Ngöôøi ta thöôøng nghó vì Chuùa Gieâ-su laø Con thieân thöôïng cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, Ngaøi coù theå laøm pheùp laï vaø chöõa laønh baát cöù ai baát cöù khi naøo Ngaøi muoán. Nhöng khi xem xeùt Kinh Thaùnh kyõ löôõng, chuùng ta khaùm phaù duø Chuùa Gieâ-su quaû coù thaàn taùnh, Ngaøi thaät ñaõ töï giôí haïn mình trong suoát chöùc vuï taïi theá. Ngaøi töøng noùi “Con chaúng töï mình laøm ñöôïc ñieàu chi heát, ñieàu chi thaáy Cha laøm thì Con laøm” (Giaêng 5:19). Ñieàu naøy roõ raøng chæ ra Chuùa Gieâ-su bò giôùi haïn vaø leä thuoäc vaøo Cha Ngaøi.

Theo Phaoloâ, khi Chuùa Gieâ-su trôû thaønh ngöôøi Ngaøi ñaõ “töï mình laøm troáng khoâng” moät soá ñieàu tröôùc kia Ngaøi sôû höõu vôùi tö caùch laø Ñöùc Chuùa Trôøi:

“Haõy coù ñoàng moät taâm tình nhö Ñaáng Christ ñaõ coù, Ngaøi voán coù hình Ñöùc Chuùa Trôøi, song chaúng coi söï bình ñaúng mình vôùi Ñöùc Chuùa Trôøi laø söï neân naém giöõ; chính Ngaøi ñaõ töï boû mình ñi, laáy hình toâi tôù vaø trôû neân gioáng nhö loaøi ngöôøi” (Philip 2:5-7, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Chuùa Gieâ-su ñaõ “töï mình laøm troáng khoâng” ñieàu gì? Khoâng phaûi laø thaàn taùnh cuûa Ngaøi. Khoâng phaûi laø söï thaùnh khieát cuûa Ngaøi. Khoâng phaûi laø söï yeâu thöông cuûa Ngaøi. Ñoù chính laø quyeàn naêng sieâu nhieân cuûa Ngaøi. Roõ raøng, Ngaøi khoâng coøn toaøn taïi nöõa (coù maët khaép nôi). Cuõng vaäy, Ngaøi khoâng coøn toaøn tri (bieát taát caû) vaø toaøn naêng (coù taát caû naêng löïc). Chuùa Gieâ-su trôû thaønh moät ngöôøi. Trong chöùc vuï Ngaøi, Ngaøi vaän haønh nhö moät ngöôøi ñöôïc Thaùnh Linh xöùc daàu. Ñieàu naøy quaù roõ raøng khi chuùng ta xem kyõ boán saùch Phuùc AÂm.

Thí duï, chuùng ta coù theå hoûi, Neáu Chuùa Gieâ-su laø Con Thieân thöôïng cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi taïi sao Ngaøi caàn ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh khi Ngaøi khôûi ñaàu chöùc vuï ôû tuoåi 30? Taïi sao Ñöùc Chuùa Trôøi caàn ñöôïc baùp teâm baèng Ñöùc Chuùa Trôøi?

Roõ raøng Chuùa Gieâ-su caàn ñöôïc Baùpteâm Thaùnh Linh ñeå ñöôïc xöùc daàu cho chöùc vuï . Ñoù laø lyù do taïi sao ngay sau khi ñöôïc baùp teâm, chuùng ta ñoïc thaáy Ngaøi giaûng nhöõng lôøi naøy “Thaàn Linh cuûa Chuùa ngöï treân ta, vì Ngaøi xöùc daàu cho ta ñeå giaûng… ñeå coâng boá… ñeå giaûi phoùng…” (Luca 4:18, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Ñoù cuõng laø lyù do taïi sao Phierô giaûng “Caùc ngöôi bieát theå naøo Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ xöùc daàu Chuùa Gieâ-su ngöôøi Naxareùt baèng Thaùnh Linh vaø quyeàn naêng roài Ngaøi ñi töø nôi naøy qua nôi kia laøm vieäc thieän vaø chöõa laønh nhöõng ngöôøi bò ma quyû öùc hieáp, vì Ñöùc Chuùa Trôøi ôû cuøng ngaøi” (Coâng 10:38; phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Ñoù cuõng laø lyù do taïi sao Chuùa Gieâ-su khoâng laøm pheùp laï cho ñeán luùc Ngaøi ñöôïc Baùp teâm Thaùnh Linh ôû tuoåi ba möôi. Ngaøi coù phaûi laø Con cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi ôû tuoåi hai möôi laêm khoâng? Chaéc chaén roài. Vaäy taïi sao Ngaøi khoâng laøm pheùp laï maõi ñeán ba möôi tuoåi? Ñôn giaûn vì Chuùa Gieâ-su ñaõ töï mình laøm troáng khoâng veà quyeàn naêng sieâu nhieân maø Ñöùc Chuùa Trôøi coù, vaø Ngaøi phaûi chôø ñôïi cho ñeán luùc Ngaøi ñöôïc maëc laáy quyeàn naêng bôûi Thaùnh Linh.

Theâm Baèng Chöùng Chuùa Gieâ-su Thi Haønh Chöùc Vuï Vôùi

Tö Caùch Laø Moät Ngöôøi Ñöôïc Xöùc Daàu Bôûi Chuùa Thaùnh Linh

(More Proof that Jesus Ministered as a Man Anointed by the Spirit)

Chuùng ta löu yù khi ñoïc caùc Saùch Phuùc AÂm, coù nhöõng laàn Chuùa Gieâ-su coù ñöôïc hieåu bieát sieâu nhieân vaø nhöõng laàn khaùc thì khoâng. Thaät ra, Chuùa Gieâ-su thöôøng ñaët caâu hoûi ñeå coù ñöôïc thoâng tin.

Thí duï Ngaøi baûo ngöôøi ñaøn baø Samari beân gieáng laø baø ñaõ coù naêm ñôøi choàng vaø baø ñang chung soáng vôùi moät ngöôøi khoâng phaûi laø choàng baø(Giaêng 4:17-18). Laøm theá naøo Chuùa Gieâ-su bieát ñöôïc ñieàu naøy? Coù phaûi vì Ngaøi laø Ñöùc Chuùa Trôøi vaø Ñöùc Chuùa Trôøi bieát moïi söï khoâng? Khoâng, neáu nhö vaäy thì Chuùa Gieâ-su coù leõ ñaõ baøy toû khaû naêng naøy thöôøng xuyeân. Maëc daàu Ngaøi laø Ñöùc Chuùa Trôøi vaø Ñöùc Chuùa Trôøi bieát moïi vieäc, Chuùa Gieâ-su ñaõ töï laøm mình troáng khoâng söï toaøn naêng cuûa Ngaøi khi Ngaøi thaønh ngöôøi. Chuùa Gieâ-su bieát lòch söû hoân nhaân cuûa ngöôøi ñaøn baø beân gieáng vì luùc ñoù Ñöùc Thaùnh Linh ban cho Ngaøi aân töù “lôøi tri thöùc” (1Cor 12:8), laø khaû naêng sieâu nhieân ñeå bieát nhöõng ñieàu veà hieän taïi vaø quaù khöù (Chuùng ta seõ hoïc theâm chi tieát veà caùc aân töù Thaùnh Linh trong chöông keá).

Chuùa Gieâ-su coù luoân bieát moïi söï khoâng? Khoâng, khi ngöôøi ñaøn baø maát huyeát ñuïng vaøo troân aùo Chuùa Gieâ-su vaø Ngaøi caûm nhaän quyeàn naêng chöõa laønh ra töø Ngaøi, Ngaøi hoûi “Ai ñuïng ñeán troân aùo cuûa ta?” (Maùc 5:30 b). Khi Chuùa Gieâ-su nhìn thaáy moät caây vaû töø ñaøng xa trong Maùc 11:13, Ngaøi ñeán ñeå xem coù theå thaáy traùi khoâng.

Taïi sao Chuùa Gieâ-su khoâng bieát ai ñuïng ñeán Ngaøi? Taïi sao Ngaøi khoâng bieát caây vaû khoâng coù traùi? Vì Ngaøi haønh xöû laø ngöôøi ñöôïc Thaùnh Linh xöùc daàu vôùi caùc aân töù Thaùnh Linh vaän haønh khi Thaùnh Linh muoán (I Cor 12:11, Heâb 2:4). Chuùa Gieâ-su khoâng bieát moïi ñieàu caùch sieâu nhieân tröø khi Thaùnh Linh saún loøng ban cho Ngaøi aân töù “Lôøi tri thöùc”.

Ñieàu naøy laø thaät vôùi chöùc vuï chöõa laønh cuûa Chuùa Gieâ-su. Kinh Thaùnh baøy toû roõ laø Chuùa Gieâ-su khoâng theå chöõa laønh baát cöù ai vaøo baát cöù luùc naøo. Thí duï, chuùng ta ñoïc trong Phuùc AÂm Maùc khi Chuùa Gieâ-su thaêm vieáng queâ nhaø Naxareùt cuûa Ngaøi, Ngaøi khoâng theå hoaøn taát moïi ñieàu Ngaøi muoán laøm.

“Ñöùc Chuùa Gieâ-su ñi khoûi ñoù, ñeán queâ höông mình, coù caùc moân ñoà cuøng ñi theo. Ñeán ngaøy Sa-baùt, Ngaøi baét ñaàu daïy doã trong nhaø hoäi; thieân haï nghe Ngaøi, laáy laøm laï maø noùi raèng: Ngöôøi bôûi ñaâu ñöôïc nhöõng ñieàu naày? Söï khoân saùng maø ngöôøi ñöôïc ban cho laø gì, vaø theå naøo tay ngöôøi laøm ñöôïc nhöõng pheùp laï döôøng aáy? Coù phaûi ngöôøi laø thôï moäc, con trai Ma-ri, anh em vôùi Gia-cô, Gioâ-seâ, Giu-ñe, vaø Si-moân chaêng? Chò em ngöôøi haù chaúng phaûi ôû giöõa chuùng ta ñaây ö? Chuùng beøn vaáp phaïm vì côù Ngaøi. Song Ñöùc Chuùa Gieâ-su phaùn cuøng hoï raèng: Ñaáng tieân tri chæ bò queâ höông mình, baø con mình vaø trong nhaø mình khinh deå maø thoâi. ÔÛ ñoù, Ngaøi khoâng laøm pheùp laï naøo ñöôïc, chæ ñaët tay chöõa laønh moät vaøi ngöôøi ñau oám; vaø Ngaøi laáy laøm laï vì chuùng chaúng tin. Roài Ngaøi ñi khaép caùc laøng gaàn ñoù maø giaûng daïy.” (Maùc 6:1-6, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Löu yù Maùc khoâng noùi laø Chuùa Gieâ-su khoâng muoán laøm pheùp laï taïi ñaây nhöng Ngaøi khoâng theå. Taïi sao? Vì ngöôøi daân Naxareùt khoâng tin. Hoï khoâng nhaän Chuùa Gieâ-su laø Con Ñöùc Chuùa Trôøi ñöôïc xöùc daàu nhöng laø con cuûa ngöôøi thôï moäc ñòa phöông. Nhö Chuùa Gieâ-su nhaän xeùt “Moät tieân tri khoâng ñöôïc toân troïng taïi queâ nhaø mình, trong voøng baø con vaø gia ñình mình” (Maùc 6:4). Keát quaû laø Ngaøi chæ chöõa laønh vaøi ngöôøi bò “yeáu ñau” (nhö moät baûn dòch noùi). Chaéc chaén, neáu coù moät nôi Chuùa Gieâ-su muoán laøm pheùp laï vaø chöõa laønh ngöôøi bònh caùch ñaët bieät, thì ñoù coù leõ laø thaønh phoá Ngaøi ñaõ soáng haàu heát ñôøi soáng Ngaøi. Tuy nhieân, Kinh Thaùnh noùi Ngaøi ñaõ khoâng theå laøm ñöôïc.

Theâm AÙnh Saùng Töø Saùch Luca

(More Insight from Luke)

Chuùa Gieâ-su chöõa laønh chuû yeáu baèng hai phöông phaùp khaùc nhau: (1) baèng caùch daïy lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi ñeå khích leä ngöôøi bònh coù ñöùc tin ñeå ñöôïc chöõa laønh vaø (2) vaän haønh “caùc aân töù chöõa laønh” khi Thaùnh Linh muoán. Vì vaäy, Chuùa Gieâ-su bò giôùi haïn bôûi hai nhaân toá trong chöùc vuï chöõa laønh cuûa Ngaøi: (1) vì söï voâ tín cuûa ngöôøi bònh vaø (2) vì yù muoán cuûa Ñöùc Thaùnh Linh baøy toû chính Ngaøi qua “caùc aân töù chöõa laønh”.

Roõ raøng, ña phaàn daân chuùng taïi queâ nhaø Chuùa Gieâ-su khoâng coù ñöùc tin nôi Ngaøi. Daàu hoï nghe nhöõng pheùp laï chöõa laønh cuûa Ngaøi taïi nhöõng thaønh khaùc, hoï khoâng muoán tin Ngaøi coù quyeàn chöõa laønh, keát quaû laø Ngaøi khoâng theå chöõa laønh hoï. Hôn theá, roõ raøng Thaùnh Linh ñaõ khoâng ban Chuùa Gieâ-su “aân töù chöõa laønh” naøo taïi Naxareùt – vì moät lyù do naøo ñoù khoâng ai bieát.

Luca kyù thuaät chi tieát hôn Maùc chính xaùc ñieàu xaõy ra khi Chuùa Gieâ-su vieáng thaêm Naxareùt:

“Ñöùc Chuùa Gieâ-su ñeán thaønh Na-xa-reùt, laø nôi döôõng duïc Ngaøi. Theo thoùi quen, nhaèm ngaøy Sa-baùt, Ngaøi vaøo nhaø hoäi, ñöùng daäy vaø ñoïc. Coù ngöôøi trao saùch tieân tri EÂ-sai cho Ngaøi, Ngaøi dôû ra, gaëp choã coù cheùp raèng: Thaàn cuûa Chuùa ngöï treân ta; Vì Ngaøi ñaõ xöùc daàu cho ta ñaëng truyeàn tin laønh cho keû ngheøo; Ngaøi ñaõ sai ta ñeå rao cho keû bò caàm ñöôïc tha, Keû muø ñöôïc saùng, Keû bò haø hieáp ñöôïc töï do; Vaø ñeå ñoàn ra naêm laønh cuûa Chuùa. Ñoaïn, Ngaøi xeáp saùch, traû laïi cho keû giuùp vieäc, roài ngoài xuoáng; moïi ngöôøi trong nhaø hoäi ñeàu chaêm chæ ngoù Ngaøi. Ngaøi beøn phaùn raèng: Hoâm nay ñaõ ñöôïc öùng nghieäm lôøi Kinh Thaùnh maø caùc ngöôi môùi vöøa nghe ñoù. Ai naáy ñeàu laøm chöùng veà Ngaøi, laáy laøm laï veà caùc lôøi ñaày ôn laønh töø mieäng Ngaøi ra, vaø noùi raèng: Coù phaûi con Gioâ-seùp chaêng?” (Luca 4:16-22)

Chuùa Gieâ-su muoán nhöõng thính giaû cuûa Ngaøi tin Ngaøi laø Ñaáng xöùc daàu ñöôïc höùa trong tieân tri Esai, hy voïng hoï tin vaø nhaän ñöôïc taát caû lôïi ích söï xöùc daàu cuûa Ngaøi, maø theo tieân tri Esai, bao goàm caû söï töï do khoûi söï caàm tuø vaø aùp cheá cuõng nhö ngöôøi muø seõ ñöôïc saùng.[1] Nhöng hoï ñaõ khoâng tin vaø maëc daàu hoï ñöôïc aán töôïng bôûi khaû naêng noùi cuûa Ngaøi, hoï khoâng tin con trai Gioâseùp laø moät ai ñoù ñaëc bieät. Nhaän ra söï nghi ngôø cuûa hoï, Chuùa Gieâ-su ñaùp lôøi:

“Ngaøi phaùn raèng: Chaéc caùc ngöôi laáy lôøi tuïc ngöõ naày maø noùi cuøng ta raèng: Hôõi thaày thuoác, haõy töï chöõa laáy mình; moïi ñieàu chuùng ta nghe ngöôi ñaõ laøm taïi Ca-beâ-na-um, thì cuõng haõy laøm taïi ñaây, laø queâ höông ngöôi. Ngaøi laïi phaùn raèng: Quaû thaät, ta noùi cuøng caùc ngöôi, khoâng coù moät ñaáng tieân tri naøo ñöôïc troïng ñaõi trong queâ höông mình.” (Luca 4:23-24)

Daân chuùng taïi queâ nhaø Chuùa Gieâ-su ñang chôø xem ngaøi coù laøm ñieàu hoï nghe Ngaøi ñaõ laøm taïi Capeânaum khoâng. Thaùi ñoä cuûa hoï khoâng phaûi laø moät ñöùc tin troâng ñôïi nhöng laø söï ngôø vöïc. Do thieáu ñöùc tin hoï ñaõ giôùi haïn Ngaøi thi haønh baát kyø pheùp laï vaø söï chöõa laønh lôùn lao naøo.

Söï Giôùi Haïn Khaùc Cuûa Chuùa Gieâ-su Taïi Naxareùt

(Jesus’ Other Limitation In Nazareth)

Nhöõng lôøi keá cuûa Chuùa Gieâ-su cho ñaùm ñoâng Naxareùt baøy toû Ngaøi cuõng bò giôùi haïn bôûi yù muoán cuûa Thaùnh Linh baøy toû chính Ngaøi qua “caùc aân töù chöõa laønh”:

“Ta noùi thaät cuøng caùc ngöôi, veà ñôøi EÂ-li, khi trôøi ñoùng chaët trong ba naêm saùu thaùng, caû xöù bò ñoùi keùm, trong daân Y-sô-ra-eân coù nhieàu ñaøn baø goùa ; daàu vaäy, EÂ-li chaúng ñöôïc sai ñeán cuøng moät ngöôøi naøo trong ñaùm hoï, nhöng ñöôïc sai ñeán cuøng moät ñaøn baø goùa ôû Sa-reùp-ta, xöù Si-ñoân. Trong ñôøi ñaáng tieân EÂ-li-seâ, daân Y-sô-ra-eân cuõng coù nhieàu keû maéc taät phung; song khoâng coù ai laønh saïch ñöôïc, chæ Na-a-man, ngöôøi xöù Sy-ri maø thoâi.” (Luca 4:25-27)

Chuùa Gieâ-su chæ ra Eli ñaõ khoâng theå hoùa daàu vaø boät ñeå baûo toàn söï soáng cho baát cöù ngöôøi ñaøn baø goùa naøo oâng muoán giöõa voøng Israel trong ba naêm röôõi ñoùi keùm (1Vua 17:9-16). Maëc daàu coù nhieàu ñaøn baø goùa khoå sôû trong Israel thôøi ñoù, Thaùnh Linh ñaõ xöùc daàu Eli giuùp chæ moät ngöôøi ñaøn baø goùa thaäm chí khoâng phaûi laø ngöôøi Isarel. Cuõng vaäy, Eliseâ ñaõ khoâng theå chöõa laønh baát kyø ngöôøi phung naøo oâng muoán. Ñieàu naøy ñöôïc chöùng toû baèng söï kieän laø coù nhieàu ngöôøi phung trong Israel khi Naaman ñöôïc chöõa laønh. Neáu ñoù chæ laø choïn löïa cuûa rieâng oâng, Eliseâ taát nhieân ñaõ chöõa laønh cho nhöõng ngöôøi phung trong Isael tröôùc khi chöõa cho Naaman laø moät keû thôø laïy hình töôïng (2 Vua 5:1-14).

Caû Eli vaø Eliseâ ñeàu laø tieân tri – nhöõng ngöôøi ñöôïc Thaùnh Linh xöùc daàu ñöôïc duøng trong vaøi aân töù Thaùnh Linh khi Thaùnh Linh muoán. Taïi sao Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng sai Eli ñeán vôùi nhöõng ngöôøi ñaøn baø goùa khaùc? Toâi khoâng bieát. Taïi sao Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng duøng Eliseâ chöõa laønh moät soá ngöôøi phung khaùc? Toâi khoâng bieát. Khoâng ai bieát ngoaøi ra Ñöùc Chuùa Trôøi.

Tuy nhieân, hai caâu chuyeän Cöïu Öôùc töông töï naøy khoâng chöùng minh yù Chuùa khoâng muoán cung öùng nhu caàu cuûa moïi ngöôøi goùa buïa hay chöõa laønh moïi ngöôøi phung. Daân Israel coù theå ñaõ keát thuùc naïn ñoùi cuûa hoï trong thôøi cuûa Eli neáu hoï vaø vò vua gian aùc cuûa hoï (Ahaùp) aên naên toäi. Ñoùi keùm laø moät hình thöùc phaùn xeùt cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Vaø moïi ngöôøi phung trong Israel coù theå ñaõ ñöôïc chöõa laønh vì vaâng lôøi vaø tin lôøi giao öôùc Ñöùc Chuùa Trôøi ban cho hoï, laø ñieàu nhö chuùng ta ñaõ thaáy, goàm caû söï chöõa laønh thuoäc theå.

Chuùa Gieâ-su baøy toû cho thính giaû Ngaøi taïi Naxareùt laø Ngaøi cuøng chòu söï giôùi haïn nhö Eli vaø Eliseâ chòu. Vì vaøi lyù do, Ñöùc Thaùnh Linh ñaõ khoâng cho Chuùa Gieâ-su baát kyø “aân töù chöõa laønh” naøo taïi Naxareùt. Söï kieän naøy, keøm vôùi söï voâ tín cuûa daân Naxareùt, keát quaû khoâng coù pheùp laï ñaùng keå naøo ñöôïc Chuùa Gieâ-su thöïc thi taïi queâ nhaø Ngaøi.

Nhìn Vaøo “Moät aân Töù Chöõa Laønh” Qua Chuùa Gieâ-su

(A Look at One “Gift of Healing” Through Jesus)

Neáu hoïc nhöõng kyù thuaät cuûa Phuùc AÂm veà vaøi söï chöõa laønh ñöôïc Chuùa Gieâ-su thöïc hieän, chuùng ta thaáy phaàn ñoâng daân chuùng ñöôïc chöõa laønh khoâng phaûi qua “aân töù chöõa laønh” nhöng qua ñöùc tin cuûa hoï. Chuùng ta haõy xem xeùt söï khaùc bieät giöõa hai loaïi chöõa laønh baèng caùch xem xeùt nhöõng thí duï cuûa caû hai. Tröôùc heát chuùng ta haõy nghieân cöùu caâu chuyeän ngöôøi queø taïi ao Beâteátña, ñöôïc chöõa laønh khoâng do ñöùc tin nhöng do “aân töù chöõa laønh” qua Chuùa Gieâ-su.

“Soá laø, taïi thaønh Gieâ-ru-sa-lem, gaàn cöûa Chieân, coù moät caùi ao, tieáng Heâ-bô-rô goïi laø Beâ-teát-ña, xung quanh ao coù naêm caùi voøm cöûa. Nhöõng keû ñau oám, muø quaùng, taøn taät, baïi xuoäi naèm taïi ñoù raát ñoâng, (chôø khi nöôùc ñoäng; vì moät thieân söù thænh thoaûng giaùng xuoáng trong ao, laøm cho nöôùc ñoäng; luùc nöôùc ñaõ ñoäng roài, ai xuoáng ao tröôùc heát, baát kyø maéc bònh gì, cuõng ñöôïc laønh). Nôi ñoù, coù moät ngöôøi bò bònh ñaõ ñöôïc ba möôi taùm naêm. Ñöùc Chuùa Gieâ-su thaáy ngöôøi naèm, bieát raèng ñau ñaõ laâu ngaøy, thì phaùn: Ngöôi coù muoán laønh chaêng? Ngöôøi bònh thöa raèng: Laïy Chuùa, toâi chaúng coù ai ñeå quaêng toâi xuoáng ao trong khi nöôùc ñoäng; luùc toâi ñi ñeán, thì keû khaùc ñaõ xuoáng ao tröôùc toâi roài. Ñöùc Chuùa Gieâ-su phaùn raèng: Haõy ñöùng daäy, vaùc giöôøng ngöôi vaø ñi. Töùc thì ngöôøi aáy ñöôïc laønh, vaùc giöôøng mình vaø ñi. Vaû, baáy giôø laø ngaøy Sa-baùt.” (Giaêng 5:2-9)

Laøm theá naøo chuùng ta bieát ngöôøi naøy ñöôïc chöõa laønh, khoâng phaûi bôûi ñöùc tin oâng, nhöng qua “aân töù chöõa laønh”? Coù vaøi söï bieåu thò.

Tröôùc heát, löu yù laø ngöôøi naøy khoâng tìm Chuùa Gieâ-su. Ñuùng hôn, Chuùa Gieâ-su tìm thaáy oâng ñang ngoài caïnh ao. Neáu ngöôì naøy tìm Chuùa Gieâ-su, ñoù coù theå laø moät bieåu thò cuûa ñöùc tin veà phaàn oâng.

Thöù hai, Chuùa Gieâ-su khoâng noùi ñöùc tin oâng chöõa laønh oâng, nhö Ngaøi thöôøng noùi khi chöõa laønh nhöõng ngöôøi khaùc.

Thöù ba, khi ngöôøi naøy sau ñoù bò ngöôøi Giuña hoûi xem ai ñaõ baûo oâng “ñöùng daäy vaø böôùc ñi”, oâng traû lôøi laø thaäm chí oâng khoâng bieát Ngöôøi ñoù laø ai. Vì vaäy roõ raøng khoâng phaûi ñöùc tin oâng nôi Chuùa Gieâ-su khieán oâng ñöôïc chöõa laønh. Ñaây laø tröôøng hôïp raát roõ veà ngöôøi ñöôïc chöõa laønh qua “aân töù chöõa laønh” ñöôïc baøy toû khi Ñöùc Thaùnh Linh muoán.

Cuõng löu yù laø maëc daàu coù moät soá ñoâng nhöõng ngöôøi bònh chôø nöôùc ñoäng, Chuùa Gieâ-su chæ chöõa laønh moät caù nhaân vaø ñeå laïi phía sau nhieàu ngöôøi bònh. Taïi sao? Laàn nöõa toâi khoâng bieát. Nhöng laàn nöõa, söï kieän naøy khoâng chöùng minh laø yù Chuùa muoán cho ai ñoù cöù bò bònh. Baát cöù vaø taát caû ngöôøi bònh naøo cuõng coù theå ñöôïc chöõa laønh bôûi ñöùc tin nôi Chuùa Gieâ-su. Thaät ra, ñieàu naøy cuõng coù theå laø lyù do taïi sao chæ ngöôøi naøy ñöôïc chöõa laønh sieâu nhieân – ñeå loâi cuoán söï chuù yù cuûa nhöõng ngöôøi bònh ñeán cuøng Chuùa Gieâ-su, Ñaáng coù theå vaø muoán chöõa laønh hoï neáu hoï chæ tin maø thoâi.

Nhieàu laàn, “aân töù chöõa laønh” rôi vaøo phaïm truø “daáu kyø pheùp laï”, ñoù laø nhöõng pheùp laï ñöôïc chæ ñònh ñeå thu huùt chuù yù vaøo Chuùa Gieâ-su. Ñoù laø lyù do taïi sao nhöõng nhaø truyeàn giaûng Phuùc AÂm Taân öôùc nhö Philíp ñöôïc trang bò vôùi caùc “aân töù chöõa laønh” vì pheùp laï hoï thöïc hieän ñem söï chuù yù ñeán Phuùc AÂm maø hoï giaûng (Coâng 8:5-8).

Nhöõng Cô ñoác nhaân bònh khoâng neân ñi tìm ngöôøi coù “aân töù chöõa laønh” ñeán vaø chöõa laønh mình vì ngöôøi ñoù vaø aân töù ñoù coù theå khoâng heà ñeán. Söï chöõa laønh ñöôïc saún coù bôûi ñöùc tin nôi Chuùa Gieâ-su vaø maëc daàu khoâng phaûi moïi ngöôøi seõ ñöôïc chöõa laønh qua aân töù chöõa laønh, nhöng moãi ngöôøi coù theå ñöôïc laønh qua ñöùc tin cuûa mình. An töù chöõa laønh ñöôïc ñaët ñeå trong Hoäi thaùnh chuû yeáu ñeå nhöõng ngöôøi khoâng tin coù theå ñöôïc chöõa laønh vaø roài seõ ñem chuù yù cho Phuùc AÂm. Ñieàu naøy khoâng noùi laø Cô ñoác nhaân seõ khoâng heà ñöôïc laønh bôûi aân töù chöõa laønh. Tuy nhieân, Ñöùc Chuùa Trôøi troâng ñôïi con caùi Ngaøi ñöôïc chöõa laønh bôûi ñöùc tin.

Thí Duï Moät Ngöôøi Ñöôïc Chöõa Laønh Bôûi Ñöùc Tin

(One Example of a Person Healed By His Faith)

Batimeâ laø ngöôøi muø ñöôïc chöõa laønh bôûi ñöùc tin oâng nôi Chuùa Gieâ-su. Chuùng ta haõy ñoïc caâu chuyeän oâng trong Phuùc AÂm Maùc.

“Keá ñoù, Ñöùc Chuùa Gieâ-su vaø moân ñoà ñeán thaønh Gieâ-ri-coâ. Ngaøi vaø moân ñoà cuøng moät ñoaøn daân ñoâng ñang töø ñoù laïi ñi, thì coù moät ngöôøi aên maøy muø teân laø Ba-ti-meâ, con trai cuûa Ti-meâ, ngoài beân ñöôøng. Vì ñaõ nghe noùi aáy laø Ñöùc Chuùa Gieâ-su, ngöôøi Na-xa-reùt, ngöôøi vuøng la leân maø raèng: Hôõi Ñöùc Chuùa Gieâ-su, con vua Ña-vít, xin thöông toâi cuøng! Coù nhieàu keû raày ngöôøi, bieåu nín ñi; song ngöôøi laïi keâu lôùn hôn nöõa raèng: Hôõi con vua Ña-vít, xin thöông toâi cuøng! Ñöùc Chuùa Gieâ-su döøng laïi phaùn raèng: Haõy keâu ngöôøi ñeán. Chuùng keâu ngöôøi muø ñeán, maø noùi raèng: Haõy vöõng loøng, ñöùng daäy, Ngaøi goïi ngöôi. Ngöôøi muø boû aùo ngoaøi, böôùc tôùi ñeán cuøng Ñöùc Chuùa Gieâ-su. Ñöùc Chuùa Gieâ-su beøn caát tieáng phaùn raèng: Ngöôi muoán ta laøm chi cho ngöôi? Ngöôøi muø thöa raèng: Laïy thaày, xin cho toâi ñöôïc saùng maét. Ñöùc Chuùa Gieâ-su phaùn: Ñi ñi, ñöùc tin ngöôi ñaõ chöõa laønh ngöôi roài.” (Maùc 10:46-52)

Tröôùc heát löu yù laø Chuùa Gieâ-su khoâng tìm Batimeâ. (Ñieàu naøy traùi ngöôøi hoaøn toaøn vôùi ñieàu xaõy ra cho ngöôøi ñaøn oâng taïi ao Beâteátña). Thaät ra, Chuùa Gieâ-su ñi ngang qua oâng vaø neáu Batimeâ khoâng la leân thì Chuùa Gieâ-su vaãn cöù ñi tieáp. Ñieàu naøy nghóa laø Batimeâ coù theå ñaõ khoâng ñöôïc chöõa laønh.

Baây giôø haõy nghó veà ñieàu naøy. Ñieàu gì xaõy ra neáu Batimeâ ngoài ñoù vaø töï nhuû “AØ, neáu yù Chuùa Gieâ-su muoán toâi ñöôïc laønh, thì Ngaøi seõ ñeán vaø chöõa laønh toâi. “Ñieàu gì seõ xaõy ra? Batimeâ coù theå ñaõ khoâng bao giôø ñöôïc laønh maëc daàu caâu chuyeän naøy cho thaáy laø chính yù Chuùa Gieâ-su muoán oâng ñöôïc laønh. Daáu hieäu ñaàu tieân cuûa ñöùc tin oâng laø oâng keâu leân cuøng Chuùa Gieâ-su.

Thöù hai, löu yù laø Batimeâ ñaõ khoâng naûn loøng vì nhöõng ngöôøi ñang coá baét oâng im laëng. Khi ngöôøi ta coá baét oâng im laëng, oâng laïi keâu leân “caøng hôn” (Maùc 10:48). Ñieàu naøy chæ ra ñöùc tin cuûa oâng.

Thöù ba, löu yù laø Chuùa Gieâ-su ñaõ khoâng ñaùp laïi tieáng keâu ñaàu tieân cuûa oâng. Dó nhieân, coù theå Ngaøi khoâng nghe khi oâng keâu laàn ñaàu, nhöng neáu nghe, Ngaøi ñaõ khoâng ñaùp laïi. Noùi khaùc ñi, Chuaù Jesus ñeå ñöùc tin oâng bò thöû thaùch.

Neáu Batimeâ boû cuoäc sau khi keâu la chæ moät laàn, oâng chaéc ñaõ khoâng ñöôïc chöõa laønh. Chuùng ta cuõng vaäy, ñoâi khi phaûi kieân nhaãn trong ñöùc tin vì nhieàu laàn döôøng nhö ñöùc tin chuùng ta seõ khoâng ñöôïc ñaùp lôøi. Ñoù laø luùc ñöùc tin chuùng ta bò thöû thaùch, vì vaäy chuùng ta caàn tieáp tuïc ñöùng vöõng, töø choái bò naûn loøng vì nghòch caûnh.

Söï Bieåu Thò Hôn Nöõa Veà Ñöùc Tin Cuûa Batimeâ

(Further Indications of Bartimaeus’ Faith)

Khi Chuùa Gieâ-su cuoái cuøng goïi oâng ñeán, Kinh Thaùnh noùi Batimeâ “neùm aùo khoaùc cuûa mình”. Söï hieåu bieát cuûa toâi laø ngöôøi muø trong thôøi Chuùa Gieâ-su khoaùc moät loaïi aùo ñeå nhaän dieän hoï giöõa ñaùm ñoâng laø bò muø. Neáu ñaây laø thaät, coù leõ Batimeâ neùm ñi chieác aùo khoaùc khi Chuùa Gieâ-su goïi oâng vì tin oâng seõ khoâng caàn ñöôïc nhaän dieän laø ngöôøi muø nöõa. Neáu vaäy, ñöùc tin oâng laïi thaät roõ raøng.

Hôn theá, khi Batimeâ neùm aùo khoaùc mình, Kinh Thaùnh noùi oâng “nhaûy leân”, chæ ra söï tham döï tích cöïc cuûa oâng laø ñieàu gì ñoù toát ñeïp seõ xaõy ra cho oâng. Ngöôøi coù ñöùc tin chöõa laønh thaät phaán khích khi caàu nguyeän Ñöùc Chuùa Trôøi chöõa laønh hoï vì hoï ñang troâng ñôïi nhaän laõnh.

Löu yù laø Chuùa Gieâ-su thöû thaùch ñöùc tin Batimeâ laàn nöõa khi oâng ñöùng tröôùc Ngaøi. Ngaøi hoûi Batimeâ muoán ñieàu gì, vaø töø söï traû lôøi cuûa Batimeâ, roõ raøng laø oâng tin Chuùa Gieâ-su coù theå vaø muoán chöõa laønh oâng khoûi muø loaø.

Cuoái cuøng, Chuùa Gieâ-su baûo oâng chính ñöùc tin oâng khieán oâng ñöôïc laønh. Neáu Batimeâ coù theå ñöôïc chöõa laønh bôûi ñöùc tin thì baát cöù ai khaùc cuõng ñöôïc vaäy vì Ñöùc Chuùa Trôøi “khoâng taây vò ai heát”.

Ñeå Nghieân Cöùu Theâm (For Further Study)

Döôùi ñaây toâi lieät keâ hai möôi moát tröôøng hôïp chöõa laønh ñaëc bieät Chuùa Gieâ-su thöïc hieän ñöôïc kyù thuaät trong boán saùch Phuùc AÂm. Dó nhieân, Chuùa Gieâ-su chöõa laønh hôn 21 ngöôøi, nhöng trong taát caû nhöõng tröôøng hôïp naøy chuùng ta bieát vaøi chi tieát veà caù nhaân ngöôøi bònh vaø ngöôøi ñoù ñöôïc laønh theå naøo.

Toâi phaân danh saùch döôùi ñaây thaønh hai laõnh vöïc chính – nhöõng ngöôøi ñöôïc chöõa laønh bôûi ñöùc tin vaø nhöõng ngöôøi ñöôïc chöõa laønh qua aân töù chöõa laønh. Toâi löu yù laø trong moät soá tröôøng hôïp khi ngöôøi ta ñöôïc chöõa laønh bôûi ñöùc tin, Chuùa Gieâ-su baûo hoï im laëng veà vieäc hoï ñöôïc laønh. Ñieàu naøy chæ theâm ra nhöõng tröôøng hôïp naøy khoâng phaûi laø “aân töù chöõa laønh” vì ngöôøi bònh khoâng ñöôïc chöõa laønh ñeå quaûng caùo cho Chuùa Gieâ-su hay Phuùc AÂm.

