viram, ficaram atônitos, fugiram aterrorizados. Ali mesmo o pavor os dominou; contorceram-se como a mulher no parto (Sl. 48:1-6, ênfase adicionada).

Aparentemente, quando Jesus estabelecer Sua administração em Jerusalém, muitos dos governantes da terra que sobreviverem à tribulação ouvirão notícias sobre o reinado de Jesus e viajarão para ver por si mesmos. Ficarão tão chocados com o que verão![13]

Para outros salmos referentes ao reino milenar de Cristo, veja Salmos 2:1-12; 24:1-10; 47:1-9; 66:1-7; 68:15-17; 99:1-9 e 100:1-5.

O Estado Eterno (The Eternal State)

O fim do milênio marca o início do que a Bíblia chama de “Estado Eterno”, que começa com os novos céus e nova terra. Então, Jesus entregará tudo ao Pai, de acordo com 1 Coríntios 15:24-28:

Então virá o fim, quando ele [Jesus] entregar o Reino a Deus, o Pai, depois de ter destruído todo domínio, autoridade e poder. Pois é necessário que ele reine até que todos os seus inimigos sejam postos debaixo de seus pés. O último inimigo a ser destruído é a morte. Porque ele “tudo sujeitou debaixo de seus pés” [Sl. 8:6]. Ora, quando se diz que “tudo” lhe foi sujeito, fica claro que isso não inclui o próprio Deus, que tudo submeteu a Cristo. Quando, porém, tudo lhe [ao Pai] estiver sujeito, então o próprio Filho se sujeitará àquele que todas as coisas lhe sujeitou, a fim de que Deus seja tudo em todos.

Satanás, que estava acorrentado durante os mil anos, será liberto no fim do milênio. Então, ele receberá os que, no interior, são rebeldes para com Jesus, mas que fingiram obediência a Ele (veja Sl. 66:3).

Deus permitirá que Satanás os engane para que a verdadeira condição de seus corações seja revelada para que possam ser julgados corretamente. Por causa de sua decepção, eles se reunirão para atacar a cidade santa, Jerusalém, para derrubar o governo de Jesus. A batalha não durará muito, pois fogo virá do céu e consumirá os exércitos ao redor, e Satanás será lançado no lago de fogo e enxofre pela eternidade (veja Ap. 20:7-10).

Essa reunião futura para a batalha foi prevista no Salmo 2:

Por que se amotinam as nações e os povos tramam em vão?Os reis da terra tomam posição e os governantes conspiram unidos contra o Senhor e contra o seu ungido [Cristo], e dizem: “Façamos em pedaços as suas correntes, lancemos de nós as suas algemas!” Do seu trono nos céus o Senhor põe-se a rir e caçoa deles. Em sua ira os repreende e em seu furor os aterroriza, dizendo: “Eu mesmo estabeleci o meu rei em Sião, no meu santo monte”. [Jesus fala agora] Proclamarei o decreto do Senhor: Ele me disse: “Tu és meu filho; eu hoje te gerei. Pede-me, e te darei as nações como herança e os confins da terra como tua propriedade. Tu as quebrarás com vara de ferro e as despedaçarás como a um vaso de barro”. Por isso, ó reis sejam prudentes; aceitem a advertência, autoridades da terra. Adorem o Senhor com temor; exultem com tremor. Beijem o filho, para que ele não se ire e vocês não sejam destruídos de repente, pois num instante acende-se a sua ira. Como são felizes todos os que nele se refugiam!

Um Julgamento Final (A Final Judgment)

Precedendo o Estado Eterno, um julgamento final acontecerá. Todos os infiéis de todas as épocas terão seus corpos ressuscitados para irem diante do trono de Deus e serem julgados de acordo com as suas obras (veja Ap. 20:5, 11-15). Todos os que estão agora no Hades serão trazidos para o julgamento, chamado de “Grande Trono Branco de Julgamento”, e então serão lançados no Gehenna, o lago de fogo. A Bíblia chama isso de “segunda morte” (Ap. 20:14).

O Estado Eterno começa com o fim do primeiro céu e da primeira terra, cumprindo a promessa de dois mil anos de Jesus: “Os céus e a terra passarão, mas as minhas palavras jamais passarão” (Mt. 24:35).

Então, Deus criará novos céus e nova terra, assim como Pedro predisse em sua segunda epístola:

O dia do Senhor, porém, virá como ladrão. Os céus desaparecerão com um grande estrondo, os elementos serão desfeitos pelo calor, e a terra, e tudo o que nela há, será desnudada. Visto que tudo será assim desfeito, que tipo de pessoas é necessário que vocês sejam?Vivam de maneira santa e piedosa, esperando o dia de Deus e apressando a sua vinda. Naquele dia os céus serão desfeitos pelo fogo, e os elementos se derreterão pelo calor. Todavia, de acordo com a sua promessa, esperamos novos céus e nova terra, onde habita a justiça. Portanto, amados, enquanto esperam estas coisas, empenhem-se para serem encontrados por ele em paz, imaculados e inculpáveis. (2 Pd. 3:10-14; veja também Is. 65:17-18).

Finalmente, a Nova Jerusalém descerá do céu para a terra (veja Ap. 21:1-2). Nossas mentes mal podem começar a entender as glórias daquela cidade, que cobre uma área de aproximadamente metade dos Estados Unidos (veja Ap. 21:16), ou nem maravilhas daquela época sem fim. Viveremos em uma sociedade perfeita para sempre, debaixo do governo de Deus, para a gloria de Jesus Cristo!

[1] Algumas outras passagens mostram a crença de Paulo de que Jesus possivelmente voltaria durante a vida de alguns de seus contemporâneos: Filipenses 3:20; 1 Tessalonicenses 3:13; 5:23; 2 Tessalonicenses 2:1-5; 1 Timóteo 6:14-15; Tito 2:11-13 e Hebreus 9:28.

[2] Outras passagens que indicam a convicção de Pedro de que Jesus poderia voltar durante a vida de seus contemporâneos são: 2 Pedro 1:15-19; 3:3-15.

[3] Marcos 13:3 menciona quatro nomes que estavam presentes: Pedro, Tiago, João e André. Incidentemente, também encontramos o Sermão do Monte registrado em Marcos 13:1-37 e Lucas 21:5-36. Lucas 17:22-37 também contém informações similares.

[4] Muitas vezes, essa promessa é tirada do contexto, e é frequentemente dito que antes de Jesus voltar, devemos completar a tarefa de evangelismo mundial. Mas dentro do contexto, essa promessa fala da proclamação final do evangelho a todo o mundo logo antes do fim.

[5] Se o arrebatamento da Igreja fosse ocorrer nesse exato momento da tribulação de sete anos, como alguns dizem, não haveria necessidade que Jesus instruísse os crentes a fugir para salvarem suas vidas, pois todos seriam arrebatados.

[6] Isso invalida a teoria que as palavras de Jesus no discurso no Monte das Oliveiras só tinha a plicação aos judeus que se converterem durante a tribulação, pois todos os que renascerem antes da tribulação, já terão supostamente sido arrebatados. Não, Paulo disse aos cristãos gentios tessalonicenses que o arrebatamento e a volta de Cristo não aconteceria antes da declaração de divindade do anticristo, que acontece no meio dos sete anos de tribulação.

[7] Alguns dizem que essa ressurreição mencionada em Apocalipse 20:4-6 é, na verdade, a segunda parte da primeira ressurreição, a ressurreição que acontecerá durante a primeira volta de Cristo no arrebatamento. Que garantia há para essa interpretação? Se a ressurreição de Apocalipse 20:4-6 é, na verdade, uma segunda ressurreição, por que não foi chamada de “segunda ressurreição”?

[8] Mesmo que os que tenham ouvido a Jesus naquele dia possam ter pensado que a geração deles veria todas essas coisas acontecer, sabemos que não viram. Portanto, devemos interpretar as palavras de Jesus em Mateus 24:34 como significando que todas essas coisas acontecerão em uma geração, ou talvez que a raça (como, às vezes, a palavra geração é traduzida) de cristãos (ou judeus) não passará até que todas essas coisas aconteçam.

[9] Não faz muita diferença se a pessoa que está sofrendo julgamento nesses exemplos foi a levada ou a deixada, como é muitas vezes debatido. O importante é que alguns estarão prontos para a volta de Cristo e outros não. Sua prontidão determinará seu destino final.

[10] Obviamente, para Jesus exortar Seus discípulos mais íntimos a permanecerem prontos para a Sua volta, é porque havia a possibilidade de não estarem prontos. Se Ele os advertiu sobre o castigo eterno por não estarem prontos por causa do pecado, então, é possível que eles perdessem a salvação por causa do pecado. Isso deve nos falar sobre a importância da santidade, e da tolice dos que dizem que é impossível que cristãos percam a salvação.

[11] Isso nos indica, é claro, que o templo de Jerusalém deve ser reconstruído, já que não há templo em Jerusalém no momento (no ano de 2005 quando este livro está sendo escrito).

[12] Essa passagem mostra que é fácil assumirmos algo erroneamente sobre o tempo dos eventos proféticos por interpretarmos mal o que as Escrituras realmente dizem. Maria poderia ter logicamente assumido que seu Filho especial reinaria no trono de Davi em algumas décadas. Gabriel disse que ela daria à luz um filho que reinaria sobre toda a casa de Jacó, fazendo parecer que o nascimento e reinado de Jesus seriam dois eventos ligados. Maria nunca teria imaginado que passariam pelo menos 2.000 anos entre eles. Também devemos ter cuidado ao assumirmos alguns pontos de vista enquanto tentamos interpretar passagens proféticas.

[13] Quando vejo outras passagens, parece que o milênio começará, não só com cristãos povoando a terra, mas com ímpios também (veja Is. 2:1-5; 60:1-5; Dn. 7:13-14).

Igihe Yesu yagendera kw’isi mw’ishusho ry’umwana w’umuntu, yabwiye abigishwa biwe kw’agiye ariko azogaruka kubajana. Agarutse, azobajana mw’ijuru (ic’abakristo bita “iduzwa”). Akarorero, ijoro ry’imbere yo kubambwa, Yesu yabwiye abigishwa biwe cumi na babiri:

Ntimuhagarike imitima yanyu, mwizere Imana nanje munyizere. I muhira kwa Data har’amazu menshi, iy’aba atariho, mba ndabibabwiye, kuko ngiye kubategurira ahanyu. Kandi ko ngiye kubategurira ahanyu, nzogaruka kubajana i wanje, ngw’aho ndi abe ari ho muba (Yohana 14:1-3, dushimikiye ku nsobanuro).

Umengo Yesu yababwiye kwazogaruka bakiri kw’isi. Kanatsinda, inyuma yokwumva ivyo Yesu yababwiye, baciyebishiramwo ko Yesu agiye kugaruka vuba cane kandi kw’azosanga bakiri kw’isi.

Yesu yama agabisha abigishwa biwe abasaba kwama biteguriye uku garuka kwiwe (raba, Mariko 24:42-44).

Ukugaruka kwa Yesu mu Vyete vya Bibiliya

(Jesus’ Imminent Return in the Epistles)

Intumwa zanditse ivyete mw’Isezerano Rishasha zizerako Yesu agiye kugaruka abasomyi babo bakiri kw’isi mur’ico kinjana ca mbere. Akarorero, Yakobo yanditse ati:

Nuko bene Data, mwihangane mushitse ah’Umwami Yesu azozira. Eh’umurimyi arorera imirima myiza, ayirindira yihanganye, gushits’ah’izoronkera imvura y’agatasi n’iy’urushana. Nuko namwe mwihangane, mureme mu mitima, kuk’ukuza kw’Umwami kuri hafi. (Yak. 5:7-8, dushimikiye ku nsobanuro).

Yakobo ntiyari kubwira abasomyi biwe kwihangana bashitse ah’Umwami azozira kand’aziko bitazoba bakiri kw’isi. Yarizera yuko ukugaruka kw’Umwami kuri“hafi cane.” Yakobo yanditse ico cete igihe ishengero ryariko rirahamwa (raba Yak. 1:2-4), igihe abizera bifuza cane k’Umwami wabo agaruka.

Nk’uko nyene, Paulo yarizeye ko Yesu azogaruka igihe benshi muri bo bakiri kw’isi:

Ariko bene Data, ntitugomba ko muyoberwa ivy’abasinzira itiro ry’urupfu, ngo ntimubabare nka ba bandi badafise ivyizigiro. Uko twizera yuko Yesu yapfuye akazuka, abe ari ko twizera yukw’abasinziriye muri yesu, Imana izobazanana na we. Iki ni co tubabwira, n’ijambo ry’Umwami twashikirijwe, yuko twebwe abazoba bakiriho, dusigaye gushitsa ku kuza kw’Umwami wacu, tutazokwitangira imbere y’abasinziriye na gatoya. Kuk’Umwami wacu ubwiwe ubwiwe azoza, amanutse avuye mw’ijuru, aranguruye ijwi rirenga, hamwe n’akamo k’umumarayika mukuru, n’inzamba y’Imana. Maz’abapfiriye muri Kristo ni bo bazobanza kuzuka; maze natwe abazobabakiriho, dusigaye, tuzoca duteruranwa na bo mu bicu, dusanganire Umwami mu kirere. Ni ho tuzokwama tubana n’Umwami. Nuko mwiruranishe ayo majambo (1 Tes. 4:13-18, dushimikiye ku nsobanuro).

[1]

Ibi biduha kumenya yukw’igihe Yesu azogaruka ava mw’ijuru, imibiri y’abakristo bamaze kwitaba Imana izozuka, hamwe n’abazoba bakiriho “bajanwe gusangira Umwami mu bicu” (Iduzwa). Kubera ko Paulo yavuze yuko Yesu azozanana n’abapfiriye “muri we,” dushobora kuvugako kw’iduzwa, impwemu z’abizera zizosubira mu mibiri yabo yazutse imbere yo gusanganira Umwami.

Petero nawe nyene yizerak’ukugaruka kwa Kristo kwari hafi igihe yandika icete ciwe ca mbere:

Nuko nyene mukenyere mu mitima yanyu, mwirinde ibiboreza, mwizigire rwose ubuntu muzozanirwa mu kuzohishurwa kwa Yesu Kristo….Arik’umuhero wa vyose uri hafi; nuko ntimuhugumbe, mwirinde, kugira ngo mubone uko mushishikara gusenga….ariko ni munezererwe n’uko mufatanije n’imibabaro ya Kristo, kugira ngo no mu gihe co guhishurwa kw’ubwiza bwiwe muze munezererwe muhimbarwe (1 Pet. 1:13, 4:7, 13, dushimikiye ku nsobanuro).

[2]

Igihe Yohana yandikiye amashengero, yizerakw’iherezo riri hafi n’ukw’abasomyi biwe bazobona Yesu igihe azogarukirako:

Bana bato, ubu n’igihe c’iherezo: kandi nk’uko mwumvise yuko Antikristo azoza, n’ubu hamaze guseruka ba Antikristo benshi: ni co gitumye tumenya kw’ar’igihe c’iherezo….Na none bana bato, mugume muri we, kugira ngo niyahishurwa tuzedushire ubwoba….Abo nkunda, none tur’abana b’Imana, arik’uko tuzomera ntikurahishurwa; ico tuzi, n’uko Yesu ni yahishurwa tuzosa na we, kuko tuzomuraba ukw’ari. Kand’umuntu wese amuzigakw’ivyo, ariyeza, nk’uk’uwo ar’uwera (1 Yohana 2:18, 28; 3:2-3, dushimikiye ku nsobanuro).

Ugukererwa Kwiwe (His Delay)

Turavye imyaka 2.000 ishize, dusanga Yesu atagarutse vuba nk’uko abigishwa biwe bizigira. Kandi mur’iyo misi yabo, barakekeranya bibazako Yesu azogaruka vuba bafatiye ku gihe yakurwa muri bo. Igihe Petero yabonako imisi yiwe kw’isi iriko irarangira, (raba 2Pet. 1:13-14) Yesu ataragaruka, ni ho yandika icete ciwe ca nyuma ati:

Irya mbere mukwiye kumenya y’uko mu misi y’iherezo hazoza abacokoranyi bacokorana, bakurikira ukwifuza kwabo, bababaza, bat’ “Isezerano ryo kuza kwiwe riri hehe se? Kuk’uhereye aho basogokuruza basinziriye, vyose bihora uko vyamye, uhereye k’ukuremwa kw’isi.” Kuko biyobagiza ibigira nkana yuko kera har’amajuru, n’isi yakuwe mu mazi n’ijambo ry’Imana, rikayirema mu mazi. Ivyo vyatumwe sisi ya kera amazi ayirengera, iratikira: arikw’amajuru y’ubu, bo n’isi, iryo jambo ryabibikiye kuzosha, kugira ngo birindwe gushitsa ku musi w’amateka, wo gutikira kw’abatubaha Imana. Arikw’abo nkunda, iri rimwe mweho ntimuryiyobagize, yuko ku Mwami Imana umusi umwe umeze nk’imyaka igihumbi, n’imyaka igihumbi imeze nk’umusi umwe. Umwami Imana ntitebeje isezerano ryayo, uko bamwe biyumvirakw’iritevya. Ariko yihanganira mwebwe, ntigombako hagira abahona, arikw’igombako bose bihana. Arik’umusi w’Umwami wacu uzoza nk’igisuma, ah’amajuru azovaho, hakaba n’ukwasana guhambaye, ivy’itanguriro vyose bigashongeshwa n’ikibengebenge gikaze, isi n’ibikorwa biri muri yo bigatongoka (2 Pet. 3:3-10).

Petero yemejeko Yesu atevye kubw’urukundo n’imbabazi ziwe—agomba guha abantu umwanya wo kwihana. Arikw’aremeza neza cane kw’atacobuza Yesu kugaruka. Kandi ni yagaruka, azoza ashangashiwe cane.

Ivyanditswe birabitomora neza cane, nk’uko tugiye kubibona, yukw’ukugaruka kwa Kriso mu burake bwiwe kuzokwitangirwa n’ibihe vy’ihamwa ritigeze kubaho kw’isi no gusuka uburake bw’Imana ku bagabitanya. Vyinshi mu vyanditswe mu gitabo c’ivyahishuriwe Yohana bivuga kur’ico gihe kizoza. Nk’uko tuzakubibona mur’iki cigwa cacu, ivyanditswe bivugako hazob’imyaka ndwi y’ihamwa. Kand’iduzwa ry’ishengero rizoba hagati cank’imbere gatoya y’iyo myaka ndwi.

None Iduzwa Rizoba Ryari? (When Exactly Does the Rapture Occur?)

Igihe c’iduzwa ni ikibazo gituma abakristo bagira amadini itandukanye. Bamwe bavugako iduzwa rizoba imbere gatoya y’imyaka ndwi y’ihamwa, ku musi batazi. Abandi bavugako rizoba hagati y’iyo myaka ndwi y’ihamwa. Hari n’abandi bavugako rizoba inyuma gatoya y’igice c’iyo myaka ndwi y’ihamwa. Mbere abandi bavugako Iduzwa rizoba igihe Yesu azogaruka mu burake bwiwe ihamwa riheze.

Arikw’iyi si yo ngorane yotandukanya abantu, kandi iyo mirwi ine yose itegerezwa kumenya yuko ihuriza hamwe igihe ivugakw’iduzwa rizoba hagati cank’imbere gatoya y’ihamwa ry’imyaka ndwi. Ako n’agacu gatoya k’inkuru y’imyaka igihumbi. Hakw’icamwo imice kubera ibintu tudahurizako dukwiriye kunezererwa ivyo duhurizako! Hatarinzwe kuraba ic’umwe wese yizera, icateguwe ntikizobura gushika.

Tukiringaho nyene, ngomba ndakubwire yukw’imyaka mirongwibiri n’itanu ya mbere y’ubukristo bwanje nizera kw’Iduzwa rizoba imbere y’iyo myaka ndwi y’ihamwa. Navyezera kukw’ari vyo naguma nigishwa, kandi sinashaka kwinjira mu vyo nsoma mu gitabo c’ivyahishuriwe! Igihe natangura kwiga ivyanditswe jewe nyene, naciye ngira ikindi ciyumviro. Reka rero turabire hamwe ico Bibiliya ivuga n’indunduro twofata. Nah’utoba uri mu murwi w’abizera ivyo nizera, tugume dukundana!

Inyigisho Zo Kuri Elayono (The Olivet Discourse)

Duhere ku gice ca 24 c’injili yanditswe na Matayo, igice ngenderwako kivuga ku bizoba mu bihe vy’iherezo no kugaruka kwa Yesu. Dushizeko igice ca 25 ca Matayo, vyitwa Inyigisho zo Kuri Elayono, kukw’ivyo bice bigizwe n’amajambo yabwiye abigishwa biwe ba hafi cane

[3]

ku Musozi Elayono. Igihe tubisoma, turamenya ibintu vyinshi vy’ibihe vy’iherezo, tubone n’ivy’abigishwa ba Yesu, babwirwa ivyo, bavuze ku bihe vy’Iduzwa:

Yesu arasohoka ava mu rusengero; akigenda abigishwa biwe baramwegera ngo bamwereke inyubako y’urusengero. Arababwira, ati “Ntimubona ivyo vyose? Ndababwire ukuri: Aha ntihazosigazwa ibuye rigeretse ku rindi, ridasamburiwe hasi.” Yicaye ku musozi wa Elayono, abigishwa biwe baramwegera bihereranye, baramubaza, bati “Tubwire, ivyo bizobaho ryari, kand’ikimenyetso kizoba iki c’ukuza kwawe n’ic’umuhero w’isi?” (Mat. 24:1-3).

Abigishwa ba Yesu bashaka kumenya ibizoba. Bashaka kumenya neza umusi urusengero ruzosamburwa (kuko Yesu yaramaze kubivuga), n’ikimenyetso co kugaruka kwiwe hamwe n’umuhero w’isi.

Turavye muri kahise, dusanga urwo rusengero rwasambuwe n’umugabisha yitwa Tito hamwe n’ingabo z’abaroma mu mwaka wa 70 Yesu amaze kuzuka. Kandi tuziko gushitsa ico gihe Yesu ataribwagaruke gutwara ishengero ryiwe, rero ivyo bihe bibiri ntibishobora kuba ku gihe kimwe.

Yesu Yishura Ibibazo Vyabo (Jesus Answers Their Questions)

Matayo ntiyanditse ikibazo ca mbere kivuga k’ugusamburwa kw’inyubako y’urusengero, ariko Luka yaravyanditse mu njili yiwe (raba Luka 21:12-24). Mu njili yanditswe na Matayo, Yesu avuga ku bimenyetso bizokwitangira uku garuka kwiwe n’ibihe vy’iherezo:

Yesu arabishura, ati “Mwirinde, ntihagire uwubazimiza. Kuko benshi bazoza mw’izina ryanje, bati ‘ni jewe Kristo’, kandi bazozimiza benshi. Muzokwumva intambara n’impuha z’intambara: mwirinde, ntimuhagarike imitima; kuko bitazobura kubaho, arik’umuhero uzoba utaraza. Kukw’ihanga rizotera irindi hanga, n’ubwami buzotera ubundi bwami, amapfa no kunyiganyiga kw’isi bizobaho hensi; arikw’ivyo vyose n’itanguriro ryo kuramukwa” (Mat. 24:4-8, dushimikiye ku nsobanuro).

Biragaragara uhereye ku ntango y’ubutumwa bwiwe, Yesu yaraziko abigishwa biwe bo mu kinjana ca mbere bazoba bakiriho igihe c’ibimenyetso vyerekana ukugaruka kwiwe. Reba incuro yakoresheje insigarira zina mu. Yesu yakoresheje iyo nsigarirazina mu incuro zirenga mirongwibiri mu gica ca 24 gusa, ni co catumye abamwumviriza bose bizerako bazobona ivyo Yesu yavuze.

Turazik’umwigishwa wese yumvise Yesu avuga ivyo aramaze kwitaba Imana. Ariko ntidushobora kuvugako Yesu yarikw’arabahenda, ariko nawe yivugiyekw’atazi igihe ivyo bizoba (raba Mat. 24:36). Vyarigushobora kw’abumvise iyo nsiguro yiwe yo kuri Elayono baba bakiriho igihe co kugaruka kwa Yesu.

Ica mbere Yesu yitwararika n’ukw’abigishwa biwe batohendwa n’ibiyita Kristo atari bo, kuko benshi bazoza mu bihe vy’iherezo. Turaziko na Antikristo ubwiwe azokwiyita Kristo kand’atari we, agahenda amahanga menshi yo kw’isi. Bazokwiyumvirakw’ari we Mukiza.

Yesu yavuzeko hazoba intambara, amapfa, no kunyiganyiga kw’isi, ariko yaravuze neza kw’ivyo bimenyetso atari vyo vyerekana ukugaruka kwiwe, arikw’ar’”intango yo kuramukwa.” Turazikw’ivyo bimenyetso bimaze kugaragara mur’iyi myaka ibihumbi bibiri ishize. Ariko Yesu yaciye avuga ikindi kintu n’ubu kitarashika.

Intango y’Ihamwa ry’Isi Yose (Worldwide Tribulation Begins)

“Ni ho bazobatanga ngo muzigirizwe, bazobica, kandi muzokwankwa n’amahanga yose, abahora izina ryanje. Ni ho benshi bazobatsitaza, bazoryarukana, bazokwankana. Kandi hazokwaduka abigira abavugishwa n’Imana benshi. Maze kuk’ubugarariji buzorwira urukundo rwa benshi ruzotimba. Arikw’uwihangana, agashitsa kw’iherezo, ni we azokira. Kand’ubu butumwa bwiza bw’Ubwami buzovugwa mw’isi yose, ngo bube ikimnyentso kibera icabona amahanga yose, maz’umuhero uzoca uza” (Mat. 24:9-14, dushimikiye ku nsobanuro).

Kand’iy’ubaza abariko bumviriza Yesu kur’uyo musi, uti” Witeze kuzoba ukiri muzima ng’ubone ingene ivyo vyose bizoshitswa?” Nta nkeka inyishu botanga ni Ego. Yesu yabandanije akoresha akajambo mu.

Nk’uko twabisomye, inyuma “y’ukuramukwa” hazoba ikintu kitaribwigere kubaho, igihe c’ihamwa ry’Abakristo ritigeze kubaho mw’isi yose. Tuzokwankwa n’”amahanga yose,” cank’”ubwoko n’imirwi yose.” Yesu yaravuze igihe ivyo bizoberako, ntibizoba imyaka amajana, kuko yaciye avuga mw’ijambo rikurikira, ati” Ni ho benshi bazotsitaza, bazokwankana, bazoryarukana.”

Iryo jambo rivuga ku bakriso bazorwa bazotangura kwanka abandi bizera nka bo, kukw’abatizera badashobora “kurwa,” kuko basanzwe bari hasi kandi basanzwe bankana. Rero, igihe ihamwa rizotangura mw’isi yose, ingaruka izoba ukurwa no gucumura kurengeje kw’abiyita ko bakurikira Kristo. Bari mu kuri canke mu binyoma, intama cank’impene, benshi bazorwa, kandi ni bo bazodomako urutoki abandi bakristo babatanga ngo bazigirizwe, banka abo bigera kuvuga ko bakunda. Nih’ishengero ryo kw’isi hose rizokwezwa no guhumanurwa.

Nih’abiyita abavugishwa n’Imana bazogwirirana, nk’uko bivugwa mu gitabo c’ivyahishuriwe ko bazofashanya na Antikristo (raba Ivyah. 13:11-18; 19:20; 20:10). Ukugabitanya kuzokwongerekana gushikah’urukundo rw’abantu rutimba, kand’abanyavyaha nta mutima bazoba bagifise.

Abazokwicwa n’Abazosigira (Martyrs and Survivors)

N’aho Yesu yavuzeko abizera bazokwicwa (raba 24:9), ntiyavuze kw’ari bose, kuko yasezeranye yukw’abazokwihangana gushika kw’iherezo bazokira (raba 24:13). Bisigura yukw’igihe batazokwemera guhendwa n’abiyita Kristo n’abavugishwa b’ibinyoma kandi batazokwemera kuva mu kwizera kwabo canke kurwa, ni bo bazokira, canke bazocungurwa na Kristo igihe azogaruka bamusanganire mu bicu. Iki gihe c’ihamwa rya mbere no gucungurwa Daniyeli yarabihishuriwe, kuko yabwiwe ngo,

Maz’ico gihe Mikayelo azohaguruka, ni we mugabisha ahagarikiye ubwako bwanyu; kandi hazoba igihe c’umubabaro utigeze kubaho, uhereye igihe amahanga yabereyeho, ukageza ico gihe. Arikw’ico gihe umuntu wese wo mu bwoko bwanyu azoboneka ko yanditswe mu gitabo azorokoka. Kandi benshi bo mubazoba basinziriye mw’ivu hasi bazokwikangura, bamwe bikangurira ubugingo budashira, abandi bikangurire ubmaramare n’ibiteterwa bitazoshira” (Dan. 12:1-2).

Agakiza kazoba kagitangwa ku buntu kugeza kur’ico gihe, kuko Yesu yasezeranye kw’ico gihe ubutumwa bwiza buzoba bukibwirwa amahanga yose (bisigura, “ubwoko n’imiryango yose”), bahabwe akaryo ka nyuma ko kwihana, ni ho iherezo rizoza.

[4]

Biratangaje kubona mu gitabo c’ivyahishuriwe harimwo amajambo yerekana ingene isezerano rya Yesu rizoshika:

Kandi mbona umumarayika wundi agaruka yatiriye ijuru, afise ubutumwa bwiza butazoshira bwo kubarira ababa kw’isi n’amahanga yose n’imiryango yose n’indimi zose n’amoko yose. Avuga n’ijwi rirenga, ati “Mwubahe Imana, muyihimbaze, kukw’igihe c’amateka yayo gishitse; musenge iyaremye ijuru n’isi n’ikiyaga n’amasoko y’amazi” (Ivyah. 14:6-7, dushimikiye ku nsobanuro).

Har’abiyumvirak’ umumarayika azovuga ubutumwa kukw’igihe c’imyaka ndwi y’ihamwa, ishengero rizoba rimaze kuduzwa n’abera bazoba barigiriye. Arikw’ivyo ni vyiyumviro vy’abantu.

Antikristo (The Antichrist)

Uwavugishwa n’Imana Daniyeli yahishuyeko Antikristo azoshira intebe yiwe i Yerusalemu mur’urwo rusengero rusubiye kwubakwa, hazoba ari hagati y’imyaka ndwi y’ihamwa gushika aho yiyita Imana (raba Dan. 9:27, tuzovyigako na vyo nyene). Ico ni co Yesu yagomba gushikiriza igihe yabandanya insiguro yiwe yo kuri Elayono:

“Nukw’aho muzobonera ca kizira c’ubuyobe bw’ubugesera, gihagaze ahantu hera, cavuzwe na Daniyeli yavugishwa n’Imana – Uwusoma ni yiyubare ico gihe abazoba bar’i Yudaya baze bahungire ku misozi miremire, uwuzoba ari hejuru ku nzu ntaze yururutswe no gusahura ibiri mu nzu yiwe, uwuzoba ari mu murima ntaz’asubizwe inyuma no gusahura umutamana wiwe. Ariko mur’iyo misi abazoba batwaye inda n’abonsa bazobona ibara. Kandi muze musenge kugira ng’uruhungo rwanyu ntiruze rube mu rushana canke kw’isabato. Kuko mur’iyo misi hazoba amarushwa ahambaye atigeze kubaho kuva kw’itanguriro ry’isi ugashitsa n’ubu, kandi ntazokwongera kubaho.

[5]

Kand’iyo misi iy’itagururwa ntihorokotse umuntu n’umwe, ariko kubw’abatoranijwe iyo misi izogerurwa” (Mat. 24:15-22).

Uku niko ihamwa rizoba (raba 24:9). Igihe Antikristo azokwiyamamaza nk’Imana mu rusengero ry’i Yerusalemu, niho abizera Kristo bazohamwa bihebuje. Igihe Antikristo yiyamamaje kuba Imana, azoshakakw’abantu bose bemera ubumana bwiwe. Ni vyo bizotuma, abakurikira Kristo b’ukuri, bazohinduka abansi ruhebwa baronderwe bicwe. Ni co gituma Yesu yavuzekw’abizera bari mu Buyuda bazoce bahungira ku misozi miremire badatinze, basenge ntihagire ikibabuza guhunga.

Iciyumviro canje n’ukw’abizera bose bo kw’isi bohungira ku misozi miremire igihe ivyo bizoshika, kukw’arih’isi yose azohanga amaso. Ivyanditswe bivugakw’isi yose izohendwa na antikristo, biyumvirakw’ari we Kristo wabo, kandi bazomusenga. Igihe yiyise Imana, bazomwizera bace bamusenga. Igihe atanguye gutuka Imana y’ukuri—Imana y’abakristo—azokwegera kuri we isi yanke abanze kumusenga (raba Ivyah. 13:1-8).

Yesu yarasezeranye agakiza ku bantu biwe mu “kugerera” iyo misi y’imibabaro; ahandi ho “nta muntu numwe yari gukira” (24:22). Uko “kugerera” iyo misi y’imibabaro “kubw’abera” ni wo musi azohagarara mu bicu no kubakoraniriza yo bose. aha Yesu ntatubwira kw’azorokora abiwe, inyuma y’imisi ingahe antikristo amaze kwamamaza ubumana bwiwe.

Uko bimeze kwose, Yesu yavuga nk’uwubwira abamwumviriza kobazoba bakiriho babone antikristo ateza abakristo intambara. Ibi binyuranye cane n’ivy’abantu bakunda kuvugakw’abera bazoduzwa imbere y’ihamwa. Uy’ubaza Petero, Yakobo na Yohana ko Yesu azoza kubacungura imbere yukw’antikristo yiyita Imana, bokwishuye, bat’”Oya sivyo.”

Intambra yo Kurwanya Abera (War Against the Saints)

Ivyanditswe biravuga ko antikristo azoteza abizera intambara. Akarorero, Yohana yarabihishuriwe, nk’uko yavyanditse mu gitabo c’ivyo yahishuriwe:

[antikristo] gihabwa akanwa kavuga ibihambaye n’ivyo kurogota: gihabwa n’ubushobozi bwo gushishikara amezi mirongwine n’abiri. Giteranura akanwa kaco kirogota ku Mana, kirogota no kwizina ryayo, no kwihema ryayo, no ku baba mw’ijuru. Gihabwa kurwanya abera no kubanesha, kandi gihabwa gutwara imiryango yose n’amoko yose n’indimi zose n’amahanga yose (Ivyah. 13:5-7, dushimikiye ku nsobanuro).

Menyako antikristo azohabwa “ububasha bwo gukora” amezi mirongwine n’abiri, cank’imyaka itatu n’igice. Biratangaje kubona kw’ar’igice ca ya myaka ndwi y’ihamwa. Dushobora kuvugakw’ayo mezi azoba igice ca kabiri y’iyo myaka ndwi kw’ari ho antikristo azohabwa “ububasha bwo gukora” kuk’ububasha bwiwe buzokurwaho n’ukuza kwa Yesu igihe azoba aje kunesha intambara yatewe hamwe n’abiwe ihamwa ririko rirahera.

Biragaragara, ubu “bubasha bwo gukora” amezi mirongwine n’abiri bugereranwa n’inkomezi kanaka azohabwa n’Imana mur’uko kuganza kwiwe. Ubwo “bubasha budasanzwe bwo gukora” ni co gihe azoba ahawe co kunesha abera, kuko dusoma muri Daniyeli duti:

Maze nitegereje mbona iryo hembe[antikristo] rirwanya abera, rirabanesha. Gushitsa uwa mbere na mbere aje [Imana], atsindishiriza abera b’Iyisumba vyose’ nukw’igihe kirashika, abera begukira ubwami….Iyisumba vyose [antikristo] azoyivugakw’amajambo y’agatituro, kand’azocobogoza abera b’Iyisumba vyose. azoja imigabo yo guhindura ibihe n’ivyagezwe; kandi bazorekerwa mu maboko yiwe igihe n’ibihe n’igice c’igihe bizoshirira (Dan. 7:21-22, 25, dushimikiye ku nsobanuro).

Daniyeli yavuzeko abera bazoshirwa mu maboko ya antikristo mu kiringo kingana “n’igihe n’ibihe n’igice c’igihe.” Iryo jambo ry’ibanga ritegerezwa gusobanurwa imyaka itatu n’igice, tugereranije Ivyahishuriwe 12:6 na 14. tubwirwa mu Vyahishuriwe 12:6 yukw’umugore azohabwa ikibanz aco kwinyegeza mu bugararwa “afungurirwe” imisi 1.260, ingana n’imyaka itatu n’igice ku mwaka ufise imisi 360. Rero har’ iyindi mirongo umunani, uyo mugore avugwa ko yahawe ikibanza mu bugaragwa “ngw’agaburirwe” mu kiringo kingana n’igihe n’ibihe n’igice c’ibihe.” Ico “gihe n’ibihe n’igice c’ibihe” kingana n’imisi 1.260 cank’imyaka itatu n’igice.

Ijambo “igihe” mur’iki gice risobanuro umwaka, “igice c’igihe” gisobanura igice c’umwaka. Iri jambo ridasanzwe tubona mu vyahishuriwe 12:14 ritegerezwa kuvuga co kimwe na Daniyeli 7:21. Ubu rero turazikw’abera bazoshirwa mu maboko ya antikristo imyaka itatu n’igice, bingana n’igiye twabwiwe mu vyahishuriwe 13:5 bivugako antikristo azohabwa “ubushobozi bwo gukora.”

Niyumvirako bidasobanura kw’ivyo bihe vyompi bigizwe n’imyaka mirongwine n’ibiri bizokorwamwo ibintu bisa. Bitanguriye aho antikristo yiyita Imana hagati y’imyaka ndwi y’ihamwa, abera bazoshirwa mu maboko yiwe mu myaka itatu n’igice yo mu gice ca kabiri, na Yesu azobacungura igihe azohagarara mu bicu no gukoraniriza kuri we abera biwe mu gihe kirangiza iyo myaka ndwi y’ihamwa, ni ho duca tuvugakw’iduzwa rizoba imbere y’ukw’imyaka ndwi y’ihamwa irangira.

Ingorane iri mur’ico ciyumviro ca kabiri n’ukw’abera bazoshirwa mu maboko ya antikristo ihamwa ritarashika kandi hataragera ko bahungira ku misozi igihe yiyita Imana. Ibi rero ntivyumvikana.

Ingorane iri mu ciyumviro ca mbere n’uko cerekanakw’abera bazoba bakiri kw’isi igihe c’amakuba azoshikira isi igihe Imana izoba irikw’icira isi yose amateka nkuko tubisoma mu gitabo c’ivyahishuriwe. Tuzogaruka kur’iki ca mbere.

Reka dusubire kuri ya nsiguro yo kuri Elayono.

Mesiya w’Ibinyoma (False Messiahs)

Yesu yaciye abwira abigishwa biwe ko batohubishwa n’abiyita Kristo kandi atari bo:

“Ico gihe nihagira umuntu ababwira, at ‘’Ehe Kristo ari hano’ cank’at’’ari hariya’ ntimuze muvyemere. Kuko hazokwaduka abigira Kristo n’abigira abivugishwa n’Imana, bagakora ibimenyetso bihambaye n’ibitangaza, kugira ngo bazimize n’abatoranijwe ni vyashoboka. Raba ndabibabwiye bitaraba, Nuko ni bababwira, bat’’Eh’ari mu bugaragwa, ntimuze mujeyo; ‘ canke ngw’’ari haruguru mu mpete,’ ntimuze muvyemere. Nk’uk’umuravyo urabiriza iburasira zuba ukabonekera iyo rirengera, n’uk’uza kw’umwana w’umuntu kuzomera. Ah’umuvyimba ari hose, no ho ibinyakabaka bizokoranira” (Mat. 24:23-28).

Menya kandi ko Yesu yabandanije akorehsa akajambo mu. Abamwumviriza ku musozi wa Elayono biyumvirako bazoba bakiriho babone abavugishwa b’ibinyoma n’abiyita Kristo atari bo n’ibitangaza bazokora. Kandi barizera kuzobona Yesu agaruka kubatwara mu bicu nk’umuravyo.

Vy’ukuri, mur’ico gihe harihw’akaga ko kurwa, kukw’abizera bazohamwa birenze urugero kand’ibitangaza vy’abavugishwa b’ibinyoma n’abiyita Kristo kand’atari bo bizokwega cane abantu. Ni co gituma Yesu yashishikaye guhanura abigishwa biwe ababwira ibizoba ataragaruka kubatora. Ntiyashaka ko hagira abayoba kuber’ivyo nk’uko harih’abahitamwo kuzimira. Abakristo b’ukuri kandi bafise intumbero nziza bazorindira gushika yesu agarutse kubatwara mu bicu, abatar’abiwe bazoheberwa abiyita Kristo atari bo nk’ukw’ibinyabakabaka bikoranira umuvyimba mu bugaragwa.

Ibimenyetso mw’Ijuru (Signs in the Sky)

Yesu arashishikara ati:

“Hanyuma y’ayo marushwa y’ico gihe, uwo mwanya izuba rizocura umwiza, n’ukwezi ntikuzoba kucaka umuco wakwo, n’inyenyeri zizokoragurika zive kw’ijuru n’ivy’inkomezi vyo mu majuru bizonyiganyizwa. Buno ikimenyetso c’umwana w’umuntu kizobonekera kw’ijuru, ni ho amoko yose yo kw’isi azoboraga, bazobona umwana w’umuntu aje mu bicu vyo kw’ijuru ari n’ububasha n’ubwiza bwinshi. Azotuma abamarayika biwe n’ijwi rirenga ry’inzamba, bakoranye abatoranijwe biwe, bava mu birere bine, guhera iy’ijuru ritangurira kugeza iyo rihereza” (Mat. 24:29-31).

Ibi bimenyetso Yesu atanga mur’iyi nsiguro yo kuri Elayono, Abayuda b’igihe ciwe barabitahura neza kuko vyari ibimenyetso bivugwa na Yesaya na Yoweli ku vy’iherezo ry’isi, ico bita “umusi w’Uhoraho,” aho zuba n’ukwezi bizocura umwiza, kand’abantu bazoboroga. Niho abamarayika ba Yesu “bazokoranya abatoranijwe na we bava mu mahanga yose ngo basanganire Yesu mu bicu, kand’ivyo bizoba igihe hazovuzwa “inzamba n’ijwi rirenga.”

Ubugira kandi, iyo ubaza Petero, Yakobo na Yohana kuvy’iyi nsiguro yo kuri Elayono ko Yesu azogaruka imbere cank’inyuma ya antikristo cank’imibabaro myinshi, bokeishuye, bati “ni inyuma.”

Kugaruka n’Iduzwa (The Return and the Rapture)

Iki gice c’insiguro yo kuri Elayono gisa cane n’ivyo Paulo yanditse. Ni vyo twita iduzwa ry’ishengero, abadondora Bibiliya benshi bavugako bizoba imbere y’igihe c’ihamwa. Ntiwibagire bice tumaze kwiga mur’iki gice:

Ariko bene Data ntitugomba ko muyoberwa ivy’abasinziriye itiro ry’urupfu, ngo ntimubabare nka ba bandi badafise ivyizigiro. Uko twizera yuko Yesu yapfuye akazuka, abe ari ko twizera yukw’abasinziriye muri Yesu, Imana izobazanana na we. Iki ni co tubabwira, n’ijambo ry’Umwami twashikirijwe, yuko twebwe abazoba bakiriho, dusigaye gushika ku kuza k’Umwami wacu, tutazokwitangira imbere y’abasinziriye na gatoya. Kuk’ Umwami wacu ubwiwe azoza, amanutse avuye mw’ijuru, aranguruye ijwi rirenga, hamwe n’akamo k’umumarayika mukuru, n’inzamba y’Imana. Maz’abapfiriye muri Kristo nib o bazobanza kuzuka; maze natwe abazoba bakiriho, dusigaye, tuzoca duteruranwa na bomu bicu, dusanganire Umwami mu kirere. Ni ho tuzokwama tubana n’Umwami. Nuko mwiruranishe ayo majambo. Aho bazoba bavuga, bati “Har’amahoro, nta nkomanzi”; ni ho uguhona kuzobazako giturumbuka, nk’ukw’ibise biza ku mugore akuriwe (1 Tes. 4:13 – 5:3, dushimikiye ku nsobanuro).

Paulo yanditseko Yesu azomanuka ava mw’ijuru n’akamo k’inzamba y’Imana abizera bose “baterurirwe mu bicu gusanganira Umwami mu kirere.”Bisa n’ivyo Yesu yavuze muri Matayo 24:30-31, vyashitse antikristo n’ihamwa rimaze gushika.

Ikirengeye vyose, uko Paulo yashishikaye kwandika ivyo kugaruka kwa Kristo, yaravuze igihe bizoshikirako, “umusi n’igihe,” kandi yibutsa abo yandikiye yuko bazi neza k’”umusi w’Umwami uzoza nk’igisuma mw’ijoro.” Paulo yizerak’ukugaruka kwa Kristo n’iduzwa vy’Ishengero bizoba ku “musi w’Umwami,” umusi uteye ubwoba n’uburake bizorwa kubiyumviriyeko baronse “amahora ata nkomanzi.” Igihe Yesu azoba aje gutora ishengero ryiwe, uburake bwiwe buzorwa ku bari mw’isi.

Bias cane n’ivyo Paulo yandikiye ab’i Tesalonika ku musi w’uburake no kugaruka kwa Kristo:

Kukw’ar’ibigororotse ku Mana kwishura amarushwa abayabatera, no kwishura mwebwe abayaterwa kuruhukana natwe, ah’Umwami wacu azohishurirwa, ava mw’ijuru, azananye n’abamarayika b’ubushobozi bwiwe, hagati mu muriro waka, yishure guhorwa abatamenye Imana n’abatumvira ubutumwa bwiza bw’Umwami wacu Yesu. Bazohanwa, ni kwo guhona kw’ibihe bidashira, kuva mu nyonga h’Umwami no mu bwiza bw’ubushobozi bwiwe, ah’azozira gushimirwa abera biwe kuri wa musi, no gutangarirwa ku bamwizeye bose, kukw’intahe twashinze muri mwebwe yemewe (2 Tes. 1:6-10, dushimikiye ku nsobanuro).

Paulo yavuzekw’igihe Yesu azogaruka kwirura abakristo b’i Tesalonika mw’ihamwa ryabo (raba 1Tes. 1:4-5), azozanana “n’abamarayika b’ubushobozi bwiwe, hagati mu muriro waka” ababaze ababateye amarushwa, umwe wese nk’ukw’ivyo yakoze bingana. Ibi bimeze nk’ivyo benshi bitwa ihamwa ryitangira iduzwa ry’ishengero, ah’ishengero rizoduzwa imbere y’imyaka ndwi y’ihamwa, ari vyo vyitwa iduzwa ry’ishengero mw’ibanga. Oya, ibi bias n’ivyo Yesu yavuze muri Matayo 24:30-31, kw’azogaruka kw’iherezo canke imbere y’iherezo ya ca gihe c’ihamwa, ah’azoterura abizera no gusuka uburake bwiwe ku batamwizera.

Umusi w’Umwami (The Day of the Lord)

Mur’ico cete nyene, Paulo yarongeye kwandika ati:

Turabinginga, bene Data, kubwo kuzoza kw’Umwami wacu Yesu Kristo no kuzokoranirizwa kuri we kwacu, ntimushoke munyiganyiga ngo mugwe igihumura, canke ngo muhagarike imitima, n’aho mwoba mu bitewe n’impwemu canke n’ijambo canke n’icete kimeze nk’ikivuye kuri twebwe, kivuga yuk’umusi w’Umwami wacu uhejeje gushika ( 2 Tes. 2:1-2).

Ubwa mbere na mbere, menya ko Paulo yarikw’avuga k’ukugaruka k’Umwami n’iduzwa ry’ishengero. Yanditswe “k’ugukoranirizwa kuri we kwacu”, akoresha ijambo nk’irya koreshejwe na Yesu mur Matayo 24:31, igihe yavuga ku bamarayika “bazokoraniriza hamwe” abo yatoranije “uhereye ku mpande imwe y’isi ugashitsa ku yindi.”

Ubwa kabiri, Paulo yanganishije ivyo n’”Umusi w’Umwami,” nk’uko yabigize mu b’i Tesalonika 4:13 – 5:2. Ntibishobora gutahurika gusumba ngaho.

Paulo arabandanya ati:

Ntihakagire umuntu abahenda mu buryo na bumwe, kuk’utazoza, kwa kureka Imana kutabanje kuboneka, kandi wa muntu w’umugarariji atarahishurwa, ni we mwana wo kuranduka, umurwanizi yishira hejuru y’icitwa Imana cose cank’igisengwa; nukw’azokwicara mu rusengero rw’Imana, yiyerekana ngo n’Imana (2 Tes. 2:3-4, dushimikiye ku nsobanuro).

Abakristo b’i Tesalonika barikobarabahenda kuvyerekeye umusi w’Umwami, nk’uko Paulo yabivuze babwirwako wari gutangura ishengero ridugijwe mu bicu Kristo agarutse, ngo rero uramaze gushika. Ariko Paulo yababwiye k’udashobora gushika na gatoya ca kizira c’ubuyobe kitaraza (kumbure ni ko kurwa gutangaje Kristo yavuga muri Mat. 24:10) na antikristo atariyita Imana mu rusengero rw’i Yerusalemu. Ni ho Paulo yabwira ab’i Tesalonika avyeruye yuk’ukuza kwa Kristo kudashoboka, ari na ryo duzwa ry’ishengero, cank’umusi w’Umwami, gushika aho antikristo yiyita Imana.

