SÖÏ TAÙI SANH

CHÖÔNG 10

Khi moät ngöôøi aên naên tin Chuùa Gieâ-su, hoï ñöôïc “sanh laïi”. Söï taùi sanh chính xaùc coù nghóa gì? Ñaây laø ñieàu maø chöông naøy ñeà caäp ñeán.

Ñeå hieåu ñöôïc söï taùi sinh coù nghóa gì, ích lôïi hôn laø tröôùc heát hieåu veà baûn chaát con ngöôøi. Kinh Thaùnh noùi chuùng ta khoâng chæ laø moät theå lyù maø coøn laø moät höõu theå linh. Thí duï, Phaoloâ vieát:

“Nguyeàn xin chính Ñöùc Chuùa Trôøi bình an khieán anh em neân thaùnh troïn veïn, vaø nguyeàn xin taâm thaàn, linh hoàn, vaø thaân theå cuûa anh em ñeàu ñöôïc giöõ veïn, khoâng choã traùch ñöôïc, khi Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ chuùng ta ñeán” (1Teâ 5:23)

Nhö Phaoloâ baøy toû, chuùng ta coù theå nghó veà chính mình laø moät höõu theå ba phaàn goàm linh, hoàn vaø thaân. Kinh Thaùnh khoâng ñònh nghóa chính xaùc ba phaàn ñoù, vì vaäy chuùng ta coá gaéng heát söùc ñeå phaân bieät chuùng baèng söï hieåu bieát cuûa chuùng ta veà chính töø ngöõ cuûa chuùng. Chuùng ta thöôøng keát luaän raèng thaân theå chuùng ta laø höõu theå vaät lyù goàm thòt, xöông, maùu,v.v”. Linh hoàn chuùng ta laø höõu theå trí tueä vaø caûm xuùc laø taâm trí cuûa chuùng ta. Vaø taâm linh chuùng ta hieån nhieân laø höõu theå thuoäc linh nhö ñieàu söù ñoà Phi-e-rô moâ taû veà oâng, laø “Con ngöôøi beà trong”)

“Nhöng haõy tìm kieám söï trang söùc beà trong giaáu ôû trong loøng, töùc laø söï tinh saïch chaúng hö naùt cuûa taâm thaàn dòu daøng im laëng, aáy laø giaù quí tröôùc maët Ñöùc Chuùa Trôøi.” (1Phierô 3:4)

Vì linh laø phaàn khoâng theå thaáy baèng maét thuoäc theå neân ngöôøi chöa ñöôïc taùi sanh coù xu höôùng khoâng tin söï toàn taïi cuûa noù. Tuy nhieân Kinh Thaùnh baøy toû roõ raèng taát caû chuùng ta laø nhöõng höõu theå linh. Kinh Thaùnh noùi khi moät ngöôøi cheát, chæ coù thaân theå ngöng hoïat ñoäng, trong khi phaàn linh vaø hoàn cuûa ngöôøi aáy vaãn tieáp tuïc hoaït ñoäng nhö thöôøng. Luùc cheát, hoï töø boû thaân theå ñeå chòu söï phaùn xeùt tröôùc Ñöùc Chuùa Trôøi “Nhöng haõy tìm kieám söï trang söùc beà trong giaáu ôû trong loøng, töùc laø söï tinh saïch chaúng hö naùt cuûa taâm thaàn dòu daøng im laëng, aáy laø giaù quí tröôùc maët Ñöùc Chuùa Trôøi.” (Heb 9:27). Sau söï phaùn xeùt, hoï leân Thieân Ñaøng hay xuoáng ñòa nguïc. Cuoái cuøng, linh vaø hoàn cuûa moãi ngöôøi seõ taùi hôïp vôùi thaân theå hoï qua söï soáng laïi.

Ñònh Nghóa Theâm Veà Nhaân Linh

(The Human Spirit More Defined)

Trong I Phi-e-rô 3:4, Phi-e-rô ñeà caäp linh laø “ngöôøi beà trong”, chæ ra linh laø moät ngöôøi. Cuõng vaäy Phao-loâ ñeà caäp linh laø “ngöôøi beà trong” chæ ra ñieàu oâng tin raèng nhaân linh khoâng chæ laø moät quan nieäm, moät löïc maø laø moät thaân vò.

“Vaäy neân chuùng ta chaúng ngaõ loøng, daàu ngöôøi beà ngoaøi hö naùt, nhöng ngöôøi beà trong cöù ñoåi môùi caøng ngaøy caøng hôn.” (2Cor 4.16 phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

“Ngöôøi beà ngoaøi” roõ raøng ñöôïc moâ taû laø thaân theå vaät lyù, traùi laïi “ngöôøi beà trong” ñònh nghóa laø linh. Khi thaân theå ngaøy caøng giaø, taâm linh khoâng bao giôø giaø vì linh laø ñôøi ñôøi.

Laïi löu yù Phaoloâ ñeà caäp ñeán caû thaân vaø linh laø ngöôøi.Vaäy neân khi baïn hình dung veà linh mình, ñöøng nghó noù nhö moät ñaùm maây thuoäc linh. Toát hôn neân hình dung noù laø moät ngöôøi coù moät hình daïng gioáng baïn. Tuy nhieân, neáu thaân theå baïn giaø ñi thì ñöøng nghó linh cuõng nhö theá. Haõy töôûng töôïng baïn troâng theå naøo trong thôøi kyø ñeïp nhaát ñôøi soáng baïn bôûi linh cuûa baïn khoâng bao giôø giaø ñi! Noù ñöôïc ñoåi môùi töøng ngaøy.

Linh cuûa baïn laø phaàn ñöôïc taùi sinh cuûa baïn (Neáu baïn tin Chuùa Gieâ-su). Linh cuûa baïn ñöôïc noái keát vôùi Thaùnh Linh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi (xem 1Cor 6:17), vaø Ngaøi laø Ñaáng höôùng daãn baïn khi baïn böôùc theo Chuùa Gieâ-su (Roâma 10:14)

Kinh Thaùnh daïy Ñöùc Chuùa Trôøi cuõng laø thaàn linh” (Giaêng 4:24), caû thieân söù vaø ma quyû cuõng vaäy. Hoï ñeàu coù hình theå vaø ñeàu toàn taïi trong laõnh vöïc linh. Tuy nhieân, laõnh vöïc linh khoâng theå caûm nhaän ñöôïc baèng nhöõng giaùc quan thuoäc theå cuûa chuùng ta. Coá gaéng tieáp xuùc vôùi theá giôùi linh baèng giaùc quan vaät lyù cuûa chuùng ta cuõng gioáng nhö coá gaéng caûm nhaän nhöõng tín hieäu ra-ñi-oâ baèng tay mình. Chuùng ta khoâng theå caûm nhaän baèng nhöõng giaùc quan thuoäc theå raèng nhöõng soùng thanh aâm cuûa ñaøi ñang di chuyeån xuyeân qua caên phoøng, nhöng ñieàu ñoù khoâng chöùng toû laø khoâng coù soùng phaùt thanh hieän dieän. Caùch duy nhaát ñeå doø taàn soá ra-ñi-oâ laø môû ra-ñi-oâ.

Ñieàu naøy cuõng thaät vôùi laõnh vöïc thuoäc linh. Chæ vì laõnh vöïc linh khoâng theå caûm nhaän ñöôïc baèng caùc giaùc quan vaät lyù khoâng coù nghóa laø noù khoâng toàn taïi. Noù thaät coù hieän höõu, duø ngöôøi ta coù nhaän bieát hay khoâng, hoï laø moät phaàn cuûa laõnh vöïc linh vì hoï laø nhöõng linh theå. Hoï hoaëc lieân heä linh vôùi Satan (neáu khoâng chòu aên naên) hoaëc lieân heä linh vôùi Ñöùc Chuùa Trôøi (neáu ñöôïc taùi sanh). Moät soá nhaø thoâng linh ñaõ hoïc bieát caùch lieân heä vôùi theá giôùi linh ra sao qua nhaân linh cuûa hoï, nhöng hoï ñang tieáp xuùc laõnh ñòa cuûa Satan, vöông quoác cuûa söï toái taêm.

Thaân Theå Ñôøi Ñôøi (Eternal Bodies)

Khi nghieân cöùu vaán ñeà naøy, haõy cho toâi ñeà caäp ñoâi ñieàu veà thaân theå cuûa chuùng ta. Maëc duø cuoái cuøng thaân theå phaûi cheát, söï cheát thuoäc theå naøy khoâng phaûi laø vónh vieãn. Seõ coù moät ngaøy chính Chuùa seõ phuïc sinh moãi thaân theå ngöôøi cheát. Chuùa Gieâ-su phaùn:

“Chôù laáy ñieàu ñoù laøm laï; vì giôø ñeán, khi moïi ngöôøi ôû trong moà maû nghe tieáng Ngaøi vaø ra khoûi; ai ñaõ laøm laønh thì soáng laïi ñeå ñöôïc soáng, ai ñaõ laøm döõ thì soáng laïi ñeå bò xeùt ñoaùn.” (Giaêng 5:28-29)

Söù ñoà Giaêng vieát trong saùch Khaûi Huyeàn veà söï soáng laïi cuûa thaân theå ngöôøi khoâng coâng bình xaûy ra ít nhaát moät ngaøn naêm sau söï soáng laïi cuûa ngöôøi coâng bình:

“Hoï (nhöõng thaùnh ñoà tuaân ñaïo trong suoát kyø Ñaïi naïn) ñeàu soáng laïi vaø ñoàng trò vì vôùi Ñaáng Christ trong moät ngaøn naêm. Nhöõng ngöôøi cheát khaùc chöa ñöôïc söï soáng laïi cho ñeán khi heát haïn moät ngaøn naêm. Ñaây laø söï soáng laïi thöù nhaát.[1] Phöôùc haïnh vaø thaùnh khieát thay laø nhöõng ngöôøi ñöôïc döï phaàn trong söï soáng laïi thöù nhaát! Söï cheát thöù nhì khoâng coù quyeàn gì treân hoï, nhöng hoïc seõ laøm thaày teá leã cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi vaø cuûa Chuùa Cöùu Theá vaø ñoàng trò vôùi Ngaøi suoát moät ngaøn naêm” (Khaûi 20:4b-6)

Kinh Thaùnh cuõng baùo cho bieát thôøi ñieåm Chuùa Gieâ-su trôû laïi caát röôùc Hoäi thaùnh, moïi thaân theå cheát cuûa ngöôøi coâng bình ñöôïc soáng laïi vaø ñöôïc keát hieäp vôùi taâm linh hoï khi hoï ñöôïc caát leân vaø gaëp Chuùa taïi nôi khoâng trung:

“Vì neáu chuùng ta tin Ñöùc Chuùa Gieâ-su ñaõ cheát vaø soáng laïi, thì cuõng vaäy, Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ñem nhöõng keû nguû trong Ñöùc Chuùa Gieâ-su cuøng ñeán vôùi Ngaøi. Vaû, naày laø ñieàu chuùng toâi nhôø lôøi Chuùa maø rao baûo cho anh em: chuùng ta laø keû soáng, coøn ôû laïi cho ñeán kyø Chuùa ñeán, thì khoâng leân tröôùc nhöõng ngöôøi ñaõ nguû roài. Vì seõ coù tieáng keâu lôùn vaø tieáng cuûa thieân söù lôùn cuøng tieáng keøn cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, thì chính mình Chuùa ôû treân trôøi giaùng xuoáng; baáy giôø nhöõng keû cheát trong Ñaáng Christ, seõ soáng laïi tröôùc heát. Keá ñeán chuùng ta laø keû soáng, maø coøn ôû laïi, seõ cuøng nhau ñeàu ñöôïc caát leân vôùi nhöõng ngöôøi aáy giöõa ñaùm maây, taïi nôi khoâng trung maø gaëp Chuùa, nhö vaäy chuùng ta seõ ôû cuøng Chuùa luoân luoân. Theá thì, anh em haõy duøng lôøi ñoù maø yeân uûi nhau.” (1Tesalonica 4:14-17)

Ñöùc Chuùa Trôøi naén neân con ngöôøi ñaàu tieân töø buïi ñaát vaø khoâng khoù gì cho Ngaøi ñeå laáy nhöõng yeáu toá töø thaân theå moãi ngöôøi vaø taùi taïo hoï töø cuøng nhöõng chaát lieäu.

Lieân quan ñeán söï soáng laïi cuûa thaân theå Phaoloâ vieát:

“Söï soáng laïi cuûa keû cheát cuõng nhö vaäy. Thaân theå ñaõ gieo ra laø hay hö naùt, maø soáng laïi laø khoâng hay hö naùt; ñaõ gieo ra laø nhuïc, maø soáng laïi laø vinh; ñaõ gieo ra laø yeáu, maø soáng laïi laø maïnh; ñaõ gieo ra laø theå huyeát khí, maø soáng laïi laø theå thieâng lieâng. Neáu ñaõ coù theå huyeát khí, thì cuõng coù theå thieâng lieâng; Hôõi anh em, toâi ñoaùn quyeát raèng thòt vaø maùu chaúng höôûng nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi ñöôïc, vaø söï hay hö naùt khoâng höôûng söï khoâng hay hö naùt ñöôïc. Naày laø söï maàu nhieäm toâi toû cho anh em: Chuùng ta khoâng nguû heát, nhöng heát thaûy ñeàu seõ bieán hoùa, trong giaây phuùt, trong nhaùy maét, luùc tieáng keøn choùt; vì keøn seõ thoåi, keû cheát ñeàu soáng laïi ñöôïc khoâng hay hö naùt, vaø chuùng ta ñeàu seõ bieán hoùa. Vaû, theå hay hö naùt naày phaûi maëc laáy söï khoâng hay hö naùt, vaø theå hay cheát naày phaûi maëc laáy söï khoâng hay cheát. (1Coâr 15: 42-44; 50-53)

Löu yù raèng ñaëc tính sieâu vieät cuûa thaân theå môùi chuùng ta laø ñôøi ñôøi vaø khoâng bò hö naùt. Seõ chaúng bao giôø giaø, bò beänh hoaëc cheát. Thaân theå môùi chuùng ta gioáng nhö thaân theå cuûa Chuùa Gieâ-su sau khi phuïc sinh.

Nhöng chuùng ta laø coâng daân treân trôøi; aáy laø töø nôi ñoù maø chuùng ta troâng ñôïi Cöùu Chuùa mình laø Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ, Ngaøi seõ bieán hoùa thaân theå heøn maït chuùng ta ra gioáng nhö thaân theå vinh hieån Ngaøi, y theo quyeàn pheùp Ngaøi coù ñeå phuïc muoân vaät.” (Philíp 3:20-21)

Söù ñoà Giaêng cuõng xaùc nhaän leõ thaät dieäu kyø naøy:

Hôõi keû raát yeâu daáu, chính luùc baây giôø chuùng ta laø con caùi Ñöùc Chuùa Trôøi, coøn veà söï chuùng ta seõ ra theå naøo, thì ñieàu ñoù chöa ñöôïc baøy toû. Chuùng ta bieát raèng khi Ngaøi hieän ñeán, chuùng ta seõ gioáng nhö Ngaøi, vì seõ thaáy Ngaøi nhö voán coù thaät vaäy. (1Giaêng 3:2)

Cho duø taâm trí chuùng ta khoâng theå hieåu heát ñöôïc ñieàu naøy, nhöng chuùng ta tin vaø vui möøng trong nhöõng ñieàu seõ xaûy ñeán.[2]

Chuùa Gieâ-su Noùi Veà Söï Taùi Sinh

(Jesus On The New Birth)

Chuùa Gieâ-su laàn noï noùi vôùi moät laõnh ñaïo Do Thaùi teân laø Ni-coâ-ñem veà söï caàn thieát cuûa söï taùi sanh taâm linh con ngöôøi do haønh ñoäng cuûa Ñöùc Thaùnh Linh.

“Ñöùc Chuùa Gieâ-su caát tieáng ñaùp raèng: Quaû thaät, quaû thaät, ta noùi cuøng ngöôi,neáu moät ngöôøi chaúng sanh laïi, thì khoâng theå thaáy ñöôïc nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi. Ni-coâ-ñem thöa raèng: Ngöôøi ñaõ giaø thì sanh laïi laøm sao ñöôïc? Coù theå naøo trôû vaøo loøng meï sinh laïi laàn thöù hai sao? Ñöùc Chuùa Gieâ-su ñaùp raèng: Quaû thaät, quaû thaät, ta noùi cuøng ngöôi, neáu moät ngöôøi chaúng nhôø nöôùc vaø Thaùnh Linh maø sanh, thì khoâng vaøo ñöôïc nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi. Heå chi sanh bôûi xaùc thòt laø xaùc thòt; heå chi sanh bôûi Thaùnh Linh laø thaàn. Chôù laáy laøm laï veà ñieàu ta ñaõ noùi vôùi ngöôi: Caùc ngöôi phaûi sanh laïi” (Giaêng 3:3-7).

Ban ñaàu, Ni-coâ-ñem nghó Chuùa Gieâ-su noùi veà söï sanh laïi thuoäc theå khi Ngaøi phaùn moät ngöôøi phaûi ñöôïc sanh laïi môùi ñöôïc vaøo nöôùc trôøi. Tuy nhieân, Chuùa Gieâ-su noùi roõ raèng Ngaøi ñang noùi veà söï sanh laïi thuoäc linh. Ñoù laø taâm linh moät ngöôøi phaûi ñöôïc taùi sanh.

Lyù do chuùng ta caàn söï sanh laïi thuoäc linh vì taâm linh chuùng ta ñaõ bò hoen oá vôùi baûn chaát gian aùc toäi loãi. Baûn chaát toäi loãi thöôøng ñöôïc Kinh Thaùnh noùi ñeán laø söï cheát. Ñeå hieåu hôn, chuùng ta seõ noùi veà baûn chaát xaáu xa ñoù laø söï cheát thuoäc linh ñeå chuùng ta coù theå phaân bieät ñöôïc giöõa noù vaø söï cheát thuoäc theå (laø khi thaân theå ngöng hoaït ñoäng)

Ñònh Nghóa Söï Cheát Thuoäc Linh

(Spiritual Death Defined)

Phao loâ moâ taû veà yù nghóa söï cheát thuoäc linh coù nghóa gì trong EÂ-pheâ-soâ2:1-3

“Coøn anh em ñaõ cheát vì laàm loãi vaø toäi aùc mình, ñeàu laø nhöõng söï anh em xöa ñaõ hoïc ñoøi, theo thoùi quen ñôøi naày, vaâng phuïc vua caàm quyeàn choán khoâng trung, töùc laø thaàn hieän ñöông haønh ñoäng trong caùc con baïn nghòch. Chuùng ta heát thaûy cuõng ñeàu ôû trong soá aáy, tröôùc kia soáng theo tö duïc xaùc thòt mình, laøm troïn caùc söï ham meâ cuûa xaùc thòt vaø yù töôûng chuùng ta, töï nhieân laøm con cuûa söï thaïnh noä, cuõng nhö moïi ngöôøi khaùc.”

Roõ raøng Phao-loâ khoâng chæ veà söï cheát theå xaùc vì oâng ñang vieát cho nhöõng ngöôøi ñang soáng khoûe maïnh. Tuy vaäy oâng noùi hoï ñaõ töøng “cheát trong söï laàm loãi vaø toäi aùc cuûa mình”.

Chính toäi loãi ñaõ môû cöûa cho söï cheát thuoäc linh (xem Roâ-ma 5:12). Cheát thuoäc linh nghóa laø coù moät baûn chaát toäi loãi trong taâm linh baïn. Löu yù Phao-loâ noùi hoï “töï nhieân ñaõ laø con cuûa söï thònh noä”.

Ngoaøi ra, cheát thuoäc linh, veà moät yù nghóa naøo ñoù, laø sôû höõu baûn chaát Satan trong taâm linh baïn. Phao loâ noùi nhöõng ngöôøi cheát thuoäc linh coù linh cuûa “keû caàm quyeàn choán khoâng trung” ñang haønh ñoäng trong hoï. “Keû caàm quyeàn choán khoâng trung” naøy khoâng coøn nghi ngôø gì nöõa ñoù laø ma quyû (xem EÂ-pheâ-soâ 6:12), vaø linh ma quyû ñang haønh ñoäng trong taát caû moïi ngöôøi khoâng ñöôïc cöùu.

Chuùa Gieâ-su noùi cho nhöõng ngöôøi Do Thaùi khoâng taùi sanh raèng:

“Caùc ngöôi bôûi cha mình, laø ma quæ, maø sanh ra; vaø caùc ngöôi muoán laøm neân söï öa muoán cuûa cha mình. Vöøa luùc ban ñaàu noù ñaõ laø keû gieát ngöôøi, chaúng beàn giöõ ñöôïc leõ thaät, vì khoâng coù leõ thaät trong noù ñaâu. Khi noù noùi doái, thì noùi theo taùnh rieâng mình, vì noù voán laø keû noùi doái vaø laø cha söï noùi doái.” (Giaêng 8:44)

Töø moät quan ñieåm thuoäc linh, nhöõng ngöôøi khoâng ñöôïc taùi sanh khoâng nhöõng chæ coù baûn taùnh cuûa Satan ôû trong linh hoï, nhöng Satan coøn laø cha thuoäc linh cuûa hoï. Hoï töï nhieân haønh xöû nhö ma quyû. Hoï laø nhöõng keû gieát ngöôøi vaø noùi doái.

Khoâng phaûi taát caû nhöõng ngöôøi chöa ñöôïc cöùu ñeàu phaïm toäi gieát ngöôøi nhöng hoï bò thuùc ñaåy bôûi cuøng loøng caêm giaän nhö keû gieát ngöôøi, hoï seõ gieát ngöôøi neáu hoï khoâng thoaùt khoûi söï thuø gheùt ñoù. Söï hôïp phaùp hoùa veà naïn phaù thai trong nhieàu quoác gia minh chöùng thöïc teá naøy. Nhöõng ngöôøi khoâng ñöôïc cöùu seõ gieát ngay caû nhöõng ñöùa treû chöa chaøo ñôøi cuûa hoï.

Ñaây laø lyù do taïi sao moät ngöôøi caàn phaûi kinh nghieäm söï taùi sanh thuoäc linh. Khi moät ngöôøi kinh nghieäm ñieàu naøy thì baûn chaát satan toäi loãi ñoù ñöôïc caát boû khoûi taâm linh ngöôøi ñoù vaø baûn tính thaùnh khieát cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi ñöôïc thay theá vaøo. Thaùnh Linh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi ñeán vaø cö nguï trong taâm linh ngöôøi. Ngöôøi ñoù khoâng coøn “cheát thuoäc linh” nöõa nhöng ñöôïc laøm “soáng laïi thuoäc linh”. Taâm linh ngöôøi ñoù khoâng coøn cheát nöõa nhöng soáng vôùi Ñöùc Chuùa Trôøi. Thay vì laø moät con thuoäc linh cuûa Satan thì thaønh con thuoäc linh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi.

Söï Caûi Caùch Khoâng Theå Thay Theá Cho Söï Taùi Sanh

(Reformation is No Substitute for Regeneration)

Vì ngöôøi khoâng ñöôïc cöùu thì taâm linh cheát, hoï khoâng bao giôø ñöôïc cöùu do söï töï caûi caùch cuûa hoï, baát chaáp hoï coá gaéng khoù nhoïc côû naøo. Ngöôøi khoâng ñöôïc cöùu caàn moät baûn tính môùi chöù khoâng chæ môùi do nhöõng haønh ñoäng beân ngoaøi. Baïn coù theå laáy moät con heo taém röõa cho noù thaät saïch seõ deã coi, xòt daàu thôm cho noù vaø buoäc nô hoàng vaøo coå noù nhöng taát caû nhöõng gì baïn coù laø moät con heo saïch seõ maø thoâi! Baûn chaát noù cuõng y nhö vaäy. Chaúng bao laâu noù seõ hoâi haùm vaø laên laïi trong buøn.

Y nhö vaäy vôùi nhöõng ngöôøi theo toân giaùo khoâng ñöôïc taùi sinh. Hoï coù theå ñöôïc trau chuoát moät ít beân ngoaøi nhöng beân trong thì vaãn dô baån nhö tröôùc. Chuùa Gieâ-su noùi vôùi moät soá ngöôøi theo toân giaùo trong thôøi cuûa Ngaøi.

“Khoán cho caùc ngöôi, thaày thoâng giaùo vaø ngöôøi Pha-ri-si, laø keû giaû hình! Vì caùc ngöôi röûa beà ngoaøi cheùn vaø maâm, nhöng ôû trong thì ñaày daãy söï aên cöôùp cuøng söï quaù ñoä. Hôõi ngöôøi Pha-ri-si muø kia, tröôùc heát phaûi lau beà trong cheùn vaø maâm, haàu cho beà ngoaøi cuõng ñöôïc saïch seõ. Khoán cho caùc ngöôi, thaày thoâng giaùo vaø ngöôøi Pha-ri-si, laø keû giaû hình! Vì caùc ngöôi gioáng nhö moà maû toâ traéng beà ngoaøi cho ñeïp, maø beà trong thì ñaày xöông ngöôøi cheát vaø moïi thöù dô daùy. Caùc ngöôi cuõng vaäy, beà ngoaøi ra daùng coâng bình, nhöng ôû trong thì chan chöùa söï giaû hình vaø toäi loãi.” (Mathiô 23:25-28)

Lôøi cuûa Chuùa Gieâ-su laø moät moâ taû thích hôïp veà nhöõng ngöôøi theo toân giaùo nhöng chöa kinh nghieäm söï taùi sinh cuûa Ñöùc Thaùnh Linh. Söï taùi sinh laøm saïch con ngöôøi beân trong chöù khoâng phaûi chæ beân ngoaøi.

Ñieàu Gì Xaûy Ra Cho Phaàn Hoàn Khi Phaàn Linh Ñöôïc Taùi Sinh?

(What Happens to the Soul When the Spirit is Reborn?)

Khi linh cuûa moät ngöôøi ñöôïc taùi sinh, hoàn cuûa ngöôøi ñoù treân thöïc teá ban ñaàu chöa ñöôïc aûnh höôûng (neáu khoâng phaûi laø ngöôøi ñoù ñaõ quyeát ñònh trong trí mình ñeå theo Chuùa Gieâ-su).

Ñöùc Chuùa Trôøi daãu sao vaãn mong ñôïi chuùng ta laøm gì ñoù cho phaàn hoàn chuùng ta khi chuùng ta ñaõ thaønh con caùi Ngaøi. Hoàn chuùng ta (taâm trí) neân ñöôïc laøm môùi laïi baèng Lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi ñeå chuùng ta suy nghó nhö ñieàu Ñöùc Chuùa Trôøi muoán chuùng ta suy nghó. Chính qua vieäc laøm môùi laïi taâm trí maø söï bieån ñoåi lieân tuïc beân ngoaøi ñöôïc reøn luyeän trong ñôøi soáng chuùng ta khieán chuùng ta trôû neân gioáng Chuùa Gieâ-su hôn

“Ñöøng laøm theo ñôøi naày, nhöng haõy bieán hoùa bôûi söï ñoåi môùi cuûa taâm thaàn mình, ñeå thöû cho bieát yù muoán toát laønh, ñeïp loøng vaø troïn veïn cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi laø theå naøo.” (Roâma 12:2)

Giacô cuõng vieát veà cuøng tieán trình naøy trong ñôøi soáng cuûa ngöôøi tin:

“Vaäy, haõy boû ñi moïi ñieàu oâ ueá vaø moïi ñieàu gian aùc coøn laïi, ñem loøng nhu mì nhaän laáy lôøi ñaõ troàng trong anh em, laø lôøi cöùu ñöôïc linh hoàn cuûa anh em” (Giacô 1:21)

Löu yù raèng Giacô ñang vieát cho Cô ñoác nhaân – laø nhöõng ngöôøi coù taâm linh ñaõ ñöôïc sanh laïi. Nhöng hoï caàn phaûi coù moät phaàn hoàn ñöôïc cöùu, vaø ñieàu naøy chæ xaûy ra khi hoï khieâm nhöôøng nhaän lôøi “ñaõ troàng”. Ñaây laø lyù do taïi sao nhöõng ngöôøi môùi tin caàn phaûi ñöôïc daïy lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi.

Phaàn Coøn Laïi Cuûa Taâm Taùnh Cuõ

(The Residue of the Old Nature)

Sau söï taùi sinh, Cô ñoác nhaân nhanh choùng khaùm phaù ra hoï laø ngöôøi coù hai baûn taùnh vaø kinh nghieäm ñieàu Phao-loâ goïi laø cuoäc chieán giöõa “Thaùnh Linh vaø xaùc thòt”.

“Vì xaùc thòt coù nhöõng ñieàu öa muoán traùi vôùi nhöõng ñieàu cuûa Thaùnh Linh, Thaùnh Linh coù nhöõng ñieàu öa muoán traùi vôùi cuûa xaùc thòt; hai beân traùi nhau döôøng aáy, neân anh em khoâng laøm ñöôïc ñieàu mình muoán laøm.” (Galati 5:17)

Phaàn coøn laïi cuûa taâm taùnh toäi loãi cuõ Phao loâ chæ ra laø “xaùc thòt”. Hai baûn taùnh naøy trong chuùng ta taïo ra nhöõng öôùc muoán khaùc nhau maø neáu ñöôïc nhöôïng boä seõ sanh ra nhöõng haønh ñoäng vaø caùch soáng khaùc nhau. Haõy löu yù söï töông phaûn Phao-loâ chæ ra giöõa “coâng vieäc cuûa xaùx thòt” vaø “traùi cuûa Ñöùc Thaùnh Linh”

“Vaû, caùc vieäc laøm cuûa xaùc thòt laø roõ raøng laém: AÁy laø gian daâm, oâ ueá, luoâng tuoàng, thôø hình töôïng, phuø pheùp, thuø oaùn, tranh ñaáu, ghen gheùt, buoàn giaän, caõi laãy, baát bình, beø ñaûng, ganh goå, say söa, meâ aên uoáng, cuøng caùc söï khaùc gioáng nhö vaäy. Toâi noùi tröôùc cho anh em, nhö toâi ñaõ noùi roài: Heã ai phaïm nhöõng vieäc theå aáy thì khoâng ñöôïc höôûng nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi. Nhöng traùi cuûa Thaùnh Linh, aáy laø loøng yeâu thöông, söï vui möøng, bình an, nhòn nhuïc, nhaân töø, hieàn laønh, trung tín, meàm maïi, tieát ñoä: Khoâng coù luaät phaùp naøo caám caùc söï ñoù.” (Galati 5: 19-23)

Roõ raøng coù nhöõng Cô ñoác nhaân nhöôïng boä xaùc thòt; neáu khoâng Phaoloâ ñaõ khoâng caûnh baùo hoï neáu hoï laøm theo xaùc thòt, hoï seõ khoâng höôûng ñöôïc nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi. Trong thö göûi cho ngöôøi Roâ-ma Phaoloâ cuõng vieát veà hai baûn tính cuûa moãi Cô ñoác nhaân vaø caûnh baùo veà cuøng haäu quaû soáng cuûa vieäc nhöôïng boä theo tính xaùc thòt.

“Vaäy neáu Ñaáng Christ ôû trong anh em, thì thaân theå cheát nhaân côù toäi loãi, maø thaàn linh soáng nhaân côù söï coâng bình. Vaäy, hôõi anh em, chuùng ta chaúng maéc nôï xaùc thòt ñaâu, ñaëng soáng theo xaùc thòt. Thaät theá, neáu anh em soáng theo xaùc thòt thì phaûi cheát; song neáu nhôø Thaùnh Linh, laøm cho cheát caùc vieäc cuûa thaân theå, thì anh em seõ soáng. Vì heát thaûy keû naøo ñöôïc Thaùnh Linh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi daét daãn, ñeàu laø con cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi.” (Roâma 8:10, 12-14, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Ñaây roõ raøng laø moät söï caûnh baùo cho Cô ñoác nhaân. Soáng (chæ veà moät söï thöïc haønh ñeàu ñaën) theo xaùc thòt daãn ñeán söï cheát. Phao loâ chaéc phaûi ñöôïc caûnh baùo veà söï cheát thuoäc linh, bôûi vì moïi ngöôøi cuoái cuøng ñeàu phaûi cheát thuoäc theå, ngay caû Cô ñoác nhaân laø ngöôøi “laøm cho cheát coâng vieäc cuûa xaùc thòt”.

Moät Cô ñoác nhaân coù theå taïm thôøi sa vaøo moät toäi trong nhöõng toäi Phao loâ lieät keâ; nhöng khi moät ngöôøi tin phaïm toäi, ngöôøi aáy seõ caûm thaáy bò caùo traùch vaø hy voïng seõ aên naên. Ai xöng nhaän toäi mình vaø xin söï tha thöù cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi taát nhieân seõ ñöôïc taåy saïch (xem 1Giaêng 1:9).

Khi moät Cô ñoác nhaân phaïm toäi, khoâng coù nghóa laø ngöôøi aáy ñaõ gaãy ñoå moái quan heä vôùi Ñöùc Chuùa Trôøi – nhöng coù nghóa laø gaãy ñoå moái thoâng coâng cuûa mình, ngöôøi aáy vaãn laø con cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, nhöng giôø ñaây laø ñöùa con khoâng vaâng lôøi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Neáu keû tin ñoù khoâng xöng nhaän toäi mình, ngöôøi ñoù ñaët mình vaøo choã bò Chuùa kyû luaät.

Söï Tranh Chieán (The War)

Neáu baïn thaáy mình ao öôùc laøm nhöõng ñieàu baïn bieát laø sai thì baïn ñaõ kinh nghieäm “öôùc muoán cuûa muoán xaùc thòt”. Khoâng nghi ngôø gì nöõa baïn cuõng khaùm phaù ra khi bò xaùc thòt caùm doã laøm ñieàu sai, ñieàu gì ñoù trong baïn choáng laïi söï caùm doã ñoù. Ñoù laø “Öôùc muoán cuûa Thaùnh Linh”. Vaø neáu baïn bieát ñöôïc caûm giaùc caùo traùch ñeán töø beân trong baïn khi baïn nhöôïng boä söï caùm doã thì baïn nhaän ra tieáng cuûa taâm linh baïn maø chuùng ta goïi laø “löông taâm”.

Ñöùc Chuaù Trôøi bieát roõ nhöõng öôùc ao xaùc thòt chuùng ta caùm doã chuùng ta laøm sai. Tuy nhieân ñoù khoâng phaûi laø lôøi baøo chöõa cho chuùng ta ñeå bieän hoä cho nhöõng öôùc muoán cuûa xaùc thòt. Ñöùc Chuùa Trôøi vaãn mong ñôïi chuùng ta haønh ñoäng trong söï vaâng lôøi vaø thaùnh khieát vaø ñeå chieán thaéng baûn taùnh xaùc thòt.

“Vaäy toâi noùi raèng: Haõy böôùc ñi theo Thaùnh Linh, chôù heà laøm troïn nhöõng ñieàu öa muoán cuûa xaùc thòt.” (Galati 5:16)

Khoâng coù moät coâng thöùc thaàn dieäu naøo ñeå chieán thaéng xaùc thòt. Phao loâ chæ ñôn giaûn noùi chuùng ta neân “Böôùc theo Thaùnh Linh” vaø chuùng ta “seõ khoâng thöïc hieän nhöõng öôùc muoán cuûa xaùc thòt” (Gal 5:16). Khoâng moät Cô ñoác nhaân naøo coù öu theá hôn Cô ñoác nhaân naøo trong laõnh vöïc naøy. Böôùc theo Thaùnh Linh ñôn giaûn chæ laø moät quyeát ñònh chuùng ta caàn thöïc hieän vaø söï taän hieán cuûa chuùng ta cho Chuaù coù theå ñöôïc ño baèng möùc ñoä chuùng ta khoâng nhöôïng boä nhöõng öôùc muoán cuûa xaùc thòt.

Phao loâ vieát töông töï:

“Vaû, nhöõng keû thuoäc veà Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ ñaõ ñoùng ñinh xaùc thòt vôùi tình duïc vaø daâm duïc mình treân thaäp töï giaù roài.” (Galati 5:24)

Löu yù laø Phao loâ noùi nhöõng ngöôøi thuoäc veà Ñaáng Christ ñaõ (thì quaù khöù) ñoùng ñinh xaùc thòt. Ñieàu ñoù xaûy ra khi chuùng ta aên naên vaø tin vaøo Chuùa Cöùu Theá Gieâ-su. Chuùng ta ñaõ ñoùng ñinh baûn taùnh toäi loãi, quyeát ñònh vaâng lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi vaø choáng traû toäi loãi. Vì vaäy hieän nay khoâng phaûi laø vaán ñeà ñoùng ñinh xaùc thòt nhöng laø giöõ xaùc thòt bò ñoùng ñinh.

Khoâng phaûi luoân deã daøng giöõ xaùc thòt bò ñoùng ñinh, nhöng ñoù laø ñieàu coù theå. Neáu chuùng ta haønh ñoäng theo söï daãn daét cuûa con ngöôøi beà trong hôn laø nhöôïng boä nhöõng thoâi thuùc cuûa xaùc thòt thì chuùng ta seõ baøy toû söï soáng cuûa Ñaáng Christ vaø böôùc ñi trong söï thaùnh khieát tröôùc maët Ngaøi.

Baûn Chaát Cuûa Taâm Linh Ñöôïc Taùi Taïo

(The Nature of our Recreated Spirits)

Coù moät töø moâ taû hay nhaát veà baûn chaát cuûa taâm linh ñöôïc taùi taïo cuûa chuùng ta vaø töø ñoù laø Christ. Qua Ñöùc Thaùnh Linh, Ñaáng coù baûn taùnh ñoàng nhaát nhö Chuùa Gieâ-su, chuùng ta thaät söï coù baûn taùnh cuûa Chuùa Gieâ-su soáng trong chuùng ta. Phao loâ vieát: “Toâi soáng khoâng phaûi laø toâi soáng nöõa nöõa nhöng Ñaáng Christ soáng trong toâi” (Galati 2:20).

Vì chuùng ta coù khaû naêng vaø baûn taùnh cuûa Ngaøi trong chuùng ta, chuùng ta coù moät tieàm naêng kyø dieäu ñeå soáng gioáng nhö Chuùa Gieâ-su. Chuùng ta thaät ra khoâng caàn theâm tình yeâu, loøng kieân nhaãn hoaëc söï tieát ñoä – vì chuùng ta coù Ñaáng yeâu thöông, kieân nhaãn vaø tieát ñoä nhaát soáng trong chuùng ta. Moïi ñieàu chuùng ta caàn laøm laø cho pheùp Ngaøi soáng qua chuùng ta.

Tuy nhieân, taát caû chuùng ta ñieàu coù moät keû thuø lôùn chieán ñaáu ñeå choáng laïi baûn taùnh cuûa Chuùa Gieâ-su vaø aån mình qua vieäc bieåu loä chính noù qua chuùng ta. Ñoù laø xaùc thòt cuûa chuùng ta. Khoâng ngaïc nhieân gì khi Phaoloâ noùi chuùng ta phaûi ñoùng ñinh xaùc thòt cuûa chuùng ta. Chính traùch nhieäm cuûa chuùng ta phaûi laøm ñieàu gì ñoù vôùi xaùc thòt mình vaø thaät phí thôøi gian ñeå caàu xin Ñöùc Chuùa Trôøi laøm gì vôùi noù. Phao loâ cuõng gaëp raéc roái vôùi baûn taùnh xaùc thòt oâng vaø oâng ñaõ chòu traùch nhieäm vaø thaéng hôn noù:

“Song toâi ñaõi thaân theå toâi caùch nghieâm khaéc, baét noù phaûi phuïc, e raèng sau khi toâi ñaõ giaûng daïy keû khaùc, maø chính mình phaûi bò boû chaêng.” (I Cor 9:27)

Cuõng vaäy, baïn seõ phaûi khieán cho thaân theå cuûa mình laøm noâ leä cho taâm linh mình neáu baïn muoán böôùc ñi caùch thaùnh khieát tröôùc Chuùa. Baïn coù theå laøm ñöôïc ñieàu ñoù!

 


[1] Vì Giaêng noùi ñaây laø “söï soáng laïi tröôùc heát”, ñieàu naøy khieán chuùng ta tin raèng chöa töøng coù moät söï phuïc sinh ñaïi chuùng naøo dieãn ra tröôùc ñoù. Vì noù dieãn ra vaøo cuoái cuûa hoaïn naïn toaøn caàu khi Chuùa Gieâ-su trôû laïi, neân noù ngöôïc laïi vôùi yù töôûng cho raèng coù söï caát leân tröôùc ñaïi naïn, nhö chuùng ta bieát raèng seõ coù söï phuïc sinh ñaïi chuùng khi Chuùa Gieâ-su töø thieân ñaøng ñeå caát hoäi thaùnh leân theo nhö 1Teâ-sa-loâ-ni-ca 4:13-17. Chuùng ta seõ nghieân cöùu theâm trong phaàn sau ôû chöông söï caát leân vaø taän theá.

[2] Ñeå nghieân cöùu theâm veà chuû ñeà phuïc sinh, haõy xem Ña-ni-eân 12:1-2; Daân 11:23-26, Coângvuï 24:14-15, 1Coâr 15:1-57

Ang Bagong Pagsilang

Kabanata 10

Kapag nagsisi ang mga tao at nanampalataya sa Panginoong Jesu-Cristo, sila ay “muling isinilang.” Ano talaga ang ibig sabihin ng muling isinilang? Iyan ang punto ng kabanatang ito.

Upang maintindihan ang ibig sabihin ng muling isinilang, makatutulong na maintindihan muna ang kalikasan ng mga tao. Itinuturo ng Biblia na hindi lang tayo nilalang na pisikal, kundi espiritwal. Halimbawa, isinulat ni Pablo,

Nawa’y lubusan kayong gawing banal ng Diyos na siyang nagbibigay ng kapayapaan. At nawa’y panatilihin Niyang walang kapintasan ang buo ninyong katauhan, ang espiritu, kaluluwa at katawan, hanggang sa pagparito ng ating Panginoong Jesu-Cristo. (1 Tes. 5:23, idinagdag ang pagdidiin).

Tulad ng ipinakita ni Pablo, maituturing tayong nilalang na may tatlong bahagi na may espiritu, kaluluwa at katawan. Hindi nililinaw ng Biblia ang tatlong bahaging iyon, kaya pagsikapan nating ibukod ang mga iyon sa pag-intindi sa mga salita. Karaniwang ipinapalagay natin na ang ating katawan ay ang pisikal na bahagi—ang laman, buto, dugo at iba pa. Ang ating kaluluwa ay intelektwal at emosyonal na bahagi—ang ating isip. Ang ating espiritu ay malinaw na siyang espiritwal na bahagi, o ang inilalarawan ni Pablong, “ang nakatagong tao ng puso” (1 Ped. 3:4).

Dahil ang espiritu ay hindi nakikita, hindi ito kinikilala ng mga taong walang pagbabagong-buhay. Nguni’t malinaw sa Diyos na lahat tayo ay espiritwal na nilalang. Sinasabi sa atin ng Biblia na kapag namatay ang isang tao, ang katawan lamang niya ang nawawalan ng kakayahan, samantalang ang kanyang espiritu at kaluluwa ay nananatili. Sa kamatayan, iniiwan nila ang katawan (bilang iisa) upang humarap sa paghuhukom ng Diyos (tingnan ang Heb. 9:27). Pagkatapos ng paghuhukom, pupunta sila sa langit o impiyerno. Sa katapusan ay bawa’t espiritu at kaluluwa ay sasanib muli sa katawan sa pagkabuhay na muli.

Pagpapalawak ng Kahulugan ng Espiritu ng Tao (Ang Human Spirit More Defined)

Sa 1 Pedro3:4, tinukoy ni Pedro ang espiritu na “nakatagong tao,” sinasabing ang espiritu ay isang tao. Tinukoy rin ni Pablo ang espiritu bilang “panloob na tao,” at ipinakikita ang kanyang paniniwalang ang espiritu ng tao ay hindi lang isang konsepto o lakas, kundi isang tao:

Kaya’t hind kami nasisiraan ng loob kahit na humihina ang aming katawang-lupa; patuloy namang lumalakas ang aming espiritu araw-araw (2 Cor. 4:16, idinagdag ang pagdidiin).

Ang “panlabas na tao” ay malinaw na naglalarawan sa pisikal na katawan, samantalang ang “panloob na tao” ay nangangahulugan ng espiritu. Habang tumatanda ang katawan, napababago araw-araw ang espiritu.

Pansinin muli na tinutukoy ni Pablo ang kapwa katawan at espiritu bilang tao. Kaya kung naisip mo ang iyong espiritu, huwag mong isipin ang isang espiritwal na ulap. Mas mabuting isipin ang isang taong may hugis na mukhang ikaw. Subali’t kung matanda ka, huwag mong isipin na mukhang matanda ang iyong espiritu. Isipin ang itsura mo noong iyong kabataan dahil hindi kailanman tumanda ang iyong espiritu! Napababago ito araw-araw!

Ang iyong espiritu ang bahagi mo na isinilang muli (kung nanampalataya ka sa Panginoong Jesu-Cristo). Ang iyong espiritu ay sumama sa Espiritu ng Diyos (tingnan ang 1 Cor. 6:17), at Siya ang gumagabay sa iyo sa pagsunod mo Kay Jesus (tingnan ang Rom. 10:14).

Itinuturo ng Diyos na espiritu rin ang Diyos (tingnan ang Juan 4:24), pati rin ang mga anghel at mga demonyo. May hugis lahat sila at nasa espiritwal na antas. Subali’t hindi makikita ang spiritual na antas ng ating pandamang pisikal. Ang pagsisikap na makontak ang mundong espiritwal gamit ang ating pisikal na pandama ay parang dinarama ang mga signal ng radyo sa pamamagitan ng kamay. Hindi nadarama ng ating pisikal na pandama ang mga alon ng radyong naglalakbay sa isang silid, nguni’t hindi ibig sabihin na walang alon ng radyo doon. Ang tanging paraan upang makakuha ng signal ng radyo ay buksan ang radyo.