Nhöõng Tröôøng Hôïp Ñöùc Tin Ñöôïc Ñeà Caäp Ñeán

Laø Lyù Do Cuûa Söï Chöõa Laønh:

(Cases Where Faith or Believing as the Cause of Healing:)

1. Ñaày tôù cuûa thaày ñoäi (hoaëc “caäu beù”): Math 8:5-13; Luca 7:2-10″Haõy xaõy ra cho ngöôi nhö ñieàu ngöôi tin”.

2. Ngöôøi baïi ñöôïc doøng xuoáng töø maùi nhaø: Mathi 9:2-8, Maùc 2:3-11, Luca 5:18-26″Thaáy ñöùc tin hoï… Ngaøi phaùn… ‘Haõy veà nhaø” ’.

3. Con gaùi cuûa Giairu: Math 9:18-26, Maùc 5:22-43, Luca 8:41-56″Ñöøng sôï, chæ tin maø thoâi” … Vaø Ngaøi nghieâm caám hoï khoâng cho ai bieát veà vieäc naøy”.

4. Ngöôøi ñaøn baø bò maát huyeát: Math 9:20-22, Maùc 5:25-34, Luca 8:42-48″ñöùc tin ngöôi khieán ngöôi ñöôïc laønh”.

5. Hai ngöôøi muø: Math 9:27-31″Theo nhö ñieàu ngöôi tin thì ñöôïc thaønh vaäy… Vaø ñöøng ñeå ai bieát veà vieäc naøy”.

6. Ngöôøi muø Ba ti meâ: Maùc 10:46-52, Luca 18:35-43″ñöùc tin ngöôi khieán ngöôi ñöôïc laønh”.

7. Möôøi ngöôøi phung: Luca 17:12-19″ñöùc tin ngöôi khieán ngöôi ñöôïc laønh”.

8. Con trai cuûa vieân quan: Giaêng 4:46-53″Ngöôøi tin lôøi Chuùa Gieâ-su phaùn cuøng mình”.

Trong boán tröôøng hôïp tieáp theo, ñöùc tin cuûa ngöôøi bònh khoâng ñöôïc ñaëc bieät ñeà caäp nhöng ñöôïc aùm chæ trong lôøi noùi vaø haønh ñoäng cuûa ngöôøi ñoù. Thí duï, hai trong soá möôøi ngöôøi muø ôû treân keâu leân cuøng Chuùa Gieâ-su khi Ngaøi ñi ngang qua nhö trong tröôøng hôïp ngöôøi muø Bati meâ. Taát caû ngöôøi bònh trong 4 tröôøng hôïp tieáp theo tìm kieám Chuùa Gieâ-su, moät bieåu thò roõ raøng veà ñöùc tin cuûa hoï. Ba trong boán tröôøng hôïp tieáp theo, Chuùa Gieâ-su noùi vôùi ngöôøi ñöôïc laønh laø khoâng ñöôïc cho ai bieát ñieàu xaõy ra, chæ ra theâm nhöõng tröôøng hôïp naøy khoâng phaûi laø “aân töù chöõa laønh”.

9. Ngöôøi phung khoâng bieát roõ yù Chuùa: Math 8:2-4, Maùc 1:40-45, Luca 5:12-14″Khoâng ñöôïc noùi cho ai”.

10. Hai ngöôøi muø (coù leõ moät ngöôøi laø Bati meâ): Math 20:30-40″Hoï keâu leân ‘Laïy Chuùa, xin thöông xoùt toâi cuøng!’

11. Ngöôøi caâm vaø ñieác: Maùc 7:32-36″Ngaøi truyeàn hoï khoâng ñöôïc noùi cho ai bieát”.

12. Ngöôøi muø: Maùc 8:22-26″Khoâng ñöôïc vaøo laøng”.

Ngöôøi trong hai tröôøng hôïp cuoái sau ñaây ñöôïc chöõa laønh qua ñöùc tin khoâng phaûi laø ñöôïc chöõa laønh – hoï ñöôïc giaûi cöùu khoûi ma quyõ. Chuùa Gieâ-su ban thöôûng cho ñöùc tin hoï baèng vieäc giaûi cöùu.

13. Caâu beù bò ñoäng kinh: Math 17:14-18, Maùc 9:17-27, luca 9:38-42″Chuùa Gieâ-su phaùn cuøng ngöôøi ‘Moïi söï ñeàu ñöôïc cho ngöôøi tin’. Töùc thì cha cuûa ñöùa treû keâu leân ‘Toâi tin, xin haõy giuùp cho söï khoâng tin cuûa toâi’.

14. Con gaùi cuûa ngöôøi ñaøn baø Sy-roâ-phoâ-ni-ci: Math 15:22-28, Maùc 7:25-30″Hôûi baø kia, ñöùc tin baø thaät lôùn, moïi söï ngöôi mong seõ ñöôïc thaønh vaäy”.

Nhöõng Tröôøng Hôïp Ñöôïc Chöõa Laønh Qua “AÂn Töù Chöõa Laønh”:

(Cases of People Healed Through “Gifts of Healings”:)

Baûy tröôøng hôïp sau cuøng laø nhöõng ngöôøi roõ raøng ñöôïc laønh qua aân töù chöõa laønh. Tuy nhieân, trong ba tröôøng hôïp ñaàu, vaâng lôøi laø moät maïng lònh cuï theå Chuùa Gieâ-su ñoøi hoûi tröôùc khi ngöôøi bònh coù theå ñöôïc laønh. Khoâng tröôøng hôïp naøo trong nhöõng tröôøng hôïp naøy Chuùa Gieâ-su baûo ngöôøi bònh khoâng ñöôïc noùi cho ai bieát veà söï chöõa laønh cuûa Ngaøi. Vaø khoâng tröôøng hôïp naøo trong nhöõng tröôøng hôïp naøy ngöôøi bònh tìm kieám Chuùa Gieâ-su.

15. Ngöôøi nam bò teo tay: Math 12:9-13, Maùc 3″1-5, Luca 6:6-10″Haõy choãi daäy, böôùc tôùi…. Haõy ñöa tay ngöôi ra”.

16. Ngöôøi ñaøn oâng taïi ao Beâ-teát-ña: Giaêng 5:2-9″Haõy choãi daäy, vaùc giöôøng ngöôi maø ñi”.

17. Ngöôøi muø luùc sinh ra: Giaêng 9:1-38″Haõy ñi röûa taïi ao Si loâ eâ”.

18. Baø gia Phi-e-rô: Math 8:14-15, Maùc 1:30-31, Luca 4:38-39.

19. Ngöôøi ñaøn baø coøng löng 18 naêm: Luca 13:11-16

20. Ngöôøi nam bò phuø thuûng: Luca 14:2-4

21. Ñaày tôù cuûa thaày teá leã caû: Luca 22:50-51

Löu yù laø trong 21 tröôøng hôïp treân, khoâng coù tröôøng hôïp naøo moät ngöôøi lôùn ñöôïc chöõa laønh do ñöùc tin moät ngöôøi lôùn khaùc. Trong moãi tröôøng hôïp khi moät ngöôøi ñöôïc chöõa laønh bôûi ñöùc tin cuûa ngöôøi khaùc, thì luoân laø moät ñöùa treû ñöôïc laønh qua ñöùc tin cha meï mình (Thí duï 1.3,8,13 vaø 14).

Ngoaïi leä duy nhaát coù theå laø thí duï soá 1, ñaày tôù cuûa thaày ñoäi. Tuy nhieân töø Hy laïp dòch ñaày tôù laø töø pais, cuõng coù theå ñöôïc dòch laø caäu beù nhö trong Math 17:18 “ Caäu lieàn ñöôïc chöõa laønh” (phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Neáu ñoù thaät söï laø ñaày tôù cuûa thaày ñoäi chöù khoâng phaûi laø con trai oâng, ñöùa ñaày tôù naøy chaéc phaûi laø moät caäu trai treû. Vì vaäy, ngöôøi thaày ñoäi coù traùch nhieäm cho caäu laø ngöôøi canh giöõ hôïp phaùp vaø coù theå thöïc haønh ñöùc tin ñaïi dieän cuûa oâng nhö baát kyø ngöôøi baäc cha meï naøo cho con mình.

Ñieàu naøy daïy khoâng chaéc chaén ñöùc tin moät ngöôøi lôùn coù theå ñem söï chöõa laønh cho moät ngöôøi lôùn khaùc. Vaâng, moät ngöôøi lôùn coù theå caàu nguyeän hieäp nhaát cuøng ngöôøi lôùn khaùc caàn ñöôïc chöõa laønh, nhöng söï voâ tín cuûa ngöôøi bònh coù theå voâ hieäu hoùahoaøn toaøn ñöùc tin cuûa ngöôøi kia.

Tuy nhieân, con caùi chuùng ta coù theå ñöôïc laønh qua ñöùc tin cuûa chuùng ta cho ñeán moät ñoä tuoåi naøo ñoù. Tuy nhieân, chuùng cuoái cuøng seõ ñaït ñeán ñoä tuoåi Ñöùc Chuùa Trôøi troâng ñôïi chuùng nhaän laõnh töø Ngaøi treân neàn taûng ñöùc tin cuûa chính chuùng.

Toâi khích leä baïn nghieân cöùu kyõ töøng thí duï treân trong chính Kinh thaùnh baïn ñeå laøm maïnh meõ ñöùc tin baïn trong söï cung öùng chöõa laønh cuûa Chuùa chuùng ta.

Söï Xöùc Daàu Chöõa Laønh (The Healing Anointing)

Cuoái cuøng, thaät quan troïng ñeå bieát Chuùa Gieâ-su ñöôïc xöùc daàu baèng naêng quyeàn chöõa laønh roõ raøng trong suoát chöùc vuï taïi theá cuûa Ngaøi. Ñoù laø, ngaøi coù theå thaät söï caûm thaáy söï xöùc daàu ñoù ra khoûi thaân theå Ngaøi, trong moät soá tröôøng hôïp, ngöôøi bònh ñöôïc chöõa laønh coù theå caûm nhaän söï xöùc daàu ñoù khi noù ñi vaøo cô theå hoï. Thí duï, Luca 6:19 noùi “Moïi ngöôøi ñeàu coá chaïm ñeán Ngaøi, vì quyeàn naêng ra töø Ngaøi chöõa laønh hoï caû”.

Roõ raøng söï xöùc daàu chöõa laønh thaäm chí thaám ñaãm aùo ngaøi, neáu ngöôøi bònh ñuïng ñeán aùo Ngaøi trong ñöùc tin, söï xöùc daàu chöõa laønh ñoù seõ traøn vaøo cô theå ngöôøi bònh. Chuùng ta ñoïc trong Maùc 6:56:

“Ngaøi ñeán nôi naøo, hoaëc laøng, thaønh, hay laø choán nhaø queâ, ngöôøi ta ñem ngöôøi ñau ñeå taïi caùc chôï, vaø xin Ngaøi cho pheùp mình ít nöõa ñöôïc rôø ñeán troân aùo Ngaøi; nhöõng keû ñaõ rôø ñeàu ñöôïc laønh bònh caû.”

Ngöôøi ñaøn baø bò maát huyeát (Maùc 5:25-34) ñöôïc laønh chæ vì ñuïng vaøo troân aùo Chuùa Gieâ-su vaø troâng ñôïi trong ñöùc tin ñöôïc laønh.

Khoâng chæ Chuùa Gieâ-su ñöôïc xöùc daàu vôùi söï xöùc daàu chöõa laønh hieån nhieân, nhöng söù ñoà Phao loâ cuõng vaäy trong nhöõng naêm sau cuûa chöùc vuï oâng:

“Ñöùc Chuùa Trôøi laïi duøng tay Phao-loâ laøm caùc pheùp laï khaùc thöôøng, ñeán noãi ngöôøi ta laáy khaên vaø aùo ñaõ baän vaøo mình ngöôøi maø ñeå treân caùc keû ñau yeáu; thì hoï ñöôïc laønh beänh, vaø ñöôïc cöùu khoûi quæ döõ.” (Coâng 19:11-12)

Söï xöùc daàu chöõa laønh hieån nhieân naøy thaám ñaãm baát kyø chieác aùo naøo chaïm ñeán thaân theå Phao loâ, roõ raøng chæ ra quaàn aùo laø moät vaät daãn toát cho quyeàn naêng chöõa laønh!

Ñöùc Chuùa Trôøi vaãn khoâng ñoåi töø thôøi cuûa Chuùa Gieâ-su hay Phao loâ, vì vaäy chuùng ta ñöøng ngaïc nhieân neáu Ñöùc Chuùa Trôøi xöùc daàu moät soá toâi tôù ngaøi ngaøy nay baèng söï xöùc daàu chöõa laønh nhö vaäy, nhö Ngaøi ñaõ laøm vôùi Chuùa Gieâ-su hay Phao loâ. Tuy nhieân nhöõng aân töù naøy khoâng ñöôïc ban cho nhöõng ngöôøi taäp vieäc, nhöng chæ cho nhöõng ngöôøi töï chöùng minh mình laø trung tín vaø ñöôïc thuùc ñaåy caùch khoâng ích kyû qua moät khoaûng thôøi gian.

[1] Moïi ñieàu naøy chæ veà söï chöõa laønh thuoäc theå. Beänh taät coù theå keå nhö söï aùp cheá, khi kinh thaùnh noùi raèng “ Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ xöùc cho Chuùa Gieâ su Christ baèng Ñöùc Thaùnh Linh vaø quyeàn pheùp, ñeå Ngaøi ñi töø nôi noï ñeán choå kia laøm phöôùc vaø chöõa laønh heát thaûy nhöõng ngöôøi bò ma quyõ aùp cheá” (Coâng vuï 10:38)

Kadalasang ipinagpapalagay na dahil si Jesus ay ang banal na Anak ng Diyos, makagagawa Siya ng himala o pagalingin ang sinuman kailanman Niya gusto. Nguni’t habang sinusuri nating mabuti ang Biblia, matutuklasan natin na bagama’t tunay na banal si Jesus, malinaw na limitado-sa-sarili sa panahon ng Kanyang panlupang ministeryo. Minsan ay sinabi Niya, “Pakatandaan ninyo na walang magagawa ang Anak sa kanyang sarili lamang; ang nakikita Niyang ginagawa ng Ama ang siya lamang Niyang ginagawa” (Jn. 5:19). Malinaw na ipinakikita niyan na limitado si Jesus at nakadepende sa Kanyang Ama.

Ayon kay Pablo, nang naging tao si Jesus, “hinubad” Niya ang pagiging kapantay ng Diyos:

Nawa’y magkaroon kayo ng kaisipan na tulad ng kay Cristo Jesus. Kahit Siya’y likas at tunay na Diyos, hindi Niya ipinagpilitang manatiling kapantay ng Diyos. Sa halip, kusa Niyang hinubad ang pagiging kapantay ng Diyos, at naging katulad ng isang alipin. Ipinanganak Siyang katulad ng mga karaniwang tao (Fil. 2:5-7, idinagdag ang pagdidiin).

Ano ang “hinubad” ni Jesus? Hindi ang Kanyang kabanalan. Hindi ang Kanyang kadakilaan. Hindi ang Kanyang pag-ibig. Marahil ay ang Kanyang higit sa karaniwang kapangyarihan. Malinaw na hindi na Siya omnipresent (pagkapasalahat ng dako). Gayundin, hindi na Siya omnipotent (makapangyarihan sa lahat). Naging tao is Jesus. Sa Kanyang ministeryo, kumilos Siyang isang taong nabasbasan ng Espiritu Santo. Higit na lumilinaw ito habang tinitingnan natin ang apat na Ebanghelyo.

Halimbawa, matatanong natin, Kung si Jesus ay banal na Anak ng Diyos, bakit kailangan Niyang mabautismuhan sa Espiritu Santo nang simulan Niya ang Kanyang ministeryo sa edad na trenta? Bakit kailangang mabautismuhan ang Diyos ng Diyos?

Malinaw na kailangan ni Jesus ang bautismo ng Espiritu Santo upang mabasbasan para sa ministeryo. Kaya, pagkabautismo, mababasa nating ipinangangaral Niya ang mga salitang ito: “Ang Espiritu ng Panginoon ay sumasaakin, sapagkat hinirang Niya Ako upang ipangaral…ipahayag…palayain…” (Lu.4:18, idinagdag ang pagdidiin).

Iyan din ang dahilan ng pangangaral ni Pedro, “Kilala ninyo si Jesus na taga-Nazaret at alam din ninyo kung papaanong pinili Siya ng Diyos at kung papaanong pinuspos ng Espiritu Santo ng kapangyarihan. Alam din ninyo na saanman Siya magpunta, gumagawa Siya ng kabutihan sa mga tao at nagpapagaling sa lahat ng pinapahirapan ng diyablo, sapagka’t kasama Niya ang Diyos” (Gw. 10:38, idinagdag ang pagdidiin).

Iyan din ang dahilan kung bakit hindi nagmilagro si Jesus hangga’t hindi Siya nabautismuhan ng Espiritu Santo sa edad na trenta. Anak ba Siya ng Diyos sa edad beinte singko? Oo. Kung gayon ay bakit hindi Siya gumawa ng himala hanggang naging trenta Siya? Dahil hinubad ni Jesus ang hindi likas na kapangyarihang taglay ng Diyos, at kailangan Niyang maghintay sa panahong mabigyang-kapangyarihan Siya ng Espiritu.

Karagdagang Patunay na Naglingkod si Jesus Bilang Taong Nabasbasan ng Espiritu Santo (More Proof that Jesus Ministered as a Man Anointed by the Spirit)

Napapansin natin habang binabasa ang mga Magandang Balita na may mga panahong tinaglay ni Jesus ang di-pangkaraniwang kaalaman at may pagkakataong hindi. Katunayan, kadalasan ay nagtatanong si Jesus upang makakalap ng impormasyon.

Halimbawa, sinabi Niya sa babae sa balon ng Samaria na nagkaroon siya ng limang asawa at nakikisama siya sa isang lalaki nang hindi kasal (tingnan ang Jn. 4:17-18). Paano iyan nalaman ni Jesus? Dahil ba sa Siya ay Diyos at alam ng Diyos ang lahat? Hindi, kung magkaganyan, ipinakita sana ng Diyos ang kakayahan nang madalas. Bagama’t Siya ang Diyos at alam ng Diyos ang lahat, hinubad ni Jesus ang Kanyang kapangyarihan nang Siya’y naging tao. Nalaman ni Jesus ang estado ng babae sa balon dahil pinagkalooban Siya ng Espiritu Santo ng kaloob ng “salita ng karunungan” (1 Cor. 12:8), ang hindi karaniwang kakayahan upang malaman ang isang bagay tungkol sa kasalukuyan o nakaraan. (Pag-aaralan pa natin nang masinsinan ang paksa tungkol sa kaloob ng Espiritu sa susunod na kabanata).

Alam ba ni Jesus ang lahat sa lahat ng panahon? Hindi, nang hinipo ng babaing may isyu tungkol sa dugo ang laylayan ng damit ni Jesus at naramdaman Niyang dumaloy mula sa Kanya ang kapangyarihang magpagaling, tinanong Niya, “Sino ang humipo ng aking damit?” (Mc. 5:30b). Nang makita ni Jesus ang isang puno ng igos sa di-kalayuan sa Marcos 11:13, “nilapitan Niya ito upang tingnan kung may bunga.”

Bakit hindi nalaman ni Jesus kung sino ang humipo sa Kanya? Bakit hindi Niya alam kung ang puno ng igos ay may bunga? Dahil umiiral ang katauhan ni Jesus bilang tao na nabasbasan ng Espiritu Santo na may kaloob ng Espiritu. Ang mga Kaloob ng Espiritu ay umiiral ayon sa kalooban ng Espiritu (tingnan ang 1 Cor. 12:11; Heb. 2:4). Hindi alam ni Jesus ang mga bagay-bagay sa pamamagitan ng kapangyarihang di-karaniwan hangga’t kalooban ng Espiritu Santo na bigyan Siya ng kaloob na “salita ng karunungan.”

Totoo rin ito sa ministeryo ng pagpapagaling. Simple ang pahayag ng Biblia na hindi nakapagpapagaling si Jesus ninuman kailanman. Halimbawa, mababasa natin sa Ebanghelyo ni Marcos na nang dalawin ni Jesus ang bayan niyang Nazaret, hindi Niya nagampanan ang lahat ng gusto Niyang gawin.

Umalis doon si Jesus at umuwi Siya sa sariling bayan kasama ang Kanyang mga alagad. Pagdating ng araw ng Pamamahinga, si Jesus ay nagturo sa sinagoga. Maraming tao ang nakarinig sa Kanya at sa kanilang pagkamangha’y nagtatanungan sila, “Saan Niya natutunan ang lahat ng iyan? Anong karunungan itong ipinagkaloob sa Kanya? Paano Siya nakakagawa ng mga himala? Hindi ba ito ang karpinterong anak ni Maria, at kapatid nina Santiago, Jose, Judas, at Simon? Tagarito rin ang kanyang mga kapatid na babae, hindi ba?” Kaya’t sila’y nagduda sa Kanya at Siya’y hinamak nila. Dahil dito, sinabi ni Jesus sa kanila, “Ang isang propeta’y iginagalang ng lahat, maliban ng kanyang mga kababayan, mga kamag-anak at mga kasambahay.” Hindi Siya nakagagawa ng himala roon, maliban sa ilang maysakit na pinatungan Niya ng Kanyang kamay at pinagaling. Nagtaka Siya dahil hindi sila naniwala sa Kanya. (Mc. 6:1-6, idinagdag ang pagdidiin).

Pansinin na hindi sinabi ni Marcos na ayaw ni Jesus na gumawa ng himala doon, kundi hindi Siya makagawa ng himala. Bakit? Dahil ang mga tao sa Nazaret ay hindi naniniwala. Hindi nila tinanggap si Jesus bilang nabasbasang Anak ng Diyos kundi bilang anak ng isang lokal na karpintero. Tulad ng sinabi mismo ni Jesus, “Ang isang propeta’y iginagalang ng lahat, maliban ng kanyang mga kababayan, mga kamag-anak at mga kasambahay” (Mc. 6:4). Ang naging resulta’y, ang tanging nagawa Niya ay pagalingin ang ilang taong “may simpleng karamdaman” (na sinasabi ng isang salin). Tunay na kung may isang lugar na ninais ni Jesus na gumawa ng himala at madramang magpagaling ng mga tao, iyon ay sa Kanyang bayan kung saan Siya namuhay nang matagal. Nguni’t sinasabi ng Biblia na hindi Niya magawa.

Ilan Pang Kaisipan mula kay Lucas (More Insight from Luke)

Dalawang pangunahing paraan ang pagpapagaling ni Jesus: (1) sa pagtuturo ng Salita ng Diyos upang hikayatin ang mga taong manampalatayang gagaling, at (2) sa pagpapairal ng “kaloob na pagpapagaling” na kalooban ng Espiritu Santo. Kung gayon, limitado si Jesus ng dalawang salik sa Kanyang ministeryo ng pagpapagaling: (1) sa di-paniniwala ng mga maysakit, at (2) ang kalooban ng Espiritu Santo na ipakita Siya sa pamamagitan ng “kaloob ng pagpapagaling.”

Malinaw na ang karamihan sa mga tao sa bayan ni Jesus ay walang pananalig sa Kanya. Kahit narinig na nila ang mga himala Niya ng pagpapagaling sa ibang bayan, hindi nila pinaniniwalaang may kapangyarihan Siya upang magpagaling, at kaya naman hindi Niya sila mapagaling. Dagdag pa, malinaw na hindi pinagkalooban ng Espiritu Santo si Jesus ng anumang “kaloob na pagpapagaling” sa Nazaret—kung anuman ang dahilan, walang nakakaalam.

Itinatala ni Lucas nang higit na detalye kaysa kay Marcos ang tunay na nangyari nang dumalaw si Jesus sa Nazaret:

Umuwi si Jesus sa Nazaret, ang bayan na kung saan Siya lumaki. Gaya ng Kanyang nakaugalian, pumasok Siya sa sinagoga nang Araw ng Pamamahinga. Tumayo Siya upang bumasa, at doo’y ibinigay sa Kanya ang kasulatan ni Propeta Isaias. Binuksan Niya ito sa dakong kinasusulatan ng ganito: “Ang Espiritu ng Panginoon ay sumasaakin, sapagka’t hinirang Niya Ako upang ipangaral sa mga mahihirap ang Magandang Balita. Isinugo Niya Ako upang ipahayag sa mga bihag na sila’y lalaya, at sa mga bulag na sila’y makakakita. Isinugo Ako upang palayain ang mga inaapi, at upang ipahayag na darating na ang panahon ng pagliligtas ng Panginoon.” Inirolyo Niya ang kasulatan, at matapos isauli sa tagapag-ingat, Siya’y naupo. Nakatitig sa Kanya ang lahat ng nasa sinagoga, at sinabi Niya sa kanila, “Ang kasulatang ito na inyong narinig ay natupad ngayon.” Pinuri Siya ng lahat, at humanga sila sa Kanyang napakahusay na pananalita. “Hindi ba ito ang anak ni Jose? Tanong nila (Lu. 4:16-22).

Nais ni Jesus na maniwala ang Kanyang mga tagapakinig na Siya ang ipinangakong hinirang sa propesiya ni Isaias, at umaasang maniwala sila at tanggapin ang lahat ng benepisyo ng Kanyang pagkahirang, na ayon kay Isaias, ay kasama ang pagpapalaya sa mga bihag at opresyon pati na ang muling pagkakita ng mga bulag. [1] Nguni’t hindi sila naniwala, at bagama’t humanga sila sa galing Niyang magsalita, hindi sila maniwalang ang anak ni Jose ay natatangi. Sa pagkilala ng kanilang pagdududa, sumagot si Jesus,

Kaya’t sinabi ni Jesus, “Tiyak na sasabihin ninyo sa akin ang kasabihang ito, ‘Doktor, gamutin mo muna ang iyong sarili! Marahil, sasabihin pa ninyo, ‘Gawin Mo rin dito sa sarili mong bayan ang mga nabalitaan naming ginawa Mo sa Capernaum.’ Tandaan ninyo, walang propetang kinikilala sa kanyang sariling bayan (Lu. 4:23-24).

Ang mga tao sa bayan ni Jesus ay naghihintay upang tingnan kung gagawin Niya ang narinig nilang ginawa Niya sa Capernaum. Ang saloobin nila ay hindi tulad ng umaasang pananampalataya kundi pag-aalinlangan. Sa kanilang kakulangan ng pananampalataya nilimitahan nila Siya sa paggawa ng anumang himala o malawakang pagpapagaling.

Iba Pang Limitasyon ni Jesus sa Nazaret (Jesus’ Other Limitation in Nazareth)

Ibinunyag ng sumunod na mga salita ni Jesus sa kawan sa Nazaret na nalimitahan din Siya ng kalooban ng Espiritu Santo upang ipakita ang Kanyang Sarili sa pamamagitan ng “mga kaloob na pagpapagaling”:

Nguni ‘t sinasabi ko sa inyo, maraming biyuda sa Israel noong panahon ni Elias nang hindi umulan sa loob ng tatlo’t kalahating taon at nagkaroon ng taggutom sa buong lupain. Subali’t hindi pinapunta si Elias sa kaninuman sa kanila, kundi sa isang biyuda sa Sarepta, sa lupain ng Sidon. Sa dinami-dami ng mga may ketong sa Israel noong panahon ni Eliseo, wala ni isa mang pinagaling at nilinis maliban kay Naaman, na isang taga-Siria” (Lu. 4:25-27).

Ang punto ni Jesus ay hindi maparami ni Elias ang langis at harina upang sustentuhan ang sinumang biyudang nagugustuhan niya sa tatlong-taong taggutom (tingnan ang 1 Ha. 17:9-16). Bagama’t maraming nagtitiis na biyuda sa Israel nang panahong iyon, hinirang ng Espiritu si Elias upang tulungan ang isang biyuda na hindi pa Israelita. Gayundin, hindi malinis ni Eliseo ang sinumang ketonging nais niyang linisin. Pinatunayan ito ng katotohanang napakaraming ketongin sa Israel nang nalinis si Naaman. Kung siya lamang ang masusunod, nilinis sana ni Eliseo ang mga kapwa Israelita na pawang ketongin bago niya nilinis si Naaman, isang taong sumasamba ng mga diyus-diyosan (tingnan ang 2 Ha. 5:1-14).

Sina Elias at Eliseo ay kapwa propeta—mga taong hinirang ng Espiritu Santo na ginamit sa iba-ibang kaloob ng Espiritu ayon sa kalooban nito. Bakit hindi ipinadala ng Diyos si Elias sa ibang biyuda? Hindi ko alam. Bakit hindi ginamit ng Diyos si Eliseo upang pagalingin ang iba pang ketongin? Hindi ko alam. Walang nakakaalam, kundi ang Diyos.

Nguni’t hindi pinatutunayan ng dalawang karaniwang kuwento sa Lumang Tipan na

hindi kalooban ng Diyos ang mapunan ang lahat ng pangangailangan ng bawa’t biyuda o mapagaling ang bawa’t ketongin. Tinapos na sana ng mga tao sa Israel ang kanilang taggutom sa panahon ni Elias kung sila at ang kanilang masamang hari (Ahab) ay nagsisi sa kanilang kasalanan. Ang taggutom ay isang paraan ng paghatol ng Diyos. At sana lahat ng ketongin sa Israel ay napagaling sa pagsunod at paniniwala sa salita ng kanilang dulot-ng-Diyos na kasunduan, na nakita na natin, ay kasama ang pisikal na pagpapagaling.

Ibinunyag ni Jesus sa Kanyang mga tagapakainig na nasa ilalim Siya ng parehong limitasyong naranasan nina Elias at Eliseo. Sa kung anong dahilan, hindi ibinigay ng Espiritu Santo kay Jesus ang anuman sa mga “kaloob na pagpapagaling” sa Nasaret. Ang katotohanang iyan, dagdag pa sa hindi pananalig ng mga tao sa Nasaret, ang naging sanhi ng pagkawala ng himala sa pamamagitan ni Jesus sa Kanyang bayan.

Pagtingin sa Isang “Kaloob na Pagpapagaling” sa Pamamagitan ni Jesus (A Look at One “Gift of Healing” Through Jesus)

Kung pag-aralan natin ang mga kuwento sa Ebanghelyo tungkol sa iba-ibang pagpapagaling ni Jesus, makikita natin na karamihan sa mga tao ay napagaling, hindi sa pamamagitan ng “kaloob na pagpapagaling,” kundi ng kanilang pananampalataya. Tingnan natin ang pagkakaiba ng dalawang uri ng pagpapagaling sa pagtingin sa halimbawa ng dalawa. Una nating pag-aralan ang kuwento ng lumpong lalaki sa lawa ng Bethzata, na napagaling hindi dahil sa kanyang pananampalataya, kundi sa pamamagitan ng “kaloob na pagpapagaling” ni Jesus.

Sa lunsod na ito na malapit sa Pintuan ng mga Tupa ay may malaking deposito ng tubig na may limang portiko. Kung tawagin ito sa wikang Hebreo ay Bethzata. Nasa paligid nito ang maraming maysakit, mga bulag, mga pilay, at mga paralitiko. May isang lalaki doon na tatlumpu’t walong taon nang may sakit. Nakita siya ni Jesus at alam Niyang matagal nang may sakit ang lalaki kaya’t tinanong Niya ito, “Gusto mo bang gumaling?” Sumagot ang maysakit, “Ginoo, wala pong maglusong sa akin kapag gumalaw na ang tubig; papunta pa lamang ako, may nauuna na sa akin. Sinabi sa kanya ni Jesus, “Tumayo ka, buhatin mo ang iyong higaan at lumakad ka.” Noon di’y gumaling ang lalaki, binuhat ang kanyang higaan, at lumakad (Jn. 5:2-9).

Paano natin malalaman na napagaling siya, hindi dahil sa kanyang pananampalataya, kundi dahil sa “kaloob na pagpapagaling”? Maraming indikasyon.

Una, pansinin na hindi hinahanap ng lalaking ito si Jesus. Bagkus, nakita siya ni Jesus na nakaupo sa may tubig. Kung hinahanap ng lalaki si Jesus, nagpapakita sana ito ng pananampalataya sa kanyang panig.

Pangalawa, hindi sinabi ni Jesus sa lalaki na pinagaling siya ng kanyang pananampalataya, na siyang laging sinasabi Niya kapag nagpapagaling ng ibang tao

Pangatlo, nang tinanong ang lalaki ng mga Judio kung sino ang nagsabi sa kanya na “tumayo at lumakad,” sumagot siya na hindi man lang niya kilala ang Tao. Kaya malinaw na hindi ang pananampalataya niya kay Jesus ang nagpagaling sa kanya. Ito ay malinaw na kaso ng isang taong napagaling sa pamamagitan ng “kaloob na pagpapagaling,” na ipinakitang kalooban ng Espiritu.

Pansinin din na kahit na may kawan ng maysakit na naghihintay sa paggalaw ng tubig, isa lang ang pinagaling ni Jesus at iniwang maysakit ang lahat ng iba pa. Bakit? Muli, hindi ko alam. Nguni’t ang insidenteng ito ay hindi patunay na kalooban ng Diyos na manatiling maysakit ang ilan. Sinuman at lahat ng maysakit na iyon ay maaaring napagaling sa pamamagitan ng pananampalataya kay Jesus. Katunayan, ito marahil ang dahilan kung bakit napagaling ng di pangkaraniwang kapangyarihan ang isang taong ito—upang hikayatin ang mga tao upang pansinin si Jesus, ang Siyang makapagpapagaling at gagamot sa kanila kung maniniwala lang sila.

Kadalasan, ang “mga kaloob na pagpapagaling” ay nabibilang sa kategorya ng “tanda at kamanghaan,” ibig sabihin, himalang itinakda upang mapansin si Jesus. Kaya ang ebanghelistang sina Felipe ng Bagong Tipan ay nagtataglay ng “kaloob na pagpapagaling,” dahil ang mga himalang ginagawa nila ang nagiging daan upang mapansin ang magandang balitang kanilang ipinangangaral (tingnan ang Gw. 8:5-8).

Hindi dapat maghintay ang mga Cristianong maysakit sa pagdating ng isang may “kaloob na pagpapagaling” dahil maaaring ang tao at kaloob ay hindi kailanman darating. Nariyan ang paggaling sa pamamagitan ng pananampalataya kay Jesus, at, kahit na hindi lahat ay napapagaling sa pamamagitan ng kaloob na pagpgpagaling, lahat ay mapapagaling ng kanilang pananampalataya. Mga kaloob na pagpapagaling ay inilagay sa iglesia unang-una upang mapagaling ang mga hindi mananampalataya at ang atensyon ay mapunta sa ebanghelyo. Hindi ibig sabihin nito na hindi mapapagaling ang mga Cristiano sa pamamatigan ng kaloob na pagpapagaling. Nguni’t inaasahan ng Diyos na makakatanggap ang Kanyang mga anak ng pagpapagaling sa pamamagitan ng pananampalataya.

Isang Halimbawa ng Taong Napagaling ng Kanyang Pananampalataya (One Example of a Person Healed By His Faith)

Si Bartimeo ay lalaking bulag na napagaling ng kanyang pananampalataya kay Jesus. Basahin natin ang kuwento sa ebanghelyo ni Marcos.

Dumating sina Jesus sa Jerico. Nang papaalis na Siya sa Jerico kasama ang Kanyang mga alagad at marami pang iba, may nadaanan silang isang bulag na nakaupo sa tabi ng daan at namamalimos. Siya’y si Bartimeo na anak ni Timeo. Nang marinig ng bulag na ang nagdaraan ay si Jesus na taga-Nazaret, sumigaw siya nang sumigaw, “Jesus, Anak ni David, mahabag po kayo sa akin!” Pinagsabihan siya ng mga taong naroroon upang tumahimik, nguni’t lalo pa siyang nagsisigaw, “Anak ni David, mahabag po kayo sa akin!” tumigil si Jesus at kanyang sinabi, “Dalhin ninyo siya rito.” At tinawag nga nila ang bulag. “Lakasan mo ang iyong loob. Tumayo ka. Ipinapatawag ka ni Jesus,” sabi nila. Inihagis niya ang kanyang balabal, paluksong tumayo at lumapit kay Jesus. “Ano ang gusto mong gawin Ko para sa iyo?” tanong sa kanya ni Jesus. Sumagot ang bulag, “Guro, gusto ko pong makakitang muli.” Kung gayon, magaling ka na dahil sa iyong pananampalataya.” Noon di’y nakakita siyang muli, at sumunod kay Jesus (Mc. 10:46-52).

Una pansinin na hindi hinanap ni Jesus si Bartimeo. (Kabaligtaran ito ng nangyari sa tao sa Lawa ng Betesda). Katunayan, naglalakad si Jesus at nalampasan na siya, at kung hindi sumigaw si Bartimeo, nagpatuloy sana sa paglalakad si Jesus. Ibig sabihin, hindi sana napagling si Bartimeo.