[6]

Paulo yongera kuvuga ibizoranga umusi wo kugaruka kwa Kristo ari wo musi wo gusambura antikristo:

Ntimwibuka yuko nababwiye ivyo nkiri kumwe namwe? Kandi none murazi ikibuza, kugirangw’az’ahishurwe mu gihe ciwe. Kukw’ibanga ry’umugararizo n’ubu ririko rirakora, mugabo har’uwubibuza none, gushitsa igihe azokurirwaho. Ni ho wa mugarariji azohishurwa, umwe Umwami Yesu azokwicisha impwemu ziva mu kanwa kiwe, azomutituza uguseruka kw’ukuza kwiwe. Ukuza kw’uwo mugarariji kuri mu buryo bw’inkomezi za Satani, kuri n’ubushobozi bwose n’ibimenyetso n’ibitangaza vy’ibinyoma, n’ubugunge bwose bwo kugabitanya ku bahona, kuko batemeye gukunda ivy’ukuri ngo bakizwe (2 Tes. 2:5-10).

Paulo yavuzekw’ivya antikristo bizorangira ku musi wo “kwihishura kwiwe.” Namba “uku guhishurwa” ari kumwe ko ku musi w’iduga kuvuga mu mirongo icenda twavuze (raba 2:1), rero antikristo azokwicwa ku musi umwe n’iduzwa ry’Ishengero gusanganira Umwami mu bicu. Bihuriza hamwe n’ivyanditswe mu bice vya 19 na 20 mu gitabo c’ivyahishuriwe. Ni ho dusoma ivyo kugaruka kwa Kristo (raba Ivyah. 19:11-16), ugusamburwa kwa antikristo (raba 19:17-21), kubohwa kwa Satani (raba 20:1-3) n’”izuka rya mbere”(raba 20:4-6), ah’abizera bishwe mw’ihamwa ry’imyaka ndwi bazosubiza ubuziman. Iryo zuka rya mbere niryo rya zuka rusangi ry’abagororotsi bose, rero nta nkeka k’umusi wo kugaruka kwa Kristo mu burake bwiwe bizoba mu gihe kimwe no gusamburwa kwa antikristo, kukw’ivyanditswe bitubwira ata guhigimanga yukw’imibiri y’abapfiriye muri Kristo izozurwa ku musi w’iduzwa ry’ishengero (raba 1Tes. 4:15-17).

[7]

Kwitegura (Being Ready)

Reka dusubire kuri ya nsiguro yo kuri Elayono.

“Ni mwigire ku musukoni umugani wawo: ishami ryawo iyo ritoshe, amababi agatutuza, mumenya yukw’agatasi kari hafi. Nuko namwe, ni mwabona ivyo vyose bishitse, muzemumenye kw’ari hafi, ku rugi. Ndababwire ukuri: Ab’iki gihe ntibazorangira, ivyo vyose bitarashika.

[8]

Ijuru n’isi bizorangira, arikw’amajambo yanje nta co azoba” (Mat. 24:32-35).

Yesu ntiyashatse kw’abigishwa biwe bagwa igihumura, ni yo ntumbero ya mbere y’insiguro yo kuri Elayono. Baramenyekw’ari “kwirembo” igihe batangura kubona “ivyo bintu vyose”—ihamwa ry’isi yose, ubuyobe, abavugishwa b’ibinyoma benshi n’abiyita Kristo, antikristo yiyita Imana, ivyo vyose vyegera umusi wo kugaruka kwiwe, ah’ukwezi n’ izuba bicika umwiza n’inyenyeri zikoragurika.

N’aho bimeze gurtyo, amaze kubabwira ibimenyetso bizokwitangira ukuza kwiwe imbere y’imyaka mikeya, amezi, imisi, aca ababwira yuk’umusi wo kuza kwiwe ar’ibanga:

“arik’uwo musi cank’iyo saha nta wubizi, n’iyo boba abamarayika bo mw’ijuru, cank’Umwana w’Imana, Atari Data gusa” (Mat. 24:36).

Har’igihe abantu bafata uyo murongo bagashaka kuwusobanura uko bishakiye! Kenshi bagira urtyo berekane ko Yesu atazi umusi azogarukirako, kukw’adashobora gupfa kuza no gutwara ishengero. Arik’uwusobanuye wisunga iyindi mirongo biri kumwe, usanga atar’ivyo Yesu yavuze. Yarikw’agerageza kubwira abigishwa biwe mu bimenyetso bizoba ataraza kugira ngo bame biteguriye ukuza kwiwe. Aca ababwira yuk’umusi n’isaha adashobora kubibabwira. Ikindi, Yesu ntiyarikw’avuga k’ukuza kwiwe kwa mbere imbere y’ihamwa ry’imyaka ndwi, igihe ishengero ritegerezwa kuduzwa mw’ibanga, ahubwo yavuga ku kuza kwiwe imbere canke hagati inyuma y’ihamwa. Ivyo ntawobihaririza aravye neza ico gice.

Ukugaruka Kwiwe—Ibanga Rinini? ( His Return—A Complete Surprise?)

Ico abantu bakunda kuvuga igihe barwanya iciyumviro c’uko Kristo azogaruka gutora ishengero hagati canke kw’iherezo ry’ihamwa n’uko ukwo kugaruka kutoba kukiri ibanga nkuko (biyumvirako) Yesu yavuze, arik’ukwo kuza kwobo kunyarutse kugira ngo gukize abantu ihamwa. Hategerezwa kuba iduzwa ry’imbere y’ihamw, ni ko bavuga, ahandi ho abizera ntibazoba bakeneye kwama bagavye no kwitegura nk’ukw’ivyanditswe bivuga, kuko bariguca bamenyako bizofata imyaka ndwi cank’iyababa iyo imbere yo kugaruka kwa Yesu.

Iki ciyumviro kirwanywa n’ivyo Yesu yavuze mu nsiguro yiwe kuri Elayono kuko yabwiye abigishwa biwe kwitegurira ukugaruka kwiwe igihe ihamwa ritanguye canke riri mu kurangira, aca arabereka ibimenyetso vyinshi bizokwitangira ukuza kwiwe. None ni kuki insiguro yo kuri Elayono yazuyemwo ukugabisha abantu ngo bame bagavye kukw’ari hafi kuza, kandi Yesu yar’azi kobizofata n’imiburiburi imyaka ndwi cank’iyababa iyo imbere yo kugaruka kwiwe? Kukw’azi neza kw’abakristo bategerezwa kwitegura no kwama bagavye n’aho yoteba kugaruka. Intumwa zaguma zibwira abantu kwitegura no kwama bagavye kuko zigisha ivyo Yesu yabigishije ubwiwe.

Nk’uko nyene, abizerakw’izo mpanuro zatanzwe kuko har’iduzwa rizokwitangira ihamwa har’iyindi ngorane bafise. Ufatiye kuvyo bavuga, ukugaruka kwa Kristo kwa mbere kuzoba imbere y’ihamwa. Iryo garuka rya Kristo rero ntirishobora kuba ku mwanya uwari wo wose—ritegerezwa kuba neza na neza imyaka ndwi imbere y’ihamwa kurangira. Rero mu bisanzwe, nta muntu ashobora kwitega ko Kristo agaruka ibimenyetso yatanze bitaraba, kand’ivyo bimenyetso birashobora kwihutishwa canke bikagirwa birebire.

Benshi mu bemera iduzwa ry’imbere y’ihamwa, bavugishije ukuri, bashobora kuvuga ko Yesu adashobora kugaruka uyu musi canke ejo kubera ingene politike y’isi imeze mur’iki gihe turimwo. Haracar’ibintu vyasezeranywe gushika imbere y’ihamwa ry’imyaka ndwi. Akarorero, nkuko tuhava tubibona mu gitabo ca Daniyeli, antikristo azogirana isezerano ry’imyaka ndwi na Isirayeli, kand’ico ni co kizoranga intango y’ihamwa. Rero iduzwa, ribaye imyaka ndwi imbere y’ihamwa kurangira, usanga rigwa mu gihe antikristo azogirana isezerano na Isirayeli. Gushika haba ikintu muri politike gituma iryo sezerano riba, nta duzwa ry’imbere y’ihamwa rishoboka nk’ukw’abavyigisha bavuga.

Ikirengeye vyose, abo bigisha iduzwa ry’imbere y’ihamwa bizera ko Yesu azogaruka ihamwa riheze, bisigura umusi baharurikakw’ihamwa rya mbere. Ihamwa rishitse, nk’uko Yesu yavuzekw’Imana gusa ari yo izi umusi, ushobora kuwuharura uhereye ku myaka ndwi.

Ikindi, ufatiye ku vyo Yesu yavuze, ntiyashakakw’ukugaruka kwiwe kuba giturumbuka cane. Kanatsinda, yagomba yukw’abantu bamenyako hegereje igihe baravye ku bikoreka kw’isi bisa n’ibimenyetso vy’ihamwa. Ndabisubiyemwo, Yesu ntiyagomba kw’abigishwa biwe barwa igihumura, nk’isi. Yarabandanije inyigisho yiwe ku musozi Elayono:

“kand’uko vyari mu misi ya Nowa ni ko bizoba ku kuza k’Umwana w’umuntu. Kukw’ari ko bamye mu misi umwuzure utari bwatere : bararya, baranywa, bararongora, barashingira, bageza kuri wa musi Nowa yinjiye muri bwa bwato, nti bagira ico bamenya kugeza ah’umwuzure waziye ubatwara bose; ni kw’ukuza k’Umwami w’umuntu kuzomera. Ico gihe abagabo babiri bazoba mu murima, umwe azojanwa, uwundi arekwe. Abagore babiri bazoba bariko barasera hamwe k’urusyo, umwe azojanwa uwundi arekwe.

[9]

Nuko mwame mugavye, kuko mutazi umusi Umwami wanyu azozako. Arikw’ibi mubimenye: iyaba nyen’urogo yar’asanzwe azi igihe igisuma kiziramwo, yogavye, ntiyokunze kw’inzu yiwe yimbwa. Nuko namwe mwiteguye, kuk’Umwana w’umuntu azoza mu gihe mutiyumviriye” (Mat. 24:37-44)

Ubugira kandi, Yesu yashaka kw’abigishwa biwe bama biteguriye ukugaruka kwiwe. Kanatsinda, iyo ni yo ntumbero yatumye avuga ivyo vyose mu nsiguro yiwe yo ku musozi Elayono. Izo mpanuro nyinshi yabaha abasaba kwama bagavye kugira ng’ukugaruka kwiwe ntikubashikeko giturumbuka, abamenyesha ingene bigoye kwama bagavye mur’ivyo bihe bigoye. Ko bimeze gurtyo, abarindiriye iduzwa ry’imbere y’ihamwa, bakiyumvirako har’ico baruta abandi bakristo, barashobora gusanga batiteguye neza guhura n’ibibarindiriye imbere yabo. Namba bazikw’ata hamwa bazojamwo bakisanga hagati y’ihamwa no mu nganji ya antikristo, barashobora kuzazanirwa no kuja mu gatengo. Vyobabera vyiza kwitegurira ivy’ivyanditswe bitwigisha kuko bitazobura gushika.

N’ubu kandi, wobaza Petero, Yohana canke Yakobo ko Kristo azogaruka ryari, bokubwira ibimenyetso vyose Yesu yababwiyeko bizoshika imbere yo kugaruka kwiwe. Bari bazikw’atazogaruka imbere y’ihamwa n’umuzo wa antikristo.

Igisuma mw’Ijoro (A Thief in the Night)

Menyako akarorero Yesu yatanze ku ”gisuma mw’ijoro” kiyongera ku bimenyetso yatanze vyo kuza kwiwe kugira ngw’abigishwa biwe birinde uyo musi ntubashikeko giturumbuka. Rero akarorero k’“igisuma n’ijoro” ntigashobora gukoreshwa mu kuvugako kw’ata muntu ashobora gutanga iciyumviro c’igihe Yesu azogarukirako.

Paulo na Petero bompi barakoresheje akarorero ka Yesu ku “gisuma n’ijoro” igihe bandika ku “musi w’Umwami” (raba 1 Tes. 5:2-4, 2 Pet. 3:10). Bizerakw’ako karorero gafitaniye isano no kuza kw’Umwami mu burake bwiwe cank’imbere canke kw’iherezo ry’imyaka ndwi y’ihamwa. Biratangaje kubona Paulo abwira aboyandikiye, ati “Ariko mweho, bene Data, ntimuri mu mwiza, ng’uwo musi ububire nk’igisuma” (1 Tes. 5:4). Yarasobanuye neza akarorero Yesu yatanze, avugakw’abari maso bazi ibimenyetso kandi bakurikira no kwumvira Yesu batari mu mwiza, ni co gituma ukuza kwa Kristo kutazobashikako giturumbuka. Kuri bo, Yesu ntazoza nk’igisuma mw’ijoro. Abari mu mwiza gusa ni bo uwo musi uzoshikako giturumbuka, ari na vyo Yesu yigishije. (raba ijambo Yesu yakoresheje mu karorero k’”igisuma n’ijoro” mu vyah. 3:3 na 16:15, aho yarikoresha mu kuvuga intambara ya Armagedoni).

Guhera ku nsiguro yiwe yo ku musozi Elayono, Yesu yabandanije guhanura abigishwa biwe ngo bame bagabiye ukugaruka kwiwe. Mur’ico gihe, yarababwiye ingene bokwitegure, mu kubacira imigani y’umukozi mubi, inkumi cumi, italanto, n’umugani w’intama n’impene (ukwiriye kubisoma). Aho hose, yagumye agabisha abatiteguriye ukugaruka kwiwe avugako gehinomu ibarindiriye (raba Mat. 24:50-51; 25:30, 41-46.) Inzira yo kwitegura ni gukora ubugombe bw’Imana gushika agarutse.

[10]

Iyindi Mpari (Another Objection)

Hari abantu banka kw’iduzwa ritazoba hagati canke ribe kumpera y’ihamwa bavugako Bibiliya yemeza kw’abagororotsi batazokwigera bahanwa co kimwe n’abagabitanya, batanga uturorero twa Nowa, Loti, hamwe n’Abisirayeli muri Egiputa.

Ni vyo, turizerakw’abagororotsi batazosukwak’uburake bw’Imana mur’iyo myaka ndwi y’ihamwa, kuko vyoba bihushanya n’amasezerano menshi ya Bibiliya (raba, nk’akarorero, 1Tes. 1:9-10; 5:8).

Yesu yivugiye ubwiwe kw’abagororotsi bazobona ihamwa rikuru. Ntiryashiriweho kuzanira amarushwa abera b’Imana, arikw’abagabitanya. Hamwe n’ivyo, abakristo ntibazobura guhamwa—barasezeranywe guhamwa. Mu kiringo c’imyaka ndwi y’ihamwa, har’abizera benshi bazotakaza ubuzima bwabo (raba Mat. 24:9; Ivyah. 6:9-11; 13:15; 16:5-6; 17:6; 18:24; 19:2). Benshi bazocirwa amazosi (raba Ivyah. 20:4).

Rero, igihe uwizera wese aciwe izosi mu gihugu kanaka, ntakizobuza uburake bw’Imana kuziriringa ku muntu wese aba mur’ico gihugu. Kandi igihe har’abizera mu gihugu, Imana irashoboye kubarinda amateka azorwa ku babi. Igihe yacira Egiputa amateka Mose akiriho, yaravyerekanye. Imana ntiyemeyeko hagira n’imbwa ikubwa ku mw’Isirayeli, igihano ku kindi kirwa ku banyegiputa (raba Kuv. 11:7). Nk’uko nyene, mu gitabo c’ivyahishuriwe turabona izinge ziserereza ababi bo kw’isi amezi atanu, ariko ntizemerewe gukora ku bayuda 144.000 bakoreye Imana bashizwekw’ikimenyetso ku ruhanga (raba Ivyah. 9:1-11).

Iduzwa Tubona mu Vyahishuriwe (The Rapture in Revelation)

No ngaha mu gitabo c’ivyahishuriwe turasoma ivy’iduzwa ry’ishengero, kandi ntaho tubona ikindi kimenyetso co kuza kwa Kristo kiretse bimwe dusanga mu vyahishuriwe 19, aho azokwica antikristo n’ingabo ziwe mu ntambara y’i Armagedoni. Naho nta duzwa rivugwamwo. Arikw’izuka ry’abishwe kubwa Kristo igihe c’ihamwa rirandutswe, ariko vyanditswe nk’ivyabereye rimwe (raba 20:4). Kubera yuko Paulo yanditse kw’abapfiriye muri Kristo bazozuka igihe Kristo azogaruka, ari na co gihe co kuduzwa kw’ishengero, uyu murongo hamwe n’iyindi tumaze kuvugako, bituma tubona yukw’iduzwa rizoba kw’iherezo ry’imyaka ndwi y’ihamwa, nk’uko biri no mu vyahishuriwe 19 na 20.

Ariko haracarih’ibindi vyiyumviro.

Har’ababona iduzwa mu gice ca 6 n’ica 7. mu vyahishuriwe 6:12-13, tubona izuba “ryirabura nk’i gunira” n’inyenyeri zikoragurika ziva kw’ijuru, ibi ni ibimenyetso bibiri bias n’ivyo Yesu yavuze ko bizokwitangira ukugaruka kwiwe no gukoraniriza kuri we abo yatoranije (raba Mat. 24:29-31). Hamwe no mu gice ca 7, aho tubona ishengero rinini rigizwe n’amahanga yose, ubwoko n’indimi zose bavuye mw’”ihamwa rikuru” (7:14). Ntibavugwa ko bishwe kubw’Imana nka wa murwi uvugwa mu gice citangira iki (raba 6:9-11), bituma tuvugako batishwe ahubwo bateruriwe mu bicu—abizera barokowe mw’ihamwa rikuru.

Turashobora kuvuga kw’iduzwa rizoba imbere y’ibizoshikira isi nk’uko bivugwa mu vyahishuriwe 6:12-13, kubera ivyo Yesu yavuze bias n’ivyo muri Matayo 24:29-31. nta ndunduro twahawe kur’ibi, arikw’ivyo bizoshikira isi dusanga mu vyahishuriwe 6:12-13 bizoshika mu gihe c’ihamwa ry’imyaka ndwi. Namba ibizoshika dusanga mu vyahishuriwe 6:1-13 biri mu rutonde rumwe, kandi namba iduzwa rizoba inyuma y’ibivugwa muri 6:13, bituma twizera yukw’iduzwa ritazoba antikristo ataraza (raba 6:1-2), n’intambara kw’isi hose (raba 6:3-4), amapfa (raba 6:5-6), gupfa kw’ica kane c’isi kubera intambara, amapfa, akaranda n’inyamaswa (raba Ivyah. 6:7-8), n’abandi benshi bicwa kubw’Umwami (raba Ivyah. 6:9-11). Ivyo bintu vyose bizoshika ihamwa ry’imyaka ndwi ritarahera, kandi bishobora gusobanura igihe cose c’ihamwa ry’imyaka ndwi, bigashira iduzwa kw’iherezo ry’iyo myaka.

Mu kwemeza iciyumviro c’ukw’iduzwa ry’ishengero rizoba ya myaka ndwi itarahera, menya kw’ivyahishuriwe vyerekana ibice bibiri vy’ivyago ndwi inyuma y’ivyahishuriwe 8: “ibihano vy’inzamba” n’ “ibihano vy’inzavya.” Ivyo vya kabiri ni vyo vyaheraheje uburake bw’Imana (raba 15:1). Imbere yukw’ibihano vy’inzavya bitangura, Yohana yabonye “abatabarutse banesheje ca gikoko n’igishushanyo caco n’igitigiri c’izina ryaco, bahagaze kur’ico kiyaga c’ibirahuri” (15:2). Aba bera batabarutse bashobora kuba baradugijwe mu bicu. Canke, barashobora kuba baraciwe amazosi kubw’Umwami. Ivyanditswe ntibitubwira uko bimeze ngaho. Ariko kandi, ntituzi yuko 15:2 hari mu rukurikirane rw’ivyo duhejeje kuvuga.

Ikindi dusanga mu vyahishuriwe gishobora kwongera uburemere ku ciyumviro cukw’iduzwa rizoba imbere yuko ya myaka ndwi irangira ni iki: igihe c’”igihano ca gatanu c’inzamba” canditswe mu vyahishuriwe 9:1-12, tubwirwa yukw’inzige ziyigiza zahawe kubabaza “abantu batadomwekw’ikimenyetso c’Imana mu ruhanga rwabo” (9:4). Kand’abazogira ico kimenyetso gusa tubwirwa ni 144.000 bakomoka kuri Isirayeli (raba Ivyah. 7:3-8). Bigaragara kw’abizera bose bazoduzwa imbere y’igihano kigira gatanu c’inzamba; ahandi ho ntibarigukira ububasha bw’izo nzige ziyigiza. Vyongeye, kukw’inzige zibabaza abantu amezi atanu (9:5, 10), har’abavugakw’iduzwa rizoba imbere y’amezi atanu arangiza imyaka ndwi y’ihamwa.

Menya ko har’ivyiyumviro vyinshi ngaho. Wosanga har’abandi bashizwekw’ikimenyetso c’Imana ariko batavuzwe ngaha. Uko bimeze kwose, namba ibi bitemeza yukw’iduzwa rizoba igihano ca gatanu c’inzamba kitaraba, vyerekane rero yuko har’umurwi w’abizera utazoduzwa imbere yo kurekurwa kw’inzige ziyigiza—bamwe 144,000 bakomoka kuri Isirayeli bashizwekw’ikimenyetso. Ariko bategerezwa gukingirwa uburake bw’Imana bugaragarira mur’izo nzige ziyigiza.

None indunduro y’ibi vyose ni iyihe? Jewe nshobora gusa kuvuga yukw’iduzwa rizoba imbere yo kurangira kw’iyo myaka ndwi canke kwiherezo ry’iyo myaka ndwi. Abizera nta bwoba bujanye n’uburake bw’Imana bogira, ariko bategerezwa kwitegurira ihamwa no kwicwa kubw’Umwami bikenewe.

Igihe c’Ihamwa (The Tribulation Period)

Reka dusuzumire hafi ico ivyanditswe bitwigisha kur’iyo myaka ndwi y’ihamwa. Ni kuki tuvugakw’ihamwa rizomara imyaka ndwi? Dutegerezwa kwiga igitabo ca Daniyeli, ukuyemwo igitabo c’Ivyahishuriwe, ni co gihishura cane ivyo Bibiliya yigisha ku bihe vy’iherezo.

Mu gice c’icenda c’ico gitabo, tubona Daniyeli ari kumwe na bene wabo b’Abayuda inyagano i Babuloni. Mu kwiga igitabo ca Yeremiya, Daniyeli abona ikiringo c’Abayuda kuba mu nyagano ar’imyaka mirongwirindwi (raba Dan. 9:2; Yer. 25:11-12). Amaze kubonakw’iyo myaka mirongwirindwi imaze gukwira, Daniyeli atangura gusenga, yihana ivyaha vy’abantu biwe no gusaba imbabazi. Mukwishura amasengesho yiwe, umumarayika Gaburiyeli aramubonekera amuhishurira ukurindwa kwa Isirayeli igihe c’ihamwa hamwe n’ukugaruka kwa Kristo. Ukwo guhishurirwa kuri muri Daniyeli 9:24-27 ivyanditswe bitangaje cane. Naravyanditse ngaho maze nshira amajambo yanje mu twa mugina:

Amayinga miringwirindwi [zirashobora kuba indwi zigize imyaka, nk’uko tuhava tubibona, cank’igitigiri c’imyaka 490 years] agerewe ubwoko wanyu [Isirayeli] n’igisagara canyu cera [Yerusalemu], kugira ngw’ibicumuro bishire [bishoboka kubar’ivyaha vyose vya Isirayeli—bibambiye Mesiya wabo ubwabo] n’ivyaha birangizwe [bishoboka kuba ar’igikorwa ca Kristo co ku musaraba kiducungura], n’ibigabitanyo bitangirwe impongano [sinkekeranya ni igikorwa co gucungura Kristo yasozereye ku musaraba], hazanwe ukugororoka kutazoshira [intango y’ingaji ya Yesu mu bwami bwiwe kw’isi], ivyo weretswe n’ivyavugishijwe n’Imana ngo bimatanishwe ishashara idomwemw’ikimenyetsso [birashobora kuba igihe co guheraheza kwandika ivyanditswe, cank’ugushitswa kw’amasezerano yose y’imbere y’inganji y’imyaka igihumbi], ahera cane harobanuzwe amavuta [gushubora kuba ar’ugusozera gutsimbaza ingoro y’igihe c’imyaka igihumbi]. N’uk’umenye, utahure, yuk’uhereye igihe icagezwe kizoshingirwa co kuvyura no kwubaka Yerusalemu [ico cagezwe catanzwe n’Umwami Artareste mu mwaka wa 445 Kristo ataravuka], ugashitsa kuri Mesiya Segaba [Umwami Yesu Kristo] hazocah’amayinga ndwi; maze habeh’ayandi mayinga mirongwitandatu n’abiri [zose hamwe n’indwi 69, cank’imyaka 483]; hasubire kwubakwa, basubizeh’imiharuro n’imigende; mbere bizoba bikorwa mu bihe bigoye [ukwo ni gusubira kwubaka Yerusalemu, yasanganguwe na Babuloni]. Maz’ayo mayinga ukw’ari mirongwitandatu n’abiri niyashika [bisigura, imyaka 483 inyuma y’icagezwe catanzwe ku mwaka wa 445 Kristo ataravuka] Mesiya azokurwaho, kandi ntawuzomusubirira mu gishingo [Yesu azobambwa ku mwaka wa 32 Amaze kuvuka, iyo duharuye ku kirangamisi c’Abayuda kuko gifise imisi 360 ku mwaka]. Maze segaba wundi azoza[antikristo], abantu biwe [Abaroma] bazosangangura igisagara n’ahantu hera [ni ho Yerusalemu yasangagurwa na Tito n’ingabo z’Abaroma mu mwaka wa 70 Kristo amaze kuvuka]. Arikw’iherezo ryiwe azotembanwa n’umuvo; kand’intambara zizorinda zishitsa no kw’iherezo; ubugesera bwanshizwe ko buzotera. Kand’azosezerana[ “segaba azoza”—ni we antikristo] na benshi [Isirayeli] isezerano rikomeye kumara iyinga rimwe [cank’imyaka ndwi—ari co kiringo c’ihamwa]: ni ryagera hagati [nk’imyaka itatu n’igice] azokurah’ibimazi n’amashikanwa; uwugeseza azoza kw’ibaba ry’ibizira [igihe antikristo yishize mu rusengero rw’Abayuda i Yerusalemu, yiyita Imana; raba 2Tes. 2:1-4] maz’ubuyobe buzosukwa kur’uyo ageseza [kugaruka kwa Yesu], gushitsa ku muhero washinzwe [antikristo aneshwa na Yesu] (Dan. 9:24-27, dushimikiye ku nsobanuro).

Imyaka 490 Idasanzwe (490 Special Years)

Uhereye ku cagezwe co mu mwaka wa 445 Kristo ataravuka cashinzwe n’Umwami Aritazeruzi ngo Yerusalemu isubire kwubakwa, Imana yashizeho imyaka 490 idasanzwe mu nkuru ya kazoza. Arikw’iyo myaka 490 ntiyakurikirana mu rutonde rumwe; ahubwo, yari mu bice bibiri vy’imyaka 483 n’imyaka ndwi. Igihe iyo myaka y’ico gihe ca mbere yahera (umwaka Yesu yabambiweko), isaha yarahagaze. Daniyeli ntiyarikurotakw’isaha izohagarara mur’iki gihe haheze imyaka 2.000. Ahantu hamwe muri kazoza, isaha izosubira gukora irangize imyaka ndwi ya nyuma. Iyo myaka ndwi ya nyuma ntiyitwa gusa “Ihamwa,” ariko kandi nk’“iyinga rya Daniyeli rigira mirongwirindwi.”

Iyo myaka ndwi igabuwe mu bice bibiri bigizwe n’imyaka itatu n’igice. Igize hagati, nk’uko twabibonye mu guhishurirwa kwa Daniyeli, antikristo azogarukiriza hagati isezerano yagiraniye na Isirayeli “akureh’ibimazi n’amashikanwa.” Ni ho azoca, nk’uko Paulo abitubwira, yicara mu ngoro i Yerusalemu yiyite Imana.

[11]

Ico ni co “kizira c’ubuyobe” Yesu yavuga (raba Mat. 24:15). Ni co gituma abizera bari mu Buyuda bategerezwa “guhungira ku misozi miremire” (Mat. 24:16), kukw’ico ari co kimenyetso c’intango y’ihamwa rihambaye isi itarigera ibona (raba Mat. 24:21).

Birashoboka yuko Yohana yabonye ”intambara y’abayuda“, nk’uko vyanditswe mug ice ca cumin a kabiri co mu Vyahishuriwe. Namba bimeze gurtyo, abizera bar’i Buyuda barabikiwe ikibanza c’umutekano kiri mu bugararwa aho “bazofungurirwa” imyaka itatu n’igice, ari co gice ca kabiri kirangiza ya myaka ndwi y’ihamwa (raba Ivyah. 12:6, 13-17). Yohana yarahishuriwe ubushangashirwe bwa Satani kubw’abamucitse, n’intambara yateje abasigaye “mu bitondeye amabwirizwa y’Imana no kwumira ku ntahe ya Yesu” (Ivyah. 12:17). Ni co gituma niyumvirako vyobera vyiza abizera bose bari kw’isi guhungira ku misozi miremire igihe antikristo yiyise Imana i Yerusalemu.

Uguhishurirwa kwa Nyuma kwa Daniyeli (Daniel’s Last Revelation)

Ikindi gice ciza cane tutari bwarabe kiri mu mirongo cumi n’itatu yanyuma yo mu gitabo ciwe. Ni amajambo umumarayika yabwiye Daniyeli. Nayimuriye ngaho nshira amajambo yanje mu twa mugina:

Maz’ico gihe Mikayeli [Umumarayika] azohaguruka, ni we mugabisha ahagarikiye ubwoko bwanyu; kandi hazoba igihe c’umubabaro utigeze kubaho, uhereye igihe amahanga yabereyeho, uka geza ico gihe [aya ni yo yamagorwa Yesu yavuze muri Matayo 24:21]; arikw’ico gihe umuntu wese wo mu bwoko bwanyu azoboneka ko yanditswe mu gitabo azorokoka [iyi irashobora kuba ya ntambara ya Bayuda cank’ukurokora abizera kw’igihe c’iduzwa ry’ishengero]. Kandi benshi bo mubazoba basinziriye mw’ivu hasi bazokwikangura, bamwe bikangurire ubugingo budashira, abandi bikangurire ubumaramare n’ibiteterwa bitazoshira [izuka ry’abagororotsi n’abagabitanya]. Kand’abagize ubwenge bazokayangana nk’ugukayangana kwo mw’itazanuro ry’ijuru, n’abashikanye benshi ku kubugororotsi bazokwaka nk’inyenyeri ibihe bitazoshira. [bamaze kuzuka, abagororotsi bazokwambikwa imibiri mishasha ikayangana ubwiza bw’Imana.] Nuko rero wewe Daniyeli, gumiza ayo majambo muri ntibate, umatanishe ishashara igitabo cavyo udomemw’ikimenyetso gushitsa igihe c’iherezo; ni ho benshi bazoserangura muri co, kand’ubwenge buzogwira.” [Ubuhinga budasanzwe bwa koreshwa mu gutumatumanako n’ubwenge kera vyemezwa n’ayo majambo.]

Maze jewe Daniyeli nditegereza, mbona abandi babiri bahagaze, umwe ku nkombe yo hakuno y’uruzi, uwundi ku yo hakurya. Umwe abaza wa muntu yambaye impuzu zera, yari hejuru y’amazi y’urwo ruzi, at’“Ivyo bitangaza bizoshitsa ryari?” Mbona wa muntu yambaye impuzu zera, yari hejuru y’amazi y’urwo ruzi, amanika ukuboko kw’iburyo n’ukw’i bumoso, ayatunga mw’ijuru, numva arahira Iyibaho ibihe bitazoshira, yuko bizomara igihe n’ibihe n’igice c’igihe [imyaka itatu n’igice nk’uk’uguhishurirwa kuri mu Vyah. 12:6 na 12:14 kuri]; kand’ati ni bamara guca ubwoko bwera ubunywenywe, ivyo vyose bizoba bishize. [nk’uko Daniyeli 7:25 havuga kw’abera bazoshirwa mu maboko ya antikristo imyaka itatu n’igice, ngaha biragaragara yukw’ar’imyaka itatu n’igice ya nyuma kuri ya myaka ndwi y’ihamwa. Ihamwa n’ibindi vyose vyavuzwe n’abamarayika bizoba igihe “ububasha bw’abera” bwa “zibiwe.”] Ndavyumva, ariko sinabitahura, nca ndabaza, nti “Databuja, ikizoherukira ibindi mur’ivyo ni ikihe?” Aranyishura, at’”Igire, Daniyeli; kukw’ayo majambo ar’akabanga, amatanijwe ishashara idomwekw’ikimenyetso, gushitsa igihe c’iherezo. Benshi bazotunganywa, bezwe, bavugutirwe [mur’iryo hamwa, nta nkeka]; arikw’abanyakibi bazoshishikara gukora ikibi, kandi nta n’umwe mu banyakibi azobitahura; arikw’abagize ubwenge bazobitahura. Ikimazi co kwoswa gihora gitangwa uko bukeye uhereye igihe kizokurirwaho, bagashinga ca kizira c’ubuyobe cazanye ubugesera, hazocah’imisi igihumbi n’amajana abiri na mirongwicenda. [iki s’igihe kiri hagati y’ivyo bintu bibiri kubera yuko vyompi bizoba hagati ya yamyaka ndwi y’ihamwa. Ahubwo, yoharurwa uhereye igihe ivyo bintu bibiri bibaye, izoba imisi 1.290 gushik’aho ikintu kidasanzwe gikoreka kw’iherezo. Imisi 1.290 irengakw’imisi mirongwitatu gusa kuri ya myaka itatu n’igice uharuye ku mwaka ufise imisi 360, ico ni gihe kiguma gisubirwamwo muri Daniyeli no mu Vyahishuriwe Yohana. Ica tumye hongerwakw’iyo misi mirongwitatu nta n’umwe akizi. Mu kwongera kur’ako kabanga, umumarayika abwira Daniyeli:] Hahirwa uzorinda, agashitsa ku misi igihumbi n’amajana atatu na mirongwitatu n’itanu! [Dusubiye kuronka irindi banga riri mu misi mirongwine n’itanu irengako.] Nuko ni wigire, urindire iherezo; kuk’uzoruhuka, kand’uzohagarara[Daniyeli asezeranwa kuzugurwa] mu mugabane wawe, kw’iherezo ry’iyo misi” (Dan. 12:1-13)

Hari ikintu ciza kizoba inyuma y’iyo misi 75 yiyongeyeko! Dusabwa kurindira twihanganye.

Dusomye ibice birangiza igitabo c’Ivyahishuriwe tubona har’ibintu vyinshi bizoba inyuma yo kugaruka kwa Kristo, kimwe n’ubukwe bwa wa Umwagazi, nih’ umumarayika yabwira Yohana, ati “Hahirwa abatorewe gutaha ubukwe bwa wa Mwagazi” (Ivyah. 19:9). Kumbure niwo mugisha umumarayika yabwiye Daniyeli. Namba ari vyo, ubwo bukwe bw’icubahiro buzoba mu mezi abiri n’igice Yesu amaze kugaruka.

Kumbure iyo misi mirongwirindwi n’itanu izobamwo ibintu tumaze kumenyako bizoba nk’uko vyanditswe mu bice vya nyuma vy’igitabo c’Ivyahishuriwe, nko guterera antikristo na wa muvugishwa w’ibinyoma mu kiyaga caka umuriro, kuboha Satani, no gutunganya intwaro ya Kristo kw’isi yose (raba Ivyah. 19:20 – 20:4).

Inganji y’Imyaka Igihumbi (The Millennium)

Inganji y’imyaka igihumbi ni igihe Yesu azokwiganzira isi yose ikiringo c’imyaka igihumbi (raba Ivyah. 20:3, 5, 7), bizoba inyuma y’ihamwa ry’imyaka ndwi. Yesaya yeretswe inganji ya Kristo kw’isi haraheze imyaka ibihumbi bitatu:

Kuk’umwana atuvukuye, duhawe umwana w’umuhungu; ubutware buzoba ku bitugu vyiwe: azokwitwa Igitangaza, Umujanama, Imana y’ubushobozi, Data wa twese ahoraho, Umukama w’amaharo. Ukugwira kw’ubutware bwiwe n’amahoro ntibizogira iherezo, ku ngoma ya Dawidi no ku bwami bwiwe, bibukomeze, bibushigikize guca imanza zibereye n’ukugororoka, uhereye none ugashitsa ibihe vyose. Umwete w’Uhoraho Nyen’ingabo uzoshitsa ivyo (Yes. 9:6-7, hongeweko insobanuro).

Nik’umumarayika Gaburiyeli yabwiye Mariya k’umuhungu wiwe azoganza ibihe bidashira:

Umumarayika aramubwira, ati “Nta co utinya, Mariya, kuk’ugiriwe ubuntu n’Imana. Umve uzosama inda, uvyare umuhungu, kand’uze umwite YESU. Azoba mukuru, azokwitwa umwana w’Iyisumba vyose, kand’Umwami Imana azomuha intebe y’ubwami ya sekuruza Dawidi, ahangame mu nzu ya Yakobo ibihe bidashira; ubwami bwiwe ntibuzogira iherezo” (Luka 1:30-33, hongeweko insobanuro).

[12]

Mur’iyo nganji y’imyaka igihumbi, Yesu azoganzira ku musozi Siyoni w’i Yerusalemu, uzoshirwa hejuru n’icubahiro ciwe. Inganji yiwe izorangwa n’imanza zibereye mu mahanga yose, kandi mw’isi yose hazoba amahoro:

Mu misi y’iherezo umurwa wubatswekw’ingoro y’Uhoraho uzogasara ku mpinga z’imisozi, uzoshirwa hejuru y’inyindi mirambi, kand’amahanga yose azosendanisha aja kuri wo. Amoko menshi azojayo, abarirane, ati “Nimuze tuduge, tuje ku murwa w’Uhoraho, ku ngoro y’Imana ya Yakobo, kugira ngw’itigishe ivy’inzira zayo, natwe tuzigenderemwo” kukw’i Siyoni ari ho hazova ivyagezwe, n’i Yerusalemu hakava ijambo ry’Uhoraho. Azocira imanza amahanga, atature amako menshi, inkora zabo bazozivunjamw’amasuka, n’amacumu bazoyavunjamw’inkero; nta hanga rizobangurira irindi hanga inkota, kandi ntibazokwiga kurwana ukundi (Yes. 2:2-4).

Zekariya na we yarabihanuyeko:

Rit’Uku ni k’Uhoraho Nyen’ingabo agize, ati “Mfuhiye i Siyoni ifuhe ryinshi, mpafuhiye mfise uburake bwinshi.” Uku nik’Uhoraho agize, ati “Ngarutse i Siyoni, ngerere hagati y’i Yerusalemu, kandi Yerusalemu hazokwitwa Umurwa w’Umwizigirwa; kand’umusozi w’Uhoraho Nyen’ingabo uzokwitwa Umusozi wera”….nik’Uhoraho agize, ati “ Hazoza amahanga azananye n’ababa mu bisagara vyinshi; kand’ababa mu gisagara kimwe bazoja mu kindi, bavuge, bati Ni muze twihute tuje gusaba Uhoraho umugisha, dusiguze Uhoraho Nyen’ingabo; natwe turajana.” N’ukuri koko abantu benshi n’amahanga akomeye bazoza gusiguza Uhoraho Nyen’ingabo i Yerusalemu, no kumusaba umugisha, uku nik’Uhoraho nyen’ingabo agize, ati “mur’iyo misi abantu cumi bazova mu mahanga y’indimi zidahwanye, bafate umutwe w’impuzu y’Umuyuda, bamubwire, ‘Turajana, kuko twumvise yukw’Imana iri kumwe namwe’” (Zek. 8:2-3, 20-23).

Bibiliya yigisha yukw’abizera bazoganza na Kristo mur’iyo myaka igihumbi. Bazoshingwa ibikorwa mur’ubwo bwami hisunzwe ubwizigirwa bafise ubu mur’iki gihe (raba Dan. 7:27; Luka 19:12-27; 1Kor. 6:1-3; Ivyah. 2:26-27; 5:9-10; na 22:3-5).

Tuzobatwambaye imibiri yacu y’ubwiza ariko har’abantu bazoba bagifise imibiri ibora kw’isi mur’ico gihe. Ikindi na co, ukabaho kutagira iherezo ni kwo kuzoranga abera, kandi ibikoko vy’inkazi ntibizoba bigitera ubwoba:

Kani nzohimbarirwa n’i Yerusalemu, nezerwe n’abantu banje: kand’ijwi ryo kurira ntirizohumvikana ukundi; cank’ijwi ryo kuboroga. Ntihazokwongera kubamw’abapfa bakiri inzoya, cank’umutama adasozereye imyaka yiwe; kuk’umwana azopfa amaze imyaka ijana, kand’uwukenyutse ntashitse ijana azoba yavumwe….Ibingira n’umwagazi w’intama bizorishanya; intambwe izorisha ubwatsi nk’inka, kand’umukungugu ni wo uzoba ivyo kurya vy’inzoka. Ntibizoryana canke ngo bigire ico vyica ku musozi wanje wera iy’uva ukagera, nik’Uhoraho agize. (Yes. 65:19-20, 25; raba na Yes. 11:6-9).

Har’ivyanditswe vyinshi muri Bibiliya bivuga ku ngaji y’imyaka igihumbi, cane cane mw’Isezerano rya Kera. Usahaka kubimenya cane, raba Yes. 11:6-16; 25:1-12; 35:1-10; Yer. 23:1-5; Yoweli 2:30-3:21; Amosi 9:11-15; Mik. 4:1-7; Zef. 3:14-20; Zek. 14:9-21; n’Ivyah. 20:1-6.

Hari na zaburi nyinshi zivuga kur’iyo ngaji y’imyaka igihumbi. Akarorero, soma Zaburi 48:

Uhoraho arahambaye, abereye gushimirwa cane ku murwa w’Imana yacu, ku musozi wayo wera. Umusozi Siyoni, uri mu ruhande rw’i buraruko, igihagararo cawo ni ciza, ni wo binezaneza vy’isi yose, ni wo murwa w’Umwami ahambaye. Imana imenyekanishije mu ngo zo kuri wo kw’ar’igihome kirekire gikingira abantu. Kand’abami barakorakoranye, bawurenganira icarimwe, barawuraba, baca baratangara, bacika ivutu, bahunga vuba. Agatengo kabafatirayo, n’uburibwe, nk’umugore aramutswe ( Zab. 48:1-6, dushimikiye ku nsobanuro).

Igihe Yesu azoshinga ubutware bwiwe i Yerusalemu kun tango y’imyaka igihumbi, biboneka yukw’abatware b’isi bazorokoka igihe c’ihamwa bazokwumva inkuru y’ingaji ya Yesu bafate ingendo baje kuvyirabira ubwabo! Bazojugumizwa n’ivyo bazobona.

[13]

Izindi zaburi zivuga kur’iyo myaka igihumbi y’ingaji ya Kristo; raba Zab. 2:1-12; 24:1-10; 47:1-9; 66:1-7; 68:15-17; 99:1-9; na 100:1-5.

Igihugu Gihoraho (The Eternal State)

Kw’iherezo ry’iyo ngaji y’imyaka igihumbi ni ho Bibiliya itwereka “Igihugu gihoraho,” ari co si nshasha n’ijuru risha. Ni ho Yesu azoshikiriza Se ibintu vyose, nk’uko tubibona muri 1Korinto 15:24-28:

Iherezo rizoca rishika, ah’azoshikiriza Imana ubwami, ni yo Data wa twese, niyamara gukurah’ubukuru bwose, n’ububasha bwose, n’ubushobozi bwose. Kuko [Yesu] guhangama azokwama ahangama gushitsa ah’azoshirira abansi biwe bose musi y’ibirenge vyiwe. Urupfu ni we mumenja w’imperera azorandurwa. Kuko handitswe, ngo “Yamuhaye kuganza vyose, ibishira musi y’ibirenge vyiwe.” [Ps. 8:6] Ariko kw’ivuga, it’Ahawe kuganza vyose; biraboneka yukw’Iyamuhaye [Se] kuganza vyose itabiharurwamwo. Ariko niyamara gushikirizwa inganji ya vyose, ni ho n’Umwana ubwiwe azoganzwa n’Iyamuhaye inganji ya vyose, ngw’Imana ibe vyose muri vyose.

Satani, azoba yaraboshwe imyaka igihumbi, azorekurwa ku mpera y’imyaka igihumbi. Ni ho azoca ahenda indwarya ziyitira Yesu zitatumvira na gato (Zab. 66:3).

Imana izokwemerera Satani kubahenda kugira ngw’imitima yabo igaragarire bose uko yar’imeze maze icibwekw’iteka. Mur’uko guhendwa na we, ni ho bazokoranira hamwe ngo barwanye umurwa wera, Yerusalemu, biyumvirako bashobora guhirika intwaro ya Yesu. Iyo ntambara ntizomara akanya kuk’umuriro uzotibuka uva mw’ijuru utikize ingabo zose zitonze urugamba, na Satani azoca atererwa mu kiyaga caka umuriro n’ibizuku (raba Ivyah. 20:7-10).

Uko gutonda urugamba kwarahishuriwe muri Zaburi 2:

Abanyamahanga n’iki kibateye umuvurungano? N’amoko yagiriye ingingo iki ivy’ubusa? Abami bo mw’isi baragomoye, n’abakuru bahurije ingingo hamwe kurwanya Uhoraho n’Uwo [Kristo] yarobanuje amavuta; bati ngo “ ducagagure imvuto batubohesheje, dute kure ingoyi badushizemwo.” Umwe avyagiye mw’ijuru azobatwengera mw’ijigo: Umwami Imana azobakengera. Maz’azobabarirana uburake bwiwe, azobateza ubwoba uguhambara kwiwe gukomeye, ati “Ni jewe niyimikiye umwami wanje kuri Siyoni, umurwa wanje wera.” Ndavuga [uyu ni Yesu avuga] rya jambo rishinzwe: Uhoraho yarambwiye, at’’Ur’Ubura bwanje’ uyu musi ndakuvyaye. Nsaba, nzoguha amahanga, az’abe umwandu wawe, n’impera z’isi zize zibe ishamvu yawe. Uzobavunaguza inkoni y’icuma, uzobamenagura nk’ibibumbano. Noneho rero, mwa bami, ni muce ubwenge, mwa bacamanza bo mw’isi, ni mwemere kugirwa inama. Musabe Uhoraho mwubashe, munezeranwe guhinda agashitsi. Mugumbire urya Mwana, kugira ngo ntarake, namwe mugahonera mu nzira, kuk’uburake bwiwe bwoca buziriringa!

Urubanza rwa Nyuma (A Final Judgment)

Imbere y’ukuza kw’igihugu gihoraho, hari urubanza rwa nyuma ruzoba. Abagabitanya b’igihe cose bazozuka bahagarare imbere y’Imana no gucirwa izikwiranye n’ivyo bakoze (raba Ivyah. 20:5, 11-15). Umuntu wese ari muri Hadezi (i kuzimu) azocirwa urubanza, nk’uko vyitwa “Intebe Year y’Amateka,” bace batererwa muri Gehinomu, ikiyaga c’umuriro. Ni rwo “rupfu rwa kabiri” (Ivyah. 20:14).

Igihugu gihoraho kizobahw’igihe isi n’ijuru rya mbere bizokurwaho, n’ih’isezerano Yesu yavuze mu myaka ibihumbi bibiri bishize: “Ijuru n’isi bizorangira, arikw’amajambo yanje nta co azoba” (Mat. 24:35).

Ni h’Imana izorema ijuru risha n’isi nsha nk’uko Petero yabivuze mu cete ciwe ca kabiri:

Arik’umusi w’Umwami wacu uzoza nk’igisuma, h’amajuru azovaho, hakaba n’ukwasama guhambaye; ivy’itanguriro vyose bigashongeshwa n’ikibengebenge gikaze, isi n’ibikorwa biri muri yo bigatongoka. None, kw’ivyo vyose bizoshonga birtyo, mukwiye kumera mute mu ngeso zera no mu kwubaha Imana, no mukurereka ukuza kw’umusi w’Imana muwuhahamiye, uzotuma amajuru ashongeshwa no gusha, kand’ivy’itanguriro vyose bikayagishwa n’ikibengebenge gikaze? Ariko nk’uko yasezeranye, turetse ijuru n’isi nsha, ivyo kugororoka bizobamwo (2 Pet. 3:10-14; raba na Yes. 65:17-18).

Mu kurangiza, Yerusalemu nsha izokwururuka iva mw’ijuru (raba Ivyah. 21:1-2). Ivyiyumviro vyacu ntibishobora gutahura neza cane ubwiza bw’ico gisagara, uburinganire bwaco buruta Leta zunze ubumwe z’Amerika (raba Ivyah. 21:16), kandi kizobamw’ibitangaza bitagira iherezo. Tuzobaho neza bihebuje, tuganzwa n’Imana, kubw’icubahiro ca Yesu Kristo!