Totoo rin iyan sa espiritwal na antas. Dahil lamang sa hindi nararamdaman ang espiritwal na antas ng ating pisikal na pandama ay hindi nangangahulugang wala ito. Mayroon ito, at matanto man ng tao o hindi, bahagi sila ng espiritwal na antas dahil sila ay espiritwal na nilalang. Maaaring espiritwal na kaugnay sila ni Satanas (kung hindi sila nagsisi) o espiritwal na kaugnay ng Diyos (kung isinilang silang muli). Nalaman ng ilang espiritista kung paano umugnay sa espiritwal na mundo sa pamamagitan ng kanilang mga espiritu, nguni’t kinokontak nila ang kinaroroonan ni Satanas—ang kaharian ng kadiliman.

Mga Katawang Walang Maliw (Eternal Bodies)

Habang nasa paksa tayo, nais kong magsabi ng ilang bagay tungkol sa ating mga katawan. Kahit mamamatay sila pagdating ng panahon, pansamantala lamang ang ating mga pisikal na kamatayan. May isang araw na darating na mismong ang Diyos ang magpapabuhay muli sa bawa’t namatay na katawan ng tao. Sinabi ni Jesus,

Huwag ninyo itong pagtakhan, sapagka’t darating ang oras na maririnig ng mga patay ang Kanyang tinig. Sila’y muling mabubuhay; lahat ng gumawa ng kabutihan ay magkakaroon ng buhay na walang hanggan, at lahat ng gumawa ng kasamaan ay paparusahan (Jn. 5:28-29).

Isinulat ng apostol Juan sa aklat ng Pahayag na ang pagkabuhay-muli ng mga katawan ng masasama ay mangyayari isang libong taon pagkatapos ng pagkabuhay-muli ng mga mabubuti:

Binuhay sila [ang mga taong pinugutan dahil sa pagpapatotoo tungkol kay Jesus ) upang magharing kasama ni Cristo sa loob ng sanlibong taon. Mapalad at lubos na pinagpala ang mga nakasama sa unang pagbuhay sa mga patay [1] (Pah. 20:4b-6).

Sinasabi rin ng Diyos sa atin na pagdating ni Jesus upang hulihin ang iglesia, lahat ng mga patay na katawan ng mga mabubuti ay mabubuhay-muli upang umugnay sa kanilang mga espiritu habang papabalik mula sa langit kasama ni Jesus patungong himpapawid ng Mundo:

Dahil naniniwala tayong si Jesus ay namatay at muling nabuhay, naniniwala din tayong bubuhayin ng Diyos ang lahat ng namatay na sumasampalataya kay Jesus upang isama sa Kanya. Ito ang katuruan ng Panginoon na sinasabi namin sa inyo: tayong mga nabubuhay pa, tayong mga natitira pa hanggang sa pagparito ng Panginoon, ay hindi mauuna sa mga namatay na. Sa araw na iyon kasabay ng malakas na utos, ng tinig ng arkanghel, at ng tunog ng trumpeta ng Diyos, bababa ang Panginoon mula sa langit. Ang mga namatay na sumasampalataya kay Cristo ay bubuhayin muna. Pagkatapos nito, tayo namang mga buhay pa at natitira ay titipunin sa alapaap kasama ng mga binuhay upang salubungin ang Panginoon sa himpapawid. Sa gayon, makakapiling natin Siya magpakailanman (1 Tes. 4:14-17).

Hinubog ng Diyos ang orihinal na tao mula sa alikabok ng lupa, at walang hirap sa Kanya na kunin ang mga elemento ng bawa’t tao ang buuing muli ang mga indibidwal na katawan mula sa elementong iyon.

Tungkol sa pagkabuhay-muli ng ating mga katawan, isinulat ni Pablo:

Ganyan din sa muling pagkabuhay. Ang katawang inilibing ay mabubulok, nguni’t di mabubulok kailanman ang katawang muling binuhay, pangit at mahina nang ilibing, maganda’t malakas kapag muling nabuhay; nilibing na katawang panlupa, muling mabubuhay bilang katawang panlangit….Ito ang ibig kong sabihin, mga kapatid, ang binubuo ng laman at dugo ay hindi maaaring makabahagi sa kaharian ng Diyos, at ang katawang panlupa ay di maaaring magmana ng buhay na walang hanggan. Isang hiwaga ang sinasabi ko sa inyo, hindi lahat tayo’y mamamatay nguni’t lahat tayo’y babaguhin, sa isang sandali, sa isang kisap-mata, kasabay ng huling pag-ihip ng trumpeta. Sapagka’t sa pagtunog ng trumpeta, ang mga patay ay muling bubuhayin at din a muling mamamatay. Babaguhin tayong lahat. Ang ating katawang nabubulok ay mapapalitan ng hindi mabubulok, at ang katawang namamatay ay mapapalitan ng katawang hindi namamatay (1 Cor. 15:42-44a, 50-53).

Pansinin na ang pangunahing katangian ng ating bagong katawan ay ang hindi sila namamatay at di nawawala. Kailanman ay hindi sila tatanda, magkakasakit, o mamamatay! Ang bagong katawan natin ay tulad ng katawang natanggap ni Jesus pagkatapos Niyang mabuhay-muli:

Subali’t sa kabilang dako, tayo ay mga mamamayan ng langit. Doon magmumula ang Tagapagligtas na hinihintay natin nang may pananabik, ang Panginoong Jesu-Cristo. Sa pamamagitan ng kapangyarihang ginamit Niya sa pagpapasuko sa lahat ng bagay, ang ating katawang-lupa na may kahinaan ay babaguhin Niya upang maging maluwalhating tulad ng Kanyang katawan (Fil. 3:20-21, idinagdag ang pagdidiin).

Pinagtibay din ni Apostol Juan ang kahanga-hangang katotohanang ito:

Mga minamahal, anak na tayo ng Diyos ngayon, nguni’t hindi pa nahahayag ang magiging kalagayan natin. Nguni’t alam nating sa pagparitong muli ni Cristo, tayo’y matutulad sa Kanya, sapagka’t makikita natin kung sino talaga Siya (1 Jn. 3:2, idinagdag ang pagdidiin).

Bagama’t imposibleng intindihin ito ng ating isipan, mapaniniwalaan natin at magsasaya tayo sa mangyayari! [2]

Si Jesus tungkol sa Bagong Pagsilang (Jesus on ang New Birth)

Minsan ay nakipag-usap si Jesus sa Judiong lider na nagngangalang Nicodemo tungkol sa pangangailangan ng pagsilang muli ng espiritu ng tao sa aksiyon ng Espiritu Santo:

Sumagot s Jesus [kay Nicodemo], “Pakatandaan mo: malibang ipanganak na muli ang isang tao, hindi niya makikita ang paghahari ng Diyos.” Paanong maipapanganak pang muli ang isang taong matanda na? Makapapasok pa ba siya sa sinapupunan ng kanyang ina para muling isilang?” tanong ni Nicodemo. Sagot naman ni Jesus, “Pakatandaan mo: malibang ang isang tao ay ipanganak sa pamamagitan ng tubig at ng espiritu, hindi ito makakapasok sa kaharian ng Diyos. Ang taong ipinanganak ayon sa laman ay laman, at ang ipinanganak ayon sa Espiritu ay espiritu. Huwag kang magtaka sa sinabi Ko sa iyo, ‘kayong lahat ay kailangang ipanganak na muli’” (Jn. 3:3-7).

Noong una, akala ni Nicodemo na ang tinutukoy ni Jesus ay pisikal na maipanganak muli ang isang tao upang makapasok sa kaharian ng langit. Nguni’t nilinaw ni Jesus na espiritwal na muling kapanganakan ang tinutukoy Niya. Ibig sabihin, ang espiritu ng tao ay kailangang maipanganak muli.

Kung bakit kailangan natin ng espiritwal na muling pagkabuhay ay dahil nabahiran ng masamang makasalanang kalikasan ang ating mga espiritu. Ang makasalanang kalikasang iyan ay laging tinutukoy sa Biblia na kamatayan. Upang maintindihan natin, tutukuyin natin iyang masamang kalikasan na espiritwal na kamatayan upang mapag-iba natin sa pisikal na kamatayan (na nangyayari kapag wala nang kakayahan ang katawan).

Depinisyon ng Kamatayang Espiritwal (Spiritual Death Defined)

Inilarawan ni Pablo ang ibig sabihin ng kamatayang espiritwal sa Efeso 2:1-3:

Noong una’y patay kayo dahil sa inyong mga pagsuway at mga kasalanan. Sinusunod ninyo noon ang masamang takbo ng mundong ito, at napailalim kayo sa prinsipe ng kasamaan, ang espiritung naghahari sa mga taong ayaw pasakop sa Diyos. Ang totoo, tayong lahat ay dati ring namumuhay ayon sa ating laman, at sumusunod sa masamang hilig ng katawan at pag-iisip. Kaya’t sa ating likas na kalagayan, kabilang tayo sa mga taong kinapopootan ng Diyos (idinagdag ang pagdidiin).

Malinaw na hindi tinutukoy ng Pablo ang pisikal na kamatayan dahil sumusulat siya sa mga pisikal na buhay na tao. Bagama’t sabi niya na minsan ay “patay sila dahil sa kanilang mga kasalanan.” Ito ay kasalanang nagbubukas ng pinto ng espiritwal na kamatayan (tingnan ang Ro. 5:12). Ang ibig sabihin ng espiritwal na kamatayan ay pagkakaroon ng makasalanang kalikasan sa iyong espiritu. Pansinin na sinabi ni Pablo na sila ay “likas na anak ng galit.”

Dagdag pa rito, ang pagiging spiritwal na patay ay nangangahulugang pagkakaroon ng kalikasan ni Satanas sa iyong espiritu. Sinabi ni Pablo na ang mga patay sa espiritu ay mayroong espiritu ng “prinsipe ng kapangyarihan ng hangin” sa kanila. Ang “prinsipe ng kapangyarihan ng hangin” ay walang dudang ang demonyo (tingnan ang Efe. 6:12), at ang kanyang espiritu ay naroon sa lahat ng hindi ligtas.

Ang diyablo ang inyong ama! At ang kagustuhan niya ang ibig ninyong gawin. Noon pa man ay mamamatay-tao na siya. Hindi siya pumanig sa katotohanan kailanman, sapagka’t walang puwang sa kanya ang katotohanan. Likas sa kanya ang magsinungaling, sapagka’t siya’y talagang sinungaling, at siya ang ama ng kasinungalingan (Juan 8:44).

Mula sa pagtinging espiritwal, ang mga hindi naipanganak muli ay hindi lamang nagkakaroon ng kalikasan ni Satanas sa kanilang mga espiritu, kundi si Satanas rin ang kanilang espiritwal na ama. Natural na kumikilos silang parang demonyo. Mamamatay-tao sila at sinungaling.

Hindi lahat ng taong hindi ligtas ay pumatay, nguni’t itinutulak sila ng parehong kasuklaman ng mamamatay-tao, ay papatay sila kung matatakbuhan nila ito. Ang ligalisasyon ng aborsyon sa maraming bansa ang nagpapatunay niyan. Ang mga di-ligtas na tao ay papatay kahit sarili nilang di pa napapanganak na sanggol.

Kaya kailangan ng isang tao ang espiritwal na pagkapanganak muli. Kung ganoon, naaalis ang kalikasang makasalanan sa kanyang espiritu at napapalitan ng banal na kalikasan ng Diyos. Ang Espiritu Santo ng Diyos ay mananahan sa kanyang espiritu. Hindi na siya “patay sa espiritu” kundi “binuhay na espiritu.” Ang kanyang espiritu ay hindi na patay kundi buhay sa Diyos. Sa halip na siya’y espiritwal na anak ni Satanas, magiging espiritwal na anak siya ng Diyos.

Ang Pagbabago ay Hindi Kahalili ng Pagkabuhay na Muli (Reformation is No Substitute for Regeneration)

Dahil ang mga di-ligtas na tao ay patay sa espiritu, kailanman ay hindi sila maililigtas ng pagbabago, kahit anong gawin nila. Kailangan ng mga di-ligtas na tao ang bagong kalikasan, hindi lang panlabas na gawa. Makakakuha ka ng baboy, paliguan ito, pabanguhan, at talian ng pink na laso ang kanyang leeg, nguni’t ang makikita mo lang ay isang nalinisang baboy! Ang kanyang kalikasan ay pareho rin. At di magtatagal ay babaho na naman siya at muling mahihiga sa putik.

At iyan ay totoo tungkol sa relihiyosong mga taong hindi pa kailanman naipapanganak muli.

Maaari silang malinisan nang bahagya sa kanilang panlabas na anyo, nguni’t sa loob ay ganoon pa rin sila karumi. Ito ang sinabi ni Jesus tungkol sa mga napakarelihiyosong tao sa kanyang kapanahunan,

Kahabag-habag kayo, mga tagapagturo ng kautusan at mga Pariseo! Mga mapagkunwari! Nililinis ninyo ang labas ng tasa at pinggan, nguni’t ang mga iyon ay puno ng kasakiman at makasarili. Bulag na Pariseo! Linisin mo muna ang nasa loob ng tasa, at magiging malinis din ang labas nito! Kahabag-habag kayo, mga tagapagturo ng kautusan at mga Pariseo! Mga mapagkunwari! Ang katulad ninyo’y mga libingang pinaputi, magaganda sa labas, nguni’t ang loob ay bulok at puno ng kalansay. Ganyang-ganyan kayo! Sa paningin ng tao’y mabubuti, nguni’t ang totoo’y punung-puno kayo ng pagkukunwari at kasamaan (Mt. 23:25-28).

Ang mga salita ni Jesus ay akmang paglalarawan ng lahat ng mga relihiyosong hindi nakaranas ng bagong kapanganakan sa Espiritu Santo. Nililinis ng bagong kapanganakan ang loob at hindi lang ang panlabas na anyo ng tao.

Ano ang Nangyayari sa Kaluluwa Kapag Naipanganak Muli ang Espiritu? (What Happens to the Soul When the Spirit is Reborn?)

Kapag naipanganak muli ang espiritu ng tao, sa una ay hindi apektado ang kanyang kaluluwa (maliban sa pagpapasya ng kanyang isip na sundin si Jesus). Nguni’t inaasahan ng Diyos na may gagawin tayo sa ating kaluluwa pag naging isa tayo sa mga anak Niya. Ang ating mga kaluluwa (isip) ay dapat mapabago ng Salita ng Diyos upang mag-isip tayo sa paraang nais ng Diyos. Sa pamamagitgan ng pagpapabago natin ng isip na nagkakaroon ng patuloy na panlabas na pagbabago sa ating buhay, na nagiging dahilan ng patuloy nating pagiging parang si Jesus:

Huwag kayong makiayon sa takbo ng mundong ito. Mag-iba kayo sa pamamagitan ng pagbabago ng inyong mga isip upang maunawaan ninyo ang kalooban ng Diyos; kung ano ang mabuti, kalugud-lugod at ganap na kalooban Niya (Ro. 12:2,idinagdag ang pagdidiin).

Isinulat din ni Santiago ang parehong proseso sa buhay ng mananampalataya:

Mapagkumbabang tanggapin ninyong taimtim sa inyong puso ang salita ng Diyos sapagka’t ang salitang ito ang makakapagligtas sa inyo (San. 1:21b).

Pansinin na sumusulat si Santiago sa Mga Cristiano—mga taong ang espiritu’y naipanganak nang muli. Nguni’t kailangan ng kanilang mga kaluluwa ang maligtas, at mangyayari lamang habang tinatanggap nila ang “itinanim na salita.” Kaya kailangan ng mga bagong mananampalataya na maturuan ng Salita ng Diyos.

Ang Latak ng Lumang Kalikasan (The Residue of the Old Nature)

Pagkatapos ng kanilang bagong kapanganakan, malalaman ng mga Cristiano na mayroon silang dalawang kalikasan, daranasin ang tinatawag ni Pablo na giyera ng “Espiritu at laman”:

Sapagka’t ang mga nasa ng laman ay laban sa kalooban ng Espirituat ang kalooban ng Espiritu ay laban sa mga nasa ng laman. Laging naglalaban ang dalawang ito kaya’t di ninyo magawa ang nais ninyong gawin (Gal. 5:17).

Ang latak ng lumang kalikasang makasalanan na nananatili ay tinatawag ni Pablo na “ang laman.” Ang dalawang kalikasan sa atin ay lumilikha ng magkaibang nasa, na kapag pinagbigyan natin, ay lumilikha ng magkaibang kilos at istilo ng pamumuhay. Pansinin ang pagkakaibang ginagawa ni Pablo sa “kilos ng laman” at “ang bunga ng Espiritu”:

Hindi maikakaila ang mga hilig ng laman: pakikiapid, kahalayan at kalaswaan; pagsamba sa diyus-diyosan, pangkukulam, pagkapoot sa isa’t isa, pag-aaway-away, pagseseloos, pagkakagalit at kasakiman, pagkakampi-kampi at pagkakabaha-bahagi, pagkainggit, paglalasing, kalayawan, at iba pang katulad nito. Muli ko kayong binabalaan: ang gumagawa ng mga ito ay hindi magkakaroon ng bahagi sa kaharian ng Diyos. Subali’t ang bunga ng Espiritu ay pag-ibig, kagalakan, kapayapaan, katiyagaan, kabaitan, kabutihan, katapataan, kahinahunan, at pagpipigil sa sarili. Walang batas laban sa mga ito (Gal. 5:19-23).

Malinaw na maaaring bumigay ang Mga Cristiano sa mga hilig ng laman; kung hindi, hindi sana sila binalaan ni Pablo na kapag pinagbibigyan nila ang mga hilig ng laman, hindi nila mamanahin ang kaharian ng Diyos. Sa kanyang sulat sa mga taga-Roma, sinabi rin ni Pablo ang dalawang kalikasan ng bawa’t Cristiano at nagbabala ng parehong kahihinatnan ng pagbibigay sa laman:

Nguni’t dahil nananahan sa inyo si Cristo, mamatay man ang inyong mga katawan dahil sa kasalanan, ang espiritu naman ninyo ay buhay sapagka’t itinuring na kayong matuwid ng Diyos. Mga kapatid, hindi na tayo alipin ng likas na hilig ng laman kaya hindi na tayo dapat mamuhay ayon sa katawang maka-laman. Sapagka’t mamamatay kayo kung namumuhay kayo sa katawang makalaman, nguni’t kung pinapatay ninyo sa pamamagitan ng espiritu ang mga gawa ng katawang makalaman, mabubuhay kayo. Ang lahat ng pinapatnubayan ng Espiritu ng Diyos ay mga anak ng Diyos (Ro. 8:10, 12-14, idinagdag ang pagdidiin).

Ito ay malinaw na babala sa mga Cristiano. Ang pamumuhay (sinasabi niyan na regular ang paggawa) ayon sa laman ay nagreresulta sa kamatayan. Marahil ay nagbibigay-babala si Pablo tungkol sa espiritwal na kamatayan, dahil lahat naman ay pisikal na mamamatay, kahit mga Cristiano na “nagpapatay ng mga kilos ng katawan.”

Ang Cristiano ay maaaring pansamantalang magkasala ng isa sa mga inilista ni Pablo; nguni’t kapag nagkasala ang isang mananampalataya, makakaramdam siya ng paghatol at sana ay magsisi siya. Ang sinumang mangumpisal ng kanyang kasalanan at humingi ng pagpapatawad ng Diyos ay, siyempre, lilinisin (tingnan ang 1 Jn. 1:9).

Kapag nagkasala ang isang Cristiano, hindi ibig sabihin na pinutol na niya ang kanyang ugnayan sa Diyos—ibig sabihin, pinutol niya ang kanyang pakikipagkapwa. Anak pa rin siya ng Diyos, nguni’t siya’y anak ng Diyos na suwail. Kung ang mananampalataya ay hindi nangumpisal ng kanyang kasalanan, inilalagay niya ang kanyang sarili sa isang posisyong didisiplinahin ng Panginoon.

Ang Giyera (The War)

Kung natagpuan mo ang iyong sarili na nagnanasang gumawa ng mga bagay na alam mong mali, naranasan mo ang “hilig ng laman.” Walang dudang natuklasan mo rin na kung natukso ka ng laman upang gumawa na kamalian, may lumalaban sa iyong kalooban upang hindi gawin ang tukso. Iyan ang “nais ng Espiritu.” At kung alam mo ang pananalig na nanggagaling sa iyong kalooban kapag bumibigay ka sa tukso, nakikilala mo ang tinig ng iyong espiritu, na tinatawag nating “konsensya.”

Talagang alam ng Diyos na ang hilig ng ating laman ay tutukso sa atin upang gumawa ng mali. Nguni’t hindi iyan dahilan upang bigyang-katarungan ang pagbibigay natin sa mga hilig ng laman. Inaasahan pa rin tayo ng Diyos na kumilos nang may pagsunod at kabanalan at igpawan ang likas na hilig ng laman:

Sinasabi ko sa inyo, ang espiritu ang gawin ninyong patnubay sa inyong buhay at hindi kayo magiging alipin ng hilig ng laman (Gal. 5:16).

Walang pormulang may mahika upang igpawan ang laman. Sinabi lamang ni Pablo na “gawin nating patnubay ang espiritu,” at “hindi tayo magiging alipin ng hilig ng laman” (Gal. 5:16). Walang Cristiano ang nakalalamang sa sinumang Cristiano sa puntong ito. Ang pagturing na patnubay sa espiritu ay simpleng desisyon na dapat gawin ng bawa’t isa, at ang pananalig natin sa Panginoon ay masusukat sa kung gaano tayo hindi bumibigay sa mga hilig ng laman.

Parehong isinulat rin ni Pablo:

At pinatay na ng mga nakipag-isa kay Cristo Jesus ang kanilang makasariling pagkatao, pati na ang mga masasamang hilig nito (Gal. 5:24).

Pansinin na sinabi ni Pablo ang mga na kay Cristo ay pinatay (pangnagdaan) ang makasariling pagkatao. Nangyari iyan nang nagsisi tayo at nanampalataya sa Panginoong Jesu-Cristo. Pinatay natin ang makasalanang kalikasan, nagpasyang sundin si Diyos at labanan ang kasalanan. Kaya ngayon ay hindi ito tungkol sa pagpatay sa laman, kundi pagpapanatiling patay ito.

Hindi laging madali ang pagpapanatiling patay ng laman, nguni’t posible ito. Kung padadala tayo sa taong nasa ating kalooban sa halip na bumigay sa hilig ng laman, ipakikita natin ang buhay ni Cristo at mamuhay sa kabanalan sa harap Niya.

Ang Kalikasan ng ating Bagong-Likhang Espiritu (Ang Nature of our Recreated Spirits)

May isang salitang ganap na naglalarawan ng kalikasan ng ating bagong-likhang espiritu, at ang salitang iyan ay Cristo. Sa pamamagitan ng Espiritu Santo, na may parehong kalikasan tulad ni Jesus, tunay na taglay natin ang kalikasan ni Jesus na nananahan sa atin. Isinulat ni Pablo, “Hindi na ako ang nabubuhay ngayon kunsi si Cristo na ang nabubuhay sa akin” (Gal. 2:20).

Dahil nasa atin ang Kanyang kakayahan at kalikasan, taglay natin ang kahanga-hangang potensyal upang mamuhay na tulad ni Cristo. Hindi talaga natin kailangan ang marami pang pag-ibig, pasensiya, o pagpipigil sa sarili—taglay natin ang tunay na nagmamahal, pasensyoso, at nagpipigil-sa-sariling Tao na nananahan sa atin! Ang tanging dapat nating gawin ay payagan Siyang mabuhay sa atin.

Nguni’t mayroon tayong pangunahing katunggali, na lumalaban sa kalikasan ni Jesus, pinipigilan Siyang lumantad sa pamamagitan natin; at iyan ang ating laman. Hindi nakapagtatakang sinabi ni Pablo na kailangan nating patayin ang ating laman. Tungkulin nating panghawakan ang ating laman, at pagsasayang ng panahon ang paghingi sa Diyos na panghawakan ito. May problema rin si Pablo sa hilig ng kanyang laman, nguni’t pinanghawakan at naigpawan niya ito:

Subali’t sinasanay ko at sinusupil ang aking katawan, upang sa gayo’y hindi ako maalis sa paligsahan pagkatapos kong mangaral sa iba (1 Cor. 9:27).

Ikaw rin, ay kailangang gawin ang katawan bilang alipin ng iyong espiritu kung nais mong mamuhay nang banal sa harap ng Panginoon. Magagawa mo iyan!

 


[1] Dahil sinasabi ni Juan na ito ang “unang muling pagkabuhay,” inaakay tayo upang paniwalaang walang ibang muling pagkabuhay bago ito. Dahil nangyayari ito sa pagtatapos ng malawakang paghihirap sa pagbabalik ni Jesus, sinasalung at nito ang idea ng dagit bago ang paghihirap, na alam nating may malawakang muling pagkabuhay pagdating niJesus mula sa langit at ang dagit ng simbahan ayos sa 1 Tes. 4:13-17. Pag-aaralan natin ito ng higit na detalye sa isang kabanatang pinamagatang Ang Mga Huling Panahon.

[2] Para sa karagdagang pag-aaral tungkol sa paksa ng muling pagkabuhay, tingnan ang Dan. 12:1-2; Jn. 11:23-26; Gw. 24:14-15; 1 Cor. 15:1-57.

제 10 장 (Chapter Ten)

새 생명(The New Birth)

사람들이 회개하고 주님이신 예수 그리스도를 믿게 되면, 그들이 “거듭났다”고 한다. 거듭났다는 것은 정확히 무슨 뜻일까? 이 장에서 그 의미에 대해 알아볼 것이다.

거듭남의 의미를 이해하기 위해서 먼저 사람의 본성을 이해하는 것이 도움된다. 성경은 우리가 단지 육적인 존재가 아닌 영적인 존재라고 말씀한다. 예를 들어, 바울은 이렇게 썼다.

평강의 하나님이 친희 너희를 온전히 거룩하게 하시고 또 너희의 온 이 우리 주 예수 그리스도께서 강림하실 때에 흠 없게 보전되기를 원하노라(살전 5:23, 강조 추가).

바울이 지적한 것처럼, 우리는 자신을 영, 혼, 몸 세 부분으로 구성된 존재로 간주할 수 있다. 성경에는 이 세 부분에 대한 정확한 정의가 없기에, 우리는 될 수 있는 한 그 단어들이 가지고 있는 원래의 의미에 근거하여 그들 사이를 구분 지었다. 우리는 보통 우리 을 우리의 육적인 존재 – 육체, 뼈, 혈액 등으로 보고, 우리의 은 우리의 지성과 감성적인 존재 – 우리의 마음으로 본다. 우리의 은 분명히 우리의 영적인 존재 또는 사도 베드로가 묘사한 것처럼 “마음에 숨은 사람”(벧전 3:4)으로 볼 수 있다.

육적인 눈으로는 영을 볼 수 없기에, 거듭나지 않은 사람은 그것의 존재의 믿지 않는 경향이 있다. 그러나 성경은 우리가 모두 영적인 존재임을 매우 분명하게 밝히고 있다. 성경은 우리에게 사람이 죽으면 몸은 기능을 중단하나 영과 혼은 계속하여 살아 있음을 알려준다. 사람이 죽을 때에는 몸을 떠나 하나님 앞에서 심판을 받게 되며(히 9:27을 보라), 심판 후에는, 천국 혹은 지옥으로 가게 된다. 결국, 모든 사람의 영과 혼은 부활 시에 자신의 몸과 다시 재결합하게 될 것이다.

인간의 영에 대한 더 자세한 정의(The Human Spirit More Defined)

베드로 전서 3:4에서, 베드로는 영을 “마음에 숨은 사람”이라고 표현하며 영도 사람임을 나타냈다. 바울 역시 영을 “속사람”으로 표현하며, 인간의 영은 단지 개념이나 힘이 아닌 한 사람임을 나타냈다.

그러므로 우리가 낙심하지 아니하노니 우리의 겉사람은 낡아지나 우리의 속사람은 날로 새로워지도다(고후 4:16, 강조 추가).

“겉사람”은 분명히 육적인 몸을 설명한 반면, “속사람”은 영에 대한 정의이다. 몸은 날로 낡아지지만, 영은 날로 새로워진다.

바울이 몸과 영을 모두 사람이라고 한 점을 다시 유의하라. 따라서 당신이 자신의 영을 상상할 때 영적인 구름 따위는 상상하지 말라. 당신과 같은 형상을 가진 사람을 상상하는 것이 더 좋다. 그러나 만일 당신의 몸이 늙었다고 해서 당신의 영도 늙어 보인다고 생각하지 말라. 자신이 가장 혈기왕성했을 때의 모습을 상상하라, 왜냐하면, 당신의 영은 영원히 늙지 않기 때문이다. 당신의 영은 날로 새로워지고 있다.

만일 당신이 주 예수님을 믿고 거듭났다면 당신의 영도 거듭나게 된다. 당신의 영은 하나님의 성령님과 합하여 지며(고전 6:17을 보라), 성령님은 당신이 예수님을 따르도록 인도해준다(롬 10:14을 보라).

성경은 하나님이 영이시라고(요 4:24을 보라) 가르치며, 천사와 마귀도 영이다. 그들은 모든 형태가 있으며 모두 영적인 영역에 존재한다. 그러나 영적인 영역은 우리의 육체적 감각으로는 감지할 수 없다. 우리의 육체적 감각으로 영적 세계를 감지하려는 것은 손으로 라디오 신호를 느끼려는 것과도 같다. 우리가 육체적 감각으로 객실 안의 라디오 전파를 감지할 수는 없다고 해서 라디오 전파가 존재하지 않는 것은 아니다. 라디오를 청취할 수 있는 유일한 방법은 라디오를 켜는 것이다.

이것은 또한, 영적인 영역에도 해당된다. 육체적인 감각으로 영적인 영역을 감지할 수 없다고 해서 그것의 존재를 부정할 수는 없기 때문이다. 영적인 영역은 분명히 존재하며, 사람들이 알든 모르든, 그들도 영적인 존재이기에 이 영적인 영역에 속해 있다. 그들은 영적으로 사탄과 관련되어 있거나(그들은 회개하지 않은 경우), 또는 하나님과 관련되어 있다(그들이 거듭난 경우). 일부 심령술사들은 자신의 영을 통해 어떻게 영적인 세계와 접촉하는지를 배웠다. 하지만, 그들은 사탄의 지배 영역인 어둠의 나라와 연락하고 있다.

영원한 몸(Eternal Bodies)

이 주제에 들어가기 전에 나는 우리의 몸에 대한 언급을 잠깐 하도록 하겠다. 비록 우리의 몸은 죽기 마련이지만, 우리의 육체적 죽음은 영구적이지 않다. 하나님께서 언젠가는 모든 죽은 사람의 몸을 부활시키실 것이다. 예수님은 이렇게 말씀하셨다.

이를 놀랍게 여기지 말라 무덤 속에 있는 자가 다 그의 음성을 들을 때가 오나니 선한 일을 행한 자는 생명의 부활로, 악한 일을 행한 자는 심판의 부활로 나오리라(요 5:28-29).

사도 요한은 계시록에서 의인의 몸이 부활한 뒤 적어도 천 년이 지난 후에야 불의한 자들의 몸이 부활할 것이라고 썼다.

예수를 증언함과 하나님의 말씀 때문에 목 베임을 당한 자들의 영혼들과 또 짐승과 그의 우상에게 경배하지 아니하고 그들의 이마와 손에 그의 표를 받지 아니한 자들이 살아서 그리스도와 더불어 천 년 동안 왕노릇 하니 그 나머지 죽은 자들은 그 천 년이 차기까지 살지 못하더라 이는 첫 번째 부활이라[1] 이 첫째 부활에 참여하는 자들은 복이 있고 거룩하도다…그들이 하나님과 그리스도의 제사장이 되어 천 년 동안 그리스도와 더불어 왕 노릇 하리라(계 20:4 중-6).

성경은 또한, 예수님이 다시 오셔서 교회를 데려가실 때, 모든 의인의 몸이 부활하고, 예수님과 함께 천국에서 내려온 그들의 과 결합할 것임을 우리에게 알려준다.

우리가 예수께서 죽으셨다가 다시 살아나심을 믿을진대 이처럼 예수 안에서 자는 자들도 하나님이 그와 함께 데리고 오시리라 우리가 주의 말씀으로 너희에게 이것을 말하노니 주께서 강림하실 때까지 우리 살아남아 있는 자도 자는 자보다 결코 앞서지 못하리라 주께서 호령과 천사장의 소리와 하나님의 나팔 소리로 친히 하늘로부터 강림하시리니 그리스도 안에서 죽은 자들이 먼저 일어나고 그 후에 우리 살아 남은 자들도 그들과 함께 구름 속으로 끌어 올려 공중에서 주를 영접하게 하시리니 그리하여 우리가 항상 주와 함께 있으리라(살전 4:14-17).

하나님께서 땅의 흙으로 최초의 사람을 지으셨으므로, 그분께서 모든 사람의 몸의 요소를 재결성하여 같은 물질로 구성된 새로운 몸을 만드시는 것은 전혀 문제가 되지 않는다.

우리 몸의 부활에 관해 바울은 이렇게 썼다.

죽은 자의 부활도 그와 같으니 썩을 것으로 심고 썩지 아니할 것으로 다시 살아나며 욕된 것으로 심고 영광스러운 것으로 다시 살아나며 약한 것으로 심고 강한 것으로 다시 살아나며 육의 몸으로 심고 신령한 몸으로 다시 살아나나니…형제들아 내가 이것을 말하노니 혈과 육은 하나님 나라를 이어 받을 수 없고 또한, 썩는 것은 썩지 아니하는 것을 유업으로 받지 못하느니라 보라 내가 너희에게 비밀을 말하노니 우리가 다 잠 잘 것이 아니요 마지막 나팔에 순식간에 홀연히 다 변화되리니 나팔 소리가 나매 죽은 자들이 썩지 아니할 것으로 다시 살아나고 우리도 변화되리라 이 썩을 것이 반드시 썩지 아니할 것을 입겠고 이 죽을 것이 죽지 아니함을 입으리로다(고전 15:42-44상, 50-53).

우리의 새로운 몸은 썩지 않고 죽지 않는 뛰어난 특성들을 갖고 있음을 유의하라. 새로운 몸은 결코 늙거나, 병 들거나, 죽지 않는다! 우리의 새로운 몸은 예수님께서 부활하신 후 받은 새로운 몸처럼 될 것이다.

그러나 우리의 시민권은 하늘에 있는지라 거기로부터 구원하는 자 곧 주 예수 그리스도를 기다리노니 그는 만물을 자기에게 복종하게 하실 수 있는 자의 역사로 우리의 낮은 몸을 자기 영광의 몸의 형체와 같이 변화게 하시리라(빌 3:20-21, 강조 추가).

사도 요한도 이 놀라운 사실에 대해 단언하고 있다.

사랑하는 자들아 우리가 지금은 하나님의 자녀라 장래에 어떻게 될지는 아직 나타나지 아니하였으나 그가 나타나시면 우리가 그와 같을 줄을 아는 것은 그의 참모습 그대로 볼 것이기 때문이니(요일 3:2, 강조 추가).

비록 우리의 생각으로 이것을 완전히 이해하기가 불가능하지만, 우리는 그것을 믿고 앞에 일어날 일에 대해 기뻐할 수 있다![2]

예수님께서 중생을 논하시다 (Jesus on the New Birth)

어느 한 번, 예수님은 니고데모란 유대인 지도자에게 인간의 영은 반드시 성령님에 의하여 거듭날 수 있음을 말씀하셨다.

예수께서 대답하여 이르시되 진실로 진실로 네게 이르노니 사람이 거듭나지 아니하면 하나님의 나라를 볼 수 없느니라 니고데모가 이르되 사람이 늙으면 어떻게 날 수 있사옵나이까 두 번째 모태에 들어갔다가 날 수 있사옵나이까 예수께서 대답하시되 진실로 진실로 네게 이르노니 사람이 물과 성령으로 나지 아니하면 하나님의 나라에 들어갈 수 없느니라 육으로 난 것은 육이요 영으로 난 것은 영이니 내가 네게 거듭나야 하겠다 하는 말을 놀랍게 여기지 말라(요 3:3-7).

사람이 하나님의 나라에 들어가기 위해서는 거듭나야 한다는 예수님의 말씀을 니고데모가 처음 들었을 때에, 그는 육체적인 중생에 대해 말씀하시는 줄로 알았다. 그러나 예수님은 영적인 거듭남을 말씀하셨음을 명확히 하셨다. 바로 사람의 영은 반드시 거듭나야 한다는 것이다.

우리에게 영적인 거듭남이 필요한 이유는 바로 우리의 영이 죄악에 물든 본성에 감염되었기 때문이다. 죄의 본성은 성경에서 종종 죽음으로 언급되어 있다. 이해를 돕기 위해, 우리는 죄의 본성을 영적 죽음으로 볼 것이다. 그러면 우리는 영적 죽음과 육체적 죽음(육체적인 몸이 기능을 멈출 때)을 구별할 수 있게 된다.

영적 죽음의 정의(Spiritual Death Defined)

바울은 에베소서 2:1-3에서 영적 죽음이 무슨 의미인지를 설명하였다.

그는 허물과 죄로 죽었던 너희를 살리셨도다 그 때에 너희는 그 가운데서 행하여 이 세상풍조를 따르고 공중의 권세 잡은 자를 따랐으니 곧 지금 불순종의 아들들 가운데서 역사하는 영이라 전에는 우리도 다 그 가운데서 우리 육체의 욕심을 따라 지내며 육체와 마음의 원하는 것을 하여 다른 이들과 같이 본질상 진노의 자녀이었더니(강조 추가).

바울은 분명히 육체적 죽음을 말하지 않았다. 왜냐하면, 그는 육체적으로 살아 있는 사람들에게 이 편지를 썼기 때문이다. 그리고 그는 그들이 “허물과 죄로 죽었었다”고 말했다. 그 죄가 바로 영적 죽음으로 통하는 문을 열었다(롬 5:12을 보라). 영적으로 죽어 있다는 것은 영에 죄의 본성이 있다는 의미이다. 바울이 그들을 “본질상 진노의 자녀”라고 한 점을 유의하라.

또한, 영적으로 죽어 있다는 것은 어떤 의미에서 영이 사탄의 본성을 지니고 있다는 의미이기도 하다. 바울은 “공중의 권세 잡은 자”의 영이 영적으로 죽은 자들 가운데 역사한다고 말했다. “공중의 권세 잡은 자”는 의심의 여지 없이 마귀이며(엡 6:12을 보라), 그 악의 영들은 모든 구원받지 못한 사람들 가운데 역사한다.

예수님은 거듭나지 못한 유대인에게 이렇게 말씀하셨다.

너희는 너희 아비 마귀에게서 났으니 너희 아비의 욕심대로 너희도 행하고자 하느니라 그는 처음부터 살인한 자요 진리가 그 속에 없으므로 진리에 서지 못하고 거짓을 말할 때마다 제 것으로 말하나니 이는 그가 거짓말쟁이요 거짓의 아비가 되었음이라(요 8:44).

영적인 관점에서 보았을 때, 거듭나지 않은 사람이 사탄의 본성을 가지고 있을 뿐 아니라 그들의 영적 아버지가 바로 사탄이다. 그들은 자연스럽게 마귀처럼 행동한다. 그들은 살인자들이며 거짓말쟁이들이다.

모든 구원받지 못한 사람들이 살인을 한 것은 아니지만, 그들은 살인자와 같은 증오를 품고 있으며, 살인의 대가를 치르지 않는다면 그들도 살인할 수 있다. 많은 나라에서 이루어지는 낙태의 합법화가 그 사실을 증명한다. 구원받지 못한 사람은 심지어 자신의 태아조차 살해할 수 있다.

이것이 바로 사람이 영적인 거듭납을 경험해야 하는 이유이다. 영적으로 거듭나면 죄의, 사탄의 본성은 그의 영에서 제거되며 하나님의 거룩한 본성으로 대체된다. 하나님의 성령님은 그의 영에 오셔서 그와 함께 거하신다. 그는 더는 “영적으로 죽은”자가 아니며, “영적으로 살아 있는”자로 거듭났다. 그의 영은 하나님에 대하여 더는 죽은 것이 아닌 산 것이 되었다. 그는 사탄의 영적 자녀 대신, 하나님의 영적 자녀가 되었다.

변화는 거듭남의 대체물이 아니다(Reformation is No Substitute for Regeneration)

구원받지 못한 사람들이 영적으로 죽어있기에, 그들이 자기변화를 어떻게 열심히 하든 상관없이 구원을 받지 못한다. 구원받지 못한 사람은 단지 외적인 행위변화가 아닌 새로운 본성을 필요로 한다. 당신이 돼지를 아무리 깨끗하게 목욕시키고, 향수를 뿌려주고, 목에 분홍색 리본을 달아준다 해도 돼지는 돼지일 뿐이다! 돼지의 본성은 여전히 변함이 없다. 그리고 당신은 얼마 지나지 않아 곧 더러운 냄새를 맡게 되며 돼지가 다시 진흙위에 누워있는 것을 보게 될 것이다.

이와 같은 사실은 거듭나지 않은 종교인에게서도 볼 수 있다. 그들은 겉으로는 좀 깨끗해 보일 수 있지만, 속은 여전히 더러운 모습 그대로이다. 예수님은 일부 종교적인 사람들에게 이렇게 말씀하신 적이 있다.

화 있을진저 외식하는 서기관들과 바리새인들이여 잔과 대접의 겉은 깨끗이 하되 그 안에는 탐욕과 방탕으로 가득하게 하는도다 눈 먼 바리새인이여 너는 먼저 안을 깨끗이 하라 그리하면 겉도 깨끗하리라 화 있을진저 외식하는 서기관들과 바리새인들이여 회칠한 무덤 같으니 겉으로는 아름답게 보이나 그 안에는 죽은 사람의 뼈와 모든 더러운 것이 가득하도다 이처럼 너희도 겉으로는 사람에게 옳게 보이되 안으로는 외식과 불법이 가득하도다(마 23:25-28).

예수님의 이 말씀은 종교적이지만 성령님에 의한 거듭남을 경험하지 못한 사람들에 대한 적절한 설명이다. 새롭게 거듭나면 겉사람뿐 아니라 속사람도 깨끗하게 해준다.

영이 거듭나면 혼은 어떻게 될까?(What Happens to the Soul When the Spirit is Reborn?)

사람의 영이 거듭나면, 그의 혼은 처음에는 본질적인 영향을 받지 않는다(그가 마음속으로 예수님을 따르겠다는 결정을 이미 내린 경우를 제외하고는). 그러나 하나님은 우리가 일단 그분의 자녀가 되면, 우리가 우리의 혼에 뭔가 의미 있는 일을 하기를 기대하신다. 하나님께서 우리에게 원하시는 대로 우리가 생각하기 위해서 우리의 혼(마음)은 하나님의 말씀으로 새롭게 함을 받아야 한다. 우리가 마음을 새롭게 함으로 말미암아 우리의 삶 속에 지속적인 외적인 변화가 일어나며 우리는 점진적으로 예수님을 닮아가게 된다.

너희는 이 세대를 본받지 말고 오직 마음을 새롭게 함으로 변화를 받아 하나님의 선 하시고 온전하신 뜻이 무엇인지 분별하도록 하라(롬 12:2, 강조 추가).

야고보도 신자의 삶 속에 일어나게 되는 똑같은 과정을 썼다.

너희 영혼을 능히 구원할 바 마음에 심어진 말씀을 온유함으로 받으라(약 1:21하).

야고보가 영이 이미 거듭난 그리스도인들에게 썼음을 유의하라. 그들의 혼도 구원을 필요로 하며, 그것은 오직 그들이 “마음에 심어진 말씀”을 온유함으로 받을 때에만 일어날 수 있다. 이것이 바로 새 신자에게 하나님의 말씀을 반드시 가르쳐야 하는 이유이다.

남아 있는 옛 본성(The Residue of the Old Nature)

새롭게 태어난 후에, 그리스도인들은 그들이 두 본성을 가진 사람임을 발견하게 되는데, 곧 바울이 말한 “성령과 육체”사이의 전쟁을 경험하게 된다.

육체의 소욕은 성령을 거스르고 성령은 육체를 거스르나니 이 둘이 서로 대적함으로 너희가 원하는 것을 하지 못하게 하려 함이라(갈 5:17).

바울이 “육체”라고 부른 것은 바로 옛 죄의 본성을 말한다. 우리안에 있는 이 두 가지 본성은 부동한 소욕을 산생하며, 각각 다른 행동과 생활방식을 낳게 된다. “육체의 일”과 “성령의 열매”에 대한 바울의 대조적인 비유를 유의하라.

육체의 일은 분명하니 곧 음행과 더러운 것과 호색과 우상 숭배와 주술과 원수 맺는 것과 분쟁과 시기와 분냄과 당 짓는 것과 분열함과 이단과 투기와 술 취함과 방탕함과 또 그와 같은 것들이라 전에 너희에게 경계한 것 같이 경계하노니 이런 일을 하는 자들은 하나님의 나라를 유업으로 받지 못할 것이요 오직 성령의 열매는 사랑과 희락과 화평과 오래 참음과 자비와 양선과 충성과 온유와 절제니 이같은 것을 금지할 법이 없느니라(갈 5:19-23).

분명한 것은, 그리스도인들은 육체의 소욕을 따를 수 없다는 것이다. 그렇지 않으면 바울은 그들이 육체의 일을 행하면 하나님의 나라를 유업으로 받지 못한다고 경고하지 않았을 것이다. 로마서에서도, 바울은 모든 그리스도인이 가지고 있는 두 본성에 대해 썼으며, 육신대로 살면 똑같은 결과를 가져온다고 경고하였다.

또 그리스도께서 너희 안에 계시면 몸은 죄로 말미암아 죽은 것이나 영은 의로 말미암아 살아 있는 것이라…그러므로 형제들아 우리가 빚진 자로되 육신에게 져서 육신대로 살 것이 아니니라 너희가 육신대로 살면 반드시 죽을 것이로되 영으로써 몸의 행실을 죽이면 살리니 무릇 하나님의 영으로 인도함을 받는 사람은 곧 하나님의 아들이라(롬 8:10, 12-14, 강조 추가).