Isipin n’yo iyan. Paano kung naupo lang si Bartimeo doon at sinabi sa kanyang sarili, “Kung kalooban ng Diyos na mapagaling, pupuntahan Niya ako at pagalingin.” Ano kaya ang nangyari? Hindi sana gumaling si Bartimeo, kahit na malinaw na ibinubunyag ng kuwentong ito na kalooban ni Jesus na siya ay mapagaling. Ang unang tanda ng pananampalataya ni Bartimeo ay sumigaw siya kay Jesus.

Pangalawa, pansinin na hindi nawalan ng pag-asa si Bartimeo sa mga nagtatangkang patahimikin siya. Nang subukang pahintuin siya sa kasisigaw, “lalo” pa siyang nagsisigaw. (Mc.10:48). Iyan ang nagpapakita ng kanyang pananampalataya.

Pangatlo, pansinin na hindi sinagot ni Jesus ang mga naunang sigaw ni Bartimeo. Siyempre, posibleng hindi Niya narinig ang mga naunang sigaw, nguni’t kung narinig Niya, hindi niya ito sinagot. Sa madaling sabi, sinubukan Niya ang pananampalataya ng tao.

Kung sumuko si Bartimeo pagkasigaw niya minsan, hindi sana siya napagaling.

Tayo rin, ang minsan ay kailangang magpursigi sa pananampalataya dahil kadalasan parang hindi masasagot ang ating panalangin. Diyan sinusubukan ang ating pananampalataya, kaya kailangan nating ipagpatuloy ang pagtayo, tinatanggihan ang paghina ng loob dahil sa mga salungat na pangyayari.

Iba Pang Patunay ng Pananampalataya ni Bartimeo (Further Indications of Bartimaeus’ Faith)

Nang sa wakas ay tawagin na siya ni Jesus, sinasabi ng Biblia na “inihagis niya ang kanyang balabal.” Ang pagkaintindi ko, ang mga bulag sa kapanahunan ni Jesus ay nagsusuot ng isang uri ng balabal na nagpapakitang sila ay bulag. Kung totoo ito, marahil ay inihagis ni Bartimeo ang kanyang balabal nang tawagin siya ni Jesus dahil naniwala siyang hindi na niya kailangang makilala bilang bulag. Kung ganoon, nakikita na naman ang kanyang pananampalataya.

Dagdag pa rito, nang ihagis ni Bartimeo ang kanyang balabal, sinasabi ng Biblia na siya’s “paluksong tumayo,” isang pagpapakita ng kanyang malugod na paghihintay sa isang magandang bagay na mangyayari sa kanya. Ang mga taong may pananampalatayang gagaling ay nalulugod kapag nananalangin silang pagagalingin sila ng Diyos dahil umaasa silang makatanggap ng pagpapagaling.

Pansinin na minsan pang sinubok ni Jesus ang pananampalataya ni Bartimeo nang tumayo siya sa harap Niya. Tinanong Niya kay Bartimeo ang kanyang kagustuhan, at sa sagot ni Bartimeo, malinaw na mapapagaling siya at pagagalingin siya ni Jesus sa pagkabulag.

Sa katapusan, sinabi ni Jesus sa kanya na ang kanyang pananampalataya ang nagpagaling sa kanya. Kung mapagagaling si Bartimeo ng kanyang pananampalataya, mapapagaling din ang sinuman dahil “walang sinisino” ang Diyos.

Higit Pang Pag-aaralan (For Further Study)

Sa ibaba ay itinala ko ang dalawampu’t isang ispesipikong kaso ng pagpapagaling na ginawa ni Jesus na nakatala sa apat na Ebanghelyo. Siyempre, pinagaling ni Jesus ang higit pa sa dalawampu’t isang tao, nguni’t sa lahat ng kasong ito, alam natin ang ilang detalye tungkol sa maysakit at kung paano siya napagaling.

Hinati ko ang listahan sa dalawang bahagi—ang mga napagaling ng pananampalataya at ang mga napagaling sa kaloob ng pagpapagaling. Napansin ko na sa ilang kaso ng mga napagaling ng kanilang pananampalataya, sinabi sa kanila ni Jesus na manahimik tungkol sa kanilang paggaling. Pinaiigting pa nito na hindi “kaloob na pagpapagaling” dahil hindi napagaling ang mga tao upang i-anunsiyo si Jesus o ang magandang balita.

Mga Kaso Kung Saan Pananalig o Paniniwala ay Nabanggit na Sanhi ng Paggaling: (Cases Where Faith or Believing is Mentioned as the Cause of Healing)

1. Ang alipin ng kapitang Romano (o “alila”): Mt. 8:5-13; Lu. 7:2-10 “Mangyari ito sa iyo ayon sa iyong paniniwala.”

2. Ang paralitikong ibinaba sa bubong: Mt. 9:2-8; Mc. 2:3-11; Lu. 5:18-26 “Pagkakita sa kanilang pananampalataya….Sinabi Niya… ‘umuwi na kayo.’”

3. anak ni Jairus: Mt. 9:18-26; Mc. 5:22-43; Lu. 8:41-56 “‘Huwag kayong matakot—maniwala lang’….At mahigpit na pinagbilinan Niya sila na walang dapat makaalam nito.”

4. Ang babaing may isyu sa dugo: Mt. 9:20-22; Mc. 5:25-34; Lu. 8:43-48 “Ang iyong pananampalataya ang nagpagaling sa iyo.”

5. Dalawang lalaking bulag: Mt. 9:27-31 “Mangyari ito sa inyo ayon sa iyong paniniwala …huwag sasabihin ito kaninuman!”

6. Bulag na Bartimeo: Mc. 10:46-52; Lu. 18:35-43 “Pinagaling ka ng iyong pananampalataya.”

7. Ang sampung ketongin: Lu. 17:12-19 “Pinagaling kayo ng inyong pananampalataya.”

8. Ang anak ng pinuno ng pamahalaan: Jn. 4:46-53 “Naniwala ang lalaki sa sinabi ni Jesus.”

Sa susunod na apat na kaso, ang pananampalataya ng maysakit ay hindi tahasang binanggit, nguni’t ipinahiwatig ng kanyang mga salita at kilos. Halimbawa, ang dalawang bulag na lalaki (sa ika-sampu, sa ibaba) ay sumigaw kay Jesus habang dumadaan Siya tulad ng ginawa ni Bartimeo. Hinanap ng lahat ng may sakit na tao sa apat na halimbawa si Jesus, isang malinaw na indikasyon ng kanilang pananampalataya. Sa tatlo sa susunod na apat na kaso, sinabi ni Jesus sa mga pinagaling Niya na huwag sabihin kaninuman ang nangyari sa kanila, na lalong pagpapakitang ang mga kasong ito ay hindi “kaloob na pagpapagaling.”

9. Ang ketongin na hindi nakakaalam ng kalooban ng Diyos (The leper who didn’t know God’s will): Mt. 8:2-4; Mc. 1:40-45; Lu. 5:12-14 “Huwag mong sasabihin ito kaninuman.”

10. Dalawang bulag na lalaki (malamang na isa sa kanila si Bartimeo): Mt. 20:30-34 “[sila’y] nagsisigaw, ‘Panginoon, mahabag po Kayo sa amin!’”

11. Ang taong bingi at pipi: Mc. 7:32-36 “Sinabi ni Jesus sa mga tao na huwag ipamalita ito.”

12. Isang lalaking bulag : Mc. 8:22-26 “Huwag ka nang bumalik sa bayan.”

Ang dalawang pangwakas na kasong ito ng mga taong napagaling sa pamamagitan ng pananampalataya ay hindi totoong napagaling—napalaya sila sa mga demonyo. Nguni’t kinilala ni Jesus ang kanilang pananampalataya bilang sanhi ng kanilang pagpapalaya.

13. Ang batang sinasaniban ng demonyo: Mt. 17:14-18; Mc. 9:17-27; Lu. 9:38-42 “At sinabi ni Jesus sa kanya… ‘Tunay na walang bagay na hindi ninyo magagawa.’ Agad namang sumagot ang ama ng bata… ‘Naniniwala po ako; tulungan po ninyo akong madagdagan pa ang aking pananampalataya.’”

14. Ang anak ng babaing taga-Tiro: Mt. 15:22-28; Mc. 7:25-30 “Napakalaki ng iyong pananampalataya! Mangyayari ang hinihiling mo.”

Kaso ng mga Taong Napagaling sa Pamamagitan ng “Kaloob na Pagpapagaling” (Cases of People Healed Through “Gifts of Healings”)

Itong huling pitong kaso ay taong malinaw na napagaling sa pamamagitan ng kaloob na pagpapagaling. Subali’t sa unang tatlong kaso, ang pagsunod sa isang ispesipikong utos ni Jesus ang kailangan bago mapagaling ang maysakit. Wala sa mga kasong ito ang pinagsabihan ni Jesus na huwag ipagsabi ang pagpapagaling sa kanya. At wala sa mga kasong ito ang paghahanap ng taong maysakit kay Jesus.

15. Ang lalaking paralisado ang kamay: Mt. 12:9-13; Mark 3:1-5; Luke 6:6-10 “Iunat mo ang iyong kamay.”

16. Ang lalaki sa Lawa ng Bethzata: Jn. 5:2-9 “Tumayo ka, buhatin mo ang iyong higaan, at lumakad ka.”

17. Ang lalaking ipinanganak na bulag: Jn. 9:1-38 “Humayo ka, maghilamos sa Lawa ng Siloam.” [2]

18. Ang biyenan ni Pedro: Mt. 8:14-15; Mc. 1:30-31; Lu. 4:38-39

19. Ang babaing 18 taon nang kuba: Lu. 13:11-16

20. Ang lalaking napagaling sa manas: Lu. 14:2-4

21. Ang alipin ng pinakapunong pari: Lu. 22:50-51

Pansinin na sa lahat ng dalawampu’t isang halimbawa sa itaas, walang matandang napagaling lamang ng pananampalataya ng isa pang matanda. Sa bawa’t kasong gumaling ang isang tao dahil sa pananampalataya ng isa pang tao, laging isang batang gumagaling dahil sa pananampalataya ng kanyang magulang (tingnan ang halimbawa 1, 3, 8, 13, at 14).

Ang mga posibleng eksepsyon ay mga halimbawa 1 at 2, ang alipin ng kapitang Romano at ang paralitikong ibinaba sa bubong. Sa kaso ng alipin ng kapitang Romano, ang Griegong salitang isinalin na alipin ay ang salitang pais, na maaari ring isaling bata na siyang nasa Mateo 17:18: “At ang bata’y gumaling agad” (idinagdag ang pagdidiin).

Kung talagang iyon ay tunay na alipin ng kapitan at hindi ang kanyang anak, maaaring ang alipin ay batang lalaki. Kung gayon, ang kapitan ang responsable sa bata bilang tagapag-alaga at magkaroon ng pananalig para sa bata tulad ng gagawin ng magulang para sa kanyang anak.

Sa kaso ng paralitikong ibinaba sa bubong, pansinin na ang paralitiko mismo ay may pananampalataya, kung hindi, hindi sana siya pumayag na ibaba siya ng kanyang mga kaibigan sa bubong. Kung gayon hindi siya napagaling lamang ng pananampalataya ng kanyang mga kaibigan.

Lahat nang ito ay nagpapakita na hindi maaaring ang pananampalataya ng isang matanda ay magresulta sa pagpapagaling ng isa pang matanda kung ang maysakit na matanda mismo ay walang pananampalataya. Oo, maaaring manalangin ang isang matanda sang-ayon sa isa pang matandang nangangailangan ng pagpapagaling, nguni’t ang hindi paniniwala ng maysakit ay maaaring sasalungat sa epekto ng pananampalataya ng matandang nananampalataya.

Nguni’t ang mga sarili nating anak ay maaaring mapagaling sa pamamagitan ng ating pananampalataya, hanggang sa natatanging edad. Bagama’t maaabot nila ang edad na aasahan ng Diyos na tatanggap sila sa Kanya batay sa sarili nilang pananampalataya.

Hinihikayat ko kayong masinsinang pag-aralan ang bawa’t halimbawang nakatala sa itaas sa inyong sariling Biblia upang patatagin ang inyong pananampalataya sa itinakdang pagpapagaling ng ating Panginoon.

Ang Kapangyarihang Magpagaling (The Healing Anointing)

Bilang pagtatapos, mahalagang malaman na hinirang si Jesus ng nahahawakang kapangyarihang magpagaling sa panahon ng Kanyang ministeryong panlupa. Ibig sabihin, talagang nararamdaman Niya ang kapangyarihang magpagaling na umaalis sa Kanyang katawan, at sa ilang pagkakataon, ang maysakit na pinapagaling ay makakaramdam ng kapangyarihang iyon habang pumapasok ito sa kanyang katawan. Halimbawa, ang Lucas 6:19 ay nagsasabing, “Sinisikap ng lahat ng maysakit na makahawak man lang sa kanya, sapagka’t may kapangyarihan Siyang nagpapagaling ng lahat ng karamdaman.”

Malinaw na iyang kapangyarihang magpagaling ay papasok pa sa damit ni Jesus kaya kapag ang isang maysakit na tao ay humawak sa Kanyang kasuotan sa pananampalataya, ang kapangyarihang magpagaling ay dadaloy sa kanyang katawan. Mababasa natin sa Marcos 6:56:

At saan man Siya pumunta, sa nayon, sa lunsod, o sa kabukiran, agad na inilalapit sa kanya ang mga may karamdaman at ipinapakiusap sa kanya na mahawakan man lamang nila ang laylayan ng kanyang damit. At ang lahat ng makahawak dito ay gumagaling.

Ang babaing may isyu sa dugo (tingnan ang Marcos 5:25-34) ay napagaling sa pamamagitan lamang ng paghawak sa laylayan ng damit ni Jesus sa pag-asang sa pananampalataya ay gagaling.

Hindi lamang si Jesus ang nahirang na magkaroon ng nahahawakang kapangyarihang magpagaling kundi si apostol Pablo rin sa mga huling taon niya sa ministeryo:

Gumagawa roon ang Diyos ng mga pambihirang himala sa pamamagitan ni Pablo. Kahit panyo o damit na kanyang ginamit ay dinadala sa mga maysakit. Gumagaling naman ang mga ito at lumalayas ang masasamang espiritung nagpapahirap sa kanila (Gw. 19:11-12).

Ang nahahawakang kapangyarihang magpagaling ay tumitigmak sa anumang telang nakakabit sa katawan ni Pablo, malinaw na nagpapakitang ang tela ay isang mahusay na konduktor ng kapangyarihang magpagaling!

Hindi nagbago ang Diyos mula sa mga araw nina Jesus o Pablo, kaya huwag tayong magtataka kung hihirangin ng Diyos ang ilan sa Kanyang mga tagapagsilbi ngayon ng kapangyarihang magpagaling, na siyang ibinigay kina Jesus at Pablo. Subali’t ang mga kaloob na ito ay hindi ipinapasa sa mga baguhan, kundi doon lamang sa mga nakapagpatunay na sila’y matapat at di-makasariling naganyak sa mahabang panahon.

[1] Ang lahat nang ito’y maaaring tumukoy sa pisikal na pagpapagaling. Ang pagkakasakit ay tunay na maituturing na opresyon, na sinasabi ng Kasulatan na “hinirang ng Diyos ng Espiritu Santo at kapangyarihan [si Jesus], at…Gumawa Siya ng mabubuting bagay, at pinagaling Niya ang mga pinhihirapan ng diyablo” (Gw. 10:38).

[2] Translator’s note: text translated, since Bible used for translation does not contain exact words.

사람은 종종 예수님은 하나님의 아들이기 때문에, 그분은 원하시면 언제든지 기적을 행하거나 사람을 치유할 수 있다고 생각한다. 그러나 우리가 성경을 면밀하게 살펴보면, 예수님은 확실히 신성을 지니셨지만 공생애 기간 동안 분명히 자기 제한적이었음을 발견할 수 있다. 그분은 어느 한 번 “아들이 아버지께서 하시는 일을 보지 않고는 아무것도 스스로 할 수 없나니”(요 5:19)라고 말씀하셨다. 그것은 분명히 예수님이 자기 제한적이고 그분의 아버지께 의존하고 있음을 보여준다.

바울에 따르면, 예수님은 사람으로 되셨을 때 자기를 비우셨으며, 그분이 비우신 것은 전에 하나님처럼 소유하셨던 것이었다.

너희 안에 이 마음을 품으라 곧 그리스도 예수의 마음이니 그는 근본 하나님의 본체시나 하나님과 동등됨을 취할 것으로 여기지 아니하시고 오히려 자기를 비워 종의 형체를 가지사 사람들과 같이 되셨고(빌 2:5-7, 강조 추가).

예수님이 자기를 비우신 것은 무엇일까? 그것은 그의 신성이 아니다. 그것은 그분의 거룩하심이 아니다. 그것은 그분의 사랑이 아니다. 그것은 그분의 초자연적인 능력이었음이 틀림없다. 분명한 것은 그분은 더는 무소부재하시지 않다. 마찬가지로, 그분은 더는 전지하시지 않으며 전능하시지 않다. 예수님은 사람이 되셨다. 그분의 사역 속에서, 그분은 성령님의 기름 부음을 받으신 사람으로 활동하신다. 우리가 사복음서를 자세히 살펴보면 이것은 더욱 명백해진다.

예를 들어, 우리는 만일 예수님이 하나님의 아들이라면, 그분이 30세가 되어 사역을 시작하실 때 왜 성령세례가 필요했는지 의문스러울 수 있다. 왜 하나님이 하나님의 세례를 받아야 하는가?

분명히 예수님은 사역을 위한 성령세례가 필요하셨다. 때문에 우리는 그분이 세례 받으신 후 이런 말씀을 하시는 것을 들을 수 있었다. “주의 성령이 내게 임하셨으니 이는 가난한 자에게 복음을 전하게 하시려고 내게 기름을 부으시고 나를 보내사 포로 된 자에게 자유를, 눈 먼 자에게 다시 보게 함을 전파하며 눌린 자를 자유롭게 하고 주의 은혜의 해를 전파하게 하려 하심이라”(눅 4:18, 강조 추가).

그것은 베드로가 아래와 같이 설교한 이유이기도 하다. “하나님이 나사렛 예수에게 성령과 능력을 기름 붓듯 하셨으매 그가 두루 다니시며 선한 일을 행하시고 마귀에게 눌린 모든 사람을 고치셨으니 이는 하나님이 함께 하셨음이라”(행 10:38, 강조 추가).

그것은 또한, 예수님이 30세에 성령세례를 받기 전까지 기적을 행하시지 않은 이유이기도 하다. 그분이 25세 때에도 하나님의 아들이었을까? 물론이다. 그렇다면 왜 그분은 30세 때까지 기적을 행하시지 않았는가? 그것은 예수님이 하나님이 가지신 초자연적인 능력을 자기에게서 비우셨고, 성령님의 능력을 받을 때까지 기다려야 하셨기 때문이다.

예수님이 성령님의 기름 부음을 받으신 사람으로 사역하셨다는 더 많은 증거들(More Proof that Jesus Ministered as a Man Anointed by the Spirit)

우리는 복음서를 읽으면서 예수님께서 초자연적인 지식을 가지셨을 때와 그렇지 않으셨던 때가 있음을 보게 된다. 사실, 예수님은 종종 정보를 얻으시기 위해 질문을 하셨다.

예를 들어, 예수님은 사마리아 우물가의 여자에게 그녀는 남편이 다섯이 있었고 지금 함께 사는 남자도 그녀의 남편이 아니라고 말씀하셨다(요 4:17-18을 보라). 예수님은 어떻게 아셨을까? 그분이 하나님이시고 하나님은 모든 것을 아시기 때문일까? 아니, 만일 그 경우라면, 예수님은 일관성 있게 그분의 능력을 보여주셨을 것이다. 비록 그분은 하나님이시고, 하나님은 모든 것을 아시지만, 예수님은 사람으로 되실 때 전지의 자기를 비우셨다. 예수님이 우물가 여자의 결혼사를 아는 것은 그 순간에 성령님이 그분에게 “지식의 말씀”(고전 12:8)을 주셨기 때문이다. 그것은 현재 또는 과거의 무언가를 알 수 있는 초자연적인 능력이다. (우리는 다음 장에서 성령의 은사에 대하여 자세히 다룰 것이다.)

예수님은 항상 모든 것을 알고 계셨을까? 아니, 혈루증으로 앓던 여자가 예수님의 옷에 손을 댔을 때 예수님은 능력이 자기에게서 나간 줄을 아시고 “누가 내게 손을 대었느냐?”(막 5:30 하)라고 물으셨다. 마가복음 11:13에서 예수님이 멀리서 잎사귀 있는 한 무화과나무를 보셨을 때 “혹 그 나무에 무엇이 있을까 하여 가서 보셨다.”

왜 예수님은 누가 그분을 다쳤는지 모르셨을까? 왜 그분은 무화과나무에 열매가 맺혔는지 여부를 모르셨을까? 그것은 예수님이 성령님의 기름 부음을 받으신, 성령의 은사를 사용하는 사람으로 행하셨기 때문이다. 성령의 은사는 성령님의 뜻대로 주어진다(고전 12:11; 히 2:4을 보라). 예수님은 성령님이 뜻하시고 그분께 “지식의 말씀”을 주지 않으면 초자연적으로 무언가를 아실 수 없다.

예수님의 치유 사역도 마찬가지다. 성경은 예수님이 아무 때나 누구든지 치유할 수 없다고 명백히 말씀하고 있다. 예를 들어, 우리는 마가복음에서 예수님이 자신의 고향인 나사렛을 방문하셨을 때, 그분이 원하셨던 일을 아무것도 이루실 수 없었음을 읽게 된다.

예수께서 거기를 떠나사 고향으로 가시니 제자들도 따르니라 안식일이 되어 회당에서 가르치시니 많은 사람이 듣고 놀라 이르되 이 사람이 어디서 이런 것을 얻었느냐 이 사람이 받은 지혜와 그 손으로 이루어지는 이런 권능이 어찌됨이냐 이 사람이 마리아의 아들 목수가 아니냐 야고보와 요셉과 유다와 시몬의 형제가 아니냐 그 누이들이 우리와 함께 여기 있지 아니하냐 하고 예수를 배척한지라 예수께서 그들에게 이르시되 선지자가 자기 고향과 자기 친척과 자기 집 외에서는 존경을 받지 못함이 없느니라 하시며 거기서는 아무 권능도 행하실 수 없어 다만 소수의 병자에게 안수하여 고치실 뿐이었고 그들이 믿지 않음을 이상히 여기셨더라 (막 6:1-6, 강조 추가).

마가는 예수님이 거기에서 권능을 행하시지 않은 것이 아니라 행하실 수 없었다고 했음을 주목하라. 왜서일까? 왜냐하면, 나사렛 사람들이 믿지 않았기 때문이다. 그들은 예수님을 기름 부음 받은 하나님의 아들이 아닌 동네 목수의 아들로 받아들였다. “선지자가 자기 고향과 자기 친척과 자기 집 외에서는 존경을 받지 못함이 없느니라”(막 6:4)라는 예수님의 말씀과 같았다. 그 결과로, 그분이 성취하신 일은 다만 소수 병자에게 안수하여 고치시는 것뿐이었다. 확실한 것은, 만일 예수님께서 기적을 행하시고 사람들을 치유하고 싶으셨던 곳이 있었다면, 그곳은 분명히 그분이 삶 대부분을 사셨던 마을이었을 것이다. 그러나 성경은 그곳에서 그분은 아무 권능도 행하실 수 없으셨다고 말씀한다.

누가에 대한 더 많은 통찰력(More Insight from Luke)

예수님은 주로 두 가지 방법으로 치유하였다. (1) 하나님의 말씀을 가르치심으로 병든 자들이 치유받을 수 있다는 믿음을 갖도록 격려하셨다. (2) 성령님의 뜻에 따라 “치유의 은사”를 사용하셨다. 그러므로 예수님은 치유의 사역을 하심에 있어서 두 가지 요인의 제한을 받으셨다. (1) 병든 자들이 믿지 않는 것과 (2) “치유의 은사”를 통해 그분 자신을 나타내는 것이 성령님의 뜻인지 여부이다.

분명한 것은, 예수님의 고향 사람들의 대다수는 그분에 대한 신앙을 가지고 있지 않았다. 비록 그들이 예수님이 다른 도시에서 치유의 기적을 행하신 것을 들었다 하더라도, 그들은 그분이 치유의 능력이 있다고 믿지 않았으며, 결과적으로 그분은 그들을 치유할 수 없으셨다. 또한, 성령님은 나사렛에서 예수님께 “치유의 은사”를 명백히 주시지 않았는데 그 이유는 아무도 모른다.

누가는 예수님이 나사렛을 방문하셨을 때 무슨 일이 있었는지 마가보다 보다 자세히 기록했다.

예수께서 그 자라나신 곳 나사렛에 이르사 안식일에 늘 하시던 대로 회당에 들어가사 성경을 읽으려고 서시매 선지자 이사야의 글을 드리거늘 책을 펴서 이렇게 기록된 데를 찾으시니 곧 주의 성령이 내게 임하셨으니 이는 가난한 자에게 복음을 전하게 하시려고 내게 기름을 부으시고 나를 보내사 포로 된 자에게 자유를, 눈 먼 자에게 다시 보게 함을 전파하며 눌린 자를 자유롭게 하고 주의 은혜의 해를 전파하게 하려 하심이라 하였더라 책을 덮어 그 맡은 자에게 주시고 앉으시니 회당에 있는 자들이 다 주목하여 보더라 이에 예수께서 그들에게 말씀하시되 이 글이 오늘 너희 귀에 응하였느니라 하시니 그들이 다 그를 증언하고 그 입으로 나오는 바 은혜로운 말을 놀랍게 여겨 이르되 이 사람이 요셉의 아들이 아니냐(눅 4:16-22).

예수님은 그분이 이사야가 예언한 대로 기름 부음을 받은 자임을 청중들이 믿기를 원하셨고, 그들이 그분의 기름 부음으로 인한 모든 혜택을 믿고 받을 수 있기를 원하셨는데 이사야에 의하면 포로 된 자가 자유를 얻고, 눈 먼 자가 다시 보게 된다.[1]그러나 그들은 믿지 않았고, 비록 그들이 그분의 말씀의 능력에 깊은 인상을 받았지만 요셉의 아들이 특별하다고는 믿으려 하지 않았다. 예수님은 그들이 마음에 의심을 품은 것을 보시고 이렇게 말씀하셨다.

예수께서 그들에게 이르시되 너희가 반드시 의사야 너 자신을 고치라 하는 하는 속담을 인용하여 내게 말하기를 우리가 들은 바 가버나움에서 행한 일을 네 고향 여기서도 행하라 하리라 또 이르시되 내가 진실로 너희에게 이르노니 선지자가 고향에서는 환영을 받는 자가 없느니라(눅 4:23-24).

예수님의 고향 사람은 예수님께서 가버나움에서 행하셨던 일을 하실는지를 기다리고 있었다. 그들의 태도는 믿음으로 기대하는 것이 아니라 회의적이었다. 그들이 믿음이 없음으로 하여 예수님을 어떤 기적이나 치유도 행하실 수 없도록 제한하였다.

나사렛에서 예수님이 받은 다른 제한성(Jesus’ Other Limitation in Nazareth)

나사렛 사람들에게 하신 예수님의 다음 말씀은 그분께서 또한, “치유의 은사”를 통해 자신을 나타내게 하는 성령님의 뜻에 제한받음을 보여준다.

내가 참으로 너희에게 이르노니 엘리야 시대에 하늘이 삼 년 육 개월간 닫히어 온 땅에 큰 흉년이 들었을 때에 이스라엘에 많은 과부가 있었으되 엘리야가 그 중 한 사람에게도 보내심을 받지 않고 오직 시돈 땅에 있는 사렙다의 한 과부에게 뿐이었으며 또 선지자 엘리사 때에 이스라엘에 많은 나병환자가 있었으되 그 중의 한 사람도 깨끗함을 얻지 못하고 오직 수리아 사람 나아만뿐이었느니라(눅 4:25-27).

예수님의 요점은 엘리야가 이스라엘의 3년 기근 동안 어떤 과부든지 그가 원하면 기름과 가루가 떨어지지 않게 할 수 있었던 것이 아니라는 것이다(왕상 17:9-16을 보라). 비록 그 당시 이스라엘에 수많은 고통 받는 과부가 있었지만, 성령님은 엘리야가 심지어 이스라엘 사람도 아닌 한 명의 과부만 도와주도록 하였다. 마찬가지로, 엘리사도 그가 원하면 어떤 나병환자든지 깨끗게 할 수 있었던 것은 아니었다. 이것은 나아만이 깨끗게 함을 받을 당시 이스라엘에는 많은 나병 환자들이 있었다는 사실에 의해 입증된다. 그것이 순전히 엘리사 자신의 선택이었다면, 그가 우상 숭배자인 나아만을 깨끗게 하기 전에 자연스럽게 이스라엘의 다른 나병환자들도 깨끗게 하였을 것이다(왕하 5:1-14을 보라).

엘리야와 엘리사는 모두 성령님의 뜻대로 성령의 다양한 은사에 쓰임 받은 성령님께 기름 부음 받은 선지자들이다. 왜 하나님은 엘리야를 다른 과부에게 보내시지 않았을까? 나는 모른다. 왜 하나님은 엘리사를 사용하셔서 다른 나병 환자들을 치유하시지 않았을까? 나는 모른다. 하나님 외에는 아무도 알지 못한다.

그러나 이 두 익숙한 구약 성경 이야기는 모든 과부의 필요를 제공하거나 모든 나병 환자를 치유하는 것이 하나님의 뜻이 아니라는 것은 증명하지 못한다. 엘리야 시대에 이스라엘 백성들과 그들의 사악한 왕(아합)이 그들의 죄를 회개하기만 했어도 자신들의 기근을 끝낼 수 있었다. 그 기근은 하나님 심판의 한 형태이다. 그리고 이스라엘의 모든 나병 환자들이 우리가 이미 보았듯이 육체적인 치유를 포함한 하나님의 약속의 말씀을 믿고 순종하였더라면 치유받았을 것이다.

예수님은 나사렛에서 청중들에게 엘리야와 엘리사가 제한 받았던 것처럼 그분도 같은 제한을 받고 계심을 보여주셨다. 성령님은 나사렛에서 모종 이유 때문에 예수님께 어떤 “치유의 은사”도 주지 않았다. 그 사실과 나사렛 사람들의 불신앙 때문에 예수님은 그분의 고향에서 큰 기적을 행하시지 못하였다.

예수님이 행하신 “치유의 은사”를 보다(A Look at One “Gift of Healing” Through Jesus)

우리가 복음서에서 예수님이 행하신 다양한 치유를 살펴보면, 대부분의 치유받은 사람은 “치유의 은사”가 아닌 그들의 믿음 때문에 치유 받았음을 발견할 수 있다. 이 두 가지 유형의 치유가 어떤 차이점이 있는지 각자의 예를 통하여 살펴보자. 먼저 자신의 믿음으로가 아닌 예수님의 “치유의 은사”로 치유받은 베데스다 못의 다리 저는 사람의 이야기를 연구해보자.

예루살렘에 있는 양문 곁에 히브리 말로 베데스다라 하는 못이 있는데 거기 행각 다섯이 있고 그 안에 많은 병자, 맹인, 다리 저는 사람, 혈기 마른 사람들이 누워 [물의 움직임을 기다리니 이는 천사가 가끔 못에 내려와 물을 움직이게 하는 데 움직인 후에 먼저 들어가는 자는 어떤 병에 걸렸든지 낫게 됨이러라] 거기 서른여덟 해 된 병자가 있더라 예수께서 그 누운 것을 보시고 병이 벌써 오래된 줄을 아시고 이르시되 네가 낫고자 하느냐 병자가 대답하되 주여 물이 움직일 때에 나를 못에 넣어 주는 사람이 없어 내가 가는 동안에 다른 사람이 먼저 내려가나이다 예수께서 이르시되 일어나 네 자리를 들고 걸어가라 하시니 그 사람이 곧 나아서 자리를 들고 걸어가니라(요 5:2-9).

우리는 어떻게 이 사람이 자신의 믿음으로가 아닌 “치유의 은사”로 치유받았는지를 알 수 있을까?

첫째로, 이 사람은 예수님을 찾지 않았음을 알 수 있다. 오히려 예수님이 그 사람이 못가에 앉아 있는 것을 발견하셨다. 만일 그 사람이 예수님을 찾고 있었다면, 그에게 믿음이 있었다는 표시가 될 것이다.

둘째로, 예수님은 다른 사람들을 치유하셨을 때처럼 그 사람에게 그의 믿음이 그를 치유하였다는 말씀을 하시지 않았다.

셋째로, 나중에 예수님께서 그 고침을 받은 사람에게 “자리를 들고 걸어가라”한 사람이 누군가고 물었을 때, 그 사람은 심지어 그가 누구인지 알지 못한다고 대답했다. 때문에 그 사람은 분명히 예수님에 대한 믿음으로 치유 받은 것이 아니다. 이것은 성령님의 뜻에 따라 “치유의 은사”를 통하여 치유받은 명확한 사례이다.

또한, 많은 병자들이 물이 움직이기를 기다리고 있었지만, 예수님은 한 사람만 치유하셨고 나머지 사람은 병든 채로 남겨 두셨음을 알 수 있다. 왜서일까? 다시 말하지만, 나는 모른다. 그러나 이 사건은 어떤 사람은 병든 채로 있어야 한다는 것이 하나님이 뜻이라고 증명할 수 없다. 병든 사람은 누구든지 그리고 모두 예수님에 대한 믿음으로 치유받을 수 있다. 사실, 그 사람이 기적적으로 치유받은 것은 병든 사람들을 그들이 믿기만 하면 치유해 주시는 예수님께 집중시키기 위함일 수 있다.

많은 경우, “치유의 은사”는 예수님에 대한 관심을 끌기 위해 설계된 “표적과 기사”의 범주에 속한다. 때문에 빌립과 같은 신약 성경 속의 복음 전도자는 다양한 “치유의 은사들”로 장비되었다. 왜냐하면, 그들이 행한 표적은 설교를 듣는 사람들로 하여금 복음에 관심을 갖게 하기 때문이다(행 8:5-8을 보라).

그리스도인이 병들었을 때, “치유의 은사”를 가진 사람이 와서 치유해주기를 기다리지 말아야 한다. 왜냐하면, 그런 사람과 은사는 결코 오지 않을 수 있기 때문이다. 예수님에 대한 믿음으로 치유받는 것은 가능하다. 비록 모든 사람이 다 치유의 은사로 치유받는 것은 아니지만, 누구나 자신의 믿음으로 치유받을 수는 있다. 교회에 치유의 은사를 주신 것은 주로 믿지 않는 사람들이 치유받음으로 인해 복음에 주의를 기울이게 하기 위해서이다. 이것은 그리스도인들은 치유의 은사를 통해 치유받을 수 없다는 뜻이 아니다. 하지만 하나님은 그분의 자녀들이 믿음으로 치유받기를 기대하신다.

자신의 믿음으로 치유받은 사람의 한 예(One Example of a Person Healed By His Faith)

바디매오는 예수님에 대한 자신의 믿음으로 치유 받은 한 맹인이었다. 마가복음에 기록된 그의 이야기를 읽어 보자.

그들이 여리고에 이르렀더니 예수께서 제자들과 허다한 무리가 함께 여리고에서 나가실 때에 디매오의 아들인 맹인 거지 바디매오가 길 가에 앉았다가 나사렛 예수시란 말을 듣고 소리 질러 이르되 다윗의 자손 예수여 나를 불쌍히 여기소서 하거늘 많은 사람이 꾸짖어 잠잠하라 하되 그가 더욱 크게 소리 질러 이르되 다윗의 자손이여 나를 불쌍히 여기소서 하는지라 예수께서 머물러 서서 그를 부르라 하시니 그들이 그 맹인을 부르며 이르되 안심하고 일어나라 그가 너를 부르신다 하매 맹인이 겉옷을 내버리고 뛰어 일어나 예수께 나아오거늘 예수께서 말씀하여 이르시되 네게 무엇을 하여 주기를 원하느냐 맹인이 이르되 선생님이여 보기를 원하나이다 예수께서 이르시되 가라 네 믿음이 너를 구원하였느니라 하시니 그가 곧 보게 되어 예수를 길에서 따르니라(막 10:46-52).

우선 예수님이 바디매오를 찾지 않으셨다는 것을 알 수 있다(이것은 베데스다 못가의 그 사람에게 일어났던 일과는 정반대이다). 사실, 예수님은 그 사람을 스쳐 지나가고 계셨다. 그리고 만일 바디매오가 부르짖지 않았다면, 예수님은 계속하여 걸어가셨을 것이다. 즉, 바디매오는 치유받지 못했을 것이다.

이제 아래의 가정에 대해 생각해보자. 만일 바디매오가 그 자리에 앉아 “그래, 내가 치유받는 것이 예수님의 뜻이라면, 그분은 나에게로 오셔서 나를 치유하여 주실 거야”라고 자신한테 말했다면 어떤 일이 일어났을까? 비록 이 이야기에서 예수님이 바대매오를 치유하시기를 뜻하셨다 할지라도, 그는 절대로 치유될 수 없을 것이다. 바디매오의 믿음을 보여주는 첫 번째 행동은 곧 예수님께 부르짖은 것이다.