[1]

Ibindi vyanditswe bikeya vyerekanako Paulo yizera yukw’igaruka rya Yesu rizoba we n’abo yandikiye bakiri kw’isi yanditswe muri Fil. 3:20; 1 Tes. 3:13; 5:23; 2 Tes. 2:1-5; 1 Tim. 6:14-15; Tit. 2:11-13; Heb. 9:28.

[2]

Ibindi vyanditswe vyerekana ko Petero yizera ko Yesu azogaruka bakiri kw’isi 2 Pet. 1:15-19; 3:3-15.

[3]

Mariko 13:3 havuga amazina y’abantu bane bari ngaho: Petero, Yakobo, Yohana na Ndereya. Dusanga iyo nsiguri yo kuri Elayano yandikwa muri Mariko 13:1-37 na Luka 21:5-36. Luka 17:22-37 niko handitswe na ho nyene.

[4]

Iri sezerano rikunda gukurwa mu yandi majambo arikikuje, bakavugakw’ari imbere yo kugaruka kwa Yesu, ari ho igikorwa co kuvuga ubutumwa kizorangira. Iriko turirabiye mu majambo arikikuje, dusanga iri sezerano rivuga kw’ivugabutumwa rya nyuma mw’isi iherezo ritaraba.

[5]

Iduzwa ry’ishengero ryoba mur’iki gihe tubona ngaha nk’uko bamwe babivuga mur’iyi myaka ndwi, Yesu ntiyrikubwira abamwizera guhungira ku misozi kuko boba baramaze kuduzwa mw’ijuru.

[6]

Ibi bihushanya n’abavugakw’amajambo ya Yesu ku musozi wa Elayono araba abizera b’Abayuda gusa bazoba bavutse ubwa kabiri igihe c’ihamwa kukw’abavutse ubwa kabiri bose imbere y’igihe c’ihamwa bategerezwa kuba bamaze kuduzwa mw’ijuru. Oya, Paulo yabwiye abanyamanga bizeye bari i Tesalonika yukw’iduzwa ryabo no kugaruka kwa Kristo ritazoba imbere yuko antikristo yiyita Imana, kand’ivyo bizoba hagati ya yamyaka ndwi.

[7]

Bamwe bavuga yukw’izuka ryiwe ryavuzwe mu vyahishuriwe 20:4-6 ari igice ca kabiri c’izuka rya mbere, izuka ryabaye igihe Kristo yaza ubwa mbere gutora ishengero. None abo ivyo babikura hehe? Namba izuka tubona mu Vyahisuriwe 20:4-6 ar’izuka rya kabiri koko , ni kuki ritiswe “izuka rya kabiri”?

[8]

N’ah’abari ngaho igihe Yesu yavuga ivyo bintu vyose bizerakw’ari rwo ruvyaro ruzobona ivyo bintu vyose, turabona kw’atari babwirwa vy’ukuri. Ni co gituma dutegerezwa gusobanura amajambo ya Yesu yo muri 24:34 kw’ivyo bintu bizoshika mu ruvyaro rumwe gusa, canke kumbure ubwoko (kuko har’ah’ijambo uruganwe risobanurwa gurtyo) bw’abakristo (cank’abayuda) bitarashika.

[9]

Nta tandukaniro ririho nimba umuntu ari mu gihano c’Imana mur’utwo turorero ari we azojanwa cank’azosigara, nk’uko benshi bakunda kubiharirako. Icigwa kiri ngaho n’uko bamwe bazoba biteguye igihe co kugaruka kwa Yesu ariko hazoba harih’abandi batazoba biteguye. Ingene bazosangwa bameze ni vyo bizobamenyesha aho bazoba mw’ijuru.

[10]

Biragaragara, kubona Yesu ahanura abigishwa biwe ngo baze bitegure igihe co kugaruka kwiwe, bisigurako vyarashoboka ko basangwa batiteguye. Icatumye ababwira tukw’igihano c’ibihe bidashira kuzoshikira abazosangwa batiteguye kuber’icaha, n’uko yabonyeko bashobora gutakaza agakiza kubera icaha. Bitwereka ingene ukwezwa ari ngira kamaro cane, n’ubujuju bw’abavugakw’abakijijwe n’aho bokora icaha ntibashora gutakaza agakiza kabo.

[11]

Ibi bitwereka kw’ingoro y’i Yerusalemu itegerezwa kuzokwubakwa, kuko mur’iki gihe ata ngoro iri i Yerusalemu (gushika iki gihe biriko birandikwa mu mwaka 2005).

[12]

Iki canditswe cerekana ingene vyoroshe kwihenda mu guharura ibihe vy’urukurikira rw’ivyavugishijwe nk’uko biri mu vyanditswe. Mariya yarigushobora kwihenda akiyumvirak’Umwana agiye kuvyara azoca aja ku nganji ya Dawidi mu myaka mikeya. Gaburiyeli aramubwirakw’azovyara umuhungu azoganza ab’i nzu ya Yakobo, nk’ah’umenga ivuka rya Yesu n’inganji yiwe bizoba ibintu bibiri bitandukanye. Mariya ntiyarigushobora kwiyumvira yuko n’imiburiburi hazohera imyaka 2.000 hagati yavyo. Natwe dutegerezwa kwirinda kugira amakosha nk’ayo igihe dusobanura ivy’abavugishwa n’Imana.

[13]

Turavye ibindi vyanditswe, tubona iyo nganji y’imyaka igihumbi izotangura, isi itarimw’abizera gusa, ariko isobar irimwo n’abatizera (raba Yes. 2:1-5; 60:1-5; Dan. 7:13-14).

예수님이 인간의 몸으로 이 땅에 계실 때, 그분은 제자들에게 이 땅을 떠나실 것이며 언젠가는 다시 오실 것이라고 분명하게 말씀하셨다. 그분께서 다시 오실 때에는 그들을 천국에 데려가실 것이다(현대의 그리스도인들은 이것을 “휴거”라고 부른다). 예를 들어, 예수님은 십자가에 못 박히시기 전날 밤에 충실한 열한 사도들에게 이렇게 말씀하셨다.

너희는 마음에 근심하지 말라 하나님을 믿으니 또 나를 믿으라 내 아버지 집에 거할 곳이 많도다 그렇지 않으면 너희에게 일렀으리라 내가 너희를 위하여 거처를 예비하러 가노니 가서 너희를 위하여 거처를 예비하면 내가 다시 와서 너희를 내게로 영접하여 나 있는 곳에 너희도 있게 하리라(요 14:1-3, 강조 추가).

예수님의 이 말씀은 열한 제자가 살아 있을 동안 그분께서 재림하실 것이라는 가능성을 분명하게 암시한다. 실제로, 예수님의 이 말씀을 들은 후, 제자들은 그분께서 그들이 살아 있을 동안에 재림하실 것이라고 단순하게 생각했을 것이다.

예수님은 또한 반복적으로 제자들에게 그분의 재림을 위해 준비하라고 경고하셨는데 이것은 그분께서 그들이 살아 있을 동안 재림하실 것이라는 가능성을 다시 한 번 암시한다(예를 들어, 마 24:42-44을 보라).

서신서에 기록된 예수님의 임박한 재림(Jesus’ Imminent Return in the Epistles)

신약 서신을 쓴 사도들은 예수님이 1세기의 독자들이 살아 있을 동안 재림하실 것이라고 확신했다. 예를 들어, 야고보는 이렇게 썼다.

그러므로 형제들아 주께서 강림하시기까지 길이 참으라 보라 농부가 땅에서 나는 귀한 열매를 바라고 길이 참아 이른 비와 늦은 비를 기다리나니 너희도 길이 참고 마음을 굳건하게 하라 주의 강림이 가까우니라(약 5:7-8, 강조 추가).

야고보는 그의 독자들에게 그들의 생애에 일어나지 않을 일에 대해 인내하라고 권면했을 이유가 없다. 그는 주님의 강림이 가깝다고 믿었다. 문맥적으로 보아, 야고보는 교회가 박해를 받을 당시에 이 글을 썼으며(약 1:2-4을 보라), 신자들은 자연스럽게 주님의 재림을 바라고 있었다.

마찬가지로, 바울은 예수님이 동시대의 많은 사람들이 살아 있을 때에 재림하신다고 분명하게 믿었다.

형제들아 자는 자들에 관하여는 너희가 알지 못함을 우리가 원하지 아니하노니 이는 소망 없는 다른 이와 같이 슬퍼하지 않게 하려 함이라 우리가 예수께서 죽으셨다가 다시 살아나심을 믿을진대 이와 같이 예수 안에서 자는 자들도 하나님이 그와 함께 데리고 오시리라 우리가 주의 말씀으로 너희에게 이것을 말하노니 주께서 강림하실 때까지 우리 살아 남아 있는 자도 자는 자보다 결코 앞서지 못하리라 주께서 호령과 천사장의 소리와 하나님의 나팔 소리로 친히 하늘로부터 강림하시리니 그리스도 안에서 죽은 자들이 먼저 일어나고 그 후에 우리 살아 남은 자들도 그들과 함께 구름 속으로 끌어 올려 공중에서 주를 영접하게 하시리니 그리하여 우리가 항상 주와 함께 있으리라 그러므로 이러한 말로 서로 위로하라(살전 4:13-18, 강조 추가).[1]

이로부터 우리는 예수님이 천국에서 재림하실 때에, 죽은 신자들의 몸이 부활하게 되며, 살아 있는 신자들과 함께 “공중에서 주를 영접하게 됨”(휴거)을 알 수 있다. 왜냐하면, 바울은 예수님이 천국에서 “그분 안에서” 자는 자들을 데리고 오실 것이라고 말했기 때문이다. 따라서 우리는 휴거 때 천국의 신자들의 영혼이 그들의 부활한 몸과 결합 될 것이라는 결론을 내릴 수밖에 없다.

베드로는 그의 첫 번째 서신을 쓸 때 그리스도의 재림이 임박했다고 믿었다.

그러므로 너희 마음의 허리를 동이고 근신하여 예수 그리스도께서 나타나실 때에 너희에게 가져다 주실 은혜를 온전히 바랄지어다…만물의 마지막이 가까이 왔으니 그러므로 너희는 정신을 차리고 근신하여 기도하라…오히려 너희가 그리스도의 고난에 참여하는 것으로 즐거워하라 이는 그의 영광을 나타내실 때에 너희로 즐거워하고 기뻐하게 하려 함이라(벧전 1:13, 4:7, 13, 강조 추가).[2]

마지막으로, 요한이 교회에 편지를 쓸 때에 그는 마지막 때가 가까웠으며 그 당시 독자들이 예수님의 재림을 볼 수 있다고 믿었다.

아이들아 지금은 마지막 때라 적그리스도가 오리라는 말을 너희가 들은 것과 같이 지금도 많은 적그리스도가 일어났으니 그러므로 우리가 마지막 때인 줄 아노라…자녀들아 이제 그의 안에 거하라 이는 주께서 나타내신 바 되면 그가 강림하실 때에 우리로 담대함을 얻어 그 앞에서 부끄럽지 않게 하려 함이라…사랑하는 자들아 우리가 지금은 하나님의 자녀라 장래에 어떻게 될지는 아직 나타나지 아니하였으나 그가 나타나시면 우리가 그와 같을 줄을 아는 것은 그의 참모습 그대로 볼 것이기 때문이니 주를 향하여 이 소망을 가진 자마다 그의 깨끗하심과 같이 자기를 깨끗하게 하느니라(요일 2:18, 28, 3:2-3, 강조 추가).

주님의 지연(His Delay)

지난 이천 여년을 돌아보면, 우리는 예수님께서 사도들이 기대했던 만큼 빨리 오시지 않았음을 알 수 있다. 심지어 그 당시 어떤 사람들은 예수님이 떠나신 후로 오랫동안 오시지 않았으므로 예수님의 재림을 의심하기 시작했다. 예를 들어(벧후 1:13-14을 보라), 베드로의 생이 마감되는 시점까지 예수님이 여전히 재림하시지 않음으로 인하여 베드로는 그의 마지막 서신에서 재림을 의심하는 자들을 향해 아래와 같이 말하였다.

먼저 이것을 알지니 말세에 조롱하는 자들이 와서 자기의 정욕을 따라 행하며 조롱하여 이르되 주께서 강림하신다는 약속이 어디 있느냐 조상들이 잔 후로부터 만물이 처음 창조될 때와 같이 그냥 있다 하니 이는 하늘이 옛적부터 있는 것과 땅이 물에서 나와 물로 성립된 것도 하나님의 말씀으로 된 것을 그들이 일부러 잊으려 함이로다 이로 말미암아 그 때에 세상은 물이 넘침으로 멸망하였으되 이제 하늘과 땅은 그 동일한 말씀으로 불사르기 위하여 보호하신 바 되어 경건하지 아니한 사람들의 심판과 멸망의 날까지 보존하여 두신 것이니라 사랑하는 자들아 주께는 하루가 천 년 같고 천 년이 하루 같다는 이 한 가지를 잊지 말라 주의 약속은 어떤 이들이 더디다고 생각하는 것 같이 더딘 것이 아니라 오직 주께서는 너희를 대하여 오래 참으사 아무도 멸망하지 아니하고 다 회개하기에 이르기를 원하시느니라 그러나 주의 날이 도둑 같이 오리니 그 날에는 하늘이 큰 소리로 떠나가고 물질이 뜨거운 불에 풀어지고 땅과 그 중에 있는 모든 일이 드러나리로다(벧후 3:3-10).

베드로는 예수님의 지연이 그분의 사랑과 자비 때문이라고 긍정했다 – 그분은 사람들이 회개하도록 더 많은 시간을 주고 싶어 하신다. 그러나 그는 또한 예수님의 재림이 의심의 여지가 없음을 긍정하였다. 그분께서 재림하실 때에는 큰 진노하심으로 오실 것이다.

우리가 보겠지만, 성경은 그리스도가 재림하시기 몇 년 전부터 세상에는 전례 없는 대환난이 임할 것이며 악인에게 하나님의 진노가 쏟아질 것이라고 분명하게 말씀한다. 요한계시록의 대부분 주제는 미래에 일어날 일들에 대해 쓰고 있다. 우리가 나중에 살펴보겠지만, 성경은 미래에 칠 년간의 환난이 있을 것이라고 말씀한다. 교회의 휴거가 그 칠 년 내에 또는 가까운 어떤 시점에 이루어질 것에 대해서는 의심의 여지가 없다.

휴거는 정확히 언제 일어나는가?(When Exactly Does the Rapture Occur?)

휴거의 정확한 시간에 관한 질문은 기독교인들을 종종 분열시키는 한 가지 질문이다. 일부 사람들은 휴거가 칠 년 환난 전에 발생하며, 따라서 언제든지 발생할 수 있다고 말한다. 어떤 사람들은 휴거가 정확히 칠 년 환난의 중간 지점에 발생한다고 말한다. 어떤 사람들은 휴거가 칠 년 환난의 중간 지점을 지나서 발생한다고 말한다. 그리고 어떤 사람들은 휴거가 환난이 끝나는 시점에 예수님이 재림하실 때에 발생한다고 말한다.

이 문제로 말미암아 그리스도인들이 분열할 가치가 없으며, 네 부류의 사람들은 모두 휴거가 미래의 칠 년 기간 내에 또는 그것과 가까운 시점에 발생한다는 데에 동의한다는 사실을 기억해야 한다. 그것은 수천 년의 역사를 놓고 보면 매우 작은 부분에 속할 뿐이다. 그래서 우리는 불일치 때문에 분열되기보다는 우리가 서로 동의하는 부분에 대해 기뻐하는 것이 더 나을 것이다! 그리고 우리 각자가 믿는 것과는 관계없이 그것들이 실제로 일어날 일들을 개변시킬 수는 없다.

그러므로 나는 내가 그리스도인으로서의 첫 25년 동안의 삶 속에서 줄곧 휴거가 칠 년 환난 전에 일어난다고 믿었음을 당신에게 말하고 싶다. 내가 그렇게 믿었던 것은 내가 그렇게 배워왔기 때문이고, 또 나 자신도 요한계시록의 내용을 자세히 연구하지 않았기 때문이다! 그러나 내가 나 자신을 위해 성경을 공부했을 때, 나는 다른 견해를 받아들이기 시작했다. 그럼 성경이 무엇을 말씀하고 또 그것으로부터 어떠한 결론을 내릴 수 있는지 함께 살펴보도록 하자. 내가 당신을 나의 편에 서도록 설득하지 못하더라도, 우리는 여전히 서로 사랑해야한다!

감람산 강화(The Olivet Discourse)

먼저 마지막 때 및 예수 그리스도의 재림에 관한 기초적인 말씀인 마태복음 24장을 보도록 하자. 마태복음 24장은 25장과 함께 감람산 강화로 알려졌는데, 그것은 이 두 장의 말씀은 예수님이 감람산에서 그분의 가장 가까운 제자들에게[3] 하신 말씀이기 때문이다. 우리는 이 말씀을 읽으면서 마지막 때에 일어나는 많은 사건들에 대해 알아볼 것이며, 강화의 대상인 예수님의 제자들은 휴거의 시기에 대해 어떤 결론을 내렸는지를 살펴볼 것이다.

예수께서 성전에서 나와서 가실 때에 제자들이 성전 건물들을 가리켜 보이려고 나아오니 대답하여 이르시되 너희가 이 모든 것을 보지 못하느냐 내가 진실로 너희에게 이르노니 돌 하나도 돌 위에 남지 않고 다 무너뜨려지리라 예수께서 감람 산 위에 앉으셨을 때에 제자들이 조용히 와서 이르되 우리에게 이르소서 어느 때에 이런 일이 있겠사오며 또 주의 임하심과 세상 끝에는 무슨 징조가 있사오리이까(마 24:1-3).

예수님의 제자들은 미래에 대해 알고 싶어했다. 그들은 특히 성전 건물이 언제 파괴되고(예수님의 예언대로) 주님의 임하심과 세상 끝에는 무슨 징조가 있는지에 대해 알고 싶어했다.

돌이켜 보면, 우리는 성전 건물이 로마 군대에 의해 기원 70년에 완전히 파괴되었음을 알고 있다. 우리는 또한 예수님이 아직까지 자신의 교회를 모으러 돌아오시지 않았음을 알고 있다. 그러므로 이 두 사건은 동시적인 것이 아님을 알 수 있다.

그들의 질문에 대한 예수님의 답변(Jesus Answers Their Questions)

마태가 첫 번째 질문인 성전 건물의 미래 파괴에 대한 예수님의 답변을 기록하지 않은 반면, 누가는 그의 복음서에서 기록한 것 같다(눅 21:12-24을 보라). 마태복음에서 예수님은 그분의 재림과 세상 끝에 나타날 징조에 대해 바로 말씀하시기 시작했다.

예수께서 대답하여 이르시되 너희가 사람의 미혹을 받지 않도록 주의하라 많은 사람이 내 이름으로 와서 이르되 나는 그리스도라 하여 많은 사람을 미혹하리라 난리와 난리 소문을 듣겠으나 너희는 삼가 두려워하지 말라 이런 일이 있어야 하되 아직 끝은 아니니라 민족이 민족을, 나라가 나라를 대적하여 일어나겠고 곳곳에 기근과 지진이 있으리니 이 모든 것은 재난의 시작이니라(마 24:4-8, 강조 추가).

이 말씀은 예수님이 그분의 1세기 때의 제자들이 그분의 재림 전까지 살아있으리라는 것을 믿으셨음을 분명하게 보여준다. 그분께서 “너희“라는 대명사를 사용한 횟수를 주목하라. 예수님은 “너희”라는 대명사를 24장에서만 최소한 20번 사용하셨으며, 그로 말미암아 그분의 모든 청취자들은 예수님이 예언하신 것을 볼 때까지 살아있을 것이라고 믿었을 것이다.

물론, 우리는 그날 예수님의 말씀을 들었던 모든 제자들이 오래전에 죽었음을 알고 있다. 그러나 우리는 예수님이 그들을 속였다고 결론 내릴 것이 아니라 그분 자신도 재림의 정확한 시간을 모르셨다고 봐야 한다(마 24:36을 보라). 그러므로 예수님의 감람산 강화를 들었던 사람들은 살아있을 동안 그분의 재림을 볼 수 있는 가능성이 실제로 매우 컸다.

예수님의 가장 중요한 관심사는 그분의 제자들이 거짓 그리스도에 의해 속지 않는 것이었다. 왜냐하면, 마지막 때에 거짓 그리스도가 많이 나타나기 때문이다. 우리는 적그리스도가 거짓 그리스도이며 세상의 많은 사람들을 속이고 있음을 알고 있다. 그들은 거짓 그리스도를 멋진 구세주로 간주하게 된다.

예수님은 전쟁, 기근과 지진이 있을 것이며, 그런 사건들이 재림의 징후가 아니라 “재난의 시작”이라고 말씀하셨다. 이러한 징후들이 지난 이천 년 동안 지속적으로 발생했다고 말하는 것이 안전할 것이다. 그러나 예수님의 다음 말씀들은 아직 발생하지 않은 것들이다.

전 세계적인 대환난의 시작(Worldwide Tribulation Begins)

그때에 사람들이 너희를 환난에 넘겨 주겠으며 너희를 죽이리니 너희가 내 이름 때문에 모든 민족에게 미움을 받으리라 그때에 많은 사람이 실족하게 되어 서로 잡아 주고 서로 미워하겠으며 거짓 선지자가 많이 일어나 많은 사람을 미혹하겠으며 불법이 성하므로 많은 사람의 사랑이 식어지리라 그러나 끝까지 견디는 자는 구원을 얻으리라 이 천국 복음이 모든 민족에게 증언되기 위하여 온 세상에 전파되리니 그제야 끝이 오리라(마 24:9-14, 강조 추가).

다시 말하지만, 당신이 그날 예수님의 말씀을 들었던 사람에게 “당신은 살아 있을 동안 이 모든 것이 이뤄지는 것을 볼 수 있다고 생각합니까?”라고 묻는다면 그들의 대답은 틀림없이 긍정적일 것이다. 예수님은 너희라는 대명사를 계속 사용하셨다.

우리가 읽다시피, “재난의 시작”이후로 그리스도인에 대한 전례 없는 전 세계적인 박해가 일어날 것이다. 우리는 “만국” 또는 “모든 민족과 족속”의 미움을 받을 것이다. 예수님은 수백 년이라는 막연한 시간을 말씀하신 것이 아니라 구체적인 시간을 가리키셨다. 왜냐하면, 그분은 그다음 구절에서 “그 때에 많은 사람이 실족하게 되어 서로 잡아 주고 서로 미워한다”고 말씀하셨기 때문이다.

그분의 말씀은 분명히 그리스도인 신자들로부터 실족한 사람들이 다른 신자들을 미워함을 가리키신 것이다. 왜냐하면, 불신자는 “실족”할 수 없으며 그들은 이미 서로 미워하고 있기 때문이다. 따라서, 전 세계적인 박해가 시작되면, 그 결과로 그리스도의 추종자라고 주장하는 많은 사람들의 배교가 이어질 것이다. 그들이 진짜 신자이든 거짓 신자이든, 양이든 염소이든, 많은 사람들이 실족하게 될 것이며, 그들이 한때는 사랑한다고 고백했던 신자들을 박해하는 권세에게 넘겨줄 것이다. 그 결과로 전 세계의 교회가 정화될 것이다.

그다음에 또한 거짓 선지자들이 일어나게 되는데 그중 하나는 요한계시록에서 적그리스도의 공범으로 특별히 묘사되고 있다(계 13:11-18; 19:20; 20:10을 보라). 불법은 사람의 마음속에 조그마한 사랑도 없을 만큼 성할 것이며 죄인들은 완전히 무정해지게 된다.

순교자와 생존자(Martyrs and Survivors)

비록 예수님께서 신자들이 목숨을 잃을 것이라고 예언하셨지만(24:9을 보라), 분명한 것은 모든 신자가 다 죽는 것은 아니다. 왜냐하면, 그분은 끝까지 견디는 자는 구원을 얻을 것이라고 약속하셨기 때문이다(24:13을 보라). 즉, 그들이 거짓 그리스도나 거짓 선지자들의 미혹을 받지 않고 그들로 하여금 믿음을 버리고 실족하게 하는 유혹을 이겨낸다면, 그들은 그리스도가 재림하셔서 하늘에서 그들을 모으실 때에 구원받게 될 것이다. 환난과 구원의 시간은 선지자 다니엘에게도 간결하게 계시되었다.

또 환난이 있으리니 이는 개국 이래로 그 때까지 없던 환난일 것이며 그 때에 네 백성 중 책에 기록된 모든 자가 구원을 받을 것이라 땅의 티끌 가운데에서 자는 자 중에서 많은 사람이 깨어나 영생을 받는 자도 있겠고(단 12:1-2).

그 때에도 예수님께서 이 천국 복음이 모든 민족(문자적으로, “모든 민족과 족속”)에게 증언되기 위하여 온 세상에 전파될 것이라고 약속하신 것처럼 구원의 은혜가 만민에게 임할 것이고, 그들에게 회개할 수 있는 마지막 기회를 주실 것이며 그제야 끝이 올 것이다.[4] 우리는 흥미롭게도 요한계시록에서 예수님의 약속이 성취된 것 같은 모습을 읽을 수 있다.

또 보니 다른 천사가 공중에 날아가는데 땅에 거주하는 자들 곧 모든 민족과 종족과 방언과 백성에게 전할 영원한 복음을 가졌더라 그가 큰 음성으로 이르되 하나님을 두려워하며 그에게 영광을 돌리라 이는 그의 심판의 시간이 이르렀음이니 하늘과 땅과 바다와 물들의 근원을 만드신 이를 경배하라 하더라(계 14:6-7, 강조 추가).

일부 사람들은 그 때에 천사가 복음을 선포하는 이유는 7년 환난 때에 휴거가 이미 발생하여 모든 신자가 떠났기 때문이라고 생각한다. 그러나 물론, 그것은 추측일뿐이다.

적그리스도(The Antichrist)

선지자 다니엘은 적그리스도가 실제로 7년 환난의 중간에 예루살렘의 중건된 성전을 차지하고 자기가 하나님이라고 선포할 것이라고 계시 받았다(단 9:27을 보라, 우리가 나중에 살펴볼 것이다). 예수님은 바로 이점을 염두에 두시고 감람산 강화를 계속 하셨다.

그러므로 너희가 선지자 다니엘이 말한 바 멸망의 가증한 것이 거룩한 곳에 선 것을 보거든(읽는 자는 깨달을진저) 그 때에 유대에 있는 자들은 산으로 도망할지어다 지붕 위에 있는 자는 집 안에 있는 물건을 가지러 내려 가지 말며 밭에 있는 자는 겉옷을 가지러 뒤로 돌이키지 말지어다 그 날에는 아이 밴 자들과 젖 먹이는 자들에게 화가 있으리로다 너희가 도망하는 일이 겨울에나 안식일에 되지 않도록 기도하라 이는 그 때에 큰 환난이 있겠음이라 창세로부터 지금까지 이런 환난이 없었고 후에도 없으리라[5] 그 날들을 감하지 아니하면 모든 육체가 구원을 얻지 못할 것이나 그러나 택하신 자들을 위하여 그 날들을 감하시리라(마 24:15-22).

이것은 예수님이 전에 말씀하신 환난(24:9을 보라)에 대한 더 자세한 설명이다. 적그리스도가 예루살렘의 성전에서 자기가 하나님이라고 선언할 때, 예수님 안에 있는 신자들에게는 상상할 수 없는 박해가 임할 것이다. 적그리스도는 자기가 하나님이라고 선포하며 모든 사람이 그를 하나님으로 모실 것을 바란다. 따라서 그리스도의 진정한 추종자들은 곧 잡아 죽여야 할 나라의 공식적인 원수로 전락될 것이다. 바로 이 때문에 예수님은 유대에 있는 자들은 지체없이 산으로 도망해야 하며 어떤 것도 도망하는데 방해가 되지 않도록 기도하라고 말씀하셨다.

내 생각에는 전 세계 신자들이 그 사건이 일어날 때에 먼 곳으로 도망하는 것이 좋을 것 같다. 왜냐하면, 그 사건은 전 세계적으로 보도될 것이기 때문이다. 성경은 온 세상이 적그리스도의 미혹을 받아 그를 그리스도로 여기며 그에게 충성할 것이라고 말씀한다. 그가 자기가 하나님이라고 선포할 때, 사람들은 그를 믿고 그에게 경배할 것이다. 그가 진짜 하나님 – 그리스도인들의 하나님 – 에 대해 신성모독의 말을 할 때 그는 전 세계의 미혹당한 사람들이 그에게 경배하기를 거부하는 사람들을 미워하도록 영향 줄 것이다(계 13:1-8을 보라).

예수님은 환난의 날들을 “감하시는 것”을 통하여 그분의 백성들을 궁극적으로 구원하시겠다고 약속하셨다. 그렇지 않으면 “모든 육체가 구원을 얻지 못할 것이다”(24:22). “택하신 자들을 위하여” 그 날들을 “감하신다”는 것은 그분께서 하늘에서 나타나시고 그분의 백성들을 모으실 때를 가리키는 것이 틀림없다. 그러나 예수님은 여기에서 적그리스도가 자기가 하나님이라고 선언한 뒤 얼마 뒤에 구원이 이루어질지에 대해서는 말씀하시지 않았다.

어쨌든, 우리는 예수님은 그분의 청취자들로 하여금 그들이 적그리스도가 자신의 신성을 선언하고 그리스도인들에게 전쟁을 선포하는 것을 살아서 볼 수 있다는 생각이 들도록 했음을 다시 한 번 확인할 수 있다. 이런 관점은 그 사건이 있기 전에 신자들은 천국으로 휴거될 것이라는 관점과 대조된다. 만일 당신이 베드로, 야고보 또는 요한에게 예수님은 적그리스도가 자신의 신성을 선언하기 전에 재림하셔서 그들을 구원하실 것인가하고 묻는다면, 그들은 “분명히 아니다”라고 대답할 것이다.

성도를 향한 전쟁(War Against the Saints)

성경의 다른 말씀도 신자들에 대한 적그리스도의 박해를 예고하고 있다. 예를 들어, 요한계시록을 기록할 때 요한은 이러한 계시를 받았다.

또 짐승이 과장되고 신성 모독을 말하는 입을 받고 또 마흔두 달 동안 일할 권세를 받으니라 짐승이 입을 벌려 하나님을 향하여 비방하되 그의 이름과 그의 장막 곧 하늘에 사는 자들을 비방하더라 또 권세를 받아 성도들과 싸워 이기게 되고 각 족속과 백성과 방언과 나라를 다스리는 권세를 받으니(계 13:5-7, 강조 추가).

적그리스도가 마흔두 달 또는 정확히 3년 반 동안 “일할 권세”를 받았음을 주목하라. 흥미로운 것은 이것은 정확히 7년 환난의 절반이다. 적그리스도가 “일할 권세”를 받은 것은 7년 환난의 마지막 마흔두 달이라고 보는 것이 합리적일 것이다. 왜냐하면, 환난이 끝나고 그리스도가 재림하실 때에 그분은 적그리스도와 그의 군대들과 싸울 것이며 적그리스도의 권세도 완전히 없어질 것이기 때문이다.

분명한 것은, 적그리스도의 “일할 권세”는 어떤 특별한 권세를 말한다. 왜냐하면, 적그리스도가 일어나는 동안 하나님께로부터 일부 권세를 강의적으로 받은 것이기 때문이다. 우리가 다니엘서에서 읽다시피, 이 특별한 “일할 권세”는 그가 성도들을 이기기 위해 받은 것일 수 있다.

내가 본즉 이 뿔이 성도들과 더불어 싸워 그들에게 이겼더니 옛적부터 항상 계신 이가 와서 지극히 높으신 이의 성도들을 위하여 원한을 풀어 주셨고 때가 이르매 성도들이 나라를 얻었더라…그가 장차 지극히 높으신 이를 말로 대적하며 또 지극히 높으신 이의 성도를 괴롭게 할 것이며 그가 또 때와 법을 고치고자 할 것이며 성도들은 그의 손에 붙인 바 되어 한 때와 두 때와 반 때를 지내리라(단 7:21-22, 25, 강조 추가).

다니엘은 성도들이 적그리스도의 손에 붙인 바 되어 “한 때 두 때와 반 때”를 지낼 것이라고 예언하였다. 요한계시록 12장 6절과 14장과의 비교에 따라, 이 난해한 구절은 3년 반 동안으로 해석해야 할 것이다. 요한계시록 12:6에 따르면, 어떤 상징적인 여자는 광야의 예비된 곳에서 1,260일 동안 “양육”받았다고 하는데 이 시간은 일 년을 360일로 계산했을 때 마침 3년 반이 된다. 그다음, 여덟 구절 뒤에, 그 여자는 다시 한 번 언급되는데, 그녀가 광야의 한 곳에서 “한 때와 두 때와 반 때”를 “양육” 받았다고 한다. 그러므로 “한 때와 두 때와 반 때”는 1,260일 또는 3년 반 동안과 같다.

따라서 이 문맥에서 “한 때”는 일 년, “두 때”는 이 년, “반 때”는 반 년을 의미한다. 요한계시록 12:14의 이 표현은 다니엘서 7:21에서와 마찬가지로 같은 내용을 의미하는 것이 틀림없다. 따라서 이제 우리는 성도들이 3년 반 동안 적그리스도의 손에 붙인 바 될 것이며, 그 시간은 요한계시록 13:5에서 말씀하신 적그리스도가 “행할 권세”를 가진 시간과 동일하다는 것을 알 수 있다.

성경에는 이 두 번의 마흔두 달의 기간이 모두 동일한 기간이라는 말씀은 없다. 만일 그것이 적그리스도가 자신의 신성을 선언한 7년 환난의 중간 시점부터 시작된다면, 성도들은 다음 3년 반 동안 적그리스도의 손에 붙인 바 되며 예수님은 7년 환난이 끝날 때 또는 끝날 무렵에 하늘에서 나타나시고 성도들을 모으실 때 구원해 주실 것이다. 그러나 만일 이 마흔두 달이 7년 환난 기간의 다른 시점에서 시작한다면, 우리는 휴거가 7년 환난이 끝나기 전의 어느 시점에 발생한다고 결론지을 수 있다.

이러한 두 가지 가능성 중 후자 의 어려움은 적그리스도가 자신의 신성을 선언함으로 인해 성도들이 위험에 놓여 산으로 도망하기 전에 그들이 적그리스도의 손에 붙인 바 되어야 한다는 것이다. 그것은 비논리적이 돼 보인다.

이러한 두 가지 가능성 중 전자의 어려움은 하나님께서 우리가 요한계시록에서 읽은 것처럼 대환난과 전 세계적인 심판을 내리실 때 성도들이 여전히 이 땅에 있어야 한다는 점이다. 우리는 나중에 이 어려움을 살펴볼 것이다.

지금은 감람산 강화로 다시 돌아가 보자.

거짓 메시아(False Messiahs)

예수님은 그분의 제자들에게 거짓 그리스도의 미혹을 받지 않는 것의 중요성을 더 자세히 설명하셨다.

그 때에 사람이 너희에게 말하되 보라 그리스도가 여기 있다 혹은 저기 있다 하여도 믿지 말라 거짓 그리스도들과 거짓 선지자들이 일어나 큰 표적과 기사를 보여 할 수만 있으면 택하신 자들도 미혹하리라 보라 내가 너희에게 미리 말하였노라 그러면 사람들이 너희에게 말하되 보라 그리스도가 광야에 있다 하여도 나가지 말고 보라 골방에 있다 하여도 믿지 말라 번개가 동편에서 나서 서편까지 번쩍임 같이 인자의 임함도 그러하리라 주검이 있는 곳에는 독수리들이 모일 것이니라(마 24:23-28).

예수님께서 너희라는 대명사를 많이 사용하셨음을 다시 한 번 주목하라. 감람산에 있던 청중들은 살아 있는 동안 큰 표적을 행할 수 있는 거짓 그리스도와 거짓 선지자가 일어나는 것을 볼 수 있다고 생각했을 것이다. 그리고 그들은 예수님이 하늘에서 번개가 번쩍임같이 재림하시기를 기대했을 것이다.

물론, 그 당시 신자들은 실족할 수 있다. 왜냐하면, 신자들에 대한 박해가 매우 무서웠고, 거짓 그리스도와 거짓 선지자들은 그들의 표적으로 인해 매우 설득력이 있었기 때문이다. 바로 그 이유 때문에 예수님은 반복적으로 제자들에게 그분이 재림하시기 전에 있을 일들에 대해 경고하셨다. 그분은 그들이 많은 사람들처럼 미혹되지 않기를 바라셨다. 진정한 그리고 견고한 그리스도인은 예수님이 하늘에서 번개같이 임하실 것을 기다리는 반면, 그분의 진정한 추종자가 아닌 사람들은 독수리가 광야에 버려진 시체에 끌리듯이 거짓 그리스도에게로 이끌려 간다.

하늘의 징후(Signs in the Sky)

예수님은 계속하여 말씀하셨다.

그 날 환난 후에 즉시 해가 어두워지며 달이 빛을 내지 아니하며 별들이 하늘에서 떨어지며 하늘의 권능들이 흔들리리라 그 때에 인자의 징조가 하늘에서 보이겠고 그 때에 땅의 모든 족속들이 통곡하며 그들이 인자가 구름을 타고 능력과 큰 영광으로 오는 것을 보리라 그가 큰 나팔소리와 함께 천사들을 보내리니 그들이 그의 택하신 자들을 하늘 이 끝에서 저 끝까지 사방에서 모으리라(마 24:29-31).

예수님의 감람산 강화의 이 부분에 대해 그 당시 유대인들도 매우 익숙할 것이다. 왜냐하면, 그 모습은 이사야와 요엘이 말했던 세상 끝날에 하나님의 마지막 심판 때 곧 “주님의 날”, 하늘의 별들과 별 무리가 그 빛을 내지 아니할 때(사 13:10-11; 욜 2:31을 보라)와 같기 때문이다. 그다음에 세상의 모든 주민들은 예수님이 하늘에서 영광 중에 임하시는 것을 보게 될 것이며 그들은 통곡하게 될 것이다. 그다음에 예수님의 천사들은 “그분의 택하신 자들을 하늘 이 끝에서 저 끝까지 사방에서 모으는데”, 이것은 신자들이 실제로 공중에서 예수님을 만날 것이며 이 일은 “큰 나팔소리”와 함께 일어날 것이다.

다시 한 번, 당신이 감람산 강화 당시에 베드로, 야고보와 요한에게 예수님이 적그리스도와 대환난이 있기 전에 오시는지 아니면 있은 후에 오시는지를 묻는다면 그들은 당연히 있은 후에 오실 것이라고 대답했을 것이다.

재림과 휴거(The Return and the Rapture)

감람산 강화의 이 부분은 바울이 쓴 서신서의 한 사건과 매우 비슷하다. 그 사건은 틀림없이 교회의 휴거에 대해 쓴 것이나 많은 주석가들은 그것이 대환난이 시작하기 전에 일어난 일이라고 말한다. 우리가 이 장의 앞부분에서 보았던 다음의 말씀을 살펴보도록 하자.

형제들아 자는 자들에 관하여는 너희가 알지 못함을 우리가 원하지 아니하노니 이는 소망 없는 다른 이와 같이 슬퍼하지 않게 하려 함이라 우리가 예수께서 죽으셨다가 다시 살아나심을 믿을진대 이와 같이 예수 안에서 자는 자들도 하나님이 그와 함께 데리고 오시리라 우리가 주의 말씀으로 너희에게 이것을 말하노니 주께서 강림하실 때까지 우리 살아 남아 있는 자도 자는 자보다 결코 앞서지 못하리라 주께서 호령과 천사장의 소리와 하나님의 나팔 소리로 친히 하늘로부터 강림하시리니 그리스도 안에서 죽은 자들이 먼저 일어나고 그 후에 우리 살아 남은 자들도 그들과 함께 구름 속으로 끌어 올려 공중에서 주를 영접하게 하시리니 그리하여 우리가 항상 주와 함께 있으리라 그러므로 이러한 말로 서로 위로하라 형제들아 때와 시기에 관하여는 너희에게 쓸 것이 없음은 주의 날이 밤에 도둑 같이 이를 줄을 너희 자신이 자세히 알기 때문이라 그들이 평안하다, 안전하다 할 그 때에 임신한 여자에게 해산의 고통이 이름과 같이 멸망이 갑자기 그들에게 이르리니 결코 피하지 못하리라(살전 4:13-5:3, 강조 추가).

바울은 예수님이 하나님의 나팔 소리로 친히 하늘로부터 강림하시며 신자들은 “구름 속으로 끌어 올려 공중에서 주를 영접”하게 된다고 썼다. 이것은 예수님이 마태복음 24:30-31에서 묘사하신 모습과 같아 보인다. 예수님은 그것이 분명 적그리스도와 대환난이 일어난 후에 발생한다고 하셨다.

또한, 바울은 그리스도의 재림이 언제 일어날지에 관해서도 언급하였다. 그는 “때와 시기”에 관하여서는 “주의 날이 밤에 도둑 같이 이를 줄을” 그들 자신이 잘 알고 있다고 말했다. 바울은 그리스도의 재림과 성도들의 휴거는 “주님의 날”에 일어나며 그날에는 그리스도가 재림하여 그분의 교회를 데려가며 “평안과 안전”을 기대하는 사람들에게는 무서운 진노와 멸망이 이를 것이라고 믿었다.

이것은 바울이 그리스도가 진노와 함께 재림하시는 것에 관하여 나중에 데살로니가에 쓴 서신과 완벽한 조화를 이룬다.

너희로 환난을 받게 하는 자들에게는 환난으로 갚으시고 환난을 받는 너희에게는 우리와 함께 안식으로 갚으시는 것이 하나님의 공의시니 주 예수께서 자기의 능력의 천사들과 함께 하늘로부터 불꽃 가운데에 나타나실 때에 하나님을 모르는 자들과 우리 주 예수의 복음에 복종하지 않는 자들에게 형벌을 내리시리니 이런 자들은 주의 얼굴과 그의 힘의 영광을 떠나 영원한 멸망의 형벌을 받으리로다 그 날에 그가 강림하사 그의 성도들에게서 영광을 받으시고 모든 믿는 자들에게서 놀랍게 여김을 얻으시리니 이는 우리의 증거가 너희에게 믿어졌음이라(살후 1:6-10, 강조 추가).

바울은 예수님이 재림하셔서 박해를 받던 데살로니가 신자들에게(살전 1:4-5을 보라) 안식을 주시며 “자기의 능력의 천사들과 함께 하늘로부터 불꽃 가운데에” 나타나실 때에 신자들에게 환난을 받게 하는 자들에게는 환난으로 갚으시고, 응당한 형벌을 내리실 것이라고 말하였다. 이것은 그리스도가 7년 환난이 시작하기 전에 교회를 데려가신다는, 또 일반적으로 예수님이 비밀스럽게 나타나시고 조용하게 교회를 데려가신다고 묘사되는 환난 전 휴거의 모습과 전혀 다르다. 바울의 말은 정확히 예수님이 마태복음 24:30-31에서 설명하신 것과 같다. 그분은 환난이 끝날 때 또는 끝날 무렵에 재림하셔서 신자들을 데려가시고 불신자들에게 그분의 진노를 쏟을 것이다.

주님의 날(The Day of the Lord)

나중에 같은 서신에서, 바울은 이렇게 썼다.

형제들아 우리가 너희에게 구하는 것은 우리 주 예수 그리스도의 강림하심과 우리가 그 앞에 모임에 관하여 영으로나 또는 말로나 또는 우리에게서 받았다 하는 편지로나 주의 날이 이르렀다고 해서 쉽게 마음이 흔들리거나 두려워하거나 하지 말아야 한다는 것이라(살후 2:1-2).

첫째, 바울의 주제가 그리스도의 재림과 휴거임을 주목하라. 바울이 우리가 그분 앞에 “모인다”라고 쓸 때 사용한 단어는 예수님이 마태복음 24:31에서 천사들이 그의 택하신 자들을 “하늘 이 끝에서 저 끝까지 모으리라”라고 말씀하실 때 사용하신 단어와 동일하다.

둘째, 바울은 데살로니가전서 4:13-5:2에서 그랬던 것처럼, 이런 사건들이 “주님의 날”에 일어난다고 하였음을 주목하라. 그보다 더 분명할 수 없다.

바울은 계속하여 말하였다.

누가 어떻게 하여도 너희가 미혹되지 말라 먼저 배교하는 일이 있고 저 불법의 사람 곧 멸망의 아들이 나타나기 전에는 그 날이 이르지 아니하리니 그는 대적하는 자라 신이라고 불리는 모든 것과 숭배함을 받는 것에 대항하여 그 위에 자기를 높이고 하나님의 성전에 앉아 자기를 하나님이라고 내세우느니라(살후 2:3-4, 강조 추가).

바울에 의하면 주님의 날은 반드시 휴거와 그리스도의 재림과 같이 시작하는데 데살로니가 그리스도인들은 주님의 날이 이미 왔다고 오해하고 있었다. 그러나 바울은 배교하는 일이(아마도 예수님이 마태복음 24:10에서 말씀하신 많은 사람들의 실족을 말할 것이다) 있기 전에는 그 날이 이르지 않으며, 적그리스도가 예루살렘 성전에서 자신의 신성을 선언한 후에야 그날이 이를 것이라고 분명하게 말하였다. 때문에, 바울은 데살로니가 신자들에게 적그리스도가 자신의 신성을 선언하기 전까지는 그리스도의 재림, 휴거 또는 주님의 날이 올 것을 예상할 수 없음을 명확하게 말하였다.[6]

바울은 계속하여 그리스도의 재림과 적그리스도에 멸망에 대해 말하였다.

내가 너희와 함께 있을 때에 이 일을 너희에게 말한 것을 기억하지 못하느냐 너희는 지금 그로 하여금 그의 때에 나타나게 하려 하여 막는 것이 있는 것을 아나니 불법의 비밀이 이미 활동하였으나 지금은 그것을 막는 자가 있어 그 중에서 옮겨질 때까지 하리라 그 때에 불법한 자가 나타나리니 주 예수께서 그 입의 기운으로 그를 죽이시고 강림하여 나타나심으로 폐하시리라 악한 자의 나타남은 사탄의 활동을 따라 모든 능력과 표적과 거짓 기적과 불의의 모든 속임으로 멸망하는 자들에게 있으리니 이는 그들이 진리의 사랑을 받지 아니하여 구원함을 받지 못함이라(살후 2:5-10).

바울은 그리스도가 “강림하여 나타나심으로” 적그리스도를 폐하실 것이라고 말하였다. 만일 이 “나타나심”이 아홉 구절 앞에서 언급한 휴거 때의 그분의 강림하심과(2:1을 보라) 같다면, 적그리스도는 교회가 공중에서 모여 주님을 영접할 때 죽임을 당할 것이다. 이것은 요한계시록 19장과 20장에 의해 확증된다. 우리는 거기에서 그리스도의 재림(계 19:11-16을 보라), 적그리스도와 그의 군대의 멸망(19:17-21을 보라), 사탄의 결박(20:1-3을 보라)과 “첫째 부활”(20:4-6을 보라) 곧 7년 환난 중에 순교한 사람들의 부활을 읽을 수 있다. 이것이 진짜 의인의 첫 번째 일반적인 의미에서의 부활이라면, 휴거와 그리스도의 진노의 재림이 적그리스도의 멸망과 동시에 발생할 것이라는 데 대해서는 의심이 여지가 없다. 왜냐하면, 성경은 그리스도 안에서 죽은 자들이 휴거 때 몸이 부활한다고 명백하게 말씀하고 있기 때문이다(살전 4:15-17을 보라).[7]

준비 되라(Being Ready)

감람산 강화에 다시 돌아가 보자.

무화과나무의 비유를 배우라 그 가지가 연하여지고 잎사귀를 내면 여름이 가까운 줄을 아나니 이와 같이 너희도 이 모든 일을 보거든 인자가 가까이 곧 문 앞에 이른 줄 알라 내가 진실로 너희에게 말하노니 이 세대가 지나가기 전에 이 일이 다 일어나리라[8] 천지는 없어질지언정 내 말은 없어지지 아니하리라(마 24:32-35).

예수님은 그분의 제자들이 준비되어 있지 않기를 바라시지 않았는데 그것은 감람산 강화의 요점이다. 제자들은 전 세계적인 환난, 배교, 거짓 선지자와 거짓 그리스도의 일어남, 적그리스도의 신성 선언, 그리고 그분의 재림이 가까워짐에 따라 해가 어두워지며 달이 빛을 내지 아니하며 별들이 하늘에서 떨어지는 것과 같은 “모든 일들”을 보게 될 때, 그분이 “곧 문 앞에” 이르신 줄을 알게 될 것이다.

그러나 예수님은 재림하시기 몇 년, 몇 개 월 또는 몇 일 전에 일어날 일들에 대해 말씀하신 후, 바로 그분의 재림의 정확한 시간에 대해서는 비밀에 부치셨다.

그러나 그 날과 그 때는 아무도 모르나니 하늘의 천사들도, 아들도 모르고 오직 아버지만 아시느니라(마 24:36).

