Nhöng ñaõ ban aân suûng cho moãi moät ngöôøi trong chuùng ta theo löôïng söï ban cho cuûa Ñaáng Christ ” AÁy chính Ngaøi ñaõ cho ngöôøi naày laøm söù ñoà, keû kia laøm tieân tri, ngöôøi khaùc laøm thaày giaûng Tin laønh, keû khaùc nöõa laøm muïc sö vaø giaùo sö, ñeå caùc thaùnh ñoà ñöôïc troïn veïn veà coâng vieäc cuûa chöùc dòch vaø söï gaây döïng thaân theå Ñaáng Christ, cho ñeán chöøng chuùng ta thaûy ñeàu hieäp moät trong ñöùc tin vaø trong söï hieåu bieát Con Ñöùc Chuùa Trôøi, maø neân baäc thaønh nhaân, ñöôïc taàm thöôùc voùc giaïc troïn veïn cuûa Ñaáng Christ (EÂ-pheâ-soâ 4:7, 11-13).

Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ laäp trong Hoäi thaùnh, thöù nhöùt laø söù ñoà, thöù nhì laø ñaáng tieân tri, thöù ba laø thaày giaùo, keá ñeán keû laøm pheùp laï, roài keû ñöôïc ôn chöõa bònh, cöùu giuùp, cai quaûn, noùi caùc thöù tieáng (I Coâr 12:28).

Caùc chöùc vuï treân thöôøng goïi laø aân töù chöùc vuï , ñoù laø nhöõng söï keâu goïi vaø caùc khaû naêng khaùc nhau ñöôïc ban cho caùc tín höõu naøo ñaáy khieán cho hoï coù khaû naêng ñöùng trong chöùc vuï söù ñoà, tieân tri, truyeàn giaûng, muïc sö hoaëc giaùo sö. Khoâng moät ngöôøi naøo coù theå töï ñaët chính mình vaøo nhöõng chöùc vuï naày. Ñuùng hôn laø ngöôøi ñoù phaûi ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi keâu goïi vaø ban ôn.

Moät ngöôøi coù theå coù nhieàu hôn moät trong naêm chöùc vuï naày, nhöng chæ nhöõng söï keát hôïp naøo ñoù thì môùi coù theå thöïc hieän ñöôïc. Ví duï, coù theå laø moät tín höõu coù leõ ñöôïc keâu goïi vaøo chöùc vuï muïc sö vaø giaùo sö hoaëc tieân tri vaø giaùo sö. Tuy nhieân seõ khoâng chaéc laém khi moät ngöôøi coù theå vöøa laø muïc sö vaø laø nhaø truyeàn giaûng ñôn giaûn laø vì chöùc vuï sö ñoøi hoûi ngöôøi ñoù phaûi ôû moät choã ñeå phuïc vuï baày chieân ôû Hoäi thaùnh ñòa phöông, do vaäy ngöôøi ñoù khoâng theå laøm troïn söï keâu goïi laø moät nhaø truyeàn giaûng vì ñoøi hoûi phaûi ñi thöôøng xuyeân.

Cho duø caû naêm chöùc vuï naày ñeàu ñöôïc ban cho khaùc nhau daønh cho nhöõng muïc ñích khaùc nhau, nhöng taát caû ñeàu ñöôïc ban cho Hoäi thaùnh cho moät muïc ñích chung- “trang bò caùc thaùnh cho coâng vieäc chöùc dòch” (EÂ-pheâ-soâ 4:12). [1] Muïc ñích cuûa moãi moät chöùc vuï laø trang bò nhöõng ngöôøi thaùnh (coøn coù nghóa laø “caùc thaùnh”) cho caùc coâng vieäc chöùc dòch. Tuy nhieân, raát thöôøng ngöôøi ôû trong chöùc vuï naày laøm nhö hoï ñöôïc goïi khoâng phaûi ñeå trang bò caùc thaùnh cho chöùc dòch, nhöng ñeå tieáp ñaõi nhöõng ngöôøi xaùc thòt ngoài trong caùc buoåi nhoùm – nhöõng buoåi nhoùm cuûa Hoäi thaùnh. Moãi moät ngöôøi ñaõ ñöôïc goïi ñeán moät trong nhöõng chöùc vuï naày thì neân thöôøng xuyeân ñaùnh giaù söï ñoùng goùp cuûa ngöôøi “trong vieäc trang bò caùc thaùnh cho coâng vieäc chöùc dòch”. Neáu moãi moät ngöôøi phuïc vuï trong caùc chöùc vuï ñoù ñaõ laøm vaäy, thì nhieàu ngöôøi seõ loaïi ra nhieàu hoaït ñoäng maø ñöôïc nhìn nhaän nhö laø “chöùc vuï ” caùch sai laàm.

Moät Soá AÂn Töù chöùc Vuï Chæ Ban Cho

Hoäi Thaùnh Ñaàu Tieân Thoâi Sao?

(Were Some Ministry Gifts Only For the Early Church?)

Caùc aân töù chöùc vuï naày seõ ñöôïc ban cho Hoäi thaùnh trong voøng bao laâu? Chuùa Gieâ-su seõ ban nhöõng aân töù chöùc vuï cho ñeán bao laâu caùc thaùnh cuûa Ngaøi caàn ñöôïc trang bò cho chöùc dòch, toái thieåu cho tôùi luùc Ngaøi ñeán. Hoäi thaùnh luoân luoân caàn nhöõng aân töù naày cho nhöõng ngöôøi môùi tin nhaän Chuùa caàn ñöôïc tröôûng thaønh, vaø taát caû chuùng ta coøn coù choã ñeå taêng tröôûng thuoäc linh.

Nhöng ruûi thay, coù moät soá ngöôøi ñaõ keát luaän raèng ngay hoâm nay chæ coù hai chöùc vuï coøn toàn taïi- ñoù laø chöùc vuï muïc sö vaø truyeàn giaûng- hình nhö Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ thay ñoåi keá hoaïch cuûa Ngaøi. Khoâng, chuùng ta vaãn raát caàn chöùc vuï söù ñoà, tieân tri vaø giaùo sö nhö Hoäi thaùnh ñaàu tieân ñaõ caàn. Lyù do chuùng ta khoâng thaáy söï baøy toû caùc aân töù naày ôû giöõa nhieàu Hoäi thaùnh khaép nôi treân theá giôùi ñôn giaûn laø vì Chuùa Gieâ-su chæ ban nhöõng aân töù naày cho Hoäi thaùnh cuûa Ngaøi, khoâng phaûi cho nhöõng Hoäi thaùnh giaû taïo, baát khieát, rao giaûng Phuùc AÂm giaû doái. Trong Hoäi thaùnh giaû taïo chæ coù theå ñöôïc thaáy nhöõng ngöôøi coá gaéng moät caùch yeáu ñuoái ñeå laøm troïn vai troø cuûa moät soá aân töù chöùc vuï (haàu heát laø chöùc vuï muïc sö vaø coù leõ laø moät ít nhaø truyeàn giaûng), Nhöng nhöõng chöùc vuï naày raát khoù gioáng vôùi nhöõng aân töù chöùc vuï ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi keâu goïi vaø söï xöùc daàu Chuùa Gieâ-su ñaõ ban cho Hoäi thaùnh cuûa Ngaøi. Nhöõng chöùc vuï naày khoâng thöïc söï trang bò caùc thaùnh ñoà cho coâng vieäc chöùc dòch, bôûi vì chính Phuùc AÂm maø hoï rao giaûng khoâng ñöa ñeán söï neân thaùnh; Phuùc AÂm ñoù chæ löøa doái ngöôøi ta nghó raèng hoï ñöôïc tha thöù. Vaø nhöõng ngöôøi naày khoâng coù söï khao khaùt ñöôïc trang bò cho söï phuïc vuï. Hoï khoâng muoán töø boû chính mình vaùc thaäp töï giaù mình theo Chuùa Gieâ-su.

Laøm Sao Baïn Bieát Mình Ñöôïc Keâu Goïi Hay Khoâng?

(How Do You Know if You Are Called?)

Laøm sao moät ngöôøi bieát mình ñöôïc keâu goïi vaøo moät trong naêm chöùc vuï naày trong Hoäi thaùnh? Tröôùc tieân vaø toái caàn nhaát laø ngöôøi ñoù seõ caûm thaáy söï keâu goïi thaùnh töø Chuùa. Chính ngöôøi ñoù caûm thaáy gaùnh naëng phaûi laøm troïn coâng vieäc naøo ñoù. Ñieàu naày coøn hôn caû vieäc chæ thaáy moät nhu caàu coù theå ñöôïc ñaùp öùng. Ñuùng hôn laø ñoùi khaùt söï ban cho cuûa Chuùa ôû trong loøng thoâi thuùc ngöôøi ñoù böôùc vaøo moät chöùc vuï naøo ñoù. Neáu ngöôøi ñoù thöïc söï ñöôïc Chuùa keâu goïi, thì ngöôøi ñoù khoâng theå naøo thoûa loøng ñöôïc cho ñeán khi ngöôøi ñoù baét ñaàu laøm troïn söï keâu goïi cuûa mình. Ñieàu naày chaúng lieân quan gì ñeán vieäc ñöôïc moät ngöôøi naøo ñoù hay moät ban naøo ñoù cuûa loaøi ngöôøi boå nhieäm. Ñöùc Chuùa Trôøi laø Ñaáng keâu goïi.

Thöù hai laø ngöôøi thaät söï ñöôïc Chuùa keâu goïi seõ thaáy chính Ñöùc Chuùa Trôøi trang bò cho mình ñeå laøm troïn coâng vieäc Ngaøi ñaõ giao phoù. Moãi moät trong naêm chöùc vuï mang theo cho mình söï xöùc daàu sieâu nhieân khieán cho ngöôøi ñoù coù khaû naêng laøm ñöôïc nhöõng gì Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ keâu goïi ngöôøi ñoù laøm. Söï keâu goïi ñi keøm vôùi söï xöùc daàu. Neáu khoâng coù söï xöùc daàu thì khoâng coù söï keâu goïi. Moät ngöôøi coù theå coù nguyeän voïng laøm moät chöùc vuï naøo ñoù, hoïc boán naêm tröôøng Kinh-thaùnh vaø trang bò kieán thöùc Kinh-thaùnh cho chöùc vuï ñoù, nhöng neáu khoâng coù söï xöùc daàu töø nôi Chuùa, thì ngöôøi ñoù khoâng coù söï thaønh coâng thaät söï.

Thöù ba laø ngöôøi ñoù seõ thaáy Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ môû caùnh cöûa cô hoäi cho ngöôøi ñoù ñeå taäp taønh nhöõng aân töù cuï theå cuûa mình. Theo caùch naày, ngöôøi ñoù coù theå chöùng minh chính mình laø trung tín, vaø roài cuoái cuøng, ngöôøi ñoù seõ ñöôïc giao cho nhöõng cô hoäi lôùn hôn, nhöõng traùch nhieäm lôùn hôn vaø caùc aân töù lôùn hôn.

Neáu moät ngöôøi khoâng caûm thaáy söï thoâi thuùc thieâng thöôïng trong loøng vaø söï keâu goïi vaøo moät trong naêm aân töù chöùc vuï , hoaëc ngöôøi ñoù khoâng thaáy söï keâu goïi ñaëc bieät naøo ñeå laøm troïn coâng vieäc Chuùa ñaõ giao phoù, Hoaëc khoâng coù cô hoäi daáy leân ñeå duøng caùc aân töù maø ngöôøi ñoù nghó laø mình coù, thì ngöôøi ñoù khoâng neân raùng söùc ñeå trôû neân ngöôøi maø Ñöùc chuùa trôøi ñaõ khoâng keâu goïi ngöôøi ñoù trôû thaønh. Toát hôn heát laø ngöôøi ñoù neân laøm vieäc nhö laø nguoàn phöôùc ôû giöõa voøng thaân theå Hoäi thaùnh ñòa phöông cuûa mình, haøng xoùm cuûa mình vaø ngay taïi coâng sôû laøm vieäc cuûa mình. Cho duø ngöôøi ñoù khoâng ñöôïc keâu goïi vaøo chöùc vuï “naêm maët,” thì ngöôøi ñoù vaãn ñöôïc keâu goïi ñeå phuïc vuï bôûi caùc aân töù Chuùa ñaõ ban cho mình, vaø ngöôøi ñoù neân coá chöùng toû mình trung tín.

Maëc duø Kinh-thaùnh khoâng ñeà caäp ñeán chöùc vuï naêm maët, nhöng ñieàu naày khoâng coù nghóa laø moãi moät ngöôøi ñöùng vaøo chöùc vuï naøo ñoù seõ coù moät chöùc vuï tö ñoàng. Phao-loâ ñaõ vieát raèng coù “nhieàu chöùc vuï khaùc nhau” (I Coâr 12:5), coù theå taïo ra nhöõng möùc ñoä khaùc nhau giöõa nhöõng ngöôøi ñang ôû cuøng moät chöùc vuï . Hôn theá nöõa, döôøng nhö coù nhöõng möùc ñoä xöùc daàu khaùc nhau ôû treân nhöõng ngöôøi ñoù trong nhöõng chöùc vuï naày, vì vaäy chuùng ta ñaõ coù theå phaân loaïi moãi chöùc vuï baèng möùc ñoä xöùc daàu. Chaúng haïn, coù moät soá giaùo sö döôøng nhö ñöôïc xöùc daàu theo moät caùch naøo ñoù hôn nhöõng giaùo sö khaùc. Cuõng gioáng nhö vaäy ñoái vôùi caùc aân töù chöùc vuï khaùc. Caù nhaân toâi tin raèng baát cöù moät ngöôøi haàu vieäc Chuùa naøo coù theå laøm nhöõng ñieàu gì ñoù maø nhöõng ñieàu ñoù seõ ñem ñeán vieäc gia taêng söï xöùc daàu treân chöùc vuï cuûa mình, nhö theá ngöôøi ñoù chöùng toû mình trung tín qua moät giai ñoaïn vaø thaät söï bieät rieâng mình ra thaùnh cho Ñöùc Chuùa Trôøi.

Xem Kyõ Hôn Veà chöùc Vuï Söù Ñoà

(A Closer Look at the Officement of Aposlte)

Tieáng Hy-laïp dòch töø söù ñoà laø apostolos, coù nghóa ñen laø “ngöôøi ñöôïc sai ñi.” Söù ñoà theo ñuùng nghóa cuûa taân-öôùc laø moät tín höõu ñöôïc Chuùa sai ñi ñeán moät nôi naøo ñoù hay nhöõng nôi naøo ñoù ñeå thieát laäp Hoäi thaùnh. Ngöôøi ñoù ñaët neàn taûng thuoäc linh veà vieäc “xaây döïng Hoäi thaùnh theo ñöôøng loái cuûa Chuùa” vaø moät möùc ñoä naøo ñoù thì so saùnh gioáng nhö moät “nhaø thaàu toång quaùt,” nhö chính söù ñoà Phao-loâ ñaõ vieát:

Vaû, chuùng toâi laø baïn cuøng laøm vieäc vôùi Ñöùc Chuùa Trôøi; anh em laø ruoäng cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi caøy, nhaø cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi xaây. Theo ôn Ñöùc Chuùa Trôøi ban cho toâi, toâi ñaõ laäp neàn nhö moät tay thôï kheùo, maø coù keû khaùc caát leân treân (I Coâr 3:9-10a).

Moät “tay thôï kheùo” hoaëc nhaø thaàu toång quaùt, giaùm saùt toaøn boä tieán trình xaây döïng- ngöôøi naày nhìn thaáy tröôùc coâng trình ñaõ laøm xong. Ngöôøi ñoù khoâng phaûi laø moät chuyeân gia gioáng nhö ngöôøi thôï moäc hoaëc thôï xaây. Chaéc leõ ngöôøi ñoù bieát laøm thôï moäc vaø thôï xaây, nhöng coù theå khoâng laøm moäc gioûi nhö ngöôøi thôï moäc hoaëc xaây gioûi gioáng nhö ngöôøi thôï xaây. Cuõng gioáng nhö vaäy, ngöôøi söù ñoà coù khaû naêng laøm coâng vieäc cuûa moät ngöôøi truyeàn giaûng hoaëc muïc sö, nhöng chæ trong thôøi gian giôùi haïn khi ngöôøi ñoù laäp Hoäi thaùnh (söù ñoà Phao-loâ thöôøng ôû laïi moät nôi töø saùu thaùng ñeán ba naêm).

Ngöôøi söù ñoà raát gioûi trong vieäc thieát laäp caùc Hoäi thaùnh vaø roài giaùm saùt caùc Hoäi thaùnh ñoù ñeå giöõ cho Hoäi thaùnh theo ñuùng ñöôøng loái cuûa Chuùa. Ngöôøi söù ñoà coù traùch nhieäm laäp caùc tröôûng laõo/ caùc giaùm muïc ñeå chaên daét moãi moät hoäi chuùng maø ngöôøi ñoù ñaõ thieát laäp (xem coâng-vuï 14:21-23; Tít 1:5).

Caùc Söù Ñoà Thaät Vaø Giaû (True and False Apostles)

Ngaøy nay, döôøng nhö moät soá ngöôøi haàu vieäc Chuùa muoán coù uy quyeàn treân caùc Hoäi thaùnh, hoï voäi vaøng coâng boá mình ñöôïc keâu goïi laø söù ñoà. Nhöng haàu heát caùc vò ñoù ñeàu coù vaán ñeà lôùn. Bôûi vì hoï chaúng laäp ñöôïc Hoäi thaùnh naøo caû (hoaëc coù leõ chæ moät hoaëc hai) vaø khoâng coù caùc aân töù vaø söï xöùc daàu cuûa moät söù ñoà theo Kinh-thaùnh, chaéc hoï thaáy nhöõng muïc sö deã tin cho pheùp hoï coù uy quyeàn treân Hoäi thaùnh cuûa hoï. Neáu baïn laø moät muïc sö, thì bò maéc löøa bôûi nhöõng ngöôøi söù ñoà töï toân, giaû doái ñoùi khaùt quyeàn löïc naày. Hoï thöôøng laø ñoùi ñoäi loát chieân. Thöôøng khi hoï chaïy theo tieàn baïc. Kinh-thaùnh caûnh baùo choáng laïi caùc söù ñoà giaû (2 Coâr 11:13; Khaûi-huyeàn 2:2). Neáu hoï phaûi noùi vôùi baïn raèng hoï laø söù ñoà, thì ñieàu ñoù coù theå ñaõ chæ cho thaáy raèng hoï khoâng phaûi laø söù ñoà. Chính keát quaû coâng vieäc cuûa hoï noùi leân ñieàu ñoù.

Moät muïc sö thieát laäp Hoäi thaùnh cuûa mình vaø laøm muïc sö Hoäi thaùnh ñoù nhieàu naêm thì khoâng phaûi laø moät söù ñoà. Coù leõ, nhöõng muïc sö nhö theá coù theå ñöôïc xem nhö laø “nhöõng muïc sö coù chöùc vuï söù ñoà” vì hoï ñaõ ñi tieân phong môû Hoäi thaùnh cho mình. Song hoï khoâng ñöùng trong chöùc vuï söù ñoà bôûi vì moät söù ñoà môû caùc Hoäi thaùnh lieân tuïc.

Moät “giaùo só” thöïc söï ñöôïc Chuùa sai ñi vaø ñöôïc xöùc daàu, nhö ngaøy hoâm nay hoï thöôøng ñöôïc goïi, thì söï keâu goïi chính cuûa hoï laø thieáp laäp caùc Hoäi thaùnh, ñaõ coù theå ñöùng trong chöùc vuï cuûa moät söù ñoà. Maët khaùc, caùc giaùo só laøm coâng vieäc thieát laäp caùc tröôøng Kinh-thaùnh hoaëc huaán luyeän caùc muïc sö seõ khoâng goïi laø söù ñoà nhöng laø giaùo sö.

chöùc vuï cuûa söù ñoà thaät ñöôïc noåi baät baèng daáu kyø vaø pheùp laï, laø nhöõng coâng cuï ñeå giuùp ñôõ ngöôøi ñoù thieát laäp caùc Hoäi thaùnh. Phao-loâ ñaõ vieát:

Vì daàu toâi khoâng ra gì, cuõng chaúng keùm caùc söù ñoà raát lôùn kia chuùt naøo. Caùc baèng côù veà chöùc söù ñoà toâi ñaõ toû ra trong anh em bôûi söï nhòn nhuïc moïi ñaøng, bôûi caùc daáu laï, caùc söï khaùc thöôøng, vaø caùc pheùp laï (2 Coâr 12:11b-12).

Neáu moät ngöôøi khoâng coù nhöõng daáu kyø vaø pheùp laï keøm theo chöùc vuï cuûa mình, thì ngöôøi ñoù khoâng phaûi laø söù ñoà. Hieån nhieân nhöõng söù ñoà thaät raát hieám, vaø caùc söù ñoà naày khoâng coù maët nhöõng Hoäi thaùnh giaû taïo, baát khieát vaø rao giaûng Phuùc AÂm moät caùch giaû doái. Toâi ñaõ thaáy caùc Hoäi thaùnh toàn taïi ôû ngay giöõa theá gian maø vaãn chaúng bieát gì veà Phuùc AÂm caû.

Caáp Baäc Cao Cuûa Söù Ñoà

(The High Rank of the Apostle)

Trong caû hai baûng lieät keâ cuûa Taân-öôùc veà aân töù chöùc vuï , thì chöùc vuï söù ñoà ñöôïc lieät keâ ñaàu tieân, cho thaáy raèng ñaây laø söï keâu goïi cao nhaát (EÂ-pheâ-soâ 4:11; I Coâr 12: 28).

Khoâng moät ngöôøi naøo baét ñaàu chöùc vuï cuûa mình nhö laø moät söù ñoà. Cuoái cuøng, ngöôøi ñoù coù theå ñöôïc keâu goïi laø söù ñoà, nhöng ngöôøi ñoù seõ khoâng baét ñaàu trong chöùc vuï ñoù. Tröôùc tieân, ngöôøi ñoù phaûi chöùng toû mình trung tín qua moät giai ñoaïn nhieàu naêm trong vieäc giaûng vaø daïy, roài thì cuoái cuøng, ngöôøi ñoù seõ ñöùng trong chöùc vuï maø Chuùa ñaõ saém saún cho mình. Phao-loâ ñaõ ñöôïc keâu goïi laøm söù ñoà töø trong buïng meï, nhöng oâng ta ñaõ traûi qua nhieàu naêm trong chöùc vuï troïn thôøi gian tröôùc khi oâng ta ñöùng vaøo chöùc vuï söù ñoà sau naày (Ga-la-ti 1:15-2:1). Kyø thöïc, oâng ta baét ñaàu nhö laø moät giaùo sö vaø tieân tri (Coâng-vuï 13:1-2), vaø sau naày oâng ñöôïc thaêng chöùc leân laøm söù ñoà khi oâng ñöôïc Ñöùc Thaùnh Linh sai ñi (Coâng-vuï 14:14).

Chuùng ta thaáy coù ñeà caäp ñeán nhöõng söù ñoà khaùc nöõa ngoaøi Phao-loâ vaø möôøi hai söù ñoà ñaàu tieân trong Coâng-vuï 1:15-26; 14:14; Roâ-ma 16:7; 2 Coâr 8:23; Ga-la-ti 1:17-19; Phi-líp 2:25 vaø I Teâ-sa-loâ-ni-ca 1:1; 2:6 (Töø söù giaû ñöôïc dòch trong 2 Coâr 8:23 vaø Phi-líp 2:25 laø apostolos tieáng Hy-laïp). Ñieàu naày xua tan ñi loaïi thaàn hoïc cho raèng chöùc vuï söù ñoà ñaõ ñöôïc giôùi haïn chæ trong voøng möôøi hai söù ñoà ñaàu tieân thoâi.

Tuy nhieân, chæ coù möôøi hai söù ñoà coù theå ñöôïc phaân loaïi nhö laø “Söù ñoà cuûa Chieân Con,” vaø chæ coù möôøi hai ngöôøi naày seõ coù moät ñòa vò ñaëc bieät trong moät nghìn naêm cai trò cuûa Ñaáng Christ (Ma-thi-ô 19:28; Khaûi-huyeàn 21:14). Chuùng ta khoâng coøn caàn nhöõng söù ñoà gioáng nhö Phi-e-rô, Giacô vaø Giaêng laø nhöõng ngöôøi ñöôïc soi daãn ñaëc bieät nhaát ñeå vieát Kinh-thaùnh, bôûi vì söï khaûi thò Kinh-thaùnh ñöôïc troïn veïn. Tuy nhieân, ngaøy hoâm nay chuùng ta vaãn caàn nhöõng söù ñoà ñi thieát laäp Hoäi thaùnh baèng quyeàn naêng cuûa Ñöùc Thaùnh Linh, gioáng nhö Phao-loâ vaø caùc söù ñoà khaùc ñaõ laøm, nhö ñöôïc moâ taû trong saùch Coâng-vuï.

Chöùc Vuï Tieân Tri (The Office of Prophet)

Tieân tri laø ngöôøi nhaän khaûi thò sieâu nhieân vaø noùi ra bôûi söï soi daãn thieâng thöôïng. Taát nhieân, ngöôøi ñoù thöôøng xuyeân ñöôïc duøng caùc aân töù thuoäc linh noùi tieân tri cuõng nhö caùc aân töù khaûi thò nhö: lôøi noùi khoân ngoan, lôøi tri thöùc, vaø ôn phaân bieät caùc thaàn.

Baát cöù tín höõu naøo ñeàu coù theå ñöôïc Chuùa duøng trong aân töù tieân tri khi Ñöùc Thaùnh Linh muoán, nhöng ñieàu ñoù khoâng phaûi khieán ngöôøi ñoù trôû thaønh moät tieân tri. Tröôùc heát, tieân tri laø ngöôøi haàu vieäc Chuùa coù theå giaûng hoaëc daïy coù söï xöùc daàu. Bôûi vì döôøng nhö tieân tri laø söï keâu goïi cao nhaát ñöùng thöù nhì (Thöù töï ñöôïc lieät keâ ra trong I Coâr 12:28), cho duø laø ngöôøi haàu vieäc Chuùa troïn thôøi gian cuõng khoâng ñöôïc ñaët vaøo chöùc vuï tieân tri cho ñeán khi ngöôøi ñoù coù nhieàu naêm trong chöùc vuï . Neáu ngöôøi ñoù ôû trong chöùc vuï thì ngöôøi ñoù seõ coù söï trang bò sieâu nhieân ñi cuøng vôùi chöùc vuï .

Hai ngöôøi ñöôïc goïi laø tieân tri trong Taân-öôùc ñoù laø Giu-ñe vaø Sila. Chuùng ta ñoïc trong Coâng-vuï 15:31 thaáy hoï noùi tieân tri cho Hoäi thaùnh raát laâu taïi Antioát.

Giu-ñe vaø Si-la chính laø keû tieân tri, cuõng laáy nhieàu lôøi giaûng maø khuyeân baûo, vaø giuïc loøng anh em maïnh meõ.

Moät ví duï khaùc nöõa cuûa Taân-öôùc noùi tieân tri A-ga-buùt. Trong Coâng-vuï 11:27-28, chuùng ta ñoïc thaáy:

Trong nhöõng ngaøy ñoù, coù maáy ngöôøi tieân tri töø thaønh Gieâ-ru-sa-lem xuoáng thaønh An-ti-oát. Trong boïn coù moät ngöôøi teân laø A-ga-buùt ñöùng daäy, bôûi Ñöùc Thaùnh Linh noùi tieân tri raèng seõ coù söï ñoùi keùm treân khaép ñaát; thaät vaäy, söï ñoùi keùm naày xaûy ñeán trong ñôøi Cô-loát trò vì.

Chuù yù thaáy A-ga-buùt ñöôïc ban cho lôøi noùi khoân ngoan – moät ñieàu gì ñoù noùi veà töông lai ñöôïc baøy toû ra cho oâng. Taát nhieân A-ga-buùt ñaõ khoâng bieát moïi thöù seõ xaûy ra trong töông lai, oâng chæ bieát nhöõng gì Chuùa Thaùnh Linh ñaõ muoán baøy toû ra cho oâng.

Trong Coâng-vuï 21:10-11, coù moät ví duï khaùc nöõa veà lôøi noùi khoân ngoan vaän haønh qua chöùc vuï cuûa A-ga-buùt. Laàn naày thì lôøi noùi khoân ngoan naày vì ích lôïi cuûa moät ngöôøi, laø Phao-loâ:

Chuùng ta ôû ñoù ñaõ maáy ngaøy, coù moät ngöôøi tieân tri teân laø A-ga-buùt ôû xöù Giu-ñeâ xuoáng. Ngöôøi ñeán thaêm chuùng ta, roài laáy daây löng cuûa Phao-loâ troùi chaân tay mình, maø noùi raèng: “Naày laø lôøi Ñöùc Thaùnh Linh phaùn: ‘Taïi thaønh Gieâ-ru-sa-lem, daân Giu-ña seõ troùi ngöôøi coù daây löng naày nhö vaäy, maø noäp trong tay ngöôøi ngoaïi ñaïo’”.

Theo giao-öôùc môùi vieäc chaïy ñeán caùc tieân tri ñeå tìm söï höôùng daãn cho caù nhaân mình coù ñuùng vôùi Kinh-thaùnh khoâng? Khoâng, chaúng ñuùng chuùt naøo, lyù do laø vì taát caû caùc tín höõu ñeàu coù Ñöùc Thaùnh Linh ôû trong hoï ñoù ñeå daãn daét hoï. Ngöôøi tieân tri chæ neân xaùc chöùng cho tín höõu ñoù nhöõng gì ngöôøi ñoù ñaõ bieát laø söï chæ daãn cuûa Chuùa trong chính taâm linh ngöôøi ñoù. Chaúng haïn, khi A-ga-buùt noùi tieân tri cho Phao-loâ, thì oâng ñaõ khoâng cho Phao-loâ söï chæ daãn veà nhöõng gì Phao-loâ neân laøm theo; OÂng ta chæ xaùc chöùng veà nhöõng gì Phao-loâ ñaõ bieát tröôùc roài vaøo moät thôøi ñieåm naøo ñoù.

Nhö ñaõ trình baøy tröôùc ñaây, Phao-loâ ñaõ ôû trong chöùc vuï tieân tri (vaø giaùo sö) tröôùc khi oâng ñöôïc keâu goïi vaøo chöùc vuï söù ñoà (Coâng-vuï 13:1). Chuùng ta bieát raèng Phao-loâ ñaõ nhaän maëc khaûi töø Chuùa theo Ga-la-ti 1:11-12, vaø oâng cuõng coù nhieàu khaûi töôïng (Coâng-vuï 9:1-9; 18:9-10; 22:17-21; 23:11; 2 Coâr 12:1-4).

Vôùi tö caùch laø nhöõng söù ñoà thaät, chuùng ta khoâng thaáy nhöõng söù ñoà thaät trong Hoäi thaùnh giaû. Nhöõng Hoäi thaùnh giaû ñaõ (vaø ñang) xa laùnh nhöõng söù ñoà thaät nhö Sila, Giu-ñe hoaëc A-ga-buùt. Lyù do laø vì caùc tieân tri thaät seõ ñem söï maëc khaûi khoâng haøi loøng cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi veà vieäc khoâng vaâng lôøi cuûa caùc Hoäi thaùnh ñoù (gioáng nhö Giaêng ñaõ laøm cho haàu heát caùc Hoäi thaùnh ôû Tieåu-AÙ trong hai chöông ñaàu cuûa saùch Khaûi-huyeàn). Hoäi thaùnh giaû taïo seõ khoâng côûi môû cho ñeàu ñoù.

Chöùc Vuï Giaùo Sö (The Office of Teacher)

Theo thöù töï ñaõ lieät keâ trong saùch I Coâr 12:28, thì chöùc vuï giaùo sö laø söï keâu goïi cao nhaát ñöùng vò trí thöù ba. Ngöôøi giaùo sö laø moät ngöôøi ñöôïc xöùc daàu ñeå daïy Lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi. Chæ vì ngöôøi ñoù daïy Kinh-thaùnh khoâng coù nghóa laø ngöôøi ñoù laø giaùo sö Taân-öôùc. Nhieàu ngöôøi daïy chæ vì hoï thích hoaëc caûm thaáy bò eùp daïy, nhöng vì ngöôøi ñoù laø ngöôøi ôû trong chöùc vuï giaùo sö ñöôïc ban ôn moät caùch sieâu nhieân ñeå daïy doã. Ngöôøi ñoù thöôøng ñöôïc ban cho söï maëc khaûi sieâu nhieân lieân quan ñeán Lôøi Chuùa vaø coù theå giaûi thích Kinh-thaùnh theo moät caùch naøo ñoù maø laøm cho Kinh-thaùnh trôû neân deã hieåu vaø deã aùp duïng.

A-boâ-loâ laø moät ví duï cuûa Taân-öôùc veà ngöôøi ñöùng trong chöùc vuï naày. Phao-loâ ñaõ so saùnh chöùc vuï söù ñoà cuûa oâng vaø chöùc vuï giaùo sö cuûa A-boâ-loâ trong I Coâr baèng caùch noùi:

Toâi ñaõ troàng, A-boâ-loâ ñaõ töôùi, nhöng Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ laøm cho lôùn leân…Toâi ñaõ laäp neàn nhö moät tay thôï kheùo, maø coù keû khaùc caát leân treân” (I Coâr 3:6, 10b).

A-boâ-loâ laø giaùo sö ñaõ khoâng môû Hoäi thaùnh goác hoaëc laäp neàn. Thay vaøo ñoù, oâng ñaõ töôùi nöôùc cho nhöõng choài môùi baèng Lôøi Chuùa vaø xaây döïng nhöõng vaùch töôøng treân neàn ñaõ laäp saün.

A-boâ-loâ cuõng ñöôïc nhaéc ñeán trong Coâng-vuï 18:27-28:

Ngöôøi toan sang xöù A-chai, thì anh em giuïc loøng cho vaø vieát thô gôûi daën moân ñoà phaûi tieáp ñaõi ngöôøi töû teá. Khi tôùi roài, ngöôøi ñöôïc nhôø ôn Ñöùc Chuùa Trôøi maø boå ích cho keû ñaõ tin theo. Vì ngöôøi heát söùc beû baùc ngöôøi Giu-ña giöõa thieân haï, laáy Kinh Thaùnh maø baøy toû raèng Ñöùc Chuùa Gieâ-su laø Ñaáng Christ.

Chuù yù thaáy raèng A-boâ-loâ raát giuùp ích cho nhöõng ngöôøi ñaõ tin Chuùa vaø söï daïy doã cuûa oâng ñöôïc bieát laø “quyeàn naêng”. Söï daïy doã ñöôïc xöùc daàu luoân luoân coù quyeàn naêng.

Ñoái vôùi Hoäi thaùnh, chöùc vuï daïy doã quan troïng nhieàu hôn vieäc laøm pheùp laï hoaëc caùc aân töù chöõa laønh. Ñoù laø lyù do taïi sao chöùc vuï ñöôïc lieät keâ tröôùc nhöõng aân töù chöùc vuï ñoù trong I Coâr 12:28:

Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ laäp trong Hoäi thaùnh, thöù nhöùt laø söù ñoà, thöù nhì laø ñaáng tieân tri, thöù ba laø thaày giaùo, keá ñeán keû laøm pheùp laï, roài keû ñöôïc ôn chöõa bònh, cöùu giuùp, cai quaûn, noùi caùc thöù tieáng.

Ruûi thay, ñoâi khi caùc tín höõu bò cuoán huùt muoán thaáy pheùp laï hôn laø muoán nghe söï daïy doã Lôøi Chuùa roõ raøng seõ saûn sinh ra söï tröôûng thaønh thuoäc linh vaø söï thaùnh khieát trong ñôøi soáng cuûa hoï.

Kinh-thaùnh noùi veà caû vieäc giaûng vaø daïy. Daïy coù tính loâ-gíc vaø cung caáp trí thöùc hôn, trong khi ñoù giaûng coù tính truyeàn caûm höùng vaø thuùc giuïc hôn. Nhöõng ngöôøi truyeàn giaûng thöôøng giaûng. Caùc giaùo sö vaø muïc sö thöôøng thöôøng daïy. Caùc söù ñoà thöôøng giaûng vaø daïy. Ñieàu ñaùng tieác laø moät soá tín höõu khoâng coâng nhaän giaù trò cuûa vieäc daïy. Thaäm chí moät soá cho raèng chæ khi caùc dieãn giaû ñöôïc xöùc daàu laø luùc hoï giaûng lôùn vaø nhanh! Khoâng ñuùng nhö vaäy.

Chuùa Gieâ-su laø ví duï toát nhaát veà moät giaùo söï ñöôïc xöùc daàu. Söï daïy doã cuûa Ngaøi ñaõ chieám moät phaàn öu theá noåi troäi cuûa chöùc vuï Ngaøi ñeán noãi nhieàu ngöôøi goïi Ngaøi laø “Thaày” (Ma-thi-ô 8:19; Maùc 5:35; Giaêng 11:28).

Caùc caâu Kinh-thaùnh noùi veà chöùc vuï giaùo sö vaø söï daïy doã, xem Coâng-vuï 2:42; 5:21,25,28,42; 11:22-26; 13:1; 15:35; 18:11; 20:18-20; 28:30-31; Roâ-ma 12:6-7; I Coâr 4:17; Ga-la-ti 6:6; Coâ-loâ-se 1:28; I Ti-moâ-theâ 4:11-16; 5:17; 6:2; 2 Ti-moâ-theâ 1:11; 2:2 vaø Giacô 3:1. Nhöõng caâu Kinh-thaùnh ñaõ lieät keâ ra cho chuùng ta bieát raèng caùc giaùo sö seõ chòu söï ñoaùn xeùt nghieâm ngaët hôn, vì vaäy hoï phaûi raát thaän troïng vôùi nhöõng gì hoï daïy. Hoï chæ neân daïy Lôøi Chuùa thoâi.

Chöùc Vuï Truyeàn Giaùo (The Office of Evangelist)

Ngöôøi truyeàn giaùo laø ngöôøi ñöôïc xöùc daàu ñeå giaûng Phuùc AÂm. Söù ñieäp cuûa ngöôøi ñoù ñöôïc soaïn ñeå ñöa ngöôøi ta ñeán söï aên naên vaø tin nhaän Chuùa Gieâ-su Christ. Nhöõng söù ñieäp ñoù ñöôïc caëp theo bôûi caùc pheùp laï ñeå thu huùt söï chuù yù nhöõng ngöôøi chöa tin vaø caùo traùch hoï bôûi söï chaân thaät söù ñieäp cuûa oâng.

Coù nhieàu nhaø truyeàn giaûng trong Hoäi thaùnh ñaàu tieân laø chuyeän khoâng coøn nghi ngôø gì nöõa, nhöng chæ coù moät ngöôøi duy nhaát ñöôïc keå ra trong saùch Coâng-vuï nhö laø moät nhaø truyeàn giaûng. Teân oâng laø Phi-líp: “Vaøo nhaø Phi-líp, laø ngöôøi giaûng Tin laønh, moät trong baûy thaày phoù teá, roài ôû laïi ñoù” (Coâng-vuï 21:8).

Phi-líp ñaõ baét ñaàu chöùc vuï cuûa mình nhö laø moät thaày phoù teá (hoaëc coù leõ laø “chaáp söï”) ngöôøi phuïc vuï baøn tieäc (Coâng-vuï 6:1-6). OÂng ta ñöôïc thaêng chöùc leân chöùc vuï truyeàn gi£ng trong thôøi ñieåm Hoäi thaùnh bò baét bôù coù lieân quan ñeán söï tuaän ñaïo cuûa EÂ-tieân. Laàn ñaàu tieân oâng giaûng Phuùc AÂm taïi thaønh Sa-ma-ri:

Phi-líp cuõng vaäy, xuoáng trong thaønh Sa-ma-ri maø giaûng veà Ñaáng Christ taïi ñoù. Ñoaøn daân nghe ngöôøi giaûng vaø thaáy caùc pheùp laï ngöôøi laøm, thì ñoàng loøng laéng tai nghe ngöôøi noùi; vì coù nhöõng taø ma keâu lôùn tieáng leân maø ra khoûi nhieàu keû bò aùm, cuøng keû baïi vaø queø ñöôïc chöõa laønh, cuõng nhieàu. Taïi côù ñoù, trong thaønh ñöôïc vui möøng khoân xieát (Coâng-vuï 8:5-8).

Chuù yù thaáy raèng Phi-líp ñaõ coù moät söù ñieäp- Ñaáng christ. Muïc tieâu cuûa oâng ta laø baét ñaàu moân ñoà moân ñeà, nghóa laø nhöõng ngöôøi vaâng phuïc böôùc theo Ñaáng Christ. Vì vaäy, oâng ñaõ rao giaûng Ñaáng Christ nhö laø ngöôøi laøm pheùp laï, Con Ñöùc Chuùa Trôøi, Chuùa, Ñaáng Cöùu Theá vaø laø Quan xeùt saép trôû laïi. OÂng ta ñaõ thuùc giuïc ngöôøi ta aên naên vaø theo Chuùa cuûa mình.

Cuõng chuù yù thaáy raèng Phi-líp ñöôïc trang bò baèng nhöõng daáu kyø vaø pheùp laï sieâu nhieân ñeå xaùc chöùng cho söù ñieäp cuûa mình. Moät ngöôøi ñöùng trong chöùc vuï truyeàn giaûng seõ ñöôïc xöùc daàu baèng nhöõng aân töù chöõa laønh vaø caùc aân töù thuoäc linh khaùc. Hoäi thaùnh giaû taïo chæ coù nhöõng nhaø truyeàn giaûng giaû taïo laø nhöõng ngöôøi coâng boá Phuùc AÂm giaû taïo. Ngaøy nay, theá giôùi ñaày daãy nhöõng nhaø truyeàn giaûng nhö theá, vaø ñieàu hieån nhieân laø Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng xaùc chöùng söù ñieäp cuûa hoï baèng nhöõng pheùp laï vaø söï chöõa laønh. Lyù do ñôn giaûn laø hoï khoâng rao giaûng Phuùc AÂm cuûa Ngaøi. Hoï khoâng thöïc söï rao giaûng Ñaáng Christ. Hoï thöôøng rao giaûng veà nhu caàu cuûa con ngöôøi vaø Ñaáng Christ coù theå ban cho hoï ñôøi soáng dö daät ra laøm sao, hoaëc hoï giaûng veà coâng thöùc söï cöùu roãi maø khoâng coù söï aên naên keøm theo. Hoï daãn ngöôøi ta ñeán vôùi söï quy ñaïo giaû taïo xoa dòu toäi loãi cuûa hoï nhöng khoâng cöùu roãi ngöôøi ta ñöôïc. Keát quaû söï rao giaûng cuûa hoï laø khieán cho ngöôøi ta ít coù cô hoäi taùi sanh hôn, bôûi vì baây giôø ngöôøi ta thaáy khoâng caàn thieát nhaän laõnh nhöõng gì hoï nghó hoï ñaõ coù. Nhöõng nhaø truyeàn giaûng nhö theá thöïc söï ñaõ tieáp tay xaây döïng vöông quoác cuûa Satan.

Chöùc vuï truyeàn giaùo khoâng ñöôïc lieät keâ keøm theo caùc aân töù chöùc vuï khaùc trong I Coâr 12:28 cuõng nhö trong saùch EÂ-pheâ-soâ 4:11. Tuy nhieân, toâi nghó raèng söï ñeà caäp ñeán “pheùp laï vaø caùc aân töù chöõa laønh” ôû ñoù aùp duïng cho chöùc vuï cuûa ngöôøi truyeàn giaûng vì nhöõng pheùp laï vaø aân töù chöõa laønh ñoù ñaõ moâ taû trong chöùc vuï truyeàn giaùo cuûa Phi-líp vaø chuùng seõ xaùc chöùng moät caùch hieån nhieân cho chöùc vuï cuûa moät nhaø truyeàn giaûng.

Nhieàu ngöôøi ñaõ ñi töø Hoäi thaùnh naày sang Hoäi thaùnh khaùc vaø töï xöng mình laø nhöõng ngöôøi truyeàn giaùo nhöng thöïc chaát hoï khoâng phaûi laø nhöõng ngöôøi truyeàn giaùo vì hoï chæ giaûng cho caùc Cô ñoác nhaân trong caùc nhaø thôø, hoï khoâng ñöôïc trang bò baèng caùc aân töù chöõa laønh hoaëc laøm pheùp laï. (Moät soá ngöôøi giaû vôø coù nhöõng aân töù nhö vaäy, nhöng hoï chæ coù theå löøa doái nhöõng ngöôøi khôø khaïo. Nhöõng pheùp laï lôùn nhaát cuûa hoï laø laøm cho ngöôøi ta teù ngaõ moät chuùt khi hoï ñaãy cho ngöôøi ta teù ngaõ). Nhöõng ngöôøi laøm chöùc dòch löu ñoäng naày coù theå laø caùc giaùo sö hoaëc nhöõng nhaø truyeàn giaûng hoaëc nhöõng ngöôøi naâng ñôõ (xem Roâ-ma 12:8), nhöng hoï khoâng ñöùng trong chöùc vuï nhaø truyeàn giaûng. Tuy nhieân, coù theå laø Ñöùc Chuùa Trôøi coù theå baét ñaàu chöùc vuï ngöôøi ñoù laø moät ngöôøi naâng ñôõ hoaëc thaày giaûng vaø sau ñoù ñöa ngöôøi ñoù vaøo chöùc vuï truyeàn giaûng.

Caùc caâu Kinh-thaùnh ñeå nghieân cöùu theâm veà chöùc vuï truyeàn giaûng, ñoïc Coâng-vuï 8:4-40, moät baûn kyù thuaät laø chöùc vuï cuûa Phi-líp. Chuù yù thaáy ôû ñaây veà taàm quan troïng cuûa vieäc phuï thuoäc laãn nhau caùc aân töù chöùc vuï (xem kyõ caâu 14-25) vaø caùch Phi-líp khoâng nhöõng rao giaûng Phuùc AÂm cho ñaùm ñoâng maø coøn ñöôïc Ñöùc Chuùa trôøi daãn daét cuõng ñeå laøm chöùng cho töøng ngöôøi (Coâng-vuï 8:25-39).

Döôøng nhö nhöõng ngöôøi truyeàn giaùo ñöôïc uûy thaùc laøm baùp teâm cho nhöõng ngöôøi môùi tin Chuùa cuûa hoï, nhöng hoï khoâng caàn thieát ñöôïc uyû thaùc baùp teâm Thaùnh Linh cho caùc taân tín höõu. Ñoù seõ laø traùch nhieäm cô baûn cuûa caùc söù ñoà hoaëc muïc sö/ caùc tröôûng laõo/ caùc giaùm muïc.

Chöùc Vuï Muïc Sö (The Office of Pastor)

Trong hai chöông ñaàu, Toâi ñaõ so saùnh vai troø cuûa muïc sö trong Kinh-thaùnh vôùi muïc sö hoïc theo chuaån möïc bình thöôøng thuoäc chuûng vieän thaàn hoïc. Tuy nhieân, vaãn coù chuyeän ñeå noùi theâm veà chöùc vuï muïc sö.

Ñeå hieåu moät caùch ñaày ñuû nhöõng gì Kinh-thaùnh noùi veà chöùc vuï muïc sö, chuùng ta caàn bieát ba töø chìa khoùa trong ngoân ngöõ Hy-laïp. Ba töø ñoù trong tieáng Hy-laïp laø (1) poimen, (2) presbuteros vaø (3) episkopos. Nhöõng töø naày ñöôïc dòch theo thöù töï lieân tieáp nhö sau (1) ngöôøi chaên baày (chieân) hoaëc muïc sö, (2) tröôûng laõo, vaø (3) coi soùc hoaëc giaùm muïc.

Töø poimen ñöôïc tìm thaáy 18 laàn trong Taân-öôùc vaø ñöôïc dòch laø ngöôøi chaên baày 17 laàn vaø muïc sö chæ coù moät laàn. Ñoäng töø cuûa noù laø poimaino, ñöôïc thaáy 11 laàn vaø thöôøng ñöôïc dòch nhieàu nhaát laø chaên baày.

Tieáng Hy-laïp cuûa töø presbuteros ñöôïc thaáy 66 laàn trong Taân-öôùc, thì coù ñeán 60 laàn ñöôïc dòch laø tröôûng laõo hoaëc caùc tröôûng laõo.

Töø cuoái cuøng trong tieáng Hy-laïp laø episkopos ñöôïc tìm thaáy 5 laàn trong Taân-öôùc, ñöôïc dòch laø coi soùc 4 trong soá 5 laàn. Baûn King James dòch laø giaùm muïc.

Taát caû ba töø naày ñeàu ñeà caäp ñeán cuøng moät vò trí trong Hoäi thaùnh, nhöõng töø naày ñöôïc duøng thay theá cho nhau. Heã khi naøo Phao-loâ thieát laäp caùc Hoäi thaùnh, thì oâng boå nhieäm caùc tröôûng laõo (presbuteros) ngöôøi maø khi oâng ñi seõ thay theá oâng chaêm soùc caùc hoäi chuùng ñòa phöông (Coâng-vuï 14L:23, Tít 1:5). Traùch nhieäm cuûa nhöõng ngöôøi naày laøm vieäc nhö nhöõng ngöôøi coi soùc (episkopos) vaø chaên baày (poimaino) chieân cuûa hoï. Chaúng haïn, trong Coâng-vuï 20:17 chuùng ta ñoïc thaáy:

Baáy giôø, Phao-loâ sai ngöôøi ôû thaønh Mi-leâ ñi tôùi thaønh EÂ-pheâ-soâ, môøi caùc tröôûng laõo [presbuteros] trong Hoäi thaùnh ñeán.

Vaø Phao-loâ ñaõ noùi gì vôùi caùc tröôûng laõo caùc Hoäi thaùnh ñoù?

Anh em haõy giöõ laáy mình, vaø luoân caû baày maø Ñöùc Thaùnh Linh ñaõ laäp anh em laøm keû coi soùc [episkopos], ñeå chaên [poimaino] Hoäi thaùnh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, maø Ngaøi ñaõ mua baèng chính huyeát mình (Coâng-vuï 20:28).

Chuù yù thaáy vieäc duøng thay theá ba töø Hy-laïp naày. nhöõng töø naày khoâng phaûi laø ba chöùc vuï khaùc nhau. Phao-loâ ñaõ noùi vôùi caùc tröôûng laõo raèng hoï laø nhöõng ngöôøi coi soùc phaûi laøm vieäc gioáng nhö nhöõng ngöôøi chaên baày.

Phi-e-rô cuõng vieát trong thö tín ñaàu tieân cuûa mình:

Toâi gôûi lôøi khuyeân nhuû naày cho caùc baäc tröôûng laõo [presbuteros] trong anh em, toâi ñaây cuõng laø tröôûng laõo nhö hoï, laø ngöôøi chöùng kieán söï ñau ñôùn cuûa Ñaáng Christ, vaø cuõng coù phaàn veà söï vinh hieån seõ hieän ra: haõy chaên baày [poimaino] cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ giao phoù cho anh em; laøm vieäc ñoù chaúng phaûi bôûi eùp tình, beøn laø bôûi vui loøng, chaúng phaûi vì lôïi dô baån, beøn laø heát loøng maø laøm, chaúng phaûi quaûn trò phaàn traùch nhieäm chia cho anh em, song ñeå laøm göông toát cho caû baày. Khi Ñaáng laøm ñaàu caùc keû chaên chieân hieän ra, anh em seõ ñöôïc maõo trieàu thieân vinh hieån, chaúng heà taøn heùo (I Phi-e-rô 5:1-4).

Phi-e-rô khuyeân baûo caùc tröôûng laõo chaên baày cuûa mình. Ñoäng töø naày ñöôïc dòch ôû ñaây laø chaên baày (ôû daïng danh töø) ñöôïc dòch nhö laø muïc sö trong EÂ-pheâ-soâ 4:11:

AÁy chính Ngaøi [Chuùa Gieâ-su] ñaõ cho ngöôøi naày laøm söù ñoà, keû kia laøm tieân tri, ngöôøi khaùc laøm thaày giaûng Tin laønh, keû khaùc nöõa laøm muïc sö vaø giaùo sö.

Ñieàu naày cuõng ñöa chuùng ta ñeán choã tin raèng caùc tröôûng laõo vaø muïc sö ñeàu gioáng nhau.

Phao-loâ cuõng ñaõ duøng töø tröôûng laõo (presbuteros) vaø ngöôøi giaùm muïc (episkopos) thay theá cho nhau trong thö tín Tít 1:5-7:

Ta ñaõ ñeå con ôû laïi Cô-reát ñaëng saép ñaët moïi vieäc chöa thu xeáp, vaø theo nhö ta ñaõ raên baûo cho con maø laäp nhöõng tröôûng laõo trong moãi thaønh…Vì ngöôøi giaùm muïc laøm keû quaûn lyù nhaø Ñöùc Chuùa Trôøi thì phaûi cho khoâng choã traùch ñöôïc.

Do ñoù, khoâng theå naøo lyù luaän hôïp lyù ñöôïc raèng chöùc vuï muïc sö, tröôûng laõo vaø giaùm muïc khoâng phaûi taát caû ñeàu coù cuøng moät chöùc vuï ñöôïc. Vì vaäy, baát cöù ñieàu gì ñöôïc vieát veà caùc giaùm muïc vaø caùc tröôûng laõo trong caùc thö tín Taân-öôùc ñieàu aùp duïng cho caùc muïc sö.

Söï Cai Quaûn Hoäi Thaùnh (Church Governance)

Nhöõng caâu Kinh-thaùnh ñaõ trích ôû treân cuõng cho thaáy roõ raøng raèng, khoâng nhöõng caùc tröôûng laõo/ caùc muïc sö/ caùc giaùm muïc ñöôïc ban cho söï coi soùc thuoäc linh cuûa Hoäi thaùnh, maø hoï coøn ñöôïc ban cho uy quyeàn cai quaûn. Khaù ñôn giaûn laø caùc tröôûng laõo/ caùc muïc sö/ caùc giaùm muïc chòu traùch nhieäm coi soùc, vaø caùc thaønh vieân cuûa Hoäi thaùnh neân thuaän phuïc hoï:

Haõy vaâng lôøi keû daét daãn anh em vaø chòu phuïc caùc ngöôøi aáy, – bôûi caùc ngöôøi aáy tænh thöùc veà linh hoàn anh em, döôøng nhö phaûi khai trình (Heâbeârô 13:17).

Taát nhieân, Cô ñoác nhaân khoâng neân thuaän phuïc vò muïc sö khoâng ñaàu phuïc Chuùa, nhöng ngöôøi ñoù cuõng neân nhaän bieát raèng khoâng moät muïc sö naøo hoaøn haûo caû. Caùc muïc sö/ caùc tröôûng laõo/ caùc giaùm muïc coù uy quyeàn treân Hoäi thaùnh cuûa hoï nhö ngöôøi cha coù uy quyeàn treân gia ñình vaäy:

Vaäy, ngöôøi giaùm muïc [muïc sö/ tröôûng laõo] caàn phaûi khoâng choã traùch ñöôïc:phaûi kheùo cai trò nhaø rieâng mình, giöõ con caùi mình cho vaâng phuïc vaø ngay thaät troïn veïn; (vì neáu coù ai khoâng bieát cai trò nhaø rieâng mình, thì laøm sao cai trò ñöôïc Hoäi thaùnh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi?) (I Ti-moâ-theâ 3:2-5).

Phao-loâ noùi tieáp,

Caùc tröôûng laõo [caùc muïc sö/ caùc giaùm muïc] kheùo cai trò Hoäi thaùnh thì mình phaûi kính troïng boäi phaàn, nhöùt laø nhöõng ngöôøi chòu chöùc rao giaûng vaø daïy doã (I Ti-moâ-theâ 5:17).

Roõ raøng, caùc tröôûng laõo phaûi cai quaûn Hoäi thaùnh.

Caùc Tröôûng Laõo Khoâng Theo Kinh-thaùnh

(Uncriptural Elders)

Nhieàu Hoäi thaùnh tin cô caáu ñieàu haønh cuûa hoï hôïp vôùi Kinh-thaùnh vì hoï coù moät nhoùm caùc tröôûng laõo cai quaûn, nhöng nan ñeà cuûa hoï laø quan ñieåm cuûa hoï veà caùc tröôûng laõo khoâng ñuùng. Caùc tröôûng laõo cuûa hoï ñöôïc baàu cöû thöôøng xuyeân vaø ñöôïc luaân phieân thay theá nhau ôû trong voøng hoäi chuùng cuûa hoï. Nhöõng ngöôøi naày thöôøng ñöôïc noùi ñeán nhö laø “Hoäi Ñoàng Tröôûng Laõo,” Nhöõng ngöôøi nhö theá khoâng phaûi laø tröôûng laõo theo ñònh nghóa cuûa Kinh-thaùnh. Neáu chuùng ta chæ ñôn giaûn xem nhöõng ñoøi hoûi maø Phao-loâ ñaõ lieät ra cho moät ngöôøi muoán laøm tröôûng laõo, thì ñieàu naày ñaõ quaù roõ raøng. Phao-loâ ñaõ vieát raèng moät ngöôøi tröôûng laõo ñoøi hoûi phaûi ôû trong chöùc vuï troïn thôøi gian trong vieäc giaûng/ daïy vaø cai quaûn, do vaäy phaûi ñöôïc traû löông (I Ti-moâ-theâ 3:4-5; 5:17-18; Tít 1:9). Raát ít ngöôøi, neáu coù ñi chaêng nöõa thì nhöõng ngöôøi ngoài treân gheá “caùc ban tröôûng laõo” Hoäi thaùnh thích hôïp vôùi nhöõng ñieàu kieän naày. Hoï khoâng ñöôïc traû löông; hoï khoâng ñöôïc giaûng hoaëc daïy; hoï khoâng laøm vieäc troïn thôøi gian cho Hoäi thaùnh; hoï khoâng bieát tí gì veà caùch quaûn trò moät Hoäi thaùnh.

Söï ñieàu haønh Hoäi thaùnh khoâng theo Kinh-thaùnh ñaõ coù theå laø nguyeân nhaân cuûa nhieàu nan ñeà trong Hoäi thaùnh ñòa phöông hôn baát chuyeän naøo khaùc. Khi nhöõng ngöôøi khoâng ñuùng ñieàu haønh Hoäi thaùnh, thì nan ñeà seõ ñeán. Ñieàu naày seõ môû cöûa cho söï xung ñoät, söï thoûa hieäp vaø laøm teâ lieät Hoäi thaùnh hoaøn toaøn. Cô caáu ñieàu haønh Hoäi thaùnh khoâng theo Kinh-thaùnh gioáng nhö traûi thaûm môøi ma quyû vaøo.

Toâi nhaän bieát raèng mình ñang vieát cho caùc muïc sö thuoäc caùc toå chöùc Hoäi thaùnh cuõng nhö caùc Hoäi thaùnh tö gia. Moät soá muïc sö thuoäc toå chöùc Hoäi thaùnh coù leõ ñang laøm muïc sö cho caùc Hoäi thaùnh maø nhöõng cô caáu ñieàu haønh khoâng theo Kinh-thaùnh ñaõ ñaâu vaøo ñoù roài nôi maø caùc tröôûng laõo ñöôïc hoäi chuùng baàu choïn. Nhöõng cô caáu ñieàu haønh khoâng theo Kinh-thaùnh naày thöôøng thöôøng coù theå thay ñoåi chaéc chaén seõ coù söï xung ñoät xaûy ra.