둘째로, 바디매오는 그에게 잠잠하라고 꾸짖는 사람들에 의해 좌절하지 않았음을 주목하라. 사람들이 그를 잠잠하게 하려고 할 때, 그는 “더욱 크게” 소리 질렀다(막 10:48). 그것은 그의 믿음을 보여준다.

셋째로, 예수님은 바디매오의 “최초의 부르짖음”에 응답하시지 않았음을 주목하라. 물론, 예수님이 바디매오의 “최초의 부르짖음”을 듣지 못하셨을 수 있다. 그러나 만일 그분이 들으셨다 할지라도 응당하시지 않았을 것이다. 즉, 예수님은 그 사람의 믿음이 시험받게 하실 수 있다.

만일 바디매오가 한 번만 부르짖고 포기했다면, 그는 치유받지 못했을 것이다. 우리도 반드시 때로는 믿음으로 인내해야 한다. 왜냐하면, 많은 경우, 우리의 기도가 응답받지 못할 것처럼 보이기 때문이다. 그럴 때면 우리의 믿음은 시험받게 되며, 우리는 계속하여 굳게 서야 하여 역경 때문에 낙담하지 말아야 한다.

바디매오의 믿음에 관한 추가 암시(Further Indications of Bartimaeus’ Faith)

예수님이 마침내 그를 부르셨을 때, 성경은 바디매오가 “겉옷을 내버렸다”고 말씀한다. 나의 이해에 의하면 예수님의 시대에 맹인들은 대중들이 맹인임을 알아볼 수 있게 하기 위해 특별한 겉옷을 입었다. 확인 망토의 특정 종류를 착용 한 나의 이해이다. 그것이 사실이라면 예수님이 그를 부르셨을 때 바디매오가 겉옷을 내버린 것은 그가 더는 맹인으로 인식될 필요가 없다고 믿었기 때문일 것이다. 그 때문에라면, 그의 믿음은 다시 한 번 분명해진다.

또한, 바디매오가 자신의 겉옷을 내버렸을 때, 성경은 그가 “뛰어 일어났다”고 했는데 이것은 그에게 좋은 일이 일어날 것이라는 흥분된 기대감을 표시한다. 치유받을 것이라는 믿음을 가진 사람은 그가 하나님께 치유해 달라고 기도할 때 흥분하는 데 그것은 그들이 치유받을 것을 기대하기 때문이다.

예수님은 바디매오가 그분 앞에 섰을 때 그의 믿음을 한 번 더 시험하셨음을 주목하라. 바디매오에게 무엇을 하여 주기를 원하는가 하고 물으신 예수님께 드린 바디매오의 대답으로부터 보아, 그가 예수님이 그를 능히 치유하실 수 있으며 또 치유하여 주시리라는 것을 믿었음이 분명하다.

마지막으로, 예수님은 그에게 그의 믿음이 그를 구원하였다고 말씀하셨다. 만일 바디매오가 믿음으로 치유받을 수 있었다면, 누구든지 다 치유받을 수 있다. 왜냐하면, 하나님은 “사람의 외모를 보시는” 분이 아니기 때문이다.

진일보된 연구(For Further Study)

아래에 나는 사복음서에 기록된 바와 같이 예수님이 행하신 21가지 치유의 사례들을 나열하였다. 물론, 예수님은 21명의 사람보다 더 많은 사람을 치유하셨지만, 아래의 경우에서 우리는 병자 개개인과 그들이 어떻게 치유받았는지에 대한 자세한 내용을 알 수 있다.

나는 이 사례들을 믿음으로 치유된 사람과 치유의 은사를 통해 치유된 사람에 따라 두 가지 부류로 나누었다. 나는 사람들이 믿음으로 치유받은 경우, 예수님은 그들에게 치유받은 것에 대해 잠잠하라고 말씀하셨다고 지적한 바 있다. 이것은 진일보 그들이 치유받은 것이 “치유의 은사”에 의한 것이 아님을 표시한다. 왜냐하면, 병든 자들이 예수님이거나 복음을 선전하기 위해 치유받은 것이 아니기 때문이다.

신앙이나 믿음으로 치유받았다고 언급한 사례들:(Cases Where Faith or Believing is Mentioned as the Cause of Healing:)

1. 백부장의 하인(또는 종): 마 8:5-13; 눅 7:2-10 “네가 믿는 대로 될지어다.”

2. 중풍병자를 지붕을 뚫고 달아 내리다. 마 9:2-8; 막 2:3-11; 눅 5:18-26 “그들의 믿음을 보시고…내가 네게 이르노니… 집으로 가라”

3. 야이로의 딸: 마 9:18-26; 막 5:22-43; 눅 8:41-56 “두려워하지 말고 믿기만 하라…예수께서 이 일을 아무도 알지 못하게 하라고 그들을 많이 경계하셨다.”

4. 혈루증으로 앓은 여자: 마 9:20-22; 막 5:25-34; 눅 8:43-48 “네 믿음이 너를 구원하였다.”

5. 두 맹인: 마 9:27-31 “너희 믿음대로 되라…삼가 아무에게도 알리지 말라!”

6. 맹인 바디매오: 막 10:46-52; 눅 18:35-43 “네 믿음이 너를 구원하였느니라.”

7. 열 명의 나병 환자: 눅 17:12-19 “네 믿음이 너를 구원하였느니라.”

8. 왕의 신하의 아들: 요 4:46-53 “그 사람은 예수께서 그에게 하신 말씀을 믿었다.”

다음 4가지 사례에서, 병든 자의 믿음이 특별히 언급되지는 않지만, 그의 말이나 행동으로부터 보아낼 수 있다. 예를 들어, 10번째 사례에 나오는 두 맹인도 바디매오가 한 것처럼 예수님이 지나가실 때 예수님께 부르짖었다. 다음의 4가지 예에서 나오는 모든 병든 자들은 주동적으로 예수님을 찾았는데 이것은 그들의 믿음을 명확히 나타낸다. 다음의 4가지 사례 중 3가지에서, 예수님은 그분이 치유하신 사람들에게 무슨 일이 있었는지 아무에게도 말하지 말라고 말씀하셨는데, 이것은 이들이 “치유의 은사”로 치유받은 경우가 아님을 나타낸다.

9. 하나님의 뜻을 알지 못하는 나병 환자: 마 8:2-4; 막 1:40-45; 눅 5:12-14 “삼가 아무에게도 이르지 말라.”

10. 두 맹인(아마 한 명은 바디매오였을 것이다): 마 20:30-34 “소리 질러 이르되 주여 우리를 불쌍히 여기소서!”

11. 귀머거리와 벙어리: 막 7:32-36 “예수께서 그들에게 경고하사 아무에게도 이르지 말라 하시되.”

12. 한 맹인: 막 8:22-26 “마을에는 들어도 가지 말라.”

마지막 두 사례에서, 믿음으로 치유받기를 간구한 사람은 실제로 치유받은 것이 아니라 귀신의 속박에서 벗어난 것이다. 그러나 예수님은 그들의 믿음이 그들의 구원에 영향 줬다고 칭찬하셨다.

13. 귀신 들린 아이: 마 17:14-18; 막 9:17-27; 눅 9:38-42 “예수께서 이르시되… 믿는 자에게는 능히 하지 못할 일이 없느니라 곧 그 아이의 아버지가 소리를 질러 이르되 내가 믿나이다 나의 믿음 없는 것을 도와주소서 하더라.”

14. 수로보니게 여자의 딸: 마 15:22-28; 막 7:25-30 “여자여, 네 믿음이 크도다 네 소원대로 되리라.”

“치유의 은사”를 통해 치유받은 사람의 사례:(Cases of People Healed Through “Gifts of Healings”:)

아래의 7가지 사례들은 명백히 치유의 은사를 통해 치유받은 사람들에 관한 것이다. 그러나 처음 3가지 사례에서는, 병든 자가 치유받기 위해서는 예수님의 특정 명령에 순종해야만 했다. 이러 경우에. 예수님은 치유받은 자들에게 치유받은 것에 대해 누구에게도 말하지 말라고 말씀하신 적이 없으며, 병든 자가 예수님을 먼저 찾은 적도 없다.

15. 손 마른 사람: 마 12:9-13; 막 3:1-5; 눅 6:6-10 “일어나 한가운데 서라…네 손을 내밀라.”

16. 베데스다 못가의 남자: 요 5:2-9 “일어나 네 자리를 들고 걸어가라.”

17. 날 때부터 맹인 된 사람: 요 9:1-38 “실로암 못에 가서 씻으라.”

18. 베드로의 장모: 마 8:14-15; 막 1:30-31; 눅 4:38-39

19. 열여덟 해 동안이나 꼬부라진 여자: 눅 13:11-16

20. 수종병 든 남자: 눅 14:2-4

21. 대제사장의 종: 눅 22:50-51

위의 스물하나의 모든 사례에서, 성인이 전적으로 다른 성인의 믿음으로 치유받은 경우가 없음을 알 수 있다. 누군가가 다른 사람의 믿음으로 치유 받았던 모든 경우를 보면, 그것은 항상 아이가 그 부모의 믿음을 통해 치유받은 경우였다(사례 1, 3, 8, 13, 14를 보라).

유일하게 가능한 예외는 백부장의 하인의 사례와 중풍 병자를 지붕을 뚫고 예수님께로 내려온 사례가 될 것이다. 백부장의 하인의 사례에서, 하인으로 번역된 헬라어는pais 인데 이 단어는 마태복음 17:18에서 “아이가 그때부터 나으니라” (강조 추가) 라고 번역된 것처럼 아이로 번역될 수도 있다.

실제로 그가 백부장의 아이가 아니라 하인이라 할지라도, 그의 하인은 어린아이었음에 틀림없다. 따라서, 백부장은 그 아이의 법적 보호자로서 그 아이에 대한 책임을 지며, 부모가 자신의 아이를 위해 할 수 있는 것처럼 그 아이를 대신하여 믿음을 행사할 수 있다.

중풍병자를 지붕을 뚫고 달아 내린 경우에서, 중풍병자 자신이 반드시 믿음을 소유해야 한다. 그렇지 않으면, 그는 자기의 친구들이 그를 지붕을 통해 달아 내리게 허락했을 수 없었을 것이다. 따라서 그는 전적으로 친구들의 믿음으로 치유 받은 것이 아니다.

이 모든 것으로 보아, 만일 병든 성인 자신이 믿음이 없다면, 다른 성인의 믿음이 그로 하여금 치유되게 할 수 없다. 물론 한 성인이 치유가 필요한 성인과 함께 기도할 수는 있지만, 병든 성인의 불신은 잠재적으로 다른 성인의 믿음의 효과를 무효화시킬 수 있다.

그러나 우리 자신의 아이들은 특정 나이까지는 우리의 믿음을 통해 치유받을 수 있다. 그러나 결국 그들은 하나님이 그들의 믿음에 근거하여 주시기를 바라는 나이에 도달할 것이다.

나는 당신이 주님의 치유에 대한 믿음을 튼튼히 하기 위해 위에 열거한 매 사례마다 자세히 공부할 것을 권장한다.

치유의 기름 부음(The Healing Anointing)

마지막으로, 예수님이 공생애 기간 동안 감지할 수 있는 치유 능력을 기름 부음 받으셨다는 것을 아는 것이 중요하다. 즉, 그분은 실제로 치유의 능력이 그분의 몸에서 나가는 것을 느끼실 수 있으며, 어떤 경우에는 치유받고 있는 병자도 그 능력이 자기 몸으로 들어오는 것을 느낄 수 있었다. 예를 들어, 누가복음 6:19은 이렇게 말씀한다. “온 무리가 예수를 만지려고 힘쓰니 이는 능력이 예수께로부터 나와서 모든 사람을 낫게 함이라”

분명한 것은, 치유의 기름 부음이 심지어 예수님의 옷에도 흐른다는 것이다. 그래서 만일 병든 사람이 그분의 옷을 믿음으로 만지면, 치유의 기름 부음은 그 사람의 몸으로 흐를 것이다. 아픈 사람이 믿음으로 그분의 옷을 만진 경우, 기름 부음 치유 자신의 몸에 흐를 것이다. 마가복음 6장 56절은 이렇게 쓰고 있다.

아무 데나 예수께서 들어가시는 지방이나 도시나 마을에서 병자를 시장에 두고 예수께 그의 옷 가에라도 손을 대게 하시기를 간구하니 손을 대는 자는 다 성함을 얻으니라.

혈루증으로 앓던 여자(막 5:25-34을 보라)는 그저 예수님의 옷에 손을 대기만 해도 치유될 수 있기를 믿음으로 기대했으며 또 믿는 대로 치유받았다.

예수님뿐 아니라 사도 바울도 그의 사역의 후년에 감지할 수 있는 치유의 기름 부음을 받았다.

하나님이 바울의 손으로 놀라운 능력을 행하게 하시니 심지어 사람들이 바울의 몸에서 손수건이나 앞치마를 가져다가 병든 사람에게 얹으면 그 병이 떠나고 악귀도 나가더라(행 19:11).

바울의 몸이 닿았던 옷은 모두 감지할 수 있는 치유의 기름 부음을 갖고 있었는데, 이것은 옷이 치유의 능력을 전달하는 좋은 도체임을 분명하게 나타낸다!

하나님은 예수님이나 바울의 시대 이후로 변하시지 않았다. 그러므로 우리는 하나님께서 예수님과 바울에게 주셨던 치유의 기름 부음을 오늘날 그분의 일부 종들에게 부어주셨다고 해서 놀라지 않을 것이다. 그러나 이런 은사들은 새 신자들에게는 주어지지 않고, 오직 일정 기간 동안 신실함과 이기적인 동기가 없음이 검증된 사람들에게만 주어진다.

[1]이 모든 것은 육체적인 치유로 볼 수 있으며 병도 눌린것으로 볼 수 있다. 왜냐하면 성경은 이렇게 말씀하셨기 때문이다. “하나님이 나사렛 예수에게 성령과 능력을 기름 붓듯 하셨으매 그가 두루 다니시며 선한 일을 행하시고 마귀에게 눌린 모든 사람을 고치셨으니 이는 하나님이 함께 하셨음이라(행 10:38).

Muitos pensam que porque Jesus era o Filho divino de Deus, podia fazer milagres sempre que quisesse. Mas quando examinamos as Escrituras de perto, descobrimos que mesmo sendo divino, Ele era aparentemente limitado durante Seu ministério terreno. Uma vez, Ele disse: “O Filho não poder fazer nada de si mesmo; só pode fazer o que vê o Pai fazer” (Jo. 5:19). Isto mostra claramente que Jesus era limitado e dependente de Seu Pai.

De acordo com Paulo, quando Jesus se tornou um ser humano, Ele “esvaziou-se a si mesmo” de certas coisas que tinha anteriormente como Deus:

Seja a atitude de vocês a mesma de Cristo Jesus, que, embora sendo Deus, não considerou que o ser igual a Deus era algo a que devia apegar-se; mas esvaziou-se a si mesmo. Vindo a ser servo, tornando-se semelhante aos homens (Fp. 2:5-7, ênfase adicionada).

Jesus “esvaziou-se a si mesmo” de quê? Não foi de Sua divindade. Não foi de Sua santidade. Não foi de Seu amor. Deve ter sido de seu poder sobrenatural. Obviamente Ele não era mais onipresente (presente em todos os lugares). Da mesma forma, Ele não era onisciente (conhecedor de todas as coisas), ou onipotente (todo-poderoso). Jesus se tornou homem. Em Seu ministério, operou como um homem ungido pelo Espírito Santo. Isso se torna abundantemente claro quando olhamos de perto os quatro evangelhos.

Por exemplo, podemos perguntar: Se Jesus era o divino Filho de Deus, por que foi necessário que Ele fosse batizado no Espírito Santo quando começou Seu ministério aos trinta anos? Por que Deus precisaria ser batizado com Deus?

Claramente, Jesus precisou do batismo do Espírito Santo para que fosse ungido para o ministério. É por isso que, logo depois de Seu batismo, lemos que Ele prega com estas palavras: “O Espírito do Senhor está obre mim, porque ele me ungiu para pregar…para proclamar…para libertar…” (Lc. 4:18, ênfase adicionada).

Também é por este motivo que Pedro pregou: “Como Deus ungiu a Jesus de Nazaré com o Espírito Santo e poder, e como ele andou por toda parte fazendo o bem e curando todos os oprimidos pelo Diabo, porque Deus estava com ele” (At. 10:38).

Também é por este motivo que Jesus não fez milagres até ser batizado no Espírito Santo aos trinta anos. Ele era o Filho de Deus aos vinte e cinco anos? Com certeza. Então, por que não fez milagres até a idade de trinta anos? Simplesmente, porque Jesus “esvaziou-se a si mesmo” do poder sobrenatural que Deus tem, e teve que esperar pelo tempo em que iria ser ungido pelo Espírito.

Mais Provas que Jesus Ministrou como um Homem Ungido pelo Espírito (More Proof that Jesus Ministered as a Man Anointed by the Spirit)

Quando lemos os evangelhos, notamos que algumas vezes Jesus tinha uma sabedoria sobrenatural e outras não. Na verdade, muitas vezes Jesus fez perguntas para obter informação.

Por exemplo, Ele disse à mulher no poço de Samaria que ela tinha cinco maridos e o homem com quem morava não era seu marido (veja Jo. 4:17-18). Como Jesus sabia disso? Será que é porque Ele era Deus e Deus sabe todas as coisas? Não, se este fosse o caso, Jesus teria demonstrado essa habilidade consistentemente. Mesmo Ele sendo Deus e Deus sabendo todas as coisas, Jesus se esvaziou de Sua onisciência quando se tornou homem. Jesus sabia a história marital da mulher no poço porque o Espírito Santo deu a Ele naquele momento o dom de “palavra de conhecimento” (1 Co. 12:8), que é a habilidade sobrenatural de saber algo sobre o presente ou o passado. (Estudaremos mais detalhadamente o assunto de dons do Espírito no próximo capítulo.)

Jesus sabia todas as coisas o tempo inteiro? Não, quando a mulher com o problema de hemorragia tocou a borda do manto de Jesus e Ele sentiu poder sair dEle, perguntou: “Quem tocou em meu manto?” (Mc. 5:30b). Quando Jesus viu uma figueira à distância em Mc. 11:13, “foi ver se encontraria nela algum fruto”.

Por que Jesus não sabia quem O tinha tocado? Por que não sabia se havia figos na figueira? Porque Jesus estava operando como um homem ungido pelo Espírito Santo com os dons do Espírito. Os dons do Espírito operam como o Espírito deseja (veja 1 Co. 12:11; Hb. 2:4). Jesus não sabia as coisas sobrenaturais, a menos que o Espírito Santo quisesse dar a Ele o dom da “palavra de conhecimento”.

A mesma coisa se aplica ao ministério de cura de Jesus. As Escrituras deixam claro que Jesus não podia curar todo o tempo. Por exemplo, lemos no evangelho de Marcos que quando Jesus visitou Sua cidade natal de Nazaré, não foi capaz de completar tudo o que queria fazer.

Jesus saiu dali e foi para a sua cidade, acompanhado dos seus discípulos. Quando chegou o sábado, começou a ensinar na sinagoga, e muitos dos que o ouviam ficavam admirados. “De onde lhe vêm estas coisas?”, perguntavam eles. Que sabedoria é esta que lhe foi dada? E estes milagres que ele faz? Não é este o carpinteiro, filho de Maria e irmão de Tiago, José, Judas e Simão? Não estão aqui conosco as suas irmãs?” E ficavam escandalizados por causa dele. Jesus lhes disse: “Só em sua própria terra, entre os seus parentes e em sua própria casa, é que um profeta não tem honra”. E não pôde fazer ali nenhum milagre, exceto impor as mãos sobre alguns doentes e curá-los. E ficou admirado com a incredulidade deles (Mc. 6:1-6, ênfase adicionada).

Note que Marcos não disse que Jesus não quis fazer nenhum milagre ali, mas que não pôde. Por quê? Porque as pessoas de Nazaré eram descrentes. Elas não receberam Jesus como o ungido Filho de Deus, mas somente como o filho de um carpinteiro local. Assim como Jesus mesmo advertiu: “Só em sua própria terra, entre os seus parentes e em sua própria casa, é que um profeta não tem honra” (Mc. 6:4). Como resultado, o máximo que pôde fazer foi curar algumas pessoas de “pequenas dores” (como diz uma tradução). Com certeza, se houvesse um lugar em que Jesus quisesse fazer milagres e curar muitas pessoas, seria na cidade em que viveu a maior parte de Sua vida. Contudo, a Bíblia diz que não pôde.

Mais Vislumbres de Lucas (More Insight from Luke)

Jesus curou principalmente por dois métodos diferentes: (1) ensinando a palavra de Deus para encorajar pessoas doentes a terem fé para serem curadas e (2) operando com “dom de cura” como o Espírito Santo escolhesse. Portanto, Jesus era limitado por dois fatores em Seu ministério de cura: (1) a descrença dos doentes e (2) a vontade do Espírito Santo de Se manifestar através do “dom de cura”.

Obviamente, a maioria das pessoas na cidade natal de Jesus não tinha fé nEle. Mesmo que já tivessem ouvido de Seus milagres em outras cidades, não acreditaram que Ele tivesse poder para curar, e consequentemente, Ele não pôde curá-los. Além do mais, aparentemente, o Espírito Santo não quis dar a Jesus nenhum “dom de cura” em Nazaré — por um motivo que ninguém conhece.

Lucas registra com ainda mais detalhes que Marcos exatamente o que aconteceu quando Jesus visitou Nazaré:

Ele [Jesus] foi a Nazaré, onde havia sido criado, e no dia de sábado entrou na sinagoga, como era seu costume. E levantou-se para ler. Foi-lhe entregue o livro do profeta Isaías. Abriu-o e encontrou o lugar onde está escrito: “O Espírito do Senhor está sobre mim, porque ele me ungiu para pregar boas novas aos pobres. Ele me enviou para proclamar liberdade aos presos e recuperação da vista aos cegos, para libertar os oprimidos e proclamar o ano da graça do Senhor”. Então ele fechou o livro… [e] começou a dizer-lhes: “Hoje se cumpriu a Escritura que vocês acabaram de ouvir”. Todos falavam bem dele, e estavam admirados com as palavras de graça que saíam de seus lábios. Mas perguntavam: “Não é este o filho de José?” (Lc. 4:16-22).

Jesus queria que Sua audiência acreditasse que Ele era o prometido e ungido da profecia de Isaías, esperando que cressem e recebessem todos os benefícios de Sua unção, que de acordo com Isaías, incluía libertar cativos e oprimidos assim como dar visão aos cegos. [1] Mas eles não acreditaram, e mesmo que estivessem impressionados por Sua habilidade de falar, não acreditavam que o filho de José fosse alguém especial. Reconhecendo seu cepticismo, Jesus respondeu:

É claro que vocês me citarão este provérbio: “Médico, cura-te a ti mesmo! Faze aqui em tua terra o que ouvimos que fizeste em Cafarnaum”… Digo-lhes a verdade: Nenhum profeta é aceito em sua terra (Lc. 4:23-24).

As pessoas na cidade natal de Jesus estavam esperando para ver se Ele faria o que ouviram que tinha feito em Cafarnaum. Sua atitude não era de expectativa de fé, mas de cepticismo. Por sua falta de fé, eles O impediram de executar milagres e curas maiores.

Outra Limitação de Jesus em Nazaré (Jesus’ Other Limitation in Nazareth)

As próximas palavras de Jesus à multidão de Nazaré revela que também foi limitado pelo querer do Espírito Santo de Se manifestar através dos “dons de cura”:

Asseguro-lhes que havia muitas viúvas em Israel no tempo de Elias, quando o céu foi fechado por três anos e meio, e houve uma grande fome em toda a terra. Contudo, Elias não foi enviado a nenhuma delas, senão a uma viúva de Sarepta, na região de Sidom. Também havia muitos leprosos em Israel no tempo de Eliseu, o profeta; todavia, nenhum deles foi purificado — somente Naamã, o sírio (Lc. 4:25-27).

O propósito de Jesus era mostrar que Elias não podia multiplicar óleo e farinha para sustentar qualquer viúva que ele quisesse durante os três anos e meio de fome de Israel (veja 1 Rs. 17:9-16). Mesmo havendo muitas viúvas sofrendo em Israel naquele tempo, o Espírito ungiu a Elias para ajudar uma única viúva que nem era israelita. Da mesma forma, Eliseu não pôde purificar qualquer leproso que ele quisesse. Isto é provado pelo fato de que existiam muitos leprosos em Israel quando Naamã foi curado. Se tivesse sido sua escolha, Eliseu provavelmente tentaria curar seus companheiros israelitas que eram leprosos antes de curar a Naamã, um adorador de ídolos.

Ambos Elias e Eliseu eram profetas — homens ungidos por Deus que eram usados em vários dons como o Espírito Santo desejava. Por que Deus não mandou Elias a algumas outras viúvas? Eu não sei. Por que Deus não usou Eliseu para curar alguns outros leprosos? Eu não sei. Ninguém sabe, exceto Deus.

Contudo, essas duas histórias familiares do Velho Testamento não provam que não era a vontade de Deus suprir as necessidade de todas as viúvas ou curar todos os leprosos. O povo de Israel poderia ter trazido um fim a sua fome durante o tempo de Eliseu se eles e seu rei perverso Acabe tivessem se arrependido de seus pecados. A fome era uma forma de julgamento de Deus. E todos os leprosos em Israel poderiam ter sido curados se obedecessem e acreditassem nas palavras da aliança dada por Deus, que, como vimos, incluía cura física.

Jesus revelou a sua audiência em Nazaré que estava debaixo das mesmas limitações que Elias e Eliseu estavam. Por algum motivo, o Espírito Santo não deu a Jesus nenhum dos “dons de cura” em Nazaré. Este fato, unido à descrença do povo de Nazaré, resultou no não desempenho de maiores milagres através de Jesus em Sua terra natal.

Uma Olhada em Um “Dom de Cura” Através de Jesus (A Look at One “Gift of Healing” Through Jesus)

Se estudarmos os relatos dos evangelhos das várias curas executadas por Jesus, veremos que a maioria das pessoas foram curadas, não através de “dons de cura”, mas através de sua fé. Vamos considerar as diferenças entre esses dois tipos de cura olhando para exemplos de ambos. Primeiro, estudaremos a história do homem aleijado no tanque de Betesda, curado não por sua fé, mas por um “dom de cura” através de Jesus.

Há em Jerusalém, perto da porto das Ovelhas, um tanque que, em aramaico, é chamado Betesda, tendo cinco entradas em volta. Ali costumava ficar grande número de pessoas doentes e inválidas: cegos, mancos e paralíticos. Eles esperavam um movimento nas águas. De vez em quando descia um anjo do Senhor e agitava as águas. O primeiro que entrasse no tanque, depois de agitada as águas, era curado de qualquer doença que tivesse. Um dos que estavam ali era paralítico fazia trinta e oito anos. Quando o viu deitado e soube que ele vivia naquele estado durante tanto tempo, Jesus lhe perguntou: “Você quer ser curado?” Disse o paralítico: “Senhor, não tenho ninguém que me ajude a entrar no tanque quando a água é agitada. Enquanto estou tentando entrar, outro chega antes de mim”. Então Jesus lhe disse: “Levante-se! Pegue a sua maca e ande”. Imediatamente o homem ficou curado, pegou a maca e começou a andar (Jo. 5:2-9).

Como sabemos que esse homem foi curado, não por sua fé, mas através de um “dom de cura”? Existem várias indicações.

Primeiro, note que este homem não estava buscando a Jesus. Pelo contrário, Jesus o encontrou sentado perto do tanque. Se o homem estivesse buscando a Jesus, seria uma indicação de fé por parte dele.

Segundo, Jesus não disse ao homem que a fé dele o tinha curado, como fazia quando curava outras pessoas.

Terceiro, quando o homem curado foi questionado mais tarde pelos judeus sobre quem lhe disse para “levantar e andar”, ele respondeu que nem sabia quem era o Homem. Portanto, com certeza, não foi sua fé em Jesus que o curou. Este foi um caso claro de que alguém foi curado através de um “dom de cura”, manifestado pelo querer do Espírito.

Note também que mesmo que houvesse uma multidão de pessoas doentes esperando pelo mover das águas, Jesus só curou um indivíduo e deixou os outros da multidão doentes. Por que? Novamente, eu não sei. Contudo, este incidente não prova que é a vontade de Deus que alguns continuem doentes. Qualquer uma e todas aquelas pessoas doentes poderiam ter sido curadas através da fé em Jesus. Aliás, esta pode ter sido a razão deste homem ter sido curado de modo sobrenatural — para chamar a atenção de todas aquelas pessoas doentes para Jesus, que poderia e iria curá-los se somente cressem.

Muitas vezes, os “dons de cura” ficam na categoria de “sinais e maravilhas”, isto é, milagres designados para chamar a atenção para Jesus. É por isto que os evangelistas do Novo Testamento, como Filipe, eram equipados com vários “dons de cura”, porque os milagres que executavam chamavam atenção ao evangelho que estavam pregando (veja At. 8:5-8).

Crentes doentes não devem esperar que alguém com “dons de cura” apareça e os cure, porque esta pessoa e dom podem nunca vir. A cura está disponível através da fé em Jesus e, mesmo que nem todos sejam curados através de dons de cura, todos podem ser curados através de sua fé. Dons de cura são colocados na igreja principalmente para que incrédulos possam ser curados e suas atenções sejam chamadas ao evangelho. Isto não quer dizer que cristãos nunca serão curados através de dons de cura. Contudo, Deus espera que Seus filhos recebam cura através da fé.

Um Exemplo de uma Pessoa Curada por Sua Fé (One Example of a Person Healed By His Faith)

Bartimeu era um homem cego que foi curado por sua fé em Jesus. Vamos ler sua história no evangelho de Marcos.

Então chegaram a Jericó. Quando Jesus e seus discípulos, juntamente com uma grande multidão, estavam saindo da cidade, o filho de Timeu, Bartimeu, que era cego, estava sentado à beira do caminho pedindo esmolas. Quando ouviu que era Jesus de Nazaré, começou a gritar: “Jesus, Filho de Davi, tem misericórdia de mim!” Muitos o repreendiam para que ficasse quieto, mas ele gritava ainda mais: “Filho de Davi, tem misericórdia de mim!” Jesus parou e disse: “Chamem-no”. E chamaram o cego: “Ânimo! Levante-se! Ele o está chamando”. Lançando sua capa para o lado de um salto pôs-se em pé e dirigiu-se a Jesus. “O que você quer que eu lhe faça?”, perguntou-lhe Jesus. O cego respondeu: “Mestre, eu quero ver!” “Vá”, disse Jesus, “a sua fé o curou”. Imediatamente ele recuperou a visão e seguiu Jesus pelo caminho (Mc. 10:46-52).

Primeiro, note que Jesus não foi até Bartimeu. (Isto é exatamente o oposto do que aconteceu com o homem no tanque de Betesda). Na verdade, Jesus estava passando por ele, e se Bartimeu não O tivesse chamado, Jesus continuaria andando. Isto significa que Bartimeu não teria sido curado.

Agora pense sobre isso. E se Bartimeu tivesse ficado sentado e dito a si mesmo: “Bom, se for da vontade de Jesus que eu seja curado, Ele virá e me curará”. O que teria acontecido? Bartimeu nunca teria sido curado, mesmo que esta história revele claramente que era a vontade de Jesus que ele fosse curado. O primeiro sinal da fé de Bartimeu é que ele chamou Jesus.

Segundo, note que Bartimeu não se desencorajou pelas pessoas que o mandaram ficar quieto. Quando tentaram silenciá-lo, ele gritou “ainda mais” (Mc. 10:48). Isto mostra sua fé.

Terceiro, note que Jesus não respondeu aos primeiros chamados de Bartimeu. É claro que é possível que Ele não tivesse ouvido, mas se ouviu, não respondeu. Em outras palavras, Jesus deixou que a fé do homem fosse testada.

Se Bartimeu tivesse desistido de gritar depois de um tempo, não seria curado. Às vezes, nós também precisamos perseverar na fé, porque muitas vezes parece que nossa oração não será atendida. É aí que nossa fé é testada; portanto, precisamos continuar em pé, recusando-nos a sermos desencorajados pelas circunstâncias adversas.

Mais Indicações da Fé de Bartimeu (Further Indications of Bartimaeus’ Faith)

Quando Jesus finalmente o chamou para se aproximar, a Bíblia diz que Bartimeu lançou “sua capa para o lado”. É do meu conhecimento que os cegos nos tempos de Jesus usavam certo tipo de capa que os identificava como cego ao público. Se isto for verdade, talvez Bartimeu tenha lançado sua capa para o lado quando Jesus o chamou porque acreditava que não precisaria mais ser identificado como tal. Portanto, sua fé é evidente novamente.

Além do mais, quando Bartimeu lançou sua capa, a Bíblia diz que “de um salto pôs-se em pé”, uma indicação de animação antecipada que algo de bom estava para acontecer a ele. Pessoas que têm fé para a cura ficam animadas quando oram para que Deus os cure porque esperam receber cura.

Note que Jesus testou a fé de Bartimeu mais uma vez enquanto este estava na Sua frente. Ele perguntou a Bartimeu o que desejava, e por sua resposta, fica claro que acreditava que Jesus poderia curá-lo de sua cegueira.

Finalmente, Jesus lhe disse que sua fé o curou. Se Bartimeu pôde ser curado pela fé, qualquer pessoa pode, porque Deus “não trata as pessoas com imparcialidade”.

Para Mais Estudo (For Further Study)

Listei abaixo vinte e um casos específicos de curas executadas por Jesus como registradas nos quatro evangelhos. Jesus, é claro, curou muito mais que vinte e uma pessoas, mas em todos estes casos sabemos alguns detalhes sobre o indivíduo doente e como ela ou ele foi curado.

Dividi a lista em duas categorias principais — aqueles que foram curados por fé e aqueles que foram curados através dos dons de cura. Notei que em vários casos quando as pessoas foram curadas por fé, Jesus lhes disse para não falarem sobre suas curas. Isto indica ainda mais que estes não eram “dons de cura” porque os doentes não eram curados para anunciar a Jesus ou ao evangelho.

Casos Onde Fé ou Crença é Mencionada como Causa de Cura(Cases Where Faith or Believing is Mentioned as the Cause of Healing:)

1. O servo do centurião: Mateus 5-13; Lucas 7:2-10 “Como você creu, assim lhe acontecerá!”

2. O paralítico baixado pelo telhado: Mateus 9:2-8; Marcos 2:3-11; Lucas 5:18-26 “Vendo a fé que eles tinham…ele disse…vá para casa”.

3. A filha de Jairo: Mateus 9:18-26; Marcos 5:22-43; Lucas 8:41-56 “Não tenha medo; tão somente creia…Ele deu ordens expressas para que não dissessem nada a ninguém”.

4. A mulher com problema de hemorragia: Mateus 9:20-22; Marcos 5:25-34; Lucas 8:43-48 “A sua fé a curou”.

5. Dois homens cegos: Mateus 9:27-31 “Que seja feito de acordo com a fé que vocês têm!…Cuidem para que ninguém saiba disso”.

6. O cego Bartimeu: Marcos 10:46-52; Lucas 18:35-43 “A sua fé o curou”.

7. Os dez leprosos: Lucas 17:12-19 “A sua fé o salvou”.

8. O filho do oficial: João 4:46-53 “O homem confiou na palavra de Jesus”.

Nos próximos quatro casos, a fé das pessoas doentes não é mencionada especificamente, mas está implícita por suas palavras e ações. Por exemplo, os dois homens cegos (no número 10) chamaram a Jesus enquanto Ele passava, assim como fez Bartimeu. Todos os doentes nestes quatro exemplos buscaram a Jesus, uma indicação clara de sua fé. Em três dos quatro casos, Jesus disse aos que curou para não contarem a ninguém sobre o que aconteceu, indicando que nestes casos não havia “dons de cura”.

9. O leproso que não conhecia a vontade de Deus: Mateus 8:2-4; Marcos 1:40-45; Lucas 5:12-14 “Olhe, não conte isso a ninguém”.

10. Os dois homens cegos (um deles era provavelmente Bartimeu): Mateus 20:30-34 “[Eles] puseram-se a gritar: ‘Senhor, Filho de Davi, tem misericórdia de nós!”

11. O homem surdo e mudo: Marcos 7:32-36 “Jesus ordenou-lhe que não o contassem a ninguém”.

12. Um homem cego: Marcos 8:22-26 “Não entre no povoado”.

Estes dois últimos casos de pessoas que foram curadas através da fé, não foram na verdade curadas — foram libertas de demônios. Mas Jesus deu crédito à fé deles por sua libertação.

13. O menino endemoninhado: Mateus 17:14-18; Marcos 9:17-27; Lucas 9:38-42 “Disse Jesus…‘Tudo é possível àquele que crê’. Imediatamente o pai do menino exclamou: ‘Creio, ajuda-me a vencer a minha incredulidade!’”

14. A filha da mulher siro-fenícia: Mateus 15:22-28; Marcos 7:25-30 “Mulher, grande é a sua fé! Seja conforme você deseja.”