이 구절은 문맥을 떠나서 얼마나 자주 인용되는지 모른다! 그것은 종종 예수님은 언제든지 재림하시고 교회를 휴거하기 때문에 우리는 예수님이 언제 재림하실지에 대해 모른다는 관점을 지지하기 위해 인용된다. 그러나 문맥상으로 보아, 그것은 예수님이 의미하신 바가 아니다. 그분은 단지 제자들에게 그분이 재림하시기 직전에 발생하는 여러 가지 일들을 말씀해 주심으로써 그들이 그분의 재림에 준비되기를 보장하기 위하여 노력하신 것뿐이다. 그분은 단순히 정확한 날짜와 시간은 그들에게 계시되지 않을 것임을 알려주셨다. 또한, 이 구절에서 예수님은 그분께서 7년 환난 전에 오셔서 비밀리에 교회를 휴거하실 것을 말씀하신 것이 아니라 7년 환난이 끝날 때거나 끝날 무렵에 재림하실 것을 말씀하셨다. 우리가 정직하게 문맥을 살펴본다면 이런 관점은 논쟁할 여지가 없다.

주님의 재림 – 완전한 기습인가?(His Return–A Complete Surprise?)

휴거가 환난의 마지막 무렵 또는 마지막 때에 발생한다는 관점을 반대하는 사람들은 그 같은 재림은 예수님이 말씀하신 것 같이 갑작스럽지 않기 때문이라고 말한다. 왜냐하면, 그러한 재림은 환난의 발생에 따라 예상할 수 있기 때문이다. 그들은 휴거가 반드시 환난 전에 일어난다고 말한다. 그렇지 않으면 신자들은 예수님이 오시기까지 아직도 7년 또는 더 이상 기다려야 한다고 생각하기에 성경의 말씀을 따라 준비되고 깨어있을 필요가 없다고 생각할 수 있기 때문이라고 한다.

그러나 이러한 관점은 틀렸다. 예수님의 감람산 강화의 요점은 제자들이 환난이 끝날 때 또는 끝날 무렵의 예수님의 재림을 준비하라는 것이다. 그리고 그분은 재림 전에 발생할 많은 표적들을 제자들에게 알려주셨다. 왜 감람산 강화에서 예수님은 그분의 재림이 그 시점부터 적어도 7년 뒤에 발생함에도 불구하고 제자들에게 준비되고 깨어 있으라는 경고를 그렇게 많이 하셨을까? 예수님은 그분의 재림이 몇 년이 지나야 일어나더라도 그리스도인들은 준비되고 깨어있어야 한다고 믿으셨음이 분명하다. 사도들이 자신의 서신에서 신자들이 예수님의 재림에 대해 준비되고 깨어있으라고 권면했던 것은 단지 예수님을 모방한 것이다.

또한, 환난 전의 휴거만이 준비되고 깨어 있으라는 권면을 해석할 수 있다고 생각하는 사람들에게는 또 다른 문제가 있다. 그들의 말에 따르면, 그리스도의 첫 번째 재림은 환난이 끝나기 7년 전에 온다고 한다. 그러므로 예수님의 첫 번째 재림은 언제든지 일어나는 것이 아니라 반드시 환난이 끝나기 7년 전에 일어나야 한다. 따라서 실제로, 세계 국세가 7년 환난을 일으킬 준비가 되지 않은 이상, 예수님의 재림에 대해 예상할 필요가 없다. 왜냐하면, 세계 국세는 예측하고 확인할 수 있기 때문이다.

환난 전 휴거를 믿는 대부분 사람들은, 그들이 정직하다면, 예수님이 세계정치 상황으로 인해 오늘이나 내일에는 재림하시지 않는다는 것을 안다고 말할 것이다. 7년 환난이 일어나기에는 아직도 성취되지 않은 예언된 사건들이 남아있다. 예를 들어, 우리가 곧 다니엘서에서 살펴보겠지만, 적그리스도는 이스라엘과 7년 동안의 언약을 맺게 되는데 그것이 환난의 시작이 된다. 따라서, 휴거가 7년 환난이 끝나기 전에 발생한다면, 반드시 적그리스도가 이스라엘과 7년의 언약을 맺을 때 일어난다. 정치적인 요소로 인해 그 상황이 발생하지 않는 한, 환난 전 휴거를 믿는 사람들은 예수님의 재림을 기대할 필요가 없다.

또한, 환난 전 휴거의 옹호자들도 예수님이 환난의 끝에 오신다고 믿는데, 그것은 예수님의 두 번째 재림의 정확한 날짜를 계산할 수 있음을 의미한다. 휴거가 일단 발생하면, 예수님께서 아버지만 아신다고 말씀하신 그 날을 7년 앞서 계산을 통해 알 수 있다는 것이다.

다시 말해서, 예수님이 실제로 하신 말씀으로부터 보아, 그분은 그분의 재림이 예상 못할 비밀스러운 일이 되기를 원하시지 않았다. 사실, 그분은 그것이 특정 환난들을 통해 예측될 수 있기를 바라셨다. 간단히 말해서, 예수님은 제자들이 이 세상처럼 방심하는 것을 원하시지 않았다. 그분은 계속하여 말씀하셨다.

노아의 때와 같이 인자의 임함도 그러하리라 홍수 전에 노아가 방주에 들어가던 날까지 사람들이 먹고 마시고 장가 들고 시집 가고 있으면서 홍수가 나서 그들을 다 멸하기까지 깨닫지 못하였으니 인자의 임함도 이와 같으리라 그 때에 두 사람이 밭에 있으매 한 사람은 데려가고 한 사람은 버려둠을 당할 것이요[9] 두 여자가 맷돌질을 하고 있으매 한 사람은 데려가고 한 사람은 버려둠을 당할 것이니라 그러므로 깨어 있으라 어느 날에 너희 주가 임할는지 너희가 알지 못함이니라 너희도 아는 바니 만일 집 주인이 도둑이 어느 시각에 올 줄을 알았더라면 깨어 있어 그 집을 뚫지 못하게 하였으리라 이러므로 너희도 준비하고 있으라 생각하지 않은 때에 인자가 오리라(마 24:37-44).

다시 말하지만, 예수님의 명백한 관심사는 제자들이 그분의 재림에 준비되는 것이었다. 사실, 그것이야말로 감람산 강화의 주된 요점이다. 예수님께서 제자들에게 준비되고 깨어있으라고 하신 많은 경고들은 그분의 재림이 갑작스러움을 나타내기 위함이 아니라 그 때까지 준비되고 깨어있는 것이 얼마나 어려운지를 나타내기 위함이다. 그렇기 때문에, 환난 전에 언제든지 휴거할 것이라고 기대하고 자신이 다른 그리스도인들보다 준비가 더 잘 되었다고 생각하는 사람들은 실제로 준비되지 못했을 수 있다. 만일 그들이 환난을 예상하지 못한 상황에서 적그리스도의 통치 하의 전 세계적인 박해 속에 있다면 유혹 앞에서 쉽게 실족할 수 있다. 우리는 성경이 실제로 발생할 것이라고 가르치는 것에 대하여 준비하는 것이 좋을 것이다.

다시 말하지만, 만일 당신이 베드로, 야고보나 요한에게 언제 예수님의 재림을 볼 수 있다고 예상하는가 하고 묻는다면, 그들은 예수님이 그들에게 말씀하신 모든 표적들이 발생한 후에야 그분께서 재림하실 것이라고 대답할 것이다. 그들은 환난이나 적그리스도가 일어나기 전에 그분을 볼 수 있다고 예상하지 않았을 것이다.

밤의 도둑(A Thief in the Night)

예수님은 제자들이 그분이 재림하실 때 깨어있게 하기 위하여 많은 표적들을 설명하실 때 “밤의 도둑”이란 비유를 드셨음을 주목하라. 그러므로 “밤의 도둑”이란 비유를 사람들이 예수님의 재림에 대해서 어떠한 생각도 가질 수 없다는 것을 증명하기 위해 사용할 수 없다.

바울과 베드로는 “주님의 날”에 관해 쓸 때 모두 “밤의 도둑”이란 비유를 들었다(살전 5:2-4, 벧후 3:10을 보라). 그들은 그 비유가 7년 환난의 끝 또는 끝날 무렵에 임할 예수님의 진노의 재림과 관계가 있다고 믿었다. 그러나 흥미롭게도, 바울은 그의 독자들에게 “형제들아 너희는 어둠에 있지 아니하매 그 날이 도둑같이 너희에게 임하지 못하리니”(살전 5:4)라고 말했다. 그는 예수님의 비유를 정확하게 해석했다. 그는 표적들에 대해 깨어 있고 예수님을 순종적으로 따르는 사람들은 어둠에 있지 않으며 그리스도의 재림이 그들에게는 전혀 놀라운 일이 아니라는 것을 알았다. 그들에게 예수님은 밤의 도둑처럼 오시지 않을 것이다. 예수님의 가르침처럼 오직 어둠 속에 있는 사람들만이 놀라게 될 것이다(예수님이 계 3:3과 16:15에서 “밤의 도둑”의 비유를 아마겟돈 전쟁에서 사용하신 것도 보라).

감람산 강화에서 이 시점부터, 예수님은 반복적으로 제자들에게 그분의 재림에 준비되라고 권계하셨다. 같은 시점에서 그분은 악한 종의 비유, 열 처녀의 비유, 달란트의 비유, 그리고 양과 염소에 대한 심판에 대한 예언 등(모두 읽을 가치가 있다)을 통하여 제자들에게 어떻게 준비할지를 알려주셨다. 거의 모든 경우에, 그분은 그분의 재림을 준비하지 않는 자들에게는 지옥이 기다리고 있다고 경고하셨다(마 24:50-51; 25:30, 41-46을 보라). 그분이 재림했을 때 그분의 뜻대로 살고 있어야만 준비되었다고 할 수 있다.[10]

다른 이의(Another Objection)

휴거가 환난이 끝날 때 또는 끝날 무렵에 일어난다는 데 대해 일부 사람들이 반대하는 이유는 성경적으로 노아, 롯 그리고 애굽에서의 이스라엘과 같이 입증된 예로부터 보아 의인은 종래로 악인들과 함께 처벌되지 않았다는데 근거한다.

확실히, 우리에게는 의인이 7년 환난 중에 하나님의 진노를 받지 않을 좋은 이유가 있다. 왜냐하면, 그것은 성경의 많은 선례와 약속들에 어긋나기 때문이다(예를 들어, 살전 1:9-10; 5:8을 보라).

그러나 예수님은 대환난 기간에 의인들은 고통을 받을 것이라고 예언하셨다. 그들은 하나님의 손이 아닌 악인의 손에 붙여질 것이다. 그리스도인들은 박해에서 면제되지 않는다 – 그것은 약속된 박해이다. 7년 환난 중에 많은 신자들이 목숨을 잃게 된다(마 24:9; 계 6:9-11; 13:15; 16:5-6; 17:6; 18:24; 19:2을 보라). 많은 사람들은 목 베임을 당할 것이다(계 20:4을 보라).

따라서, 만일 특정 국가의 모든 신자들이 순교했다면, 하나님의 진노가 그 나라 전체에 떨어지는 것을 막을 수 있는 것은 아무것도 없을 것이다. 그리고 만일 한 나라에 신자들이 살아 있다면, 하나님은 악인들을 심판하실 때 그들을 보호하실 수 있을 것이다. 모세의 시대에 애굽을 심판하실 때, 그분은 이 능력을 증명하셨다. 이웃 애굽사람들이 한 번 또 한 번의 심판을 받을 때에, 하나님은 심지어 개 한 마리도 이스라엘을 향해 짖지 못하게 하셨다(출 11:7을 보라). 마찬가지로, 우리는 요한계시록을 읽으면 하나님께서 황충이 다섯 달 동안 땅의 악인들을 해하게 하셨지만, 이마에 특별한 인침을 받은 144,000명의 유대인 종들은 해하지 못하게 하신 것을 알 수 있다(계 9:1-11을 보라).

요한계시록에서의 휴거(The Rapture in Revelation)

우리는 요한계시록의 아무데에서도 교회의 휴거를 읽을 수 없으며, 요한계시록 19장에서 그리스도가 아마겟돈 전쟁에서 적그리스도와 그의 군대들을 결박하시기 위해 오신 것 외에는 아무데에서도 그분의 나타나심에 대해 읽을 수 없다. 심지어 그 때까지 휴거에 대한 기록이 없다. 그러나 그와 같은 때에 환난 중 순교한 사람들의 부활은 언급되고 있다(20:4을 보라). 왜냐하면, 바울은 그리스도 안에서 죽은 교회는 그리스도의 재림과 함께 부활한다고 썼으며, 그것은 교회가 휴거하는 시기와 같은데, 이것은 이미 고려했던 다른 말씀들과 함께 보았을 때, 우리로 하여금 휴거가 요한계시록 19장과 20장에 묘사된 7년 환난이 끝날 때까지 일어나지 않는다는 것을 믿도록 하기 때문이다.

그러나 다른 관점도 있다.

일부 사람들은 요한계시록 6장과 7장에서 휴거를 찾을 수 있다고 한다. 요한계시록 6:12-13에서 해가 “검은 털로 짠 상복 같이 검어지고” 별들이 땅에 떨어진다고 기록되었는데, 이것은 예수님이 재림하시고 택하신 자들을 모으시기 전에 일어나는 두 가지 징후이다(마 24:29-31). 그런 다음, 7 장 에서, 우리는 천국에 각 나라와 족속과 방언에서 나온 큰 무리가 있었는데 그들은 “큰 환난에서 나오는 자들”(7:14)임을 읽게 된다. 그들은 앞 장에서 나온 다른 한 그룹의 사람들처럼(6:9-11을 보라) 순교자로 묘사되지 않았는데, 이것은 우리로 하여금 그들이 순교 당한 것이 아니라 휴거했다는 추측을 하게 한다 – 그들은 대환난 때 구원받은 신자들일 것이다.

단순히 요한계시록 6:12-13에서 묘사한 우주적인 사건이 마태복음 24:29-31의 예수님의 말씀과 비슷하다는 이유로, 휴거가 그 사건들 뒤에 일어날 것이라고 가정할 수 있다. 그러나 우리에게는 요한계시록 6:12-13의 우주적인 사건이 7년 환난 중에 발생한다는 결정적인 증거가 없다. 만일 요한계시록 6:1-13 에 묘사된 사건들이 순차적이고, 휴거가 정확히 6:13 이후에 발생한다면, 그것은 우리로 하여금 적그리스도(6:1-2를 보라), 전 세계적인 전쟁(6:3-4을 보라), 기근( 6:5-6을 보라), 전쟁, 기근, 전염병과 짐승으로 인한 땅의 사 분의 일의 죽음(계 6:7-8을 보라), 그리고 많은 사람들의 순교(계 6:9-11을 보라)가 있기 전에는 휴거가 일어나지 않는다고 믿게 한다. 물론 이 말씀에서 묘사한 모든 사건들이 7년 환난 전에 일어날 수 있다. 그러나 이런 사건들은 환난 끝에 휴거가 일어나는, 7년 환난의 전반 과정을 묘사했을 수도 있다.

휴거가 7년 환난 전에 발생한다는 관점에 무게를 더 해 주는 사실은 바로 요한계시록 8장 이후에 “나팔 심판”과 “대접 심판”, 두 가지 일곱 심판이 등장한다는 것이다. 그중 후자를 통해 하나님의 진노가 마친다는 말씀이 있다(15:1을 보라). 그러나 대접의 심판이 있기 전에, 요한은 “짐승과 그의 우상과 그의 이름의 수를 이기고 벗어난 자들이 유리 바다 가에 서있는 것”(15:2)을 보았다. 이 승리한 성도들은 이미 휴거했을 수 있다. 반면에, 그들은 순교 당했을 수도 있다. 이 부분에 대한 성경의 말씀은 없다. 또한, 우리는 15장 2절이 그 근처에 설명된 장면과 어떤 연대적인 관계가 있는지도 모른다.

요한계시록에서 휴거가 7년 환난 전에 발생한다는 관점에 무게를 더 해 주는 또 다른 사실은 이것이다: 요한계시록 9:1-12에 기록된 다섯 번째 “나팔 심판”의 경우, 황충들은 “이마에 하나님의 인침을 받지 아니한 사람들만”(9:4) 해할 수 있는 권세를 가졌다고 했다. 그리고 유일하게 그 인침을 받은 사람은 144,000명의 이스라엘 자손들이라고 했다(계 7:3-8을 보라). 따라서 다른 모든 신자들은 다섯 번째 “나팔 심판”이 이르기 전에 휴거할 것으로 보인다. 그렇지 않으면, 그들은 황충들에게 쏘임당하는 것을 면할 수 없다. 또한, 황충은 다섯 달 동안 사람들을 괴롭힐 것이기 때문에(9:5, 10), 휴거는 7년 환난의 끝에서 적어도 다섯 달 전에 발생해야 할 것이다.

물론, 이런 논리 외에도 다른 방법들이 있다. 요한계시록에는 언급되지 않았지만 인침을 받은 다른 사람들이 있을지도 모른다. 어쨌든, 이것이 만일 휴거가 다섯 번째 나팔 심판 이전에 발생한다는 것을 증명한다면, 이것은 또한 황충의 공격이 있기 전에 휴거하지 못한 144,000명의 이스라엘 자손들이 있다는 것을 나타낸다. 그러나 그들은 하나님의 진노가 황충들을 통해 나타날 때 그것으로부터 보호받는 은총을 받았다.

이 모든 것에 대해 어떤 결론을 내려야 할까? 나는 단지 휴거가 7년 환난이 끝날 무렵 또는 끝에 발생한다는 결론밖에 내릴 수 없다. 신자들은 하나님의 진노로 인한 고통을 두려워할 필요가 없다. 그러나 그들은 심한 박해와 순교할 준비는 해야 한다.

환난 기간(The Tribulation Period)

성경이 7년 환난에 대해 무엇을 가르치는지를 좀 더 면밀하게 살펴보는 시간을 가져보도록 하자. 우리는 환난의 기간이 7년이라는 것을 어떻게 알 수 있을까? 우리는 요한계시록 외에, 아마도 성경에서 마지막 때에 관한 계시가 가장 많이 기록된 다니엘서에 대해 공부해야 한다.

다니엘서 9장에서 우리는 다니엘이 그의 동료 유대인들과 함께 바벨론의 포로로 있었다는 사실을 알게 된다. 다니엘은 예레미야서에 대한 공부를 통해 유대인이 바벨론에서 포로생활을 70년 동안 하게 된다는 사실을 발견하게 된다(단 9:2; 렘 25:11-12을 보라). 이 70년이 거의 끝난다는 것을 깨달은 후, 다니엘은 기도하여 그의 백성의 죄를 자백하고 주님의 자비를 구하기 시작하였다. 그의 기도에 대한 응답으로 가브리엘 천사가 그에게 나타나서 그리스도의 재림에 이르기까지 이스라엘이 겪어야 할 환난의 기간을 계시하였다. 다니엘서 9:24-27에 기록된 예언은 성경에서 가장 놀라운 부분 중의 하나이다. 나는 그것을 괄호 안의 설명과 함께 아래에 인용했다.

네 백성[이스라엘]과 네 거룩한 성[예루살렘]을 위하여 일흔 이레를 [우리가 이것에 대해 보겠지만, 분명 70개의 7년, 또는 총 490년을 가리킨다] 기한으로 정하였나니 허물이[어쩌면 이스라엘의 죄악의 정점인 자신의 메시아를 십자가에 못 박은 것을 가리킬 수 있다] 그치며 죄가[아마 그리스도의 십자가에서의 속죄를 가리킬 것이다] 끝나며 죄악이 용서되며[예수님의 십자가에서의 속죄를 가리킴에 의심의 여지가 없다] 영원한 의가 드러나며[하나님의 왕국에서 예수님의 지상 통치의 시작] 환상과 예언이 응하며[아마 성경이 씌어지는 것이 끝나거나 천 년 통치 이전의 모든 예언이 성취되는 것을 가리킬 수 있다] 또 지극히 거룩한 이가 기름 부음을 받으리라[어쩌면 천 년 왕국의 건립을 가리킬 수 있다] 그러므로 너는 깨달아 알지니라 예루살렘을 중건하라는 영이 날 때부터[이 영은 BC 445년에 아닥사스다 왕에 의해 반포되었다] 기름 부음을 받은 자 곧 왕이[주 예수 그리스도] 일어나기까지 일곱 이레와 예순두 이레가[총 예순 아홉 이레, 또는 483년] 지날 것이요 그 곤란한 동안에 성이 중건되어 광장과 거리가 세워질 것이며[이전에 바벨론에 의해 파괴된 예루살렘의 재건을 말한다] 예순두 이레 후에[BC 445년의 영이 있은 뒤 483년이 지난 시점을 말한다] 기름 부음을 받은 자가 끊어져 없어질 것이며[1년을 360일로 보는 유대인의 달력에 따라 계산하면 예수님은 AD 32년에 십자가에서 죽으신다] 장차 한 왕의[적그리스도] 백성이[로마인] 와서 그 성읍과 성소를 무너뜨리려니와[AD 70년에 디도와 로마 군대에 의한 예루살렘의 멸망을 가리킨다] 그의 마지막은 홍수에 휩쓸림 같을 것이며 또 끝까지 전쟁이 있으리니 황폐할 것이 작정되었느니라 그가[장차 오게 될 왕 – 적그리스도] 장차 많은 사람들과[이스라엘] 더불어 한 이레 동안의[또는 7년 동안 – 이것은 환난의 기간이다] 언약을 굳게 맺고 그가 그 이레의 절반에[3년 반 때 즈음이다] 제사와 예물을 금지할 것이며 또 포악하여 가증한 것이[적그리스도가 예루살렘의 유대인의 성전에 앉아 자기를 하나님이라고 내세울 때; 살후 2:1-4을 보라] 날개를 의지하여 설 것이며[예수님이 재림하실 것이다] 또 이미 정한 종말까지 진노가 황폐하게 하는 자에게 쏟아지리라 하였느니라 하니라[예수님에 의한 적그리스도의 패배](단 9:24-27, 강조추가).

특별한 490년(490 Special Years)

BC 445년에 예루살렘을 재건하라는 아닥사스다 왕의 법령이 반포돼서부터 하나님은 미래의 490년을 특별하게 배분하셨다. 하지만 그 490년은 순차적이 아니며 483년과 7년, 두 부분으로 나뉘었다. 첫 번째 483년이 완성되었을 때에(예수님이 십자가에 못 박히신 해), 시계는 멈추었다. 다니엘은 아마 시계가 거의 2,000년이 지난 지금까지 멈춰 있을 줄은 상상도 하지 못했을 것이다. 미래의 어떤 시점에서, 그 시계는 다시 작동하기 시작할 것이다. 그 마지막 7년은 “환난”뿐 아니라 “다니엘의 일흔 번째 이레”를 가리킨다.

그 7년은 두 개의 3년 반으로 나누어진다. 우리가 다니엘의 예언에서 읽다시피, 중간 시점에서 적그리스도는 이스라엘과의 언약을 깨고 “제사와 예물을 금지할 것이다.” 그다음에 그는 바울이 말한 것처럼 예루살렘 성전에 앉아 자기를 하나님이라고 내세울 것이다.[11] 그것이 바로 예수님이 언급하신 “멸망의 가증한 것”이다(마 24:15). 바로 그 이유 때문에 유대에 있는 신자들은 “산으로 도망해야 한다”(마 24:16). 왜냐하면, 그것은 이 세상 누구도 본적이 없는 최악의 환난이 시작됐음을 나타내기 때문이다(마 24:21을 보라).

요한계시록 20장에 기록된 것 같이 요한은 그의 환상에서 “유대인의 도망”을 상징적으로 보았을 수 있다. 만일 그렇다면, 유대의 신자들은 광야에 예비된 특별하고 안전한 곳에서 7년 환난의 나머지 시간, 정확히 3년 반 동안 “양육” 받게 될 것이다(계 12:6, 13-17). 요한은 그들의 도망에 분노한 사탄이 “하나님의 계명을 지키며 예수의 증거를 가진” 자들과 싸우려는 것을 미리 보았다(계 12:17). 이 때문에 나는 전 세계의 신자들이 적그리스도가 예루살렘에서 그의 신성을 선언했을 때 먼 곳으로 도망하는 것이 좋다고 생각한다.

다니엘의 마지막 계시(Daniel’s Last Revelation)

우리가 아직 고려하지 않은 다니엘서의 또 다른 흥미로운 구절은 마지막 12장이다. 그것은 한 천사가 다니엘에게 한 말씀이다. 나는 그것을 관호 안의 설명과 함께 아래에 인용했다.

그 때에 네 민족을 호위하는 큰 군주 미가엘이[천사] 일어날 것이요 또 환난이 있으리니 이는 개국 이래로 그 때까지 없던 환난일 것이며[이것은 예수님이 마태복음 24:21에서 말씀하신 것과 같은 환난일 것이다] 그 때에 네 백성 중 책에 기록된 모든 자가 구원을 받을 것이라[이것은 유대인들의 도망 또는 휴거 때 신자들이 구원받는 것을 가리킬 것이다] 땅의 티끌 가운데서 자는 자 중에서 많은 사람이 깨어나 영생을 받는 자도 있겠고 수치를 당하여서 영원히 부끄러움을 당할 자도 있을 것이며[의인과 악인들의 부활] 지혜 있는 자는 궁창의 빛과 같이 빛날 것이요 많은 사람을 옳은 데로 돌아오게 한 자는 별과 같이 영원토록 빛나리라[그들이 부활한 후, 의인은 새로운 몸을 입고 하나님의 영광 가운데 빛날 것이다] 다니엘아 마지막 때까지 이 말을 간수하고 이 글을 봉합하라 많은 사람이 빨리 왕래하며 지식이 더하리라[지난 세기 동안 교통과 지식의 놀라운 발전은 이 예언의 성취를 보여주는 듯 하다]

나 다니엘이 본즉 다른 두 사람이 있어 하나는 강 이쪽 언덕에 섰고 하나는 강 저쪽 언덕에 섰더니 그 중에 하나가 세마포 옷을 입은 자 곧 강물 위쪽에 있는 자에게 이르되 이 놀라운 일의 끝이 어느 때까지냐 하더라 내가 들은즉 그 세마포 옷을 입고 강물 위쪽에 있는 자가 자기의 좌우 손을 들어 하늘을 향하여 영원히 살아 계시는 이를 가리켜 맹세하여 이르되 반드시 한 때 두 때 반 때를[요한계시록 12:6과 12:14에 대한 판독에 따르면 3년 반의 시간이다] 지나서 성도의 권세가 다 깨지기까지이니 그렇게 되면 이 모든 일이 다 끝나리라 하더라[성도들이 적그리스도의 손에 3년 반 동안 붙여진다는 다니엘서 7:25의 말씀처럼, 여기서도 7년 환난의 마지막 3년 반을 가리키는 것이 분명하다. 천사가 말한 모든 일의 끝은 “성도의 권세가 다 깨질 때이다.”] 내가 듣고도 깨닫지 못한지라 내가 이르되 내 주여 이 모든 일의 결국이 어떠하겠나이까 하니 그가 이르되 다니엘아 갈지어다 이 말은 마지막 때까지 간수하고 봉합할 것임이니라 많은 사람이 연단을 받아[환난을 통해서임이 틀림없다] 스스로 정결하게 하며 희게 할 것이나 악한 사람은 악을 행하리니 악한 자는 아무것도 깨닫지 못하되 오직 지혜 있는 자는 깨달으리라 매일 드리는 제사를 폐하며 멸망하게 할 가증한 것을 세울 때부터 천이백구십 일을 지낼 것이요[이 두 사건 사이의 기간이 1,290이라고 해석해서는 안 된다. 왜냐하면, 그 두 사건은 모두 7년의 중간에 발생하기 때문이다. 오히려, 이 두 사건이 일어난 후로부터 마지막 때에 매우 중요한 무언가가 일어나기까지 1,290일을 지내야 한다고 해석해야 할 것이다. 1,290일은 360일을 일 년으로 계산했을 때 3년 반 그리고 30일이 되는데 이 기간은 다니엘서와 요한계시록의 예언에서 반복적으로 언급된 것이다. 왜 30일이란 시간이 추가되었는지는 추측할 수밖에 없다. 천사가 그 다음에 다니엘에게 한 말은 오묘함을 더 해 준다.] 마지막 때에 기다려서 천삼백삼십오 일까지 이르는 그 사람은 복이 있으리라[이에 우리는 신비의 또 다른 45일을 보게 된다] 너는 가서 마지막을 기다리라 이는 네가 평안히 쉬다가 끝날에는 네 몫을 누릴 것임이라[다니엘의 부활에 대한 약속](단 12:1-13).

분명한 것은, 마지막 때에 추가된 75일 동안에 아주 멋진 일이 일어날 것이다! 우리는 기다려야만 볼 수 있을 것이다 .

우리는 요한계시록의 마지막 장을 읽는 것을 통하여 그리스도의 재림 이후에 일어나는 많은 사건 중의 하나가 어린양의 혼인 잔치임을 알 수 있다. 한 천사는 요한에게 “어린 양의 혼인 잔치에 청함을 받은 자들은 복이 있다”(계 19:9)라고 말하였다. 아마 그것은 천사가 다니엘에게 말했던 것과 같은 축복일 수 있다. 그렇다면, 이 영광스러운 잔치는 예수님이 재림하신 후 두 개월 반 정도 지나서 벌어질 것이다.

그 75일 동안에 요한계시록의 마지막 장에 기록된, 적그리스도와 거짓 선지자가 불못에 던져지고, 사탄이 결박당하고, 그리스도의 왕국이 세워지는 것(계 19:20-20:4을 보라)과 같은 다른 사건들이 일어날 수도 있다.

천 년 왕국(The Millennium)

천 년 왕국은 예수님이 7년 환난 후에 천 년 동안 이 땅을 통치하시는 것을 말한다(계 20:3, 5, 7을 보라). 이사야는 거의 3천 년 전에 이 땅에 대한 그리스도의 통치를 예언하였다.

이는 한 아이가 우리에게 났고 한 아들을 우리에게 주신 바 되었는데 그의 어깨에는 정사를 메었고 그의 이름은 기묘자라, 모사라, 전능하신 하나님이라, 영존하시는 아버지라, 평강의 왕이라 할 것임이라 그 정사와 평강의 더함이 무궁하며 또 다윗의 왕좌와 그의 나라에 군림하여 그 나라를 굳게 세우고 지금 이후로 영원히 정의와 공의로 그것을 보존하실 것이라 만군의 여호와의 열심이 이를 이루시리라(사 9:6-7, 강조 추가).

마찬가지로, 가브리엘 천사는 마리아에게 그의 아들이 무궁한 나라를 다스릴 것이라고 선언하였다.

천사가 이르되 마리아여 무서워하지 말라 네가 하나님께 은혜를 입었느니라 보라 네가 잉태하여 아들을 낳으리니 그 이름을 예수라 하라 그가 큰 자가 되고 지극히 높으신 이의 아들이라 일컬어질 것이요 주 하나님께서 그 조상 다윗의 왕위를 그에게 주시리니 영원히 야곱의 집을 왕으로 다스리실 것이며 그 나라가 무궁하리라(눅 1:30-33, 강조 추가).[12]

천 년 왕국 기간에, 예수님은 예루살렘의 모든 산 위에 뛰어난 시온산에서 다스리실 것이다. 그분은 모든 국가를 공정하게 다스리실 것이며 온 땅에 평화가 가득할 것이다.

말일에 여호와의 전의 산이 모든 산 꼭대기에 굳게 설 것이요 모든 작은 산 위에 뛰어나리니 만방이 그리로 모여들 것이라 많은 백성이 가며 이르기를 오라 우리가 여호와의 산에 오르며 야곱의 하나님의 전에 이르자 그가 그의 길을 우리에게 가르치실 것이라 우리가 그 길로 행하리라 하리니 이는 율법이 시온에서부터 나올 것이요 여호와의 말씀이 예루살렘에서부터 나올 것임이니라 그가 열방 사이에 판단하시며 많은 백성을 판결하시리니 무리가 그들의 칼을 쳐서 보습을 만들고 그들의 창을 쳐서 낫을 만들 것이며 이 나라와 저 나라가 다시는 칼을 들고 서로 치지 아니하며 다시는 전쟁을 연습하지 아니하리라(사 2:2-4).

스가랴도 똑같이 예언하였다.

만군의 여호와가 이같이 말하노라 내가 시온을 위하여 크게 질투하며 그를 위하여 크게 분노함으로 질투하노라 여호와가 이같이 말하노라 내가 시온에 돌아와 예루살렘 가운데에 거하리니 예루살렘은 진리의 성읍이라 일컫겠고 만군의 여호와의 산은 성산이라 일컫게 되리라…만군의 여호와가 이와 같이 말하노라 다시 여러 백성과 많은 성읍의 주민이 올 것이라 이 성읍 주민이 저 성읍에 가서 이르기를 우리가 속히 가서 만군의 여호와를 찾고 여호와께 은혜를 구하자 하면 나도 가겠노라 하겠으며 많은 백성과 강대한 나라들이 예루살렘으로 와서 만군의 여호와를 찾고 여호와께 은혜를 구하리라 만군의 여호와가 이와 같이 말하노라 그 날에는 말이 다른 이방 백성 열 명이 유다 사람 하나의 옷자락을 잡을 것이라 곧 잡고 말하기를 하나님이 너희와 함께 하심을 들었나니 우리가 너희와 함께 가려 하노라 하리라 하시니라(슥 8:2, 20-23).

성경은 신자들이 실제로 그리스와 함께 천 년 동안 다스릴 것이라고 가르친다. 그들은 지금 얼마나 신실하게 사느냐에 따라 그분의 나라에서 상응한 책임을 지게 된다(단 7:27; 눅 19:12-27; 고전 6:1-3; 계 2:26-27; 5:9-10; 그리고 22:3-5을 보라).

우리는 부활의 몸을 입게 되지만, 그 때에 이 땅에는 죽을 수밖에 없는 몸을 가진 사람도 거주하게 될 것이다. 또한, 족장 시대의 수명이 회복되고 야생 동물도 잔인성을 잃게 될 것처럼 보인다.

내가 예루살렘을 즐거워하며 나의 백성을 기뻐하리니 우는 소리와 부르짖는 소리가 그 가운데에서 다시는 들리지 아니할 것이며 거기는 날 수가 많지 못하여 죽는 어린이와 수한이 차지 못한 노인이 다시는 없을 것이라 곧 백 세에 죽는 자를 젊은이라 하겠고 백 세가 못되어 죽는 자는 저주 받은 자이리라…이리와 어린 양이 함께 먹을 것이며 사자가 소처럼 짚을 먹을 것이며 뱀은 흙을 양식으로 삼을 것이니 나의 성산에서는 해함도 없겠고 상함도 없으리라 여호와께서 말씀하시니라(사 65:19-20, 25; 또한 사 11:6-9도 보라).

성경에는 미래의 천 년 왕국에 대한 언급이 많은데 특별히 구약 성경이 더 많다. 더 맣은 연구를 위해 이사야 11:6-16; 25:1-12; 예레미야 23:1-5; 요엘 2:30-3:21; 아모스 9:11-15; 미가 4:1-7; 스바냐 3:14-20; 스가랴 14:9-21; 요한계시록 20:1-6을 보라.

대부분의 시편도 천 년 왕국에 대한 예언으로 볼 수 있다. 예를 들어, 시편 48편의 아래 구절을 읽어보라.

여호와는 위대하시니 우리 하나님의 성, 거룩한 산에서 극진히 찬양 받으시리로다 터가 높고 아름다워 온 세계가 즐거워함이여 큰 왕의 성 곧 북방에 있는 시온 산이 그러하도다 하나님이 그 여러 궁중에서 자기를 요새로 알리셨도다 왕들이 모여서 함께 지나갔음이여 그들이 보고 놀라고 두려워 빨리 지나갔도다 거기서 떨림이 그들을 사로잡으니 고통이 해산하는 여인의 고통 같도다(시 48:1-6, 강조 추가).

예수님이 예루살렘에서 그분의 천 년 통치를 시작하셨을 때, 환난에서 생존한 이 땅의 많은 통치자들이 예수님의 통치에 대해 듣게 될 것이며 그것을 보러 직접 길을 떠날 것이다! 그리고 그들은 그들이 본 것에 의해 충격을 받게 될 것이다.[13]

그리스도의 천 년 통치에 대해 언급한 다른 시편을 보려면 아래의 장절을 참조하라. 2:1-12; 24:1-10; 47:1-9; 66:1-7; 68:15-17; 99:1-9; 그리고 100:1-5.

영원한 상태(The Eternal State)

천 년 왕국의 끝은 성경학자들이 말하는, 새 하늘과 새 땅으로 시작하는 “영원한 상태”의 시작을 표시한다. 고린도전서 15:24-28에 따르면, 예수님은 그 후에 모든 것을 아버지께 바칠 것이다.

그 후에는 마지막이니 그가[예수님] 모든 통치와 모든 권세와 능력을 멸하시고 나라를 아버지 하나님께 바칠 때라 그가 모든 원수를 그 발 아래에 둘 때까지 반드시 왕 노릇 하시리니 맨 나중에 멸망 받을 원수는 사망이니라 만물을 그 발 아래에 두셨다[시 8:6] 하셨으니 만물을 아래에 둔다 말씀하실 때에 만물을 그의 아래에 두신 이가[아버지] 그 중에 들지 아니한 것이 분명하도다 만물을 그에게[아버지] 복종하게 하실 때에는 아들 자신도 그 때에 만물을 자기에게 복종하게 하신 이에게 복종하게 되리니 이는 하나님이 만유의 주로서 만유 안에 계시려 하심이라.

천 년 동안 결박당한 사탄은 천 년 왕국의 끝에서 풀려난다. 그 후 그는 겉으로는 예수님께 순종하는체 하지만 속으로는 반역하는 사람들을 미혹할 것이다(시 66:3을 보라).

하나님은 사탄이 그들을 미혹하도록 허락하셔서 그들 마음의 진실한 모습을 드러내어 그들이 정당한 심판을 받게 하실 것이다. 사탄의 미혹속에서, 그들은 모여서 거룩한 성 예루살렘을 공격하여 예수님의 통치를 뒤엎으려고 시도할 것이다. 전투는 오래 지속되지 않을 것이다. 왜냐하면, 하늘에서 불이 내려와 그들의 군대를 태워버리고 사탄은 불과 유황 못에 던져져서 영원히 괴로움을 받게 될 것이기 때문이다(계 20:7-10을 보라).

시편 2편에서도 이 전투에 대해 예언하였다.

어찌하여 이방 나라들이 분노하며 민족들이 헛된 일을 꾸미는가 세상의 군왕들이 나서며 관원들이 서로 꾀하여 여호와와 그의 기름 부음 받은 자를 대적하며 우리가 그들의 맨 것을 끊고 그의 결박을 벗어 버리자 하는도다 하늘에 계신 이가 웃으심이여 주께서 그들을 비웃으시리로다 그 때에 분을 발하며 진노하사 그들을 놀라게 하여 이르시기를 내가 나의 왕을 내 거룩한 산 시온에 세웠다 하시리로다 내가 여호와의 명령을 전하노라 여호와께서 내게 이르시되 너는 내 아들이라 오늘 내가 너를 낳았도다 내게 구하라 내가 이방 나라를 네 유업으로 주리니 네 소유가 땅 끝까지 이르리로다 네가 철장으로 그들을 깨드림이여 질그릇 같이 부수리라 하시도다 그런즉 너희는 지혜를 얻으며 세상의 재판관들아 너희는 교훈을 받을지어다 여호와를 경외함으로 섬기고 떨며 즐거워할지어다 그의 아들에게 입맞추라 그렇지 아니하면 진노하심으로 너희가 길에서 망하리니 그의 진노가 급하심이라 여호와께 피하는 모든 사람은 다 복이 있도다!

최후의 심판(A Final Judgment)

영원한 상태에 이르기 전에, 최후에 심판이 이루어질 것이다. 모든 연령대의 모든 악인들은 몸이 부활하여 하나님의 보좌 앞에서 자기의 행위대로 심판을 받을 것이다(계 20:5, 11-15을 보라). 하데스에 있는 모든 사람들은 “크고 흰 보좌의 심판”을 받은 후 불못인 게헨나에 던져질 것이다. 이것을 둘째 사망이라고 한다(계 20:14).

영원한 상태는 첫 째 하늘과 땅이 없어진 후 시작되며, 이것은 “천지는 없어질지언정 내 말은 없어지지 아니하리라”(마 24:35)라는 이천 년 전의 예수님의 약속을 성취한다.

그런 다음 하나님은 베드로후서에서 예언한 것처럼, 새 하늘과 새 땅을 만드실 것이다.

그러나 주의 날이 도둑 같이 오리니 그 날에는 하늘이 큰 소리로 떠나가고 물질이 뜨거운 불에 풀어지고 땅과 그 중에 있는 모든 일이 드러나리로다 이 모든 것이 이렇게 풀어지리니 너희가 어떠한 사람이 되어야 마땅하냐 거룩한 행실과 경건함으로 하나님의 날이 임하기를 바라보고 간절히 사모하라 그 날에 하늘이 불에 타서 풀어지고 물질이 뜨거운 불에 녹아지려니와 우리는 그의 약속대로 의가 있는 곳인 새 하늘과 새 땅을 바라보도다(벧후 3:10-14; 또한 사 65:17-18도 보라).

마지막으로, 새 예루살렘이 하늘에서 땅에 내려올 것이다(계 21:1-2을 보라). 우리의 머리로서는 도저히 면적이 미국의 절반 크기인(계 21:16을 보라) 그 거룩한 성의 영광과 시간이 영원해지는 것의 경이로움을 이해할 수 없다. 우리는 하나님의 통치 아래에 완벽한 사회에서 생활하게 될 것이며 예수 그리스도께 영광을 돌릴 것이다!

[1]바울이 예수님께서 그의 동시대에 재림하실 수 있다고 믿었음을 보여주는 성경 구절은 빌 3:20; 살전 3:13; 5:23; 살후 2:1-5; 딤전 6:14-15; 딛 2:11-13; 히 9:28이다.

[2]베드로가 예수님께서 그의 동시대에 재림하실 것이라고 확신했음을 보여주는 다른 성경 구절은 벧후 1:15-19; 3:3-15이다.

[3]마가복음 13:3에서는 베드로, 야고보, 요한과 안드레가 그 자리에 있었음을 기록하고 있는데 마침 감람산 강화도 마가복음 13:1-37과 누가복음 21:5-36에 기록되었다. 누가복음 17:22-37도 유사한 내용을 담고 있다.

[4]사람들은 종종 앞 뒤 문맥을 무시한 채 이 약속만 가지고 예수님께서 재림하시기 전에 우리는 반드시 전 세계 복음화 작업을 완성해야 한다고 말한다. 하지만 문맥상으로 보면, 이 약속은 말세가 오기 전에 전 세계에 복음이 선포된다는 것을 말하고 있다.

[5]어떤 사람들이 말하는 것처럼, 교회의 휴거가 정확히 칠 년 환난 전에 발생한다면, 그들은 모두 휴거될 것이기 때문에 자신의 생명을 위해 도망하라는 예수님의 지시를 따를 필요가 없게 된다.

[6]어떤 사람은 예수님의 감람산 강화는 대환난 기간에 거듭난 유대인 신자들에게만 적용된다고 말하고 있다. 왜냐하면, 대환난 전에 거듭난 사람은 이미 모두 휴거할 것이기 때문이다. 하지만 그렇지 않다. 바울은 데살로니가의 이방인 신자들에게 그들의 휴거와 그리스도의 재림은 칠 년 환난 중에 적그리스도가 그의 신성을 선언하기 전에는 발생하지 않는다고 말했다.

[7]어떤 사람들은 요한계시록 20:4-6에서 언급한 부활은 실제로 첫째 부활의 두 번째 부분이며 첫째 부활은 휴거 때 그리스도가 처음 재림하셨을 때 발생한다고 말한다. 이 해석의 근거는 무엇인가? 만일 요한계시록 20:4-6의 부활이 두 번째 부활이라면, 왜 성경은 그것을 “두 번째 부활”이라고 말씀하지 않았을까?

[8]비록 그 날 예수님의 말씀을 들었던 사람들이 그들의 세대가 그 모든 일이 일어나는 것을 볼 수 있다고 생각했겠지만, 오늘날 우리는 그들이 보지 못했음을 알고 있다. 따라서 우리는 24:34의 예수님의 말씀을 해석할 때, 그 말씀은 그 모든 일이 한 세대에서 발생한다거나 그리스도인(또는 유대인)의 민족이(세대란 단어가 종종 민족으로 번역된다) 그 모든 일이 있기 전에 없어지지 않는다는 것을 의미했다고 보아야 한다.

[9]이 예에서 심판을 받는 사람이 구경 데려감을 당한 사람인지 아니면 버려둠을 당한 사람인지가 중요하지 않다. 하지만 사람들은 이 점에 대해 종종 변론하고 있다. 요점은 어떤 사람은 그리스도의 재림에 준비될 것이지만 어떤 사람은 그렇지 않다는 것이다. 그들의 준비된 정도가 그들의 영원한 운명을 결정할 것이다.

[10]분명히, 예수님께서 그분의 가장 가까운 제자들에게 그분의 재림에 준비되라고 경고하신 것으로 보아 그들이 아직 준비되지 않았을 가능성이 있었다. 만일 그분께서 그들이 죄 때문에 준비되지 않아 받게 될 영원한 형벌에 대해 경고하셨다면, 그들은 죄 때문에 구원을 상실할 가능성이 있다. 우리는 이로부터 거룩함의 중요성과 신자가 구원을 상실하는 것이 불가능하다고 말하는 사람들의 어리석음을 알 수 있다.

[11]물론, 이것은 예루살렘에 성전이 재건되어야 함을 우리에게 나타낸다. 왜냐하면, 현재(이 글이 쓰인 2005년)까지 예루살렘에는 성전이 없기 때문이다.

[12]이 성경 말씀은 우리가 성경 말씀을 오해함으로써 예언이 성취되는 시간을 쉽게 잘못 가정할 수 있음을 보여준다. 마리아는 쉽고 논리적으로 그녀의 특별한 아들이 몇십 년 내에 다윗의 왕좌에 군림할 것이라고 가정할 수 있었다. 가브리엘은 마리아에게 그녀가 야곱의 집을 왕으로 다스릴 아들을 낳게 될 것이라고 알려주었는데 이것은 마치도 예수님의 출생과 통치가 연속적인 것처럼 들린다. 마리아는 그들 사이에 적어도 이천 년이란 간격이 있을 것이라고는 상상하지 못했을 것이다. 우리도 예언을 해석함에 있어서 그와 비슷한 가정을 하지 않기 위해 주의해야 한다.

[13]다른 성경 말씀을 살펴보면, 천 년 왕국은 신자뿐만 아니라 불신자가 땅에 충만할 때 시작하는 것으로 보인다(사 2:1-5; 60:1-5; 단 7:13-14을 보라).

Igihe Yesu yari akiri hano mu isi nk’umuntu, yabwiye abigishwa be ku mugaragaro ko ko azagenda kandi ko umunsi umwe azagaruka. Kandi nagaruka, azabajyana hamwe na we mu ijuru (ni byo abakrisito muri iki gihe cyacu bita “kuzamurwa/kujyanwa”[“the Rapture”]). Urugero, araye ari bubambwe, Yesu yabwiye abigishwa be cumi n’umwe ati:

Ntimuhagarike imitima yanyu, mwizere Imana nanjye munyizere. Mu rugo rwa Data harimo amazu menshi: iyaba adahari mba mbabwiye, kuko ngiye kubategurira ahanyu. Kandi ubwo ngiye kubategurira ahanyu, nzagaruka mbajyane iwanjye, ngo aho ndi namwe muzabeyo (Yohana 14:1-3).

Icyumvikana neza muri ayo magambo ya Yesu ni uko yashoboraga kugaruka abo cumi n’umwe bakiriho. Mu byukuri, bamaze kumva ibyo Yesu avuze, nta kindi uretse gutekereza ko azagaruka bakiriho.

Kandi Yesu yihanangirije abigishwa be kenshi guhora biteguriye kugaruka kwe, na none ibyo bikumvikanisha ko ashobora kugaruka bakiriho (urugero, reba, Mat. 24:42-44).

Kwegereza Ko Kugaruka kwa Yesu Mu Nzandiko Za Bibiliya

(Jesus’ Imminent Return in the Epistles)

Intumwa zanditse inzandiko zo mu Isezerano Rishya nta gushidikanya ko zashimangiraga ko zizeye ko Yesu ashobora kugaruka zikiriho muri icyo gihe cy’abasomaga izo nzandiko. Urugero, Yakobo yaranditse ati:

Nuko bene Data, mwihangane mugeze aho Umwami Yesu azazira. Dore umuhinzi ategereza imyaka y’ubutaka y’igiciro, ayirindira yihanganye kugeza aho azabonera imvura y’umuhindo n’iy’itumba. Mube ari ko namwe mwihangana, mwikomeze imitima kuko kuza k’Umwami Yesu kubegereye (Yak. 5:7-8).

Nta mpamvu yari kuhaba yo kugira ngo Yakobo ahamagarire abasoma urwandiko rwe kwihangana bihanganira ikintu kitazabaho mu gihe cyo kubaho kwabo. Ahubwo yizeraga ko kuza k’Umwami “kwegereje.” Turebye ibihe urwo rwandiko rwandikiwemo, Yakobo yarwanditse igihe itorero ryarimo rinyura mu mibabaro y’itotezwa (reba Yak. 1:2-4), igihe abizera bifuzaga cyane kugaruka k’Umwami wabo.