Lôøi khuyeân cuûa toâi daønh cho nhöõng vò muïc sö naày laø haõy laøm heát söùc mình bôûi söï giuùp ñôõ cuûa Chuùa ñeå thay ñoåi cô caáu ñieàu haønh Hoäi thaùnh vaø chòu ñöïng söï xung ñoät coù theå xaûy ra taïm thôøi khoâng theå traùnh khoûi ñöôïc, coøn hôn laø ñeå xung ñoät trieàn mieân khoâng theå naøo traùnh khoûi xaûy ra trong töông lai neáu ngöôøi ñoù khoâng chòu laøm gì ngay töø baây giôø. Neáu ngöôøi ñoù thaønh coâng baèng caùch chòu ñöïng moät soá xung ñoät taïm thôøi, thì ngöôøi ñoù ñaõ seõ traùnh taát caû nhöõng söï xung ñoät trong töông lai. Neáu ngöôøi ñoù thaát baïi, thì ngöôøi ñoù coù theå luoân luoân môû ñöôïc moät Hoäi thaùnh môùi vaø toå chöùc cô caáu ñieàu haønh theo Kinh-thaùnh ngay töø buoåi ban ñaàu.

Cho duø coù ñau ñôùn, coù theå sau cuøng thì vò muïc sö ñoù seõ coù theå keát quaû nhieàu cho vöông quoác cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Neáu nhöõng ngöôøi hieän ñang quaûn trò Hoäi thaùnh laø nhöõng moân ñoà thaät cuûa Ñaáng Christ, thì vò muïc sö ñoù coù cô hoäi thaønh coâng trong vieäc thuyeát phuïc nhöõng ngöôøi ñoù thay ñoåi cô caáu neáu vò muïc sö ñoù coù theå thuyeát phuïc nhöõng ngöôøi ñoù caùch toân troïng theo nguyeân taéc cuûa Kinh-thaùnh ñeå taïo ra nhöõng söï thay ñoåi caàn thieát.

Nhieàu Tröôûng Laõo (The Plurality Elders)?

Moät soá ngöôøi muoán chæ ra raèng caùc tröôûng laõo luoân luoân ñöôïc noùi ñeán soá nhieàu trong Kinh-thaùnh, do vaäy, töï ñieàu naày cho thaáy raèng chæ coù moät tröôûng laõo/ muïc sö/ giaùm muïc duy nhaát ñeå daãn daét baày chieân laø khoâng ñuùng vôùi Kinh-thaùnh. Tuy nhieân, ñaây khoâng phaûi laø baèng chöùng keát luaän theo quan ñieåm cuûa toâi. Thaät ra, kinh-thaùnh coù noùi raèng, trong moät soá thaønh phoá naøo ñoù, coù nhieàu hôn moät tröôûng laõo troâng coi Hoäi thaùnh, nhöng khoâng noùi raèng nhöõng tröôûng laõo ñoù coù chöùc vuï ngang baèng vôùi nhau treân moät trong caùc hoäi chuùng rieâng bieät. Chaúng haïn, khi Phao-loâ nhoùm hoïp caùc tröôûng laõo ôû thaønh EÂ-pheâ-soâ laïi (Coâng-vuï 20:17), thì hieån nhieân laø nhöõng tröôûng laõo ñoù ñeán cuøng moät thaønh phoá maø trong ñoù toaøn boä hoäi ñoàng coù caû ngaøn ngöôøi vaø coù leõ laø möôøi ngaøn ngöôøi (Coâng-vuï 19:19). Do ñoù ñaõ coù nhieàu baày chieân ôû Hoäi thaùnh EÂ-pheâ-soâ, vaø hoaøn toaøn coù theå laø moãi moät caù nhaân tröôûng laõo ñaõ troâng coi moät Hoäi thaùnh tö gia rieâng bieät.

Khoâng thaáy moät choã naøo naøo trong Kinh-thaùnh cho thaáy Ñöùc Chuùa Trôøi keâu goïi moät ban beä ñoù ñeå laøm moät coâng vieäc naøo ñoù. Khi Ngaøi muoán giaûi cöùu Y-sô-ra-eân ra khoûi xöù Ai-caäp, thì Ngaøi keâu goïi moät ngöôøi laø Moâi-se laøm laõnh ñaïo. Nhöõng ngöôøi khaùc ñöôïc keâu goïi ñeå giuùp ñôõ Moâi-se, nhöng taát caû ñeàu ôû döôùi quyeàn cuûa oâng vaø cuõng gioáng nhö oâng, hoï ñeàu coù nhöõng traùch nhieäm rieâng treân moät nhoùm nhoû naøo ñoù. Khuoân maãu naày ñöôïc laïi ñi laëp laïi trong Kinh-thaùnh khi Ñöùc Chuùa Trôøi coù moät coâng vieäc, Ngaøi keâu goïi moät ngöôøi chòu traùch nhieäm, vaø Ngaøi goïi nhöõng ngöôøi khaùc giuùp ñôõ ngöôøi ñoù.

Do vaäy, Hình khoâng ñuùng laém khi cho raèng Ñöùc Chuùa Trôøi keâu goïi moät ban tröôûng laõo coù cuøng uy quyeàn ngang nhau ñeå troâng coi moãi moät Hoäi thaùnh tö gia nhoû khoaûng hai chuïc ngöôøi. Vieäc naày döôøng nhö ñang môøi goïi söï xung ñoät.

Ñieàu naày khoâng coù yù noùi raèng moãi moät Hoäi thaùnh tö gia neân chæ coù moät ngöôøi vaø chæ moät tröôûng laõo duy nhaát troâng coi maø thoâi. Nhöng muoán noùi raèng neáu coù hôn moät tröôûng laõo trong moät Hoäi thaùnh, thì (caùc) tröôûng laõo non treû hôn vaø ít tröôûng thaønh veà maët thuoäc linh hôn neân ñaàu phuïc ngöôøi tröôûng laõo giaø nhaát vaø tröôûng thaønh thuoäc linh nhaát. Theo ñuùng Kinh-thaùnh, thì Caùc Hoäi thaùnh chöù khoâng phaûi laø caùc tröôøng Kinh-thaùnh ñöôïc coi nhö laø nhöõng trung taâm huaán luyeän cho caùc muïc sö/ caùc tröôûng laõo/ caùc giaùm muïc treû, vaäy neân hoaøn toaøn coù theå vaø ñaùng ñöôïc mong muoán coù moät vaøi tröôûng laõo/ muïc sö/ giaùm muïc trong Hoäi thaùnh tö gia, vôùi nhöõng ngöôøi non treû thuoäc linh hôn ñöôïc moân ñoà bôûi ngöôøi tröôûng thaønh thuoäc linh hôn.

Toâi ñaõ quan saùt hieän töôïng naày ngay caû trong caùc Hoäi thaùnh ñöôïc cho raèng giaùm saùt bôûi caùc tröôûng laõo “ngang baèng nhau”. Luoân luoân coù moät ngöôøi ñöôïc nhöõng ngöôøi khaùc toân troïng. Hoaëc coù moät ngöôøi noåi troäi trong khi ñoù nhöõng ngöôøi khaùc thì thuï ñoäng hôn. Neáu khoâng thì cuoái cuøng roài cuõng coù xung ñoät xaûy ra. Ñaây laø söï thaät, ngay caû caùc ban beä luoân luoân choïn moät ngöôøi laøm chuû tòch. Khi moät nhoùm ngöôøi ngang baèng nhau baét ñaàu laøm vieäc gì, thì hoï thöøa nhaän raèng chaéc phaûi coù moät ngöôøi laõnh ñaïo. Thì trong Hoäi thaùnh cuõng vaäy.

Ngoaøi ra, traùch nhieäm cuûa caùc tröôûng laõo ñöôïc Phao-loâ so saùnh vôùi traùch nhieäm cuûa nhöõng ngöôøi cha trong I Ti-moâ-theâ 3:4-5. Caùc tröôûng laõo phaûi kheùo quaûn trò nhaø rieâng mình, neáu khoâng thì ngöôøi ñoù khoâng hoäi ñuû phaåm chaát ñeå quaûn trò Hoäi thaùnh. Nhöng gia ñình ñöôïc hai ngöôøi cha ngang haøng nhau quaûn trò seõ toát nhö theá naøo? Toâi nghi ngôø laø seõ coù vaán ñeà roài ñaáy.

Caùc tröôûng laõo/ caùc muïc sö/ caùc giaùm muïc neân ñöôïc keát noái vôùi maïng löôùi laøm vieäc trong moät hoäi ñoàng ñòa phöông lôùn hôn ñeå coù traùch nhieäm khai trình laãn nhau giöõa caùc tröôûng laõo ñoàng nghieäp ngöôøi coù theå giuùp ñôõ neáu coù vaán ñeà caàn ñeán hoï. Phao-loâ ñaõ vieát veà “hoäi tröôûng laõo” (I

Ang bawa’t isa sa ati’y nakatanggap ng tanging kaloob, ayon sa sukat na ibinigay ni Cristo. …At binigyan Niya ang ilan ng kaloob upang maging mga apostol, ang iba nama’y mga propeta, ang iba’y ebanghelista, at ang iba’y pastor at guro. Ginawa Niya ito upang ihanda sa paglilingkod ang lahat ng mga banal, para sa ikatitibay ng katawan ni Cristo, ang iglesia, hanggang makamtan natin ang iisang pananampalataya at pagkakilala sa Anak ng Diyos, at maging ganap ang ating pagkatao ayon sa pagiging-ganap ni Cristo (Efe. 4:7, 11-13, idinagdag ang pagdidiin).

Naglagay ang Diyos sa iglesia, una, ng mga apostol; ikalawa, ng mga propeta; at ikatlo, ng mga guro. Naglagay din siya ng mga gumagawa ng mga himala, mga nagpapagaling nga mga maysakit, mga tagatulong, mga tagapangasiwa, at mga nagsasalita sa iba’t ibang mga wika (1 Cor. 12:28, idinagdag ang pagdidiin).

Ang mga kaloob ng ministeryo, na kadalasang tawag sa kanila, ay mga tawag at iba-ibang kakayahang ibinigay sa tanging mananampalataya na nagbibigay-kakayahan sa kanila sa mga katungkulang apostol, propeta, ebanghelista, pastor,o guro. Walang sinuman ang makapagtatalaga ng kanilang sarili sa mga katungkulang ito. Bagkus, sila ay dapat natawag at binigyang-kakayahan ng Diyos.

Posibleng ang isang tao ay ookupa ng higit sa isang katungkulan sa limang ito, nguni’t ilang natatanging kombinasyon lang ang puwede. Halimbawa, maaaring ang isang mananampalataya ay natawag na pastor at guro o propeta at guro. Nguni’t hindi maaaring manungkulan bilang pastor at ebanghelista dahil ang ministeryo ng pastor ay nagtatakda sa kanya na manatili sa isang lugar at nagsisilbi ng isang lokal na kawan, at kung gayon ay hindi niya matutupad ang tawag ng isang ebanghelistang laging naglalakbay.

Bagama’t ang mga limang katungkulang ito ay nabigyang-kakayahan para sa iba-ibang layunin, lahat ay ibinigay sa iglesia para sa iisang pangkalahatang layunin—upang “ihanda sa paglilingkod ang lahat ng mga banal, para sa ikatitibay ng katawan ni Cristo, ang iglesia” (Efe. 4:12). [1] Ang dapat na layunin ng bawa’t ministro ay ihanda ang mga banal na tao (na siyang ibig sabihin ng salitang “mga banal”) Nguni’t kadalasan, ang mga nasa ministeryo ay kumikilos na parang natawag sila, hindi ihanda ang mga banal upang maglingkod, kundi upang aliwin ang makalupang mga taong umuupo sa mga service—service sa iglesia. Bawa’t taong natawag sa isa sa mga katungkulang ito ay dapat sumuri ng kanyang ambag sa “paghahanda sa mga banal upang maglingkod.” Kung ganito ang ginagawa ng bawa’t ministro, marami ang mag-aalis ng maraming aktibidades na maling pinangangalanang “ministeryo.”

Ang Ilang Kaloob na Ministeryo ay Para Lang Ba sa Naunang iglesia? (Were Some Ministry Gifts Only for the Early Church?)

Gaano katagal bang mananatili sa iglesia ang mga kaloob na ministeryong ito? Ibibigay ni Jesus ang mga ito hangga’t kailangan ng Kanyang banal na tao ang kahandaan sa paglilingkod, na ibig sabihin hanggang babalik Siya. Laging tumatanggap ang iglesia ng bagong panganak na Cristiano na kailangang lumago, at lahat tayo ay may lugar upang espiritwal na lumago.

Ang ilan ay minalas na nagpalagay na dalawa lamang ang ministeryo ngayon—pastor at ebanghelista—na parang pinalitan ng Diyos ang Kanyang plano. Hindi, kailangan pa rin natin ng apostol, propeta at guro na tulad ng naunang iglesia. Ang dahilan kung bakit hindi natin nakikita ang halimbawa ng mga kaloob na ito sa mga iglesia sa buong mundo ay dahil ibinibigay ni Cristo ang mga ito sa Kanyang iglesia, hindi ang mapagpanggap, hindi-banal, maling-ebanghelyong iglesia. Sa mapagpanggap na iglesia ay makikita lang ang mga gumagawa ng katiting na pagtatangka upang tuparin ang papel ng ilan sa mga kaloob ng ministeryo (kadalasan pastor at kung minsan ilang ebanghelista), nguni’t nahirapang tularan ang tinawag-ng-Diyos at hinirang na kaloob ng ministeryo na ibinibigay ni Jesus sa Kanyang iglesia. Tunay na hindi nila inihahanda sa paglilingkod ang mga banal na tao, dahil ang mismong ebanghelyong inihahayag nila ay hindi nagbubunga ng kabanalan; niloloko lang nito ang mga tao upang ipalagay na napatawad sila. At ang mga taong iyon ay walang pagnanais upang maglingkod. Wala silang intensyong magtakwil ng kanilang sarili at pasanin ang kanilang mga krus.

Paano Mo Alam na Tinawag Ka? (How do You Know if You are Called?)

Paano nalalaman ng isang tao kung tinawag siya sa isa sa mga katungkulang ito sa iglesia? Una sa lahat, mararamdaman niya ang banal na tawag mula sa Diyos. Mararamdaman niya ang mabigat na pagnanais gampanan ang isang gawain. Higit pa ito sa isang pangangailangang hindi matugunan. Bagkus, ito ay dulot-ng-Diyos na panloob na gutom na nag-uudyok sa isang tao patungo sa isang natatanging ministeryo. Kung tunay siyang tinawag ng Diyos, hindi siya masisiyahan hangga’t hindi siya magsimulang tumupad ng kanyang tawag. Walang kinalaman ito sa pagtatalaga ng isang tao o komite ng mga tao. Ang Diyos ang siyang tumatawag.

Pangalawa, malalaman ng tunay-na-natawag na tao na inihanda siya ng Diyos upang tuparin ang gawaing ibinigay-ng-Diyos. Bawa’t isa sa limang katungkulan ay nagtataglay ng di-pangkaraniwang paghirang na nagbibigay-kakayahan sa indibidwal upang gawin ang itinawag ng Diyos na gagawin niya. Kasam ng tawag ay ang paghirang. Kung walang paghirang, walang tawag. Maaaring mag-asam ang isang tao upang gumanap ng tanging ministeryo, mag-aral sa Bible School nang apat na taon upang paghandaan ang ministeryong iyan, nguni’t kung walang paghirang mula sa Diyos, wala siyang pagkakataon upang tunay na magtagumpay.

Pangatlo, malalaman niyang ibinukas ng Diyos ang pinto ng oportunidad upang magamit niya ang natatanging kaloob. Dito niya mapatutunayan ang kanyang katapatan, at pagdaka ay maipagkakatiwala sa kanya ang higit na malaking oportunidad, tungkulin at kaloob.

Kung hindi naramdaman ng isang tao ang banal na panloob na pagnanasa at tawag sa isa sa limang kaloob na ministeryo, o kung hindi siya mulat sa natatanging paghirang upang tuparin ang dulot-ng-Diyos na gawain, o kung walang pagkakataon ang dumating upang maisagawa ang mga kaloob na inaakala niyang taglay niya, huwag tangkain ng taong iyon ang isang bagay na hindi itinawag ng Diyos sa kanya. Bagkus, pagyamanin ang pagiging pagpapala niya sa kanyang lokal na iglesia, sa pamayanan, at sa trabaho. Kahit hindi siya natawag sa “limang-uri” ng ministeryo, tinawag siyang magsilbi gamit ang mga kakayahang ibinigay ng Diyos, at magsikap upang patunayan ang kanyang katapatan.

Bagama’t binabanggit ng Biblia ang limang kaloob na ministeryo, hindi ibig sabihin na magkakatulad ang ginagawa ng bawa’t taong naglilingkod sa isang katungkulan. Isinulat ni Pablo na may “iba’t ibang paraan ng paglilingkod” (1 Cor. 12:5), ginagawang posible ang ang iba-ibang paraan ng paglilingkod ng mga ministro sa iisang katungkulan. Dagdag pa rito, mukhang may iba-ibang hanay ng paghirang sa mga nanunungkulan dito, kaya mauuri pa natin ang bawa’t paglilingkod sa antas ng paghirang. Halimbawa, may mga gurong mukhang higit na nahirang sa tanging paraan kaysa ibang guro. Totoo rin ito sa iba pang kaloob na ministeryo. Naniniwala ako na magagawa ng sinumang ministro ang isang bagay na magbubunga ng higit na paghirang sa kanyang ministeryo, tulad ng pagpapatunay ng kanyang katapatan sa mahabang panahon at taimtim na ialay ang sarili sa Diyos.

Isang Masusing Pagtingin sa Katungkulan ng Apostol (A Closer Look at the Office of Apostle)

Ang Griegong salitang isinalin bilang apostol ay apostolos at ang literal na ibig sabihin ay “isang ipinadala.” Ang isang apostol sa Bagong Tipan ay mananampalatayang banal na ipinadala sa isang tanging lugar o mga lugar upang magtagag ng mga iglesia. Inilalatag niya ang pundasyon ng “gusali” ng Diyos at maikukumpara sa isang “general contractor,” na mismong isinulat ni apostol Pablo:

Kami ay kapwa manggagawa ng Diyos at kayo ang kanyang bukirin. Kayo rin ay gusali ng Diyos. Ayong sa kagandahang-loob ng Diyos sa akin, inilagay ko ang pundasyon, tulad ng isang mahusay na tagapagtayo (1 Cor. 3:9-10a, idinagdag ang pagdidiin).

Ang isang “mahusay na tagapagtayo,” o general contractor, ay namamahala sa buong proseso ng pagpapatayo—naiisip niya ang natapos na kinalabasan. Hindi siya espesyalista tulad ng karpintero o mason. Maaaring gawin niya ang trabaho ng karpintero o mason, nguni’t hindi kasing galing nila. Gayundin, may kakayahan ang apostol na gawin ang trabaho ng isang ebanghelista o pastor, nguni’t sa isang limitadong panahon habang nagtatatag siya ng mga iglesia. (Ang apostol Pablo ay karaniwang nanatili sa isang lugar nang anim na buwan hanggang tatlong taon).

Pinakamagaling sa pagtatatag ng iglesia ang apostol at binabantayan niya ang mga ito upang manatili sila sa daan ng Diyos. Tungkulin ng apostol na itatag ang mga pinuno/pastor/tagapangasiwa upang bantayan ang bawa’t kongregasyong itatanim niya (tingnan ang Gw. 14:21-23; Tit. 1:5).

Totoo at Di-totoong Apostol (True and False Apostles)

Mukhang ang ilang ministro ngayon, na nananabik sa kapangyarihan sa mga iglesia, at mabilis na nagpapahayag ng kanilang tawag upang maging apostol, nguni’t karamihan ay may malaking problema. Dahil hindi sila nakapagtatag ng iglesia (marahil ay isa o dalawa lang) at walang kaloob at paghirang ng isang biblikal na apostol, kailangan nilang humanap ng pastor na mapaniwalaín upang payagan silang magkaroon ng kapangyarihan sa kanilang iglesia. Kung ikaw ay isang pastor, huwag kang paloloko sa mga nag-aangat ng sarili, gutom-sa-kapangyarihang huwad na apostol. Kadalasang sila’y lobong nakadamit-tupa. Madalas na salapi ang pakay nila. Nagbababala ang Biblia laban sa mga huwad na apostol (tingnan ang 2 Cor. 11:13; Pah. 2:2). Kung kailangan nilang sabihin sa inyo sa sila’y apostol, tiyak na indikasyon iyan na hindi sila apostol. Ang kanilang bunga ang dapat magsabi kung sino sila.

Ang pastor na nagtatatag ng sarili niyang iglesia at magiging pastor nito nang maraming taon ay hindi apostol. Mga ganitong pastor, marahil, ay maituturing na “apostolic pastor” dahil sinumulan nila ang sarili nilang iglesia. Bagama’t hindi sila maituturing na apostol dahil ang apostol ay patuloy na nagtatatag ng mga iglesia.

Isang tunay na nahirang na “missionary,” na naturingan ngayon, na ang pangunahing tawag ay magtatag ng simahan, ay maaaring maglingkod bilang apostol. Sa kabilang dako, ang mga misyunerong nagtatatag ng Bible school o mga pastor na nagbibigay ng training ay hindi apostol kundi guro.

Ang ministeryo ng tunay na apostol ay nakikilala sa mga di-karaniwang tanda at himala, na tumutulong sa kanya upang itatag ang mga iglesia. Isinulat ni Pablo:

Kahit na wala akong kabuluhan, hindi naman ako nahuhuli sa magagaling na apostol na iyan. Buong tiyaga kong pinatotohanan sa inyo na ako’y isang tunay na apostol sa pamamagitan ng mga himala at iba pang mga kamangha-manghang bagay (2 Cor. 12:11b-12).

Kung ang isang tao ay walang tanda at himalang kasama ng kanyang ministeryo, hindi siya apostol. Malinaw na bihira ang mga tunay na apostol, at wala sila sa iglesiang mapagpanggap, hindi banal, at huwad-ang-ebanghelyo. Kadalasang nakikita ko sila sa mga lugar sa mundong mayroon pang teritoryong dalisay pa para sa ebanghelyo.

Ang Mataas na Ranggo ng Apostol (The High Rank of the Apostle)

Sa dalawang listahan sa Bagong Tipan ng mga kaloob na ministeryo, ang katungkulan ng apostol ay unang itinala, ipinapakitang ito ang pinakamataas (tingnan ang Efe. 4:11; 1 Cor. 12:28).

Walang nagsisimula ng kanyang ministeryo bilang apostol. Ang isang tao ay maaaring matawag na maging apostol pagdaan ng panahon, nguni’t hindi siya ma-uumpisa sa katungkulang iyan. Kailangan pa niyang patunayan ang kanyang sarili sa pangangaral at pagtuturo, pagkatapos ay maglilingkod siya sa katungkulang inihanda ng Diyos para sa kanya. Si Pablo ay tinawag mula sa sinapupunan ng kanyang ina upang maging apostol, nguni’t ginugol niya ang maraming taon sa buong ministeryo hanggang naglingkod siya sa panunungkulang iyon (tingnan ang Gw.. 1:15-2:1). Katunayan ay nag-umpisa siya bilang guro at propeta (tingnan ang Gw.13:1-2), at nang lumaon ay na-promote na maging apostol nang ipinadala siya ng Espiritu Santo (tingnan ang Gw.14:14).

Makikita natin ang pagbanggit sa iba pang apostol maliban kay Pablo at ang orihinal na labindalawa sa Mga Gawa 1:15-26; 14:14; Ro. 16:7; 2 Cor. 8:23; Ga. 1:17-19; Fil. 2:25 at 1 Tes. 1:1 at 2:6. (Ang salitang isinalin bilang mensahero sa 2 Cor. 8:23 at Fil. 2:25 ay ang Griegong salitang apostolos.) Iwinawaksi nito ang teoryang ang katungkulang apostol ay limitado sa labindalawang lalaki lamang.

Nguni’t labindalawang apostol lamang ang mauuring “Apostol ng Kordero,” at ang labindalawang iyon lamang ang magkakaroon ng natatanging lugar sa paghaharing milenya ni Cristo (tingnan ang Mt. 19:28; Pah. 21:14). Hindi na natin kailangan ang apostol na tulad ni Pedro, Santiago, at Juan na pambihirang binigyang-inspirasyon upang sumulat ng Biblia, dahil kumpleto na ang pahayag. Nguni’t ngayon, kailangan pa natin ng mga apostol na magtatatag ng iglesia sa kapangyarihan ng Espiritu Santo, na tulad ng ginawa nina Pablo at iba pang apostol, na inilarawan sa libro ng Mga Gawa.

Ang Katungkulan ng Propeta (The Office of Prophet)

Ang isang propeta ay siyang tumatanggap ng pahayag na di-karaniwan at nagsasalita sa banal na inspirasyon. Kung gayon, lagi siyang ginagamit sa espiritwal na kaloob ng paghahayag ng mensaheng mula sa Diyos pati na rin ang mga kaloob na pagpapahayag: ang salita ng karunungan, ang salita ng kaalaman, at pagkilala sa mga espiritu.

Ang sinumang mananampalataya ay maaaring gamitin ng Diyos sa kaloob na pagpapahayag ng mensahe mula sa Diyos kung kalooban ng Espiritu, nguni’t hindi niyan ginagawang propeta ang mananalita. Ang isang propeta ay, una sa lahat, isang ministro na makapangagaral o makapagtuturo nang may paghirang. Dahil mukhang ang propeta ang pangalawang pinakamataas na tawag (tingnan ang pagkakasunod na nakalista sa 1 Cor. 12:28), kahit isang ganap na ministro ay hindi manunungkulang propeta hangga’t hindi siya naging ministro nang ilang taon. Kung talagang manunungkulan siya bilang propeta, magkakaroon siya ng kahandaang d-karaniwan na kasama nito.

Dalawang lalaking natawag na propeta sa Bagong Tipan ay sina Judas at Silas. Mababasa natin sa Mga Gawa15:32 na nagbigay sila ng mahabang pahayag sa iglesia sa Antioquia:

Sina Judas at Silas, na mga propeta rin, ay maraming itinuro sa mga kapatid na nakapagpalakas ng kanilang loob at nakapagpatibay ng kanilang pananampalataya.

Isa pang halimbawang Bagong Tipan ng isang propeta ay si Agabo. Sa Gw. 11:27-28 mababasa natin:

Nang panahong iyon, dumating sa Antioquia ang ilang propeta mula sa Jerusalem. Tumayo ang isa sa kanila na ang pangala’y Agabo, at sa kapangyarihan ng Espiritu ay nagpahayag na magkakaroon ng matinding taggutom sa buong daigdig. Nangyari nga iyon noong kapanahunan ni Emperador Claudio.

Pansinin na nabigyan si Agabo ng salita ng karunungan—isang bagay sa hinaharap ay ibinunyag sa kanya. Siyempre, hindi alam ni Agabo ang lahat ng mangyayari sa kinabukasan, ang alam lamang niya ay ang kalooban ng Espiritu Santong ibunyag sa kanya.

Sa Mga Gawa 21:10-11, may isa na namang halimbawa ng salita ng karunungang umiiral sa ministeryo ni Agabo. Sa pagkakataong ito, para sa isang tao, si Pablo:

Makalipas ang ilang araw, dumating mula sa Judea ang isang propetang ang pangala’y Agabo. Pinuntahan niya kami, kinuha ang pamigkis ni Pablo at ginapos ang sariling paa at kamay. Sabi niya, “Ito ang sabi ng Espiritu Santo, ‘Ganito gagapusin ng mga Judio sa Jerusalem ang may-ari ng pamigkis na ito, at siya’y ibibigay sa kamay ng mga Hentil.’”

Nasa biblia ba sa ilalim ng bagong kasunduan na maaaring humingi ng personal na payo sa mga propeta? Hindi. Ang dahilan ay taglay lahat ng mananampalataya sa kanilang kalooban ang Espiritu Santo upang patnubayan sila. Ang isang propeta’y dapat patotohanan lamang sa isang mananampalataya ang alam na niyang pamamatnubay ng Diyos sa kanyang sariling espiritu. Halimbawa, nang magpahayag si Agabo kay Pablo, wala siyang ibinigay na pamamatnubay sa kung ano ang kanyang gagawin; pinatotohanan lamang niya ang alam na ni Pablo nang ilang panahon.

Tulad ng nabanggit na, nanungkulan si Pablo bilang propeta (at guro) bago siya tinawag sa ministeryo bilang apostol (tingnan ang Gw.13:1). Alam natin na nakatanggap si Pablo ng mga pahayag mula sa Panginoon ayon sa Ga.1:11-12, at nagkaroon din siya ng ilang pangitain (tingnan ang Gw. 9:1-9; 18:9-10; 22:17-21; 23:11; 2 Cor. 12:1-4).

Tulad ng tunay na mga apostol, hindi natin makikita ang mga tunay na propeta sa huwad na iglesia. Iiwasan (at iniiwasan) ng huwad na simbahan ang tunay na propetang tulad nina Silas, Judas o Agabo. Ang dahilan ay dadalhin ng mga tunay na propeta ang pahayag ng pagkadismaya ng Diyos sa di nila pagsunod (na siyang ginawa ni Juan sa karamihan sa mga iglesia sa Asia Minor sa unang dalawang kabanata ng Pahayag). Hindi bukas ang huwad na iglesia sa ganyan.

Ang Katungkulan ng Guro (The Office of Teacher)

Ayon sa nakatalang pagkakasunud-sunod sa 1 Corinto 12:28, ang katungkulan ng guro ay pangatlong pinakamataas na tawag. Ang guro ay isang nahirang sa di-pangkaraniwang paraan upang magturo ng Salita ng Diyos. Dahil lamang sa nagtuturo ang isang tao ng Biblia, hindi ibig sabihin na siya’y isang guro ng Bagong Tipan. Marami ang nagtuturo dahil gusto nila o naoobliga sila, nguni’t ang isang taong nanunungkulan bilang guro ay di-pangkaraniwang binigyan ng kaloob upang magturo. Kadalasang binibigyan siya ng di-pangkaraniwang pahayag tungkol sa Salita ng Diyos at maipapaliwanag niya ang Biblia sa isang paraang madali itong maintindihan at gamitin.

Si Apolos ay halimbawa sa Bagong Tipan ng isang gumanap ng katungkulang ito. Ikinumpara ni Pablo ang kanyang ministeryong apostoliko at ang ministeryong pagtuturo ni Apolos sa 1 Corinto sa pagsasabing:

Ako ang nagtanim, si Apolos ang nagdilig, subali’t ang Diyos ang nagpatubo at nagpalago….inilagay ko ang pundasyon, tulad ng isang mahusay na tagapagtayo. Iba naman ang nagpapatuloy sa pagtatayo ng gusali (1 Cor. 3:6, 10b, idinagdag ang pagdidiin).

Si Apolos na guro ay hindi gumawa ng orihinal na pagtatanim o paglalagay ng pundasyon. Bagkus, diniligan niya ang mga bagong tubo ng Salita ng Diyos at naglagay ng mga dingding sa nakatayong pundasyon.

Binanggit din si Apolos sa Mga Gawa 18:27:

At nang ipasya niyang pumunta sa Acaya, sumulat sila sa mga kapatid doon upang malugod nilang tanggapin si Apolos. Pagdating doon, malaki ang naitulong niya sa mga mananampalataya dahil sa kagandahang-loob ng Diyos.

Pansinin na “malaki ang naitulong” ni Apolos sa mga taong Cristiano na at ang kanyang pagtuturo ay inilarawan na “makapangyarihan.” Ang nahirang na pagtuturo ay laging makapangyarihan.

Para sa iglesia, ang ministeryo ng pagtuturo ay higit pang mahalaga kaysa sa paggawa ng himala o kaloob na pagpapagaling. Kaya una itong itinala bago mga kaloob sa 1 Corinto 12:28:

Naglagay ang Diyos sa iglesia, una, ng mga apostol; ikalawa, ng mga propeta; at ikatlo, ng mga guro. Naglagay din Siya ng mga gumagawa ng himala, ng mga nagpapagaling ng mga maysakit (idinagdag ang pagdidiin).

Sa malas, kung minsan ay higit na naaakit ang mga mananampalataya sa pagtingin sa mga ginagamot kaysa makinig sa malinaw na pagtuturo sa Salita na makalilikha ng espiritwal na paglago at kabanalan sa kanilang buhay.

Binabanggit ng Biblia ang kapwa pangangaral at pagtuturo. Higit na lohikal at instruksyonal ang pagtuturo, samantalang ang pangangaral ay nagbibigay ng inspirasyon at motibasyon. Sa pangkalahatan, nangangaral ang mga ebanghelista. Mga guro at pastor ay nagtuturo. Nangangaral at nagtuturo ang mga apostol. Nakapanghihinayang na ang ilang mananampalataya ay hindi nakakikilala ng kahalagahan ng pagtuturo. Ilan pa ang nagpapalagay na hinihirang lamang ang mga tagapagsalita kung malakas at mabilis silang nangangaral! Hindi naman totoo iyan.

Si Jesus ang pinakamainam na halimbawa ng hinirang na guro. Ang pagtuturo Niya ay malaking bahagi ng Kanyang ministeryo na marami ang tumatawag sa Kanya ng “Guro” (Mt. 8:19; Mc. 5:35; Jn. 11:28).

Para sa karagdagang pag-aaral tungkol sa mga guro at pagtuturo, tingnan ang Gw. 2:42; 5:21, 25, 28, 42; 11:22-26; 13:1; 15:35; 18:11; 20:18-20; 28:30-31; Ro. 12:6-7; 1 Cor. 4:17; Gal. 6:6; Col. 1:28; 1 Tim. 4:11-16; 5:17; 6:2; 2 Tim. 1:11; 2:2 at San. 3:1. Ang pinakahuling siping nakalista ay nagsasabi sa atin na ang mga guro ang higit na mahigpit humatol, kaya kailangan nilang maging maingat sa kanilang itinuturo. Dapat nilang ituro lamang ang Salita.

Ang Katungkulan ng Ebanghelista (The Office of Evangelist)

Ang ebanghelista ay isang hinirang na mangaral ng ebanghelyo. Naitalaga ang kanyang mga mensahe upang dalhin ang mga tao sa pagsisisi at pananampalataya sa Panginoong Jesu Cristo. Sinasamahan sila ng mga himalang nang-aakit ng atensyon ng mga di-mananampalataya at hatulan sila ng katotohanan ng kanyang mensahe.

Walang dudang maraming ebanghelista sa sinaunang iglesia, nguni’t isang tao lamang ang nakalista sa libro ng Mga Gawa bilang ebanghelista. Ang pangalan niya ay Felipe:

“Kinabukasan, tumuloy kami sa Caesaria sa bahay ng ebanghelistang si Felipe, isa sa pitong lalaking hinirang noong una sa Jerusalem” (Gw. 21:8, idinagdag ang pagdidiin).

Inumpisahan ni Felipe ang kanyang ministeryo bilang tagasilbi (o marahil “deakono”) na nagsisilbi sa mga mesa (tingnan ang Gw. 6:1-6). Na-promote siya sa katungkulan bilang ebanghelista sa panahon ng pag-uusig ng iglesia na umusbong dahil sa pagiging martir ni Stephen. Una niyang ipinangaral ang ebanghelyo sa Samaria:

Nagpunta si Felipe sa lunsod ng Samaria at ipinahayag doon ang Cristo. Nang mapakinggan ng mga tao si Felipe at makita ang mga himalang ginagawa niya, inisip nilang mabuti ang kanyang sinasabi. Ang masasamang espiritu ay umaalis sa mga taong sinasapian ng mga ito at sumisigaw habang lumalabas. Maraming lumpo at pilay ang napagaling kaya’t nagkaroon ng malaking kagalakan sa lunsod na iyon (Gw. 8:5-8).

Pansinin na may isang mensahe si Felipe—Cristo. Ang layunin niya ay mag-umpisang lumikha ng mga alagad, ibig sabihin, masunuring tagasunod ni Cristo. Ipinahayag niya si Cristo bilang tagagawa ng himala, Ang Anak ng Diyos, Panginoon, Tagapagligtas, at darating-na-Hatol. Hinikayat niya ang mga tao upang magsisi at sumunod sa kanyang panginoon.

Pansinin rin na may kahandaan si Felipe sa mga tandang di-karaniwan at himalang nagpatotoo sa kanyang mensahe. Ang isang gumaganap sa katungkulang ebanghelista ay mahihirang ng mga kaloob na pagpapagaling at iba pang espiritwal na kaloob. May huwad lang na ebanghelista ang iglesia na nagpapahayag ng huwad na ebanghelyo. Puno ang mundo ngayon ng ganyang uri ng ebanghelista, at malinaw na hindi pinapatotohanan ang kanilang mensahe sa pamamagitan ng mga himala at pagpapagaling. Ang simpleng dahilan ay hindi nila ipinahahayag ang Kanyang ebanghelyo. Hindi nila talaga ipinangangaral si Cristo. Kadalasan ay ipinangangaral nila ang mga pangangailangan ng mga tao at kung paano sila mabibigyan ni Cristo ng saganang buhay, o ipinangagaral ang isang pormula ng kaligtasang hindi kasama ang pagsisisi. Dinadala nila ang mga tao sa huwad na pagbabagong nampapalubag ng kanilang kasalanan nguni’t hindi sila nililigtas. Ang resulta ng kanilang pangangaral ay nababawasan ang pagkakataon ng mga taong maipanganak muli, dahil ngayon wala silang nakikitang pangangailangang tanggapin ang akala nila’y nasa kanila na. Ang mga ebanghelistang ganito at talagang tumutulong sa pagtatayo ng kaharian ni Satanas.

Ang katungkulan ng ebanghelista ay hindi nakatala kasama ng ibang kaloob na ministeryo sa 1 Corinto 12:28 tulad ng sa Efeso 4:11. Nguni’t ipinapalagay ko na ang pagbanggit doon sa “himala at kaloob na pagpapagaling” ay tungkol sa katungkulang ng ebanghelista dahil inilalarawan ng mga iyon ang ministeryo ng ebanghelistang si Felipe, at talagang di-pangkaraniwang binibigyan nila ng patotoo ang ministeryo ng sinumang ebanghelista.

Maraming lumilipat sa mga iglesia na itinuturing ang sariling ebanghelista ay hindi tunay na ebanghelista dahil nangangaral lamang sila sa mga gusaling iglesia sa mga Cristiano, at wala silang kahandaan sa kaloob na pagpapagaling o himala. (Ang ilan ay nagpapanggap na mayroong ganitong kaloob, nguni’t naloloko lang nila ang mga walang alam. Ang pinakamalaki nilang himala ay ang ihulog pansamantala ang mga taong itinutulak nila.) Ang mga lumilipat na ministro o guro o mangangaral o tagahikayat (tingnan ang Ro. 12:8), nguni’t hindi sila nanunungkulan bilang ebanghelista. Nguni’t posibleng simulan ng Diyos ang ministeryo ng isang tao bilang tagahikayat o mangangaral at saka i-promote sa katungkulan ng ebanghelista.

Bilang karagdagang pag-aaral sa katungkulan ng ebanghelista, basahin ang Mga Gawa 8:4-40, isang tala ng ministeryo ni Felipe. Pansinin doon ang kahalagahan ng pagsasama-sama ng mga kaloob na ministeryo (partikular na tingnan ang berso 14-25) at kung paano ipinangaral ni Felipe hindi lamang ang ebanghelyo sa mga kawan kundi dinala siya ng Diyos upang maglingkod rin sa mga indibidwal (tingnan ang Gw. 8:25-39).

Tila nakomisyon ang mga ebanghelista upang bautismuhan ang kanilang mga napagbago, nguni’t hindi kailangang nakomisyon sila upang maglingkod na bautismo sa Espiritu Santo sa bagong mananampalataya. Ang tungkuling iyan ay pangunahin sa apostol/pastor/pinuno/tagapangasiwa.

Ang Katungkulan ng Pastor (The Office of Pastor)

Sa dalawang naunang kabanata, ikunumpara ko ang papel na biblikal ng pastor sa karaniwang pastor sa institusyon. Bagama’t mayroon pang masasabi tungkol sa ministeryo ng pastor.

Upang ganap na maintindihan ang itinuturo ng Biblia sa katungkulan ng pastor, kailangan nating intindihin ang tatlong pangunahing salita sa Griego. Sa wikang Griego sila ay

(1) poimen, (2) presbuteros at (3) episkopos. Sunud-sunod silang isinalin bilang (1) pastol o pastor, (2) pinuro, at (3) tagapangasiwa o obispo.

Ang salitang poimen ay makikita nang labingwalong ulit sa Bagong Tipan at isinalin bilang pastol nang labimpitong ulit pastor nang isang beses. Ang pandiwang poimaino, ay pastol.

Ang Griegong salitang presbuteros ay animnapu’t anim na ulit na binanggit sa Bagong Tipan. Sa animnapu doon, isinalin itong pinuno o mga pinuno.

Bilang pagtatapos, ang Griegong salitang episkopos ay limang beses na makikita sa Bagong Tipan, at isinalin bilang tagapangasiwa sa apat sa mga iyon. Isinalin ito ng King James Version bilang obispo.

Lahat ng tatloy’ bumabanggit sa parehong katungkulan sa iglesia, at pinagpapalit-palit ang gamit sa mga ito. Sa tuwing nagtatatag ng iglesia si Pablo, nagtatalaga siya ng mga pinuno (presbuteros) na inatasang mangalaga sa mga lokal na kongregasyon (tingnan ang Gw.14:23, Tito 1:5). Ang tungkulin nila ay maging tagapangasiwa (episkopos) at magpastol (poimaino) ng kanilang kawan. Halimbawa, mababasa natin sa Gawa 20:17:

Mula sa Mileto, ipinatawag ni Pablo ang mga pinuno [presbuteros] ng iglesia sa Efeso (idinagdag ang pagdidiin).

At ano ang sinabi ni Pablo sa mga pinuno ng iglesia?

Ingatan ninyo ang inyong sarili at ang buong kawan, sapagka’t sila’y inilagay ng Espiritu Santo sa inyong pag-iingat [episkopos]. Pangalagaan ninyo [poimaino] ang iglesia ng Diyos na Kanyang tinubos sa pamamagitan ng dugo ng Kanyang anak (Gw. 20:28, idinagdag ang pagdidiin).

Pansinin ang papalit-palit na gamit ng tatlong salitang Griego. Hindi sila tatlong iba-ibang katungkulan. Sinabi ni Pablo sa mga pinuno na sila ay mga tagapangasiwa na kumilos na parang pastol.

Isinulat ni Pablo sa kanyang unang sulat:

Sa mga matatandang namumuno [presbuteros] sa inyo, nananawagan ako bilang isa ring matandang pinuno ng iglesia na tulad ninyo. Saksi ako sa mga paghihirap ni Cristo at makakabahagi ako sa karangalang malapit nang ipahayag. Nakikiusap ako sa inyo, alagaan [poimaino] ninyo ang kawan ng Diyos na ipinagkatiwala sa inyo. Alagaan ninyo ito nang maluwag sa loob at hindi napipilitan lamang. Iyan ang nais ng Diyos. Gampanan ninyo ang inyong tungkulin, hindi dahil sa kabayaran kundi dahil gusto ninyong makapaglingkod, hindi bilang panginoon ng inyong nasasakupan, kundi maging halimbawa nila kayo. At pagparito ng Pinunong Pastol at tatanggap kayo ng maluwalhating koronang di kukupas kailanman (1 Petd 5:1-4, idinagdag ang pagdidiin).

Sinabihan ni Pedro ang mga pinuno upang alagaan (pastolan) [2] ang kanilang kawan. Ang pandiwang isinalin dito bilang pastol (alaga) ay isinalin (sa pangngalang porma) bilang pastor sa Efeso 4:11:

At binigyan Niya [Jesus] ang ilan ng kaloob upang maging mga apostol, ang iba nama’y mga propeta, ang iba’y ebanghelista, at ang iba’y pastor at guro (idinagdag ang pagdidiin).

Inaakay din tayo nito upang maniwalang ang mga pinuno at pastor ay pareho.

Papalit-palit din ang paggamit ni Pablo sa mga salitang pinuno (presbuteros) at tagapangasiwa (episkopos) sa Tito 1:5-7:

Iniwan kita sa Creta upang ayusin mo ang mga bagay na dapat pang ayusin at upang pumili ka ng mga matatandang mamamahala sa iglesia…taong walang kapintasan… (idinagdag ang pagdidiin).

Kung gayon hindi makatwirang pagtatalunan na ang katungkulan ng pastor, pinuno, at tagapangasiwa ay hindi parehong katungkulan. Anumang isinulat tungkol sa mga tagapangasiwa at pinuno sa mga sulat sa Bagong Tipan ay patungkol sa mga pastor.

Pamamahala ng iglesia (Church Governance)

Napakalinaw din sa mga siping nabanggit na hindi lang nabigyan ang mga pinuno/pastor/tagapangasiwa ng espiritwal na pangangasiwa sa iglesia, kundi nabigyan din sila ng kapangyarihan na mamahala. Sa payak na pananalita, ang mga pinuno/pastor/tagapangasiwa ay boss, at ang mga miyembro ng iglesia ay tatalima sa kanila:

Pasakop kayo at sumunod sa mga namamahala sa inyo. Sila’y may pananagutang mangalaga sa inyo, at mananagot sila sa Diyos ukol diyan (Heb. 13:17).

Siyempre, walang Cristiano ang dapat pasakop sa pastor na hindi nagpapasakop sa Diyos, nguni’t dapat din niyang kilalanin na walang perpektong pastor.

Ang mga pastor/pinuno/tagapangasiwa ay may kapangyarihan sa kanilang mga iglesia tulad ng pagkakaroon ng kapangyarihan ang ama sa kanyang pamilya:

Kaya nga, ang isang tagapangasiwa [pastor/pinuno] ay kailangang walang kapintasan; isa lamang ang asawa, marunong magpigil sa sarili, maingat, kagalang-galang, bukas ang tahanan sa iba, at may kakayahang magturo. Hindi siya lasenggo, hindi marahas, kundi mahinahon; hindi mahilig makipag-away at hindi maibigin sa salapi. Dapat mahusay siyang mamahala sa sariling pamilya, iginagalang at sinusunod ng kanyang mga anak. Sapagka’t paano siyang makakapangasiwa nang maayos sa iglesia ng Diyos kung hindi niya maiayos ang sarili niyang pamilya? (1 Tim. 3:2-5, idinagdag ang pagdidiin).

Nagpatuloy si Pablo,

Ang mga pinunong[pastors/overseers] mahusay mamahala ay karapat-dapat tumanggap ng paggalang at kabayaran, lalo na ang mga masigasig sa pangangaral at pagtuturo sa salita ng Diyos (1 Tim. 5:17, idinagdag ang pagdidiin).

Malinaw na ang mga pinuno ang mamamahala sa iglesia.

Mga Pinunong Hindi Itinalaga sa Biblia (Unscriptural Elders)

Naniniwala ang maraming iglesia na biblikal ang istruktura nila ng pamamahala dahil may grupo sila ng mga pinunong namamahala, nguni’t ang problema, mali ang konsepto nila ng pinuno. Regular na pinagbobotohan ang kanilang mga pinuno at pinagpapalit-palit sa katungkulan ang mga miyembro sa kongregasyon. Kadalasang tinutukoy sila bilang

“The Board of Elders.” Nguni’t hindi sila pinuno sa depinisyong biblikal. Kung titingnan lang natin ang mga kailangan na inisa-isa ni Pablo upang maging pinuno, lilinaw ito. Isinulat ni Pablo na ganap na gawain ang pagiging pinuno, kaya may bayad, pagtuturo/pangangaral at pamamahalang posisyon sa iglesia (tingnan ang 1 Tim. 3:4-5; 5:17-18; Tito 1:9). Ilan lang, kung mayroon, sa mga taong nasa “elder boards” ng iglesia ang tutupad ng mga nabanggit na pangangailangan. Wala silang bayad; hindi sila nangangaral o nagtuturo; hindi ganap na buong panahon ang trabaho sa iglesia; at bihira ang may kaalaman sa pamamahala sa iglesia.

Ang hindi biblikal na pamamahala ng iglesia ang nagiging sanhi ng higit na maraming problema sa iglesia kaysa sa anupamang dahilan. Kapag ang mga maling tao ang namamahala sa iglesia, magkakagulo. Magbubukas ito ng pinto ng kagulugan, kompromiso at tuluyang pagkamatay ng iglesia. Ang hindi biblikal na pamamahala ng iglesia ay parang banig ng pagtanggap sa demonyo.

Alam ko na sumusulat ako sa mga pastor ng mga iglesiang kapwa institusyunal at tahanan. Ang ilang pastor na institusyunal ay maaaring nagpapastor ng mga iglesiang mayroon nang hindi biblikal na istruktura ng pamamahala kung saan ang mga pinuno ay pinipili mula sa kongregasyon. Ang mga hindi biblikal na istrukturang ito ay hindi mapapalitan nang walang kaguluhang mangyayari. Ang payo ko sa mga pastor na iyon ay gawin ang makakaya sa tulong ng Diyos upang palitan ang istruktura ng pamamahala at tiisin ang posibleng di-maiiwasang pansamantalang di-pagkakaunawaan, dahil ang regular na di-pagkakaunawaan ay hindi mawawala kung wala siyang gagawin. Kung magtatagumpay siya sa pagtitiis sa ilang pansamantalang kaguluhan, maiiwasan niya ang lahat ng kaguluhan sa kinabukasan. Kung mabibigo siya, maaari siyang magsimula ng bagong iglesia at gawin ito ayon sa Biblia mula umpisa.

Bagama’t masakit, sa kalaunan ay higit na magbubunga ito para sa kaharian ng Diyos. Kung ang mga kasalukuyang namamahala ng kanyang iglesia ay tunay na alagad ni Cristo, magkakaroon siya ng pagkakataong matagumpay na kumbinsihin silang baguhin ang istruktura kung matagumpay niyang mapapayag sila mula sa Biblia upang gawin ang kinakailangang pagbabago.

Ang pagiging maramihan ng mga Pinuno? (The Plurality of Elders?)

Nais ipakita ng iba na ang mga pinuno ay laging tinutukoy sa Biblia bilang maramihan, kung gayon nangangahulugang ipinapakitang hindi makabiblia ang magkaroon ng isang pinuno/pastor/tagapangasiwa na nagdadala ng kawan. Nguni’t hindi ito kapani-paniwalang katibayan, sa aking palagay. Tunay na binabanggit ng Biblia na, sa mga tanging lunsod, higit na isang pinuno ang nangangasiwa sa iglesia, nguni’t hindi sinasabi na ang mga pinunong iyon ay kapantay ng mga kongregasyon na may iisa lang na pinuno. Halimbawa, nang tipunin ni Pablo ang mga pinuno mula sa Efeso (tingnan ang Gw. 20:17), lubhang malinaw na ang mga pinunong iyon ay mula sa isang lunsod kung saan ang pangkalahatang katawan ay binubuo ng libu-libo o marahil ay sampu-sampung libo ng tao (tingnan ang Gw. 19:19). Kung magkagayon may maraming kawan sa Efeso, at posibleng isang pinuno ang nangasiwa ng isang tahanang iglesia.

Walang halimbawa sa Biblia na tinawag ng Diyos ang isang komite upang gawin ang anumang trabaho. Nang ginusto Niyang iligtas ang Israel sa Egipto, tinawag Niya ang isang tao, si Moises, upang maging pinuno. Ang iba ay tinawag upang tulungan si Moises, nguni’t lahat ay mas mababa sa kanya, at tulad niya, bawa’t isa sa kanila ay may sariling tungkulin sa isa pang maliit na grupo ng tao. Ang padron na ito ay paulit-ulit na nakikita sa Biblia. Kapag may ipagagawa ang Diyos, tinatawag Niya ang isang tao upang mamahala, at tumatawag Siya ng iba upang tulungan ang taong iyon.

Kaya mukhang hindi tatawag ang Diyos ng isang komite ng pinunong kapwa pantay ang kapangyarihan upang mamahala sa bawa’t maliit na tahanang iglesiang may dalawampung tao. Parang paanyaya sa kaguluhan.

Hindi ibig sabihin na bawa’t tahanang iglesia ay pamahalaan ng isa at isa lang na pinuno. Nguni’t sinasabing kung may higit sa isang pinuno ang iglesia, ang nakababata at espiritwal na nakababatang pinuno ay dapat pasakop sa pinakamatanda at pinaka-espiritwal na pinuno. Sa Biblia, ang mga iglesia, hindi mga Bible School, ang dapat na training ground para sa mga bagong pastor/pinuno/tagapangasiwa, kaya posible at mainam din na magkaroon ng maraming pinuno/pastor/tagapangasiwa sa isang tahanang iglesia, kung saan ang espiritwal na nakababata ay dinidisiplina ng nakatatanda.

Namasdan ko ang ganitong penomenon kahit sa mga iglesia na sinasabing pinangangasiwaan ng “magkapantay” na pinuno. Laging may isang tinitingala ng iba. O may isang dominante samantalang ang iba ay higit na pasibo. Kung hindi, sa kalaunan ay magkakagulo. Isang katotohanan na kahit mga komite ay laging pumipili ng isang pangulo.Kapag ang isang grupo ng magkakapantay na tao ay mag-uumpisa ng isang trabaho, kinikilala nila dapat may isang lider. Ganyan rin sa iglesia.

Gayundin, ang tungkulin ng mga pinuno ay parang tungkulin ng mga ama ni Pablo sa 1 Timoteo 3:4-5. Kailang pamahalaan ng mga pinuno ang sarili nilang mag-anak, kung hindi hindi sila handang mamahala ng iglesia. Nguni’t paano pamahalaang mabuti ang isang pamilyang may dalawang ama? Palagay ko ay magkakaroon ng mga problema.

Ang mga pinuno/pastor/tagapangasiwa ay dapat kasama sa network ng isang mas malaking lokal na katawan upang kspwa may pananagutan ang lahat ng pinuno na tutulong sakaling may problemang kakailanganin sila. Isinulat ni Pablo ang isang “presbyteryo” (tingnan ang 1 Tim. 4:14), na maaaring miting ng mga presbuteros (pinuno) at posibleng ibang taong may kaloob na ministeryo. Kung may apostol na nagtatag, makakatulong din siya kung may problema sa isang lokal na katawan na naging bunga ng isang pinunong nagkamali. LKpag nawawalay ang mga institusyunal na pastor, laging nagbubunga ng malaking problema dahil sa istruktura ng iglesia. May gusali at programang aalagaan. Nguni’t ang mga tahanang iglesia ay madaling buwagin kapag nawalay ang isang pastor. Sasali lamang ang mga miyembro sa ibang katawan.

Kapangyarihang Magsilbi (Authority to Serve)

Dahil binibigyan ng Diyos ng kapangyarihang espiritwal at pamamahala sa kanyang iglesia, hindi siya nito binibigyan ng karapatang sakupin ang kanyang kawan. Hindi nila siya Panginoon—kundi si Jesus. Hindi niya sila kawan—sila ay kawan ng Diyos.

Alagaan ninyo ang kawan ng Diyos na ipinagkatiwala sa inyo. Alagaan ninyo ito nang maluwag sa loob at hindi napipilitan lamang. Iyan ang nais ng Diyos. Gampanan ninyo ang inyong tungkulin, hindi dahil sa kabayaran kundi dahil gusto ninyong makapaglingkod, hindi bilang panginoon ng inyong nasasakupan, kundi maging halimbawa nila kayo. At pagparito ng Pinunong Pastol ay tatanggap kayo ng maluwalhating koronang di kukupas kailanman. (1 Ped. 5:2-4, idinagdag ang pagdidiin).

Bawa’t pastor ay magbibigay ng kasaysayan para sa kanyang ministeryo balang araw sa harap ng hukuman ni Cristo.

Gayundin, sa usaping pananalapi, ang iisang pastor/pinuno/tagapangasiwa ay hindi dapat nag-iisa. Kung may salaping regular o paminsan-minsang kinokolekta para sa anuman, ang iba sa katawan ay hindi magkakaroon ng pagdududa tungkol sa paghawak ng salapi (tingnan ang 2 Cor. 8: 18-23). Maaaring pinagbotohan o itinalagang grupo.

Pagbabayad sa mga Pinuno (Paying Elders)

Malinaw sa Biblia na ang mga pinuno/tagapangasiwa/pastor ay kailangang bayaran, dahil buo ang paninilbihan nila sa iglesia. Isinulat ni Pablo,

Ang mga pinunong mahusay mamahala ay karapat-dapat tumanggap ng paggalang at kabayaran, lalo na ang mga masigasig sa pangangaral at pagtuturo ng salita ng Diyos. Sapagka’t sinasabi ng kasulatan, “Huwag mong bubusalan ang bibig ng baka habang ito’y gumigiik.” Nasusulat din, “Ang manggagawa ay karapat-dapat bayaran” (1 Tim. 5:17-18).

Malinaw ang paksa—pati si Pablo ay gumagamit ng salitang suweldo. Ang kanyang hindi malinaw na pahayag na karapat-dapat tumanggap ng paggalang ang mga mahusay mamahala ay madaling intindihin kapag tiningnan ang konteksto. Sa mga nakaraang berso, walang dudang isinulat ni Pablo ang tungkulin ng iglesia upang suportahan ng salapi ang mga balong hindi nasusuportahan, at inumpisahan niya sa paggamit ng parehong ekspresyon: “Tulungan mo ang biyudang walang ikabubuhay” (tingnan ang 1 Tim. 5:3-16). Kaya sa kontekstong ito, ang “tulungan” ay suportahan ng salapi. Ang mga pinunong mahusay na namamahala ay maituturing na doble ang paggalang na tatanggapin nila, na tatanggap ng di kukulang sa doble sa tatanggapin ng mga biyuda, higit pa kung may mga anak sa susuportahan.

Sa pangkalahatan, sinusuportahan ng institusyunal na iglesia sa buong mundo ang kanilang pastor (kahit sa mahihirap na bansa), nguni’t parang marami sa tahanang iglesia sa buong mundo, lalo na sa kanluran, ay hindi. Naniniwala akong ang dahilan dito ay maaaring ang mga motibo sa Kanluraning mundo sa pagsama sa mga tahanang iglesia ay talagang rebelde sila, at naghahanap sila, at nakahanap na sila ng porma ng Cristianidad na matatagpuan sa planeta na kaunti lang ang hinihingi sa kanila. Sinasabi nilang sumama sila sa tahanang iglesia dahil gusto nilang iwasan ang paggapos ng iglesiang institusyunal, nguni’t gusto lang nila talagang iwasan ang anumang pangako kay Cristo. Nakahanap sila ng iglesiang walang hinihinging pangakong pinansyal, mga iglesiang mahigpit na sumasalungat sa inaasahan ni Cristo sa Kanyang mga alagad. Ang mga taong ang diyos ay salapi at pinatutunayan nila ito sa pag-iipon ng kayamanan sa lupa sa halip na sa langit ay hindi tunay na alagad ni Cristo (tingnan ang Mt. 6:19-24; Lu. 14:33). Kung ang Cristianidad ng isang tao ay hindi nakakaapekto sa ginagawa niya sa kanyang salapi, hindi siya talagang Cristiano.