O Caso de Pessoas Curadas Através dos “Dons de Cura”: (Cases of People Healed Through “Gifts of Healings”:)

Estes últimos sete casos são de pessoas que, aparentemente, foram curadas através de dons de cura. Contudo, nos primeiros três casos, obediência a um comando específico de Jesus foi exigida antes de a pessoa doente poder ser curada. Em nenhum destes casos Jesus disse à pessoa curada para não contar a ninguém sobre sua cura. E em nenhum desses casos a pessoa doente buscou a Jesus.

15. O homem com a mão atrofiada: Mateus 12:9- 13; Marcos 3:1-5; Lucas 6:6-10 “Levante-se e venha para o meio…Estenda a mão”.

16. O homem no tanque de Betesda: João 5:2-9 “Levante-se! Pegue a sua maca e ande”.

17. O homem cego de nascença: João 9:1-38 “Vá lavar-se no tanque de Siloé”.

18. A sogra de Pedro: Mateus 8:14-15; Marcos 1:30-31; Lucas 4:38-39.

19. A mulher que ficou encurvada por 18 anos: Lucas 13:11-16.

20. O homem curado de edema: Lucas 14:2-4.

21. O servo do sumo sacerdote: Lucas 22:50-51.

Note que em todos os vinte e um exemplos acima, não há casos de um adulto ser curado somente pela fé de outro adulto. Em todos os casos quando alguém era curado pela fé de outra pessoa, era sempre uma criança sendo curada pela fé de seus pais (veja exemplo 1, 3, 8, 13 e 14).

As únicas exceções possíveis seriam os exemplos 1 e 2, o servo do centurião e o paralítico baixado pelo telhado. No caso do servo do centurião, a palavra grega traduzida servo é a palavra pais, que também pode ser traduzida menino como em Mateus 17:18: “Jesus repreendeu o demônio; este saiu do menino que, daquele momento em diante, ficou curado” (ênfase adicionada).

Se realmente foi o servo do centurião e não seu filho, seu servo devia ser um menino. Portanto, o centurião era responsável pelo menino como guardião legal e podia exercer fé em seu nome, assim como qualquer pai por seu filho.

No caso do paralítico baixado pelo telhado, note que o paralítico teve que ter fé, caso contrário, nunca teria permitido que seus amigos o baixassem pelo telhado. Portanto, não foi salvo somente pela fé de seus amigos.

Tudo isso indica que é improvável que a fé de um adulto possa resultar na cura de outro que esteja doente se este adulto não tem fé por si mesmo. Sim, um adulto pode orar em concordância com outro que precise de cura, mas a falta de fé da pessoa doente pode anular os efeitos da fé do outro adulto.

Contudo, nossos próprios filhos podem ser curados através de nossa fé até certa idade. Eventualmente chegarão à idade onde Deus espera que recebam dEle, baseados em sua própria fé.

Eu os encorajo a estudarem de perto cada exemplo listado acima em sua própria Bíblia para fortalecer sua fé na provisão de cura de nosso Senhor.

A Unção de Cura (The Healing Anointing)

Finalmente, é importante saber que Jesus foi ungido com poder real de cura durante Seu ministério terreno. Isto é, Ele realmente podia sentir aquela unção de cura sair de Seu corpo, e em alguns casos a pessoa doente que estava sendo curada pôde sentir esta unção quando entrava em seu corpo. Por exemplo, Lucas 6:19 diz: “e todos procuravam tocar nele, porque dele saía poder que curava todos”.

Aparentemente, esta unção de cura até saturava as roupas de Jesus para que, se uma pessoa doente tocasse em Suas vestes com fé, a unção de cura fluiria em seu corpo. Lemos em Marcos 6:56:

E aonde quer que ele fosse, povoados, cidades ou campos, levavam os doentes para as praças. Suplicavam-lhe que pudessem pelo menos tocar na orla de suas vestes; e todos os que nele tocavam era curados.

A mulher com problema de hemorragia (veja Mc. 5:25-34) foi curada por simplesmente tocar a borda da veste de Jesus e esperar com fé que fosse curada.

Não só Jesus foi ungido com unção real de cura, mas também Paulo, durante os últimos anos de seu ministério:

Deus fazia milagres extraordinários por meio de Paulo, de modo que até lenços e aventais que Paulo usava eram levados e colocados sobre os enfermos. Estes eram curados de suas doenças, e os espíritos malignos saíam deles (At. 19:11-12).

A unção real de cura saturava quaisquer panos que fossem presos ao corpo de Paulo, indicando evidentemente que pano é um bom condutor de poder de cura!

Deus não mudou desde os dias de Jesus ou Paulo; portanto, não devemos nos surpreender se Deus ungir a alguns de Seus servos hoje com tal unção de cura, como fez com Jesus e Paulo. Contudo, esses dons não são normalmente dados a ministros novos, mas somente para aqueles que provam ser fiéis e generosos em sua motivação por certo período de tempo.

[1] Tudo isso pode se referir à cura física. Doenças definitivamente podem ser consideradas opressões, como as Escrituras dizem que “Deus ungiu a Jesus de Nazaré com o Espírito Santo e poder, e…ele andou por toda a parte fazendo o bem e curando todos os oprimidos pelo Diabo” (At. 10:38).

Hari abantu bigisha bavuga ngo Yesu yarashobora gukiza canke gukora igitangaza ah’ashakiye hose kuko yari Umwana w’Imana. Ariko dusuzumye neza ivyanditswe, dusanga n’aho Yesu ar’Imana, yagendana ububasha bwashingiwe akarimbi igihe cose yakoreye kw’isi. Yarigeze kuvuga ati, “Nta co Umwana ashobora kwigenera, atabonye Se agikora, kukw’ivyo Se akora vyose n’Umwana aca abikora” (Yohana 5:19). Vyerekana neza ko yarindira kuri Se ivyo akora vyose.

Twisunze ivya Paulo, igihe Yesu yahinduka umuntu “yariyambuye ubwiwe” ibintu vya muranga nk’Imana:

Mugire wa mutima muri mwebwe wari muri Kristo Yesu. Uwo, naho yar’asanganywe ishusho ry’Imana, ntiyiyumviriye yuko kuringanira n’Imana ar’ikintu co kwumiriko: Ariko yisiga ubusa, yabira ishusho y’umugurano, acika uwusa n’abantu (Flp. 2:5-7, hongeweko insobanuro).

Mbega Yesu “yiyambuye iki”? ntibwar’ubumana bwiwe. Ntikwar’ukwera kwiwe. Nti rar’urukundo rwiwe. Butegerezwa kuba bwa bubasha bwiwe burengeye vyose. ntayar’akiri hose (kuba ahantu hose icarimwe). Nkuko nyene, ntiyar’akimenya vyose (kumenya vyose ica rimwe) hamwe no gushobora vyose (gushobora ikintu cose). Yesu yar’ahindutse umuntu. Mu gikorwa ciwe, yakora nk’umuntu yasizwe amavuta na Mpwemu Yera. Ibi bigenda bigaragara uko dushishikara kuraba za njili zine.

Akarorero, turashobora kubaza duti, namba Yesu yar’Umwana w’Imana, ni kuko yarinze kubatizwe muri Mpwemu Year igihe yatangura igikorwa ciwe ku myaka mirongitatu? Mbega Imana yar’ikeneye kubatiza Imana?

Yesu yarabatijwe muri Mpwemu Yera kugira ngw’aronke ububasha bwo gukorera Imana kw’isi. Ni co gituma, amaze kubatizwa, tubona avuga aya majambo, ati: “Mpwemu w’Uhoraho ari kuri jewe, Ni co catumye andobanuza amavuta kugirango mbwire aboro ubutumwa bwiza….kemenyesha…kubohora…” (Luka 4:18, hongeweko insobanuro).

Nico gituma Paulo yabwirije avuga ati “Ivya Yesu Umunyanazareti, ingene Imana yamusutseko Mpwemu Yera n’ubushobozi, akagenda agirira abantu neza agakiza abo bose wa Murwanizi atwaza amanyama, kukw’Imana yari kumwe nawe (Ivyakozwe n’intumwa 10:38, hongeweko insobanuro).

Nico catumye Yesu ata gitangaza akora gushika amatijwe. Yar’Umwana w’Imana agifise imyaka mirongibiri n’itanu? Neza cane. None ni kuki ata gitangaza yakoze atarashikana imyaka mirongitatu? Ni kubera ko Yesu yar’amaze kwiyambura ubushobozi Imana igira, kandi yategerezwa kurindira gushika amaze kwambikwa ububasha na Mpwemu Yera.

Ibindi Bimenyetso Vyerekana Ko Yesu Yakoze nk’Umuntu Ashobozwa na Mpwemu

(More Proof that Jesus Ministered as a Man Anointed by the Spirit)

Dusomye injili turabona yuko har’ibihe Yesu yakora afise ijambo ry’ubwenge n’ikindi yakora ataryo afise.

Yarabwiye wa mugore ku kidengeri c’i Samaria ko yagize abagabo batanu kand’ata numwe bakirikumwe (raba Yohana 4:17-18). Mbega Yesu yabimenye gute? Ko yar’Imana kandi tuzi kw’Imana izi vyose. oya, iyo biba bimeze gurtyo, Yesu yarikuba yarerekana ubwo bubasha igihe cose yishakiye. N’aho yar’Imana kandi Imana imenya vyose, Yesu yariyambuye uku menya vyose igihe yemera gucika umuntu. Yesu yar’azi neza inkuru y’uwo mugore ku kidengeri kuko Mpwemu Yera yamuha ingabire y’ijambo ry’ubwenge (1 Kor. 12:8), ni bwo bwenge budasanzwe butuma umuntu amenya ibiriko biraba cank’ivyabaye muri kahisi. (Turazakuvyiga neza icigwa ku ngabire za Mpwemu nkuko tubibona mu gice gikurikira iki).

Mbega Yesu yar’azi ikintu cose igihe cose? Oya, igihe wa mugore arwaye ubutinyanka yakora ku mpuzu ya Yesu yumvise ububasha bwo gukiza bumuvako, arabaza ati” Ni nde yankoze ko?” (Mariko 5:30b). igihe Yesu yabona ku giti c’umusukoni ari kure gatoya Mariko 11:13, yagiye “kuraba ko har’ico yoronka.”

Ni kuki Yes atamenye uwamukozeko? Ni kuki atamenye yuk’umusukoni wamye? k Kubera ko Yesu yakora nk’umuntu yasizwe amavuta na Mpwemu Yera (raba 1 Kor.12:11; Heb.2:4). Yesu ntiyashobora kumenya ibintu ariko Mpwemu Yera yarashobora kumuha “ijambo ry’ubwenge.”

Ni ko vyari bimeze igihe c’igikorwa ca Yesu co gukiza. Ivyanditswe vyerekana ko Yesu atashobora gukiza umuntu wese ku mwanya wose. Akarorero, dusoma mu njili ya Mariko kw’igihe Yesu yagendera igisagara ciwe c’amavuko, atashoboye gukora ivyo yifuza vyose.

[Yesu] avayo aja mu ntara y’iwabo, abigishwa biwe baramukurikira. Isabato ishitse, aca yigishiriza mw’isinagogi: benshi bamwumvise baratangara “bat’ivyo vyose uyu yabikuye hehe? Kandi n’ubwenge ki yahawe, n’ivyo bitangaza bingaho bikorwa n’amaboko yiwe n’ibiki? Mbaga si wamubaji, mwene Mariya, mwene nyina wa Yakobo na Yose na Yuda na Simoni? Bashiki biwe na bo ntibari hano i wacu?” Ibiwe birabatsitaza. Yesu arababwira, “At’umuvugishwa n’Imana ntabura icuhabiro, atari mu ntara y’i wabo, no mu muryango w’i wabo, no mu nzu y’i wabo.” Maze ntiyashobora gukoreray’igitangaza na kimwe, atar’abarwayi bake yarambitsekw’ibiganza, arabakiza. Atangazwa n’ukutizera kwabo. Agendagensa mu muhana ihakikije, yigisha (Mariko 6:1-6, dushimikiye ku nsobanuro).

Menya ko Mariko atavuze yuko Yesu atashatse gukorera yo igitangaza, ahubwo ntiyashoboye. Kubera iki? Kukw’abantu b’i Nazareti batizera. Ntibakiriye Yesu nk’uwasizwe Umwana w’Imana yasizwe amavuta ariko nk’umwana w’iwabo asanzwe. Nkuko Yesu ubwiwe yavyivugiye, “umuntu avugishwa n’Imana ntabura icubahiro, atari mu ntara y’i wabo, no mu muryango w’i wabo, no mu nzu y’i wabo” (Mariko 6:4). Ivyakurikiye, n’uko yakijije abantu bakeya cane “basanzwe cane” (nkuk’insobanuro imwe ibivuga). N’ukuri, namba har’ikibanza Yesu yifuza gukorera mw’ibitangaza no gukiza abantu mu buryo budasanzwe, car’igisagara ya kuriyemwo. Bibiliya iti, kubera ivyo, ntagitanza na kimwe yashoboye gukora.

Ukundi Guhishurirwa kwa Luka (More Insight from Luke)

Yesu yakiza mu buryo bubiri: (1) mu kwigisha ijambo ry’Imana rihamagarira abarwaye kwizera, hamwe no (2) gukorera mu “ngabire yo gukiza indwara” nkuko Mpwemu Yera amurongoye. Nuko, Yesu yazibiwe n’ibintu bibiri mur’ico gikorwa ciwe co gukiza indwara: (1) ukutizera kw’abari barwaye (2) n’ubugombe bwa Mpwemu Yera bwo kwigaragariza abicishije mu “ngabire yo gukiza indwara.”

Biragaragara, abantu benshi bo mu gisagara ca Yesu ntibamwizera. Naho bumvise inkuru z’ibitangaza yakoreye mu bindi bisagara, ntibizera kw’afise ububasha bwo gukiza indwara, bituma adashobora kubakiza. Ikirengeye vyose, Mpwemu Yera ntiyahaye Yesu gukorera mur’iyo “ngabire yo gukiza indwara” ah’i Nazareti—nta numwe azi icabitume.

Luka yaradondoye cane gusumba Mariko uko vyagenze igihe yaja i Nazareti:

[Yesu] aja i Nazareti, iyo yakuriye; ku musi w’isabato yinjira mw’isinagogi, nkuko yamenyereye ava hasi ngw’asome. Baha igitabo c’uwavugishwa n’Imana Yesaya, arakizingurura, abona ahantu yanditswe, ngo “Mpwemu w’Uhoraho ari kuri jewe, Ni co catumye andobanuza amavuta kugira ngo mbwire aboro ubutumwa bwiza: Yantumwe kumenyesha abarindwa ko barekuwe, N’impumyi ko zihumuka, No kubohora abanywagutse imitima, no kumenyesha abantu umwaka wo kwemererwamwo n’Uhoraho.” Azinga igitabo…Atangura kubabwira, “ar’Ivyo vyanditswe birashitse uyu musi, nkukw’amatwi yanyu yiyumviye.” Bose baramushima, batangazwa n’amajambo yigikundiro avuye mu kanwa kiwe, “bati mbeg’uyu si mwene Yosefu?” (Luka 4:16-22).

Yesu yagomba kw’abantu bamwumviriza batahura yukw’ari we uwasizwe amavuta Yesaya yavuze, yizigira ko bamwizera bagaca baronka ivyiza biva kur’uko gusirwa kwiwe, nkuko Yesaya yabivuze, kwarimwo gukurwa mu buja no gucunaguzwa no kubahumura.

[1]

Ariko ntibizeye, kandi naho batangazwa n’ubuntu bwava mu kanwa kiwe, ntibarushe bizera k’umuhungu wa Yosefu yoba ari we yasezeranywe. Kuko yar’azi ugukekeranya kwabo, Yesu arababwira,

Ntimuzobura kuncira uyu mugani, “Muvuzi, wivure! Ivyo twumvise vyose ko wakoreye i Kaperinawumu, ubikorere n’ino mu ntra y’i wanyu”….Ndababwire ukuri, nta muntu avugishwa n’Imana yemerwa mu ntara y’i wabo (Luka 4:23-24).

Abantu bo mu gisagara ca Yesu bari barindiriye kubona ko Yesu akora ivyo yakoreye muri Kaperinawumu. Ntibari barindiriye mu kwizera ariko mu gukekeranya. Kubera ukwizera kwabo gukeya ni kwo kwamubujije gukora ibitangaza canke gukiza indwara.

Ikindi Cazibiye Yesu i Nazareti (Jesus’ Other Limitation in Nazareth)

Amajambo Yesu yaciye abwira ab’i Nazareti yerekana ko yari ashingiwe akarimbi na Mpwemu Yera ntabashe kwigaragariza mu “ngabire zo gukiza indwara”:

Ariko ndababwire ukuri, har’ih’abapfakazi benshi mu Bisirayel mu gihe ca Eliya, hamwe ijuru ryakingwa, imvura igatara imyaka itatu n’amazi atandatu, ikigoyi cinshi kigatera mu gihugu cose; yamara Eliya ntiyatumwe kuri n’umwe muri bo, arikw’atumwa izarefati mu gihugu c’i Sidoni ku mugore w’umupfakazi. Kandi har’ah’abanyamibembe benshi mu Bisirayeli mu gihe c’uwavugishwa n’Imana Elisa, ntihakizwa n’umwe muri bo, atari Namani Umusiriya (Luka 4:25-27).

Yesu yamenyesheje abantu ko Eliya atari gushobora kugwiriza amavuta n’ifu abapfakazi bose muri Isirayeli igihe c’ikigoyi c’imyaka itatu (raba 1Abam. 17:9-16). Naho har’abapfakazi benshi bakenye muri Isirayeli, Mpwemu yavugutiye Eliya ngw’agende gufasha umupfakazi umwe rudende nah’atari umwisirayelo. Nkuko nyene, Elisa ntiyashobora guhumanura umunyamibembe wese yishakiye. Ikivyerekana n’uko harihw’abanyamibembe benshi mu Bisirayeli igihe Nahamani yahumanurwa. Iyo biba bivana na Elisa, yarikwikiriza abagenzi bose barwaye imibembe mu Bisirayeli imbere yo guhumanura Nahama, yasenga ibigirwamana (raba 2 Abam,5:1-14).

Eliya na Elisa bompi bavugishwa n’Imana—bari barasizwe amavuta na Mpwemu Yera ngo bakorere mu ngabiri zitandukanye zitangwa na Mpwemu nkuko uyo Mpwemu nyene avyigombeye. Ni kuki Imana itarungitse Eliya ku bandi bapfakazi? Ntavyo nzi. Ni kuki Imana itakoresheje Elisa ngw’ikize abandi banyamibemb? Ntavyo nzi. Nta n’umwe abizi, kiretse Imana yonyene.

Izo nkuru zibiri tumenyereye ziri mw’Isezerano rya Kera ntizerekana, ko yar’ubugombe bw’Imana ngw’abandi bapfakazi ntizishurwe imitwaro cank’abanyamibembe ntibakire. Abisirayeli barigushobora kwirukana ubukene igihe bo n’umwami wabo (Ahabu) bari guca bugufi bakihana mur’ico gihe ca Eliya. Ico kigoyi casigura urubanza rw’Imana. Kand’abanyamibembe bose barigukira iyo bumvira no kwizera amajambo y’isezerano bagiraniye n’Imana, nk’uko tumaze kubibona, yarimw’ugukira indwara.

Yesu yeretse abamwumviriza bari i Nazareti yuko nawe yakorera mur’utwao turimbi nka Eliya na Elisa. Kubw’imvo runaka, Mpwemu Yera ntiyahaye Yesu ubushobozi bw’”ingabire yo gukiza indwara” igihe yar’i Nazareti. Ico gituma, carimwo n’ukutizera kw’ab’i Nazareti, bituma ata bitangaza bikomakomeye bikoreka muri Yesu kubw’igisagara ciwe.

Kwitegereza “Ingabire yo Gukiza” Ducishirije Muri Yesu

(A Look at One “Gift of Healing” Through Jesus)

Iyo turaba ivyanditswe mu njili bivuga k’ugukiza gutandukanye kwakozwe na Yesu, dusanga abantu benshi bakira indwara, atari kubw’”ingabire zo gukiza indwara,” kuriko kubwo kwizera. Reka turabe itandukaniro riri hagati y’ubwo bwoko bubiri bwo gukira mu kuraba uturorero twompi. Duhere ku nkuru y’umuntu w’ikimuga yari kwiriba rya Betesida, ntiyakize kubw’ukwizera kwiwe, ariko kubw’”ingabire yo gukiza” Yesu yar’afise.

Kand’i Yerusalemu hafi y’irembo ry’intama, har’ikidengeri, mu Giheburayo citwa Betisida, carikw’amabaraza atanu. Muri yo hari haryamye abantu benshi barwaye, n’impumyi, n’abacumbagira, n’abanyunyutse. [Bari barorereye kw’amazi azikuruka. Kuko rimwe-rimwe umumarayika yamanuka aja muri kidengeri, akazikurura amazi. Maze uwitangiye gutambukiramwo amazi azikurutse, ni we yakira indwara yamufashe iy’ari yo yose.] Har’umuntu yar’afise indwara ayimaranye imyaka mirongwitatu n’umunani. Yesu amubonye aryamyeho, kand’amenye kw’amaze igihe kirekire, aramubaza, ati “Wumva ugomba gukira?” Uno arwaye aramwishura, ati “Mugenzi, nta muntu mfise wo kunyinikira mu kidengeri iy’amzi azikurutse: kuko ngira ngo ndaza uwundi akantanga gushungurukiramwo.” Yesu aramubwira, ati “ Va hasi, ikorere ikirago cawe, ugende.”Buno nyene uwo muntu arakira, yikorera ikirago ciwe aragenda (Yohana 5:2-9).

Tumenya gute k’uyo muntu yakize, hatisunzwe ukwizera kwiwe, ahubw’ari ku “ngabire yo gukiza”? har’ibimenyetso vyinshi.

Ica mbere, menya k’uyu muntu atarikw’arondera Yesu. Yesu niwe yamusanze aho aryamye iruhande y’ikidengeri. Iy’uyu mugabo aba arikw’arondera Yesu, twomenye kw’ari ukwizera kwabimutuma.

Ica kabiri, Yesu ntiyabwiye uyu mugabo k’ukwizera kwiwe kumukijije, nkuko yakunda kubigira igihe akijije abandi bantu.

Ica gatatu, igihe uwakize yabazwa n’Abayuda uwa mubwiye ngo “va hasi, ugende,” yishuye k’uyu muntu atanamuzi. Rero s’ukwizera kwiwe muri Yesu kwatumye akira. Ibi vyerekana neza umuntu akize indwara kubw’”ingabire ya gukiza” ikoreshejwe nkuko Mpwemu Yera yifuza.

Menya kandi ko n’aho hari abarwayi benshi barambaraye i ruhande y’ikidengeri barindiriye kw’amazi azikuruka, Yesu yakijije umurwayi umwe gusa asiga abandi barwaye. Kubera iki none? N’ubu, nta nyishu mfise. Iki kintu, coba cemeza kw’Imana igomba ko hagira abantu baguma barwaye. Umurwaye wese yarashobora gukira igihe agize ukwizera muri Yesu. Kanatsinda, birashobora kuba n’icatumye uyu mugabo akira ari umwe gusa mu buryo bw’igitangaza—kugira ngw’abari ngaho bose bace bahanga Yesu, kuko yashobora kubakiza bose igihe bagize ukwizera muri we.

Kenshi cane, “ingabire zo gukiza indwara” bishirwa mu mugabane w’“ibimenyetso n’utwumiza,” bisigura, ibimenyetso bituma abantu baraba Yesu. Ni co gituma abavuga butumwa bo mw’Isezerano Rishasha nka Filipo bari bafise “ingabire zo gukiza indwara” zitandukanye, kukow’ibitangaza bakora vyatuma abantu bahindukira kwumviriza ubutumwa bababwira (raba Ivyak. 8:5-8).

Abakristo barwaye ntibakwiriye kurindira ko hagira umuntu afise “ingabire zo gukiza indwara” aza kubakiza kuk’uyo muntu bishaka ntaboneke. Ugukira kuboneka igihe tugize ukwizera Yesu, kandi, n’ah’umuntu wese adategerezwa gukira kubera ingabire zo gukiza indwara, arashobora gukira indwara igihe agize ukwizera. Ingabire zo gukiza indwara zashizwe mw’ishengero kugira ngw’abatizera bakire no guhinduki bakumviriza ico ubutumwa bubabwira. Ntibisigura kw’abakristo badashobora na gato gukizwa n’ingabire zo gukiza indwara. Uko bimeze kwose, Imana ishaka k’ukwizera kw’abana bayo kubakiza.

Akarorero k’Umuntu Yakijijwe n’Ukwizera Kwiwe

(One Example of a Person Healed By His Faith)

Barutimayo ni impumyi yakize indwara kuko yizeye Yesu. Reka dusome inkuru yiwe mu njili yanditswe na Mariko.

Nuko bashika i Yeriko: [Yesu] akivana iyeriko n’abigishwa biwe n’ishengero ryinshi, mwene Timayo yitwa Barutimayo, umusezi w’impumwi, yari yicaye i ruhande y’inzira. Yumvise kw’ari Yesu umunyanazereti atangura gutakamba, ati”Yesu, mwana wa Dawidi, ngirira imbabazi”. Abantu benshi baramuzibiranya ngw’ahore: arikw’arushiriza cane gutakamba, ati “Mwana wa Dawidi, ngirira imbabazi.” Yesu arahagarara, arababarira, ari “Ni mumuhamagare.” Bahamagara iyo mpumyi, barayibwira, bati “humura, va hasi, araguhamagaye.” Nayo ita impuzu yayo, irabaduka, yegera Yesu. Yesu arayibaza, ati” Ugomba ko ngukorera iki?”Ino mpumyi iramwishura, iti “Ndagomba guhumuka, Mwigisha.” Yesu arayibwira, ati “Genda, ukwizera kwawe kuragukijije” aca arahumuka, amukurikira ku nzira (Mariko 10:46-52).

Menya ko Yesu atari we yarondera Barutimayo. (Iki ni gihushanye c’ivya koretse kuri wa mugabo ku kidengere c’i Betesida) Kanatsinda, Yesu yar’amurenganye, kand’iyo Barutimayo atamusemerera, Yesu yari kubandanya yigira. Bisigurira ko Barutimayo atari gukira.

Iyumvire. Vyari kugenda gute iyo Barutimayo aguma yicara akavuga mu mutima wiwe ati, “namba ar’ubugombe bwa Yesu ko jewe ndonka gukira, aransanga ngaha ankize.” Vyari kugenda gute? Barutimayo ntiyari kwigera akira, nah’iyi nkuru yerekana ko bwar’ubugombe bwa Yesu kw’akira. Ikimenyetso ca mbere c’ukwizera kwa Barutimayo n’uko yasemereye atakambira Yesu.

Ica kabiri, menya ko Barutimayo ataciwe intege n’abamuzibiranya bamucecekesha. Ukw’abantu bamucecekesha, ni ko yarushiriza “gusemerera cane” (Mariko 10:48). Vyerekana ukwizera kwiwe.

Ica gatatu, menya ko Yesu atishuye Barutimayo igihe yar’agitangura gusemerera. Kandi vyarashoboka kw’atumvise Barutimayo agitakamba ubwa mbere, namba yaravyumvise, ntiyashatse guca yishura. Mu yandi majambo, Yesu yagerageze ukwizera kw’uyo muntu.

Iyo Barutimayo aharukira ugusemerera kwa mbere gusa, ntiyari gukira. Natwe, rero, dutegerezwa gushishikara mu kwizera kuko kenshi amasengesho yacu asa nayatishuwe. Ni igihe ukwizera kwacu gusuzumwe gusa, ni ho dukenera gushishikara twemye, tukankira ibihe bibi kuduca intege.

Ibindi Bigaragaza Ukwizera kwa Barutimayo

(Further Indications of Bartimaeus’ Faith)

Igihe Yesu yamuhamagara, Bibiliya ivuga yuko Barutimayo “yataye impuzu yiwe.” Ndatahura kw’impwemu mu gihe ca Yesu cambara impuzi runaka zibaranga kw’ar’impumyi. N’ukuri, birashoboka ko Barutimayo yaciye ata iyo mpuzu igihe Yesu yamuhamagara kuko yizerako kw’atazosubira kuba mu gitigiri c’impumyi. Namba vyari bimeze gurtyo, ukwizera kwiwe kwaragaragara.

Ikirengeye vyose, igihe Barutimayo yata impuzu yiwe, Bibiliya ivuga ko yaciye “abaduka,” vyerekana umunezero wiwe n’ivyizigiro ko har’ikintu gishasha kigiye gukoreka. Abantu bafise ukwizera kwo gukira indwara baranezerwa igihe basaba Imana kubakiza kuko baba biteze kwakira ukwo gukira.

Menya ko Yesu yagerageje ukwizera kwa Barutimayo igihe yaza kuri we. Yabajije Barutimayo ico yifuza, kand’inyishu ya Barutimayo, yerekana ko yizera ko Yesu ashoboye kandi yifuza kumuhumura.

Niho Yesu yamubwira kw’akijijwe n’ukwizera kwiwe. Namba Barutimayo yashoboye gukizwa no kwizera kwiwe, bishobokera umuntu wese kukw’Imana “itagira nkunzi.”

Ibindi Dushobora Kwiga (For Further Study)

Narashizeho ibintu mirongwibiri na kimwe vyerekana ingene Yesu yakijije abantu nk’uko biri mu njili zose zine. Yesu, n’ubundi, yakijije abantu barenga mirongibiri n’umwe, ariko ivyotuzakubona vyose dusanga ivyaranga umurayi wese n’ingene yakize indwara.

Nashizi ivyo bitigiri mu mirwi mikuru mikuru ibiri—abakize kubw’ukwizera kwabo n’abakize kubw’ingabire yo gukiza indwara. Nasanze kenshi umuntu akize kubwo kwizera kwiwe Yesu yakunda kumubuza kuvuga ivyabaye. Bica vyerekana yukw’”atari ngabire zo gukiza indwara” kukw’abo barwayi ntibakize kugira ngo bamamaze Yesu cank’ubutumwa bwiwe.

Ah’Ukwizera Kuvugwa nk’Imvo Nyamukuru Yo Gukira Indwara :

(Cases Where Faith or Believing is Mentioned as the Cause of Healing):

1. Umukozi w’umugabisha (cank’“umuhungu”): Mat. 8:5-13; Luka 7:2-10 “Bikubera nkuko uvyizera.”

2. Ikimuga cacishizwe kw’idari ry’inzu: Mat. 9:2-8; Mariko 2:3-11; Luka 5:18-26 “Abonye ukwizera kwabo….Avavuga…’vyuka ugende.’”

3. Umukobwa wa Yayiro: Mat. 9:18-26; Mariko 5:22-43; Luka 8:41-56 “‘Ntutinye—wizere’….Ababihanikiriza cane, ngo ntihagire umuntu n’umwe abimenya.”

4. Umugore Arwaye Ubutinyanka: Mat. 9:20-22; Mariko 5:25-34; Luka 8:43-48 “Ukwizera kwawe kuragukijije.”

5. Impumyi Zibiri: Mat. 9:27-31 “Bibabere nkuko mwizeye….Murumva, ntihagire

umuntu abimenya!”

6. impumyi Barutimayo: Mariko 10:46-52; Luka 18:35-43 “Ukwizera kwawe

kuragukijije.”

7. Abanyamibembe cumi: Luka 17:12-19 “Ugende Ukwizera kwawe kuragukijije.”

8. Umuhungu w’umutware: Yohana 4:46-53 “Uwo mugabo yizera ijambo Yesu

yamubwiye.”

Mur’ibi bintu bine, ukwizera kw’umurwayi ntikwirekanwa, arik’usomye neza wumva kuri mwo mu majambo cank’ibikorwa. Akarorero, za mpumyi zibiri (ku nomero 10) zatakambira Yesu nkuko Barutimayo yabigize igihe Yesu yarengana. Abarwayi bose tuzakubona mur’ivyo bintu bine ni bo barondera Yesu, bigaragaza ukwizera kwabo. Ibice bitatu mu bice bine vyose, Yesu yabwiye abakize kutagira uwo babibwira, vyerekana ko zitari “ingabire zo gukiza indwara.”

9. Umunyamibembe atar’azi Ubugombe bw’Imana: Mat. 8:2-4; Mariko 1:40-45; Luka 5:12-14 “Nti hagire umuntu n’umwe ubibwira.”

10. Impumyi zibiri (bishoboka k’umwe yari Barutimayo): Mat. 20:30-34 “Bamutakambira, bati ‘Mwami tugirire imbabazi!’”

11. Umuntu w’ikiragi n’ikitumva: Mariko 7:32-36 “arabihanikiriza ngo ntihagire n’uwo

babibwira.”

12. Impumyi: Mariko 8:22-26 “Ntuje no mur’iyi mihana.”

Ibi bice bibiri vya nyuma vy’abantu bakize kubwo kwizera mubisanzwe nti bakize—bakuwemwo abadayimoni. Ariko Yesu yavuze k’ukwizera kwabo arikwo kwabakuyemwo abadayimoni.

13. Umuhungu arwaye intandara: Mat. 17:14-18; Mariko 9:17-27; Luka 9:38-42 “Yesu aramubwira…’Vyose bishobokera uwizeye.’ Se w’uwo mwana aca aturika cane…’Ndizeye Mfasha, fasha ukutizera kwanje.’”

14. Umukobwa w’umugore w’i Sirofoyinike: Mat. 15:22-28; Mariko 7:25-30 “Nyina wanje; Ukwizera kwawe ni kwinshi: bikubere nk’uk’ubigomba.”

Abantu Bakize Kubw’ “Ingabire zo Gukiza Indwara”:

(Cases of People Healed Through “Gifts of Healings”:)

Ibi bice ndwi vya nyuma ni abantu bakize kubw’ingabire zo gukiza indwara. Mu bice bitatu vya mbere, vyasabwa kwumvira itegeko rya Yesu kugira ng’umurwayi akire. Mur’ibi bice vyose ntaho Yesu yabujije umurwayi kuvuga ivyamushikiye. Kandi nta murwayi yagiye kurondera Yesu.

15. Umuntu Anyunyutse Ukoboko: Mat. 12:9-13; Mariko 3:1-5; Luka 6:6-10

“Maz’abwira uwo muntu….Ramvura ukuboko kwawe.”

16. umugabo wo ku kidengeri c’i Betesida: Yohana 5:2-9 “Haguruka, wikorere uburiri

bwawe, ugende.”

17. Umugabo yavutse ari mpumyi: Yohana 9:1-38 “Genda, wiyuhagire Imu kidengere

Silowamu.”

18. Inabukwe wa Petero: Mat. 8:14-15; Mariko 1:30-31; Luka 4:38-39

19. Umugore yahetamye imyaka irenga 18: Luka 13:11-16

20. Umugabo yakize imibembe: Luka 14:2-4

21. Umukozi w’umuherezi mukuru: Luka 22:50-51

Menya ko mur’ivyo bice mirongibiri na kimwe dutanze kw’akarorero, nta muntu akuze yakize indwara kubera ukwizera k’uwundi muntu. Igihe cose umuntu yakira indwara kubw’ukwizera kw’umuntu kanaka, yaba ar’umwana akize kubw’ukwizera kw’abavyeyi biwe (raba uturorero 1, 3, 8, 13, hamwe na 14).

Ngira ivyo umuntu yakwiyumvira ko bidasanzwe ni akarorero ka 1 na 2, umukozi w’umugabisha hamwe n’umugabo anyunyutse ukuboko bacishije kw’idari ry’inzu, ijambo ry’Ikigiriki ryasubanuwe umukozi n’ijambo pais, reshobora gusobanurwa umuhungu nkuko biri muri Matayo 17:18: “Umuhungu aca akira uyo mwanya nyene” (hongeweko insobanuro).

Iy’aba umukozi w’uyo mugabisha ntabe umuhungu wiwe, uyo mukozi yategerezwa kuba ar’umwana mutoya. Nuko, umugabisha yar’ajejwe uyo muhungu nk’umuvyeyi yemewe n’amategeko kandi yarashobora kwizera mu gishingo ciwe nk’uk’umuvyeyi abigirira umwana wiwe.

Ku vyerekeye wa mugabo anyunyutse ukuboko bacishije kw’idari, menya k’uyo mugabo yategerezwa kuba afise ukwizera kwiwe mu mutima, ahandi ho ntiyari kwemerera abagenzi biwe bamucishe kw’idari. Rero ntiyakize kubw’ukwizera kwa bagenzi biwe gusa.

Ibi vyose vyerekana k’ukwizera kw’umuntu akuze gushobora gukiza uwundi muntu akuze kand’uyu atagira ukwizera gutuma akira indwara. Ni vyo, umuntu akuze arashobora gusengera uwundi muntu akuze agakira igihe basangiye kwizera.

Arikw’abana bacu, bashobora kugira kubw’ukwizera kwacu, gushika bakwije imyaka runaka. Bategerezwa gushika ku myaka Imana igomba ko bonyene ukwabo bahabwa nayo icishirije mu kwizera kwabo.

Ndagutumiye gusubiramwo witonze akarorero kose muri Bibiliya yawe ng’ukomeze ukwizera kwawe gukiza indwara nkuko Uwami agushoboje.