Na Pawulo ni uko, na we yizeraga ko Yesu ashobora kugaruka abenshi mu bo muri icyo gihe bakiriho:

Ariko bene Data, ntidushaka ko mutamenya iby’abasinziriye, mutababara nka ba bandi badafite ibyiringiro. Ubwo twemeye yuko Yesu yapfuye akazuka, abe ari ko twizera ko izazanana na we abasinziririye muri we. Iki ni cyo tubabwira tukibwirijwe n’Ijambo ry’Umwami wacu yuko twebwe abazaba bakiriho, basigaye kugeza ku kuza k’Umwami, tutazabanziriza na hato abasinziriye. Kuko Umwami ubwe azaza amanutse ava mu ijuru aranguruye ijwi rirenga, hamwe n’ijwi rya marayika ukomeye n’impanda y’Imana, nuko abapfiriye muri Krisito ni bo bazabanza kuzuka, maze natwe abazaba bakiriho basigaye, duhereko tujyananwe na bo, tuzamuwe mu bicu gusanganira Umwami mu kirere. Nuko rero tuzabana n’Umwami iteka ryose. Nuko mumaranishe imibabaro kubwirana ayo magambo (1 Tes. 4:13-18).[1]

Ibi kandi bitwereka ko Yesu nagaruka avuye mu ijuru, imibiri y’abizera bapfuye izazurwa, hanyuma hamwe n’abizera bazaba bakiriho igihe cyo kugaruka kwe, “bakajyananwa hamwe gusanganira Umwami mu kirere” (kujyanwa). Kandi bitewe n’uko Pawulo yavuze ko Yesu nagaruka ava mu ijuru azazanana na we abazaba barapfiriye “muri We,” umwanzuro wonyine dushobora gukuramo ni uko igihe cyo kujyanwa kw’itorero, imyuka y’abizera iri mu ijuru izahuzwa n’imibiri yabo izaba imaze kuzuka.

Petero na we yizeraga ko kugaruka kwa Krisito kwegereje igihe yandikaga urwandiko rwe rwa mbere:

Nuko mukenyere mu mitima yanyu, mwirinde ibisindisha, mwiringire rwose impano y’ubuntu muzazanirwa, ubwo Yesu Krisito azahishurwa ….Iherezo rya byose riri bugufi. Nuko mugire ubwenge mwirinda ibisindisha, mubone uko mugira umwete wo gusenga ….Ahubwo munezezwe n’uko mufatanije imibabaro ya Krisito, kugira ngo muzanezerwe mwishima bihebuje, ubwo ubwiza bwe buzahishurwa (1 Pet. 1:13, 4:7, 13).[2]

Hanyuma, ubwo Yohana yandikiraga amatorero, na we yizeraga ko iherezo riri bugufi kandi ko abo mu gihe cye basomaga izo nzandiko ze bashobora kuzabona Yesu agarutse:

Bana bato, tugeze mu gihe cy’imperuka kandi nk’uko mwumvise yuko antikristo azaza, ni ko na none hamaze kwaduka ba Antikristo benshi ndetse ni byo bitumenyesha yuko igihe cy’imperuka gisohoye ….Na none bana bato, mugume muri we, kugira ngo niyerekanwa tuzabone uko dutinyuka, tutabebera imbere ye ubwo azaza ….Bakundwa ubu turi abana b’Imana ariko uko tuzamera ntikurerekanwa. Icyakora icyo tuzi ni uko Yesu niyerekanwa tuzasa na we kuko tuzamureba uko ari. Kandi ufite ibyo byiringiro muri we, yiboneza nk’uko uwo aboneye (1 Yohana 2:18, 28; 3:2-3).

Gutinda Kwe

(His Delay)

Iyo dushubije amaso inyuma tukareba imyaka irenga 2,000, tubona ko Yesu atagarutse vuba nk’uko intumwa zabyiringiraga. Ndetse no mu gihe cyabo, hari bamwe bari batangiye gushidikanya niba Yesu azigera agaruka urebye igihe cyari kihaciye kuva asubiye mu ijuru. Urugero nk’igihe Petero yari yegereje kurangiza igihe cye hano mu isi (reba 2 Pet. 1:13-14), Yesu yari ataragaruka, nuko Petero abwira abari bafite ibitekerezo byo gushidikanya mu rwandiko rwe rwa nyuma ati:

Mubanze kumenya iki, yuko mu minsi y’imperuka hazaza abakobanyi bakobana, bakurkiza irari ryabo, babaza bati, “Isezerano ryo kuza kwe riri he? Ko uhereye aho ba sogokuruza basinziririye, byose bihora uko byahoze, uhereye ku kuremwa kw’isi. Nuko biyibagiza nkana yuko ijuru ryahozeho uhereye kera kose, n’isi yakuwe mu mazi ikazengurukwa na yo ku bw’ijambo ry’Imana, ari byo byatumye isi ya kera irengwaho n’amazi ikarimbuka. Ariko ijuru n’isi bya none, iryo jambo ni ryo na none ryabibikiye umuriro uzatera ku munsi w’amateka, urimbure abatubaha Imana. Ariko bakundwa, iri jambo rimwe ntirikabasobe, yuko ku Mwami Imana umunsi umwe ari nk’imyaka igihumbi, n’imyaka igihumbi ari nk’umunsi umwe. Umwami Imana ntitinza isezerano ryayo, nk’uko bamwe batekereza yuko iritinza. Ahubwo itwihanganira idashaka ko hagira n’umwe urimbuka, ahubwo ishaka ko bose bihana. Ariko umunsi w’Umwami wacu uzaza nk’umujura, ubwo ijuru rizavaho hakaba n’umuriri ukomeye, maze iby’ishingiro , ibyo byose biremeshwa bikayengeshwa no gushya cyane, isi n’imirimo iyirimo bigashirīra (2 Pet. 3:3-10).

Petero yahamije ko gutinda kugaruka kwa Yesu biterwa n’urukundo rwe n’imbabazi ze–Ashaka kongerera igihe abantu ngo bihane. Ariko na none yemeje ko nta kabuza Yesu azagaruka. Kandi nagaruka, azazana uburakari bwinshi.

Bibiliya kandi yerekana neza, nk’uko turi bubibone, ko kugarukana umujinya kwa Kristo bizabanzirizwa n’imyaka y’amakuba atarigeze kubaho mu isi yose no gusukwa k’umujinya w’Imana ku banyabyaha. Igice kinini mu gitabo cy’Ibyahishuwe kigizwe n’iby’icyo gihe kizaza. Nk’uko na none turi bubibone, Bibiliya yerekana ko hazabaho imyaka irindwi y’ibyo bihe by’amakuba. Nta gushidikanya ko Kuzamurwa kw’itorero bizaba igihe kimwe muri iyo myaka irindwi cyangwa yegereje.

Ni Ryari Neza Neza Kuzamurwa kw’Itorero Bizaba?

(When Exactly Does the Rapture Occur?)

Ikibazo gikunze kenshi gucamo Abakristo ibice ni icy’igihe nyacyo Itorero rizazamurirwa. Bamwe bavuga ko Kuzamurwa kw’Itorero bizaba mbere gato ya ya myaka irindwi y’amakuba akomeye, kandi bishobora kuba umwanya uwo ari wo wose icyo gihe. Abandi bavuga ko Kuzamurwa bizaba hagati muri kimwe cya kabiri cy’iyo myaka irindwi y’amakuba. Hakaba n’undi uvuga ko bizaba igihe runaka nyuma y’imyaka itatu n’igice y’amakuba. Na none abandi bakavuga ko Kuzamurwa kw’itorero bizaba igihe Yesu azaba agarukanye umujinya ya myaka irindwi y’amakuba irangiye.

Ibi rwose ntibyari bikwiye gutuma abantu bacikamo ibice, kandi abo muri izo mpande enye bose bari bakwiye kwibuka ko bose bemeranya koKuzamurwa kw’itorero bizaba igihe runaka muri ya myaka irindwi y’amakuba cyangwa mbere yayo gato. Icyo ni igihe kigufi cyane mu myaka ibihumbi by’amateka y’isi. Nuko rero aho kugira ngo ducikemo ibice kubera ibyo tutemeranyaho, ahubwo twari dukwiye kunezererwa ibyo twemeranyaho! Kandi mu byukuri ibyo buri wese muri twe yizera nta cyo bizahindura ku bizaba.

Nubwo tumaze kuvuga ibyo, sinabura kubabwira ko mu myaka makumyabiri n’itanu ya mbere y’ubuzima bwanjye bwa gikristo, nizeraga ko Kuzamurwa kw’Itorero bizaba mbere ya ya myaka irindwi y’amakuba akomeye. Nabyizeraga ntyo kuko ari ko nari narigishijwe, kandi sinanifuzaga kuzaca muri ibyo bintu nk’uko nabisomye mu gitabo cy’Ibyahishuwe! Ariko uko nakomeje kwiga Bibiliya ku giti cyanjye, natangiye kubyumva ukundi. Reka rero turebere hamwe icyo Bibiliya ivuga hanyuma turebe umwanzuro wafatwa. Nubwo ntakwemeza kubyumva nk’uko mbyumva ngo uze mu ruhande rwanjye, ntibigomba kutubuza gukomeza gukundana!

Ijambo Ryo Ku Musozi Wa Elayono

(The Olivet Discourse)

Reka dutangire tureba igice cya 24 cy’Ubutumwa bwiza bwa Matayo, igice cya Bibiliya cy’ingenzi cyane ku byerekeye iby’ibihe by’iherezo no kugaruka kwa Yesu. Hamwe n’igice cya 25 cya Matayo, bizwi ku izina ry’Ijambo Ryo ku Musozi wa Elayono (the Olivet Discourse), bitewe n’uko ibyo bice bibiri ari inyigisho Yesu yigishirije ku musozi wa Elayono yigisha bamwe mu bigishwa be b’inkoramutima[3]. Uko tubisoma, turagenda twiga ibintu byinshi byerekeye ibihe by’imperuka, kandi turareba umwanzuro abigishwa ba Yesu, abo yabwiraga, bakuyemo ku byerekeye igihe cyo Kuzamurwa kw’itorero:

Yesu asohoka mu rusengero. Akigenda, abigishwa be baramusanga bashaka kumwereka imyubakire y’urusengero. Arababwira ati, “Ntimureba ibi byose? Ndababwira ukuri yuko aha hatazasigara ibuye rigeretse ku rindi ritajugunywe hasi.” Yicaye ku musozi Elayono, abigishwa baza aho ari biherereye baramubaza bati, “Tubwire, ibyo bizaba ryari, n’ikimenyetso cyo kuza kwawe n’icy’imperuka y’isi ni ikihe?” (Mat 24:1-3).

Abigishwa ba Yesu bashakaga kumenya iby’ibihe bizaza. By’umwihariko bashakaga kumenya igihe urusengero ruzasenyerwa (nk’uko Yesu yari amaze kubihanura), n’ikimenyetso cyo kugaruka kwe n’icy’ibihe by’imperuka.

Iyo dushubije amaso inyuma, twibuka ko urusengero rwasenywe rugashiraho mu mwaka wa 70 nyuma ya Yesu Kristo, rusenywe na Jenerali Tito ari kumwe n’ingabo z’Abaroma yari ayoboye. Kandi tuzi ko Yesu ataragaruka kujyana itorero, ubwo rero ibyo bintu uko ari bibiri ntabwo byari kubera rimwe.

Yesu Asubiza Ibibazo Byabo

(Jesus Answers Their Questions)

Birasa nk’aho Matayo atanditse igisubizo cya Yesu ku kibazo cya mbere cyerekeye igihe urusengero ruzasenyukira, ariko Luka we yaracyanditse mu butumwa bwiza bwanditswe na we (reba Luka 21:12-24). Mu Butumwa bwiza bwa Matayo, Yesu yahereyeko avuga ibimenyetso bizabanziriza kugaruka kwe n’ibihe by’imperuka:

Yesu arabasubiza ati, “Mwirinde hatagira umuntu ubayobya. Kuko benshi bazaza biyita izina ryanjye bati, ‘Ni jye Kristo,’ bazayobya benshi. Muzumva iby’intambara n’impuha z’intambara, mwirinde mudahagarika imitima kuko bitazabura kubaho, ariko imperuka izaba itaraza. Ishyanga rizatera irindi shyanga, n’ubwami buzatera ubundi bwami, hazabaho inzara n’ibishyitsi hamwe na hamwe. Ariko ibyo byose bizaba ari itangiriro ryo kuramukwa” (Mat. 24:4-8).

Biragaragara neza kuva mu ntangiriro z’iyo nyigisho ko Yesu yari azi ko abigishwa be bo muri icyo kinyejana cya mbere bashobora kuzaba bakiriho muri ibyo bihe bizaba byegereza kugaruka kwe. Reba incuro zose Yesu yakoresheje insimburazina mwebwe. Yesu yakoresheje insimburazina mwebwe incuro makumyabiri nibura mu gice cya 24 cyonyine, bityo rero abari bamuteze amatwi bari kumva ko bazaba bakiriho kugeza babonye ibyo Yesu yari ahanuye.

Ariko na none tuzi ko, buri mwigishwa wese mu bari bateze amatwi Yesu uwo munsi yapfuye kera. Nyamara ntitwakwanzura tuvuga ko Yesu yababeshyaga, ahubwo ni uko na Yesu ubwe atari azi igihe nyirizina azagarukira (reba Mat. 24:36). Byarashobokaga cyane rero ku bumvise Ijambo ryo ku musozi wa Elayono kuba bakiriho igihe cyo kugaruka kwe.

Icyari gihangayikishije cyane Yesu cyari uko abigishwa be bayobywa n’abiyita Kristo, kuko bene abo bazaba benshi mu minsi y’imperuka. Tuzi ko na Antikristo ubwe azaba ari yiyita Kristo, akayobya umubare munini cyane w’abatuye isi. Bazamubanamo umucunguzi w’igitangaza.

Yesu yavuze ko hazabaho intambara, inzara n’ibishyitsi, ariko yavuze ko ibyo bitazaba ari ibimenyetso byo kugaruka kwe, ahubwo bizaba gusa ari “itangiriro ryo kuramukwa.” Urebye ibyo bimenyetso bimaze imyaka ibihumbi bibiri biba. Ariko hari ikintu Yesu yakurikijeho kitaraba.

Amakuba y’Isi Yose Aratangiye

(Worldwide Tribulation Begins)

“Ubwo ni bwo bazabagambanira ngo mubabazwe, ndetse bazabica, muzangwa n’amahanga yose abahora izina ryanjye. Ni bwo benshi bazasubira inyuma, bazagambanirana bangane. N’abahanuzi benshi b’ibinyoma bazaduka bayobye benshi. Maze kuko ubugome buzagwira, urukundo rwa benshi ruzakonja. Ariko uwihangana akageza imperuka ni we uzakizwa. Kandi ubu butumwa bwiza bw’ubwami buzigishwa mu isi yose, ngo bube ubuhamya bwo guhamiriza amahanga yose, ni bwo imperuka izaherako ize” (Mat. 24:9-14).

Na none, iyo uza kubaza abumvaga Yesu uwo munsi uti, “Ese murumva muzaba mukiriho kugeza ubwo ibi bintu bizasohora?” nta kabuza baba barashubije ko bazaba bakiriho. Yesu yakomeje gukoresha insimburazina mu.

Nk’uko tumaze gusoma, nyuma yo “kuramukwa” hari ikintu kizaba, kandi nta gushidikanya ko kitaraba, igihe cyo gutotezwa kw’Abakristo kutigeze kubaho mu isi yose. Tuzangwa “n’amahanga yose,” cyangwa nk’uko bivuga koko, “n’amoko yose.” Yesu yavugaga igihe runaka cyihariye ibyo bizabera, ntabwo ari igihe cyose uko imyaka itambuka, kuko mu nteruro ikurikiraho yaravuze ati, “Ni bwo benshi bazasubira inyuma, bazagambanirana bangane.”

Aya magambo aragaragaza ko yavugaga Abakristo bazasubira inyuma hanyuma bakanga abandi bakristo, kuko abatizera badashobora “gusubira inyuma,” kandi basanzwe bangana. Nuko rero, itoteza ry’isi yose niritangira, hazabaho kugwa gukomeye kw’abitwa ko ari Abakristo bave mu byizerwa. Baba abizera nyabo cyangwa abishushanya, intama cyangwa ihene, abenshi bazagwa, hanyuma bazatungira agatoki abategetsi bazaba batoteza itorero, babarangire abakristo, maze bange abo bajyaga bavuga ko bakunda. Ibyo bizatuma itorero ryezwa ritunganywe mu isi yose.

Hanyuma hazabaho no kwaduka kw’abahanuzi b’ibinyoma, umwe muri bo avugwa cyane mu gitabo cy’Ibyahishuwe ko ari we uzaba afatanyije na antikristo mu mabi yabo (reba Ibyah. 13:11-18; 19:20; 20:10). Ubugome buzagwira kugeza ubwo n’akantu gake k’urukundo kari gasigaye mu mitima y’abantu kazashira, kandi abanyabyaha bazarushaho kuba babi, nta bumuntu bakigira.

Abazahorwa Imana n’Abazarokoka

(Martyrs and Survivors)

Nubwo Yesu yahanuye ko abizera bazicwa (reba 24:9) ariko iyo urebye ntabwo ari bose, kuko yasezeranye ko abihangana bakageza ku mperuka bazakizwa (reba 24:13). Ni ukuvuga ngo nibatemera kuyobywa n’abiyita Kristo n’abahanuzi b’ibinyoma bagatsinda ikigeragezo cyo kuva mu byizerwa ngo bagwe, bazakizwa cyangwa bazarokorwa na Kristo igihe azaba agarutse aje kubakoranyiriza hamwe mu bicu. Uku gutotezwa kw’igihe kizaza no kurokorwa byahishuriwe kandi umuhanuzi Daniyeli, wahanuye ati,

Hazaba ari igihe cy’umubabaro utigeze kubaho uhereye igihe amahanga yabereyeho ukageza icyo gihe. Nuko icyo gihe abantu bawe bazaba banditswe mu gitabo, bazarokorwa. Kandi benshi bo muri bo bazaba barasinziriye mu gitaka bazakanguka, bamwe bazakangukira ubugingo buhoraho” (Dan. 12:1-2).

Ariko no muri iyo minsi agakiza kazaba ari ku buntu, kuko Yesu yasezeranye ko ubutumwa bwiza buzigishwa mu mahanga yose (“mu mōko yose”), kugira ngo abantu bahabwe amahirwe ya nyuma yo kwihana, hanyuma imperuka izaherako ize.[4] Biratangaje ukuntu mu gitabo cy’Ibyahishuwe tubona ibishobora kuba gusohoza kw’isezerano rya Yesu:

Nuko mbona marayika wundi aguruka aringanije ijuru, afite ubutumwa bwiza bw’iteka ryose ngo abubwire abari mu isi, bo mu mahanga yose n’imiryango yose, n’indimi zose n’amoko yose. Avuga ijwi rirenga ati, “Nimwubahe Imana muyihimbaze kuko igihe cyo gucira abantu urubanza gisohoye, muramye Iyaremye ijuru n’isi n’inyanja n’amasōko” (Ibyah. 14:6-7).

Bamwe batekereza ko impamvu marayika azabwiriza ubutumwa ari uko icyo gihe cy’imyaka irindwi y’amakuba akomeye, kuzamurwa kw’itorero kuzaba kwarabaye abizera bakaba baragiye. Ariko ibyo ni ibitekerezo gusa birumvikana.

Antikristo

(The Antichrist)

Umuhanuzi Daniyeli yahishuye ko antikristo azagenda akicara mu rusengero rw’i Yerusalemu ruzaba rwongeye kubakwa hagati muri ya myaka irindwi y’ibyago maze akiyita Imana (reba Dan. 9:27, turaza kubyigaho). Icyo ni cyo kintu Yesu yari afite mu bitekerezo igihe yakomezaga ijambo rye yavugiye ku musozi wa Elayono:

“Ariko ubwo muzabona ikizira kirimbura cyahanuwe n’umuhanuzi Daniyeli gihagaze Ahera, (ubisoma abyitondere), icyo gihe abazaba bari i Yudaya bazahungire ku misozi, n’uzaba ari hejuru y’inzu ye kuzamanuka ngo atware ku bintu byo mu nzu ye, n’uzaba ari mu mirima ye kuzasubira imuhira ngo azane umwenda we. Abazaba batwite n’abonsa muri iyo minsi bazabona ishyano. Namwe musengere kugira ngo guhunga kwanyu kutazabaho mu mezi y’imbeho cyangwa ku isabato, kuko muri iyo minsi hazabaho umubabaro mwinshi utigeze kubaho uhereye ku kuremwa kw’isi ukageza none, kandi ntuzongera kubaho. Iyo minsi iyaba itagabanijweho ntihajyaga kuzarokoka n’umwe, ariko ku bw’intore iyo minsi izagabanywaho” (Mat. 24:15-22).

Ibi na byo ni ibindi bisobanuro byihariye byerekeranye na biriya bihe bikomeye Yesu yari yaravuze (reba 24:9). Ubwo antikristo azatangaza ko ari Imana ari mu rusengero rw’i Yerusalemu, hazaduka gutotezwa guteye ubwoba kw’abizera Yesu. Antikristo namara kuvuga ko ari we Mana, azaba ashaka ko buri wese yemera ubumana bwe. Ubwo rero abayoboke ba Kristo nyabo bose bazaherako bitwa abanzi b’ubwo butegetsi bagomba gufatwa bakicwa. Ni cyo gituma Yesu yavuze ko abizera bazaba bari i Yudaya bagomba guhita bahungira mu misozi bajuyaje, kandi bagasenga ngo hatazagira ikiba intambamyi yo guhunga kwabo ku bw’impamvu iyo ari yo yose.

Ndibwira ko byakabaye byiza ko abizera bose mu isi icyo gihe bahungira mu misozi kure mu byaro, kuko ibyo bintu bishobora kuzaba birimo bica kuri televiziyo mu isi yose. Bibiliya itubwira ko isi yose izayobywa na antikristo, abantu bibwira ko ari Kristo, maze bamuyoboke. Igihe azatangaza ko ari Imana, bazamwizera bamuramye. Igihe azaba avuga amagambo yo gutuka Imana nyamana–Imana y’Abakristo–azatera isi yose, izaba yaramaze kuyoba, kwanga abo bantu badashaka kumuramya (reba Ibyah. 13:1-8).

Yesu yasezeranye ko hanyuma abe bazatabarwa mu “kugabanya” iyo minsi y’imibabaro; naho ubundi “n’umwe wajyaga kurokoka” (24:22). Ibyo yavuze byo “kugabanya” iyo minsi “ku bw’intore” agomba kuba yaravugaga ku kubatabara kwe ahingutse akabakoranyiriza hamwe mu kirere. Ariko ahangaha Yesu ntatubwira niba azatabara nyuma y’igihe kingana iki nyuma y’aho antikristo azaba amariye gutangaza ko ari Imana.

Uko biri kose, na none hano tubona ko Yesu yasize abari bamuteze amatwi uwo munsi bumva ko bazaba bakiriho antikristo atangaza ko ari Imana anatangira kurwanya Abakristo. Ibi bihabanye n’iby’abavuga ko abizera bazazamurwa mu ijuru mbere y’uko ibyo bintu biba. Iyo uza kubaza Petero cyangwa Yakobo cyangwa Yohana niba Yesu azagaruka kubatabara mbere y’uko antikristo atangaza ko ari Imana, baba baragushubije bati, “Oya.”

Intambara Yo Kurwanya Abera

(War Against the Saints)

Ahandi muri Bibiliya havuga uko antikristo azarwanya abizera abatoteza. Urugero, byahishuriwe Yohana, nk’uko yabyanditse mu gitabo cy’Ibyahishuwe:

Ihabwa[inyamaswa/antikristo] akanwa kavuga ibikomeye n’ibyo gutuka Imana, ihabwa no kurama ngo imare amezi mirongo ine n’abiri. Ibumburira akanwa kayo gutuka Imana, no gutuka iizina ryayo n’ihema ryayo n’ababa mu ijuru. Ihabwa kurwanya abera no kubanesha, ihabwa no gutwara imiryango yose n’amoko yose, n’indimi zose n’amahanga (Ibyah. 13:5-7).

Urabona ko antikristo azahabwa “ubutware ” kumara amezi mirongo ine n’abiri, cyangwa neza neza imyaka itatu n’igice. Biratangaje kuko icyo n’igice cya ya myaka irindwi y’amakuba akomeye. Umuntu ashyize mu gaciro yabona ko ari mu mezi mirongo ine n’abiri ya nyuma antikristo azahabwa “ubutware bwe,” kuko nta kabuza ubwo butware bwe azabwamburwa burundu igihe Kristo azaba agarutse akamurwanya we n’ingabo ze ku iherezo rya cya hgihe cy’amakuba akomeye.

Biragaragara ko ubwo “butware ” bw’amezi mirongo ine n’abiri ari ubutware budasanzwe, kuko byanze bikunze hari ubutware runaka antikristo azahabwa n’Imana mu kujya ku butegetsi kwe. Ubwo “bubasha bwo gukora” budasanzwe bushobora kuba buvuga igihe azahabwa kunesha abera, kuko dusoma mu gitabo cya Daniyeli ngo:

Maze mbona iryo hembe[antikristo] rirwanya abera ryenda kubanesha, kugeza aho Umukuru nyir’ibihe byose [Imana] yaziye agatsindishiriza abera b’Isumbabyose. Igihe kirasohora abera bahabwa ubwami….Ni we [antikristo] uzavuga ibyo kugomera Isumbabyose, kandi azarenganya abera b’Isumbabyose. Azigira inama zo guhindura ibihe n’amategeko, kandi bizarekerwa mu maboko ye kugeza aho igihe n’ibihe n’igice cy’igihe bizashirira. (Dan. 7:21-22, 25).

Daniyeli yahanuye ko abera bazarekerwa mu maboko ya antikristo kumara “igihe, ibihe, n’igice cy’igihe.” Aya magambo agomba gusobanurwa ko ari imyaka itatu n’igice, nk’uko bigereranywa mu gitabo cy’Ibyahishuwe 12:6 na 14. Mu gitabo cy’Ibyahishuwe 12:6 tubwirwa mu buryo bw’ikigereranyo ko hari umugore uzahabwa ubwihisho mu butayu ngo “agaburirirweyo” kumara iminsi 1,260, kandi ihwanye n’imyaka itatu n’igice, buri mwaka ugizwe n’iminsi 360. Hanyuma, nyuma y’imirongo itandatu, arongera akavugwa, kandi havugwa ko azahabwa ubuhungiro mu butayu kugira ngo “agaburirwe” kumara “igihe n’ibihe n’igice cy’igihe.” Bityo rero “igihe n’ibihe n’igice cy’igihe” bihwanye n’iminsi 1,260 cyangwa imyaka itatu n’igice.

Nuko rero ijambo “igihe” aha risobanura umwaka, “ibihe” bigasobanura imyaka ibiri, hanyuma “igice cy’igihe” kikavuga igice cy’umwaka. Iyi mvugo idasanzwe iri mu gitabo cy’Ibyahishuwe 12:14 igomba kuba ivuga kimwe no muri Daniyeli 7:21. Bityo noneho tumenye ko abera bazatangwa mu maboko ya antikristo kumara imyaka itatu n’igice, ari na cyo gihe twabwiwe mu gitabo cy’Ibyahishuwe 13:5 ko antikristo azahabwa “ubutware bwo gukora.”

Ndibwira ko nta cyo twakwirirwa tubivugaho kindi, biragaragara ko ibi bihe by’amezi mirongo ine n’abiri bivugwa ari bimwe. Niba bizatangirana no kwiyita Imana kw’antikristo muri kimwe cya kabiri cya ya myaka irindwi y’amakuba akomeye, ni ukuvuga ko abera bazarekerwa mu maboko ya antikristo kumara imyaka itatu n’igice izakurikiraho, hanyuma Yesu azabarokora aje ku bicu abiteranyirizeho ku iherezo rya ya myaka irindwi cyangwa mbere yaho gato. Ariko kandi, ayo mezi mirongo ine n’abiri natangira ikindi gihe kitari muri kimwe cya kabiri cya ya myaka irindwi, noneho dushobora kwanzura tuvuga ko Kuzamurwa kw’Itorero kuzaba igihe runaka mbere y’uko iyo myaka irindwi y’amakuba akomeye irangira.

Ikibazo gihari kuri ubwo buryo bushoboka bwa kabiri ni uko ubwo byasaba ko abera batangwa mu maboko ya antikristo mbere y’uko bajya mu kaga ngo bahungire mu misozi igihe antikristo azaba yiyise Imana. Ibyo rero nta shingiro bifite.

Ikibazo gihari na none kuri buriya buryo bwa mbere ni uko bisa nk’ibisobanura ko abera bazaba bakiri mu isi muri iriya minsi y’ibyago biteye ubwoba Imana izasuka mu isi nk’uko tubisoma mu gitabo cy’Ibyahishuwe. Iki kibazo turi buze kukireba.

Reka ubu dusubire kuri rya jambo Yesu yavugiye ku musozi wa Elayono.

Ba Mesiya b’Ibinyoma

(False Messiahs)

Yesu yakomeje asobanurira neza abigishwa be akamaro ko kutayobywa n’abiyita Kristo:

“Icyo gihe umuntu nababwira ati, ‘Dore Kristo ari hano,’ n’undi ati,’Ari hano’, ntimuzabyemere. Kuko abiyita Kristo n’abahanuzi b’ibinyoma bazaduka bakora ibimenyetso bikomeye n’ibitangaza, kugira ngo babone uko bayobya n’intore niba bishoboka. Dore mbibabwiye bitaraba. Nuko nibababwira bati, ‘Dore ari mu butayu’, ntimuzajyeyo, cyangwa bati, ‘Dore ari mu kirambi’, ntimuzabyemere. Kuko nk’uko umurabyo urabiriza iburasirazuba ukabonekera aho rirengera, ni ko no kuza k’Umwana w’umuntu kuzaba. Aho intumbi iri hose, ni ho inkongoro zizateranira” (Mat. 24:23-28).

Urabona na none ukuntu Yesu akoresha kenshi insimburazina mu. Abari bamuteze amatwi ku Musozi wa Elayono bashoboraga kumva ko bazaba bakiriho igihe abiyita Kristo bazaduka n’igihe abahanuzi b’ibinyoma bazaba bakora ibitangaza bikomeye. Kandi bashoboraga kumva ko bazabona Yesu agaruka mu bicu nk’umurabyo.

Birumvikana ko hashobora icyo gihe kuzaba hariho akaga gakomeye ko gusubira inyuma, kuko hazaba hariho itoteza ry’abizera riteye ubwoba kandi abiyita Kristo n’abahanuzi b’ibinyoma bazaba bemeza abantu cyane kubera ibitangaza byabo. Ni cyo gituma Yesu yaburiye abigishwa be kenshi ababwira ibyerekeye ibizaba agiye kugaruka. Ntiyashakaga ko bazayobywa nk’uko bizaba kuri benshi. Abizera nyabo kandi bashikamye bazategereza ko Yesu agaruka nk’umurabyo mu bicu, naho abayoboke be batari nyabo bazakururwa n’abiyita Kristo nk’uko inkongoro zikururwa n’intumbi mu butayu.

Ibimenyetso Ku Bicu

(Signs in the Sky)

Yesu arakomeza:

“Ariko hanyuma y’umubabaro wo muri iyo minsi, uwo mwanya izuba rizijima, n’ukwezi ntikuzava umwezi wako, n’inyenyeri zizagwa ziva mu ijuru, n’imbaraga zo mu ijuru zizanyeganyega. Ubwo ni bwo ikimenyetso cy’Umwana w’umuntu kizabonekera mu ijuru, n’amoko yose yo mu isi ni bwo azaboroga abonye Umwana w’umuntu aje ku bicu byo mu ijuru, afite ubushobozi n’ubwiza bwinshi. Azatumisha abamarayika be ijwi rirenga ry’impanda, bateranye intore ze mu birere bine, uhereye impera y’ijuru ukageza iyindi mpera yaryo” (Mat. 24:29-31).

Ibigereranyo byo muri aya magambo yo mu ijambo rya Yesu yavugiye ku Musozi wa Elayono bigomba kuba ari ibintu Abayuda bo muri icyo gihe cye bari bamenyereye, kuko ari ibyo muri Yesaya no muri Yoweli bivuga ku rubanza rw’Imana rwa nyuma ku mperuka y’isi, bikunze kwitwa “umunsi w’Uwiteka,” ubwo izuba n’ukwezi bizijima (reba Yes. 13:10-11; Yoweli 2:31). Nuko abatuye isi bose bazabona Yesu agaruka mu bicu ari mu bwiza bwe, kandi bazaboroga. Hanyuma abamarayika ba Yesu “bazateranya intore ze mu birere bine, uhereye impera y’ijuru ukageza iyindi mpera yaryo,” bigaragaza yuko mu byukuri abizera bazateranyirizwa hamwe gusanganira Yesu mu kirere, kandi ibyo byose bizaba ku ijwi “rirenga ry’impanda.”

Na none aha, iyo uza kubaza Petero, Yakobo cyangwa Yohana niba ku bwabo bumva Yesu azagaruka mbere cyangwa nyuma y’igihe cy’antikristo na ya makuba akomeye, nta kabuza baba baragushubije bati, “Ni nyuma.”

Kugaruka Kwa Yesu No Kuzamurwa kw’Itorero

(The Return and the Rapture)

Iki gice cy’ijambo Yesu yavugiye ku Musozi wa Elayono kivuga nk’ibyo tumenyereye Pawulo yanditseho, tutashidikanya ko ari ukuzamurwa kw’Itorero, ariko abasobanuzi benshi ba Bibiliya bakavuga ko bizaba mbere y’uko cya gihe cy’amakuba akomeye gitangira. Reba icyanditswe twize mbere muri iki gice:

Ariko bene Data, ntidushaka ko mutamenya iby’abasinziriye, mutababara nka ba bandi badafite ibyiringiro. Ubwo twemeye yuko Yesu yapfuye akazuka, abe ari ko twizera yuko Imana izazanana na Yesu abasinziririye muri we. Iki ni cyo tubabwira tukibwirijwe n’ijambo ry’Umwami wacu yuko twebwe abazaba bakiriho, basigaye kugeza ku kuza k’Umwami, tutazabanziriza na hato abasinziriye. Kuko Umwami ubwe azaza amanutse ava mu ijuru aranguruye ijwi rirenga, hamwe n’ijwi rya marayika ukomeye n’impanda y’Imana, nuko abapfiriye muri Kristo ni bo bazabanza kuzuka, maze natwe abazaba bakiriho basigaye duhereko tujyananwe na bo, tuzamuwe mu bicu gusanganirira Umwami mu kirere. Nuko rero tuzabana n’Umwami iteka ryose. Nuko mumaranishe imibabaro kubwirana ayo magambo. Ariko bene Data, iby’ibihe n’iminsi ntimugomba kubyandikirwa, kuko ubwanyu muzi ko umunsi w’Umwami wacu uzaza nk’uko umujura aza nijoro. Ubwo bazaba bavuga bati, “Ni amahoro nta kibi kiriho!” ni bwo kurimbuka kuzabatungura nk’uko ibise bitungura umugore utwite, kandi ntibazabasha kubikira na hato (1 Tes. 4:13 – 5:3).

Pawulo yanditse avuga ko Yesu azamanuka ava mu ijuru n’ijwi ry’impanda y’Imana kandi ko abizera bazajyanwa “mu bicu gusanganirira Umwami mu kirere.” Birumvikana neza neza nk’ibyo Yesu yavugaga muri Matayo 24:30-31, ibintu bigaragara neza ko bizaba antikristo amaze gufata ubutegetsi na ya makuba akomeye.

Ikindi kandi, Pawulo akomeza kwandika ku byo kugaruka kwa Kristo, yavuze ku gihe bizabera, “ubwo bazaba bavuga bati…,” kandi yibutsa abo yandikiraga ko ibyo basanzwe babizi neza ko “umunsi w’Umwami uzaza nk’uko umujura aza nijoro.” Pawulo yizeraga ko kugaruka kwa Kristo no Kuzamurwa kw’abizera bizaba ku “munsi w’Umwami,” umunsi umujinya ukomeye no kurimbuka bizamanukira abari biteguye “amahoro n’umutekano.” Kuko Kristo nagaruka kujyana Itorero rye, umujinya we uzamanukira isi.

Ibi byuzuzanya neza n’ibyo Pawulo yaje kwandika nyuma mu rundi rwandiko rwe yandikira Abatesalonike ku byo kugarukana umujinya kwa Kristo:

Kuko ari ibitunganiye Imana kwitura ababababaza kubabazwa, kandi namwe abababazwa kubitura kuzaruhukana natwe, ubwo Umwami Yesu azahishurwa ava mu ijuru, azanye n’abamarayika b’ubutware bwe hagati y’umuriro waka, ahōre inzigo abatamenye Imana n’abatumvira ubutumwa bw’Umwami wacu Yesu. Bazahabwa igihano kibakwiriye ari cyo kurimbuka kw’iteka ryose, bakohērwa ngo bave imbere y’Umwami no mu bwiza bw’imbaraga ze, ubwo azazanwa no gushimirwa mu bera be kuri uwo munsi, no gutangarirwa mu bamwizeye bose kuko ubuhamya twabahamirije bwemewe (2 Tes. 1:6-10).

Pawulo yavuze ko ubwo Yesu azaba agarutse aje kuruhura Abakristo b’Abatesalonike (reba 1 Tes. 1:4-5), azahishurwa ava mu ijuru “azanye n’abamarayika b’ubutware bwe hagati y’umuriro waka” akababaza ababababazaga, agahōra inzigo mu buryo bukwiriye. Ibi ntabwo byumvikana nk’iby’abavuga ko Kuzamurwa kw’itorero kuzaba mbere y’uko ya myaka irindwi y’amakuba akomeye itangira, bakavuga kandi ko uko kugaruka kwa Yesu kuzaba mu ibanga akajyana itorero bucece ntawundi ubyumvise. Oya, ahubwo ibi byumvikana neza neza nk’ibyo Yesu yavuze muri Matayo 24:30-31, ashyira kugaruka kwe ku iherezo rya cya gihe cy’amakuba akomeye cyangwa mbere gato y’uko kirangira, ubwo azajyana abizera hanyuma agasuka uburakari bwe ku batizera.

Umunsi w’Umwami

(The Day of the Lord)

Nyuma muri urwo rwandiko nyine, Pawulo yaranditse ati:

Turabinginga bene Data, ku bwo kuzaza k’Umwami wacu Yesu Kristo no kuzamuteranirizwaho kwacu, kugira ngo mutanamuka vuba mukava mu bwenge cyangwa ngo muhagarike imitima, naho mwaba mubitewe n’umwuka cyangwa n’ijambo cyangwa n’urwandiko rukekwa ko ruvuye kuri twe, bihamya yuko umunsi w’Umwami wacu umaze gusohora (2 Tes. 2:1-2).

Ubwa mbere, urabona ko icyo Pawulo yavugagaho ari ukugaruka kwa Kristo no Kuzamurwa kw’itorero. Yanditse ngo “kuzamuteranirizwaho” kwacu akoresha amagambo nk’ayo Yesu yakoresheje muri Matayo 24:31, igihe yavugaga uko abamarayika “bazakoranya” intore ze uhereye “impera y’ijuru ukageza ku yindi mpera yaryo.”

Ubwa kabiri, urabona ko Pawulo ahwanya ibyo bintu n’ibyo ku “munsi w’Umwami,” nk’uko yabigize mu 1 Abatesalonike 4:13 – 5:2. Nta bundi buryo byagaragara neza kuruta ubwo.

Pawulo arakomeza ati:

Ntihakagire umuntu uboshya uburyo bwose, kuko uwo munsi utazaza kurya kwimūra Imana kutabanje kubaho, kandi urya munyabugome atarahishurwa ari we mwana wo kurimbuka. Ni umubisha wishyira hejuru y’icyitwa imana cyose cyangwa igisengwa, kugira ngo yicare mu rusengero rw’Imana, yiyerekane ko ari Imana. (2 Tes. 2:3-4).

Abakristo b’Abatesalonike barimo bayobywa babwirwa ko umunsi w’Umwami, uwo Pawulo avuga ko ugomba gutangirana no kuzamurwa kw’itorero no kugaruka kwa Kristo, wamaze gusohora. Ariko Pawulo yavuze yeruye ko uwo munsi udashobora kuza kwa kwimūra Imana kutaraba (wenda ni kwa gusubira inyuma gukomeye Yesu yavuze muri Mat. 24:10) kandi antikristo atariyerekana mu rusengero rw’i Yerusalemu ko ari Imana. Bityo rero Pawulo yabwiye abizera b’Abatesalonike mu buryo bwumvikana neza ko batagomba kumva ko Kristo azagaruka, cyangwa itorero rizazamurwa, cyangwa ko umunsi w’Umwami uzaza, antikristo ataratangaza ko ari Imana.[5]

Pawulo akomeza akomeza asobanura kugaruka kwa Kristo no kurimbuka kwa antikristo bizakurikiraho:

Ntimwibuka yuko nababwiye ibyo mbere nkiri kumwe namwe? Kandi none muzi yuko ikimubuza ari ukugira ngo azahishurwe mu gihe cye, kuko amayoberane y’ubugome n’ubu atangiye gukora, ariko ntazahishurwa keretse uyabuza ubu akuweho. Ni bwo wa mugome azahishurwa, uwo Umwami Yesu azicisha umwuka uva mu kanwa ke, akamutsembesha kuboneka k’ukuza kwe. Kuza k’uwo mugome kuri mu buryo bwo gukora kwa Satani, gufite imbaraga zose n’ibimenyetso n’ibitangaza by’ibinyoma, n’ubuhenzi bwose bwo gukiranirwa ku barimbuka, kuko batemeye gukunda ukuri ngo bakizwe. (2 Tes. 2:5-10).

Pawulo yavuze ko antikristo azakurwaho no “kuboneka kwa Kristo aje mu bwiza bwe.” Niba uku “kuboneka” ari ko kuboneka kw’igihe cyo Kuzamurwa kw’itorero kuvugwa mu mirongo icyenda gusa usubiye inyuma (reba 2:1), ni ukuvuga ko antikristo azicwa mu gihe itorero rikoranyirizwa gusanganira Umwami mu kirere. Ibyanditswe bihamanya n’ibi biri mu gice cya 19 n’icya 20 mu gitabo cy’Ibyahishuwe. Aho tuhasoma ibyo kugaruka kwa Kristo (reba Ibyah. 19:11-16), kurimbuka kwa antikristo n’ingabo ze (reba 19:17-21), kubohwa kwa Satani (reba 20:1-3) n’ “umuzuko wa mbere” (reba 20:4-6), aho abizera bazaba barishwe bahowe Imana muri cya gihe cy’amakuba akomeye y’imyaka irindwi bazazuka. Niba koko uyu ari wo muzuko wa mbere rusange w’abakiranutsi, noneho nta gushidikanya cyane ko Kuzamurwa kw’itorero no Kugarukana umujinya kwa Kristo bizabera rimwe no kurimbuka kwa antikristo, nk’uko Bibiliya itubwira yeruye ko abapfiriye muri Kristo bose bazazuka igihe cyo Kuzamurwa kw’Itorero (reba 1 Thes. 4:15-17).[6]

Kwitegura

(Being Ready)

Reka dusubire na none kuri rya jambo ryo ku Musozi wa Elayono.

“Murebere ku mutini ni wo cyitegererezo: ishami ryawo, iyo ritoshye ibibabi bikamera, mumenya yuko igihe cy’impeshyi kiri bugufi. Nuko namwe nimubona ibyo byose, muzamenye yuko ari hafi, ndetse ageze ku rugi. Ndababwira ukuri yuko ab’ubu bwoko batazashiraho kugeza aho ibyo byose bizasohorera.[7] Ijuru n’isi bizashira, ariko amagambo yanjye ntazashira na hato” (Mat. 24:32-35).

Yesu ntiyashakaga ko abigishwa be bazatungurwa, ari yo yari intego y’ibanze y’aya magambo yo ku Musozi wa Elayono. Bari kuzamenya ko ari “ku rugi” igihe bari gutangira “kubona ibyo byose”–amakuba mu isi yose, kwimūra Imana, kwaduka kw’abahanuzi b’ibinyoma n’abiyita Kristo, antikristo atangaza ko ari Imana, ndetse igihe kugaruka kwe kuzaba kwegereje cyane, izuba n’ukwezi bikijima n’inyenyeri zikagwa ziva ku ijuru.

Nyamara, akimara kubabwira ibimenyetso bizabanziriza kuza kwe imyaka mike, amezi cyangwa iminsi, ababwira ko igihe nyirizina cyo kugaruka kwe ari ibanga:

“Ariko uwo munsi n’icyo gihe ntawubizi, naho baba abamarayika cyangwa Umwana, keretse Data wenyine” (Mat. 24:36).

Ni kangahe iki cyanditswe kigorekwa! Akunze bakunze kukivuga bashaka kuvuga ko nta kintu na kimwe tuzi ku gihe Yesu azagarukira, ngo kuko ashobora kugaruka igihe icyo ari cyo cyose gutwara itorero. Ariko iyo urebye uburyo n’igihe ayo magambo yavuzwemo, ntabwo ari byo Yesu yashakaga kuvuga na mba. Yari amaze kugerageza gukora uko ashoboye abwira abigishwa be ibimenyetso bizabanziriza kugaruka kwe kugira ngo bazabe biteguye. Aha rero noneho icyo ababwira gusa ni uko umunsi n’isaha neza neza byo kugaruka kwe byo batazabihishurirwa. Byongeye kandi, ntabwo ahangaha Yesu yavugaga ko icyo ari cyo gihe bavuga ngo cyo kugaruka kwe kwa mbere, ngo mbere y’uko ya myaka irindwi y’ibyago itangira, ngo ari ho Itorero rizazamurwa mu ibanga, ahubwo yavugaga ko kugaruka kwe bizaba ya myaka irindwi y’amakuba akomeye irangiye cyangwa mbere yaho gato. Ibyo ntawabijyaho impaka aramutse ashyize mu gaciro akareba uburyo n’igihe byavuzwemo.

Kugarukwa kwe –Kuzatungurana cyane?

(His Return–A Complete Surprise?)

Icyo bajya bavuga mu mpaka zo kurwanya igitekerezo cy’uko Kuzamurwa kw’Itorero bizaba cya gihe cy’amakuba akomeye kirangiye cyangwa mbere yaho gato ngo ni uko uko kugaruka kutaba gutunguranye nk’uko Yesu (ngo yaba) yaravuze, kuko ngo uko kugaruka umuntu yabona ko kugiye kubaho arebeye ku bizaba birimo biraba muri icyo gihe cy’amakuba akomeye. Bakavuga ko ngo Itorero rigomba kujyanwa ibyago bitaraza, ngo niba atari ibyo nta mpamvu y’uko abizera bahora biteguye bakaba maso nk’uko Bibiliya ivuga, ngo kandi bazi ko hakiri imyaka irindwi cyangwa irenga mbere y’uko Yesu agaruka.

Nyamara igitekerezo kivuguruza ibyo, ni uko mu byukuri muri ariya magambo ya Yesu ku Musozi wa Elayono nta kindi yari agamije uretse kugira ngo abigishwa be bazabe biteguye ubwo azagaruka ya makuba akomeye arangiye cyangwa yegereje kurangira, kandi yabahishuriye ibimenyetso byinshi bizabanziriza kuza kwe. Kukiririya jambo ryo ku Musozi wa Elayono ryuzuyemo kwihanangiriza kenshi ngo bitegure babe maso kandi Yesu yari azi ko hari hagisigaye imyaka nibura mike mbere y’uko agaruka uhereye igihe yavugiye ayo magambo? Urebye Yesu yumvaga ko Abakristo bakwiye guhora bari maso nubwo haba hasigaye imyaka myinshi ngo agaruke. Intumwa mu nzandiko zazo zihanangirizaga abizera ngo bahore biteguye kandi babe maso nk’uko Yesu nawe yibizihanangirije.

Ikindi kandi, abumva ko kuba itorero rizajyanwa mbere y’uko kiriya gihe cy’ibyago gitangira ari yo mpamvu abantu babwirwa kwitegura no kuba maso, bafite ikindi kibazo. Kuri bo Yesu azagaruka imyaka irindwi mbere y’uko ya makuba akomeye arangira. Bityo rero mu byukuri ibyo bita kugaruka kwa Yesu kwa mbere ntigushobora kuba umwanya uwo ari wo wose–kugomba kuba neza neza imyaka irindwi mbere y’uko igihe cy’amakuba kirangira. Nuko rero mu byukuri, nta mpamvu yo kumva ko Yesu azagaruka ibimenyetso byo gutangira kw’imyaka irindwi yo kubabazwa bitaraba, ibimenyetso umuntu ashobora kureberaho neza akamenya ibigiye kubaho.

Abenshi mu bavuga ko Kuzamurwa kw’Itorero bizaba mbere y’ibyo bihe byo kubabazwa, bavugishije ukuri bavuga ko bumva ko Yesu atagiye kugaruka uyu munsi cyangwa ejo bitewe n’ibiriho mu butegetsi bw’isi muri iki gihe. Haracyari ibintu byahanuwe bigomba kubanza gusohora mbere y’uko ya myaka irindwi y’ibyago itangira. Urugero, nk’uko mu kanya tugiye kubona mu gitabo cya Daniyeli, antikristo azagirana na Isirayeli isezerano ry’imyaka irindwi, kandi icyo ni cyo kizaba ikimenyetso cyo gutangira kwa cya gihe cy’ibyago. Bityo Kuzamurwa kw’Itorero, niba bizaba imyaka irindwi mbere y’uko imyaka irindwi y’amakuba irangira, bigomba kuba igihe antikristo azaba akoranye isezerano ry’imyaka irindwi na Isirayeli. Hataraba ikintu mu rwego rwa politike y’isi gituma ibyo bishoboka, nta mpamvu ikwiye gutuma abizera ko Kujyanwa kw’Itorero bizaba ya myaka y’amakuba itaratangira bumva ko Yesu yagaruka.