Ang mga tahanang iglesia na nag-aangking biblikal ay dapat sumusuporta sa kanilang pastor, at nangangalaga sa mahihirap at sumusuporta rin sa mga misyon. Sa pagbibigay at sa lahat ng usaping pananalapi, dapat ay hihigit sila sa mga iglesiang institusyunal, dahil wala silang gusaling babayaran at walang katulong sa mga programa na susuwelduhan. Sampung tao lamang na nagbibigay ng ikapu ay maaari nang sumuporta sa isang pastor. Sampung taong nagbibigay ng 20% ng kanilang suweldo ay makasusuporta ng isang pastor at isang misyunerong namumuhay na tulad ng pamantayan ng kanilang pastor.

Ano ang ginagawa ng mga Pastor? (What do Pastors do?)

Isipin mong tinatanong mo ang isang pumupunta sa iglesia, “Kaninong trabaho ang mga ito?”

Sino ang kailangang magpamahagi ng ebanghelyo sa mga di ligtas na tao? Mamuhay nang banal? Manalangin? Magpayo, manghikayat at tumulong sa ibang mananampalataya? Dumalaw sa maysakit? Aako ng pasanin ng iba? Gamitin ang kanyang mga kaloob para sa katawan? Itakwil ang kanyang sarili, nagtitiis para sa kapakanan ng kaharian ng Diyos? Lumikha at magbautismo ng mga alagad, tinuturuan sila upang sundin ang mga utos ni Cristo?

Maraming sasagot, nang walang pag-aatubili, “Ang lahat nang iyan ay tungkulin ng pastor.” Nguni’t tama ba? Ayon sa Biblia, lahat ng mananampalataya ay dapat magpamahagi ng ebanghelyo sa mga di ligtas na tao:

Igalang ninyo si Cristo mula sa inyong puso at sambahin ninyo siya bilang Panginoon. Lagi kayong maging handang magpaliwanag sa sinumang magtatanong sa inyo tungkol sa pag-asa na nasa inyo (1 Ped. 3:15).

Bawa’t mananampalataya ay dapat mamuhay nang may kabanalan:

Bilang mga lingkod ni Cristo, panatilihin ninyong malinis ang inyong budhi upang mapahiya ang mga nanlalait at humahamak sa inyong magandang pag-uugali (1Pet. 1:15-16).

Bawa’t mananampalataya ay dapat manalangin:

Magalak kayong lagi, palagi kayong manalangin (1 Tes. 5:16-17).

Bawa’t mananampalataya ay inaasahang magpayo, manghikayat at tumulong sa ibang mananampalataya:

Mga kapatid, ipinapakiusap din namin na inyong pagsabihan ang mga tamad, pasiglahin ang mahihinang-loob, at kalingain ang mga mahihina. Pagtiyagaan ninyo silang lahat (1Tes. 5:14, idinagdag ang pagdidiin).

Bawa’t mananampalataya ay dapat dumalaw sa maysakit:

Ako’y walang maisuot at inyong dinamitan, nagkasakit at inyong dinalaw, nabilanggo at inyong pinuntahan (Mt. 25:36).

Marami pang Tungkulin (More Responsibilities)

Nguni’t hindi lang iyan. Bawa’t mananampalataya ay dapat magpatong ng kanilang kamay at pagalingin ang maysakit:

Ang mga sumasampalataya ay bibigyan ng kapangyarihang gumawa ng mga himala: sa pangalan ko’y magpapalayas sila ng mga demonyo at magsasalita ng iba’t ibang wika. Hindi sila maaano kahit dumampot sila ng ahas o uminom ng lason; at gagaling ang mga maysakit na papatungan nila ng kamay (Mc. 16:17-18, idinagdag ang pagdidiin).

Papasanin ng bawa’t mananampalataya ang dinadala ng kapwa mananampalataya:

Magtulungan kayo sa pagdadala ng pasanin ng bawa’t isa, sa gayong paraan ay matutupad ninyo ang utos ni Cristo (Gal. 6:2).

Bawa’t mananampalataya ay inaasahang tuparin ang kanyang kaloob para sa iba:

Tumanggap tayo ng iba’t ibang kaloob ayon sa kagandahang-loob ng Diyos, kaya’t gamitin natin ang mga kaloob na iyan. Kung ang ating kaloob ay pagsasalita ng pahayag mula sa Diyos, magpahayag tayo ayon sa sukat ng ating pananampalataya. Kung paglilingkod ang ating kaloob, maglingkod tayo. Magturo ang tumanggap ng kaloob sa pagtuturo. Magpalakas ng loob ang may kaloob na pagpapalakas ng loob. Kung pagbibigay ang inyong kaloob, magbigay kayo nang buong puso; kung pamumuno naman, mamuno kayo nang buong sikap. Kung pagkakawanggawa ang inyong kaloob, gawin ninyo iyan nang buong galak (Ro. 12:6-8).

Bawa’t mananampalataya ay dapat magtakwil ng kanyang sarili, magtitiis sa kapakanan ng ebanghelyo:

Pinalapit ni Jesus ang mga tao at ang Kanyang mga alagad, at sinabi sa kanila, “Ang sinumang nagnanais sumunod sa Akin ay kinakailangang itakwil niya ang kanyang sarili, pasanin ang kanyang drus, at sumunod sa Akin. Ang sinumang nagnanais magligtas ng kanyang buhay ay mawawalan nito; nguni’t ang mawalan ng kanyang buhay alang-alang sa akin at sa Magandang Balita ay magkakamit nito” (Mc. 8:34-35, idinagdag ang pagdidiin).

At bawa’t mananampalataya ay inaasahang lumikha at magbautismo ng mga alagad, at turuan silang sumunod sa mga utos ni Cristo:

Kaya’t sinumang magpawalang-bisa sa kaliit-liitang bahagi nito, at magturo nang gayon sa mga tao, ay magiging pinakamababa sa kaharian ng langit. Nguni’t ang sumusunod sa Kautusan at nagtuturo sa mga tao na tuparin iyon ay magiging dakila sa kaharian ng langit (Mt. 5:19, idinagdag ang pagdidiin).

Dapat sana’y mga tagapagturo na kayo, subali’t hangga ngayo’y kailangan pa kayong turuan ng mga panimulang araling tungkol sa mga Salita ng Diyos. Dapat sana’y kumakain na kayo ng matigas na pagkain nguni’t hanggang ngayon, gatas pa lamang ang inyong kaya (Heb. 5:12, idinagdag ang pagdidiin).

Kaya’t habang kayo’y humahayo, gawin ninyong alagad ko ang mga tao sa lahat ng bansa. Bautismuhan ninyo sila sa pangalan ng Ama, at ng Anak, at ng Espiritu Santo. Turuan ninyo silang sumunod sa lahat ng iniutos ko sa inyo. Tandaan ninyo, ako’y laging kasama ninyo hanggang sa katapusan ng panahon” (Mt. 28:19-20, idinagdag ang pagdidiin). [3]

Lahat ng mga tungkuling ito ay ibinigay sa bawa’t mananampalataya, nguni’t ipinapalagay ng karamihan sa mga dumadalo sa iglesia na ibinigay ang mga ito sa pastor lamang. Maaaring ang dahilan ay mismong ang mga pastor ay nagpapalagay na tanging sila ang may tungkulin ng mga ito.

Kaya Ano ang Dapat Gawin ng mga Pastor? (So What are Pastors Supposed to do?)

Kung ang mga tungkuling ito ay ibinigay sa bawa’t mananampalataya, ano ang dapat gawin ng mga pastor? Sa payak na pananalita, tinawag sila upang ihanda ang mga banal na mananampalataya upang gawin ang lahat nang iyon (tingnan ang Efe. 4:11-12). Tinawag sila upang turuan ang mga banal na mananampalatayang iyon na sundin ang lahat ng kautusan ni Cristo (tingnan ang Mt. 28:19-20) sa panuntunan at sa halimbawa (tingnan ang 1 Tim. 3:2; 4:12-13; 5:17; 2 Tim. 2:2; 3:16-4:4; 1Ped. 5:1-4).

Hindi na mapalilinaw pa ito ng Biblia. Ang biblikal na papel ng pastor ay hindi ang mag-ipon ng maraming-maraming tao sa Linggo ng umagang church services. Ito ay ang “iharap ang bawa’t isa nang ganap kay Cristo” (Col. 1:28). Ang mga Biblikal na pastor ay hindi nangingiliti ng taynga ng mga tao (tingnan ang 2 Tim. 4:3); sila’y nagtuturo, nagte-train, nagpapayo, nagpapaalala, nagtutuwid, naninisi at nagagalit (tingnan ang 2 Tim. 3:16-4:4).

Inilista ni Pablo ang ilan sa mga katangian ng taong manunungkulan bilang pastor sa kanyang unang sulat kay Timoteo. Labing-apat sa labinlimang iyon ay may kinalaman sa kanyang pagkatao, na nagpapakitang ang halimbawa ng kanyang istilo ng pamumuhay ang pinakamahalagang bagay:

Totoo ang pahayag na ito: Ang sinumang nagnanais na maging tagapangasiwa sa iglesia ay naghahangad ng mabuting gawain. Kaya nga, ang isang tagapangasiwa ay kailangang walang kapintasan; isa lamang ang asawa, marunong magpigil sa sarili, maingat, kagalang-galang, bukas ang tahanan sa iba, at may kakayahang magturo. Hindi siya lasenggo, hindi marahas, kundi mahinahon; hindi mahilig makipag-away at hindi maibigin sa salapi. Dapat mahusay siyang mamahala sa sariling pamilya, iginagalang at sinusunod ng kanyang mga anak. Sapagka’t paano siyang makakapangasiwa nang maayos sa iglesia ng Diyos kung hindi niya maiayos ang sarili niyang pamilya? Kailangang siya’y matagal nang mananampalataya; sapagka’t kung hindi, baka siya’y maging palalo at mapahamak na gaya ng diyablo. Bukod dito, kailangang siya’y may mabuting patotoo sa paningin ng mga hindi sumasampalataya upang di siya mapintasan at hindi mahulog sa bitag ng diyablo (1 Tim. 3:1-7).

Ang pagkukumpara ng mga kakayahang ito sa mga laging hinihingi ng mga institusyunal na iglesia na naghahanap ng bagong pastor ay nagbubunyag ng pangunahing problema sa maraming mga iglesia. Naghahanap sila ng empleyadong manager/entertainer/tagapagsalita-nang-maikli/tagapamahala/sikolohista/director ng mga aktibidades at programa/tagakalap ng pondo/kaibigan-ng-lahat/manggagawang kabayo. Gusto nila ng taong “magpapatakbo ng ministeryo ng iglesia.” Nguni’t ang biblikal na tagapangasiwa, una sa lahat, ay kailangang isang taong may dakilang pagkatao at pangako kay Cristo, isang totoong tagasilbi, dahil ang kanyang layunin ay paramihin ang kanyang sarili. Kailangang masabi niya sa kanyang kawan, “Tularan ninyo ako, gaya ng pagtulad ko kay Cristo” (1 Cor. 11:1).

Para sa karagdagang pag-aaral sa katungkulan ng pastor, tingnan din ang Gw. 20:28-31; 1 Tim. 5:17-20; at Tito 1:5-9.

Ang Katungkulan ng Deakono (The Office of Deacon)

Bilang pagtatapos, hayaan ninyong daglian kong banggitin ang tungkol sa mga deakono. Ang katungkulan ng deakono ang tanging ibang katungkulan sa lokal na iglesia, at hindi ito binaggit sa limang-uri ng kaloob na ministeryo. Walang kapangyarihan sa pamamahala ang mga deakono sa iglesia na tulad ng mga pinuno. Ang Griegong salitang isinalin na deakono ay diakonos, na ang literal na kahulugan ay “tagasilbi.”

Ang pitong lalaking naatasang araw-araw na magpakain sa mga biyuda sa iglesia ng Jerusalem ay karaniwang itinuturing na mga naunang deakono (tingnan ang Gw. 6:1-6). Pinili sila ng kongregasyon na-komisyon ng mga apostol. Dalawa sa kanila, sina Felipe at Stephen, ay sumunod na na-promote ng Diyos bilang makapangyarihang ebanghelista.

Binabanggit din ang mga deakono sa 1 Timoteo 3:8-13 at Filipos 1:1. Malinaw na ang katungkulang ito ay maaaring gampanan ng lalaki o babae (tingnan ang 1 Tim. 3:11).

[1] Ibang paraan lang ito ng pagsasabing, “Sa paglikha ng mga alagad ni Jesu Cristo.”

[2] Translator’s own insertion of the word (since the exact word is not in the scripture, although it means the same)

[3] Kung ang mga alagad ni Jesus ay inasahang magturo ng kanilang alagad upang sundin ang lahat ng iniutos Niya sa kanila, ang sumunod na ginawa nila ay turuan ang mga alagad na lumikha ng sariling alagad, bautismuhan at turuan silang sumunod sa lahat ng iniuto ni Cristo. Kaya ang paglikha, pagbautismo at pagtuturo ng mga alagad ay palagiang utos na nakaatas sa bawa’t susunod na alagad.

우리 각 사람에게 그리스도의 선물의 분량대로 은혜를 주셨나니…그가 어떤 사람은 사도로, 어떤 사람은 선지자로, 어떤 사람은 복음 전하는 자로, 어떤 사람은 목사와 교사로 삼으셨으니 이는 성도를 온전하게 하여 봉사의 일을 하게 하며 그리스도의 몸을 세우려 하심이라 우리가 다 하나님의 아들을 믿는 것과 아는 일에 하나가 되어 온전한 사람을 이루어 그리스도의 장성한 분량이 충만한 데까지 이르리니(엡 4:7, 11-13, 강조 추가).

하나님이 교회 중에 몇을 세우셨으니 첫째는 사도요 둘째는 선지자요 셋째는 교사요 그 다음은 능력을 행하는 자요 그 다음은 병 고치는 은사와 서로 돕는 것과 다스리는 것과 각종 방언을 말하는 것이라(고전 12:28, 강조 추가).

사역의 은사는 특정 신자들을 향한 부르심과 그들에게 주어지는 여러 가지 능력을 말하는데 이는 그들로 하여금 사도, 선지자, 복음 전도자, 목사 또는 교사의 직분을 감당할 수 있게 해준다. 아무도 이런 직분을 자기 절로 감당할 수 없으며 반드시 하나님의 부르심과 은사를 받아야 한다.

한 사람이 다섯 가지 직분 중 한 가지 이상을 감당할 수는 있지만, 특정 조합이어야만 가능하다. 예를 들어, 신자는 목사와 교사, 또는 선지자와 교사의 직분에 부르심을 받을 수 있다. 그러나 목사와 복음 전도자로 부르심을 받을 가능성은 매우 낮다. 왜냐하면, 목사의 사역은 한 지역의 사람들을 목양할 것을 요구하므로 자주 여행해야만 하는 복음 전도자의 소명을 목사가 이행할 수 없기 때문이다.

비록 이 다섯 가지 직분이 서로 다른 목적을 위해 다른 은사를 받았지만, 그것들은 모두 하나의 총체적인 목적인 “성도를 온전하게 하여 봉사의 일을 하게”(엡 4:12)[1] 하기 위해 교회에 주어졌다. 모든 사역의 목표는 거룩한 사람들을(“성도”의 의미) 온전하게 하여 봉사의 일을 하게 하는 것이다. 그러나 너무 자주, 사역자들은 그들이 거룩한 백성을 봉사를 위해 온전하게 하기 위해 부르심을 받은 것이 아니라 교회의 봉사 가운데 앉아 있는 육적인 사람들을 즐겁게 해주기 위해 부르심을 받은 것처럼 행동하고 있다. 이 다섯 가지 직분 중의 하나에 부르심을 받은 모든 사람은 “성도를 온전하게 하여 봉사의 일을 하게”하는 데 대한 자신의 공헌을 항상 평가해야 한다.

일부 사역의 은사는 초대 교회만 위한 것일까?(Were Some Ministry Gifts Only for the Early Church?)

이런 사역의 은사는 교회에 얼마나 오랫동안 주어질까? 예수님은 그분의 거룩한 백성이 봉사를 위해 온전하게 될 때까지, 적어도 그분께서 재림하실 때까지는 이런 은사를 주실 것이다. 교회에는 항상 성장해야 할 새롭게 태어난 그리스도인들이 있으며, 나머지 그리스도인들도 항상 영적으로 성숙해야 할 공간이 있다.

일부 사람들은 불행하게도 하나님이 그분의 계획을 변경하신 것처럼, 오늘날에는 오직 목사와 복음 전도자 두 종류의 사역만이 존재한다고 결론지었다. 아니, 우리는 초대 교회가 그랬던 것처럼 여전히 사도, 선지자, 교사를 필요로 한다. 우리가 전 세계 많은 교회 가운데서 이런 은사의 예를 볼 수 없는 이유는 예수님이 이런 은사를 가짜 교회, 거룩하지 않은 교회, 거짓 복음 교회가 아닌, 그분의 교회에만 주셨기 때문이다. 가짜 교회에서는 단지 일부 사역의 은사들(대부분 목사와 몇 명의 복음 전도자)의 역할을 수행하기 위한 미약한 시도를 하지만, 예수님께서 그분의 교회에 주신 하나님께 부르심을 받고 기름 부음을 받은 사역의 은사들과는 비교할 수도 없다. 그들은 거룩한 사람들을 온전하게 하여 봉사의 일을 하게 하지 않는다. 왜냐하면, 그들이 선포하는 복음은 사람을 거룩하게 하지 못하기 때문이다. 그것은 단지 사람들로 하여금 용서받았다는 생각을 하게끔 기편한다. 그리고 그들에게는 온전하게 되어 봉사의 일을 하려는 소원이 없다. 그들은 자신을 부인하고 자신의 십자가를 지려고 하지 않는다.

당신이 부르심을 받았는지 여부를 어떻게 알 수 있을까? (How do You Know if You are Called?)

한 사람이 교회에서 이런 직분으로 부르심을 받았는지를 어떻게 알 수 있을까? 무엇보다도 우선, 그는 하나님이 부르신다는 것을 느낄 것이다. 그는 자신이 특정 사역을 수행해야 한다는 부담을 받을 수 있다. 이런 부담은 단순히 어떤 필요가 보이는 것보다는 훨씬 더 큰 것이다. 오히려 그 안에는 그로 하여금 특정 사역에 투입하려는 하나님께서 주신 굶주림이 있다. 만일 그가 진정으로 하나님의 부르심을 받았다면, 그는 자신의 부르심대로 살기 전까지는 만족할 수 없다. 이것은 사람들에 의해 임명되는 것과는 상관이 없다. 하나님만이 그를 부르시는 유일한 분이시다.

둘째로, 진정으로 부르심을 받은 사람은 자신이 하나님이 주신 사명을 이루기 위한 준비가 되어 있음을 발견한다. 다섯 가지 직분을 맡은 사람마다 하나님께서 자신을 부르신 사역을 감당할 수 있도록 초자연적인 기름부음을 받았다. 부르심에 따라 기름부음도 받게 된다. 만일 기름부음이 없다면, 부르심도 없다. 한 사람이 특정 사역에 참여하려는 뜻을 품고 그 사역을 위해 신학교에서 4년 동안 교육받으면서 자신을 준비시켜도 하나님의 기름부음이 없다면, 그는 진정한 성공을 이룰 수 없다.

셋째로, 그는 하나님께서 그의 특정 은사를 훈련시키기 위해 이미 여러 가지 기회를 주셨다는 것을 발견할 것이다. 이러한 방식을 통하여 그는 자기가 더 큰 기회, 책임, 그리고 은사를 감당할 수 있다는 것을 증명할 수 있다.

만일 한 사람이 하나님의 내적 충동과 다섯 가지 사역 은사 중 하나에 대한 부르심을 느끼지 못했거나, 하나님이 주신 임무를 완성하기 위한 어떠한 기름부음도 받지 못했거나, 자신이 가지고 있다고 생각하는 은사를 훈련할만한 어떠한 기회도 만나지 못했다면, 그는 하나님이 부르심이 없는 무언가를 하려고 시도하지 말아야 한다. 오히려, 그는 지역 교회의 지체들과 그의 이웃들과 자신의 직장에서 축복의 통로가 되기 위해 노력해야 한다. 비록 그가 “다섯 가지” 사역에 부르심을 받지 못했다 할지라도, 그는 하나님께서 그에게 주신 은사를 사용하여 봉사하도록 부르심을 받았으며, 그는 자신의 신실함을 증명하기 위해 노력해야 한다.

성경에서 다섯 가지 사역의 은사를 언급했다고 하여, 특정 직분을 맡은 사람마다 모두 같은 사역의 은사를 가졌음을 의미하지 않는다. 바울은 “사역은 여러 가지”(고전 12:6)라고 썼는데, 이것은 같은 직분을 가진 사역자라도 사역이 다를 수 있음을 보여준다. 또한, 이런 직분을 맡은 사람들이 기름부음을 받은 정도가 다양해 보이기에, 우리는 기름부음을 받은 정도에 따라 각 직분을 분류할 수 있다. 예를 들어, 일부 교사들은 다른 교사보다 특정 방면에서 기름부음을 더 많이 받은 것으로 나타난다. 다른 사역의 은사에 있어서도 마찬가지이다. 나는 개인적으로 어떤 사역자라도 일정 기간 자신의 신실함을 증명하고 하나님께 자신을 철저하게 성별함으로써 그의 사역에 대한 하나님의 기름부음이 더하게 할 수 있다고 믿는다.

사도의 직분을 살펴보다(A Closer Look at the Office of Apostle)

사도로 번역된 헬라어는 apostolos이며 문자적인 의미는 “보냄을 받은 사람”이다. 신약 성경의 진정한 사도는 교회를 세우기 위해 하나님에 의해 특정 장소에 보내진 신자이다. 그는 사도인 바울이 쓰다시피 하나님의 “집”의 영적인 터를 닦아놓은 “지혜로운 건축자”와 같다.

우리는 하나님의 동역자들이요 너희는 하나님의 밭이요 하나님의 집이라 내게 주신 하나님의 은혜를 따라 내가 지혜로운 건축자와 같이 터를 닦아 두매 다른 이가 그 위에 세우매(고전 3:9-10상, 강조 추가).

“지혜로운 건축자”는 건물의 전반 건축 과정을 감독하며 완성된 모습을 구상한다. 그는 목수 또는 벽돌공 같은 전문가가 아니다. 그는 목수나 벽돌공의 일을 할 수는 있으나 아마 그들처럼 잘할 수는 없을 것이다. 마찬가지로, 사도는 복음 전도자나 목사의 작업을 수행할 수 있는 능력은 갖고 있지만, 교회를 세우는 제한된 시간 동안만 가능하다(사도 바울은 일반적으로 한 곳에 6개월에서 3년 동안 남아 있었다).

사도는 교회를 세우고 그곳에 하나님의 질서를 세우도록 감독하는데 가장 뛰어나다. 사도는 회중들을 목양하기 위해 장로/목사/감독을 교회에 세울 책임이 있다(행 14:21-23; 딛 1:5).

진정한 사도와 거짓 사도(True and False Apostles)

오늘날, 교회에서의 권위를 갈망하는 일부 사역자들이 사도로 부르심을 받았다고 성급하게 선포하는데, 그들 중 대부분에게는 큰 문제가 있다. 그들은 세운 교회가 없고(한두 개의 교회를 세웠을 수 있다), 성경적인 사도가 가져야 할 은사와 기름부음이 없기에, 그들이 교회에 대한 권한을 가지도록 허용하는 속기 쉬운 목사를 반드시 찾아야만 한다. 만일 당신이 목사라면, 이러한 자고하고 권력에 목마른 거짓 사도들에 의해 속지 말기를 바란다. 그들은 일반적으로 양의 탈을 쓴 늑대이다. 그들은 종종 돈을 추구한다. 성경은 거짓 사도에 대해 경고하고 있다(고후 11:13; 계 2:2을 보라). 만일 그들이 당신에게 자신이 사도라고 말할 수 밖에 없다면, 그것은 대개 그들이 사도가 아니라는 표시이다. 그들이 맺은 열매가 그들에 대해 말해줄 것이다.

자신만의 교회를 세운 후 그 교회에 수년 동안 목사로 있는 사람은 사도가 아니다. 이러한 목사들을, 아마도, “사도적 목사”라고 할 수 있다. 왜냐하면, 그들은 그들만의 교회를 개척했기 때문이다. 하지만, 그들은 지속적으로 교회를 세워가지 않기 때문에 사도는 아니다.

진정으로 하나님의 보내심을 받고 기름부음을 받은, 오늘날 “선교사”로 불려지는, 교회를 세우는 것이 주된 부르심인 사람들은 사도라고 할 수 있다. 반면에, 신학교를 세우거나 목사들을 훈련시키는 일을 하는 선교사들은 사도가 아니라 교사이다.

진정한 사도의 사역은 교회를 세우는 것을 돕기 위해 나타나는 초자연적인 표적과 기사에 의해 특징 지을 수 있다. 바울은 이렇게 썼다.

내가 아무 것도 아니나 지극히 크다는 사도들보다 조금도 부족하지 아니하니라 사도의 표가 된 것은 내가 너희 가운데서 모든 참음과 표적과 기사와 능력을 행한 것이라(고후 12:11하-12).

한 사람의 사역에 표적과 기사가 동반하지 않는다면, 그는 사도가 아니다. 분명한 것은, 진정한 사도는 드물며, 거짓되고, 거룩하지 않은, 거짓 복음의 교회에는 존재하지 않는다는 것이다. 나는 주로 이 세계에서 여전히 복음을 접해보지 못한 곳에서 그들의 모습을 볼 수 있었다.

사도의 높은 지위(The High Rank of the Apostle)

신약 성경에서 사역의 은사에 관한 나열에서 두 번 모두 사도의 직분을 첫 번째로 나열하였는데, 이것은 사도의 직분이 최고의 부르심임을 나타낸다(엡 4:11; 고전 12:28).

아무도 자신의 사역을 사도로서 시작하지 않는다. 한 사람이 궁극적으로 사도로 부르심을 받을 수 있지만, 처음부터 사도의 직분으로 시작할 수는 없다. 그는 반드시 몇 년간의 복음 전파와 가르침을 통하여 자신의 신실함을 증명한 후에야 궁극적으로 하나님께서 그에게 예비하신 직분을 감당하게 된다. 바울은 어머니의 태로부터 사도로 부르심을 받았지만, 사도의 직분을 감당하기까지 오랜 시간 동안 전직 사역을 하였다(갈 1:15-2:1을 보라). 그는 실제로 교사와 선지자로 시작하였으며(행 13:1-2을 보라), 나중에 성령님에 의해 보내심을 받고 사도로 된 것이다(행 14:14을 보라).

우리는 바울과 최초의 열두 사도 이외의 사도들에 대한 언급을 사도행전 1:15-26; 14:14; 로마서 16:7; 고린도후서 8:23; 갈라디아서 1:17-19; 빌립보서 2:25; 데살로니가전서 1:1과 2:6에서 찾을 수 있다. (고린도후서 8:23과 빌립보서 2:25에서 사자로 번역된 헬라어는 apostolos이다.) 이것은 사도적 직분은 열두 사도한테만 한정한다는 이론을 뒤엎어 버린다.

그러나 열두 사도만이 “어린 양의 사도”로 분류될 수 있으며, 그들만이 그리스도의 천 년 통치에 특별한 지위를 갖게 될 것이다(마 19:28; 계 21:14을 보라). 성경의 계시가 끝났기 때문에 우리는 독특하게 성령님의 영감을 받아 성경을 기록한 베드로, 야고보, 요한과 같은 사도들이 더는 필요가 없다. 그러나 오늘날, 우리는 여전히 사도행전에 기록된 바울과 다른 사도들이 했던 것처럼 성령님의 능력으로 교회를 세워갈 사도가 필요하다.

선지자의 직분(The Office of Prophet)

선지자란 초자연적인 계시를 받고 하나님의 영감으로 말하는 사람을 말한다. 선지자는 종종 예언의 은사뿐 아니라 지혜의 말씀, 지식의 말씀, 영들을 분별하는 것과 같은 계시의 은사에도 쓰임 받는다.

모든 신자는 성령님이 뜻하시면 예언의 은사로 하나님께 쓰임 받을 수 있지만, 그렇다고 해서 그가 선지자가 되는 것은 아니다. 선지자는, 우선, 기름 부음이 있는 설교를 하거나 가르칠 수 있는 사역자이다. 왜냐하면, 선지자는 두 번째로 높은 부르심인 것으로 보이며(고린도전서 12:28에 나열된 순서를 참조하라), 비록 전직 사역자라 할지라도 수년 동안의 사역을 하기 전에는 선지자의 직분을 감당할 수 없기 때문이다. 만일 한 사람이 선지자의 직분을 감당한다면 그에게는 초자연적인 능력도 따르게 될 것이다.

신약 성경에서 선지자로 칭함을 받은 두 사람은 유다와 실라이다. 우리는 사도행전 15:32에서 그들이 안디옥 교회에 긴 예언을 하였음을 읽게 된다.

유다와 실라도 선지자라 여러 말로 형제를 권면하여 굳게 하고

신약 성경에서 또 다른 선지자의 예는 아가보가 될 것이다. 사도행전 11:27-28에서 우리는 다음과 같은 말씀을 읽게 된다.

그때에 선지자들이 예루살렘에서 안디옥에 이르니 그 중에 아가보라 하는 한 사람이 일어나 성령으로 말하되 천하에 큰 흉년이 들리라 하더니 글라우디오 때에 그렇게 되니라

아가보는 지혜의 말씀을 받았음을 주목하라. 그에게 미래에 대한 무언가가 계시된 것이다. 물론, 아가보는 미래에 일어날 모든 일을 알았던 것이 아니다. 그는 단지 성령님이 그에게 보여주시고자 하는 일들만 알았다.

사도행전 21:10-11을 보면 아가보의 사역을 통해 지혜의 말씀이 나타난 또 다른 예가 나온다. 이번에는 바울에 관한 예언이었다.

여러 날 머물러 있더니 아가보라 하는 한 선지자가 유대로부터 내려와 우리에게 와서 바울의 띠를 가져다가 자기 수족을 잡아매고 말하기를 성령이 말씀하시되 예루살렘에서 유대인들이 이같이 이 띠 임자를 결박하여 이방인의 손에 넘겨 주리라 하거늘

새 언약 아래에서 선지자에게 개인적인 지도를 구하는 것이 성경적일까? 아니다. 그 이유는 모든 신자들 안에는 그들을 인도하시는 성령님이 계시기 때문이다. 선지자는 마땅히 신자가 하나님 안에서 알고 있는 것을 확인해 주어야 한다. 예를 들어, 아가보가 바울에게 예언했을 때, 그는 바울이 무엇을 해야 할지에 관해서는 어떤 지시도 하지 않았다. 그는 단지 바울이 이미 알고 있던 것을 확인해 주었을 뿐이다.

이전에 언급한 바와 같이, 바울은 사도의 사역에 부르심을 받기 전에 선지자(그리고 교사)로 있었다(행 13:1을 보라). 우리는 갈라디아서 1:11-12으로부터 바울이 주님으로부터 계시를 받았으며 또한 많은 비전을 보았음을 알고 있다(행 9:1-9; 18:9-10; 22:17-21; 23:11; 고후 12:1-4을 보라).

진정한 사도들과 마찬가지로, 우리는 거짓 교회에서 진정한 선지자를 찾을 수 없다. 거짓 교회는 실라, 유다, 아가보와 같은 진정한 선지자를 피할 것이다(피하고 있다). 그 이유는 진정한 선지자는 그들의 불순종에 대한 하나님의 진노를 계시하기 때문이다(계시록의 처음 두 장에서 소아시아의 대부분의 교회에 대한 요한의 계시처럼). 거짓 교회는 그런 계시를 받아들이지 않는다.

교사의 직분(The Office of Teacher)

고린도전서 12:28에 나열된 순서에 따르면, 교사의 직분은 세 번째로 높은 부르심이다. 교사란 하나님의 말씀을 가르치기 위해 초자연적으로 기름부음을 받은 사람이다. 사람이 성경을 가르친다고 해서 그가 신약 성경의 교사인 것은 아니다. 많은 사람들은 단순히 자기가 좋아서 가르치거나 또는 의무적으로 가르치지만, 교사의 직분을 맡은 사람은 가르침에 있어서 초자연적인 은사를 받았다. 그는 종종 하나님의 말씀에 관한 초자연적인 계시를 부여받으며 그것을 사람들이 이해하고 적용할 수 있게끔 설명할 수 있다.

아볼로는 이 직분을 맡은 신약 성경의 한 예이다. 바울은 고린도전서에서 그의 사도적 사역과 아볼로의 가르침의 사역을 비교하면서 이렇게 말했다.

나는 심었고 아볼로는 물을 주었으되 오직 하나님께서 자라나게 하셨나니 …내가 지혜로운 건축자와 같이 터를 닦아 두매 다른 이가 그 위에 세우나(고전 3:6, 10중, 강조 추가).

아볼로는 처음부터 심거나 터를 닦은 것이 아니다. 대신, 그는 하나님의 말씀으로 씨앗에 물을 주었으며 기존의 터 위에 하나님의 집을 지었다.

아볼로는 사도행전 18:27에서도 언급되었다.

아볼로가 아가야로 건너가고자 함으로 형제들이 그를 격려하며 제자들에게 편지를 써 영접하라 하였더니 그가 가매 은혜로 말미암아 믿은 자들에게 많은 유익을 주니 이는 성경으로써 예수는 그리스도라고 증언하여 공중 앞에서 힘있게 유대인의 말을 이김이러라.

아볼로는 이미 그리스도인이 된 사람들에게 “많은 유익을 주었으며”, 그의 가르침은 “힘 있었음”을 주목하라. 기름부음을 받은 가르침은 항상 힘 있다.

교회에서, 가르침의 사역은 심지어 기적을 행하거나 병을 고치는 은사보다 더 중요하다. 바로 그 때문에 고린도전서 12:28에서 가르침의 은사를 먼저 나열하였다.

하나님이 교회 중에 몇을 세우셨으니 첫째는 사도요 둘째는 선지자요 셋째는 교사요 그 다음은 능력을 행하는 자요 그 다음은 병 고치는 은사와(강조 추가).

불행하게도, 신자들은 때때로 자신의 삶에 영적 성장과 거룩함을 가져다주는 말씀의 분명한 가르침을 듣는 것보다는 병 고침을 받는 것을 더 추구한다.

성경은 설교와 가르침 모두에 대해 말씀한다. 설교가 더 많은 영감과 동기부여를 주는 반면 가르침은 더 논리적이고 교육적이다. 복음 전도자는 일반적으로 설교한다. 교사와 목사는 일반적으로 가르친다. 사도들은 설교도 하고 가르치기도 한다. 신자가 가르침의 가치를 인식하지 못하는 것은 유감스러운 일이다. 일부 사람들은 심지어 강사들이 기름부음을 받은 유일한 시간은 그들이 큰 소리로 빠르게 설교할 때뿐이라고 생각한다! 사실은 그렇지 않다.

예수님은 기름부음을 받은 교사의 가장 좋은 예이다. 가르침은 그분의 사역에서 가장 많은 비중을 차지하였으며 많은 사람은 그분을 “선생님”이라고 불렀다(마 8:19; 막 5:35; 요 11:28).

교사와 가르침에 대한 자세한 연구를 위해서 사도행전 2:42; 5:21, 25, 28, 42; 11:22-26; 13:1; 15:35; 18:11; 20:18-20; 28:30-31; 로마서 12:6-7; 고린도전서 4:17; 갈라디아서 6:6; 골로새서 1:28; 디모데전서 4:11-16; 5:17; 6:2; 디모데후서 1:11; 2:2와 야고보서 3:1을 보라. 마지막에 나열된 성경 말씀은 우리에게 교사들은 더 큰 심판을 받게 되므로 그들은 자신이 가르치는 것에 대해 매우 신중해야 함을 알려준다. 그들은 단지 말씀만을 가르쳐야 한다.

복음 전도자의 직분(The Office of Evangelist)

복음 전도자란 복음을 전파하기 위해 기름부음을 받은 사람을 말한다. 그의 메시지는 사람들로 하여금 회개하고 주 예수 그리스도 안에 믿음을 갖게 인도한다. 불신자의 관심을 끌고 메시지의 참됨을 깨닫게 하기 위해서 복음 전도자들에게는 종종 기적이 동반한다.

초대 교회 때에 많은 복음 전도자가 있었다는 것에는 의심의 여지가 없다. 하지만 사도행전에 복음 전도자로 기록된 사람은 오직 한 명뿐인데 그의 이름은 빌립이다. “일곱 집사 중 하나인 전도자 빌립의 집에 들어가서 머무르니라”(행 21:8, 강조 추가).

빌립이 처음에 접대하면서 일꾼(또는 “집사”)으로서의 사역을 시작했다(행 6:1-6을 보라). 그는 스데반이 순교하고 교회가 박해를 받을 시기에 전도자로 세움을 받았다. 그는 사마리아에서 처음으로 복음을 전하였다.

빌립이 사마리아 성에 내려가 그리스도를 백성에게 전파하니 무리가 빌립의 말도 듣고 행하는 표적도 보고 한마음으로 그가 하는 말을 따르더라 많은 사람에게 붙었던 더러운 귀신들이 크게 소리를 지르며 나가고 또 많은 중풍병자와 못 걷는 사람이 나으니 그 성에 큰 기쁨이 있더라(행 8:5-8).

빌립은 하나의 메시지 곧 그리스도만을 전파했음을 주목하라. 그의 목표는 제자 곧 그리스도께 순종하는 추종자들을 삼는 것이었다. 그는 그리스도가 기적을 행하시는 자, 하나님의 아들, 주님, 구주, 곧 오실 심판자라고 선포하였다. 그는 사람들이 회개하고 주님을 따를 것을 촉구하였다.

또한, 빌립에게는 자신의 메시지를 입증하는 초자연적인 표적과 기사가 함께했음을 주목하라. 복음 전도자의 직분을 맡은 사람은 병 고치는 은사와 다른 영적인 은사로 기름부음을 받게 될 것이다. 거짓 교회에는 단지 거짓 복음을 선포하는 거짓 복음 전도자가 있을 뿐이다. 오늘날 전 세계는 이런 거짓 복음 전도자들로 가득하며, 분명한 것은, 하나님께서 기적과 치유로 그들의 메시지를 확증하시지 않는다는 것이다. 그 이유는 간단하다. 왜냐하면, 그들은 그분의 복음을 전파하지 않기 때문이다. 그들은 그리스도를 전파하지 않는다. 그들은 보통 사람들의 필요와 어떻게 하면 그리스도가 그들에게 풍요로운 삶을 제공 할 수 있는지를 전파하거나, 회개가 없는 구원의 공식만을 전파한다. 그들은 사람들이 죄책감은 없애지만, 구원은 이루지 못하는 거짓 결단만 하게 한다. 그들의 복음 전파 결과는 그들이 거듭날 기회마저도 적어지게 하는데 왜냐하면 그들은 그들이 생각하기에 이미 소유하고 있는 것을 더는 받을 필요가 없다고 여기기 때문이다. 이러한 복음 전도자는 실제로 사탄의 왕국을 세우는 것을 돕고 있다.

고린도전서 12:28에서는 에베소서 4:11에서처럼 복음 전도자의 직분이 다른 사역의 은사들과 함께 나열되지 않았지만, 나는 능력을 행하는 자와 병 고치는 은사가 복음 전도자의 직분에 적용된다고 추측한다. 왜냐하면, 그것이 복음 전도자 빌립의 특징이며, 모든 복음 전도자의 사역에 자연스럽게 따르게 되는 초자연적인 입증이기 때문이다.

교회에서 교회로 옮겨 다니면서 스스로 복음 전도자라고 자칭하는 많은 사람들은 진정한 복음 전도자가 아니다. 왜냐하면, 그들은 교회 건물 안에서 그리스도인들에게만 설교하며, 병 고치는 은사나 능력을 행하는 은사를 가지고 있지 않기 때문이다. (일부 사람들은 이 같은 은사를 가지고 있는 척하지만, 그들은 단지 순진한 바보들만 속일 수 있다. 그들의 가장 큰 기적은 사람들을 일시적으로 무너뜨리는 것뿐이다.) 이런 옮겨 다니는 사역자들은 교사거나 설교자거나 권사일 수 있다(롬 12:8을 보라). 하지만 그들은 복음 전도자의 직분을 맡은 자가 아니다. 그러나 하나님은 한 사람이 권사 또는 설교자로 사역을 시작하게 하고 나중에 그에게 복음 전도자의 직분을 맡길 수 있으시다.

복음 전도자의 직분에 관한 자세한 연구를 위해 빌립의 사역을 기록한 사도행전 8:4-40을 읽어보기 바란다. 사역의 은사들이 상호 의존하는 것의 중요성과(특히 14-25절을 보라) 빌립이 무리에게 복음을 전파하였을 뿐 아니라 하나님의 인도로 개별적인 사람을 향한 사역도 하였음을 주목하라(행 8:25-39).

복음 전도자들이 그들의 회심자에게 세례를 줄 수는 있어 보이지만, 그들이 반드시 새 신자에게 성령세례를 줘야만 하는 것은 아니다. 그것은 주로 사도나 목사/장로/감독의 책임이 될 것이다.

목사의 직분(The Office of Pastor)

이전의 두 장에서, 나는 목사의 성경적인 역할과 제도적 교회 목사의 역할을 비교한 바가 있다. 그러나 목사의 사역에 대해 아직 할 말이 많이 남아 있다.

목사의 직분에 대한 성경의 가르침을 완전히 이해하기 위해, 우리는 세 개의 핵심 헬라어 단어를 이해할 필요가 있다. 헬라어로 그들은 (1) poimen, (2) presbuteros (3) episkopos이다. 그들을 순서대로 번역하면 (1) 목자나 목사, (2) 장로, (3) 감독 또는 주교이다.

단어 poimen은 신약 성경에서 열여덟 번 나오는데, 열일곱 번은 목자로, 한 번은 목사로 번역되었다. 동사의 형태 poimaino는 열한 번 나오는데 목자로 가장 많이 번역되었다.

헬라어 presbuteros는 신약 성경에서 육십 여섯 번 나오며, 육십 번은 장로 또는 장로들로 번역되었다.

마지막으로, 헬라어 episkopos은 신약 성경에서 다섯 번 나오며, 그 중 네 번은 감독으로 번역되었다. 킹 제임스 버전은 주교로 번역하였다.

이 네 단어 중의 세 단어는 교회에서 같은 위치를 가리키며, 그들은 서로 교체되어 씌어졌다. 사도 바울은 교회를 설립하고 떠날 때마다, 장로들(presbuteros)을 임명하여 교회의 회중들을 보살피게 하였다(행 14:23, 딛 1:5을 보라). 그들의 책임은 감독자(episkopos)로서 그들의 양 떼를 보살피는(poimaino) 것이었다. 예를 들어, 사도행전 20:17에서 다음과 같은 구절을 읽게 된다.

바울이 밀레도에서 사람을 에베소로 보내어 교회 장로들을[presbuteros] 청하니(강조 추가).

그리고 바울은 그 교회의 장로들에게 무슨 말을 했는가?

여러분은 자기를 위하여 또는 온 양떼를 위하여 삼가라 성령이 그들 가운데 여러분을 감독자[episkopos]로 삼고 하나님이 자기 피로 사신 교회를 보살피게[poimaino] 하셨느니라(행 20:28, 강조 추가).

세 개의 헬라어 단어가 서로 대체하여 사용됨을 주목하라. 그것들은 세 가지 다른 직분이 아니다. 바울은 장로들에게 그들은 목자처럼 행하여야 할 감독이라고 말했다.

베드로는 그의 첫 번째 서신에서 이렇게 썼다.

너희 중 장로들[presbuteros]에게 권하노니 나는 함께 장로 된 자요 그리스도의 고난의 증인이요 나타날 영광에 참여할 자니라 너희 중에 있는 하나님의 양 무리를 치되[poimaino] 억지로 하지 말고 하나님의 뜻을 따라 자원함으로 하며 더러운 이득을 위하여 하지 말고 기꺼이 하며 맡은 자들에게 주장하는 자세를 하지 말고 양 무리의 본이 되라 그리하면 목자장이 나타나실 때에 시들지 아니하는 영광의 관을 얻으리라(벧전 5:1-4, 강조 추가).

베드로는 장로들이 그들의 양떼를 치라고 말했다. 여기에서 치라고 번역된 동사는 에베소서 4:11에서 (명사의 형태인) 목사로 번역되었다.

그가 어떤 사람은 사도로, 어떤 사람은 선지자로, 어떤 사람은 복음 전하는 자로, 어떤 사람은 목사와 교사로 삼으셨으니(강조 추가).

이것은 또한 우리로 하여금 장로와 목사가 같은 의미임을 믿게 한다.

바울은 디도서 1:5-7에서 장로(presbuteros)와 감독(episkopos)을 의미하는 단어를 서로 교환하여 사용하였다.

내가 너를 그레데에 남겨 둔 이유는 남은 일을 정리하고 내가 명한 대로 각 성에 장로들을 세우게 하려 함이니…감독은 하나님의 청지기로서 책망할 것이 없고… (강조 추가)

따라서 목사, 장로, 그리고 감독의 직분이 같은 직분이라는 것을 합리적으로 부인할 수 없다. 그러므로 신약 성경의 서신서에서 감독과 장로에 대해 쓴 모든 것은 목사에게도 적용된다.

교회 관리(Church Governance)

위에서 인용한 성경 말씀에서 보다시피, 장로/목사/감독에게는 교회에 대한 영적인 감독권이 주어졌을 뿐 아니라 또한 교회를 관리할 수 있는 권한도 부여되었음이 매우 분명하다. 간단하게 말하면, 장로/목사/감독이 교회를 담당하고, 교회의 구성원들은 그들에게 복종하여야 한다.

너희를 인도하는 자들에게 순종하고 복종하라 그들은 너희 영혼을 위하여 경성하기를 자신들이 청산할 자인 것 같이 하느니라(히 13:17).

물론, 어떤 그리스도인도 하나님께 순종하지 않는 목사에게는 복종하지 말아야 한다. 하지만 그 또한 어떤 목사도 완벽할 수 없다는 것을 인식해야 한다.

목사/장로/감독은 아버지가 자기 가족에 대한 권한을 가진 것처럼 교회에 대한 권한을 가지고 있다.

감독은 책망할 것이 없으며…자기 집을 잘 다스려 자녀들로 모든 공손함으로 복종하게 하는 자라야 할지며 (사람이 자기 집을 다스릴 줄 알지 못하면 어찌 하나님의 교회를 돌보리요)(딤전 3:2-5, 강조 추가).

바울은 계속하여 말하였다.

잘 다스리는 장로들은 배나 존경할 자로 알되 말씀과 가르침에 수고하는 이들에게는 더욱 그리할 것이니라(딤전. 5:17, 강조 추가).

분명히, 장로는 교회를 관리할 것이다.

비성경적인 장로(Unscriptural Elders)

많은 교회들은 장로들로 구성된 관리 그룹이 있어 그들의 관리 구조가 성경적이라고 생각하지만, 문제는 그들의 장로에 대한 개념이 잘못되었다는 것이다. 그들의 장로는 정기적으로 선출되고 교회 내에서 교대한다. 그들은 종종 “장로 위원회”로 불려진다. 그러나 이러한 사람들은 성경의 정의에 의하면 장로가 아니다. 우리가 바울이 장로가 될 수 있는 사람을 위해 열거한 요구 사항을 살펴보면, 이것은 아주 분명해진다. 바울은 장로는 전직으로 섬고 삯을 받으며 교회에서 말씀을 가르치고 교회를 다스리는 위치에 있다고 썼다(딤전 3:4-5; 5:17-18; 딛1:9). 교회의 “장로 위원회”에 앉아 있는 사람들 중에 이 자격에 부합되는 사람은 거의 없다. 그들은 삯을 받지 않는다; 그들은 설교하거나 가르치지 않는다; 그들은 교회에서 전직으로 섬기지 않는다. 그리고 그들은 교회를 어떻게 다스릴지를 잘 알지 못한다.

비성경적인 교회 관리는 다른 어떤 것보다도 교회에 많은 문제를 일으킬 수 있는 원인이 될 수 있다. 잘못된 사람들이 교회를 다스릴 때, 문제가 오는 것이다. 그것은 다툼과 타협을 일으키며 교회를 완전히 무너뜨릴 수도 있다. 비성경적인 교회 관리 구조는 악마에 대한 환영 인사와도 같다.

나는 제도적 교회뿐 아니라 가정교회의 목사들에게도 이 글을 쓰고 있음을 알고 있다. 일부 제도적 교회 목사들은 교회에서 장로들을 선출하는 비성경적인 관리 구조를 가진 교회에서 목회할 수 있다. 이러한 비성경적인 관리 구조는 일반적으로 투쟁이 없이는 변경될 수 없다.

이러한 목사들에 대한 나의 충고는 그들이 최선을 다하여 하나님의 도우심을 받아 관리 구조를 변경하여야 하며 불가피한 일시적인 충돌을 견뎌내야 한다는 것이다. 그렇지 않고 그들이 아무것도 하지 않는다면 앞으로 정기적인 충돌이 불가피하게 될 것이다. 만일 그가 일시적인 충돌을 견디는 데 성공한다면, 모든 미래의 충돌을 피면하게 될 것이지만, 만일 실패한다면, 그는 새로운 교회를 개척하고 처음부터 성경적으로 할 수 있을 것이다.

비록 고통이 따르지만, 장기적으로 봤을 때 그는 하나님의 나라를 위하여 더 많은 열매를 맺게 될 것이다. 만일 현재 자신의 교회를 관리하는 사람들이 그리스도의 진정한 제자라면, 그에게는 그들이 현재의 구조에 대한 필요한 변화를 가져오게끔 설득할 기회가 있을 것이다.

장로는 다수제인가? (The Plurality of Elders?)

일부 사람들은 성경에서 장로에 대하여 항상 복수상태로 언급했기 때문에 그대로라면, 한 명의 장로/목사/감독이 회중을 인도하는 것은 비성경적인 것이라고 지적하기를 좋아한다. 그러나 내가 보기에 이것은 결정적인 증거가 되지 않는다. 성경은 분명히 특정 도시에서 한 명 이상의 장로가 교회를 감독한다고 언급했지만, 그 장로들이 같은 회중을 공동으로 감독했다고는 말하지 않았다. 예를 들어, 바울이 에베소의 장로들을 청하였을 때(행 20:17을 보라), 그들은 전체 인구가 수천 또는 수만 명의 사람들이 있는 도시에서 왔음이 분명하다(행 19:19을 보라). 따라서, 에베소에는 많은 무리들이 있었을 것이며 매 장로마다 하나의 가정교회를 감독했을 가능성이 매우 높다.

성경에는 하나님이 어떤 위원회를 부르셔서 일을 시키신 사례가 없다. 그분께서 이스라엘을 애굽에서 구원하시고자 하셨을 때, 그분은 한 사람, 모세를 부르시고 지도자로 세우셨다. 다른 사람들은 모세를 돕기 위해 부르심을 받았지만, 모두 그에게 종속되었고, 모세와 같이, 그들도 각각 특정 하위 그룹을 책임지고 있었다. 이 양식은 성경에서 반복적으로 나타난다. 하나님은 이루시고자 하는 일이 있을 때, 한 사람을 부르시며, 다른 사람을 부르셔서 그 사람을 돕게 한다.

따라서 하나님은 장로 위원회를 부르셔서 스무 명 규모의 매 작은 가정 교회를 모두 감독하게 하실 것 같지 않다. 그것은 분쟁에 유발하는 것처럼 보인다.

이것은 모든 가정 교회는 오직 한 명의 장로에 의해 감독 되어야 한다는 말이 아니라, 교회에 한 명 이상의 장로가 있으면, 젊고 영적으로 덜 성숙한 장로(들)은 가장 나이가 많고 영적으로 성숙한 장로에게 복종해야 한다는 말이다. 성경적으로, 신학교가 아닌, 교회가 젊은 목사/장로/감독들을 훈련하는 장소가 되어야 하며, 한 가정교회에 여러 명의 장로/목사/감독이 있고 영적으로 미숙한 장로가 성숙한 장로의 제자 훈련을 받는 것이 충분히 가능하고 바람직할 수 있다.

나는 “같은 지위”의 장로들에 의해 감독 되는 교회에서도 이런 현상이 있음을 발견했다. 거기에는 항상 다른 장로들에게 존중받는 한 장로가 있었거나 다른 장로들이 수동적인 반면 지배적인 한 명의 장로가 있었다. 그렇지 않으면 결국 분쟁이 일어날 수밖에 없다. 사실, 위원회에서조차 항상 한 명의 의장을 선출한다. 같은 지위의 사람들이 어떤 일을 할 때에도, 한 명의 지도자가 반드시 있어야 한다는 인식을 하게 된다. 교회에서도 마찬가지이다.

또한, 디모데전서 3:4-5에서 바울은 장로의 책임을 아버지의 책임에 비교했다. 장로들은 반드시 자기 집을 잘 다스려야 한다. 그렇지 않으면 그들은 교회를 관리할 자격이 없다. 그러나 같은 지위의 두 아버지가 어떻게 한 가정을 다스릴 수 있겠는가? 나는 분명히 문제가 생길 것으로 생각한다.

장로/목사/감독들은 더 넓은 범위 지역의 지체들에 의해 서로 연결되어야 한다. 그래야만 동료 장로들 사이에 상호 책임을 지고 문제가 생겼을 때 서로 도울 수 있다. 바울은 “장로의 회”(딤전 4:14을 보라)를 언급한 적이 있는데, 그것은 장로들의 모임이 틀림없으며, 가능하게 사역의 은사를 가진 다른 사람들도 있었을 것이다. 만일 설립 사도가 있으면 그는 장로의 오류로 말미암아 생긴 지역교회의 문제들을 해결하는 것을 도울 수 있다. 제도적 교회의 목사가 타락하면, 교회의 구조 때문에 항상 큰 문제가 발생한다. 거기에는 건물과 각종 프로그램들을 유지해야 하는 문제가 있다. 그러나 가정교회는 즉시 해산시킬 수 있으며 회원들은 다른 모임에 참여하면 된다.

봉사할 수 있는 권한(Authority to Serve)

하나님은 목사에게 교회에서의 영적 및 관리 권한을 부여하셨지만, 그에게 자신의 양떼를 지배할 수 있는 권한은 부여하시지 않았다. 목사는 그들의 주님이 아니며 예수님만이 그들의 주님이시다. 그들은 목사의 양떼가 아닌 하나님의 양떼이다.

너희 중에 있는 하나님의 양 무리를 치되 억지로 하지 말고 하나님의 뜻을 따라 자원함으로 하며 더러운 이득을 위하여 하지 말고 기꺼이 하며 맡은 자들에게 주장하는 자세를 하지 말고 양 무리의 본이 되라 그리하면 목자장이 나타나실 때에 시들지 아니하는 영광의 관을 얻으리라(벧전 5:2, 강조 추가).

각 목사는 그리스도의 심판대 앞에서 자신의 사역에 대하여 언젠가 회계하여야 할 것이다.

또한, 재정적인 문제에 있어서, 목사/장로/감독은 독립적으로 행동하지 말아야 한다. 교회에서 어떤 이유로 정기적으로 또는 간헐적으로 모금하고 있다면, 교회 내의 다른 지체들이 재정을 책임져야 한다. 그래야만 헌금을 관리하는 것에 대한 불신이 생기지 않을 수 있다(고후 8:18-23을 보라). 재정을 맡은 사람들은 선출하거나 임명할 수 있다.

장로에 대한 지급(Paying Elders)

장로/감독/목사들이 교회에서 전직으로 사역하기 때문에, 성경은 그들이 삯을 받아야 함을 분명하게 밝히고 있다. 바울은 이렇게 썼다.

잘 다스리는 장로들은 배나 존경할 자로 알되 말씀과 가르침에 수고하는 이들에게는 더욱 그리할 것이니라 성경에 일렀으되 곡식을 밟아 떠는 소의 입에 망을 씌우지 말라 하였고 또 일꾼이 그 삯을 받는 것은 마땅하다 하였느니라(딤전 5:17-18).

이 주제는 명확하다. 바울은 심지어 삯이란 단어를 사용한다. 바울의 잘 다스리는 장로들은 배나 존경할 자로 알아야 한다는 말은 앞뒤 문맥을 살펴보면 더 잘 이해할 수 있다. 앞 구절들을 보면, 바울은 도움을 받을 수 없는 과부들을 재정적으로 도와주어야 할 교회의 책임을 명백하게 썼으며, “참 과부인 과부를 존대하라”(딤전 5:3-16을 보라)라는 같은 표현으로 쓰기 시작하였다. 따라서 이 문맥을 보았을 때 “존대하라”는 표현은 재정적으로 지원하는 것을 의미한다. 잘 다스리는 장로들은 배나 존경할 자로 여김을 받아야 하며, 적어도 과부에게 지원하는 것의 두 배는 받아야 하며 자녀가 있으면 그 이상을 받아야 할 것이다.

세계 각곳의 대부분(심지어 가난한 국가)의 제도적 교회들에서는 목사들을 지원하지만, 전 세계의 많은 가정교회, 특히 서방의 가정교회들에서는 지원하지 않는다. 나는 그 이유가 부분적으로는 가정교회에 다니려는 서양 세계의 많은 사람들의 마음 상태가 반역적이고, 그들이 이 세상에서 요구가 가장 적은 기독교 형식을 찾으려 하기 때문이라고 믿는다. 그들은 제도적 교회의 속박에서 벗어나기 위해 가정교회에 다닌다고 말하지만, 실제로 그들은 그리스도께 대한 모든 헌신에서 벗어나려고 한다. 그들은 아무런 재정적인 헌신도 요구하지 않는, 그리스도께서 제자들에게 기대하신 것과는 매우 대조적인 교회를 찾았다. 보물을 하늘에 쌓아 두지 않고 땅에 쌓아 두며 재물을 하나님으로 섬기는 사람은 그리스도의 참된 제자가 아니다(마 6:19-24; 눅 14:33을 보라). 만일 한 사람의 기독교 신앙이 돈에 대한 영향력을 잃는다면, 그 사람은 그리스도인이 아니다.

성경적이라고 주장하는 가정교회는 목사들을 지원할 뿐 아니라, 가난한 자들을 돌봐주고 선교사역에 후원해 주어야 한다. 그들은 재정적인 방면에 있어서, 제도적 교회를 훨씬 능가해야 한다. 왜냐하면 그들에게는 지불이 필요한 건물과 프로그램을 위한 직원들이 없기 때문이다. 한 명의 목사를 지원하기 위해 열 명의 신자가 십일조를 내면 된다. 소득의 20%를 헌금하는 열 명의 신자는 한 명의 목사와 한 명의 선교사를 목사와 같은 수준에서 지원할 수 있다.

목사는 무엇을 하는가?( What do Pastors do?)

교회의 평범한 출석자에게 “다음과 같은 일들은 누구의 직업인가?”고 묻는다고 상상해보자.

누가 구원받지 못한 사람들에게 복음을 들려주고 거룩한 삶을 살고 기도해야 하는가? 누가 다른 신자들을 권계하고 격려하고 병든 자를 방문하고 안수하고 치유해줘야 하는가? 누가 다른 사람의 짐을 함께 져야 하는가? 누가 지체를 위하여 은사를 사용해야 하는가? 누가 자기를 부인하고 하나님의 나라를 위하여 희생하는가? 누가 제자를 삼고 세례를 주고 그리스도의 계명을 가르쳐 지키게 하는가?