Ububasha Bukiza Indwara (The Healing Anointing)

Mu kurangiza, nivyiza kumenya ko Yesu yasizwe ububasha bugaragara mu gikorwa ciwe kw’isi. Bisigura, yarashobora kwumva ingene ayo mavuta amuvamwo, kand’umuntu akize yarashobora kwumva ayo mavuta amwinjiramwo no gukira indwara yiwe. Akarorero, Luka 6:19 havuga ngo, “Kand’ishengero ryose rigerageza kumukorako, kuk’ubushobozi bwamuvamwo, bukabakiza bose.”

Vyumvikana k’ubwo bubasha bukiza bwseseka no ku mpuzi ziwe kugeza aho, igihe umuryayi afise ukwizera, akoze ku mpuzu za Yesu ayo mavuta akiza indwara yamanuka no mu mubiri wiwe. Dusoma muri Mariko 6:56:

Kand’aho yaja, mu mihana canke mubisagara canke mu misozi, bashira abarwayi mu tuguriro, bakamwinginga ngo bamukore naho hoba ku buyonga bw’impuzu yiwe gusa; abamukozeko bose bagakira.

Umugore yar’arwaye ubutinyanka (raba Mariko 5:25-34) yakize mu gukora ku buyonga bw’impuzu ya Yesu kandi kubwo kwizera yar’azi kw’ac’akira.

Yesu gusa si we yar’asizwe amavuta agaragara ariko n’intumwa Paulo niko vyabaye igihe co kurangiza igikorwa ciwe:

Kand’Imana ikoresha amaboko ya Paulo ibitangaza vy’agaheta, vyatumye bashira abarwaye ibitambara n’ivyambazo bivuye ku mubiri wiwe, bagakiza indwara zabo, impwemu zihumanye zikabavamwo (Ivyak. 19:11-12).

Amavuta yo gukiza kugaragara yaja ku vyambarwa vyose bashira ku mubiri wa Paulo, bisigura yuko bizera kw’impuzu zishobora kujana ububasha bukiza indwara!

Imana ntiyigeze ihinduka kuva igihe ca Yesu na Paulo, ntidutegerezwa gutanga tubonye Imana isiga amavuta abakozi bayo, nkuko yabigiriye Yesus na Paulo. Rero izi ngabire, ntizihabwa abatungu, zihabwa abamaze kwiyerekana kw’ar’abizigirwa kandi batukunda mu buzima bwabo.

[1]

Ibi vyose bivuga k’ugukira kw’umubiri. Indwara irashobora guhindura umuntu umuja, nkuko ivyansitswe bivuga “Imana yamusutse ko Mpwemu Yera n’ububasha, akagenda agirira abantu neza, agakiza abo bose Umurwaniza atwaza amanyama(Ivyak. 10:38).

사람은 종종 예수님은 하나님의 아들이기 때문에, 그분은 원하시면 언제든지 기적을 행하거나 사람을 치유할 수 있다고 생각한다. 그러나 우리가 성경을 면밀하게 살펴보면, 예수님은 확실히 신성을 지니셨지만 공생애 기간 동안 분명히 자기 제한적이었음을 발견할 수 있다. 그분은 어느 한 번 “아들이 아버지께서 하시는 일을 보지 않고는 아무것도 스스로 할 수 없나니”(요 5:19)라고 말씀하셨다. 그것은 분명히 예수님이 자기 제한적이고 그분의 아버지께 의존하고 있음을 보여준다.

바울에 따르면, 예수님은 사람으로 되셨을 때 자기를 비우셨으며, 그분이 비우신 것은 전에 하나님처럼 소유하셨던 것이었다.

너희 안에 이 마음을 품으라 곧 그리스도 예수의 마음이니 그는 근본 하나님의 본체시나 하나님과 동등됨을 취할 것으로 여기지 아니하시고 오히려 자기를 비워 종의 형체를 가지사 사람들과 같이 되셨고(빌 2:5-7, 강조 추가).

예수님이 자기를 비우신 것은 무엇일까? 그것은 그의 신성이 아니다. 그것은 그분의 거룩하심이 아니다. 그것은 그분의 사랑이 아니다. 그것은 그분의 초자연적인 능력이었음이 틀림없다. 분명한 것은 그분은 더는 무소부재하시지 않다. 마찬가지로, 그분은 더는 전지하시지 않으며 전능하시지 않다. 예수님은 사람이 되셨다. 그분의 사역 속에서, 그분은 성령님의 기름 부음을 받으신 사람으로 활동하신다. 우리가 사복음서를 자세히 살펴보면 이것은 더욱 명백해진다.

예를 들어, 우리는 만일 예수님이 하나님의 아들이라면, 그분이 30세가 되어 사역을 시작하실 때 왜 성령세례가 필요했는지 의문스러울 수 있다. 왜 하나님이 하나님의 세례를 받아야 하는가?

분명히 예수님은 사역을 위한 성령세례가 필요하셨다. 때문에 우리는 그분이 세례 받으신 후 이런 말씀을 하시는 것을 들을 수 있었다. “주의 성령이 내게 임하셨으니 이는 가난한 자에게 복음을 전하게 하시려고 내게 기름을 부으시고 나를 보내사 포로 된 자에게 자유를, 눈 먼 자에게 다시 보게 함을 전파하며 눌린 자를 자유롭게 하고 주의 은혜의 해를 전파하게 하려 하심이라”(눅 4:18, 강조 추가).

그것은 베드로가 아래와 같이 설교한 이유이기도 하다. “하나님이 나사렛 예수에게 성령과 능력을 기름 붓듯 하셨으매 그가 두루 다니시며 선한 일을 행하시고 마귀에게 눌린 모든 사람을 고치셨으니 이는 하나님이 함께 하셨음이라”(행 10:38, 강조 추가).

그것은 또한, 예수님이 30세에 성령세례를 받기 전까지 기적을 행하시지 않은 이유이기도 하다. 그분이 25세 때에도 하나님의 아들이었을까? 물론이다. 그렇다면 왜 그분은 30세 때까지 기적을 행하시지 않았는가? 그것은 예수님이 하나님이 가지신 초자연적인 능력을 자기에게서 비우셨고, 성령님의 능력을 받을 때까지 기다려야 하셨기 때문이다.

예수님이 성령님의 기름 부음을 받으신 사람으로 사역하셨다는 더 많은 증거들(More Proof that Jesus Ministered as a Man Anointed by the Spirit)

우리는 복음서를 읽으면서 예수님께서 초자연적인 지식을 가지셨을 때와 그렇지 않으셨던 때가 있음을 보게 된다. 사실, 예수님은 종종 정보를 얻으시기 위해 질문을 하셨다.

예를 들어, 예수님은 사마리아 우물가의 여자에게 그녀는 남편이 다섯이 있었고 지금 함께 사는 남자도 그녀의 남편이 아니라고 말씀하셨다(요 4:17-18을 보라). 예수님은 어떻게 아셨을까? 그분이 하나님이시고 하나님은 모든 것을 아시기 때문일까? 아니, 만일 그 경우라면, 예수님은 일관성 있게 그분의 능력을 보여주셨을 것이다. 비록 그분은 하나님이시고, 하나님은 모든 것을 아시지만, 예수님은 사람으로 되실 때 전지의 자기를 비우셨다. 예수님이 우물가 여자의 결혼사를 아는 것은 그 순간에 성령님이 그분에게 “지식의 말씀”(고전 12:8)을 주셨기 때문이다. 그것은 현재 또는 과거의 무언가를 알 수 있는 초자연적인 능력이다. (우리는 다음 장에서 성령의 은사에 대하여 자세히 다룰 것이다.)

예수님은 항상 모든 것을 알고 계셨을까? 아니, 혈루증으로 앓던 여자가 예수님의 옷에 손을 댔을 때 예수님은 능력이 자기에게서 나간 줄을 아시고 “누가 내게 손을 대었느냐?”(막 5:30 하)라고 물으셨다. 마가복음 11:13에서 예수님이 멀리서 잎사귀 있는 한 무화과나무를 보셨을 때 “혹 그 나무에 무엇이 있을까 하여 가서 보셨다.”

왜 예수님은 누가 그분을 다쳤는지 모르셨을까? 왜 그분은 무화과나무에 열매가 맺혔는지 여부를 모르셨을까? 그것은 예수님이 성령님의 기름 부음을 받으신, 성령의 은사를 사용하는 사람으로 행하셨기 때문이다. 성령의 은사는 성령님의 뜻대로 주어진다(고전 12:11; 히 2:4을 보라). 예수님은 성령님이 뜻하시고 그분께 “지식의 말씀”을 주지 않으면 초자연적으로 무언가를 아실 수 없다.

예수님의 치유 사역도 마찬가지다. 성경은 예수님이 아무 때나 누구든지 치유할 수 없다고 명백히 말씀하고 있다. 예를 들어, 우리는 마가복음에서 예수님이 자신의 고향인 나사렛을 방문하셨을 때, 그분이 원하셨던 일을 아무것도 이루실 수 없었음을 읽게 된다.

예수께서 거기를 떠나사 고향으로 가시니 제자들도 따르니라 안식일이 되어 회당에서 가르치시니 많은 사람이 듣고 놀라 이르되 이 사람이 어디서 이런 것을 얻었느냐 이 사람이 받은 지혜와 그 손으로 이루어지는 이런 권능이 어찌됨이냐 이 사람이 마리아의 아들 목수가 아니냐 야고보와 요셉과 유다와 시몬의 형제가 아니냐 그 누이들이 우리와 함께 여기 있지 아니하냐 하고 예수를 배척한지라 예수께서 그들에게 이르시되 선지자가 자기 고향과 자기 친척과 자기 집 외에서는 존경을 받지 못함이 없느니라 하시며 거기서는 아무 권능도 행하실 수 없어 다만 소수의 병자에게 안수하여 고치실 뿐이었고 그들이 믿지 않음을 이상히 여기셨더라 (막 6:1-6, 강조 추가).

마가는 예수님이 거기에서 권능을 행하시지 않은 것이 아니라 행하실 수 없었다고 했음을 주목하라. 왜서일까? 왜냐하면, 나사렛 사람들이 믿지 않았기 때문이다. 그들은 예수님을 기름 부음 받은 하나님의 아들이 아닌 동네 목수의 아들로 받아들였다. “선지자가 자기 고향과 자기 친척과 자기 집 외에서는 존경을 받지 못함이 없느니라”(막 6:4)라는 예수님의 말씀과 같았다. 그 결과로, 그분이 성취하신 일은 다만 소수 병자에게 안수하여 고치시는 것뿐이었다. 확실한 것은, 만일 예수님께서 기적을 행하시고 사람들을 치유하고 싶으셨던 곳이 있었다면, 그곳은 분명히 그분이 삶 대부분을 사셨던 마을이었을 것이다. 그러나 성경은 그곳에서 그분은 아무 권능도 행하실 수 없으셨다고 말씀한다.

누가에 대한 더 많은 통찰력(More Insight from Luke)

예수님은 주로 두 가지 방법으로 치유하였다. (1) 하나님의 말씀을 가르치심으로 병든 자들이 치유받을 수 있다는 믿음을 갖도록 격려하셨다. (2) 성령님의 뜻에 따라 “치유의 은사”를 사용하셨다. 그러므로 예수님은 치유의 사역을 하심에 있어서 두 가지 요인의 제한을 받으셨다. (1) 병든 자들이 믿지 않는 것과 (2) “치유의 은사”를 통해 그분 자신을 나타내는 것이 성령님의 뜻인지 여부이다.

분명한 것은, 예수님의 고향 사람들의 대다수는 그분에 대한 신앙을 가지고 있지 않았다. 비록 그들이 예수님이 다른 도시에서 치유의 기적을 행하신 것을 들었다 하더라도, 그들은 그분이 치유의 능력이 있다고 믿지 않았으며, 결과적으로 그분은 그들을 치유할 수 없으셨다. 또한, 성령님은 나사렛에서 예수님께 “치유의 은사”를 명백히 주시지 않았는데 그 이유는 아무도 모른다.

누가는 예수님이 나사렛을 방문하셨을 때 무슨 일이 있었는지 마가보다 보다 자세히 기록했다.

예수께서 그 자라나신 곳 나사렛에 이르사 안식일에 늘 하시던 대로 회당에 들어가사 성경을 읽으려고 서시매 선지자 이사야의 글을 드리거늘 책을 펴서 이렇게 기록된 데를 찾으시니 곧 주의 성령이 내게 임하셨으니 이는 가난한 자에게 복음을 전하게 하시려고 내게 기름을 부으시고 나를 보내사 포로 된 자에게 자유를, 눈 먼 자에게 다시 보게 함을 전파하며 눌린 자를 자유롭게 하고 주의 은혜의 해를 전파하게 하려 하심이라 하였더라 책을 덮어 그 맡은 자에게 주시고 앉으시니 회당에 있는 자들이 다 주목하여 보더라 이에 예수께서 그들에게 말씀하시되 이 글이 오늘 너희 귀에 응하였느니라 하시니 그들이 다 그를 증언하고 그 입으로 나오는 바 은혜로운 말을 놀랍게 여겨 이르되 이 사람이 요셉의 아들이 아니냐(눅 4:16-22).

예수님은 그분이 이사야가 예언한 대로 기름 부음을 받은 자임을 청중들이 믿기를 원하셨고, 그들이 그분의 기름 부음으로 인한 모든 혜택을 믿고 받을 수 있기를 원하셨는데 이사야에 의하면 포로 된 자가 자유를 얻고, 눈 먼 자가 다시 보게 된다.[1]그러나 그들은 믿지 않았고, 비록 그들이 그분의 말씀의 능력에 깊은 인상을 받았지만 요셉의 아들이 특별하다고는 믿으려 하지 않았다. 예수님은 그들이 마음에 의심을 품은 것을 보시고 이렇게 말씀하셨다.

예수께서 그들에게 이르시되 너희가 반드시 의사야 너 자신을 고치라 하는 하는 속담을 인용하여 내게 말하기를 우리가 들은 바 가버나움에서 행한 일을 네 고향 여기서도 행하라 하리라 또 이르시되 내가 진실로 너희에게 이르노니 선지자가 고향에서는 환영을 받는 자가 없느니라(눅 4:23-24).

예수님의 고향 사람은 예수님께서 가버나움에서 행하셨던 일을 하실는지를 기다리고 있었다. 그들의 태도는 믿음으로 기대하는 것이 아니라 회의적이었다. 그들이 믿음이 없음으로 하여 예수님을 어떤 기적이나 치유도 행하실 수 없도록 제한하였다.

나사렛에서 예수님이 받은 다른 제한성(Jesus’ Other Limitation in Nazareth)

나사렛 사람들에게 하신 예수님의 다음 말씀은 그분께서 또한, “치유의 은사”를 통해 자신을 나타내게 하는 성령님의 뜻에 제한받음을 보여준다.

내가 참으로 너희에게 이르노니 엘리야 시대에 하늘이 삼 년 육 개월간 닫히어 온 땅에 큰 흉년이 들었을 때에 이스라엘에 많은 과부가 있었으되 엘리야가 그 중 한 사람에게도 보내심을 받지 않고 오직 시돈 땅에 있는 사렙다의 한 과부에게 뿐이었으며 또 선지자 엘리사 때에 이스라엘에 많은 나병환자가 있었으되 그 중의 한 사람도 깨끗함을 얻지 못하고 오직 수리아 사람 나아만뿐이었느니라(눅 4:25-27).

예수님의 요점은 엘리야가 이스라엘의 3년 기근 동안 어떤 과부든지 그가 원하면 기름과 가루가 떨어지지 않게 할 수 있었던 것이 아니라는 것이다(왕상 17:9-16을 보라). 비록 그 당시 이스라엘에 수많은 고통 받는 과부가 있었지만, 성령님은 엘리야가 심지어 이스라엘 사람도 아닌 한 명의 과부만 도와주도록 하였다. 마찬가지로, 엘리사도 그가 원하면 어떤 나병환자든지 깨끗게 할 수 있었던 것은 아니었다. 이것은 나아만이 깨끗게 함을 받을 당시 이스라엘에는 많은 나병 환자들이 있었다는 사실에 의해 입증된다. 그것이 순전히 엘리사 자신의 선택이었다면, 그가 우상 숭배자인 나아만을 깨끗게 하기 전에 자연스럽게 이스라엘의 다른 나병환자들도 깨끗게 하였을 것이다(왕하 5:1-14을 보라).

엘리야와 엘리사는 모두 성령님의 뜻대로 성령의 다양한 은사에 쓰임 받은 성령님께 기름 부음 받은 선지자들이다. 왜 하나님은 엘리야를 다른 과부에게 보내시지 않았을까? 나는 모른다. 왜 하나님은 엘리사를 사용하셔서 다른 나병 환자들을 치유하시지 않았을까? 나는 모른다. 하나님 외에는 아무도 알지 못한다.

그러나 이 두 익숙한 구약 성경 이야기는 모든 과부의 필요를 제공하거나 모든 나병 환자를 치유하는 것이 하나님의 뜻이 아니라는 것은 증명하지 못한다. 엘리야 시대에 이스라엘 백성들과 그들의 사악한 왕(아합)이 그들의 죄를 회개하기만 했어도 자신들의 기근을 끝낼 수 있었다. 그 기근은 하나님 심판의 한 형태이다. 그리고 이스라엘의 모든 나병 환자들이 우리가 이미 보았듯이 육체적인 치유를 포함한 하나님의 약속의 말씀을 믿고 순종하였더라면 치유받았을 것이다.

예수님은 나사렛에서 청중들에게 엘리야와 엘리사가 제한 받았던 것처럼 그분도 같은 제한을 받고 계심을 보여주셨다. 성령님은 나사렛에서 모종 이유 때문에 예수님께 어떤 “치유의 은사”도 주지 않았다. 그 사실과 나사렛 사람들의 불신앙 때문에 예수님은 그분의 고향에서 큰 기적을 행하시지 못하였다.

예수님이 행하신 “치유의 은사”를 보다(A Look at One “Gift of Healing” Through Jesus)

우리가 복음서에서 예수님이 행하신 다양한 치유를 살펴보면, 대부분의 치유받은 사람은 “치유의 은사”가 아닌 그들의 믿음 때문에 치유 받았음을 발견할 수 있다. 이 두 가지 유형의 치유가 어떤 차이점이 있는지 각자의 예를 통하여 살펴보자. 먼저 자신의 믿음으로가 아닌 예수님의 “치유의 은사”로 치유받은 베데스다 못의 다리 저는 사람의 이야기를 연구해보자.

예루살렘에 있는 양문 곁에 히브리 말로 베데스다라 하는 못이 있는데 거기 행각 다섯이 있고 그 안에 많은 병자, 맹인, 다리 저는 사람, 혈기 마른 사람들이 누워 [물의 움직임을 기다리니 이는 천사가 가끔 못에 내려와 물을 움직이게 하는 데 움직인 후에 먼저 들어가는 자는 어떤 병에 걸렸든지 낫게 됨이러라] 거기 서른여덟 해 된 병자가 있더라 예수께서 그 누운 것을 보시고 병이 벌써 오래된 줄을 아시고 이르시되 네가 낫고자 하느냐 병자가 대답하되 주여 물이 움직일 때에 나를 못에 넣어 주는 사람이 없어 내가 가는 동안에 다른 사람이 먼저 내려가나이다 예수께서 이르시되 일어나 네 자리를 들고 걸어가라 하시니 그 사람이 곧 나아서 자리를 들고 걸어가니라(요 5:2-9).

우리는 어떻게 이 사람이 자신의 믿음으로가 아닌 “치유의 은사”로 치유받았는지를 알 수 있을까?

첫째로, 이 사람은 예수님을 찾지 않았음을 알 수 있다. 오히려 예수님이 그 사람이 못가에 앉아 있는 것을 발견하셨다. 만일 그 사람이 예수님을 찾고 있었다면, 그에게 믿음이 있었다는 표시가 될 것이다.

둘째로, 예수님은 다른 사람들을 치유하셨을 때처럼 그 사람에게 그의 믿음이 그를 치유하였다는 말씀을 하시지 않았다.

셋째로, 나중에 예수님께서 그 고침을 받은 사람에게 “자리를 들고 걸어가라”한 사람이 누군가고 물었을 때, 그 사람은 심지어 그가 누구인지 알지 못한다고 대답했다. 때문에 그 사람은 분명히 예수님에 대한 믿음으로 치유 받은 것이 아니다. 이것은 성령님의 뜻에 따라 “치유의 은사”를 통하여 치유받은 명확한 사례이다.

또한, 많은 병자들이 물이 움직이기를 기다리고 있었지만, 예수님은 한 사람만 치유하셨고 나머지 사람은 병든 채로 남겨 두셨음을 알 수 있다. 왜서일까? 다시 말하지만, 나는 모른다. 그러나 이 사건은 어떤 사람은 병든 채로 있어야 한다는 것이 하나님이 뜻이라고 증명할 수 없다. 병든 사람은 누구든지 그리고 모두 예수님에 대한 믿음으로 치유받을 수 있다. 사실, 그 사람이 기적적으로 치유받은 것은 병든 사람들을 그들이 믿기만 하면 치유해 주시는 예수님께 집중시키기 위함일 수 있다.

많은 경우, “치유의 은사”는 예수님에 대한 관심을 끌기 위해 설계된 “표적과 기사”의 범주에 속한다. 때문에 빌립과 같은 신약 성경 속의 복음 전도자는 다양한 “치유의 은사들”로 장비되었다. 왜냐하면, 그들이 행한 표적은 설교를 듣는 사람들로 하여금 복음에 관심을 갖게 하기 때문이다(행 8:5-8을 보라).

그리스도인이 병들었을 때, “치유의 은사”를 가진 사람이 와서 치유해주기를 기다리지 말아야 한다. 왜냐하면, 그런 사람과 은사는 결코 오지 않을 수 있기 때문이다. 예수님에 대한 믿음으로 치유받는 것은 가능하다. 비록 모든 사람이 다 치유의 은사로 치유받는 것은 아니지만, 누구나 자신의 믿음으로 치유받을 수는 있다. 교회에 치유의 은사를 주신 것은 주로 믿지 않는 사람들이 치유받음으로 인해 복음에 주의를 기울이게 하기 위해서이다. 이것은 그리스도인들은 치유의 은사를 통해 치유받을 수 없다는 뜻이 아니다. 하지만 하나님은 그분의 자녀들이 믿음으로 치유받기를 기대하신다.

자신의 믿음으로 치유받은 사람의 한 예(One Example of a Person Healed By His Faith)

바디매오는 예수님에 대한 자신의 믿음으로 치유 받은 한 맹인이었다. 마가복음에 기록된 그의 이야기를 읽어 보자.

그들이 여리고에 이르렀더니 예수께서 제자들과 허다한 무리가 함께 여리고에서 나가실 때에 디매오의 아들인 맹인 거지 바디매오가 길 가에 앉았다가 나사렛 예수시란 말을 듣고 소리 질러 이르되 다윗의 자손 예수여 나를 불쌍히 여기소서 하거늘 많은 사람이 꾸짖어 잠잠하라 하되 그가 더욱 크게 소리 질러 이르되 다윗의 자손이여 나를 불쌍히 여기소서 하는지라 예수께서 머물러 서서 그를 부르라 하시니 그들이 그 맹인을 부르며 이르되 안심하고 일어나라 그가 너를 부르신다 하매 맹인이 겉옷을 내버리고 뛰어 일어나 예수께 나아오거늘 예수께서 말씀하여 이르시되 네게 무엇을 하여 주기를 원하느냐 맹인이 이르되 선생님이여 보기를 원하나이다 예수께서 이르시되 가라 네 믿음이 너를 구원하였느니라 하시니 그가 곧 보게 되어 예수를 길에서 따르니라(막 10:46-52).

우선 예수님이 바디매오를 찾지 않으셨다는 것을 알 수 있다(이것은 베데스다 못가의 그 사람에게 일어났던 일과는 정반대이다). 사실, 예수님은 그 사람을 스쳐 지나가고 계셨다. 그리고 만일 바디매오가 부르짖지 않았다면, 예수님은 계속하여 걸어가셨을 것이다. 즉, 바디매오는 치유받지 못했을 것이다.

이제 아래의 가정에 대해 생각해보자. 만일 바디매오가 그 자리에 앉아 “그래, 내가 치유받는 것이 예수님의 뜻이라면, 그분은 나에게로 오셔서 나를 치유하여 주실 거야”라고 자신한테 말했다면 어떤 일이 일어났을까? 비록 이 이야기에서 예수님이 바대매오를 치유하시기를 뜻하셨다 할지라도, 그는 절대로 치유될 수 없을 것이다. 바디매오의 믿음을 보여주는 첫 번째 행동은 곧 예수님께 부르짖은 것이다.

둘째로, 바디매오는 그에게 잠잠하라고 꾸짖는 사람들에 의해 좌절하지 않았음을 주목하라. 사람들이 그를 잠잠하게 하려고 할 때, 그는 “더욱 크게” 소리 질렀다(막 10:48). 그것은 그의 믿음을 보여준다.

셋째로, 예수님은 바디매오의 “최초의 부르짖음”에 응답하시지 않았음을 주목하라. 물론, 예수님이 바디매오의 “최초의 부르짖음”을 듣지 못하셨을 수 있다. 그러나 만일 그분이 들으셨다 할지라도 응당하시지 않았을 것이다. 즉, 예수님은 그 사람의 믿음이 시험받게 하실 수 있다.

만일 바디매오가 한 번만 부르짖고 포기했다면, 그는 치유받지 못했을 것이다. 우리도 반드시 때로는 믿음으로 인내해야 한다. 왜냐하면, 많은 경우, 우리의 기도가 응답받지 못할 것처럼 보이기 때문이다. 그럴 때면 우리의 믿음은 시험받게 되며, 우리는 계속하여 굳게 서야 하여 역경 때문에 낙담하지 말아야 한다.

바디매오의 믿음에 관한 추가 암시(Further Indications of Bartimaeus’ Faith)

예수님이 마침내 그를 부르셨을 때, 성경은 바디매오가 “겉옷을 내버렸다”고 말씀한다. 나의 이해에 의하면 예수님의 시대에 맹인들은 대중들이 맹인임을 알아볼 수 있게 하기 위해 특별한 겉옷을 입었다. 확인 망토의 특정 종류를 착용 한 나의 이해이다. 그것이 사실이라면 예수님이 그를 부르셨을 때 바디매오가 겉옷을 내버린 것은 그가 더는 맹인으로 인식될 필요가 없다고 믿었기 때문일 것이다. 그 때문에라면, 그의 믿음은 다시 한 번 분명해진다.

또한, 바디매오가 자신의 겉옷을 내버렸을 때, 성경은 그가 “뛰어 일어났다”고 했는데 이것은 그에게 좋은 일이 일어날 것이라는 흥분된 기대감을 표시한다. 치유받을 것이라는 믿음을 가진 사람은 그가 하나님께 치유해 달라고 기도할 때 흥분하는 데 그것은 그들이 치유받을 것을 기대하기 때문이다.

예수님은 바디매오가 그분 앞에 섰을 때 그의 믿음을 한 번 더 시험하셨음을 주목하라. 바디매오에게 무엇을 하여 주기를 원하는가 하고 물으신 예수님께 드린 바디매오의 대답으로부터 보아, 그가 예수님이 그를 능히 치유하실 수 있으며 또 치유하여 주시리라는 것을 믿었음이 분명하다.

마지막으로, 예수님은 그에게 그의 믿음이 그를 구원하였다고 말씀하셨다. 만일 바디매오가 믿음으로 치유받을 수 있었다면, 누구든지 다 치유받을 수 있다. 왜냐하면, 하나님은 “사람의 외모를 보시는” 분이 아니기 때문이다.

진일보된 연구(For Further Study)

아래에 나는 사복음서에 기록된 바와 같이 예수님이 행하신 21가지 치유의 사례들을 나열하였다. 물론, 예수님은 21명의 사람보다 더 많은 사람을 치유하셨지만, 아래의 경우에서 우리는 병자 개개인과 그들이 어떻게 치유받았는지에 대한 자세한 내용을 알 수 있다.

나는 이 사례들을 믿음으로 치유된 사람과 치유의 은사를 통해 치유된 사람에 따라 두 가지 부류로 나누었다. 나는 사람들이 믿음으로 치유받은 경우, 예수님은 그들에게 치유받은 것에 대해 잠잠하라고 말씀하셨다고 지적한 바 있다. 이것은 진일보 그들이 치유받은 것이 “치유의 은사”에 의한 것이 아님을 표시한다. 왜냐하면, 병든 자들이 예수님이거나 복음을 선전하기 위해 치유받은 것이 아니기 때문이다.

신앙이나 믿음으로 치유받았다고 언급한 사례들:(Cases Where Faith or Believing is Mentioned as the Cause of Healing:)

1. 백부장의 하인(또는 종): 마 8:5-13; 눅 7:2-10 “네가 믿는 대로 될지어다.”

2. 중풍병자를 지붕을 뚫고 달아 내리다. 마 9:2-8; 막 2:3-11; 눅 5:18-26 “그들의 믿음을 보시고…내가 네게 이르노니… 집으로 가라”

3. 야이로의 딸: 마 9:18-26; 막 5:22-43; 눅 8:41-56 “두려워하지 말고 믿기만 하라…예수께서 이 일을 아무도 알지 못하게 하라고 그들을 많이 경계하셨다.”

4. 혈루증으로 앓은 여자: 마 9:20-22; 막 5:25-34; 눅 8:43-48 “네 믿음이 너를 구원하였다.”

5. 두 맹인: 마 9:27-31 “너희 믿음대로 되라…삼가 아무에게도 알리지 말라!”

6. 맹인 바디매오: 막 10:46-52; 눅 18:35-43 “네 믿음이 너를 구원하였느니라.”

7. 열 명의 나병 환자: 눅 17:12-19 “네 믿음이 너를 구원하였느니라.”

8. 왕의 신하의 아들: 요 4:46-53 “그 사람은 예수께서 그에게 하신 말씀을 믿었다.”

다음 4가지 사례에서, 병든 자의 믿음이 특별히 언급되지는 않지만, 그의 말이나 행동으로부터 보아낼 수 있다. 예를 들어, 10번째 사례에 나오는 두 맹인도 바디매오가 한 것처럼 예수님이 지나가실 때 예수님께 부르짖었다. 다음의 4가지 예에서 나오는 모든 병든 자들은 주동적으로 예수님을 찾았는데 이것은 그들의 믿음을 명확히 나타낸다. 다음의 4가지 사례 중 3가지에서, 예수님은 그분이 치유하신 사람들에게 무슨 일이 있었는지 아무에게도 말하지 말라고 말씀하셨는데, 이것은 이들이 “치유의 은사”로 치유받은 경우가 아님을 나타낸다.

9. 하나님의 뜻을 알지 못하는 나병 환자: 마 8:2-4; 막 1:40-45; 눅 5:12-14 “삼가 아무에게도 이르지 말라.”

10. 두 맹인(아마 한 명은 바디매오였을 것이다): 마 20:30-34 “소리 질러 이르되 주여 우리를 불쌍히 여기소서!”

11. 귀머거리와 벙어리: 막 7:32-36 “예수께서 그들에게 경고하사 아무에게도 이르지 말라 하시되.”

12. 한 맹인: 막 8:22-26 “마을에는 들어도 가지 말라.”

마지막 두 사례에서, 믿음으로 치유받기를 간구한 사람은 실제로 치유받은 것이 아니라 귀신의 속박에서 벗어난 것이다. 그러나 예수님은 그들의 믿음이 그들의 구원에 영향 줬다고 칭찬하셨다.

13. 귀신 들린 아이: 마 17:14-18; 막 9:17-27; 눅 9:38-42 “예수께서 이르시되… 믿는 자에게는 능히 하지 못할 일이 없느니라 곧 그 아이의 아버지가 소리를 질러 이르되 내가 믿나이다 나의 믿음 없는 것을 도와주소서 하더라.”

14. 수로보니게 여자의 딸: 마 15:22-28; 막 7:25-30 “여자여, 네 믿음이 크도다 네 소원대로 되리라.”

“치유의 은사”를 통해 치유받은 사람의 사례:(Cases of People Healed Through “Gifts of Healings”:)

아래의 7가지 사례들은 명백히 치유의 은사를 통해 치유받은 사람들에 관한 것이다. 그러나 처음 3가지 사례에서는, 병든 자가 치유받기 위해서는 예수님의 특정 명령에 순종해야만 했다. 이러 경우에. 예수님은 치유받은 자들에게 치유받은 것에 대해 누구에게도 말하지 말라고 말씀하신 적이 없으며, 병든 자가 예수님을 먼저 찾은 적도 없다.

15. 손 마른 사람: 마 12:9-13; 막 3:1-5; 눅 6:6-10 “일어나 한가운데 서라…네 손을 내밀라.”

16. 베데스다 못가의 남자: 요 5:2-9 “일어나 네 자리를 들고 걸어가라.”

17. 날 때부터 맹인 된 사람: 요 9:1-38 “실로암 못에 가서 씻으라.”

18. 베드로의 장모: 마 8:14-15; 막 1:30-31; 눅 4:38-39

19. 열여덟 해 동안이나 꼬부라진 여자: 눅 13:11-16

20. 수종병 든 남자: 눅 14:2-4

21. 대제사장의 종: 눅 22:50-51

위의 스물하나의 모든 사례에서, 성인이 전적으로 다른 성인의 믿음으로 치유받은 경우가 없음을 알 수 있다. 누군가가 다른 사람의 믿음으로 치유 받았던 모든 경우를 보면, 그것은 항상 아이가 그 부모의 믿음을 통해 치유받은 경우였다(사례 1, 3, 8, 13, 14를 보라).

유일하게 가능한 예외는 백부장의 하인의 사례와 중풍 병자를 지붕을 뚫고 예수님께로 내려온 사례가 될 것이다. 백부장의 하인의 사례에서, 하인으로 번역된 헬라어는pais 인데 이 단어는 마태복음 17:18에서 “아이가 그때부터 나으니라” (강조 추가) 라고 번역된 것처럼 아이로 번역될 수도 있다.

실제로 그가 백부장의 아이가 아니라 하인이라 할지라도, 그의 하인은 어린아이었음에 틀림없다. 따라서, 백부장은 그 아이의 법적 보호자로서 그 아이에 대한 책임을 지며, 부모가 자신의 아이를 위해 할 수 있는 것처럼 그 아이를 대신하여 믿음을 행사할 수 있다.

중풍병자를 지붕을 뚫고 달아 내린 경우에서, 중풍병자 자신이 반드시 믿음을 소유해야 한다. 그렇지 않으면, 그는 자기의 친구들이 그를 지붕을 통해 달아 내리게 허락했을 수 없었을 것이다. 따라서 그는 전적으로 친구들의 믿음으로 치유 받은 것이 아니다.

이 모든 것으로 보아, 만일 병든 성인 자신이 믿음이 없다면, 다른 성인의 믿음이 그로 하여금 치유되게 할 수 없다. 물론 한 성인이 치유가 필요한 성인과 함께 기도할 수는 있지만, 병든 성인의 불신은 잠재적으로 다른 성인의 믿음의 효과를 무효화시킬 수 있다.

그러나 우리 자신의 아이들은 특정 나이까지는 우리의 믿음을 통해 치유받을 수 있다. 그러나 결국 그들은 하나님이 그들의 믿음에 근거하여 주시기를 바라는 나이에 도달할 것이다.

나는 당신이 주님의 치유에 대한 믿음을 튼튼히 하기 위해 위에 열거한 매 사례마다 자세히 공부할 것을 권장한다.

치유의 기름 부음(The Healing Anointing)

마지막으로, 예수님이 공생애 기간 동안 감지할 수 있는 치유 능력을 기름 부음 받으셨다는 것을 아는 것이 중요하다. 즉, 그분은 실제로 치유의 능력이 그분의 몸에서 나가는 것을 느끼실 수 있으며, 어떤 경우에는 치유받고 있는 병자도 그 능력이 자기 몸으로 들어오는 것을 느낄 수 있었다. 예를 들어, 누가복음 6:19은 이렇게 말씀한다. “온 무리가 예수를 만지려고 힘쓰니 이는 능력이 예수께로부터 나와서 모든 사람을 낫게 함이라”

분명한 것은, 치유의 기름 부음이 심지어 예수님의 옷에도 흐른다는 것이다. 그래서 만일 병든 사람이 그분의 옷을 믿음으로 만지면, 치유의 기름 부음은 그 사람의 몸으로 흐를 것이다. 아픈 사람이 믿음으로 그분의 옷을 만진 경우, 기름 부음 치유 자신의 몸에 흐를 것이다. 마가복음 6장 56절은 이렇게 쓰고 있다.

아무 데나 예수께서 들어가시는 지방이나 도시나 마을에서 병자를 시장에 두고 예수께 그의 옷 가에라도 손을 대게 하시기를 간구하니 손을 대는 자는 다 성함을 얻으니라.

혈루증으로 앓던 여자(막 5:25-34을 보라)는 그저 예수님의 옷에 손을 대기만 해도 치유될 수 있기를 믿음으로 기대했으며 또 믿는 대로 치유받았다.

예수님뿐 아니라 사도 바울도 그의 사역의 후년에 감지할 수 있는 치유의 기름 부음을 받았다.