Byongeye kandi, abafite imyizerere yo kujyanwa kw’Itorero mbere y’imyaka irindwi y’amakuba bizera ko Yesu azongera akagaruka iyo myaka y’amakuba irangiye, ibyo rero bivuga ko umuntu ashobora kubara akamenya neza umunsi Yesu azagarukiraho ubwo bwa kabiri bavuga. Umunsi Itorero rizazamurwaho, kandi yavuze ko uwo munsi ari ibanga rya Data gusa, ni ukubara gusa imyaka irindwi uhereye icyo gihe.

Na none duhereye ku byo Yesu yavuze mu byukuri, biragaragara ko atashakaga ko kugaruka kwe bizatungurana cyane. Mu byukuri yashakaga ko umuntu yabimenyera ku bintu bimwe bizaba muri cya gihe cy’imyaka irindwi yo kubabazwa. Muri make, ntabwo Yesu yashakaga ko abigishwa be bazatungurwa batiteguye nk’uko bizagendera isi. Yakomenje ijambo rye ryo ku musozi wa Elayono:

“Uko iminsi ya Nowa yari iri, no kuza k’Umwana w’umuntu ni ko kuzaba, kuko nk’uko bari bameze muri iyo minsi yabanjirije umwuzure, bararyaga, baranywaga, bararongoraga, barashyingiraga, bageza umunsi Nowa yinjiriye mu nkuge, ntibabimenya kugeza aho umwuzure waziye ukabatwara bose. Ni ko no kuza k’Umwana w’umuntu kuzaba. Icyo gihe abagabo babiri bazaba bari mu murima, umwe azajyanwa undi asigare, abagore babiri bazaba basya ku rusyo, umwe azajyanwa undi asigare.[8] Nuko mube maso kuko mutazi umunsi Umwami wanyu azazaho. Ariko ibi mubimenye, iyaba nyir’urugo yari amenye igicuku umujura azaziramo yabaye maso, ntiyamukundiye gucukura inzu ye. Nuko namwe mwitegure, kuko igihe mudatekereza ari cyo Umwana w’umuntu azaziramo” (Mat. 24:37-44)

Na none hano turabona ko icyari gihangayitse Yesu ari ukugira ngo abigishwa be bazabe biteguriye kugaruka kwe. Mu byukuri iyo ni yo yari impamvu y’ibanze mu byo yavuze byose mbere y’ibi na nyuma yabyo muri iri jambo yavugiye ku musozi wa Elayono. Mu mpanuro ze zose no kubaburira abakangurira guhora biteguye kandi bakaba maso ntabwo wabona ko kugaruka kwe ari ibintu bizatungurana cyane, ahubwo byerekana ukuntu bizaba bikomeye gukomeza kwitegura no kuba maso muri ibyo bihe bizaba biruhije. Nuko rero, abategereje kuzamurwa kw’itorero umwanya uwo ari wo wose, mbere ya cya gihe cy’umubabaro mwinshi, bibwira ko ari bo biteguye cyane kurusha abandi Bakristo, bashobora kuzatungurwa no guhura n’ibyo batazaba biteguriye kuzahura na byo. Niba batumva ko bazaca mu mibabaro, hanyuma bakazisanga mu itotezwa rikomeye rizaba riri mu isi yose ku ngoma ya antikristo, ikigeragezo cyo kugwa bakava mu byizerwa gishobora kubarusha imbaraga. Ibyiza ni ukwitegurira ibyo Bibiliya ivuga ko mu byukuri bizaba.

Kandi na none iyo uza kubaza Petero, Yakobo cyangwa Yohana igihe bumva Yesu ashobora kuzagarukira, baba barakubwiye ibimenyetso byose Yesu yababwiye ko bizabanziriza kugaruka kwe. Ntibagatekereje kumubona mbere y’uko cya gihe cy’ibyago gitangira cyangwa mbere y’uko antikristo ajya ku butegetsi.

Umujura Mu Gicuku

(A Thief in the Night)

Urabona ko n’icyo kigereranyo Yesu yatanze cy’ “umujura wa mu gicuku” kigendanye no guhishura ibimenyetso byinshi ku buryo abigishwa be batari kuzagubwa gitumo no kugaruka kwe. Nuko rero icyo kigereranyo cy’ “umujura wa nijoro” ntabwo gikwiye kwitwazwa mu kwerekana ko nta muntu ushobora kugira icyo amenya ku gihe cyo kugaruka kwa Yesu.

Pawulo na Petero bose bakoresheje icyo kigereranyo cya Yesu cy’ “umujura mu gicuku” igihe bandikaga ku by’ “umunsi w’Uwiteka” (reba 1 Tes. 5:2-4, 2 Pet. 3:10). Bizeraga ko icyo kigereranyo kijyanye no kugarukana umujinya kwa Yesu ya myaka irindwi y’umubabaro mwinshi irangiye cyangwa yegereje kurangira. Birashimishije nyamara kumva ukuntu Pawulo yabwiye abo yandikiraga urwandiko rwe ati, “Ariko mwebweho bene Data, ntimuri mu mwijima ngo uwo munsi ubatungure nk’umujura” (1 Tes. 5:4). Yasobanuye neza ikigereranyo Yesu yatanze, amenya ko abari maso bagenzura ibimenyetso kandi bakaganduka mu gukurikira Yesu batari mu mwijima, ku buryo kugaruka kwa Yesu kutazabatungura na gato. Kuri bo Yesu ntazaza nk’umujura mu gicuku. Abari mu mwijima ni bo bazatungurwa gusa, kandi ibyo ni byo Yesu yavuze koko. (Reba kandi Yesu uko yakoresheje amagambo ngo “umujura mu gicuku” mu gitabo cy’Ibyah. 3:3 na 16:15, aho ayakoresha avuga ku kuza kwe igihe cy’intambara ya Arumagedoni).

Kuva Yesu akimara kuvuga atyo muri rya jambo ryo ku musozi wa Elayono, yakomeje kwihanangiriza kenshi abigishwa be kwitegurira kugarukwa kwe. Kandi akanababwira uburyo bakwitegura, abacira umugani w’umugaragu mubi, uw’abakobwa cumi, uwa talanto, hanyuma anababwira uko bizaba ku rubanza rwo kuvangura intama mu ihene (byose ukwiye kubisoma). Hose ni ko yabihanangirizaga ababwira ko gehinomu itegereje abazaba batiteguriye kugaruka kwe (reba Mat. 24:50-51; 25:30, 41-46.) Uburyo umuntu yakwitegura ni uko yazasangwa akora ubushake bw’Imana igihe Yesu azaba agarutse.[9]

Ikindi Gitekerezo Cyo Kubirwanya

(Another Objection)

Bamwe barwanya ko Itorero rizazamurwa cya gihe cy’imibabaro kirangiye cyangwa cyegereje kurangira bashingiye kuri Bibiliya ko, abakiranutsi nta na rimwe bazahanirwa hamwe n’abanyabyaha, bigahamywa n’ingero nka Nowa, Loti, n’Abisirayeli muri Egiputa.

Koko dufite impamvu ifatika yo kwizera ko abakiranutsi batazagibwaho n’umujinya w’Imana muri ya myaka irindwi y’umubabaro mwinshi, kuko ibyo byaba bivuguruza ibindi byanditswe byinshi bibibanziriza n’amasezerano (reba, urugero, 1 Tes. 1:9-10; 5:8).

Ariko Yesu yahanuye umubabaro ukomeye abakiranutsi bazacamo muri icyo gihe. Si Imana izabababaza ni abanyabyaha bazabababaza. Abakristo ntibasonewe ku gutotezwa–basezeraniwe gutotezwa. Mu myaka irindwi y’imibabaro myinshi, abizera benshi bazatakaza ubuzima bwabo (reba Mat. 24:9; Ibyah. 6:9-11; 13:15; 16:5-6; 17:6; 18:24; 19:2). Benshi bazacibwa imitwe (reba Ibyah. 20:4).

Bityo rero, abizera bose bo mu gihugu runaka baramutse bishwe bahorwa Imana, nta na kimwe cyabuza umujinya w’Imana kumanukira buri muntu muri icyo gihugu. Kandi nta gushidikanya ko haramutse hari abizera bari mu gihugu runaka, Imana ifite ububasha bwo kubarinda ibihano byayo mu gihe ibimanurira ku banyabyaha. Imana yarabyerekanye igihe yahanaga igihugu cya Egiputa mu gihe cya Mose. Imana ntiyigeze ituma hari n’imbwa yamokera Umuyisirayeli, mu gihe ibyago byari byibasiye abaturanyi babo b’Abanyegiputa (reba Kuva 11:7). No mu gitabo cy’Ibyahishuwe dusoma ukuntu inzige z’ubumara zizarekurwa ngo zibabaze abanyabyaha bo mu isi kumara amezi atanu, ariko ntizizaba zemerewe gukora ku bagaragu b’Imana b’Abayuda 144,000 bazaba barashyizweho ikimenyetso kidasanzwe ku ruhanga (reba Ibyah. 9:1-11).

Kuzamurwa Kw’Itorero Mu Byahishuwe

(The Rapture in Revelation)

Nta na hamwe tubona Kujyanwa kw’Itorero mu gitabo cy’Ibyahishuwe, kandi nta n’ahandi tubona kuza kwa Kristo uretse mu Ibyahishuwe 19, ubwo aza aje kwica antikristo n’ingabo ze mu ntambara ya Arumagedoni. N’ubwo na bwo ntabwo kuzamurwa kw’itorero kuhagaragara. Ahubwo kuzuka kw’abera bazaba barishwe muri cya gihe cy’umubabaro ukomeye ni ko kugaragara muri icyo gihe (reba 20:4). Kuko Pawulo yanditse ko abapfiriye muri Kristo bazazuka igihe Kristo azaba agarutse, ari na cyo gihe Itorero rizazamurirwa, hamwe n’ibindi byanditswe twamaze kubona, bituma twizera ko kuzamurwa kw’Itorero bitazaba mbere y’uko ya myaka irindwi y’imibabaro irangira, nk’uko bigaragara mu gitabo cy’Ibyahishuwe 19 na 20.

Ariko hari ababyumva ukundi.

Bamwe babona Kuzamurwa kw’Itorero mu gitabo cy’Ibyahishuwe 6 na 7. Ibyahishuwe 6:12-13, tubona aho izuba “ryirabura nk’ikigunira” n’inyenyeri zikagwa ziva ku ijuru, kandi ibyo ni ibimenyetso bibiri Yesu yavuze ko bizabanziriza Kuboneka kwe no kwiteranyirizaho intore ze (reba Mat. 24:29-31). Hanyuma, nyuma gato mu gice cya 7, tubona abantu benshi umuntu atabasha kubara, bo mu mahanga yose n’imiryango yose n’amoko yose n’indimi zose bavuye “muri urya mubabaro mwinshi” (7:14). Ntabwo handitse ko ari abishwe bahowe Kristo nka ba bandi bavugwa mu gice kibanziriza icyo (reba 6:9-11), ibyo bigatuma tuvuga ko bazaba bazamuwe aho kuba bishwe bahorwa Kristo–abizera bazaba batabawe bakuwe muri wa mubabaro mwinshi.

Nta gushidikanya ko umuntu yaba ashyize mu gaciro avuze ko Itorero rizazamurwa ibi bintu bizaba ku byaremwe byo mu kirere biri mu gitabo cy’Ibyahishuwe 6:12-13 bikimara kuba, bitewe gusa n’ibyo Yesu yavuze muri Matayo 24:29-31. Ariko ntibitwereka neza igihe ibi bizaba mu gitabo cy’Ibyahishuwe 6:12-13 bizabera muri ya myaka irindwi y’umubabaro mwinshi. Niba ibivugwa mu Byahishuwe 6:1-13 ari byo bizabanza kuba, hanyuma Kuzamurwa kw’Itorero bigahita bikurikira 6:13, ibyo bituma twumva ko Kuzamurwa kw’Itorero bitazaba mbere yo guhishurwa kwa antikristo (reba 6:1-2), intambara y’isi yose (reba 6:3-4), amapfa (reba 6:5-6), gupfa kwa kimwe cya kane cy’abatuye isi bazize intambara, amapfa, ibyorezo no kuribwa n’inyamaswa zo mu ishyamba (reba Ibyah. 6:7-8), n’abicwa bahowe Kristo benshi (reba Ibyah. 6:9-11). Nta gushidikanya ko ibi byose bivugwa bizaba mbere y’uko ya myaka irindwi y’umubabaro mwinshi irangira, ariko bishobora no kuba bivuga uko icyo gihe cy’imyaka irindwi cyose kizaba kimeze, ibyo bigatuma rero Kuzamurwa kw’Itorero bizaba iyo myaka irindwi irangiye rwose.

Icyongera uburemere bw’igitekerezo cy’uko Kuzamurwa kw’Itorero bizaba mbere y’uko iriya myaka irindwi ishira ni uko Ibyahishuwe bivuga Ibyago by’uburyo bubiri bizabaho nyuma y’Ibyah 8: the “impanda y’ibyago” n’ “urwabya rw’ibyago.” Ibi bya nyuma bivugwa ko ari byo bizamara umujinya w’Imana (reba 15:1). Ariko mbere y’uko ibyago by’urwabya bitangira, Yohana abona “abatabarutse banesheje ya nyamaswa n’igishushanyo cyayo n’umubare w’izina ryayo, bahagaze kuri iyo nyanja y’ibirahuri” (15:2). Abo bera batabarutse bashobora kuba barazamuwe. Ku rundi ruhande bashobora kuba barishwe bahorwa Kristo. Bibiliya nta cyo ibitubwiraho. Byongeye kandi ntabwo tuzi niba 15:2 bifite uko bikurikirana n’ibivugwa hafi yabyo.

Ikindi kintu tubona mu gitabo cy’Ibyahishuwe gishobora kongera uburemere bw’igitekerezo cy’uko Kujyanwa kw’Itorero bizaba mbere y’uko ya myaka irindwi y’umubabaro mwinshi irangira ni iki: Igihe cy’ “impanda y’ibyago” ya gatanu iri mu gitabo cy’Ibyahishuwe 9:1-12, tubwirwa ko za nzige z’ubumara zizemererwa kubabaza ba bandi gusa “badafite ikimenyetso cy’Imana ku ruhanga” (9:4). Abo tubwirwa ko bazaba bafite icyo kimenyetso bonyine ni ba bandi 144,000 bo mu rubyaro rwa Isirayeli (reba Ibyah. 7:3-8). Bityo rero ni ukuvuga ko abandi bizera bose bagomba kuzazamurwa mbere y’impanda ya gatanu y’ibihano; bitabaye ibyo na bo nta cyabarinda za nzige z’ubumara. Ikindi kandi, kuko izo nzige zizamara amezi atanu zibabaza abantu (9:5, 10), abantu batekereza ko Itorero rizazamurwa amezi atanu mbere y’uko ya myaka irindwi y’umubabaro mwinshi irangira.

Ariko birumvikana ko hari ubundi buryo bushoboka. Wenda hari abandi bazashyirwaho ikimenyetso cy’Imana ariko ibyo bikaba bitavugwa muri ibyo bihe byegeranyirijwe mu gitabo cy’Ibyahishuwe. Uko biri kose, niba ibi byerekana ko Itorero rizazamurwa mbere y’impanda ya gatanu y’ibihano, binerekana ko hariho itsinda rimwe ry’abizera batazazamurwa mbere y’uko za nzige z’ubumara zirekurwa–bya 144,000 by’urubyaro rwa Isirayeli bazaba bafite ikimenyetso cy’Imana ku ruhanga. Ariko bazaba bashima kuba barinzwe umujinya w’Imana uzaba usohozwa na za nzige z’ubumara.

Umwanzuro kuri ibi byose? Nshobora kwanzura gusa mvuga ko Kuzamurwa kw’Itorero bizaba ya myaka irindwi y’umubabaro mwinshi irangiye cyangwa yegereje kurangira. Abizera ntibakwiye gutinya ngo bazahura n’umujinya w’Imana, ariko bagomba kwitegurira kuzaca mu itotezwa riteye ubwoba ndetse bashobora no kwicwa bahorwa Kristo.

Igihe cy’Umubabaro mwinshi

(The Tribulation Period)

Reka tumare umwanya tureba neza na none icyo Ibyanditswe bivuga kuri ya myaka irindwi y’umubabaro mwinshi. Mbese tugera dute ku mubare w’imyaka irindwi tuvuga ko ari ko igihe cy’imibabaro kizangana? Ugomba kwiga igitabo cya Daniyeli, ni cyo gitabo cya Bibiliya, hamwe n’igitabo cy’Ibyahishuwe, gihishura cyane iby’ibihe by’imperuka.

Mu gice cya cyenda cy’igitabo cye, tubona ko Daniyeli yari umunyagano i Babuloni hamwe na bene wabo b’Abayuda. Igihe yasomaga igitabo cya Yeremiya, Daniyeli yasanze ko igihe Abayuda bazamara ari inyagano i Babuloni ari imyaka mirongo irindwi (reba Dan. 9:2; Yer. 25:11-12). Daniyeli amaze kubona ko iyo myaka mirongo irindwi yegereje kurangira, yatangiye gusenga, yatura ibyaha by’ubwoko bwe asaba imbabazi. Amasengesho ye mu gusubizwa, marayika Gaburiyeli yaramwiyeretse amuhishurira uko ibihe bizakurikirana kuri Isirayeli mu gihe cy’umubabaro mwinshi kugeza Kristo agarutse. Ubuhanuzi buri muri Daniyeli 9:24-27 ni bumwe mu butangaje cyane muri Bibiliya. Nabwanditse aha hepfo hamwe n’ubusobanuro bwanjye mu dukubo:

Ibyumweru mirongo irindwi [biragaragara ko ibi ari ibyumweru by’imyaka, nk’uko turi bubibone, cyangwa igiteranyo cy’imyaka 490] bitegekewe ubwoko bwawe [Isirayeli] n’umurwa wera [Yerusalemu], kugira ngo ibicumuro bicibwe [birashoboka ko ari igihe cy’igikorwa gisumba ibindi mu byaha bya Isirayeli–kwibambira ubwabo Mesiya wabo], n’ibyaha bishire [ahari bivuga igikorwa cyo kuducungura Yesu yakoreye ku musaraba], no gukiranirwa gutangirwe impongano [nta gushidikanya ko ari igikorwa cyo kuducungura Yesu yakoreye ku musaraba kivugwa ahangaha], haze gukiranuka kw’iteka [intangiriro y’ingoma ya Yesu mu bwami bwe], ibyerekanwe n’ibyahanuwe bifatanishwe ikimenyetso [wenda ni ukuvuga iherezo ryiyandikwa rya Bibiliya, cyangwa gusohozwa k’ubuhanuzi bwose bwa mbere y’imyaka igihumbi y’ingoma ya Kristo], ahera cyane hasigwe amavuta [birashoboka ko bivuga gushyirwaho k’urusengero rwo muri ya myaka igihumbi]. Nuko ubimenye, ubyitegereze yuko uhereye igihe bazategekera kubaka i Yerusalemu bayisana [iri tegeko ryatanzwe n’Umwami Aritazeruzi (Artaxerxes) muri 445 mbere y’ivuka rya Yesu Kristo], kugeza kuri Mesiya Igikomangoma [Umwami Yesu Kristo] hazabaho ibyumweru birindwi, maze habeho ibindi byumweru mirongo itandatu na bibiri [igiteranyo cy’ibyumweru 69, cyangwa imyaka 483]; bahubake basubizeho impavu, ndetse bizakorwa mu bihe biruhije [uko ni ukongera kubakwa kwa Yerusalemu, yari yarasenywe n’Abanyababuloni]. Ibyo byumweru uko ari mirongo itandatu na bibiri nibishira [ni ukuvuga imyaka 483 rya tegeko ryo mu mwaka wa 445 mbere ya Yesu Kristo ritanzwe] Mesiya azakurwaho, kandi nta cyo azaba asigaranye [Yesu azabambwa muri 32 nyuma y’ivuka rya Yesu Kristo, tubaze dukoresheje kalendari y’Abayuda y’umwaka ugizwe n’iminsi 360], Maze abantu [Abaroma] b’umutware uzaza [antikristo] bazarimbure umurwa n’ubuturo bwera [bishaka kuvuga gusenywa kwa Yerusalemu isenywe na Tito n’ingabo ze z’Abaroma mu mwaka wa 70 nyuma ya Yesu Kristo]. Uwo iherezo rye rizaba nk’utembanywe n’umwuzure w’amazi, intambara n’ibyago bizarinda bigeza imperuka. Ni ko bitegetswe. Uwo [“mutware uzaza”–antikristo] azasezerana na benshi [Isirayeli] isezerano rikomeye, rimare icyumweru kimwe [cyangwa imyaka irindwi–icyo ni cya gihe cy’umubabaro mwinshi], nikigera hagati [imyaka itatu n’igice] azabuzanya ibitambo n’amaturo, umurimbuzi azaza ku ibaba ry’ibizira [igihe antikristo azinjira mu rusengero rw’Abayuda i Yerusalemu, akiyita Imana; reba 2 Tes. 2:1-4] maze kugeza ku mperuka yategetswe [Yesu agarutse] uburakari buzasandazwa kuri uwo murimbuzi [antikristo atsindwa na Yesu] (Dan. 9:24-27).

Imyaka 490 Idasanzwe

(490 Special Years)

Uhereye ku itegeko ryo kongera kubaka Yerusalemu ryatanzwe n’umwami Aritazeruzi mu mwaka wa 445 mbere ya Yesu Kristo, Imana yagennye imyaka 490 idasanzwe y’amateka y’isi. Ariko iyo myaka 490 ntabwo yakurikiranye, ahubwo yagabanyijwemo ibice bibiri by’imyaka 483 n’imyaka irindwi. Igihe imyaka 483 ya mbere yarangiye (umwaka Yesu yabambwe), isaha yarahagaze. Daniyeli ashobora kuba atarigeze anarota ko isaha izahagarara imyaka igeze ubungubu ku 2,000. Igihe runaka mu bihe bizaza, iyo saha izongera ihaguruke urushinge rwongere rugende imyaka irindwi ya nyuma. Iyo myaka irindwi ya nyuma bayita “igihe cy’umubabaro” cyangwa “icyumweru cya mirongo irindwi cya Daniyeli.”

Iyo myaka irindwi igabanyijemo ibice bibiri by’imyaka itatu n’igice. Muri kimwe cya kabiri cy’iyo myaka irindwi nk’uko twabibonye mu buhanuzi bwa Daniyeli, antikristo azica isezerano yagiranye na Isirayeli “azabuzanya ibitambo n’amaturo.” Hanyuma, nk’uko Pawulo yavuze, azajya mu rusengero rw’i Yerusalemu atangaze ko ari Imana.[10] Icyo ni cyo “kizira kirimbura” Yesu yavuze (reba Mat. 24:15). Ni cyo gituma abizera b’i Yudaya bagomba “guhungira ku misozi” (Mat. 24:16), kuko ibyo bizaba ari intangiriro z’umubabaro uteye ubwoba isi itarigera ibona (reba Mat. 24:21).

Birashoboka ko uko “guhunga kw’i Yudaya” ari byo Yohana yeretswe mu buryo bw’ikigereranyo, nk’uko byanditswe mu gice cya cumin a kabiri cy’igitabo cy’Ibyahishuwe. Niba ari ko bimeze, abizera b’i Yudaya bazabona ubuhungiro buzaba bwarabateguriwe mu butayu “bakagaburirirwayo” kumara imyaka itatu n’igice yuzuye neza, ari cyo gihe kizaba gisigaye cya ya myaka irindwi (reba Ibyah. 12:6, 13-17). Yohana yahishuriwe ukuntu Satani azarakazwa cyane n’uko guhunga kwabo, n’ukuntu azarwanya abandi basigaye “bitondera amategeko y’Imana kandi bafite guhamya kwa Yesu” (Ibyah. 12:17). NI cyo gituma nibwira ko ari byiza ko abizera bo hirya no hino mu isi bakwiye kuzahungira ahantu hitaruye kure mu byaro igihe antikristo azaba amaze gutangaza i Yerusalemu ko ari Imana.

Ihishurirwa Rya Nyuma Rya Daniyeli

(Daniel’s Last Revelation)

Ikindi gice gishimishije cya Daniyeli tutarareba kiri mu mirongo cumi n’itatu ya nyuma y’igitabo cye gitangaje. Ni amagambo Daniyeli yabwiwe na marayika. Nabyanditse aha hepfo nshyiramo n’ubusobanuro bwanjye mu dukubo:

Maze icyo gihe Mikayeli [marayika], wa mutware ukomeye ujya ahagarikira abantu bawe azahaguruka, hazaba ari igihe cy’umubabaro utigeze kubaho uhereye igihe amahanga yabereyeho ukageza icyo gihe [iki gishobora kuba ari cyo gihe cy’umubabaro mwinshi Yesu yavuze muri Matayo 24:21]. Nuko icyo gihe abantu bawe bazaba banditswe mu gitabo, bazarokorwa [ibi bishobora kuba bivuga kwa guhunga kw’i Yudaya cyangwa kurokorwa kw’abizera igihe cyo Kuzamurwa kw’Itorero]. Kandi benshi bo muri bo bazaba barasinziriye mu gitaka bazakanguka, bamwe bazakangukira ubugingo buhoraho, abandi bazakangukira gukorwa n’isoni no gusuzugurwa iteka ryose. [kuzuka kw’abakiranutsi n’abanyabyaha]. Kandi abanyabwenge bazarabagirana nk’umucyo wo mu isanzure ry’ijuru, n’abahinduriye benshi ku bukiranutsi bazaka nk’inyenyeri iteka ryose [Abakiranutsi nibamara kuzuka bazahabwa imibiri mishya izaba irabagiranishwa n’ubwiza bw’Imana]. “Nuko Daniyeli, bumba igitabo ugifatanishe ikimenyetso kugeza igihe cy’imperuka, benshi bazajarajara hirya no hino kandi ubwenge buzagwira.” [Iterambere ritangaje mu gutwara ibintu n’abantu n’ubumenyi buhambaye muri iki kinyejana gishize bisa nk’aho bisohoza ubwo buhanuzi.]

Nuko jyewe Daniyeli nditegereza mbona abandi bagabo babiri bahagaze, umwe ku nkombe yo hakuno y’uruzi, undi ku yo hakurya. Umwe abaza wa mugabo wari wambaye umwenda w’igitare wari hejuru y’amazi y’urwo ruzi ati, “Ibyo bitangaza bizagarukira he?” Mbona wa mugabo wari wambaye umwenda w’igitare wari hejuru y’amazi y’uruzi, atunga ukuboko kw’iburyo n’ukw’imoso ku ijuru, numva arahira Ihoraho iteka ryose ngo bizamara igihe n’ibihe n’igice cy’igihe [imyaka itatu n’igice dukurikije ihishurirwa ry’iyo mibare riri mu gitabo cy’Ibyah. 12:6 na 12:14]; kandi ati, “Nibamara kumenagura imbaraga z’abera, ibyo byose bizaherako birangire.” [Neza neza nk’uko Daniyeli 7:25 hatubwiye ko abera bazatangwa mu maboko y’antikristo kumara imyaka itatu n’igice, aha birasa nk’aho bigaragara neza ko ari imyaka itatu n’igice ya nyuma ya ya myaka irindwi y’umubabaro mwinshi. Iherezo ry’ibyo bintu marayika yavuze rizasohora igihe imbaraga z’abera “zizamenagurirwa.”] Ndabyumva ariko sinabimenya, mperako ndabaza nti, “Databuja, ikizaheruka ibindi muri ibyo ni ikihe?” Aransubiza ati, “Igendere Daniyeli, kuko ayo magambo ahishwe kandi afatanishijwe ikimenyetso kugeza igihe cy’imperuka. Benshi bazatunganywa bazezwa, bazacishwa mu ruganda [nta gushidikanya ko ari ugucishwa mu muri wa mubabaro mwinshi]; ariko ababi bazakomeza gukora ibibi. Kandi nta n’umwe muri bo uzayamenya, ariko abanyabwenge bazayamenya. Uhereye igihe igitambo gihoraho kizakurirwaho bagashyiraho ikizira cy’umurimbuzi, hazacaho iminsi 1,290. [ Ibi ntibigomba kumvikana nk’igihe kiri hagati y’ibyo bintu byombi, kuko byombi biba hagati muri kimwe cya kabiri cya ya myaka irindwi. Ahubwo bigomba kumvikana ko uhereye igihe ibyo bintu uko ari bibiri bizabera hazacaho iminsi 1,290 kugeza ikintu gikomeye cyane kizabera ku iherezo. Iminsi 1,290 ni imyaka itatu n’igice y’iminsi 360 umwaka irengaho iminsi 30, igihe gikunze kuvugwa gisubirwamo mu bitabo by’ubuhanuzi, icya Daniyeli n’icy’Ibyahishuwe. Impamvu iyi minsi mirongo itatu yongerwaho ni ikintu kidasobanutse neza. Noneho marayika mu kongera amayobera ku yandi abwira Daniyeli ati:] Hahirwa uzategereza akageza ku minsi 1,335! [Ubu rero noneho dufite indi minsi mirongo ine n’itanu y’amayobera.] Nuko igendere utegereze imperuka, kuko uzaruhuka kandi ukazahagarara [Isezerano rya Daniyeli bwite ko azazuka] mu mugabane wawe iyo minsi nishira” (Dan. 12:1-13)

Biragaragara ko hari ikintu gitangaje kizaba ku mpera z’iyo minsi 75 y’inyongera! Ni ukuzategereza tukareba.

Iyo dusomye ibice bya nyuma by’igitabo cy’Ibyahishuwe tubona ko hari ibintu byinshi bizaba Kristo akimara kugaruka, kimwe muri byo ni Ibirori by’Ubukwe bw’Umwana w’intama, ibyo marayika yabwiye Yohana ati, “Hahirwa abatorewe ubukwe bw’Umwana w’intama” (Ibyah. 19:9). Birashoboka ko ari na ko guhirwa marayika yabwiye Daniyeli. Niba ari ko bimeze, ubwo bukwe butangaje buzaba hashize amezi abiri n’igice Yesu agarutse.

Birashoboka ko muri iyo minsi mirongo irindwi n’itanu ari cyo gihe cy’ibindi bintu tuzi ko bizaba nk’uko byanditswe mu bice bya nyuma by’igitabo cy’Ibyahishuwe, nko kujugunywa kw’antikristo na wa muhanuzi w’ibinyoma mu nyanja yaka umuriro, kubohwa kwa Satani, no gushyiraho ubutegetsi bw’ingoma ya Kristo ku isi yose (reba Ibyah. 19:20 – 20:4).

Ingoma y’Imyaka Igihumbi

(The Millennium)

Ingoma y’imyaka igihumbi bivuga igihe Yesu ubwe azaba ari we utegeka isi yose kumara imyaka igihumbi (reba Ibyah. 20:3, 5, 7), kandi ibyo bizaba ya myaka irindwi y’umubabaro ukomeye irangiye. Hashize hafi imyaka ibihumbi bitatu Yesaya yeretswe iby’ingoma ya Kristo ku isi:

Nuko umwana yatuvukiye duhawe umwana w’umuhungu, ubutware buzaba ku bitugu bye; azitwa…Umwami w’amahoro. Gutegeka kwe n’amahoro bizagwirira ku ntebe ya Dawidi n’ubwami bwe, bitagira iherezo kugira ngo bibukomeze, bibushyigikize guca imanza zitabera no gukiranuka, uhereye none ukageza iteka ryose (Yes. 9:6-7).

Na marayika Gaburiyeli yabwiye Mariya ko ingoma y’Umuhungu we izaba iy’iteka ryose:

Marayika aramubwira ati, “Witinya Mariya, kuko uhiriwe ku Mana. Kandi dore uzasama inda, uzabyara umuhungu uzamwite Yesu. Azaba mukuru, azitwa Umwana w’Isumbabyose kandi Umwami Imana izamuha intebe y’ubwami ya sekuruza Dawidi, azima mu nzu ya Yakobo iteka ryose, ubwami bwe ntibuzashira” (Luka 1:30-33).[11]

Mu gihe cy’ingoma y’imyaka igihumbi, Yesu azaba ategeka ubwe afite icyicaro i Yerusalemu ku Musozi Siyoni, uzazamuka ukarenga uko ureshya ubu. Ubutegetsi buzarangwa n’ubutabera busesuye rwose ku mahanga yose, kandi isi yose izaba yuzuye amahoro:

Mu minsi y’imperuka umusozi wubatsweho inzu y’Uwiteka uzakomerezwa mu mpinga z’imisozi, ushyirwe hejuru usumbe iyindi kandi amahanga yose azawushikira. Amahanga menshi azahaguruka avuge ati, “Nimuze tuzamuke tujye ku musozi w’Uwiteka, ku nzu y’Imana ya Yakobo kugira ngo ituyobore inzira zayo tuzigenderemo.” Kuko i Siyoni ari ho hazava amategeko, i Yerusalemu hagaturuka ijambo ry’Uwiteka. Azacira amahanga imanza, azahana amoko menshi. Inkota zabo bazazicuramo amasuka n’amacumu bazayacuramo impabuzo, nta shyanga rizabangurira irindi shyanga inkota, kandi ntabwo bazongera kwiga kurwana (Yes. 2:2-4).

Zekariya na we yarabihanuye:

Uwiteka Nyiringabo aravuga ati, “Mfuhiye i Siyoni ifuhe ryinshi, mpafuhiye mfite uburakari bwinshi.” Uwiteka aravuga ati, “Ngarutse i Siyoni nzatura muri Yerusalemu imbere, kandi I Yerusalemu hazitwa Umurwa w’Ukuri, umusozi w’Uwiteka Nyiringabo uzitwa umusozi wera”….Uwiteka Nyiringabo aravuga ati, ‘Muzabona amahanga azanye n’abaturage bo mu midugudu myinshi, kandi abaturage bo mu mudugudu umwe bazajya mu wundi bavuge bati, ‘Nimuze twihute dusabe Uwiteka umugisha, dushake Uwiteka Nyiringabo; Bati ‘Natwe turajyayo.’ Ni ukuri koko abantu benshi n’amoko akomeye bazaza i Yerusalemu gushakirayo Uwiteka Nyiringabo, no kumusaba umugisha.” Uwiteka Nyiringabo aravuga ati, “Muri iyo minsi, abantu cumi bazava mu mahanga y’indimi zose bafate ikinyita cy’umwambaro w’Umuyuda bamubwire bati, ‘Turajyana kuko twumvise yuko Imana iri kumwe namwe'” (Zek. 8:2-3, 20-23).

Bibiliya ivuga ko abizera mu byukuri bazimana na Kristo bagatwarana muri iyo myaka igihumbi. Urwego bazaba bafite mu buyobozi ruzaterwa n’ubwizerwa bw’umuntu muri iki gihe cya none (reba Dan. 7:27; Luka 19:12-27; 1 Kor. 6:1-3; Ibyah. 2:26-27; 5:9-10; na 22:3-5).

Tuzaba twambaye imibiri yacu yazuwe, ariko urebye hazaba hari abantu basanzwe bafite imibiri ipfa bazaba batuye isi muri icyo gihe. Ikindi kandi, abantu bazongera kujya barama cyane nk’abakera, n’inyamaswa zo mu ishyamba ntizizaba zikiryana:

Nzanezererwa i Yerusalemu nishimire abantu banjye, kandi ijwi ryo kurira n’imiborogo ntibizahumvikana ukundi. Ntihazongera kubamo umwana umaze iminsi mike, cyangwa umusaza udashyikije imyaka ye, kuko umwana azapfa amaze imyaka ijana, ariko umunyabyaha azavumwa, apfe atamaze imyaka ijana…..Isega n’umwana w’intama bizarishanya, intare zizarisha ubwatsi nk’inka, umukungugu ni wo uzaba ibyokurya by’inzoka. Ntibizaryana kandi ntibizarimbura hose ku musozi wanjye wera. (Yes. 65:19-20, 25; reba na Yes. 11:6-9).

Hari ahantu henshi muri Bibiliya havuga ku by’iyo ngoma ya Mesiya y’imyaka igihumbi, cyane cyane mu Isezerano rya Kera. Ushaka gukomeza kubyiga neza wareba Yes. 11:6-16; 25:1-12; 35:1-10; Jer. 23:1-5; Yow. 2:30-3:21; Amosi 9:11-15; Mika 4:1-7; Zef. 3:14-20; Zek. 14:9-21; n’Ibyah. 20:1-6.

Zaburi nyinshi nazo zivuga kuri iyo myaka igihumbi mu buryo bw’ubuhanuzi. Urugero soma aya magambo ya Zaburi 48:

Uwiteka arakomeye akwiriye gushimirwa cyane, mu rurembo rw’Imana yacu ku musozi wayo wera. Umusozi wa Siyoni uri ikasikazi, ni mwiza mu burebure bwawo, ni wo byishimo by’isi yose, ni wo rurembo rw’Umwami ukomeye. Imana yimenyekanishije mu nyumba zo muri rwo, ko ari igihome kirekire gikingira abantu. Dore abami barateranye, barunyuriraho hamwe, bararureba baratangara, baratinya bahunga vuba. Guhinda umushyitsi kubafatirayo, no kuribwa n’ibise nk’umugore uri ku nda (Zab. 48:1-6).

Igihe Yesu azaba ashinze ubutegetsi bwe i Yerusalemu imyaka igihumbi y’ingoma ye itangiye, abategetsi benshi bo mu isi bazaba bararokotse cya gihe cy’umubabaro mwinshi bazumva amakuru y’ingoma ya Yesu bafate urugendo bajye kubyirebera! Bazatangazwa cyane n’ibyo babonye.[12]

Ku zindi Zaburi zivuga ku myaka igihumbi y’ingoma ya Kristo, reba Zab. 2:1-12; 24:1-10; 47:1-9; 66:1-7; 68:15-17; 99:1-9; na 100:1-5.

Ingoma y’Iteka

(The Eternal State)

Imyaka igihumbi nishira hazaba hatangiye icyo abahanga ba Bibiliya bita “Ingoma y’Iteka,” izatangirana n’ijuru rishya n’isi nshya. Icyo gihe Yesu azegurira byose Data, nk’uko 1 Abakorinto 15:24-28 havuga:

Nibwo imperuka izaherako isohore, ubwo azashyikiriza [Yesu] Imana ubwami, ari yo Data wa twese, amaze gukuraho ingoma zose n’ubutware bwose n’imbaraga zose, kuko akwiriye gutegeka kugeza aho azashyirira abanzi be munsi y’ibirenge bye. Umwanzi uzaheruka gukurwaho ni urupfu, kuko handitswe ngo “Yamuhaye gutwara byose abishyira munsi y’ibirenge bye ” [Zab. 8:6]. Ariko ubwo ivuga iti, “Ahawe gutwara byose,” biragaragara yuko Iyamuhaye gutwara byose itabibariwemo [Data wa twese]. Nuko byose nibimara kumwegurirwa [Data wa twese], ni bwo n’Umwana w’Imana ubwe aziyegurira Iyamweguriye byose kugira ngo Imana ibe byose kuri bose.

Satani, uzaba wari yaraboshywe kumara ya myaka igihumbi, azarekurwa ku iherezo ry’iyo myaka igihumbi y’ingoma ya Kristo. Hanyuma azayobya abari basanganywe kwigomeka kuri Yesu mu mitima yabo ariko bakishushanya nk’abamugandukira (reba Ps. 66:3).

Imana izareka Satani abashuke kugira ngo kamere y’imitima yabo nyayo ihishurwe maze bacirwe urubanza batagira icyo bireguza. Satani namara kuboshya, bazaterana maze batere umurwa wera, Yerusalemu, bagamije guhirika ubutegetsi bwa Yesu. Intambara ntizatinda kuko umuriro uzamanuka uva mu ijuru ugakongora izo ngabo zizaba zihakikije, Satani nawe azajugunywa burundu mu nyanja y’umuriro n’amazuku (reba Ibyah. 20:7-10).

Uko guterana bitegurira urugamba kwarahanuwe muri Zaburi 2:

Ni iki gitumye abanyamahanga bagira imidugararo? N’amoko yatekerereje iki iby’ubusa ? Abami bo mu isi biteguye kurwana, kandi abatware bagiriye inama Uwiteka n’uwo yasīze [Kristo]; bati,”Reka ducagagure ibyo batubohesheje, tujugunye kure ingoyi batubohesheje!” Ihora yicaye mu ijuru izabaseka, Umwami Imana izabakoba, maze izababwirana umujinya, ibatinyishishe uburakari bwayo bwinshi, iti “Nijye wimikiye Umwami wanjye, kuri Siyoni umusozi wanjye wera.” “Ndavuga [Yesu ubu ni we uvuga] rya tegeko, Uwiteka yarambwiye ati, ‘Uri Umwana wanjye, uyu munsi ndakubyaye. Nsaba nzaguha amahanga ngo abe umwandu wawe, n’abo ku mpera y’isi ngo ubatware. Uzabavunaguza inkoni y’icyuma, uzabamenagura nk’ibibumbano.'” Noneho mwa bami mwe, mugire ubwenge, mwa bacamanza mwe z’abo mu isi, mwemere kwiga. Mukorere Uwiteka mutinya, munezerwe muhinde imishyitsi. Musome urya mwana, kugira ngo atarakara mukarimbukira mu nzira, kuko umujinya we ukongezwa vuba. Hahirwa abamuhungiraho bose!

Urubanza rw’Imperuka

(A Final Judgment)

Mbere y’uko ingoma y’iteka itangira, hazabaho urubanza rw’imperuka. Abanyabyaha bose b’ibihe byose bazazuka n’imibiri yabo bahagarare imbere y’intebe y’Imana maze bacirwe urubanza ruhwanye n’ibyo bakoze (reba Ibyah. 20:5, 11-15). Buri wese uri ikuzimu muri iki gihe azazanwa muri urwo rubanza, rukunze kwitwa “Intebe Nini Yera y’Urubanza,” hanyuma batabwe muri Gehinomu, inyanja yaka umuriro. Ibi ni byo byitwa “urupfu rwa kabiri” (Ibyah. 20:14).

Ingoma y’iteka izatangira ijuru rya mbere n’isi ya mbere bikuweho, mu gusohora kw’ibyo Yesu yavuze imyaka ibihumbi bibiri ishize: “Ijuru n’isi bizashira, ariko amagambo yanjye ntazashira na hato” (Mat. 24:35).

Hanyuma Imana izarema ijuru rishya n’isi nshya nk’uko Petero yabihanuye mu rwandiko rwe rwa kabiri:

Ariko umunsi w’Umwami wacu uzaza nk’umujura, ubwo ijuru rizavaho hakaba n’umuriri ukomeye, maze iby’ishingiro, ibyo byose biremeshwa, bikayengeshwa no gushya cyane, isi n’imirimo iyirimo bigashirīra. Nuko ubwo ibyo byose bizayenga bityo, yemwe uko dukwiriye kuba abantu bera, kandi twubaha Imana mu ngeso zacu, twebwe abategereza tugatebutsa umunsi w’Imana uzatuma ijuru rigurumana rikayenga, kandi iby’ishingiro, ibyo byose biremeshwa, bigashongeshwa no gushya cyane! Kandi nk’uko yasezeranije dutegereje ijuru rishya n’isi nshya, ibyo gukiranuka kuzabamo (2 Pet. 3:10-14; reba na Yes. 65:17-18).

Hanyuma Yerusalemu Nshya izamanuka iva mu ijuru ize ku isi (reba Ibyah. 21:1-2). Ntibyoroheye ubwenge bwacu gushyikira iby’ubwiza byose byo muri uwo murwa, ungana na kimwe cya kabiri cya Leta Zunze Ubumwe z’Amerika (reba Ibyah. 21:16), cyangwa ibitangaza by’ibyo bihe bitazigera bishira. Tuzaba turi mu buzima bwiza butagereranywa, ku ngoma y’Imana, ku bw’icyubahiro cya Yesu Kristo!

[1] Ibindi byanditswe bike byerekana ko Pawulo yizeraga ko Yesu ashobora kugaruka abo muri icyo gihe bakiriho ni Fili. 3:20; 1 Tes. 3:13; 5:23; 2 Tes. 2:1-5; 1 Tim. 6:14-15; Tito 2:11-13; Heb. 9:28.

[2] Other scriptures that indicate Peter’s conviction that Jesus’ could return within the lifetimes of his contemporaries are 2 Pet. 1:15-19; 3:3-15.

[3] Mariko 13:3 havuga bane bari bari aho: Petero, Yakobo, Yohana na Andereya. Tubona ayo magambo Yesu yavugiye ku musozi wa Elayono muri Mariko 13:1-37 na Luka 21:5-36. Luka 17:22-37 na ho havuga bimwe n’ibyo.

[4] Iri sezerano kenshi bakunda kurikura ku murongo w’igihe ryatanzwemo, nuko kenshi bakavuga ko ngo mbere y’uko Yesu agaruka, tugomba kurangiza gukwiza ubutumwa bwiza mu isi. Ariko mu byukuri urwego iri sezerano ryatanzwemo, ni ukuvuga ko mbere y’uko imperuka iba, ubutumwa bwiza buzongera bukabwirizwa bwa nyuma abatuye isi bose.

[5] Ibi bivuguruza ya myizerere y’abavuga yuko aya magambo ya Yesu muri ibyo yavugiye ku Musozi wa Elayono areba gusa abizera b’Abayuda bazaba baravutse ubwa kabiri muri cya gihe cy’amakuba akomeye ngo kuko abavutse ubwa kabiri mbere y’ayo makuba bose bazaba baramaze kuzamurwa. Oya, Pawulo yabwiye abanyamahanga b’Abatesalonike ko Kuzamurwa kwabo no kugaruka kwa Kristo bitazaba antikristo ataratangaza ko ari Imana, kandi ibyo bizaba hagati muri ya myaka irindwi y’amakuba akomeye.

[6] Bamwe bavuga ko uyu muzuko uvugwa mu gitabo cy’Ibyahishuwe 20:4-6 ari igice cya kabiri cy’umuzuko wa mbere, umuzuko uzaba warabaye igihe cyo kuza kwa mbere Itorero rizamurwa. Ibihamya iyi nsobanuro ni ibihe? Niba umuzuko w’Ibyahishuwe 20:4-6 ari umuzuko wa kabiri koko, kuki utiswe “umuzuko wa kabiri”?

[7] Nubwo abumvaga Yesu icyo gihe bashobora kuba baribwiye ko urwo rungano rwabo ari bo bazabona ibyo bintu byose biba, tuzi ko atari byo. Bityo rero tugomba kumva ko amagambo ya Yesu muri 24:34 avuga ko ibyo bintu byose bizaba mu gisekuruza kimwe, cyangwa se ko ubwoko (nk’uko ijambo igisekuruza [generation] rimwe na rimwe risobanurwa) bw’Abakristo (cyangwa Abayuda) batazashiraho ibyo bintu byose bitaraba.

[8] Mu byukuri nta tandukaniro rihari muri izi ngero niba uwo muntu uzaca mu mibabaro ari wa wundi uzajyanwa cyangwa wa wundi uzasigara, nk’uko bikunze kujyibwaho impaka. Icyo bashaka kuvuga aha gusa ni uko bamwe bazaba biteguriye kugaruka kwa Kristo abandi batiteguye. Kwitegura kwabo ni ko kuzagena iherezo ryabo ry’iteka ryose.

[9] Biragaragara neza ko, kugira ngo Yesu yihanangirize abigishwa be b’inkoramutima kwitegurira kugaruka kwe, ni uko byashobokaga ko bashobora kuba basangwa batiteguye. Niba yarababuriye ku byerekeranye no gucirwaho iteka niba baramutse basanzwe batiteguye kubera ibyaha, ni ukuvuga byashobokaga kuri bo ko bashobora gutakaza agakiza kabo kubera icyaha. Mbega ukuntu bikwiye kutwigisha akamaro ko kwera no gukiranuka, n’ubupfapfa bw’abavuga ko bidashoboka ko abizera batakaza agakiza kabo.

[10] Ibi biratwereka ko urusengero rw’i Yerusalemu rugomba kongera kubakwa, kuko ubu nta rusengero ruri I Yerusalemu (ubu twandika ibi ni umwaka wa 2005).

[11] Iki cyanditswe cyerekana uburyo byoshye kwibeshya ku byerekeye ibihe by’ibintu byahanuwe bitewe no kumva nabi ibyo Bibiliya ivuga. Mariya yashoboraga cyane, kandi mu buryo bwumvikana kwibwira ko Umuhungu we udasanzwe azicara ku ntebe ya Dawidi mu myaka mike. Gaburiyeli yamubwiye ko azabyara umwana w’umuhungu uzategeka ab’inzu ya Yakobo, bikumvikana nk’aho kuvuka kwa Yesu no gutegeka kwe bizaba ibintu bibiri biri kumwe. Ntabwo Mariya yagatekereje ko hazacamo nibura imyaka 2,000 hagati y’ibyo bintu byombi. We also should be cautious of making similar assumptions as we try to interpret prophetic scripture.