많은 교회에 출석하는 사람들은 주저함이 없이 “이 모든 것은 목사의 책임이다”라고 말할 것이다. 하지만 진짜 그럴까?

성경에 따르면, 모든 신자는 구원받지 못한 사람들에게 복음을 전해야 한다.

너희 마음에 그리스도를 주로 삼아 거룩하게 하고 너희 속에 있는 소망에 관한 이유를 묻는 자에게는 대답할 것을 항상 준비하되 온유와 두려움으로 하고(벧전 3:15).

모든 신자는 거룩한 삶을 살아야 한다.

오직 너희를 부르신 거룩한 이처럼 너희도 모든 행실에 거룩한 자가 되라 기록되었으되 내가 거룩하니 너희도 거룩할지어다 하셨느니라(벧전 1:15-16).

모든 신자는 기도하여야 한다.

항상 기뻐하라 쉬지 말고 기도하라(살전 5:16-17).

모든 신자는 다른 신자를 권계하고 격려하고 도와주어야 한다.

또 형제들아 너희를 권면하노니 게으른 자들을 권계하며 마음이 약한 자들을 격려하고 힘이 없는 자들을 붙들어 주며 모든 사람에게 오래 참으라(살전 5:14, 강조 추가).

모든 신자는 병든 자를 방문하여야 한다.

헐벗을 때에 옷을 입혔고 병들었을 때에 돌보았고 옥에 갇혔을 때에 와서 보았느니라(마 25:36).

더 많은 책임(More Responsibilities)

하지만 그것이 전부가 아니다. 모든 신자는 병든 자에게 안수하고 치유하여 한다.

믿는 자들에게는 이런 표적이 따르리니 곧 그들이 내 이름으로 귀신을 쫓아내며 새 방언을 말하며 뱀을 집어올리며 무슨 독을 마실지라도 해를 받지 아니하며 병든 사람에게 손을 얹은 즉 나으리라 하시더라(막 16:17, 강조 추가).

모든 신자는 지체들의 짐을 서로 져야 한다.

너희가 짐을 서로 지라 그리하여 그리스도의 법을 성취하라(갈 6:2).

모든 신자는 다른 사람을 위하여 자신의 은사를 사용해야 한다.

우리에게 주신 은혜대로 받은 은사가 각각 다르니 혹 예언이면 믿음의 분수대로, 혹 섬기는 일이면 섬기는 일로, 혹 가르치는 자면 가르치는 일로, 혹 위로하는 자면 위로하는 일로, 구제하는 자는 성실함으로, 다스리는 자는 부지런함으로, 긍휼을 베푸는 자는 즐거움으로 할 것이니라(롬 12:6-8).

모든 신자는 자기를 부인하고 복음을 위해서 희생하여야 한다.

무리와 제자들을 불러 이르시되 누구든지 나를 따라오려거든 자기를 부인하고 자기 십자가를 지고 나를 따를 것이니라 누구든지 자기 목숨을 구원하고자 하면 잃을 것이요 누구든지 나와 복음을 위하여 자기 목숨을 잃으면 구원하리라(막 8:34-35, 강조 추가).

그리고 모든 신자들은 제자를 삼고 세례를 베풀어야 하며 그들을 가르쳐 그리스도의 계명을 지키게 해야 한다.

그러므로 누구든지 이 계명 중의 지극히 작은 것 하나라도 버리고 또 그같이 사람을 가르치는 자는 천국에서 지극히 작다 일컬음을 받을 것이요 누구든지 이를 행하며 가르치는 자는 천국에서 크다 일컬음을 받으리라(마 5:19, 강조 추가).

때가 오래 되었으므로 너희가 마땅히 선생이 되었을 터인데 너희가 다시 하나님의 말씀의 초보에 대하여 누구에게서 가르침을 받아야 할 처지이니 단단한 음식은 못 먹고 젖이나 먹어야 할 자가 되었도다(히 5:12, 강조 추가).

그러므로 너희는 가서 모든 민족을 제자로 삼아 아버지와 아들과 성령의 이름으로 세례를 베풀고 내가 너희에게 분부한 모든 것을 가르쳐 지키게 하라 볼지어다 내가 세상 끝날까지 너희와 항상 함께 있으리라 하시니라(마 28:19-20, 강조 추가).[2]

이러한 책임은 모든 신자에게 다 주어진 것이다. 그러나 대부분의 교회 출석자들은 이런 일들은 단지 목사들에게만 주어진 것이라고 생각한다! 그 이유는 아마도 목사 스스로 너무 자주 이런 일들은 전적으로 자신의 책임이라고 생각하기 때문일 것이다.

그렇다면 목사는 무엇을 해야 하는가?(So What are Pastors Supposed to do?)

만일 이러한 책임들이 모든 신자에게 주어졌다면, 목사는 무엇을 해야 할까? 간단히 말해서, 그들은 거룩한 신자들이 그런 일들을 할 수 있도록 세워주기 위해 부르심을 받았다(엡 4:11-12을 보라). 그들은 거룩한 신자들이 그리스도의 모든 계명을 지키게 하기 위해(마 28:19-20을 보라) 교훈과 본을 통하여 가르치도록 부르심을 받았다(딤전 3:2; 4:12-13; 5:17; 딤후 2:2; 3:16-4:4; 벧전 5:1-4을 보라).

성경은 이것에 대해 더 이상 명확할 수가 없다. 목사의 성경적인 역할은 주일 아침 예배에 최대한 많은 사람들을 모아놓는 것이 아니라 “각 사람을 그리스도 안에서 온전하게 세워가는 것”(골 1:28)이다. 성경적인 목사는 사람들의 귀를 자극하는 것이 아니라(딤후 4:3을 보라), 하나님의 말씀에 근거하여 사람들을 가르치고, 훈련시키고, 권면하고, 경책하고, 바로 잡고, 책망한다(딤후 3:16-4:4을 보라).

바울은 디모데전서에서 한 사람이 목사의 직분을 감당하기 위한 일부 자격 조건을 나열하였다. 열다섯 가지 중의 열네 가지는 성품에 관련된 것인데 이것은 모범이 되는 삶이 가장 중요함을 보여준다.

미쁘다 이 말이여, 곧 사람이 감독의 직분을 얻으려 함은 선한 일을 사모하는 것이라 함이로다 그러므로 감독은 책망할 것이 없으며 한 아내의 남편이 되며 절제하며 신중하며 단정하며 나그네를 대접하며 가르치기를 잘하며 술을 즐기지 아니하며 구타하지 아니하며 오직 관용하며 다투지 아니하며 돈을 사랑하지 아니하며 자기 집을 잘 다스려 자녀들로 모든 공손함으로 복종하게 하는 자라야 할지며 (사람이 자기 집을 다스릴 줄 알지 못하면 어찌 하나님의 교회를 돌보리요) 새로 입교한 자도 말지니 교만하여져서 마귀를 정죄하는 그 정죄에 빠질까 함이요 또한 외인에게도 선한 증거를 얻은 자라야 할지니 비방과 마귀의 올무에 빠질까 염려하라(딤전 3:1-7).

이러한 자격 조건들과 제도적 교회에서 종종 새로운 목사를 찾을 때 명시하는 조건들을 비교해보면 많은 교회들의 주요 문제가 보인다. 그들은 직원 관리일꾼/즐겁게 해주는 사람/연설을 짧게 하는 사람/행정가/심리학자/활동 및 프로그램이 감독/모금 전문가/인맥이 넓은 사람/불평이 없는 사람을 찾고 있다. 그들은 “교회의 사역을 끌어갈” 사람을 찾고 있다. 그러나, 성경적인 감독은 무엇보다도 좋은 성품을 가진 그리스도께 헌신된 진정한 일꾼이어야 한다. 왜냐하면 그의 목표는 자신과 같은 사람을 만들어 내는 것이기때문이다. 그는 그의 무리에게 이렇게 말할 수 있어야 한다. “내가 그리스도를 본받는 자가 된 것 같이 너희도 나를 본받는 자가 되라”(고전 11:1).

목사의 직분에 관한 진일보의 연구를 위하여 사도행전 20:28-31; 디모데전서 5:17-20; 및 디도서 1:5-9을 보라.

집사의 직분(The Office of Deacon)

끝으로, 나는 집사에 대한 언급을 조금 하겠다. 집사의 직분은 지역교회에서 다섯 가지 사역의 은사에 속하지 않는 유일한 직분이다. 집사는 장로처럼 교회에서 관할 권한이 없다. 집사로 번역된 헬라어 단어는diakonos인데 문자적인 의미는 “종”이다.

예루살렘 교회에서 과부들을 구제하는 일에 임명된 일곱 명의 남자들은 최초의 집사로 간주된다(행 6:1-6을 보라). 그들은 교회 회중에 의해 택함을 받고 사도들에 의해 임명되었다. 그들 중 적어도 두 사람, 빌립과 스데반은 나중에 하나님의 의해 능력 있는 복음 전도자로 세움을 받았다.

디모데전서 3:8-13과 빌립보서 1:1에도 집사에 대한 언급이 있다. 분명한 것은, 이 직분은 남자와 여자가 모두 맡을 수 있다(딤전 3:11을 보라).

[1]이것은 “예수 그리스도의 제자를 삼기 위함이다”라는 것의 다른 표현일 뿐이다.

[2]만일 예수님의 제자들이 그들의 제자들도 그분께서 그들에게 명하신 모든 것을 지키게끔 가르쳤다면, 그들도 결국 그들의 제자들에게 제자를 삼고 세례를 베풀고 그리스도의 계명을 가르쳐 지키게 했을 것이다. 그러므로 제자를 삼고 세례를 베풀고 가르쳐 지키게 하는 것은 모든 제자들이 따라야 할 영원한 계명이다.

E a cada um de nós foi concedida a graça, conforme a medida repartida por Cristo… E ele designou alguns para apóstolos, outros para profetas, outros para evangelistas, e outros para pastores e mestres, com o fim de preparar os santos para a obra do ministério, para que o corpo de Cristo seja edificado, até que todos alcancemos a unidade da fé e do conhecimento do Filho de Deus, e cheguemos à plenitude de Cristo (Ef. 4:7, 11-13, ênfase adicionada).

Assim, na igreja, Deus estabeleceu primeiramente apóstolos; em segundo lugar, profetas; em terceiro lugar, mestres; depois os que realizam milagres, os que têm dons de curar, os que têm dom de prestar ajuda, os que têm dons de administração e os que falam diversas línguas (1 Co. 12:28, ênfase adicionada)

Os dons ministeriais, como são muitas vezes chamados, são os chamados e várias habilidades dadas a certos cristãos, que os capacita a permanecer no posto de apóstolos, profetas, evangelistas, pastores ou mestres. Ninguém pode se colocar em um desses postos; a pessoa deve ser chamada e presenteada por Deus.

É possível que a mesma pessoa possa ocupar mais de um desses cinco postos, mas somente certas combinações são possíveis. Por exemplo, é possível que um crente possa ser chamado para ocupar a posição de pastor e mestre ou de profeta e mestre. Contudo, é pouco provável que alguém possa ocupar a posição de pastor e evangelista simplesmente porque o ministério do pastor requer que ele permaneça em um lugar servindo ao rebanho local e, portanto, não poderia cumprir o chamado de um evangelista que deve viajar com frequência.

Mesmo que essas cinco posições recebam dons diferentes para propósitos diferentes, todas foram dadas à igreja para um propósito geral — o “de preparar os santos para a obra do ministério” (Ef. 4:12).[1] O objetivo de cada ministro deve ser preparar os santos para a obra do ministério. Contudo, muitas vezes aqueles no ministério agem, não para preparar os santos para o ministério, mas para entreter pessoas do mundo que vão aos cultos — cultos da igreja. Cada pessoa chamada para um desses ministérios deve avaliar constantemente sua contribuição ao preparo “dos santos para a obra do ministério”. Se todos os ministros se avaliassem, muitos eliminariam várias atividades erroneamente consideradas “ministério”.

Alguns Dons Ministeriais eram só para a Igreja Primitiva? (Were Some Ministry Gifts Only for the Early Church?)

Por quanto tempo esses dons ministeriais serão dados à Igreja? Jesus os dará enquanto Seus santos precisarem de preparação para a obra, que é, pelo menos, até Ele voltar. A igreja está sempre recebendo novos cristãos que precisam crescer, e o resto de nós sempre tem necessidade de amadurecer espiritualmente um pouco mais.

Infelizmente, alguns chegaram a conclusão que somente dois tipos de ministério existem hoje — pastoral e evangelista — como se Deus tivesse mudado de ideia. Não. Ainda precisamos de apóstolos, profetas e mestres assim como a igreja primitiva precisava. A razão de não vermos exemplos desses dons entre a maioria das igrejas pelo mundo é simplesmente porque Jesus os dá somente à Sua Igreja, não à igreja falsa e profana. Na falsa igreja só podem ser encontrados aqueles que fazem uma fraca tentativa de preencher os papéis de alguns dos dons ministeriais (a maioria pastores e talvez alguns evangelistas), mas mal se lembram dos dons ministeriais ungidos e chamados por Deus que Jesus dá à Sua Igreja. Com certeza não estão preparando os santos para as obras do ministério, porque o próprio evangelho que proclamam não resulta em santidade; somente engana as pessoas a pensarem que são perdoadas. E essas pessoas não têm desejo de serem preparadas para o ministério. Elas não têm a intenção de se negarem e levarem a sua cruz.

Como Saber se Você Foi Chamado? (How do You Know if You are Called?)

Como alguém sabe se foi chamado para um desses cargos na igreja? Primeiro e mais importante, ele sentirá um chamado divino de Deus. Ver-se-á encarregado a cumprir certa tarefa. Isto é muito mais que simplesmente ver uma necessidade que pode ser preenchida. É uma fome dada por Deus que compele uma pessoa a certo ministério. Se realmente for chamado por Deus, não poderá se satisfazer até começar a cumprir seu chamado. Isto nada tem a ver com ser apontado por um homem ou comitê de pessoas. Deus é quem faz o chamado.

Segundo, a pessoa que realmente for chamada se verá preparada por Deus para cumprir sua tarefa. Cada um dos cinco cargos carrega uma unção sobrenatural que permite que o indivíduo faça o que Deus o chamou para fazer. Com o chamado, vem a unção. Se não há unção, não há chamado. Uma pessoa pode aspirar certo ministério, fazer faculdade teológica por quatro anos se educando e se preparando para esse ministério; mas sem a unção de Deus, não há chance de sucesso verdadeiro.

Terceiro, ele verá que Deus abriu uma porta a uma oportunidade para que exercite seus dons em particular. Desse modo, poderá provar ser fiel e, eventualmente, será encarregado com maiores oportunidades, responsabilidades e dons.

Se uma pessoa não sentiu uma compulsão e chamado interior para um dos cinco dons ministeriais, ou se não está ciente de qualquer unção especial para cumprir uma tarefa dada por Deus, ou se nenhuma oportunidade apareceu para que exercite os dons que acha que tem, ela não deve tentar algo que Deus não a chamou para fazer. Ela deve tentar ser bênção no corpo de sua igreja local, sua vizinhança e lugar de trabalho. Mesmo não sendo chamada ao ministério “quíntuplo”, ela é chamada para servir usando os dons que recebeu de Deus e deve tentar se mostrar fiel.

O fato das Escrituras mencionarem cinco dons ministeriais, não significa que todas as pessoas que ocupam o mesmo cargo terão ministérios idênticos. Paulo escreveu que “há diferentes tipos de ministérios” (1 Co. 12:5), fazendo diferenciações entre ministros que ocupam o mesmo cargo. Além do mais, parece haver vários níveis de unção sobre os que ocupam tais cargos; portanto, podemos categorizar cada cargo por grau de unção. Por exemplo, existem alguns mestres que parecem ser mais ungidos que outros. O mesmo se aplica aos outros dons ministeriais. Pessoalmente, acredito que qualquer ministro possa fazer coisas que resultarão no aumento da unção sobre seu ministério, como se mostrar fiel por certo tempo e se consagrar profundamente ao Senhor.

Uma Olhada Mais Profunda no Cargo de Apostolo (A Closer Look at the Office of Apostle)

A palavra grega traduzida como apóstolo é apostolos e significa literalmente “o que é enviado”. Um verdadeiro apóstolo do Novo Testamento é um cristão enviado divinamente a um ou mais lugares para plantar igrejas. Ele lança o alicerce espiritual do “edifício” de Deus e pode ser comparado a um “mestre de obras”, como Paulo mesmo escreveu:

Pois nós somos cooperadores de Deus; vocês são lavoura de Deus e edifício de Deus. Conforme a graça de Deus que me foi concedida, eu, como sábio construtor, lancei o alicerce, e outro está construindo sobre ele (1 Co. 3:9-10a, ênfase adicionada).

Um “construtor”, ou mestre de obras supervisiona todo o processo de construção — ele vê o produto terminado. Não é um especialista como o carpinteiro ou o pedreiro. Ele pode fazer o trabalho do carpinteiro ou pedreiro, mas provavelmente não tão bem quanto eles. Da mesma forma, o apóstolo tem a habilidade de fazer o trabalho de um evangelista ou pastor, mas somente por tempo limitado, já que planta igrejas. (O apóstolo Paulo normalmente ficava no mesmo lugar de seis meses a três anos).

O apóstolo é melhor no plantar e supervisionar de igrejas com o fim de mantê-las no curso de Deus. Ele é responsável por apontar líderes/pastores/presbíteros para pastorear cada congregação que planta (veja At. 14:21-23; Tt. 1:5).

Verdadeiros e Falsos Apóstolos (True and False Apostles)

Parece que alguns ministros hoje, sedentos por autoridade sobre igrejas, rapidamente declaram seus supostos chamados para serem apóstolos, mas a maioria tem um grande problema. Como não plantaram igrejas (ou talvez uma ou duas) e não têm os dons e unção de um apóstolo bíblico, precisam encontrar pastores ingênuos que lhes permitirão ter autoridade sobre suas igrejas. Se você for pastor, não se deixe enganar por apóstolos falsos, egocêntricos e famintos por poder. Normalmente, são lobos em peles de ovelhas e a maioria das vezes, querem dinheiro. As Escrituras nos exortam sobre falsos apóstolos (veja 2 Co. 11:13; Ap. 2:2). Se alguém lhe disser que é apóstolo, esta é uma provável indicação de que não é. Seu fruto deve falar por si só.

Um pastor que planta sua própria igreja e a pastoreia por anos não é apóstolo. Talvez, tais pastores possam ser chamados de “pastores apostólicos”, já que foram pioneiros e plantaram suas próprias igrejas. Mesmo assim, não são apóstolos, pois apóstolos plantam igrejas continuamente.

Um verdadeiro “missionário” (como são muitas vezes chamados hoje), chamado e ungido por Deus, que tem como chamado plantar igrejas, seria um apóstolo. Por outro lado, missionários que fundam faculdades teológicas ou treinam pastores não seriam apóstolos, mas mestres.

O verdadeiro ministério de um apóstolo é caracterizado por sinais e maravilhas sobrenaturais, que são instrumentos para ajudá-lo a plantar igrejas. Paulo escreveu:

Em nada sou inferior aos “super-apóstolos”, embora eu nada seja. As marcas de um apóstolo — sinais, maravilhas e milagres — foram demonstradas entres vocês, com grande perseverança (2 Co. 12:11b-12).

Se alguém não tem sinais e maravilhas acompanhando seu ministério, não é apóstolo. Obviamente, verdadeiros apóstolos são raros e não existem na igreja falsa e profana. Eu os encontro principalmente nos lugares do mundo que ainda tem território virgem para o evangelho.

A Alta Posição do Apóstolo (The High Rank of the Apostle)

Em ambas as listas de dons ministeriais do Novo Testamento, o posto de apóstolo é listado primeiro, indicando que é o maior chamado (veja Ef. 4:11; 1 Co. 12:28).

Ninguém começa o ministério como apóstolo. Alguém pode ser chamado para ser apóstolo, mas não começará neste posto. Ele deve primeiramente, se mostrar fiel por alguns anos no pregar e ensinar, e, eventualmente, ocupará a posição que Deus preparou para ele. Paulo foi chamado desde o ventre de sua mãe para ser apóstolo, mas gastou muitos anos no ministério em tempo integral antes de finalmente ocupar esse cargo (veja Gl. 1:15-2:1). Na verdade, ele começou como mestre e profeta (veja At. 13:1-2), e mais tarde foi promovido a apóstolo quando foi enviado pelo Espírito Santo (veja At. 14:14).

Encontramos menções de outros apóstolos além de Paulo e dos primeiros doze em Atos 1:15-26; 14:14; Romanos 16:7; 2 Coríntios 8:23; Gálatas 1:17-19; Filipenses 2:25 e 1 Tessalonicenses 1:1 juntamente com 2:6. (A palavra traduzida mensageiro em 2 Coríntios e Filipenses 2:25 é a palavra grega apostolos.) Isto cancela a teoria de que o posto apostólico era limitado a somente doze homens.

Contudo, somente doze apóstolos podem ser classificados como “Apóstolos do Cordeiro”, e somente aqueles doze terão um lugar especial no reinado milenar de Cristo (veja Mt. 19:28; Ap. 21:14). Não precisamos mais de apóstolos como Pedro, Tiago e João que foram especialmente inspirados para escrever as Escrituras, pois a revelação da Bíblia está completa. Contudo, hoje ainda precisamos de apóstolos que plantem igrejas pelo poder do Espírito Santo, assim como Paulo e outros apóstolos fizeram, como está escrito no livro de Atos.

O Cargo de Profeta (The Office of Prophet)

Um profeta é alguém que recebe revelações sobrenaturais e fala por inspiração divina. Ele é usado frequentemente com o dom espiritual da profecia assim como os de revelação: a palavra de sabedoria, a palavra de conhecimento e o discernimento de espíritos.

Qualquer crente pode ser usado por Deus com o dom de profecia como o Espírito deseja, mas isto não faz dele um profeta. Em primeiro lugar, um profeta é um ministro que pode pregar ou ensinar com unção. Por parecer ser o segundo maior chamado (veja a ordem em que está listado em 1 Coríntios 12:28), mesmo um ministro de tempo integral não seria colocado no posto de profeta até que estivesse no ministério por alguns anos. Se ocupar o cargo, terá a unção sobrenatural que o acompanhará.

Dois homens que são chamados profetas no Novo Testamento são Judas e Silas. Lemos em Atos 15:32 que entregaram uma longa profecia à igreja de Antioquia:

Judas e Silas, que eram profetas, encorajaram e fortaleceram os irmãos com muitas palavras.

Outro exemplo de profeta no Novo Testamento seria Ágabo. Lemos em Atos 11:27-28:

Naqueles dias alguns profetas desceram de Jerusalém para Antioquia. E um deles, Ágabo, levantou-se e pelo Espírito predisse que uma grande fome sobreviria a todo o mundo romano, o que aconteceu durante o reinado de Cláudio.

Note que Ágabo recebeu uma palavra de conhecimento — algo sobre o futuro que foi revelado a ele. É claro, que Ágabo não sabia tudo o que aconteceria no futuro, somente o que o Espírito Santo escolheu revelar a ele.

Em Atos 21:10-11, há outro exemplo da palavra de conhecimento operando através do ministério de Ágabo. Desta vez, era para uma pessoa, Paulo:

Depois de passarmos ali vários dias, desceu da Judéia um profeta chamado Ágabo. Vindo ao nosso encontro, tomou o cinto de Paulo e, amarrando as suas próprias mãos e pés, disse: “Assim diz o Espírito Santo: ‘Desta maneira os judeus amarrarão o dono deste cinto em Jerusalém e o entregarão aos gentios’”.

É bíblico debaixo da nova aliança buscar a direção dos profetas? Não. O motivo é que todos os cristãos têm o Espírito Santo para guiá-los. Um profeta deve somente confirmar a um crente o que este já sabe em seu próprio espírito que é a direção de Deus. Por exemplo, quando Ágabo profetizou a Paulo, não deu direção sobre o que devia fazer; somente confirmou o que Paulo já sabia havia algum tempo.

Como dito anteriormente, Paulo ocupava o cargo de profeta (e mestre) antes de ser chamado para o ministério de apóstolo (veja At. 13:1). Sabemos que Paulo recebia revelações do Senhor, de acordo com Gálatas 1:11-12, e que também tinha várias visões (veja At. 9:1-9; 18:9-10; 22:17-21; 23:11; 2 Co. 12:1-4).

Assim como não encontramos verdadeiros apóstolos, também não encontramos verdadeiros profetas na falsa igreja. Ela afastaria (e afasta) verdadeiros profetas como Silas, Judas e Ágabo. Isto, porque verdadeiros profetas trariam revelação do descontentamento de Deus por sua desobediência (assim como fez João à maioria das igrejas da Ásia Menor nos primeiros dois capítulos de Apocalipse). A falsa igreja não está aberta a isto.

O Cargo de Mestre (The Office of Teacher)

De acordo com a ordem listada em 1 Coríntios 12:28, o cargo de mestre é o terceiro maior chamado. Um mestre é alguém ungido de forma sobrenatural para ensinar a Palavra de Deus. O fato de alguém ensinar a Bíblia não significa que é um mestre do Novo Testamento. Muitos ensinam simplesmente por se sentirem obrigados, mas alguém que ocupa o cargo de mestre é ungido para ensinar. Muitas vezes, recebe revelações sobrenaturais a respeito da Palavra de Deus e pode explicar a Bíblia de forma que a faz compreensível e aplicável.

Apolo é um exemplo no Novo Testamento de alguém que ocupou esse cargo. Paulo comparou seu ministério apostólico e o de ensino de Apolo em 1 Coríntios dizendo:

Eu plantei, Apolo regou, mas Deus é quem fez crescer… lancei o alicerce, e outro está construindo sobre ele (1 Co. 3:6, 10b, ênfase adicionada).

Apolo, o mestre, não plantou ou lançou o alicerce do edifício. Ao invés disso, ele regou as novas mudas com a Palavra de Deus e construiu muros no alicerce já existente.

Apolo também é mencionado em Atos 18:27-28:

Querendo ele [Apolo] ir para a Acaia, os irmãos o encorajaram e escreveram aos discípulos que o recebessem. Ao chegar, ele auxiliou muitos dos que pela graça haviam crido, pois refutava vigorosamente os judeus em debate público, provando pelas Escrituras que Jesus é o Cristo.

Note que Apolo “auxiliou” a muitos que já eram cristãos e que seu ensino era vigoroso. Ensino ungido é sempre poderoso.

Para a igreja, o ministério de ensino é ainda mais importante que milagres ou dons de cura. Por isto é que ele está listado antes desses dons em 1 Coríntios 12:28:

Assim, na igreja, Deus estabeleceu primeiramente apóstolos; em segundo lugar, profetas; em terceiro lugar, mestres; depois os que realizam milagres, os que têm dons de curar (ênfase adicionada).

Infelizmente, às vezes, cristãos são mais atraídos a curas do que a ouvir o claro ensino da Palavra, que produzirá crescimento espiritual e santidade em suas vidas.

A Bíblia fala de ambos, pregação e ensino. Ensino é mais lógico e instrucional, enquanto pregação tende a inspirar e motivar mais. Normalmente, evangelistas pregam; mestres e pastores ensinam; apóstolos pregam e ensinam. É uma pena que alguns crentes não reconhecem o valor do ensino. Alguns até pensam que os palestrantes só estão ungidos se pregarem alto e rápido! Não é assim que funciona.

Jesus é o melhor exemplo de um mestre ungido. Seu ensino era uma parte tão predominante de Seu ministério que muitos se referiam a Ele como “Mestre” (Mt. 8:19; Mc. 5:35; Jo. 1:28).

Para maior estudo sobre mestres e ensino, veja Atos 2:42; 5:21, 25, 28, 42; 11:22-26; 13:1; 15:35; 18:11; 20:18-20; 28:30-31; Romanos 12:6-7; 1 Coríntios. 4:17; Gálatas 6:6; Colossenses 1:28; 1 Timóteo 4:11-16; 5:17; 6:2; 2 Timóteo 1:11; 2:2 e Tiago 3:1. A última passagem listada nos diz que mestres serão julgados de forma mais rígida; portanto, devem tomar muito cuidado com o que ensinam. Devem ensinar somente a Palavra.

A Função de Evangelista (The Office of Evangelist)

O evangelista é aquele que é ungido para pregar o evangelho. Suas mensagens têm por objetivo levar pessoas ao arrependimento e fé no Senhor Jesus Cristo. São acompanhadas por milagres que atraem a atenção dos ímpios e os convence da verdade de sua mensagem.

Sem dúvida, havia muitos evangelistas na igreja primitiva, mas somente um homem está no livro de Atos como evangelista. Seu nome era Filipe: “ficamos na casa de Filipe, o evangelista, um dos sete” (At. 21:8, ênfase adicionada).

Filipe começou seu ministério como um servo (ou talvez “diácono”) que servia às mesas (veja At. 6:1-6). Foi promovido à função de evangelista por volta do tempo da perseguição da Igreja que se levantou com o martírio de Estevão; e pregou o evangelho primeiramente em Samaria:

Indo Filipe para uma cidade de Samaria, ali lhes anunciava o Cristo. Quando a multidão ouviu Filipe e viu os sinais maravilhosos que ele realizava, deu unânime atenção ao que ele dizia. Os espíritos imundos saíam de muitos, dando gritos, e muitos paralíticos e mancos foram curados. Assim, houve grande alegria naquela cidade (At. 8:5-8).

Note que Filipe tinha uma mensagem — Cristo. Seu objetivo era começar a fazer discípulos, isto é, seguidores obedientes de Cristo. Ele proclamava Cristo como um fazedor de milagres, Filho de Deus, Senhor, Salvador e Juiz. Ele chamava as pessoas a se arrependerem e seguirem ao seu Senhor.

Note também que Filipe foi equipado com sinais e maravilhas sobrenaturais que autenticavam sua mensagem. Alguém que ocupa o cargo de evangelista será ungido com dons de cura e outros dons espirituais. A falsa igreja só tem falsos evangelistas que proclamam um falso evangelho. O mundo está cheio de evangelistas assim hoje, e é óbvio que Deus não está confirmando suas mensagens com milagres e curas. A simples razão é que não estão pregando Seu evangelho. Não pregam realmente a Cristo. Normalmente pregam sobre as necessidades das pessoas e como Cristo pode dar-lhes vida abundante, ou pregam uma fórmula de salvação que não inclui arrependimento. Levam pessoas a uma falsa conversão que as livra de culpa, mas não as salva. O resultado de sua pregação é que pessoas têm menos chance de renascer, pois não veem necessidade de receber o que acham que já têm. Na verdade, tais evangelistas ajudam a construir o reino de Satanás.

O cargo de evangelista não está listado com os outros dons ministeriais em 1 Coríntios 12:28 como está em Efésios 4:11. Contudo, estou assumindo que a referência aos que “realizam milagre, os que têm dons de curar” se aplica ao cargo de evangelista, já que caracterizavam o ministério evangelístico de Filipe e dariam autenticação sobrenatural ao ministério de qualquer evangelista.

Muitos que viajam de igreja em igreja nomeando-se evangelistas não o são realmente, pois só pregam a cristãos em prédios de igrejas, e não estão equipados com os dons de cura ou milagres. (Alguns fingem ter tais dons, mas só podem enganar aos ingênuos. Seus maiores milagres são fazer pessoas cair por certo tempo quando os empurram.) Esses ministros podem ser mestres, pregadores ou exortadores (veja Rm. 12:8), mas não ocupam o cargo de evangelista. No entanto, é possível que Deus possa começar o ministério de alguém como exortador ou pregador e, mais tarde, promovê-lo ao cargo de evangelista.

Para maior estudo a respeito do cargo de evangelista, leia Atos 8:4-40, um registro do ministério de Filipe. Note a importância da interdependência dos dons ministeriais (veja os versículos 14-25 em particular) e como Filipe não só pregou o evangelho às multidões, mas foi levado por Deus para ministrar a indivíduos também (veja At. 8:25-39).

Parece que evangelistas são comissionados a batizar seus convertidos, mas não são necessariamente comissionados a ministrar o batismo no Espírito Santo a novos crentes. Isto seria de responsabilidade principal dos apóstolos ou pastores/presbíteros/bispos.

A Função de Pastor (The Office of Pastor)

Dois capítulos atrás, comparei o papel bíblico do pastor com aquele do pastor institucional normal. Contudo, há ainda mais a dizer sobre o ministério do pastor.

Para entender completamente o que as Escrituras ensinam sobre o cargo de pastor, precisamos entender três palavras gregas. No grego elas são (1) poimen, (2) presbuteros e (3) episkopos. São consecutivamente traduzidas (1) pastor, (2) presbítero e (3) bispo.

A palavra poimen é encontrada dezoito vezes no Novo Testamento e é traduzida por pastor (de ovelhas) dezessete vezes e pastor (de igreja) uma vez. O verbo poimaino, é encontrado onze vezes e a maioria das vezes é traduzida como pastorear (ovelhas).

A palavra grega prebuteros é encontrada sessenta e seis vezes no Novo Testamento, sendo sessenta dessas vezes traduzida por presbítero ou presbíteros.

Por último, a palavra grega episkopos é encontrada cinco vezes no Novo Testamento, e é traduzida por bispo quatro vezes.

Todas essas palavras se referem ao mesmo cargo na igreja, e são usadas de forma alternada. Sempre que o apóstolo Paulo plantava igrejas, apontava presbíteros (presbuteros) que eram encarregados das congregações locais (veja Ac. 14:23, Tt. 1:5). A responsabilidade deles era de agir como bispos (episkopos) e pastorear (poimaino) seus rebanhos. Por exemplo, lemos em Atos 20:17:

De Mileto, Paulo mandou chamar os presbíteros [presbuteros] da igreja de Éfeso (ênfase adicionada).

E o que Paulo disse a esses presbíteros?

Cuidem de vocês mesmos e de todo o rebanho sobre o qual o Espírito Santo os colocou como bispos [episkopos], para pastorearem [poimaino] a igreja de Deus, que ele comprou com o seu próprio sangue (At. 20:28, ênfase adicionada).

Note o uso alternado das três palavras gregas. Não são cargos diferentes. Paulo disse aos presbíteros que eles eram os bispos que deveriam agir como pastores (de ovelhas).

Pedro escreveu em sua primeira epístola:

Portanto, apelo para os presbíteros [presbuteros] que há entre vocês, e o faço na qualidade de presbítero como eles e testemunha dos sofrimentos de Cristo, como alguém que participará da glória a ser revelada: pastoreiem [poimaino] o rebanho de Deus que está aos seus cuidados. Olhem por ele, não por obrigação, mas de livre vontade, como Deus quer. Não façam isso por ganância, mas com o desejo de servir. Não ajam como dominadores dos que lhes foram confiados, mas como exemplos para o rebanho. Quando se manifestar o Supremo Pastor, vocês receberão a imperecível coroa da glória (1 Pd. 5:1-4, ênfase adicionada).

Pedro disse aos presbíteros que pastoreassem seu rebanho. O verbo que foi traduzido aqui como pastorear, foi traduzido (como substantivo) por pastor em Efésios 4:11:

E Ele [Jesus] designou alguns para apóstolos, outros para profetas, outros para evangelistas, e outros para pastores e mestres (ênfase adicionada).

Isso também nos leva a acreditar que presbíteros e pastores são a mesma coisa.

Paulo também usou as palavras presbítero (presbuteros) e bispo (episkopos) alternadamente em Tito 1:5-7:

A razão de tê-lo deixado em Creta foi para que você pusesse em ordem o que ainda faltava e constituísse presbíteros em cada cidade, como eu o instruí…é necessário que o bispo seja irrepreensível (ênfase adicionada).

Portanto, não pode ser debatido de modo lógico que o cargo de pastor, presbítero e bispo não sejam o mesmo cargo. Qualquer coisa escrita sobre bispos e presbíteros nas epístolas do Novo Testamento é, portanto, aplicável a pastores.

Controle da Igreja (Church Governance)

As Escrituras citadas acima deixam bem claro que os presbíteros/pastores/bispos recebem poder para supervisionar a igreja, assim como autoridade de liderança. Deixando bem simples, os presbíteros/pastores/bispos estão no controle e os membros das igrejas devem se submeter a eles:

Obedeçam aos seus líderes e submetam-se à autoridade deles. Eles cuidam de vocês como quem deve prestar contas (Hb. 13:17).

É claro que nenhum cristão deve se submeter a um pastor que não é submetido a Deus, mas ele deve reconhecer que nenhum pastor é perfeito.

Os pastores/presbíteros/bispos têm autoridade sobres suas igrejas assim como um pai tem autoridade sobre sua família:

É necessário, pois, que o bispo [pastor/presbítero] seja irrepreensível… Ele deve governar bem sua própria família, tendo os filhos sujeitos a ele, com toda a dignidade. Pois, se alguém não sabe governar sua própria família, como poderá cuidar da igreja de Deus? (1 Tm. 3:2-5, ênfase adicionada).

Paulo continuou dizendo:

Os presbíteros [pastores/bispos] que lideram bem a igreja são dignos de dupla honra, especialmente aqueles cujo trabalho é a pregação e o ensino (1 Tm. 5:17, ênfase adicionada)

Está claro que presbíteros devem governar a igreja.

Presbíteros Não-Bíblicos (Unscriptural Elders)

Muitas igrejas acreditam que suas estruturas governamentais são bíblicas porque têm um grupo de presbíteros que lideram, mas o problema é que seu conceito de presbíteros está errado. Normalmente os presbíteros são eleitos e rotativos dentro das congregações. São muitas vezes chamados de “Corpo de Presbíteros”. Mas tais pessoas não são presbíteros por definição bíblica. Se simplesmente examinarmos os requisitos que Paulo enumerou para que um homem seja presbítero, isso se torna bem claro. Paulo escreveu que um presbítero ocupa um cargo integral e, portanto, pago, de ensino/pregação e governo na igreja (veja 1 Tm. 3:4-5; 5:17-18; Tt. 1:9). Poucas pessoas, se há alguma no “corpo de presbíteros”, se encaixam nessas qualificações. Elas não são pagas; não pregam ou ensinam; não trabalham em tempo integral na igreja; e mal sabem como liderar uma igreja.

O governo não-bíblico de uma igreja pode muito bem ser a causa de mais problemas na igreja local do que qualquer outra coisa. Quando as pessoas erradas estão liderando uma igreja, problemas aparecem. Isso pode abrir a porta para disputas, desacordos e completo extermínio de uma igreja. Uma estrutura governamental de igreja não-bíblica é como dar as boas vidas à Satanás.

Sei que estou escrevendo a pastores de igrejas institucionais assim como de igrejas nos lares. Alguns pastores de igrejas institucionais podem estar pastoreando igrejas que têm estruturas governamentais não-bíblicas onde presbíteros são escolhidos pela congregação. Normalmente, essas estruturas governamentais não-bíblicas não podem ser alteradas sem brigas se desenvolverem.

Meu conselho a tais pastores é que façam o melhor com a ajuda de Deus para mudar a estrutura governamental da igreja e encarar o possível conflito temporário inevitável, já que conflitos regulares serão inevitáveis se ele nada fizer. Se obtiver sucesso encarando disputas temporárias, terá evitado todas as futuras disputas. Se fracassar, sempre poderá começar uma nova igreja e fazê-la de acordo com as Escrituras desde o início.

Mesmo doloroso, no final, provavelmente terá dado mais frutos para o Reino de Deus. Se aqueles que estão atualmente governando suas igrejas são verdadeiros discípulos de Cristo, eles têm chance de convencer os membros a mudarem a estrutura, se puder convencê-los respeitosamente através das Escrituras a fazer as mudanças necessárias.

Presbíteros no Plural? (The Plurality of Elders?)

Alguns gostam de enfatizar que a Bíblia sempre se refere a presbíteros no plural, mostrando, aparentemente, que não é bíblico ter somente um presbítero/pastor/bispo liderando o rebanho. Contudo, em minha opinião, isto não é prova conclusiva. Realmente, a Bíblia menciona que, em algumas cidades, mais de um presbítero liderava a igreja, mas não diz que esses presbíteros atuavam como iguais sobre uma única congregação. Por exemplo, quando Paulo reuniu os presbíteros de Éfeso (veja At. 20:17), é bem óbvio que aqueles presbíteros eram de uma cidade em que o corpo total consistia de milhares e talvez dezenas de milhares de pessoas (veja At. 19:19). Portanto, devia haver vários rebanhos em Éfeso e é bem possível que cada presbítero liderasse uma igreja no lar.

Não há exemplo nas Escrituras de que Deus tenha chamado um comitê para cumprir uma tarefa. Quando quis libertar Israel do Egito, chamou um homem, Moisés, para ser o líder. Outros foram chamados para ajudá-lo, mas eram-lhe todos inferiores; como ele, cada um tinha responsabilidade sobre um sub-grupo de pessoas. Esse padrão é encontrado repetidamente nas Escrituras. Quando Deus tem uma tarefa, chama uma pessoa para ter a responsabilidade e chama outros para ajudar essa pessoa.

Portanto, parece improvável que Deus chamasse um comitê de presbíteros de igual autoridade para liderar uma pequena igreja no lar de vinte pessoas. Parece um convite a discussões.

Isso não quer dizer que todas as igrejas nos lares devem ser lideradas por somente um presbítero. Contudo, significa que se há mais de um presbítero, o mais novo e menos maduro espiritualmente deve se submeter ao mais velho e espiritualmente mais maduro. Espiritualmente, são as igrejas, não as faculdades teológicas, que devem treinar novos pastores/presbíteros/bispos e, portanto, é bem possível e até desejável que hajam vários presbíteros/pastores/bispos em uma igreja no lar, com os espiritualmente mais novos sendo discipulados pelos espiritualmente mais maduros.

Tenho observado esse fenômeno até em igrejas que são supostamente lideradas por líderes que atuam como “iguais”. Sempre há um que é admirado pelos outros. Ou há alguém que é dominante enquanto os outros são mais passivos. Caso contrário, eventualmente haverá divisões. É fato que até comitês elegem um líder. Quando um grupo de iguais decide realizar uma tarefa, reconhecem que deve haver um líder. E assim é na igreja.

Além do mais, a responsabilidade dos presbíteros é comparada à responsabilidade dos pais por Paulo em 1 Timóteo 3:4-5. Presbíteros devem cuidar de suas próprias casas, caso contrário não são qualificados para cuidar da igreja. Mas será que uma família com dois pais seria bem administrada? Acho que haveria problemas.

Presbíteros/pastores/bispos devem estar interligados em um corpo local maior para que possam prestar conta de suas ações entre companheiros que possam ajudar, caso problemas surjam. Paulo escreveu sobre um “presbitério” (veja 1 Tm. 4:14), que deve ter sido uma reunião de presbuteros (presbíteros) e possivelmente outros homens com dons ministeriais. Se houver um apóstolo fundador, ele também pode ajudar, se houver problemas em um corpo local gerados pelo erro de um presbítero. Quando pastores institucionais se desviam, o resultado é sempre grandes problemas por causa da estrutura da igreja. Há um prédio e programas a serem mantidos. Mas igrejas nos lares podem ser instantaneamente desfeitas quando um pastor se desvia. Os membros podem simplesmente se juntar a outro corpo.

Autoridade para Servir (Authority to Serve)

O fato de Deus dar ao pastor autoridade espiritual e governamental em sua igreja, não dá a ele o direito de dominar Seu rebanho. Ele não é Senhor deles — Jesus é. Eles não são seu rebanho — são rebanho do Senhor.

Pastoreiem o rebanho de Deus que está aos seus cuidados. Olhem por ele, não por obrigação, mas de livre vontade, como Deus quer. Não façam isso por ganância, mas com o desejo de servir. Não ajam como dominadores dos que lhes foram confiados, mas como exemplos para o rebanho. Quando se manifestar o Supremo Pastor, vocês receberão a imperecível coroa da glória (1 Pd. 5:2-4, ênfase adicionada).

Cada pastor terá que dar contas de seu ministério algum dia diante do trono de julgamento de Cristo.

Além do mais, sobre a questão financeira, um único pastor/presbítero/bispo não deve agir sozinho. Se houver dinheiro sendo coletado regularmente ou esporadicamente por qualquer motivo, outros dentro do corpo devem ajudar para que não haja falta de confiança a respeito do manejo dos fundos (veja 2 Co. 8:18-23). Esse pode ser um grupo apontado ou eleito.

Pagando os Presbíteros (Paying Elders)

As Escrituras deixam claro que pastores/presbíteros/bispos devem ser pagos, já que trabalham na igreja por tempo integral. Paulo escreveu:

Os presbíteros que lideram bem a igreja são dignos de dupla honra, especialmente aqueles cujo trabalho é a pregação e o ensino, pois a Escritura diz: “Não amordace o boi enquanto está debulhando o cereal”, e “o trabalhador merece o seu salário” (1 Tm. 5:17-18)

O assunto é claro — Paulo até usa a palavra salário. Sua frase mais vaga sobre dar dupla honra aos presbíteros que lideram bem é facilmente entendida quando o contexto é considerado. Nos versículos anteriores, Paulo inequivocamente escreveu sobre a responsabilidade da igreja de sustentar financeiramente viúvas que, caso contrário, não seriam sustentadas, e começou usando a mesma expressão: “Honre as viúvas que são realmente necessitadas” * (1 Tm. 5:3-16). Portanto, nesse contexto, “honrar” significa sustentar financeiramente. Presbíteros que lideram bem devem ser duplamente honrados, recebendo pelo menos duas vezes mais do que é dado às viúvas e ainda mais se tiverem filhos.

A igreja institucional ao redor do mundo sustenta a maioria de seus pastores (até mesmo em nações pobres), mas parece que muitas igrejas nos lares, especialmente aquelas do Ocidente, não. Acredito que isso é parte por causa do fato de que os motivos de muitas pessoas do mundo ocidental para se unirem a igrejas nos lares é que são na verdade rebeldes de coração e estão procurando, e encontraram, a forma de cristianismo menos exigente existente no planeta. Dizem que se juntaram a uma igreja no lar porque queriam fugir da escravidão da igreja institucional, mas na verdade, queriam fugir de qualquer compromisso com Cristo. Encontraram igrejas que não pedem por compromisso financeiro, igrejas muito diferentes do que Cristo espera de Seus discípulos. Aqueles que têm o dinheiro como deus e provam isso acumulando seus tesouros na terra ao invés de no céu não são verdadeiros discípulos de Cristo (veja Mt. 6:19-24; Lc. 14:33). Se o cristianismo de alguém não afeta o que faz com seu dinheiro, ele não é um verdadeiro cristão.

Igrejas nos lares que dizem ser bíblicas devem sustentar seus pastores, assim como cuidar dos pobres e contribuir com missões. No dar e em todos os assuntos financeiros, eles devem ser bem melhores que igrejas institucionais, já que não têm prédios ou equipe para pagar. Não é preciso mais que dez pessoas que dizimam para sustentar um pastor. Dez pessoas que dão 20% de seus salários podem sustentar integralmente um pastor e um missionário que tenha o mesmo padrão que seu pastor.

O que os Pastores Fazem? (What do Pastors do?)

Imagine-se perguntando a um membro de igreja, “De quem é o trabalho de fazer as seguintes coisas?”

Quem deve compartilhar o evangelho com os incrédulos? Ter uma vida santa? Orar? Exortar, encorajar e ajudar outros crentes? Visitar os doentes? Impor as mãos sobre os doentes e curá-los ? Levar os fardos dos outros? Exercitar seus dons pelo bem do corpo?Negar a si mesmo sacrificando-se pelo bem do Reino de Deus? Fazer e batizar discípulos, ensinando-os a obedecer os mandamentos de Cristo?

Muitos crentes responderão sem hesitação: “Todas essas são responsabilidades do pastor”. Mas são mesmo?

De acordo com as Escrituras, todos os crentes devem compartilhar o evangelho com os ímpios:

Antes, santifiquem Cristo como Senhor em seu coração. Estejam sempre preparados para responder a qualquer pessoa que lhe pedir a razão da esperança que há em vocês (1 Pd. 3:15).

Todos os salvos devem ter uma vida santa:

Mas, assim como é santo aquele que os chamou, sejam santos vocês também em tudo o que fizerem. Pois está escrito: “Sejam santos, porque eu sou santo” (1 Pd. 1:15-16).

Todos os salvos devem orar:

Alegrem-se sempre. Orem continuamente (1 Ts. 5:16-17).

Todos os salvos devem exortar, encorajam e ajudar outros crentes:

Exortamos vocês, irmãos, a que advirtam os ociosos, confortem os desanimados, auxiliem os fracos, sejam pacientes para com todos (1 Ts. 5:14, ênfase adicionada).

Todos os salvos devem visitar os doentes:

Necessitei de roupas, e vocês me vestiram; estive enfermo, e vocês cuidaram de mim; estive preso e vocês me visitaram (Mt. 25:36).

Mais Responsabilidades (More Responsibilities)

Mas isso não é tudo. Todos os salvos devem impor as mãos e curar os doentes:

Estes sinais acompanharão os que crerem: em meu nome expulsarão demônios; falarão novas línguas; pegarão em serpentes; e, se beberem algum veneno mortal, não lhes fará mal nenhum; imporão as mãos sobre os doentes, e estes ficarão curados (Mc. 16:17-18, ênfase adicionada).

Todos os crentes devem carregar os fardos de seus companheiros cristãos:

Levem os fardos pesados uns dos outros e, assim, cumpram a lei de Cristo (Gl. 6:2)

É esperado que todos os salvos exerçam seus dons em favor de outros:

Temos diferentes dons, de acordo com a graça que nos foi dada. Se alguém tem o dom de profetizar, use-o na proporção da sua fé. Se o seu dom é servir, sirva; se é ensinar, ensine; se é dar ânimo, que assim faça; se é contribuir, que contribua generosamente se é exercer liderança, que a exerça com zelo; se é mostrar misericórdia, que o faça com alegria (Rm. 12:6-8).

Todos os crentes devem negar a si mesmos, sacrificando-se pelo evangelho:

Então ele chamou a multidão e os discípulos e disse: “Se alguém quiser acompanhar-me, negue-se a si mesmo, tome a sua cruz e siga-me. Pois quem quiser salvar a sua vida, a perderá; mas quem perder a sua vida por minha causa e pelo evangelho, a salvará (Mc. 8:34-35, ênfase adicionada).

E é esperado que todos os salvos façam e batizem discípulos, ensinando-os a obedecer os mandamentos de Cristo:

Todo aquele que desobedecer a um desses mandamentos, ainda que dos menores, e ensinar os outros a fazerem o mesmo, será chamado menor no Reino dos céus; mas todo aquele que praticar e ensinar estes mandamentos será chamado grande no Reino dos céus (Mt. 5:19, ênfase adicionada).

Embora a esta altura já devessem ser mestres, vocês precisam de alguém que lhes ensine novamente os princípios elementares da palavra de Deus. Estão precisando de leite, e não de alimento sólido (Hb. 5:12, ênfase adicionada)!

Portanto, vão e façam discípulos de todas as nações, batizando-os em nome do Pai e do Filho e do Espírito Santo, ensinando-os a obedecer a tudo o que eu lhes ordenei. E eu estarem sempre com vocês, até o fim dos tempos (Mt. 28:18-20, ênfase adicionada).[2]

Todas essas responsabilidades são entregues a todos os salvos, mesmo assim, a maioria dos que frequentam igrejas acham que essas tarefas pertencem somente aos pastores. O motivo é provavelmente porque os próprios pastores acham que essas são responsabilidades somente deles.

Então, o que os Pastores Devem Fazer (So What are Pastors Supposed to do?)

Se todas essas responsabilidades são entregues a todos os crentes, o que os pastores devem fazer?Eles são simplesmente chamados para equipar os santos para fazerem todas essas coisas (veja Ef. 4:11-12). São chamados para ensinar os santos a obedecerem todos os mandamento de Cristo (veja Mt. 28:18-20) por instrução e exemplo (veja 1 Tm. 3:2; 4:12-13; 5:17; 2 Tm. 2:2; 3:16-4:4; 1 Pd. 5:1-4).

É impossível que as Escrituras deixem isso mais claro. O papel bíblico do pastor não é reunir o maior número possível de pessoas para o culto de domingo de manhã, mas apresentar “todo homem perfeito em Cristo” (Cl. 1:28). Pastores bíblicos não causam coceira nos ouvidos das pessoas (veja 2 Tm. 4:3); eles ensinam, treinam, exortam, admoestam, corrigem, censuram e repreendem, tudo de acordo com a Palavra de Deus (veja 2 Tm. 3:16-4:4).

Em sua primeira carta a Timóteo, Paulo listou algumas qualificações para que um homem ocupe o cargo de pastor. Das quinze qualificações, quatorze são a respeito de seu caráter, mostrando que o exemplo de vida é o mais importante:

Esta afirmação é digna de confiança: Se alguém deseja ser bispo, deseja uma nobre função. É necessário, pois, que o bispo seja irrepreensível, marido de uma só mulher, moderado, sensato, respeitável, hospitaleiro e apto para ensinar; não deve ser apegado ao vinho, nem violento, mas sim amável, pacífico e não apegado ao dinheiro. Ele deve governar bem sua própria família, tendo os filhos sujeitos a ele, com toda a dignidade. Pois, se alguém não sabe governar sua própria família, como poderá cuidar da igreja de Deus?Não pode ser recém-convertido, para que não se ensoberbeça e caia na mesma condenação em que caiu o Diabo. Também deve ter boa reputação perante os de fora, para que não caia em descrédito nem na cilada do Diabo (1 Tm. 3:1-7).

Quando comparamos essas qualificações com aquelas listadas por muitas igrejas institucionais que buscam um novo pastor descobrimos o principal problema de tantas igrejas. Elas estão procurando um gerenciador/humorista/pregador de sermões curtos/administrador/psicologista/diretor de programas e atividades/arrecadador de recursos/amigo de todos/uma máquina de trabalho. Elas querem alguém que “leve adiante o ministério da igreja”. Contudo, o administrador bíblico deve ser, acima de tudo, um homem de grande caráter e completamente comprometido com Cristo, um verdadeiro servo, porque seu objetivo é reproduzir a si mesmo. Ele deve ser capaz de dizer ao seu rebanho: “Tornem-se meus imitadores, como eu o sou do Cristo” (1 Co. 11:1).

Para um estudo mais detalhado a respeito da função do pastor, veja também Atos 20:28-31; 1 Timóteo 5:17-20 e Tito 1:5-9.

O Cargo de Diácono (The Office of Deacon)

Concluindo, deixe-me mencionar algo a respeito dos diáconos. O cargo de diácono é o único outro cargo na igreja local e não faz parte dos cinco dons ministeriais. Diferente dos anciãos, os diáconos não têm autoridade administrativa na igreja. A palavra grega traduzida como diácono é diakonos, que literalmente significa “servo”.

Os sete homens escolhidos para a tarefa diária de alimentar as viúvas da igreja de Jerusalém são considerados os primeiros diáconos (veja At. 6:1-6). Eles foram escolhidos pela congregação e comissionados pelos apóstolos. Mais tarde, pelo menos dois deles, Filipe e Estevão, foram promovidos por Deus para serem poderosos evangelistas.

Diáconos também são mencionados em 1 Timóteo 3:8-13 e Filipenses 1:1. Aparentemente, esse cargo pode ser preenchido tanto por homens quanto por mulheres (veja 1 Tm. 3:11).

[1] Esta é somente uma maneira de dizer: “De fazer discípulos para Jesus Cristo”.

* Nota do tradutor: versículo traduzido do inglês.

[2] Se era esperado que os discípulos de Jesus ensinassem seus discípulos a fazer tudo o que Ele havia mandado, eles consequentemente teriam ensinados seus discípulos a fazerem discípulos, batizando-os e ensinando-os a obedecer a tudo o que Cristo ensinou. Portanto, o fazer, batizar e ensinar discípulos teria sido um mandamento perpétuo obrigatório a todos os discípulos subsequentes.

Arik’umuntu wese muri twebwe yahawe ubuntu, nk’uko tugererwa ingabire ya Kristo….Kandi yahaye bamwe kuba intumwa, abandi kuba abavugishwa na we, abandi kuvuga ubutumwa bwiza, abandi kuba abungere n’ abigisha: kugira ngw’abera babone gutungana, baheze bakore igikorwa co kugabura ivy’Imana, bubake umubiri wa Kristo: kugeza aho twese tuzoshikira ku kugirirana ubumwe buva ku kwizera n’ukumenya Umwana w’Imana, kandi kugeza aho tuzoshikira kuba abantu bakuze, no kurugezo rw’ubwinshi bwo kunengesera kwa Kristo (Ef. 4:7, 11-13, hongeweko insobanuro).

Kand’Imana yabanje gushira mw’ishengero bamwe kuba intumwa, maz’abakabiri ibashiraho kuba abavugishwa na yo, maz’abagatatu ibashiraho kuba abigisha, maz’ishiraho abakora ibitangaza, maz’ishirah’abahawe ingabire zo gukiza indwara, n’abahawe gufasha abandi, n’abahawe kurongora, n’abahawe kuvuga indimi nyinshi (1 Kor. 12:28, hongeweko insobanuro).

Ambango, nk’uko bayita kenshi, n’imihamagaro hamwe n’ubushobozi butandukanye buhabwa abizera kanaka bigatuma bahagarara mu gikorwa c’intumwa, abavugishwa n’Imana, abavugabutumwa, abungere cank’abigisha. Nta muntu n’umwe ashibora kwishira mur’ivyo bikorwa. Ahubwo, umuntu ategerezwa guhamagarwa no guhabwa ubushobozi n’Imana.

Birashoboka cane k’umuntu ashobora kugira amabango ababiri cank’arenga, ariko har’ayadashobora kubangikanwa. Akarorero, birashoboka k’uwizera ahabwa ibango ry’ubwungere n’umwigisha cank’umuvugishwa n’Imana n’umwigisha gusa. Ntivyotahurika, k’umuntu aba mw’ibango ry’umwungere n’umuvugabutumwa kukw’igikorwa c’umwungere kimusaba kuguma mu kibanza kimwe akorera ishengero rimwe, rero ntashobora gukora nk’umuvugabutumwa kuk’uyu afata ingendo cane.

N’ah’ibi bikorwa bitanu biva ku Mana kandi bishiriweho intumbero zitandukanye, zose zahawe ishengero mu ntumbero imwe—kugira ngw’ “abera babone gutungana, baheze bakore igikorwa” (Ef. 4:12).

[1]

Intumbero y’umukozi wese itegerezwa kuba iyo gutunganya abera (iri nayo nsobanuro y’ijambo “abera”) baheze bakore igikorwa. Kenshi cane, abari mu gikorwa bakora nk’abatahamagariwe gutunganya abera, ariko nk’abaryohera abanyamubiri bicara ngo bakorerwe—amakoraniro y’ishengero. Umuntu wese yahamagariwe kimwe mur’ivyo bikorwa ategerezwa kwama asuzuma intererano yiwe mu “gutunganya abera baheze bakore igikorwa c’Imana.” Iy’ab’umukozi wese arivyo akora, benshi bahagaritse bimwe mu “bikorwa” vy’ubupfu bakora.

Hari Ibikorwa Vyakorwa mw’Ishengero rya Mbere gusa?

(Were Some Ministry Gifts Only for the Early Church?)

Ivyo bikorwa vyahawe ishengero gushika ryari? Yesu azokwama abitanga igihe cose abera biwe bazoba bagikewe gutunganywa, bisigura gushika igihe azogarukira. Ishengero ryama rironka abakristo bashasha bagikeneye gukura, kandi natwe dusigaye twama dufise ibikeneye gukura mu mpwemu.