하나님이 바울의 손으로 놀라운 능력을 행하게 하시니 심지어 사람들이 바울의 몸에서 손수건이나 앞치마를 가져다가 병든 사람에게 얹으면 그 병이 떠나고 악귀도 나가더라(행 19:11).

바울의 몸이 닿았던 옷은 모두 감지할 수 있는 치유의 기름 부음을 갖고 있었는데, 이것은 옷이 치유의 능력을 전달하는 좋은 도체임을 분명하게 나타낸다!

하나님은 예수님이나 바울의 시대 이후로 변하시지 않았다. 그러므로 우리는 하나님께서 예수님과 바울에게 주셨던 치유의 기름 부음을 오늘날 그분의 일부 종들에게 부어주셨다고 해서 놀라지 않을 것이다. 그러나 이런 은사들은 새 신자들에게는 주어지지 않고, 오직 일정 기간 동안 신실함과 이기적인 동기가 없음이 검증된 사람들에게만 주어진다.

[1]이 모든 것은 육체적인 치유로 볼 수 있으며 병도 눌린것으로 볼 수 있다. 왜냐하면 성경은 이렇게 말씀하셨기 때문이다. “하나님이 나사렛 예수에게 성령과 능력을 기름 붓듯 하셨으매 그가 두루 다니시며 선한 일을 행하시고 마귀에게 눌린 모든 사람을 고치셨으니 이는 하나님이 함께 하셨음이라(행 10:38).

Abantu bakunze kwibwira yuko bitewe n’uko Yesu yari Umwana w’Imana, yashoboraga gukora igitangaza cyangwa agakiza umuntu igihe icyo ari cyo cyose ashakiye. Ariko iyo turebye ibyanditswe neza icyo bivuga, tubona ko nubwo Yesu yari afite ubumana muri we, bisa nk’aho yishyiriragaho imipaka atarenga igihe yari agikorera umurimo we hano ku isi. Yigeze kuvuga ati, “Umwana nta cyo abasha gukora ubwe atabonye Se agikora” (Yohana 5:19). Icyo kirerekana neza ko Yesu yari afite aho agarukira kandi ko yagenderega kuri Se.

Dukurikije amagambo ya Pawulo, igihe Yesu yahindukaga umuntu “yiyambuye” ibintu bimwe yari afite mbere nk’Imana:

Mugire wa mutima wari muri Kristo Yesu. Uwo nubwo yabanje kugira akamero k’Imana, ntiyatekereje yuko guhwana n’Imana ari ikintu cyo kugundirwa, ahubwo yisiga ubusa, ajyana akamero k’umugaragu w’imbata, agira ishusho y’umuntu (Fili. 2:5-7).

Yesu “yiyambuye iki”? Ntabwo ari ubumana bwe. Si ukwera kwe. Si urukundo rwe. Icyo yiyambuye kigomba kuba ari ububasha bwe bw’indengakamere. Biragaragara ko Atari agifite ububasha bwo kubera hose icyarimwe. Na none ntiyari akimenya byose, kandi ntiyari agishobora byose. Yesu yahindutse umuntu. Mu murimo we, yakoraga nk’umuntu wasutsweho amavuta y’Umwuka Wera. Ibyo bisobanuka neza cyane iyo turebye neza ubutumwa bwiza uko ari bune.

Urugero dushobora kubaza tuti, Niba Yesu yari Umwana w’Imana n’ubumana bwe bwose, kuki byabaye ngombwa ko abatizwa mu Mwuka Wera igihe yatangiraga umurimo we afite imyaka mirongo itatu? Kuki Imana yakagombye kubatizwa mu Mana?

Biragaragara ko Yesu yari akeneye kubatizwa mu Mwuka Wera kugira ngo yambare imbaraga zo gukora umurimo. Ni cyo gituma, nyuma gato amaze kubatizwa, dusoma aho abwiriza muri aya magambo: “Umwuka w’Uwiteka ari muri jye, ni cyo cyatumye ansīgira kugira ngo mbwirize ….kumenyesha…kubohora…” (Luka 4:18).

Ni na cyo gituma Petero yabwirije ati, “Muzi Yesu w’i Nazareti, uko Imana yamusutseho Umwuka Wera n’imbaraga, akagenda agirira abantu neza, agakiza abo Satani atwaza igitugu, kuko Imana yari iri kumwe na we” (Ibyak 10:38).

Kandi icyo ni cyo gituma Yesu nta gitangaza yigeze akora atarabatizwa mu Mwuka Wera afite imyaka mirongo itatu. Mbese yari Umwana w’Imana igihe yari afite makumyabiri n’itanu? Rwose. None se kuki nta gitangaza yakoze mbere y’uko yuzuza imyaka miringo itatu? Bitewe n’uko gusa Yesu yiyambuye ububasha bw’indengakamere yari afite mbere nk’Imana, yagombaga rero gutegereza igihe azambikirwa imbaraga n’Umwuka Wera.

Ikindi Cyerekana ko Yesu Yakoze umurimo nk’umuntu uhawe imbaraga n’Umwuka Wera

(More Proof that Jesus Ministered as a Man Anointed by the Spirit)

Iyo dusoma ubutumwa bwiza tubona ko hari igihe Yesu yagiraga ububasha ndengakamere bwo kumenya, ikindi gihe ntabugire. Mu by’ukuri kenshi Yesu yabazaga ibibazo kugira ngo amenye ibintu.

Urugero, yabwiye wa mugore w’umusamariyakazi ko yagize abagabo batanu, kandi ko hari n’undi bari kumwe ariko uteri umugabo we (reba Yohana 4:17-18). Yesu ibyo yabimenye ate? Mbese ni uko yari Imana kandi Imana ikaba izi byose? Oya, iyo biba ibyo, Yesu aba yaragiye agaragaza ubwo bubasha ku buryo buhoraho. Nubwo yari Imana kandi Imana ikaba imenya byose, Yesu yiyambuye kumenya byose igihe yahindukaga umuntu. Yesu yamenye amakuru yose y’urushako rw’uwo mugore w’umusamariyakazi kuko muri ako kanya Umwuka Wera yari amuhaye impano y’ “ijambo ryo kumenya” (1 Kor. 12:8), kandi ubwo ni ububasha ndengakamere bwo kumenya ibiriho cyangwa ibyabayeho kera. (Turaza Kwwiga neza mu buryo bunonosoye kurushaho iby’impano z”Umwuka mu gice gikurikiraho).

Mbese yamenyaga byose iteka? Oya, igihe wa mugore wari umaze imyaka cumi n’ibiri arwaye kuva yakoraga ku ncunda z’imyenda ye akumva imbaraga zimuvamo, yarabajije ati, “Ni nde ukoze umwenda wanjye?” (Mariko 5:30b). Igihe Yesu yabonaga igiti cy’umutini ahagaze kure muri Mariko 11:13, “Yarawegereye ngo ahari yawubonaho imbuto.”

Kuki Yesu atamenye uwamukozeho? Kuki atamenye niba wa mutini ufite imbuto cyangwa utazifite? Kuko Yesu yakoraga nk’umuntu ufite amavutay’Umwuka Wera n’impano z’Umwuka Wera. Impano z’Umwuka zikora uko Umwuka abishatse (reba 1 Kor. 12:11; Heb. 2:4). Yesu ntiyamenyaga ibintu mu buryo bw’igitangaza keretse igihe Umwuka Wera yabaga ashatse kumuha impano y’ “ijambo ryo kumenya.”

Na ni ko byagendaga mu murimo wa Yesu wo gukiza indwara. Bibiliya igaragaza neza ko Yesu atakizaga buri wese igihe icyo ari cyo cyose. Urugero, dusoma mu butumwa bwiza bwa Mariko ko igihe Yesu yajyaga mu mudugudu w’iwabo wa Nazareti, atashoboye gukora ibyo yashakaga gukora byose.

Avayo [Yesu] ajya iwabo, abigishwa be baramukurikira. Isabato isohoye aherako yigishiriza mu isinagogi, benshi babyumvise baratangara bati, “Ibi byose uyu yabikuye he? Kandi ubu bwenge yahawe n’ibitangaza bingana bitya akora abikura he? Mbese si we wa mubaji mwene Mariya, mwene se wa Yakobo na Yosefu, na Yuda na Simoni? Bashiki be ntiduturanye?” Ibye birabayobera. Yesu arababwira ati, “Umuhanuzi ntabura icyubahiro keretse mu gihugu cy’iwabo, no mu muryango wabo no mu nzu yabo.” Nuko ntiyashobora kugira igitangaza ahakorera na kimwe keretse abarwayi bake yarambitseho ibiganza arabakiza, atangazwa n’uko batizeye (Mariko 6:1-6).

Urabona ko Mariko atavuze ngo Yesu ntiyashaka gukora igitangaza na kimwe, ahubwo yaravuze ngo ntiyashobora. Kubera iki? Kuko abantu b’i Nazareti batizeye. Ntibakiriye Yesu nk’Umwana w’Imana wasīzwe amavuta ahubwo bamufashe nk’umwana w’umubaji w’ahongaho mu giturage cy’iwabo. Nk’uko Yesu ubwe yivugiye ati, “Umuhanuzi ntabura icyubahiro kerertse mu gihugu cy’iwabo, no mu muryango wabo no mu nzu yabo” (Mariko 6:4). Icyavuyemo, ni uko icyo yashoboye gukora gusa ari abarwayi bake yakijije “uturwara tworoheje” (nk’uko hari Bibiliya isobanuye gutyo). Rwose niba hari ahantu Yesu yari kwishimira gukora ibitangaza agakiza n’abarwayi mu buryo bukomeye cyane ni umudugudu yakuriyemo akawubamo igice kinini cy’ubuzima bwe. Ariko Bibiliya ivuga ko atabishoboye.

Ibindi Luka aduhishurira

(More Insight from Luke)

Yesu yakizaga cyane cyane mu buryo bubiri butandukanye: (1) mu kwigisha Ijambo ry’Imana agatera abarwayi imbaraga bakagira ukwizera ko gushobora gukira indwara, no (2) gukoresha “impano zo gukiza indwara” uko Umwuka Wera yabaga ashatse. Bityo rero Yesu yazitirwaga n’ibintu bibiri mu murimo we wo gukiza indwara: (1) kutizera kw’abantu barwaye, n’ (2) ubushake bw’Umwuka Wera kugira ngo ashobore gukorera mu”mpano zo gukiza indwara.”

Biragaragara ko abenshi mu mudugudu w’iwabo wa Yesu batari bafite kumwizera. Nubwo bari barumvise ibitangaza byo gukiza abarwayi akorera mu yindi midugudu, ntibizeraga ko afite ubushobozi bwo gukiza, bityo ntiyabakiza. Kandi, birasa n’aho Umwuka Wera atamuhaye gukoresha “impano zo gukiza indwara” muri Nazareti–ku bw’impamvu zitazwi.

Luka avuga avuye imuzi kurusha Mariko ibyabaye igihe Yesu yajyaga i Nazareti:

Ajya [Yesu] i Nazareti iyo yarerewe, ku munsi w’isabato yinjira mu isinagogi nk’uko yamenyereye, arahagarara ngo asome. Bamuha igitabo cy’umuhanuzi Yesaya, arakibumbura abona igice cyanditsemo ngo, “Umwuka w’Uwiteka ari muri jye, ni cyo cyatumye ansīgira kugira ngo mbwirize abakene ubutumwa bwiza. Yantumye kumenyesha imbohe ko zibohoka, n’impumyi ko zihumuka, no kubohora ibisenzegeri, no kumenyesha abantu iby’umwaka Umwami agiriyemo imbabazi.” Amaze kubumba igitabo …atangira kubabwira ati, “Uyu munsi ibyo byanditswe bisohoye mu matwi yanyu.” Bose baramushima, batangazwa n’amagambo meza avuye mu kanwa ke bati, “Mbese aho uyu si we mwene Yosefu?” (Luka 4:16-22).

Yesu yari agambiriye ko abamuteze amatwi bamenya ko ari We wasīzwe amavuta wasezeranywe mu buhanuzi bwa Yesaya, yizera ko bari bumwizere hanyuma bakagerwaho n’ibyiza biturutse kuri uko gusīgwa kwe, kandi ukurikije uko Yesaya yari yarahanuye, ibyo byiza byari birimo kubohorwa kw’imbohe no kubatūrwa kw”abatwazwa igitugu, no guhumuka kw’impumyi.[1] Ariko ntibizeye, kandi nubwo batangajwe n’amagambo ava mu kanwa ke, ntibizeraga ko mwene Yosefu hari ikindi kintu kidasanzwe ari cyo. Abonye kutizera kwabo aravuga ati,

Ntimuzabura kunciraho uyu mugani muti, “Muvūzi wivūre! Ibyo twumvise byose ko wakoze i Kaperinawumu, bikore n’ino mu mudugudu wanyu”….Ndababwira ukuri yuko ari nta muhanuzi wemerwa iwabo (Luka 4:23-24).

Abantu bo mu mudugudu w’iwabo wa Yesu bari bategereje kureba niba ari bukore nk’ibyo yakoreye i Kaperinawumu. Imyitwarire yabo ntiyari iy’abantu bategereje kwakira ibitangaza ahubwo yari iyo kuvuga ko bidashoboka. Mu kutizera kwabo bamubujije kugira igitangaza yakora cyangwa uburwayi bukomeye yakiza.

Indi Nzitizi Yesu yahuye na yo i Nazareti

(Jesus’ Other Limitation in Nazareth)

Amagambo Yesu yakurikijeho abwira abari bateraniye aho i Nazareti yerekana ko na none yari azitiwe n’ubushake bw’Umwuka Wera kugira ngo abe yakwigaragaza mu “mpano zo gukiza indwara”:

Ariko ndababwira ukuri yuko hāriho abapfakazi benshi mu Bisirayeli mu gihe cya Eliya, ubwo ijuru ryakingwaga imyaka itatu n’amezi atandatu, inzara nyinshi igatera mu gihugu cyose. Nyamara Eliya ntiyatumwa kuri umwe muri bo, ahubwo atumwa ku mugore w’umupfakazi w’i Sarefati mu gihugu cy’i Sidoni. Kandi hāriho ababembe benshi mu Bisirayeli mu gihe cy’umuhanuzi Elisa, nyamara ntihakizwa n’umwe muri bo keretse Nāmani w’Umusiriya (Luka 4:25-27).

Icyo Yesu yashakaga kuvuga ni uko Eliya atashoboye gutuburira amavuta n’ifu umupfakazi n’umwe ashatse mu gihe Isirayeli yaterwaga n’inzara y’imyaka itatu (reba 1 Abami 17:9-16). Nubwo muri Isirayeli hari hari abapfakazi benshi bababaye muri icyo gihe, Umwuka Wera yasīgiye Eliya amavuta kujya gufasha umugore umwe w’umupfakazi, ndetse utari n’umwisirayelikazi. Na Elisa ni uko, ntiyashoboye gukiza umubembe wese ashatse. Ibyo byerekanwa n’uko hari hari ababembe benshi muri Isirayeli igihe Nāmani yakiraga ibibembe, kandi uwo yasengaga ibigirwamana. (reba 2 Abami 5:1-14).

Eliya na Elisa bombi bari abahanuzi–abagabo basutsweho amavuta n’Umwuka Wera kandi bakoreshwaga mu mpano z’uburyo butandukanye uko Umwuka yabaga ashaka. Kuki Imana itagize abandi bapfakazi itumaho Eliya? Simbizi. Kuki Imana itakoresheje Elisa ngo agire abandi babembe akiza? Simbizi. Ntawe ubizi, uretse Imana.

Izo nkuru uko ari ebyiri zo mu Isezerano Rya Kera zizwi cyane, ntizishatse kuvuga nyamara ko butari ubushake bw’Imana ko buri mupfakazi wese afashwa cyangwa ko buri mubembe akira. Abisirayeli bakabaye barahagaritse inzara bagize mu gihe cya Eliya iyo bo n’umwami wabo mubi (Ahabu) bihana ibyaha byabo. Iyo nzara yari ije mu buryo bw’igihano Imana ibahaye. Kandi ababembe bose muri Isirayeli baba barakize iyo bumvira bakizera amasezerano bahawe n’Imana yabo, ari yo, nk’uko twamaze kubibona, yari akubiyemo gukira indwara mu buryo bw’umubiri.

Yesu yagaragarije abari bamuteze amatwi i Nazareti ko yari afite ibimuzitira nk’uko Eliya na Elisa bari babifite. Ku bw’impamvu runaka, Umwuka Wera ntiyahaye Yesu gukoresha “impano zo gukiza indwara” i Nazareti. Ibyo bifatanije hamwe no kutizera kw’abantu b’i Nazareti, byatumye nta bitangaza bikomeye Yesu akorera mu mudugudu w’iwabo.

Turebe “Impano Yo Gukiza Indwara” imwe Yakoreraga Muri Yesu

( A Look at One “Gift of Healing” Through Jesus)

Iyo dusesenguye ibyo ubutumwa bwiza buvuga mu gukiza indwara gutandukanye Yesu yakoze, tubona ko abenshi mu bakize indwara, batakize kubera gukora kw’ “impano zo gukiza,” ahubwo bakize ku bwo kwizera kwabo. Reka turebe aho ubwo buryo bwombi bwo gukira indwara butandukaniye turebye ku ngero zabwo bwombi. Urabanza kureba inkuru ya wa mugabo w’ikirema wo kuri cya kidendezi cy’i Betesida, utarakijijwe no kwizera kwe, ahubwo wakize biciye mu “mpano yo gukiza indwara” yakoreye muri Yesu.

Kandi I Yerusalemu bugufi bw’irembo ry’intama hariho ikidendezi, mu Ruheburayo kitwa Betesida, cyariho amabaraza atanu. Muri ayo mabaraza hariho abarwayi benshi, barimo impumyi n’ibirema n’abanyunyutse, (bari bategereje ko amazi yihinduriza, kuko rimwe na rimwe marayika yamanukaga akajya muri icyo kidendezi, agahinduriza amazi. Nuko umuntu wabanzaga kujyamo amazi yihindurije, ni we wakiraga indwara ye iyo ari yo yose.) Hariho umuntu wari ufite indwara, ayimaranye imyaka mirongo itatu n’umunani. Yesu amubonye aryamye amenya yuko amaze igihe kirekire arwaye, aramubaza ati, “Mbese urashaka gukira?” Umurwayi aramusubiza ati, “Databuja, simfite umuntu unjugunya mu kidendezi iyo amazi yihindurije, nkīza undi antanga kumanukamo.” Yesu aramubwira ati, “Byuka wikorere uburiri bwawe ugende.” Muri ako kanya uwo muntu arakira, yikorera uburiri bwe aragenda (Yohana 5:2-9).

Tumenya dute ko uyu mugabo atakize ku bwo kwizera kwe, ahubwo yakize binyuze mu “mpano yo gukiza indwara”? Hari byinshi bibyerekana.

Icya mbere, urabona ko uyu muntu Atari yaje gushaka Yesu. Ahubwo Yesu yamusanze yicaye ku kidendezi. Iyo uwo mugabo aza kuba yarashakaga Yesu, kiba cyarabaye ikimenyetso cyo kwizera kwe.

Icya kabiri, Yesu ntabwo yamubwiye ko kwizera kwe kumukijije, nk’uko kenshi yakundaga kuvuga iyo yakizaga abandi bantu.

Icya gatatu, nyuma igihe Abayuda babazaga uwo mugabo uwamubwiye ngo “byuka ugende,” yabasubije ko atazi n’uwo muntu uwo ari we. Si ukwizera Yesu kwe rero kwamuhesheje gukira. Aha ni ahantu hagaragara neza aho umuntu yakize indwara biciye mu “mpano yo gukiza indwara,” nk’uko Umwuka ashatse.

Urabona na none ko nubwo hari abarwayi benshi cyane bategereje kwihinduriza kw’amazi, Yesu yakijije umuntu umwe gusa hanyuma abandi benshi barwaye abasiga aho. Kubera iki? Na none simbizi. Nyamara ibi ntibivuga ko ubushake bw’Imana ari uko bamwe bakomeza kurwara. Buri wese muri abo bari barwaye bose yashoboraga yizeye Yesu. Mu by’ukuri birashoboka ko ari yo mpamvu yatumye uyu muntu umwe akizwa indwara mu buryo bw’igitangaza–kugira ngo amaso y’abo barwayi bandi bayahindukirize kuri Yesu, we washoboraga kandi washakaga kubakiza baramutse bizeye gusa.

Incuro nyinshi, “impano zo gukiza indwara” zibarirwa mu “bimenyetso n’ibitangaza,” ni ukuvuga ibitangaza bigamije gukururira abantu kuri Yesu. Ni cyo gituma abavugabutumwa bo mu Isezerano Rishya nka Filipo bari bafite “impano zo gukiza z’uburyo bunyuranye,”kuko ibitangaza bakoraga byatumaga abantu bahindukirira ubutumwa bwiza babwirizaga (reba Ibyak. 8:5-8).

Abakristo barwaye ntibari bakwiye kwicara ngo bategereze ko umuntu ufite “impano zo gukiza indwara” azaza akabakiza kuko uwo muntu n’impano ashobora kutazigera aza na rimwe. Gukira kuri mu kwizera Yesu, kandi, nubwo atari buri wese uzakira biciye mu mpano zo gukiza indwara, buri wese ashobora gukira ku bwo kwizera kwe. Impano zo gukiza indwara zashyizwe mu Itorero cyane cyane kugira ngo abatizera bashobore gukira indwara hanyuma bahindukirire ubutumwa bwiza. Ibi ntibivuze ko Abakristo batazigera bakira biciye mu mpano zo gukiza indwara. Ariko Imana ishaka ko abana bayo bakira gukira mu kwizera.

Urugero rw’uwakize Ku bwo Kwizera Kwe

(One Example of a Person Healed By His Faith)

Barutimayo ni impumyi yahumutse bitewe no kwizera Yesu kwe. Reka dusome inkuru ye mu butumwa bwiza bwa Mariko.

Nuko bagera i Yeriko. Akivana [Yesu] i Yeriko n’abigishwa be n’abantu benshi, asanga umwana wa Timayo witwaga Barutimayo, umusēzi w’impumyi yicaye iruhande rw’inzira. Yumvise ko Yesu w’i Nazareti ari we uje, aherako arataka cyane ati, “Yesu mwene Dawidi, mbabarira!” Abantu benshi baramucyaha ngo ahore, ariko arushaho gutaka ati, “Mwene Dawidi, mbabarira!” Yesu arahagarara arababwira ati, “Nimumuhamagare.” Bahamagara impumyi barayibwira bati, “Humura, haguruka araguhamagara.” Na yo ita umwenda wayo, irabaduka yegera Yesu. Yesu arayibaza ati, “Urashaka ko nkugirira nte?” Iyo mpumyi iramusubiza iti, “Mwigisha, ndashaka guhumuka!” Yesu arayibwira ati, “Igendere, kwizera kwawe kuragukijije.” Uwo mwanya arahumuka amukurikira mu nzira (Mariko 10:46-52).

Icya mbere, urabona ko Yesu atari we washatse Barutimayo. (Aha ni ho bitandukaniye n’ibya wa mugabo wok u kidendezi cya Betesida). Mu by’ukuri Yesu yari amuciyeho yitambukira, kandi iyo Barutimayo ataza gutaka, Yesu aba yarakomeje akigendera. Ibyo bivuga ko Barutimayo atari kuba yarakize.

Ngaho bitekerezeho. Iyo Barutimayo yicara aho akibwira ati, “Ibyo ari byo byose niba ari ubushake bwa Yesu ko nkira, araza ankize.” Byari kugenda bite? Barutimayo ntaba yarigeze akira, nubwo iyi nkuru igaragaza neza ko ubushake bwa Yesu bwari uko akira. Icya mbere kigaragaza kwizera kwa Barutimayo ni uko yatatse agatabaza Yesu.

Icya kabiri, urabona ko Barutimayo ataciwe intege n’abageragezaga kumucecekesha. Igihe abantu bagerageje kumucecekesha, ahubwo “yarushijeho” gutaka (Mariko 10:48). Ibyo byerekana kwizera kwe.

Icya gatatu, urabona ko Yesu atagize icyo abivugaho Barutimayo agitangira gutaka. Yego birashoboka ko Yesu atari yamwumvise, ariko niba yari yamwumvise, ntacyo yashubije. Mu yandi magambo, Yesu yararetse ngo kwizera k’uwo mugabo kubanze kugeragezwe.

Iyo Barutimayo acika intege akabivamo akimara gutaka incuro ya mbere gusa, ntaba yarakize. Natwe, rimwe na rimwe tugomba gushikama mu kwizera kuko akenshi bisa nk’aho amasengesho yacu Imana itayumvise. Icyo ni cyo gihe kwizera kwacu kugeragezwa, rero tugomba gukomeza tugashikama, tukananira ibintu byose birwanya kwizera kwacu.

Ibindi Bigaragaza Kwizera Kwa Barutimayo

(Further Indications of Bartimaeus’ Faith)

Noneho igihe amaherezo Yesu yamuhamagaye ngo aze, Bibiliya ivuga ko Barutimayo “yataye umwambaro we.” Uko mbyumva muri jye ni uko mu gihe cya Yesu abantu b’impumyi bambaraga umwambaro runaka ubaranga, abantu bashobora kubamenyeraho ko ari impumyi. Niba ari byo, Barutimayo ashobora kuba yarataye uwo mwambaro we igihe Yesu yari amuhamagaye kuko yari yizeye ko atazongera gukenera ikimuranga nk’impumyi. Niba ari ko byari bimeze, na none kwizera kwe kurahagaragarira.

Ikindi kandi, igihe Barutimayo yataga umwenda we, Bibiliya ivuga ko “yabadutse,” icyo cyerekana ko yamaze kwishima ko ikintu cyiza kigiye kumubaho. Abantu bafite kwizera ko gukira indwara baba bafite akanyamuneza iyo basenga basaba Imana kubakiza kuko baba biteguriye kwakira gukira kwabo.

Urabona ko Yesu yongeye kugerageza kwizera kwa Barutimayo igihe yari amuhagaze imbere. Yabajije Barutimayo icyo ashaka, kandi iyo wumvise igisubizo cya Barutimayo, biragaragara neza ko yari yizeye ko Yesu ashoboye kandi ashaka kumukiza ubuhumyi bwe.

Icya nyuma, Yesu yamubwiye ko ari ukwizera kwe kumukijije. Niba Barutimayo yarakijijwe no kwizera, n’undi uwo ari we wese kwamukiza, kuko Imana “itarobanura mu butoni.”

Ku washaka Gukomeza Kwiga

(For Further Study)

Hano hasi nahashyize urutonde rw’ahantu makumyabiri na rimwe hihariye aho Yesu yakijije indwara nk’uko biri mu bitabo by’ubutumwa bwiza uko ari bine. Yego birumvikana ko Yesu yakijije abantu barenga makumyabiri n’umwe, ariko aho hose ni aho tugiye dufite ibintu tuzi ku muntu wari urwaye n’uburyo yakize.

Urwo rutonde naruciyemo ibice bibiri by’ingenzi–abakijijwe no kwizera n’abakize biciye mu mpano zo gukiza indwara. Icyo nabonye ni uko mu bakijijwe no kwizera hari abo Yesu yabwiraga ngo baceceke ntibagire uwo babibwira. Icyo na none cyerekana ko izo zitari “impano zo gukiza indwara” zabakijije kuko abarwayi badakize kugira ngo bamamaze Yesu cyangwa ubutumwa bwiza.

Ahavugwa ko Gukira Bitewe No Kwizera:

(Cases Where Faith or Believing is Mentioned as the Cause of Healing:)

1. Umugaragu w’umutware w’abasirikare (cyangwa “umuboyi”): Mat. 8:5-13; Luka 7:2-10 “Nuko genda bikubere nk’uko wizeye.”

2. Ikirema bamanuriye mu gisenge cy’inzu: Mat 9:2-8; Mariko 2:3-11; Luka 5:18-26 “Abonye kwizera kwabo….Aravuga ati…’byuka wikorere ingobyi yawe utahe.'”

3. Umukobwa wa Yayiro: Mat 9:18-26; Mariko 5:22-43; Luka 8:41-56 “‘Witinya–izere gusa’….Yesu arabihanangiriza cyane ngo hatagira umuntu wese ubimenya.”

4. Umugore wari ufite ikibazo cyo kuva: Mat. 9:20-22; Mar 5:25-34; Luka 8:43-48 “Kwizera kwawe kuragukijije.”

5. Za mpumyi ebyiri: Mat. 9:27-31 “Bibabere nk’uko mwizeye….Mwirinde ntihagire umuntu ubimenya!”

6. Impumyi Barutimayo: Mar 10:46-52; Luka 18:35-43 “Kwizera kwawe kuragukijije.”

7. Ba babembe icumi: Luka 17:12-19 “Kwizera kwawe kuragukijije.”

8. Umuhungu w’umutware: Yoh 4:46-53 “Uwo muntu yizera iryo jambo Yesu

amubwiye aragenda.”

Ahantu hane hakurikira, kwizera k’umurwayi ntikuvugwa by’umwihariko, ariko kugaragarira mu magambo ye cyangwa ibikorwa bye. Urugero impumyi ebyiri (zivugwa muri numero 10 hasi) zatakiye Yesu atambuka aciye iruhande rwazo nk’uko byagenze kuri Barutimayo. Buri wese muri abo bantu bari barwaye muri izo ngero enye zikurikira yashakaga Yesu, icyo ni ikimenyetso kigaragara cyo kwizera. Ahantu hatatu muri hane hakurikira, Yesu yabwiye abo yari amaze gukiza ngo ntibagire uwo babwira ibyababayeho, ibyo na none bikerekana ko batari bakize biciye mu “mpano zo gukiza indwara.”

9. Wa mubembe utari uzi ubushake bw’Imana: Mat. 8:2-4; Mar 1:40-45; Luka 5:12-14 “Uramenye ntugire uwo ubibwira.”

10. Za mpumyi ebyiri(Wenda umwe yari Barutimayo): Mat. 20:30-34 “Zirataka cyane ziti, ‘Mwami mwene Dawidi, tubabarire!'”

11. Igipfamatwi kandi kidedemanga: Mar 7:32-36 “Arabihanangiriza ngo batagira uwo babibwira.”

12. Impumyi: Mar 8:22-26 “Nturushye winjira mu kirorero.”

Aha habiri ha nyuma havuga abantu bakijijwe no kwizera ntabwo mu byukuri bakize indwara–barabohowe birukanywemo abadayimoni. Ariko Yesu yavuze ko kwizera kwabo ari ko gutumye babohorwa.

13. Wa muhungu wari urwaye igicuri : Mat. 17:14-18; Mar 9:17-27; Luka 9:38-42 “Yesu aramubwira ati…’Byose bishobokera uwizeye.’ Uwo mwanya se w’umwana avuga cyane ati…’Ndizeye, nkiza kutizera.'”

14. Wa mukobwa w’umunyakan nikazi : Mat. 15:22-28; Mar. 7:25-30 “Mugore, kwizera kwawe ni kwinshi; bikubere uko ushaka.”

Aho abantu bakize indwara biciye mu “Mpano zo Gukiza Indwara”:

(Cases of People Healed Through “Gifts of Healings”:)

Aha hantu harindwi ha nyuma ni ahantu hasa nk’aho bakize indwara biciye mu gukora kw’impano zo gukiza indwara. Ariko muri hatatu habanza, hari itegeko rya Yesu ryabanzanga kubahirizwa mbere y’uko urwaye akira. Nta na hamwe kandi muri aho Yesu yigeze abwira uwakize ngo ntagire uwo abwira ibyo gukira kwe. Kandi nta na hamwe muri aho hose urwaye yashatse Yesu.

15. Wa muntu wari unyunyutse ukuboko : Mat. 12:9-13; Mar 3:1-5; Luka 6:6-10

“Haguruka uhagarare hagati mu bantu….Rambura ukuboko kwawe.”

16. Wa mugabo wo ku kidendezi cy’i Betesida: Yoh 5:2-9 “Byuka wikorere uburiri

bwawe ugende.”

17. Uwavutse ari impumyi : Yoh 9:1-38 “Genda wiyuhagire mu kidendezi cy’i

Silowamu.”

18. Nyirabukwe wa Petero : Mat. 8:14-15; Mariko 1:30-31; Luka 4:38-39

19. Umugore wari umaze imyaka 18 ahetamye : Luka 13:11-16

20. Umuntu wari urwaye urushwima : Luka 14:2-4

21. Umugaragu w’umutambyi mukuru : Luka 22:50-51

Urabona ko muri izo ngero zose ziri haruguru uko ari makumyabiri n’imwe, nta na hamwe tubona umuntu mukuru akizwa gusa no kwizera k’undi muntu mukuru. Muri buri rugero aho tubona umuntu akizwa no kwizera k’undi muntu, iteka usanga ari umwana ukijijwe no kwizera k’umubyeyi we (reba ingero 1, 3, 8, 13, na 14).

Aho bitameze bityo haba gusa mu rugero rwa 1 n’urwa 2, ah’umugaragu w’umutware w’abasirikare n’aha cya kirema bacishishije mu gisenge cy’inzu. Ibyerekeye iby’umugaragu w’umutware w’abasirikare, ijambo ry’Ikigiriki ryasobanuwe umugaragu ni ijambo pais, rishobora no gusobanurwa umuhungu nk’uko riri muri Matayo 17:18: “Umuhungu aherako arakira”.

Niba koko ari umugaragu w’umutware w’abasirikare akaba atari umuhungu we, uwo mugaragu we agomba kuba yari akiri umuhungu muto. Nuko rero Umutware w’abasirikare yari ashinzwe uwo muhungu nk’umurinzi we wemewe n’amategeko akaba rero ashobora kumwizerera nk’uko undi mubyeyi wese yakwizerera umwana we.

Ku bya cya kirema bamanuriye mu gisenge cy’inzu, urabona ko uwo muntu na we agomba kuba yari afite kwizera, naho ubundi ntaba yaremeye ko abo bagenzi be bari bamuhetse bamumanurira mu gisenge. Ubwo rero si ukwizera kwa bagenzi be gusa kwamukijije.

Ibi byose birerekana ko bisa nk’aho bidashoboka ko kwizera k’umuntu mukuru kutakiza undi muntu mukuru urwaye igihe uwo muntu mukuru urwaye ubwe adafite kwizera. Ni byo umuntu mukuru ashobora gusengera undi muntu mukuru bemeranyije akamusabira gukira indwara, ariko kutizera k’uwo urwaye gushobora guhindura ubusa kwizera k’uwo umusengera.

Nyamara abana bacu bashobora gukizwa no kwizera kwacu, kugeza ku myaka runaka. Ariko kandi bageza ku myaka runaka Imana ikaba ishaka ko biyakirira ibibaturutseho biturutse ku kwizera kwabo ubwabo.

Ndagukangurira kwiga buri rugero ruri mu rutonde ruri haruguru kugira ngo ukomeze kwizera kwawe ku bwo gukira indwara twateganirijwe n’Umwami wacu.

Amavuta yo Gukiza Indwara

(The Healing Anointing)

Icya nyuma, ni ngombwa kumenya ko Yesu yari yarasizwe amavuta y’imbaraga zo gukiza indwara igihe yakoraga umurimo we hano mu isi. Ni ukuvuga ko mu byukuri yashoboraga kumva ayo mavuta amuvaho, kandi hari igihe umuntu urwaye yashoboraga kumva ayo mavuta amwinjiramo. Urugero, muri Luka 6:19 haravuga ngo, “Abantu bose bashaka kumukoraho, kuko imbaraga yamuvagamo ikabakiza bose.”

Urebye, ayo mavuta akiza indwara yari yuzuye n’imyenda ye ku buryo iyo umuntu urwaye yakoraga ku myenda ye mu kwizera, ayo mavuta akiza yinjiraga mu mubiri we. Dusoma muri Mariko 6:56 ngo:

N’aho yajyaga hose, ari mu birorero cyangwa mu midugudu cyangwa mu ngo bashyiraga abarwayi mu maguriro, bakamwinginga ngo nibura abemerere gukora ku nshunda z’umwenda we gusa, abazikozeho bose bagakira..

Wa mugore wari ufite ikibazo cyo kuva (reba Mariko 5:25-34) yakijijwe gusa no gukora ku nshunda z’umwenda wa Yesu yizeye gukira.

Ntabwo ari Yesu gusa wari ufite amavuta yo gukiza indwara kuri we ahubwo n’intumwa Pawulo mu myaka ye ya nyuma y’umurimo we yari ayafite:

Kandi Imana yakoreshaga amaboko ya Pawulo ibitangaza bikomeye. Ndetse bashyīraga abarwayi ibitambaro n’imyenda bivuye ku mubiri we bagakira indwara zabo, abadayimoni bakabavamo (Ibyak. 19:11-12).

Ayo mavuta y’imbaraga zikiza indwara yuzuraga imyenda yose ikojejwe ku mubiri wa Pawulo, ibyo bikerekana neza ko umwenda ari ikintu gishobora kuba umuyoboro mwiza w’imbaraga zikiza indwara!