[12] Iyo urebye ibindi byanditswe, ubona ko Ingoma y’Imyaka igihumbi izatangira, atari abizera gusa batuye isi, ahubwo n’abatizera na bo bazaba bahari (reba Yes. 2:1-5; 60:1-5; Dan. 7:13-14).

زمانی که مسیح به شکل بشر در روی زمین بود به یارانش گفت که خواهد رفت و روزی برای آنها بر خواهد گشت. زمانی که برگشت، آنها را با خود به بهشت خواهد برد (مسیحیان از این مسئله با نام ربوده شدن کلیسا یاد می کنند). مثلاً، او شب قبل از به صلیب کشیده شدن به یازده رسولِ وفادار خود گفت:

دل‌ شما مضطرب‌ نشود! به‌ خدا ایمان‌آورید به‌ من‌ نیز ایمان‌ آورید. در خانه‌ پدر من‌ منزل‌ بسیار است‌ والا به‌ شما می‌گفتم‌. می‌روم‌ تا برای‌ شما مکانی‌ حاضر کنم‌، و اگر بروم‌ و از برای‌ شما مکانی‌ حاضر کنم‌، بازمی‌آیم‌ و شما را برداشته‌ با خود خواهم‌ برد تا جایی‌ که‌ من‌ می‌باشم‌ شما نیز باشید (یوحنا 1:14-3، همراه با تاکید).

روشن است که از سخنان مسیح می توان اینگونه دریافت که احتمال بازگشت او در دوران آن یازده نفر هم وجود داشت. در حقیقت، آنها پس از شنیدن سخنان مسیح تصور کردند که او در طول زندگیِ آنها باز خواهد گشت.

مسیح همچنین مکرراً به حواریون خود هشدار داد که برای بازگشت او آماده باشند، که این هم اشاره دارد بر اینکه او ممکن بود در زمان زندگی آنها باز گردد (برای مثال، متی 42:24-44 را ببینید).

بازگشت قریب الوقوع مسیح در رساله ها

(Jesus’ Imminent Return in the Epistles)

رسولانی که نامه های عهد جدید را نوشتند باور داشتند که مسیح ممکن است در طول زندگیِ خوانندگان قرن اول آنها بازگردد. مثلاً یعقوب نوشت:

پس‌ ای‌ برادران‌، تا هنگام‌ آمدن‌ خداوند صبر کنید. اینک‌ دهقان‌ انتظار می‌کشد برای‌ محصول‌ گرانبهای زمین‌ و برایش‌ صبر می‌کند تا باران‌ اولین‌ و آخرین‌ را بیابد. شما نیز صبر نمایید و دلهای‌ خود را قوی‌ سازید زیرا که‌ آمدن‌ خداوند نزدیک‌ است‌ (یعقوب 7:5-8، همراه با تاکید).

هیچ دلیلی وجود نداشت که یعقوب به خوانندگان رسالۀ خود پند دهد که به خاطر چیزی که در دوران زندگیشان رخ نخواهد داد صبر کنند. اما او معتقد بود که آمدن خداوند «نزدیک» بود. یعقوب زمانی رساله را نوشت که مردم کلیسا در رنج و زحمت بودند (یعقوب 2:1-4)، زمانی که مومنان اشتیاق زیادی برای بازگشت خداوندشان داشتند.

به همین ترتیب، پولس هم مطمئناً معتقد بود که مسیح ممکن است در زمانِ بسیاری از هم عصر های او باز گردد:

ای برادران، نمی خواهم در مورد آنانی که در گذشته اند بی اطلاع باشید، مبادا مانند سایر مردم که هیچ امیدی به آینده ندارند غمگین باشید، زیرا اگر ما معتقدیم که عیسی مرد و دوباره زنده شد، همچنین ایمان داریم که خدا آنانی را که در ایمان به عیسی مرده اند همراه عیسی باز خواهد آورد. ما این را به حکم خدا به شما می گوئیم : آن کسانی از ما که تا روز آمدن خداوند زنده می مانند زودتر از مردگان صعود نخواهند کرد. در همان موقع که فریاد فرمان الهی و صدای رئیس فرشتگان و بانگ شیپور شنیده می شود خود خداوند از آسمان به زیر خواهد آمد و اول کسانی که در ایمان به مسیح مرده اند خواهند برخاست و سپس آن کسانی که از میان ما زنده می مانند همراه با آنها در ابرها بالا برده خواهند شد تا در فضا باخداوند ملاقات نمایند و به این ترتیب ما همیشه با خداوند خواهیم بود. پس شما باید یکدیگر را با این کلمات تشویق کنید (اول تسالونیکیان 13:4-18، همراه با تاکید).¹

از این آیات متوجه می شویم که زمانی که مسیح از بهشت باز می گردد، مومنانی که مرده اند قیام خواهند کردند و به همراه مومنانی که در آن زمان زنده اند «در فضا باخداوند ملاقات خواهند کرد» (ربوده شدن کلیسا). از آنجایی که پولس گفت که مسیح کسانی را که «در او» مرده اند با خود خواهد آورد، می توانیم تنها نتیجه بگیریم که در زمان ربوده شدن کلیسا، روح مومنان بهشتی، به بدن قیام کرده شان متصل خواهد شد.

پطرُس هم زمانی که رسالۀ اول خود را نوشت، اعتقاد داشت که آمدن مسیح قریب الوقوع است:

پس حواس خود را جمع کرده و هوشیار باشید. در انتظار آن فیضی که در وقت ظهورعیسی مسیح نصیب شما خواهد شد با امید بسر برید… پایان همه چیز نزدیک است. باید حواس شما جمع باشد و با هوشیاری و وقار دعا کنید… در عوض از این که در رنج های مسیح شریک شده اید شادمان باشید تا در وقتی که جلال او ظاهر می شود شادی و خوشی شما کامل گردد (اول پطرُس 13:1، 7:4 و 13 همراه با تاکید).²

در آخر، زمانی که یوحنا نامه های خود را به کلیسا ها نوشت، اعتقاد داشت که آخر زمان نزدیک است و خوانندگان آن روز هم ممکن است بازگشت مسیح را ببینند:

ای فرزندان من، ساعت آخر فرا رسیده است و چنانکه شما شنیدید که «دشمن مسیح» در زمان آخر ظاهرخواهد شد و حالا می بینیم که دشمنان مسیح که ظاهر شده اند زیادند و از این رو می فهمیم که ساعت آخر نزدیک است… آری ، ای فرزندان من، در او بمانید تا در وقت ظهور او، نه تنها احساس شرمندگی نکنیم، بلکه با اطمینان به حضورش حاضر شویم … ای دوستان عزیز، اکنون ما فرزندان خدا هستیم، اما معلوم نیست که در آینده چه خواهیم شد. ولی همین قدر می دانیم که وقتی مسیح ظهور کند، ما مثل او خواهیم بود، زیرا او را آنچنان که هست خواهیم دید. هر که در مسیح چنین امیدی دارد خود را پاک می سازد همانطور که مسیح پاک است (اول یوحنا 18:2 و 28، 2:3-3، همراه با تاکید).

تاخیر او (His Delay)

با نگاهی به 2000 سال گذشته در می یابیم که مسیح به آن زودی که رسولان انتظار داشتند بازنگشت. حتی در زمان آنها برخی شک کردند که پس از این همه مدت از رفتن مسیح، آیا او اصلاً باز خواهد گشت. زمانی که پایان زندگیِ دنیوی پطرُس نزدیک بود (دوم پطرُس 13:1-14 را ببینید)، مسیح هنوز باز نگشته بود و پطرُس در نامۀ آخر خود آنهایی را که دچار شک شده بودند مورد خطاب قرار داد:

قبل از هر چیز باید بدانید که در ایام آخر اشخاصی پیدا خواهند شد که ایمان شما را مسخره خواهند نمود چون تحت فرمان شهوات پلید خود زندگی می کنند و خواهند گفت : «آن کسی که وعده داد که می آید، کجاست ؟ از زمانی که پدران ما مردند همه چیز هنوز همان طوری است که از زمان خلقت دنیا بوده است!» عمداً این حقیقت را فراموش می کنند که خدا در قدیم تکلم فرمود و آسمان ها و زمین آفریده شد و زمین از آب ساخته شد و وجودش به آب بسته است و همچنین با آب بود یعنی آب سیل که دنیای کهن ویران شد اما این آسمان ها و زمینی که اکنون می بینید به وسیلۀ همان کلام خدا نگهداشته می شود تا در روزی که بدکاران داوری خواهند شد و به کیفر خود یعنی هلاکت خواهند رسید با آتش نابود شود. اما ای عزیزان، این حقیقت از شما پنهان نماند که در نظر خداوند یک روز مثل هزار سال و هزار سال مثل یک روز می باشد. خداوند در انجام آنچه وعده داده است آنچنان که بعضی ها گمان می کنند تأمل نمی کند، بلکه با صبر، شما را تحمل می نماید، زیرا نمی خواهد کسی نابود شود بلکه مایل است همه از گناهانشان توبه کنند. روز خداوند مانند یک دزد خواهد آمد. در آن روز آسمانها با صدای باد شدید ناپدید خواهند شد عناصر سوخته شده از بین خواهند رفت و زمین با هر چه در آن است ذوب خواهد گشت (دوم پطرُس 3:3-10).

پطرُس گفت که تاخیر مسیح به خاطر لطف و محبت اوست – او می خواهد زمان بیشتری را به مردم بدهد تا توبه کنند. اما او همچنین گفت که شکی ندارد که مسیح باز خواهد گشت. زمانی که بیاید با خشمی عظیم می آید.

چنانچه خواهیم دید کتاب مقدس هم بسیار واضح می گوید که قبل از بازگشت خشمگینانۀ مسیح عذابی بی سابقه در جهان خواهد بود و خشم خداوند بر افراد گناه کار جاری خواهد شد. بیشتر کتاب مکاشفه دربارۀ دورۀ آیندۀ زمان خواهد بود. همانطوری که در ادامه خواهیم دید کتاب مقدس نشان می دهد که هفت سال عذاب خواهد بود. شکی نیست که ربوده شدن کلیسا در آن هفت سال یا نزدیک آن صورت خواهد گرفت.

ربوده شدن کلیسا دقیقاً چه زمانی رخ می دهد؟

(?When Exactly Does the Rapture Occur)

سوالی که اغلب مسیحیان بر سر آن اختلاف نظر دارند، زمان وقوعِ ربوده شدن کلیسا است. برخی می گویند که قبل از هفت سال عذاب رخ خواهدداد و در نتیجه هر زمانی ممکن است رخ بدهد. برخی می گویند که وسطِ هفت سال عذاب اتفاق می افتد. برخی می گویند، در زمانی پس از هفت سال عذاب رخ خواهد داد. و برخی دیگر می گویند که در زمان بازگشت خشمگینانۀ مسیح در پایان دورۀ عذاب به وقوع خواهد پیوست.

این موضوع آنقدر مهم نیست که به خاطرش چند شاخه شویم، همۀ چهار گروه می دانند که به هر حال ربوده شدن کلیسا یا در زمان هفت سال عذاب و یا حوالی آن رخ خواهد داد. بهتر است که به جای داشتن اختلاف نظر، نکات مشترک را ببینیم و از این توافق لذت ببریم! و اینکه هر یک از ما چه اعتقادی دارد در اصل قضیه تغییری ایجاد نخواهد کرد و این اتفاق به هر حال رخ خواهد داد.

باید به شما بگویم که در بیست و پنج سال اول زندگیم به عنوان مسیحی، اعتقاد داشتم که ربوده شدن کلیسا پیش از هفت سال عذاب رخ خواهد داد. این اعتقاد را داشتم چون اینگونه به من آموزش داده شده بود و همچنین نمی خواستم آنچه را در کتاب مکاشفه خوانده بودم مورد بحث و جستجو قرار دهم! زمانی که کتاب مقدس را برای خودم خواندم، دیدگاهم تغییر کرد. بیایید نگاهی به آنچه انجیل می گوید بیندازیم و نتیجه گیری کنیم. حتی اگر نتوانم شما را راضی کنم که به جبهۀ من بپیوندید، باز هم باید یکدیگر را دوست بداریم!

موعظۀ کوه زیتون (The Olivet Discourse)

بیایید با بررسی فصل بیست و چهارم انجیل متی آغاز کنیم، بخشی ازکتاب مقدس که در رابطه با حوادث آخر زمان و بازگشت مسیح بسیار بنیادین است. این فصل و فصل 25 از کتاب متی، به نام موعظۀ کوه زیتون معروف هستند زیرا این دو فصل گزارشی از موعظه ای است که مسیح به برخی از نزدیک ترین حواریون³ خود در کوه زیتون داد. زمانی که آن را می خوانیم متوجه بسیاری از اتفاقات آخر زمان می شویم و متوجه می شویم که به حواریون مسیح که در آنجا حاضر بودند چه چیزهایی گفته شد و دربارۀ زمان ربوده شدن کلیسا به نتایجی می رسیم:

در حالیکه عیسی از معبد خارج می شد، شاگردانش توجه او را به بناهای معبد جلب نمودند. عیسی به آنها گفت : «آیا این بناها را نمی بینید؟ یقین بدانید که هیچ سنگی از آن بر سنگ دیگر باقی نخواهد ماند بلکه همه فرو خواهند ریخت.» وقتی عیسی در روی کوه زیتون نشسته بود شاگردانش به نزد او آمدند و به طور محرمانه به او گفتند: «به ما بگو، کی این امور واقع خواهد شد؟ و نشانه آمدن تو و رسیدن آخر زمان چه خواهد بود؟» (متی 1:24-3).

حواریون مسیح می خواستند بدانند که در آینده چه رخ خواهد داد. به خصوص اینکه چه زمانی ساختمان های معبد ویران خواهد شد (چنانچه مسیح از قبل گفته بود) و نشانۀ آمدن او و آخر زمان چه خواهد بود.

با نگاهی به گذشته در می یابیم که ساختمان های معبد در سال 70 پس از میلاد توسط ژنرال تیتوس و ارتش روم ویران شد. ما می دانیم که مسیح هنوز برای ربودن کلیسا باز نگشته است، بنابراین این دو اتفاق هم زمان نیستند.

مسیح به سوالات آنها پاسخ می دهد (Jesus Answers Their Questions)

به نظر می رسد که متی پاسخ مسیح به اولین سوال که راجع به ویرانی معابد بود را ثبت نکرده است، اما لوقا این کار را کرده است (لوقا 12:21-24 را ببینید). در انجیل متی، مسیح بلافاصله صحبت را با نشانه هایی که پیش از بازگشت او و آخر زمان وجود خواهند داشت آغاز کرد:

عیسی جواب داد: «مواظب باشید که کسی شما را گمراه نسازد زیرا بسیاری به نام من خواهند آمد و خواهند گفت: «من مسیح هستم» و بسیاری را گمراه خواهند کرد. زمانی می آید که شما صدای جنگها را از نزدیک و اخبار مربوط به جنگ در جاهای دور را خواهید شنید. هراسان نشوید، چنین وقایعی باید رخ دهد اما پایان کار هنوز نرسیده است زیرا ملتی با ملت دیگر و دولتی با دولت دیگر جنگ خواهد کرد و قحطی ها و زمین لرزه ها در همه جا پدید خواهد آمد. این ها همه مثل آغاز درد زایمان است (متی4:24-8، همراه با تاکید).

از ابتدای این موعظه مشخص ایت که مسیح ایمان داشت که پیروان قرن اولیِ او ممکن بود در زمان اتفاقاتی که قبل از بازگشت او رخ خواهد داد، زنده باشند. توجه کنید که او از ضمیر «شما» استفاده کرد. مسیح در فصل بیست و چهار بیست بار از ضمیر «شما» استفاده کرده است، بنابراین تمام مخاطبین او باور کرده بودند که آنچه مسیح گفت را خواهند دید.

می دانیم که تمام یاران مسیح که در آن روز با او بودند مدتهای مدیدی است که مرده اند. اما این دلیل نمی شود که بگوییم مسیح آنها را فریب داده است، بلکه مسئله اینجاست که او خود نیز نمی دانست که زمان بازگشتش کی خواهد بود (متی 36:24). در واقع این امکان وجود داشت که مخاطبین او در کوه زیتون در زمان باز گشت او زنده باشند.

یکی از نگرانی های مسیح این بود که پیروان او ممکن است گول مسیحان دروغین را بخورند، اتفاقی که در آخر زمان رخ خواهد داد. می دانیم که دجال خود یک مسیحِ دروغین خواهد بود و بیشتر جهانیان را فریب خواهد داد. آنها تصور خواهند کرد که او منجیِ بزرگ و فوق العاده ای است.

مسیح گفت که جنگ و قحطی و زلزله خواهد بود، اما اینها نشانه هایی از آمدن او نیستند بلکه تنها مانند آغازِ درد زایمان هستند. می توانیم بگوییم که این علائم در طول این 2000 سال رخ داده است. اما مسیح سپس از چیزی صحبت می کند که هنوز هم رخ نداده است.

عذاب جهانی آغاز می شود (Worldwide Tribulation Begins)

در آن وقت شما را برای شکنجه و کشتن تسلیم خواهند نمود و تمام جهانیان به خاطر ایمانی که به من دارید از شما متنفر خواهند بود و بسیاری ایمان خود را از دست خواهند داد و یکدیگر را تسلیم دشمن نموده از هم متنفر خواهند شد. پیامبران دروغین زیادی بر خواهند خاست و بسیاری را گمراه خواهند نمود. و شرارت بقدری زیاد می شود که محبت آدمیان نسبت به یکدیگر سرد خواهد شد. اما هر کس تا آخر پایدار بماند نجات خواهد یافت و این مژده پادشاهی الهی در سراسر عالم اعلام خواهد شد تا برای همه ملتها شهادتی باشد و آنگاه پایان کار فرا می رسد (متی 9:24-14، همراه با تاکید).

باز هم اگر از کسانی که در آن روز حاضر بودند می پرسیدید که، «آیا انتظار دارید که در زمان تحقق همۀ اینها زنده باشید؟» مطمئناً پاسخ آنها مثبت بود. مسیح همچنان از ضمیر «شما» استفاده می کرد.

چنانچه خواندیم، پس از «درد زایمان» اتفاقی خواهد افتاد که هنوز رخ نداده است، عذاب جهانیِ مسیحیان.

همۀ ملل و یا به عبارتی همۀ گروه ها و قوم های نژادی از ما متنفر خواهند شد. مسیح از زمانی خاص صحبت کرد نه زمانی در طول صدها سال زیرا در جملۀ بعد از آن گفت، «در آن وقت بسیاری ایمان خود را از دست خواهند داد و یکدیگر را تسلیم دشمن نموده از هم متنفر خواهند شد.»

او به وضوح می گوید که برخی از مسیحیان ایمان خود را از دست خواهند داد و از دیگر مسیحیان متنفر خواهند شد. بنابراین زمانی که عذاب جهانی آغاز خواهد شد نتیجه این خواهد بود که بسیاری از کسانی که ادعا می کنند که پیرو مسیح هستند، ترک دین و آیین می کنند. قطع نظر از اینکه آنها مومنان راستینند یا دروغین، میشند یا بز، ترک دین خواهند کرد و دیگر مومنان را تسلیم دشمن خواهند کرد و از آنهایی که روزی ادعای دوست داشتنشان را داشتند متنفر خواهند شد. نتیجه پاک سازی همۀ کلیساهای جهان خواهد بود.

سپس تعداد پیامبران دروغین افزایش خواهد یافت که یکی از آنها در کتاب مکاشفه به عنوان شریکِ دجال نشان داده شده است (مکاشفه 11:13-18؛ 20:19، 10:20 را ببینید). بی قانونی تا جایی پیشرفت خواهد کرد که ذره ای عشق در دل انسانها باقی نخواهد ماند و گناهکاران کاملاً بی عاطفه و سنگ دل خواهند شد.

شهیدان و بازماندگان (Martyrs and Survivors)

اگرچه مسیح گفت که مومنان جان خود را دست خواهند داد (9:24 را ببینید)، اما این اتفاق برای همه نخواهد افتاد زیرا او وعده داد که کسانی که تا آخر پایدار بمانند نجات خواهند یافت (13:24 را ببینید).یعنی اگر آنها فریب مسیح دروغین و پیامبران کاذب را نخورند و در مقابل وسوسه هایی که آنها را به سوی ترک ایمانشان می کشاند، مقاومت کنند، توسط مسیح زمانی که می آید تا آنها را با خود به آسمانها ببرد، نجات خواهند یافت. این دوران عذاب و نجات مختصراً بر دانیال نبی آشکار شد:

چنان‌ زمان‌ تنگی‌ خواهد شد كه‌ از حینی‌ كه‌ امّتی‌ به‌ وجود آمده‌ است‌ تا امروز نبوده‌، و در آن زمان‌ هر یك‌ از قوم‌ تو كه‌ در دفتر مكتوب‌ یافت‌ شود رستگار خواهد شد. و بسیاری‌ از آنانی‌ كه‌ در خاك‌ زمین‌ خوابیده‌اند بیدار خواهند شد، اما اینان‌ به‌ جهت‌ حیات‌ جاودانی‌ و آنان‌ به‌ جهت‌ خجالت‌ وحقارت‌ جاودانی‌ (دانيال 1:12-2).

از روی بخشندگی باز هم در آ ن دوران رستگاری عطا خواهد شد، چنانچه مسیح وعده داد که انجیل به گوشِ

همۀ ملل (تحت اللفظی آن: گروهها و قوم های نژادی) خواهد رسید تا فرصت نهاییِ توبه به آنها داده شود و سپس آخر زمان خواهد رسید.⁴ جالب است که در کتاب مکاشفه می خوانیم که چه چیزی می تواند به خوبی انجام وعده مسیح باشد:

و فرشته‌ای‌ دیگر را دیدم‌ که‌ در وسط‌ آسمان‌ پرواز می‌کند و انجیل‌ جاودانی‌ را دارد تا ساکنان‌ زمین‌ را از هر امت‌ و قبیله‌ و زبان‌ و قوم‌ بشارت‌ دهد، و به‌ آواز بلند می‌گوید: «از خدا بترسید و او را تمجید نمایید، زیرا که‌ زمان‌ داوری او رسیده‌ است‌. پس‌ او را که‌ آسمان‌ و زمین‌ و دریا و چشمه‌های‌ آب‌ را آفرید، پرستش‌ کنید.»

برخی تصور می کنند که دلیل اینکه یک فرشته انجیل را بشارت می دهد این است که در آن دوران هفت سالۀ عذاب، ربوده شدن کلیسا به وقوع خواهد پیوست و تمام مومنان بُرده خواهند شد. البته این برداشت هم بر اساس حدس و گمان است.

دجال (The Antichrist)

دانیال نبی گفت که دجال جایگاهی در بازسازی معبد در اورشلیم و در دوران هفت سالۀ عذاب خواهد داشت و ادعا خواهد کرد که خداوند است (دانيال 27:9 را که بعدها مطالعه خواهیم کرد، ببینید). همین رخداد بود که مسیح در زمان موعظۀ کوه زیتون در ذهن داشت:

پس‌ چون‌ مکروهِ ویرانی‌ را که‌ به‌ زبان‌ دانیال‌ نبی‌ گفته‌ شده‌ است‌، در مقام‌ مقدس‌ بر پا شده‌ بینید – هر که‌ خواند دریافت‌ کند. آنگاه‌ هر که‌ در یهودیه‌ باشد به‌ کوهستان‌ بگریزد؛ و هر که‌ بر بام‌ باشد، به جهت‌ برداشتن‌ چیزی‌ از خانه‌ به‌ زیر نیاید؛ و هر که‌ در مزرعه‌ است‌، به جهت‌ برداشتن‌ رخت‌ خود برنگردد. لیکن‌ وای‌ بر آبستنان‌ و شیردهندگان‌ در آن‌ ایام‌! پس‌ دعا کنید تا فرار شما در زمستان‌ یا در سبت‌ نشود، زیرا که‌ در آن‌ زمان‌ چنان‌ مصیبت‌ عظیمی‌ ظاهر می‌شود که‌ از ابتدای‌ عالم‌ تا کنون‌ نشده‌ و نخواهد شد!⁵ و اگر آن‌ ایام‌ کوتاه‌ نشدی‌، هیچ‌بشری‌ نجات‌ نیافتی‌، لیکن‌ بخاطر برگزیدگان‌، آن‌ روزها کوتاه‌ خواهد شد (متی 15:24-22).

این بخش توضیحی خاص ترو مفصل تر است از عذابی که مسیح قبلاً راجع به آن صحبت کرده بود (9:24 را ببینید). زمانی که دجال خود را خداوند از معبد اورشلیم معرفی می کند، آزار و اذیتی غیرقابل تصور علیه ایمان داران به مسیح شیوع می یابد. زمانی که این شخص خود را خداوند معرفی می کند انتظار دارد که همه او را باور کنند. در نتیجه همۀ مومنان راستین مسیح دشمنان رسمیِ او می شوند و باید دستگیر و کشته شوند. به همین دلیل است که مسیح گفت مومنان در یهودیه بدون معطلی به کوهستان می گریزند و دعا می کنند که فرارشان به هیچ دلیلی به تاخیر نیفتد.

حدس من این است که زمانی که این اتفاق می افتد فرار کردن مومنان به نقاط دور فکر خوبی است، چرا که احتمالاً این اتفاق در تمام جهان از طریق تلویزیون پخش خواهد شد. کتاب مقدس به ما می گوید که همۀ جهانیان فریب دجال را خواهند خورد زبرا آنها فکر می کنند که او مسیح آنان است و با او بیعت خواهند کرد. زمانی که او خود را خداوند اعلام می کند، آنها او را باور خواهند کرد و خواهند پرستید. زمانی که علیه خداوند حقیقی – خداوند مسیحیان – کفرگویی می کند، تمام جهانیان را ترغیب می کند که از کسانی که او را نمی پرستند متنفر شوند (مکاشفه 1:13-8 را ببینید).

مسیح به مردمان خود رهاییِ حتمی به وسیلۀ «کوتاه کردن» روزهای عذاب را وعده داد؛ در غیر این صورت، «هیچ‌بشری‌ نجات‌ نخواهد یافت» (22:24). کوتاه کردن روزها به خاطر برگزیدگان، می بایست ارجاعی باشد به نجات دادن آنها زمانی که او می آید و آنها را به آسمان می برد. اما مسیح در اینجا به ما نمی گوید که چه مدت پس از ادعای خداییِ دجال، رهاییِ موعود به وقوع خواهد پیوست.

به هر حال، بار دیگر متوجه می شویم که مسیح در آن روز مخاطبین خود را با این گمان ترک کرد که ادعای خداییِ دجال و جنگ بر پا کردن او علیه مسیحیان را خواهند دید. این مطلب در مقابل کسانی قرار می گیرد که می گویند آن مومنان پیش از این رخداد به آسمانها برده خواهند شد. اگر از پطرُس، یعقوب و یا یوحنا می پرسیدیم که آیا مسیح قبل از ادعای خداییِ شخص دجال، بازخواهد گشت، آنها پاسخ می د ادند: «ظاهراً خیر.»

جنگ علیه قدوسین (War Against Saints)

کتاب مقدس در قسمت هایی، آزار و اذیت شدن مومنان توسط دجال را پیش گویی می کند. مثلاً بر یوحنا آشکار شد و او هم در کتاب مکاشفه ثبت کرد که:

و به‌ وی‌ (دجال) دهانی‌ داده‌ شد که‌ به‌ کبر و کفر تکلم‌ می‌کند؛ و قدرتی‌ به‌ او عطا شد که‌ مدت‌ چهل‌ و دو ماه‌ عمل‌ کند. پس‌ دهان‌ خود را به‌ کفرها بر خدا گشود تا بر اسم‌ او و خیمه‌ او و سکنه‌ آسمان‌ کفر گوید. و به‌ وی‌ داده‌ شد که‌ با مقدسین‌ جنگ‌ کند و بر ایشان‌ غلبه‌ یابد؛ و تسلط‌ بر هر قبیله‌ و قوم‌ و زبان‌ و امت‌، بدو عطا شد (مکاشفه 5:13-7، همراه با تاکید).

توجه کنید که به دجال به مدت 42 ماه و یا به طور دقیق تر سه سال و نیم اختیار داده می شود که فعالیت کند. جالب است که این زمان دقیقاً نصف هفت سال عذاب است. منطقی به نظر می رسد که فکر کنیم 42 ماهِ آخر هفت سال عذاب به دجال اجازۀ فعالیت داده شود، چرا که زمانی که مسیح باز می گردد و در پایان هفت سال عذاب علیه او و سپاهش جنگ بر پا می کند، اختیار از او گرفته می شود.

روشن است که منظور از این 42 ماه قدرت فعالیت، قدرت و اختیار خاصی است، چرا که مطمئناً به دجال از جانب خداوند تا حدی اختیار داده خواهد شد. منظور از این اختیار خاص برای فعالیت می تواند زمانی باشد که به او داده می شود تا بر قدوسین غلبه کند، زیرا در کتاب دانیال می خوانیم که:

پس‌ ملاحظه‌ كردم‌ و این‌ شاخ‌ با مقدّسان‌ جنگ‌ كرده‌، بر ایشان‌ استیلا یافت‌. تا حینی‌ كه‌ قدیم‌الایام‌ آمد و داوری‌ به‌ مقدّسان‌ حضرت‌ اعلی‌ تسلیم‌ شد و زمانی‌ رسید كه‌ مقدّسان‌ ملكوت‌ را به‌ تصرّف‌ آوردند… و سخنان‌ به‌ ضدّ حضرت‌ اعلی‌ خواهد گفت‌ و مقدّسان‌ حضرت‌ اعلی‌ را ذلیل‌ خواهد ساخت‌ و قصد تبدیل‌ نمودن‌ زمانها و شرایع‌ خواهد نمود و ایشان‌ تا زمانی‌ و دو زمان‌ و نصف‌ زمان‌ به‌ دست‌ او تسلیم‌ خواهند شد (دانيال21:7-22 و 25، همراه با تاکید).

دانیال پیش بینی کرد که قدوسین «تا زمانی‌ و دو زمان‌ و نصف‌ زمان‌» تسلیم دجال خواهند شد. این عبارت رمزی باید بر اساس مقایسۀ میان مکاشفه 6:12 و 14 به سه سال و نیم تعبیر شود. در مکاشفه 6:12 به ما گفته می شود که به زنی نمادین، مکانی در بیابان داده خواهد شد که به مدت 1260 روز،که به حسابِ سالِ 360 روزه می شود سه سل و نیم، «نگهداری شود». سپس تنها 8 آیه بعد، از او دوباره صحبت می شود و گفته می شود که به او مکانی در بیابان داده خواهد شد و از او به مدت زمانی‌ و دو زمان‌ و نصف‌ زمان‌ نگهداری می شود. بنابراین «زمانی‌ و دو زمان‌ و نصف‌ زمان‌» برابر با 1260 روز یا سه سال و نیم است.

بنابراین کلمۀ «زمان» در این متن به معنای سال است و «زمانها» به معنای دو سال است، و «نصف زمان» به معنای نیم سال است. این عبارت غیرمعمول که در مکاشفه 14:12دیده می شود، می بایست معنی همان چیز را که در دانیال 21:7 است بدهد. بنابراین، حال ما می دانیم که قدوسین به مدت سه سال و نیم به دست دجال تسلیم خواهند شد، همین مدت زمانی که به دجال قدرت عمل داده خواهد شد و در مکاشفه 5:13 ثبت شده است.

من فکر نمی کنم لازم به گفتن باشد که این 42 ماه، دوره های دقیقی از زمان خواهند بود. اگر این چند ماه از زمان ادعای خداییِ دجال و در وسط 7 سال عذاب آغاز شوند، قدوسین در سه سال و نیم دوم تسلیم دست او خواهند شد و در پایان این دورۀ 7 سالۀ عذاب مسیح خواهد آمد و آنها را رهایی خواهد داد. اما اگر این دورۀ 42 ماهه از زمان دیگری در این دورۀ 7 سالۀ عذاب آغاز شود، می توانیم نتیجه بگیریم که ربوده شدن کلیسا در زمانی پیش از پایان 7 سال عذاب رخ خواهد داد.

مشکلی در حالت دومی که در بالا مطرح شد وجود دارد و آن اینکه این حالت ایجاب می کند که قدوسین قبل از اینکه در خطر باشند و در زمان ادعای خدایی او به سمت کوهستان فرار کنند، تسلیم دست دجال می شوند. این نظریه غیرمنطقی به نظر می رسد.

مشکل حالت اول این است که قدوسین در طول داوری عظیم و جهانی خداوند که در کتاب مکاشفه می خوانیم، همچنان در روی زمین خواهند بود. اینبخش را بعداً بررسی خواهیم کرد.

حال به موعظۀ کوه زیتون باز می گردیم.

مسیح های دروغین (False Messiahs)

مسیح در آیات بعدی به طور مبسوط تر برای حواریون خود اهمیت مسئلۀ فریب نخوردن توسط مسیح های دروغین را شرح می دهد:

آنگاه‌ اگر کسی‌ به‌ شما گوید: «اینک‌ مسیح‌ در اینجا یا در آنجا است‌» باور مکنید، زیرا که‌ مسیحان‌ کاذب‌ و انبیا کذَبه‌ ظاهر شده‌، علامات‌ و معجزات‌ عظیمه‌ چنان‌ خواهند نمود که‌ اگر ممکن‌ بودی‌ برگزیدگان‌ را نیز گمراه‌ کردندی‌. اینک‌ شما را از پیش‌ خبر دادم‌. «پس‌ اگر شما را گویند: اینک‌ در صحراست‌، بیرون‌ مروید یا آنکه‌ در خلوت‌ است‌، باور مکنید، زیرا همچنان‌ که‌ برق‌ از مشرق‌ ساطع‌ شده‌، تا به‌ مغرب‌ ظاهر می‌شود، ظهور پسر انسان‌ نیز چنین‌ خواهد شد. و هر جا که‌ مرداری‌ باشد، کرکسان‌ در آنجا جمع‌ شوند (متی 23:24-28).

باز هم می بینیم که مسیح از ضمیر «شما» چندین بار استفاده می کند. مخاطبین او در کوه زیتون انتظار داشتند که در زمان ظهور مسیح های دروغین و پیامبران کاذبی که معجزات بزرگی انجام می دادند زنده باشند. همچنین انتظار داشتند که بازگشت مسیح را که مثل نوری از آسمان می آید شاهد باشند.

البته خطر سقوط در آن زمان بسیار زیاد خواهد بود زیرا شکنجۀ مومنان بسیار هولناک خواهد بود و مسیح و پیامبران دروغین به دلیل معجزاتی که انجام می دهند به راحتی می توانند مردم را متقاعد کنند. به همین دلیل است که مسیح بارها و بارها پیروان خود را از آنچه پیش از آمدنش رخ خواهد داد، آگاه کرد. او نمی خواست که آنها هم مانند بسیاری دیگر گمراه شوند. مومنان راستین و ثابت قدم منتظر مسیح خواهند بود تا مانند نوری از آسمان بازگردد، درحالی که آنهایی که پیروِ حقیقی او نیستند، مانند کرکسان در بیابان جذب مسیح دروغین خواهند شد.

نشانه ها در آسمان (Signs in the Sky)

مسیح اینگونه ادامه داد:

و فورا بعد از مصیبت‌ آن‌ ایام‌، آفتاب‌ تاریک‌ گردد و ماه‌ نور خود را ندهد و ستارگان‌ از آسمان‌ فرو ریزند و قوتهای‌ افلاک‌ متزلزل‌ گردد. آنگاه‌ علامت‌ پسر انسان‌ در آسمان‌ پدید گردد و درآن‌ وقت‌، جمیع‌ طوایف‌ زمین‌ سینه‌ زنی‌ کنند و پسر انسان‌ را بینند که‌ بر ابرهای‌ آسمان‌، با قوّت‌ و جلال‌ عظیم‌ می‌آید؛ و فرشتگان‌ خود را با صور بلند آواز فرستاده‌، برگزیدگان‌ او را از بادهای‌ اربعه‌ از کران‌ تا بکران‌ فلک‌ فراهم‌ خواهند آورد (متی 29:24-31).

تصاویرِ این بخش از موعظۀ کوه زیتون مسیح برای یهودیان آن روزگار آشنا بود، چراکه اینها تصاویری هستند درست از اشعیا و یوئیل که از داوری خداوند زمانی که خورشید و ماه تاریک می شوند، در آخر زمان که اغلب از آن با نام «یوم خداوند» یاد می شود، صحبت می کنند (اشعيا 10:13-11، یوئیل 31:2 را ببینید). سپس تمام ساکنین زمین بازگشت پر شکوه مسیح را از آسمان خواهند دید و خواهند گریست. پس از آن فرشته های مسیح «برگزیدگان او را از چهار باد اربعه، از کران‌ تا بکران‌ فلک‌ جمع خواهند کرد»، که نشان می دهد مومنان واقعاً جمع خواهند شد و در فضا با مسیح ملاقات خواهند کرد و این اتفاق با صدای بلند صور رخ خواهد داد.

باز هم اگر از پطرُس، یعقوب و یا یوحنا در زمان موعظۀ کوه زیتون پرسیده بودید که آیا مسیح قبل از زمان آمدن دجال و عذاب 7 ساله باز می گردد یا پس از آن، آنها پاسخ می دادند، «بعد از آن».

بازگشت و ربوده شدن کلیسا (The Return and the Rapture)

این بخش از موعظۀ کوه زیتون بسیار شبیه است به رخدادی که پولس از آن نوشت، اتفاقی که بدون شک ربوده شدن کلیساست، اتفاقی که هنوز هم شاید عده ای بگویند که قبل از دورۀ 7 ساله رخ خواهد داد. این آیات از کتاب مقدس را که قبلاً در این فصل بررسی کردیم، با هم می خوانیم:

اما ای‌ برادران‌ نمی‌خواهیم‌ شما از حالت‌ خوابیدگان‌ بی‌خبر باشید که‌ مبادا مثل‌ دیگران‌ که‌ امید ندارند، محزون‌ شوید. زیرا اگر باور می‌کنیم‌ که‌ عیسی‌ مرد و برخاست‌، به‌ همینطور نیز خدا آنانی‌ را که‌ در عیسی‌ خوابیده‌اند با وی‌ خواهد آورد. زیرا این‌ را به‌ شما از کلام‌ خدا می‌گوییم‌ که‌ ما که‌ زنده‌ و تا آمدن‌ خداوند باقی‌ باشیم‌، برخوابیدگان‌ سبقت‌ نخواهیم‌ جست‌. زیرا خود خداوند با صدا و با آواز رئیس‌ فرشتگان‌ و با صور خدا از آسمان‌ نازل‌ خواهد شد و مردگان‌ در مسیح‌ اول‌ خواهند برخاست‌. آنگاه‌ ما که‌ زنده‌ و باقی‌ باشیم‌، با ایشان‌ در ابرها ربوده‌ خواهیم‌ شد تا خداوند را در هوا استقبال‌ کنیم‌ و همچنین‌ همیشه‌ با خداوند خواهیم‌ بود. پس‌ بدین‌ سخنان‌ همدیگر را تسلی‌ دهید. اما ای‌ برادران‌ در خصوص‌ وقتها و زمانها، احتیاج‌ ندارید که‌ به‌ شما بنویسم‌. زیرا خود شما به‌ تحقیق‌ آگاهید که‌ روز خداوند چون‌ دزد در شب‌ می‌آید. زیرا هنگامی‌ که‌ می‌گویند سلامتی‌ و امان‌ است‌، آنگاه‌ هلاکت ایشان‌ را ناگهان‌ فرو خواهد گرفت‌، چون‌ درد زه‌ زن‌ حامله‌ را و هرگز رستگار نخواهند شد (اول تسالونیکیان 13:4-3:5، همراه با تاکید).

پولس نوشت که مسیح از آسمان با صدای صور خدا پایین می آید و مومنان بالا برده خواهند شد «تا خداوند را در هوا استقبال کنند». این توضیح مانند همان جریانی است که مسیح در متی 30:24-31 شرح می دهد، اتفاقی که بعد از ظهور دجال و دوران عذاب رخ می دهد.

به علاوه، همچنان که پولس به نوشتن دربارۀ بازگشت مسیح ادامه می دهد، زمان این اتفاق را هم ذکر می کند: «وقتها و زمانها» و به خوانندگان یادآوری کرد که از قبل می دانند که «روز خداوند چون‌ دزد در شب‌ می‌آید». پولس معتقد بود که بازگشت مسیح و ربوده شدن کلیسا در «روز خداوند» رخ خواهد داد، روزی که خشم و هلاکت بر کسانی خواهد بود که فکر می‌کنند «در صلح و امنیت» هستند. زمانی که مسیح برای ربودن کلیسا بازگردد، خشمش بر جهانیان خواهد بود.

این مسئله کاملاً با مطالبی که پولس بعدها در نامه ای به تسالونیکیان دربارۀ بازگشن خشمگینانۀ مسیح نوشت، هم آهنگ است:

زیرا که‌ این‌ انصاف‌ است‌ نزد خدا که‌ عذاب‌کنندگان شما را عذاب‌ دهد. و شما را که‌ عذاب‌ می‌کشید، با ما راحت‌ بخشد در هنگامی‌ که‌ عیسی‌ خداوند از آسمان‌ با فرشتگان‌ قوت‌ خود ظهور خواهد نمود. در آتش‌ مشتعل‌ و انتقام‌ خواهد کشید از آنانی‌ که‌ خدا را نمی‌شناسند و انجیل‌ خداوند ما عیسی‌ مسیح‌ را اطاعت‌ نمی‌کنند، که‌ ایشان‌ به‌ قصاص‌ هلاکت‌ جاودانی‌خواهند رسید از حضور خداوند و جلال‌ قوت‌ او هنگامی‌ که‌ آید تا در مقدسان‌ خود جلال‌ یابد و در همه‌ ایمانداران‌ از او تعجب‌ کنند در آن‌ روز، زیرا که‌ شما شهادت‌ ما را تصدیق‌ کردید (دوم تسالونیکیان 6:1-10، همراه با تاکید).

پولس گفت که مسیح باز می‌گردد تا تسالونیکیان مسیحی که در رنج و شکنجه بودند را رهایی بخشد (اول تسالونیکیان 4:1-5 را ببینید)، با فرشتگان خود در آتش مشتعل ظهور می کند تا آنهایی را که مسیحیان را عذاب داده بودند، عذاب کند. این گفته ها، به سختی می تواند شباهتی داشته باشد به ربوده شدن پیش از عذاب (به گفتۀ برخی)،زمانی که کلیسا قبل از آغاز دورۀ 7 سالۀ عذاب ربوده شود، وبه آنچه معمولاً به عنوان ظهور پنهانی مسیح وربودن آرام و پنهانی کلیسا از آن یاد می شود. خیر، این بخش دقیقاً شباهت دارد به آنچه مسیح در متی30:24-31 شرح می دهد، بازگشت او در اواخر دوران عذاب، زمانی که مومنان را با خود می برد و خشمش بر کافران خواهد بود.

روز خداوند (The Day of the Lord)

در همان نامه و در قسمتی بعد، پولس نوشت:

اما ای‌ برادران‌، از شما استدعا می‌کنیم ‌درباره‌ آمدن‌ خداوند ما عیسی‌ مسیح‌ و جمع‌ شدن‌ ما به‌ نزد او، که‌ شما از هوش‌ خود به زودی‌ متزلزل‌ نشوید و مضطرب‌ نگردید، نه‌ از روح‌ و نه‌ از کلام‌ و نه‌ از رساله‌ای‌ که‌ گویا از ما باشد، بدین‌ مضمون‌ که‌ روز مسیح‌ رسیده‌ است‌ (دوم تسالونیکیان 1:2-2).

ابتدا توجه داشته باشید که مسئلۀ مورد بحث پولس بازگشت مسیح و ربوده شدن کلیسا بود. او از «جمع شدن ما با هم» به نزد او نوشت و همان کلماتی را به کار برد که مسیح در متی زمانی که از فرشتگانی که برگزیدگان او را از کران‌ تا بکران‌ فلک‌ «با هم جمع می کند» 31:24 استفاده کرده است.

ثانیاً، پولس این رخدادها را با «روز خداوند» همزمان دانست همان کاری که مسیح در اول تسالونیکیان 13:4-2:5 کرده است. واضح تر از این امکان ندارد.

پولس سپس ادامه داد:

زنهار کسی‌ به‌ هیچ‌ وجه‌ شما را نفریبد، زیرا که‌ تا آن‌ ارتداد، اول‌ واقع‌ نشود و آن‌ مرد شریر یعنی‌ فرزند هلاکت‌ ظاهر نگردد، آن‌ روز نخواهد آمد؛ که‌ او مخالفت‌ می‌کند و خود را بلندتر می‌سازد از هر چه‌ به‌ خدا یا به‌ معبود مسمی‌ شود، بحدی‌ که‌ مثل‌ خدا در هیکل‌ خدا نشسته‌، خود رامی‌نماید که‌ خداست‌ (دوم تسالونیکیان 3:2-4، همراه با تاکید).

مسیحیان تسالونیکی تا حدی، داشتند دربارۀ اینکه آیا روز خداوند که بنابر گفته های پولس می بایست با ربوده شدن کلیسا و بازگشت مسیح آغاز شود، قبلاً آمده بود یا نه، دچار اشتباه می شدند. اما پولس به وضوح گفت که این روز قبل از ارتداد (شاید منظور همان سقوط بزرگی که مسیح از آن در متی 10:24 صحبت می کند، باشد) و قبل از از اینکه دجال از معبد اورشلیم ادعای خدایی کند، نخواهد آمد. بنابراین پولس به مومنان تسالونیکی گفت که نباید قبل از ادعای خداییِ دجال، منتظر بازگشت مسیح، ربوده شدن کلیسا و روز خداوند باشد.⁶

سپس پولس بازگشت مسیح و نابودیِ دجال را توضیح می دهد:

آیا یاد نمی‌کنید که‌ هنگامی‌ که‌ هنوز نزد شما می‌بودم‌، این‌ را به‌ شما می‌گفتم‌؟ و الان‌ آنچه‌ را که‌ مانع‌ است‌ می‌دانید تا او در زمان‌ خود ظاهر بشود. زیرا که‌ آن‌ سرِّ بی‌دینی‌ الان‌ عمل‌ می‌کند فقط‌ تا وقتی‌ که‌ آنکه‌ تا به‌ حال‌ مانع‌ است‌ از میان‌ برداشته‌ شود. آنگاه‌ آن‌ بی‌دین‌ ظاهر خواهد شد که‌ عیسی‌ خداوند او را به‌ نفس‌ دهان‌ خود هلاک‌ خواهد کرد و به‌ تجلی‌ ظهور خویش‌، او را نابود خواهد ساخت‌؛ که‌ ظهور او بعمل‌ شیطان‌ است‌ با هر نوع‌ قوت‌ و آیات‌ و عجایب‌ دروغ‌ و به‌ هر قسم‌ فریب‌ ناراستی‌ برای‌ هالکین‌، از آنجا که‌ محبت‌ راستی‌ را نپذیرفتند تا نجات‌ یابند (دوم تسالونیکیان 5:2-10).

پولس گفت که دجال «با ظهور مسیح» نابود خواهد شد. اگر این «ظهور» همان ظهور او در ربوده شدن کلیسا که در 9 آیه قبل ذکر شد باشد (1:2 را ببینید)، پس دجال در همان زمانی که کلیسا برای ملاقات با خداوند در آسمان جمع می شود، کشته خواهد شد. تایید این مطلب با فصل 19 و 20 از مکاشفه امکان پذیر است. در این دو فصل دربارۀ بازگشت مسیح (مکاشفه 11:19-16 را ببینید)، نابودی دجال و سپاهش (17:19-21 را ببینید)، در بند نهادن شیطان (1:20-3 را ببینید) و اولین رستاخیز (4:20-6 را ببینید)، که در آن مومنانی که در طول دورۀ 7 سالۀ عذاب شهید شده بودند به زندگی باز می گردند، می خوانیم. اگر این رستاخیز واقعاً اولین باشد، به این معنا که اولین رستاخیز بزرگ عادلان باشد، پس تردید کمی وجود دارد که ربوده شدن کلیسا و بازگشت خشمگینانۀ مسیح در همان زمانِ نابودی دجال رخ دهد، چنانچه کتاب مقدس به وضوح به ما می گوید که همۀ کسانی که در مسیح مردند، همراه با جسمشان در زمان ربوده شدن کلیسا قیام خواهند کرد (اول تسالونیکیان 15:4-17 را ببینید).⁷

آماده شدن (Being Ready)

بیایید بار دیگر به موعظۀ کوه زیتون بازگردیم:

«از درخت انجیر درسی بیاموزید: هر وقت شاخه های آن جوانه می زند و برگ می آورند شما می دانید که تابستان نزدیک است. به همان طریق وقتی تمام این چیزها را می بینید بدانید که آخر کار نزدیک بلکه بسیار نزدیک است. بدانید تا همه این چیزها واقع نشود⁸ مردمان این نسل نخواهند مرد. آسمان و زمین ازبین خواهند رفت اما سخنان من هرگز از بین نخواهد رفت» (متی 32:24-35).