Har’abamaze kuvugakw’ibikorwa bibiri gusa ari vyo bikora mur’iki gihe cacu—abungere n’abavugabutumwa—nk’ah’umengo Imana yarahinduye umugambi wiwe. Oya, turacakeneye intumwa, abavugishwa n’Imana n’abigisha nk’ukw’ishengero rya mbere ryari ribikeneye. Igituma tutabona uturorero tw’ibi bikorwa mu mashengero menshi yo kw’isi n’uko Yesu atanga ibi bikorwa kw’ishengero ryiwe, atar’ishengero ry’’ibinyoma, rihumanye, ryigisha ubutmwa bw’ibinyoma. Mw’ishengero ry’ibinyoma dusanga ababesha ko bafise ivyo bikorwa mu gushitsa intumbero zabo (kenshi usanga ar’abungere n’abavugabutumwa), ariko bihatira gusa n’abahamagawe n’Imana n’abahawe amavuta yo gukorera ishengero. Ntibashobora gukora ngo batunganye abera bashikire gukora igikorwa c’Imana, kuk’ubutumwa batanga ntibutuma abantu bezwa; buguma bubesha abantu ko bamaze guharirwa. Kand’abo bantu ntibifuza na gato gutunganya abera baheze bakore igikorwa c’Imana. Ntibiteguye kwiyanka canke kwikorera imisaraba yabo.

Womenya Gute Ko Wahamagawe? (How do You Know if You are Called?)

Umuntu yomenya gute ko yahamagariwe kimwe mur’ivyo bikorwa mw’ishengero? Mbere na mbere, yiyumvamwo guhamagarwa n’Imana. Yumva ashaka gukora ikintu kubw’Imana. Ibi birengeye kubona gusa ko har’igikenewe gukorwa. Ahubwo, ni inzara itangwa n’Imana igatuma umuntu yifuza gukora igikorwa kanaka. Namba yarahamagawe n’Imana koko, ntashobora guhazwa atarakora ico gikorwa. Ibi biratandukanye cane no kugenwa n’abantu cank’inama y’abantu kanaka. Imana niyo ihamagara.

Ica kabiri, umuntu yahamagawe vy’ukuri asanga Imana irikw’imwegeraniriza ibikenewe kugirangw’akore neza igikorwa yamuhamagariye. Ugusigwa kuzanwa n’umuhamagaro. Iy’ata gusigwa guhari, nta muhamagaro uba uriho. Umuntu arashobora guhamagarirwa gukorera mu ngabire kanaka, akaja kwiga imyaka ine amashule ya Bibiliya no kwitegurira ico gikorwa, arikw’ata gusigwa kuva ku Mana, ntashobora gukora ahimbaze Imana.

Ica gatatu, asanga Imana imaze kumwugururira inzira kanaka kugirangw’ashobore gukora ico yahamagariwe. Ni ho ashobora kwiyerekana kuba umwizigirwa, ni vyo bituma yizerwa kuri vyinshi, amabanga n’ibikorwa.

Iyo umuntu atiyumvamwo ishaka n’umuhamagaro w’igikorwa kimwe mur’ivyo bitanu, canke ntabone ugusigwa runaka butuma ashobora gukora igikorwa c’Imana, cank’ata karyo na kamwe araronka ngw’akorere mur’iyo ngabire yiyumvira kw’afise, uyu muntu yoreka kwigira ico Imana itamuhamagariye. Ahubwo, yokora ivyo ashoboye kugira ngw’abere umugisha ishengero ryiwe, imicungararo yiwe, n’ahw’akorera mu buzima bwa misi yose. Nahw’atahamagariwe gukora rimwe mur’ayo “mabango atanu”, yahamagariwe gukoresha ingabire yahawe n’Imana, akagerageza kuba umwizigirwa kur’ivyo.

Nah’ivyanditswe bivuga amabongo atanu gusa, ntibisobanura k’umuntu wese afise igkorwa kanaka akora ategerezwa gusangira ingabire n’uwundi. Paulo yanditse yuko har’”amabango menshi” (1 Kor. 12:5), yerekana ko har’itandukaniro ry’amabango. Vyongeye, bibonekako har’ugusigwa gutandukanye ku bantu bari mu mabango atandukanye, tuzokwerekana umurwi wa buri bango twisunze urugero rwo gusigwa umwe wese afise. Akarorero, har’abigisha bafise ugusigwa kwinshi gusumba abandi bigisha. Ni ko bimeze no kuyandi mabango. Ndizera k’umukozi wese afise ibintu ashobora kugira bigatuma ugusigwa kwiwe kwongerekana mu gikorwa ciwe, nko kuba umwizigwa mu kiringo runaka no kwishikanira Imana rwose.

Kwihweza Cane Ibango ry’Intumwa (A Closer Look at the Office of Apostle)

Ijambo ry’ikigiriki ryasobanuwe intumwa ni apostolos kandi risobanura “uwatumwe.” Intumwa y’ukuri mw’Isezerano Rishasha ni uwizera arungitse n’Imana ahantu gushinga amashengero. Ashirah’itanguriro ryo mu mpwemu mu “kwubaka” igikorwa c’Imana kandi agereranywa n’”umwubakisha mukuru,” nkuko Paulo, intumwa na wenye, yanditse:

Kukw’Imana ari yo dukorana, namwe mur’indimiro y’Imana, mur’inzu yubakwa n’Imana. Nk’uko nahawe ubuntu n’Imana, nashizeh’itanguriro, nk’umwubakisha w’ubwenge, uwundi yubakako (1 Kor. 3:9-10a, hongeweko insobanuro).

“Umwubakisha w’ubwenge,” cank’umwubakisha mukuru, acungera ukw’inyubako ibandanya—afise umutwaro wo kubona inyubako isozerwa. Ntameze nk’umuhinga wo gusakara canke kugerekeranyakw’amatafari. Arashobora gukora igikorwa co gusakara canke co kugerekeranya amabuye, ariko ntiyonganya n’ababinonosoye. Nkuko nyene, intumwa ifise ubushobozi bwo kuvuga ubutumwa canke kuba umwungere, ariko mu kiringo gitoya agishinga amashengero. (Intumwa Paulo yagira hagati y’amezi atandatu n’imyaka itatu mu kibanza kimwe).

Intumwa ishobora cane igikorwa co gushinga amashengero no kuyakurikirana iyagumiza ku murongo w’Imana. Intumwa ni yo igena abashingantahe b’ishengero/abungere/abazezwashengero baragire imikuku yavye (raba Ivyak. 14:21-23; Tit. 1:5).

Intumwa z’Ukuri n’Izibinyoma (True and False Apostles)

Bisa nah’abakozi b’iki gihe, bifuza kuganza amashengero, bihutira kwamamaza kw’ari intumwa, ariko benshi bagira ingorane nyinshi. Abo ntaho bigeze bashinga ishengero (canke bashinze rimwe cank’abiri) kand’ata ngabire cank’ugusigwa kw’intumwa bafise, barondera abungere bahumirije bashobora kubemerera kugira ububasha ku mashengero yabo. Namba ur’umwungere, ntagahendwe n’izo ntumwa zikakisha, zinyotewe gutwara, kandi zibinyoma. Usanga ar’amabingira mu nsato z’intama. Kenshi usanga bironderera amafaranga. Ivyagezwe biratugabisha ku ntumwa z’ibinyoma (raba 2 Kor. 11:13; Ivyah. 2:2). Namba bakeneye kukubwira kw’ar’intumwa, vyerekana kw’atar’intumwa z’ukuri. Ivyamwa vyabo ni vyo bibatumenyesha.

Umwungere ahagarikiye ishengero ryiwe kandi akaguma irirongoye imyaka n’imyaka ntashobora kwitwa intumw. Abo bungere, kumbure, bashobora kwitwa “abungere bafise ugusigwa kw’intumwa” kukw’ari bo batanguye ayo mashengero yabo. Ariko, ntibashobora kwitwa intumwa kukw’intumwa zigenda zishinga amashengero.

“abamisiyoneri” barungitswe no gusigwa n’Imana, nkuko bitwa mur’iki gihe, bafise igikorwa co gushinga amashengero, bashobora kuja mu gitigiri c’intumwa. Ku rundi ruhande, abamisiyoneri bagenzwa no kwubaka amashule ya Bibiliya canke kwigisha abungere ntibashobora kwiyita intumwa ariko bitwa abigisha.

Igikorwa c’intumwa y’ukuri kirangwa n’ingabire yo gokora ibirangaza n’utwumiza, ari na vyo bikoresho bimufasha gushinga amashengero. Paulo yanditse ati:

Za ntumwa zihambaye cane nta co zindushije, naho nd’ubusa. N’ukuri ivyerekana intumwa vyakorewe hagati yanyu mu kwihangana kwose, ni vyo bimenyetso n’ibatangaza n’ibikorwa bikomeye (2 Kor. 12:11b-12).

Umuntu atagira ibimenyetso n’ibitangaza biherekeza igikorwa ciwe, ntashobora kwitwa intumwa. Biragaragara, intumwa nyazo ni nkeya cane, kandi ntibaba mu mashengero y’ibinyoma, ahumanye, yigisha ubutumwa bwo kubesha. Nkunda kubasanga mu bihugu vyo kw’isi bitazi ubutumwa bw’ukuri.

Urwego Rukuru rw’Intumwa (The High Rank of the Apostle)

Mw’Isezerano Rishasha turabona ingene amabango akurikirana, ibango ry’intumwa riza ubwa mbere, vyerekana kw’ar’umuhamagaro mukuru (raba Ef. 4:11; 1 Kor. 12:28).

Ntamuntu atangura igikorwa nk’intumwa. Mu bisanzwe umuntu ashobora kugira umuhamagaro w’intumwa, ariko ntatangurira mur’iryo bango. Ategerezwa kwerekana ubwizigirwa mu kiringo kanaka mu kuvuga ubutumwa no kwigisha, hanyuma, agashika aho ahagarara mu gikorwa Imana yamuhamagariye. Paulo yari yarahamagawe kuba intumwa kuva akiri mu nda ya nyina, ariko yagize imyaka mu gikorwa imbere yo kwinjira neza mur’uwo muhamagaro wiwe (raba Gal. 1:15-2:1). Yatanguye nk’umwigisha n’umuvugishwa n’Imana (raba Ivyak. 13:1-2), ni ho yashirwa ku ruhande atangura gukora nk’intumwa igihe yatumwa na Mpwemu Yera (raba Ivyak. 14:14).

Turabona havugwa izindi ntumwa ukuyemwo Paulo hamwe na zimwe cumi na zibiri mu vyakozwe n’intumwa 1:15-26; 14:14; Rom. 16:7; 2Kor. 8:23; Gal. 1:17-19; Fil. 2:25 and 1Tes. 1:1 with 2:6. (ijambo ryasobanuwe intumwa muri 2Kor. 8:23 na Fil. 2:25 ni ijambo ry’igiheburayo apostolos.) Ibi bikuraho inyigisho zivuga kw’ibango ry’intumwa ryahawe bamze cumi na babiri gusa.

Intumwa cumi na zibiri gusa, zitwa “intumwa z’umwagazi w’intama,” kand’izo cumi na zibiri gusa zizogira ikibanza ziharije igihe Yesu azoganza imyaka igihumbi (raba Mat. 19:28; Ivyah. 21:14). Ntidukeneye intumwa nka Petero, Yakobo na Yohana bakoreshejwe mu kwandika amajambo y’Imana, kuk’uguhishurirwa dusanga muri Bibiliya kurakwiye. Uyu musi, turacakeneye intumwa zishinga amashengero mu bubasha bwa Mpwemu Yera , nk’uko Paulo n’izindi ntumwa zabigize, nk’uko tubisanga mu vyakozwe n’intumwa.

Ibango ryo Kuvugishwa n’Imana (The Office of Prophet)

Umuvugishwa n’Imana n’umuntu ahabwa uguhishirwa kudasanzwe kand’avuga mu guhumekerwa n’Imana. Mu bisanzwe, akoreshwa cane mu ngabire yo gutanga ubuhanuzi hamwe n’ingabire zihishura: ijambo ry’ubwenge, ijambo ryo kumenya, no kurobanura impwemu.

Uwizera wese arashobora gukoreshwa mu ngabire yo gutanga ubuhanuzi nkuko Mpwemu avyishakiye, ariko ivyo ntibituma aba uwuvugishwa n’Imana. Uwuvugishwa n’Imana ni, ica mbere, umukozi ashobora gusigura no kwigisha mu gusigwa kwa Mpwemu. Kuk’uwuvugishwa n’Imana aboneka nk’ibango rikuru rya kabiri (raba urukurikirana nk’uko ruri muri 1 Kor. 12:28), n’umukozi akorera Imana umwanya wiwe wose ntashobora guharurwa mu bavugishwa n’Imana kiretse abaye mu gikorwa c’Imana igihe kitari gito. Igihe ahagaze mur’iryo bango, ahabwa ibikenewe muri mpwemu.

Abagabo babiri biswe intumwa mw’Isezerano Rishasha ni Yuda na Sila. Dusoma mu vyakozwe n’intumwa 15:32 ko bavugishwa n’Imana mw’ishengero ry’i Antiyokiya:

Kandi Yuda na Sila, abavugishwa n’Imana bemewe, bararemesha ishengero no kurikomeza mu majambo bavuga.

Akandi karorero k’umuvugishwa n’Imana wo mw’Isezerano Rishasha ni Agabo. Dusoma mu vyakozwe n’intumwa 11:27-28:

Mur’iyo misi, abavugishwa n’Imana bava i Yerusalemu baja muri Antiyokiya. Hava hasi umwe muri bo yitwa Agabo, abamenyesha avugishijwe na Mpwemu yukw’igoyi cinshi kizotera mw’isi yose. Ico yavuga ni kimwe ca tera ku ngomba ya Kilawudiyo.

Menya ko Agabo yahawe ijambo ry’ubwenge—har’ikintu co muri kazoza yahishuriwe. Kandi, Agabo ntiyarazi ibintu vyose bizoba muri kazoza, yamenye gusa ivyo Mpwemu Yera yashatse kumuhishurira.

Mu vyakozwe n’intumwa 21:10-11, har’akandi karorero k’ijambo ry’ubwenge ryaciye muri Agabo. Iri ryabwirwa umuntu umwe, Paulo:

Tugitevy’imisi myinshi, haza uwuvugishwa n’Imana yitwa Agabo yar’amanutse avuye i Yudaya. Aza aho turi, yabira umukanda wa Paulo, azibohesha amaguru n’amaboko, aravuga, “at’Uku ni ko Mpwemu Yera agize”: “Nyen’uyu mukanda, uku ni kw’Abayuda bazomubohera i Yerusalemu, bazomushira mu maboko y’abanyamahanga.’”

Mbega ivyanditswe biremerera umuntu wo mw’Isezerano Rishasha kurondera uwuvugishwa n’Imana ngw’amubwire ivy’Imana igomba? Oya. Impamvu ni uko Mpwemu Yera aba mu wizera wese akamurongora. Uwuvugishwa n’Imana ashobora kuza kwemeza gusa ivy’Imana imaze kumuyoboreramwo biciye mu mpwemu yiwe ubwiwe. Akarorero, igihe Agabo yavugishwa kuri Paulo, nti yamubwiye ivyo ategerezwa gukora, yemeje gusa ivyo Paulo yarasanzwe aza kuva kera.

Nk’uko nabivuze, Paulo yakorera mu ngabire y’uwugishwa n’Imana (n’umwigisha) imbere yo kwinjira mw’ibango ry’intumwa (raba Ivyak. 13:1). Tuziko Paulo yaronka uguhishurirwa kuva ku Mwami nkuko tubisanga muri Gal. 1:11-12, kandi yerekwa cane (raba Ivyak. 9:1-9; 18:9-10; 22:17-21; 23:11; 2Kor. 12:1-4).

Kimwe n’intumwa z’ukuri, nta bavugishwa b’Imana b’ukuri dusanga mu mashengero y’ibinyoma. Ishengero ry’ibinyoma rirashobora (kandi niko rikora) kwirukana uwuvugishwa n’Imana w’ukuri nka Sika, Yuda na Agabo. Impamvu n’ukw’abavugishwa n’Imana b’ukuri bategerezwa kuzana uguhishurirwa kw’ingene Imana yanka ukutumvira kwabo (nkuko Yohana yabikoze mu mashengero yo muri Asiya ntoya mu bice bibiri vy’ivyahishuriwe Yohana). Ishengero ry’ibinyoma ntirishobora kuvyemera.

Ibango ryo Kwigisha (The Office of Teacher)

Nk’ukw’urukurikirane ruri mu b’i Korinto ba 1ibice 12:28, ibango ryo kwigisha rigira gatatu nkuba nkuru. Umwigisha n’umuntu yasizwe amavuta adasanzwe ngo yigishe ijambo ry’Imana. Kubona umuntu yigisha Bibiliya ntisobanura kw’ar’umwigisha w’Isezerano Rishasha. Benshi barigisha kuko babikunda canke babitegetswe, arikw’umuntu yahamagariwe kuba umwigisha agira ububasha budasanzwe bwo kwigisha. Yama ahishurirwa amajambo y’Imana kandi akigisha mu buryo bwumvikana kandi butuma abantu bashira mu ngiro ivyo bigishijwe.

Apolo ni akarorero k’umwigisha w’Isezerano. Paulo yaragereranije igikorwa ciwe c’intumwa n’igikorwa co kwigisha ca Apolo mu b’i Korinto ba 1:

Ni jewe nateye imbuto, Apolo arazivomera, arikw’Imana niyo yazikujije….Nashizeh’itanguriro, nk’umwubakisha mukuru w’ubwenge, uwundi yubakako (1 Kor. 3:6, 10b, dushimikiye ku nsobanuro).

Apolo nk’umwigisha ntiyakoze igikorwa co gutera imbuto canke gushirah’itanguriro. Ariko, yavomeye izo mbuto n’ijambo ry’Imana kandi yubaka kw’itanguriro rimaze gushirwako.

Apolo yongera kuvugwa mu vyakozwe n’intumwa 18:27:

[Apolo] agomvye kujabuka ngw’aje muri Akaya, bene Data baramuremesha, bandikira abigishwa ngo bamwakire. Na we ashitseyo, ubuntu bw’Imana bumutera gufasha cane abizeye; kuko yatururuza Abayuda abatsindira imbere ya bantu, yerekana mu vyanditswe yuko Yesu ari we Kristo.

Menya ko Apolo “yafashije cane” abantu bari bamaze kuba abigishwa kand’igikorwa ciwe carimwo “ubuntu bw’Imana.” Inyigisho zirimwo gusigwa zigira ubuntu bw’Imana.

Kw’ishengero, igikorwa co kwigisha gisumba gukora ibitanfaza cank’ingabire yo gukiza indwara. Ni co gituma ico gikorwa cashizwe imbere y’ingabire zo gukiza indwara no gukora ibitangaza. Nk’uko tubisanga mu b’i Korinto ba 1ibice 12:28:

Kandi Imana yabanje gushira mw’ishengero bamwe kuba intumwa, maz’abakabiri ibashiraho kuba abavugishwa na yo, maz’abagatatu, ibashiraho kuba abigisha, maz’ishirah’ abakora ibitangaza, maz’ishirahw’ abahawe ingabiro zo gukiza indwara (dushimikiye ku nsoburo).

Ariko rero, usanga abizera bitaho kubona ibitanga kuruta kwumviriza ijambo ry’Imana rizotuma bama ivyamwa n’ukwera mu bugingo bwabo.

Bibiliya iravuga ku nyigisho n’insiguro. Kwigisha bifise urutonde rwo gukurikiza kandi bigereranywa no gutoza umuntu indero, ariko gusigura bitumira abantu kuvyuka no kugira ishaka. Abavugabiutumwa barasigura. Abigisha n’abungere kenshi usanga bigisha. Intumwa zirasigura kandi zikigisha. Birababaje kubona har’abizera batah’agaciro igikorwa co kwigisha. Abandi biyumvirakw’abavuga n’ijwi rirenga no kwisonzesha cane mu gusigura ari bo bafise amavuta menshi! Ariko siko bimeze.

Yesu ni we karorero keza k’umwigisha yavugutiwe. Kwigisha ni vyo vyaranga cane igikorwa ciwe gushikah’abantu benshi bamwita “Mwigisha” (Mat. 8:19; Mariko 5:35; Yohana 11:28).

Kumenya ku vyerekeye abigisha n’inyigisho, raba ivyakozwe n’intumwa 2:42; 5:21, 25, 28, 42; 11:22-26; 13:1; 15:35; 18:11; 20:18-20; 28:30-31; Rom. 12:6-7; 1Kor. 4:17; Gal. 6:6; Kol. 1:28; 1Tim. 4:11-16; 5:17; 6:2; 2 Tim. 1:11; 2:2 na Yak. 3:1. Ico canditswe ca nyuma kitubwira kw’abigisha bacirwa imanza zikomeye, ni co gituma bategerezwa kwirinda cane igihe bigisha. Bategerezwa kwigisha ijambo ry’Imana gusa.

Ibango ry’Umuvugabutumwa (The Office of Evangelist)

Umuvugabutumwa n’umuntu yasizwe amavuta yo kwamamaza ubutumwa bwiza. Ubutumwa bwiwe butegerezwa gutuma abantu bihana no kwizera Umwami Yesu Kristo. Baherekezwa n’ibitangaza bituma abatizera bitaho ubutumwa bwiwe no kubwemera.

Harihw’abavugabutumwa benshi mw’ishengero, arik’umugabo umwe gusa niwe avugwa nk’umuvugabutumwa mu vyakozwe n’intumwa. Izina ryiwe ni Filipo: “bukeye bwaho tuvayo, dushika i Kayisariya, twinjira mu nzu ya Filipo umuvuzi w’ubutumwa bwiza, n’umwe muri ba bandi ndwi, twaka indaro i we” (Ivyak. 21:8, honngeweko insobanuro).

Filipo yatanguye igikorwa ciwe nk’umukozi (cank’”umudiyakoni”) yagabura ivyo ku meza (raba Ivyak. 6:1-6). Arikw’igihe c’ihamwa ry’ishengero n’igihe Stefano yagandagurwa ni ho Filipo yinjizwa mu gikorwa c’umuvugabutumwa. Yavuze ubutumwa bwiwe bwa mbere i Samariya:

Na Filipo aramanuka, aja mu gisagara c’i Samariya, abamenyesha ivya Kristo. Abantu benshi bashira umutima ku vyo Filipo yavuga bashize hamwe, bumvise kandi babonye ibimenyetso akora. Kuko benshi muri bo baribinjiwemwo n’impwemu zihumanye zabavamwo, ziboroga n’amajwi arenga; kandi n’abari bamugaye n’abacumbagira benshi barakizwa. Haba umunezero mwinshi mur’ico gisagara (Ivyak. 8:5-8).

Menya ko Filipo yar’afise iganuke rimwe—Kristo. Intumbero yiwe yar’ukugira abigishwa, bisigura, abigishwa bumvira kandi bakurikira Kristo. Yamamaje Kristo akora ibitangaza, Umwana w’Imana, Umwami, Umukiza, n’Umucamanza agiye kuza. Ahanurira abantu kwihana no gukurikira Umwami wiwe.

Menya kandi ko Filipo yakora ibimenyetso n’utwumiza vyashingira intahe ubutumwa bwiwe. Uwufise igikorwa co kuvuga ubutumwa asigwa amavuta yo kukiza indwara no gukora ibitangaza. Ishengero ry’ibinyoma rifise abavuga ubutumwa bw’ibinyoma. Izi yuzuyemw’abo bavuga ubutumwa bw’ibinyoma, ni co gituma Imana itashingira intahe ubutumwa bavuga n’ibitangaza. Imvo nya kuri n’uko batavuga ubutumwa bw’Imana. Ntibavuga Kristo. Bakunda kwigisha ku mitwaro y’abantu n’ingene Imana izobaha ubugingo busagutse, canke bakavuga ku gakiza kidatanguriye mu kwihana. Binjiza abantu mu vyizerwa bidashobora kubakura mu buja bwa Satani. Ingaruka y’ubutumwa bavuga usanga abantu badashobora kuvuka ubwa kabiri, kuko batabona ico tuma barondera ivyo biyumvira ko bamaze kuronka. Abo bantu bariko bafasha Satani kwagura ubwami bwiwe.

Igikorwa co kuvuga ubutumwa nticashinzwe mu ngabire ziri mu b’i Korinto ba 1 ibice 12:28 nkuko biri mu Banyefeso 4:11. Mbona yukw’”ibitangaza n’ingabire zo gukiza indwara” zijana n’igikorwa c’umuvugabutumwa, kandi bishigikira igikorwa c’umuvugabutumwa wese.

Abantu bagendagenda bava mw’ishengero baja murindi n’aho biyita abavugabutumwa si bo kuko babubwira abamaze kuba abakristo, kandi nta bitangaza canke gukiza indwara bafise. (bamwe baribeshera ngo barafise izo ngabire, ariko bahanda impumyi gusa. Igitangaza bakora ni gusunika abantu gushika baguye hasi.) Abo bakozi bagendagenda mu mashengero twobita abigisha canke abahanuzi( raba Rom. 12:8), ariko nta bango ry’abavu- gabutumwa bafise. Birashoboka, hamwe n’ivyo, kw’Imana itanguza umuntu mur’ico gikorwa co guhanura canke gusigura hakagera igihe imishira mw’ibango ryo kubuvuga.

Ushaka kumenya ivyerekeye ibango ry’umuvugabutumwa, soma Ivyak. 8:4-40, inkuru y’ibango rya Filipo. Menya ingene amabango akorera hamwe (raba cane cane imirongo ya 14-25) n’ingene Filipo atavuze ubutumwa gusa ariko yarongowe n’Imana kuva ku muntu aja ku wundi (raba Ivyak. 8:25-39).

Abavugabutumwa bategerezwa kubatiza abo babwiye ubutumwa, ariko ntitegetswe gusengera abizera ngo babatize muri Mpwemu Yera. Ico ni gikorwa c’intumwa cank’abungere/abashingantahe b’ishengero/abazezwashengero.

Ibango ry’Umwengere (The Office of Pastor)

Mu bice bibiri biheruka, nagereranije ibango ry’umwungere n’umwungere tumenyereye kubona. Ariko haracarih’ibintu vyinshi twovuga kw’ibango ry’umwungere.

Kugira ngo dutahure neza ic’ivyanditswe bivuga kw’ibango ry’umwungere, dukwiriye gutahura amajambo ngenderwako atatu ati mu Kigiriki (1) poimen, (2) presbuteros na (3) episkopos. Asobanurwa (1) umwungere canke pasitori, (2) umukuru w’ishengero, n’ (3) muzezwa shengero canke pasitori mukuru.

Ijambo poimen ryanditswe incuro cumi n’umunani mw’Isezerano Rishasha kandi ryasobanuwe umwungere incuro ndwi na pasitori rimwe gusa muri Bibiliya y’icongereza kenshi cane risobanurwa umwungere.

Ijambo ry’Ikigiriki presbuteros ryanditswe incuro mirongitandatu na zitandatu mw’Isezerano Rishasha. Incuro mirongitandatu muri zo ryasobanuwe umusshingantahe w’ishengero cank’ umukuru w’ishengero.

Hanyuma, ijambo ry’Ikigiriki episkopos ryanditswe incuro zitanu mw’Isezerano Rishasha, kandi ryasobanuwe umuzezwashengero incuro zine muri zo. Insobanuro y’icongereza yitwa The King James Version irisobanura umwungere mukuru rimwe gusa.

Ayo majambo atatu avuga ku gikorwa kimwe mw’ishengero, kandi akoreshwa nk’ijambo rimwe. Aho intumwa Paulo yashinga ishengero, yasigaho abakuru b’ishengero (presbuteros) abasigira kurongora ishengero (raba Ivyak. 14:23, Tit. 1:5). Bakora nk’abazezwashengero (episkopos) n’abungere (poimaino) b’imikuku. akarorero, mu vyakozwe n’intumwa 20:17 havuga ngo:

Ar’i Mileto atuma muri Efeso, atumakw’abakuru b’ishengero [presbuteros] (dushimikiye ku nsobanuro).

Mbega Paulo yabwiy’iki abo bakuru b’ishengero?

Mwirinde ubwanyu, muzigamw n’ubusho bwose Mpwemu Yera yabashizemwo, ngo mube abo kubuzezwa[episkopos], kugira ngo muragire [poimaino] ishengero ry’Imana, iryo yaguze amaraso yiwe (Ivyak. 20:28, dushimikiye ku nsobanuro).

Wabonye ingene ayo majambo atatu akoreshwa nk’ijambo rimwe mu Kigiriki. S’amabango atatu atandukanye. Paulo yabwiye abakuru b’ishengero yukw’ arabazezwashengero kandi ko bategerezwa gukora nk’ abungere.

Petero yanditse mu cete ciwe ati:

Abashingantahe b’ishengero [poimaino] bo muri mwebwe ndabahanura, kuko nanje nd’umushingantahe mugenzi wanyu, kandi nd’icabona c’imibabaro ya Kristo yababajwe, kandi mfatanije na mwe ubwiza busohishurwa. Muragire ubusho bw’Imana bwo muri mwebwe, mutaburagira nk’abagoberewe, ariko mubikunze, nk’ukw’Imana igomba: ntimuburagirishwe no kurondera inyungu mbi, ariko mu buragire mushize igikonyo. Kandi ntimuragire nk’abatwaza amanyama amasho mwagabanganirijwe, ariko mube ivyitegerezo vy’ubusho. N’uko umwungere mukuru niyerekanwa, muzokwambikwa mu mutwe igitsibo c’ubwiza kitazoshira (1 Pet. 5:1-4, dushimikiye ku nsobanuro).

Petero yabwiye abashingantahe b’ishengero ko baragira amasho yabo. Irivuga rikoreshejwe ngaha umwungere ryasobanuwe (mw’izina ry’icongereza) pasitori muri Efeso 4:11:

Kandi [Yesu] yahaye bamwe kuba intumwa, abandi kuba abavugishwa na we, abandi kuvuga ubutumwa bwiza, abandi kuba abungere (cank’ abapasitori) n’abigisha (dushimikiye ku nsobanuro).

Ibi ni vyo bituma twizera kw’abakuru b’ishengero n’abungere ari co kimwe.

Paulo yakoresheje amajambo abakuru b’ishengero (presbuteros) n’ abazezwashengero (episkopos) nk’ijambo rimwe muri Tito 1:5-7:

Icatumwe ngusiga i Kirete kw’ar’ukugira utunganye ivyasigaye, kandi mu gisagara caho cose ng’ushinge abakuru b’ishengero….kuk’ umuzezwashengero akwiye kutabak’umugayo (dushimikiye ku nsobanuro).

Rero ntibishobora kwumvikana uvuze kw’ibango ry’umwungere, umukuru w’ishengero, n’umuzezwashengero ari amabango atandukanye. Ibintu vyose vyandikiwe abazezwashengero n’abakuru b’ishengero yega n’abanungere.

Kurongora Ishengero (Church Governance)

Biragaragara igihe twisunga imirongo twasomye kw’igikorwa co kurongora ishengero cahawe abakuru b’ishengero/abungere/abazezwashengero, kandi barahawe ububasha bwo kurihagarikira. Mu bisanzwe, abakuru b’ishengero/abungere/abazezwashengero ni bo bajejwe ishengero, abanyeshengero bategerezwa kubumvira:

Mwumvire ababaganza, mubagamburukire: kukw’ari bo bama bagavye bazigama imitima yanyu, nk’abazoyibazwa, mugenze gurtyo kugira ngo babikore banezerewe, batitsa umutima, kuko bimeze birtyo ataco vyo marira mwebwe (Heb. 13:17).

Ni vyo, nta mukristo yokwumvira umwungere atumvira Imana ubwiwe, ariko yo menya kw’ata mwungere yera nk’umumarayika.

Abungere/abakuru b’ishengero/abazezwashengero bafise ububasha ku mashengero ya bo nka Se rugo mu muryango:

N’ukumuzezwashengero [umwungere/umukuru w’ishengero] akwiye kutabak’umugayo….Aganza neza abo mu rugo rwiwe, abana biwe bamwumvira, yanka umugayo wose (Uwutazi kuganza abo mu rugo rwiwe yoshobora ate kuzigama ishengero ry’Imana?) (1 Tim. 3:2-5, dushimikiye ku nsobanuro).

Paulo ashishikara avuga ati,

Abakuru b’ishengero [abungere/abazezwashengero] baganza neza ni babiyumvire ko bakwiye guhabwa icubahiro kirushiriza, kandi cane-cane abacumukura mu kuvuga ijambo ry’Imana no mu kwigisha (1 Tim. 5:17, dushimikiye ku nsobanuro).

Nta nkeka, abakuru b’ishengero bararongora ishengero.

Abakuru b’Ishengero Tudasanga mu Vyanditse (Unscriptural Elders)

Amashengero menshi yibaza kw’integuro yo kurongora ishengero zemewe na Bibiliya kuko bafise akarwi k’abashingantahe b’ishengero babarongora, arikw’ingorane n’uko uko bavyiyumvira atariko bimeze. Usanga abakuru b’ishengero bakurakuranwa mw’ishengero. Bavugwa nk’ “Inama Nkuru y’Abashingantahe b’ishengero.” Ariko ntibasa n’ivyo Bibiliya ivuga. Igihe twihweza ivyo Paulo yategetse abashaka kuba abakuru b’ishengero, bica bitahurika neza. Paulo yanditsekw’abakuru b’ishengero bafise ikibanza co kwigisha/gusigura no kurongora ishengero (raba 1Tim. 3:4-5; 5:17-18; Tit. 1:9). Bake cane , mu bafise ico kibanza c’”inama nkuru y’ishengero” ni bo bakwije ivyo bisabwa. Ntibahembwa; nta butumwa bashobora kuvuga canke ngo bigishe; ntibakorera ishengero umwanya wabo wose; kandi ni gake cane usanga bashobora kurongora ishengero.

Uburongozi bw’amashengero butisunga ijambo ry’Imana burashobora kuba soko ry’ibibazo bidahera mu mashengero kuruta ibindi vyose. Igihe ishengero rirongorwa n’abantu batabikwiriye, ibibazo ntibishobora kubura. Birashobora gutuma haba imivurungano, kuzazanirwa no gutembagaza ishengero. Uburungozi butisunga ijambo ry’Imana busasira indava Satani.

Ndazi ko nandikira abungere b’amashengero afise urutonde ntayegayezwa hamwe n’amashengero yo mu nzu. Amwe mu mashengero y’intonde ntayegayezwa ashobora kuba afise abakuru inama nkuru y’ishengero itemewe na Bibiliya ah’abo bakuru b’ishengero batorwa n’abanyashengero. Izo ntonde ntizishobora guhinduka hatarinze kuba intambara.

Impanuro mpa abungere bari mur’ayo mashengero n’ukwemera iryo hinduka no kwihanganira intambata z’akanya gato zitegerezwa gukurikira iryo hinduka, igihe banse guhindura har’intambara nyinshi muri kazoza ziterwa n’izo ntonde ntayegayezwa kandi zizosenyura ishengero. Canke batanguze amashengero mashasha bace bayashiramwo uburongozi ivyanditswe vyemera.

N’aho bibabaza, muri kazoza azokwama ivyamwa vyinshi mu bwami bw’Imana. Igihe abarongozi b’ishengero ar’abigishwa beza ba Kristo, umwangere aba afise ibakwe ryo kubereka ivyanditswe no kubabwira bahindure imitegekere nk’ukw’ivyanditswe bivuga.

Ubwinshi bw’Abakuru b’Ishengero (The Plurality of Elders?)

Benshi bakunda kuvuga kw’izina abakuru b’ishengero ryama riri mu bwinshi, bigatuma buvuga ko bitemewe kugira umukuru w’ishengero/ umwungere/umuzezwashengero umwe gusa aragira ubusho. Jewe sindabishigikira cane. Bibiliya yerekana yuko, mu bisagara bimwe bimwe, ishengero ryarongorwa n’abakuru b’ishengero benshi, ariko ntidushobora kwemeza kw’abo bakuru b’ishengero bose barongora ishengero rimwe. Akarorero, igihe Paulo yakoranya abakuru b’ishengero muri Efeso (raba Ivyak. 20:17),bigaragarakw’abo bakuru b’ishengero bava mu gisagara kirimwo ibihumbi cank’amajana y’ibihumbi (raba Ivyak.19:19). Rero har’imikuku mwinshi muri Efeso, umukuru w’ishengero wese akaragira nk’ishengero rimwe ryo mu nzu.

Nta na hamwe Imana yahamagaye inama y’abakuru b’ishengero barongore ishengero. Igihe yagomba gukura Isirayeli muri Egiputa, yahamagaye umuntu umwe rudende, Mose, abasigaye bose barongorwa na we, nka we nyene, umwe wese y’ar’afise umurwi mutoya arongora. Ivyo tubisanga ahantu hensi mu vyanditswe. Igihe Imana ifise ic’igomba gukora, ihamagara umuntu umwe gukora, maze igahamagara abandi bamufasha.

Rero ntivyumvikana kw’Imana ishobora guhamagara inama cank’umurwi w’abantu unganya ubushobozi ng’urongore ishengero ritoya ryo mu nzu. Zoba ar’intambara.

Ntibisigurakw’ishengero ryose ryo mu nzu ritegerezwa kurongorwa n’umukuru w’ishengero umwe gusa. Ahubwo, bisigurakw’igihe har’abakuru b’ishengero benshi mw’ishengero rimwe, uwukiri muto mu mpwemu ategerezwa kwumvira uwumaze gukura mu mpwemu. Ivyanditswe vyerekana kw’atari amashule ya Bibiliya, ahubw’ishengero ni ryo rimenyereza no kwigisha abakuru b’ishengero/abungere/abazezwashengero bakiri bato mu mpwemu, ni co gituma hakenerwa abakuru b’ishengero/abungere/abazezwashengero benshi no mw’ishengero ryo mu nzu, igihe abakiri bato mu kwizera bafashwa n’abamaze gukura mu kwizera.

No mu mashengero arongorwa n’abakuru b’ishengero bitwako “bangana”. Habaho umwe abandi bose bisunga. Cank’umwe ni we akora igikorwa cose abandi barorera. Cank’ugasanga barangwa no gucanamwo. Bisigurako n’imirwi ihitamwo uwuyiserukira. Igihe umurwi ugizwe n’abanganya intambuko naho bahitamwo umurongozi umwe. Ni ko bimeze no mw’ishengero.

Vyongeye, igikorwa c’abakuru b’ishengero kigereranywa n’igikorwa ca Se rugo nk’uko Paulo yavuze muri 1Timoteyo 3:4-5. Abakuru b’ishengero bategerezwa kuganza neza ingo zabo, ahandi ho ntibashobora kurongora ishengero. Iyumvire ingene urugo rumwe rwoba igihe rurongowe na ba Se rugo babiri? Ntihoburamwo intambara.

Abakuru b’ishengero/abungere/abazezwashengero bategerezwa kugira abandi babafasha kugirango hagize ingorane nti habure uwundi aramira igikorwa. Paulo yigeze kwandika ku nama cank’”umurwi w’abakozi” (raba 1Tim. 4:14), warugizwe na presbuteros (abakuru b’ishengero) hamwe n’abandi bakozi bafise ingabire. Igihe ar’intumwa, nayo nyene irashobora kuramira canke gufasha ishengero igihe umukuru w’ishengero afashe inzira y’ubuzimire. Igihe abungere b’amashengero afise imitegekere itemewe n’ivyanditswe bayovye, ishengero rirasambuka kubera imitegekere yaryo. Har’inyubako n’imitegekere bidashobora guhinduka. Arikw’amashengero yo mu nzu ashobora kugaburwamw’imice ija kwifatanya n’abandi bahagaze neza igihe umwungere ayovye.

Ubushobozi bwo Gukora (Authority to Serve)

Kukw’Imana iha umwungere ubushobozi n’ubwenge bwo kurongora ishengero ryiwe, ntibisigurakw’ashobora kuricunaguza. Ntashobora kuba Umwami waryo—ni Yesu gusa. S’imikuku yiwe—ni imikuku y’Imana.

Muragire ubusho bw’Imana bwo muri mwebwe, mutaburagira nk’abagoberwa, ariko mubikunze, nk’ukw’Imana igomba: ntimuburagirishwe no kurondera inyungu mbi, ariko mubiragire mushize igikonyo. Kandi ntimuragire nk’abatwaza amanyama amasho mwagabanganirijwe, ariko mube ivyitegerezo vy’ubusho.n’uk’Umwungere mukuru ni yerekanwa, muzokwambikwa mu mitwe igitsibo c’ubwiza kitazoshira (1 Pet. 5:2-4, dushimikiye ku nsobanuro).

Umwungere wese azovuga ico yakoze umusi umwe imbere y’intebe ya Kristo.

Vyongeye, kubiraba amafaranga, umwungere/amukuru w’ishengero/umuzezwashengero ntakwiriye kuvyigungana. Har’amafaranga atozwa bakoranye canke rimwe rimwe, abandi barashobora kubizezwa kugirango ntihagire ukwikekana kandi amafaranga ntakoreshwe nabi (raba 2Kor. 8: 18-23). Hategerezwa kuba umurwi watorewe ico nyene.

Guhemba Abakuru b’ishengero (Paying Elders)

Ivyanditswe vyerekana neza kw’abakuru b’ishengero/abungere/abazezwashengero bakorera Imana gusa, bategerezwa guhembwa n’ishengero. Paulo yanditse ngo,

Abakuru b’ishengero baganza neza ni babiyumvireko bakwiriye guhabwa icubahiro kirushiriza, kandi cane-cane abacumukura mu kuvuga ijambo ry’Imana no mu kwigisha. Kukw’icanditswe kivuga, “ngo Ntimuze murumye umunwa w’inka irikw’irasekura ingano,” kandi “ng’Umukozi akwiye ingero yiwe” (1 Tim. 5:17-18).

Birumvikana—Paulo yakoresheje ijambo ingero. Ijambo ryiwe ryo guha icubahiro kirushiriza abakuru b’ishengero baganza neza gitahurika neza igihe turavye iyindi mirongo. Umurongo witangira uyo, Paulo yandika igikorwa c’ishengero co gufasha abapfakazi kuko harihw’abatabitaho, kand’akurikiza ijambo nk’iryo nyene ati: “Wubahe abapfakazi b’inyakamwe vy’ukuri” (raba 1 Tim. 5:3-16). Ngaha rero, ‘kwubaha’ bisigura gushigikira n’amafaranga. Abakuru b’ishengero baganza neza ni babiyumvire ko bakwiye icubahiro kirushirije, guhabwa incuro zibiri ibihabwa abapfakazi canke birenze igihe bafise abana bareze.

Amashengero y’imikorere ntayegayezwa yo kw’isi yose arahemba abungere bayo (no mu bihugu bikene), arikw’amashengero menshi yo mu nzu, cane-cane mu bihugu vya buraya, nta gahembo atanga. Ndazi kw’abantu b’i buraya benshi banjira mu mashengero yo mu nzu kukw’ar’abagarariji mu mitima, kandi baronse ishengero kw’isi ridasaba ibintu vyinshi. Bavugako binjiye mu mashengero yo mu nzu kuko bahunze ubuja bw’iyo bavuye, ariko usanga bahunze ukwifatanya na Kristo mu rwego rwo hejuru. Baronse amashengero atabwira abantu gutanga amafaranga, amashengero usanga unyuranya n’ivyo Kristo yabwiye abigishwa biwe. Abafise imana yitwa amafaranga kandi bavyerekanisha ukwirundaniriza ubutunzi kw’isi hako babubika mw’ijuru s’abigishwa ba Kristo vy’ukuri (raba Mat. 6:19-24; Luka 14:33). Igihe ubukristo budahindura ingene ukoresha amafaranga, ntibushobora kwitwa ubukristo na gato.

Amashengero yo mu nzu avugako yisunga ivyanditswe ategerezwa gufasha abungereye bayo, no gufasha abapfakazi hamwe no gushigikira ivugabutumwa. Mugutanga amafaranga akora ivyo, ni ho bazotandukana n’ayandi mashengero, kuko batariha canke ngo basanure inyubako kandi nta bakozi benshi bahemba. Bisaba kw’abantu cumi gusa batanga ibigiracumi bishigikira umwungere. Bandi cumi batanga 20% barashobora guha igice kimwe umwungere n’ikindi gice kikabafasha gushigikira ivugabutumwa.

Abungere bakora Iki ? (What do Pastors do?)

Wobaza umunyashengero wese uti, “Iki ni gikorwa ca nde?”

Ni nde ategerezwa kubwira abatizera ubutumwa bwiza? Ni nde ategerezwa kwera cane? Canke gusenga? Guhanura, kuremesha no gufasha abandi bizera? Kugendera abarwayi? Kurambika ibiganza no gukiza indwara? Kwikorera imitwaro y’abandi? Gukorera abandi? Kwiyanka, kwihebera ubwami bw’Imana? Kugira no kubatiza abigishwa, no kubigisha kwitondera amabwirizwa ya Kristo?

Abanyashengero benshi, ata gukekeranya, bokwishura, “ngw’ivyo bikorwa ni vya mwungere.” Ni vyo?

Nk’ukw’ivyanditswe bivuga, uwizera wese ategerezwa kuvuga ubutumwa bwiza:

Ariko mwubahe Kristo mu mitima yanyu kw’ari we Mwami, muhore mwiteguye kwishura umuntu wese ababajije inyanduruko y’ivyizigiro biri muri mwebwe, ariko muri n’uburwaneza, mutinya (1 Pet. 3:15).

Uwizera wese ategerezwa kugendera mu kwera:

Ariko nk’uk’iyabahamgaye ar’iyera, namwe abe ari ko abera mu ngeso zanyu. Kuko vyanditswe, “ngo Mube abera, kuko nanje nd’uwera” (1Pet. 1:15-16)

Uwizera wese ategerezwa gusenga:

Munezerwe imisi yose; musenge ubudasiba (1 Tes. 5:16-17).

Uwizera wese ategerezwa guhanura, kuremesha no gufasha abandi bizera:

Kandi turabahanura, bene Data, muhubure abasaragurika, muremeshe abarandutse imitima, muramire abanyantege nke, mwihanganire bose(1Tes. 5:14, dushimikiye ku nsobanuro).

Uwizera wese ategerezwa kuraba abarwayi:

Nagenda gusa, muranyambika; nari ndwaye, muza kuraba uko mmeze; nari mw’ibohero, muza kundaba (Mat. 25:36).

Ibindi Bikorwa Ajejwe (More Responsibilities)

Ariko ntibigarukira ngaha. Uwizera wese ashobora kurambik’ibiganza ku murwayi agakira:

Kand’ibimenyetso bizokwama biboneka ku bizera n’ibi: bazosenda abadayimoni mw’izina ryanje; bazovuga indimi nsha; bazofata inzoka; ni banywa ikintu cica, ntaco kizobagira na gatoya; bazorambika ibiganza ku barwaye, bakire (Mariko 16:17-18, dushimikiye ku nsobanuro).

Uwizera wese ategerezwa kwikorera imitwaro y’abandi bizera:

Mwakirane imitwaro, mushikane murtyo ivyagezwe na Kristo (Gal. 6:2).

Uwizera wese ategerezwa gukoresha ingabire yiwe mu kwubaka abandi:

Nuko dufise ingabire zitandukana, nk’uk’ubuntu twahawe butandukana: namba twarahawe kuvugishwa n’Imana, tuvugishwe na yo uk’ukwizera kwacu kungana; canke namba twarahawe igikorwa co mw’ishengero, tugishishikare, cank’uwigisha ashishikarire kwigisha; cank’uwuhanura ashishikarire guhanura; uwugira ubuntu, abugire ata kinubwe; uwuganza aganzanye umwete; uwugira imbabazi, azigire anezerewe (Rom. 12:6-8).

Uwizera wese ategerezwa kwiyanka, no kwihebera ubutumwa bwiza:

Ahamagara ishengero bo n’abigishwa biwe, arababwira, “At’umuntu ni yagomba kunkurikira, ni yiyanke, yikorere umusaraba wiwe, ankurikire. Kuk’ugomba gukiza ubugingo bwiwe azobubura, arik’uwuzoheba ubugingo bwiwe kubwanje no kubw’ubutumwa bwiza, azobukiza” (Mariko 8:34-35, hongeweko insobanuro).

Kand’uwizera wese ategerezwa kugira no kubatiza abigishwa, akabigisha kwitondera amabwirizwa ya Kristo:

Nuk’uwuzorenga ibwirizwa na rimwe ryo mu yoroshe hanyuma y’ayandi, akigisha abantu ngo bagire bartyo, mu bwami bwo mw’ijuru azokwitwa muto hanyuma y’abandi. Arik’uwuyitondera, akayigisha, uyo we azokwitwa mukuru mu bwami bwo mw’ijuru (Mat. 5:19, dushimikiye ku nsobanuro).

Naho mwari mugeze kuba abigisha, kuko mumaze igihe kirekire mwiga, mukwiyo kwongera kwigishwa namwe nyene ivya mbere vy’itanguriro ry’ivyavuzwe n’Imana: kandi mwahindutse abakwiye gutungwa n’amata, s’ukugaburirwa ivyo kurya bigumye (Heb. 5:12, dushimikiye ku nsobanuro).

Nuko ni mugende, muhindure amahanga yose abigishwa, mu babatiza mw’izina rya Data wa twese n’iry’Umwana n’irya Mpwemu Yera; mubigishe kwitondera ivyo nabageze vyose. Umve ndi kumwe namwe imisi yose, gushitsa ku muhero w’isi (Mat. 28:19-20, dushimikiye ku nsobanuro).

[2]

 

Aya mabanga yahawe uwizera wese, arikw’abanyeshengero benshi bivugirako yahawe abungere gusa! N’abungere bo ubwabo biyumvirakw’ayo mabanga yahawe bo gusa.

None Abungere Bategerezwa Gukora Iki? (So What are Pastors Supposed to do?)

Namba ayo mabanga yahawe uwizera wese, none abungere bokara iki? Biroroshe, bahamagariwe gutunganya abera bakore ivyo bintu (raba Efe. 4:11-12). Bategerezwa kwigisha abizera kwumvira ivyo Kristo yabageze (raba Mat. 28:19-20) mu mvugo no mu ngiro (rab 1 Tim. 3:2; 4:12-13; 5:17; 2 Tim. 2:2; 3:16-4:4; 1Pet. 5:1-4).

Ivyanditswe ntibishobora kubisobanura kurusha ngaho. Igikorwa c’umwungere s’ugukoranya abantu benshi bashoboka mu makoraniro yo ku wamungu mu gitondo. Ni “gushikiriza umuntu wese atunganye muri Kristo” (Kol. 1:28). Abungere ba Bibiliya ntibadigadiga abantu (raba 2 Tim. 4:3); barigisha, bakamenyereza, bagahanura, bararemesha, barahubura, barahana no gukankamira, nk’uko biri mw’ijambo ry’Imana (raba 2Tim. 3:16-4:4).

Paulo yaravuze ibisabwa uwuri mw’ibango ry’umwungere mu cete ciwe ca mbere yandikiye Timoteyo. Cumi na bine kuri cumi na bitano bivuga ku ngeso, vyerekanakw’akarorero ubuzima bwiwe butanga ari ngirakamaro cane:

Iri jambo n’iryo kwizerwa: umuntu ni yagomba kuzezwa ishengero, aba yifuje igikorwa ciza. N’uk’umuzezwashengero akwiye kutabak’umugayo, kand’akwiye kuba umugabo afise umugore umwe gusa; abe utarenza urugero, adahugumba, aganza ingeso ziwe, akunda gutanga indaro, afise ubwenge bwo kwigisha, atar’umunoho wa vino, cank’umusinzi, arikw’abe umurwaneza, atitoraguza, atar’inkunzi y’amahera, aganza neza abo mu rugo rwiwe, abana biwe bamwumvira, yanka umugayo wose. (Uwutazi kuganza abo mu rugo rwiwe yoshobora ate kuzigama ishengero ry’Imana?) Kandi ntakwiye kuba muto mu kwizera, kugira ngo ntiyikakishe ngw’atembe, agazirwakw’iteka wa Murwanizi yaciriweko. Kand’akwiye gushingirwa intahe neza n’abo hanze, kugira ngo ntatembere mu mugayo no mu mutego wa wa Murwanizi (1 Tim. 3:1-7).

Tugereranije ibi bisabwa n’ivy’amashengero menshi asaba igihe arondera umwungere mushasha dusanga amashengero menshi afise ingorane. Barondera umukozi atunganya ibikorwa/umuyobozi/uwize ivy’ubwenge/uwurongora ibikorwa/uwuzi gutangisha amahera/uwukundwa na bose/inka ya kurimisha. Barondera umuntu “ashobora guteza imbere ishengero ryabo.” Umuzezwashengero wo muri Bibiliya, ategerezwa kub’umuntu w’ingeso nziza kandi yahisemwo Kristo, umukozi w’ukuri, kukw’intumbero yiwe ar’ukwivyara. Ategerezwa gushika aho abwira amasho yiwe, ati “Munyigane, nk’uko nanje nigana Kristo” (1 Kor. 11:1).

Ushaka kwiga cane ku bango ry’umwungere, raba Ivyak. 20:28-31; 1 Tim. 5:17-20; na Tit. 1:5-9.

Igikorwa c’Umudiyakoni (The Office of Deacon)

Mu kurangiza, reka mvuge ku badiyakoni. Igikorwa c’ubudiyakoni ni rudende mw’ishengero, kandi ntikiri muri ya mabango atanu. Abadiyakoni ntibarongora ishengero nk’abakuru b’ishengero. Mu kigiriki ijambo ryasobanuwe umudiyakoni ni diakonos, risigura “umukozi.”

Ba bagabo ndwi bashiriweho igikorwa co kugaburira abapfakazi mw’ishengero ry’i Yerusalemu ni bo badiyakoni ba mbere (raba Ivyak. 6:1-6). Batowe n’ishengero maze basengerwa n’intumwa. Babiri muri bo, Filipo na Stefano, bahavuye bashirwa n’Imana mw’ibango ryo kuvuga ubutumwa.

Abadiyakoni tubasanga no muri 1 Timothy 3:8-13 n’Ab’i Filipi 1:1. Iki gikorwa gishobora gukorwa n’umugabo cank’umugore (raba 1 Tim. 3:11).

[1]

N’ubundi buryo bwo kuvuga, “Kugira abigishwa ba Yesu Kristo.”

[2]

Nimba abigishwa ba Yesu bategerezwa kwigisha abigishwa babo kwumvira ivyo Kristo yabageze, na bo bategerezwa kwigisha abigishwa babo kugira abigishwa no, kubabatiza no kubigisha ivyo Kristo yategetse. Rero kugira abigishwa, kubatiza no kwigisha abigishwa car’icagezwe gihoraho umwigisha wese ategerezwa kwubaha.

우리 각 사람에게 그리스도의 선물의 분량대로 은혜를 주셨나니…그가 어떤 사람은 사도로, 어떤 사람은 선지자로, 어떤 사람은 복음 전하는 자로, 어떤 사람은 목사와 교사로 삼으셨으니 이는 성도를 온전하게 하여 봉사의 일을 하게 하며 그리스도의 몸을 세우려 하심이라 우리가 다 하나님의 아들을 믿는 것과 아는 일에 하나가 되어 온전한 사람을 이루어 그리스도의 장성한 분량이 충만한 데까지 이르리니(엡 4:7, 11-13, 강조 추가).

하나님이 교회 중에 몇을 세우셨으니 첫째는 사도요 둘째는 선지자요 셋째는 교사요 그 다음은 능력을 행하는 자요 그 다음은 병 고치는 은사와 서로 돕는 것과 다스리는 것과 각종 방언을 말하는 것이라(고전 12:28, 강조 추가).

사역의 은사는 특정 신자들을 향한 부르심과 그들에게 주어지는 여러 가지 능력을 말하는데 이는 그들로 하여금 사도, 선지자, 복음 전도자, 목사 또는 교사의 직분을 감당할 수 있게 해준다. 아무도 이런 직분을 자기 절로 감당할 수 없으며 반드시 하나님의 부르심과 은사를 받아야 한다.

한 사람이 다섯 가지 직분 중 한 가지 이상을 감당할 수는 있지만, 특정 조합이어야만 가능하다. 예를 들어, 신자는 목사와 교사, 또는 선지자와 교사의 직분에 부르심을 받을 수 있다. 그러나 목사와 복음 전도자로 부르심을 받을 가능성은 매우 낮다. 왜냐하면, 목사의 사역은 한 지역의 사람들을 목양할 것을 요구하므로 자주 여행해야만 하는 복음 전도자의 소명을 목사가 이행할 수 없기 때문이다.

비록 이 다섯 가지 직분이 서로 다른 목적을 위해 다른 은사를 받았지만, 그것들은 모두 하나의 총체적인 목적인 “성도를 온전하게 하여 봉사의 일을 하게”(엡 4:12)[1] 하기 위해 교회에 주어졌다. 모든 사역의 목표는 거룩한 사람들을(“성도”의 의미) 온전하게 하여 봉사의 일을 하게 하는 것이다. 그러나 너무 자주, 사역자들은 그들이 거룩한 백성을 봉사를 위해 온전하게 하기 위해 부르심을 받은 것이 아니라 교회의 봉사 가운데 앉아 있는 육적인 사람들을 즐겁게 해주기 위해 부르심을 받은 것처럼 행동하고 있다. 이 다섯 가지 직분 중의 하나에 부르심을 받은 모든 사람은 “성도를 온전하게 하여 봉사의 일을 하게”하는 데 대한 자신의 공헌을 항상 평가해야 한다.

일부 사역의 은사는 초대 교회만 위한 것일까?(Were Some Ministry Gifts Only for the Early Church?)

이런 사역의 은사는 교회에 얼마나 오랫동안 주어질까? 예수님은 그분의 거룩한 백성이 봉사를 위해 온전하게 될 때까지, 적어도 그분께서 재림하실 때까지는 이런 은사를 주실 것이다. 교회에는 항상 성장해야 할 새롭게 태어난 그리스도인들이 있으며, 나머지 그리스도인들도 항상 영적으로 성숙해야 할 공간이 있다.

일부 사람들은 불행하게도 하나님이 그분의 계획을 변경하신 것처럼, 오늘날에는 오직 목사와 복음 전도자 두 종류의 사역만이 존재한다고 결론지었다. 아니, 우리는 초대 교회가 그랬던 것처럼 여전히 사도, 선지자, 교사를 필요로 한다. 우리가 전 세계 많은 교회 가운데서 이런 은사의 예를 볼 수 없는 이유는 예수님이 이런 은사를 가짜 교회, 거룩하지 않은 교회, 거짓 복음 교회가 아닌, 그분의 교회에만 주셨기 때문이다. 가짜 교회에서는 단지 일부 사역의 은사들(대부분 목사와 몇 명의 복음 전도자)의 역할을 수행하기 위한 미약한 시도를 하지만, 예수님께서 그분의 교회에 주신 하나님께 부르심을 받고 기름 부음을 받은 사역의 은사들과는 비교할 수도 없다. 그들은 거룩한 사람들을 온전하게 하여 봉사의 일을 하게 하지 않는다. 왜냐하면, 그들이 선포하는 복음은 사람을 거룩하게 하지 못하기 때문이다. 그것은 단지 사람들로 하여금 용서받았다는 생각을 하게끔 기편한다. 그리고 그들에게는 온전하게 되어 봉사의 일을 하려는 소원이 없다. 그들은 자신을 부인하고 자신의 십자가를 지려고 하지 않는다.