이것은 분명히 그리스도인에 대한 경고이다. 육신대로 살면(이것은 상습적인 행위를 나타낸다) 죽음의 결과를 낳게 된다. 바울은 영적 죽음에 대해 경고했을 것이다. 왜냐하면, 모든 사람은 결국 육체적으로 죽기 마련이며, “영으로써 몸의 행실을 죽인” 그리스도인들도 육체적인 죽음을 피할 수 없기 때문이다.

그리스도인은 일시적으로 바울이 언급한 죄 중의 하나에 빠질 수 있다. 그러나 신자는 죄를 지었을 때에 죄책감을 느끼며 회개하기를 원할 것이다. 누구든지 자신의 죄를 자백하고 하나님의 용서를 구하는 자는 당연히 깨끗하게 될 것이다(요일 1:9을 보라).

그리스도인이 죄를 지었다고 해서 그와 하나님사이의 관계가 파괴된 것이 아니다. 그것은 다만 그와 하나님사이의 교제를 파괴한 것이다. 그는 여전히 하나님의 자녀이나 불순종하는 자녀이다. 만일 신자가 자신의 죄를 자백하지 않는다면, 그는 주님의 징계를 받게 될 처지에 놓이게 된다.

전쟁(The War)

만일 당신이 잘못된 일임을 분명히 알면서도 그 일을 하기를 원한다면, 당신은 “육체의 소욕”을 경험하고 있는 것이다. 또한, 당신은 육신의 유혹을 받아 잘못을 저지르려고 할 때, 당신안에 그 유혹에 저항하는 무언가가 있음을 발견했음이 틀림없다. 그것이 바로 “성령의 소욕”이다. 그리고 당신이 유혹을 받을 때 내면으로부터 오는 정죄감을 느꼈다면, 당신은 당신의 영의 음성을 들은 것이며 우리는 그것을 “양심”이라고 부른다.

하나님은 우리가 육체의 소욕의 유혹을 받아 잘못을 저지를 수 있다는 것을 잘 아신다. 그러나 그것은 우리가 육체의 소욕에 굴복하는 것을 정당화할 수 있는 변명이 될 수 없다. 하나님은 여전히 우리가 순종과 거룩함으로 행동하고 육체의 본성을 극복하기를 바라신다.

내가 이르노니 너희는 성령을 따라 행하라 그리하면 육체의 욕심을 이루지 아니하리라(갈 5:16).

육체의 소욕을 극복하기 위한 마법의 공식 같은 것은 없다. 바울은 그저 우리가 “성령을 따라 행하면 육체의 욕심을 이루지 아니할 것이라”고만 말했다. 이 부분에 대해서 어떤 그리스도인도 다른 그리스도인에 비해 우세가 없다. 성령님을 따라 행하는 것은 우리 각자가 반드시 내려야 할 결정이며, 주님에 대한 우리의 헌신 정도는 우리가 육체의 소욕을 따르지 않는 정도에 의해 측정될 수 있다.

바울은 이와 비슷한 내용을 썼다.

그리스도 예수의 사람은 육체와 함께 그 정욕과 탐심을 십자가에 못 박았느니라(갈 5:24).

바울은 그리스도께 속한 사람은 육체를 십자가에 못 박았다고 말한다. 그것은 우리가 회개하고 주 예수 그리스도를 믿었을 때 발생하였다. 우리는 죄의 본성을 십자가에 못 박고, 하나님께 순종하고 죄를 거부하기로 결정하였다. 그래서 지금은 육체를 십자가에 못 박는 문제가 아니라 육체가 십자가에 못 박혀 있도록 유지하는 문제이다.

육체가 십자가에 못 박혀 있도록 유지하기가 쉽지는 않지만 가능하다. 만일 우리가 속사람의 인도를 따라 행하고 육체의 충동에 굴복하지 않는다면, 우리는 그리스도의 생명을 나타내게 되며 그분 앞에서 거룩한 삶을 살게 될 것이다.

우리의 재창조된 영의 본성(The Nature of our Recreated Spirits)

우리의 재창조된 영의 본성을 가장 잘 표현한 단어가 있는데 그 단어가 바로 그리스도시다. 예수님과 같은 본성을 가진 성령님을 통해, 사실 예수님의 본성은 우리안에 거하신다. 바울은 “이제는 내가 사는 것이 아니요 오직 내 안에 그리스도께서 사시는 것이라”(갈 2:20)고 말했다.

우리가 그분의 능력과 본성을 가지고 있기 때문에, 우리는 그리스도처럼 살 수 있는 놀라운 가능성이 있다. 우리는 실제로 더 많은 사랑, 인내, 또는 자제력을 필요로 하지 않는다. 우리안에는 가장 많은 사랑과 인내와 자제력을 가지신 분이 살아계신다! 우리가 해야 할 모든 것은 다만 그분께서 우리를 통해 사시게 하는 것뿐이다.

그러나 우리는 모두 예수님의 본성과 맞서 싸우며, 예수님의 본성이 우리를 통해 드러나지 못하도록 방애하고 있는 하나의 큰 적수를 가지고 있는데 그것이 바로 우리의 육체이다. 우리가 반드시 육체를 십자가에 못 박아야 한다고 바울이 말할 만도 하다. 육체를 다루는 것은 우리의 책임이며, 하나님께 그것에 대해 뭔가를 해달라고 간구하는 것은 시간 낭비이다. 바울도 역시 그의 육체적 본성 때문에 어려움을 겪었으나, 그는 자신이 책임지고 극복하였다.

내가 내 몸을 쳐 복종하게 함은 내가 남에게 전파한 후에 자신이 도리어 버림을 당할까 두려워함이로다(고전 9:27).

당신도 주님 앞에 거룩한 모습으로 나아가려면 역시 당신의 몸을 영의 노예로 삼아야만 한다. 당신은 할 수 있다!

 


[1]요한이 이것이 “첫째 부활”이라는 말함으로써 우리로 하여금 이 부활 전에 다른 대규모의 부활이 없었음을 믿게 한다. 그것은 예수님이 재림하실 때 세계적인 환란의 끝에 일어나기 때문에, 환란전 휴거와 모순된다. 왜냐하면 우리가 아는 바와 같이 데살로니가 전서 4:13-17의 기록에 따라 예수님이 강림하셔서 교회가 휴거할 때 대량의 부활이 있을 것이기 때문이다. 우리는 이것에 대하여 휴거와 마지막 때에 관한 장에서 더 자세하게 다룰 것이다.

[2]부활의 주제에 대한 자세한 연구를 위해 단 12:1-2; 요 11:23-26; 행 24:14-15; 고전 15:1-57을 보라.

O Novo Nascimento

Capítulo Dez (Chapter Ten)

Quando pessoas se arrependem e passam a crer no Senhor Jesus Cristo, elas “renascem.” O que exatamente significa renascer? Esse capítulo é sobre isso.

Para entender o que significa renascer, é necessário entender a natureza dos seres humanos. As Escrituras nos dizem que não somos somente seres físicos, mas também espirituais. Por exemplo, Paulo escreveu:

Que o próprio Deus da paz os santifique inteiramente. Que todo o espírito, a alma e o corpo de vocês sejam preservados irrepreensíveis na vinda de nosso Senhor Jesus Cristo (1 Ts. 5:23, ênfase adicionada).

Como Paulo indicou, podemos nos considerar seres de três partes, sendo: espírito, alma e corpo. As Escrituras não definem essas três partes precisamente; então, fazemos nosso melhor para diferenciar entre elas pelo nosso entendimento das próprias palavras. Normalmente, concluímos que nosso corpo é nossa parte física — carne, ossos, sangue e assim por diante. Nossa alma é nossa parte intelectual e emocional — nossa mente. Nosso espírito é obviamente nossa parte espiritual, ou como o apóstolo Pedro descreveu: o “homem encoberto no coração” (1 Pd. 3:4 ARC).

Porque o espírito é invisível aos olhos físicos, pecadores tendem a duvidar de sua existência. Contudo, a Bíblia é bem clara quando diz que todos nós somos seres espirituais. As escrituras nos dizem que quando alguém morre, seu corpo simplesmente deixa de funcionar, enquanto seu espírito e alma continuarão funcionando como sempre. Na morte, o espírito e a alma deixam o corpo (como um) para encarar o julgamento diante de Deus (veja Hb. 9:27). Depois do julgamento, eles vão para o céu ou para o inferno. Eventualmente, o espírito e alma de cada pessoa serão reunidos com seu corpo na ressurreição.

O Espírito Humano Mais Definido (The Human Spirit More Defined)

Em 1 Pedro 3:4, Pedro se refere ao espírito como o “homem encoberto no coração,” indicando que o espírito é uma pessoa. Paulo também se referiu ao espírito como o “homem interior,” indicando sua crença que o espírito humano não é somente um conceito ou força, e sim uma pessoa:

Por isso não desfalecemos; mas, ainda que o nosso homem exterior se corrompa, o interior, contudo, se renova de dia em dia (2 Co. 4:16 ARC, ênfase adicionada).

Obviamente, o “homem exterior” descreve o corpo físico, enquanto o “interior” define o espírito. Enquanto o corpo envelhece, o espírito é renovado diariamente.

Note mais uma vez que Paulo se refere tanto ao corpo quanto ao espírito como homem. Então, quando você imaginar seu espírito, não imagine uma nuvem espiritual. É melhor imaginar uma pessoa que se pareça com você. Contudo, se seu corpo for velho, não pense que seu espírito também é. Imagine-o como você era na flor da sua juventude, porque seu espírito nunca envelhece! Ele é renovado dia a dia.

Seu espírito é a parte de você que renasce (se você acredita no Senhor Jesus Cristo). Seu espírito se une ao Espírito de Deus (veja 1 Co. 6:17), e Ele o guia enquanto você segue a Jesus (veja Rm. 10:14).

A Bíblia ensina que Deus também é um espírito (veja Jo. 4:24), assim como os anjos e os demônios. Todos eles têm forma e existem no reino espiritual. Contudo, o reino espiritual não pode ser sentido por nossos sentidos físicos. Tentar entrar em contato com o mundo espiritual usando nossos sentidos físicos seria comparável a tentar sentir sinais de rádio com nossas mãos. Não podemos perceber que sinais de rádio estão passando por uma sala com nossos sentidos físicos, mas isso não prova que os sinais de rádio não estão presentes. O único modo de sintonizar a frequência do rádio é ligando um.

Isso também é verdade sobre o mundo espiritual. O fato do mundo espiritual não poder ser entendido pelos sentidos físicos não prova sua não existência. Ele existe, e as pessoas percebendo ou não, fazem parte desse mundo, pois são seres espirituais. Eles são espiritualmente relacionados a Satanás (se não se arrependeram) ou espiritualmente relacionados a Deus (se nasceram de novo). Alguns espiritualistas têm aprendido a se relacionar com o mundo espiritual através de seus espíritos, mas estão entrando em contato com o reino de Satanás — o reino das trevas.

Corpos Eternos (Eternal Bodies)

Já que estamos no assunto, deixe-me mencionar algo sobre nossos corpos. Mesmo que eles venham a morrer, nossas mortes físicas não serão permanentes. O dia virá em que Deus em pessoa ressuscitará cada corpo humano morto. Jesus disse:

Não fiquem admirados com isto, pois está chegando a hora em que todos os que estiverem nos túmulos ouvirão a sua voz e sairão; os que fizeram o bem ressuscitarão para a vida, e os que fizeram o mal ressuscitarão para serem condenados (Jo. 5:28-29).

O apóstolo João escreveu no livro de Apocalipse que a ressurreição dos corpos dos maus acontecerá, no mínimo, depois de mil anos da ressurreição dos corpos dos justos:

Eles [os santos que foram martirizados durante a tribulação] ressuscitaram e reinaram com Cristo durante mil anos. (O restante dos mortos não voltou a viver até se completarem os mil anos.) Esta é a primeira ressurreição.[1] Felizes e santos os que participam da primeira ressurreição! A segunda morte não tem poder sobre eles; serão sacerdotes de Deus e de Cristo, e reinarão com ele durante mil anos (Ap. 20:4b-6).

A Bíblia também nos informa que quando Jesus retornar para levar a igreja, os corpos de todos os justos serão ressuscitados e unificados a seus espíritos enquanto eles voltam do céu com Jesus para a atmosfera da Terra.

Se cremos que Jesus morreu e ressurgiu, cremos também que Deus trará, mediante Jesus e com ele, aqueles que nele dormiram. Dizemos a vocês, pela palavra do Senhor, que nós, os que estivermos vivos, os que ficarmos até a vinda do Senhor, certamente não precederemos os que dormem. Pois, dada a ordem, com a voz do arcanjo e o ressoar da trombeta de Deus, o próprio Senhor descerá dos céus, e os mortos em Cristo ressuscitarão primeiro. Depois nós, os que estivermos vivos seremos arrebatados com eles nas nuvens, para o encontro com o Senhor nos ares. E assim estaremos com o Senhor para sempre (1 Ts. 4:14-17).

Deus formou o homem original do pó da terra, e não será difícil para Ele pegar os elementos do corpo de cada pessoa e reformá-los. Fazendo novos corpos dos mesmos materiais.

A respeito da ressurreição de nossos corpos, Paulo escreveu:

Assim será com a ressurreição dos mortos. O corpo que é semeado é perecível e ressuscita imperecível; é semeado em desonra e ressuscita em glória; é semeado em fraqueza e ressuscita em poder; é semeado em corpo natural e ressuscita em corpo espiritual…Irmãos, eu lhes declaro que carne e sangue não podem herdar o Reino de Deus, nem o que é perecível pode herdar o imperecível. Eis que eu lhes digo um mistério: Nem todos dormiremos [morreremos], mas todos seremos transformados, num momento, num abrir e fechar de olhos, ao som da última trombeta. Pois a trombeta soará, os mortos ressuscitarão incorruptíveis e nós seremos transformados. Pois é necessário que aquilo que é corruptível se revista de incorruptibilidade, e aquilo que é mortal, de imortalidade (1 Co. 15:42-44a, 50-53).

Note que a característica ressaltada de nossos novos corpos é que serão imortais e não perecíveis. Nunca irão envelhecer, adoecer ou morrer! Nossos corpos serão assim como o novo corpo que Jesus recebeu depois de ser ressuscitado:

A nossa cidadania, porém, está nos céus, de onde esperamos ansiosamente o Salvador, o Senhor Jesus Cristo. Pelo poder que o capacita a colocar todas as coisas debaixo do seu domínio, ele transformará os nossos corpos humilhados, tornando-os semelhantes ao seu corpo glorioso (Fp. 3:20-21, ênfase adicionada).

O apóstolo João também afirmou essa verdade maravilhosa:

Amados, agora somos filhos de Deus, e ainda não se manifestou o que havemos de ser, mas sabemos que, quando ele se manifestar, seremos semelhantes a ele, pois o veremos como ele é (1 Jo. 3:2, ênfase adicionada).

Mesmo sendo impossível para nossas mentes entenderem completamente, podemos acreditar e regozijar com o que está à frente![2]

Jesus no Novo Nascimento (Jesus on the New Birth)

Jesus falou uma vez a um homem chamado Nicodemos sobre a necessidade do espírito humano nascer novamente pela ação do Espírito Santo:

Em resposta, Jesus declarou: “Digo-lhe a verdade: Ninguém pode ver o Reino de Deus, se não nascer de novo”. Perguntou Nicodemos: “Como alguém pode nascer, sendo velho? É claro que não pode entrar pela segunda vez no ventre de sua mãe e renascer!” Respondeu Jesus: “Digo-lhe a verdade: Ninguém pode entrar no Reino de Deus, se não nascer da água e do Espírito. O que nasce da carne é carne, mas o que nasce do Espírito é espírito. Não se surpreenda pelo fato de eu ter dito: É necessário que vocês nasçam de novo” (Jo. 3:3-7).

Primeiro, Nicodemos pensou que Jesus estava falando sobre o renascimento físico quando disse que alguém precisa nascer de novo para entrar no céu. Contudo, Jesus deixou claro que estava falando do renascimento espiritual. Isto é, o espírito da pessoa precisa nascer de novo.

A razão de precisarmos de um renascimento espiritual é que nossos espíritos foram infectados com um mal, uma natureza pecaminosa. Muitas vezes a Bíblia se refere a essa natureza pecaminosa como morte. Pelo bem do entendimento, vamos nos referir a tal natureza como morte espiritual para que possamos diferenciar entre ela e a morte física (que acontece quando o corpo físico deixa de funcionar).

Definição de Morte Espiritual (Spiritual Death Defined)

Paulo descreve o que significa estar espiritualmente morto em Efésios 2:1-3:

Vocês estavam mortos em suas transgressões e pecados, nos quais costumavam viver, quando seguiam a presente ordem deste mundo e o príncipe do poder do ar, o espírito que agora está atuando nos que vivem na desobediência. Anteriormente, todos nós também vivíamos entre eles, satisfazendo as vontades da nossa carne, seguindo os seus desejos e pensamentos. Como os outros, éramos por natureza merecedores da ira (ênfase adicionada).

Obviamente, Paulo não estava se referindo à morte física porque estava escrevendo a pessoas fisicamente vivas. Mesmo assim, ele disse que estavam uma vez “mortos em suas transgressões e pecados.” É o pecado que abre as portas para a morte espiritual (veja Rm. 5:12). Estar espiritualmente morto significa ter uma natureza pecaminosa em seu espírito. Note que Paulo disse que eram “por natureza merecedores da ira.”

Além disso, estar espiritualmente morto significa ter, até certo ponto, a própria natureza de Satanás em seu espírito. Paulo disse que os que são espiritualmente mortos têm o espírito do “príncipe do poder do ar” trabalhando dentro deles. Com certeza o “príncipe do poder do ar” é o demônio (veja Ef. 6:12), e seus espírito está trabalhando em todos os incrédulos.

Jesus, falando a judeus pecadores, disse:

Vocês pertencem ao pai de vocês, o Diabo, e querem realizar o desejo dele. Ele foi homicida desde o princípio e não se apegou à verdade, pois não há verdade nele. Quando mente, fala a sua própria língua, pois é mentiroso e pai da mentira (Jo. 8:44).

De um ponto de vista espiritual, aqueles que não nasceram de novo não só têm a natureza de Satanás em seus espíritos, mas também Satanás é seu pai espiritual. Eles agem naturalmente como o demônio. São homicidas e mentirosos.

Nem todos os ímpios cometeram assassinatos, mas são motivados pelo mesmo ódio que assassinos e matariam se pudessem sair impunes. A legalização do aborto em muitos países é prova disso. Pessoas descrentes matando até seus próprios bebês ainda no ventre.

É por isso que uma pessoa precisa renascer espiritualmente. Quando isso acontece, aquela natureza satânica e pecaminosa é removida de seu espírito e no lugar dela a natureza santa de Deus é colocada. O Espírito Santo de Deus vem morar em seu espírito. Ela não está mais “espiritualmente morta”, mas foi feita “espiritualmente viva.” Seu espírito não está mais morto e sim vivo em Deus. Ao invés de ser uma criança espiritual de Satanás, se torna uma criança espiritual de Deus.

Transformação não Substitui Regeneração (Reformation is No Substitute for Regeneration)

Porque os ímpios estão espiritualmente mortos, eles nunca poderão ser salvos por transformação própria, não importando o quanto tentem. Os incrédulos precisam de uma nova natureza e não de novas ações. Você pode pegar um porco, lavá-lo, perfumá-lo e amarrar tirinhas rosas em seu pescoço, mas tudo o que vai ter é um porco limpo! Sua natureza continuará sendo a mesma. E não levará muito tempo para ele feder e rolar na lama de novo.

O mesmo se aplica a pessoas religiosas que nunca renasceram. Elas podem estar um pouco limpas por fora, mas por dentro são tão sujas como antes. Jesus disse a algumas pessoas muito religiosas de Seu tempo:

Ai de vocês, mestres da lei e fariseus, hipócritas! Vocês limpam o exterior do copo e do prato, mas por dentro eles estão cheios de ganância e cobiça. Fariseu cego! Limpe primeiro o interior do copo e do prato, para que o exterior também fique limpo. Ai de vocês, mestres da lei e fariseus, hipócritas! Vocês são como sepulcros caiados: bonitos por fora, mas por dentro estão cheios de ossos e de todo tipo de imundicie. Assim são vocês: por fora parecem justos ao povo, mas por dentro estão cheios de hipocrisia e maldade (Mt. 23:25-28).

As palavras de Jesus são uma descrição apta de todos aqueles que são religiosos, mas que nunca passaram pelo renascimento do Espírito Santo. O novo nascimento limpa as pessoas por dentro e não apenas por fora.

O que Acontece à Alma Quando o Espírito Renasce? (What Happens to the Soul When the Spirit is Reborn?)

Quando o espírito de alguém renasce, no início sua alma continua essencialmente a mesma (exceto pelo fato de que ele tomou uma decisão de seguir a Jesus). Contudo, Deus espera que nós façamos algo com nossas almas, uma vez que nos tornamos um de Seus filhos. Nossas almas (mentes) devem ser renovadas com a Palavra de Deus para que pensemos como Deus quer que pensemos. É pela renovação de nossas mentes que uma transformação contínua acontece em nossas vidas, fazendo com que nos tornemos cada vez mais como Jesus:

Não se amoldem ao padrão deste mundo, mas transformem-se pela renovação da sua mente, para que sejam capazes de experimentar e comprovar a boa, agradável e perfeita vontade de Deus (Rm. 12:2, ênfase adicionada).

Tiago também escreveu sobre o mesmo processo na vida do crente:

Aceitem humildemente a palavra implantada em vocês, a qual é poderosa para salvá-los (Tg. 1:21b)

Note que Tiago estava escrevendo a cristãos — pessoas que já haviam renascido. Mas eles precisavam ter suas almas salvas, e isso só aconteceria quando, humildemente, recebessem a “palavra implantada.” É por isso que a Palavra de Deus deve ser ensinada a novos convertidos.

O Resíduo da Velha Natureza (The Residue of the Old Nature)

Depois de seu novo nascimento, os cristãos logo descobrem que são pessoas de natureza dupla, experimentando o que Paulo chama de guerra entre “o Espírito e a carne”:

Pois a carne deseja o que é contrário ao Espírito; e o Espírito, o que é contrário à carne. Eles estão em conflito um com o outro, de modo que vocês não fazem o que desejam (Gl. 5:17).

Paulo se refere ao remanescente da velha natureza como “a carne.” Essas duas naturezas dentro de nós produzem desejos diferentes, que se renderem frutos, produzem diferentes ações e estilos de vida. Note o contraste que Paulo faz entre as “obras da carne” e “o fruto do Espírito”:

Ora, as obras da carne são manifestas: imoralidade sexual, impureza e libertinagem; idolatria e feitiçaria; ódio, discórdia, ciúmes, ira, egoísmo, dissensões, facções e inveja; embriaguez, orgias e coisas semelhantes. Eu os advirto, como antes já os adverti: Aqueles que praticam essas coisas não herdarão o Reino de Deus. Mas o fruto do Espírito é amor, alegria, paz, paciência, amabilidade, bondade, fidelidade, mansidão e domínio próprio. Contra essas coisas não há lei (Gl. 5:19-23).

Obviamente, é possível aos crentes ceder à carne; caso contrário, Paulo não teria advertido que se praticassem as obras da carne, não herdariam o Reino de Deus. Em sua carta aos Romanos, Paulo também escreveu sobre as duas naturezas de cada cristão e advertiu sobre as mesmas consequências de ceder à carne:

Mas se Cristo está em vocês, o corpo está morto por causa do pecado, mas o espírito está vivo por causa da justiça… Portanto, irmãos, estamos em dívida, não para com a carne, para vivermos sujeitos a ela. Pois se vocês viverem de acordo com a carne, morrerão; mas, se pelo Espírito fizerem morrer os atos do corpo, viverão, porque todos os que são guiados pelo Espírito de Deus são filhos de Deus (Rm. 8:10, 12-14, ênfase adicionada).

Este é claramente um aviso aos cristãos. Viver (o que indica uma prática regular) de acordo com a carne resulta em morte. Paulo devia estar falando sobre a morte espiritual, porque todos eventualmente morrem fisicamente, mesmo os cristãos que estão fazendo “morrer os atos do corpo”.

Um cristão pode cair temporariamente em um dos pecados que Paulo listou; mas, quando um crente pecar, ele se sentirá culpado e se arrependerá. Todos que confessarem seus pecados e pedirem perdão a Deus, obviamente serão perdoados (veja 1 Jo. 1:9).

Quando um cristão peca, não significa que quebrou seu relacionamento com Deus — significa que quebrou sua comunhão. Ele ainda é filho de Deus, mas agora é o filho desobediente de Deus. Se o crente não confessar seu pecado, se coloca em uma posição a ser disciplinado pelo Senhor.

A Guerra (The War)

Se você tem tido vontade de fazer coisas que sabe que são erradas, tem sentido o “desejo da carne”. Sem dúvida também descobriu que quando é tentado pela carne a fazer coisas erradas, alguma coisa dentro de você resiste a essa tentação. Esse é o “desejo do Espírito”. E se conhece o sentimento de culpa que tem dentro de você quando cede à tentação, então reconhece a voz de seu espírito, que chamamos de “consciência”.

Deus sabia bem que nossos desejos carnais nos tentariam a fazer coisas erradas. Contudo, isso não é desculpa para cedermos ao desejo da carne. Deus ainda espera que ajamos em obediência e santidade e que superemos a natureza da carne:

Por isso digo: Vivam pelo Espírito, e de modo nenhum satisfarão os desejos da carne (Gl. 5:16).

Não há fórmula mágica para superarmos a carne. Paulo simplesmente disse: “Vivam pelo Espírito e de modo nenhum satisfarão o desejo da carne” (Gl. 5:16). Nesta área, nenhum cristão tem vantagem sobre outro. Viver pelo Espírito é simplesmente uma decisão que cada um de nós deve fazer, e nossa devoção ao nosso Senhor pode ser medida por quanto não cedemos aos desejos da carne.

Paulo escreveu similarmente:

Os que pertencem a Cristo Jesus crucificaram a carne, com as sua paixões e os seus desejos (Gl. 5:24).

Note que Paulo diz que aqueles que pertencem a Cristo crucificaram a carne (passado). Isso aconteceu quando nos arrependemos e acreditamos no Senhor Jesus Cristo. Crucificamos a natureza pecaminosa, decidindo obedecer a Deus e resistir aos pecados. Então, agora não é uma questão de crucificar a carne, mas de mantê-la crucificada.

Não é sempre fácil manter a carne crucificada, mas é possível. Se agirmos conforme a liderança da pessoa interior ao invés de ceder aos impulsos da carne, então, manifestaremos a vida de Cristo e andaremos em santidade diante dEle.

A Natureza de nossos Espíritos Ressuscitados (The Nature of our Recreated Spirits)

Existe uma palavra que descreve bem a natureza de nossos espíritos ressuscitados, e essa palavra é Cristo. Através do Espírito Santo, que tem a natureza idêntica a Jesus, na verdade temos a natureza de Jesus vivendo dentro de nós. Paulo escreveu: “Assim, já não sou eu quem vive, mas Cristo vive em mim”(Gl. 2:20).

Por termos Sua habilidade e natureza em nós, temos o maravilhoso potencial de viver como Cristo. Na verdade não precisamos de mais amor, paciência ou domínio próprio — temos a Pessoa mais amorosa, paciente e controlada morando em nós! Tudo o que temos a fazer é deixar que Ele viva através de nós.

Contudo, todos temos um grande adversário que luta contra a natureza de Jesus, impedindo-a de se manifestar através de nós; e esse adversário é a nossa carne. É por isso que Paulo disse que devemos crucificar nossa carne. É responsabilidade nossa fazer algo com ela, e é uma perca de tempo pedir a Deus para fazer qualquer coisa a respeito. Paulo também teve problemas com sua natureza carnal, mas ele se responsabilizou por eles e os superou:

Mas esmurro o meu corpo e faço dele meu escravo, para que, depois de ter pregado aos outros, eu mesmo não venha a ser reprovado (1 Co. 9:27).

Você também terá que fazer com que seu corpo seja escravo do seu espírito se quiser andar em santidade diante do Senhor. Você consegue!

 


[1] O fato de João dizer que essa é a “primeira ressurreição” nos leva a crer que não havia ocorrido outras antes dessa. Como acontecerá no final da tribulação mundial, quando Jesus vier dos céus, contradiz a ideia dos pré-tribulacionistas, já que sabemos que haverá uma ressurreição em massa quando Ele vier arrebatar a Igreja, de acordo com 1 Tessalonicenses 4:13-17. Estudaremos isso mais detalhadamente em um capítulo chamado O Arrebatamento e o Fim dos Tempos.

[2] Para mais estudos sobre a ressurreição, veja Daniel 12:1-2; João 11:23-26; Atos 24:14-15 e 1 Coríntios 15:1-57).

Strzeż się fałszywych nauczycieli

Rozdział 10

Nowy Testament informuje nas, że cechą charakterystyczną fałszywych nauczycieli jest to, że nie doceniają potrzeby świętości, co jest widoczne w ich nauczaniu i osobistym życiu, a świadczą o tym liczne wersety. Zastanówmy się, na przykład, nad nauczaniem Jezusa z Kazania na Górze na temat fałszywych proroków:

Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi! Po ich owocach poznacie ich. Czyż zbierają winogrona z cierni albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, ale złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo rodzić złych owoców, ani złe drzewo rodzić dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, wycina się i rzuca w ogień. Tak więc po owocach poznacie ich. Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie. W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie (Mt 7:15-23).

Jezus powiedział, że fałszywych proroków można poznać po ich owocach, co, w kontekście Kazania na Górze, oczywiście mówi o owocach świętości i posłuszeństwa. Powiedział, że tylko ci, którzy wypełniają wolę Jego Ojca “wejdą do królestwa niebieskiego” (7:21). Mogą oni prorokować, wypędzać demony i czynić cuda, lecz jeśli żyją w nieprawości, Pan ogłosi, że nigdy ich nie znał (7:23).

Obca łaska

Fałszywych proroków można poznać nie tylko po owocach ich uczynków, lecz również po owocach jakie wydają ich słowa. Jeśli nauczają tego, co sprzeciwia się istocie nowotestamentowej doktryny, to znaczy, że są fałszywymi nauczycielami.

Oczywiście, nie ma takiego nauczyciela w Kościele, który by wstał i ogłosił, że naucza czegoś, co jest sprzeczne z Nowym Testamentem, a raczej będzie negował pewne szczególne, ważne wersy i zniekształcał inne, aby przekonać swoją klientelę, że naucza prawdy. Dziś robi tak wielu popularnych i wpływowych nauczycieli, którzy nauczają o łasce całkowicie obcej Biblii. Ta, którą głoszą nie jest prawdziwą łaską, która prowadzi do świętości, o której Paweł, prawdziwy nauczyciel, napisał:

Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli (Tt 2:11-12, podkreślenia dodano).

Juda ostrzegał nas przed fałszywym rodzajem łaski, która została radykalnie zmodyfikowana, aby dać przyzwolenie na grzech:

Umiłowani! Zabierając się z całą gorliwością do pisania do was o naszym wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i napomnieć was, abyście podjęli walkę o wiarę, która raz na zawsze została przekazana świętym. Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie, na których od dawna wypisany został ten wyrok potępienia, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego obracają w rozpustę i zapierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa (Jud 3-4, podkreślenia dodano).

Jak to możliwe, aby ludzie, którzy wyrzekli się jedynego Mistrza i Pana, Jezusa Chrystusa, mogli “wkraść się niezauważenie”? Dzieje się tak, ponieważ nie stają oni na środku, mówiąc: “Wyrzekam się Jezusa Chrystusa”, lecz raczej wyrzekają się Go przez swoje fałszywe nauczania na temat łaski, zamieniając ją na przyzwolenie do grzechu.

Ich przesłanie można by podsumować następująco: “Czyż Boża łaska nie jest cudowna? Dzięki temu, że nasze zbawienie wyrasta z Jego łaski nie z naszych zasłużonych uczynków, świętość nie jest istotna dla zbawienia. Dzięki cudownej Bożej łasce, cudzołożnicy i wszetecznicy, którzy wierzą w Jezusa są zbawieni!”.

Zapomnijcie o wersie, który mówi, że bez uświęcenia nikt nie ujrzy Pana (p. Hbr 12:14).

Nie przejmuj się tym, że Jezus nauczał, że nigdy nie wejdziemy do Królestwa Niebios, jeśli nasza sprawiedliwość nie będzie większa od sprawiedliwości faryzeuszy i uczonych w Piśmie, i że tylko ci, którzy czynią wolą Boga wejdą do Królestwa Niebios (p. Mt 5:20; 7:21). Nie skupiaj się na tym, że Pan powiedział, abyśmy usilnie starali się wejść przez wąską bramę, jedną która prowadzi do życia, i o tym, że Jego prawdziwi bracia to ci, którzy “słuchają Słowa Bożego i wykonują je” (p. Mt 7:13-14; Łk 8:21). Zignoruj to, że Jakub nauczał, iż wiara bez uczynków jest martwa i nie może nas zbawić (p. Jk 2:14.17).

Nie zwracaj uwagi na ostrzeżenia Pawła, że ci, którzy wykonują uczynki ciała, nie odziedziczą królestwa Bożego (p. Ga 5:20-21). Zamknij oczy na Pierwszy List Jana, na wszystko, co charakteryzuje prawdziwych chrześcijan i zignoruj mnóstwo innych wersów Nowego Testamentu, które podkreślają tę samą prawdę.

“Nie, nie jesteśmy jak ci legaliści, którzy tak bardzo podkreślają uczynki. My odkryliśmy prawdę o łasce Bożej”.

Zapierają się Mistrza

Fałszywi nauczyciele dosłownie wyrzekają się (zwróć uwagę na nazwy używane przez Judę), “jedynego Mistrza i Pana” (Jud 4; podkreślenia dodano). Ponieważ ich zdaniem posłuszeństwo jest opcjonalne dla tych, którzy idą drogą do nieba, Jezus nie musi być Mistrzem i Panem tych ludzi. Tak więc, zapierają się, że ON jest Tym, który jest ich nauczycielem i życiowym modelem.

Slogany na poparcie fałszywej łaski brzmią bardziej biblijnie, dla tych, którym brak rozeznania, więc korzystają ze słów Pawła (odzierając je z biblijnego kontekstu): “Nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską!”. “Chwała Bogu za wolność, jaką mamy w Chrystusie!” oraz “Nawet jeśli my nie jesteśmy wierni, On pozostaje wierny!”. Przekręcanie słów Pawła jest tak stare jak same listy. To ich poprzedników ostrzega Piotr:

A cierpliwość Pana naszego uważajcie za ratunek, jak i umiłowany brat nasz, Paweł, w mądrości, która mu jest dana, pisał do was; tak też mówi we wszystkich listach, gdzie o tym się wypowiada; są w nich pewne rzeczy niezrozumiałe, które, podobnie jak i inne pisma, ludzie niewykształceni i niezbyt umocnieni przekręcają ku swej własnej zgubie (2P 3:15-16, podkreślenia dodano).

Piotr miał dużo więcej do powiedzenia o tych, którzy zniekształcają Pismo na swą własną zgubę. Cały drugi rozdział jego drugiego listu ostrzega przed “niszczącymi herezjami”, które fałszywi nauczyciele będą “wprowadzać (…) i zapierać się Mistrza, który ich wykupił” (2P 2:1).

Zapytajmy ponownie, jak to możliwe, aby jakaś doktryna, która zapiera się Mistrza mogła zostać wprowadzona? Oczywiście, nikt publicznie nie powie: “Wyrzekamy się Mistrza!”. Nie, wyrzekają się Go, zapierając się Jego roli jako Mistrza. Bagatelizują konieczność posłuszeństwa. Piotr napisał, że będą oni prowadzić ludzi do tego, aby “postępowali według ich rozwiązłości droga prawdy będzie przez nich pohańbiona” (2:2). Ci fałszywi nauczyciele utrzymują, że można żyć w rozwiązłości i być zbawionym. Pobłażanie pożądliwościom ciała było całkowicie akceptowane, a nawet zachęcano do tego tak, że droga prawdy została oczerniona.

Odpierając tak poważny błąd Piotr cytuje historyczne przykłady tego, jak Bóg zajmował się pobożnymi i bezbożnymi. Jego punkt widzenia jest tutaj oczywisty – To święci są zbawieni, a nieświęci potępieni. Uświęcenie jest istotne:

Bóg bowiem nie oszczędził aniołów, którzy zgrzeszyli [nieświęci], lecz strąciwszy do otchłani, umieścił ich w mrocznych lochach, aby byli zachowani na sąd; również starożytnego świata [nieświętych] nie oszczędził, lecz ocalił jedynie ośmioro wraz z Noem, zwiastunem sprawiedliwości [świętym], zesławszy potop na świat bezbożnych; miasta Sodomę i Gomorę [nieświęte] spalił do cna i na zagładę skazał jako przykład dla tych, którzy by mieli wieść życie bezbożne, natomiast wyrwał sprawiedliwego Lota [świętego], udręczonego przez rozpustne postępowanie bezbożników [nieświętych], gdyż sprawiedliwy ten, mieszkając między nimi, widział bezbożne ich uczynki i słyszał o nich, i trapił się tym dzień w dzień w prawej duszy swojej. Umie Pan wyrwać pobożnych z pokuszenia, bezbożnych zaś [nieświętych] zachować na dzień sądu celem ukarania, szczególnie zaś tych, którzy oddają się niecnym pożądliwościom cielesnym, a zwierzchnością pogardzają (2P 2:4-10, podkreślenia dodano).

Całkowicie zgadzając się z Pawłem, Piotr, używając zdecydowanej terminologii, określa tych, którzy oddają się niecnym pożądliwościom jako niesprawiedliwych. Ci zmierzają do piekła, bez względu na to czy twierdzą, że są chrześcijanami, czy nie.

Ci fałszywi nauczyciele zwiedli nawet prawdziwych wierzących z drogi uświęcenia; tak więc ponownie zostali zbrukani, wracając do duchowego stanu, który jest nawet gorszy od tego sprzed nawrócenia:

Przemawiając bowiem słowami nadętymi a pustymi, nęcą przez żądze cielesne i rozwiązłość tych, którzy dopiero co wyzwolili się od wpływu pogrążonych w błędzie, obiecując im wolność, chociaż sami są niewolnikami zguby; czemu bowiem ktoś ulega, tego niewolnikiem się staje. Jeśli bowiem przez poznanie Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa wyzwolili się od brudów świata, lecz potem znowu w nieuwikłani dają im się opanować, to stan ich ostateczny jest gorszy niż poprzedni. Lepiej bowiem byłoby dla nich nie poznać drogi sprawiedliwości, niż poznawszy ją, odwrócić się od przekazanego im świętego przykazania. Sprawdza się na nich treść owego przysłowia: Wraca pies do wymiocin swoich, oraz: Umyta świnia znów się tarza w błocie (P 2:18-22).

Z tego fragmentu możemy uzyskać lepsze zrozumienie przesłania głoszonego przez fałszywych nauczycieli. Piotr napisał, że oni “nęcą przez żądze cielesne i rozwiązłość”, obiecując wolność, która w rzeczywistości prowadzi do zniewolenia grzechem. Ich przesłanie brzmiało całkiem podobnie do współczesnych nauczycieli fałszywej łaski, którzy zmienili definicję łaski, aby stała się legalizmem i “zaufaniem uczynkom”. “Ciesz się wolnością, jaką masz w Chrystusie” – głoszą. “Nie słuchaj tych, którzy mordują łaskę długimi listami tego, co wolno, a czego nie wolno”.

Wynik jest taki, że nawet prawdziwi wierzący dają się zwieść i zawracają z wąskiej drogi, zaczynając zmierzać w dół szerokiej drogi ku zniszczeniu. Myśląc, że odkryli łaskę, którą oferował Jezus i o której pisał Paweł, ignorują listę zaleceń Jezusa z Kazania na Górze, co wolno a czego nie, a z listów Pawła fragmenty pouczające o grzechach wykluczających z udziału w Królestwie.

Zauważ, że wierzący, o których Piotr pisał wyzwolili się, choć z trudnością, od tych którzy żyli w błędzie (2:18), to jest od niezbawionych. Powiedział zaraz w następnym wersie, że znowu dzieje się to samo, ogłaszają, że “wyzwolili się od brudów świata przez poznanie Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa” (2:20). Nie błądźmy tutaj. To nie byli ludzie, którzy zastanawiali się na tym, czy zostać chrześcijanami. Ci byli nowo narodzeni i żyli przez jakiś czas zupełnie inaczej niż przed swoim zbawieniem. Zostali jednak zwiedzeni przez fałszywych nauczycieli, którzy bagatelizowali wagę uświęcenia, a naciskali na fałszywą łaskę. W konsekwencji, byli raz “uwikłani w brudy świata” i zwyciężyli (2:20). Teraz zaś “stan ich ostateczny stał się gorszy niż poprzedni” (2:20). Poprzednio “znali drogę sprawiedliwości”, lecz teraz odwrócili się od “świętego przykazania” (2:21, podkreślenia dodano).

Niestety dziś tak wielu wyznających chrześcijaństwo nigdy nie poznało drogi sprawiedliwości, ponieważ od samego początku słyszeli fałszywą Ewangelię. Cieszyli się swym zniewoleniem grzechem całe swoje chrześcijańskie życie, myśląc, że cieszą się wolnością cudownej Bożej Łaski. Różnią się w tym od ludzi, o których pisał Piotr. Nie są obmytymi świniami, które wróciły do swego błota, lecz świniami, które nigdy go nie opuściły.

„Łaskocz nasze uszy, prosimy!”

Podobnie jak w czasach Pawła i dziś wielu gromadzi się, wokół nauczycieli fałszywej łaski, którzy mówią im to, co chcą usłyszeć, dokładnie tak, jak przewidywał Paweł:

Albowiem przyjdzie czas, że zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swoich upodobań nazbierają sobie nauczycieli, żądni tego, co ucho łechce, i odwrócą ucho od prawdy, a zwrócą się ku baśniom (2Tm 4:3-4).

Widać, że czasy, o których Paweł pisał, już nadeszły. Ludzie uwielbiają słuchać przesłania o cudownej Bożej miłości i łasce, o tym, że problem ich grzechów został rozwiązany przez Jezusa, o tym, że zbawienie jest darem i o tym, jak je przyjąć przez wiarę, a nie zdobywać uczynkami, co jest w całości prawdą, lecz w tym właśnie miejscu Boża łaska jest modyfikowana.

Dziś mówi się nam, że pokuta jest tylko zmianą umysłu, która może nie wpływać na zmianę zachowań, ludzie mogą wierzyć w Jezusa i nadal żyć w grzechu. Mogą narodzić się na nowo i nigdy nie przejawiać żadnych skutków zamieszkiwania w nich Ducha Świętego. Chrześcijanie mogą być cudzołożnikami, wszetecznikami, a my na pewno nie chcemy ich osądzać, bo nie znamy ich serc. Ci, którzy utrzymują, że niebo jest wyłącznie dla świętych są legalistami. Wiara bez uczynków może zbawić, a tym, którzy nie czynią woli Bożej dalej, niebo należy się tak długo, jak długo werbalnie wyznają wiarę w Chrystusa. Jeśli ktoś w ciągu całego życia miał wiarę choćby przez jedną minutę, to jest na wieki bezpieczny, bez względu na to, czy wyrzeknie się wiary, czy staje się ateistą i wraca do niemoralnego życia. Wielu prawdziwych chrześcijan nie da się odróżnić od niechrześcijan i umieszczonych w kategorii wierzących zwanych cielesnymi chrześcijanami.

Te i wiele podobnych kłamstw jest szerzonych wśród milionów niczego niepodejrzewających ludzi. Przemyśl następujące cytaty pochodzące z ust niektórych najbardziej popularnych w amerykańskim Kościele nauczycieli, ludzi, których nazwiska są powszechnie wymieniane we współczesnych chrześcijańskich kręgach:

„Wkrótce po zakończeniu ewangelizacji ów ewangelista, który przyprowadził go do Chrystusa odpadł od wiary, jego rodzina rozpadła się. Włóczył się po całych Stanach Zjednoczonych jak zwierzę, aż w końcu zmarł jako pijak w rynsztoku Południowego Chicago… Jeśli ufałeś Panu Jezusowi Chrystusowi jako swemu zbawicielowi, nadal jesteś dzieckiem Bożym. Możesz się Go zaprzeć, lecz On nigdy nie zaprze się ciebie”.

Czy to jest prawda? Jezus powiedział: „Ktokolwiek zaprze się mnie przed ludźmi, tego i Ja zaprę się przed Moim Ojcem, który jest w niebie (Mt 10:33). Co więcej, Paweł napisał, że żaden pijak nie odziedziczy Królestwa Bożego (p. 1Kor 6:9-10).

„Jesteśmy zbawieni, ponieważ w jakiejś chwili czasu wyraziliśmy wiarę w naszego wiecznego Pana… Nawet jeśli wierzący z jakichkolwiek przyczyn staje się niewierzący, jego zbawienie nie jest zagrożone”.

Czy nasze zbawienie jest na wieki pewne, jeśli wierzymy tylko przez chwilę? Czy taką wiarę miał na myśli Jezus, gdy powiedział: „Kto uwierzył [w jakiejś minionej chwili] (…) będzie zbawiony” (Mk 16:16)? Gdyby tak było to musielibyśmy również dojść do wniosku, że jeśli stracimy wiarę na krótką chwilę, to nasze potępienie jest zapieczętowane, ponieważ Jezus dalej mówi: „A kto nie uwierzył, będzie potępiony” (Mk 16:16). Ten sam popularny nauczyciel łaski, rozpaczliwie dopasowując Pismo do swojej teologii, w rzeczywistości zamienił piekło w niebo:

„Gdzie jest miejsce reprezentowane przez ciemności zewnętrzne z przypowieści Jezusa? Przebywać w ciemnościach zewnętrznych to być w królestwie Bożym, lecz poza kręgiem mężów i niewiast, którzy swą wiernością na tej ziemi zdobyli sobie specjalną rangę i pozycję władzy.