Imana ntiyahindutse kuva igihe cya Yesu cyangwa Pawulo, ntibigomba kudutangaza Imana igize umukozi wayo isukaho ayo mavuta yo gukiza indwara muri iki gihe, nk’uko yabigiriye Yesu na Pawulo. Ariko izo mpano ntizipfa guhabwa umuntu ugitangira kwizera, keretse gusa abamaze igihe bapimwa bakagaragara ko ari abo kwizerwa kandi ko badafite umutima wo kwishyira imbere.

[1] Ibi byose bishobora kuvuga gukiza mu buryo bw’umubiri. Uburwayi nabwo nta gushidikanya bufatwa nko gutwazwa igitugu, nk’uko Bibiliya ivuga iti “Imana yamusutseho[Yesu] Umwuka Wera n’imbaraga, akagenda agirira abantu neza, agakiza abo Satani atwaza igitugu…” (Ibyak 10:38).

اغلب تصور می شود که چون عیسی پسر آسمانی خدا بود، می توانست هر زمانی که می خواست کسی را شفا دهد و یا معجزه ای انجام دهد. اما زمانی که کتاب مقدس را به دقت مطالعه می کنیم، متوجه می شویم که اگر چه مسیح مسلماً الهی بود، اما ظاهراً در زمان خدمت دنیوی اش محدودیت داشت. او زمانی گفت: «یقین بدانید که پسر نمی تواند از خود کاری انجام دهد مگر آنچه می بیند پدر انجام میدهد. هر چه پدر می کند پسر هم می کند» (یوحنا 19:5). این آیه به روشنی نشان می دهد که مسیح محدود و وابسته به پدر خود بود.

بر اساس سخنان پولس، زمانی که مسیح بشر شد، «خود را خالی کرد» از چیزهایی که قبلاً به عنوان خدا داشت:

در میان خود همان آرایی را داشته باشید که در مسیح است: او که به صورت خدا بود، از حق خویش که چون خدا انگاشته شود بهره نبرد، بلکه خویشتن را خالی ساخت و صورت بنده به خود گرفت (فلیپیان 5:2-7، همراه با تاکید).

مسیح از چه چیزی «خویشتن را خالی کرد؟» نه از الوهیت، نه از تقدس، نه ازعشق، بلکه احتمالاً از قدرت ماوراء طبیعی خویشتن را خالی کرد. واضح است که او دیگر همه جا حاضر نبود. واقف به همه چیز و قادر مطلق هم نبود. او به انسان تبدیل شد. او در خدمت خود مانند انسانی که توسط روح القدس تدهین شده بود، عمل می کرد. این مسئله زمانی روشن و واضح می شود که به دقت چهار انچیل را مطالعه کنیم.

برای مثال، شاید این سوال به ذهن ما خطور کند، اگر عیسی پسر آسمانی خداوند بود، چرا باید زمانی که در سی سالگی خدمت خود را آغاز کرد، در روح الدس تعمید داده می شد؟ چرا باید خداوند با خداوند تعمید داده شود؟

واضح است که مسیح می بایست در روح القدس تعمید داده می شد تا برای خدمت تدهین شود. و به همین دلیل است که خیلی زود بعد از غسل، چنین موعظه کرد: «روح خداوند بر من است، او مرا مسح کرده است تا به بینوایان مژده دهم… مرا فرستاده است تا آزادی اسیران و بینائی کوران و رهائی ستمدیدگان را اعلام کنم» (لوقا 18:4، همراه با تاکید).

و باز هم به این دلیل است که پولس گفت: «خدا ، عیسای ناصری را با روح القدس و قدرت خود مسح کرد و می دانید چگونه عیسی به همه جا می رفت و اعمال نیک انجام میداد و همۀ کسانی را که در اسارت شیطان بسر میبردند رهائی میبخشید زیرا خدا با او بود» (اعمال رسولان38:10، همراه با تاکید).

و نیز به همین دلیل است که مسیح قبل از تعمید در روح القدس در حدود سی سالگی، هیچ معجزه ای انجام نداد. آیا بعنوان مثال در سن بیست و پنج سالگی او پسر خدا بود؟ مطمئناً! پس چرا تا سی سالگی هیچ معجزه ای انجام نداد؟ پاسخ ساده است. زیرا مسیح خویشتن را از قدرت ماورایی که خداوند دارد، خالی کرد و مجبور بود تا زمانی که روح القدس به او قدرت دهد، صبر کند.

دلایل بیشتری برای اینکه مسیح به عنوان انسانی که توسط روح القدس تدهین شده، خدمت کرد

(More Proof that Jesus Ministered as a Man Anointed by the Spirit)

همانطور که اناجیل را می خوانیم متوجه می شویم که مسیح برخی مواقع نیروی ماورایی داشت و در برخی مواقع این نیرو را نداشت. در حقیقت عیسی اغلب سوال می پرسید تا اطلاعاتی به دست آورد.

برای مثال، او به زنی که کنار چاه سامریه بود گفت که او پنج شوهر داشته است و اکنون با مردی زندگی می کند که با او ازدواج نکرده است (یوحنا 17:4-18 را ببینید). عیسی چطور اینها را می دانست؟ آیا به این دلیل که خدا بود و همه چیز را می دانست، این اطلاعات را هم داشت؟ خیر، اگر اینطور بود، مدام این را نشان می داد. درست است که او خدا بود و خدا همه چیز را می داند اما مسیح زمانی که انسان شد، خود را از علم لایتناهی خالی کرد. مسیح وضعیت تاهل زن را می دانست زیرا در آن لحظه روح القدس «بیان معرفت» (اول قرنتیان 8:12) را به او عطا کرده بود، که نیرویی ماورایی برای دانستن حال و یا گذشته است. (موضوع عطایای روح القدس را در فصلی مجزا به طور مفصل مطالعه خواهیم کرد).

آیا مسیح همیشه همه چیز را می دانست؟ خیر، زمانی که زنی که بیماری خونی داشت لبۀ لباس عیسی را لمس کرد و احساس کرد که شفا یافته است، عیسی پرسید، «كيست‌ كه‌ لباس‌ مرا لمس‌ نمود؟» (مرقس 30:5ب). زمانی که عیسی در دوردست درخت انجیری دید، در مرقس13:11، «آمد تا شايد چيزي‌ بر آن‌ بيابد.»

چرا او نمی دانست که چه کسی لباسش را لمس کرد؟ چرا نمی دانست که انجیری بر درخت انجیر نیست؟ زیرا او به عنوان انسانی که توسط روح القدس و با عطایای او تدهین شده بود، عمل می کرد. عطایای روح زمانی که روح بخواهد، عمل می کنند (اول قرنتیان 11:12؛ عبرانیان 4:2 را ببینید). عیسی مسائل را به طور ماورایی نمی دانست مگر آنکه روح القدس اراده می کرد که به او «کلام معرفت» را بدهد.

این مسئله (ارادۀ روح القدس) دربارۀ خدمت شفای مسیح هم صدق می کند.کتاب مقدس تصریح می کند که مسیح نمی توانست همیشه و همه را شفا دهد. مثلاً در انچیل مرقس می خوانیم که زمانی که مسیح به شهر خود ناصره رفت، قادر نبود که هر کاری که می خواست، به انجام برساند.

عیسی آنجا را ترک کرد و به شهر خود آمد، شاگردانش نیز بدنبال او آمدند.در روز سبت عیسی در کنیسه شروع به تعلیم دادن کرد. جمعیت زیادی که صحبتهای او را شنیدند با تعجب می گفتند «این چیزها را از کجا کسب کرده است؟ این چه حکمتی است که به او داده شده که میتواند چنین معجزاتی را انجام دهد؟ این مگر آن نجار پسر مریم و برادر یعقوب و یوسف و یهودا و شمعون نیست؟ مگر خواهران او در بین ما نیستند؟» باین سبب آنها از او روی گردان شدند. عیسی به آنها فرمود «یک پیامبر در همه جا مورد احترام است جز در وطن خود و در میان خانواده خویش.» او نتوانست در آنجا هیچ معجزه ای بکند. فقط دست خود را روی چند بیمار گذاشت و آنها را شفا داد و از بی ایمانی آنها در حیرت بود (مرقس 1:6-6، همراه با تاکید).

توجه کنید که مرقس نگفت عیسی هیچ معجزه ای در آنجا انجام نداد، بلکه گفت که نتوانست انجام دهد. چرا؟ زیرا مردم ناصره بی ایمان بودند. آنها عیسی را به عنوان پسر تدهین شده خداوند قبول نکردند بلکه او را پسر نجاری می دانستند. همانطوری که خود عیسی هم گفت، «یک پیامبر در همه جا مورد احترام است جز در وطن خود و در میان خانواده خویش» (مرقس 6:4). در نتیجه بیشترین کاری که توانست بکند این بود که چند نفر را که «ناراحتی کمی داشتند» (چنانچه یکی از ترجمه ها می گوید) شفا داد. مطمئناً اگر جایی وجود داشت که عیسی دوست داشت در آن معجزه کند یا مردم را شفا دهد، همان موطن خودش بود که در آن سالها زندگی کرده بود. اما انجیل می گوید، او نتوانست این کار را بکند.

تفصیل بیشتر از لوقا (More Insight from Luke)

عیسی در ابتدا به دو روش شفا می داد: 1) با تعلیم کلام خداوند که مردم مریض را تشویق می کرد که ایمان داشته باشند تا شفا یابند، و 2) با «عطایای شفا»، هر زمانی که روح القدس اراده می‌کرد و بنابراین عیسی در خدمت شفا، محدود به دو عامل بود: 1) عدم ایمان مریضان، 2) ارادۀ روح القدس که خود را از طریق «عطایای شفا» آشکار می کرد.

واضح است که اکثریت مردم در شهر محل زندگی عیسی به او ایمان نداشتند. با وجود اینکه معجزات شفای او را در شهرهای دیگر شنیده بودند، باور نکردند که او قدرت شفا دادن دارد و در نتیجه عیسی نتوانست آنها را شفا دهد. به علاوه، ظاهراً روح القدس در ناصره به او «عطای شفا» نداد، و علت آن را کسی نمی داند.

لوقا، آنچه در ناصره، هنگام رفتن عیسی به آنجا، اتقاق افتاد کامل تر از مرقس توضیح داده است:

به این ترتیب به شهر ناصره، جائیکه در آن بزرگ شده بود، آمد و در روز سبت طبق معمول به کنیسه رفت و برای قرائت کلام خدا برخاست. طومار اشعیا نبی را به او دادند. طومار را باز کرد و آن قسمتی را یافت که میفرماید «روح خداوند بر من است، او مرا مسح کرده است تا به بینوایان مژده دهم. مرا فرستاده است تا آزادی اسیران و بینائی کوران و رهائی ستمدیدگان را اعلام کنم و سال فرخندۀ خداوند را اعلام نمایم.» طومار را پیچید و به سرپرست کنیسه داد و نشست. در کنیسه تمام چشمها به او دوخته شده بود. او شروع به صحبت کرد و به ایشان گفت: «امروز در حالیکه گوش می دادید این نوشته به حقیقت پیوست.» همۀ حاضران او را تحسین می کردند و از کلمات فیض بخشی که می گفت تعجب می نمودند. آنها میگفتند: «مگر این مرد پسر یوسف نیست؟» (لوقا 16:4-22).

عیسی می خواست که مخاطبینش ایمان بیاورند که او پسر تدهین شده در پیشگویی اشعیای نبی است، با این امید که آنها باور کنند و ایمان بیاورند و از تمام مزایای تدهین شدن او، که بر طبق اشعیا، شامل آزادی از اسارت و ظلم و ستم و همینطور بینا کردن نابینایان است، استفاده کنند.¹ اما آنها ایمان نیاوردند. اگرچه تحت تاثیر قدرت کلام او قرار گرفتند اما باور نکردند که پسر یوسف شخص خاصی باشد. عیسی وقتی شک و تردید آنها را دید، گفت:

بدون شک در مورد من این ضرب المثل را خواهید گفت که ای طبیب خود را شفا بده. شما هم چنین خواهید گفت که ما شرح همۀ کارهائی را که تو در کفر ناحوم کرده ای شنیده ایم، همان کارها را در شهر خود انجام بده… در واقع هیچ پیامبری در شهر خود مقبول نیست (لوقا 23:4-24).

مردم شهر موطن عیسی منتظر بودند که ببینند آیا او کارهایی را که در کفر ناحوم انجام داده بود، در آنجا هم انجام می دهد. انتظار آنها نه از روی ایمان بلکه از شک و تردید بود. به خاطر عدم ایمانشان او نتوانست معجزه و یا شفایی مهم انجام دهد.

محدودیت دیگر عیسی در ناصره (Jesus’ Other Limitation in Nazareth)

ادامۀ صحبت های عیسی با مردم ناصره نشان می دهد که او توسط ارادۀ روح القدس برای آشکار کردن خود از طریق «عطای شفا» محدود شده بود:

یقین بدانید، در زمان الیاس که مدت سه سال و شش ماه آسمان بسته شد و قحطی سختی در تمام زمین بوجود آمد، بیوه زنان بسیاری در اسرائیل بودند. با وجود این الیاس پیش هیچیک از آنان فرستاده نشد، مگر پیش بیوه زنی در شهر صرفه صیدون. همینطور در زمان الیشع نبی، جذامیان بسیاری در اسرائیل بودند ولی هیچکدام از آنان جز نعمان سریانی شفا نیافت» (لوقا 25:4-27).

نکتۀ مود نظر مسیح این بود که الیاس نتوانست میزان آرد و روغن را زیاد کند تا در زمان سه سال قحطی از هر بیوه زنی مطابق ارادۀ خودش حمایت کند (اول پادشاهان 9:17-16 را ببینید). اگرچه در آن زمان بیوه زنان بسیاری در اسراییل در رنج و عذاب بودند اما روح القدس الیاس را تدهین کرد که به زنی بیوه که در اسراییل نبود، کمک کند. الیشع نبی هم به همین ترتیب نمی‌توانست هر جذامی را پاک کند. این مسئله ثابت می‌شود با اینکه جذامیان بسیاری در اسراییل بودند اما تنها نعمان شفا یافت. اگر به انتخاب خود الیشع بود، مطمئناً او ترجیح می داد که به جای نعمان بت پرست هم وطنان اسراییلی را شفا دهد (دوم پادشاهان 1:5-14 را ببینید).

الیاس و الیشع هر دو نبی بودند، مردانی که توسط روح القدس تدهین شده بودند و در عطایای زیادی از روح (زمانی که اراده می کرد) مورد استفاده قرار گرفته بودند. چرا خداوند الیاس را نزد بیوه زنان دیگر نفرستاد؟ من نمی دانم. چرا خداوند از الیشع برای شفای جذامیان دیگر استفاده نکرد؟ من نمی دانم و در حقیقت جز خداوند، هیچ کس نمی داند.

اما این دو داستان معروف عهد عتیق ثابت نمی کند که خواست و ارادۀ خداوند بر رفع نیازهای بیوه های دیگر و شفای جذامیان نبود. مردم اسراییل می توانستند به دوران قحطی پایان دهند اگر خود و پادشاه ظالم آنها از گناهانشان توبه می کردند. قحطی نوعی از داوری خداوند بود. و همۀ جذامیان در اسراییل می توانستند با اطاعت از کلام خدادادی عهدشان، که همانطوری که دیدیم شامل شفای جسمانی نیز هست، و ایمان آوردن به آن شفا یابند.

مسیح به مخاطبینش در ناصره گفت که او هم تحت محدودیت های الیاس و الیشع قرار دارد. بنا به دلایلی روح القدس در ناصره به او «عطای شفا» را نداد. این حقیقت به همراه بی ایمانی مردم ناصره سبب شد که معجزه ای قابل اهمیت در وطن عیسی به وقوع نپیوندد.

نگاهی بر یک «عطای شفا» از طریق عیسی

(A Look at One “Gift of Healing” Through Jesus)

اگر محاسبات شفاهای بسیاری که توسط عیسی انجام شد را در انجیل مطالعه کنیم، متوجه خواهیم شد که تعداد کسانی که توسط ایمان خود شفا یافتند بیشتر از تعداد کسانی است که از طریق «عطا»، شفا یافتند. بیایید با نگاهی بر مثال هایی از هر دو مورد، تفاوت آنها را بررسی کنیم. ابتدا داستان مرد فلج را در استخر بیت حسدا، می خوانیم که نه به وسیله ایمان خود بلکه به وسیلۀ «عطیۀ شفا»، و توسط عیسی شفا یافت:

در اورشلیم نزدیک دروازه ای معروف به دروازۀ گوسفند استخری با پنج رواق وجود دارد که به زبان عبری آنرا بیت حسدا می گویند. در آنجا عدۀ زیادی از بیماران، نابینایان لنگان و مفلوجان دراز کشیده و (منتظر حرکت آب بودند زیرا هر چند وقت یکبار فرشتۀ خداوند به استخر داخل می شد و آب را به حرکت در می آورد و اولین بیماری که بعد از حرکت آب به استخر داخل می گردید از هر مرضی که داشت شفا می یافت.) در میان آنها مردی دیده می شد که سی و هشت سال به مرضی مبتلا بود .وقتی عیسی او را در آنجا خوابیده دید و دانست که مدت درازی است که بیمار می باشد، از او پرسید:« آیا می خواهی خوب و سالم شوی؟» آن مریض پاسخ داد:« ای آقا، وقتی آب به حرکت می آید کسی نیست که به من کمک کند و مرا در استخر بیاندازد. تا من از جایم حرکت میکنم شخص دیگری پیش از من به داخل می رود.» عیسی به او گفت:« بلند شو، بسترت را بردار و برو.» آن مرد فوراً شفا یافت و بستر خود را برداشت و براه افتاد. آن روز، روز سبت بود (یوحنا 2:5-9).

چطور می فهمیم که این مرد نه از طریق ایمان خود که توسط «عطیۀ شفا»، بهبود یافت؟ چندین دلیل وجود دارد.

اول، توجه کنید که مرد در جستجوی عیسی نبود. بلکه عیسی او را در استخر یافت. اگر مرد در پی عیسی بود، می توانستیم بگوییم که از طریق ایمان شفا یافت.

دوم، عیسی به او نگفت که ایمانش او را شفا داده است، چیزی که اغلب به مردم شفا یافته می گفت.

سوم، بعدها که یهودیان از آن مرد پرسیدند چه کسی به او گفته، «برخیز و راه برو»، او پاسخ داد که نمی داند آن مرد چه کسی بوده است. بنابراین مسلماً ایمان او به مسیح سبب شفای او نشد. این مرد نمونه ای بارز از کسی است که توسط «عطیۀ شفا» که به ارادۀ روح القدس آشکار شد، بهبودی یافت.

همچنین توجه داشته باشید که عدۀ زیادی مریض منتظر بودند که وارد آب شوند و درمان شوند، اما مسیح تنها یک نفر را شفا داد و باقی بیماران را رها کرد. چرا؟ باز هم نمی دانم. اما این رویداد، دلیل این نیست که خداوند می خواست آنها بیمار بمانند. هر کرام از آنها و یا حتی همۀ آنها می توانستند از طریق ایمان به مسیح شفا یابند. در واقع، شاید همین مرد به طور خارق العاده ای شفا یافت برای اینکه توجه این بیماران را به سوی عیسی جلب کند، به سوی کسی که می توانست آنها را شفا دهد اگر ایمان می آوردند.

چندین بار «عطایای شفا» تحت مقولۀ «نشانه ها و شگفتی ها» یعنی معجزاتی که برای جلب توجه مردم به سوی مسیح انجام می شوند، قرار گرفتند. به همین دلیل است که مبشران عهد جدید مانند فیلیپ به وسیلۀ «عطایای شفا» به صورت های مختلف مجهز شده بودند. معجزاتی که آنها انجام می دادند توجه مردم را به سوی پیام انجیل جلب می کرد (اعمال رسولان 5:8-8 را ببینید).

مسیحیانی که بیمار هستند نباید صبر کنند تا کسی با «عطیۀ شفا» بیاید و آنها را شفا دهد زیرا شاید آن شخص و آن عطیه هرگز نیایند. شفا از طریق ایمان به مسیح همیشه وجود دارد، اگرچه همه از طریق عطیۀ شفا، شفا نمی یابند اما هر کسی می تواند از طریق ایمان خود شفا یابد. عطایای شفا، در اصل انجام می شدند تا توجه مردم به انجیل جلب شود. اما این بدان معنا نیست که مسیحیان هرگز از طریق عطایای شفا، بهبود نخواهند یافت. اگرچه خداوند انتظار دارد که فرزندانش از طریق ایمان شفا یابند.

مثالی از کسی که از طریق ایمان شفا یافت

(One Example of A person Healed By His Faith)

بارتیماؤس مرد نابینایی بود که از طریق ایمان به مسیح شفا یافت. بیایید داستان او را در انجیل مرقس بخوانیم.

و وارد اَريحا شدند. و وقتي‌ كه‌ او با شاگردان‌ خود و جمعي‌ كثير ازاَريحا بيرون‌ مي‌رفت‌، بارتيمائوسِ كور، پسر تيماؤس‌ بر كناره‌ راه‌ نشسته‌، گدايي‌ مي‌كرد چون‌ شنيد كه‌ عيسي‌ ناصري‌ است‌، فرياد كردن‌ گرفت‌ و گفت‌: «اي‌ عيسي‌ ابن‌ داود بر من‌ ترحمّ كن‌.» و چندان‌ كه‌ بسياري‌ او را نهيب‌ مي‌دادند كه‌ خاموش‌ شود، زيادتر فرياد برمي‌آورد كه‌ «پسر داود بر من‌ترحّم‌ فرما.» پس‌ عيسي‌ ايستاده‌، فرمود تا او رابخوانند. آنگاه‌ آن‌ كور را خوانده‌، بدو گفتند: «خاطر جمع‌ دار. برخيز كه‌ تو را مي‌خواند.» در ساعت‌ رداي‌ خود را دور انداخته‌، بر پا جست‌ و نزد عيسي‌ آمد. عيسي‌ به‌ وي‌ التفات‌ نموده‌، گفت‌: «چه‌ مي‌خواهي‌ از بهر تو نمايم‌؟» كور بدو گفت‌: «يا سيّدي‌ آنكه‌ بينايي‌ يابم‌.» عيسي‌ بدو گفت‌: «برو كه‌ ايمانت‌ تو را شفا داده‌ است‌.» در ساعت‌ بينا گشته‌، از عقب‌ عيسي‌ در راه‌ روانه‌ شد (مرقس 46:10-52).

ابتدا توجه داشته باشید که عیسی در پی بارتيمائوس نبود. (دقیقاً بر خلاف آنچه بر مرد کنار استخر بیت حسدا گذشت). در واقع، عیسی داشت از او می گذشت و اگر او فریاد بر نیاورده بود، عیسی به راه خود ادامه می داد و بارتيمائوس شفا نمی یافت.

حالا دربارۀ این داستان فکر کنید. اگر بارتيمائوس آنجا نشسته و با خود می اندیشید که، «اگر عیسی بخواهد من را شفا دهد، نزد من می آید و من را شفا می دهد،» چه اتفاقی می افتاد؟ بارتيمائوس هرگز شفا نمی یافت، با وجود اینکه این داستان به روشنی از خواست مسیح برای شفای آن مرد می گوید. اولین نشانۀ بارتيمائوس این است که او عیسی را صدا زد.

دوم، توجه کنید که بارتيمائوس توسط کسانی که سعی می کردند او را ساکت کنند، دلسرد نشد. زمانی که مردم سعی می کردند او را خاموش کنند، او بیشتر فریاد می زد (مرقس 48:10). این کار او ایمانش را نشان می دهد.

سوم، توجه کنید که عیسی با اولین فریادهای بارتيمائوس واکنش نشان نداد. البته احتمال دارد که فریادهای او را نشنیده باشد، اما اگر هم شنیده باشد پاسخی نداد. در واقع عیسی خواست ایمان مرد را بسنجد.

اگر بارتيمائوس تنها یک بار فریاد زده بود، شفا نمی یافت. ما هم باید ایمان خود را حفظ کنیم زیرا برخی مواقع به نظر می رسد که دعاهایمان، جوابی نخواهند داشت و در همین زمانهاست که ایمان ما مورد آزمایش قرار می گیرد، پس باید ادامه دهیم و اجازه ندهیم که حوادث مغایر با خواست ما، ما را دلسرد کنند.

شواهد بیشتری از ایمان بارتيمائوس

(Further Indications of Bartimaeus’ Faith)

زمانی که عیسی نهایتاً از او خواست که نزدش برود، بنا بر انجیل، بارتيمائوس «رداي‌ خود را دور انداخت.» به نظر من در زمان عیسی افراد نابینا نوع خاصی از ردا را می پوشیدند که نشان می داد نابینا هستند. اگر گمان من درست باشد، بارتيمائوس ردای خود را به این دلیل دور انداخت که ایمان داشت مسیح او را شفا خواهد داد و دیگر نیازی نیست که به عنوان فردی نابینا قابل تشخیص در میان مردم باشد. اگر اینطور بوده، ایمان باز هم مشهود است.

به علاوه، زمانی که بارتيمائوس ردای خود را دور انداخت، بر طبق انجیل، «بر پا جست‌» و همین نشان می دهد که او هیجان زده بود از اینکه به زودی اتفاق خوبی برایش خواهد افتاد. آنهایی که ایمان شفا را دارند، زمانی که دعا می کنند و از خداوند شفا می خواهند، بسیار هیجان زده هستند زیرا منتظرند که شفای خود را دریافت کنند.

توجه داشته باشید که مسیح یک بار دیگر زمانی که در برابر بارتيمائوس ایستاد، ایمان او را آزمایش کرد. از او پرسید که چه می خواهد و از پاسخ بارتيمائوس روشن است که او ایمان داشت که عیسی می تواند نابینایی او را شفا دهد و این کار را خواهد کرد.

در نهایت، عیسی به او گفت که ایمان او، او را بهبودی داد. اگر بارتيمائوس می توانست از طریق ایمان شفا یابد، پس هر کس دیگری نیز می تواند زیرا خداوند «طرفدار افراد خاصی نیست.»

برای مطالعۀ بیشتر (For Further Study)

در ادامه بیست و یک مورد از شفاهایی که توسط عیسی انجام شده و در چهار انچیل ثبت است می بینید. البته عیسی بیش از بیست و یک نفر را شفا داد، اما دربارۀ این موارد ما جزییاتی دربارۀ فرد مریض و اینکه چطور شفا یافت را می دانیم.

من این فهرست را به دو دسته تقسیم کرده‌ام – آنهایی که از طریق ایمان شفا یافتند و آنهایی که توسط عطیۀ شفا، شفا یافتند. من متوجه شدم که در تعداد زیادی از مواردی که مردم از طریق ایمان خود شفا یافتند، مسیح به آنها گفت که حرفی در این مورد به دیگران نزنند. همین مسئله نشان می دهد که آنها از طریق «عطایای شفا» بهبود نیافتند زیرا آنها برای تبلیغ عیسی و یا انجیل شفا نیافته بودند.

مواردی که در آنها ایمان وسیلۀ شفا بوده است:

(:Cases Where Faith or Believing is Mentioned as the Cause of Healing)

1. غلام (یا پسر) سروان رومی: متی 5:8-13، لوقا 2:7-10 «بر طبق ایمان شما برایتان انجام بشود.»
2. مرد مفلوجی که از طریق سقف به درون اطاق عیسی پایین آورده شد: متی 2:9-8؛ مرقس 3:2-11؛ لوقا 18:5-26 «عیسی با دیدن ایمان آنها گفت به خانه بروید.»
3. دختر یایروس: متی 18:9-26؛ مرقس 22:5-43؛ لوقا 41:8-56 «مترس‌ ايمان‌ آور و بس‌…. پس‌ ايشان‌ را به‌ تأكيد بسيار فرمود: كسي‌ از اين‌ امر مطلّع‌ نشود.»
4. زنی که بیماری خونی داشت: متی 20:9-22؛ مرقس 25:5-34؛ لوقا 43:8-48 «ايمانت‌ تو را شفا داده‌ است‌.»
5. دو مرد نابینا: متی 27:9-31 «بر طبق ایمان شما برایتان انجام بشود…. چشمان آنها باز شد. عیسی با اصرار از آنها خواست که در بارۀ این موضوع چیزی به کسی نگویند!»
6. بارتیمائوس نابینا: مرقس46:10-52؛ لوقا 35:18-43 «برو كه‌ ايمانت‌ تو را شفا داده‌ است.»
7. ده جزامی: لوقا 12:17-19 «برو كه‌ ايمانت‌ تو را شفا داده‌ است.»
8. پسر مامور دولت: یوحنا 46:4-53 «آن مرد به سخنان عیسی ایمان آورد»

در چهار مورد بعدی، حرفی از ایمان فرد بیمار نیست، اما از حرفها و کارهای او مشخص است. مثلاً، دو مرد نابینا در شمارۀ 10، زمانی که عیسی در حال عبور است مانند بارتیمائوس او را صدا می زنند. تمام اشخاص در چهار مثال زیر در پی مسیح بودند، و همین نشانه ای بارز از ایمان آنها است. در سه مورد از این مثال ها، عیسی به فرد شفا یافته گفت که به کسی نگوید که چه اتفاقی افتاده است که گواهی است بر اینکه در این موارد از «عطایای شفا» استفاده نشده است.

9. جذامی که خواست خداوند را نمی دانست: متی 2:8-4، مرقس 40:1-45، لوقا 12:5-14 «مواظب باش چیزی به کسی نگوئی.»

10. دو مرد نابینا (که احتمالاً یکی از آنها بارتیمائوس بود): متی 30:20-34 «فریاد زده گفتند: خداوندا، برما رحم کن.»

11. مرد کر و لال: مرقس 32:7-36 «پس‌ ايشان‌ را قدغن‌ فرمود كه‌ هيچ‌كس‌ را خبر ندهند.»

12.مرد نابینا: مرقس 22:8-26 «داخل‌ ده‌ مشو.»

دو مورد آخر که از طریق ایمان شفا یافتند در واقع شفا نیافنتند بلکه از دست ارواح پلید خلاص شدند. اما از نظر مسیح آزاد شدن آنها به دلیل ایمانشان بود.

13. پسر مجنون: متی 14:17-18؛ مرقس 17:9-27؛ لوقا 8:9-42 «عيسي‌ وي‌ را گفت‌: اگر مي‌تواني‌ ايمان‌ آري‌، مؤمن‌ را همه‌ چيز ممكن‌ است. در ساعت‌ پدر طفل‌ فرياد برآورده‌، گريه‌كنان‌ گفت‌: ايمان‌ مي‌آورم‌ اي‌ خداوند، بي‌ايماني‌ مرا امداد فرما.»

14. دختر زنی در فينيقيّه‌ سوریه: متی 22:15-28؛ مرقس 25:7-30 «ای زن ، ایمان تو عظیم است. آرزوی تو برآورده شود.»

کسانی که توسط «عطایای شفا» بهبود یافتند:

(“Cases of People Healed Through “Gifts of Healing)

هفت مورد آخر ظاهراً از طریق عطایای شفا بهبود یافتند. اما در سه مورد اول، اطاعت از فرمان خاصی از جانب عیسی پیش از شفا لازم بود. در هیچ کدام از این موارد، عیسی به شخص مریض نگفت که دربارۀ شفای خود به کسی چیزی نگوید. و در هیچ کدام از این موارد شخص مریض عیسی را نمی جویید.

15. مردی که دستش خشک شده بود: متی 9:12-13؛ مرقس 1:3-5؛ لوقا 6:6-10 «بلند شو و جلو بیا…. دستت را دراز کن.»

16. مردی کنار استخر بیت حسدا: یوحنا 2:5-9 «بلند شو، بسترت را بردار و برو.»

17. مردی که به طور مادرزاد نابینا بود: یوحنا 1:9-38 «برو و در حوض سیلوحا چشمهای خود را بشوی.»

18. مادر زن پطرس: متی 14:8-15؛ مرقس 30:1-31؛ لوقا 38:4-39

19. زنی که به مدت 18 سال خمیده بود: لوقا 11:13-16

20. مردی که از استسقاء شفا یافت: لوقا 2:14-4

21. غلام کاهن اعظم: لوقا 50:22-51

توجه کنید که در همۀ 21 مثال بالا، هیچ بالغی با ایمان انسان بالغ دیگری شفا نیافت. بلکه در هر موردی که کسی با ایمان شخص دیگری شفا یافت، در واقع فرد شفا یافته کودکی بود که با ایمان والدین خود شفا یافت (مثالهای 13،8،3،1 و 14 را ببینید).

تنها موارد استثنا، شماره های1 و 2 هستند، غلام سروان رومی و مرد مفلوجی که از طریق سقف به درون اطاق عیسی پایین آورده شد. در مورد غلام سروان رومی، کلمه ای که به غلام ترجمه شده، کلمۀ یونانی پِیس است که به معنای پسرنیز هست چنانچه در متی 18:17به این صورت ترجمه شده: «و آن پسر در همان لحظه شفا یافت» (همراه با تاکید).

اگر بیمار واقعاً غلام او بود نه پسرش، احتمالاً پسری بسیار جوان بوده است. بنابراین، سروان رومی به عنوان سرپرست قانونی مسئولیت او را بر عهده داشته است و می توانسته ایمان خود را در مورد او مانند پدری برای فرزندش به کار برد.

در مورد مرد مفلوجی که از طریق سقف به درون اطاق عیسی گذاشته شد، نکته اینجاست که او نیز خود ایمان داشته است و اگر نه هیچ گاه به دوستانش اجازه نمی داد که او را درون اطاق بگذارند. بنابراین او تنها با ایمان دوستان خود شفا نیافته بود.

همۀ اینها نشان می دهد که بسیار بعید است که فرد بالغی که خود ایمان ندارد تنها با ایمان اطرافیان خود شفا یابد. هر فرد بالغی می تواند برای شفای فرد دیگری دعا کند، اما بی ایمانی فرد بیمار دعاهای او را بی اثر می کند.

فرزندان خودمان، تا سنی خاص، می توانند با ایمان ما شفا یابند. اما به هرحال آنها روزی به سنی می رسند که خداوند از آنها انتظار دارد که شفا را بر اساس ایمان خود، دریافت کنند.

من به شما توصیه می کنم که تمام مثال های بالا را در انجیل خود به دقت مطالعه کنید تا ایمانی محکم نسبت به قدرت شفا بخش خداوندمان بیابید.

مسح شفا (The Healing Anointing)

نهایتاً، بسیار مهم است که بدانیم عیسی با قدرت قابل لمس شفا در طول خدمت دنیوی اش تدهین شد. یعنی او خود نیز وجود این مسح شفا را در وجودش حس می کرد و در برخی مواقع حتی شخص مریض هم احساس می کرد که آن مسح وارد بدن او می شد. برای مثال، لوقا 19:6 می گوید، «و هر کسی در میان جمعیت سعی میکرد دست خود را به عیسی بزند چون قدرتی که از او صادر میشد، همه را شفا میداد.»

ظاهراً، این مسح شفا، حتی لباس های مسیح را آغشته می کرده و اگر بیماری با ایمان ردای او را لمس می کرد، مسح شفا وارد بدنش می شد. در مرقس 56:6 می خوانیم:

و هر جايي‌ كه‌ به‌ دهات‌ يا شهرها يا اراضي‌ مي‌رفت‌، مريضان‌ را بر راهها مي‌گذاردند و از او خواهش‌ مي‌نمودند كه‌ محض‌ دامن‌ رداي‌ او را لمس‌ كنند و هر كه‌ آن‌ را لمس‌ مي‌كرد شفا مي‌يافت‌.

زنی که بیماری خونریزی داشت (مرقس 25:5-34 را ببینید). تنها لبۀ لباس عیسی را لمس کرد و با ایمان انتظار داشت که شفا یابد و شفا یافت.

نه تنها عیسی توسط مسح شفای قابل لمس تدهین شد، بلکه پولس رسول هم در طول خدمت خود به همین شکل تدهین شد:

خدا به دست پولس معجزات بزرگ نشان میداد بطوریکه مردم دستمال ها و پیش بندهائی را که با بدن پولس تماس یافته بود می بردند و بر بدن مریضان میگذاشتند و آنان از امراض خود خلاص می شدند و ارواح ناپاک از آنان خارج میگشت (اعمال رسولان 11:19-12).

مسح شفای قابل لمس به هر لباسی که با بدن پولس تماس یافته بود، آغشته می شد و ظاهراً آن لباس انتقال

دهندۀ این قدرت بود!

خداوند از زمان عیسی و پولس تغییر نکرده است، پس نباید تعجب کنیم اگر برخی از خادمان خداوند امروز با چنین مسح شفایی، تدهین می شوند، چنانچه عیسی و پولس هم شدند. اما این عطایا به تازه ایمانان داده نمی شود بلکه تنها به کسانی که ایمان خود را ثابت کرده اند و در طول زمان انگیزهۀ خود را متواضعانه نشان داده اند.

1 همۀ اینها می تواند شفای جسمانی باشد. بیماری مسلماً می تواند نوعی اسارت باشد چنانچه کتاب مقدس می گوید، «چه سان خدا او را به روح القدس و قدرت مسح کرد… او که از هر جا می گدشت، نیکی می کرد و جملۀ کسانی راکه گرفتار ابلیس بودند شفا می بخشید؛ چه خدا با او بود» (اعمال رسولان 38:10).

174