مسیح نمی خواست که حواریونش اشتباه کنند و مراقب نباشند و نکتۀ اساسیِ موعظۀ کوه زیتون همین بود. آنها می بایست می دانستند که زمانی که همۀ این چیزها – عذاب جهانی، ترک آیین، ظهور پیامبران و مسیح دروغین، ادعای خداییِ دجال و هر چقدر نزدیکتر به زمان ضهور او می شوند، تاریک شدن ماه و خورشید و افتادن ستارگان را می بینند، او «درست دم در» است.

اما دقیقا بعد از اینکه با آنها از رخدادهایی که چندسال، ماه و یا روز قبل از آمدنش پیش خواهد آمد، سخن گفت، اضافه کرد که زمان بازگشتش به صورت یک راز باقی می ماند:

«هیچ کس غیر از پدر از آن روز و ساعت خبر ندارد ، حتی پسر و فرشتگان آسمانی هم از آن بی خبرند» (متی 36:24).

این آیه چقدر خارج از متن اصلی کلام نقل می شود! معمولاً از آن برای حمایت از این نظریه استفاده می شود که ما اصلاً نمی دانیم مسیح چه زمانی ظهور خواهد کرد، زیرا او ممکن است در هر زمانی بازگردد و کلیسا را برباید. اما در فحوای کلام، منظور مسیح دقیقاً این نیست. او سعی کرد از طریق نشانه هایی که قبل از آمدنش وجود خواهد داشت، حواریون خود را مطمئن سازد که قبل از بازگشت او آماده باشند. اما به آنها گفت که روز و ساعت دقیقاً مشخص نیست. به علاوه، روشن است که مسیح در این متن به بازگشت اول خود قبل از 7 سال عذاب، زمانی که کلیسا به طور پنهانی ربوده می شود، اشاره نمی کرد، بلکه منظور او بازگشتش در اواخر دورۀ عذاب بود. با نگاهی درست به فحوای کلام، دیگر جایی برای بحث دربارۀ این مسئله نمی ماند.

آیا او بازگشتی کاملاً غیرمنتظره خواهد داشت؟

(?His Return – a Complete Surprise)

بحثی که اغلب علیه این نظریه که ربوده شدن کلیسا نزدیک یا در اواخر دورۀ عذاب رخ خواهد داد، این است که چنین بازگشتی بر خلاف آنچه مسیح می گوید غیرمنتظره نخواهد بود زیرا با توجه به حوادث پیش از آن قابل پیش بینی است. آنها معتقدند باید ربوده شدنی پیش از دورۀ 7 سالۀ عذاب وجود داشته باشد، در غیر این صورت مومنان نیازی ندارند که آماده باشند و چنانچه کتاب مقدس می گوید، گوش به زنگ باشند، زیرا می دانند 7 سال یا بیشتر به بازگشت مسیح باقی مانده است.

اما علیه این اعتراض، این حقیقت وجود دارد که کل موعظۀ کوه زیتون مسیح برای این بود که مطمئن شود پیروانش در زمان آمدن او و اواخر دوران عذاب آماده باشند و نشانه ها ی بسیاری را که قبل از آمدنش رخ خواهند داد، برای آنها بازگو کرد. چرا این موعظه پر از پند و نصیحت برای آماده بودن پیروان مسیح است وقتی که خود مسیح هم می داند بازگشتش حداقل چندین سال پس از زمانی است که او درباره اش صحبت کرد؟ ظاهراً مسیح معتقد بود که مسیحیان باید آماده و گوش به زنگ باشند حتی اگر بازگشت او سالها طول بکشد. رسولانی که در رساله هایشان مومنان را پند می دادند که برای آمدن مسیح آماده و گوش به زنگ باشند، در واقع داشتند از خود مسیح تقلید می کردند.

به علاوه آنهایی که اعتقاد دارند که تنها ربوده شدن کلیسا قبل از دوران عذاب، پند و نصیحت های مبنی بر آماده بودن را توجیه می کنند، مشکل دیگری دارند. بر طبق اعتقاد آنها، اولین بازگشت مسیح، قبل از دورۀ 7 سالۀ عذاب است و پس اولین بازگشت مسیح نمی تواند در هر زمانی باشد، بلکه باید دقیقاً 7 سال قبل از پایان عذاب باشد. بنابراین در واقعیت، هیچ نیازی نیست که انتظار داشته باشیم مسیح تا زمانی که رخدادهای جهان برای آغاز 7 سال عذاب مناسب هستند، بازگردد، رخدادهایی که مطمئناً می توانند پیش بینی شوند.

بیشتر کسانی که به ربوده شدن کلیسا قبل از دوران عذاب معتقدند، اگر صادق باشند اعتراف می کنند که بنابر شرایط سیاسی حاکم بر جهان مسیح امروز و فردا نخواهد آمد. هنوز هم اتفاقات پیش بینی شده ای هستند که قبل از دوران 7 سالۀ عذاب باید تحقق یابند. مثلاً به زودی از کتاب دانیال خواهیم آموخت که که دجال پیمانی 7 ساله با اسراییل خواهد بست و همین آغاز دوران عذاب خواهد بود. بنابراین ربوده شدن کلیسا ( اگر 7 سال قبل از پایان دوران عذاب باشد) باید زمانی که دجال با اسراییل قرارداد می بندد، رخ دهد. تا زمانی که چنین چیزی در سیاست جهان نباشد، کسانی که به این سناریو (ربوده شدن کلیسا قبل از دوران عذاب) معتقدند نباید انتظار بازگشت مسیح را داشته باشند.

به علاوه، برای طرفداران نظریۀ ربوده شدن کلیسا قبل از دوران عذاب که معتقدند مسیح در پایا ن دوران عذاب هم بازخواهد گشت، روز بازگشت دوم مسیح قابل محاسبه است. زمانی که ربوده شدن کلیسا رخ دهد، چیزی که بنابر گفته های مسیح تنها پدر آسمانی می داند، با محاسبۀ 7 سال قابل تخمین است.

بازهم، از آنچه مسیح گفت، می توان درک کرد که او نمی خواست که بازگشتش کاملاً غیرمنتظره باشد. در حقیقت او می خواست که با حوادث خاص قبل از دوران عذاب، بازگشتش قابل پیش بینی باشد. او نمی خواست که حواریونش مانند سایر جهانیان مراقب و آماده نباشند. او موعظۀ کوه زیتون خود را اینگونه ادامه داد:

لیکن‌ چنانکه‌ ایام‌ نوح‌ بود، ظهور پسر انسان‌ نیز چنان‌ خواهد بود. زیرا همچنان‌ که‌ در ایام‌ قبل‌ از طوفان‌ می‌خوردند و می‌آشامیدند و نکاح‌ می‌کردند و منکوحه‌ می‌شدند تا روزی‌ که‌ نوح‌ داخل‌ کشتی‌ گشت‌، و نفهمیدند تا طوفان‌ آمده‌، همه‌ را ببرد، همچنین‌ ظهور پسر انسان‌ نیز خواهد بود. آنگاه‌ دو نفری‌ که‌ در مزرعه‌ای‌ می‌باشند، یکی‌ گرفته‌ و دیگری‌ واگذارده‌ شود. و دو زن‌ که‌ دستآس‌ می‌کنند، یکی‌ گرفته‌ و دیگری‌ رها شود.⁹ پس‌ بیدار باشید زیرا که‌ نمی‌دانید در کدام‌ ساعت‌ خداوند شما می‌آید. لیکن‌ این‌ را بدانید که‌ اگر صاحب‌ خانه‌ می‌دانست‌ در چه‌ پاس‌ از شب‌ دزد می‌آید، بیدار می‌ماند و نمی‌گذاشت‌ که‌ به‌ خانه‌اش‌ نقب‌ زند. لهذا شما نیز حاضر باشید، زیرا در ساعتی‌ که‌ گمان‌ نبرید، پسر انسان‌ می‌آید (متی 37:24-44).

بازهم، نگرانی مسیح این بود که وقتی بازمی گردد، پیروانش آماده نباشند. در حقیقت دلیلِ همۀ مطالبی که قبل و بعد از این نکته در موعظۀ کوه زیتون گفت، همین بود. تمام پند ونصیحت های او برای آماده و گوش به زنگ بودن آنها به این دلیل نبود که بازگشت او کاملاً غیرمنتظره خواهد بود، بلکه نشانه ای بود از اینکه چقدر مشکل است که در بدبختی و فلاکت زمانه، همچنان آماده گوش به زنگ بود. به این ترتیب، آنها که منتظر ربوده شدن کلیسا قبل از دوران سختی هستند و فکر می کنند که از بقیۀ مسیحیان آماده ترند، شاید در واقع آمادۀ آنچه پیش خواهد آمد نباشند. اگر انتظاردوران عذاب را نداشته باشند و خود را در میان شکنجه های دجال ببینند، وسوسۀ سقوط و ترک آیین ممکن است بر آنها غلبه کند. بهتر است که برای چیزی آماده باشیم که انجیل می گوید.

و بازهم، اگر از پطرُس، یعقوب و یا یوحنا بپرسیم که چه زمانی انتظار بازگشت مسیح را دارند، آنها از

نشانه هایی که قبل از آمدن مسیح رخ خواهد داد، صحبت خواهند کرد. آنها انتظار ندارند که او را قبل از دوران عذاب و پیدایش دجال ببینند.

دزدی در شب (A Thief in the Night)

توجه داشته باشید که حتی مثالِ «دزد در شب» مسیح هم در آن بخش است که مسیح از نشانه هایی که قبل از آمدنش رخ می دهد و توسط آنها پیروانش گمراه نمی شوند، صحبت می کند. پس این مقایسه نباید اینطور تفسیر شود که هیچ کس دربارۀ زمان بازگشت مسیح هیچ نظری نمی تواند داشته باشد.

هم پولس و هم پطرُس تمثیل «دزد در شبِ» عیسی را در نوشتن دربارۀ «روز خداوند» استفاده کردند (اول تسالونیکیان 2:5-4، دوم پطرُس 10:3 را ببینید). آنها معتقد بودند که این تمثیل به بازگشت خشمگینانۀ مسیح در اواخردوران عذاب ربط دارد. اما جالب است که پولس به خوانندگان خود گفت، «لیکن‌ شما ای‌ برادران‌، در ظلمت‌ نیستید تا آن‌ روز چون‌ دزد بر شما آید» (اول تسالونیکیان 4:5). او به درستی تمثیل مسیح را تفسیر کرد و متوجه بود که آنهایی که گوش به زنگ نشانه ها بودند و فرمانبردارانه مسیح را اطاعت می کردند، در تاریکی نبودند و آمدن مسیح هرگز آنها را شگفت زده نخواهد کرد. برای آنها مسیح مانند دزدی در شب نخواهد آمد. تنها آنهایی که در تاریکی باشند غافلگیر خواهند شد، دقیقاً چیزی که مسیح به ما آموخت. (همچنین استفادۀ مسیح از عبارت «دزد در شب» در مکاشفه 3:3 و15:16 را ببینید، جایی که این عبارت را در اشاره به جنگ «حار مجدون» به کار می برد).

از این نکته به بعد در موعظۀ کوه زیتون، مسیح مکرراً حواریون خود را نصیحت می کند که برای بازگشت او آماده باشند. در عین حال، با تعریف ثمثیلِ خادم، ده باکره، قنطارها و سپس پیش گوییِ داوری میشان و بزان به آنها می گوید که چطور باید آماده باشند. تقریبا در همۀ موارد، آنها را آگاه کرد که دوزخ در انتظارشان خواهد بود اگر در زمان بازگشت او آماده نباشند (متی 50:24-51؛ 30:25 و 41-46 را ببینید). آماده بودن یعنی اینکه زمانی که او باز می گردد ما در حال انجام خواست خداوند باشیم.¹⁰

اعتراضی دیگر (Another Objection)

برخی به ربوده شدن کلیسا در اواخر دوران عذاب اعتراض می کنند، بدین شکل که با استفاده مثالهایی مثل داستان نوح، لوط و بنی اسراییل در مصر، می گویند بر اساس انجیل عادلان هرگز توسط گناهکاران مجازات نمی شوند.

در حقیقت، ما مطمئناً دلیل خوبی داریم که باورکنیم عادلان در طول دوران 7 سالۀ عذاب از خشم خداوند رنج نخواهند دید، چرا که چنین طرز فکری درنقطۀ مقابل بسیاری از وعده های انجیل قرار می گیرد (مثلاً اول تسالونیکیان9:1-10 و 8:5 را ببینید).

اما مسیح دوران عذاب را که در آن عادلان بسیار رنج خواهند دید را پیش گویی کرد. این اتفاق، از جانب خداوند نیست بلکه از جانب گناهکاران است. مسیحیان معاف از شکنجه و عذاب نیستند – این مسئله به آنها وعده داده شده است. در طول دوران 7 سالۀ عذاب بسیاری از مومنان جان خود را از دست خواهند داد (متی 9:24؛ مکاشفه 9:6-11؛ 15:13؛ 5:16-6؛ 6:17؛ 24:18؛ 2:19 را ببینید). بسیاری نیز سر از تنشان جدا خواهد شد (مکاشفه 4:20 را ببینید).

بنابراین اگر همۀ مومنان در ملتی خاص شهید شوند، هیچ چیز نمی تواند جلوی خشم خداوند را بر آن ملت بگیرد. و مطمئناً اگر در ملتی مومنانی وجود دارند، خداوند قادر است آنها را از داوری خود که بر گنهکاران است، مصون بدارد. او در زمان داوری اش بر مصر در زمان موسی، این مسئله را ثابت کرد. خداوند حتی اجازه نداد که بر بنی اسراییل سگی پارس کند، در حالی که داوری پس از داوری بر مصریان ریخته می شد (خروج 7:11 را ببینید). به همین صورت، در کتاب مکاشفه می خوانیم که ملخ ها آزاد شدند تا افراد گناهکار را در روی زمین به مدت 5 ماه عذاب دهند، اما اجازه نداشتند 144000 خادم یهودی را که مهر مخصوصی بر پیشانیشان بود، آزار دهند (مکاشفه 1:9-11 را ببینید).

ربوده شدن کلیسا در کتاب مکاشفه (The Rapture in Revelation)

در هیچ قسمت از کتاب مکاشفه چیزی دربارۀ ربوده شدن کلیسا و یا ظهور مسیح نمی خوانیم، به جز یک مورد که در مکاشفه 19، ذکر شده است، زمانی که او می آید تا دجال و سپاهش را در جنگ حار مجدون نابود کند. ربوده شدن کلیسا حتی در این زمان ثبت نشده است. اما رستاخیز شهیدان دوران عذاب در آن زمان ذکر شده است (4:20 را ببینید). زیرا پولس گفت که کسانی که در مسیح می میرند در بازگشت او قیام خواهند کرد، که همان زمان کلیسا هم ربوده خواهد شد، این بخش به اضافۀ آیات دیگری که بررسی کردیم، ما را به این باور می رساند که ربوده شدن کلیسا قبل از پایان دورۀ 7 سالۀ عذاب که در فصل 19 و 20 از مکاشفه شرح داده شده، رخ نخواهد داد.

اما دیدگاههای دیگری نیز وجود دارد.

برخی ربوده شدن کلیسا را در فصل 6 و 7 از مکاشفه پیدا می کنند. در مکاشفه 12:6-13، می خوانیم که خورشید «مانند پلاسی سیاه» می شود و ستارگان از آسمان فرو می ریزند، دو نشانه ای که بر طبق گفته های عیسی دقیقاً قبل از آمدنش و جمع کردن برگزیدگان رخ می دهد (متی 29:24-31 را ببینید). سپس کمی بعد در فصل 7، از جمعیتی عظیم در بهشت از ملل، قبایل و زبانهای مختلف می خوانیم که «از عذاب‌ سخت‌ بیرون‌ می‌آیند» (14:7). از اینان به عنوان شهید، مانند گروهی که در فصل قبل ذکر شده اند، نام برده نمی شود (9:6-11 را ببینید)، که همین باعث می شود متوجه شویم آنها شهید نشده اند بلکه ربوده شده اند – مومنانی که از عذاب بیرون برده شده اند.

تصور اینکه ربوده شدن کلیسا مدت زمانی پس از رخدادهای کیهانی که در مکاشفه 12:6-13 ذکر شده، رخ خواهد داد، مطمئناً به دلیل آنچه مسیح در متی 29:24-31 گفت درست است. اما به ما هیچ نشانۀ قطعی دربارۀ اینکه حوادث کیهانی ذکر شده در مکاشفه 12:6-13 دقیقاً چه زمانی از دوران 7 سالۀ عذاب رخ خواهد داد، داده نشده است. اگر حوادث شرح داده شده در 1:6-13 متوالی باشند، و اگر ربوده شدن کلیسا درست بعد از 13:6 رخ دهد، به این نتیجه می رسیم که ربوده شدن کلیسا قبل از ظهور دجال (1:6-2 را ببینید)، جنگ جهانی (3:6-4 را ببینید)، قحطی (5:6-6 را ببینید)، مرگ ربعی از جمعیت زمین توسط جنگ، قحطی، طاعون و حیوانات درنده (مکاشفه 7:6-8 را ببینید) و شهید شدن عدۀ زیادی از مردم (مکاشفه 9:6-11 را ببینید) رخ نخواهد داد. مطمئناً تمام این حوادث قبل از پایان دورۀ عذاب رخ خواهد داد، اما این حوادث می توانند شرحی بر این دوره باشند، و ربوده شدن کلیسا نیز در آخر این دوران خواهد بود.

این حقیقت که کتاب مکاشفه دو دوره از 7 داوری را نشان می دهد (بعد از فصل 8: «داوری با دمیدن درصور» و داوری به همراه بلا) اهمیت و اعتبار می دهد به این نظریه که ربوده شدن کلیسا قبل از پایان دورۀ عذاب خواهد بود. گفته می شود که دومین مورد از میان این دو، خشم خداوند را پایان می دهد (1:15 را ببینید). اما قبل از اینکه داوری به همراه بلا آغاز شود یوحنا چیزی می بیند که «شبیه دریای بلور آمیخته به آتش بود و در کنار دریای بلور آن کسانی که بر حیوان وحشی و پیکرۀ او و عدد اسمش پیروز شده بودند قرار داشتند و چنگ هائی را که خدا به آنها داده بود در دستهایشان دیده می شد» (2:15). قدوسین پیروز ممکن است ربوده یا شهید شوند. کتاب مقدس به ما نمی گوید که کدام یک پیش خواهد آمد. به علاوه ما نمی دانیم که آیا 2:15 رابطۀ زمانی با صحنه هایی که نزدیک به آن توضیح داده می شود، دارد یا نه.

حقیقت دیگری که در مکاشفه یافت می شود و می تواند اهمیت و اعتبار دهد به این نظریه که ربوده شدن کلیسا قبل از پایان دورۀ عذاب خواهد بود، این است که: در زمان پنجمین «داوری با دمیدن در صور» که در مکاشفه 1:9-12 ثبت شده است، به ما گفته می شود که ملخ ها اجازه دارند به‌ کسانی‌ آسیب‌ برسانند که‌ «مهر خدا را بر پیشانی‌ خود ندارند» (4:9). تنها کسانی که آن مهر را دارند 144000 نفر اسراییلی هستند (مکاشفه 3:7-8 را ببینید). بنابراین به نظر می رسد که بقیۀ مومنان باید قبل از پنجمین داوری ربوده شده باشند؛ در غیراین صورت، از آسیب ملخ ها در امان نخواهند بود. به علاوه، از آنجایی که ملخ ها به مدت 5 ماه مردم را عذاب خواهند داد (5:9 و 10)، اینطور تصور می شود که ربوده شدن کلیسا باید حداقل 5 ماه قبل از پایان دوران 7 سالۀ عذاب صورت بگیرد.

البته راههایی برای مقابله با این منطق وجود دارد. شاید کسانی باشند که مهر بر پیشانی دارند اما در این بخش خلاصه شده از مکاشفه ثبت نشده اند. به هر حال اگر این مطلب ثابت می کند که ربوده شدن کلیسا قبل از پنجمین داوری است، همچنین نشان می دهد که گروهی از مومنان خواهند بود که قبل از هجوم ملخ ها ربوده نخواهند شد – همان 144000 اسراییلی که مهر بر پیشانی دارند. اما آنها از خشم خداوند که در ملخ های وحشی آشکار می شوند در امان خواهند بود.

نتیجۀ تمام این مباحث چیست؟ من تنها می توانم به این نتیجه برسم که ربوده شدن کلیسا یا در آخر دوران عذاب و یا نزدیک به زمان پایان آن رخ خواهد داد. مومنان نباید نگران این باشند که از خشم خداوند رنج ببرند بلکه باید برای شکنجه و عذاب سخت و احتمالاً شهادت آماده باشند.

دوران عذاب (The Tribulation Period)

بیایید زمانی را صرف کنیم برای مطالعۀ دقیق ترِ آنچه کتاب مقدس از دوران عذاب آموزش می دهد. ما چطور متوجه می شویم که این دوران 7 سال به طول می انجامد؟ باید کتاب دانیال را مطالعه کنیم، کتابی که در کنار کتاب مکاشفه احتمالاً فاش کننده ترین کتاب انجیل در رابطه با آخر زمان باشد.

در فصل نهم از این کتاب، متوجه می شویم که دانیال به همراه دوستان یهودی خود در بابل اسیر است. دانیال هنگام مطالعۀ کتاب ارمیا، متوجه می شود که دوران اسارت یهودیان در بابل 70 سال خواهد بود (دانيال 2:9، ارمیا 11:25-12 را ببینید). وقتی که متوجه می شود که این هفتاد سال رو به پایان است، دعا کردن را آغاز می کند و به گناهان مردم خود اعتراف می کند و تقاضای رحمت و بخشش می کند. در پاسخ به دعاهای او، جبرائیل بر او نازل می شود و آیندۀ بنی اسراییل را از زمان عذاب تا بازگشت مسیح برایش آشکار می کند. نبوتی که در دانیال 24:9-27 وجود دارد یکی از شگفت انگیزترین های کتاب مقدس است. در زیر این آیات را به همراه نظر خودم در داخل پرانتز، می بینید:

«به امر خدا برای قوم تو (بنی اسراییل) و شهر مقدس تو (اورشلیم) هفتاد «هفته» (اینها مسلماً هفته های سال هستند یا 490سال) طول خواهد كشید تا طبق پیشگویی انبیاء فساد و شرارت (احتمالاً گناهان زیاد بنی اسراییل – به صلیب کشیدن مسیحشان) از بین برود، كفاره گناهان داده شود (بدون شک اشاره دارد به کار رستگارانۀ مسیح بر روی صلیب)، عدالت جاودانی (آغاز سلطنت مسیح بر روی زمین) برقرار گردد و قدس الاقداس (احتمالاً اشاره دارد به ایجاد معبد هزار ساله) دوباره تقدیس شود. بدان و آگاه باش كه از زمان صدور فرمان بازسازی اورشلیم (این فرمان توسط شاه اردشیر صادر شد در سال 445 پیش از میلاد) تا ظهور رهبر برگزیده خدا (عیسی مسیح)، هفت «هفته» و شصت و دو «هفته» (در مجموع 69 هفته یا 483 سال) طول خواهد كشید و با وجود اوضاع بحرانی، اورشلیم با كوچه ها و حصارهایش بازسازی (قبلاً توسط بابلیان تخریب شده بود) خواهد شد. «پس از آن دوره شصـت و دو «هفته» (483 سال بعد از فرمان سال 445 قبل از میلاد)، آن رهبـر برگزیده كشته خواهد شد (مسیح در سال 32 پس از میلاد مصلوب خواهد شد، که اگر با تقویم یهودی هر سال را 360 روز حساب کنیم)، ولی نه بـرای خودش. سپس پادشاهی (دجال) همراه سپاهیانش به اورشلیم و خانه خدا (اشاره دارد به نابودی اورشلیم توسط تیتوس و سپاه روم در سال 70 پس از میلاد) حمله برده، آنها را خراب خواهد كرد. آخر زمان مانند طوفان فراخواهد رسید و جنگ و خرابیها را كه مقرر شده، با خود خواهد آورد. این پادشاه با اشخاص زیادی (اسراییل) پیمان یك «هفته ای» (یا 7 سال – مدت زمان دوران عذاب) می بندد، ولی وقتی نصف این مدت (حدود سه سال و نیم) گذشته باشد، مانع تقدیم قربانیها و هدایا خواهـد شد. سپس این خرابكار (زمانی که دجال در معبد یهودیان در اورشلیم استقرار می یابد و خود را خدا می نامد؛ دوم تسالونیکیان 1:2-4 را ببینید)، خانـه خـدا را آلـوده خواهـد ساخت، ولـی سرانجـام آنچه برای او مقرر شده (شکست خوردن دجال توسط مسیح) بر سرش خواهد آمد (دانيال 24:9-27، همراه با تاکید).

490 سال خاص

(490SSpecial Years)

از زمان فرمان سال 445 پیش از میلاد توسط اردشیر شاه تا بازسازی اورشلیم، خداوند 490 سال خاص از تاریخ آینده را معین کرده است. اما این 490 سال ترتیب زمانی ندارند؛ بلکه به دو بخشِ 483 و 7 ساله تقسیم می شوند. زمانی که اولین 483 سال از آن زمان معین کامل شد (در سالی که مسیح به صلیب کشیده شد)، زمان متوقف شد. دانیال احتمالاً هرگز تصور نمی کرد که زمان این همه سال (که در حال حاضر 2000 سال است)، متوقف شود. در نقطه ای از آینده، زمان دوباره شروع خواهد شد و 7 سال آینده نیز خواهد آمد. از این 7 سال پایانی نه تنها به عنوان دوران عذاب بلکه با نام هفتادمین هفتۀ دانیال یاد می شود. این 7 سال به دو قسمت سه و نیم ساله تقسیم می شود. چنانچه در پیش گوییِ دانیال نیز می خوانیم، بعد از اینکه نیمی از این مدت بگذرد، دجال پیمان خود را با اسراییل نقض خواهد کرد و «مانع تقدیم قربانیها و هدایا خواهـد شد». همانطور که پولس به ما گفت او در معبد اورشلیم مستقر خواهد شد و اعلام خدایی خواهد کرد.¹¹ این همان «مکروه ویرانی» است که مسیح به آن اشاره کرد (متی 15:24 را ببینید). به همین دلیل است که مومنان یهودیه «به‌ کوهستان‌ بگریزند» (متی 16:24 را ببینید)، و همین نشانۀ آغاز بدترین عذابی که از ابتدای‌ عالم‌ تا کنون‌ نشده‌ و نخواهد شد (متی 21:24 را ببینید).

احتمال دارد که «فرار اهالی یهودیه» به طور نمادین توسط یوحنا دیده شده، و در بیستمین فصل از کتاب مکاشفه ثبت شده است. اگر چنین باشد، مومنان یهودیه جایی را در بیابان که برایشان مهیا شده بود پیدا خواهند کرد و در آنجا به مدت 3 سال و نیم (باقی ماندۀ دوران عذاب)، از آنها «مراقبت خواهد شد» (مکاشفه 6:12 و 13-17 را ببینید). یوحنا خشم شیطان را به خاطر فرارشان و جنگ او را با «باقی‌ماندگان ذریت‌ او که‌ احکام‌ خدا را حفظ‌ می‌کنند و شهادت عیسی‌ را نگاه‌ می‌دارند» (مکاشفه 17:12)، از پیش دید. به همین دلیل است که من فکر می کنم، بسیار ایدۀ خوبی است که مومنان در زمان ظهور دجال و ادعای خدایی اش در اورشلیم، به جاهای دورِ دنیا فرار کنند.

مکاشفۀ آخر دانیال (Daniel’s Last Revelation)

یکی از بخش های بسیار جالب از کتاب دانیال که ما هنوز بررسی نکرده ایم، در13 آیۀ آخر این کتاب یافت می شوند. این بخش سخنانِ یک فرشته با دانیال است. این آیات را همراه با نظرات خودم که داخل پرانتز است، در زیر آورده ام:

و در آن‌ زمان‌ میكائیل (فرشتۀ مذکور)، امیر عظیمی‌ كه ‌برای‌ پسران‌ قوم‌ تو ایستاده‌ است‌، خواهد برخاست‌ و چنان‌ زمان‌ تنگی‌ خواهد شد كه‌ از حینی‌ كه‌ امّتی‌ به‌ وجود آمده‌ است‌ تا امروز نبوده (می تواند همان تنگی باشد که مسیح در متی 21:24 از آن سخن می گوید)، و در آنزمان‌ هر یك‌ از قوم‌ تو كه‌ در دفترمكتوب‌ یافت‌ شود رستگار خواهد شد (می تواند اشاره ای به فرار اهالی یهودیه و یا نجات مومنان در زمان ربوده شدن کلیسا باشد). و بسیاری‌ از آنانی‌ كه‌ در خاك‌ زمین‌ خوابیده‌اند بیدار خواهند شد، اما اینان‌ به جهت‌ حیات‌ جاودانی‌ و آنان‌ به‌ جهت‌ خجالت‌ و حقارت جاودانی (رستاخیز عادلان و گناهکاران). و حکیمان مثل روشنایی افلاک خواهند درخشید و آنانی که بسیاری را به راه عدالت رهبری می نمایند، مانند ستارگان خواهند بود تا ابدالاباد. (بعد از رستاخیز آنها، عادلان جسم های تازه ای دریافت خواهند کرد که از جلال خداوند خواهد درخشید) اما تو ای‌ دانیال‌ كلام‌ را مخفی‌ دار و كتاب‌ را تا زمان‌ آخر مهر كن‌. بسیاری‌ بسرعت‌ تردّد خواهند نمود و عِلم‌ افزوده‌ خواهد گردید». (پیشرفت های فوق العاده در حمل و نقل و دانش در قرن گذشته می تواند تحقق همین پیش بینی باشد) پس‌ من‌ دانیال‌ نظر كردم‌ و اینك‌ دو نفر دیگر یكی‌ به‌ اینطرف‌ نهر و دیگری‌ به‌ آنطرف‌ نهر ایستاده‌ بودند. و یكی‌ از ایشان‌ به‌ آن‌ مرد ملبّس‌ به‌ كتان‌ كه‌ بالای‌ آبهای‌ نهر ایستاده‌ بود گفت‌: «انتهای‌ این‌ عجایب‌ تا به‌ كی‌ خواهد بود؟» و آن‌ مرد ملبّس‌ به‌ كتان‌ را كه‌ بالای‌ آبهای‌ نهر ایستاده‌ بود شنیدم‌ كه‌ دست‌ راست‌ و دست‌ چپ‌ خود را بسوی‌ آسمان‌ برافراشته‌، به‌ حی ابدی‌ قسم‌ خورد كه‌ برای‌ زمانی‌ و دو زمان‌ و نصف‌ زمان‌ (سه سال و نیم بر اساس افشای مکاشفه 6:12 و 14:12) خواهد بود و چون‌ پراكندگی‌ قوّت‌ قوم‌ مقدّس‌ به‌ انجام‌ رسد، آنگاه‌ همه‌ این‌ امور به‌ اتمام‌ خواهد رسید. (درست همانطور که کتاب دانیال 25:7 به ما گفت که مقدسین به مدت سه سال و نیم تسلیم دست دجال خواهند شد، در اینجا واضح و روشن به نظر می رسد که این مدت زمان همان سه سل و نیم آخر دوران عذاب است. پایان همۀ رخدادهایی که توسط فرشته پیش بینی شد، زمانی رخ خواهد داد که «قدرت مقدسین» از بین خواهد رفت.) و من‌ شنیدم‌ اما درك‌ نكردم‌. پس‌ گفتم‌: «ای‌ آقایم‌ آخر این‌ امور چه‌ خواهد بود؟» او جواب‌ داد كه‌ «ای‌ دانیال‌ برو زیرا این‌ كلام‌ تا زمان‌ آخر مخفی‌ و مختوم‌ شده‌ است‌. بسیاری‌ طاهر و سفید و مصفّی (شکی نیست که از طریق عذاب) خواهند گردید و شریران‌ شرارت‌ خواهند ورزید و هیچ‌ كدام‌ از شریران‌ نخواهند فهمید، لیكن‌ حكیمان‌ خواهند فهمید. (نباید تصور کرد که این زمان مدت زمان میان دو رخداد است، زیرا هر دو در نقطۀ وسطِ این هفت سال رخ خواهند داد. بلکه تفسیر ما باید این باشد که از زمان رخ دادن این دو اتفاق، 1290 روز خواهد گذشت تا اینکه در پایان اتفاق مهمی رخ دهد. 1290 روز، 30 روز بیشتر از سه سال و نیم (سال 360 روزه) است، مدت زمانی که بارها در پیش گویی های کتاب دانیال و مکاشفه ذکر شده است. اینکه چرا این سی روز اضافه شده است، هنوز هم جای سوال دارد. برای بیشتر مرموز کردن مسئله، فرشته به دانیال می گوید🙂 و از هنگام‌ موقوف‌ شدن‌ قربانی‌ دایمی‌ و نصب‌ نمودن‌ رجاست‌ ویرانی‌، هزار و دویست و نود روز خواهد بود. خوشابه‌ حال‌ آنكه‌ انتظار كشد و به‌ هزار و سیصد و سی‌ و پنج‌ روز برسد. (و حالا ما 45 روز رمزی دیگر نیز داریم) اما تو تا به‌ آخرت‌ برو زیرا كه‌ مُستریح‌ خواهی‌ شد (وعدۀ رستاخیز توسط خود دانیال) و در آخر این‌ ایام‌ در نصیب‌ خود قایم‌ خواهی‌ بود» (دانیال 1:12-13).

روشن است که اتفاقی فوق العاده در پایان این 75 روز رخ خواهد داد! باید صبر کنیم و ببینیم.

با خواندن فصل آخر مکاشفه در می یابیم که اتفاقات زیادی هستند که بعد از ظهور مسیح رخ خواهند داد، که یکی از آنها نکاح بره خواهد بود. فرشته ای به یوحنا گفت: «خوشا به حال‌ آنانی‌ که‌ به‌ بزم‌ نکاح‌ بره‌ دعوت‌ شده‌اند» (مکاشفه 9:19). شاید این همان سعادتی باشد که توسط فرشته ای که با دانیال صحبت می کرد، ذکر شد. اگر چنین باشد این اتفاق دو ماه و نیم پس از رجوع مسیح رخ خواهد داد.

شاید این 75 روز با اتفاقاتی پر می شود که در فصل آخر از مکاشفه ثبت شده است، مانند افکندنِ دجال و پیامبر دروغین به دریاچۀ آتش، در بند کردن شیطان، و برپاییِ پادشاهی جهانیِ مسیح (مکاشفه 20:19 تا 4:20 را ببینید).

سلطنت هزار ساله (The Millennium)

سلطنت هزار ساله به دورانی اشاره می‌شود که مسیح به مدت 1000 سال بر جهان حکومت می کند (مکاشفه 3:20 و 5 و 7 را ببینید)، و بعد از دورۀ 7 سالۀ عذاب رخ می دهد. حدود 3 هزار سال پیش اشعیا حکومت جهانیِ مسیح را پیش بینی کرد:

زیرا كه‌ برای‌ ما ولدی‌ زاییده‌ و پسری‌ به‌ ما بخشیده‌ شد و سلطنت‌ بر دوش‌ او خواهد بود و اسم‌ او عجیب‌ و مشیر و خدای‌ قدیر و پدر سرمدی‌ و سرور سلامتی‌ خوانده‌ خواهد شد. ترقّی‌ سلطنت‌ و سلامتی‌ او را بر كرسی‌ داود و بر مملكت‌ وی‌ انتها نخواهد بود تا آن‌ را به‌ انصاف‌ و عدالت‌ از الان‌ تا ابدالاباد ثابت‌ و استوار نماید. غیرت‌ یهوه‌ صبایوت‌ این‌ را بجا خواهد آورد (اشعيا 6:9-7، همراه با تاکید).

به همین شکل، جبرائیل به مریم گفت که پسرش سلطنتی خواهد داشت که هرگز پایان نپذیرد:

فرشته‌ بدو گفت‌: «ای‌ مریم‌ ترسان‌ مباش‌ زیرا که‌ نزد خدا نعمت‌ یافته‌ای‌. و اینک‌ حامله‌ شده‌، پسری‌ خواهی‌ زایید و او را عیسی‌ خواهی‌ نامید. او بزرگ‌ خواهد بود و به‌ پسر حضرت‌ اعلی‌، مسمی‌ شود، و خداوند خدا تخت‌ پدرش‌ داود را بدو عطا خواهد فرمود. و او بر خاندان‌ یعقوب‌ تا به‌ ابد پادشاهی‌ خواهد کرد و سلطنت‌ او را نهایت‌ نخواهد بود» (لوقا 30:10-33، همراه با تاکید).¹²

در طول سلطنت هزار ساله، خود مسیح از کوه صهیون اورشلیم که بلند تر از زمان حال خواهد بود سلطنت خواهد کرد. قوانین او عادلانه ترین قوانین برای همۀ ملل خواهد بود، و جهان پر از صلح و آرامش خواهد شد:

و در ایام‌ آخر واقع‌ خواهد شد كه‌ كوه‌ خانه‌ خداوند برقلّه‌ كوهها ثابت‌ خواهد شد و فوق‌ تلّها برافراشته‌ خواهد گردید و جمیع‌ امّت‌ها بسوی‌ آن‌ روان‌ خواهند شد. و قوم‌های‌ بسیار عزیمت‌ كرده‌، خواهند گفت‌: «بیایید تا به‌ كوه‌ خداوند و به‌ خانه‌ خدای‌ یعقوب‌ برآییم‌ تا طریق‌های‌ خویش‌ را به‌ ما تعلیم‌ دهد و به‌ راههای‌ وی‌ سلوك‌ نماییم‌.» زیرا كه‌ شریعت‌ از صهیون‌ و كلام‌ خداوند از اورشلیم‌ صادر خواهد شد. و او امّت‌ها را داوری‌ خواهد نمود و قوم‌های‌ بسیاری‌ را تنبیه‌ خواهد كرد و ایشان‌ شمشیرهای‌ خود را برای‌ گاوآهن‌ و نیزه‌های‌ خویش‌ را برای‌ ارّه‌ها خواهند شكست‌ و امّتی‌ بر امّتی‌ شمشیر نخواهد كشید و بار دیگر جنگ‌ را نخواهند آموخت‌ (اشعيا 2:2-4).

زکریا هم همین پیش بینی را کرد:

یهوه‌ صبایوت‌ چنین‌ می‌فرماید: برای‌ صهیون‌ غیرت‌ عظیمی‌ دارم‌ و با غضبِ سخت‌ برایش‌ غیور هستم‌. خداوند چنین‌ می‌گوید: به‌ صهیون‌ مراجعت‌ نموده‌ام‌ و در میان‌ اورشلیم‌ ساكن‌ خواهم‌ شد و اورشلیم‌ به‌ شهر حقّ و كوه‌ یهوه‌ صبایوت‌ به‌ كوه‌ مقدّس‌ مسمّی‌ خواهد شد. یهوه‌ صبایوت‌ چنین‌ می‌گوید: بار دیگر واقع‌ خواهد شد كه‌ قوم‌ها و ساكنان‌ شهرهای‌ بسیار خواهند آمد. و ساكنان‌ یك‌ شهر به‌ شهر دیگر رفته‌، خواهند گفت‌: بیایید برویم‌ تا از خداوند مسألت‌ نماییم‌ و یهوه‌ صبایوت‌ را بطلبیم‌ و من‌ نیز خواهم‌ آمـد. و قوم‌های‌ بسیار و امّت‌های‌ عظیم‌ خواهند آمد تا یهوه‌ صبایوت‌ را در اورشلیم‌ بطلبند و از خداوند مسألت‌ نمایند. یهوه‌ صبایوت‌ چنین‌ می‌گوید در آن‌ روزهـا ده‌ نفـر از همه‌ زبانهای‌ امّت‌هـا بـه‌ دامن‌ شخص‌ یهودی‌ چنگ‌ زده‌، متمسّك‌ خواهند شد و خواهند گفت‌ همـراه‌ شمـا می‌آییـم‌ زیـرا شنیده‌ایـم‌ كه‌ خـدا با شمـا است‌» (زکريا2:8-3 و 20-23).

بر طبق تعلیم های انجیل در طول این هزار سال مومنان هم به همراه مسیح حکومت خواهد کرد. سطح مسئولیت آنها در پادشاهی او بر اساس ایمانشان خواهد بود (دانيال 27:7، لوقا 12:19-27، اول قرنتیان 1:6-3، مکاشفه 26:2-27؛ 9:5-10؛ و 3:22-5 را ببینید).

ما در بدنهای رستاخیز کرده مان خواهیم بود، اما ظاهراً مردمی طبیعی نیز در بدنهای فانی وجود خواهند داشت که در آن زمان بر روی زمین ساکن خواهند بود. به علاوه، به نظر می رسد که طول عمر پیران زیادخواهد شد و حیوانات خوی وحشی گریِ خود را از دست خواهند داد:

و از اورشلیم‌ وجد خواهم‌ نمود و از قوم‌ خود شادی‌ خواهم‌ كرد و آواز گریه‌ و آواز ناله‌ بار دیگر در او شنیده‌ نخواهد شد. و بار دیگر طفلِ كم‌ روز از آنجا نخواهد بود و نه‌ مرد پیر كه‌ عمر خود را به‌ اتمام‌ نرسانیده‌ باشد؛ زیرا كه‌ طفل‌ در سنّ صد سالگی‌ خواهد مرد لیكن‌ گناهكار صد ساله‌ ملعون‌ خواهد بود… گرگ‌ و بره‌ با هم‌ خواهند چرید و شیـر مثـل‌ گاو كاه‌ خواهد خورد و خوراك‌ مار خاك‌ خواهدبود. خداوند می‌گویـد كه‌ در تمامـی‌ كـوه‌ مقدّس‌ مـن‌، ضـرر نخواهنـد رسانیـد و فسـاد نخواهنـد نمـود (اشعيا 19:65-20 و 25؛ همچنین اشعيا 6:11-9 را ببینید).

ارجاعات زیادی در انجیل به خصوص در عهد قدیم دربارۀ سلطنت هزار ساله وجود دارد. برای مطالعۀ بیشتر، اشعيا 6:11-16؛ 1:25-12؛ 1:35-10؛ اِرميا 1:23-5؛ یوئیل 30:2-21:3؛ عاموس 11:9-15؛ ميكاه 1:4-7؛ صفنيا 14:3-20؛ زکريا 9:14-21 و مکاشفه 1:20-6 را ببینید.

بسیاری از مزامیر نیز به طور پیشگویانه دربارۀ سلطنت هزار ساله هستند. مثلاً، متن زیر را از فصل 48 از مزامیر بخوانید:

خداوند بزرگ‌ است‌ و بی‌نهایت‌ مجید، در شهر خدای‌ ما و در كوه‌ مقدس‌ خویش‌. جمیل‌ در بلندی‌اش‌ و شادی‌ تمامی‌ جهان‌ است‌ كوه‌ صهیون‌، در جوانب‌ شمال‌، قریة‌ پادشاه‌ عظیم‌. خدا در قصرهای‌ آن‌ به‌ ملجای‌ بلند معروف‌ است‌. زیرا اینك‌ پادشاهان‌ جمع‌ شدند، و با هم‌ درگذشتند. ایشان‌ چون‌ دیدند متعجب‌ گردیدند. و در حیرت‌ افتاده‌، فرار كردند. لرزه‌ بر ایشان‌ در آنجا مستولی‌ گردید و درد شدید مثل‌ زنی‌ كه‌ می‌زاید (مزمور 1:48-6، همراه با تاکید).

زمانی که مسیح در ابتدای این هزار سال سلطنت خود ر آغاز می کند، ظاهراً بسیاری از حاکمان زمین از دوران عذاب این مسئله را خواهند شنید و سفر خواهند کرد تا با چشم خود آن را ببینند! آنها از آنچه می بینند، شُکه خواهند شد.¹³

دیگر مزامیر در رابطه با دورۀ هزار سالۀ حکومت مسیح: مزمور 1:2-12؛ 1:24-10؛ 1:47-9؛ 1:66-7؛ 15:68-17؛ 1:99-9 و 1:100-5.

عصر ابدی (The Eternal State)

پایان دوران هزار ساله علامتِ آغاز آنچه محققان انجیل «عصر ابدی» می نامند، است که با بهشت و زمینی تازه آغاز می شود. بر طبق اول قرنتیان 24:15-28 مسیح همه چیز را به پدر می سپارد:

و بعد از آن‌ انتها است‌ وقتی که‌ او (مسیح) ملکوت‌ را به‌ خدا و پدر سپارد. و در آن‌ زمان‌ تمام‌ ریاست‌ و تمام‌ قدرت‌ و قوت‌ را نابود خواهد گردانید. زیرا مادامی که‌ همه‌ دشمنان‌ را زیر پایهای (مزمور 6:8) خود ننهد، می باید او سلطنت‌ بنماید. دشمن‌ آخر که‌ نابود می شود، موت‌ است‌. زیرا «همه‌ چیز را زیر پایهای وی انداخته‌ است‌.» اما چون‌ می گوید که‌ «همه‌ چیز را زیر انداخته‌ است‌»، واضح‌ است‌ که‌ او (پدر) که‌ همه‌ را زیر او انداخت‌، مستثنی است‌. اما زمانی که‌ همه‌ مطیع‌ وی شده‌ باشند، آنگاه‌ خود پسر هم‌ مطیع‌ خواهد شد او را که‌ همه‌ چیز را مطیع‌ وی گردانید، تا آنکه‌ خدا کل در کل باشد.

شیطان که به مدت هزار سال در بند بوده است، در پایان سلطنت هزار ساله آزاد خواهد شد. سپس آنهایی را که باطناً نسبت به مسیح متمرد و سرکش هستند اما وانمود می کنند که فرمانبردار او هستند را فریب خواهد داد (مزمور 3:66 را ببینید).

خداوند به شیطان اجازه خواهد داد که آنها را فریب دهد به این منظور که حالات قلبشان مشخص شود و به درستی مورد قضاوت قرار بگیرند. تحت فریب او همۀ آنها گرد هم جمع خواهند شد تا با هدف برانداختن حکومت مسیح به شهر مقدس، اورشلیم، حمله کنند. جنگ مدت زمان زیادی به طول نخواهد انجامید زیرا آتش از آسمان به زمین خواهد آمد تا سپاه محاصره کننده را از پا درآورد و شیطان برای همیشه به دریاچۀ گوگرد و آتش افکنده خواهد شد (مکاشفه 7:20-10 را ببینید).

اجتماع آینده برای جنگ در از مزمور 2 پیش گویی شده است:

چرا امّت‌ها شورش‌ نموده‌اند و طوائف در باطل‌ تفكر می‌كنند؟ پادشاهان‌ زمین‌ برمی‌خیزند و سروران‌ با هم‌ مشورت‌ نموده‌اند، به‌ ضد خداوند و به‌ ضد مسیح‌ او؛ كه‌ بندهای‌ ایشان‌ را بگسلیم‌ و زنجیرهای‌ ایشان‌ را از خود بیندازیم‌. او كه‌ بر آسمانها نشسته‌ است‌می‌خندد. خداوند بر ایشان‌ استهزا می‌كند. آنگاه‌ در خشم‌ خود بدیشان‌ تكّلم‌ خواهد كرد و به‌ غضب‌ خویش‌ ایشان‌ را آشفته‌ خواهد ساخت‌. «و من‌ پادشاه‌ خود را نصب‌ كرده‌ام‌، بر كوه‌ مقدّس‌ خود صهیون‌.» (اکنون مسیح صحبت می کند) فرمان‌ را اعلام‌ می‌كنم‌: خداوند به‌ من‌ گفته‌ است‌: «تو پسر من‌ هستی‌ امروز تو را تولید كردم‌. از من‌ درخواست‌ كن‌ و امّت‌ها را به‌ میراث‌ تو خواهم‌ داد و اقصای‌ زمین‌ را ملك‌ تو خواهم‌ گردانید. ایشان‌ را به‌ عصای‌ آهنین‌ خواهی‌ شكست‌؛ مثل‌ كوزة‌ كوزه‌گر آنها را خرد خواهی‌ نمود.» و الآن‌ ای‌ پادشاهان‌ تعّقل‌ نمایید! ای‌ داوران‌ جهان‌ متنبّه‌ گردید! خداوند را با ترس‌ عبادت‌ كنید و با لرز شادی‌ نمایید! پسر را ببوسید مبادا غضبناك‌ شود و از طریق‌ هلاك‌ شوید، زیرا غضب‌ او به‌ اندكی‌ افروخته‌ می‌شود. خوشا به حال‌ همة‌ آنانی‌ كه‌ بر او توكّل‌ دارند!

داوری نهایی (A Final Judgment)

درست قبل از مرحلۀ نهایی، داوری نهایی به وقوع خواهد پیوست. گناهکاران تمام اعصار، به طور جسمانی قیام خواهند کرد تا در برابر خداوند و بر طبق اعمالشان مورد قضاوت و داوری قرار بگیرند (مکاشفه 5:20 و 11-15 را ببینید). هر کسی که اکنون در برزخ است در این داوری که «تخت سفید و بزرگ قضاوت» نام دارد، حضور خواهد داشت و بعد به جهنم، دریاچۀ آتش افکنده خواهد شد. از این جریان با عنوان «موت ثانی» یاد می شود (مکاشفه 14:20).

طبق وعدۀ دو هزار سالۀ مسیح، مرحلۀ نهایی با از بین رفتن اولین زمین و آسمان آغاز خواهد شد: «آسمان‌ و زمین‌ زایل‌ خواهد شد، لیکن‌ سخنان‌ من‌ هرگز زایل‌ نخواهد شد» (متی 35:24).