Ciemności zewnętrzne nie tyle reprezentują jakieś rzeczywiste miejsce, ile jest to taki obszar królestwa, gdzie zostaną wysłani niektórzy mężczyźni i kobiety. Jest to tylko obrazowy opis ich niskiej rangi czy statusu w Bożym królestwie (podkreślenia dodano).

Zdumiewające jest to, że ten nauczyciel chce nas przekonać, abyśmy również uwierzyli, że „zgrzytanie zębami” nie symbolizuje bólu, jak wielu naucza, lecz symbolizuje frustrację, którą niewierni wierzący będą odczuwać w niebie, gdy zdadzą sobie sprawę z nagrody, którą mogli zdobyć na ziemi przez posłuszeństwo:

„Tak ja ci wierni będą przeżywać radość, tak ci, którzy cierpią z powodu straty, będą płakać. Jak niektórzy będą świętować dzięki swej wierności, tak inni będą zgrzytać zębami wśród frustracji z powodu swej krótkowzroczności i chciwości”. Nie wiemy, jak długo będzie ta radość i smutek trwać. Ci, których dzieła zostaną spalone, nie będą płakać i zgrzytać zębami na wieki”.

Czy taka jest prawda? Gdy Jezus mówił o ciemności zewnętrznej, miał na myśli miejsce w niebie, gdzie niewierni i chciwi chrześcijanie będą przez pewien czas płakać i zgrzytać zębami z żalu za nagrodą, którą mogli dla siebie zarobić? Oczywistą odpowiedź znajdziemy w: Mt 8:10-12; 13:24-30.36-43; 24:42-51; 25:14-30; Łk 13:22-28. Czy w niebie będą jacyś chciwi ludzie? Zobacz w: 1Kor 6:9-10; Ef 5:3-6.

Zdumiewające jest, jak daleko niektórzy nauczyciele gotowi są pójść, aby dać pozwolenie chrześcijanom na popełnianie ciężkich grzechów i utrzymać ich w przekonaniu, że idą do nieba. Pewien popularny kaznodzieja radiowy, odnosząc się do ostrzeżenia Pawła, że ludzie czyniący uczynki ciała nie odziedziczą królestwa Bożego, powiedział:

„Dziedziczenie królestwa to nie to samo, co wchodzenie do królestwa. Dziedziczenie ma do czynienia z bonusami, które otrzymujesz w królestwie. Tak więc, dopóki nie oddzielisz dziedziczenia od wchodzenia, będziesz myślał, że nie dostaniesz się do królestwa z powodu tych problemów [zauważ, nie nazwał tego nawet grzechami]. One mogą spowodować, że utracisz pewne korzyści królestwa”.

Czy to jest prawda? Porównaj sobie fragment 1Kor 6:9-10 z 1Kor 15:50-54 i słowami Jezusa z Mt 25:34-41. Jezus i Paweł zgodnie twierdzili, że cudzołożnicy i wszetecznice nie zdobędą nieba, jeden z wpływowych telewizyjnych pastorów mówi tak:

„Chrześcijanin może jednak stracić nagrodę w niebie. Rzeczywiście, możemy tylko zastanawiać się, co pewni chrześcijanie będą czuć i przeżywać, gdy pewnego dnia stracą te niebiańskie nagrody, z powodu duchowego odrętwienia i innych konsekwencji, cudzołóstwa czy wszeteczeństwa popełnianych na ziemi. Będzie to z pewnością bardzo nędzna wymiana: utrata wiecznych nagród w niebie za kilka przelotnych chwil seksualnej przyjemności na ziemi (podkreślenia dodano).

Inny znamienity duchowny w trakcie audycji radiowej został zapytany przez słuchacza:

Pytanie: Kiedy miałem 15 lat myślałem, że narodziłem się na nowo. Byłem szczęśliwy i bezpieczny w Chrystusie. Przez lata wkradł się grzech i poszedłem drogą w dół. Trzy małżeństwa, cudzołóstwo, pijaństwo. Czy narodziłem się na nowo?

Odpowiedź: Sam fakt, że jesteś zaniepokojony wskazuje mi na to, że miałeś rację mówiąc, że narodziłeś się na nowo w wieku 15 lat.

Czy osobiste poczucie winy jest sprawdzianem autentyczności zbawienia? Odpowie ci Rz 2:14-15. Czy cudzołożnicy i pijacy będą zbawieni? Myślę, że znasz już odpowiedź.

Dlaczego Bóg nie powstrzyma fałszywych proroków i nauczycieli?

Również w okresie funkcjonowania Starego Przymierza byli fałszywi prorocy, którzy sprowadzali na manowce lud Boży. Można ich było również rozpoznać po ich owocach. Ich życie i usta dawały świadectwo wewnętrznej nieczystości, a gdy umniejszali rolę uświęcenia odwodzili ludzi od posłuszeństwa z całego serca Panu.

Możemy pytać, dlaczego Bóg nie powstrzyma każdego fałszywego proroka i nauczyciela lub przynajmniej ich nie uciszy, gdy wyciągają niebiblijne wnioski, które zamieniają Bożą łaskę na przyzwolenie na grzech. Być może odpowiedź da się znaleźć w słowie Bożym w słowach jednego z prawdziwych proroków, Mojżesza:

Jeśliby powstał pośród ciebie prorok albo ten, kto ma sny, i zapowiedziałby ci znak albo cud, i potem nastąpiłby ten znak albo cud, o którym ci powiedział, i namawiałby cię: Pójdźmy za innymi bogami, których nie znasz, i służmy im, to nie usłuchasz słów tego proroka ani tego, kto ma sny, gdyż to Pan, wasz Bóg, wystawia was na próbę, aby poznać, czy miłujecie Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej.

A ten prorok albo ten, kto ma sny, poniesie śmierć, gdyż namawiał do odstępstwa od Pana, Boga waszego, który was wyprowadził z ziemi egipskiej i wykupił cię z domu niewoli, aby cię sprowadzić z drogi, którą Pan, Bóg twój, nakazał ci iść. Tak wyplenisz to zło spośród siebie (Pwt 13:1-5, podkreślenia dodano).

Czy to możliwe, aby to, że Bóg pozwalał, żeby fałszywi nauczyciele propagowali swoją fałszywa naukę, był sposobem na sprawdzenie nas? Co mówi to o nas samych, gdy jesteśmy pociągani przez nauczanie, które daje nam dobre samopoczucie wobec naszego grzechu a nawet zwodzi nas z dróg sprawiedliwości? Bardzo zasmucająca myśl, naprawdę.

Co z rozeznającymi? W Starym Przymierzu ci, którzy rozeznawali mieli nakazane, aby usunąć spośród siebie ludzi usiłujących zwodzić ich „z drogi, którą Pan, Bóg twój, nakazał ci iść”. Karą była śmierć.

Oczywiście Kościół nie ma prawa do kary śmierci, lecz to nie znaczy, że fałszywi nauczyciele powinni być tolerowani wśród nas. Powinno się co najmniej skonfrontować ich w miłości i napomnieć, gdyby się tylko okazało, że jest to wynikiem ich biblijnej ignorancji. Wielu powtarza tylko to, co przeczytali w książkach bądź zasłyszeli. Ci z nich, którzy nie przestaną siać swoich herezji, powinni być ujawnieni, a ich służenie nie powinno być wspierane w żaden sposób, aby obumarło. (p. 3J 1:9-10). Gdyby ludzie przestali dawać im pieniądze i kupować ich książki i nagrania, nie przetrwaliby długo.

Niemniej, można być pewnym, że bez względu na to, co my zrobimy, fałszywi nauczyciele będą tutaj aż do samego końca, ponieważ Biblia to zapowiada (p. 1Tm 4:1-3; 2Tm 3:13; 4:3-4). Paweł, w liście do chrześcijan w Rzymie, zwięźle określa ich jako ludzi, którzy nie są niewolnikami „naszego Pana Jezusa Chrystusa”, co oznacza, że nie są zbawieni. Strzeżmy się.

A proszę was, bracia, abyście się strzegli tych, którzy wzniecają spory i zgorszenia wbrew nauce, którą przyjęliście; unikajcie ich. Tacy bowiem nie służą Panu naszemu, Chrystusowi, ale w?asnemu brzuchowi, i przez pie˛kne a pochlebne s?owa zwodza˛ serca Prostaczków (Rz 16:17-18, podkres´lenia dodano).


Prawdziwy znak

ROZDZIAŁ DZIESIĄTY

Skąd wiesz, że twój popcorn został posolony? Jeśli jest słony, to wiesz, że jest na nim sól.

Skąd wiesz, że ktoś uwierzył w Jezusa? Jeśli okazuje bezinteresowną miłość, to jest prawdziwym wierzącym w Jezusa. Jego duchowa natura została przemieniona z interesownej w bezinteresowną.

Jeśli ktoś mówi, że jest chrześcijaninem, ale żyje dla swoich egoistycznych celów, to jest w błędzie…

Wiele samolubnych czynów zostało popełnionych przez wieki przez tych, którzy utrzymywali, że służą Chrystusowi, co jest dowodem na to, że ci ludzie nie byli tak naprawdę chrześcijanami.

Krzyżacy toczący swoje „święte wojny” i nazywani „sługami Chrystusa”, którzy na koszt zubożałych osób świeckich, przesadnie dogadzali sobie w luksusach, nie byli narodzeni na nowo przez Ducha Bożego. Tak zwani „chrześcijanie”, którzy wspierali Hitlera w jego „ostatecznym rozwiązaniu” eksterminacji Żydów nie mogli być prawdziwymi wierzącymi w Chrystusa. Może byli „nawróceni” (w swoich głowach), ale nigdy nie zostali przemienieni w swoich sercach i duchu.

Nie potrzebujemy zagłębiać się w historię, aby znaleźć tych, którzy wyznawali Chrystusa, ale zaprzeczali Mu poprzez swoje czyny. Także dzisiaj kościół pełen jest ludzi, którzy myślą, że są chrześcijanami, ale nimi nie są. Wielu z tych, którzy sądzą, że są narodzeni na nowo nie jest narodzonych na nowo przez Ducha Chrystusowego.

Biblia daje nam jasny wzorzec, za pomocą którego każdy z nas może sprawdzić, czy naprawdę uwierzyliśmy w Jezusa. Tym wzorcem jest miłość, jaką okazujemy innym. I o tym jest ten rozdział.

Jeśli jedyną przyczyną, przez którą dążyliśmy ku wiecznemu piekłu, było nasze życie, które prowadziliśmy – życie nacechowane samolubnymi ambicjami; to zrozumiałe jest, że kiedy nawiązujemy relację z Bogiem, to nigdy więcej nie prowadzimy życia pełnego samolubnych ambicji. To jest prawdziwe upamiętanie.

Podczas swojej wczesnej służby, Jezus wykluczył zbawienie pewnych osób, ponieważ okazywały one niechęć do pokutowania z powodu swojego stylu życia.

Pomimo tego, wiele kościołów głosi rozwodnioną nowinę o zbawieniu, oferując je każdemu kto jedynie „akceptuje Jezusa” (jak gdyby biedny Jezus potrzebował naszej akceptacji). Te kościoły, dodatkowo, zaniedbują informowanie wiernych o Bożym wymogu odwrócenia się od egoizmu. Ta stonowana ewangelia stoi w całkowitym przeciwieństwie do ewangelii z Biblii, jak czytaliśmy w rozdziale siódmym. Nie ma zbawienia bez opamiętania; a jeśli osoba prawdziwie pokutuje to odwraca się od swojego samolubstwa.

Biblia naucza, że każdy z nas będzie sądzony ze swoich uczynków przed Bogiem. Dzieje się tak dlatego, że nasze uczynki wyraźnie pokazują, co jest w naszych sercach. Nasze uczynki nie zapracują na nasze zbawienie, ale nasze uczynki udowodnią czy pokutowaliśmy i uwierzyliśmy w Jezusa. To stanie się całkowicie jasne dla ciebie, kiedy przestudiujemy, co Biblia mówi na ten temat.

Samolubny młodzieniec, którego Jezus wykluczył

W trzech z czterech ewangelii jest opisana bardzo znacząca historia o bogatym, młodym człowieku, który przyszedł do Jezusa pytając o życie wieczne. Przeczytajmy tę historię:

A gdy się wybrał [Jezus] w drogę, przybiegł ktoś, upadł przed nim na kolana i zapytał go: „Nauczycielu dobry! Co mam czynić, aby odziedziczyć żywot wieczny?”

A Jezus odrzekł: „czemu mię nazywasz dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg” (Mk 10:17-18).

Już tu Jezus wypowiedział bardzo ważne słowa do młodego mężczyzny, który pożądał życia wiecznego. Powiedział mu, że wszyscy ludzie są grzesznikami, ponieważ nikt nie jest dobry oprócz Boga. To jest pierwsza rzecz, jaką musi wiedzieć człowiek, zanim zostanie zbawiony – musi przyznać, że jest grzesznikiem.

Po drugie, Jezus potwierdził w ten sposób swoją boskość: On nie zaprzeczył, że jest dobry, jak to powiedział ów młody mężczyzna, ale przeszedł do stwierdzenia, że jedynie Bóg jest dobry. Raz jeszcze obwieścił, że jest Bogiem, w co człowiek musi uwierzyć, jeśli chce być zbawiony.

Kontynuujmy tę historię, w której Jezus dalej mówi:

„Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie mów fałszywego świadectwa, nie oszukuj, czcij ojca swego i matkę.”

A on mu odpowiedział: „nauczycielu, tego wszystkiego przestrzegałem od młodości mojej.”

Wtedy Jezus spojrzał nań z miłością i rzekł mu: „Jednego ci brak; idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, po czym przyjdź i naśladuj mnie.” A ten na to słowo sposępniał i odszedł zasmucony, albowiem miał wiele majętności.

A Jezus, spojrzawszy wokoło, rzekł do uczniów swoich: „Jakże trudno będzie tym, którzy mają bogactwa, wejść do Królestwa Bożego!… łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa Bożego” (Mk 10:19-23, 25).

Jak mogliśmy się spodziewać, Jezus powiedział temu młodemu człowiekowi, który szukał życia wiecznego, że musi on pokutować i podążać za Nim. Po tym, jak powiedział mu, że wszyscy ludzie są grzesznikami i potwierdził swoją boskość, Jezus przypomniał Dziesięć Przykazań. W rzeczywistości Jezus przytoczył sześć przykazań, które rządzą naszymi relacjami z innymi. Nowy Testament naucza, że Bóg dał przykazania, aby pomóc nam zrozumieć, jak grzeszni jesteśmy i w związku z tym, jak bardzo potrzebujemy Zbawiciela:

Tak więc zakon [Dziesięć Przykazań] był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni. (Gal 3:24; dodano uwydatnienie).

Jezus przytoczył przykazania, aby bogaty mężczyzna uświadomił sobie jak dużo ma braków w przestrzeganiu ich. Wtedy mógł zobaczyć, że potrzebuje Zbawiciela.

Zarozumiały, młody człowiek utrzymywał jednak, że zachowuje przykazania od swojej młodości. To nie było prawdą i Jezus udowodnił mu to.

Ostatnie przykazanie, o którym powiedział Jezus do tego bogatego młodzieńca było tym, które zawiera w sobie wszystkie przykazania rządzące relacjami z innymi: „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego.” (Ewangelia Marka nie odnotowuje tego, że Jezus zacytował to przykazanie, ale robi to ewangelia Mateusza, zobacz Mt 19:16-24.)

Ten młody człowiek utrzymywał, że przez całe swoje życie praktykował miłość do swoich bliźnich, jak do samego siebie. Ale naprawdę tak nie czynił. Możemy być tego pewni, ponieważ kiedy Jezus powiedział mu, aby sprzedał swój majątek i dał pieniądze biednym, mężczyzna tego nie chciał uczynić. Odmówił kochania bliźnich jak siebie. Nie pokutował z powodu swojego egoizmu.

Chociaż bogaty młodzieniec był świadomy, że niektórzy z jego „bliźnich” są biedni i potrzebują pomocy, nie chciał sprzedać żadnej swojej rzeczy, aby im pomóc. Jego motywacje były czysto egoistyczne, nie chciał służyć innym. Nie chciał pokutować i w związku z tym nie mógł być zbawiony.

„Ale ja myślałem, że jesteśmy zbawieni przez wiarę, a nie przez uczynki!” wykrzykniesz. Z pewnością, co jest oczywiste: ten młody mężczyzna nie miał wiary. Nie wierzył, że Jezus jest Synem Boga, przed którym pewnego dnia stanie, aby rozliczyć się ze swojego życia. Gdyby uwierzył, byłby posłuszny. Zauważ także, że nazywał Jezusa po prostu „dobrym nauczycielem”, a nie Panem czy Królem.

Kiedy złoto jest bogiem

Przed swoją rozmową z bogatym młodzieńcem, Jezus wygłosił głębokie stwierdzenie:

„Nikt nie może dwóm panom służyć, gdyż albo jednego nienawidzić będzie, a drugiego miłować, albo jednego trzymać się będzie, a drugim pogardzi. Nie możecie Bogu służyć i mamonie [pieniądzom]” (Mt 6:24).

W rzeczywistości ludzie nie służą pieniądzom. Oni egoistycznie służą samym sobie, a fakt ten objawia się w tym, co robią ze swoimi pieniędzmi. Zamiast dzielić się z tymi, którzy mają ich mniej, obnoszą się nimi albo wydają na rzeczy, których tak naprawdę wcale nie potrzebują. Ale jeśli człowiek chce być zbawiony, musi pokutować z samolubnego używania pieniędzy, grzechu określonego w Biblii jako chciwość albo pożądliwość. Apostoł Paweł napisał, że ludzie pożądliwi są bałwochwalcami i nie będą zbawieni:

Gdyż to wiedzcie na pewno, iż żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału w Królestwie Chrystusowym i Bożym (Ef 5:5; dodano uwydatnienie).

Jak śmiało powiedział Jan Chrzciciel, kiedy ludzie pytają co powinni zrobić, aby poświadczyć swoją pokutę: „Kto ma dwie suknie, niechaj da temu, który nie ma, a kto ma żywność niech uczyni podobnie” (Łk 3:11).

To dlatego właśnie, tak jak powiedział Jezus, tak trudno jest bogatym wejść do Bożego królestwa. Oczywiście to nie byłoby trudne gdyby mogli wydać majątek, który otrzymali od Boga na samych siebie! Ale, jak każdy inny, bogacze muszą zdecydować czy zamierzają kontynuować swój egoistyczny styl życia, czy opamiętać się. Pokuta bogatej osoby wymaga wyższej ceny (przynajmniej w jej własnym umyśle). Być zbawionym oznacza, że nie może ona już dłużej żyć rozrzutnie wtedy, gdy tłumy głodują.

Jeśli Bóg pobłogosławił cię większą ilością pieniędzy niż potrzebujesz, i jeśli planujesz pójść do nieba, podziel się swoim błogosławieństwem z tymi, którzy mają mniej szczęścia. Powtórzę raz jeszcze: to nie twoje dobre uczynki cię zbawią, ale twoje uczynki pokażą, że naprawdę uwierzyłeś w Jezusa. Jeśli nadal będziesz egoistycznie obchodził się ze swoimi bogactwami, pokazujesz wszystkim, że tak naprawdę nie uwierzyłeś w Jezusa. Jezus wyraźnie powiedział bogatemu młodzieńcowi, że najpierw musi on pokutować ze swojego samolubstwa, a potem iść za Nim (za Jezusem).

Czy to oznacza, że każdy kto chce być zbawiony musi sprzedać wszystkie swoje majętności i rozdać pieniądze ubogim? Nie. Upamiętanie się zakłada po prostu odwrócenie się od egoizmu. W takim samym stopniu, w jakim byłeś samolubny, w takim musisz pokutować.

Jeśli byłeś samolubny w kwestii swoich pieniędzy, to musisz zaprzestać tego samolubnego zachowania, bez względu na to, jak dużo czy jak mało posiadasz. Oczywiście ci, którzy są wyjątkowo bogaci i którzy wydają wszystkie pieniądze jedynie na siebie będą musieli zmienić swój styl życia. Prawdziwe upamiętanie się może wymagać w ich przypadku sprzedaży części majątku i oddania pieniędzy tym, którzy nie mieli tyle szczęścia. Każda osoba będzie musiała odpowiedzieć przed Bogiem za siebie samego i uspokoić swoje własne sumienie.

Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że to co mówię nie jest popularne w naszym materialistycznym społeczeństwie i stoi w sprzeczności z tym, co głoszą niektórzy kaznodzieje. Niektórzy nawet próbują nas przekonać, że posiadanie setek tysięcy dolarów w banku i kosztownych przedmiotów jest oznaką duchowości. To absurd. Obnoszenie się z pieniędzmi nie jest oznaką duchowości – jest oznaką egoizmu.

Co jeśli bogaty młodzieniec powiedziałby: „Jezu, akceptuję cię jako mojego Pana i Zbawiciela, ale zamierzam gromadzić coraz więcej pieniędzy i żyć dla moich egoistycznych pragnień nawet, jeśli jest wielu biednych ludzi, którym potencjalnie mógłbym pomóc”? Czy ten człowiek byłby zbawiony? Oczywiście, że nie, co wie każdy, kto uczciwie przeczytał historię, którą właśnie omówiliśmy.

Prawdziwych wierzących w Jezusa wyróżnia bezinteresowna miłość. I ta bezinteresowna miłość demonstruje się między innymi w sposób, w jaki używają swoich pieniędzy.

Ustanowienie wzorca

W pierwszym swoim liście apostoł Jan pisze o tym, co determinuje czy jesteś prawdziwie dzieckiem Bożym. Podstawowym wyznacznikiem jest miłość. I ta miłość manifestuje się w działaniu:

Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabelskie: kto nie postępuje sprawiedliwie, nie jest z Boga, jak też ten, kto nie miłuje brata swego

My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do żywota [narodziliśmy się na nowo], bo miłujemy braci; kto nie miłuje, pozostaje w śmierci. Każdy, kto nienawidzi brata swego, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie ma w sobie żywota wiecznego.

Po tym poznaliśmy miłość, że On za nas oddał życie swoje; i my winniśmy życie oddawać za braci. Jeśli zaś ktoś posiada dobra tego świata, a widzi brata w potrzebie i zamyka przed nim serce swoje, jakże w nim może mieszkać miłość Boża? Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą… (1 J 3:10, 14-18; dodano uwydatnienie).

Wyraźnym znakiem prawdziwego chrześcijanina jest bezinteresowna miłość, szczególnie do swoich nawróconych bliźnich. I ta miłość objawia się nie w słowach, ale w działaniu. Ta prawda jest dominującym tematem pierwszego listu Jana.

Jakub, przyrodni brat Jezusa, napisał surowy list do ówczesnych chrześcijan. Powiedział im, że są zbawieni z wiary, a wiara jest potwierdzana przez uczynki bezinteresownej miłości:

Cóż to pomoże, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, a nie ma uczynków? Czy wiara może go zbawić? (Jak 2:14).

Oczywista odpowiedź na retoryczne pytanie Jakuba brzmi: „NIE!” Wiara pozbawiona uczynków nie może nikogo zbawić. Dalej Jakub pisze o jaki rodzaj uczynków chodzi:

Jeśli brat albo siostra nie mają się w co przyodziać i brakuje im powszedniego chleba, a ktoś z was powiedziałby im: „Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie”, a nie dalibyście im tego, czego ciało potrzebuje, cóż to pomoże? Tak i wiara, jeśli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie. (Jak 2:15-17).

Prawdziwa wiara skutkuje uczynkami bezinteresownej miłości.

W rozdziale Listu do Rzymian, który cytowałem wcześniej w tej książce, apostoł Paweł potwierdza tę samą prawdę:

Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga, który odda każdemu według uczynków jego: tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności, da żywot wieczny; tych zaś, którzy o uznanie dla siebie zabiegają i sprzeciwiają się prawdzie, a hołdują nieprawości, spotka gniew i pomsta. Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe… (Rz 2:5-9a; dodano uwydatnienie).

Te wersy mogą spowodować zakłopotanie tych, którzy zbyt akcentują potrzebę „wiary”, a zaniedbują konieczność „pokuty”. Jednak Paweł nie mówi, że jesteśmy zbawieni z naszych uczynków, co staje się jasne czytając dalszy ciąg Listu do Rzymian. On jedynie przypomina prawdę, że prawdziwi wierzący prowadzą życie pełne charakteryzujące się „czynieniem dobrego”, a ci, których życie charakteryzuje się samolubnymi ambicjami z pewnością nie są prawdziwymi wierzącymi.

Na koniec, sam Jezus naucza tej samej prawdy. Właśnie byliśmy świadkami, w jaki sposób żądał od bogatego, młodego człowieka, aby pokutował ze swojego egoizmu, jeśli pragnie życia wiecznego. W Jego słynnym „Kazaniu na Górze”, Jezus naucza swoich naśladowców, aby kochali nawet swoich wrogów. Mówi, że czyniąc tak, pokazują, że są Bożymi synami:

„A temu, kto chce się z tobą procesować i zabrać ci szatę, zostaw i płaszcz. A kto by cię przymuszał, żebyś szedł z nim jedną milę, idź z nim i dwie. Temu, kto cię prosi, daj, a od tego, który chce od ciebie pożyczyć, nie odwracaj się. Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego. A ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście byli synami Ojca waszego, który jest w niebie, bo słońce jego wschodzi nad złymi i dobrymi i deszcz pada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Bo jeślibyście miłowali tylko tych, którzy was miłują, jakąż macie zapłatę? Czyż i celnicy tego nie czynią? A jeślibyście pozdrawiali tylko braci waszych, cóż osobliwego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?” (Mt 5:40-47; dodano uwydatnienie).

Synowie Boży powinni zachowywać się jak Bóg – kochać bezinteresownie. Sam Jezus powiedział, że znakiem Jego prawdziwych uczniów będzie ich wzajemna miłość:

„Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie” (J 13:34-35).

Jezus incognito

Biblia zapewnia, że wszyscy będziemy sądzeni według naszych uczynków – nie dlatego, że nasze uczynki zasługują na zbawienie, ale dlatego, że nasze uczynki pokazują czy prawdziwie pokutowaliśmy i uwierzyliśmy w Jezusa. Posłuchaj jak Jezus opisuje pewny przyszły sąd, który będzie miał miejsce przed Bożym tronem:

„A gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej i wszyscy aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swej chwały. I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, i odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. I ustawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy.

Wtedy powie król tym po swojej prawicy: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata. Albowiem łaknąłem, a daliście mi jeść, pragnąłem, a daliście mi pić, byłem przychodniem, a przyjęliście mnie, byłem nagi, a przyodzialiście mnie, byłem chory, a odwiedzaliście mnie, byłem w więzieniu, a przychodziliście do mnie”.

Wtedy odpowiedzą mu sprawiedliwi tymi słowy: „Panie! Kiedy widzieliśmy cię łaknącym, a nakarmiliśmy cię, albo pragnącym, a daliśmy ci pić? A kiedy widzieliśmy cię przychodniem i przyjęliśmy cię albo nagim i przyodzialiśmy cię? I kiedy widzieliśmy cię chorym albo w więzieniu, i przychodziliśmy do ciebie?”

A król, odpowiadając, powie im: „Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście”.

Wtedy powie i tym po lewicy: „Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom. Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść, pragnąłem, a nie daliście mi pić. Byłem przychodniem, a nie przyjęliście mnie, nagim, a nie przyodzialiście mnie, chorym i w więzieniu i nie odwiedziliście mnie”.

Wtedy i oni mu odpowiedzą, mówiąc: „Panie! Kiedy widzieliśmy cię łaknącym albo pragnącym, albo przychodniem, albo nagim, albo chorym, albo w więzieniu i nie usłużyliśmy ci?”

Wtedy im odpowie tymi słowy: „Zaprawdę powiadam wam, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, i mnie nie uczyniliście. I odejdą ci na kaźń wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego” (Mt 25:31-46).

Wszyscy na tym sądzie będą bez wątpienia sądzeni ze swoich uczynków. Ci, którzy okazywali bezinteresowną miłość swoim braciom, będą usprawiedliwieni jako prawdziwi wierzący w Jezusa. Ci, którzy jej nie okazywali, ale skupiali się na samolubnych ambicjach, okażą się niewierzącymi.

Każdy chrześcijanin powinien wyobrazić sobie siebie podczas tego przyszłego sądu i wskazać czy znajdzie się w grupie owiec czy kozłów, w oparciu o sześć czynów, które Jezus wymienił oraz inne podobne uczynki. Jeśli umieścisz się dzisiaj razem z kozłami, potrzebujesz narodzić się na nowo.

Prawdziwa demonstracja miłości

W świetle wszystkich przytoczonych w tym rozdziale słów z Pisma Świętego i w świetle tego, że Biblia wyraźnie mówi, że kiedy rodzimy się na nowo, Bóg umieszcza własną naturę miłości w naszym duchu, prawda jest oczywista: Prawdziwi naśladowcy Jezusa będą okazywać bezinteresowną miłość. I ta bezinteresowna miłość będzie manifestować się w bezinteresownych uczynkach i słowach.

Wczesny kościół apostolski w sposób oczywisty zrozumiał tę prawdę i wprowadzał ją w życie:

Wszyscy zaś, którzy uwierzyli, byli razem i mieli wszystko wspólne, i sprzedawali posiadłości i mienie, i rozdzielali je wszystkim, jak komu było potrzeba…

A u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza i nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne…

Nie było też między nimi nikogo, który by cierpiał niedostatek, ci bowiem, którzy posiadali ziemię albo domy, sprzedając je, przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży i kładli u stóp apostołów; i wydzielano każdemu, ile komu było potrzeba. (Dz 2:44-45, 4:32,34-35).

Nie sądzę, aby ci pierwsi chrześcijanie sprzedawali swoje główne domy i oddawali dochód z nich, tak że sami nie mieli gdzie mieszkać. Przypuszczam, że ci, którzy posiadali więcej domów, ziemi czy zbędnych przedmiotów, których nie używali, sprzedawali te rzeczy, aby pomagać biednym. Bez względu na to jak nowe narodzenie wpłynęło na to, jak każdy z nich postrzegał swoje majętności. Nie byli już dłużej prywatnymi właścicielami, ale uważali się za sługi Bożych majętności, które są po to, aby dzielić się nimi dobrowolnie z innymi członkami Jego rodziny.

To powinna być naturalna postawa tych, którzy szczerze pokutują z egoizmu i uwierzyli w Jezusa Chrystusa – a nie tylko zjawisko „nadgorliwych” wczesnych chrześcijan. Zbyt wiele kościołów jednak, jest jak kościół w Efezie, do którego Jezus posłał następującą wiadomość:

Lecz mam ci za złe, że porzuciłeś pierwszą twoją miłość. Wspomnij więc, z jakiej wyżyny spadłeś i upamiętaj się, i spełniaj uczynki takie, jak pierwej… (Obj 2:4-5a).

Interpretatorzy biblijni spierają się co do tego, czym była ta „pierwsza miłość”, którą utracili Efezjanie. Czy było to codzienne czytanie Biblii? Czy było to poświęcenie się modlitwie? Czy chodziło o uczęszczanie do kościoła?

Moim zdaniem Jezus nie mówił o żadnej z tych rzeczy. Myślę, że miał na myśli dokładnie to, co powiedział: że utracili swoją pierwszą miłość – a więc, że nie okazywali miłości sobie nawzajem tak, jak czynili to na początku. I dlatego Jezus nakazał im, aby pokutowali i czynili rzeczy, które robili pierwotnie.

Dlaczego napisałem ten rozdział

Są trzy przyczyny, dla których napisałem ten rozdział.

Po pierwsze, uświadomiłem sobie, że niektórzy ludzie stronili od przesłania ewangelii, ponieważ doświadczyli nienawiści ze strony tak zwanych chrześcijan. Chciałem, aby ci ludzie zrozumieli, że tak zwani chrześcijanie, którzy ich nienawidzili nie byli w rzeczywistości prawdziwymi chrześcijanami. Mam nadzieję, że teraz rozważą oni słowa Jezusa, upamiętają się ze swoich grzechów i uwierzą w Niego.

Po drugie, chciałem, aby każdy chrześcijanin, który to czyta, wejrzał w siebie i dokonał duchowej diagnozy wskazującej na to, czy jego wiara jest prawdziwa. Mam nadzieję, że niektórzy motywowani jedynie przez własną ambicję, a myślący o sobie, że są narodzeni na nowo, teraz zobaczą, że oszukiwali samych siebie. Modlę się, aby teraz prawdziwie pokutowali i uwierzyli w Jezusa.

Pozwólcie mi także dodać, że wszyscy chrześcijanie są codziennie kuszeni, aby zachować się samolubnie i nikt z nas nie osiągnął doskonałości w bezinteresownej miłości. To jest to, do czego dążymy. Biblia wyraźnie mówi, że miłość jest owocem, który powinien wzrastać w życiu każdego wierzącego (zobacz: Gal 5:22-23, 1 Tes 3:12-13, 1 J 2:5, 4:12, 17-18).

Ale nie oznacza to, że jeśli poddajemy się pokusie i czynimy jakieś małe egoistyczne rzeczy to nie jesteśmy prawdziwie zbawieni. Kiedy prawdziwy chrześcijanin popełni jakiś akt egoizmu, czuje się winny w swoim duchu i powinien natychmiast prosić Boga o wybaczenie. Bóg, oczywiście, uwzględni tę prośbę (zobacz 1 J 1:9). Biblia uczy, że nasze serca mogą być pewne tego, że jesteśmy prawdziwie zbawieni, kiedy kochamy bezinteresownie (zobacz 1 J 3:16-21, 4:16-18).

I po trzecie, napisałem ten rozdział po to, aby chrześcijanie mogli zatrzymać się i zapytać w jaki sposób widzą ich nie-chrześcijanie. Czy jesteśmy dla świata prawdziwą reprezentacją Chrystusa? Czy przekazujemy nie-chrześcijanom wiadomość, że kochamy ich tak, jak Bóg ich kocha?

Dlaczego jest tak, że zbyt często niewierzący myślą, że nowonarodzeni ludzie są tylko grupą przemądrzałych (i często obłudnych) moralistów, którzy są nadgorliwi z powodu konserwatywnej polityki? Dlaczego nie mówią o nas jak o tych, którzy służą innym, są pełni wybaczenia, kiedy ktoś potraktuje ich niesprawiedliwie, którzy modlą się za tych, którzy ich nienawidzą, którzy szczodrze dzielą się tym, co posiadają, i którzy kochają wszystkich ludzi, bez względu na ich status społeczny, ich rasę, religię czy postępowanie?

§

„Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane i chodźcie w miłości, jak i Chrystus umiłował was i siebie samego wydał za nas jako dar i ofiarę Bogu ku miłej wonności…” (Ef 5:1-2).

Kuvuka Ubwa Kabiri (The New Birth)

Igice c’Icumi (Chapter Ten)

Umuntu yihanye akizera Umwami Yesu Kristo, aba “avutse ubwa kabiri.” None kuvuka ubwa kabiri bisigura iki? Nivyo tugiye kubona muri iki gice.

Imbere yo kuvuga ivyo kuvuka ubwa kabiri, reka turabe kamere y’umuntu. Ivyanditswe bitubwira ko tutagizwe n’umubiri gusa, ari ko turafise n’impwemu. Akarorero, n’ivyo Paulo yanditse,

Kand’Imana nyen’amahoro ibe ari yo ibeza rwose: kand’ impwemu yanyu n’ubugingo n’umubiri vyose hamwe bizigamwe, ngo bize bisangwe bitagira umugayo, ah’Umwami wacu Yesu Kristo azozira (1 Tes. 5:23, dushimikiye ku nsobanuro).

Nk’uko Paulo avyerekana, umuntu arimwo ubutatu: impwemu, ubugingo n’umubiri. Ivyanditswe ntivyerekana neza ingene ivyo bice bitandukanye, ni co gituma tugerageza kuraba itandukaniro riri hagati yavyo mu kuraba ico buri jambo risobanura. Dukunda kuvuga k’umubiri wacu ugizwe—n’inyama, amagufa, amaraso n’ibindi nk’ivyo. Ubugingo bwacu nibwo bwenge n’ukwiyumvamwo kw’umuntu (cank’ibigumbagumba)—ivyiyumviro vyacu. Impwemu yacu ni bwo bugingo. Intumwa Petero yayise, “umuntu w’imbere” (1 Pet. 3:4).

Kukw’impwemu itaboneka n’amaso y’umubiri, har’abantu bavuga kw’itabaho. Bibiliya iravuga neza ko dufise impwemu. Umuntu apfuye, umubiri wiwe gusa ni wo uhagarika ibikorwa, impwemu n’ubugingo bwiwe birabanya kubaho no gukora ukuri kwamye. Igihe c’urupfu, vyompi biva mu mubiri kugira bihagarare mu rubanza rw’Imana (raba Heb. 9:27). Inyuma y’urubanza, bija mu muriro canke mw’ijuru. Impwemu n’ubugingo bw’umuntu wese bizosubizwa mu mubiri wiwe igihe c’izuka.

Gusobanura Impwemu y’Umuntu (The Human Spirit More Defined)

Muri 1Petero 3:4, impwemu yitwa “umuntu ahishijwe.” Bisigura kw’impwemu ari yo muntu. Paulo na we, impwemu yayise “umuntu w’imbere.” Bisigura kw’impwemu atar’ikomezi kanana gusa, ahubwo ni umuntu:

Ni co gituma tutihebura; ariko, n’ah’ umuntu wacu wo kurukoba arikw’arabora, umuntu wacu w’imbere aguma ahinduka musha uko bukeye (2 Kor. 4:16, dushimikiye ku nsobanuro).

“Umuntu wacu wo kurukoba” ni umubiri wacu, “umuntu wacu w’imbere” ni impwemu yacu. N’aho umubiri usaza, impwemu yama igirwa nsha.

Menya kandi ko Paulo avuga umubiri n’impwemu nk’abantu. Tukwiriye kubona impwemu yawe nk’igicu. Menya kw’ari umuntu asa n’uwo ubona igihe wibona mu cirore. Umubiri wawe ushaje, ntiwiyumvire kw’impwemu yawe iba ishaje. Iyumvire ingene wasa ukiri umuyabaga ni kw’impwemu imeze kuko itigeze isaza! Igirwa nsha uko bukeye.

Impwemu yawe ni co gice kivuka ubwa kabiri muri wewe (nimba wizeye Umwami Yesu). Impwemu yawe ifatanya n’Impwemu y’Imana (raba 1Kor. 6:17). Iyo mpwemu y’Imana ni yo ikuyobora mu buzima bwo gukurikira Yesu (raba Rom. 10:14).

Bibiliya yigisha kw’Imana ari Mpwemu (raba Yohana 4:24), abamarayika n’abadayimoni nk’uko nyene. Bose bagira ishusho kandi baba mw’isi yo muri mpwemu. Isi yo muri mpwemu, rero, ntidushobora kuyibona canke kuyitahura mur’uyu mubiri wacu. Kugerageza kuba mw’isi yo muri mpwemu kandi uri mu mubiri ni nko kurondera gufata umuntu avugira mw’iradiyo yawe. Ntidushobora gukora canke kubona uwuvugira mw’iradiyo yacu, ariko ntibisigura kw’ata muntu arikw’avugira mw’iradiyo. Inzira iriho gusa ni kuja kw’isamirizi ukamuramutsa imbona nkubone.

Ni ko bimeze no mw’isi ya mpwemu. Ntidushobora kuvuga kw’isi ya mpwemu itariho kubera yuko tudashobora kuyibonesha amaso canke kuyikorako. Iriho, abantu bavyemera canke bavyanka, bari mw’isi ya mpwemu kukw’ari ivyaremwe vyo muri mpwemu. Barashobora kuba ab’impwemu zifitanije na Satani (igihe badashaka kwihana) canke zifatanije n’Imana (igihe bamaze kuvuka ubwa kabiri. Har’abanyamareba n’abandi basenga ibintazi bamaze kumenya ingene binjira mur’iyo si mugokoresha impwemu zabo, arikw’iyo si bajamwo ni ubwamiu bwa Satani—ubwami bw’umwiza.

Imibiri Ihoraho (Eternal Bodies)

Tukiri kur’iyi nyigisho, reka ngire ico mvuga ku mibiri yacu. N’aho izopfa umusi umwe, urwo rupfu ntiruzokwamaho. Har’umusi Imana ubwayo izozura umubiri w’umuntu wese yapfuye. Yesu aravuga ati:

Ntimutangazwe n’ico; kukw’igihe kija kuza, ah’abari mu mva bose bazokwumvira ijwi ryiwe, bakazivamwo; abakoze ivyiza bakazukira ubugingo, abakoze ibibi bakazukira gucirwakw’iteka (Yohana 5:28-29).

Intumwa Yohana yanditse mu gitabo c’ivyahishuriwe yukw’izuka ry’imibiri y’abagabitanya rizoba inyuma y’imyaka igihimbi imibiri y’abagororotsi yarazutse:

Kandimbona ubugingo bw’abaciwe amazosi [abera bishwe mw’ihamwa], babahora gushingira intahe Yesu, n’ijambo ry’Imana, ni bo batasenze ca gikoko cank’igishushanyo caco, kandi ntibemeye gushirwa ikimenyetso mu ruhanga canke ku kiganza imyaka igihumbi. Abapfuye bandi ntibaba bazima iyo myaka igihumbi itarashira. Ukwo ni kwo kuzuka kwa mbere.

[1]

Uwuri mu mugabane wo kuzuka kwa mbere, arahiriwe kandi n’uwera…bazoba abaherezi b’Imana na Kristo, kandi bazofatanya na we kuganza, iyo myaka igihumbi (Ivyah. 20:4b-6).

Bibiliya ivuga kw’igihe Yesu azogaruka gutora ishengero, imibiri y’abagororotsi bose bazoba barapfuye izozurwa isubizwemwo impwemu n’ubugingo bwabo igihe bazoba bagarukanye na Kristo kuganza isi:

Uko twizera yuko Yesu yapfuye akazuka, abe ari ko twizera yukw’abasinziriye muri Yesu, Imana izobazanana na we. Iki ni co tubabwira, n’ijambo ry’Umwami twashikirijwe, yuko twebwe abazoba bakiriho, dusigaye gushitsa ku kuza kw’Umwami wacu, tutazokwitangira imbere y’abasinziriye na gatoya. Kuk’Umwami wacu ubwiwe azoza, amanutse avuye mw’ijuru, aranguruye ijwi rirenga, hamwe n’akamo k’umumarayika mukuru, n’inzamba y’Imana. Maz’abapfiriye muri Kristo ni bo bazobanza kuzuka; maze natwe abazoba bakiriho, dusigaye, tuzocaduteruranwa na we mu bicu, dusanganire Umwami mu kirere. Ni ho tuzokwama tubana n’Umwami. Nuko mwiruranishe ayo majambo (1 Tes. 4:14-17).

Imana yaremye umuntu wa mbere mu mukungugu w’isi, ntakibazo bizomutera gufata ibigize umubiri wa buri muntu no kuwurema ubugira kandi mu mubiri mushasha akoresheje vya bikoresho vya mbere.

Ku vyerekeye izuka ry’imibiri yacu, Paulo yanditse ati:

Nikw’izuka ry’abapfuye rizoba: habibwa ikibora hakazurwa ikitabora; habibwa igikengerwa hakazurwa ic’icubahiro; habibwa ikinyantegenke hakazurwa ic’ inkomezi; habibwa umubiri w’inyama hakazurwa umubiri w’impwemu. Asangwa harih’umubiri w’inyama hariho n’uw’impwemu…..Ariko bene Data, ico mvuga n’iki, yukw’ab’inyama n’amaraso badashobora kuragwa ubwami bw’Imana, kand’ibibora bitaragwa ibitabora. Ehe, ndababarire akabanga: Ntituzosinzira [gupfa] twese, ariko twese tuzohindurwa, mu kanya gato, mu kanya nk’ako gukubita ingohe, ah’inzamba y’iherezo izovuga, abapfuye bakazurwa batagishobora kubora, natwe tuzohindurwa. Kuk’uyu mubiri ubora ukwiye kwambara ukutabora, kand’uyu mubiri upfa ukwiye kuzokwambara ukudapfa (1 Kor. 15:42-44a, 50-53).

Menya kw’ikizoranga iyo mibiri yacu ari ukadapfa no kubaho ibihe bidashira. Ntizokwigera isaza, irwara, canke ngw’ipfe ukundi! Imibiri yacu mishasha izomera nka wa mubiri Yesu yambara amaze kuzuka mu bapfuye:

Tweho i wacu ni mw’ijuru, ni ho twiteze Umukiza kw’azova, ni we Mwami Yesu Kristo, azohingura imibiri y’ubufafara bwacu, ishushanye n’umubiri w’ubwiza bwiwe, nkukw’afise ubushobozi bumubashisha kwigandurira vyose (Flp. 3:20-21, twashimikiye ku nsobanuro).

Intumwa Yohana yemeje uku kuri mur’aya majambo:

Abo nkunda, none tur’abana b’Imana; arik’uko tuzomera ntikurahishurwa; ico tuzi, n’uko Yesu niyahishurwa tuzosa na we, kuko tuzomuraba ukw’ari (1 Yohana 3:2, dushimikiye ku nsobanuro).

N’ah’ubwenge bwacu budashobora kubitahura vyose, turashobora kuvyizera no kwizera ivyo tubikiwe muri kazoza!