당신이 부르심을 받았는지 여부를 어떻게 알 수 있을까? (How do You Know if You are Called?)

한 사람이 교회에서 이런 직분으로 부르심을 받았는지를 어떻게 알 수 있을까? 무엇보다도 우선, 그는 하나님이 부르신다는 것을 느낄 것이다. 그는 자신이 특정 사역을 수행해야 한다는 부담을 받을 수 있다. 이런 부담은 단순히 어떤 필요가 보이는 것보다는 훨씬 더 큰 것이다. 오히려 그 안에는 그로 하여금 특정 사역에 투입하려는 하나님께서 주신 굶주림이 있다. 만일 그가 진정으로 하나님의 부르심을 받았다면, 그는 자신의 부르심대로 살기 전까지는 만족할 수 없다. 이것은 사람들에 의해 임명되는 것과는 상관이 없다. 하나님만이 그를 부르시는 유일한 분이시다.

둘째로, 진정으로 부르심을 받은 사람은 자신이 하나님이 주신 사명을 이루기 위한 준비가 되어 있음을 발견한다. 다섯 가지 직분을 맡은 사람마다 하나님께서 자신을 부르신 사역을 감당할 수 있도록 초자연적인 기름부음을 받았다. 부르심에 따라 기름부음도 받게 된다. 만일 기름부음이 없다면, 부르심도 없다. 한 사람이 특정 사역에 참여하려는 뜻을 품고 그 사역을 위해 신학교에서 4년 동안 교육받으면서 자신을 준비시켜도 하나님의 기름부음이 없다면, 그는 진정한 성공을 이룰 수 없다.

셋째로, 그는 하나님께서 그의 특정 은사를 훈련시키기 위해 이미 여러 가지 기회를 주셨다는 것을 발견할 것이다. 이러한 방식을 통하여 그는 자기가 더 큰 기회, 책임, 그리고 은사를 감당할 수 있다는 것을 증명할 수 있다.

만일 한 사람이 하나님의 내적 충동과 다섯 가지 사역 은사 중 하나에 대한 부르심을 느끼지 못했거나, 하나님이 주신 임무를 완성하기 위한 어떠한 기름부음도 받지 못했거나, 자신이 가지고 있다고 생각하는 은사를 훈련할만한 어떠한 기회도 만나지 못했다면, 그는 하나님이 부르심이 없는 무언가를 하려고 시도하지 말아야 한다. 오히려, 그는 지역 교회의 지체들과 그의 이웃들과 자신의 직장에서 축복의 통로가 되기 위해 노력해야 한다. 비록 그가 “다섯 가지” 사역에 부르심을 받지 못했다 할지라도, 그는 하나님께서 그에게 주신 은사를 사용하여 봉사하도록 부르심을 받았으며, 그는 자신의 신실함을 증명하기 위해 노력해야 한다.

성경에서 다섯 가지 사역의 은사를 언급했다고 하여, 특정 직분을 맡은 사람마다 모두 같은 사역의 은사를 가졌음을 의미하지 않는다. 바울은 “사역은 여러 가지”(고전 12:6)라고 썼는데, 이것은 같은 직분을 가진 사역자라도 사역이 다를 수 있음을 보여준다. 또한, 이런 직분을 맡은 사람들이 기름부음을 받은 정도가 다양해 보이기에, 우리는 기름부음을 받은 정도에 따라 각 직분을 분류할 수 있다. 예를 들어, 일부 교사들은 다른 교사보다 특정 방면에서 기름부음을 더 많이 받은 것으로 나타난다. 다른 사역의 은사에 있어서도 마찬가지이다. 나는 개인적으로 어떤 사역자라도 일정 기간 자신의 신실함을 증명하고 하나님께 자신을 철저하게 성별함으로써 그의 사역에 대한 하나님의 기름부음이 더하게 할 수 있다고 믿는다.

사도의 직분을 살펴보다(A Closer Look at the Office of Apostle)

사도로 번역된 헬라어는 apostolos이며 문자적인 의미는 “보냄을 받은 사람”이다. 신약 성경의 진정한 사도는 교회를 세우기 위해 하나님에 의해 특정 장소에 보내진 신자이다. 그는 사도인 바울이 쓰다시피 하나님의 “집”의 영적인 터를 닦아놓은 “지혜로운 건축자”와 같다.

우리는 하나님의 동역자들이요 너희는 하나님의 밭이요 하나님의 집이라 내게 주신 하나님의 은혜를 따라 내가 지혜로운 건축자와 같이 터를 닦아 두매 다른 이가 그 위에 세우매(고전 3:9-10상, 강조 추가).

“지혜로운 건축자”는 건물의 전반 건축 과정을 감독하며 완성된 모습을 구상한다. 그는 목수 또는 벽돌공 같은 전문가가 아니다. 그는 목수나 벽돌공의 일을 할 수는 있으나 아마 그들처럼 잘할 수는 없을 것이다. 마찬가지로, 사도는 복음 전도자나 목사의 작업을 수행할 수 있는 능력은 갖고 있지만, 교회를 세우는 제한된 시간 동안만 가능하다(사도 바울은 일반적으로 한 곳에 6개월에서 3년 동안 남아 있었다).

사도는 교회를 세우고 그곳에 하나님의 질서를 세우도록 감독하는데 가장 뛰어나다. 사도는 회중들을 목양하기 위해 장로/목사/감독을 교회에 세울 책임이 있다(행 14:21-23; 딛 1:5).

진정한 사도와 거짓 사도(True and False Apostles)

오늘날, 교회에서의 권위를 갈망하는 일부 사역자들이 사도로 부르심을 받았다고 성급하게 선포하는데, 그들 중 대부분에게는 큰 문제가 있다. 그들은 세운 교회가 없고(한두 개의 교회를 세웠을 수 있다), 성경적인 사도가 가져야 할 은사와 기름부음이 없기에, 그들이 교회에 대한 권한을 가지도록 허용하는 속기 쉬운 목사를 반드시 찾아야만 한다. 만일 당신이 목사라면, 이러한 자고하고 권력에 목마른 거짓 사도들에 의해 속지 말기를 바란다. 그들은 일반적으로 양의 탈을 쓴 늑대이다. 그들은 종종 돈을 추구한다. 성경은 거짓 사도에 대해 경고하고 있다(고후 11:13; 계 2:2을 보라). 만일 그들이 당신에게 자신이 사도라고 말할 수 밖에 없다면, 그것은 대개 그들이 사도가 아니라는 표시이다. 그들이 맺은 열매가 그들에 대해 말해줄 것이다.

자신만의 교회를 세운 후 그 교회에 수년 동안 목사로 있는 사람은 사도가 아니다. 이러한 목사들을, 아마도, “사도적 목사”라고 할 수 있다. 왜냐하면, 그들은 그들만의 교회를 개척했기 때문이다. 하지만, 그들은 지속적으로 교회를 세워가지 않기 때문에 사도는 아니다.

진정으로 하나님의 보내심을 받고 기름부음을 받은, 오늘날 “선교사”로 불려지는, 교회를 세우는 것이 주된 부르심인 사람들은 사도라고 할 수 있다. 반면에, 신학교를 세우거나 목사들을 훈련시키는 일을 하는 선교사들은 사도가 아니라 교사이다.

진정한 사도의 사역은 교회를 세우는 것을 돕기 위해 나타나는 초자연적인 표적과 기사에 의해 특징 지을 수 있다. 바울은 이렇게 썼다.

내가 아무 것도 아니나 지극히 크다는 사도들보다 조금도 부족하지 아니하니라 사도의 표가 된 것은 내가 너희 가운데서 모든 참음과 표적과 기사와 능력을 행한 것이라(고후 12:11하-12).

한 사람의 사역에 표적과 기사가 동반하지 않는다면, 그는 사도가 아니다. 분명한 것은, 진정한 사도는 드물며, 거짓되고, 거룩하지 않은, 거짓 복음의 교회에는 존재하지 않는다는 것이다. 나는 주로 이 세계에서 여전히 복음을 접해보지 못한 곳에서 그들의 모습을 볼 수 있었다.

사도의 높은 지위(The High Rank of the Apostle)

신약 성경에서 사역의 은사에 관한 나열에서 두 번 모두 사도의 직분을 첫 번째로 나열하였는데, 이것은 사도의 직분이 최고의 부르심임을 나타낸다(엡 4:11; 고전 12:28).

아무도 자신의 사역을 사도로서 시작하지 않는다. 한 사람이 궁극적으로 사도로 부르심을 받을 수 있지만, 처음부터 사도의 직분으로 시작할 수는 없다. 그는 반드시 몇 년간의 복음 전파와 가르침을 통하여 자신의 신실함을 증명한 후에야 궁극적으로 하나님께서 그에게 예비하신 직분을 감당하게 된다. 바울은 어머니의 태로부터 사도로 부르심을 받았지만, 사도의 직분을 감당하기까지 오랜 시간 동안 전직 사역을 하였다(갈 1:15-2:1을 보라). 그는 실제로 교사와 선지자로 시작하였으며(행 13:1-2을 보라), 나중에 성령님에 의해 보내심을 받고 사도로 된 것이다(행 14:14을 보라).

우리는 바울과 최초의 열두 사도 이외의 사도들에 대한 언급을 사도행전 1:15-26; 14:14; 로마서 16:7; 고린도후서 8:23; 갈라디아서 1:17-19; 빌립보서 2:25; 데살로니가전서 1:1과 2:6에서 찾을 수 있다. (고린도후서 8:23과 빌립보서 2:25에서 사자로 번역된 헬라어는 apostolos이다.) 이것은 사도적 직분은 열두 사도한테만 한정한다는 이론을 뒤엎어 버린다.

그러나 열두 사도만이 “어린 양의 사도”로 분류될 수 있으며, 그들만이 그리스도의 천 년 통치에 특별한 지위를 갖게 될 것이다(마 19:28; 계 21:14을 보라). 성경의 계시가 끝났기 때문에 우리는 독특하게 성령님의 영감을 받아 성경을 기록한 베드로, 야고보, 요한과 같은 사도들이 더는 필요가 없다. 그러나 오늘날, 우리는 여전히 사도행전에 기록된 바울과 다른 사도들이 했던 것처럼 성령님의 능력으로 교회를 세워갈 사도가 필요하다.

선지자의 직분(The Office of Prophet)

선지자란 초자연적인 계시를 받고 하나님의 영감으로 말하는 사람을 말한다. 선지자는 종종 예언의 은사뿐 아니라 지혜의 말씀, 지식의 말씀, 영들을 분별하는 것과 같은 계시의 은사에도 쓰임 받는다.

모든 신자는 성령님이 뜻하시면 예언의 은사로 하나님께 쓰임 받을 수 있지만, 그렇다고 해서 그가 선지자가 되는 것은 아니다. 선지자는, 우선, 기름 부음이 있는 설교를 하거나 가르칠 수 있는 사역자이다. 왜냐하면, 선지자는 두 번째로 높은 부르심인 것으로 보이며(고린도전서 12:28에 나열된 순서를 참조하라), 비록 전직 사역자라 할지라도 수년 동안의 사역을 하기 전에는 선지자의 직분을 감당할 수 없기 때문이다. 만일 한 사람이 선지자의 직분을 감당한다면 그에게는 초자연적인 능력도 따르게 될 것이다.

신약 성경에서 선지자로 칭함을 받은 두 사람은 유다와 실라이다. 우리는 사도행전 15:32에서 그들이 안디옥 교회에 긴 예언을 하였음을 읽게 된다.

유다와 실라도 선지자라 여러 말로 형제를 권면하여 굳게 하고

신약 성경에서 또 다른 선지자의 예는 아가보가 될 것이다. 사도행전 11:27-28에서 우리는 다음과 같은 말씀을 읽게 된다.

그때에 선지자들이 예루살렘에서 안디옥에 이르니 그 중에 아가보라 하는 한 사람이 일어나 성령으로 말하되 천하에 큰 흉년이 들리라 하더니 글라우디오 때에 그렇게 되니라

아가보는 지혜의 말씀을 받았음을 주목하라. 그에게 미래에 대한 무언가가 계시된 것이다. 물론, 아가보는 미래에 일어날 모든 일을 알았던 것이 아니다. 그는 단지 성령님이 그에게 보여주시고자 하는 일들만 알았다.

사도행전 21:10-11을 보면 아가보의 사역을 통해 지혜의 말씀이 나타난 또 다른 예가 나온다. 이번에는 바울에 관한 예언이었다.

여러 날 머물러 있더니 아가보라 하는 한 선지자가 유대로부터 내려와 우리에게 와서 바울의 띠를 가져다가 자기 수족을 잡아매고 말하기를 성령이 말씀하시되 예루살렘에서 유대인들이 이같이 이 띠 임자를 결박하여 이방인의 손에 넘겨 주리라 하거늘

새 언약 아래에서 선지자에게 개인적인 지도를 구하는 것이 성경적일까? 아니다. 그 이유는 모든 신자들 안에는 그들을 인도하시는 성령님이 계시기 때문이다. 선지자는 마땅히 신자가 하나님 안에서 알고 있는 것을 확인해 주어야 한다. 예를 들어, 아가보가 바울에게 예언했을 때, 그는 바울이 무엇을 해야 할지에 관해서는 어떤 지시도 하지 않았다. 그는 단지 바울이 이미 알고 있던 것을 확인해 주었을 뿐이다.

이전에 언급한 바와 같이, 바울은 사도의 사역에 부르심을 받기 전에 선지자(그리고 교사)로 있었다(행 13:1을 보라). 우리는 갈라디아서 1:11-12으로부터 바울이 주님으로부터 계시를 받았으며 또한 많은 비전을 보았음을 알고 있다(행 9:1-9; 18:9-10; 22:17-21; 23:11; 고후 12:1-4을 보라).

진정한 사도들과 마찬가지로, 우리는 거짓 교회에서 진정한 선지자를 찾을 수 없다. 거짓 교회는 실라, 유다, 아가보와 같은 진정한 선지자를 피할 것이다(피하고 있다). 그 이유는 진정한 선지자는 그들의 불순종에 대한 하나님의 진노를 계시하기 때문이다(계시록의 처음 두 장에서 소아시아의 대부분의 교회에 대한 요한의 계시처럼). 거짓 교회는 그런 계시를 받아들이지 않는다.

교사의 직분(The Office of Teacher)

고린도전서 12:28에 나열된 순서에 따르면, 교사의 직분은 세 번째로 높은 부르심이다. 교사란 하나님의 말씀을 가르치기 위해 초자연적으로 기름부음을 받은 사람이다. 사람이 성경을 가르친다고 해서 그가 신약 성경의 교사인 것은 아니다. 많은 사람들은 단순히 자기가 좋아서 가르치거나 또는 의무적으로 가르치지만, 교사의 직분을 맡은 사람은 가르침에 있어서 초자연적인 은사를 받았다. 그는 종종 하나님의 말씀에 관한 초자연적인 계시를 부여받으며 그것을 사람들이 이해하고 적용할 수 있게끔 설명할 수 있다.

아볼로는 이 직분을 맡은 신약 성경의 한 예이다. 바울은 고린도전서에서 그의 사도적 사역과 아볼로의 가르침의 사역을 비교하면서 이렇게 말했다.

나는 심었고 아볼로는 물을 주었으되 오직 하나님께서 자라나게 하셨나니 …내가 지혜로운 건축자와 같이 터를 닦아 두매 다른 이가 그 위에 세우나(고전 3:6, 10중, 강조 추가).

아볼로는 처음부터 심거나 터를 닦은 것이 아니다. 대신, 그는 하나님의 말씀으로 씨앗에 물을 주었으며 기존의 터 위에 하나님의 집을 지었다.

아볼로는 사도행전 18:27에서도 언급되었다.

아볼로가 아가야로 건너가고자 함으로 형제들이 그를 격려하며 제자들에게 편지를 써 영접하라 하였더니 그가 가매 은혜로 말미암아 믿은 자들에게 많은 유익을 주니 이는 성경으로써 예수는 그리스도라고 증언하여 공중 앞에서 힘있게 유대인의 말을 이김이러라.

아볼로는 이미 그리스도인이 된 사람들에게 “많은 유익을 주었으며”, 그의 가르침은 “힘 있었음”을 주목하라. 기름부음을 받은 가르침은 항상 힘 있다.

교회에서, 가르침의 사역은 심지어 기적을 행하거나 병을 고치는 은사보다 더 중요하다. 바로 그 때문에 고린도전서 12:28에서 가르침의 은사를 먼저 나열하였다.

하나님이 교회 중에 몇을 세우셨으니 첫째는 사도요 둘째는 선지자요 셋째는 교사요 그 다음은 능력을 행하는 자요 그 다음은 병 고치는 은사와(강조 추가).

불행하게도, 신자들은 때때로 자신의 삶에 영적 성장과 거룩함을 가져다주는 말씀의 분명한 가르침을 듣는 것보다는 병 고침을 받는 것을 더 추구한다.

성경은 설교와 가르침 모두에 대해 말씀한다. 설교가 더 많은 영감과 동기부여를 주는 반면 가르침은 더 논리적이고 교육적이다. 복음 전도자는 일반적으로 설교한다. 교사와 목사는 일반적으로 가르친다. 사도들은 설교도 하고 가르치기도 한다. 신자가 가르침의 가치를 인식하지 못하는 것은 유감스러운 일이다. 일부 사람들은 심지어 강사들이 기름부음을 받은 유일한 시간은 그들이 큰 소리로 빠르게 설교할 때뿐이라고 생각한다! 사실은 그렇지 않다.

예수님은 기름부음을 받은 교사의 가장 좋은 예이다. 가르침은 그분의 사역에서 가장 많은 비중을 차지하였으며 많은 사람은 그분을 “선생님”이라고 불렀다(마 8:19; 막 5:35; 요 11:28).

교사와 가르침에 대한 자세한 연구를 위해서 사도행전 2:42; 5:21, 25, 28, 42; 11:22-26; 13:1; 15:35; 18:11; 20:18-20; 28:30-31; 로마서 12:6-7; 고린도전서 4:17; 갈라디아서 6:6; 골로새서 1:28; 디모데전서 4:11-16; 5:17; 6:2; 디모데후서 1:11; 2:2와 야고보서 3:1을 보라. 마지막에 나열된 성경 말씀은 우리에게 교사들은 더 큰 심판을 받게 되므로 그들은 자신이 가르치는 것에 대해 매우 신중해야 함을 알려준다. 그들은 단지 말씀만을 가르쳐야 한다.

복음 전도자의 직분(The Office of Evangelist)

복음 전도자란 복음을 전파하기 위해 기름부음을 받은 사람을 말한다. 그의 메시지는 사람들로 하여금 회개하고 주 예수 그리스도 안에 믿음을 갖게 인도한다. 불신자의 관심을 끌고 메시지의 참됨을 깨닫게 하기 위해서 복음 전도자들에게는 종종 기적이 동반한다.

초대 교회 때에 많은 복음 전도자가 있었다는 것에는 의심의 여지가 없다. 하지만 사도행전에 복음 전도자로 기록된 사람은 오직 한 명뿐인데 그의 이름은 빌립이다. “일곱 집사 중 하나인 전도자 빌립의 집에 들어가서 머무르니라”(행 21:8, 강조 추가).

빌립이 처음에 접대하면서 일꾼(또는 “집사”)으로서의 사역을 시작했다(행 6:1-6을 보라). 그는 스데반이 순교하고 교회가 박해를 받을 시기에 전도자로 세움을 받았다. 그는 사마리아에서 처음으로 복음을 전하였다.

빌립이 사마리아 성에 내려가 그리스도를 백성에게 전파하니 무리가 빌립의 말도 듣고 행하는 표적도 보고 한마음으로 그가 하는 말을 따르더라 많은 사람에게 붙었던 더러운 귀신들이 크게 소리를 지르며 나가고 또 많은 중풍병자와 못 걷는 사람이 나으니 그 성에 큰 기쁨이 있더라(행 8:5-8).

빌립은 하나의 메시지 곧 그리스도만을 전파했음을 주목하라. 그의 목표는 제자 곧 그리스도께 순종하는 추종자들을 삼는 것이었다. 그는 그리스도가 기적을 행하시는 자, 하나님의 아들, 주님, 구주, 곧 오실 심판자라고 선포하였다. 그는 사람들이 회개하고 주님을 따를 것을 촉구하였다.

또한, 빌립에게는 자신의 메시지를 입증하는 초자연적인 표적과 기사가 함께했음을 주목하라. 복음 전도자의 직분을 맡은 사람은 병 고치는 은사와 다른 영적인 은사로 기름부음을 받게 될 것이다. 거짓 교회에는 단지 거짓 복음을 선포하는 거짓 복음 전도자가 있을 뿐이다. 오늘날 전 세계는 이런 거짓 복음 전도자들로 가득하며, 분명한 것은, 하나님께서 기적과 치유로 그들의 메시지를 확증하시지 않는다는 것이다. 그 이유는 간단하다. 왜냐하면, 그들은 그분의 복음을 전파하지 않기 때문이다. 그들은 그리스도를 전파하지 않는다. 그들은 보통 사람들의 필요와 어떻게 하면 그리스도가 그들에게 풍요로운 삶을 제공 할 수 있는지를 전파하거나, 회개가 없는 구원의 공식만을 전파한다. 그들은 사람들이 죄책감은 없애지만, 구원은 이루지 못하는 거짓 결단만 하게 한다. 그들의 복음 전파 결과는 그들이 거듭날 기회마저도 적어지게 하는데 왜냐하면 그들은 그들이 생각하기에 이미 소유하고 있는 것을 더는 받을 필요가 없다고 여기기 때문이다. 이러한 복음 전도자는 실제로 사탄의 왕국을 세우는 것을 돕고 있다.

고린도전서 12:28에서는 에베소서 4:11에서처럼 복음 전도자의 직분이 다른 사역의 은사들과 함께 나열되지 않았지만, 나는 능력을 행하는 자와 병 고치는 은사가 복음 전도자의 직분에 적용된다고 추측한다. 왜냐하면, 그것이 복음 전도자 빌립의 특징이며, 모든 복음 전도자의 사역에 자연스럽게 따르게 되는 초자연적인 입증이기 때문이다.

교회에서 교회로 옮겨 다니면서 스스로 복음 전도자라고 자칭하는 많은 사람들은 진정한 복음 전도자가 아니다. 왜냐하면, 그들은 교회 건물 안에서 그리스도인들에게만 설교하며, 병 고치는 은사나 능력을 행하는 은사를 가지고 있지 않기 때문이다. (일부 사람들은 이 같은 은사를 가지고 있는 척하지만, 그들은 단지 순진한 바보들만 속일 수 있다. 그들의 가장 큰 기적은 사람들을 일시적으로 무너뜨리는 것뿐이다.) 이런 옮겨 다니는 사역자들은 교사거나 설교자거나 권사일 수 있다(롬 12:8을 보라). 하지만 그들은 복음 전도자의 직분을 맡은 자가 아니다. 그러나 하나님은 한 사람이 권사 또는 설교자로 사역을 시작하게 하고 나중에 그에게 복음 전도자의 직분을 맡길 수 있으시다.

복음 전도자의 직분에 관한 자세한 연구를 위해 빌립의 사역을 기록한 사도행전 8:4-40을 읽어보기 바란다. 사역의 은사들이 상호 의존하는 것의 중요성과(특히 14-25절을 보라) 빌립이 무리에게 복음을 전파하였을 뿐 아니라 하나님의 인도로 개별적인 사람을 향한 사역도 하였음을 주목하라(행 8:25-39).

복음 전도자들이 그들의 회심자에게 세례를 줄 수는 있어 보이지만, 그들이 반드시 새 신자에게 성령세례를 줘야만 하는 것은 아니다. 그것은 주로 사도나 목사/장로/감독의 책임이 될 것이다.

목사의 직분(The Office of Pastor)

이전의 두 장에서, 나는 목사의 성경적인 역할과 제도적 교회 목사의 역할을 비교한 바가 있다. 그러나 목사의 사역에 대해 아직 할 말이 많이 남아 있다.

목사의 직분에 대한 성경의 가르침을 완전히 이해하기 위해, 우리는 세 개의 핵심 헬라어 단어를 이해할 필요가 있다. 헬라어로 그들은 (1) poimen, (2) presbuteros (3) episkopos이다. 그들을 순서대로 번역하면 (1) 목자나 목사, (2) 장로, (3) 감독 또는 주교이다.

단어 poimen은 신약 성경에서 열여덟 번 나오는데, 열일곱 번은 목자로, 한 번은 목사로 번역되었다. 동사의 형태 poimaino는 열한 번 나오는데 목자로 가장 많이 번역되었다.

헬라어 presbuteros는 신약 성경에서 육십 여섯 번 나오며, 육십 번은 장로 또는 장로들로 번역되었다.

마지막으로, 헬라어 episkopos은 신약 성경에서 다섯 번 나오며, 그 중 네 번은 감독으로 번역되었다. 킹 제임스 버전은 주교로 번역하였다.

이 네 단어 중의 세 단어는 교회에서 같은 위치를 가리키며, 그들은 서로 교체되어 씌어졌다. 사도 바울은 교회를 설립하고 떠날 때마다, 장로들(presbuteros)을 임명하여 교회의 회중들을 보살피게 하였다(행 14:23, 딛 1:5을 보라). 그들의 책임은 감독자(episkopos)로서 그들의 양 떼를 보살피는(poimaino) 것이었다. 예를 들어, 사도행전 20:17에서 다음과 같은 구절을 읽게 된다.

바울이 밀레도에서 사람을 에베소로 보내어 교회 장로들을[presbuteros] 청하니(강조 추가).

그리고 바울은 그 교회의 장로들에게 무슨 말을 했는가?

여러분은 자기를 위하여 또는 온 양떼를 위하여 삼가라 성령이 그들 가운데 여러분을 감독자[episkopos]로 삼고 하나님이 자기 피로 사신 교회를 보살피게[poimaino] 하셨느니라(행 20:28, 강조 추가).

세 개의 헬라어 단어가 서로 대체하여 사용됨을 주목하라. 그것들은 세 가지 다른 직분이 아니다. 바울은 장로들에게 그들은 목자처럼 행하여야 할 감독이라고 말했다.

베드로는 그의 첫 번째 서신에서 이렇게 썼다.

너희 중 장로들[presbuteros]에게 권하노니 나는 함께 장로 된 자요 그리스도의 고난의 증인이요 나타날 영광에 참여할 자니라 너희 중에 있는 하나님의 양 무리를 치되[poimaino] 억지로 하지 말고 하나님의 뜻을 따라 자원함으로 하며 더러운 이득을 위하여 하지 말고 기꺼이 하며 맡은 자들에게 주장하는 자세를 하지 말고 양 무리의 본이 되라 그리하면 목자장이 나타나실 때에 시들지 아니하는 영광의 관을 얻으리라(벧전 5:1-4, 강조 추가).

베드로는 장로들이 그들의 양떼를 치라고 말했다. 여기에서 치라고 번역된 동사는 에베소서 4:11에서 (명사의 형태인) 목사로 번역되었다.

그가 어떤 사람은 사도로, 어떤 사람은 선지자로, 어떤 사람은 복음 전하는 자로, 어떤 사람은 목사와 교사로 삼으셨으니(강조 추가).

이것은 또한 우리로 하여금 장로와 목사가 같은 의미임을 믿게 한다.

바울은 디도서 1:5-7에서 장로(presbuteros)와 감독(episkopos)을 의미하는 단어를 서로 교환하여 사용하였다.

내가 너를 그레데에 남겨 둔 이유는 남은 일을 정리하고 내가 명한 대로 각 성에 장로들을 세우게 하려 함이니…감독은 하나님의 청지기로서 책망할 것이 없고… (강조 추가)

따라서 목사, 장로, 그리고 감독의 직분이 같은 직분이라는 것을 합리적으로 부인할 수 없다. 그러므로 신약 성경의 서신서에서 감독과 장로에 대해 쓴 모든 것은 목사에게도 적용된다.

교회 관리(Church Governance)

위에서 인용한 성경 말씀에서 보다시피, 장로/목사/감독에게는 교회에 대한 영적인 감독권이 주어졌을 뿐 아니라 또한 교회를 관리할 수 있는 권한도 부여되었음이 매우 분명하다. 간단하게 말하면, 장로/목사/감독이 교회를 담당하고, 교회의 구성원들은 그들에게 복종하여야 한다.

너희를 인도하는 자들에게 순종하고 복종하라 그들은 너희 영혼을 위하여 경성하기를 자신들이 청산할 자인 것 같이 하느니라(히 13:17).

물론, 어떤 그리스도인도 하나님께 순종하지 않는 목사에게는 복종하지 말아야 한다. 하지만 그 또한 어떤 목사도 완벽할 수 없다는 것을 인식해야 한다.

목사/장로/감독은 아버지가 자기 가족에 대한 권한을 가진 것처럼 교회에 대한 권한을 가지고 있다.

감독은 책망할 것이 없으며…자기 집을 잘 다스려 자녀들로 모든 공손함으로 복종하게 하는 자라야 할지며 (사람이 자기 집을 다스릴 줄 알지 못하면 어찌 하나님의 교회를 돌보리요)(딤전 3:2-5, 강조 추가).

바울은 계속하여 말하였다.

잘 다스리는 장로들은 배나 존경할 자로 알되 말씀과 가르침에 수고하는 이들에게는 더욱 그리할 것이니라(딤전. 5:17, 강조 추가).

분명히, 장로는 교회를 관리할 것이다.

비성경적인 장로(Unscriptural Elders)

많은 교회들은 장로들로 구성된 관리 그룹이 있어 그들의 관리 구조가 성경적이라고 생각하지만, 문제는 그들의 장로에 대한 개념이 잘못되었다는 것이다. 그들의 장로는 정기적으로 선출되고 교회 내에서 교대한다. 그들은 종종 “장로 위원회”로 불려진다. 그러나 이러한 사람들은 성경의 정의에 의하면 장로가 아니다. 우리가 바울이 장로가 될 수 있는 사람을 위해 열거한 요구 사항을 살펴보면, 이것은 아주 분명해진다. 바울은 장로는 전직으로 섬고 삯을 받으며 교회에서 말씀을 가르치고 교회를 다스리는 위치에 있다고 썼다(딤전 3:4-5; 5:17-18; 딛1:9). 교회의 “장로 위원회”에 앉아 있는 사람들 중에 이 자격에 부합되는 사람은 거의 없다. 그들은 삯을 받지 않는다; 그들은 설교하거나 가르치지 않는다; 그들은 교회에서 전직으로 섬기지 않는다. 그리고 그들은 교회를 어떻게 다스릴지를 잘 알지 못한다.

비성경적인 교회 관리는 다른 어떤 것보다도 교회에 많은 문제를 일으킬 수 있는 원인이 될 수 있다. 잘못된 사람들이 교회를 다스릴 때, 문제가 오는 것이다. 그것은 다툼과 타협을 일으키며 교회를 완전히 무너뜨릴 수도 있다. 비성경적인 교회 관리 구조는 악마에 대한 환영 인사와도 같다.

나는 제도적 교회뿐 아니라 가정교회의 목사들에게도 이 글을 쓰고 있음을 알고 있다. 일부 제도적 교회 목사들은 교회에서 장로들을 선출하는 비성경적인 관리 구조를 가진 교회에서 목회할 수 있다. 이러한 비성경적인 관리 구조는 일반적으로 투쟁이 없이는 변경될 수 없다.

이러한 목사들에 대한 나의 충고는 그들이 최선을 다하여 하나님의 도우심을 받아 관리 구조를 변경하여야 하며 불가피한 일시적인 충돌을 견뎌내야 한다는 것이다. 그렇지 않고 그들이 아무것도 하지 않는다면 앞으로 정기적인 충돌이 불가피하게 될 것이다. 만일 그가 일시적인 충돌을 견디는 데 성공한다면, 모든 미래의 충돌을 피면하게 될 것이지만, 만일 실패한다면, 그는 새로운 교회를 개척하고 처음부터 성경적으로 할 수 있을 것이다.

비록 고통이 따르지만, 장기적으로 봤을 때 그는 하나님의 나라를 위하여 더 많은 열매를 맺게 될 것이다. 만일 현재 자신의 교회를 관리하는 사람들이 그리스도의 진정한 제자라면, 그에게는 그들이 현재의 구조에 대한 필요한 변화를 가져오게끔 설득할 기회가 있을 것이다.

장로는 다수제인가? (The Plurality of Elders?)

일부 사람들은 성경에서 장로에 대하여 항상 복수상태로 언급했기 때문에 그대로라면, 한 명의 장로/목사/감독이 회중을 인도하는 것은 비성경적인 것이라고 지적하기를 좋아한다. 그러나 내가 보기에 이것은 결정적인 증거가 되지 않는다. 성경은 분명히 특정 도시에서 한 명 이상의 장로가 교회를 감독한다고 언급했지만, 그 장로들이 같은 회중을 공동으로 감독했다고는 말하지 않았다. 예를 들어, 바울이 에베소의 장로들을 청하였을 때(행 20:17을 보라), 그들은 전체 인구가 수천 또는 수만 명의 사람들이 있는 도시에서 왔음이 분명하다(행 19:19을 보라). 따라서, 에베소에는 많은 무리들이 있었을 것이며 매 장로마다 하나의 가정교회를 감독했을 가능성이 매우 높다.

성경에는 하나님이 어떤 위원회를 부르셔서 일을 시키신 사례가 없다. 그분께서 이스라엘을 애굽에서 구원하시고자 하셨을 때, 그분은 한 사람, 모세를 부르시고 지도자로 세우셨다. 다른 사람들은 모세를 돕기 위해 부르심을 받았지만, 모두 그에게 종속되었고, 모세와 같이, 그들도 각각 특정 하위 그룹을 책임지고 있었다. 이 양식은 성경에서 반복적으로 나타난다. 하나님은 이루시고자 하는 일이 있을 때, 한 사람을 부르시며, 다른 사람을 부르셔서 그 사람을 돕게 한다.

따라서 하나님은 장로 위원회를 부르셔서 스무 명 규모의 매 작은 가정 교회를 모두 감독하게 하실 것 같지 않다. 그것은 분쟁에 유발하는 것처럼 보인다.

이것은 모든 가정 교회는 오직 한 명의 장로에 의해 감독 되어야 한다는 말이 아니라, 교회에 한 명 이상의 장로가 있으면, 젊고 영적으로 덜 성숙한 장로(들)은 가장 나이가 많고 영적으로 성숙한 장로에게 복종해야 한다는 말이다. 성경적으로, 신학교가 아닌, 교회가 젊은 목사/장로/감독들을 훈련하는 장소가 되어야 하며, 한 가정교회에 여러 명의 장로/목사/감독이 있고 영적으로 미숙한 장로가 성숙한 장로의 제자 훈련을 받는 것이 충분히 가능하고 바람직할 수 있다.

나는 “같은 지위”의 장로들에 의해 감독 되는 교회에서도 이런 현상이 있음을 발견했다. 거기에는 항상 다른 장로들에게 존중받는 한 장로가 있었거나 다른 장로들이 수동적인 반면 지배적인 한 명의 장로가 있었다. 그렇지 않으면 결국 분쟁이 일어날 수밖에 없다. 사실, 위원회에서조차 항상 한 명의 의장을 선출한다. 같은 지위의 사람들이 어떤 일을 할 때에도, 한 명의 지도자가 반드시 있어야 한다는 인식을 하게 된다. 교회에서도 마찬가지이다.

또한, 디모데전서 3:4-5에서 바울은 장로의 책임을 아버지의 책임에 비교했다. 장로들은 반드시 자기 집을 잘 다스려야 한다. 그렇지 않으면 그들은 교회를 관리할 자격이 없다. 그러나 같은 지위의 두 아버지가 어떻게 한 가정을 다스릴 수 있겠는가? 나는 분명히 문제가 생길 것으로 생각한다.

장로/목사/감독들은 더 넓은 범위 지역의 지체들에 의해 서로 연결되어야 한다. 그래야만 동료 장로들 사이에 상호 책임을 지고 문제가 생겼을 때 서로 도울 수 있다. 바울은 “장로의 회”(딤전 4:14을 보라)를 언급한 적이 있는데, 그것은 장로들의 모임이 틀림없으며, 가능하게 사역의 은사를 가진 다른 사람들도 있었을 것이다. 만일 설립 사도가 있으면 그는 장로의 오류로 말미암아 생긴 지역교회의 문제들을 해결하는 것을 도울 수 있다. 제도적 교회의 목사가 타락하면, 교회의 구조 때문에 항상 큰 문제가 발생한다. 거기에는 건물과 각종 프로그램들을 유지해야 하는 문제가 있다. 그러나 가정교회는 즉시 해산시킬 수 있으며 회원들은 다른 모임에 참여하면 된다.

봉사할 수 있는 권한(Authority to Serve)

하나님은 목사에게 교회에서의 영적 및 관리 권한을 부여하셨지만, 그에게 자신의 양떼를 지배할 수 있는 권한은 부여하시지 않았다. 목사는 그들의 주님이 아니며 예수님만이 그들의 주님이시다. 그들은 목사의 양떼가 아닌 하나님의 양떼이다.

너희 중에 있는 하나님의 양 무리를 치되 억지로 하지 말고 하나님의 뜻을 따라 자원함으로 하며 더러운 이득을 위하여 하지 말고 기꺼이 하며 맡은 자들에게 주장하는 자세를 하지 말고 양 무리의 본이 되라 그리하면 목자장이 나타나실 때에 시들지 아니하는 영광의 관을 얻으리라(벧전 5:2, 강조 추가).

각 목사는 그리스도의 심판대 앞에서 자신의 사역에 대하여 언젠가 회계하여야 할 것이다.

또한, 재정적인 문제에 있어서, 목사/장로/감독은 독립적으로 행동하지 말아야 한다. 교회에서 어떤 이유로 정기적으로 또는 간헐적으로 모금하고 있다면, 교회 내의 다른 지체들이 재정을 책임져야 한다. 그래야만 헌금을 관리하는 것에 대한 불신이 생기지 않을 수 있다(고후 8:18-23을 보라). 재정을 맡은 사람들은 선출하거나 임명할 수 있다.

장로에 대한 지급(Paying Elders)

장로/감독/목사들이 교회에서 전직으로 사역하기 때문에, 성경은 그들이 삯을 받아야 함을 분명하게 밝히고 있다. 바울은 이렇게 썼다.

잘 다스리는 장로들은 배나 존경할 자로 알되 말씀과 가르침에 수고하는 이들에게는 더욱 그리할 것이니라 성경에 일렀으되 곡식을 밟아 떠는 소의 입에 망을 씌우지 말라 하였고 또 일꾼이 그 삯을 받는 것은 마땅하다 하였느니라(딤전 5:17-18).

이 주제는 명확하다. 바울은 심지어 삯이란 단어를 사용한다. 바울의 잘 다스리는 장로들은 배나 존경할 자로 알아야 한다는 말은 앞뒤 문맥을 살펴보면 더 잘 이해할 수 있다. 앞 구절들을 보면, 바울은 도움을 받을 수 없는 과부들을 재정적으로 도와주어야 할 교회의 책임을 명백하게 썼으며, “참 과부인 과부를 존대하라”(딤전 5:3-16을 보라)라는 같은 표현으로 쓰기 시작하였다. 따라서 이 문맥을 보았을 때 “존대하라”는 표현은 재정적으로 지원하는 것을 의미한다. 잘 다스리는 장로들은 배나 존경할 자로 여김을 받아야 하며, 적어도 과부에게 지원하는 것의 두 배는 받아야 하며 자녀가 있으면 그 이상을 받아야 할 것이다.

세계 각곳의 대부분(심지어 가난한 국가)의 제도적 교회들에서는 목사들을 지원하지만, 전 세계의 많은 가정교회, 특히 서방의 가정교회들에서는 지원하지 않는다. 나는 그 이유가 부분적으로는 가정교회에 다니려는 서양 세계의 많은 사람들의 마음 상태가 반역적이고, 그들이 이 세상에서 요구가 가장 적은 기독교 형식을 찾으려 하기 때문이라고 믿는다. 그들은 제도적 교회의 속박에서 벗어나기 위해 가정교회에 다닌다고 말하지만, 실제로 그들은 그리스도께 대한 모든 헌신에서 벗어나려고 한다. 그들은 아무런 재정적인 헌신도 요구하지 않는, 그리스도께서 제자들에게 기대하신 것과는 매우 대조적인 교회를 찾았다. 보물을 하늘에 쌓아 두지 않고 땅에 쌓아 두며 재물을 하나님으로 섬기는 사람은 그리스도의 참된 제자가 아니다(마 6:19-24; 눅 14:33을 보라). 만일 한 사람의 기독교 신앙이 돈에 대한 영향력을 잃는다면, 그 사람은 그리스도인이 아니다.

성경적이라고 주장하는 가정교회는 목사들을 지원할 뿐 아니라, 가난한 자들을 돌봐주고 선교사역에 후원해 주어야 한다. 그들은 재정적인 방면에 있어서, 제도적 교회를 훨씬 능가해야 한다. 왜냐하면 그들에게는 지불이 필요한 건물과 프로그램을 위한 직원들이 없기 때문이다. 한 명의 목사를 지원하기 위해 열 명의 신자가 십일조를 내면 된다. 소득의 20%를 헌금하는 열 명의 신자는 한 명의 목사와 한 명의 선교사를 목사와 같은 수준에서 지원할 수 있다.

목사는 무엇을 하는가?( What do Pastors do?)

교회의 평범한 출석자에게 “다음과 같은 일들은 누구의 직업인가?”고 묻는다고 상상해보자.

누가 구원받지 못한 사람들에게 복음을 들려주고 거룩한 삶을 살고 기도해야 하는가? 누가 다른 신자들을 권계하고 격려하고 병든 자를 방문하고 안수하고 치유해줘야 하는가? 누가 다른 사람의 짐을 함께 져야 하는가? 누가 지체를 위하여 은사를 사용해야 하는가? 누가 자기를 부인하고 하나님의 나라를 위하여 희생하는가? 누가 제자를 삼고 세례를 주고 그리스도의 계명을 가르쳐 지키게 하는가?

많은 교회에 출석하는 사람들은 주저함이 없이 “이 모든 것은 목사의 책임이다”라고 말할 것이다. 하지만 진짜 그럴까?

성경에 따르면, 모든 신자는 구원받지 못한 사람들에게 복음을 전해야 한다.

너희 마음에 그리스도를 주로 삼아 거룩하게 하고 너희 속에 있는 소망에 관한 이유를 묻는 자에게는 대답할 것을 항상 준비하되 온유와 두려움으로 하고(벧전 3:15).

모든 신자는 거룩한 삶을 살아야 한다.

오직 너희를 부르신 거룩한 이처럼 너희도 모든 행실에 거룩한 자가 되라 기록되었으되 내가 거룩하니 너희도 거룩할지어다 하셨느니라(벧전 1:15-16).

모든 신자는 기도하여야 한다.

항상 기뻐하라 쉬지 말고 기도하라(살전 5:16-17).

모든 신자는 다른 신자를 권계하고 격려하고 도와주어야 한다.

또 형제들아 너희를 권면하노니 게으른 자들을 권계하며 마음이 약한 자들을 격려하고 힘이 없는 자들을 붙들어 주며 모든 사람에게 오래 참으라(살전 5:14, 강조 추가).

모든 신자는 병든 자를 방문하여야 한다.

헐벗을 때에 옷을 입혔고 병들었을 때에 돌보았고 옥에 갇혔을 때에 와서 보았느니라(마 25:36).

더 많은 책임(More Responsibilities)

하지만 그것이 전부가 아니다. 모든 신자는 병든 자에게 안수하고 치유하여 한다.

믿는 자들에게는 이런 표적이 따르리니 곧 그들이 내 이름으로 귀신을 쫓아내며 새 방언을 말하며 뱀을 집어올리며 무슨 독을 마실지라도 해를 받지 아니하며 병든 사람에게 손을 얹은 즉 나으리라 하시더라(막 16:17, 강조 추가).

모든 신자는 지체들의 짐을 서로 져야 한다.

너희가 짐을 서로 지라 그리하여 그리스도의 법을 성취하라(갈 6:2).

모든 신자는 다른 사람을 위하여 자신의 은사를 사용해야 한다.

우리에게 주신 은혜대로 받은 은사가 각각 다르니 혹 예언이면 믿음의 분수대로, 혹 섬기는 일이면 섬기는 일로, 혹 가르치는 자면 가르치는 일로, 혹 위로하는 자면 위로하는 일로, 구제하는 자는 성실함으로, 다스리는 자는 부지런함으로, 긍휼을 베푸는 자는 즐거움으로 할 것이니라(롬 12:6-8).

모든 신자는 자기를 부인하고 복음을 위해서 희생하여야 한다.

무리와 제자들을 불러 이르시되 누구든지 나를 따라오려거든 자기를 부인하고 자기 십자가를 지고 나를 따를 것이니라 누구든지 자기 목숨을 구원하고자 하면 잃을 것이요 누구든지 나와 복음을 위하여 자기 목숨을 잃으면 구원하리라(막 8:34-35, 강조 추가).

그리고 모든 신자들은 제자를 삼고 세례를 베풀어야 하며 그들을 가르쳐 그리스도의 계명을 지키게 해야 한다.

그러므로 누구든지 이 계명 중의 지극히 작은 것 하나라도 버리고 또 그같이 사람을 가르치는 자는 천국에서 지극히 작다 일컬음을 받을 것이요 누구든지 이를 행하며 가르치는 자는 천국에서 크다 일컬음을 받으리라(마 5:19, 강조 추가).

때가 오래 되었으므로 너희가 마땅히 선생이 되었을 터인데 너희가 다시 하나님의 말씀의 초보에 대하여 누구에게서 가르침을 받아야 할 처지이니 단단한 음식은 못 먹고 젖이나 먹어야 할 자가 되었도다(히 5:12, 강조 추가).

그러므로 너희는 가서 모든 민족을 제자로 삼아 아버지와 아들과 성령의 이름으로 세례를 베풀고 내가 너희에게 분부한 모든 것을 가르쳐 지키게 하라 볼지어다 내가 세상 끝날까지 너희와 항상 함께 있으리라 하시니라(마 28:19-20, 강조 추가).[2]

이러한 책임은 모든 신자에게 다 주어진 것이다. 그러나 대부분의 교회 출석자들은 이런 일들은 단지 목사들에게만 주어진 것이라고 생각한다! 그 이유는 아마도 목사 스스로 너무 자주 이런 일들은 전적으로 자신의 책임이라고 생각하기 때문일 것이다.

그렇다면 목사는 무엇을 해야 하는가?(So What are Pastors Supposed to do?)

만일 이러한 책임들이 모든 신자에게 주어졌다면, 목사는 무엇을 해야 할까? 간단히 말해서, 그들은 거룩한 신자들이 그런 일들을 할 수 있도록 세워주기 위해 부르심을 받았다(엡 4:11-12을 보라). 그들은 거룩한 신자들이 그리스도의 모든 계명을 지키게 하기 위해(마 28:19-20을 보라) 교훈과 본을 통하여 가르치도록 부르심을 받았다(딤전 3:2; 4:12-13; 5:17; 딤후 2:2; 3:16-4:4; 벧전 5:1-4을 보라).

성경은 이것에 대해 더 이상 명확할 수가 없다. 목사의 성경적인 역할은 주일 아침 예배에 최대한 많은 사람들을 모아놓는 것이 아니라 “각 사람을 그리스도 안에서 온전하게 세워가는 것”(골 1:28)이다. 성경적인 목사는 사람들의 귀를 자극하는 것이 아니라(딤후 4:3을 보라), 하나님의 말씀에 근거하여 사람들을 가르치고, 훈련시키고, 권면하고, 경책하고, 바로 잡고, 책망한다(딤후 3:16-4:4을 보라).

바울은 디모데전서에서 한 사람이 목사의 직분을 감당하기 위한 일부 자격 조건을 나열하였다. 열다섯 가지 중의 열네 가지는 성품에 관련된 것인데 이것은 모범이 되는 삶이 가장 중요함을 보여준다.

미쁘다 이 말이여, 곧 사람이 감독의 직분을 얻으려 함은 선한 일을 사모하는 것이라 함이로다 그러므로 감독은 책망할 것이 없으며 한 아내의 남편이 되며 절제하며 신중하며 단정하며 나그네를 대접하며 가르치기를 잘하며 술을 즐기지 아니하며 구타하지 아니하며 오직 관용하며 다투지 아니하며 돈을 사랑하지 아니하며 자기 집을 잘 다스려 자녀들로 모든 공손함으로 복종하게 하는 자라야 할지며 (사람이 자기 집을 다스릴 줄 알지 못하면 어찌 하나님의 교회를 돌보리요) 새로 입교한 자도 말지니 교만하여져서 마귀를 정죄하는 그 정죄에 빠질까 함이요 또한 외인에게도 선한 증거를 얻은 자라야 할지니 비방과 마귀의 올무에 빠질까 염려하라(딤전 3:1-7).

이러한 자격 조건들과 제도적 교회에서 종종 새로운 목사를 찾을 때 명시하는 조건들을 비교해보면 많은 교회들의 주요 문제가 보인다. 그들은 직원 관리일꾼/즐겁게 해주는 사람/연설을 짧게 하는 사람/행정가/심리학자/활동 및 프로그램이 감독/모금 전문가/인맥이 넓은 사람/불평이 없는 사람을 찾고 있다. 그들은 “교회의 사역을 끌어갈” 사람을 찾고 있다. 그러나, 성경적인 감독은 무엇보다도 좋은 성품을 가진 그리스도께 헌신된 진정한 일꾼이어야 한다. 왜냐하면 그의 목표는 자신과 같은 사람을 만들어 내는 것이기때문이다. 그는 그의 무리에게 이렇게 말할 수 있어야 한다. “내가 그리스도를 본받는 자가 된 것 같이 너희도 나를 본받는 자가 되라”(고전 11:1).

목사의 직분에 관한 진일보의 연구를 위하여 사도행전 20:28-31; 디모데전서 5:17-20; 및 디도서 1:5-9을 보라.

집사의 직분(The Office of Deacon)

끝으로, 나는 집사에 대한 언급을 조금 하겠다. 집사의 직분은 지역교회에서 다섯 가지 사역의 은사에 속하지 않는 유일한 직분이다. 집사는 장로처럼 교회에서 관할 권한이 없다. 집사로 번역된 헬라어 단어는diakonos인데 문자적인 의미는 “종”이다.

예루살렘 교회에서 과부들을 구제하는 일에 임명된 일곱 명의 남자들은 최초의 집사로 간주된다(행 6:1-6을 보라). 그들은 교회 회중에 의해 택함을 받고 사도들에 의해 임명되었다. 그들 중 적어도 두 사람, 빌립과 스데반은 나중에 하나님의 의해 능력 있는 복음 전도자로 세움을 받았다.

디모데전서 3:8-13과 빌립보서 1:1에도 집사에 대한 언급이 있다. 분명한 것은, 이 직분은 남자와 여자가 모두 맡을 수 있다(딤전 3:11을 보라).

[1]이것은 “예수 그리스도의 제자를 삼기 위함이다”라는 것의 다른 표현일 뿐이다.

[2]만일 예수님의 제자들이 그들의 제자들도 그분께서 그들에게 명하신 모든 것을 지키게끔 가르쳤다면, 그들도 결국 그들의 제자들에게 제자를 삼고 세례를 베풀고 그리스도의 계명을 가르쳐 지키게 했을 것이다. 그러므로 제자를 삼고 세례를 베풀고 가르쳐 지키게 하는 것은 모든 제자들이 따라야 할 영원한 계명이다.

Ariko umuntu wese muri twe yahawe ubuntu nk’uko urugero rw’impano ya Kristo ruriBut to each one of us grace was given according to the measure of Christ’s gift….Nuko aha bamwe kuba intumwa ze, n’abandi kuba abahanuzi, n’abandi kuba ababwirizabutumwa bwiza, n’abandi kuba abungeri n’abigisha, kugira ngo abera batunganirizwe rwose gukora umurimo wo kugabura iby’Imana no gukomeza umubiri wa Kristo, kugeza ubwo twese tuzasohora kugira ubumwe bwo kwizera no kumenya Umwana w’Imana, kandi kugeza ubwo tuzasohora kuba abantu bashyitse bageze ku rugero rushyitse rw’igihagararo cya Kristo (Ef. 4:7, 11-13).

Imana yashyize bamwe mu Itorero, ubwa mbere intumwa, ubwa kabiri abahanuzi, ubwa gatatu abigisha, maze ishyiraho abakora ibitangaza n’abahawe impano zo gukiza indwara, n’abahawe gufasha abandi, n’abahawe gutwara, n’abahawe kuvuga indimi nyinshi (1 Kor. 12:28).

Impano z’umurimo, nk’uko zikunze kwitwa, ni imihamagaro n’ubushobozi butandukanye buhabwa abizera bamwe bubashoboza guhagarara mu murimo wo kuba intumwa, abahanuzi, ababwirizabutumwa bwiza, abungeri n’abigisha. Nta n’umwe ushobora kwishyira muri iyi myanya. Ahubwo umuntu agomba guhamagarwa n’Imana kandi agahabwa impano na yo.

Birashoboka ko umuntu umwe ashobora kugira imihamagaro irenze umwe muri iyi uko ari itanu, ariko hari bimwe bishobora kubangikanwa n’ibindi bitabangikanwa. Urugero umuntu ashobora guhamagarwa nk’umwungeri n’umwigisha cyangwa nk’umuhanuzi n’umwigisha. Nyamara biragoye ko umuntu ahamagarwa nk’umwungeri n’umubwirizabutumwa bwiza bitewe n’uko gusa umurimo w’ubwungeri usaba ko umuntu aguma ahantu hamwe akita ku mukumbi waho, bityo rero ntiyasohoza umurimo w’umubwirizabutumwa bwiza ugomba guhora ari mu ngendo.

Nubwo iyi mihamagaro uko ari itanu ifite impano zihariye kubw’impamvu zitandukanye, yose yahawe itorero kubw’intego imwe rusange–kugira ngo “abera batunganirizwe rwose gukora umurimo wo kugabura iby’Imana” (Ef. 4:12).[1] Intego ya buri mukozi w’Imana yari ikwiye kuba iyo guha abantu batunganye (ni cyo ijambo “abera” risobanura) ubushobozi bwo gukora umurimo w’Imana. Ariko kenshi na kenshi ahubwo, abari mu murimo bakora nk’aho batahamagariwe gutegurira abera gukora umurimo w’Imana, ahubwo basa nk’aho bahamagariwe gushimisha abanyamubiri bicaye mu materaniro–amateraniro y’itorero. Buri muntu wese wahamagawe muri umwe muri iyi mihamagaro agomba guhora asuzuma uruhare rwe mu “gutunganyiriza rwose abera umurimo wo kugabura iby’Imana.” Buri mukozi w’Imana agenje atyo, abenshi bakuraho ibikorwa byinshi byitirirwa “umurimo w’Imana” mu mafuti.

Mbese Impano z’Umurimo Zimwe Zari Iz’Itorero Rya Mbere Gusa?

(Were Some Ministry Gifts Only for the Early Church?)

Mbse izi mpano z’umurimo zizahabwa itorero kugeza ryari? Yesu azazitanga igihe cyose abera be bazaba bagikeneye gutunganirizwa umurimo wo kugabura iby’Imana, kandi ibyo ni ukugeza nibura igihe azagarukira. Itorero rihora ryunguka abakristo bashya bavuka baba bakeneye gukura, kandi natwe twese tuba dufite ahantu tugikeneye gukura mu by’Umwuka.

Ikibabaje ni uko hari abavuga bemeza ko muri iki gihe hariho imihamagaro y’uburyo bubiri gusa–abungeri n’ababwirizabutumwa–nk’aho Imana yahinduye umugambi wayo. Oya, turacyakeneye intumwa, abahanuzi n’abigisha nk’uko itorero rya mbere ryari ribakeneye. Impamvu tutakibona cyane impano nk’izi mu itorero hirya no hino mu isi ni uko gusa izi mpano Yesu aziha itorero rye, ntabwo aziha ingirwa torero ry’abatejejwe rikwiza ubutumwa bw’ibinyoma. Mu ngirwa-torero ushobora kuhasanga gusa abagerageza gato gushaka gusohoza umurimo w’imihamagaro imwe n’imwe (cyane cyane abungeri n’abavugabutumwa bake wenda), ariko ntibasa rwose n’abahamagawe n’Imana bagasigwa amavuta y’imihamagaro Yesu aha itorero rye. Nta gushidikanya ko badatunganyiriza abera umurimo wo kugabura iby’Imana, kuko ubutumwa babwiriza butera imbuto zo gukiranuka, ahubwo bushuka abantu bugatuma bibwira ko bababariwe. Kandi abo bantu ntibifuza gutunganirizwa kugabura iby’Imana. Nta gitekerezo bagira cyo kwiyangango bikorere imisaraba yabo.

Umenya Ute Niba Warahamagawe?

(How do You Know if You are Called?)

Umuntu amenya ate niba afite umwe muri iyi mihamagaro mu itorero? Mbere na mbere azuyumvamo uwo muhamagaro uturutse ku Mana. Azumva afite umutwaro wo gukora umurimo runaka. Ibi birenze kureba ukabona ko hari ikintu gikeneye gukorwa. Ahubwo ni inzara yo mu mutima iturutse ku Mana ihatira umuntu gukora umurimo runaka. Niba koko ari umuntu wahamagawe, ntashobora gutuza ataratangira gusohoza umuhamagaro we. Ibi ntaho bihuriye no gushyirwaho n’umuntu cyangwa komite y’itorero. Imana ni yo ihamagara.

Icya kabiri, umuntu wahamagawe koko, yisanga Imana yaramuteguriye uwo murimo yamuhamagariye. Buri muhamagaro muri iyi uko ari itanu ufite amavuta y’ibitangaza agendana na wo abashisha umuntu gukora icyo Imana yamuhamagariye gukora. Umuhamagaro uzana n’amavuta. Iyo nta mavuta nta n’umuhamagaro uba uhari. Umuntu ashobora kwifuza gukora umurimo runaka, akajya mu ishuri rya Bibiliya akamara imyaka ine yiga yitegurira uwo murimo, ariko adafite amavuta y’Imana, nta mahirwe aba afite yo kugera ku ntego nyabyo.

Icya gatatu, abona Imana imukinguriye umuryango w’uburyo bwo kugira ngo akoreshe impano ze zihariye. Icyo ni cyo gihe cye cyo kugaragaza ubwizerwa bwe, kandi amaherezo akingurirwa umuryango mugari kurushaho, agahabwa n’inshingano zirushijeho ndetse n’impano.

Iyo umuntu atigeze yiyumvamo guhatwa n’Imana mu mutima no kumva ahamagarirwa umwe muri iyi mirimo itanu, cyangwa akabona nta mavuta adasanzwe yibonaho mu gukora umurimo w’Imana runaka, cyangwa niba nta nta n’uburyo yigeze abona bwo gukoresha impano yibwira ko afite, uwo muntu ntakwiye kugerageza kuba icyo Imana itashatse ko aba cyo. Ahubwo agomba gushaka kureba uko yabera umugisha itorero rye asengeramo, n’aho atuye, ndetse n’aho akorera. Nubwo atahamagariwe umwe muri iriya mirimo uko ari “itanu” , yahamagariwe gukora akoresha impano Imana yamuhaye, kandi agomba guharanira kugaragaza ubwizerwa.