[2]

 

Yesu Ku Vyo Kuvuka Ubwa Kabiri (Jesus on the New Birth)

Yesu yigeze kubwira umurongozi wo mu bayuda yitwa Nikodemo kw’impwemu y’umuntu itegerezwa kuvuka ubwa kabiri biciye mu gikorwa ca Mpwemu Yera:

Yesu aramwishura [Nikodemo], ati “N’ukuri, n’ukuri ndakubwire: Iy’umuntu atavyawe ubwa kabiri, ntashobora kubona ubwami bw’Imana.” Nikodemo aramubaza, ati “Umuntu ashobora ate kuvyarwa ashaje? Mbega yoshobora gusubira mu nda ya nyina akavuka?” Yesu aramwishura, ati “N’ukuri, n’ukuri ndakubwire: Iy’umuntu atavyawe n’amazi na Mpwemu, ntashobora kwinjira mu bwami bw’Imana. Ikivyawe n’umubiri na co n’umubiri; ikivyawe na Mpwemu na co n’impwemu. Ntutangazwe n’uko nkubwiye, nti ‘Murakwiye kuvyarwa ubwa kabiri’” (Yohana 3:3-7).

Nikodemu yiyumviriye ko Yesu avuze ivy’ukuvuka ubwa kabiri mu mubiri kugira ngo yinjire mu bwami bw’Imana. Yesu yaciye asobanura yukw’ar’ukuvuka ubwa kabiri mu mpwemu. Impwemu y’umuntu itegerezwa kuvyarwa ubugira kabiri.

Igituma dukeneye kuvuka ubwa kabiri n’uko impwemu zacu zanyengetereyemwo ibibi, kameremere k’icaha. Ako kameremere k’icaha kitwa urupfu muri Bibiliya. Urwo rupfu turwita urupfu rwo mu mpwemu kugira ngo turutandukanye n’urupfu rw’umubiri (ari h’umubiri utaba ugikora ukundi).

Gusobanura Urupfu rwo mu Mpwemu (Spiritual Death Defined)

Paulo yarasobanuye icitwa gupfa mu mpwemu mu banyefeso 2:1-3:

Namwe yarabagize bazima, hamwe mwari mwarapfuye mwishwe n’ibicumuro n’ivyaha vyanyu, ivyo mwagenderamwo kera, nkukw’ivy’iyi si bigenda, mwumvira umwami wabaganza ikirere, ni we mpwemu ikorera mu bantu b’intabarirwa. Kandi natwe twese twahora muri bo kera mu kwifuza kw’imibiri yacu, tugakora ivy’imibiri n’imitima vyacu bigomba, kandi mu kameremere kacu twar’abo kurakirwa, nk’abandi bose (dushimikira ku nsobanuro).

Paulo ntiyarikw’avuga ku rupfu rw’umubiri kuko yarikw’abwira abantu bakiriho. Yavuze ko “bari bishwe n’ibicumuro n’ivyaha vyabo.” Icaha ni co gicira inzira urupfu mu mpwemu (raba Rom. 5:12). Gupfa mu mpwemu ni ukugira kameremere k’icaha mu mpwemu yawe. Paulo yavuze yuko “mu kameremere kacu twar’abana bo kurakirwa.”

Gupfa mu mpwemu, bisigura kugira kameremere ka Satani mu mpwemu yawe. Paulo yavuze yukw’abapfuye mu mpwemu bafise muri bo impwemu y’“umwami w’abaganza ikirere” akorera muri bo. “umwami w’abaganza ikirere” ni wa Mubi (raba Ef. 6:12), kand’impwemu yiwe ikorera mu batarakizwa bose.

Yesu, abwira abayuda bataravuka ubwa kabiri ati,

Mwebwe mur’aba so wa Murwanizi, kand’ivyo so yifuza ni vyo vyo mushaka gukora. Uyo yahereye ubwa mbere na mbere ar’umwicanyi, kandi ntiyahagaze mu kuri, kukw’ata kuri kuri muri we. Iy’avuga ibinyoma, avuga ivyiwe, kukw’ar’umunyabinyoma, kand’ari we se wavyo (Yohana 8:44).

Abataravuka ubwa kabiri ntibafise kamere ka Satani gusa mu mpwemu zabo, ariko kandi Satani ni we se mu mpwemu. Bama bakora nka wa mubi. Ni abicanyi n’abanyabinyoma.

Abadakijijwe bose ntibicana, ariko bose bakoreshwa na wa mutima w’abicanyi, kand’akaryo kabonetse barashobora kwica. Gushinga amategeko adahana icaha co gukorora inda mu bihugu bitandukanye vyerekana ivyo nariko ndavuga. Abadakijijwe bica n’inzoya zitaravuka.

Ni co gituma impwemu y’umuntu itegerezwa kuvuka ubwa kabiri. Igihe umuntu avutse ubwa kabiri, kamere ka Satani karakurwa mu mutima wiwe kagasubirizwa na kamere k’Imana. Si“ikiziga mu mpwemu” aba agizwe “muzima mu mpwemu.” Impwemu yiwe ntiba igipfuye arikw’iba nzima mu Mana. Ntaba akiri umwana wa Satani mu mpwemu, amaze guhinduka umwana w’Imana mu mpwemu.

Guhindura Ntigusubirira Ukuvuka ubwa Kabiri

(Reformation is No Substitute for Regeneration)

Kubera yukw’abantu badakijijwe baba bapfuye mu mpwemu, ntibashobora gukizwa igihe bagerageje guhindura ingeso. Uwudakijijwe wese akeneye kamere nshasha, s’ibikorwa bishasha vyo hanze. Urashobora gufata ingurube, ukayoza neza, ukayisiga, ukayambika n’ikaruvati yera kw’izosi, ariko uramenya kw’iguma ari ingurube! Kamere kayo kaguma uko kamye. Kandi ntirishobora kurenga itaravayanga ivyondo ikanuka nabi .

Ni ko bimeze no kubanyadini badashaka kuvuka ubwa kabiri. Barashobora kwiyuhagira hanze, arikw’imbere buzuyemw’ibibi bitagira izina. Yesu yabwiye bamwe muri bo ati,

Muzobona ibara, mwebw’abanyabwenge b’ivyanditswe n’Abafarisayo, mwa ndyarya mwe, kuko mwoza igikombe n’inkoko inyuma, arikw’imbere vyuzuye ubwambuzi n’ukutigarura. Wa Mufarisayo uhumye we, banza woze imbere mu gikombe no mu nkoko, inyuma havyo na ho habone kwera. Muzobona ibara, mwebwe abanyabwenge b’ivyanditswe n’Abafarisayo, mwa ndyarya mwe, kuko musa n’imva zihomeshejwe ingwa, ziboneka inyuma zikuyengeje, arikw’imbere zuzuye amagufa y’abapfuye n’ibihumanya vyose (Mat. 23:25-28).

Ayo majambo ya Yesu yerekana ishusho ry’abanyedini badashaka kuvuka ubwa kabiri. Kuvuka ubwa kabiri gusa nivyo bishobora kwoza imbere n’inyuma mu muntu.

Ubugingo Bumera Guta Igihe Impwemu Ivutse Ubwa Kabiri?

(What Happens to the Soul When the Spirit is Reborn?)

Igihe umuntu avutse ubwa kabiri, ubugingo bwiwe ntibukorwako (kiretse kw’amenya yuko yafashe ingingo yo gukurikira Yesu). Hari ikintu Imana idutegeka gukora mu bugingo bwacu igihe tubaye abana bayo. Ubugingo bwacu (ubwenge) butegerezwa kugirwa busha. Dutegerezwa kwiyumvira nkukw’Imana yiyumvira. Uko ubwenge bwacy buhinduka nikw’ibikorwa vyacu bihinduka, tugenda dusa na Yesu:

Ntimushushanywe n’ivy’iki gihe, yamara muhinduke rwose, mugize imitima misha, kugira ngo mumenye neza ivy’Imana igomba, ni vyo vyiza bishimwa, bitunganye rwose (Rom. 12:2, dushimikiye ku nsobanuro).

Yakobo nawe yaravuze kur’iryo hinduka riba mu bugingo bw’uwizera:

Mwakirane uburwaneza ijambo ritewe muri mwebwe, rishobora gukiza ubugingo bwanyu (Yak. 1:21b).

Yakobo yandikiye Abakristo—abantu bamaze kuvuka ubwa kabiri mu mpwemu zabo. Ariko bari bakeneye guhindura ubugingo bwabo. Ivyo bishoboka gusa igihe bakiriye “ijambo ryatewe muri bo.” Ni co gituma abizera bategerezwa kwigishwa ijambo ry’Imana.

Ibisigarira vya Kamere ka Kera (The Residue of the Old Nature)

Amaze kuvuka ubwa kabiri, umukristo yisanga afise kamere zibiri. Paulo yavyise intambara y’”impwemu n’umubiri”:

Kukw’akameremere kifuza ivyo Mpwemu yanka, kandi Mpwemu yifuza ivy’akameremere kanka: kukw’ivyo bihiganwa, ngo ntimukore ivyo mugomba (Gal. 5:17).

Ibisigarira vya kameremere ka kera Paulo avyita “umubiri.” Izo kameremere zibiri muri twebwe zizana ukwifuza gutandukanye, igihe tuzumviye, turonka ubugingo canke urupfu. Turabe iyo ntambara Paulo avuga hagati y’”ibikorwa vy’umubiri” n’”ibikorwa vya Mpwemu”:

Kand’ibikorwa vy’akameremere kacu biramenyekana, n’ibi: ubushakanyi, ibihumanya, ivy’isoni nke, gusenga ibigirwamana, uburozi, ubwansi, itonganya, ishari, uburake, ikeba, kwitandukanya, ibice, igono, kuborerwa, kudandahirwa, n’ibindi ben’ivyo. Ivyo ndabibaburiye, nkuko nabibaburiye kera, yukw’abakora ibisa birtyo batazoragwa ubwami bw’Imana. Arikw’ivyo Mpwemu yama n’urukundo, umunezero, amahoro, ukwihangana, kugira neza, ingeso nziza, kuba umwizigirwa, uburwaneza, ukwirinda, ibimeze birtyo nta vyagezwe bibibuza (Gal. 5:19-23).

Abakristo barashobora kuganzwa na kameremere; iyo bitamera gurtyo Paulo ntiyari kubagabisha ababwira kw’igihe bakoze ibikorwa vy’umubiri badashobora kuragwa ubwami bw’Imana. Yanditse ivya kamere zibiri zitandukanye mukristo wese agira avuga no kungaruka mbi zokugendera mu bikorwa vy’umubiri:

Bisanzwe Kristo ari muri mwebwe, umubiri uba upfuye kubw’icaha, arikw’impwemu yanyu ni nzima kubwo kugororoka….None rero, bene Data, turi n’umwenda, atar’uw’akameremere kacu, ngo twitondera ivyako—kuko namba mwitondera ivy’akameremere kanyu, ntimuzobura gupfa: ariko ni mwica ivy’umubiri ukora, muvyicisha impwemu, muzobaho (Rom. 8:10, 12-14,dushimikiye ku nsobanuro).

Iyi ni mpanuro ku bakristo. Kubaho (bisigura kugendera mu buzima kanaka) muri kameremere bizana urupfu. Aha Paulo yarikw’avuga ku rupfu rwo mu mpwemu, kuk’umuntu wese ategerezwa gupfa mu mubiri, n’abakristo “n’aho boba balaze kwica ibikorwa vya kameremere k’umubiri.”

Paulo yavuze k’umukristo ashobora kugwa mu caha ; bishitse agakora ico caha, nta mahoro agira shiti yihanye. Umuntu wese yatura icaha ciwe agasaba Imana ikigongwe, iramuharira (raba 1Yohana 1:9).

Igihe umukristo acumuye, ntibisigura k’ ubucuti bwiwe n’Imana bukuweho—aba atosekaje imigenderanire yiwe n’Imana. Aguma ari umwana w’Imana, ariko ni umwana w’umugarariji. Igihe uwizera adashaka kwatura icaha ciwe, aba yishize mu gihano c’Umwami.

Intambara (The War)

Wumva muri wewe ugomba gukora ikintu uzi kw’ari kibi, menya yukw’ari “ukwifuza kw’umubiri.” Nta nkeka, igihe ugeragejwe na kameremere k’umubiri ukore icaha, wumva har’ikintu imbere muri wewe kikubuza, ni “Mpwemu.” Kandi igihe umenye kw’ivyo wumva muri wewe bikubuza gukora ico caha, uba utahuye ijwi ry’impwemu yawe, ari ryo twita “ijwi ryo mu mutima.”

Imana yaramenye cane yuko kameremere kacu kazodukwegera mu caha. N’aho bimeze gurtyo ntidushobora kujana narwo ngo tugendere mu vy’umubiri ushaka. Imana ishaka ko tugendera mu kuyumvira no guca bugufi tukanesha kameremere k’imibiri yacu:

Ndavuga nti ni mugendeshwe na Mpwemu, ni ho mutazoshitsa ivy’akameremere kanyu kifuza (Gal. 5:16).

Ntamangetengete yoshoboza umuntu kunesha umubiri. Paulo yavuze ko “tugendeshwa na Mpwemu” ni ho “tudashitsa ivy’akameremere kacu kifuza”(Gal. 5:16). Nta mukristo afise ubuntu busumba abandi. Kugendeshwa na Mpwemu ni ingingo umuntu wese ategerezwa gufata. Ukwihebera Imana kwacu kugaragara igihe tutagendera muri kameremere k’imibiri yacu.

Paulo asubira kwandika ati:

Kand’aba Kristo Yesu babambanye akameremere kabo n’ivyo gahahamiye n’ivyo kifuza (Gal. 5:24).

Paulo avuga kw’aba Kristo babamvye (muri kahise) kameremere kabo. Ivyo biba igihe twihanye tukizera Umwami Yesu Kristo. Twarabamvye kamere k’icaha, duhitamwo kwumvira Imana no kurwanya icaha. Kubamba akameremere kacu s’ikigoye, kukagumiza ku mambo ni co kibazo.

Ntivyoroshe kugumiza akameremere kacu ku mambo, ari ko birashoboka. Igihe twemeye uburongozi bw’umuntu wacu w’imbere tukanka kugendeshwa n’ivy’umubiri uhahamira, ni ho tugaragaza ubugingo bwa Kristo kuko tugendera mu kwera.

Kamere k’Impwemu Yavutse ubwa Kabiri (The Nature of our Recreated Spirits)

Har’ijambo rimwe rivuga neza kamere y’impwemu zacu zavutse ubwa kabiri, na ryo ni Kristo. Mpwemu Yeare afise kamere ka Kristo, igihe tumuhaye ikibanza muri twebwe tuba dufise kamere ka Yesu. Paulo yanditse ati, “Yamara si jewe nkiriho ni Kristo ari ho muri jewe” (Gal. 2:20).

Kuko dufise inkomezi na kamere kiwe muri twebwe, turakwije ibisabwa abari muri Kristo. Ntidukeneye urukundo, ukwihangana, cank’ukwirinda kwinshi—muri twebwe dufise Umuntu yuzuye urukundo, kwihangana, no kwirinda! Ico dukeneye kugira gusa ni kumwemerera kuba muri twebwe.

Twese dufise umwansi umwe arwanya kamere ka Kristo, akabuza kugaragara muri twebwe; kand’uyo mwansi ni kameremere kacu. Ni co gituma Paulo yavuze yuko tubamba akameremere kacu. Ni igikorwa cacu kubamba kameremere kacu. Kurindira ko bikorwa n’Imana ni ukwiruhiriza ubusa. Paulo, na we nyene, yarafise ingorane na kameremere kiwe, ariko yarahisemwo kukanesha:

Kandi ndwanya umubiri wanje, nkawuhindura umuja, kugira ngo kumbure maze kwigisha abandi, nanje ubwanje sinze mboneke ko ntemewe (1 Kor. 9:27).

Utegerezwa guhindura umubiri umuja w’impwemu yawe ushaka kugendeshwa na Mpwemu mu Mwami. Birashoboka!

 


[1]

Kubera yuko Yohana avuga ngw’ “iri ni ryo zuka rya mbere,” bituma twizera kw’atarindi zuka rizoba imbere y’iri. Kubera ko riba inyuma y’ihamwa rikuru igihe Yesu azogaruka, birahushana n’iciyumviro c’iduzwa mw’ijuru imbere y’ihamwa, kuko tuzi yuko hazoba izuka rya benshi igihe Yesu azogaruka mu bicu gutora ishengero nkuko biri muri 1 Tes. 4:13-17. Tuzobibona neza mu gice citiriwe Ibihe vy’Iherezo.

[2]

Izindi nyigisho kuvy’izuka, raba Dan. 12:1-2; Yohana 11:23-26; Ivyak. 24:14-15; 1 Kor. 15:1-57.

새 생명(The New Birth)

제 10 장 (Chapter Ten)

사람들이 회개하고 주님이신 예수 그리스도를 믿게 되면, 그들이 “거듭났다”고 한다. 거듭났다는 것은 정확히 무슨 뜻일까? 이 장에서 그 의미에 대해 알아볼 것이다.

거듭남의 의미를 이해하기 위해서 먼저 사람의 본성을 이해하는 것이 도움된다. 성경은 우리가 단지 육적인 존재가 아닌 영적인 존재라고 말씀한다. 예를 들어, 바울은 이렇게 썼다.

평강의 하나님이 친희 너희를 온전히 거룩하게 하시고 또 너희의 온 이 우리 주 예수 그리스도께서 강림하실 때에 흠 없게 보전되기를 원하노라(살전 5:23, 강조 추가).

바울이 지적한 것처럼, 우리는 자신을 영, 혼, 몸 세 부분으로 구성된 존재로 간주할 수 있다. 성경에는 이 세 부분에 대한 정확한 정의가 없기에, 우리는 될 수 있는 한 그 단어들이 가지고 있는 원래의 의미에 근거하여 그들 사이를 구분 지었다. 우리는 보통 우리 을 우리의 육적인 존재 – 육체, 뼈, 혈액 등으로 보고, 우리의 은 우리의 지성과 감성적인 존재 – 우리의 마음으로 본다. 우리의 은 분명히 우리의 영적인 존재 또는 사도 베드로가 묘사한 것처럼 “마음에 숨은 사람”(벧전 3:4)으로 볼 수 있다.

육적인 눈으로는 영을 볼 수 없기에, 거듭나지 않은 사람은 그것의 존재의 믿지 않는 경향이 있다. 그러나 성경은 우리가 모두 영적인 존재임을 매우 분명하게 밝히고 있다. 성경은 우리에게 사람이 죽으면 몸은 기능을 중단하나 영과 혼은 계속하여 살아 있음을 알려준다. 사람이 죽을 때에는 몸을 떠나 하나님 앞에서 심판을 받게 되며(히 9:27을 보라), 심판 후에는, 천국 혹은 지옥으로 가게 된다. 결국, 모든 사람의 영과 혼은 부활 시에 자신의 몸과 다시 재결합하게 될 것이다.

인간의 영에 대한 더 자세한 정의(The Human Spirit More Defined)

베드로 전서 3:4에서, 베드로는 영을 “마음에 숨은 사람”이라고 표현하며 영도 사람임을 나타냈다. 바울 역시 영을 “속사람”으로 표현하며, 인간의 영은 단지 개념이나 힘이 아닌 한 사람임을 나타냈다.

그러므로 우리가 낙심하지 아니하노니 우리의 겉사람은 낡아지나 우리의 속사람은 날로 새로워지도다(고후 4:16, 강조 추가).

“겉사람”은 분명히 육적인 몸을 설명한 반면, “속사람”은 영에 대한 정의이다. 몸은 날로 낡아지지만, 영은 날로 새로워진다.

바울이 몸과 영을 모두 사람이라고 한 점을 다시 유의하라. 따라서 당신이 자신의 영을 상상할 때 영적인 구름 따위는 상상하지 말라. 당신과 같은 형상을 가진 사람을 상상하는 것이 더 좋다. 그러나 만일 당신의 몸이 늙었다고 해서 당신의 영도 늙어 보인다고 생각하지 말라. 자신이 가장 혈기왕성했을 때의 모습을 상상하라, 왜냐하면, 당신의 영은 영원히 늙지 않기 때문이다. 당신의 영은 날로 새로워지고 있다.

만일 당신이 주 예수님을 믿고 거듭났다면 당신의 영도 거듭나게 된다. 당신의 영은 하나님의 성령님과 합하여 지며(고전 6:17을 보라), 성령님은 당신이 예수님을 따르도록 인도해준다(롬 10:14을 보라).

성경은 하나님이 영이시라고(요 4:24을 보라) 가르치며, 천사와 마귀도 영이다. 그들은 모든 형태가 있으며 모두 영적인 영역에 존재한다. 그러나 영적인 영역은 우리의 육체적 감각으로는 감지할 수 없다. 우리의 육체적 감각으로 영적 세계를 감지하려는 것은 손으로 라디오 신호를 느끼려는 것과도 같다. 우리가 육체적 감각으로 객실 안의 라디오 전파를 감지할 수는 없다고 해서 라디오 전파가 존재하지 않는 것은 아니다. 라디오를 청취할 수 있는 유일한 방법은 라디오를 켜는 것이다.

이것은 또한, 영적인 영역에도 해당된다. 육체적인 감각으로 영적인 영역을 감지할 수 없다고 해서 그것의 존재를 부정할 수는 없기 때문이다. 영적인 영역은 분명히 존재하며, 사람들이 알든 모르든, 그들도 영적인 존재이기에 이 영적인 영역에 속해 있다. 그들은 영적으로 사탄과 관련되어 있거나(그들은 회개하지 않은 경우), 또는 하나님과 관련되어 있다(그들이 거듭난 경우). 일부 심령술사들은 자신의 영을 통해 어떻게 영적인 세계와 접촉하는지를 배웠다. 하지만, 그들은 사탄의 지배 영역인 어둠의 나라와 연락하고 있다.

영원한 몸(Eternal Bodies)

이 주제에 들어가기 전에 나는 우리의 몸에 대한 언급을 잠깐 하도록 하겠다. 비록 우리의 몸은 죽기 마련이지만, 우리의 육체적 죽음은 영구적이지 않다. 하나님께서 언젠가는 모든 죽은 사람의 몸을 부활시키실 것이다. 예수님은 이렇게 말씀하셨다.

이를 놀랍게 여기지 말라 무덤 속에 있는 자가 다 그의 음성을 들을 때가 오나니 선한 일을 행한 자는 생명의 부활로, 악한 일을 행한 자는 심판의 부활로 나오리라(요 5:28-29).

사도 요한은 계시록에서 의인의 몸이 부활한 뒤 적어도 천 년이 지난 후에야 불의한 자들의 몸이 부활할 것이라고 썼다.

예수를 증언함과 하나님의 말씀 때문에 목 베임을 당한 자들의 영혼들과 또 짐승과 그의 우상에게 경배하지 아니하고 그들의 이마와 손에 그의 표를 받지 아니한 자들이 살아서 그리스도와 더불어 천 년 동안 왕노릇 하니 그 나머지 죽은 자들은 그 천 년이 차기까지 살지 못하더라 이는 첫 번째 부활이라[1] 이 첫째 부활에 참여하는 자들은 복이 있고 거룩하도다…그들이 하나님과 그리스도의 제사장이 되어 천 년 동안 그리스도와 더불어 왕 노릇 하리라(계 20:4 중-6).

성경은 또한, 예수님이 다시 오셔서 교회를 데려가실 때, 모든 의인의 몸이 부활하고, 예수님과 함께 천국에서 내려온 그들의 과 결합할 것임을 우리에게 알려준다.

우리가 예수께서 죽으셨다가 다시 살아나심을 믿을진대 이처럼 예수 안에서 자는 자들도 하나님이 그와 함께 데리고 오시리라 우리가 주의 말씀으로 너희에게 이것을 말하노니 주께서 강림하실 때까지 우리 살아남아 있는 자도 자는 자보다 결코 앞서지 못하리라 주께서 호령과 천사장의 소리와 하나님의 나팔 소리로 친히 하늘로부터 강림하시리니 그리스도 안에서 죽은 자들이 먼저 일어나고 그 후에 우리 살아 남은 자들도 그들과 함께 구름 속으로 끌어 올려 공중에서 주를 영접하게 하시리니 그리하여 우리가 항상 주와 함께 있으리라(살전 4:14-17).

하나님께서 땅의 흙으로 최초의 사람을 지으셨으므로, 그분께서 모든 사람의 몸의 요소를 재결성하여 같은 물질로 구성된 새로운 몸을 만드시는 것은 전혀 문제가 되지 않는다.

우리 몸의 부활에 관해 바울은 이렇게 썼다.

죽은 자의 부활도 그와 같으니 썩을 것으로 심고 썩지 아니할 것으로 다시 살아나며 욕된 것으로 심고 영광스러운 것으로 다시 살아나며 약한 것으로 심고 강한 것으로 다시 살아나며 육의 몸으로 심고 신령한 몸으로 다시 살아나나니…형제들아 내가 이것을 말하노니 혈과 육은 하나님 나라를 이어 받을 수 없고 또한, 썩는 것은 썩지 아니하는 것을 유업으로 받지 못하느니라 보라 내가 너희에게 비밀을 말하노니 우리가 다 잠 잘 것이 아니요 마지막 나팔에 순식간에 홀연히 다 변화되리니 나팔 소리가 나매 죽은 자들이 썩지 아니할 것으로 다시 살아나고 우리도 변화되리라 이 썩을 것이 반드시 썩지 아니할 것을 입겠고 이 죽을 것이 죽지 아니함을 입으리로다(고전 15:42-44상, 50-53).

우리의 새로운 몸은 썩지 않고 죽지 않는 뛰어난 특성들을 갖고 있음을 유의하라. 새로운 몸은 결코 늙거나, 병 들거나, 죽지 않는다! 우리의 새로운 몸은 예수님께서 부활하신 후 받은 새로운 몸처럼 될 것이다.

그러나 우리의 시민권은 하늘에 있는지라 거기로부터 구원하는 자 곧 주 예수 그리스도를 기다리노니 그는 만물을 자기에게 복종하게 하실 수 있는 자의 역사로 우리의 낮은 몸을 자기 영광의 몸의 형체와 같이 변화게 하시리라(빌 3:20-21, 강조 추가).

사도 요한도 이 놀라운 사실에 대해 단언하고 있다.

사랑하는 자들아 우리가 지금은 하나님의 자녀라 장래에 어떻게 될지는 아직 나타나지 아니하였으나 그가 나타나시면 우리가 그와 같을 줄을 아는 것은 그의 참모습 그대로 볼 것이기 때문이니(요일 3:2, 강조 추가).

비록 우리의 생각으로 이것을 완전히 이해하기가 불가능하지만, 우리는 그것을 믿고 앞에 일어날 일에 대해 기뻐할 수 있다![2]

예수님께서 중생을 논하시다 (Jesus on the New Birth)

어느 한 번, 예수님은 니고데모란 유대인 지도자에게 인간의 영은 반드시 성령님에 의하여 거듭날 수 있음을 말씀하셨다.

예수께서 대답하여 이르시되 진실로 진실로 네게 이르노니 사람이 거듭나지 아니하면 하나님의 나라를 볼 수 없느니라 니고데모가 이르되 사람이 늙으면 어떻게 날 수 있사옵나이까 두 번째 모태에 들어갔다가 날 수 있사옵나이까 예수께서 대답하시되 진실로 진실로 네게 이르노니 사람이 물과 성령으로 나지 아니하면 하나님의 나라에 들어갈 수 없느니라 육으로 난 것은 육이요 영으로 난 것은 영이니 내가 네게 거듭나야 하겠다 하는 말을 놀랍게 여기지 말라(요 3:3-7).

사람이 하나님의 나라에 들어가기 위해서는 거듭나야 한다는 예수님의 말씀을 니고데모가 처음 들었을 때에, 그는 육체적인 중생에 대해 말씀하시는 줄로 알았다. 그러나 예수님은 영적인 거듭남을 말씀하셨음을 명확히 하셨다. 바로 사람의 영은 반드시 거듭나야 한다는 것이다.

우리에게 영적인 거듭남이 필요한 이유는 바로 우리의 영이 죄악에 물든 본성에 감염되었기 때문이다. 죄의 본성은 성경에서 종종 죽음으로 언급되어 있다. 이해를 돕기 위해, 우리는 죄의 본성을 영적 죽음으로 볼 것이다. 그러면 우리는 영적 죽음과 육체적 죽음(육체적인 몸이 기능을 멈출 때)을 구별할 수 있게 된다.

영적 죽음의 정의(Spiritual Death Defined)

바울은 에베소서 2:1-3에서 영적 죽음이 무슨 의미인지를 설명하였다.

그는 허물과 죄로 죽었던 너희를 살리셨도다 그 때에 너희는 그 가운데서 행하여 이 세상풍조를 따르고 공중의 권세 잡은 자를 따랐으니 곧 지금 불순종의 아들들 가운데서 역사하는 영이라 전에는 우리도 다 그 가운데서 우리 육체의 욕심을 따라 지내며 육체와 마음의 원하는 것을 하여 다른 이들과 같이 본질상 진노의 자녀이었더니(강조 추가).

바울은 분명히 육체적 죽음을 말하지 않았다. 왜냐하면, 그는 육체적으로 살아 있는 사람들에게 이 편지를 썼기 때문이다. 그리고 그는 그들이 “허물과 죄로 죽었었다”고 말했다. 그 죄가 바로 영적 죽음으로 통하는 문을 열었다(롬 5:12을 보라). 영적으로 죽어 있다는 것은 영에 죄의 본성이 있다는 의미이다. 바울이 그들을 “본질상 진노의 자녀”라고 한 점을 유의하라.

또한, 영적으로 죽어 있다는 것은 어떤 의미에서 영이 사탄의 본성을 지니고 있다는 의미이기도 하다. 바울은 “공중의 권세 잡은 자”의 영이 영적으로 죽은 자들 가운데 역사한다고 말했다. “공중의 권세 잡은 자”는 의심의 여지 없이 마귀이며(엡 6:12을 보라), 그 악의 영들은 모든 구원받지 못한 사람들 가운데 역사한다.

예수님은 거듭나지 못한 유대인에게 이렇게 말씀하셨다.

너희는 너희 아비 마귀에게서 났으니 너희 아비의 욕심대로 너희도 행하고자 하느니라 그는 처음부터 살인한 자요 진리가 그 속에 없으므로 진리에 서지 못하고 거짓을 말할 때마다 제 것으로 말하나니 이는 그가 거짓말쟁이요 거짓의 아비가 되었음이라(요 8:44).

영적인 관점에서 보았을 때, 거듭나지 않은 사람이 사탄의 본성을 가지고 있을 뿐 아니라 그들의 영적 아버지가 바로 사탄이다. 그들은 자연스럽게 마귀처럼 행동한다. 그들은 살인자들이며 거짓말쟁이들이다.

모든 구원받지 못한 사람들이 살인을 한 것은 아니지만, 그들은 살인자와 같은 증오를 품고 있으며, 살인의 대가를 치르지 않는다면 그들도 살인할 수 있다. 많은 나라에서 이루어지는 낙태의 합법화가 그 사실을 증명한다. 구원받지 못한 사람은 심지어 자신의 태아조차 살해할 수 있다.

이것이 바로 사람이 영적인 거듭납을 경험해야 하는 이유이다. 영적으로 거듭나면 죄의, 사탄의 본성은 그의 영에서 제거되며 하나님의 거룩한 본성으로 대체된다. 하나님의 성령님은 그의 영에 오셔서 그와 함께 거하신다. 그는 더는 “영적으로 죽은”자가 아니며, “영적으로 살아 있는”자로 거듭났다. 그의 영은 하나님에 대하여 더는 죽은 것이 아닌 산 것이 되었다. 그는 사탄의 영적 자녀 대신, 하나님의 영적 자녀가 되었다.

변화는 거듭남의 대체물이 아니다(Reformation is No Substitute for Regeneration)

구원받지 못한 사람들이 영적으로 죽어있기에, 그들이 자기변화를 어떻게 열심히 하든 상관없이 구원을 받지 못한다. 구원받지 못한 사람은 단지 외적인 행위변화가 아닌 새로운 본성을 필요로 한다. 당신이 돼지를 아무리 깨끗하게 목욕시키고, 향수를 뿌려주고, 목에 분홍색 리본을 달아준다 해도 돼지는 돼지일 뿐이다! 돼지의 본성은 여전히 변함이 없다. 그리고 당신은 얼마 지나지 않아 곧 더러운 냄새를 맡게 되며 돼지가 다시 진흙위에 누워있는 것을 보게 될 것이다.

이와 같은 사실은 거듭나지 않은 종교인에게서도 볼 수 있다. 그들은 겉으로는 좀 깨끗해 보일 수 있지만, 속은 여전히 더러운 모습 그대로이다. 예수님은 일부 종교적인 사람들에게 이렇게 말씀하신 적이 있다.

화 있을진저 외식하는 서기관들과 바리새인들이여 잔과 대접의 겉은 깨끗이 하되 그 안에는 탐욕과 방탕으로 가득하게 하는도다 눈 먼 바리새인이여 너는 먼저 안을 깨끗이 하라 그리하면 겉도 깨끗하리라 화 있을진저 외식하는 서기관들과 바리새인들이여 회칠한 무덤 같으니 겉으로는 아름답게 보이나 그 안에는 죽은 사람의 뼈와 모든 더러운 것이 가득하도다 이처럼 너희도 겉으로는 사람에게 옳게 보이되 안으로는 외식과 불법이 가득하도다(마 23:25-28).

예수님의 이 말씀은 종교적이지만 성령님에 의한 거듭남을 경험하지 못한 사람들에 대한 적절한 설명이다. 새롭게 거듭나면 겉사람뿐 아니라 속사람도 깨끗하게 해준다.

영이 거듭나면 혼은 어떻게 될까?(What Happens to the Soul When the Spirit is Reborn?)

사람의 영이 거듭나면, 그의 혼은 처음에는 본질적인 영향을 받지 않는다(그가 마음속으로 예수님을 따르겠다는 결정을 이미 내린 경우를 제외하고는). 그러나 하나님은 우리가 일단 그분의 자녀가 되면, 우리가 우리의 혼에 뭔가 의미 있는 일을 하기를 기대하신다. 하나님께서 우리에게 원하시는 대로 우리가 생각하기 위해서 우리의 혼(마음)은 하나님의 말씀으로 새롭게 함을 받아야 한다. 우리가 마음을 새롭게 함으로 말미암아 우리의 삶 속에 지속적인 외적인 변화가 일어나며 우리는 점진적으로 예수님을 닮아가게 된다.

너희는 이 세대를 본받지 말고 오직 마음을 새롭게 함으로 변화를 받아 하나님의 선 하시고 온전하신 뜻이 무엇인지 분별하도록 하라(롬 12:2, 강조 추가).

야고보도 신자의 삶 속에 일어나게 되는 똑같은 과정을 썼다.

너희 영혼을 능히 구원할 바 마음에 심어진 말씀을 온유함으로 받으라(약 1:21하).

야고보가 영이 이미 거듭난 그리스도인들에게 썼음을 유의하라. 그들의 혼도 구원을 필요로 하며, 그것은 오직 그들이 “마음에 심어진 말씀”을 온유함으로 받을 때에만 일어날 수 있다. 이것이 바로 새 신자에게 하나님의 말씀을 반드시 가르쳐야 하는 이유이다.

남아 있는 옛 본성(The Residue of the Old Nature)

새롭게 태어난 후에, 그리스도인들은 그들이 두 본성을 가진 사람임을 발견하게 되는데, 곧 바울이 말한 “성령과 육체”사이의 전쟁을 경험하게 된다.

육체의 소욕은 성령을 거스르고 성령은 육체를 거스르나니 이 둘이 서로 대적함으로 너희가 원하는 것을 하지 못하게 하려 함이라(갈 5:17).

바울이 “육체”라고 부른 것은 바로 옛 죄의 본성을 말한다. 우리안에 있는 이 두 가지 본성은 부동한 소욕을 산생하며, 각각 다른 행동과 생활방식을 낳게 된다. “육체의 일”과 “성령의 열매”에 대한 바울의 대조적인 비유를 유의하라.

육체의 일은 분명하니 곧 음행과 더러운 것과 호색과 우상 숭배와 주술과 원수 맺는 것과 분쟁과 시기와 분냄과 당 짓는 것과 분열함과 이단과 투기와 술 취함과 방탕함과 또 그와 같은 것들이라 전에 너희에게 경계한 것 같이 경계하노니 이런 일을 하는 자들은 하나님의 나라를 유업으로 받지 못할 것이요 오직 성령의 열매는 사랑과 희락과 화평과 오래 참음과 자비와 양선과 충성과 온유와 절제니 이같은 것을 금지할 법이 없느니라(갈 5:19-23).

분명한 것은, 그리스도인들은 육체의 소욕을 따를 수 없다는 것이다. 그렇지 않으면 바울은 그들이 육체의 일을 행하면 하나님의 나라를 유업으로 받지 못한다고 경고하지 않았을 것이다. 로마서에서도, 바울은 모든 그리스도인이 가지고 있는 두 본성에 대해 썼으며, 육신대로 살면 똑같은 결과를 가져온다고 경고하였다.

또 그리스도께서 너희 안에 계시면 몸은 죄로 말미암아 죽은 것이나 영은 의로 말미암아 살아 있는 것이라…그러므로 형제들아 우리가 빚진 자로되 육신에게 져서 육신대로 살 것이 아니니라 너희가 육신대로 살면 반드시 죽을 것이로되 영으로써 몸의 행실을 죽이면 살리니 무릇 하나님의 영으로 인도함을 받는 사람은 곧 하나님의 아들이라(롬 8:10, 12-14, 강조 추가).

이것은 분명히 그리스도인에 대한 경고이다. 육신대로 살면(이것은 상습적인 행위를 나타낸다) 죽음의 결과를 낳게 된다. 바울은 영적 죽음에 대해 경고했을 것이다. 왜냐하면, 모든 사람은 결국 육체적으로 죽기 마련이며, “영으로써 몸의 행실을 죽인” 그리스도인들도 육체적인 죽음을 피할 수 없기 때문이다.

그리스도인은 일시적으로 바울이 언급한 죄 중의 하나에 빠질 수 있다. 그러나 신자는 죄를 지었을 때에 죄책감을 느끼며 회개하기를 원할 것이다. 누구든지 자신의 죄를 자백하고 하나님의 용서를 구하는 자는 당연히 깨끗하게 될 것이다(요일 1:9을 보라).

그리스도인이 죄를 지었다고 해서 그와 하나님사이의 관계가 파괴된 것이 아니다. 그것은 다만 그와 하나님사이의 교제를 파괴한 것이다. 그는 여전히 하나님의 자녀이나 불순종하는 자녀이다. 만일 신자가 자신의 죄를 자백하지 않는다면, 그는 주님의 징계를 받게 될 처지에 놓이게 된다.

전쟁(The War)

만일 당신이 잘못된 일임을 분명히 알면서도 그 일을 하기를 원한다면, 당신은 “육체의 소욕”을 경험하고 있는 것이다. 또한, 당신은 육신의 유혹을 받아 잘못을 저지르려고 할 때, 당신안에 그 유혹에 저항하는 무언가가 있음을 발견했음이 틀림없다. 그것이 바로 “성령의 소욕”이다. 그리고 당신이 유혹을 받을 때 내면으로부터 오는 정죄감을 느꼈다면, 당신은 당신의 영의 음성을 들은 것이며 우리는 그것을 “양심”이라고 부른다.

하나님은 우리가 육체의 소욕의 유혹을 받아 잘못을 저지를 수 있다는 것을 잘 아신다. 그러나 그것은 우리가 육체의 소욕에 굴복하는 것을 정당화할 수 있는 변명이 될 수 없다. 하나님은 여전히 우리가 순종과 거룩함으로 행동하고 육체의 본성을 극복하기를 바라신다.

내가 이르노니 너희는 성령을 따라 행하라 그리하면 육체의 욕심을 이루지 아니하리라(갈 5:16).

육체의 소욕을 극복하기 위한 마법의 공식 같은 것은 없다. 바울은 그저 우리가 “성령을 따라 행하면 육체의 욕심을 이루지 아니할 것이라”고만 말했다. 이 부분에 대해서 어떤 그리스도인도 다른 그리스도인에 비해 우세가 없다. 성령님을 따라 행하는 것은 우리 각자가 반드시 내려야 할 결정이며, 주님에 대한 우리의 헌신 정도는 우리가 육체의 소욕을 따르지 않는 정도에 의해 측정될 수 있다.

바울은 이와 비슷한 내용을 썼다.

그리스도 예수의 사람은 육체와 함께 그 정욕과 탐심을 십자가에 못 박았느니라(갈 5:24).

바울은 그리스도께 속한 사람은 육체를 십자가에 못 박았다고 말한다. 그것은 우리가 회개하고 주 예수 그리스도를 믿었을 때 발생하였다. 우리는 죄의 본성을 십자가에 못 박고, 하나님께 순종하고 죄를 거부하기로 결정하였다. 그래서 지금은 육체를 십자가에 못 박는 문제가 아니라 육체가 십자가에 못 박혀 있도록 유지하는 문제이다.

육체가 십자가에 못 박혀 있도록 유지하기가 쉽지는 않지만 가능하다. 만일 우리가 속사람의 인도를 따라 행하고 육체의 충동에 굴복하지 않는다면, 우리는 그리스도의 생명을 나타내게 되며 그분 앞에서 거룩한 삶을 살게 될 것이다.

우리의 재창조된 영의 본성(The Nature of our Recreated Spirits)

우리의 재창조된 영의 본성을 가장 잘 표현한 단어가 있는데 그 단어가 바로 그리스도시다. 예수님과 같은 본성을 가진 성령님을 통해, 사실 예수님의 본성은 우리안에 거하신다. 바울은 “이제는 내가 사는 것이 아니요 오직 내 안에 그리스도께서 사시는 것이라”(갈 2:20)고 말했다.

우리가 그분의 능력과 본성을 가지고 있기 때문에, 우리는 그리스도처럼 살 수 있는 놀라운 가능성이 있다. 우리는 실제로 더 많은 사랑, 인내, 또는 자제력을 필요로 하지 않는다. 우리안에는 가장 많은 사랑과 인내와 자제력을 가지신 분이 살아계신다! 우리가 해야 할 모든 것은 다만 그분께서 우리를 통해 사시게 하는 것뿐이다.

그러나 우리는 모두 예수님의 본성과 맞서 싸우며, 예수님의 본성이 우리를 통해 드러나지 못하도록 방애하고 있는 하나의 큰 적수를 가지고 있는데 그것이 바로 우리의 육체이다. 우리가 반드시 육체를 십자가에 못 박아야 한다고 바울이 말할 만도 하다. 육체를 다루는 것은 우리의 책임이며, 하나님께 그것에 대해 뭔가를 해달라고 간구하는 것은 시간 낭비이다. 바울도 역시 그의 육체적 본성 때문에 어려움을 겪었으나, 그는 자신이 책임지고 극복하였다.

내가 내 몸을 쳐 복종하게 함은 내가 남에게 전파한 후에 자신이 도리어 버림을 당할까 두려워함이로다(고전 9:27).

당신도 주님 앞에 거룩한 모습으로 나아가려면 역시 당신의 몸을 영의 노예로 삼아야만 한다. 당신은 할 수 있다!

 


[1]요한이 이것이 “첫째 부활”이라는 말함으로써 우리로 하여금 이 부활 전에 다른 대규모의 부활이 없었음을 믿게 한다. 그것은 예수님이 재림하실 때 세계적인 환란의 끝에 일어나기 때문에, 환란전 휴거와 모순된다. 왜냐하면 우리가 아는 바와 같이 데살로니가 전서 4:13-17의 기록에 따라 예수님이 강림하셔서 교회가 휴거할 때 대량의 부활이 있을 것이기 때문이다. 우리는 이것에 대하여 휴거와 마지막 때에 관한 장에서 더 자세하게 다룰 것이다.

[2]부활의 주제에 대한 자세한 연구를 위해 단 12:1-2; 요 11:23-26; 행 24:14-15; 고전 15:1-57을 보라.

Chapter 10

 

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र जब मानिसहरूले पश्चाताप गर्छन र प्रभु येशू ख्रीष्टमा विश्वास गर्छन तब तिनीहरू ”नयाँ गरी जन्मन्छन” । नयाँ गरी जन्मनु भनेको के हो ७तिस त्यही कुरा यस अध्यायमा उल्लेख गरिएको छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र नयाँ गरी जन्मनुको अर्थ के हो भनेर बुझ्नको निम्ति सबैभन्दा पहिला हामीले मानव जीवनको प्रकृति कस्तो छ भनेर बुझ्नु आवश्यक छ । हामीहरू शारीरिक मात्रै होइनौं, तर आत्मिक पनि हौं भनेर धर्मशास्त्रले हामीलाई भन्दछ । उदाहरणको लागि पावलले लेखेका छन , “शान्तिका परमेश्वर आफैले सम्पूर्ण रूपले तिमीहरूलाई चोखो तुल्याउन र तिमीहरूका समस्त आत्मा, प्राण र शरीर हाम्रा प्रभु येशू ख्रीष्टको आगमनसम्म निष्कलंक रहुन (१ थिस्सलोनिकी ५ ः २३) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र पावलले देखाए भैmँ हामीहरू आत्मा, प्राण र शरीर तीनवटा भागहरू मिलेर बनिएका छौं भनी बिचार गर्न सक्छौं । धर्मशास्त्रले ती तीनवटा भागहरूलाई स्पष्ट रूपमा परिभाषित गर्दैन, त्यसैले हामी आफैले वचनहरू बुझेर तिनीहरूको बीचको भिन्नतालाई छुटयाउन प्रयत्न गर्दछौं । हामी प्राय ः गरेर हाम्रो शरीर शारीरिक हो भनी निष्कर्ष निकाल्द छौं मासु , हाड र त्यस्तै अरुहरू । हाम्रो प्राण हाम्रो बौद्धिकता र भावना भएको चीज हो— हाम्रो मन । हाम्रो आत्मा आीत्मक छ भन्ने स्पष्ट हुन्छ, अर्थात प्रेरित पत्रुसले यसरी ब्याख्या गर्छन “हृदयको भित्री ब्यक्ति” (१ पत्रुस ३ ः ४) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र शारीरिक आँखाको लागि आत्मा अदृश्य भएकोले नयाँ गरी नजन्मिएका मानिसहरूले यसको अस्तित्वलाई विश्वास गर्दैन । जे भए तापनि, हामीहरू सबैजना आत्मिक प्राणीहरू हौं भनेर बाइबलले अति स्पष्ट पारेको छ । जब मानिस र्मदछ, उसको शरीरले काम गर्न छाडेको मात्रै हो, त्यो बेला उसको आत्मा र प्राणले सँधै झैं काम गरिरहेको नै हुन्छ भनेर धर्मशास्त्रले हामीलाई भन्दछ । मृत्यु भएको बेला तिनीहरूले शरीरलाई (एकलो पारेर) परमेश्वरको सामु न्यायमा खडा हुनको लागि छोडेर जान्छन (हिब्रू ९ः २७बmउस) । न्याय (पछि, तिनीहरू कित स्वर्ग जान्छन , कि नरक जान्छन । अन्ततोगत्व, हरेक व्यक्तिको आत्मा र प्राण शरीरको पुनरुत्थानमा फेरि आ—आफ्नै शरीरमा फर्किएर आइ एक हुन्छन ।

The human spirit more defined

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रमानव आत्मालाई बढी परिभाषित गरिएको छ

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र १ पत्रुस ३ः ४ मा पत्रुसले आत्मालाई ”भित्री व्यक्ति” ९ज्ष्ममभल उभचकयल० भनेर सम्बोधन गरेको छ र आत्मा चाँहि व्यक्ति हो भनी औँल्याएको छ । पावलले पनि आत्मालाई ”भित्री मानिस” ९क्ष्ललभच mबल० हो भन्दै उसको विश्वासलाई औँल्याएको छ अनि मानव आत्मा चाँहि विचार वा शक्ति मात्र होइन तर व्यक्ति पनि हो भन्ने देखाउँदै उल्लेख गरेका छन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र”यसकारण हामी हरेस खाँदैनौं, तर हाम्रो बाहिरी मनुष्यत्व नाश हुँदै गए तापनि हाम्रो भित्री मनुष्यत्व चाँहि दिन—दिनै नयाँ हुँदै जान्छ” (२ को० ४ः १६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”बाहिरी मानिसले” स्पष्ट रूपमा शारीरिक शरीरको बारेमा बर्णन गर्दछ भने ”भित्री मानिसले” आत्मालाई परिभाषित गरेको छ । शरीर हुँदा आत्मा चाँहि दैनिक रूपमा नविकरण हुन्छ । पावलले शरीर र आत्मालाई मानिसको रूपमा उल्लेख गरेको कुरालाई फेरि पनि विचार गर्नुहोस । त्यसैले जब तपाईं आफ्नो आत्मालाई कल्पना गर्नु हुन्छ, तब आत्मिक बादलको कल्पना नगर्नुहोस । बरु तपाईं जस्तै देखिने रूपमा भएको एउटा व्यक्तिको रूपमा कल्पना गर्नु राम्रो हुन्छ । जे भए तापनि, यदि तपाईंको शरीर बुढो छ भने, तपाईंको आत्मा बुढो छ भनेर नसोँच्नुहोस । तपाईंको पछिल्लो जीवन कस्तो थियो भनेर कल्पना गर्नुहोस । किनभने तपाईको आत्मा कहिले पनि बुढो भएको हुँदैन ! यो त दिन—प्रतिदिन नयाँ हुँदै गइरहेको हुन्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र तपाईंको आत्मा, तपाईंको जीवनको एउटा भाग हो जो नयाँ गरी जन्मिएको छ (यदि तपाईंले प्रभु येशूमा विश्वास गर्नु भएको छ भने) । तपाईंको आत्मा परमेश्वरको आत्मासँग सहभागी भएको हुन्छ (हेर्नुहोस १ को० ६ः १७बmउस), र उहाँ त्यही व्यक्ति हुनु हुन्छ जसले तपाईंलाई येशूलाई पछयाउनको निम्ति अगुवाई गर्नु हुन्छ (रोमी १०ः १४) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र परमेश्वर आत्मा पनि हुनु हुन्छ (यूहन्ना $M@$_, र त्यसै गरी स्वर्गदूतहरू र दुष्टात्माहरू पनि आत्मा हुन भनी बाइबलले सिकाउँछ । तिनीहरू सबैको रूप हुन्छ र तिनीहरू सबै आत्मिक क्षेत्रमा अस्तित्वमा रहन्छन । जे भए तापनि आत्मिक क्षेत्रले हाम्रा शारीरिक इन्दि«यहरूलाई अनुभव गर्न सत्तैmनन । हाम्रा शारीरिक इन्दि«यहरूले आत्मिक संसारसँग सम्पर्क गर्ने प्रयत्न गर्नु भनेको हाम्रा हातहरूले रेडियोको तरङ्गहरूलाई अनुभव गर्न कोसिस गरे जस्तै हो भनेर तुलना गर्न सकिन्छ । हाम्रा शरीरले कोठाभित्र घुमिरहेको रेडियोका तरङ्गहरूलाई महसुस गरेको हुन्छ भनी अनुभव गर्न सत्तैmनौं, तर त्यहाँ रेडियोका तरङ्गहरूको उपस्थिति छैन भनेर त्यस कुराले प्रमाणित गर्दैन । रेडियोको आवर्तनको क्रम ९ँचभत्रगभलअष्भक० हरूलाई बजाउने एउटा तरिका चाँहि रेडियो खोल्नु हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र यस्तै कुरा आत्मिक क्षेत्रमा पनि लागु हुन्छ । आत्मिक क्षेत्रले शारीरिक इन्दि«यहरूलाई अनुभव नगर्ने भएकोले त्यसले यसको अस्तित्वलाई अप्रमाणित गर्दैन । यसको अस्तित्व छ र मानिसहरूले यसलाई महसुस गरे तापनि वा महसुस नगरे तापनि तिनीहरू आत्मिक क्षेत्रका भागहरू हुन । किनभने तिनीहरू आत्मिक कुराहरू हुन । तिनीहरू कि त शैतानसित सम्बन्धित हुन्छन (यदि तिनीहरूले पश्चाताप गरेको छैन भने) कि आत्मिक रूपमा परमेश्वरसँग सम्बन्धित हुन्छन (यदि तिनीहरूले नयाँ गरी जन्मिएका छन भने) । केही आत्मिकी मानिसहरूले तिनीहरूका आत्माद्धारा आत्मिक संसारसँग कसरी सम्बन्धित हुन भनेर सिकेका हुन्छन , तर तिनीहरूले शैतानको शासनको क्षेत्रमा सम्पर्क गरिरहेका हुन्छन — अन्धकारको राज्यसँग ।

Eternal bodies

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रअनन्तका शरीरहरू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र यस विषयमा छलफल गर्दा म हाम्रो शरीरको बारेमा चर्चा गर्नको निम्ति केही समय लिन चाहन्छु । अन्तमा तिनीहरू मरे तापनि हाम्रो शारीरिक मृत्यु स्थायी हुने छैन । त्यो दिन आउँदैछ, जब परमेश्वर आपैmले हरेक मृत मानव शरीरहरूलाई बिँउताउनु हुनेछ । प्रभु येशूले भन्नु भयो ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र”यसमा अचम्भ नमान ; किनभने समय आइरहेछ, जब चिहानमा हुनेहरू सबैले उसको स्वर सुन्नेछन , र बाहिर निस्कि आउनेछन ; सुकर्म गर्नेहरू जीवनको पुनरुत्थानको निम्ति र कुकर्म गर्नेहरू चाँहि न्यायको पुनरुत्थानको निम्ति (यूहन्ना ५ः २८,२९) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र प्रेरित यूहन्नाले प्रकाशको पुस्तकमा अधर्मीहरूको शरीर चाँहि धार्मिक मानिसहरूको शरीरको पुनरुत्थान भएको एक हजार वर्षपछि मात्र पुनरुत्थान हुनेछ भनी उल्लेख गरेका छन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”तिनीहरू (महासङ्कष्टको समयमा शहीद भएका सन्तहरू) फेरि जीवित भए र तिनीहरूले ख्रीष्टसँग एक हजार वर्षसम्म राज्य गरे । अरु मरेकाहरू चाँहि ती एक हजार नबितुन्जेलसम्म जीवित भएनन । यो पहिलो पुनरुत्थान हो ।?ब ष्म.ू)ातलचभाज्ञू कतथभि.ूmकय(ाययतलयतभ(ष्मस् ातलज्ञसू जचभा.ू३)ातलज्ञू लबmभ.ू)ातलचभाज्ञूश्र५०?रबश्र पहिलो पुनरुत्थानमा सहभागी हुनेहरू धन्य र पवित्र हुन ……………….. तिनीहरू परमेश्वर र ख्रीष्टका पुजाहारी भएर उहाँसँग एक हजार बर्षसम्म राज्य गर्नेछन” (प्रकाश २०ः ४ख—५) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र बाइबलले हामीलाई यो सूचना पनि दिएको छ, कि जब येशू मण्डलीलाई उठाइ लैजानको निम्ति आउनु हुनेछ तब सबै धर्मीजनहरूको शरीरको पुनरुत्थान हुनेछ र तिनीहरू आफ्नो आत्मासँग—सँगै रहनको निम्ति सामेल हुनेछन । जसै ती आत्माहरू स्वर्गबाट प्रभु येशूसँग यस पृथ्वीको वातावरणमा फेरि फर्की आउनेछन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”किनकि हामी विश्वास गर्छौं, कि प्रभु येशू मर्नु भयो र फेरि जिइउठनु भयो र त्यसरी नै परमेश्वरले उहाँमा सुतिगएकाहरूलाई (आत्माको रूपमा) येशूद्धारा ल्याउनु हुनेछ । यसैकारण, हामी तिमीहरूलाई प्रभुको वचनद्धारा घोषणा गर्छौं, कि हामी जो जीवित छौं र प्रभुको आगमनसम्म बाँचिरहने छौं सुतिगएकाहरूलाई कुनै किसिमले पनि उछिन्ने छैनौं । किनकि प्रभु स्वयं हुकुमको गर्जनसित ……………….. ओर्लनु हुनेछ र ख्रीष्टमा मरेकाहरू चाँहि (तिनीहरूका शरीरहरू) पहिले बौरी उठनेछन । अनि हामी बाँचिरहेका र छोडिएकाहरू प्रभुलाई आकाशमा भेटन तिनीहरूका साथसाथै बादलमा उठाई लगिनेछौं र यसरी हामी सँधै प्रभुसँग रहनेछौं (१ थिस्सलोनिकी ४ः १४—१७बmउस) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र परमेश्वरले मौलिक रूपमा मानिसलाई भूमिको माटोबाट बनाउनु भयो र उहाँको लागि हरेक व्यक्तिको शरीरबाट तत्व निकालेर त्यही सामाग्रीबाटै नयाँ व्यक्तिको शरीर फेरि पनि बनाउन कुनै समस्या हुने छैन । हाम्रो शरीरको पुनरुत्थानको सम्बन्धमा पावलले यसरी लेखेका छन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”मृतकहरूको पुनरुत्थान पनि त्यस्तै हो । जुन शरीर बिनाशमा गाडिन्छ, त्यो अविनाशमा जीवित हुन्छ ; अनादरमा त्यो गाडिन्छ, महिमामा त्यो जीवित हुन्छ, दुर्बलतामा त्यो गाडिन्छ, शक्तिमा त्यो जीवित हुन्छ ; प्राकृतिक शरीरमा त्यो गाडिन्छ, आत्मिक शरीरमा त्यो जीवित हुन्छ ………. अब भाइ हो, म तिमीहरूलाई यो भन्दछु , मासु र रगत परमेश्वरको राज्यको हकदार हुन सत्तैmन, न त बिनाश अविनाशको हकदार हुन सक्छ । हेर, म तिमीहरूलाई एउटा रहस्य भन्दछु ; हामी सबै सुत्दैनौं (मर्दैनौं), तर हामी सबैको परिवतर्न हुनेछ, एकै क्षणमा आँखाको एक निमेषमा, तुरहीको आखिरी आवाजमा ; किनभने तुरही बज्नेछ र मृतकहरू अविनाशी भएर जीवित हुनेछन अनि हाम्रो चाँहि परिवर्तन हुनेछ । किनकि यस विनाशी स्वभावले अविनाशी र यस मरणशील शरीरले अमरत्व धारण गर्नु पर्छ” (१ को० १५ः $@—$$s, ५०—५३) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र हाम्रो शरीरको बिशिष्ट गुण चाँहि तिनीहरू अविनाशी र अमर हुनेछ भनेर उल्लेख गरिएको कुरालाई विचार गर्नुहोस । तिनीहरू कहिले बुढो हुँदैनन , बिरामी हुँदैनन वा मर्दैनन ! हाम्रो नयाँ शरीर येशूले पुनरुत्थान भइसकेपछि प्राप्त गर्नु भएको नयाँ शरीर जस्तै हुनेछ ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”किनकि हाम्रो नागरीकता स्वर्गमा छ, त्यहाँबाट आउनु हुने मुक्तिदाता अर्थात प्रभु येशू ख्रीष्टको प्रतिक्षा हामी गर्दछौं ; उहाँले जुन शक्तिदारा सबै कुरालाई उहाँको अधीनतामा ल्याउन सक्नु हुन्छ, हाम्रा हीन शरीरलाई आफ्नै महिमाको शरीर जस्तै हुनलाई परिवर्तन गरी दिनुहुनेछ” (फिलिप्पी ३ः २०,२१) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र यो अचम्भको सत्यतालाई प्रेरित यूहन्नाले पनि निश्चयतापूर्वक यसरी भनेका छन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र”प्रिय हो अहिले हामी परमेश्वरका सन्तान हौं र हामी के हौंला सो अहिलेसम्म प्रकट भएको छैन, हामी यति जान्दछौं, कि जब उहाँ प्रकट हुनु हुन्छ तब हामी उहाँ जस्तै हुनेछौं, किनकि उहाँ जस्तो हुनु हुन्छ, हामी उहाँलाई त्यस्तै देख्नेछौं” १ यूहन्ना #M@_ .

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र हाम्रो मनले पूर्ण रूपमा बुझ्न असम्भव भए तापनि हामी यस कुरालाई विश्वास गर्न सक्छौं र अगाडि हुन आउने कुराप्रति आनन्दित हुनसक्छौं !%!

Jesus on the new birth

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रनयाँ जन्ममा प्रभु येशू

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र येशूले एकपल्ट निकोदेमस नाम गरेको एकजना यहूदी अगुवालाई पवित्र आत्माको कार्यद्धारा मानव आत्माको पुनर्जन्मको आवश्यकताको बारेमा बताउनु भयो ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”येशूले तिन (निकोदेमस) लाई जवाफ दिनु भयो, ‘साँच्चै म तिमीलाई भन्दछु , कोही नयाँ गरी जन्मेन भने, उसले परमेश्वरको राज्य देख्न सत्तैmन ।‘ निकोदेमसले उहाँलाई भने, ‘मानिस बुढो भएपछि कसरी जन्मन सक्छ र ७तिस के त्यो आफ्नी आमाको कोखमा दोस्रोचोटि पसेर जन्मन सक्छ र ७तिस‘ येशूले जवाफ दिनुभयो, ‘साँच्चै म तिमीलाई भन्दछु कोही पानी र आत्माद्धारा जन्मेन भने परमेश्वरको राज्यमा पस्न सत्तैmन । शरीरबाट जन्मेको शरीर हो, पवित्र आत्माबाट जन्मेको आत्मा हो । मैले तिमीलाई नयाँ गरी जन्मनु पर्छ भन्दा अचम्भ नमान” (यूहन्ना ३ः३—७बmउस)

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र निकोदेमसले सुरुमा येशूले शारीरिक पुनर्जन्मको बारेमा कुरा गरिरहनुभएको छ भनेर सोँचेका थिए । तर उहाँले स्वर्गको राज्यमा प्रवेश गर्नको लागि हरेकले पनि नयाँ गरी जन्मनु पर्छ भनेर भन्नु भएको थियो । जे भए तापनि येशूले आत्मिक पुनर्जन्मको बारेमा भनिरहनुभएको थियो भनी यस कुरालाई स्पष्ट गरी दिनु भयो । त्यसको मतलब व्यक्तिको आत्माको पुनर्जन्म भएको हुनै पर्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र आत्मिक पुनर्जन्म पाउन हामीलाई आवश्यक छ भन्ने कुराको कारण चाँहि हाम्रो आत्माहरू दुष्ट र पापी स्वभावले ग्रस्त भएकोले गर्दा हो । त्यो पापमय स्वभावलाई बाइबलमा मृत्यु भनेर प्रायः भनिएको छ । बुझ्नको लागि हामीले त्यो दुष्ट स्वभावलाई आत्मिक मृत्यु भनेर भन्दछौं जसले गर्दा यो शारीरिक मृत्युलाई हामी छुटयाउन सक्दछौं (जुन चाँहि जब शारीरिक शरीरले काम गर्न छाडदछ) ।

Spiritual Death defined

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआत्मिक मृत्युको परिभाषा?रकउबलश्र?रजद्दश्र
?कउबल कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रआत्मिक मृत्युको अर्थ के हो भनेर पावलले एफिसी २ः १—३ मा बर्णन गरेका छन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”अनि तिमीहरू आफ्ना अपराध र पापहरूद्धारा मरेको बेलामा उहाँले तिमीहरूलाई जीवित पार्नु भयो, यिनैमा यस संसारको रीतिअनुसार र आकाशको शक्तिको मालिकअनुसार अनाज्ञाकारीताका सन्तानमा अहिले काम गर्ने आत्माअनुसार तिमीहरू अगि एकपल्ट चल्दै थियौ । तिनीहरूमध्ये हामी सबै पनि शरीर र मनका इच्छा पूरा गरेर आफ्नो पाप—स्वभावका लालसामा अगि जिउँथ्यौं र बाँकी मानिसहरू जस्तै हामी स्वभावैले क्रोधका सन्तान थियौं” ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र पावलले शारीरिक मृत्युको बारेमा कुरा गरिरहेका छैनन भनेर स्पष्ट हुन्छ, किनभने उनले शारीरिक रूपमा जीवित मानिसहरूलाई नै लेखिरहेका थिए । तर पनि उनले तिनीहरू ”एकैपल्ट तिनीहरूका पाप र अपराधहरूमा मरेका थिए” भनी भनेका छन । यो त्यो पाप हो जसले आत्मिक रूपमा मर्नुको अर्थ तपाईंको आत्मामा पापमय स्वभावलाई धारण गर्नु हो । तिनीहरू ”स्वभावैले क्रोधका सन्तानहरू” भएका थिए भनी पावलले भनेको कुरालाई याद गर्नुहोस ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र यसको अतिरिक्त, आत्मिक रूपमा मर्नुको अर्थ केही अर्थमा तपाईंको आत्मामा शैतानको स्वभावलाई धारण गर्नु हो । आत्मिक रूपमा मरेकाहरू तिनीहरूमा अहिले काम गरिरहेको ”आकाशको शक्तिको मालिक” को आत्मा भएकाहरू हुन भनी पावलले भनेका छन । ”आकाशको शक्तिको मालिक” शैतान हो भनेर कुनै शंका छैन (एफिसी ६ः १२) र त्यसको आत्माले उद्धार नपाएका सबै मानिसहरूमा काम गरिरहेको छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र येशूले पुनर्जन्म नपाएकाहरूलाई भन्नु भयो, ”तिमीहरू आफ्ना पिता शैतानका हौ र तिमीहरूको पिताको इच्छा पूरा गर्ने तिमीहरूको संकल्प छ । त्यो त सुरुदेखि नै हत्यारा थियो र सत्यसँग त्यसलाई केही वास्ता छैन । किनभने त्यसमा केही बोल्दछ, किनभने त्यो भूmटो हो र भूmटको पिता हो” (यूहन्ना ८ः ४४) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र आत्मिक स्तरको तहबाट हेर्नु हो भने, नयाँ गरी नजन्मिएकाहरूमा शैतानको स्वभाव मात्र हुँदैन तर शैतान पनि तिनीहरूको आत्मिक पितासमेत बन्दछ । तिनीहरूले वास्तवमा शैतानको भैmँ काम गर्दछन । तिनीहरू भूmट र हत्यारा हुन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र सबै उद्धार नपाएका मानिसहरूले हत्या गर्दैनन , तर तिनीहरू हत्याराकै रूपमा घृणित हुन्छन र तिनीहरूले यदि हत्या गर्नु नै प¥यो भने पनि हत्या गर्दछन । धेरै देशहरूमा गर्भपतन गर्न पाउने कानुनी मान्यताले पनि यस तथ्यलाई प्रमाणित गर्दछ । उद्धार नपाएका मानिसहरूले तिनीहरूको आफ्नै नजन्मिएका बालकहरूको समेत हत्या गर्दछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र त्यसैकारण मानिसले आत्मिक पुनर्जन्मको अनुभव गर्नुपर्दछ । जब उसले यो अनुभव गर्दछ तब उसको आत्माबाट पापमय शैतानिक स्वभाव हटेर जान्छ र त्यहाँ परमेश्वरको पवित्र स्वभाव आएर बस्दछ । परमेश्वरको पवित्र आत्मा उसको आत्मामा आएर बास गर्नु हुन्छ । त्यसपछि उ अब ”आत्मिक रूपमा मरेको” हुँदैन, तर ”आत्मिक रूपमा जीवित” पारिएको हुन्छ । उसको आत्मा मरेको हुँदैन तर परमेश्वरको निम्ति त्यो जीवित भएको हुन्छ । शैतानको आत्मिक सन्तान हुनुको अलावा अब उ परमेश्वरको आत्मिक सन्तान हुन्छ ।

Reformation is no Substitute for Regenaration

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपुनर्जन्मको निम्ति सुधार कार्य प्रतिस्थापन होइन?रकउबलश्र?रजद्दश्र
?कउबल कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र उद्धार नपाएका मानिसहरू आत्मिक रूपले मरेका हुने भएकोले तिनीहरू आपैm सुधार भएर तिनीहरूले जतिसुकै कठीन परि७नतसमसाथ कोसिस गरे तापनि उद्धार पाउन सत्तैmनन । उद्धार नपाएका मानिसहरूलाई नयाँ स्वभावको आवश्यकता हुन्छ, तर बाहिरी नयाँ कार्यको होइन । तपाईले एउटा सुङ्गुरलाई ल्याएर राम्रोसँग नुहाइदिएर सफा बनाई त्यसमा केही सुगन्धित मसला लगाएर त्यसको घाँटीमा सुन्तले रङ्गको पेटी बाँधिदिनु भए तापनि त्यसको स्वभाव पहिले कै जस्तो भइ हाल्छ र फेरि त्यो दौडेर हिलोमा नै गई हाल्छ र हिलोमा लडी बढी गरेर फोहोर भई हाल्छ ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र नयाँ गरी नजन्मिएका केही धार्मिक मानिसहरूको बारेमा पनि यही कुरा लागु हुन्छ । तिनीहरू धेरै रूपमा बाहिरीपट्टि मात्रै सफा हुनसक्छन तर तिनीहरूको भित्रपट्टि चाँहि पहिलेको जस्तै फोहोरी दुर्घन्धित कुरा हुन्छ । प्रभु येशूले उहाँको समयमा यस्तै प्रकारका केही अतिनै धार्मिक मानिसहरूलाई यसरी भन्नु भयो ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”धिक्कार तिमीहरूलाई, शास्त्री र फरिसी हो, पाखण्डीहरू ! किनभने तिमीहरू कचौरा र थालको बाहिरीपट्टि माझ्दछौ, तर भित्रपट्टि भने, ती लोभ र असंयमले भरिएका हुन्छन । अन्धा फरिसी हो, पहिले कचौरा र थालको भित्रपट्टि सफा पार, तिनको बाहिरीपट्टि पनि सफा होस । धिक्कार तिमीहरूलाई, शास्त्री र फरिसी हो, पाखण्डीहरू ! किनकि तिमीहरू चुन लगाइराखेको चिहानहरू जस्ता छौ, जो बाहिरपट्टि सुन्दर देखा पर्दछन , तर भित्रपट्टि भने मरेका मान्छेहरूका हाडहरू र सबै अुशुद्धताले भरिएका हुन्छन । यसरी नै तिमीहरू पनि बाहिर भने मानिसहरूका सामुन्ने धर्मी देखा पर्दछौ, तर भित्र भने, कपट र दुष्टताले भरिएका छौ” (मत्ती २३ः २५—२८) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रधार्मिक देखाउन खोज्ने सबै मानिसको लागि प्रभु येशूका वचनहरू उपयोगी छन , तर ती व्यक्तिहरूका लागि मात्रै जसहरूले पवित्र आत्माको नयाँ जन्ममा कहिले अनुभव गरेका छैनन । नयाँ जन्मले मानिसहरूको बाहिरपट्टि मात्र होइन तर भित्रपट्टि पनि शुद्ध पार्ने काम गर्दछ ।

What happens to the Soul when the Spirit Reborn

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रजब आत्माको पुनर्जन्म हुन्छ तब प्राण चाँहि के हुन्छ ७तिस

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र जब मानिसको आत्माको पुनर्जन्म हुन्छ, उसको प्राणलाई प्राथमिक तवरले मुलभुत रूपमा असर पारिएको हुँदैन (उसको मनले प्रभु येशूलाई पछयाउने निर्णय गरेको तथ्यभन्दा अरु कुनै कुरा नभएको अवस्थामा) । तथापि जब हामीहरू परमेश्वरको सन्तान बन्यौं तब हाम्रो प्राणले केही गरेर देखाएको उहाँ अपेक्षा गर्नु हुन्छ । हाम्रो प्राण (मन) परमेश्वरको वचनले नवीकरण गरिएको हुनु पर्छ जसले गर्दा परमेश्वरले हामीले जे सोँचेको चाहनु हुन्छ त्यो कुरा सोँच्न थाल्दछौं । यो काम चाँहि हाम्रो मनलाई नविकरण गरेपछि मात्र हुन्छ र निरन्तर रूपमा हाम्रो जीवनमा बाहिरी परिवर्तन हुँदै प्रगतिशील भएर हामी प्रभु येशू जस्तै हुन्छौं ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”यस संसारको ढाँचामा नचल तर आफ्नो मनमा नयाँ भई पूर्ण रूपले परिवर्तित होओ र परमेश्वरको असल ग्रहणयोग्य र सिद्ध इच्छा के हो त्यो तिमीहरूले जाँच्न सक” (रोमी !@M @_ .

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयाकूबले पनि विश्वासीको जीवनमा त्यही प्रकृया हुनु पर्छ भनी लेखेका छन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”तिमीहरूको हृदयमा रोपिराखेको वचन नम्रतापूर्वक धारण गर, जसले तिमीहरूको प्राणलाई उद्धार गर्न सक्छ” (याकूब १ः २१ख) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र याकूबले ख्रीष्टियनहरूलाई लेखिरहेका थिए भनेर याद गर्नुहोस — ती मानिसहरू जसका आत्माले पुनर्जन्म पाएका थिए । तर तिनीहरूको प्राणहरूले उद्धार पाउन आवश्यक थियो र यो कुरा त्यतिबेला मात्र सम्भव हुन्थ्यो जुनबेला तिनीहरूले ”रोपिराखेको वचन” नम्रतापूर्वक ग्रहण गर्दथे । त्यसैकारण नयाँ विश्वासीहरूलाई परमेश्वरको वचन सिकाइएको हुनु पर्दछ ।

The Residue of the Old Nature

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपुरानो स्वभावको अवशेष

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र नयाँ गरी जन्मिसकेपछि, ख्रीष्टियनहरूले चाँडैनै पावलले ”आत्मा र शरीरको” बीचको युद्ध भनेको त्यस कुरालाई अनुभव गर्दै दुईवटा स्वभाव भएका मािनसहरू हुन्छन भन्ने कुरालाई पत्ता लगाउनु पर्छ ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”किनकि शरीरको लालसा पवित्र आत्माको बिरुद्ध हुन्छन अनि पवित्र आत्माको इच्छा शरीरको बिरुद्ध हुन्छन, त्यसैले तिमी जे गर्न चाहन्छौ त्यसबाट तिमीहरूलाई रोक्नको निम्ति यी चाँहि एउटा अर्काको बिरुद्धमा हुन्छन” (गलाती ५ः१७बmउस) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र बिद्यमान पापमय स्वभावको अवशेषलाई पावलले ”शरीर” भनेर उल्लेख गरेका छन । यी दुईवटा हामीहरूभित्र रहेका स्वभावहरूले बिभिन्न अभिलाषाहरूको उत्पादन गर्दछन , जसले यदि बिद्यमान रहेको खण्डमा बिभिन्न खाले कामहरू र जीवन पद्धतिहरूलाई उत्पादन गर्ने काम गर्दछन । ”शरीरका कामहरू” र ”पवित्र आत्माका फलहरू” को बीचमा पावलले बनाइदिएको भिन्नतालाई विचार गर्नुहोस ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”शरीरका कामहरू प्रत्यक्ष छन , जो यी नै हुन ः व्यभिचार, अपवित्रता, लम्पटपना, मूर्तिपूजा, मन्त्र—तन्त्र, दुष्मनी, भैm—झगडा, ईष्र्या, क्रोध, स्वार्थीपन, पूmट, गुटबन्दी, डाह, पियक्कडपन, मोजमज्जा र यस्तै अरु जसको विषयमा म तिमीहरूलाई चेतावनी दिन्छु र अगि पनि दिएकै हुँ । ज—जसले यस्ता कामरु गर्दछन , परमेश्वरको राज्यका हकदार बन्ने छैनन । तर पवित्र आत्माको फल चाँहि प्रेम, आनन्द, शान्ति, धैर्य, दया, भलाई, विश्वस्तता, नम्रता, संयम हुन ; यस्ता कुराहरूको बिरुद्धमा कुनै व्यवस्था छैन” (गलाती ५ः१९—२३) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ईसाईहरू शरीरका कुराहरूमा अल्झिरहन्छन भन्ने कुरामा दुई मत छैन । नत्रता पावलले तिनीहरूलाई यदि तिनीहरू शरीरका कुराहरूलाई पछयाएर त्यसको अभ्यास गरेको खण्डमा तिनीहरू परमेश्वरको राज्यमा प्रवेश गर्नेछैनन भनेर चेतावनी दिने थिएनन । पावलले रोमीहरूलाई लेखेको उनको पत्रमा पनि हरेक ईसाईको दुईवटा स्वभावहरू हुन्छन भनी लेखेका छन र शरीरका कुरामा मन लगाउनेले त्यही परिणाम भोग्नु पर्नेछ भनी चेतावनी दिएकाछन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”अनि यदि ख्रीष्ट तिमीहरूमा हुनुहुन्छ भने, पापको कारणले तिमीहरूको शरीर मरेको भए तापनि तिनीहरूका आत्मा धार्मिकताको कारणले जिउँदो हुन्छन ……………. यसैले त भाइ हो, शरीरअनुसार जिउनलाई हामी शरीरका कुराहरूप्रति हामी बाध्य छैनौं — किनकि शरीरका कामहरूअनुसार तिमीहरू जिउँछौ भने तिमीहरू मर्छौ ; तर यदि पवित्र आत्माद्धारा शरीरका कार्यहरू तिमीहरूले निर्मूल पा¥यौ भने, तिमीहरू जिउनेछौ । किनभने सबै जो परमेश्वरका आत्माले डो¥याइएकाछन , तिनीहरू नै परमेश्वरका सन्तान हुन” (रोमी ८ः१०,१२—१४) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र यो ईसाईहरूलाई दिइएको चेतावनी हो भनेर स्पष्ट छ । शरीरअनुसार जिउँनु (दैनिक अभ्यास गर्नु भन्ने त्यसले देखाउँछ) ले मृत्युको परिणाम ल्याउँछ । पावलले आत्मिक मृत्युको बारेमा चेतावनी दिइरहेको हुनुपर्छ, किनभने अन्तमा हरेक व्यक्ति शारीरिक तवरले मर्दछ, ईसाईहरू समेत ”शरीरका कार्यहरूको मृत्यु” मर्दछन ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र एउटा ईसाई अस्थाई रूपमा पाववले सुचित गरेका पापहरूमध्येको एउटा पापमा पर्नसक्छ ; तर जब विश्वासीले पाप गर्छ, उसले आपूmलाई कायल भएको महसुस गर्दछ र सायद उसले पश्चाताप गर्दछ । यदि कसैले आफ्नो पापको स्वीकार गरेर परमेश्वरसँग क्षमा माँग्दछ भने, वास्तवमा त्यो शुद्ध हुनेछ (१ यूहन्ना १ः९) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र जब ईसाईले पाप गर्दछ, यसको मतलब परमेश्वरसँगको उसको सम्बन्ध चाँहि टुटेको हुन्छ भन्ने होइन —यसको मतलब उहाँसँगको उसको संगति मात्रै टुटेको हुन्छ । उ अभैm पनि परमेश्वरकै सन्तान हो, तर अब उ परमेश्वरको अनाज्ञाकारी सन्तान भएको छ । यदि विश्वासीले उसको पाप स्वीकार गर्दैन भने, उसले आपूmलाई प्रभुबाट ताडना पाउने स्थानमा राख्दछ ।

The War

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रयुद्ध

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र यदि तपाईले आपूmलाई तपाईले गल्ती हो भनेर थाहा पाएको कुरा गर्नलाई चाहना गरिरहेको पाउनु भयो भने, तपाईले ”शरीरको अभिलाषाको” अनुभव गरेको हुन्छ । जब तपाई शरीरद्धारा गलत काम गर्नको लागि परीक्षित हुनु हुन्छ, तब तपाईंभित्रको कुनै कुराले त्यो परीक्षालाई इन्कार गरेको कुरा तपाईले थाहा पाउनु हुनेछ भन्ने कुरामा शकां छैन । त्यो चाँहि ”पवित्र आत्माको इच्छा” हो अनि यदि तपाईले भित्रबाट आउने त्यो कायल पार्ने कुरालाई तपाई परीक्षामा पर्नु हुँदा अनुभव गर्नु भयो भने, त्यतिबेला तपाईले आत्माको आवाजलाई सुन्नु हुन्छ, जसलाई हामी हाम्रो ”इन्दि«य” भनेर भन्दछौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र हाम्रा शारीरिक अभिलाषाहरूले हामीलाई गल्ती गर्नको लागि परीक्षामा पार्दछन भनी परमेश्वरलाई राम्ररी र पूर्णरूपमा थाहा छ भन्ने कुरामा हामीसँग बहाना छैन, तथापि हामीले आफ्नो शरीरलाई पाप गर्न लगाउँछौं भने हामीले त्यसको सफाई दिनै पर्छ । परमेश्वरले अभैm पनि हामीसँग अनाज्ञाकारीता, अपवित्रता अनि शरीरको स्वभावमाथि विजयी हुने कार्य गरोस भन्ने अपेक्षा गर्नु हुन्छ ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”तर म भन्छु , पवित्र आत्माको अगुवाइमा हिँड, शरीरका लालसा पूरा नगर” (गलाती ५ः१६) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र शरीरमाथि विजय हुनको लागि कुनै तान्त्रिक शुत्र छैन । सामान्य रूपमा पावलले भनेका छन , कि हामी ”पवित्र आत्माद्धारा” हिँडनु” पर्दछ र ”हामीले शरीरका अभिलाषाहरूलाई पूरा गर्नु पर्ने छैन” (गलाती ५ः१६) । यस क्षेत्रमा कुनै पनि ईसाईले अरु कुनै पनि ईसाईमाथि फाइदा उठाउँदैन । पवित्र आत्माअनुसार हिँडनु हामी प्र्रत्येकले गर्ने एउटा निर्णय मात्र हो, जसको निम्ति प्रभुमा हाम्रो समर्पणता चाहिन्छ र यसलाई त्यो मापदण्डद्धारा जाँच्न सकिन्छ जसद्धारा हामीले शरीरको अभिलाषा पूरा गरेका हुँदैनौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रत्यसरीनै पावलले लेखेका छन ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”अब तिनीहरू जो ख्रीष्ट येशूका हुन , तिनीहरूले शरीरका अभिलाषा र त्यसको बासना र लालसालाई समेत त्रूmसमा टाङ्गिदिएका छन” (गलाती %M@$_

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ख्रीष्टमा हुनेहरूले शरीरका कामहरूलाई त्रूmसमा टाङ्गिदिएका छन (भूतकाल) भनी पावलले भनेको कुरालाई विचार गर्नुहोस । जब हामीले पश्चाताप गरेर प्रभु येशू ख्रीष्टमा विश्वास ग¥यौं, तब मात्र यो कुरा भयो । हामीले परमेश्वरको आज्ञा मानेर पापलाई इन्कार गरेर पापमय स्वभावलाई त्रूmसमा टाङ्गिदिएका छौं । यसैले अब यो कुरा शरीरलाई त्रूmसमा टाङ्गिदिने कुरा होइन तर शरीरका कामहरू त्रूmसमा टाङ्गिदिएको छ भनिएको हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र सँधै शरीरका कामहरूलाई त्रूmसमा टाङ्गिदिइरहन सजिलो छैन, तर यो सम्भव छ । यदि हामी शरीरका कुराहरूमा लागेरभन्दा हाम्रो भित्री व्यक्तिलाई अगुवाई गर्ने कुरातिर लाग्यौं भने, हामीले ख्रीष्टको जीवनलाई प्रकट गर्नेछौं र उहाँको सामु पवित्रतामा हिँडनेछौं ।

The Nature of our Recreated Spirits

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्रपुनः सृष्टि गरिएका आत्माहरूको स्वभाव

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र यहाँ एउटा शब्द छ, जसले धेरै राम्रोसँग हाम्रो पुनर्सष्टि गरिएका आत्माहरूको स्वभावको बारेमा वर्णन गर्दछ र त्यो शब्द ”ख्रीष्ट” हो । पवित्र आत्माद्धारा जसको स्वभाव प्रभु येशूसँग मिल्दो छ, वास्तवमा हामीभित्र प्रभु येशूको स्वभाव जीवित छ । पावलले लेखेका छन , ”अबदेखि जिउने म होइन तर ममा ख्रीष्ट जिउनु हुन्छ” (गलाती २ः२०) ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र हामीभित्र उहाँको क्षमता र स्वभाव भएकोले हामीसँग ख्रीष्ट जस्तै भएर जिउने अचम्भको अन्तर शक्ति छ । हामीलाई साँच्चै नै धेरै प्रेम, धैर्य वा आत्म—संयम चाहिन्दैन — हामीभित्र अति धेरै प्रेमिलो धिरजी, आत्म—संयम व्यक्ति जिइरहनु भएको छ ! हामीले गर्नु पर्ने मुख्य कुरा भनेको उहाँलाई हामीद्धारा जिउन अनुमति दिनु मात्रै हो ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र तथापि हाम्रो एउटा मुख्य बैरी छ, जसले प्रभु येशूको स्वभावको बिरुद्धमा हामीद्धारा नै यो आपैm प्रकट भैदिएर प्रभु येशूको स्वभावको नजीक जानलाई बाधा दिँदै युद्ध गर्दछ ; र त्यो हाम्रो शरीर हो । हामीले आफ्नो शरीरलाई त्रूmसमा टाङ्गनै पर्छ भनी पावलले भनेको कुरामा अचम्भ मानिरहनु पर्दैन । हाम्रो शरीरलाई केही गर्नु हाम्रो जिम्मेवारी हो, र यसको बारेमा परमेश्वरलाई केही गरी दिनुहोस भनी प्रार्थना गर्नु भनेको समयको बर्बादी हो । पावलको पनि उनको शारीरिक स्वभावसँग समस्याहरू थियो तर उनले यसप्रति जिम्मेवारी लिएर त्यसमाथि विजयी भए ः

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र ”म आफ्नो शरीरलाई कठोरतासाथ सदाउछु र यसलाई बशमा राख्दछु , नत्रता अरुहरूलाई प्रचार गरेपछि म आपैm चाँहि अयोग्य ठहरिनेछु” (१ को० ९M@&_

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र यदि तपाईं प्रभुको सामु पवित्र भएर हिँडन चाहनु हुन्छ भने तपाईंले पनि आफ्नो शरीरलाई तपाईंको आत्माको बशमा पार्नु पर्दछ । तपाईं यो गर्न सक्नु हुन्छ ।

 

 

 


 

 

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र?ब ष्म.ू)ातलज्ञू कतथभि.ूmकय(ाययतलयतभ(ष्मस् ातलज्ञसू जचभा.ू३)ातलचभाज्ञू लबmभ.ू)ातलज्ञूश्र५०?रबश्र किनभने यूहन्नाले यसलाई यो ”पहिलो पुनरुत्थान” हो भनेर भनेका छन , र यसले हामीलाई योभन्दा अगि सामुहिक रूपमा पुनरुत्थान हुँदैन भनी विश्वास गर्न अगुवाई गर्दछ । किनकि प्रभु येशूको आगमन हुँदा विश्वव्यापी रूपमा महासङ्कष्टको अन्तमा यो हुनेछ, हामीलाई थाहा भएअनुसार १ थिस्सलोनिकी ४ः १३—१७बmउस अनुसार मण्डलीलाई उठाई लैजान प्रभु येशू स्वर्गबाट आउनु हुँदा सामुहिक रूपमा पुनरुत्थान हुनेछ र यस कुराले मण्डली उठाइलानु अगि महासङ्कष्ट हुनेछ भन्ने बिचारलाई खण्डन गर्दछ । हामी यसलाई अझ बिस्तृत रूपमा उठाई लगिने र अन्तको समय सम्बन्धी अघिल्लो अध्यायमा अध्ययन गर्नेछौं ।

कतथभि.ूायलत(ाबmष्थिस् एचभभतष्सूश्र?ब ष्म.ू)ातलद्दू कतथभि.ूmकय(ाययतलयतभ(ष्मस् ातलद्दसू जचभा.ू३)ातलचभाद्दू लबmभ.ू)ातलद्दूश्र५१?रबश्र पुनरुन्थान सम्बन्धी विषयमा अधिक अध्ययनको लागि हेर्नुहोस दानियल !@M!,@Ù यूहन्ना ११ः २३—२६; प्रेरित २४ः१४,१५; १ को० १५ः१—५७बmउस

 

Kuvuka bwa Kabiri (The New Birth)

Igice cya Cumi (Chapter Ten)

Iyo umuntu yihannye akizera Umwami Yesu Kristo, aba “avutse bwa kabiri.” Ariko se bisobanuye iki koko kuvuka bwa kabiri? Iki gice ni byo kivugaho.

Kugira ngo umuntu asobanukirwe neza icyo ari cyo kuvuka bwa kabiri, ni byiza kubanza gusobanukirwa kamere muntu. Ibyanditswe bitubwira ko tutari umubiri gusa, ko ahubwo turi n’ibiremwa by’umwuka. Urugero Pawulo yaranditse ati,

Imana y’amahoro ibeze rwose, kandi mwebwe ubwanyu n’umwuka wanyu, n’ubugingo n’umubiri byose birarindwe, bitazabaho umugayo ubwo Umwami wacu Yesu Kristo azaza (1 Tes. 5:23).

Nk’uko Pawulo yabyerekanye, dushobora kumva ko turi ibiremwa bigizwe n’ibice bitatu: umwuka, ubugingo n’umubiri. Ibyanditswe ntibisobanura neza kuri ibyo bice bitatu, ubwo rero dukora uko dushoboye kugira ko tubitandukanye dushingiye ku magambo ubwayo. Twanzura tuvuga ko umubiri wacu ari umuntu w’inyuma–inyama, amagufwa, amaraso n’ibindi. Ubugingo bwacu ni ubwenge n’ubumenyi n’amarangamutima yacu–ibitekerezo byacu. Umwuka wacu birumvikana ko ari ikiremwa cy’umwuka, nk’uko intumwa Petero abisobanura, “umuntu w’imbere uhishwe mu mutima” (1 Pet. 3:4).

Bitewe n’uko umwuka utagaragarira amaso y’umubiri, abantu badakijijwe bashaka kuvuga ko utabaho. Nyamara Bibiliya ivuga yeruye ko turi ibiremwa by’umwuka. Ibyanditswe bitubwira ko iyo umuntu apfuye, ari umubiri gusa uba urekeye aho gukora, igihe umwuka n’ubugingo byo bikomeza gukora uko bisanzwe. Iyo umuntu apfuye, ibyo byombi biva mu mubiri (nk’ikintu kimwe) bikajya guhagarara mu rubanza imbere y’Imana (reba Heb. 9:27). Nyuma y’urubanza bikajya mu ijuru cyangwa mu muriro. Amaherezo umwuka n’ubugingo bya buri muntu bizongera bihuzwe n’umubiri we ku munsi wo kuzuka kwawo.

Gusobanura kurushaho umwuka w’umuntu

(The Human Spirit More Defined)

Muri 1 Petero 3:4, Petero umwuka awita “umuntu uhishwe,” bigaragaza ko umwuka ari umuntu. Pawulo na we, umwuka awita “umuntu w’imbere,” bikerekana ko yizera ko umwuka w’umuntu atari igitekerezo gusa cyangwa imbaraga runaka, ahubwo ko ari umuntu:

Ni cyo gituma tudacogora, kandi nubwo umuntu wacu w’inyuma asāza, umuntu wacu w’imbere ahora ahinduka mushya uko bukeye (2 Kor. 4:16).

Birumvikana ko “umuntu w’inyuma” bivuga umubiri w’inyama n’amaraso, naho “umuntu w’imbere” bikavuga umwuka. Mu gihe umubiri ugenda usāza, umwuka wo uba mushya uko bukeye.

Urabona aha na none ko Pawulo umubiri n’umwuka abyita abantu. Igihe utekereje ku mwuka wawe rero, ntukawutekereze nk’igicu cy’umwuka kiri aho. Ni byiza ahubwo kuwutekereza nk’umuntu ufite ishusho nk’iyawe. Ariko rero niba umubiri wawe ushaje ntutekereze ko n’umwuka wawe ushaje. Utekereze uko wari umeze ukibyiruka kuko umwuka wawe utigeze usāza! Uhora uba mushya uko bukeye.

Umwuka wawe ni cyo gice cyawe kivuka bwa kabiri (niba warizeye Umwami Yesu). Umwuka wahujwe n’Umwuka w’Imana (reba 1 Kor. 6:17), ka ni wo (Umwuka w’Imana) ukuyobora uko ukurikira Yesu (reba Rom. 10:14).