Nubwo ibyanditswe bivuga imihamagaro itanu, ntibishatse kuvuga ko buri muntu wese uri mu muhamagaro runaka azagira umurimo umuranga. Pawulo yanditse ko hariho “uburyo bwinshi bwo kugabura iby’Imana” (1 Kor. 12:5), ku buryo bishoboka ko abakozi b’Imana b’uburyo butandukanye bashobora gukora umurimo umwe. Ikindi kandi, bisa nk’aho hariho inzego zitandukanye zo gusigwa amavuta muri iyo mihamagaro, nicyo gituma rero dushobora gushyira ibyiciro muri buri murimo dukurikije urwego rwo gusigwa amavuta. Urugero, hari abigisha bamwe usanga basa nk’aho basizwe amavuta kurusha abandi bigisha. Ni na cyo kimwe ku zindi mpano z’umurimo. Jye nizera ko buri mukozi w’Imana hari ibintu ashobora gukora bigatuma arushaho kugira amavuta mu murimo we, nko kuba umwizerwa igihe kirekire no kwiyegurira Imana wese.

Reka Turebe Neza Umuhamagaro w’Intumwa

(A Closer Look at the Office of Apostle)

Ijambo ry’Ikigiriki rivuga intumwa ni apostolos kandi risosobanura “uwoherejwe.” Intumwa nyakuri yo mu Isezerano Rishya ni umwizera woherejwe n’Imana ahantu runaka hamwe cyangwa henshi kugira ngo ahashyire amatorero. Agashyiraho urufatiro rw’umwuka rw’ “inzu” y’Imana; twamugereranya n’ “umwubakisha mukuru upatana amazu,” nk’uko Pawulo, na we ubwe kandi akaba intumwa, yanditse ati:

Kuko twembi Imana ari yo dukorera na mwe mukaba umurimo w’Imana n’inzu yayo. Nk’uko ubuntu bw’Imana nahawe bungana, nashyizeho urufatiro nk’umwubakisha mukuru w’ubwenge, undi yubakaho (1 Kor. 3:9-10a).

“Umwubakisha mukuru w’ubwenge,” cyangwa umwubakisha upatana, ahagarikira ubwubatsi kuva butangiye kugeza burangiye–we aba afite iyerekwa ry’inyubako yuzuye neza. Ntabwo we ari umutekinisiye nk’umufundi cyangwa uwubaka sharupante. Ashobora na we kuba yakubaka amatafari cyangwa agashyiraho sharupante, ariko wenda ntiyabikora neza nk’abo batekinisiye. Nuko rero n’intumwa iba ifite ubushobozi bwo gukora umurimo w’umwungeri cyangwa uw’umubwirizabutumwa, ariko kumara gusa igihe runaka mu gihe atangiza itorero. (Intumwa Pawulo ubusanzwe yamaraga ahantu igihe kiri hagati y’amezi atandatu n’imyaka itatu).

Intumwa ibyayo cyane cyane ni ugutangiza amatorero hanyuma akayahagarikira kugira ngo akomeze agume ku murongo Imana iyashakaho. Intumwa ni yo ifite inshingano yo gushyiraho abakuru b’itorero/abapastori/abepiskopi kugira ngo baragire buri torero atangije (reba Ibyak. 14:21-23; Tito 1:5).

Intumwa z’Ukuri n’iz’ibinyoma

(True and False Apostles)

Bigaragara ko abakozi b’Imana bamwe muri iki gihe, kubera gushaka kugira imbaraga mu matorero, bihuta cyane gutangaza ko bafite umuhamagaro wo kuba intumwa, ariko abenshi baba bafite ikibazo gikomeye. Mu gihe nta torero na rimwe bigeze batangiza (cyangwa wenda bakaba baratangije itorero rimwe cyangwa abiri) kandi bakaba nta n’impano cyangwa amavuta y’intumwa nk’iyo Bibiliya ivuga, nta kindi bakora uretse gushaka abapastori b’abemera gato babareka bakagira ubutware ku matorero yabo. Niba uri umupastori, ntugashukwe n’abo bishyira hejuru gusa, intumwa z’ibinyoma zuzuye inyota y’ubutegetsi. Ubusanzwe ayo ni amasega yambaye uruhu rw’intama. Akenshi nta kindi baba bakurikiye ni amafaranga. Bibiliya iratuburira ku ntumwa nk’izo z’ibinyoma (reba 2 Kor. 11:13; Ibyah. 2:2). Niba barinda kukwibwirira ubwabo ko ari intumwa, wenda icyo ni na cyo kimenyetso cy’uko batari intumwa. Ubundi imbuto zabo zakagombye kwivugira.

Umupastori utangiza itorero rye akarigumamo akariyobora imyaka n’imyaka, uwo si intumwa. Abapastori nk’abo, wenda, bakwitwa “abapastori -ntumwa” kuko baba baritangirije amatorero yabo. Ariko na none ntibaba bahagaze mu muhamagaro w’intumwa kuko intumwa ikomeza kugenda itangiza amatorero.

“Umumisiyoneri”, nk’uko bakunze kwitwa muri iki gihe, nyawe watumwe n’Imana kandi wasizwe amavuta, umuhamagaro w’ibanze ukaba uwo gushinga amatorero, ni we uba ari mu murimo w’intumwa koko. Ku rundi ruhande, abamisiyoneri bakora umurimo wo gushyiraho amashuri ya Bibiliya no gutoza abapastori ntabwo baba ari intumwa ahubwo ni abigisha.

Umurimo w’intumwa nyayo urangwa n’ibimenyetso n’ibitangaza, kandi ibyo biramufasha cyane mu gutangiza amatorero. Pawulo yaranditse ati:

Dore za ntumwa zikomeye cyane ntacyo zandushije, nubwo nta cyo ndi cyo. Ni ukuri nakoze ibimenyetso byerekana ko ndi intumwa, mbikorera hagati yanyu nihangana cyane, ari byo bitangaza n’ibimenyetso n’imirimo ikomeye (2 Kor. 12:11b-12).

Iyo umuntu adafite ibimenyetso n’ibitangaza biherekeje umurimo we, ubwo si intumwa. Biragaragara ko intumwa nyakuri zidakunze kuboneka, kandi ntiziba mu ngirwatorero ritejejwe ry’ubutumwa bw’ikinyoma. Cyane cyane nkunze kubasanga ahantu mu isi hakiri isugi mu buryo bw’ubutumwa bwiza.

Urwego rukuru rw’Intumwa

(The High Rank of the Apostle)

Ahantu habiri hari urutonde rw’impano z’umurimo mu Isezerano Rishya, hombi hashyira intumwa ku mwanya wa mbere, icyo kikerekana ko uwo ari wo muhamagaro usumba iyindi (reba Ef. 4:11; 1 Kor. 12:28).

Nta n’umwe utangira umurimo we ari intumwa. Umuntu arashyira agahamagarirwa kuba intumwa, ariko si byo atangirana. Agomba kubanza akagaragaza ko ari umwizerwa akamara imyaka runaka abwiriza anigisha, hanyuma, amaherezo, akazahagarara mu murimo Imana yamuteguriye. Pawulo yahamagawe akiri mu nda ya nyina kuzaba intumwa, ariko yamaze imyaka myinshi ari mu murimo mbere yuko ahagarara muri uwo muhamagaro (reba Gal. 1:15-2:1). Mu byukuri yatangiye nk’umwigisha n’umuhanuzi (reba Ibyak. 13:1-2), nuko nyuma aza kuzamurwa ku rwego rw’intumwa igihe yoherezwaga n’Umwuka Wera (reba Ibyak 14:14).

Tubona izindi ntumwa uretse Pawulo na ba bandi cumi na babiri ba mbere mu Ibyak 1:15-26; 14:14; Rom. 16:7; 2 Kor. 8:23; Gal. 1:17-19; Fili. 2:25 no mu 1 Tes. 1:1 na 2:6. (Ijambo ryasobanuwe intumwa mu 2 Kor. 8:23 no mu Fili. 2:25 ni ijambo ry’Ikigiriki apostolos.) Ibi bivuguruza ya myizerere ivuga ko kuba intumwa byagarukiye kuri ba bandi cumi na babiri.

Ariko intumwa cumi n’ebyiri gusa ni zo zashyirwa mu rwego rw’abitwa “Intumwa z’Umwana w’intama,” kandi abo cumi na babiri ni bo bonyine bazagira umwanya w’umwihariko muri ya myaka igihumbi y’ingoma ya Kristo (reba Mat. 19:28; Ibyah. 21:14). Ntitugikeneye intumwa nka Petero, Yakobo na Yohana bavuganaga n’Imana mu buryo bw’umwihariko kugira ngo bandike Bibiliya, kuko ihishurirwa rya Bibiliya ryuzuye neza. Nyamara ariko muri iki gihe turacyakeneye intumwa zishinga amatorero mu mbaraga z’Umwuka Wera, nk’uko Pawulo n’izindi ntumwa bagiraga, nk’uko bivugwa mu gitabo cy’Ibyakozwe n’Intumwa.

Umurimo w’Umuhanuzi

(The Office of Prophet)

Umuhanuzi ni umuntu uhabwa ihishurirwa ry’indengakamere akavuga abwirijwe n’Imana. Ubusanzwe akoreshwa kenshi mu mpano y’umwuka yo guhanura, kimwe no mu mpano zo guhishurirwa: ijambo ry’ubwenge, ijambo ryo kumenya, no kurobanura imyuka.

Buri mwizera wese ashobora gukoreshwa n’Imana mu mpano y’ubuhanuzi uko Umwuka ashatse, ariko ibyo ntibimuhindura umuhanuzi. Umuhanuzi mbere na mbere ni umukozi w’Imana ushobora kubwiriza cyangwa kwigisha ari mu mavuta y’Imana. Bitewe n’uko umuhamagaro w’umuhanuzi ari wo uza ubwa kabiri mu mihamagaro iruta iyindi (reba uko ikurikirana mu 1 Kor. 12:28), n’umukozi w’Imana wiyeguriye Imana utagira akandi kazi akora ntiyahabwa inshingano z’umuhanuzi ataramara imyaka ari umukozi w’Imana. Iyo ahagaze muri uwo muhamagaro, agira ubushobozi ndengakamere bugendana na wo.

Abagabo babiri bitwa abahanuzi mu Isezerano Rishya ni Yuda na Sila. Dusoma mu gitabo cy’Ibyakozwe 15:32 ko batanze ubuhanuzi burebure mu itorero ry’Antiyokiya:

Yuda na Sila kuko nab o bari abahanuzi, bahugūza baene Data amagambo menshi barabakomeza.

Urundi rugero rw’umuhanuzi mu Isezerano Rishya ni Agabo. Mu gitabo cy’Ibyakozwe 11:27-28 dusoma ngo:

Muri iyo minsi abahanuzi bava i Yerusalemu, bajya muri Antiyokiya. Nuko umwe muri bo witwaga Agabo, arahaguruka arahanura abwirijwe n’Umwuka ati “Inzara nyinshi izatera mu isi yose.” Ni yo yateye ku ngoma y’umwami Kilawudiyo.

Urabona ko Agabo yahawe ijambo ry’ubwenge–hari ikintu yahishuriwe cyo mu bihe bizaza. Birumvikana, Agabo ntiyashoboraga kumenya buri kintu cyose kizaba mu bihe bizaza, yamenyaga gusa icyo Umwuka Wera ashatse kumuhishurira.

Mu gitabo cy’Ibyakozwe 21:10-11, hari urundi urugero rw’aho ijambo ry’ubwenge rikorera muri Agabo. Icyo gihe cyo byari kubw’umuntu umwe, ari we Pawulo:

Tugitinzeyo iminsi, haza umuhanuzi witwaga Agabo avuye i Yudaya. Ageze aho turi, yenda umushumi wa Pawulo awibohesha amaguru n’amaboko aravuga ati, “Umwuka Wera avuze ngo: ‘Nyir’uyu mushumi ni ko Abayuda bazamubohera i Yerusalemu, bamutange mu maboko y’abapagani.'”

Mbese Bibiliya mu Isezerano Rishya yemera ko umuntu yasaba abahanuzi bakamugira inama bakamuyobora icyo akwiye gukora? Oya. Impamvu ni uko abizera bose bafite Umwuka Wera ubayobora. Umuhanuzi agomba kuba uwo kwemeza gusa ashimangira ibyo umwizera asanzwe azi ko ari bwo buyobozi bw’Imana mu mu mutima we. Urugero, igihe Agabo yahanuriraga Pawulo, ntiyamuhaye umurongo agomba gukurikiza mu byo yagombaga gukora; yashimangiye gusa ibyo Pawulo yari amaze igihe azi.

Nk’uko twabivuze mbere, Pawulo yari ahagaze mu muhamagaro w’umuhanuzi (n’umwigisha) mbere y’uko ahamagarirwa umurimo w’intumwa (reba Ibyak 13:1). Tuzi ko Pawulo yabonye ihishurirwa riturutse ku Mwami nk’uko Gal. 1:11-12 havuga, kandi yagize n’amayerekwa menshi (reba Ibyak 9:1-9; 18:9-10; 22:17-21; 23:11; 2 Kor. 12:1-4).

Kimwe n’intumwa nyakuri, mu itorero ry’ikinyoma nta bahanuzi nyakuri babamo. Abahanuzi b’ukuri nka Sila, Yuda na Agabo, Itorero ry’ikinyoma ryari kubirukanira kure (kandi ni ko ribigenza). Impamvu ni uko abahanuzi b’ukuri bashobora kuzana ihishurirwa ry’ukuntu Imana ibabajwe n’ubugome bwaryo (nk’uko Yohana yabigenje ku matorero menshi yo muri Asiya mu bice bibiri bibanza by’igitabo cy’Ibyahishuwe). Ibyo itorero ry’ikinyoma ntiribyakira.

Umurimo w’Umwigisha

(The Office of Teacher)

Dukurikije urutonde rwo mu 1 Abakorinto 12:28, umurimo w’umwigisha ni wo muhamagaro wa gatatu mu mihamagaro iruta iyindi. Umwigisha aba afite amavuta ndengakamere yo kwigisha Ijambo ry’Imana. Kuba umuntu yigisha Bibiliya ntibivuze ko ari umwigisha wo mu Isezerano Rishya. Abenshi bigisha bitewe n’uko babikunda gusa cyangwa se kubera ko bumva ko ari ngombwa kubikora, ariko umuntu uhagaze mu muhamagaro w’umwigisha aba afite impano ndengakamere yo kwigisha. Kenshi ahishurirwa Ijambo ry’Imana mu buryo bw’ibitangaza kandi asobanura Bibiliya ku buryo yumvikana neza kandi igashyirwa mu ngiro.

Apolo ni irugero rwiza rwo mu Isezerano Rishya rw’umuntu wahagaze muri uyu muhamagaro. Pawulo yagereranyije umurimo we w’intumwa n’umurimo wa Apolo wo kwigisha muri aya magambo yo mu 1 Abakorinto:

Ni jye wateye imbuto, Apolo na we arazuhīra, ariko Imana ni yo yazikujije….Nashyizeho urufatiro, nk’umwubakisha mukuru w’ubwenge, undi yubakaho (1 Kor. 3:6, 10b).

Apolo, umwigisha, si we wateye imbuto mbere na mbere cyangwa ngo ashyireho urufatiro. Ahubwo yuhīriye imbuto zikimara kumera azuhīza Ijambo ry’Imana kandi azamura ibihome ku musingi wamaze kubakwa.

Apolo anavugwa mu gitabo cy’Ibyakozwe 18:27:

Ashatse [Apolo] kwambuka ngo ajye muri Akaya, bene Data baramukomeza, bandikira abigishwa ngo bamwakireNawe asohoyeyo, ubuntu bw’Imana bumutera gufasha cyane abizeye, kuko yatsindiraga Abayuda cyane imbere y’abantu, abereka mu byanditswe yuko Yesu ari we Kristo.

Urabona ko Apolo “yafashije cyane” abantu bari bamaze guhinduka Abakristo kandi inyigisho ze bavugaga ko “zifite imbaraga.” Inyigisho zisize amavuta iteka ziba zifite imbaraga.

Umurimo wo kwigisha ufite umumaro cyane ku itorero kuruta no gukora ibitangaza cyangwa impano zo gukiza indwara. Ni cyo gituma kwigisha ari byo biza mbere y’izo mpano muri rwa rutonde rwo mu 1 Abakorinto 12:28:

Imana yashyize bamwe mu Itorero, ubwa mbere intumwa, ubwa kabiri abahanuzi, ubwa gatatu abigisha, maze ishyiraho abakora ibitangaza, n’abahawe impano zo gukiza indwara.

Ikibabaje usanga akenshi abizera bashishikajwe no kubona indwara zikira kurusha gutega amatwi aho Ijambo ry’Imana ryigishwa neza mu buryo busesuye, ari byo bituma bakura mu mwuka bakagira no gukiranuka mu mibereho yabo.

Bibiliya ivuga ku kubwiriza no kwigisha. Kwigisha cyane cyane bishingira ku bwenge no ku buryo ibintu bigomba gukorwa, naho kubwiriza bijyanye no guhumura amaso bagahishurirwa ibyo batari bazi mu buryo bubakangura mu marangamutima yabo. Umubwirizabutumwa muri rusange arabwiriza. Abigisha n’abungeri bo barigisha. Intumwa zirabwiriza kandi zikigisha. Birababaje ko abizera bamwe bataziagaciro ko kwigisha. Bamwe banibwira ko igihe cyonyine bumva ko umuntu afite amavuta y’Imana ari igihe abwiriza asakuza kandi avuga vuba vuba cyane! Ibyo si ko bimeze.

Yesu ni we rugero rwiza rw’umwigisha usize amavuta. Kwigisha ni byo byari byiganje mu murimo we cyane ku buryo abenshi bamuhamagaraga “Mwigisha” (Mat. 8:19; Mar 5:35; Yoh 11:28).

Ushatse gukomeza kwiga neza iby’abigisha n’inyigisho, wareba Ibyak. 2:42; 5:21, 25, 28, 42; 11:22-26; 13:1; 15:35; 18:11; 20:18-20; 28:30-31; Rom. 12:6-7; 1 Kor. 4:17; Gal. 6:6; Kolo. 1:28; 1 Tim. 4:11-16; 5:17; 6:2; 2 Tim. 1:11; 2:2 na Yak. 3:1. Icyanditswe gisoza uru rutonde kitubwira ko abigisha bazahura n’urubanza rurusha urw’abandi gukomera, ko rero bagomba kwitondera cyane ibyo bigisha. Bagomba kwigisha Ijambo ry’Imana gusa.

Umuhamagaro w’Umubwirizabutumwa bwiza

(The Office of Evangelist)

Umubwirizabutumwa ni umuntu wasizwe amavuta yo kubwiriza ubutumwa bwiza. Ubutumwa atanga buba bugamije gutuma abantu bihana kandi bakizera Umwami Yesu Kristo. Bagendana n’ibitangaza bikurura abatizera bikabemeza ko ibyo umubwirizabutumwa avuga ari ukuri.

Ni yo mpamvu nta gushidikanya ko mu itorero rya mbere harimo ababwirizabutumwa benshi, ariko umuntu umwe ni we uvugwa nk’umubwirizabutumwa mu gitabo cy’Ibyakozwe n’intumwa. Izina rye ni Filipo: “Twinjira mu nzu ya Filipo umubwiriza w’ubutumwa bwiza, n’umwe muri ba bandi barindwi, ducumbika iwe” (Ibyak 21:8).

Filipo yatangiye umurimo we ari umugaragu (cyangwa se wenda “umudiyakoni”) wagaburaga ku meza (reba Ibyak 6:1-6). Yaje kuzamurwa mu ntera ku murimo w’umubwiriza w’ubutumwa bwiza mu gihe cy’itotezwa ry’itorero ryadutse igihe Stefano yicwa ahowe Kristo. Yabanje kubwiriza ubutumwa bwiza i Samariya:

Filipo aramanuka ajya mu mudugudu w’i Samariya, ababwiriza ibya Kristo. Ab’aho benshi baraterana, bumva ibyo Filipo avuga n’umutima uhuye bamwitayeho, bumvise kandi babonye ibimenyetso yakoraga. Kuko benshi muri bo bari bafite abadayimoni babavamo basakuza cyane, n’abari baremaye n’abacumbagira benshi barakizwa. Haba umunezero mwinshi muri uwo mudugudu (Ibyak 8:5-8).

Urabona ko Filipo yari afite ubutumwa bumwe–Kristo. Intego ye yari ugutangira guhindura abantu abigishwa, ni ukuvuga kubahindura abayoboke ba Kristo bamwumvira. Yamamazaga ko Kristo ari we ukora ibitangaza, akamamaza ko ari Umwana w’Imana, Umwami, Umukiza kandi uzagaruka vuba ari Umucamanza. Yahamagariraga abantu kwihana ibyaha bagakurikira Umwami we Yesu.

Kandi urabona ko Filipo yaherekezwaga n’ibitangaza n’ibimenyetso byo gutangira ubuhamya ubutumwa abwiriza ko ari ubw’ukuri. Umuntu uhagaze mu muhamagaro w’umuvugabutumwa asigwa amavuta agahabwa impano zo gukiza indwara n’izindi mpano z’umwuka. Itorero ry’ikinyoma rigira ababwirizabutumwa b’ibibinyoma gusa bamamaza ubutumwa bw’ibinyoma. Muri iki gihe isi yuzuye bene abo babwirizabutumwa, kandi biragaragara ko ubutumwa babwiriza Imana itabutangira ubuhamya mu buryo bw’ibitangaza no gukiza indwara. Impamvu nta yindi ni uko gusa batabwiriza ubutumwa bwayo. Ntibavuga Kristo mu kubwiriza kwabo. Ubusanzwe iyo babwiriza bavuga ku bijyanye n’ibyo abantu bakeneye n’ukuntu Kristo ashobora kubaha ubuzima busagutse, cyangwa bakabwiriza icyitwa agakiza ariko kitarimo kwihana ibyaha. Bayobora abantu mu kintu bita gukizwa ariko kw’ikinyoma gihumuriza abantu gusa ariko kitabageza ku gakiza. Icyo uko kubwiriza kwabo kubyara ni uko abantu baba noneho barushijeho kuba kureyo kuvuka ubwa kabiri, kuko nta mpamvu baba bakibona yo gushaka kwakira icyo bibwira ko bamaze gushyikira. Ababwirizabutumwa nk’abo mu byukuri bafasha ahubwo Satani kubaka ubwami bwe.

Umuhamagaro w’umubwirizabutumwa ntabwo uri ku rutonde rumwe n’indi mihamagaro iri mu 1 Abakorinto 12:28 nk’uko biri mu Abefeso 4:11. Ariko nibwira ko iyo bavuga ku byerekeranye n’ “ibitangaza n’impano zo gukiza indwara” muri kiriya gice baba bavuga umuhamagaro w’ababwirizabutumwa kuko ibyo ni byo byarangaga umurimo wa Filipo umubwirizabutumwa, kandi byanatangira ubuhamya bukomeye umurimo w’ivugabutumwa no ku wundi mubwirizabutumwa uwo ari we wese.

Abenshi bava mu itorero bajya mu rindi biyita ababwirizabutumwa ntabwo mu byukuri baba ari ababwirizabutumwa kuko babwiriza mu nsengero gusa babwiriza Abakristo, kandi nta n’impano zo gukiza indwara n’ibitangaza baba bafite. (Bamwe bavuga ko ngo bafite izo mpano, ariko abo bashobora gushuka ni abantu b’abemera gato gusa. Ibitangaza byabo bikomeye ni abantu bitura hasi nabwo kandi kuko babasunitse bakabagusha.) Abo bakozi b’Imana bahora mu ngendo ahari wenda umuntu yabita abigisha cyangwa se abantu bazi guhugura abandi (reba Rom. 12:8), ariko ntabwo bahagaze mu muhamagaro w’umubwirizabutumwa. Ariko birashoboka na none ko Imana yatangiza umurimo w’umuntu nk’uhugura cyangwa uwigisha, ikaza kumuzamura mu ntera ku muhamagaro w’umubwirizabutumwa.

Ushaka gukomeza kwiga ku byerekeranye n’umuhamagaro w’ivugabutumwa, wasoma Ibyak 8:4-40, ahanditse iby’umurimo wa Filipo. Urahabona ukuntu imihamagaro yose yuzuzanya (reba by’umwihariko imirongo 14-25) n’ukuntu Filipo atabwirije ubutumwa ibiterane by’abantu benshi gusa ahubwo yanayoborwaga n’Imana kubwiriza umuntu umwe (reba Ibyak 8:25-39).

Ababwirizabutumwa bafite inshingano yo kubatiza abo bamaze guhindura, ariko ntabwo ari ngombwa ko ari bo basengera abizera bashya ngo babatizwe mu Mwuka Wera. Iyo ubundi ni inshingano y’intumwa cyangwa abungeri/abakuru b’itorero/abepisikopi.

Umuhamagaro w’Umwungeri

(The Office of Pastor)

Mu bice bibiri bibanza by’iki gitabo nagereranyije inshingano z’umupastori mu buryo bwa Bibiliya n’iz’umupastori uciriritse w’itorero- dini. Ariko haracyari byinshi byo kuvuga ku murimo w’umwungeri.

Kugira ngo dushobore gusobanukirwa neza icyo Bibiliya ivuga ku muhamagaro w’umwungeri, dukwiriye gusobanukirwa amagambo y’ingenzi atatu y’Ikigiriki. Mu Kigiriki ni (1) poimen, (2) presbuteros na (3) episkopos. Asobanurwa (1) umwungeri cyangwa pasitori, (2) umukuru w’itorero, n'(3) umuyobozi cyangwa umwepisikopi.

Ijambo poimen riboneka incuro cumi n’umunani mu Isezerano Rishya kandi risobanura umwungeri incuro cumi n’indwi rigasobanura pasitori incuro imwe. Inshinga ni poimaino, iboneka incuro cumi n’imwe kandi akenshi isobanura kuragira.

Ijambo ry’Ikigiriki presbuteros riboneka incuro mirongo itandatu n’esheshatu mu Isezerano Rishya. Mirongo itandatu muri izo ncuro risobanurwa umukuru cyangwa abakuru.

Hanyuma, ijambo ry’Ikigiriki episkopos riboneka incuro eshanu mu Isezerano Rishya, kandi incuro enye muri izo eshanu risobanura uhagarariye (overseer). Bibiliya yitwa King James irisobanura umwepisikopi (bishop).

Ayo magambo yose uko ari atatu avuga ku mwanya umwe mu itorero, kandi ashobora guhinduranywa rimwe rigakoreshwa mu mwanya w’irindi nta cyo bihinduye. Igihe cyose intumwa Pawulo yashingaga amatorero, yashyiragaho abakuru b’Itorero (presbuteros) akayabasigaho ngo bite ku mukumbi (see Acts 14:23, Tit. 1:5). Inshingano zabo kwari ukuyasigarana nk’abayobozi bayo (episkopos) n’abaragiye (poimaino) umukumbi. Urugero ni mu gitabo cy’Ibyak 20:17 aho dusoma ngo:

Ari I Mileto atumira abakuru b’Itorero [presbuteros] ryo muri Efeso.

Hanyuma Pawulo yabwiye iki abo bakuru b’Itorero?

Mwirinde ubwanyu, murinde n’umukumbi wose Umwuka Wera yabashyiriyeho kuba abarinzi [episkopos], kugira ngo muragire [poimaino] Itorero ry’Imana, iryo yaguze amaraso yayo (Ibyak. 20:28).

Urabona ukuntu aya magambo atatu y’Ikigiriki rimwe rishobora gukoreshwa mu mwanya w’irindi ntacyo bihinduye. Ntabwo ari imihamagaro itatu itandukanye. Pawulo yabwiye abakuru b’itorero ko ari bo bayobozi (overseers) bagomba gukora nk’abungeri.

Petero mu rwandiko rwe rwa mbere yaranditse ati:

Aya magambo ndayahuguza abakuru b’Itorero [presbuteros] bo muri mwe, kuko nanjye ndi umukuru mugenzi wanyu, n’umugabo wo guhamya imibabaro ya Kristo kandi mfatanije na mwe ubwiza buzahishurwa. Muragire [poimaino] umukumbi w’Imana wo muri mwe mutawurinda nk’abahatwa, ahubwo muwurinde mubikunze nk’uko Imana ishaka atari ku bwo kwifuza indamu mbi, ahubwo ku bw’umutima ukunze kandi mudasa n’abatwaza igitugu abo mwagabanijwe, ahubwo mube ibyitegererezo by’umukumbi. Kandi Umutahiza naboneka, muzahabwa ikamba ry’ubugingo ritangirika (1 Pet. 5:1-4).

Petero yabwiye abakuru b’Itorero kuragira umukumbi bagabanijwe. Inshinga isobanuwe hano kuragira ni yo isobanura (ishyizwe mu buryo bw’izina) pasitori mu gitabo cy’Abefeso 4:11:

Nuko [Yesu] aha bamwe kuba intumwa ze, n’abandi kuba abahanuzi, n’abandi kuba ababwirizabutumwa bwiza, n’abandi kuba abungeri n’abigisha.

Ibi na byo bituma twemera ko abakuru b’Itorero n’abungeri ari kimwe.

Pawulo na we yakoresheje amagambo umukuru w’Itorero (presbuteros) n’umuyobozi (episkopos) ayahinduranya ku buryo rimwe rikora mu mwanya w’irindi muri Tito 1:5-7:

Icyatumye ngusiga i Kirete ni ukugira ngo utunganye ibyasigaye bidatunganye, kandi ngo ushyire abakuru b’Itorero mu midugudu yose nk’uko nagutegetse….Kuko umwepisikopi akwiruye kutabaho umugayo.

Bityo rero nta muntu ushyira mu gaciro wajya impaka zo kuvuga ko umurimo w’umupastori, umukuru w’Itorero, n’umwesikopi atari umurimo umwe. Nuko rero ikintu icyo ari cyo cyose cyandikiwe abepisikopi n’abakuru b’Itorero mu Isezerano Rishya kireba n’abapasitori.

Imiyoborere y’Itorero

(Church Governance)

Kandi duhereye ku byanditswe twabonye haruguru biragaragara neza ko abakuru b’Itorero/abungeri/abepisikopi batahawe gusa inshingano yo kuyobora mu mwuka Itorero ahubwo banarihaweho ubutware. Ni ukuvuga ngo, abakuru b’Itorero/abapasitori/abepisikopi ni bo bayobozi, abagize Itorero bagomba kubagandukira:

Mwumvire ababayobora mubagandukire, kuko ari bo baba maso barinda imitima yanyu nk’abazabibazwa (Heb. 13:17).

Birumvikana ko nta mukristo wagandukira umupastori na we ubwe utagandukira Imana, ariko kandi akwiye no kumenya ko nta mupastori waba intungane rwose.

Abapasitori/abakuru b’Itorero/abepisikopi bafite ubutware ku matorero nk’uko se w’abana agira ubutware mu rugo:

Nuko umwepisikopi [pasitori/umukuru w’Itorero] akwiriye kuba inyangamugayo….Utegeka neza abo murugo rwe, agatera abana be kumvira no kubaha rwose. (Mbese utazi gutegeka abo mu rugo rwe yabasha ate kurinda Itorero ry’Imana?) (1 Tim. 3:2-5).

Pawulo akomeza avuga ati,

Abakuru b’Itorero [abapasitori/abepisikopi] batwara neza batekerezwe ko bakwiriye guhabwa icyubahiro incuro ebyiri, ariko cyane cyane abarushywa no kuvuga ijambo ry’Imana no kwigisha (1 Tim. 5:17).

Biragaragara neza ko abakuru b’Itorero ari bo bagomba gutegeka Itorero.

Abakuru b’Itorero batari Abo Mu Buryo Bwa Bibiliya

(Unscriptural Elders)

Amatorero menshi yibwira ko imiyoborere yayo ari iya Bibiliya ngo kuko bafite itsinda ry’abakuru b’Itorero bayoboye, ariko ikibazo cyabo usanga bafite imyumvire ipfuye y’umukuru w’itorero icyo ari cyo. Abakuru b’Itorero babo bahora batorwa kandi basimburana ku buyobozi. Akenshi babita “Inama y’abakuru b’Itorero.” Ariko abantu nk’abo si abakuru b’Itorero mu buryo bwa Bibiliya. Byonyine turebye ibisabwa kugira ngo umuntu abe umukuru w’Itorero nk’uko Pawulo yabishyize ku rutonde, biragaragara neza. Pawulo yanditse avuga ko umukuru w’Itorero aba yariyeguriye umurimo w’Imana bityo rero agira umwanya w’ubuyobozi bw’Itorero, kwigisha no kubwiriza kandi agomba kubihemberwwa (reba 1 Tim. 3:4-5; 5:17-18; Tito 1:9). Ni bake cyane, niba bahari, mu bantu baba mu “nama z’abakuru b’Itorero” usanga bujuje ibyo. Ntibahembwa; ntibabwiriza cyangwa ngo bigishe; ntibaba bariyeguriye umurimo w’Imana mu Itorero; kandi ni gake cyane wasanga hari icyo bazi mu miyoborere y’Itorero.

Ubuyobozi bw’Itorero mu buryo butari ubwa Bibiliya bushobora no kuba ari bwo ntandāro y’ibibazo byinshi mu Itorero kurusha ikindi kintu icyo ari cyo cyose. Iyo abantu batari bakwiye kuyobora Itorero ari bo bariyoboye, ibibazo biba byaje. Bishobora gukingura umuryango w’intonganya, guteshuka ku kuri n’Itorero muri rusange rigahungabana. Ubuyobozi bw’Itorero butari mu buryo bwa Bibiliya ni nk’ikimenyetso cyo guha ikaze Satani.

Ndabona ko nandikira abapasitori b’amatorero dini kimwe n’ab’amatorero yo mu rugo. Abapasitori bamwe b’amatorero dini bashobora kuba bayoboye amatorero afite ubuyobozi butari ubwo mu buryo bwa Bibiliya aho usanga abakuru b’Itorero batorwa mu bakristo. Iyi miyoborere itari iya Bibiliya ntushobora kuyihindura hatabayeho intambara.

Inama nagira bene abo bapastori ni uko bagerageza babifashijwemo n’Imana bagahindura iyo miyoborere y’Itorero kandi bakihanganira intambara z’igihe gito zigomba kubaho byanze bikunze, kuko n’ubundi batazabura guhura n’intambara z’urudaca nibadahindura iyo miyoborere. Nibihanganira guhangana by’igihe gito ariko bakagera ku ntego, bazaba birinze kuzahora mu ntambara. Niba kandi byanze bashobora gutangiza amatorero mashya aho bazashyiraho imiyoborere ya Bibiliya kuva bagitangira.

Nubwo biruhije, ariko mu gihe kizaza birashoboka ko bazagira umusaruro mwiza kurushaho ku bw’ubwami bw’Imana. Niba abayoboye itorero ari abigishwa ba Kristo nyabo, pasitori aba afite amahirwe yo kubasha kubemeza guhindura imiyoborere mu gihe ashoboye kubemeza neza abubashye abagaragariza aho biva muri Bibiliya.

Abakuru b’Itorero benshi?

(The Plurality of Elders?)

Abenshi bakunda gushingira ku mpamvu y’uko abakuru b’Itorero iteka bavugwa mu bwinshi muri Bibiliya, bityo rero bakavuga ko byaba bitemewe na Bibiliya ko umukuru w’Itorero umwe rukumbi/pastori/umwepisikopi ayobora umukumbi. Ariko iyo mpamvu ku bwanjye ntihagije kugira ngo hemezwe ko abakuru b’Itorero bagomba kuba benshi. Bibiliya ko ivuga ko, mu midugudu imwe n’imwe, abakuru b’itorero barenze umwe bayoboraga itorero, ariko ntivuga ko abo bakuru b’itorero babaga bari ku rwego rumwe rw’ubuyobozi bw’itorero. Urugero igihe Pawulo yakoranyaga abakuru b’Itorero b’i Efeso (reba Ibyak 20:17), biragaragara neza ko abo bakuru b’Itorero bari abo mu mujyi urimo abakristo muri rusange bashobora kuba barabarirwaga mu bihumbi cyangwa ndetse mu bihumbi mirongo (reba Ibyak 19:19). Bityo rero umukumbi ugomba kuba wari munini cyane muri Efeso, kandi birashoboka cyane ko buri mukuru w’Itorero yari afite Itorero ryo mu rugo ayoboye.

Nta rugero tubona muri Bibiliya aho Imana yahamagaye komite y’abantu gukora umurimo runaka. Igihe yakaga gucungura ubwoko bwa Isirayeli ibakura muri Egiputa, yahamagaye umuntu umwe, Mose, ngo abe ari we uba umuyobozi. Abandi bahamagawe gufasha Mose, ariko bose bari munsi y’ubuyobozi bwe, buri wese yari afite inshingano zo kuyobora itsinda ry’abantu runaka. Iyo mikorere uyisanga henshi mu byanditswe. Igihe Imana ifite igikorwa ishaka gukora, ihamagara umuntu umwe ikamuha iyo nshingano, hanyuma igahamagara abandi bantu bo gufasha uwo yahaye inshingano.

Bityo rero ntibyumvikana ukuntu Imana yahamagara komite y’abakuru b’itorero bafite ububasha bungana ngo bayobore itorero rito ryo mu rugo rifite abantu batarenga makumyabiri. Byaba ari ugushaka gukurura ibibazo by’amakimbirane mu buyobozi.

Ibi ntabwo bishatse kuvuga ko buri torero ryo mu rugo rigomba kuyoborwa n’umukuru w’itorero umwe rukumbi. Ahubwo bishatse kuvuga ko igihe mu itorero hari abakuru b’itorero barenze umwe, umutoya/abatoya kandi udakuze/badakuze mu mwuka cyane agomba /bagomba kwicisha bugufi munsi y’ubuyobozi bw’umukuru w’itorero ubaruta kandi ubarusha gukura mu mwuka. Dukurikije Bibiliya, amatorero ni yo agomba gutorezwamo abapastori/abakuru b’itorero/abepisikopi ntabwo ari amashuri ya Bibiliya, ubwo rero birashoboka, kandi ni byo bikenewe, ko habaho abapastori/abakuru b’itorero/abepiskopi benshi mu itorero ryo mu rugo, abatoya bagatozwa n’abakuru mu by’umwuka.

Ibi nagiye mbibona no mu matorero avugwa ko ayobowe n’abakuru b’itorero bari ku “rwego rumwe”. Iteka usanga hari uwo abandi bubashye kandi bareberaho. Cyangwa hakaba hari umwe ugaragara cyane mu buyobozi abandi bamugaragiye gusa. Naho ubundi amaherezo haba guhangana. N’amakomite iteka yitoramo perezida. Igihe itsinda ry’abantu bari ku rwego rumwe bahagurutse gukora umurimo, bageza aho bakabona ko bagomba kugira umuyobozi umwe. Ni na ko bimeze mu itorero.

Ikindi kandi, inshingano y’abakuru b’itorero Pawulo ayigereranya n’iya ba se w’abana muri 1 Timoteyo 3:4-5. Abakuru b’itorero bagomba kuba bazi kuyobora ingo zabo neza, naho ubundi ntibaba bujuje ibisabwa kugira ngo bayobore itorero. Ariko se umuryango urimo ba se w’abana babiri banganya ubutware ubuyobozi bwawo bwaba bumeze bute? Ndakeka ko haba ibibazo.

Abakuru b’itorero/abapasitori/abepisikopi baba bakwiye kugirana ubufatanye n’abandi bayobozi mu rwego rw’akarere bakoreramo kugira ngo bashobore kugenzurana ubwabo kandi kugira ngo haramutse habaye ikibazo bagobokane. Pawulo yandika ku byerekeranye na “presbytery” (reba 1 Tim. 4:14), rigomba kuba ryari ihuriro rya ba presbuteros (abakuru b’itorero) ndetse biranashoboka ko babaga bari kumwe n’abandi bagabo bafite imihamagaro itandukanye. Igihe hari intumwa yatangije umurimo, na we ashobora gufasha mu gihe havutse ikibazo runaka mu itorero aho umukuru w’itorero yataye umurongo. Iyo abapastori b’itorero dini bayobye, igihe cyose hazavuka ibibazo bikomeye bitewe n’imiterere y’itorero. Hari urusengero na za gahunda zitandukanye bigomba kubungabungwa. Ariko itorero ryo mu rugo rishobora guhita rishiraho ako kanya igihe pastori ayobye akava mu byizerwa. Abayoboke baryo bashobora guhita bigira mu rindi torero.

Ubutware Mu Murimo

(Authority to Serve)

Kuba Imana iha pastori ubutware bw’umwuka n’ubw’ubuyobozi mu itorero ayoboye, ntibimuha uburenganzira bwo gukandamiza umukumbi aragiye. Ntabwo ari Mwami wabo–Yesu ni we Mwami wabo. Si umukumbi we–ni umukumbi w’Imana.

Muragire umukumbi w’Imana wo muri mwe mutawurinda nk’abahatwa, ahubwo muwurinde mubikunze nk’uko Imana ishaka atari ku bwo kwifuza indamu mbi, ahubwo ku bw’umutima ukunze kandi mudasa n’abatwaza igitugu abo mwagabanijwe, ahubwo mube ibyitegererezo by’umukumbi. Kandi umutahiza naboneka, muzahabwa ikamba ry’ubugingo ritangirika (1 Pet. 5:2-4).

Buri mupastori umunsi umwe imbere y’intebe y’urubanza ya Kristo azatanga raporo y’uko yakoze umurimo we.

Kandi, mu byerekeranye n’iby’imari, nta mupastori /umukuru w’itorero/umwepisikopi ukwiye kwihererana iby’umutungo. Niba hari amafaranga ahora atangwa cyangwa se atangwa rimwe na rimwe ku bw’impamvu runaka, abandi mu itorero baba bakwiye kubigenzura kugira ngo hatabaho gukoresha umutungo nabi (reba 2 Kor. 8: 18-23). Abo bashobora kuba ari nk’itsinda ry’abantu batowe cyangwa bashyizweho.

Guhemba Abakuru b’Itorero

(Paying Elders)

Biragaragara neza mu Byanditswe byera ko abakuru b’itorero /abepisikopi/abapasitori bagomba guhembwa, kuko baba bariyeguriye umurimo w’Imana mu Itorero. Pawulo yaranditse ati,

Abakuru b’itorero batwara neza batekerezwe ko bakwiriye guhabwa icyubahiro incuro ebyiri, ariko cyane cyane abarushywa no kuvuga Ijambo ry’Imana no kwigisha, kuko Ibyanditswe bivuga ngo, “Ntugahambire umunwa w’impfizi ihonyōra,” kandi ngo “Umukozi akwiriye guhembwa” (1 Tim. 5:17-18).

Birasobanutse neza–Pawulo akoresha ndetse ijambo guhembwa. Amagambo ye atumvikana neza ngo abakuru b’itorero batwara neza batekerezwe ko bakwiriye icyubahiro incuro ebyiri yumvikana neza kurushaho iyo urebye andi magambo biri kumwe. Mu mirongo iyabanjirije, Pawulo yanditse ku buryo bwumvikana neza inshingano y’itorero mu gufasha abapfakazi badafite ubundi bufasha, kandi avuga ibyo yatangije amagambo asa n’ariya: “Wubahe abapfakazi bari abapfakazi by’ukuri” (reba 1 Tim. 5:3-16). Ubwo rero muri ubwo buryo, “kubaha’ bivuze gufasha mu buryo bw’imibereho. Abakuru b’itorero batwara neza bakwiriye guhabwa icyubahiro incuro ebyiri, bahabwa nibura incuro ebyiri ibihabwa abapfakazi ndetse bakaba banarengerezwaho cyane cyane igihe bafite abana bagomba kurera.

Amatorero dini mu isi yose ashyigikira cyane abapastori bayo(ndetse no mu bihugu bikennye), ariko mu matorero menshi yo mu rugo hirya no hino mu isi, cyane cyane mu bihugu by’i Bulayi n’Amerika, si ko bimeze. Ariko nibwira ko, mu ruhande rumwe biterwa n’uko muri ibyo bihugu biteye imbere igituma abantu bajya mu matorero yo mu rugo ari uko mu mitima yabo baba barigometse mu mitima yabo, bakagenda bashakisha idini rya gikristo ku isi yose rishobora kutabasaba ko hari amafaranga batanga, nuko bakarisanga mu itorero ryo mu rugo. Bakavuga ngo bigiriye mu itorero ryo mu rugo kuko bashakaga guhunga ububata bwo mu itorero dini, ariko mu byukuri icyo bahungaga ari uburyo ubwo ari bwo bwose bubasaba kwitanga kuri Kristo. Biboneye amatorero adasaba kwitanga mu buryo bw’amafaranga, amatorero atandukanye cyane n’icyo Kristo ashaka ku bigishwa be. Abo imana yabo ari amafaranga kandi bakabyerekanisha kwirundaniriza imitungo hano mu isi aho kuyibika mu ijuru ntabwo ari abigishwa ba Kristo nyakuri (reba Mat. 6:19-24; Luka 14:33). Iyo ubukristo bw’umuntu budafite aho buhuriye n’amafaranga ye, uwo muntu ntaba ari umukristo na gato.

Amatorero yo mu rugo avuga ko agendera kuri Bibiliya akwiye gushyigikira abapastoro bayo, kimwe no gufasha abakene no gushyigikira kujyana ubutumwa hirya no hino. Baba bakwiye kurusha cyane amatorero dini mu gutanga no mu bindi bintu byose bijyanye n’amafaranga, kuko bo nta nsengero baba bagomba gukodesha cyangwa abakozi b’itorero bashinzwe imishinga n’ibindi bagomba guhemba. Bisaba abantu icumi gusa kandi batagira ikindi batanga uretse icyacumi cyabo kugira ngo batunge umupastori umwe. Abantu icumi batanga 20% y’amafaranga binjiza bashobora gutunga neza umupastori umwe n’undi mumisiyoneri ufite imibereho yo ku rwego rumwe n’urwa pastori wabo.

Abapastori bakora iki?

(What do Pastors do?)

Tekereza ubajije umunyetorero usanzwe uti, “Ni inshingano ya nde gukora ibi bikurikira?”

Ni nde ugomba kubwira ubutumwa abatarakizwa? Kubaho akiranuka? Gusenga? Guhugura, gukomeza no gufasha abandi bakristo? Gusura abarwayi? Kurambika ibiganza ku barwayi akabasengera? Kwikorera imitwaro y’abandi? Gukoresha impano ze ku bw’itorero? Kwiyanga akitangira ubwami bw’Imana? Guhindura abantu abigishwa akababatiza kandi akabigisha kwitondera ibyo Kristo yategetse byose?

Abanyetorero benshi basubiza badashidikanyije na gato bati, “Izo zose ni inshingano za pastori.” Ariko se ni byo koko?

Dukurikije Ibyanditswe byera, buri mwizera wese agomba kubwiriza ubutumwa abatarakizwa:

Ahubwo mwubahe Kristo mu mitima yanyu ko ari we Mwami, kandi muhore mwiteguye iteka gusubiza umuntu wese ubabajije impamvu z’ibyiringiro mufite, ariko mufite ubugwaneza mwubaha (1 Pet. 3:15).

Buri mwizera wese agomba kubaho ubuzima bwejejwe:

Ahubwo nk’uko uwabahamagaye ari uwera, abe ari ko namwe muba abera mu ngeso zanyu zose. Kuko byanditswe ngo, “Muzabe abera kuko ndi uwera ” (1Pet. 1:15-16)

Buri mukristo wese agomba gusenga:

Mwishime iteka, musenge ubudasiba (1 Tes. 5:16-17).

Buri mwizera agomba guhugura abandi, akabakomeza kandi akabafasha:

Kandi turabahugura bene Data, kugira ngo mucyahe abica gahunda, mukomeze abacogora, mufashe abadakomeye, mwihanganire bose (1Tes. 5:14).

Buri mukristo agomba gusura abarwayi:

Nari nambaye ubusa muranyambika, nari ndwaye muransūra, nari mu nzu y’imbohe muza kundeba (Mat. 25:36).

Izindi Nshingano

(More Responsibilities)

Ariko si ibyo gusa. Buri mwizera agomba kurambika ibiganza kubarwayi akabakiza:

Kandi ibimenyetso bizagumana n’abizera ng’ibi: bazirukana abadayimoni mu izina ryanjye, bazavuga indimi nshya, bazafata inzoka, kandi nibanywa ikintu kica ntacyo kizabatwara na hato, bazarambika ibiganza ku barwayi bakire (Mariko 16:17-18).

Buri mwizera agomba kwikorerera bagenzi be imitwaro:

Mwakirane ibibaremerera, kugira ngo abe ari ko musohoza amategeko ya Kristo (Gal. 6:2).

Buri mwizera wese agomba gukoresha impano ze ku bw’abandi:

Nuko kuko dufite impano zitandukanye nk’uko ubuntu twahawe buri, niba twarahawe ubuhanuzi duhanure uko kwizera kwacu kungana, cyangwa niba twarahawe umurimo wo kugabura iby’Imana tugire umwete wo kubigabura, cyangwa uwigisha agire umwete wo kwigisha, cyangwa uhugura agire umwete wo guhugura. Ugira ubuntu abugire atikanyiza, utwara atwarane umwete, ugira imbabazi azigire anezerewe (Rom. 12:6-8).

Buri mukristo wese agomba kwiyanga, akitangira ubutumwa bwiza:

Ahamagara abantu n’abigishwa be arababwira ati, “Umuntu nashaka kunkurikira niyiyange, yikorere umusaraba we ankurikire. Kuko ushaka kurengera ubugingo bwe azabubura, kandi utita ku bugingo bwe ku bwanjye no ku bw’ubutumwa bwiza azabukiza” (Mariko 8:34-35).

Kandi buri mwizera agomba guhindura abantu abigishwa akababatiza, abigisha kwitondera ibyo Kristo yategetse:

Nuko uzica rimwe ryo muri ayo mategeko n’aho ryaba ryoroshye hanyuma y’ayandi, akigisha abandi kugira batyo, mu bwami bwo mu ijuru azitwa mutoya rwose. Ariko uzayakora akayigisha abandi, mu bwami bwo mu ijuru azitwa mukuru (Mat. 5:19).

Kandi nubwo mwari mukwiriye kuba abigisha ubu kuko mumaze igihe kirekire mwiga, dore musigaye mukwiriye kongera kwigishwa namwe iby’ishingiro rya mbere ry’ibyavuzwe n’Imana, kandi mwahindutse abakwiriye kuramizwa amata aho kugaburirwa ibyokurya bikomeye (Heb. 5:12).

Nuko mugende muhindure abantu bo mu mahanga yose abigishwa, mubabatiza mu izina rya Data wa twese n’Umwana n’Umwuka Wera, mubigisha kwitondera ibyo nababwiye byose. Kandi dore ndi kumwe namwe iminsi yose kugera ku mperuka y’isi (Mat. 28:19-20).[2]

Izi nshingano zose zahawe buri mwizera wese, ariko abanyetorero benshi bumva ko iyi mirimo yahawe abapasitori gusa! Impamvu ni uko ahari n’abapastori ubwabo akenshi batekereza ko izi ari inshingano zabo gusa.

None se Abapastori bagomba gukora iki?

(So What are Pastors Supposed to do?)

Niba izi nshingano zose ari iza buri mwizera, noneho abapasitori bagomba gukora iki? Nta kindi, bahamagariwe gusa guha ubushobozi abera ngo babashe gukora izo nshingano zose (reba Ef. 4:11-12). Bahamagariwe kwigisha abera kwitondera ibyo Kristo yategetse byose (reba Mat. 28:19-20) bakoresheje kwigisha no kuba ibyitegererezo (reba 1 Tim. 3:2; 4:12-13; 5:17; 2 Tim. 2:2; 3:16-4:4; 1Pet. 5:1-4).

Nta kundi Bibiliya yari kubisobanura neza birenze aho. Umurimo wa pastori uko Bibiliya iwuvuga si uguteranya abantu benshi bashoboka mu materaniro yo ku cyumweru mu gitondo mu rusengero. Ahubwo ni “ukumurikira Imana umuntu wese amaze gutunganirizwa rwose muri Kristo” (Kolo 1:28). Abapasitori Bibiliya yemera si abavuga ibintu byo kuryohera amatwi y’abantu (reba 2 Tim. 4:3); ahubwo bigisha ijambo ry’Imana, batoza abantu, barahugura, barahana, baratesha, baracyaha, kandi byose bishingiye ku Ijambo ry’Imana (reba 2 Tim. 3:16-4:4).

Pawulo yashyize ku rutonde mu rwandiko rwe rwa mbere yandikiye Timoteyo ibisabwa kugira ngo umuntu akore umurimo w’umupasitori. Ibintu cumi na bine muri cumi na bitanu bisabwa byose bijyanye n’imyifatire ye, bikagaragaza ko ikitegererezo imibereho ye itanga ari cyo cy’ingenzi cyane:

Iri jambo ni iryo kwizerwa ngo “umuntu nashaka kuba umwepisikopi, aba yifuje umurimo mwiza.” Nuko umwepisikopi akwiriye kuba inyangamugayo, no kuba umugabo w’umugore umwe, abe udakunda ibisindisha, wirinda, ugira gahunda mu kubaho kwe, ukunda gucumbikira abashyitsi, ufite ubwenge bwo kwigisha, utari umunywi wa vino cyangwa umunyarukoni, ahubwo abe umugwaneza utarwana, utari umukunzi w’impiya, utegeka neza abo mu rugo rwe, agatera abana be kumvira no kubaha rwose. (Mbese utazi gutegeka abo mu rugo rwe yabasha ate kurinda itorero ry’Imana?) Kandi ntakwiriye kuba uhindutse umukristo vuba, kugira ngo atikakaza akagwa, agacirwaho iteka Satani yaciriwe ho. Kandi akwiriye gushimwa neza n’abo hanze, kugira ngo adahinyuka akagwa mu mutego wa Satani (1 Tim. 3:1-7).

Iyo ugereranyije ibi bisabwa n’ibyo amatorero dini ashyira ku rutonde iyo ashaka umupasitori bigaragaza ikibazo cy’ibanze amatorero menshi afite. Bashaka umuyobozi w’abakozi/uzi gushimisha abantu/uvuga disikuru ngufi/umutegetsi/umuhanga mu by’imitekerereze/umuyobozi w’ibikorwa na gahunda zitandukanye/uzi gushakisha imali akamenya kwitangisha abantu/incuti ya bose, uzi gusābāna/ukora cyane. Bashaka umuntu “ukora umurimo w’itorero.” Nyamara umwepisikopi mu buryo bwa Bibiliya, mbere y’ibindi byose agomba kuba ari umuntu w’imyifatire y’intangarugero kandi wiyeguriye Kristo, umugaragu nyakuri, kuko intego ye iba ari uguhindura abandi bantu nka we. Aba agomba gushobora kubwira umukumbi ayoboye ato, “Mugere ikirenge mu cyanjye, nk’uko nanjye nkigera mu cya Kristo” (1 Kor. 11:1).

Ushaka gukomeza gukurikirana neza icyo Bibiliya ivuga ku murimo w’umupasitori, reba n’Ibyak. 20:28-31; 1 Tim. 5:17-20; na Tito 1:5-9.

Umurimo w’Umudiyakoni

(The Office of Deacon)

Mu gusoza reka mvuge gato ku badiyakoni. Umuhamagaro w’umudiyakoni ni wo muhamagaro wundi wonyine uboneka mu itorero, kandi ntabwo uri muri ya mihamagaro uko ari itanu. Abadiyakoni nta butware bwo kuyobora itorero bafite nk’abakuru b’itorero. Ijambo ry’Ikigiriki risobanurwa umudiyakoni ni diakonos, kandi risobanura “umugaragu.”

Ba bantu barindwi batorewe umurimo wo kugaburira abapfakazi mu itorero ry’i Yerusalemu bivugwa ko ari bo babaye abadiyakoni ba mbere (reba Ibyak 6:1-6). Batowe n’itorero bahabwa inshingano n’intumwa. Nibura babiri muri bo, Filipo na Sitefano, nyuma Imana yaje kubazamura mu ntera baba abavugabutumwa bakomeye.

Abadiyakoni kandi bavugwa muri 1 Timoteyo 3:8-13 no mu Abafilipi 1:1. Bigaragara ko uyu murimo ushobora gukorwa n’umugabo cyangwa umugore (reba 1 Tim. 3:11).

[1] Ubu ni ubundi buryo gusa bwo kuvuga ngo, “Kugira ngo bahindure abantu abigishwa ba Yesu Kristo.”

[2] Iyo abigishwa ba Yesu bigishaga abigishwa babo ibyo yategetse byose, baba barigishije abigishije abigishwa babo guhindura abantu abigishwa na bo, bakababatiza kandi bakabigisha kwitondera ibyo Kristo yategetse byose. Nuko rero guhindura abantu abigishwa, kubabatiza no kubigisha ryari kuba itegeko ry’uruhererekane rihoraho rikurikizwa na buri mwigishwa nyawe.

اما به همۀ ما فرداً فرد بر حسب سخاوت و بخشایش مسیح عطیۀ خاصی داده شده است . او عطایای مختلفی به مردم بخشید یعنی: بعضی را برای رسالت ، بعضی را برای نبوت ، بعضی را برای بشارت و بعضی را برای شبانی و تعلیم برگزید. تا مقدسین را در کاری که برای او انجام میدهند مجهز سازد تا به این وسیله بدن مسیح را تقویت نمایند. تا ماهمه به آن وحدتی که در ایمان و شناسائی فرزند خداست دست یابیم و مطابق آن میزان کاملی که در مسیح یافت می شود به انسانیت کامل برسیم (افسسیان 7:4، 11-13، همراه با تاکید).

مقصودم این است که خدا در کلیسا اشخاص معینی را بشرح زیر قرار داده است: اول رسولان ، دوم پیامبران ، سوم معلمین و بعد از اینها معجزه کنندگان و شفا دهندگان و مددکاران و مدیران و آنانی که به زبان های مختلف سخن میگویند (اول قرنتیان 28:12، همراه با تاکید).

عطایای خدمت، اغلب به وظایف و توانایی های مختلفی اطلاق می شود که به مومنان خاصی داده می شود تا قادر باشند در مقام رسول، نبی، مبشر، شبان و یا معلم عمل کنند. هیچ کس خود را وارد این کارها و وظایف نمی کند بلکه خداوند افرادی را برای این کار دعوت می کند و به آنها موهبت انجام این وظایف را می دهد.

این امکان وجود ارد که کسی به بیش از یک وظیفه از این پنج مورد مشغول باشد، اما تنها ترکیب های خاصی ممکن است. مثلاً، شخص می تواند به طور همزمان نبی و معلم یا شبان و معلم باشد اما هیچ کس نمی تواند در عین حال که شبان است مبشر هم باشد زیرا کار شبان ایجاب می کند که در یک مکان ثابت بماند و به مردم آن مکان خدمت کند، و بنابراین نمی تواند کار مبشری را که همواره در سفر است انجام دهد.