Bibiliya ivuga ko Imana na yo ari umwuka (reba Yohana 4:24), cyo kimwe n’abamarayika n’abadayimoni. Bose bafite imiterere kandi baba mu isi y’umwuka. Isi y’umwuka ariko ntiwayumva cyangwa ngo uyibone mu buryo bw’umubiri. Kugerageza gukabakaba isi y’umwuka ukoresheje umubiri ni nko kugerageza gukora ku majwi yo muri radiyo ngo uyakoreho n’intoki uyafate. Ntidushobora kubonesha amaso y’umubiri ukuntu amajwi yakirwa na radiyo arimo araca mu cyumba, ariko kutayabona ntibivuga ko adahari. Uburyo bumwe gusa buhari bwo kugira ngo wumve radiyo ni ukuyifungura/kuyatsa.

Ni nako biri ku byerekeye isi y’umwuka. Kubera ko gusa isi y’umwuka udashobora kuyibonesha amaso y’umubiri ntibivuga ko itabaho. Ibaho, kandi abantu babimenya batabimenya, ni bamwe mu bigize iyo si y’umwuka kuko ari ibiremwa by’umwuka. Bashobora kuba bafatanyijwe na Satani mu buryo bw’umwuka (iyo batarihana) cyangwa se bakaba bafatanyijwe n’Imana (iyo bamaze kuvuka bwa kabiri). Abapfumu bamwe bamenye uko bahura n’isi y’umwuka bakoresheje imyuka yabo, ariko icyo bahura na cyo ni isi y’umwuka y’aho Satani atuye–ubwami bw’umwijima.

Imibiri y’iteka ryose

(Eternal Bodies)

Tukiri aha, reka ngire icyo mvuga ku mibiri yacu. Nubwo amaherezo izapfa, ariko urupfu rwacu rwo mu buryo bw’umubiri ntiruzahoraho. Hari umunsi ugiye kuzagera maze Imana ubwayo izure umubiri wa buri muntu wapfuye. Yesu yaravuze ati,

Ntimutangazwe n’ibyo kuko igihe kizaza, ubwo abari mu bituro bose bazumva ijwi rye bakavamo, abakoze ibyiza bakazukira ubugingo, naho abakoze ibibi bakazukira gucirwaho iteka (Yohana 5:28-29).

Intumwa Yohana yanditse mu gitabo cy’Ibyahishuwe ko kuzuka kw’imibiri y’abanyabyaha kuzabaho nibura imyaka igihumbi nyuma yo kuzuka kw’imibiri y’abakiranutsi:

Barazuka [abera bishwe bahōrwa Yesu muri cya gihe cyo gutotezwa gukomeye] bimana na Kristo imyaka igihumbi. Uwo ni wo muzuko wa mbere.[1] Abapfuye basigaye ntibazuka, iyo myaka igihumbi itarashira. Ufite umugabane wo kuzuka kwa mbere arahirwa kandi ni uwera… ahubwo bazaba abatambyi b’Imana na Kristo kandi bazimana na yo iyo myaka igihumbi (Ibyah. 20:4b-6).

Bibiliya kandi itubwira ko Yesu nagaruka kujyana Itorero, imibiri y’abakiranutsi yose yapfuye izazurwa igahuzwa n’imyuka yabo ubwo izaba igarukanye na Yesu bava mu ijuru baje mu kirere cy’isi:

Ubwo twemeye ko Yesu yapfuye akazuka, abe ari ko twizera yuko Imana izazanana na we[bazaza ari imyuka] abasinziririye muri we. Iki ni cyo tubabwira tukibwirijwe n’ijambo ry’Umwami wacu yuko twebwe abazaba bakiriho, basigaye kugeza ku kuza k’Umwami, tutazabanziriza na hato abasinziriye. Kuko Umwami ubwe azaza amanutse ava mu ijuru aranguruye ijwi rirenga… nuko abapfiriye muri Kristo [imibiri yabo] ni bo bazabanza kuzuka, maze natwe abazaba bakiriho basigaye duhereko tujyananwe na bo, tuzamuwe mu bicu gusanganirira Umwami mu kirere. Nuko rero tuzabana n’Umwami iteka ryose (1 Tes. 4:14-17).

Imana yaremye umuntu wa mbere imukuye mu butaka, nta kibazo rero izagira cyo kongera kwegeranya uduce twa wa mubiri ngo yongere ireme umubiri mushya.

Ku byerekeranye no kuzuka kw’imibiri yacu Pawulo yaranditse ati:

No kuzuka kw’abapfuye ni ko kuri. Umubiri ubibwa ari uwo kubora ukazazurwa ari uwo kutazabora, ubibwa ufite igisuzuguriro ukazazurwa ufite ubwiza, ubibwa utagira intege ukazazurwa ufite imbaraga, ubibwa ari umubiri wa kavukire ukazazurwa ari umubiri w’umwuka….Nuko bene Data icyo mvuga ni iki yuko abafite umubiri n’amaraso bisa batabasha kuragwa ubwami bw’Imana, kandi ibibora bitabasha kuragwa ibitabora. Dore mbamenere ibanga: ntituzasinzira [ntituzapfa] twese ahubwo twese tuzahindurwa mu kanya gato, ndetse mu kanya nk’ako guhumbya, ubwo impanda y’imperuka izavuga. Impanda izavuga koko, abapfuye bazurwe ubutazongera kubora natwe duhindurwe. Kuko uyu mubiri ubora ukwiriye kuzambikwa kutabora, kandi uyu mubiri upfa ukwiriye kuzambikwa kudapfa (1 Kor. 15:42-44a, 50-53).

Urabona ko ikintu kigaragara cyane ku mibiri yacu mishya ari uko izaba idashobora gupfa cyangwa kubora. Ntizasaza, ntizarwara cyangwa ngo ipfe! Imibiri yacu mishya izaba imeze nk’umubiri Yesu yari afite amaze kuzuka:

Naho twebweho iwacu ni mu ijuru, ni ho dutegereje umukiza ko azava ariwe Mwami Yesu Kristo, uzahindura uyu mubiri wo gucishwa bugufi kwacu akawushushanya n’umubiri w’ubwiza bwe, kuko afite imbaraga zo kumubashisha kwigandurira byose (Fili. 3:20-21).

Intumwa Yohana na we yahamije uku kuri gutangaje:

Bakundwa ubuturi abana b’Imana ariko uko tuzamera ntikurerekanwa. Icyakora icyo tuzi, ni uko niyerekanwa, tuzasa na we, kuko tuzamureba uko ari (1 Yohana 3:2).

Nubwo bidashoboka ko ubwenge bwacu bushyikira ibi bintu neza, dushobora kubyizera kandi tukanezererwa ibyiza biri imbere! [2]

Yesu avuga ku Kuvuka ubwa Kabiri

(Jesus on the New Birth)

Yesu yigeze kubwira umwe mu bakuru b’Abayuda witwaga Nikodemo ibyerekeye impamvu umwuka w’umuntu ugomba kuvuka ubwa kabiri mu mbaraga z’Umwuka Wera:

Yesu aramusubiza[Nikodemo] ati, “Ni ukuri, ni ukuri, ndakubwira yuko umuntu utabyawe ubwakabiri, atabasha kubona ubwami bw’Imana.” Nikodemo aramubaza ati, “Mbese umuntu yabasha ate kubyarwa akuze? Yakongera agasubira mu nda ya nyina akabyarwa?” Yesu aramusubiza ati, “Ni ukuri, ni ukuri, ndakubwira yuko umuntu utabyawe n’amazi n’Umwuka, atabasha kwinjira mu bwami bw’Imana. Ikibyarwa n’umubiri na cyo ni umubiri, n’ikibyarwa n’Umwuka na cyo ni umwuka. Witangazwa n’uko nkubwiye yuko ‘bibakwiriye kubyarwa ubwa kabiri'” (Yohana 3:3-7).

Nikodemo yabanje kwibwira ko ari ukuvuka ubwa kabiri mu buryo bw’umubiri Yesu avuze ko umuntu agomba kuvuka ubwa kabiri kugira ngo yinjire mu bwami bwo mu ijuru. Ariko Yesu yasobanuye neza ko ibyo avuga ari ukuvuka mu buryo bw’umwuka. Ni ukuvuga ngo, umwuka w’umuntu ugomba kuvuka ubwa kabiri.

Impamvu dukeneye kuvuka ubwa kabiri mu buryo bw’umwuka ni uko imyuka yacu yandujwe na kamere yacu mbi y’icyaha. Iyo kamere y’icyaha akenshi Bibiliya ikunda kuyita urupfu. Kubwo kugira ngo bisobanuke neza, turakoresha ijambo urupfu rw’umwuka tuvuga iyo kamere mbi kugira ngo tubitandukanye n’urupfu rw’umubiri (rubaho igihe umubiri utagikora).

Gusobanura urupfu rw’umwuka

(Spiritual Death Defined)

Pawulo yavuze icyo ari cyo gupfa mu mwuka mu Abefeso 2:1-3:

Namwe yarabazuye, mwebwe abari bapfuye muzize ibicumuro byanyu n’ibyaha byanyu, ibyo mwagenderagamo kera mukurikiza imigenzo y’iyi si, mugakurikiza umwami utegeka ikirere, ari we mwuka ukorera mu batumvira. Kandi natwe twese twahoze muri bo dukurikiza ibyo kamere yacu yifuza, tugakora ibyo kamere n’imitima byacu byishakira, kandi ku bwa kavukire yacu twari abo kugirirwa umujinya nk’abandi bose.

Biragaragara ko Pawulo atavugaga urupfu rw’umubiri kuko abo yandikiraga bari bazima mu buryo bw’umubiri. Nyamara akavuga ngo kera bari “bapfiriye mu byaha n’ibicumuro byabo.” Icyaha ni cyo gikingura umuryango w’urupfu rwo mu mwuka (reba Rom. 5:12). Gupfa mu mwuka bivuga kugira kamere y’icyaha mu mwuka wawe. Urabona ko Pawulo avuga ngo “ku bwa kavukire bari abo kugirirwa umujinya.”

Na none kandi, gupfa mu mwuka bivuze, mu buryo bumwe,kugira kamere nk’iya Satani mu mwuka wawe. Pawulo avuga ko abapfuye mu mwuka, umwuka w’ “umwami utegeka ikirere” uba ukorera muri bo. Nta wundi “mwami utegeka ikirere” uretse satani ibyo ntitubishidikanya (reba Ef. 6:12), kandi umwuka we ukorera mu badakijijwe bose.

Yesu, abwira Abayuda badakijijwe yaravuze ati,

Mukomoka kuri so Satani, kandi ibyo so ararikira ni byo namwe mushaka gukora.Uwo yahereye kera kose ari umwicanyi, kandi ntiyahagaze mu by’ukuri kuko ukuri kutari muri we. Navuga ibinyoma, aravuga ibye ubwe kuko ari umunyabinyoma, kandi ni se w’ibinyoma (Yohana 8:44).

Tubirebye mu buryo bw’umwuka, abataravuka ubwa kabiri ntibaba gusa bafite kamere ya Satani mu myuka yabo, ahubwo Satani ni na we se wo mu mwuka. Bakora uko Satani akora. Ni abicanyi kandi ni abanyabinyoma.

Ntabwo ari ukuvuga ko abadakijijwe bose bakoze ubwicanyi, ariko umwuka w’urwango ubakoreramo ni wo ukorera mu bicanyi, baramutse babonye ko nta nkurikizi zababaho bashobora kwica mu buryo bworoshye. Ikibyerekana ni itegeko ritanga uburenganzira bwo gukuramo inda ryemejwe mu bihugu byinshi. Abantu badakijijwe bica n’abana babo bwite bakiri mu nda.

Iyi ni yo mpamvu umuntu agomba kuvuka ubwa kabiri mu mwuka. Iyo rero umuntu avutse ubwa kabiri, ya kamere y’icyaha, kamere ya Satani ikurwa mu mwuka we igasimburwa na kamere yera/ikiranuka y’Imana. Umwuka Wera w’Imana uraza ugatura mu mwuka we. Ntaba “agipfuye mu buryo bw’umwuka” ahubwo aba “abaye muzima mu mwuka.” Umwuka we ntuba ugipfuye ahubwo uba ubaye muzima ku Mana. Aho kuba umwana wa Satani mu buryo bw’umwuka, aba ahindutse umwana w’Imana.

Guhindura imikorere ntibisimbura Kuvuka ubwa Kabiri

(Reformation is No Substitute for Regeneration)

Bitewe n’uko abantu badakijijwe baba barapfuye mu mwuka, ntibashobora na rimwe gukizwa no guhindura imikorere yabo ubwabo, nubwo bagerageza bate. Abantu badakijijwe baba bakeneye kugira indi kamere nshya, ntabwo ari ibikorwa bishya bigaragara inyuma gusa. Wafata ingurube ukayuhagira neza, ukayitera utuvuta duhumura neza tw’amarāshi, ukayambika agatambaro keza k’ibara rya roza mu ijosi, ariko izakomeza kuba ingurube gusa uretse ko ari ingurube yasukuwe! Kamere yayo iracyari ya yindi. Kandi ntizatinda kongera kunuka nabi no kwigaragura mu byondo.

Ni nako bimeze ku bantu bagiye mu idini gusa ariko batigeze bavuka ubwa kabiri. Bashobora kuba bafite wenda isuku y’inyuma buhoro, ariko imbere buzuye umwanda. Yesu yabwiye abanyedini bakomeye bo mu gihe cye ati,

Mwebwe banditsi n’Abafarisayo mwa ndyarya mwe! Muzabona ishyano kuko mwoza inyuma y’igikombe n’imbehe, ariko imbere yabyo huzuye ubwambuzi bwanyu no kutirinda. Wa Mufarisayo uhumye we, banza woze imbere y’igikombe n’imbehe, inyuma yabyo habone kuba heza. Mwebwe banditsi n’Abafarisayo, mwa ndyarya mwe, muzabona ishyano kuko mumeze nk’ibituro byasizwe ingwa, bigaragara inyuma ari byiza nyamara inyuma byuzuye amagufwa y’abapfuye n’ibihumanya byose. Ni ko muri namwe, inyuma mugaragarira abantu muri abakiranutsi, ariko mu mutima mwuzuye uburyarya n’ubugome (Mat. 23:25-28).

Ayo magambo ya Yesu akwiriye abantu bari mu idini bose ariko batarigeze bavuka ubwa kabiri kubw’ubw’Umwuka Wera. Kuvuka ubwa kabiri bisukura imbere mu muntu ntabwo ari inyuma gusa.

Ni iki kiba ku bugingo iyo umwuka uvutse ubwa Kabiri?

What Happens to the Soul When the Spirit is Reborn?

Iyo umwuka w’umuntu uvutse ubwa kabiri, mu ntangiriro nta kintu kiba cyahindutse ku bugingo bwe (uretse kuba yafashe icyemezo mu bwenge bwe cyo gukurikira Yesu). Ariko Imana yo, ishaka ko hari icyo dukora ku bugingo bwacu igihe tumaze guhinduka umwe mu bana bayo. Ubugingo bwacu (ibitekerezo) bigomba guhindurwa bishya n’Ijambo ry’Imana kugira ngo dutekereze nk’uko Imana ishaka ko dutekereza. Ni mu buryo bwo guhinduka bashya mu bitekerezo byacu imibereho yacu igenda ikomeza guhinduka mu buryo bugaragarira amaso, bigatuma turushaho kugenda dusa na Yesu:

Kandi ntimwishushanye n’abiki gihe, ahubwo muhinduke rwose mugize imitima mishya, kugira ngo mumenye neza ibyo Imana ishaka, ari byo byiza bishimwa kandi bitunganye rwose (Rom. 12:2).

Yakobo na we yanditse kuri izo mpinduka ziba mu buzima bw’uwizera:

Mwakirane ubugwaneza ijambo ryatewe muri mwe ribasha gukiza ubugingo bwanyu (Yak. 1:21b).

Umenye ko Yakobo yandikiraga Abakristo–abantu b’imyuka yamaze kuvuka ubwa kabiri. Ariko bari bakeneye ko ubugingo bwabo bukizwa, kandi ibyo bikaba gusa igihe bakiranye ubugwaneza “ijambo ryatewe muri bo.” Iyi ni yo mpamvu abizera bakwiye kwigishwa Ijambo ry’Imana.

Ibisigarira Bya Kamere ya Kera

(The Residue of the Old Nature)

Bakimara kuvuka ubwa kabiri, Abakristo ntibatinda kubona ko aria bantu bafite kamere z’uburyo bubiri, bagahura n’icyo Pawulo yita intambara hagati y'”Umwuka n’umubiri”:

Kuko kamere irarikira ibyo Umwuka yanga, kandi Umwuka yifuza ibyo kamere yanga kuko ibyo bihabanye, ni cyo gituma ibyo mushaka gukora atari byo mukora (Gal. 5:17).

Ibisigarira bya kamere ya kera y’ibyaha biba bigihari ni byo Pawulo yita “kamere.” Izi kamere zombie zikorera muri twe zigira ibyifuzo bitandukanye, kandi bitewe n’uko umuntu ahisemo bibyara ibikorwa n’imyitwarire itandukanye. Reba itandukaniro Pawulo ashyira hagati y'”imirimo ya kamere” n'”imbuto z’Umwuka”:

Dore imirimo ya kamere iragaragara ni iyi: gusambana no gukora ibiteye isoni n’iby’isoni nke, no gusenga ibishushanyo, no kuroga no kwangana no gutongana, n’ishyari n’umujinya n’amahane, no kwitandukanya no kwirema ibice, no kugomanwa no gusinda, n’ibiganiro bibi n’ibindi bias bityo. Ndababwira hakiri kare nk’uko nababwiye kera, yuko abakora ibisa bityo batazaragwa ubwami bw’Imana. Ariko rero imbuto z’Umwuka ni urukundo n’ibyishimo n’amahoro, no kwihangana no kugira neza, n’ingeso nziza no gukiranuka, no kugwa neza no kwirinda. Ibimeze bityo nta mategeko abihana (Gal. 5:19-23).

Biragaragara ko Abakristo bashobora gukurikira kamere; atari ibyo Pawulo ntiyakabaye abihanangiriza ko nibakurikiza imirimo ya kamere batazaragwa ubwami bw’Imana. Pawulo mu rwandiko rwe yandikiye Abaroma, na none yavuze kuri ibyo bintu bibiri bikorera muri buri mukristo kandi ababūrira ku ngaruka zituruka ku gukurikiza kamere:

Niba Kristo aba muri mwe, nubwo umubiri uba upfuye uzize ibyaha, umwuka uba uri muzima kubwo gukiranuka….Nuko rero bene Data, turi mu mwenda ariko si uwa kamere y’imibiri yacu ngo dukurikize ibyayo, kuko niba mukurikiza ibya kamere y’umubiri muzapfa, ariko nimwicisha Umwuka ingeso za kamere muzarama. Abayoborwa n’Umwuka w’Imana bose ni bo bana b’Imana (Rom. 8:10, 12-14).

Aha biragaragara neza ko ari Abakristo babūrirwa. Gukurikiza (ibyo birumvikanisha ko ari ukubikora kenshi) ibya kamere y’umubiri bizana urupfu. Pawulo ashobora kuba yarababūriraga ku rupfu rwo mu mwuka, kuko ubusanzwe amaherezo buri wese apfa mu buryo bw’umubiri, ndetse n’Abakristo “bicisha Umwuka ingeso za kamere y’umubiri.”

Umukristo ashobora kugwa by’akanya gato muri kimwe muri ibi byaha Pawulo avuga hano; ariko iyo uwizera akoze icyaha, yumva ashinjwa mu mutima we kandi ku bw’amahirwe akihana. Kandi nta gushidikanya ko umuntu wese watuye ibyaha bye agasaba Imana imbabazi ababarirwa akezwaho ibyaha bye (reba 1 Yohana 1:9).

Iyo Umukristo akoze icyaha, ntibivuga ko aba akuyeho isano iri hagati ye n’Imana–bivuga ko aba akuyeho ubusabane yari afitanye n’Imana. Aracyari umwana w’Imana, ariko yahindutse umwana utumvira. Iyo uwizera atatuye icyaha cye, aba yihamagarira guhanwa n’Umwami.

Intambara

(The War)

Niba warigeze kumva ushaka gukora ibintu uzi ko ari bibi, ubwo ibyo ni “ibyifuzo bya kamere” wahuye na byo. Nta gushidikanya wumvise na none ko igihe woshywa na kamere gukora nabi, hari ikindi kintu muri wowe imbere kirwanya ayo moshya. Ibyo ni “ibyifuzo by’Umwuka.” Kandi niba ujya wumva umutima ugucira urubanza igihe ugiye kugwa mu moshya mabi, ni ukuvuga ko uzi ijwi ry’umwuka wawe, ari ryo twita “umutima-nama”wacu.

Imana yari izi ko ibyifuzo bya kamere y’umubiri wacu bizatwoshya gukora ibibi. Nyamara ibyo ntitwabyitwaza ngo dukurikize ibyifuzo bya kamere y’umubiri. Imana ikomeza gushaka ko dukora mu kumvira no gukiranuka no gutsinda kamere y’umubiri:

Ndavuga nti, muyoborwe n’Umwuka, kuko ari bwo mutazakora ibyo kamere irarikira (Gal. 5:16).

Nta buryo bw’ibitangaza bwo gutsinda kamere. Pawulo avuga ko nta kindi ko gusa tugomba “kuyoborwa n’Umwuka,” ngo ni bwo “tutazakora ibyo kamere irarikira” (Gal. 5:16). Nta Mukristo ufite amahirwe aruta ay’undi mukristo muri ibyo. Kuyoborwa ni Umwuka nta kindi ni icyemezo buri wese agomba gufata, kandi kugandukira Umwami kwacu bishobora gupimirwa ku rwego tugezaho tudakurikiza ibyifuzo bya kamere.

Na none Pawulo yaranditse ati:

Aba Kristo Yesu babambanye kamere, n’iruba n’irari ryayo (Gal. 5:24).

Urabona ko Pawulo avuga ngo aba Kristo babambye (impitagihe) kamere. Ibyo byabaye igihe twihanaga tukizera Umwami Yesu Kristo. Twabambye kamere y’icyaha, dufata icyemezo cyo kumvira Imana no kurwanya icyaha. Ntabwo ari ukubamba kamere gusa, ahubwo ni ugukomeza kuyibamba.

Ntabwo byoroshye guhora ubambye kamere, ariko birashoboka. Iyo dukurikije uko umuntu w’imbere atuyobora aho gukurikiza ibyifuzo bya kamere y’umubiri, tugaragaza Kristo muri twe kandi tukagendera imbere ye mu gukiranuka.

Kamere y’Umwuka wacu Waremwe bundi bushya

(The Nature of our Recreated Spirits)

Hari ijambo rimwe risobanura neza kamere y’imyuka yacu yongeye kuremwa, iryo jambo ni Kristo. Mu buryo bw’Umwuka Wera, ufite kamere imwe n’iya Yesu, mu by’ukuri kamere ya Yesu iba ituye muri twe imbere. Pawulo yaranditse ati, “Si jye uriho, ahubwo ni Kristo uriho muri jye” (Gal. 2:20).

Bitewe n’uko dufite ubushobozi na kamere ye muri twe, dufite ubushobozi butangaje bwo bwo gushobora kubaho nka Kristo. Mu by’ukuri ntidukeneye urukundo rundi rurenzeho, cyangwa kwihangana, cyangwa kwirinda kundi–dufite uba muri twe wuzuye urukundo, kwihangana, no kwirinda! Icyo dukeneye gusa ni ukumwemerera akadukoreramo.

Nyamara twese dufite umwanzi umwe ukomeye, urwanya kamere ya Yesu muri twe, akayibuza kugaragara muri twe; uwo nta wundi ni kamere y’umubiri wacu. Ntibitangaje kuba Pawulo yaravuze ko tugomba kubamba kamere. Ni twe tugomba kugira icyo dukora ku mibiri yacu, kandi ni uguta igihe usaba Imana kugira icyo ibikoraho. Pawulo, na we, yagiraga ibibazo bya kamere y’umubiri, ariko yakoze ibimureba arayitsinda:

Ahubwo mbabaza umubiri wanjye nywukoza uburetwa, ngo ahari ubwo maze kubwiriza abandi nanjye ubwanjye ntaboneka ko ntemewe (1 Kor. 9:27).

Na we, ugomba gukoresha umubiri wawe uburetwa, ukaba umugaragu w’umwuka wawe niba ushaka kugenda ukora ibyo gukiranuka imberey’Uwiteka. Ushobora kubikora!

 


[1] Kuko Yohana avuga ko uyu ari wo “muzuko wa mbere,” bituma ttwizera ko nta yindi mizuko ya rusange iri imbere y’uyu. Kuko uyu muzuko ubaho ku mpera za bya byago bikomeye bizatera isi yose Yesu agarutse, bivuguruza cya gitekerezo cyo kuvuga ko Itorero rizazamurwa mbere y’ibyo byago by’itotezwa rikomeye, kuko tuzi ko hazaba kuzuka kw’abantu benshi icyarimwe Yesu ubwo azaba agarutse aje mu bicu aje kujyana Itorero nk’uko 1 Thes. 4:13-17 havuga. Uzabyiga neza ku buryo bunonosoye mu kindi gice kitwa Ibihe by’Imperuka.

[2] Ushaka gusesengura kurushaho ibyerekeye iby’umuzuko wareba Dan. 12:1-2; Yohana 11:23-26; Ibyak 24:14-15; 1 Kor. 15:1-57.

فصل دهم (Chapter Ten)

تولد تازه (The New Born)

زمانی که مردم توبه می‌کنند و به خداوند عیسی مسیح ایمان می‌آورند، تولد تازه می یابند. ولی منظور از تولد تازه چیست؟ این فصل به این موضوع اختصاص داده شده است.

برای فهمیدن تولد دوباره ابتدا باید متوجه شویم که ماهیت وجود انسان چیست. بر اساس کتاب مقدس ما تنها جسم نیستیم بلکه وجودمان بُعدِ معنوی هم دارد. برای مثال پولس نوشت،

دعا می‌کنم که خود خدای آرامش، شما را تماماً مقدس سازد. باشد که روح و جان و بدن شما تا روز بازگشت خداوند ما عیسی مسیح بی عیب و استوار بماند (اول تسالونیکیان 23:5).

همانطوری که پولس اشاره کرد، ما می توانیم خود را موجودی سه بُعدی متشکل از روح و نفس و تَن (یا روح و جان و بدن) بدانیم. کتاب مقدس این سه بُعد را به صراحت شرح نمی دهد، بنابراین در اینجا تلاش می کنیم که این لغات را توسط درکی که از آنها داریم متمایز سازیم. معمولاً برداشت ما از بدن یا تَن وجود جسمانیمان است گوشت، استخوان، خون و غیره. نفس یا جان وجود فکری و احساسی ما است ذهنمان. بدیهی است که روح ما وجود معنوی ماست یا چنانچه پطرس می گوید، «شخصِ مخفی شده درون دل» (اول پطرس 4:3 ).

از آنجایی که روح با چشمان جسمانی قابل رویت نیست، انسانهای نجات نیافته تلاش می کنند وجود آن را نفی کنند. اما انجیل واضحاً می گوید که همۀ ما موجودات روحانی هستیم. کتاب مقدس می گوید زمانی که انسان می میرد، تنها جسمش از کار می افتد اما روح و نفس او مثل همیشه به فعالیت ادامه می دهد. در زمان مرگ، آنها بدن را ترک می کنند تا برای داوری در حضور خداوند قرار گیرند (عبرانیان 27:9 را ببینید). بعد از داوری آنها به دوزخ یا بهشت می روند. سرانجام نفس و روح هر کس دوباره با بدن او در زمان قیامش خواهند پیوست.

توضیح بیشتر روح انسان (The Human Spirit More Defined)

در رسالۀ اول پطرس 4:3، پطرس از روح به عنوان شخص یاد می کند. پولس هم روح رابه عنوان «انسان درونی» نام می برد که نشان دهندۀ باور اوست که روح انسان تنها یک عقیده یا نیرو نیست بلکه شخص است:

از اینروست که ما هرگز از خدمت به خدا دلسرد نمی شویم. با اینکه نیروی جسمی ما بتدریج از بین می رود، اما نیروی باطنی ما روزبروز در خداوند فزونی می‌یابد (دوم قرنتیان 16:4، همراه با تأکید).

واضح است که منظور از «نیروی جسمی» بدن فیزیکی است در حالی که «نیروی باطنی» به روح اشاره دارد. بدن پیر می شود اما روح هر روز تازه می شود.

توجه داشته باشید که پولس هم به بدن و هم به روح به عنوان شخص یاد می کند. پس زمانی که به روح خود فکر می کنید، توده ای از ابر را در ذهن خود تصور نکنید. بهتر است شخصی را تصور کنید که شکل شماست. اما اگر جسمتان پیر است تصور نکنید که روحتان هم پیر به نظر می رسد. خود را در آغاز جوانی تصور کنید چرا که روح هیچ گاه پیر نمی شود! بلکه روز به روز تازه می شود.

روح شما بخشی از شماست که دوباره متولد شده است (اگر به مسیح ایمان آورده اید). روح شما به روح خداوند پیوسته است (اول قرنتیان 17:6 را ببینید)، و او است که شما را هدایت می کند زمانی که از مسیح پیروی می کنید

(رومیان 14:10 را ببینید).

بر طبق تعلیم انجیل خدا هم روح است (یوحنا 24:4 را ببینید)، همچنین فرشتگان و دیوها هم روح هستند. همۀ آنها شکل دارند و در قلمرو روحانی زندگی می کنند. اما این قلمرو با حواسِ جسمانی ما قابل درک نیست. تلاش برای درک عالم روحانی با حواس فیزیکیمان مانند این است که بخواهیم امواج رادیویی را با دست لمس کنیم. ما نمی توانیم امواج رادیویی را ببینیم اما این بدین معنا نیست که آنها وجود ندارند. برای درک این امواج لازم که رادیو را روشن کنیم.

عالم روحانی نیز همینطور است. اینکه عالم روحانی با حواس فیزیکی ما قابل رویت نیست عدم وجود آن را ثابت نمی کند. این عالم مسلماً وجود دارد، و چه مردم آن را درک کنند چه نکنند جزئی از آن هستند زیرا موجوداتی روحانی هستند. آنها روحاً یا با شیطان رابطه دارند (اگر توبه نکرده باشند) یا با خداوند (اگر تولد دوباره یافته باشند). برخی روح گرایان آموخته اند که با روح خود با عالم روحانی رابطه داشته باشند، اما آنها در‌واقع با قلمرو شیطان یا پادشاهی تاریکی در ارتباط هستند.

بدنهای ابدی (Eternal Bodies)

حال که در موضوع جسم هستیم لحظه ای را برای ذکر نکته‌ای در این مطلب صرف می کنم. اگرچه جسم سرانجام می میرد، اما مرگ فیزیکی ما همیشگی نخواهد بود. روزی می آید که خداوند خود جسم همۀ انسانها را زنده می کند. مسیح گفت:

از این گفتۀ من تعجب نکنید، چون وقت آن رسیده است که تمام مرده ها در قبر صدای مرا بشنوند و از قبر بیرون بیایند، تا کسانی که خوبی کرده‌اند، به زندگی جاوید برسند و کسانی که بدی کرده اند، محکوم گردند (یوحنا 28:5-29).

یوحنای رسول در کتاب مکاشفه نوشت که بدنهای بدکاران حد اقل هزار سال بعد از جسم افراد دادگر قیام خواهد کرد:

همچنین جانهای آنانی را دیدم که جاندار خبیث و مجسمه اش را نپرستیده بودند و علامتش را بر پیشانی و دستهای خود نداشتند. اینان همگی، زندگی را از نو آغاز کردند و با مسیح هزار سال سلطنت نمودند. این «قیامت اول»1 است. قیامت بعدی در پایان آن هزار سال رخ خواهد داد؛ در آن زمان، بقیۀ مردگان زنده خواهند شد. خوشبخت و مقدسند آنانی که در این قیامت اول سهمی دارند. اینان از مرگ دوم هیچ هراسی ندارند، بلکه کاهنان خدا و مسیح بوده، با او هزار سال سلطنت خواهند کرد (مکاشفه 4:20ب-6).

انجیل همچنین به ما این آگاهی را می دهد که زمانی که مسیح بازمی گردد و کلیسا ربوده می شود، تمام بدن های مقدسین قیام خواهند کرد و به روح خود که با مسیح از آسمان به زمین باز می گردند، خواهند پیوست:

زیرا ما که ایمان داریم عیسی مرد و پس از مرگ زنده شد، باید یقین داشته باشیم که به هنگام بازگشت او، خدا تمام مسیحیانی را که مرده اند، همراه وی به این جهان باز خواهد آورد. این را من از جانب خداوند می گویم: ما که هنگام بازگشت مسیح خداوند زنده باشیم، زودتر از مردگان به آسمان نخواهیم رفت. زیرا صدای فرمان الهی و آوای تکان دهندۀ رئیس فرشتگان و نوای شیپور خدا شنیده خواهد شد و ناگاه خود خداوند از آسمان به زمین خواهد آمد. آنگاه پیش از همه، مسیحیانی که مرده‌اند زنده خواهند شد تا خداوند را ملاقات کنند. سپس، ما که هنوز زنده‌ایم و روی زمین باقی هستیم، همران ایشان در ابرها ربوده خواهیم شد تا همگی، خداوند را در هوا ملاقات کنیم و تا ابد با او باشیم (اول تسالونیکیان 14:4-17).

خداوند اولین بشر را از خاک زمین آفرید، و برای او خیلی آسان است که عناصر بدن هر انسانی را بگیرد و آنها را به صورت بدنی جدید از همان مادۀ اولیه دوباره درست کند.

در رابطه با رستاخیز بدنمان، پولس نوشت:

به همین صورت، این بدن خاکی و زمینی ما که محکوم به مرگ و نابودی است، با بدنی که بعد از زنده شدن خواهیم داشت تفاوت دارد، زیرا آن بدن هرگز نخواهد مرد. این بدن باعث زحمت و رنج ماست، چون در معرض بیماری و مرگ قرار دارد، اما آن بدن پر از جلال و شکوه خواهد بود. بلی، این بدن اکنون ضعیف و فانی است، اما بدنی که پس از مرگ خواهیم داشت، پر قدرت خواهد بود. به هنگام مرگ، بدن نفسانی دفن می شود، اما در روز قیامت، بدن روحانی برخواهد خاست. …ای عزیزان، مقصودم این است که بدن خاکی که از گوشت و خون ساخته شده است، نمی‌تواند وارد ملکوت خدا شود، و این بدنهای فانی ما، در خور زندگی جاوید نیستند. حال می‌خواهم رازی عجیب با شما در میان بگذارم: ما همه نخواهیم مرد، بلکه به همۀ ما بدنی نو داده خواهد شد. زمانی که شیپور آخر از آسمان به صدا در آید، در یک لحظه، در یک چشم بر هم زدن، همۀ ایماندارانی که مرده اند، با بدنی فناناپذیر زنده خواهند شد. آنگاه ما نیز که هنوز زنده ایم، ناگهان تبدیل خواهیم پذیرفت و بدنی نو خواهیم یافت. زیرا بدن خاکی ما که فانی و از بین رفتنی است، باید به بدن آسمانی تبدیل شود، بدنی که هرگز نابود نخواهد شد و همیشه زنده خواهد ماند (اول قرنتیان 42:15-44 الف و 50-53).

توجه داشته باشید که ویژگی مهم بدن های جدید ما این است که فناناپذیر و فاسد نشدنی هستند. آنها هیچ گاه پیر یا مریض نمی شوند و نمی میرند! بدن جدید ما درست مانند بدنی است که مسیح بعد از قیام خود به دست آورد:

اما سر منزل اصلی ما آسمان است، که نجات دهندۀ ما، عیسی مسیح خداوند نیز در آنجاست؛ و ما چشم به راه او هستیم تا از آنجا باز گردد. او به هنگام بازگشت خود، این بدنهای فانی ما را دگرگون خواهد ساخت و به شکل بدن پر جلال خود در خواهد آورد. او به همان قدرتی که همۀ چیزها را تحت سلطۀ خود در خواهد آورد، ما را نیز دگرگون خواهد ساخت (فیلیپیان 20:3-21، همراه با تأکید).

یوحنای رسول هم این حقیقت شگرف را تصدیق کرد:

بلی عزیزان، ما اکنون حقیقتاً فرزندان خدا هستیم. گر چه هنوز نمی‌دانیم در آینده چگونه خواهیم بود، اما این را به یقین می‌دانیم که وقتی مسیح بازگردد، مانند او خواهیم شد، چون او را همان‌گونه که هست خواهیم دید (اول یوحنا 2:3، همراه با تاکید).

اگرچه برای ما غیر مکن است که این مسئله را کاملاً درک کنیم، می توانیم آنرا با ایمان باور کنیم و از آنچه در انتظارمان است به وجد بیاییم!2

مسیح در مورد تولد تازه (Jesus on the New Birth)

یکبار مسیح با فردی به نام نیقودیموس که یک رهبر یهودی بود دربارۀ لزوم تولد تازۀ روح بشر توسط

روح القدس صحبت کرد:

عیسی جواب داد: «اگر تولد تازه پیدا نکنی، هرگز نمی‌توانی ملکوت خدا را ببینی. این که می‌گویم عین حقیقت استنیقودیموس با تعجب گفت: «منظورتان از تولد تازه چیست؟ چگونه امکان دارد پیر مردی مثل من، به شکم مادرش بازگردد و دوباره متولد شود؟» عیسی جواب داد: «آنچه می‌گویم عین حقیقت است. تا کسی از آب و روح تولد نیابد، نمی‌تواند وارد ملکوت خدا شود. زندگی جسمانی را انسان تولید می کند، ولی زندگی روحانی را روح خدا از بالا می بخشد. پس تعجب نکن که گفتم باید تولد تازه پیدا کنی (یوحنا 3:3-7).

زمانی که مسیح گفت انسان باید دوباره متولد شود تا به ملکوت آسمانها وارد شود، نیقودیموس ابتدا تصور کرد که او دربارۀ تولد دوباره به صورت جسمانی صحبت می کند. اما مسیح برای او روشن کرد که از تولد دوبارۀ روحانی صحبت می کرد.که یعنی روح انسان است که باید تولد دوباره بیابد.

دلیل اینکه به تولد دوباره نیاز داریم این است که روحمان با ماهیتی شریر و پرگناه آلوده شده است. در انجیل معمولاً این ماهیت پرگناه مرگ نامیده شده است. برای اینکه بهتر متوجه شویم، این ماهیت شریر را مرگ روحانی می نامیم تا قابل تمایز از مرگ فیزیکی (زمانی که بدن ما از کار می ایستد) باشد.

توصیف مرگ روحانی (Spiritual Death Defined)

در افسسیان 1:2-3، پولس توضیح می دهد که مرگ روحانی چیست:

روزگاری شما نیز بعلت خطایا و گناهانتان، زیر لعنت خدا قرار داشتید و محکوم به مرگ ابدی بودید. شما هم مانند دیگران غرق در گناه بودید و شیطان را اطاعت می کردید، شیطانی که رئیس نیروهای پلید است و هم‌اکنون در قلب مخالفین خدا عمل می کند. ما نیز همگی مانند آنها بودیم. طرز زندگی ما، نشان دهندۀ ذات ناپاک ما بود. ما اسیر هوسها و افکار کثیف خود بودیم و دست به هر کار زشتی می زدیم. ما به همین طبیعت سرکش به دنیا آمدیم و درست مانند دیگران، زیر خشم و غضب خدا بودیم (همراه با تاکید).

مسلماً منظور پولس مرگ جسمانی نبود زیرا او برای انسانهایی می نوشت که از لحاظ جسمانی زنده بودند. ولی او گفت که آنها قبلاً «در خطاها و گناهان خود مرده بودند» (ترجمۀ اصلی) این گناه است که در را به روی مرگ روحی باز می کند (رومیان 12:5 را بینید). اینکه از لحاظ روحی مرده باشید یعنی ماهیتی پرگناه در روحتان وجود دارد. توجه کنید که پولس گفت، آنها (ماهیت آنها) «زیر لعنت خدا» قرار داشت.

علاوه بر این، مرگ روحانی تا حدی بدین معناست که ذات و فطرت شیطانی در روحتان وجود دارد. پولس گفت آنهایی که روحاً مرده اند روح «جهان داران این ظلمت، در جایهای آسمانی» در وجودشان عمل می کند. «جهان داران این ظلمت، در جایهای آسمانی» بدون شک شیطان است (افسسیان 12:6 را ببینید). این روح در وجود همۀ کسانی که نجات نیافته اند عمل می کند.

مسیح به یهودیان نجات نیافته گفت،

شما فرزندان پدر واقعی تان شیطان می باشید و دوست دارید اعمال بد او را انجام دهید. شیطان از همان اول قاتل بود و از حقیقت نفرت داشت. در وجود او ذره‌ای حقیقت پیدا نمی شود، چون ذاتاً دروغگو و پدر تمام دروغگوهاست (یوحنا 44:8).

از دیدگاه روحانی، آنهایی که تولد تازه نیافته اند نه تنها شیطان در وجودشان ساکن است بلکه او پدر روحانیشان نیز هست. آنها طبیعتاً مانند شیطان رفتار می کنند. آنها قاتل و دروغگو هستند.

همۀ انسانهای نجات نیافته مرتکب قتل نشده اند، اما همان نفرتی را که قاتلان دارند در خود می پرورانند و اگر فرصت آن را داشته باشند ممکن است مرتکب قتل بشوند. قانونی بودن سقط جنین در بسیاری از کشورها تاییدی بر این گفته است. انسانهای نجات نیافته حتی کودکان متولد نشدۀ خود را هم به قتل می رسانند.

به همین دلیل است که انسان باید تولد تازۀ روحانی را تجربه کند. زمانی که کسی دوباره تولد می یابد، آن فطرت پرگناه و شیطانی روح او را ترک می کند و فطرت مقدس خداوند جایگزین آن می شود. روح مفدس خداوند می آید تا در روح او سکنی گزیند. او دیگر از لحاظ روحانی «مرده» نیست بلکه «زنده» است. روح او برای خداوند زندگی می کند. به جای اینکه روحش فرزند شیطان باشد، فرزند روحانی خداوند می شود.

اصلاح جانشین تولد دوباره نیست

(Reformation is No Substitute for Regeneration)

از آنجایی که افراد نجات نیافته روحاً مرده اند، صرف نظر از تلاشی که می کنند، هیچ گاه نمی توانند با اصلاح شخصی خود را نجات دهند. انسانهای نجات نیافته به ذات تازه نیاز دارند و اینکه تنها اعمال ظاهریشان تغییر کند کافی نیست. شما می توانید یک خوک را خوب بشویید، اُدکلن به آن بزنید و روبانی صورتی دور گردنش ببندید. بعد از تمام این کارها شما یک خوک تمیز دارید اما ماهیت آن همانی است که بود. چیزی نخواهد گذشت که باز هم بوی بدی خواهد گرفت و خودش را به گِل خواهد زد.

مردم مذهبی که تولد تازه نیافته اند هم همین طور هستند. ممکن است ظاهرشان کمی پاک شود، اما درونشان مثل همیشه چرکین است. مسیح به برخی از انسانهای بسیار مذهبی زمان خود گفت،

وای بحال شما ای علمای دینی و فریسیان ریاکار! چون شما بیرون ظرف را آنقدر تمیز می‌کنید تا بدرخشد، ولی داخل ظرف از کثافت ظلم و طمع پر است. ای فریسی های کور، اول داخل ظرف را تمیز کنید تا بیرون ظرف هم پاک شود. وای بحال شما ای علمای دینی و فریسیان ریاکار! شما مانند قبرهای سفید شده‌ای هستید که ظاهری زیبا دارند اما داخل آن پر است از استخوانهای مردگان و کثافات! شما می کوشید خود را دیندار جلوه دهید، ولی در زیر آن عبای مقدستان، دلهایی دارید پر از ریاکاری و گناه (متی 25:23-28).

سخنان مسیح در توصیف کسانی است که مذهبی هستند ولی هرگز تولد تازۀ روح القدس را تجربه نکرده اند. تولد دوباره مردم را نه فقط از بیرون بلکه از درون پاک می کند.

زمانی که روح دوباره متولد می شود تکلیف نَفس چه می شود؟

(?What Happens to the Soul When the Spirit is Reborn)

زمانی که روح انسان دوباره متولد می شود، در ابتدا نَفس او ذاتاً بدون تغییر باقی می ماند (صرف نظر از اینکه او در ذهن خود تصمیم گرفته است که از مسیح اطاعت کند). اما مسیح از ما انتظار دارد زمانی که یکی از فرزندان او می شویم کاری با نفس خود بکنیم. نفس (فکر) ما باید با کلام خداوند تازه شود و طوری فکر کنیم که خدا می خواهد. از طریق تازه کردن ذهنمان است که تغییرات برونی در زندگیمان آورده می شود و سبب می شود که به تدریج شبیه به مسیح شویم:

رفتار و کردار و شیوۀ زندگی مردم دنیا را تقلید نکنید، بلکه بگذارید خدا افکار و طرز فکرتان را دگرگون کند تا به انسانی جدید تبدیل شوید. آنگاه قادر خواهید شد ارادۀ خدا را درک کرده، آنچه را که خوب و کامل و مورد پسند اوست، کشف کنید (رومیان 2:12 همراه با تاکید).

یعقوب هم از همین جریان در زندگی ایماندارن نوشت:

با فروتنی کلام خدا را که در دلتان کاشته شده است، بپذیرید، زیرا این کلام قدرت دارد جانهای شما را نجات بخشد (یعقوب 21:1ب).

توجه کنید که یعقوب خطاب به مسیحیان سخن می‌گوید مردمی که قبلاً روحشان تولد دوباره یافته است. اما نیاز داشتند که جانشان نجات یابد و این در صورتی به وقوع می پیوست که «کلام کاشته شده در دلهایشان» را بپذیرند. به همین دلیل است که به کسانی که تازه ایمان آورده اند باید کلام خداوند را آموزش داد.

باقی فطرت قدیمی (The Residue of the Old Nature)

مسیحیان خیلی زود بعد از تولد دوباره شان در می یابند که انسانهای دو ماهیتی هستند، و آنچه را که پولس جنگ میان «روح القدس و طبیعت نفسانی» می نامد، تجربه می کنند:

زیرا ما انسانها، بطور طبیعی دوست داریم امیال نفسانی خود را بجا آوریم، امیالی که مخالف اراده و خواست روح خداست. بر عکس، هر گاه می‌خواهیم از اوامر روح خدا پیروی کنیم و خواست او را بجا بیارویم، امیال طبیعی به مخالفت با آنها می پردازد. این دو نیرو، مدام در ما در حال کشمکش هستند و می کوشند بر ارادۀ ما مسلط شوند. در نتیجه، هر کاری بخواهیم انجام دهیم، از تأثیر این نیروها خالی نیست (غلاطیان 17:5).

پولس بازماندۀ فطرت پرگناه قدیمی را «امیال (یا طبیعت) نفسانی» می نامد. این دو فطرت در وجود ما خواسته های متفاوتی ایجاد می کند که اگر تسلیم آنها شویم، اعمال و شیوه های متفاوت زندگی را سبب می شوند. به تفاوتی که پولس میان «اعمال طبیعت نفسانی» و «ثمرات روح القدس» قائل می شود توجه کنید:

هنگامی که از امیال و خواسته‌های نادرست خود پیروی می کنید، این گناهان وارد زندگی شما می شوند: زنا و انحرافات جنسی و بی عفتی؛ بت پرستی و جادوگری و احظار ارواح؛ دشمنی و دو بهم زنی؛ کینه توزی و خشم؛ خودخواهی و نفع طلبی، شکایت و انتقاد و بهانه جویی؛ در اشتباه دانستن دیگران و بر حق شمردن خود و اعضای گروه خود؛ حسادت و آدم کشی؛ مستی و عیاشی و چیزهایی از این قبیل. همانطور که قبلاً هم اشاره کردم، باز تکرار می‌کنم هر که این چنین زندگی کند، هرگز در ملکوت خدا جایی نخواهد داشت. اما هر گاه روح خدا زندگی ما را هدایت کند، این ثمرات را در زندگی ما بوجود خواهد آورد: محبت، شادی، آرامش، بردباری، مهربانی، نیکوکاری، وفاداری، فروتنی و خویشداری. هیچیک از این صفات پسندیده، تضادی با احکام مذهبی و شریعت یهود ندارند (غلاطیان 19:5-23).

مسلماً این امکان وجود دارد که مسیحیان تسلیم طبیعت نفسانی شوند؛ در غیر این صورت پولس به آنها هشدار نمی داد که اگر عملی را در پی طبیعت نفسانی انجام دهند، وارث ملکوت خداوند نخواهند شد. پولس در نامه اش به رومیان در مورد دو فطرت هر مسیحی مینویسد و آنها را از عواقب تسلیم شدن در برابر طبیعت نفسانی آگاه میکند:

با اینحال، اگر چه مسیح در وجود شما زندگی می کند، اما سرانجام بدنتان در اثر عواقب گناه خواهد مرد، ولی روحتان زنده خواهد ماند، زیرا مسیح روحتان را آمرزیده استپس ای برادران عزیز، شما دیگر به هیچ وجه مجبور نیستید از امیال و خواهشهای طبیعت گناه آلود سابق خود پیروی کنید، زیرا در اینصورت گمراه و هلاک خواهید شد. اما اگر با قدرت روح خدا، این طبیعت کهنه را با اعمال ناپاکش نابود سازید، زنده خواهید ماند. زیرا تمام کسانی که از روح خدا پیروی می کنند، فرزندان خدا هستند (رومیان 10:8، 12-14 همراه با تاکید).

این متن به وضوح هشداری برای مسیحیان است. زندگی کردن (به معنای معمول آن) بر طبق طبیعت نفسانی به مرگ منجر می شود. منظور پولس مسلماً مرگ روحی بوده است، زیرا همه روزی مرگ جسمانی را تجربه خواهند کرد، حتی مسیحیانی که «این طبیعت کهنه را با اعمال ناپاکش نابود کرده‌اند».

هر مسیحی ممکن است به طور موقت مرتکب یکی از گناهانی که پولس ذکر کرده بشود؛ اما زمانی که یک ایماندار گناه می کند خود را مقصر احساس می کند و احتمالاً توبه خواهد کرد. هر کسی که به گناه خود اقرار کند و از خداوند طلب بخشش کند، مسلماً بخشیده خواهد شد (اول یوحنا 9:1).

زمانی که یک مسیحی گناه می کند به این معنا نیست که رابطه اش با خداوند قطع می‌شود بلکه خود را معاشرت نزدیک با خداوند محروم میکند. با اینکه او اکنون فرزند نافرمان خداوند است، سِمَت فرزندی خود را از دست نداده است. اگر این ایماندار به گناه خود اعتراف نکند، خود را در موقعیتی قرار می دهد که باید توسط خداوند تنبیه شود.

مبارزه (The War)

اگر تا به حال تمایل داشته اید کارهایی را انجام دهید که نادرست هستند، در واقع «خواستۀ طبیعت نفسانی» را تجربه کرده اید. همینطور بدون شک زمانی که مورد وسوسۀ نَفس خود قرار گرفته اید، چیزی در درونتان بر ضد این وسوسه پایداری می‌کند که همان «خواست روح القدس» است. و اگر بعد از تسلیم شدن در مقابل این وسوسه احساس گناه کرده‌اید، پس صدای «وجدان» خودتان را هم شنیده اید.

خداوند به خوبی می دانست که خواسته های نفسانی، ما را برای انجام کارهای نادرست وسوسه خواهند کرد. اما این نمی تواند تسلیم شدن ما را در برابر خواسته هایمان توجیه کند. خداوند از ما انتظار دارد که در اطاعت و تقدس گام برداریم و بر خواسته‌های نفس فائق آییم:

از اینرو، به شما توصیه می‌کنم که از اوامر روح خدا پیروی کنید؛ او به شما خواهد آموخت که چه بکنید و کجا بروید. در اینصورت دیگر بردۀ امیال نفس سرکش خود نخواهید بود (غلاطیان 16:5).

هیچ فرمول جادویی برای غلبه بر نَفس وجود ندارد. پولس تنها گفت که «از اوامر روح خدا پیروی کنیم» ، و «بردۀ امیال نفس» نخواهیم بود (غلاطیان 16:5). در این مورد هیچ مسیحی بر مسیحی دیگر برتری ندارد. تحت فرمان روح القدس بودن تصمیمی است که باید هر کدام از ما بگیریم و میزان از خود گذشتگی ما در برابر خداوند بستگی دارد به میزانی که ما در برابر وسوسه های نفس خود تسلیم نمی شویم.

پولس به همین نحو نوشت:

آنانی که از آن مسیح می باشند، امیال نفسانی و هوسهای ناپاک خود را بر صلیب مسیح میخکوب کرده‌اند (غلاطیان 24:5).

توجه کنید که پولس گفت آنها که از آن مسیح هستند، امیال یا طبیعت نفسانی را مصلوب کرده اند (فعل جمله زمان گذشته است) یعنی این اتفاق زمانی رخ می دهد که ما توبه می کنیم و به عیسی مسیح ایمان می آوریم. ما با تصمیم برای اطاعت از خداوند و مقاومت در برابر گناه، فطرت گناه آلود را مصلوب کرده ایم. حالا مسئله مهم مصلوب کردن طبیعت نفسانی نیست بلکه مصلوب نگه داشتن آن است.

مصلوب نگاه داشتن طبیعت نفسانی همیشه آسان نیست اما غیرممکن نیست. اگر به جای تسلیم در مقابل طبیعت گناه آلود مطابق هدایت کسی که در درونمان زندگی می‌کند عمل کنیم، زندگی مسیح را بازنمود خواهیم کرد و با تقدس در برابر او ظاهر خواهیم شد.

ماهیت روح دوباره خلق شدۀ ما

(The Nature of our Recreated Spirits)

تنها یک کلمه می تواند ماهیت روح های دوباره خلق شدۀ ما را توصیف کند، و آن کلمه مسیح است. از طریق روح القدس که طبیعت مسیح را دارد، در واقع ما فطرت مسیح را بر می‌گیریم، و او در ما زندگی می کند. پولس نوشت، «دیگر من نیستم که زندگی می کنم، بلکه مسیح است که در من زندگی می کند» (غلاطیان 20:2).

از آنجایی که ما قدرت و فطرت مسیح را داریم، این توانایی را داریم که مانند او زندگی کنیم. ما به محبت بیشتر، صبر و خویشتن داری بیشتر نیاز نداریم ما پر محبتترین، صبورترین، خوددارترین شخصیت، یعنی مسیح را در وجودمان داریم! تنها کاری که باید بکنیم این است که اجازه دهیم او در زندگی ما بدرخشد.

همگی ما در درونمان دشمن قوی داریم که بر ضد فطرت مسیحایی می جنگد و مانع آشکار شدن او در وجودمان می شود؛ این دشمن همان طبیعت نفسانی ماست. عجیب نیست که پولس نوشت ما باید طبیعت نفسانی خود را مصلوب کنیم. این مسئولیت ماست که راه حلی برای خواسته‌های جسمانیمان پیدا کنیم و درست نیست که این وظیفه را به خدا منتقل کنیم. پولس هم با طبیعت نفسانی خود مشکل داشت اما مسئولیت آن را به عهده گرفت و بر آن غلبه کرد:

من مثل یک ورزشکار با تمرینهای سخت، بدنم را آماده می کنم، و آنقدر بر آن سخت می‌گیرم تا آن کاری را انجام دهد که باید بکند، نه آنچه را که می خواهد. اگر چنین نکنم می‌ترسم پس از آنکه دیگران را برای شرکت در مسابقه آماده کردم ، خودم آماده نباشم و از شرکت در مسابقه محروم گردم (اول قرنتیان 27:9).

اگر می خواهید در حضور خداوند با تقدس زندگی کنید، شما هم مجبور خواهید بود تا جسم خود را بردۀ روحتان کنید. با ایمان این گام را بردارید و مأیوس نشوید.

1 از آنجایی که یوحنا به ما می گوید این «قیامت اول» است می توانیم به این نتیجه برسیم که پیش از این رستاخیز دیگری وجود نداشته است. و از آنجایی که این رستاخیز در پایان عذاب سخت، زمانی که مسیح باز می گردد رخ می دهد، بر خلاف نظریۀ ربوده شدن قبل از عذاب می باشد، چنانچه می دانیم مطابق اول تسالونیکیان 13:4-17 در زمان بازگشت مسیح و ربوده شدن کلیسا رستاخیز عظیمی رخ خواهد داد. این مسئله را در فصلی دیگربه نام آخر زمان به طور کامل مطالعه خواهیم کرد.

2 برای مطالعۀ بیشتر موضوع رستاخیز، دانیال 1:12-2؛ یوحنا 23:11-26؛ اعمال رسولان 14:24-15؛ اول قرنتیان 1:15-57 را ببینید.

17

當心假教師(Beware of False Teachers)

第十章(TEN)

 

根據新約聖經來說,假教師低估聖潔的必要性(從其教訓和個人生命就反映出來),就是他們最顯著的特徵。極多經文可證實這方面,舉一個例子,想一想登山寶訓中耶穌怎樣論到假先知:

你們要防備假先知(或任何聲稱自己發表神話語的人),他們到你們這裡來,外面披著羊皮,裡面卻是殘暴的狼。憑著他們的果子,就可以認出他們來。荊棘上豈能摘葡萄呢?蒺藜裏豈能摘無花果呢?這樣,凡好樹都結好果子,惟獨壞樹結壞果子。好樹不能結壞果子,壞樹不能結好果子。凡不結好果子的樹,就砍下來,丟在火裡。所以憑著他們的果子,就可以認出他們來。凡稱呼我「主啊,主啊」的人,不能都進天國,惟獨遵行我天父旨意的人,才能進去。當那日必有許多人對我說:「主啊,主啊,我們不是奉你的名傳道,奉你的名趕鬼,奉你的名行許多異能麼?」我就明明的告訴他們說:「我從來不認識你們,你們這些作惡的人,離開我去吧。」(太七15~23)

耶穌說憑著假先知的果子,就可以把假先知認出來。按照登山寶訓的上下文,那些果子明顯是指到聖潔和順服的果子。耶穌說惟獨遵行天父旨意的人才能進天國(七21),那些人可能曾傳道,趕鬼和行神蹟,但若是多行不義,耶穌便會宣布自己不認識他們(七23)。

一種外來的恩典(A Foreign Grace)

除了人們行為的果子,說話的果子可以顯出他們是假教師。如果他們所教導的道理與新約核心教義相違,便是假教師。

當然,教會中的教師都不會站起來宣布自己教導的道理與新約聖經相違。反之,那些人會忽略某些重要的經文,又曲解另一些經文,好要說服自己的受眾相信他們在教導真理。今天很多出名和具影響力的教師,會教導一種聖經以外的恩典,但那種恩典並不是會令人聖潔的真恩典。保羅教導真正的恩典,寫道:

因為神救眾人的恩典,已經顯明出來,教訓我們除去不敬虔的心,和世俗的情慾,在今世自守、公義、敬虔度日……(多二11~12,加上強調)

相反,猶大叫人小心假的恩典,那種恩典幾乎成了犯罪的許可證:

親愛的弟兄啊,我想盡心寫信給你們,論我們同得救恩的時候,就不得不寫信勸你們,要為從前一次交付聖徒的真道,竭力的爭辯。因為有些人偷著進來,就是自古被定受刑罰的,是不虔誠的,將我們神的恩變作放縱情慾的機會,並且不認獨一的主宰我們主耶穌基督。(猶3~4,加上強調)

那些人不認獨一的主宰主耶穌基督,怎可能「偷著進來」竟無人發覺?因為他們沒有站在會眾中間宣布:「我不認耶穌基督。」相反,他們錯誤教導恩典的道理,因而否認耶穌基督,將恩典變成放縱情慾的機會。

這些人的信息可歸納如下:「神的恩典豈不奇妙?因我們得救是本乎恩,不是因著行為,故此聖潔並非得救的條件。因著神奇妙的恩典,就算人犯了姦淫和淫亂,只要相信耶穌,就能得救。」

聖經指出非聖潔沒有人能見主(參來十二14),忘了這話吧。耶穌教導我們,我們的義若不勝於文士和法利賽人的義,就斷不能進天國,惟獨遵行天父旨意的人才能進天國(參太五20,七21),別放在心上好了。耶穌又叫我們竭力要進窄門,只要那扇門才通向生命,又說他真正的弟兄「聽了神的道就會遵行」(參太七13~14;路八21),但別太擔心吧。雅各明說沒有行為的信心是死的,無法救我們(參雅二14、17),但別管這事實。保羅警告放縱肉體的人不會承受神的國(參加五20~21),千萬不要聽進去。閉上眼睛看約翰壹書,對所有真基督徒的記號視而不見,又要忽視其他新約論到同樣真理的經文。

「不,我們不像律法主義者那般強調行為,我們已經發現神恩典的真理。」

不認主(Denying the Master)

這些假教師確實不認(留意雅各的用詞)「獨一的主宰和主」(猶4,加上強調),因為他們心目中認為不管人是否順服,也能進天國,耶穌不必要成為那人的主宰和主。因而,他們透過自己的教導和生活方式就表明自己不認耶穌。

對沒有分辨力的人來說,假恩典教師的口號聽來很合乎聖經,直接引自保羅的書信:「我們不在律法之下,卻在恩典之下!」「讚美神我們在基督裡有自由!」「我們縱然失信,他仍是可信的!」人們曲解保羅的書信,並非新事。彼得向這等人發出警告:

並且要以我主長久忍耐為得救的因由,就如我們所親愛的兄弟保羅,照著所賜給他的智慧,寫了信給你們。他一切的信上,也都是講論這事,信中有些難明白的,那無學問不堅固的人強解,如強解別的經書一樣,就自取沉淪。(彼後三15~16,加上強調)

這些人曲解聖經,自取滅亡,彼得還有更多的話要說。彼得後書第二章全章中,彼得叫人小心假教師「陷害人的異端」,他們「私自引進」這些教訓,「連買他們的主也不承認」(彼後二1)。

再一次,何以竟有不認主的教義可以被私自引進來呢?明顯看來,這些假教師沒有公開宣傳:「我們不認主!」不,他們只是不認主的角色,因而不認主。這些人輕視順服的必要性。彼得寫到他們「隨從他們邪淫的行為,便叫真道因他們的緣故被毀謗」(二2)。這些假教師堅持人就算邪淫,仍能得救。放縱肉體的私慾,絕對沒有問題,甚至鼓勵人這樣做;因此,「真道」便被毀謗了。

彼得駁斥這種嚴重的謬誤,引述神昔日如何對待敬虔和不敬虔的人,重點決不容有失:聖潔的人得救,不聖潔的人沉淪。聖潔絕對必要:

就是天使犯了罪(不聖潔),神也沒有寬容,曾把他們丟在地獄,交在黑暗坑中,等候審判。神也沒有寬容上古的世代(不聖潔),曾叫洪水臨到那不敬虔的世代,卻保護了傳義道的挪亞(聖潔)一家八口。又判定所多瑪、蛾摩拉(不聖潔),將二城傾覆,焚燒成灰,作為後世不敬虔人的鑑戒。只搭救了那常為惡人(不聖潔)淫行憂傷的義人羅得(聖潔),因為那義人住在他們中間,看見聽見他們不法的事,他的義心就天天傷痛。主知道搭救敬虔的人(聖潔)脫離試探,把不義的人(不聖潔)留在刑罰之下,等候審判的日子。那些隨肉身、縱污穢的情慾、輕慢主治之人的……(彼後二4~10,加上強調)

彼得與保羅的看法完全一致,毫無差距,將「放縱肉體的私慾」的人稱為「不義的人」,別管他們是否自稱是基督徒,也正朝向地獄走去。

這些假教師也引誘了真信徒偏離聖潔的道,叫他們再沾污自己,回到比自己得救前更糟糕的境況:

他們說虛妄矜誇的大話,用肉身的情慾、和邪淫的事,引誘那些剛才脫離妄行的人。他們應許人得以自由,自己卻作敗壞的奴僕,因為人被誰制伏就是誰的奴僕。倘若他們因認識主救主耶穌基督,得以脫離世上的污穢,後來又在其中被纏住制伏,他們末後的景況,就比先前更不好了。他們曉得義路,竟背棄了傳給他們的聖命,倒不如不曉得為妙。俗語說得真不錯:「狗所吐的他轉過來又吃,豬洗淨了又回到泥裡去滾。」這話在他們身上正合式。(彼後二18~22)

我們從這段經文可更了解假教師的信息。彼得寫到他們受到「肉身的情慾和邪淫的事」挑動,承諾給人自由,卻實際上令人成為罪的奴隸。他們的信息與現代假恩典教師的信息大同小異,都把聖潔重新定義為律法主義,把順服看為是「信靠行為」。「享受你在基督裡的自由,」他們宣揚:「不要聽信那些扼殺恩典的人,他們只有一大堆規則。」

於是,連真信徒也被騙,偏離窄路,朝向滅亡的闊路走去。他們以為自己發現了耶穌賜下和保羅遍傳的恩典,忽略了耶穌在登山寶訓中列明的要求及保羅書信中「令人逐出天國」的罪。

留心,彼得寫到那些信徒是才剛「脫離」那些慣了「妄行」的人(二18),即是未得救的人。下一節經文中,彼得又講到同一件事,表明這些人「因認識主救主耶穌基督,得以脫離世上的污穢」(二20)。故不要弄錯這事,這些人並非慕道者,也非假信徒,卻是已經重生,與自己得救前生活得不再一樣。

可是,他們卻受到假教訓欺騙,輕看聖潔的重要性,強調一種假恩典。結果,他們再次被「世上的污穢」「纏住制伏」(二20),當下他們「末後的景況就比先前更不好」(二20)。他們從前「曉得義路」,如今卻背棄了「聖命」(二21,加上強調)。

可嘆今天極多聲稱的基督徒從未「曉得義路」,因他們從一開始便聽信了假福音。他們整個「基督徒」生涯中也享受被罪捆綁,以為自己一直享受神奇妙恩典的自由。從這方面來看,這些人有別於彼得所寫到的人,他們並不是回到泥漿裡的豬,乃是從沒離開泥漿的豬。

「請替我們的耳朵搔癢吧!」(”Tickle Our Ears, Please!”)

就如保羅的時代一樣,今天很多人聽信假恩典教師的道理,因他們講論人們喜歡聽的教訓,正如保羅預告:

因為時候要到,人必厭煩純正的道理。耳朵發癢,就隨從自己的情慾,增添好些師傅。並且掩耳不聽真道,偏向荒渺的言語。(提後四3~4)

清楚看來,保羅論到那將會來的時候已經來臨了,人們自然喜愛聽到神奇妙的愛和恩典,很想聽耶穌怎樣處理掉他們的罪,救恩是怎樣白白送予他們,又如可單憑信不靠行為而得到,這幾方面確是事實。但神的恩典就是從此處開始遭到修改。

今天人們告訴我們,悔改只需改變思想,不必然要改變行為。人信了耶穌,仍可繼續不斷犯罪。人能夠在重生後卻不顯出任何聖靈內住的憑據。基督徒可以犯姦淫,我們必不可論斷他們,因我們不曉得他們的內心。若有人說聖潔的人才能進天國,只會被視為是律法主義者。信心沒有行為也能救人。只要人們口頭上認信基督,即使不遵行神的旨意,仍必定會進天國。如果某人曾有一分鐘的信心,必然永遠得救,就算他後來離棄信仰,成為無神論者,重返淫亂的生活,救恩還在。很多真基督徒與非基督徒沒有兩樣,他們被界定為一種特別的信徒類別,稱為「屬肉體的基督徒」。

很多人毫不猶疑聽信了這些謊話。請考慮下文引自某些今天美國著名教師的說話,那些人的名字在基督徒圈子稱得上是家傳戶曉:

「那場佈道會結束後不久,那帶領他信主的佈道家便離棄了信仰。那人的家庭破裂了,他在美國流離浪蕩,好像畜牲一樣,最後酗酒死在芝加哥南部某處的溝渠中……但若你接受了主耶穌基督作你的救主,你仍是神的兒女。你可不認他,他卻永不會不認你。」

這番話對嗎?耶穌說:「凡在人面前不認我的,我在我天上的父面前,也必不認他。」(太十33)此外,保羅寫到酗酒的人不會承受神的國(參林前六9~10)。

「我們得救,因我們曾有一刻表達自己相信永恆的主……即使信徒因著任何緣故變成非信徒,那人仍不會失落救恩。」

我們只須「有一刻」相信,就會永遠得救嗎?耶穌說「信(譯按:英文用現在完成時態,表示在過去曾有一刻相信)……的必然得救」(可十六16),就是這意思嗎?若是的話,我們就必然推斷假如我們曾有一刻不信,也必會永遠沉淪,因耶穌再說:「不信(譯按:同樣是用現在完成時態)的必被定罪。」(可十六16)

同時,這位著名教師拼命修改聖經,迎合自己的神學,實際上使地獄變成天國:

「耶穌的比喻中,『外面黑暗之處』是指到甚麼地方?『外面黑暗之處』仍在神的國度之內,但位於在世忠心信徒將會居住的地方之外,忠心信徒會有特別的地位或權柄。」

「『外面黑暗之處』並非代表一處地方,卻是象徵影響力和特權。天國裡沒有這樣的地方,這純粹是修辭手法,形容那些人在神的國度裡地位較低。」(強調了他的話)

這位教師也想說服我們相信「哀哭切齒」「並不如很多人所想那樣象徵痛苦」。相反,「哀哭切齒」象徵不忠心的信徒知道自己沒有在地上順服,無法得著賞賜,故在天上感到沮喪,真是令人出奇:

「神看為忠心的人會歡喜,損失的人便會哀哭。有些人慶祝自己忠心,另一些人則因自己不忠而沮喪,咬牙切齒,哀嘆自己短視和貪心。」

「我們不知道這歡喜和哀哭的時候會維持多久,但雖然這些人的工作被火燒了,但他們也必不會永遠哀哭切齒。」

這番話對嗎?耶穌講到「外面黑暗之處」時,是否表示那裡是天國的某處地方,不忠和貪婪的基督徒將會其中暫時哀哭切齒,後悔自己沒有爭取賞賜?答案很明確,請參考太八10~12,十三24~30、36~43,二十四42~51,二十五14~30;路十三22~28。貪婪的人會否進天國?參考林前六9~10;弗五3~6。

有些教師更容許基督徒犯下嚴重的罪,仍可進天國,實在令人驚訝。我們著名的電台牧師論到保羅警告人慣常隨從肉體的人不會承受神的國,這樣說:

「承受神的國是關係到你在天國會得著多少賞賜,不等於進天國。所以,你若不弄清楚承受天國和進天國的分別,因著這些問題(那牧師竟不稱這些是罪),就會覺得自己不會進天國。但因著這些問題,你可能會失去一些好處。」

這番話對嗎?請比較林前六9~10、林前十五50~54及太二十五34~41。

耶穌和保羅都表明犯姦淫和淫亂的人不會進天國,有一位很出名的電視牧師卻這樣說:

「但基督徒仍可能會失去天上的賞賜。甚至,有些基督徒靈性變得麻木,又因著在地上犯姦淫或淫亂,因而失去天上的賞賜,我們可以想像一下他們那時會感覺如何。失去永恆的賞賜,來換取一瞬間的性快感–肯定是最不明智的交換。」

另一位入行甚久的電台牧師被聽眾問到:

問:我想自己十五歲時已經重生,感到快樂和在基督裡安穩。但後來罪來到我生命,我走上了墮落的路。我結了婚三次,犯姦淫,酗酒。我當年到底重生了嗎?

答:你內心感到困擾,表明你說自己十五歲時已經重生,確是真實的。

那人的內疚感可以證明他真正得救嗎?參考羅二14~15,可找到答案。人若犯姦淫和酗酒,會否得救?我想你已知道答案,我無需再提。

神為何不阻止假先知和假教師?(Why Doesn’t God Stop False Prophets and Teachers?)

舊約的時候也有假先知起來引誘神的子民,同樣地,從他們的果子就可把他們認出來。他們的生命和言論表明他們內心的不潔,也貶低聖潔的必要性,引誘神的子民不全心全意順服耶和華。

我們可能會問,神為何不阻止所有假先知和假教師?或最少禁止他們發言,攔阻他們將神的恩典變成放縱情慾的機會。或者下文可找到答案,見於神藉著自己的真先知摩西所說的話中:

你們中間若有先知,或是作夢的起來,向你顯個神蹟奇事,對你說:「我們去隨從你素來所不認識的別神,事奉他吧。」他所顯的神蹟奇事,雖有應驗,你也不可聽那先知,或是那作夢之人的話,因為這是耶和華你們的神試驗你們,要知道你們是盡心、盡性、愛耶和華你們的神不是。你們要順從耶和華你們的神,敬畏他,謹守他的誡命,聽從他的話,事奉他,專靠他。那先知、或是那作夢的,既用言語叛逆那領你們出埃及地、救贖你脫離為奴之家的耶和華你們的神,要勾引你離開耶和華你神所吩咐你行的道,你便要將他治死,這樣就把那惡從你們中間除掉。(申十三1~5,加上強調)

神是否真可能容許假教師散播假教訓,藉以試驗我們?有些教導叫我們感到犯罪沒有問題,甚至引我們偏離義路,這段經文怎樣論到這些教導?這段經文確實令人清醒過來。

明辨是非的人該怎樣行?舊約的時候,神命令這些人要除掉百姓中的假先知,因他們「勾引(他們)離開耶和華(他們)神所吩咐(他們)行的道」,乃是死罪。

當然,教會沒有權執行死刑,但不意味假教師可以橫行無忌。最低限度,假教師要接受愛心的對質和糾正,免得他們只是由於不明白聖經,才犯下那些錯。很多人只是套用自己從某人書上看到的說話。有些人不斷散播自己的異端思想,就應被揭發出來,不再在任何方面供應他們,好叫他們的「事工」終止(參約叁一9~10)。只要人們停止供應金錢,不再購買他們的書籍和盒帶,極少假教師可長久存活下去。

可是,你要肯定無論我們怎樣做,至終都會有假教師出現,因為聖經已經如此預言(參提前四1~3;提後三13,四3~4)。保羅警告羅馬的信徒小心「不服事我們主基督」的人時,言簡意賅地形容了這些人,表明他們還未得救。我們也要提防。

弟兄們,那些離間你們,叫你們跌倒,背乎所學之道的人,我勸你們要留意躲避他們。因為這樣的人不服事我們的主基督,只服事自己的肚腹,用花言巧語,誘惑那些老實人的心。(羅十六17~18,加上強調)

当心假教师(Beware of False Teachers)

第十章(TEN)

根据新约圣经来说,假教师低估圣洁的必要性(从其教训和个人生命就反映出来),就是他们最显著的特征。极多经文可证实这方面,举一个例子,想一想登山宝训中耶稣怎样论到假先知:

你们要防备假先知(或任何声称自己发表神话语的人),他们到你们这里来,外面披着羊皮,里面却是残暴的狼。凭着他们的果子,就可以认出他们来。荆棘上岂能摘葡萄呢?蒺藜里岂能摘无花果呢?这样,凡好树都结好果子,惟独坏树结坏果子。好树不能结坏果子,坏树不能结好果子。凡不结好果子的树,就砍下来,丢在火里。所以凭着他们的果子,就可以认出他们来。凡称呼我「主啊,主啊」的人,不能都进天国,惟独遵行我天父旨意的人,才能进去。当那日必有许多人对我说:「主啊,主啊,我们不是奉你的名传道,奉你的名赶鬼,奉你的名行许多异能么?」我就明明的告诉他们说:「我从来不认识你们,你们这些作恶的人,离开我去吧。」(太七15~23)

耶稣说凭着假先知的果子,就可以把假先知认出来。按照登山宝训的上下文,那些果子明显是指到圣洁和顺服的果子。耶稣说惟独遵行天父旨意的人才能进天国(七21),那些人可能曾传道,赶鬼和行神迹,但若是多行不义,耶稣便会宣布自己不认识他们(七23)。

一种外来的恩典(A Foreign Grace)

除了人们行为的果子,说话的果子可以显出他们是假教师。如果他们所教导的道理与新约核心教义相违,便是假教师。

当然,教会中的教师都不会站起来宣布自己教导的道理与新约圣经相违。反之,那些人会忽略某些重要的经文,又曲解另一些经文,好要说服自己的受众相信他们在教导真理。今天很多出名和具影响力的教师,会教导一种圣经以外的恩典,但那种恩典并不是会令人圣洁的真恩典。保罗教导真正的恩典,写道:

因为神救众人的恩典,已经显明出来,教训我们除去不敬虔的心,和世俗的情欲,在今世自守、公义、敬虔度日……(多二11~12,加上强调)

相反,犹大叫人小心假的恩典,那种恩典几乎成了犯罪的许可证:

亲爱的弟兄啊,我想尽心写信给你们,论我们同得救恩的时候,就不得不写信劝你们,要为从前一次交付圣徒的真道,竭力的争辩。因为有些人偷着进来,就是自古被定受刑罚的,是不虔诚的,将我们神的恩变作放纵情欲的机会,并且不认独一的主宰我们主耶稣基督。(犹3~4,加上强调)

那些人不认独一的主宰主耶稣基督,怎可能「偷着进来」竟无人发觉?因为他们没有站在会众中间宣布:「我不认耶稣基督。」相反,他们错误教导恩典的道理,因而否认耶稣基督,将恩典变成放纵情欲的机会。

这些人的信息可归纳如下:「神的恩典岂不奇妙?因我们得救是本乎恩,不是因着行为,故此圣洁并非得救的条件。因着神奇妙的恩典,就算人犯了奸淫和淫乱,只要相信耶稣,就能得救。」

圣经指出非圣洁没有人能见主(参来十二14),忘了这话吧。耶稣教导我们,我们的义若不胜于文士和法利赛人的义,就断不能进天国,惟独遵行天父旨意的人才能进天国(参太五20,七21),别放在心上好了。耶稣又叫我们竭力要进窄门,只要那扇门才通向生命,又说他真正的弟兄「听了神的道就会遵行」(参太七13~14;路八21),但别太担心吧。雅各布明说没有行为的信心是死的,无法救我们(参雅二14、17),但别管这事实。保罗警告放纵肉体的人不会承受神的国(参加五20~21),千万不要听进去。闭上眼睛看约翰壹书,对所有真基督徒的记号视而不见,又要忽视其它新约论到同样真理的经文。

「不,我们不像律法主义者那般强调行为,我们已经发现神恩典的真理。」

不认主(Denying the Master)

这些假教师确实不认(留意雅各布的用词)「独一的主宰和主」(犹4,加上强调),因为他们心目中认为不管人是否顺服,也能进天国,耶稣不必要成为那人的主宰和主。因而,他们透过自己的教导和生活方式就表明自己不认耶稣。

对没有分辨力的人来说,假恩典教师的口号听来很合乎圣经,直接引自保罗的书信:「我们不在律法之下,却在恩典之下!」「赞美神我们在基督里有自由!」「我们纵然失信,他仍是可信的!」人们曲解保罗的书信,并非新事。彼得向这等人发出警告:

并且要以我主长久忍耐为得救的因由,就如我们所亲爱的兄弟保罗,照着所赐给他的智慧,写了信给你们。他一切的信上,也都是讲论这事,信中有些难明白的,那无学问不坚固的人强解,如强解别的经书一样,就自取沉沦。(彼后三15~16,加上强调)

这些人曲解圣经,自取灭亡,彼得还有更多的话要说。彼得后书第二章全章中,彼得叫人小心假教师「陷害人的异端」,他们「私自引进」这些教训,「连买他们的主也不承认」(彼后二1)。

再一次,何以竟有不认主的教义可以被私自引进来呢?明显看来,这些假教师没有公开宣传:「我们不认主!」不,他们只是不认主的角色,因而不认主。这些人轻视顺服的必要性。彼得写到他们「随从他们邪淫的行为,便叫真道因他们的缘故被毁谤」(二2)。这些假教师坚持人就算邪淫,仍能得救。放纵肉体的私欲,绝对没有问题,甚至鼓励人这样做;因此,「真道」便被毁谤了。

彼得驳斥这种严重的谬误,引述神昔日如何对待敬虔和不敬虔的人,重点决不容有失:圣洁的人得救,不圣洁的人沉沦。圣洁绝对必要:

就是天使犯了罪(不圣洁),神也没有宽容,曾把他们丢在地狱,交在黑暗坑中,等候审判。神也没有宽容上古的世代(不圣洁),曾叫洪水临到那不敬虔的世代,却保护了传义道的挪亚(圣洁)一家八口。又判定所多玛、蛾摩拉(不圣洁),将二城倾覆,焚烧成灰,作为后世不敬虔人的鉴戒。只搭救了那常为恶人(不圣洁)淫行忧伤的义人罗得(圣洁),因为那义人住在他们中间,看见听见他们不法的事,他的义心就天天伤痛。主知道搭救敬虔的人(圣洁)脱离试探,把不义的人(不圣洁)留在刑罚之下,等候审判的日子。那些随肉身、纵污秽的情欲、轻慢主治之人的……(彼后二4~10,加上强调)

彼得与保罗的看法完全一致,毫无差距,将「放纵肉体的私欲」的人称为「不义的人」,别管他们是否自称是基督徒,也正朝向地狱走去。

这些假教师也引诱了真信徒偏离圣洁的道,叫他们再沾污自己,回到比自己得救前更糟糕的境况:

他们说虚妄矜夸的大话,用肉身的情欲、和邪淫的事,引诱那些刚才脱离妄行的人。他们应许人得以自由,自己却作败坏的奴仆,因为人被谁制伏就是谁的奴仆。倘若他们因认识主救主耶稣基督,得以脱离世上的污秽,后来又在其中被缠住制伏,他们末后的景况,就比先前更不好了。他们晓得义路,竟背弃了传给他们的圣命,倒不如不晓得为妙。俗语说得真不错:「狗所吐的他转过来又吃,猪洗净了又回到泥里去滚。」这话在他们身上正合式。(彼后二18~22)

我们从这段经文可更了解假教师的信息。彼得写到他们受到「肉身的情欲和邪淫的事」挑动,承诺给人自由,却实际上令人成为罪的奴隶。他们的信息与现代假恩典教师的信息大同小异,都把圣洁重新定义为律法主义,把顺服看为是「信靠行为」。「享受你在基督里的自由,」他们宣扬:「不要听信那些扼杀恩典的人,他们只有一大堆规则。」

于是,连真信徒也被骗,偏离窄路,朝向灭亡的阔路走去。他们以为自己发现了耶稣赐下和保罗遍传的恩典,忽略了耶稣在登山宝训中列明的要求及保罗书信中「令人逐出天国」的罪。

留心,彼得写到那些信徒是才刚「脱离」那些惯了「妄行」的人(二18),即是未得救的人。下一节经文中,彼得又讲到同一件事,表明这些人「因认识主救主耶稣基督,得以脱离世上的污秽」(二20)。故不要弄错这事,这些人并非慕道者,也非假信徒,却是已经重生,与自己得救前生活得不再一样。

可是,他们却受到假教训欺骗,轻看圣洁的重要性,强调一种假恩典。结果,他们再次被「世上的污秽」「缠住制伏」(二20),当下他们「末后的景况就比先前更不好」(二20)。他们从前「晓得义路」,如今却背弃了「圣命」(二21,加上强调)。

可叹今天极多声称的基督徒从未「晓得义路」,因他们从一开始便听信了假福音。他们整个「基督徒」生涯中也享受被罪捆绑,以为自己一直享受神奇妙恩典的自由。从这方面来看,这些人有别于彼得所写到的人,他们并不是回到泥浆里的猪,乃是从没离开泥浆的猪。

「请替我们的耳朵搔痒吧!」(”Tickle Our Ears, Please!”)

就如保罗的时代一样,今天很多人听信假恩典教师的道理,因他们讲论人们喜欢听的教训,正如保罗预告:

因为时候要到,人必厌烦纯正的道理。耳朵发痒,就随从自己的情欲,增添好些师傅。并且掩耳不听真道,偏向荒渺的言语。(提后四3~4)

清楚看来,保罗论到那将会来的时候已经来临了,人们自然喜爱听到神奇妙的爱和恩典,很想听耶稣怎样处理掉他们的罪,救恩是怎样白白送予他们,又如可单凭信不靠行为而得到,这几方面确是事实。但神的恩典就是从此处开始遭到修改。

今天人们告诉我们,悔改只需改变思想,不必然要改变行为。人信了耶稣,仍可继续不断犯罪。人能够在重生后却不显出任何圣灵内住的凭据。基督徒可以犯奸淫,我们必不可论断他们,因我们不晓得他们的内心。若有人说圣洁的人才能进天国,只会被视为是律法主义者。信心没有行为也能救人。只要人们口头上认信基督,即使不遵行神的旨意,仍必定会进天国。如果某人曾有一分钟的信心,必然永远得救,就算他后来离弃信仰,成为无神论者,重返淫乱的生活,救恩还在。很多真基督徒与非基督徒没有两样,他们被界定为一种特别的信徒类别,称为「属肉体的基督徒」。

很多人毫不犹疑听信了这些谎话。请考虑下文引自某些今天美国著名教师的说话,那些人的名字在基督徒圈子称得上是家传户晓:

「那场布道会结束后不久,那带领他信主的布道家便离弃了信仰。那人的家庭破裂了,他在美国流离浪荡,好像畜牲一样,最后酗酒死在芝加哥南部某处的沟渠中……但若你接受了主耶稣基督作你的救主,你仍是神的儿女。你可不认他,他却永不会不认你。」

这番话对吗?耶稣说:「凡在人面前不认我的,我在我天上的父面前,也必不认他。」(太十33)此外,保罗写到酗酒的人不会承受神的国(参林前六9~10)。

「我们得救,因我们曾有一刻表达自己相信永恒的主……即使信徒因着任何缘故变成非信徒,那人仍不会失落救恩。」

我们只须「有一刻」相信,就会永远得救吗?耶稣说「信(译按:英文用现在完成时态,表示在过去曾有一刻相信)……的必然得救」(可十六16),就是这意思吗?若是的话,我们就必然推断假如我们曾有一刻不信,也必会永远沉沦,因耶稣再说:「不信(译按:同样是用现在完成时态)的必被定罪。」(可十六16)

同时,这位著名教师拼命修改圣经,迎合自己的神学,实际上使地狱变成天国:

「耶稣的比喻中,『外面黑暗之处』是指到甚么地方?『外面黑暗之处』仍在神的国度之内,但位于在世忠心信徒将会居住的地方之外,忠心信徒会有特别的地位或权柄。」

「『外面黑暗之处』并非代表一处地方,却是象征影响力和特权。天国里没有这样的地方,这纯粹是修辞手法,形容那些人在神的国度里地位较低。」(强调了他的话)

这位教师也想说服我们相信「哀哭切齿」「并不如很多人所想那样象征痛苦」。相反,「哀哭切齿」象征不忠心的信徒知道自己没有在地上顺服,无法得着赏赐,故在天上感到沮丧,真是令人出奇:

「神看为忠心的人会欢喜,损失的人便会哀哭。有些人庆祝自己忠心,另一些人则因自己不忠而沮丧,咬牙切齿,哀叹自己短视和贪心。」

「我们不知道这欢喜和哀哭的时候会维持多久,但虽然这些人的工作被火烧了,但他们也必不会永远哀哭切齿。」

这番话对吗?耶稣讲到「外面黑暗之处」时,是否表示那里是天国的某处地方,不忠和贪婪的基督徒将会其中暂时哀哭切齿,后悔自己没有争取赏赐?答案很明确,请参考太八10~12,十三24~30、36~43,二十四42~51,二十五14~30;路十三22~28。贪婪的人会否进天国?参考林前六9~10;弗五3~6。

有些教师更容许基督徒犯下严重的罪,仍可进天国,实在令人惊讶。我们著名的电台牧师论到保罗警告人惯常随从肉体的人不会承受神的国,这样说:

「承受神的国是关系到你在天国会得着多少赏赐,不等于进天国。所以,你若不弄清楚承受天国和进天国的分别,因着这些问题(那牧师竟不称这些是罪),就会觉得自己不会进天国。但因着这些问题,你可能会失去一些好处。」

这番话对吗?请比较林前六9~10、林前十五50~54及太二十五34~41。

耶稣和保罗都表明犯奸淫和淫乱的人不会进天国,有一位很出名的电视牧师却这样说:

「但基督徒仍可能会失去天上的赏赐。甚至,有些基督徒灵性变得麻木,又因着在地上犯奸淫或淫乱,因而失去天上的赏赐,我们可以想象一下他们那时会感觉如何。失去永恒的赏赐,来换取一瞬间的性快感–肯定是最不明智的交换。」

另一位入行甚久的电台牧师被听众问到:

问:我想自己十五岁时已经重生,感到快乐和在基督里安稳。但后来罪来到我生命,我走上了堕落的路。我结了婚三次,犯奸淫,酗酒。我当年到底重生了吗?

答:你内心感到困扰,表明你说自己十五岁时已经重生,确是真实的。

那人的内疚感可以证明他真正得救吗?参考罗二14~15,可找到答案。人若犯奸淫和酗酒,会否得救?我想你已知道答案,我无需再提。

神为何不阻止假先知和假教师?(Why Doesn’t God Stop False Prophets and Teachers?)

旧约的时候也有假先知起来引诱神的子民,同样地,从他们的果子就可把他们认出来。他们的生命和言论表明他们内心的不洁,也贬低圣洁的必要性,引诱神的子民不全心全意顺服耶和华。

我们可能会问,神为何不阻止所有假先知和假教师?或最少禁止他们发言,拦阻他们将神的恩典变成放纵情欲的机会。或者下文可找到答案,见于神借着自己的真先知摩西所说的话中:

你们中间若有先知,或是作梦的起来,向你显个神迹奇事,对你说:「我们去随从你素来所不认识的别神,事奉他吧。」他所显的神迹奇事,虽有应验,你也不可听那先知,或是那作梦之人的话,因为这是耶和华你们的神试验你们,要知道你们是尽心、尽性、爱耶和华你们的神不是。你们要顺从耶和华你们的神,敬畏他,谨守他的诫命,听从他的话,事奉他,专靠他。那先知、或是那作梦的,既用言语叛逆那领你们出埃及地、救赎你脱离为奴之家的耶和华你们的神,要勾引你离开耶和华你神所吩咐你行的道,你便要将他治死,这样就把那恶从你们中间除掉。(申十三1~5,加上强调)

神是否真可能容许假教师散播假教训,藉以试验我们?有些教导叫我们感到犯罪没有问题,甚至引我们偏离义路,这段经文怎样论到这些教导?这段经文确实令人清醒过来。

明辨是非的人该怎样行?旧约的时候,神命令这些人要除掉百姓中的假先知,因他们「勾引(他们)离开耶和华(他们)神所吩咐(他们)行的道」,乃是死罪。

当然,教会没有权执行死刑,但不意味假教师可以横行无忌。最低限度,假教师要接受爱心的对质和纠正,免得他们只是由于不明白圣经,才犯下那些错。很多人只是套用自己从某人书上看到的说话。有些人不断散播自己的异端思想,就应被揭发出来,不再在任何方面供应他们,好叫他们的「事工」终止(参约叁一9~10)。只要人们停止供应金钱,不再购买他们的书籍和盒带,极少假教师可长久存活下去。

可是,你要肯定无论我们怎样做,至终都会有假教师出现,因为圣经已经如此预言(参提前四1~3;提后三13,四3~4)。保罗警告罗马的信徒小心「不服事我们主基督」的人时,言简意赅地形容了这些人,表明他们还未得救。我们也要提防。

弟兄们,那些离间你们,叫你们跌倒,背乎所学之道的人,我劝你们要留意躲避他们。因为这样的人不服事我们的主基督,只服事自己的肚腹,用花言巧语,诱惑那些老实人的心。(罗十六17~18,加上强调)