اگرچه این پنج وظیفه همه به دلایل متفاوت به افراد داده شده است، اما همه برای یک هدف در کلیسا جمع می شوند، برای اینکه «مقدسین را در کاری که برای او انجام میدهند مجهز سازد» (افسسیان 12:4).¹ هدف هر خادمی باید تجهیز مردم پاکدل (که معنای کلمۀ مقدسین است) برای خدمت باشد. اما بسیار پیش می آید که آنهایی که در خدمت طوری عمل می کنند که گویی خوانده شده اند، نه برای تجهیز افراد پاکدل بلکه برای سرگرم کردن انسانهایی که در برنامه ها، جلسه های کلیسا، حضور دارند. هر کسی برای یکی از این وظایف فراخوانده می شود باید دائماً نقش و میزان عملکرد خود را در «تجهیز مقدسان برای خدمت» بسنجد. اگرهمۀ خادمان این کار را بکنند، بسیاری از فعالیت هایی را که به اشتباه «خدمت» خوانده می شوند را از کار خود حذف می کنند.

آیا برخی از عطایای خدمت تنها برای کلیسای اولیه بودند؟

(?Were Some Ministry Gifts Only for the Early Church)

تا چه زمانی این عطایای خدمت به کلیسا داده خواهد شد؟ مسیح تا زمانی که مردم پاکدل نیاز به مجهز شدن برای خدمت دارند، این عطایا را به کلیساها خواهد داد، که حداقل تا زمانی که خود بازگردد این دهش ادامه خواهد یافت. کلیساها مدام مومنان تازه تولد یافته را که نیاز به رشد دارند می پذیرند و بقیۀ ما همیشه جای رشد روحانی را داریم.

متاسفانه برخی تصور می کنند که امروز تنها دو نوع خادم داریم، شبان و مبشر، گویی خداوند نقشۀ خود را تغییر داده است. خیر، ما امروز هم مانند کلیسای اولیه به رسول ونبی و معلم نیاز داریم. دلیل اینکه در بیشتر کلیساها نمونه های این عطایا را نمی بینیم این است که عیسی این عطایا را به کلیساهای دروغین، نامقدس و با بشارت نادرست نمی دهد، بلکه آنها را به کلیسای واقعی خود می دهد. در کلیساهای دروغین تنها آنهایی را می بینیم که تلاشی اندک دارند که نقش های عطایای خدمت را انجام دهند (که بیشتر شبان و تعداد معدودی مبشر هستند)، اما به سختی می توانند عطایای خدمت مسح شده و خوانده شده که عیسی به کلیسای خود می دهد ازخود بروز دهند. آنها مطمئناً مردم پاکدل را برای خدمت مجهز نمی کنند، زیرا انجیلی که آنها اعلام می کنند به تقدس منجر نمی شود؛ بلکه به مردم این وعدۀ دروغ را می دهد که بخشیده شده اند. و این افراد خواهان مجهز شدن برای خدمت نیستند و قصد ندادند خود را انکار کنند و صلیب هایشان را بر دوش بکشند.

چطور می توانید بفهمید که فراخوانده شده اید؟

(?How o You Know if You are Called)

چطور شخص می تواند بفهمد که برای یکی از این وظایف در کلیسا فراخوانده شده است؟ اول و پیش از هر چیز دیگری، او ندایی الهی را از جانب خداوند حس می کند. متوجه باری بر روی دوش خود برای انجام کاری خاص می شود. این جریان به سادگی داشتن حسی برای تامین یک نیاز نیست. بلکه اشتیاقی خدادادی است که فرد را مجبور به انجام خدمتی خاص می کند.اگر او واقعاً از جانب خداوند خوانده شده باشد، تا زمانی که خدمت را آغاز نکند راضی نخواهد شد. این مسئله هیچ ارتباطی با مامور شدن از جانب یک فرد یا گروه ندارد. تنها خداوند است که فرا می خواند.

دوم، فردی که فراخوانده شده است خود را برای انجام وظیفه ای که از جانب خداوند بر دوش او گذاشته شده است، مجهز و آماده می بیند. هر یک از این پنج وظیفه تدهینی ماورایی به همراه دارد که فرد را قادر می سازد تا آنچه خداوند از او خواسته است را انجام دهد. تدهین همراه با فراخواندن می آید. اگر تدهینی نباشد، فراخواندنی هم نیست. ممکن است کسی آرزوی انجام خدمت خاصی را داشته باشد، به مدت چهار سال برای تحصیل در مدارس انجیل حضور یابد و خود را برای آن خدمت آماده کند، اما بدون تدهین ا زجانب خداوند شانسی برای موفقیت ندارد.

سوم، فرد فراخوانده شده متوجه خواهد شد که خداوتد فرصت هایی را برا ی او مهیا می کند تا از عطایای خود استفاده کند. به این شکل می تواند خود را با ایمان نشان دهد و نهایتاً فرصت ها، مسئولیت ها و عطایای بیشتری به او داده خواهد شد.

ممکن است کسی احساس و ندای درونی را برای عطایای خدمت حس نکند یا از تدهین خاصی برای انجام وظیفه ای خدادادی آگاه نشود، و یا فرصتی برای استفاده از عطیه ای که فکر می کند دارد، نیابد. چنین کسی نباید تلاش کند چیزی غیر از آنچه خداوند می خواهد باشد. بلکه باید در میان اعضای کلیسا، همسایه ها و محل کار خود فردی مؤثر باشد. حتی اگر برای این پنج خدمت خوانده نشده باشد، برای استفاده از عطایایی که خداوند به او داده شده، فراخوانده شده است و باید تلاش کند که ایمان خود را ثابت کند.

کتاب مقدس پنج عطیۀ خدمت را معرفی می کند، اما این بدان معنا نیست که هر کسی که خواهان انجام وظیفه ای خاص است، خدمتی مشابه آن خواهد داشت. پولس نوشت، « خدمات ما گوناگون است» (اول قرنتیان 5:12)، و اینگونه اعلام کرد که تنوعی میان خادمانی که کار یکسان دارند وجود دارد. به علاوه به نظر می رسد که در این وظایف سطوح مختلفی از تدهین وجود دارد، بنابراین باید هر خدمت را بر اساس میزان تدهین هم طبقه بندی کرد. مثلاً، برخی معلمان به شکلی بیش از معلمان دیگر تدهین شده اند. این مسئله دربارۀ دیگر عطایای خدمت هم صدق می کند. به نظر من هر خادمی می تواند کارها را طوری انجام دهد که منجر به تدهین بیشتر آنها شود مثلاً خود را در طی دوره ای نشان دهند و کاملاً خود را وقف خداوند کنند.

نگاهی دقیق تر به وظیفۀ رسول (A Closer Look at the Office of Apostle)

لغت یونانی که به رسول ترجمه شده است، اِپاستولوس و معنای تحت اللفظی آن «شخص فرستاده شده» است. رسول حقیقی در عهد جدید مومنی است که از جانب خدا به مکان یا مکان های خاصی برای ایجاد کلیسا فرستاده شده است. او بنیاد روحانی ساختمان خدا را ایجاد می کند و میتوان گفت کار او شبیه به کار «مقاطعه کار» است، چنانچه پولس که خود نیز رسول بود نوشت:

زیرا در خدمت خدا، ما همکاران او هستیم و شما مزرعۀ او و عمارت او هستید. من با استفاده از قدرت فیض بخش خدا، مانند یک بنای ماهر بنیادی گذاشتم و اکنون کسی دیگر بر روی آن میسازد (اول قرنتیان 9:3-10، همراه با تاکید).

«بنای ماهر» و یا مقاطعه کار کل پیشرفت تدریجی ساختمان را نظارت می کند، و محصول نهایی را در ذهن خود تجسم می کند. او مانند نجارها و آجرچین ها متخصص نیست. ممکن است بتواند کار آنها را انجام دهد اما احتمالاً به خوبی آنها این کار را نمی کند. به همین ترتیب رسول هم می تواند کار مبشران و شبان ها را انجام دهد اما تا زمانی که کلیسا را بنا می نهد. (پولس رسول معمولاً به مدت شش ماه تا سه سال در یک مکان می ماند).

رسول بهترین شخص برای ایجاد کلیسا و نظارت بر آن برای نگه داشتن روند کلی آن بر اساس طرح خداوند است. رسولان مسئول منصوب کردن مشایخ، شبان ها و یا ناظران برای هدایت کردن جماعت کلیسایی هستند که خود بنانهاده اند (اعمال رسولان 21:14-23، تیطس 5:1 را ببینید).

رسولان حقیقی و رسولان دروغین (True and False Apostles)

به نظر می رسد که امروز برخی از خادمان که تمایل زیادی برای مسئولیت داشتن در کلیسا ها دارند، در اعلام اینکه برای رسول بودن فراخوانده شده اند بسیار سریع عمل می کنند، اما اکثرشان مشکل بزرگی دارند. از آنجایی که آنها کلیسایی را بنا ننهاده اند (و یا شاید یک یا دو کلیسا بنا نهاده باشند) و عطایا و تدهین یک رسول را بر طبق انجیل ندارند، باید شبان های ساده ای را پیدا کنند که به آنها مسئولیتی در کلیساهایشان بدهند. اگر شما شبان هستید، گول این رسولان خود بزرگ بین که تشنۀ قدرت هستند را نخورید. آنها گرگهایی در لباس میش و اغلب در پی کسب پول هستند. کتاب مقدس دربارۀ این رسولان به ما هشدار می دهد (دوم قرنتیان 13:11؛ مکاشفه 2:2 را ببینید). اینکه خود را رسول معرفی کنند، نشان می دهد که رسول نیستند. مشک آن است که خود ببوید.

شبانی که کلیسای خود را ایجاد می کند و سالها آن را شبانی می کند، رسول نیست. چنین شبانهایی را شاید بتوان «شبانهای رسالتی» نامید، چرا که آنها خود پیشگام ساخت کلیسایشان هستند. اما کار آنها با کار رسولان فرق دارد زیرا رسولان مدام در حال بنای کلیسا هستند.

«مُبلغ مذهبی» (نام امروزی آنها) که وظیفه اش ایجاد کلیسا است، اگر به راستی از جانب خدا فرستاده و تدهین شده باشد، در جایگاه یک رسول قرار می گیرد و کار خود را انجام می دهد. از سویی دیگر، مُبلغانی که در ایجاد مدارس انجیل و یا تعلیم شبان فعالیت می کنند، نه رسول که معلم هستند.

خدمت رسولان راستین از طریق علائم و شگفتی هایی که در کمک به او برای ایجاد کلیساها سودمند هستند، مشخص می شود. پولس نوشت:

حتی اگر من هیچ به حساب نیایم باز هم از آن رسولان عالی مقام شما کمتر نیستم. علائمی که رسالت مرا ثابت می کند با صبر تمام در میان شما ظاهر شد: از جمله آیات و عجایب و معجزات بود (دوم قرنتیان 11:12-12).

اگر کسی علائم و شگفتی ها را به همراه خدمتی که می کند نداشته باشد، رسول نیست. واضح است که رسولان حقیقی نادر هستند و در کلیساهای دروغین، ناپاک و کاذب وجود ندارند. من آنها را اغلب در جاهایی پیدا می کنم که هنوز دستهای پرنور انجیل لمسشان نکرده است.

جایگاه عالی رسول (The High Rank of the Apostle)

در هر دو فهرستِ عطایای خدمت در عهد جدید، اولین مورد مسئولیت رسول است که نشان می دهد بالاترین پیشه همین رسالت است (افسسیان 11:4؛ اول قرنتیان 28:12 را ببینید).

هیچ کس خدمت خود را به عنوان رسول آغاز نمی کند. مکن است که او نهایتاً رسول نامیده شود اما کار خود را با این عنوان شروع نمی کند. او باید ابتدا ایمان خود را در طول سالهای موعظه و تعلیم نشان دهد و بعد نهایتاً در جایگاهی که خداوند برایش در نظر گرفته است قرار بگیرد. پولس از شکم مادربرای رسالت خوانده شده بود، اما قبل از اینکه در این جایگاه قرار بگیرد، سالهای زیادی را صرف خدمت کرد (غلاطیان 15:1-1:2 را ببینید). او در واقع کار خود را به عنوان معلم و نبی آغاز کرد (اعمال رسولان 1:13-2 را ببینید) و بعدها زمانی که توسط روح القدس فرستاده شد، به مقام رسالت رسید (اعمال رسولان14:14را ببینید).

بعلاوۀ نام پولس و دوازده شاگرد مسیح، دیگر رسولان در اعمال رسولان 15:1-26؛ 14:14؛ رومیان 7:16؛ دوم قرنتیان 23:8؛ غلاطیان 17:1-19؛ فلیپیان 25:2؛ اول تسالونیکیان 1:1 و6:2 ذکر شده است. (کلمه ای که در دوم قرنتیان 23:8 نماینده و در فلیپیان 25:2 به فرد فرستاده شده ترجمه شده، کلمۀ یونانی اپاستولوس است.) اینگونه این فرضیه که تنها دوازده رسول وجود دارند، رد می شود.

اما تنها دوازده رسول به عنوان «رسولان بره» شناخته شده اند و تنها این دوازده نفر جایگاهی خاص در حکومت هزار سالۀ مسیح خواهند داشت (متی 28:19؛ مکاشفه 14:21 را ببینید). ما دیگر به رسولانی مانند پطرس، یعقوب و یوحنا که به آنها الهام شد تا کتاب مقدس را بنویسند، نیاز نداریم زیرا مکاشفۀ انجیل کامل است. اما، امروز به رسولانی نیاز داریم که کلیساهایی را توسط قدرت روح القدس ایجاد کنند، مانند پولس و رسولان دیگر که چنین کزدند و در کتاب اعمال رسولان نیز شرح آن آمده است.

وظیفۀ نبی (The Office of Prophet)

نبی کسی است که مکاشفه ای ماورایی دریافت می کند و توسط الهام الهی صحبت می کند. طبیعتاً، او دائماً در عطیۀ روحانی نبوت و همچنین در عطایای مکاشفه (کلام حکمت، کلام معرفت، و تشخیص ارواح) مورد استفاده قرار می گیرد.

هر مومنی ممکن است توسط خداوند و زمانی که روح القدس اراده می کند، در عطیۀ نبوت مورد استفاده قرار بگیرد. نبی پیش از هر چیز دیگری، خادمی است که با تدهین موعظه کند و تعلیم دهد. زیرا به نظر می رسد نبی دومین جایگاه را در میان کسانی که خداوند وظایفی را به آنها اعطا کرده است، دارد (ترتیب موجود در اول قرنتیان 28:12 را ببینید)، حتی خادمی که تمام وقت کار می کند نمی تواند جایگاه نبی را به دست آورد تا زمانی که سالها در خدمت باشد. اگر او در این جایگاه قرار بگیرد، تجهیزات ماورایی همراه آن را خواهد داشت.

دو مرد که در عهد جدید نبی نامیده شده اند، یهودا و سیلاس هستند. در اعمال رسولان 32:15 می خوانیم که آنها بسیار در کلیسای انطاکیه نبوت کردند:

و یهودا و سیلاس که نبی بودند با سخنان بسیار آن جماعت را تشویق و تقویت کردند.

آکابوس نبی دیگر ذکر شده در عهد جدید است. در اعمال رسولان 27:11-28 می خوانیم:

در همین احوال چند نفر نبی از اورشلیم به انطاکیه وارد شدند. یکی از آنان که آکابوس نام داشت ، برخاست و با الهام روح قحطی سخت و دنیاگیری را پیش گوئی کرد. این قحطی در زمان سلطنت کلودیوس قیصر اتفاق افتاد.

توجه کنید که به آکابوس کلام حکمت داده شده، چیزی دربارۀ آینده بر او نمایان شد. البته او همه چیز را دربارۀ آینده نمی دانست وتنها متوجه چیزی می شد که روح القدس برای او آشکار می کرد.

در اعمال رسولان 10:21-11، نمونه ای دیگر از کلام حکمت که در خدمت اغابوس بر او فاش شد را می بینیم. این بار این اتفاق برای شخص پولس بود:

پس از چند روز یک نفر نبی به نام آکابوس از یهودیه به آنجا رسید. او پیش ما آمد و کمربند پولس را برداشت و دست و پای خود را با آن بست و گفت: «آنچه روح القدس میگوید اینست که یهودیان مقیم اورشلیم صاحب این کمربند را اینطور خواهند بست و او را به دست بیگانگان خواهند سپرد.»

آیا راهنمایی شخصی و خصوصی خواستن از نبی بر طبق کتاب مقدس و عهد جدید است؟ خیر. زیرا همۀ مومنان روح القدس را درون خود دارند که آنها را راهنمایی می کند. نبی تنها باید برای مومن این نکته را مسجل کند که آنچه او می داند هدایت خداوند در روح اوست. مثلاً زمانی که آکابوس برای پولس پیشگویی کرد، هیچ دستوری مبنی بر آنچه باید انجام بدهد، به او نداد، تنها آنچه پولس می دانست را تایید کرد.

همانطوری که قبلاً هم ذکر شد، پولس پیش از آنکه رسول نامیده شود، در مقام نبی (و معلم) بود (اعمال رسولان 1:13 را ببینید). بنا بر غلاطیان 11:1-12 می دانیم که پولس مکاشفه را از خداوند دریافت کرد، و همچنین تعدادی رویا داشت (اعمال رسولان 1:9-9؛ 9:18-10؛ 17:22-21؛ 11:23؛ دوم قرنتیان 1:12-4 را ببینید).

مانند رسولان راستین، نبی راستین هم در کلیساهای دروغین یافت نمی شود. کلیساهای دروغین از کسانی مانند یهودا، سیلاس و آکابوس دوری می کنند. زیرا نبی حقیقی عدم رضایت خداوند را از نافرمانی آنها آشکار خواهد کرد (کاری که یوحنا هم در دو فصل اول مکاشفه خود در مورد بسیاری از کلیساهای آسیای صغیر انجام داد). کلیسای دروغین رو به چنین کسانی باز نیست.

وظیفۀ معلم (The Office of Teacher)

بر طبق ترتیب موجود در فهرست ثبت شده در اول قرنتیان 28:12، معلم سومین جایگاه را دارد. معلم کسی است که به طور ماورایی تدهین شده تا کلام خداوند را آموزش دهد. اینکه کسی انجیل را تدریس می کند به این معنا نیست که او معلم عهد جدید است. بسیاری از افراد تدریس می کنند زیرا خود را متعهد می دانند یا به این کار علاقه دارند، اما کسی که در جایگاه معلم قرار می گیرد به طور ماورایی عطیۀ تعلیم را دریافت کرده است. او اغلب مکاشفه ای ماورایی را در رابطه با کلام خداوند دریافت می کند و می تواند انجیل را طوری توضیح دهد که قابل فهم و کاربرد پذیر باشد.

آپولوس کسی است که نام او به عنوان معلم در عهد جدید آمده است. پولس خدمت رسالت خود و خدمت تعلیم آپولوس را دراول قرنتیان اینگونه مقایسه کرد:

من کاشتم ، آپولوس آبیاری کرد ولی اصل کار یعنی رشد و نمو باخداست… من بنیادی گذاشتم و اکنون کسی دیگر بر روی آن میسازد (اول قرنتیان 6:3 و 10، همراه با تاکید).

آپولوسِ معلم کاشتن یا بنیان نهادن را انجام نداد بلکه با کلام خداوند، جوانه ها را آبیاری کرد و بر بنیاد موجود دیوارها را ساخت.

آپولوس همچنین در اعمال رسولان27:18 ذکر شده است:

وقتی می خواست به یونان سفر کند برادران از او حمایت کردند و به ایمانداران در آن سرزمین نوشتند که با گرمی از او استقبال نمایند و او از موقع ورود خود به آنجا به کسانی که از راه فیض الهی ایمان آورده بودند یاری بسیار نمود، زیرا در مقابل همه با کوشش بسیار بی اساس بودن ادعاهای یهودیان را ثابت میکرد و با استفاده از کتاب مقدس دلیل می آورد که عیسی، همان مسیح موعود است.

توجه کنید که آپولوس مردمی که مسیحی بودند را «یاری بسیار نمود» و گفته می شد که تعالیم او بسیار «قدرتمند» بود. تعلیم مسح شده همیشه قدرتمند است.

برای کلیسا خدمت تعلیم، مهم تر از معجزه کردن و عطایای شفا است. به همین دلیل است که تعلیم پیش از این عطایا در اول قرنتیان 28:12 قرار می گیرد:

مقصودم این است که خدا در کلیسا اشخاص معینی را بشرح زیر قرار داده است: اول رسولان ، دوم پیامبران ، سوم معلمین و بعد از اینها معجزه کنندگان و شفا دهندگان (همراه با تاکید).

متاسفانه مومنین برخی مواقع بیشتر تمایل به دیدن شفا دارند تا گوش دادن به تعالیم واضح کلام خداوند که رشد معنوی و پاکی را در جان هایشان به وجود می آورد.

انجیل هم از موعظه و هم از تعلیم صحبت می کند. تعلیم منطقی تر و آموزشی تر است، در حالی که موعظه الهامی تر و انگیزشی تر است. مبشران عموماً موعظه می کنند. معلمان و شبان ها عموماً تعلیم می دهند. رسولان تعلیم می دهند و موعظه می کنند. متاسفانه برخی از معتقدان ارزش و بهای تعلیم را نمی دانند. برخی حتی تصور می کنند که سخنرانانی که بلند و تند صحبت می کنند تدهین شده اند! مسلماً اینطور نیست.

مسیح بهترین نمونۀ معلم تدهین شده است. تعالیم او بخشی نفوذی از خدمت او بود و به همین دلیل برخی او را «معلم» خطاب می کردند (متی 19:8؛ مرقس 35:5، یوحنا 28:11).

برای مطالعۀ بیشتر درباره معلمان و تعلیم، اعمال رسولان 42:2؛ 21:5، 25، 28، 42؛ 22:11-26؛ 1:13؛ 35:15؛ 11:18؛ 18:20-20؛ 30:28-31؛ رومیان 6:12-7؛ اول قرنتیان 17:4؛ غلاطیان 6:6؛ کولسیان 28:1؛ اول تیموتائوس 11:4-16؛ 17:5؛ 2:6؛ دوم تیموتائوس 11:1؛ 2:2 و یعقوب 1:3 را ببینید. آخرین مورد از کتاب مقدس در این فهرست به ما نشان می دهد که معلمان روز داوری سخت تری خواهند داشت و بنابراین باید دربارۀ آنچه آموزش می دهند بسیار آگاه باشند. آنها باید فقط کلام خداوند را آموزش دهند.

وظیفۀ مبشر (The Office of Evangelist)

مبشر کسی است که تدهین شده است تا انجیل را موعظه کند. پیام او برای این است که مردم را به توبه کردن و ایمان آوردن به مسیح تشویق کند. پیام های او با معجزاتی همراه است تا توجه کافران را جلب کند و آنها را متقاعد کند که پیامشان سودمند است.

شکی نیست که در کلیسای اولیه مبشران بسیاری بودند، اما تنها نام یک نفر در کتاب اعمال رسولان به عنوان مبشر ثبت شده است. نام این شص فیلیپس است: « به خانۀ فیلیپس مبشر که یکی از آن هفت نفری بود که در اورشلیم انتخاب شده بودند ، رفتیم و پیش او ماندیم» (اعمال رسولان 8:21، همراه با تاکید).

فیلیپس خدمت خود را به عنوان پیش خدمت (و یا شاید شماس) آغاز کرد (اعمال رسولان 1:6-6 را ببینید). او زمان آزار و اذیت کلیساها که ناشی از شهادت استیفان بود، مبشر شد. او انجیل را ابتدا در سامریه موعظه کرد:

فیلیپس به شهری از سامره وارد شد و در آنجا به اعلام نام مسیح پرداخت. و مردم یکدل و با اشتیاق به سخنان او گوش میدادند و معجزاتی را که انجام می داد می دیدند. ارواح ناپاک با فریاد از مبتلایان بسیار خارج می شدند و عدۀ زیادی از مفلوجان و لنگان شفا می یافتند. و در آن شهر شادی عظیمی بر پا شد (اعمال رسولان 5:8-8).

توجه کنید که فیلیپس یک پیغام داشت. مسیح! هدف او ایجاد شاگرد (پیروان فرمانبردار مسیح) برای مسیح بود.

او ازعیسی به عنوان معجزه گر، پسر خدا، خداوند، منجی و داوری که به زودی می آید نام برد. او مردم را تشویق کرد که توبه کنند و از خدای او پیروی کنند.

همچنین توجه کنید که فیلیپس مجهز به علائم و شگفتی های ماورایی بود که به پیغام او اعتبار می دادند. کسی که مبشر شود با عطایای شفا و دیگر عطایای معنوی تدهین می شود. کلیسای دروغین فقط مبشرین دروغین دارد که انجیلی نادرست را اعلام می کنند. امروز جهان پر است از مبشران این چنینی ، و مسلماً خداوند پیغام آنها را با معجزه و شفا تایید نمی کند. زیرا آنها انجیل او را موعظه نمی کنند. آنها در واقع نام مسیح را اعلام نمی کنند بلکه اغلب دربارۀ نیازهای مردم و اینکه چطور عیسی به آنها زندگی پر از نعمت می دهد، صحبت می کنند و یا از فرمولی برای رستگاری حرف می زنند که شامل توبه نیست. آنها مردم را به سمت تغییری هدایت می کنند که احساس گناه آنها را تسکین می دهد اما آنها را نجات نمی دهد. نتیجۀ مواعظ آنها این است که مردم شانس کمتری برای تولد دوباره خواهند داشت زیرا اینگونه آنها تصور می کنند که نیازی نیست چیزی را که دارند به دست آورند. چنین مبشرانی در واقع کمک می کنند که پادشاهی شیطان بنا شود.

کار مبشر در کنار دیگر عطایای خدمت در اول قرنتیان 28:12 ذکر نشده بلکه این خدمت در افسسیان 11:4 نام برده شده است. اما من تصور می کنم که در آنجا ارجاع به «معجزات و عطایای شفا» در مورد کار مبشر هم صدق می کند چرا که اینها در خدمت فیلیپس مبشر هم وجود داشتند و طبیعتاً به خدمت مبشر رسمیت می بخشند.

بسیاری از کسانی که کلیسا به کلیسا می روند و خود را مبشر می نامند در واقع مبشر نیستند زیرا آنها در ساختمان کلیسا و برای مسیحیان موعظه می کنند و مجهز به معجزات وعطایای شفا نیستند. (برخی از آنها وانمود می کنند که این عطایا را دارند ولی فقط می توانند افراد ساده را گول بزنند. بزرگترین معجزات آنها این است که با هل دادن مردم آنها را واداو به غش کردن می کنند.) این خادمانِ در سفر، شاید معلم، واعظ و یا تشویق کننده باشند (رومیان 8:12 را ببینید)، اما نمی توانند در جایگاه مبشر قرار بگیرند. اما احتمال دارد که خداوند خدمت کسی را با وعظ و تشویق شروع کند و بعدها او را به جایگاه مبشر برساند.

برای مطالعۀ بیشتر وظیفۀ مبشر، اعمال رسولان 4:8-40 را که گزارشی از خدمت فیلیپس است، بخوانید. در آیات دقت کنید به اهمیت ارتباط میان عطایای خدمت (به ویژه در آیات 14-25) و اینکه چطور فیلیپس نه تنها انجیل را برای جمعیت موعظه کرد بلکه از طرف خداوند برای خدمت تک به تک هم هدایت شد (25:8-39 را ببینید).

به نظر می رسد که مبشران ماموریت دارند که کسانی را که به مسیحیت گرویده اند غسل تعمید دهند، اما نباید لزوماً به تعمید آنها در روح القدس کمک کنند، زیرا این کار اصولاً وظیفۀ رسولان یا شبان ها/ مشایخ/ ناظرین است.

وظیفۀ شبان (The Office of Pastor)

در دو فصل اول نقش شبان بر اساس انجیل را با نقش شبان یک کلیسای رسمی متوسط مقایسه کردم. اما هنوز هم مطالبی برای گفتن راجع به خدمت شبان وجود دارد.

برای اینکه آنچه کتاب مقدس راجع به وظیفۀ شبان آموزش می دهد را خوب بفهمیم، لازم است که سه کلمۀ کلیدی یونانی را بفهمیم. در زبان یونانی این سه لغت، 1) پویمِن، 2) پرسباتِروس، 3) اِپیسکوپوس هستند. ترجمۀ آنها به این ترتیب است: 1) چوپان یا شبان، 2) شیخ ، 3) ناظر یا اسقف.

لغت پویمِن هجده بار در عهد جدید یافت می شود و هفده بار به چوپان و یک بار به شبان ترجمه شده است. شکل فعلی این کلمه، پویمِینو است که یازده بار یافت می شود و اغلب به چوپان ترجمه شده است.

کلمۀ یونانی پرسباتِروس شصت و شش بار در عهد جدید یافت می شود و شصت بار به شیخ یا مشایخ ترجمه شده است.

نهایتاً کلمۀ یونانی اِپیسکوپوس پنج بار در عهد جدید یافت می شود و چهار بار به ناظر ترجمه شده است. نسخۀ انگلیسی کینگ جیمز آن را به اسقف برگردانده است.

همۀ این سه کلمه به یک پست در کلیسا بر می گردند، و به طور تبادل پذیر استفاده می شوند. هربار که پولس رسول کلیسایی را بنا نهاد، مشایخی (پرسباتِروس) را برای مراقبت از جماعت آن تعیین کرد (اعمال رسولان 23:14؛ تیطس 5:1 را ببینید). مسئولیت آنها عمل به عنوان ناظر (اِپیسکوپوس) و شبان (پویمِینو) در برابر رمه شان بوده است. برای مثال در اعمال رسولان17:20 می خوانیم:

پولس از میلیتس پیامی به افسس فرستاد و رهبران کلیسا (پرسباتِروس) را فرا خواند (همراه با تاکید).

و پولس به این مشایخ کلیسا چه گفت؟

مواظب خود و مواظب آن گله ای باشید که روح القدس شما را به نظارت (اِپیسکوپوس ) آن برگزیده است و چون شبانان، کلیسائی راکه خداوند با خون خود خریده است پرورش دهید (پویمِینو) (اعمال رسولان 28:20، همراه با تاکید).

به کاربرد تبادل پذیر این سه کلمه دقت کنید. اینها سه وظیفه و مسئولیت جداگانه نیستند. پولس به مشایخ گفت که آنها ناظرینی هستند که مانند شبانان عمل می کنند.

پطرس در رسالۀ اول خود نوشت:

من که یک رهبر کلیسا هستم و شاهد زحمات مسیح بودم و در آن جلال که قرار است به زودی ظاهر شود شریک و سهیم خواهم بود ، از شما رهبران کلیسا(پرسباتِروس) تقاضا می کنم : از گله ای که خدا به شما سپرده است شبانی (پویمِینو) و مراقبت کنید و کاری که انجام می دهید از روی اجبار نباشد ، بلکه چنان که خدا می خواهد آن را از روی میل و رغبت انجام دهید ، نه به منظور منفعت شخصی بلکه با حسن نیت و علاقه. سعی نکنید بر آنانی که به دست شما سپرده شده اند خداوندی نمائید ، بلکه برای آن گله نمونه باشید و شما در وقتی که شبان اعظم ظاهر می شود تاج پرجلال را خواهید ربود که هرگز پژمرده نمی شود (اول پطرس 1:5-4، همراه با تاکید).

پطرس به مشایخ کلیسا گفت که گله هایشان را شبانی کنند. فعلی که اینجا به شبانی کردن ترجمه شده، در افسسیان 11:4 به شبان ترجمه شده است:

او (عیسی) عطایای مختلفی به مردم بخشید یعنی : بعضی را برای رسالت ، بعضی را برای نبوت، بعضی را برای بشارت و بعضی را برای شبانی و تعلیم برگزید (همراه با تاکید).

این بخش از کتاب مقدس هم نشان می دهد که ناظران و شبانها یکی هستند.

پولس همچنین لغات مشایخ کلیسا (پرسباتِروس) و ناظران (اپیسکوپوس) را در تیطس 5:1-7 به طور تبادل پذیر استفاده کرد:

تو را برای این در جزیرهً کریت به جا گذاشتم تا کارهای عقب افتاده را سر و سامان دهی و چنان که شخصاً به تو دستور دادم ، رهبرانی (مشایخ) برای کلیساها در هر شهر تعیین کن… چرا که رهبران (مشایخ) باید اشخاصی بی عیب و بی آلایش باشند (همراه با تاکید).

بنابراین منطقی نیست که بگوییم شبان، مشایخ کلیسا و ناظران وظیفه و مسئولیت یکسان ندارند. بنابراین همۀ چیزهایی که راجع به ناظران و مشایخ در رساله های عهد جدید نوشته شد، برای شبان ها هم کاربرد دارد.

ادارۀ کلیسا (Church Governance)

از آیاتی که در بالا ذکر شد مشخص است که به مشایخ کلیسا / شبان ها / ناظران نه تنها نظارت روحانی کلیسا بلکه اختیار دیوانی هم داده شده است. تقریباً واضح است مشایخ کلیسا / شبان ها / ناظران مسئول هستند و اعضای کلیسا باید تسلیم آنها باشند:

از رهبران خود اطاعت و پیروی کنید ، زیرا آنان پاسداران جانهای شما هستند و در برابر خدا مسئولند (عبرانیان 17:13).

البته هیچ مسیحی نباید تسلیم شبانی باشد که خود تسلیم خداوند نیست، بلکه باید بتواند تشخیص دهد که هیچ شبانی کامل نیست.

مشایخ کلیسا / شبان ها / ناظران در کلیسایشان اختیار دارند مانند پدر که در خانوادۀ خود دارای اختیار است:

سرپرست کلیسا (شبان، ناظر، مشایخ) باید مردی بی عیب باشد… باید خانواده خود را به خوبی اداره کند و فرزندانش را طوری تربیت نماید که از او با احترام کامل اطاعت کنند (زیرا اگر مردی نتواند خانوادۀ خود را اداره کند پس چگونه می تواند از کلیسای خدا توجه نماید؟) (اول تیموتائوس 2:3-5، همراه با تاکید).

پولس اینگونه ادامه داد،

رهبرانی (شبان، ناظر، مشایخ) را که به خوبی رهبری می کنند مخصوصأ آنانی که در وعظ و تعلیم زحمت می کشند باید مستحق دریافت مزد دو برابر دانست (اول تیموتائوس 17:5، همراه با تاکید).

روشن است که مشایخ باید کلیسا را اداره کنند.

مشایخی که بر طبق کتاب مقدس انتخاب نشده اند (Unscriptural Elders)

بسیاری از کلیساها تصور می کنند که روش اداره شان بر اساس انجیل است چرا که آنها مشایخی دارند که کار اداره کردن کلیسا را بر عهده دارند، اما مشکل اینجاست که برداشت آنها از مفهوم مشایخ کلیسا نادرست است. در این کلیساها مشایخ اغلب از میان مردمی که به آن کلیسا می آیند انتخاب می شوند و از آنها به عنوان «هیئت مشایخ» یاد می شود. اما اینان بنابر تعاریف انجیل مشایخ نیستند. اگر شرایطی را بررسی کنیم که پولس برای شخصی که قرار است در این مقام قرار بگیرد، نام برد، مسئله تقریباً روشن می شود. پولس نوشت که مشایخ کلیسا باید مسئولیت تمام وقت تعلیم/موعظه را داشته باشند و دستمزد دریافت کنند، و ادارۀ کلیسا نیز بر عهده شان باشد (اول تیموتائوس 4:3-5؛ 17:5-18؛ تیطس 9:1 را ببینید). به ندرت کسانی که امروز این مسئولیت را دارند، واقاً شایستۀ آن هستند. به آنها دستمزدی پرداخت نمی شود، آنها موعظه نمی کنند و تعلیم نمی دهند و به طور تمام وقت برای کلیسا کار نمی کنند و به ندرت می دانند که چطور می توان کلیسا را اداره کرد.

ادارۀ کلیسا که بر اساس کتاب مقدس انجام نمی پذیرد، بیش از هر چیز دیگری علت مشکلات در کلیساهای محلی است. زمانی که افراد نالایق کلیسا را اداره می کنند، مشکلات آغاز می شوند. به این ترتیب در به روی کشمکش، خطر و نابودی کلی کلیسا باز می شود. چنین روشی برای ادارۀ کلیسا مانند این است که به شیطان خوش آمد بگوییم.

من این مطالب را برای شبان های کلیساهای رسمی و همچنین کلیساهای خانگی می نویسم. برخی از شبان های کلیساهای رسمی ممکن است کلیساهایی را شبانی کنند که ساختار اداره کردن در آنها بر طبق انجیل نبوده است و مشایخ از میان مردم کلیسا انتخاب می شوند. این روش اداره کردن بدون توسعۀ کشمکش قابل تغییر نیست.

توصیۀ من به چنین شبان هایی این است که نهایت تلاش خود را به کار ببرند تا شیوۀ ادارۀ کلیسایی که در آن مسئولیت دارند را تغییر دهند و در مقابل اختلافات موقتی بردبار باشند، و اگر هیچ کاری نکنند در آینده دائماً مشکلاتی به وجود خواهد آمد. اگر او موفق به صبر پیشه کردن در مقابل مشکلات موقتی شود، از بروز مشکلات در آینده هم جلوگیری می شود. اما اگر موفق نشود، می تواند کلیسایی جدید را آغاز کند و از ابتدا کار خود را بر طبق کتاب مقدس انجام دهد.

با وجود رنجی که متحمل می شود، در مدتی طولانی می تواند بیشتر برای ملکوت خداوند مثمر ثمر باشد. اگر آنهایی که کلیسا را اداره می کنند شاگردان واقعی عیسی مسیح باشند، او راحت تر می تواند آنها را برای تغییر روش ادارۀ کلیسا متقاعد کند، اگر بتواند از طریق کتاب مقدس آنها را در مورد تغییرات لازم قانع کند.

تعدد مشایخ؟ (?The Plurality of Elders)

برخی اشاره دارند به این نکته که مشایخ در کتاب مقدس همیشه به صورت جمع آمده، بنابراین اینکه تنها یک شیخ / شبان / ناظر برای رهبری مردم داشته باشیم، مغایر با کتاب مقدس است. اما به نظر من چنین تفکری دلیل قاطعی نیست. انجیل همچنین می گوید که در برخی شهرها بیش از یک نفر نظارت کلیسا را بر عهده دارد، اما این بدان معنا نیست که این مشایخ در رابطه با مردم حاضر در کلیسا هم رتبه بودند. مثلاً، زمانی که پولس مشایخ را از افسس گرد هم جمع کرد (اعمال رسولان 17:20 را ببینید)، واضح است که این مشایخ همه از یک شهر بودند که در آن کل اعضای بدن هزاران و بلکه دهها هزار نفر بودند (اعمال رسولان 19:19 را ببینید). بنابراین گروههای زیادی در افسس بوده اند و این احتمال وجود دارد که هر یک از این مشایخ ناظر یک کلیسای خانگی بوده اند.

در کتاب مقدس هیچ مثالی وجود ندارد که نشان دهد خداوند گروهی را برای انجام کاری فراخوانده باشد. زمانی که می خوست بنی اسراییل را از مصر رهایی دهد، مردی را (موسی) را فراخواند تا رهبر آنان باشد. دیگران برای کمک به موسی فراخوانده شدند، اما همه تابع او بودند و مانند او همه در قبال یک گروه کوچکتر مسئولیت داشتند. این الگو بارها در کتاب مقدس آمده است. زمانی که خداوند کاری دارد، شخصی را فرا می خواند تا عهده دار آن شود و افراد دیگری را برای کمک به آن شخص فرا می خواند.

بنابراین بعید به نظر می رسد که خداوند گروهی از مشایخ را با اختیار یکسان فرا بخواند تا کلیساهای خانگی بیست نفره را نظارت کنند. چنین تصوری مانند دعوتی برای نزاع و درگیری است.

البته این بدان معنا نیست که هر کلیسای خانگی باید توسط یک و تنها یک نفر نظارت شود. بلکه منظور این است که اگر در کلیسایی بیش از یک شیخ وجود دارد، مشایخ جوان تر و به لحاظ روحانی نابالغ تر، در مقابل مشایخ بالغ و مُسن تسلیم باشند. بر طبق کتاب مقدس نه مدارس انجیل بلکه کلیساها هستند که زمینۀ تربیت مشایخ کلیسا / شبان ها / ناظران جوان فراهم می کنند و بنابراین ممکن و حتی مطلوب و خوشایند است که در هر کلیسای خانگی چندین شیخ / شبان / ناظر حضور داشته باشند و جوانترها شاگردی افراد مسن را بکنند.

من این پدیده را در کلیساهایی که فرضاً توسط مشایخ «هم رتبه» نظارت می شوند، مشاهده کرده ام. همیشه یکی است که بقیه برای هر چیزی به او مراجعه می کنند. و یا یکی بر بقیه تسلط دارد و بقیه مطیع او هستند. در غیر این صورت نهایتاً اختشاش به وجود خواهد آمد. حقیقت این است که حتی گروهها هم یک نفر را به عنوان رییس انتخاب می کنند. زمانی که گروهی مامور انجام کاری می شوند، خود متوجه می شوند که یک نفر باید رهبری را به عهده بگیرد. در کلیسا هم این مسئه صدق می کند.

به علاوه، بنا بر سخنان پولس در اول تیموتائوس 4:3-5، مسئولیت مشایخ برابر با مسئولیت پدران است. مشایخ باید بتوانند اعضای خانوادۀ خود را مدیریت کنند، در غیر این صورت شایستگی نظارت بر کلیسا را ندارند. اما یک خانواده با دو پدر چطور اداره می شود؟ مسلماً مشکلاتی به وجود خواهد آمد.

مشایخ کلیسا / شبان ها / ناظران باید در بدنه ای بزرگتر سازماندهی شوند و به این صورت مسئولیتی دوجانبه میان آنها وجود دارد که می تواند زمان بروز مشکل کمک کننده باشد. پولس از «دادگاه روحانی» (اول تیموتائوس 14:4 را ببینید) نوشت که جلسه ای متشکل از پرسباتروس (مشایخ) و مردان دیگری که عطایای خدمت داشتند بوده است. اگر رسولی که بنیاد می نهد در بین آنان باشد، او هم می تواند کمکی باشد در حل مشکلاتی که در کلیسای محلی و به دلیل اشتباهات رهبر کلیسا به وجود آمده است. زمانی که شبانهای کلیساهای رسمی گمراه می شوند، نتیجه بروز مشکلات بزرگتر به دلیل ساختار کلیسا خواهد بود. ساخنمان و برنامه ای برای ادامه وجود دارد. اما کلیساهای خانگی با اشتباهات شبان ها می توانند برای همیشه منحل شوند و اعضای آن نیز به کلیساهای دیگر خواهند پیوست.

قدرت و توانایی در خدمت (Authority to Serve)

این که خداوند به شبان قدرت روحانی و حکومتی در کلیسایش می دهد، متضمن این نیست که او می تواند بر مردم سلطه داشته باشد. او خداوند آنها نیست، عیسی خداوندشان است. آنها نه گلۀ او بلکه گلۀ عیسی هستند.

از گله ای که خدا به شما سپرده است شبانی و مراقبت کنید و کاری که انجام می دهید از روی اجبار نباشد، بلکه چنان که خدا می خواهد آن را از روی میل و رغبت انجام دهید ، نه به منظور منفعت شخصی بلکه با حسن نیت و علاقه. سعی نکنید بر آنانی که به دست شما سپرده شده اند خداوندی نمائید ، بلکه برای آن گله نمونه باشیدو شما در وقتی که شبان اعظم ظاهر می شود تاج پرجلال را خواهید ربود که هرگز پژمرده نمی شود (اول پطرس 2:5-4، همراه با تاکید).

هر شبانی باید به خاطر خدمتی که کرده، در برابر تخت داوری عیسی پاسخگو باشد.

به علاوه در مسائل مالی مشایخ کلیسا / شبان ها / ناظران، نباید به تنهایی عمل کنند. اگر قرار است پولی مرتباً و یا گاه به گاه جمع شود، سایر افراد کلیسا باید مسئول نگهداری سوابق مالی باشند تا بی اعتمادی در رابطه با استفاده از مبالغ پیش نیاید (دوم قرنتیان 18:8-23 را ببینید). کسانی که مسئولیت مسایل مالی را به عهده می گیرند می توانند گروهی منتخب یا منتصب باشند.

پرداخت حقوق مشایخ (Paying Elders)

کتاب مقدس نشان می دهد که مشایخ کلیسا / شبان ها / ناظران باید حقوق دریافت کنند چرا که آنها کارکنان تمام وقت کلیسا هستند. پولس نوشت،

رهبرانی را که به خوبی رهبری می کنند مخصوصأ آنانی که در وعظ و تعلیم زحمت می کشند باید مستحق دریافت مزد دو برابر دانست زیرا کتاب مقدس می فرماید: «دهان گاوی را که خرمن می کوبد نبند» و «کارگر مستحق مزد خود می باشد» (اول تیموتائوس 17:5-18).

موضوع روشن است، پولس حتی از کلمۀ مزد استفاده کرد. جملۀ مبهم او، رهبرانی را که به خوبی رهبری می کنند مخصوصأ آنانی که در وعظ و تعلیم زحمت می کشند باید مستحق دریافت مزد دو برابر دانست، وقتی فحوای کلام را در نظر بگیریم قابل فهم می شود. در آیات قبل از این آیات، پولس به طور غیرقابل اشتباه از مسئولیت کلیسا برای حمایت مالی از بیوگان که حامی دیگری نداشتند و با کلمات همانند نوشته است: «بیوه زنانی را که واقعاً بیوه هستند مورد توجه قرار بده» (اول تیموتائوس 3:5-16 را ببینید). بنابراین در این متن «مورد توجه قرار دادن» به معنای حمایت مالی است. مشایخی که به خوبی رهبری می کنند دو برابر باید مورد توجه قرار بگیرند و حداقل دوبرابر بیوگان و اگر فرزندانی دارند، حتی بیشتر از بیوگان باید دریافت کنند.

کلیساهای رسمی سراسر جهان شبان های خود را حمایت می کند (حتی در کشور های فقیر)، اما به نظر می رسد که بسیاری از کلیساهای خانگی سراسر دنیا به ویژه آنهایی که در غرب هستند، شبان های خود را حمایت مالی نمی کنند. به نظر من چنین چیزی تا حدی به دلیل این حقیقت است که انگیزۀ بسیاری از مردم برای پیوستن به کلیساهای خانگی این است که آنها روحی طغیان گر دارند و به دنبال آسان ترین شکل مسیحیت که وجود دارد هستند و آن را یافته اند. آنها می گویند که به کلیسای خانگی پیوسته اند زیرا می خواستند که از اسارت کلیساهای رسمی فرار کند، اما حقیقت این است که آنها می خواهند از تعهد به مسیح فرار کنند. آنها کلیساهایی را یافته اند که نسبت به آن تعهد مالی ندارند، کلیساهایی که درست در نقطۀ مقابل آنچه عیسی از شاگردانش انتظار دارد قرار دارند. آنهایی که خدایشان پول است و این مسئله را با اندوختن گنج هایشان بر روی زمین به جای آسمانها، ثابت می کنند، شاگردان حقیقی عیسی نیستند (متی 19:6-24؛ لوقا 33:14 را ببینید). کسی که مسیحی بودنش بر نحوۀ استفادۀ او از مال و دارایی اش تاثیر نمی گذارد، اصلاً مسیحی نیست.

کلیساهای خانگی که ادعا می کنند ساختاری بر اساس انجیل دارند باید شبان هایشان را حمایت کنند، و همچنین به فقرا و حمایت از آنها توجه داشته باشند. در بخشش و همۀ مسائل مالی باید بسیار بهتر از کلیساهای رسمی عمل کنند، چرا که ساختمان و کارکنانی وجود ندارند که بابت آنها پولی پرداخت کنند. تنها با پرداخت عشریه توسط ده نفر می توان حقوق شبان را پرداخت کرد. ده نفر که بیست درصد از درآمد خود را می دهند می توانند به راحتی یک شبان و یک مبشر را که در سطح شبان زندگی می کند، تامین کنند.

شبان ها چه می کنند؟ (?What Do Pastors Do)

فرض کنید که از یکی از حضار معمولی کلیسا می پرسیم، «کارهای زیر را چه کسی باید انجام دهد؟»

چه کسی باید انجیل را با افراد نجات نایافته در میان بگذارد؟ زندگی پاک داشته باشد؟ دعا کند؟ دیگر معتقدان را موعظه، تشویق و کمک کند؟ دستهایش را بر روی انسانها بگذارد و آنها را شفا دهد؟ بار دیگران را به دوش کشد؟ از عطایای خود از طرف کلیسا استفاده کند؟ خود را انکار و برای ملکوت خداوند فدا کند؟ شاگرد برای مسیح ایجاد کند و آنها را غسل تعمید دهد و به آنها یاد دهد که از فرامین مسیح اطاعت کنند؟

بسیاری از حضار بدون تردید اینگونه پاسخ خواهند داد، «اینها همه مسئولیت شبان است.» اما آیا این پاسخ درست است؟

بر طبق کتاب مقدس، هر مومنی باید انجیل را با افراد نجات نایافته در میان بگذارد:

اما ترس مسیح در دلهای شما باشد و او را خداوند خود بدانید و اگر کسی علت امید شما را می پرسد، همیشه آماده جواب باشید (اول پطرس 15:3).

همۀ مومنان باید پاک زندگی کنند:

بلکه چنانکه خدائی که شما را خوانده است پاک است شما نیز در تمام رفتارتان پاک باشید. زیرا کتاب مقدس می فرماید: «شما باید پاک باشید، زیرا من پاک هستم» (اول پطرس 15:1-16).

همۀ مومنان باید دعا کنند:

همیشه شادمان باشید و پیوسته دعا کنید (اول تسالونیکیان 16:5-17).

همۀ مومنان باید دیگر مومنان را وعظ، تشویق و کمک کنند:

ای برادران ، از شما استدعا می کنم افراد تنبل و بیکار را توبیخ کنید ، اشخاص ترسو را دلداری دهید، از ضعیفان پشتیبانی کنید و نسبت به همه مردم بردبار باشید (اول تسالونیکیان 14:5، همراه با تاکید).

همۀ مومنان باید از بیماران عیادت کنند:

وقتی عریان بودم مرا پوشانیدید ، وقتی بیمار بودم به عیادت من آمدید و وقتیکه در زندان بودم از من دیدن کردید (متی 36:25).

دیگر مسئولیت ها (More Responsibilities)

اما آنچه در بالا عنوان شد تمام مسئله نیست. همۀ مومنان باید دست بر روی بیماران بگذارند و آنها را شفا دهند:

و اين‌ آيات‌ همراه‌ ايمانداران‌ خواهد بود كه‌ به‌ نام‌ من‌ ديوها را بيرون‌ كنند و به‌ زبانهاي‌ تازه‌ حرف‌ زنند و مارها را بردارند و اگر زهر قاتلي‌ بخورند، ضرري‌ بديشان‌ نرساند و هرگاه‌ دستها بر مريضان‌ گذارند، شفا خواهند يافت‌» (مرقس 17:16-18، همراه با تاکید).

همۀ مومنان باید بار دوستان مومن خود را بر دوش بکشند:

بارهای یکدیگر را حمل کنید و به این طریق قانون مسیح را بجا خواهید آورد (غلاطیان 2:6).

همۀ مومنان باید از عطایای خود به نفع دیگران استفاده کنند:

بنابر این ما باید عطایای مختلفی را که خدا بر طبق فیض خود به ما داده است بکار ببریم : اگر عطیۀ ما اعلام کلام خداست باید آنرا به فراخور ایمانی که داریم انجام دهیم. اگر خدمت کردن است باید خدمت کنیم. اگر تعلیم دادن است باید تعلیم بدهیم اگر تشویق دیگران است باید چنان کنیم. مرد بخشنده باید با سخاوت و مدیر، باید پرکار باشد و شخص مهربان با خوشی خدمت خود را انجام دهد (رومیان 6:12-8).

همۀ مومنان می بایست خود را انکار و برای خاطر انجیل خود را فدا کنند:

پس‌ مردم‌ را با شاگردان‌ خود خوانده‌، گفت‌: «هر كه‌ خواهد از عقب‌ من‌ آيد، خويشتن‌ را انكار كند و صليب‌ خود را برداشته‌، مرا متابعت‌ نمايد. زيرا هر كه‌ خواهد جان‌ خود را نجات‌ دهد، آن‌ را هلاك‌ سازد؛ و هر كه‌ جان‌ خود را به جهت‌ من‌ و انجيل‌ بر باد دهد آن‌ را برهاند (مرقس 34:8-35، همراه با تاکید).

همۀ مومنان می بایست شاگرد برای مسیح ایجاد کنند و آنها را غسل تعمید دهند و به آنها آموزش دهند که از فرامین عیسی اطاعت کنند:

پس هر گاه کسی حتی کوچکترین احکام شریعت را بشکند و به دیگران چنین تعلیم دهد در پادشاهی آسمانی پست ترین فرد محسوب خواهد شد حال آنکه هر کس شریعت را رعایت کند و به دیگران نیز چنین تعلیم دهد در پادشاهی آسمانی بزرگ خوانده خواهد شد (متی 19:5، همراه با تاکید).

شما که تا این موقع می بایست معلم دیگران می شدید هنوز احتیاج دارید که پیام خدا را از الفبا به شما تعلیم دهند. شما به جای غذای قوی به شیر احتیاج دارید (عبرانیان 12:5، همراه با تاکید).

پس بروید و همه ملتها را شاگرد من سازید و آنها را به نام پدر و پسر و روح القدس تعمید دهیدو تعلیم دهیدکه همه چیزهائی را که به شما گفته ام انجام دهند و بدانید که من هر روزه تا اتقضای عالم با شما هستم» (متی 19:28-20، همراه با تاکید).²

تمام این مسئولیت ها بر عهدۀ همۀ مومنان گذاشته شده است، اما بیشتر کسانی که به کلیساها می آیند فکر می کنند اینها وظایف شبان است! احتمالاً دلیل این مسئله این است که خود شبان ها اغلب تصور می کنند که همۀ این کارها تنها بر عهدۀ آنها است.

پس شبان ها چه باید بکنند؟ (?So What are Pastors Supposed to do)

اگر تمام اینها بر عهدۀ همۀ مومنان است پس وظیفۀ شبان چیست؟ ساده است! آنها باید مومنان پاکدل برای انجام این کارها مجهز کنند (افسسیان 11:4-12 را ببینید). آنها فراخوانده شده اند تا به مومنان پاکدل اطاعت از فرامین مسیح را آموزش دهند (متی 19:28-20 را ببینید) با پند و مثال (اول تیموتائوس 2:3؛ 12:4-13؛ 17:5؛ دوم تیموتائوس 2:2؛ 16:3-4:4؛ اول پطرس 1:5-4 را ببینید).

کتاب مقدس روشن تر از این نمی توانست این مساله را بیان کند. نقش شبان بر اساس انجیل این نیست که تا می تواند مردم را برای برنامه های روزهای یکشنبه جمع کند. بلکه او باید «آنها را به صورت افرادی بالغ در مسیح به خدا تقدیم کند» (کولسیان 28:1). شبانهایی که مطابق با انجیل عمل کنند گوش مردم را نخواهند خواراند (دوم تیموتائوس 3:4)؛ بر اساس کلام خداوند، آنها تعلیم می دهند، تربیت می کنند، تشویق می کنند، نصیحت می کنند، اصلاح می کنند، ملامت و توبیخ می کنند (دوم تیموتائوس 16:3-4:4 را ببینید).

پولس در نامۀ اول خود به تیموتائوس برخی از شرایطی که هر مردی برای شبان بودن باید داشته باشد را نام می برد. چهارده مورد از این پانزده مورد دربارۀ شخصیت او است و همین نشان می دهد که سبک زندگی او مهمترین مسئله است:

این گفته درست است که اگر کسی مایل به سرپرستی در کلیسا باشد در آرزوی کار بسیار خوبی است. سرپرست کلیسا باید مردی بی عیب، صاحب یک زن، خویشتندار، هوشیار، منظم، مهمان نواز و معلمی توانا باشد. او باید ملایم و صلح جو باشد، نه میگسار و جنگجو و پول پرست. بلکه باید خانواده خود را به خوبی اداره کند و فرزندانش را طوری تربیت نماید که از او با احترام کامل اطاعت کنند، زیرا اگر مردی نتواند خانوادۀ خود را اداره کند پس چگونه می تواند از کلیسای خدا توجه نماید؟ او نباید تازه ایمان باشد مبادا مغرور گشته مثل ابلیس محکوم شود. علاوه بر این ، او باید در میان افراد خارج از کلیسا نیکنام باشد تا مورد سرزنش واقع نگردد و به دام ابلیس نیفتد (اول تیموتائوس 1:3-7).

اگر این شرایط را با شرایطی که کلیساهای رسمی هنگام جستجو برای یافتن شبان جدید تعیین می کنند، مقایسه کنیم، به مشکل اساسی و ریشه ای که این کلیساها دارند، پی می بریم. آنها در پی یافتن شخصی مدیر/ پذیرایی کننده / سخنرانی که نطقی کوتاه ایراد می کند/ متولی/ روانشناس/ هدایت کنندۀ فعالیت ها و برنامه ها/ افزایش دهندۀ موجودی/ دوست همه و پرکار هستند.آنها کسی را می خواهند که «خدمت کلیسا را اداره کند.» اما ناظر بالاتر از هر چیز دیگری باید مردی با شخصیت بسیار والا، متعهد به مسیح و خادمی درستکار باشد، زیرا هدف او بازتولید خویشتن است. او باید قادر باشد که به گلۀ خود بگوید، «از من پیروی کنید همانطور که من از مسیح پیروی میکنم» (اول قرنتیان 1:11).

برای مطالعۀ بیشتر وظایف شبان، اعمال رسولان 28:20-31؛ اول تیموتائوس 17:5-20 و تیطس 5:1-9 را ببینید.

وظیفۀ شماسان (The Office of Deacon)

در بخش پایانی، مطالبی را به طور خلاصه دربارۀ شماسان بیان می کنم. مسئولیت شماسان تنها وظیفۀ دیگر در کلیساها است و در میان عطایای پنج گانۀ خدمت نیست. شماسان بر خلاف مشایخ اختیار ادارۀ کلیسا را ندارند. کلمۀ یونانی که به شماس ترجمه شده، دیاکونوس است که معنای تحت اللفظی آن «خادم» است.

هفت مردی که در اورشلیم مامور رساندن آذوقه به بیوگان بودند، اولین شماسان هستند (اعمال رسولان 1:6-6 را ببینید). آنها توسط جماعت کلیسا انتخاب و از طرف رسولان مامور شده بودند. دست کم دو نفر از آنها، فیلیپس واستیفان، بعدها از طرف خداوند ترفیع یافتند و مبشران قدرتمندی شدند.

همچنین در اول تیموتائوس 8:3-13 و فیلیپیان 1:1، از آنها نام برده شده است. ظاهراً این مسئولیت را هم زنان و هم مردان می توانند به عهده بگیرند (اول تیموتائوس 11:3).

1 این جمله صورت دیگری از این عبارت است: «برای ایجاد شاگرد برای مسیح.»

2 اگر حواریون مسیح می بیاست به شاگردان خود اطاعت از همۀ فرامین او را آموزش می دادند، پس قاعدتاً باید به شاگردان خود آموزش می دادند که برا ی مسیح شاگردسازی کنند و به آنها یاد بدهند که از همۀ فرامین او اطاعت کنند. بنابراین شاگردسازی، تعلیم و غسل دادن آنها فرمانی ابدی بوده که برای هر شاگرد موفقی واجب بوده است.

304